I
w^Aaal oan cfcn dag
Hoe Katharina II bedrogen werd
r
"1
POTEMKIN DE FAURIER
TEMPO!
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Twee veelbelovende jongelui
•f -F
Alle abonné’s
1
IN AMSTERDAM?”-"--
logeert U prettig, rustig, goed verzorgd
en niet duur in de hotels:
DONDERDAG 28 SEPTEMBER
De post van Roosevelt
Reuzen-telescoop
Onderwijs in Rusland
Steeds sneller
Bom ontploft
Uitbreiding verboden
DOOR ANNA K. GREEN
u
tweede deel
De zegetocht van de
keizerin
Oudheidkundige vondst
in Egypte
HET GEVAL
LEAVENWORTH
Rijksambtenaren in
Frankrijk
II
'tta maar u/et zdo-^\
VEEL PRAATfs ZULT
FHER NIET LA na MEER
\rond zwerven. m/n
louu/E ZAL DIEN UIT-
\GEDRO OGDEN FLtri 1 DE
De ring, der
Locusta ’s I
Toen Ik dien avond naar huls wandelde, voel-
Een barbaar, die zich door zyn be
driegerijen de hoogste func
tie» wiet te verwerven
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
weemoedlgvn
- Eerst in het kille graf
Daar rust men pas in vrede!
de Indringer.
is onberekenbaar,
misdadiger
Dlf U/TGEDPUOOXFLJi
HMOUb
wenkbrauwen op, maar zei
de
HENRY CLAVERING
EERSTE HOOFDSTUK
Do woning van Gryoe
(Wordt vervolgd).
•j
heel zeker van juffrouw Leaven-
i
bom
toen
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
de hitte bestand glas.
De telescoop krijgt een lengte van 75 M,
van een ontslagen
voor den
meer voor
r en SaslMe vanaf f. 3.50
■••da Leeuw, Commerce an
Gouden Hoofd vanaf
F'Ijzen mei ultgebr ontbijt
DEN HAAG KOLPINGSHUIS - R.K. PENSION VOOR MANNEN
Goedkoop tarief per dag en per week. Gereduceerd tarief voor gezelschappen.
Inlichtingen te verkrijgen bij den Directeur Pater Godfried Dolle OFM., ZO. Buitensingel 138
dere, „doe dat ding maar liever af. Wat heb
Ik aan al dat gezwam?”
Langzaam en met een weemoedlgen blik
schoof dr. Pattersey den ring van z'n vinger,
hield hem eenlge oogenbllkken in de hand, als
kostte het hem moeite er afstand van te doen
en reikte hem over.
..Doe hem aan uw vinger,” verzocht hü: .Aoo’n
ring moet gedragen word oen. U hebt een mooie
hand; hij zal u goed staan."
Sammy Pluck strekte de hand uit en de dok
ter schoof den ring aan den vinger.
.Als Ik hem er nu maar weer af kan krijgen,”
mopperde de Inbreker.
„Probeer het maar eens".
Pluck stak z’n revolver in den zak en trachtte
den ring af te trekken. Toen hem dit niet aan
stonds gelukte, begon hij er aan te rukken.
„Zeg eens".
snauwde hij, „wat
beteekent dat? Je
houdt mij niet
voor den gek. Ik
heb een schaartje
in m'n zak. wan
neer ik dat ding
de ik mtj als iemand, die op een smalle plank
staat, die over een diepen afgrond ligt.
Hoe moest ik, met geen ander uitgangspunt
dan de overtuiging dat Eleonore Leavenworth
iemand ten koste van zichzelf wilde bescher
men. Gryce's vooroordeelen zien te overwinnen,
den waren moordenaar vinden en een onschul
dig meisje bevrijden van de verdenkingen, die
niet zonder reden op haar rustten?
Volgens een publicatie in de Staatscourant
is er in Frankrijk bijna een millloen rjjksamb-
I van 41 millloen
eeeeeeeeeeeeeeeseseeeaeeeeeeaaei
Iseeessssstsssssssssssssssaiiaaesssaassssseassesetsisi
doorknip, alsof het van blik was."
„Laat dat schaartje maar zitten,” antwoordde
dr. Pattersey. „U kunt dat ding heel gemak-
kelljk afdoen, als u maar weet hoe. Draai den
ring maar eens naar rechtsneenja,
zoo. En nu moet u op den kleinen robijn naast
den diamant drukken.... ja.... en blijven
drukkentotdat u hem van den vinger ge
schoven hebt.... ziet u wel.... het gaat zonder
eenlge moeite”.
„Waarachtig, u hebt gelijk." mompelde de
Inbreker, terwijl hij den ring in z’n vestzak
deed, .maar ik heb met dit verwenschte ding
m'n vinger stuk gekrabt.”
„Natuurlijk, dat wist ik wel.” zei dr. Patter
sey, ,hü was vroeger het eigendom der beruchte
familie Locusta. Nooit van gehoord?”
onderzocht hebben óf er geen beter spoor be
staat.”
„Werkelijk, dat Is een verzoek dat mü van u
verbaast.”
..Mijnheer Gryce,” vervolgde ik, ..als de naam
van een vrouw eenmaal besmeurd is, dan blijft
hij dat voor altijd. Eleonore heeft een te edel
karakter om op zoo'n beslissend oogenbllk met
haar belangen te spelen. Luister naar mjj en
ik beloof u, dat u er geen spijt van zult heb
ben."
Ik haalde mijn zakboekje te voorschijn en
legde het op tafel.
„Wat! aanteekeningen!” riep de detective uit.
„Dat is erg onveilig. Eet nooit uw plannen op
papier."
Ik negeerde die onderbreking en vervolgde:
„Ik heb de gelegenheid gehad, die u ontbro
ken heeft, om die vrouw te bestudeeren. Ik heb
haar iets zien doen, dat een schuldige nooit zou
hebben gewaagd en ik verklaar u. dat ze vol
komen onschuldig is aan elke misdadige daad
of gedachte. Zij kent misschien een gedeelte
van het geheim, dat wil ik niet bestrijden. De
sleutel die in haar bezit gevonden werd, zou mij
heeten liegen als ik het tegendeel beweerde.
Maar wat bewijst het eigenlijk? Omdat die
vrouw het als haar plicht beschouwde te zwijgen,
zoudt u haar met schande willen overladen, ter
wijl we er met een beetje geduld en list in sul
len slagen, de waarheid te ontdekken zonder
haar hulp.”
„Maar hoe moeten we iets te weten komen,
als we niet het eenlge spoor volgen, dat wij be
zitten?”
De jongen keek mij onderzoekend aan en wees
mij een deur boven aan de trap. Ik snelde de
trap op. klopte op de deur en ging naar binnen.
Gryce zat met zijn rug naar mjj toehij zat voor
zijn bureau te schrijven.
„Wat een eer voor mjj!” riep hij uit, terwijl
hjj zich omdraalde. „Is het koud vandaag?"
„Ja," antwoordde ik en keek hem oplettend
aan, om te zien of hij in een mededeelzame
stemming was; „maar ik stel weinig belang in
de temperatuur. Mijn ongerustheid over dien
moord....”
„Zeker.” viel hl) mü In de rede terwijl hjj zijn
oogen strak op den pook vestigde, „het is een
lastig geval. Mischien denkt u er anders over.
Ik durf er iets om te verwedden, dat u mij Iets
te vertellen hebt,”
„Neen, nooit, en he’t kan me niet schelen
ook.”
„U schijnt niet sterk in de historie te zijn.”
spotte de geleerde. Een van de gewoonten dezer
fdmllie was en ze pasten die dikwijls toe
dat ze aan een zg. vriend, uit hoogachting,
een ring van deze soort ten geschenke gaven.
Als die vriend dan zoo'n ring wilde afdoen,
bijv, als hjj z'n handen ging wasschen, dan
krabde hij zich den vinger open, juist zooals
u dat zooeren gedaan hebt. En den volgenden
dag kon de familie de begrafenisonderneming
ontbieden.
„Wel vervlschreeuwde Pluck en z’n
gezicht werd aschgrauw, „WOS dat de truc? Die
ring was vergiftigd.”
.Kalmpjes aan,” raadde de dokter, ..het ver
gift heeft pas over 10 ihlnuten z’n uitwerking.
U hebt zeker niet gezien, dat, toen ik den ring
.Ja,” antwoordde ik. „u kunt echter niet ver
moeden waarover het gaat. Sedert ik u voor het
laatst gezien heb? is mijn vermoeden omtrent
een zeker feit veranderd in een absolute zeker
heid. U verdenkt ten onrechte een onschuldige.”
Ik verwachtte, dat hjj eenlge verwondering
zou toonen, maar ik werd teleurgesteld.
„Wat een gelukkige zekerheid mijnheer Ray
mond,” mompelde hij. „Ik wensch er u geluk
mee.”
Ik onderdrukte met moeite een beweging van
woede.
,Jk ben er zoo zeker van,” antwoordde ik.
vastbesloten om op een of andere manier zijn
belangstelling te wekken, „dat ik u kom vragen
of u, in naam der gerechtigheid, van eiken maat
regel tegen die persoon win alMsn, totdat wij
BU bet doorzoeken van een huls van iemand,
die verdacht werd handel te drijven in ver-
doovende middelen, heeft de politie te Kaïro
een granieten standbeeld gevonden met hlëro-
glyphen-teekens er op.
Het standbeeld werd naar het archeologisch
museum gebracht, waar bleek, dat het af
komstig was van een Nubischen heerscher ten
tijde van Toet-Ankh-Amen.
Daar dit standbeeld het eenlge was dat nn
dezen heerscher bestaat, is het in bet museum
gehouden.
HEER FE/TfT DURFT U/T
TE SCHFLDFN. EN NOG
WAT ANDERS ZAL UC JE
OM DOEN. LCDMMFRA
MC ZE f
JA,VLUG REn JE
MAAR IK ZAL JE
WEL KRIJGEN FN
DAM
.Mijnheer Raymond, om niet heelemaal on
dankbaar te lijken, heb ik u reeds een bekente
nis gedaan, maar het is mü ónmogelijk om ver
der te gaan. Vraag mij niets meer."
Ik schikte mij naar haaf wensch en sprak:
„Goed, ik zal het dan zonder uw hulp moeten
doen en indien ik er In slaag de taak die ik mü-
zelf heb opgelegd, tot een goed einde te bren
gen, zal ik slechts één beloonlng eischen: dat u
ruit erkennen, dat mijn bedoelingen eerlijk en
ontbaatzuchtlg waren.” 1
„Daar ben ik nu al van overtuigd," zeide zij. i
Toen voegde zü er aan toe. nadat zij een smee
kenden blik op mij geworpen had:
.Mijnheer Raymond, kunt u de dingen niet
laten zooals zjj zijn? Ik vraag Immers niet om
hulp; Ik heb er geen behoefte aan....”
„De schuldige heeft niet het recht,” viel ik
haar in de rede, om voordeel te trekken uit de
edelmoedigheid van een onschuldige. De moor
denaar mag bovendien niet de eer en het geluk
van een nobele vrouw vernietigen. Neen, Juf
frouw Leavenworth, Ik aal doen wat mijn plicht
mij gebiedt."
[JE ZOU VERS7AHD/GER OOf7i\
net op je e/gen mono re
&UJVEN. HOOR NETJE ZEG
\6Erfi OF ME MS CNFM DF STAD
(J/ TJA GE M fDEN EFRS TEM REEP
DAT IK WEER LAST VAN jp HE&i
Xzalhjjouer/htjagen y
De Zwitsersche bondsraad heeft met 23 tegen
een stem een besluit goedgekeurd, waarbij het
openen van nieuwe of het uitbreiden van be
staande warenhuizen en eenheidsprijzen-win-
kels wordt verboden.
Te Mount Locke nabij Fort Davis In Texas
zal een kolossale telescoop worden gebouwd,
van zulk een sterkte, dat sterren gefotografeerd
zullen kunnen worden, die millloen malen zwak
ker zijn dan de zwakste ster, die met het bloote
oog zichtbaar is.
De kosten zullen bedragen ruim een half mll-
lioen gulden. De reusachtige lens krijgt een
middellijn van twee meter en zal 5000 pond we
gen.
De lens wordt gemaakt van speciaal tegen
tenaren, op een bevolking
zielen.
Tezamen zün er 836 390 ambtenaren en be
ambten, n.l. 511.041 burgerlijke ambtenaren.
190.349 militaire ambtenaren en 135.000 tijde -
Hjke staatsdienaren.
Van de 700.000 vaste ambtenaren ontvangen
er 96.000 een salaris van minder dan 960 francs,
het grootste aantal, 148.000 ontvangen tusschen
de 2000 en 10.000 francs. Slechts 383 ambte
naren hebben een salaris hooger dan 10400
francs.
uit een ander fleschje bij.
„Hier,” sprak hij, „drink dit gauw uit.
Met het angstzweet op z’n voorhoofd, ledigde
Sammy Pluck het glas. Twee seconden later
wankelde hij en viel achterover in z’n stoel.
Eerst na een uur opende hij weer de oogen en
keek met een zucht van verlichting om zich
heen.
„Ben ik heelemaal weer in orde?" vroeg hij.
„Heelemaal", antwoordde de dokter. „Je
r beenen zitten alleen stevig aan den stoel vast-
1 gebonden, en hier heb ik dat vriendje van je
dat tegeljjk bijten en blaffen kan. Bovendien
komen er direct een paar politle-agenten om
Je mee te nemen. Misschien stel je er belang
in te vernemen, dat er in den ring geen greintje
vergift zit. Ik heb hem indertijd voor alle ze
kerheid zelf gereinigd. Het eenlge vergift dat
je in je maag gekregen hebt, was het zg. te
gengift, een mengsel van morphine en Chloral-
hydraat, net genoeg om je een tijdje te laten
Indutten. Je bezoek was trouwens niet onver
wacht" hier wees dr. Pattersey op het toe
stel aan den wand „ik heb daar ook een ka
meraad. die mij bijtijds er van In kennis stelt,
als iemand me op een ongebruikelijke manier
wenscht te bezoeken. Hij heeft vandaag voor T
eerst dienst gedaan en blijkt, zooals je zelf hebt
ondervonden, volkomen voor z'n taak bere
kend."
Een blad te Moskou oefent scherpe critiek
op de nieuwe uitgaven van schoolboeken in
Sovjet-Rusland, waaruit „schandelüfce zorge
loosheid en onwetendheid” spreekt.
Volkomen verkeerde aanduidingen worden
gegeven voor de hoogten van bepaalde bergen
en vulcanen.
Portugal wordt genoemd een deel van Span
je, en de grenzen tusschen de verschillende
landen zjjn verkeerd getrokken. Vele overbe
kende zeeën. rivieren, meren en zeeboezems zijn
op de atlassen in bet geheel niet te vinden.
/ZEG E£N3.^\
v/KKOP,ALSJE
SOMS OEHKT,
DAT/KJC MAAl
STEEDS ALS
IE£N HOMO JE
I VOLG DAN HEB S TAD UI TJAGEN EN DAN
President Roosevelt ontvangt gemiddeld per
dag 8000 brieven. Voor de Invoering van de
N. R. A. bedroeg het record 800 brieven per dag
en werd gehouden door president Wilson tij
dens den wereldoorlog.
De dagelljksche post van president Hoover
was 600 brieven.
Als courier vliegt hij naar Petersburg en nu
volgen vier jaren van intriges, met het re
sultaat, dat Potemkin een volkomen overwin
ning behaalt. Hjj is de man, niemand bereikt
iets by de keizerin zonder hem, niemand krijgt
gehoor dsn door hem. Alle eereposten vallen
hem ten deel, het krijgswezen komt onder zijn
leiding, evenals -het binnen- en buitenlandsch
beleid. De Europeesche vorsten wedijveren met
Katharina om haren gunsteling te overstelpen
met onderscheidingen. Hij is binnen korten HJd
geweldig rijk geworden, geniet een jaarwedde
van 100.000 roebels en ontvangt van de keizerin
nog veel meer per Jaar aan geschenken. De
openbare kassen staan als het ware voor hem
open en meer dan royaal makte Potemkin
daarvan gebruik. Was de macht bereikt, voor
Potemkin beteekende dit nog maar het begin,
de macht moest ook worden gehandhaafd.
Potemkin bleef in alles een barbaar. Zijn ge
weldige rijkdom verhinderde niet, dat deze
parvenu nooit iets betaalde van al hetgeen htj
kocht, terwijl niemand durfde weigeren hem
iets te leveren.
Als minister van bultenlandsche zaken dreef
hij een politiek van sterke expansie naar het
«uld-öoeten, ten koste der Turken. Hjj was
de man. die den Krim annexeerde en ook hier
waren zjjn methoden die van een geweldenaar.
Iedere poging tot verzet smoorde hij in bloed
en zijn broer Paul liet op zijn bevel 30.000 Tar
taren, waaronder veel wouwen en kinderen
ombrenged. In 1784 weffl Potemkin onder
koning van den Krim, Katharina gaf hem den
bijnaam van „de Faurlér", omdat vroeger de
Krim zoo werd genoemd.
Weet ge, lezer, wat Potemkln-dorpen zijn?
In het jaar 1787 bracht keizerin Katharina
vanuit Petersburg een bezoek aan de nieuwe
provincie", van wier „opmerkelljken bloei” men
haar zulke schoone tafereelen had voorgefilmd.
Potemkin had den Krim „geciviliseerd”, hij had
nieuwe wetten ingevoerd, oude privilegiën af
geschaft, talloos veel inwoners Verplaatst, zijn
gouvemeurs-eigenschappen waren enorm. Ka
tharina wilde zich zelf eens overtuigen. Van
Petersburg naar Kief werd het een ware triomf
tocht. vorsten, diplomaten, kunstenaars. wUs-
geeren, alles en allen verdrongen zich om de
verlichte despote.
Te Kief ging het op een vloot van 50 schepen
verder en nu zag Katharina van verre de meest
sprookjes-achtige dorpen aan den oever ver
rijzen. Verscholen in het groen, straalde daar
het zachte wit en scherpe rood tusschen de
bladeren door, torenspitsen lieten klokkengelui
hooren, kloosters lagen in de verte, koeien
graasden in wellanden. Inwoners stonden aan
den oever hun keizerin toe te Juichen. Te Cher-
son zag Katharina onoverzienbare voorraden
goederen opgestapeld, talrijke pakhuizen schie
pen een sfeer van buitengewone bedrijvigheid
en welvaart. En tot slot van den overheerljjken
tocht bood Potemkin zjjn vorstin te Sebastopel
in verblindend schoon vuurwerk een vlootrevue
aan, die haar hart van trots sneller deed klop-
pen over zooveel teekenen van groei en bloei
harer nieuwe onderdanen. Potemkin de Fau
rlér! Ja, als eens Romelnsche veldheeren den
bijnaam verdienden van Africanus of Oerma-
•aicus, dan was het billijk dat Potemkin voor
taan „de Fauriër" zou heeten. De senaat moest
hem een lofschrift schenken en dit door het
gansche rijk laten verspreiden.
En toch was dat alles slechts een monster
achtig bedrog geweest. Het waren Potemkln-
dorpen. In vliegende haast waren ze in elkaar
getimmerd, zooals men in Hollywood de weel
derigste kasteelen van bordkarton fabriceert.
De bewoners waren bUeengejaagd met zweep
slagen, uit den omtrek, soms op grooten af
stand, en moesten Juichen, om daarna dezelfde
comedle op een andere plaats te herhalen. De
Potemkln-welvaart van Chersön was al niet
echter. Met enorme kosten had de geniale be
drieger groote voorraden goederen uit alle dee-
len van Rusland laten aanvoeren, en zoo kreeg
,4e stad” het aanzien van ultgebreiden handel,
een kruispunt van helrwegen. Maar ook de vloot
in de havens van Sebastopel was van het Po
temkin gehalte. Oude vrachtbooten. beschilderd
en met houten kanonnen beplant, schiepen
door de grootsche verlichting dien geweldigen
schijn, waardoor Katharina en haar gansche
hof werd bedrogen.
Zoo wist Potemkin zich in de gunst van Ka
tharina tot zjjn laatsten levensdag staande te
houden. Hjj wist den keizer van Oostenrijk te
bedriegen door dezelfde middelen, want Jozef
de II maakte In gezelschap van Katharina de
reis mee. Een nauw verbond met de Oosten
rijkers tegen de Turken was het gevolg, en met
200.000 man stond Josef n Rusland ter zijde.
Maar nu bleek wel, hoe voos alles was, Po
temkin had meer dan 6 maanden noodlg om de
vesting Oezakow te bedwingen, Iets waarvoor
leder bekwaam aanvoerder met goed materiaal
niet- meer dan zes weken noodlg had. Toch
werd van deze overwinning grooten ophef ge
maakt en de keizerin bracht den „overwinnaar"
een bezoek. Na overladen te zijn met de on-
denkbaarste gunsten, vertrok Potemkin op
nieuw, zes millloen roebel aan baar goud was
zijn beloonlng. Gelukkig had hij nu een Suina-
row om voor hem te vechten. Deze behaalde
werkelijk groote victories, versloeg twee Turk-
sche legers, en ook Belgrado viel in de han
den der bondgenooten. Alles scheen klaar om
Potemkins verlangen naar de onafhankelijke
vorstendommen Moldavië en Wallachye in te
willigen. Te Jassy leefde hü reeds gerulmen tüd
als een Oostersche Satraap, met een completen
hofstoet om zich heen. Hü had een eigen korps
muzikanten, ontbood tooneelspelers uit Parijs,
Het zich door renboden van alles voorzien wat
Europa en Rusland aan verfijnde genoegens
konden bieden.
Doch de Europeesche mogendheden zaten
Potemkin in het vaarwater. Rusland ontwik
kelde een te groote politieke activiteit in het
oog van Engeland en Pruisen, men moest het
laten voelen, dat de grenzen waren bereikt. De
Porte werd gesteund, een Engeische vloot werd
naar de Oostzee gezonden, Prinselüke legers
stonden aan de Russische grenzen. Voor een
conflict was Katharina bevreesd, zoodat aan
Turküe een ongekend voordeelige vrede werd
aangeboden. Trotsch verwierp Katharina iedere
interventie, ze regelde zelf de zaken met den
sultan. Potemkin kwam zoodoende niet aan
zün vorstendommen. Hü ging naar Petersburg
om de keizerin tot andere gedachten te bren
gen. wat hem echter niet mocht gelukken. Wel
werd hem een triomphale inkomst bereid, wel
schonk Katharina hem bet Faurische paleis,
maar de vrede werd gesloten. Potemkin moest
toegeven. Ontzettend waren de verspillingen die
hü zich getroostte, om de keizerin In een toover-
palels uit tropische streken te kunnen ontvan
gen. Doch zün einde naderde sneL
Een hevige hartaandoenlng trof Potemkui,
maar Inplaats van alle noodige voorzorgsmaat
regelen te nemen, handelde hü ook in deze als
een barbaar. Hü meende zich ontrefbaar, doch
ondervond het tegendeel tn October 1791. Trek
kend van plaats naar plaats, voortgedreven door
een woelige natuur en pünlgende onrust. Het
hü zich vervoeren naar Oczakan, de plaats,
waar hü eens zoo’n gruwelüke overwinning had
bevochten. Doch nog voor de aankomst was
het einde daar. Midden in het veld klopte de
dood aan. tapüten werden gespreid en zoo
stierf Potemkin de Fauriër, barbaar, bedrieger
in het groot, geniaal ook, maar'in alles een Rus,
een waardig dienaar van zün keizerin Ka
tharina.
In een buitenwijk van Belgrado is een
ontploft, die dateert uit den wereldoorlog,
Belgrado gebombardeerd werd.
Werklieden, die aan het graven waren op
het land, waar zich vroeger loopgraven bevon
den hadden, vonden de bom. die onmiddel-
Ujk ontplofte.
Een arbeider werd gedood en 5 anderen ge
wond.
Het Fransche Ministerie van Luchtvaart
heeft een prüs van ongeveer 80.000 francs uit
geloofd voor den bouwer van een Pransch
vliegtuig, dat In staat is een nieuw wereld-
snelheldsrecord over een afstand van 1000 K.M.
te vestigen. Deze premie blüft tot het einde
van dit jaar gehandhaafd.
Thans Portugal vooraan!
Ofschoon op dit gebied
De naam van ’t land beslist
Maar weinig heeft te maken.
Eén moet de eerste zijn,
Wanneer iets nieuws geschiedt!
Het is de geest des tijds
Het trage thans te staken.
Dus Portugal vooraan!
In eischen van verkeer,
En stapvoets mag men daar
Een doode niet begraven.
Met vijf en twintig vaart
En liever nog iets meer,
Moet een begraaf’nisstoet
Ginds naar het kerkhof draven!
Het leven gaat reeds vlug.
Men gunt zich weinig tijd,
Men rent reeds met de jeugd
Naar middelbare jaren.
De ouderdom genaakt.
Gestreden is de strijd,
Want voor men het begrijpt
Heeft men reeds grijze haren!
Dan komt de laatste gang.
Dus eindelijk de rust?
Neen, tempo! tempo! vlug!
De doode moet gereden
Met kilometersvaart
De mensch ipordt zich bewust
Ik kon er niet aan twüfelen of Eleonore Lea
venworth hield heel veel van de of den schul
dige. voor wier of wiens heil zü bereid was zich
zoo op te offeren. Hoewel in strijd met mün
voorgevoelens, kwam mü steeds dezelfde naam
weer In den geest: die van den secretaris, die
zich steeds opwond, die zich zonderling gedroeg
en over het algemeen zeer vreemd deed. In den
loop van het onderzoek had ik niets aan hem
bemerkt, dat mün achterdocht opwekte; en
dan. wat voor voordeel zou hü bü de misdaad
gehad hebben? Maar Indien de liefde een van de
motieven voor den moord geweest was, zou men
alles kunnen verwachten. James Harwell, de
eenvoudige secretaris van een vroegeren thee
handelaar, verschilde wel zeer van een anderen
James Harwell, overbeerscht door zün harta-
naast den robün drukte. Kük.... onder dezen
parel loopt een klein buisje, dat bü eenlgen
druk het vergift afscheidt."
„De duivel hale Je!” raasde de inbreker. „Ik
begin de uitwerking al te voelen. Maar je gaat
er het eerst aan en....”
.Maar” vervolgde de oude heer bedaard, „er
Is geen vergift of er bestaat een tegengift voör.”
In de scherpe oogen van den
lichtte de hoop op.
„Gauw dan." riep hü, „geef dat tegengift,” en
hü richtte z’n revolver op den geleerde.
Deze scheen nu beangst.
„Schiet niet!” stamelde hü, terwül hü rich
naar een klein aangrenzend kamertje Spoedde.
Pluck volgde hem met z’n revolver. In het
kamertje echter zag hü niet dan een groote
hoeveelheid glazen buisjes, flesschen en instru
menten, die men in een apotheek aantreft. Met
bevende handen nam de dokter een glas en een
Al sprekend strekte hü de hand uit en liet den I klein fleschje, dat hü in het glas uitgoot. Daar-
ring aan z’n vinger onder het lamplicht schlt- na voegde hü er nog een bepaalde hoeveelheid
teren.
„Kük", ging hü voort, „deze ring heeft aan
goud en steenen een beperkte waarde, maar de
edelsmid heeft er een kunstwerk van gemaakt
en de historie maakte hem onschatbaar. Hü
dateert
„Al genoeg gepraat," onderbrak ruw de an-
„U zult in ieder geval niets bereiken met de
aanwijzingen die Eleonore Leavenworth zal ver
strekken."
Gryce trok
niets.
.Juffrouw Eleonore," drong ik aan, „onder
gaat den Invloed van iemand, die haar edelmoe
digheid kent. Laten wü onderzoeken, wie zoo’n
grooten Invloed op haar uitoefent en we zullen
den persoon vinden dien wü noodlg hebben.”
„Hm!" was alles wat de detective antwoordde.
Ik was vastbesloten om hem aan het spreken
te krügen en wachtte rustig.
„U verdenkt dus iemand?” zei hü vlug.
„De noem geen namen. Al wat ik vraag ia
tüd.”
„Wilt u zich dan persoonlük met de zaak be
zighouden?”
„Juist."
„MUnheer Raymond, mag ik vragen of u het
alleen at kunt, of neemt u de hulp aan van een
kundig helper?"
„Ik zou heel blü zün, als ik u tot medewerker
had."
Een ironische glimlach plooide Gryce’s lippen.
,.U moet wel heel zeker van u zelf zün.” zei
hü-
,Jk ben
worth."
Het antwoord scheen hem te bevallen.
„Wilt u mü uw plannen, meedeelen?”
Ik zweeg; om de waarheid te zeggen, had Ik
nog geen pionnen gemaakt.
ot de hartstochtelükste antiquiteiten verza
melaars van geheel Engeland behoorde ook
dr. Pattersey. Reeds op 25-Jarigen leeftüd
bezat hü een uitgebreide collectie zeldzame
edelgesteenten en kostbare sieraden, die lede
ren verzamelaar zou doen watertanden. HÜ was
nu de tachtig gepasseerd en z'n verzameling
overtrof die van geheel Europa. Reeds jaren
geleden had hü maatregelen getroffen om te
verhinderen, dat, na z'n dood, z'n verzameling
zou versnipperd worden.
Op zekeren avond zat de oude dokter op z’n
gemak in een gezellige clubfauteuil en be
schouwde aandachtig een prachtigen ouden
ring, bezet met kostbare steenen, waarvan de
middelste, tevens de grootste, alle andere verre
weg overtrof door z’n stralende pracht.
Opeens werd de stilte van 1 vertrek verbro
ken door een zacht gegons. Snel keek dr. Pat
tersey om zich heen en liet daarna z’n oogen
rusten op een electrisch apparaat, dat tegen
over z'n schrüftalfel aan den wand bevestigd
was. Vervolgens vlüde hü zich met een spot-
tenden glimlach achterover in z’n leunstoel.
Reeds herhaaldelük hadden de autoriteiten
den dokter gewaarschuwd, dat er menschen
waren die ook wel graag zoo’n collectie antiqui
teiten zouden willen bezitten en dat er zich
daaronder ook bevonden, die er niet tegen op
zouden zien, zich van de verzameling meester
te maken, zonder er een cent voor te betalen.
Maar de dokter had slechts geglimlacht, zooals
hü nu glimlachte. Hü was nog steeds in de
beschouwing van z'n kostbaren ring verdiept
en schoof hem zeker voor den tienden keer aan
zün vinger, toen een geritsel bü de deur hem
deed opzien. Daar stónd een lange, magere
man, in ’t zwart gekleed, met dunne, scherpe
lippen.
„Sstfluisterde de Indringer, zonder
den dokter tüd te geven een woord te spreken.
Meteen keek hü naar de bleeke hand van den
ouden geleerde en monsterde den diamanten
ring.
„Die is zeker wel een paar dollar waard",
grijnslachte hü.
„De waarde is onberekenbaar, münheer”,
klonk het koele, hooghartige antwoord, „maar
mag ik misschien weten, waar u de vrijheid
vandaan haalt, hier zoo naar binnen te stap
pen. Ik ben gewoon, dat de menschen eerst
bellen, als ze me spreken willen.”
„U laat zich ook niet gauw uit 't veld slaan",
grinnikte de ongewenschte bezoeker. „Maar laat
ik me even voorstellen. Ik ben Sammy Pluck,
in Chicago een zeer bekend persoon, althans in
zekere kringen. Op mün terrein behoor ik tot
de beste vaklui tusschen New-York en San
Francisco en ik ben speciaal hier gekomen, om
dat ik er zeker van ben, goede zaken te maken.”
Dr. Pattersey trachtte ongemerkt een kleine
revolver uit z'n achterzak te halen.
„Niks daarvan," zei de indringer bedaard, aan uw vinger schoof, ik op den kleinen parel
maar met klem. .Manden omhoog! M’n kleine
compagnon hier liet hü een revolver klein
kaliber zien blaft en büt tegelük. Ik heb
speciaal dezen avond voor dit bezoek uitgekozen,
omdat ik wist dat uw bediemte van avond
uit is.”
Sammy Pluck ontnam den ouden heer de re
volver. waarna deze hem uitnoodigde plaats te
nemen
„Ik houd het er voor, dat u ook een ver
zamelaar bent,” begon de dokter bedaard.
Pluck liet een grinnekend geluid hooren.
„Zeker; alleen zit ik er niet zoo aan vast ge
plakt als u. Goud en zilver gaan bü mü zoo
gauw mogelük in den smeltkroes en de steenen
breng ik liever los op de markt.”
„Wat een vandalisme!" riep de dokter ver
ontwaardigd. „Hebt u dan heelemaal geen ge
voel voor schoonheid, geen eerbied voor his
torie en traditie?”
op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen f Dfïflfj bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand f 1 oü rsrllec van een f Cfk bü een breuk van f Aff bü verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen f vV»“ doodelüken afloop een voet of een oog f 1 duim of wysvlnger i been ot arm f anderen vinger
atharina H van Rusland heeft in de hls-
torie een naam achtergelaten van heer-
scheres bü uitnemendheid. Geestkracht
kan haar zeker niet worden ontzegd, maar toch
liet zü zich in erge mate door haar gunste
lingen beïnvloeden. Geen dezer heeft zich weten
te handhaven, onmisbaar te doen gelooven,
en een historische beteekenls weten te veroveren
als Potemkin de Fauriër. Van lage afkomst had
hü zich opgewerkt tot den machtigsten man van
het rük. Hü was de zoon i-
officier, en oorspronkelük bestemd
geestelüken stand. Hü voelde echter
de huzaren-loopbaan. Hü nam als onderoffi
cier deel aan de gebeurtenissen die Katharina
op den troon brachten, kreeg de offlclers-epeu-
letten door zün aandeel in de tragedie van
Robschak. waar keizer Peter III door de Oriofs
en hun trawanten werd vermoord. Potemkln's
T^gJ«aJ^ha^tochtnaar eer en geld kon
anwnTorT7’’WRw^^^fcais het hem gelukte
de gunst der keizerin te verwerven. Voorlooplg
moest Potemkin nog wachten, de tüd van Gre
gorius Orlof was nog niet voorbü. dezen ver
dringen ging niet, hü moest zelfs eerst nog den
oorlog in tegen de Turken. Daar ontvangt hü
bericht, dat Orlof bü de keizerin in onge
nade is gevallen.
tocht voor een vrouw als Eleonore. Door hem
op de hist van de mogelüke daders te zetten,
overdreef ik niet. Maar wat een verschil tus
schen ‘n willekeurig vermoeden en een overtui
gend bewüs! James Harwell Voor schuldig hou
den en het bewüs van die schuld leveren, wa
ren twee heel verschillende dingen. Toch moest
ik Eleonore tot eiken prijs redden. Wat zou het
gevolg zün als de verdenking bleef bestaan?
Misschien wel haar inhechtenisneming, die
over heel haar leven een onuitwischbare scha
duw sou werpen. De beschuldiging van een ar
men secretaris zou nog minder erg zün dan dit.
Toch hield de tegenstelling tusschen Eleonore,
die haar hand op het hart van het lük had ge
legd en Mary, die een half uur later met een
niet verborgen verontwaardiging was weggeloo-
pen, mü een groot gedeelte van den nacht uit
den slaap. Ik kon m'n gedachten er niet van af
wenden. Niettegenstaande alle pogingen daar
toe, vervolgde dit dubbele beeld mü. vervulde
mü beurtelings met hoop en wanhoop. Ik wist
niet of ik mün hand met die van Eleonore op
de borst van haar oom zou leggen en het blinde
vertrouwen in haar onschuld zou bevestigen, of
dat ik integendeel, het voorbeeld van Mary
volgend, haar met afschuw zou ontvluchten.
Deze besluiteloosheid hinderde mü en den vol
genden ochtend ging ik Gryce opeoeken Op
mün bellen kwam een jongetje opendoen. Toen
ik vroeg of münheer Gryce thuis was, ultte hü
een ontkennend gebrom maar ik nam het be
vestigend op
„Zeg hem. dat mijnheer Raymond hem
wenscht te spreken.”