I w^Aaal oan cfcn dag Hoe Katharina II bedrogen werd r "1 POTEMKIN DE FAURIER TEMPO! DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS Twee veelbelovende jongelui •f -F Alle abonné’s 1 IN AMSTERDAM?”-"-- logeert U prettig, rustig, goed verzorgd en niet duur in de hotels: DONDERDAG 28 SEPTEMBER De post van Roosevelt Reuzen-telescoop Onderwijs in Rusland Steeds sneller Bom ontploft Uitbreiding verboden DOOR ANNA K. GREEN u tweede deel De zegetocht van de keizerin Oudheidkundige vondst in Egypte HET GEVAL LEAVENWORTH Rijksambtenaren in Frankrijk II 'tta maar u/et zdo-^\ VEEL PRAATfs ZULT FHER NIET LA na MEER \rond zwerven. m/n louu/E ZAL DIEN UIT- \GEDRO OGDEN FLtri 1 DE De ring, der Locusta ’s I Toen Ik dien avond naar huls wandelde, voel- Een barbaar, die zich door zyn be driegerijen de hoogste func tie» wiet te verwerven AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL weemoedlgvn - Eerst in het kille graf Daar rust men pas in vrede! de Indringer. is onberekenbaar, misdadiger Dlf U/TGEDPUOOXFLJi HMOUb wenkbrauwen op, maar zei de HENRY CLAVERING EERSTE HOOFDSTUK Do woning van Gryoe (Wordt vervolgd). •j heel zeker van juffrouw Leaven- i bom toen MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) de hitte bestand glas. De telescoop krijgt een lengte van 75 M, van een ontslagen voor den meer voor r en SaslMe vanaf f. 3.50 ■••da Leeuw, Commerce an Gouden Hoofd vanaf F'Ijzen mei ultgebr ontbijt DEN HAAG KOLPINGSHUIS - R.K. PENSION VOOR MANNEN Goedkoop tarief per dag en per week. Gereduceerd tarief voor gezelschappen. Inlichtingen te verkrijgen bij den Directeur Pater Godfried Dolle OFM., ZO. Buitensingel 138 dere, „doe dat ding maar liever af. Wat heb Ik aan al dat gezwam?” Langzaam en met een weemoedlgen blik schoof dr. Pattersey den ring van z'n vinger, hield hem eenlge oogenbllkken in de hand, als kostte het hem moeite er afstand van te doen en reikte hem over. ..Doe hem aan uw vinger,” verzocht hü: .Aoo’n ring moet gedragen word oen. U hebt een mooie hand; hij zal u goed staan." Sammy Pluck strekte de hand uit en de dok ter schoof den ring aan den vinger. .Als Ik hem er nu maar weer af kan krijgen,” mopperde de Inbreker. „Probeer het maar eens". Pluck stak z’n revolver in den zak en trachtte den ring af te trekken. Toen hem dit niet aan stonds gelukte, begon hij er aan te rukken. „Zeg eens". snauwde hij, „wat beteekent dat? Je houdt mij niet voor den gek. Ik heb een schaartje in m'n zak. wan neer ik dat ding de ik mtj als iemand, die op een smalle plank staat, die over een diepen afgrond ligt. Hoe moest ik, met geen ander uitgangspunt dan de overtuiging dat Eleonore Leavenworth iemand ten koste van zichzelf wilde bescher men. Gryce's vooroordeelen zien te overwinnen, den waren moordenaar vinden en een onschul dig meisje bevrijden van de verdenkingen, die niet zonder reden op haar rustten? Volgens een publicatie in de Staatscourant is er in Frankrijk bijna een millloen rjjksamb- I van 41 millloen eeeeeeeeeeeeeeeseseeeaeeeeeeaaei Iseeessssstsssssssssssssssaiiaaesssaassssseassesetsisi doorknip, alsof het van blik was." „Laat dat schaartje maar zitten,” antwoordde dr. Pattersey. „U kunt dat ding heel gemak- kelljk afdoen, als u maar weet hoe. Draai den ring maar eens naar rechtsneenja, zoo. En nu moet u op den kleinen robijn naast den diamant drukken.... ja.... en blijven drukkentotdat u hem van den vinger ge schoven hebt.... ziet u wel.... het gaat zonder eenlge moeite”. „Waarachtig, u hebt gelijk." mompelde de Inbreker, terwijl hij den ring in z’n vestzak deed, .maar ik heb met dit verwenschte ding m'n vinger stuk gekrabt.” „Natuurlijk, dat wist ik wel.” zei dr. Patter sey, ,hü was vroeger het eigendom der beruchte familie Locusta. Nooit van gehoord?” onderzocht hebben óf er geen beter spoor be staat.” „Werkelijk, dat Is een verzoek dat mü van u verbaast.” ..Mijnheer Gryce,” vervolgde ik, ..als de naam van een vrouw eenmaal besmeurd is, dan blijft hij dat voor altijd. Eleonore heeft een te edel karakter om op zoo'n beslissend oogenbllk met haar belangen te spelen. Luister naar mjj en ik beloof u, dat u er geen spijt van zult heb ben." Ik haalde mijn zakboekje te voorschijn en legde het op tafel. „Wat! aanteekeningen!” riep de detective uit. „Dat is erg onveilig. Eet nooit uw plannen op papier." Ik negeerde die onderbreking en vervolgde: „Ik heb de gelegenheid gehad, die u ontbro ken heeft, om die vrouw te bestudeeren. Ik heb haar iets zien doen, dat een schuldige nooit zou hebben gewaagd en ik verklaar u. dat ze vol komen onschuldig is aan elke misdadige daad of gedachte. Zij kent misschien een gedeelte van het geheim, dat wil ik niet bestrijden. De sleutel die in haar bezit gevonden werd, zou mij heeten liegen als ik het tegendeel beweerde. Maar wat bewijst het eigenlijk? Omdat die vrouw het als haar plicht beschouwde te zwijgen, zoudt u haar met schande willen overladen, ter wijl we er met een beetje geduld en list in sul len slagen, de waarheid te ontdekken zonder haar hulp.” „Maar hoe moeten we iets te weten komen, als we niet het eenlge spoor volgen, dat wij be zitten?” De jongen keek mij onderzoekend aan en wees mij een deur boven aan de trap. Ik snelde de trap op. klopte op de deur en ging naar binnen. Gryce zat met zijn rug naar mjj toehij zat voor zijn bureau te schrijven. „Wat een eer voor mjj!” riep hij uit, terwijl hjj zich omdraalde. „Is het koud vandaag?" „Ja," antwoordde ik en keek hem oplettend aan, om te zien of hij in een mededeelzame stemming was; „maar ik stel weinig belang in de temperatuur. Mijn ongerustheid over dien moord....” „Zeker.” viel hl) mü In de rede terwijl hjj zijn oogen strak op den pook vestigde, „het is een lastig geval. Mischien denkt u er anders over. Ik durf er iets om te verwedden, dat u mij Iets te vertellen hebt,” „Neen, nooit, en he’t kan me niet schelen ook.” „U schijnt niet sterk in de historie te zijn.” spotte de geleerde. Een van de gewoonten dezer fdmllie was en ze pasten die dikwijls toe dat ze aan een zg. vriend, uit hoogachting, een ring van deze soort ten geschenke gaven. Als die vriend dan zoo'n ring wilde afdoen, bijv, als hjj z'n handen ging wasschen, dan krabde hij zich den vinger open, juist zooals u dat zooeren gedaan hebt. En den volgenden dag kon de familie de begrafenisonderneming ontbieden. „Wel vervlschreeuwde Pluck en z’n gezicht werd aschgrauw, „WOS dat de truc? Die ring was vergiftigd.” .Kalmpjes aan,” raadde de dokter, ..het ver gift heeft pas over 10 ihlnuten z’n uitwerking. U hebt zeker niet gezien, dat, toen ik den ring .Ja,” antwoordde ik. „u kunt echter niet ver moeden waarover het gaat. Sedert ik u voor het laatst gezien heb? is mijn vermoeden omtrent een zeker feit veranderd in een absolute zeker heid. U verdenkt ten onrechte een onschuldige.” Ik verwachtte, dat hjj eenlge verwondering zou toonen, maar ik werd teleurgesteld. „Wat een gelukkige zekerheid mijnheer Ray mond,” mompelde hij. „Ik wensch er u geluk mee.” Ik onderdrukte met moeite een beweging van woede. ,Jk ben er zoo zeker van,” antwoordde ik. vastbesloten om op een of andere manier zijn belangstelling te wekken, „dat ik u kom vragen of u, in naam der gerechtigheid, van eiken maat regel tegen die persoon win alMsn, totdat wij BU bet doorzoeken van een huls van iemand, die verdacht werd handel te drijven in ver- doovende middelen, heeft de politie te Kaïro een granieten standbeeld gevonden met hlëro- glyphen-teekens er op. Het standbeeld werd naar het archeologisch museum gebracht, waar bleek, dat het af komstig was van een Nubischen heerscher ten tijde van Toet-Ankh-Amen. Daar dit standbeeld het eenlge was dat nn dezen heerscher bestaat, is het in bet museum gehouden. HEER FE/TfT DURFT U/T TE SCHFLDFN. EN NOG WAT ANDERS ZAL UC JE OM DOEN. LCDMMFRA MC ZE f JA,VLUG REn JE MAAR IK ZAL JE WEL KRIJGEN FN DAM .Mijnheer Raymond, om niet heelemaal on dankbaar te lijken, heb ik u reeds een bekente nis gedaan, maar het is mü ónmogelijk om ver der te gaan. Vraag mij niets meer." Ik schikte mij naar haaf wensch en sprak: „Goed, ik zal het dan zonder uw hulp moeten doen en indien ik er In slaag de taak die ik mü- zelf heb opgelegd, tot een goed einde te bren gen, zal ik slechts één beloonlng eischen: dat u ruit erkennen, dat mijn bedoelingen eerlijk en ontbaatzuchtlg waren.” 1 „Daar ben ik nu al van overtuigd," zeide zij. i Toen voegde zü er aan toe. nadat zij een smee kenden blik op mij geworpen had: .Mijnheer Raymond, kunt u de dingen niet laten zooals zjj zijn? Ik vraag Immers niet om hulp; Ik heb er geen behoefte aan....” „De schuldige heeft niet het recht,” viel ik haar in de rede, om voordeel te trekken uit de edelmoedigheid van een onschuldige. De moor denaar mag bovendien niet de eer en het geluk van een nobele vrouw vernietigen. Neen, Juf frouw Leavenworth, Ik aal doen wat mijn plicht mij gebiedt." [JE ZOU VERS7AHD/GER OOf7i\ net op je e/gen mono re &UJVEN. HOOR NETJE ZEG \6Erfi OF ME MS CNFM DF STAD (J/ TJA GE M fDEN EFRS TEM REEP DAT IK WEER LAST VAN jp HE&i Xzalhjjouer/htjagen y De Zwitsersche bondsraad heeft met 23 tegen een stem een besluit goedgekeurd, waarbij het openen van nieuwe of het uitbreiden van be staande warenhuizen en eenheidsprijzen-win- kels wordt verboden. Te Mount Locke nabij Fort Davis In Texas zal een kolossale telescoop worden gebouwd, van zulk een sterkte, dat sterren gefotografeerd zullen kunnen worden, die millloen malen zwak ker zijn dan de zwakste ster, die met het bloote oog zichtbaar is. De kosten zullen bedragen ruim een half mll- lioen gulden. De reusachtige lens krijgt een middellijn van twee meter en zal 5000 pond we gen. De lens wordt gemaakt van speciaal tegen tenaren, op een bevolking zielen. Tezamen zün er 836 390 ambtenaren en be ambten, n.l. 511.041 burgerlijke ambtenaren. 190.349 militaire ambtenaren en 135.000 tijde - Hjke staatsdienaren. Van de 700.000 vaste ambtenaren ontvangen er 96.000 een salaris van minder dan 960 francs, het grootste aantal, 148.000 ontvangen tusschen de 2000 en 10.000 francs. Slechts 383 ambte naren hebben een salaris hooger dan 10400 francs. uit een ander fleschje bij. „Hier,” sprak hij, „drink dit gauw uit. Met het angstzweet op z’n voorhoofd, ledigde Sammy Pluck het glas. Twee seconden later wankelde hij en viel achterover in z’n stoel. Eerst na een uur opende hij weer de oogen en keek met een zucht van verlichting om zich heen. „Ben ik heelemaal weer in orde?" vroeg hij. „Heelemaal", antwoordde de dokter. „Je r beenen zitten alleen stevig aan den stoel vast- 1 gebonden, en hier heb ik dat vriendje van je dat tegeljjk bijten en blaffen kan. Bovendien komen er direct een paar politle-agenten om Je mee te nemen. Misschien stel je er belang in te vernemen, dat er in den ring geen greintje vergift zit. Ik heb hem indertijd voor alle ze kerheid zelf gereinigd. Het eenlge vergift dat je in je maag gekregen hebt, was het zg. te gengift, een mengsel van morphine en Chloral- hydraat, net genoeg om je een tijdje te laten Indutten. Je bezoek was trouwens niet onver wacht" hier wees dr. Pattersey op het toe stel aan den wand „ik heb daar ook een ka meraad. die mij bijtijds er van In kennis stelt, als iemand me op een ongebruikelijke manier wenscht te bezoeken. Hij heeft vandaag voor T eerst dienst gedaan en blijkt, zooals je zelf hebt ondervonden, volkomen voor z'n taak bere kend." Een blad te Moskou oefent scherpe critiek op de nieuwe uitgaven van schoolboeken in Sovjet-Rusland, waaruit „schandelüfce zorge loosheid en onwetendheid” spreekt. Volkomen verkeerde aanduidingen worden gegeven voor de hoogten van bepaalde bergen en vulcanen. Portugal wordt genoemd een deel van Span je, en de grenzen tusschen de verschillende landen zjjn verkeerd getrokken. Vele overbe kende zeeën. rivieren, meren en zeeboezems zijn op de atlassen in bet geheel niet te vinden. /ZEG E£N3.^\ v/KKOP,ALSJE SOMS OEHKT, DAT/KJC MAAl STEEDS ALS IE£N HOMO JE I VOLG DAN HEB S TAD UI TJAGEN EN DAN President Roosevelt ontvangt gemiddeld per dag 8000 brieven. Voor de Invoering van de N. R. A. bedroeg het record 800 brieven per dag en werd gehouden door president Wilson tij dens den wereldoorlog. De dagelljksche post van president Hoover was 600 brieven. Als courier vliegt hij naar Petersburg en nu volgen vier jaren van intriges, met het re sultaat, dat Potemkin een volkomen overwin ning behaalt. Hjj is de man, niemand bereikt iets by de keizerin zonder hem, niemand krijgt gehoor dsn door hem. Alle eereposten vallen hem ten deel, het krijgswezen komt onder zijn leiding, evenals -het binnen- en buitenlandsch beleid. De Europeesche vorsten wedijveren met Katharina om haren gunsteling te overstelpen met onderscheidingen. Hij is binnen korten HJd geweldig rijk geworden, geniet een jaarwedde van 100.000 roebels en ontvangt van de keizerin nog veel meer per Jaar aan geschenken. De openbare kassen staan als het ware voor hem open en meer dan royaal makte Potemkin daarvan gebruik. Was de macht bereikt, voor Potemkin beteekende dit nog maar het begin, de macht moest ook worden gehandhaafd. Potemkin bleef in alles een barbaar. Zijn ge weldige rijkdom verhinderde niet, dat deze parvenu nooit iets betaalde van al hetgeen htj kocht, terwijl niemand durfde weigeren hem iets te leveren. Als minister van bultenlandsche zaken dreef hij een politiek van sterke expansie naar het «uld-öoeten, ten koste der Turken. Hjj was de man. die den Krim annexeerde en ook hier waren zjjn methoden die van een geweldenaar. Iedere poging tot verzet smoorde hij in bloed en zijn broer Paul liet op zijn bevel 30.000 Tar taren, waaronder veel wouwen en kinderen ombrenged. In 1784 weffl Potemkin onder koning van den Krim, Katharina gaf hem den bijnaam van „de Faurlér", omdat vroeger de Krim zoo werd genoemd. Weet ge, lezer, wat Potemkln-dorpen zijn? In het jaar 1787 bracht keizerin Katharina vanuit Petersburg een bezoek aan de nieuwe provincie", van wier „opmerkelljken bloei” men haar zulke schoone tafereelen had voorgefilmd. Potemkin had den Krim „geciviliseerd”, hij had nieuwe wetten ingevoerd, oude privilegiën af geschaft, talloos veel inwoners Verplaatst, zijn gouvemeurs-eigenschappen waren enorm. Ka tharina wilde zich zelf eens overtuigen. Van Petersburg naar Kief werd het een ware triomf tocht. vorsten, diplomaten, kunstenaars. wUs- geeren, alles en allen verdrongen zich om de verlichte despote. Te Kief ging het op een vloot van 50 schepen verder en nu zag Katharina van verre de meest sprookjes-achtige dorpen aan den oever ver rijzen. Verscholen in het groen, straalde daar het zachte wit en scherpe rood tusschen de bladeren door, torenspitsen lieten klokkengelui hooren, kloosters lagen in de verte, koeien graasden in wellanden. Inwoners stonden aan den oever hun keizerin toe te Juichen. Te Cher- son zag Katharina onoverzienbare voorraden goederen opgestapeld, talrijke pakhuizen schie pen een sfeer van buitengewone bedrijvigheid en welvaart. En tot slot van den overheerljjken tocht bood Potemkin zjjn vorstin te Sebastopel in verblindend schoon vuurwerk een vlootrevue aan, die haar hart van trots sneller deed klop- pen over zooveel teekenen van groei en bloei harer nieuwe onderdanen. Potemkin de Fau rlér! Ja, als eens Romelnsche veldheeren den bijnaam verdienden van Africanus of Oerma- •aicus, dan was het billijk dat Potemkin voor taan „de Fauriër" zou heeten. De senaat moest hem een lofschrift schenken en dit door het gansche rijk laten verspreiden. En toch was dat alles slechts een monster achtig bedrog geweest. Het waren Potemkln- dorpen. In vliegende haast waren ze in elkaar getimmerd, zooals men in Hollywood de weel derigste kasteelen van bordkarton fabriceert. De bewoners waren bUeengejaagd met zweep slagen, uit den omtrek, soms op grooten af stand, en moesten Juichen, om daarna dezelfde comedle op een andere plaats te herhalen. De Potemkln-welvaart van Chersön was al niet echter. Met enorme kosten had de geniale be drieger groote voorraden goederen uit alle dee- len van Rusland laten aanvoeren, en zoo kreeg ,4e stad” het aanzien van ultgebreiden handel, een kruispunt van helrwegen. Maar ook de vloot in de havens van Sebastopel was van het Po temkin gehalte. Oude vrachtbooten. beschilderd en met houten kanonnen beplant, schiepen door de grootsche verlichting dien geweldigen schijn, waardoor Katharina en haar gansche hof werd bedrogen. Zoo wist Potemkin zich in de gunst van Ka tharina tot zjjn laatsten levensdag staande te houden. Hjj wist den keizer van Oostenrijk te bedriegen door dezelfde middelen, want Jozef de II maakte In gezelschap van Katharina de reis mee. Een nauw verbond met de Oosten rijkers tegen de Turken was het gevolg, en met 200.000 man stond Josef n Rusland ter zijde. Maar nu bleek wel, hoe voos alles was, Po temkin had meer dan 6 maanden noodlg om de vesting Oezakow te bedwingen, Iets waarvoor leder bekwaam aanvoerder met goed materiaal niet- meer dan zes weken noodlg had. Toch werd van deze overwinning grooten ophef ge maakt en de keizerin bracht den „overwinnaar" een bezoek. Na overladen te zijn met de on- denkbaarste gunsten, vertrok Potemkin op nieuw, zes millloen roebel aan baar goud was zijn beloonlng. Gelukkig had hij nu een Suina- row om voor hem te vechten. Deze behaalde werkelijk groote victories, versloeg twee Turk- sche legers, en ook Belgrado viel in de han den der bondgenooten. Alles scheen klaar om Potemkins verlangen naar de onafhankelijke vorstendommen Moldavië en Wallachye in te willigen. Te Jassy leefde hü reeds gerulmen tüd als een Oostersche Satraap, met een completen hofstoet om zich heen. Hü had een eigen korps muzikanten, ontbood tooneelspelers uit Parijs, Het zich door renboden van alles voorzien wat Europa en Rusland aan verfijnde genoegens konden bieden. Doch de Europeesche mogendheden zaten Potemkin in het vaarwater. Rusland ontwik kelde een te groote politieke activiteit in het oog van Engeland en Pruisen, men moest het laten voelen, dat de grenzen waren bereikt. De Porte werd gesteund, een Engeische vloot werd naar de Oostzee gezonden, Prinselüke legers stonden aan de Russische grenzen. Voor een conflict was Katharina bevreesd, zoodat aan Turküe een ongekend voordeelige vrede werd aangeboden. Trotsch verwierp Katharina iedere interventie, ze regelde zelf de zaken met den sultan. Potemkin kwam zoodoende niet aan zün vorstendommen. Hü ging naar Petersburg om de keizerin tot andere gedachten te bren gen. wat hem echter niet mocht gelukken. Wel werd hem een triomphale inkomst bereid, wel schonk Katharina hem bet Faurische paleis, maar de vrede werd gesloten. Potemkin moest toegeven. Ontzettend waren de verspillingen die hü zich getroostte, om de keizerin In een toover- palels uit tropische streken te kunnen ontvan gen. Doch zün einde naderde sneL Een hevige hartaandoenlng trof Potemkui, maar Inplaats van alle noodige voorzorgsmaat regelen te nemen, handelde hü ook in deze als een barbaar. Hü meende zich ontrefbaar, doch ondervond het tegendeel tn October 1791. Trek kend van plaats naar plaats, voortgedreven door een woelige natuur en pünlgende onrust. Het hü zich vervoeren naar Oczakan, de plaats, waar hü eens zoo’n gruwelüke overwinning had bevochten. Doch nog voor de aankomst was het einde daar. Midden in het veld klopte de dood aan. tapüten werden gespreid en zoo stierf Potemkin de Fauriër, barbaar, bedrieger in het groot, geniaal ook, maar'in alles een Rus, een waardig dienaar van zün keizerin Ka tharina. In een buitenwijk van Belgrado is een ontploft, die dateert uit den wereldoorlog, Belgrado gebombardeerd werd. Werklieden, die aan het graven waren op het land, waar zich vroeger loopgraven bevon den hadden, vonden de bom. die onmiddel- Ujk ontplofte. Een arbeider werd gedood en 5 anderen ge wond. Het Fransche Ministerie van Luchtvaart heeft een prüs van ongeveer 80.000 francs uit geloofd voor den bouwer van een Pransch vliegtuig, dat In staat is een nieuw wereld- snelheldsrecord over een afstand van 1000 K.M. te vestigen. Deze premie blüft tot het einde van dit jaar gehandhaafd. Thans Portugal vooraan! Ofschoon op dit gebied De naam van ’t land beslist Maar weinig heeft te maken. Eén moet de eerste zijn, Wanneer iets nieuws geschiedt! Het is de geest des tijds Het trage thans te staken. Dus Portugal vooraan! In eischen van verkeer, En stapvoets mag men daar Een doode niet begraven. Met vijf en twintig vaart En liever nog iets meer, Moet een begraaf’nisstoet Ginds naar het kerkhof draven! Het leven gaat reeds vlug. Men gunt zich weinig tijd, Men rent reeds met de jeugd Naar middelbare jaren. De ouderdom genaakt. Gestreden is de strijd, Want voor men het begrijpt Heeft men reeds grijze haren! Dan komt de laatste gang. Dus eindelijk de rust? Neen, tempo! tempo! vlug! De doode moet gereden Met kilometersvaart De mensch ipordt zich bewust Ik kon er niet aan twüfelen of Eleonore Lea venworth hield heel veel van de of den schul dige. voor wier of wiens heil zü bereid was zich zoo op te offeren. Hoewel in strijd met mün voorgevoelens, kwam mü steeds dezelfde naam weer In den geest: die van den secretaris, die zich steeds opwond, die zich zonderling gedroeg en over het algemeen zeer vreemd deed. In den loop van het onderzoek had ik niets aan hem bemerkt, dat mün achterdocht opwekte; en dan. wat voor voordeel zou hü bü de misdaad gehad hebben? Maar Indien de liefde een van de motieven voor den moord geweest was, zou men alles kunnen verwachten. James Harwell, de eenvoudige secretaris van een vroegeren thee handelaar, verschilde wel zeer van een anderen James Harwell, overbeerscht door zün harta- naast den robün drukte. Kük.... onder dezen parel loopt een klein buisje, dat bü eenlgen druk het vergift afscheidt." „De duivel hale Je!” raasde de inbreker. „Ik begin de uitwerking al te voelen. Maar je gaat er het eerst aan en....” .Maar” vervolgde de oude heer bedaard, „er Is geen vergift of er bestaat een tegengift voör.” In de scherpe oogen van den lichtte de hoop op. „Gauw dan." riep hü, „geef dat tegengift,” en hü richtte z’n revolver op den geleerde. Deze scheen nu beangst. „Schiet niet!” stamelde hü, terwül hü rich naar een klein aangrenzend kamertje Spoedde. Pluck volgde hem met z’n revolver. In het kamertje echter zag hü niet dan een groote hoeveelheid glazen buisjes, flesschen en instru menten, die men in een apotheek aantreft. Met bevende handen nam de dokter een glas en een Al sprekend strekte hü de hand uit en liet den I klein fleschje, dat hü in het glas uitgoot. Daar- ring aan z’n vinger onder het lamplicht schlt- na voegde hü er nog een bepaalde hoeveelheid teren. „Kük", ging hü voort, „deze ring heeft aan goud en steenen een beperkte waarde, maar de edelsmid heeft er een kunstwerk van gemaakt en de historie maakte hem onschatbaar. Hü dateert „Al genoeg gepraat," onderbrak ruw de an- „U zult in ieder geval niets bereiken met de aanwijzingen die Eleonore Leavenworth zal ver strekken." Gryce trok niets. .Juffrouw Eleonore," drong ik aan, „onder gaat den Invloed van iemand, die haar edelmoe digheid kent. Laten wü onderzoeken, wie zoo’n grooten Invloed op haar uitoefent en we zullen den persoon vinden dien wü noodlg hebben.” „Hm!" was alles wat de detective antwoordde. Ik was vastbesloten om hem aan het spreken te krügen en wachtte rustig. „U verdenkt dus iemand?” zei hü vlug. „De noem geen namen. Al wat ik vraag ia tüd.” „Wilt u zich dan persoonlük met de zaak be zighouden?” „Juist." „MUnheer Raymond, mag ik vragen of u het alleen at kunt, of neemt u de hulp aan van een kundig helper?" „Ik zou heel blü zün, als ik u tot medewerker had." Een ironische glimlach plooide Gryce’s lippen. ,.U moet wel heel zeker van u zelf zün.” zei hü- ,Jk ben worth." Het antwoord scheen hem te bevallen. „Wilt u mü uw plannen, meedeelen?” Ik zweeg; om de waarheid te zeggen, had Ik nog geen pionnen gemaakt. ot de hartstochtelükste antiquiteiten verza melaars van geheel Engeland behoorde ook dr. Pattersey. Reeds op 25-Jarigen leeftüd bezat hü een uitgebreide collectie zeldzame edelgesteenten en kostbare sieraden, die lede ren verzamelaar zou doen watertanden. HÜ was nu de tachtig gepasseerd en z'n verzameling overtrof die van geheel Europa. Reeds jaren geleden had hü maatregelen getroffen om te verhinderen, dat, na z'n dood, z'n verzameling zou versnipperd worden. Op zekeren avond zat de oude dokter op z’n gemak in een gezellige clubfauteuil en be schouwde aandachtig een prachtigen ouden ring, bezet met kostbare steenen, waarvan de middelste, tevens de grootste, alle andere verre weg overtrof door z’n stralende pracht. Opeens werd de stilte van 1 vertrek verbro ken door een zacht gegons. Snel keek dr. Pat tersey om zich heen en liet daarna z’n oogen rusten op een electrisch apparaat, dat tegen over z'n schrüftalfel aan den wand bevestigd was. Vervolgens vlüde hü zich met een spot- tenden glimlach achterover in z’n leunstoel. Reeds herhaaldelük hadden de autoriteiten den dokter gewaarschuwd, dat er menschen waren die ook wel graag zoo’n collectie antiqui teiten zouden willen bezitten en dat er zich daaronder ook bevonden, die er niet tegen op zouden zien, zich van de verzameling meester te maken, zonder er een cent voor te betalen. Maar de dokter had slechts geglimlacht, zooals hü nu glimlachte. Hü was nog steeds in de beschouwing van z'n kostbaren ring verdiept en schoof hem zeker voor den tienden keer aan zün vinger, toen een geritsel bü de deur hem deed opzien. Daar stónd een lange, magere man, in ’t zwart gekleed, met dunne, scherpe lippen. „Sstfluisterde de Indringer, zonder den dokter tüd te geven een woord te spreken. Meteen keek hü naar de bleeke hand van den ouden geleerde en monsterde den diamanten ring. „Die is zeker wel een paar dollar waard", grijnslachte hü. „De waarde is onberekenbaar, münheer”, klonk het koele, hooghartige antwoord, „maar mag ik misschien weten, waar u de vrijheid vandaan haalt, hier zoo naar binnen te stap pen. Ik ben gewoon, dat de menschen eerst bellen, als ze me spreken willen.” „U laat zich ook niet gauw uit 't veld slaan", grinnikte de ongewenschte bezoeker. „Maar laat ik me even voorstellen. Ik ben Sammy Pluck, in Chicago een zeer bekend persoon, althans in zekere kringen. Op mün terrein behoor ik tot de beste vaklui tusschen New-York en San Francisco en ik ben speciaal hier gekomen, om dat ik er zeker van ben, goede zaken te maken.” Dr. Pattersey trachtte ongemerkt een kleine revolver uit z'n achterzak te halen. „Niks daarvan," zei de indringer bedaard, aan uw vinger schoof, ik op den kleinen parel maar met klem. .Manden omhoog! M’n kleine compagnon hier liet hü een revolver klein kaliber zien blaft en büt tegelük. Ik heb speciaal dezen avond voor dit bezoek uitgekozen, omdat ik wist dat uw bediemte van avond uit is.” Sammy Pluck ontnam den ouden heer de re volver. waarna deze hem uitnoodigde plaats te nemen „Ik houd het er voor, dat u ook een ver zamelaar bent,” begon de dokter bedaard. Pluck liet een grinnekend geluid hooren. „Zeker; alleen zit ik er niet zoo aan vast ge plakt als u. Goud en zilver gaan bü mü zoo gauw mogelük in den smeltkroes en de steenen breng ik liever los op de markt.” „Wat een vandalisme!" riep de dokter ver ontwaardigd. „Hebt u dan heelemaal geen ge voel voor schoonheid, geen eerbied voor his torie en traditie?” op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen f Dfïflfj bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand f 1 oü rsrllec van een f Cfk bü een breuk van f Aff bü verlies van *n ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen f vV»“ doodelüken afloop een voet of een oog f 1 duim of wysvlnger i been ot arm f anderen vinger atharina H van Rusland heeft in de hls- torie een naam achtergelaten van heer- scheres bü uitnemendheid. Geestkracht kan haar zeker niet worden ontzegd, maar toch liet zü zich in erge mate door haar gunste lingen beïnvloeden. Geen dezer heeft zich weten te handhaven, onmisbaar te doen gelooven, en een historische beteekenls weten te veroveren als Potemkin de Fauriër. Van lage afkomst had hü zich opgewerkt tot den machtigsten man van het rük. Hü was de zoon i- officier, en oorspronkelük bestemd geestelüken stand. Hü voelde echter de huzaren-loopbaan. Hü nam als onderoffi cier deel aan de gebeurtenissen die Katharina op den troon brachten, kreeg de offlclers-epeu- letten door zün aandeel in de tragedie van Robschak. waar keizer Peter III door de Oriofs en hun trawanten werd vermoord. Potemkln's T^gJ«aJ^ha^tochtnaar eer en geld kon anwnTorT7’’WRw^^^fcais het hem gelukte de gunst der keizerin te verwerven. Voorlooplg moest Potemkin nog wachten, de tüd van Gre gorius Orlof was nog niet voorbü. dezen ver dringen ging niet, hü moest zelfs eerst nog den oorlog in tegen de Turken. Daar ontvangt hü bericht, dat Orlof bü de keizerin in onge nade is gevallen. tocht voor een vrouw als Eleonore. Door hem op de hist van de mogelüke daders te zetten, overdreef ik niet. Maar wat een verschil tus schen ‘n willekeurig vermoeden en een overtui gend bewüs! James Harwell Voor schuldig hou den en het bewüs van die schuld leveren, wa ren twee heel verschillende dingen. Toch moest ik Eleonore tot eiken prijs redden. Wat zou het gevolg zün als de verdenking bleef bestaan? Misschien wel haar inhechtenisneming, die over heel haar leven een onuitwischbare scha duw sou werpen. De beschuldiging van een ar men secretaris zou nog minder erg zün dan dit. Toch hield de tegenstelling tusschen Eleonore, die haar hand op het hart van het lük had ge legd en Mary, die een half uur later met een niet verborgen verontwaardiging was weggeloo- pen, mü een groot gedeelte van den nacht uit den slaap. Ik kon m'n gedachten er niet van af wenden. Niettegenstaande alle pogingen daar toe, vervolgde dit dubbele beeld mü. vervulde mü beurtelings met hoop en wanhoop. Ik wist niet of ik mün hand met die van Eleonore op de borst van haar oom zou leggen en het blinde vertrouwen in haar onschuld zou bevestigen, of dat ik integendeel, het voorbeeld van Mary volgend, haar met afschuw zou ontvluchten. Deze besluiteloosheid hinderde mü en den vol genden ochtend ging ik Gryce opeoeken Op mün bellen kwam een jongetje opendoen. Toen ik vroeg of münheer Gryce thuis was, ultte hü een ontkennend gebrom maar ik nam het be vestigend op „Zeg hem. dat mijnheer Raymond hem wenscht te spreken.”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9