Admiraal Nelson herdacht
den day
venaal
van
I
wU-
r
B
EEN BEROEMD FIGUUR
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
I
B
1
fe i
Gevaarlijk onderzoek
Alle abonné’s ongevallen vêrzel
IR
I
VRIJDAG 6 OCTOBER
Strijd ter zee
Jacob Wantenaar
AR
I
DOOR ANNA K. GREEN
Zyn zege en dood in den dag
by Travalgar
Generaal, hoofd van
een Toearegstam
Nieuw strijdmiddel van
van Schotland Yard
Banketbakker koning
der Swahili"
HET GEVAL
LEAVENWORTH
fi
8
W' iroenr,dathet X
F ff OLIËN VERDER!! SA/t-
Dy' HIERGROEITALLER-
ZE' SOORT 5TROHCENEN
KLIMPLANTEN DOOREL-
KAAR,ZOOOAT HE "HET
G&MAKKEUJK '5 DE
PLEK TE V/NDEN. IK WED
DAT NIEMAND lENAtVE
W'J ER IETS VAN WEE7~
WE ZULU N ER OOK Nfc-
XMANO IETS VAN VERTEUA
pA 5
sandy,1
VROUWENZORGEN
Slechte teint - rheumatiek - te dik
altijd moe
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I Het ongeval van
riceh m^pT:^PPen °°WeerSt“nbaar
V
weer
om zijn tegenstander te vinden, liet
VV V. er 1
alles sou vertellen.”
ZESDE HOOFDSTUK
Op mijn kantoor
heer op u, hjj schijnt veel
.Wordt vervolgd)
verschillende
was hjj meer
nk geen kwaad van hem, God
j Molly drong er op aan, dat Ik
maar als X ontkend werd, zou het heel moei
lijk zijn om het te bewijzen. Staat u mij toe. dat
ik u eenlge vragen stel? Is de dame in kwestie
onder haar eigen naam getrouwd?”
xa
I
uiiiiiniiiiiiiiniiiiiiuiii
vrouw hrtta
.en Antje is
UI
Pier.
uur niets gemerkt héb, roep ik hem. Ik verzin
wel weer een ander karweitje voor hem en in
dien tjjd ontsnap jij.”
en het
verlaten
eten.”
„Neen. maar ik
kan hem wél roe
pen. Als ik in een
John Kelly, vroeger banketbakker in het Cen
tral Park te New-York, is tot opperhoofd der
Afrikaansche Swahili gekozen. Men spreekt
thans eerbiedig van hem als Bwana of koning
Kelly.
Zijn verheffing is een belooning voor de
moeite, die hjj zich heeft gegeven om twee
SwahUijagers te oefenen in het gebruik van
vork en mes. Drie jagers waren twee jaren ge
leden met een scheepslading jonge gorilla's naar
New-York gekomen en bewaakten de dieren in
het Central Park. Kelly bracht hen toen op de
hoogte met de Amerikaanscbe zeden en ge
bruiken. Na hun terugkeer vertelden zij in
Afrika zooveel goeds van den banketbakker, dat
de stamleden hem eenstemmig tot koning ver
kozen.
mijn vriend gehuwd is, zich niet beschouwt als
zijn wettige vrouw, kan hij haar dan dwingen,
zich aan dit huwelijk te houden? Met andere
woorden, mijnheer Raymond: is mijn vriend de
wettige echtgenoot van dit meisje, ja of neen?”
Het geval van Clavering's „vriend" interes
seerde mU zoodanig, dat ik er niet aan dacht,
dat ik den verteller kende. Ik atwoordde hem
ongeveer het volgende:
„Volgens de Amerikaansche wet is het huwe
lijk een civiele overeenkomst, waarbij vergun
ning. predikant, noch akten noodig zijn, zelfs
maakt, in enkele gevallen, de afwezigheid van
getuigen het huwelijk niet ongeldig. Vroeger
nam men een vrouw zocals men zich elk eigen
dom verschafte: tegenwoordig is in wezen Her
in niets veranderd. Het is voldoende wanneer
een man en een vrouw elkaar zeggen: „van nu
af aan zijn wij gehuwd” of wel „gij zljt mijn
vrouw” of „mijn man.” Alleen de wederzydsche
toestemming is noodig. Eigenlijk gaat men een
huwelijk aan op dezelfde manier als waarop men
geld leent, of iets koopt.”
„Dus dan bent u van meenlng....”
„Dat in uw geval uw vriend de wettige echtge
noot is van de.dame in kwestie, mits er natuur
lijk geen beletsel bestaat, in de wet genoemd.
„Wat den leeftijd van de bruid betreft, een
meisje van veertien jaar kan een geldig huwe
lijk aangaan.”
Clavering leek zeer tevreden over dit advies.
Ik vervolgde:
„Ik heb u nu mijn persoonlijke meenlng ge
geven over de wettigheid van dit huwelijk;
DE BIET iiiuiiiiiiiiiiiiiuuHiine
„Neen, mijnheer.”
„Waarom niet?”
„Dat weet ik niet. Ik weet dat mijn vriend
nasporingen heeft gedaan, en dat hU niets heeft
gevonden.”
„Als alles wat u mij verteld heeft, juist is,
verbaast het mjj niet, dat uw vriend zich onge
rust maakt, vooral wanneer zijn vrouw ontkemt,
dat het huwelijk ooit gesloten is. Niettemin is
het mogelljk. dat de rechter hem in het gelijk
stelt, hoewel ik het betwijfel. HU kan zich al
leen op zUn woord beroepen en als zUn tegen
partij deze getuigenis onder eede afwijst, is het
hoogst waarschUnlUk. dat de Jury zich aan haar
kant schaart. De jury staat altüd aan den kant
van de vrouw.”
Nog steeds beminnelijk.
eenigszins veranderde stem.
mij. hem dit advies schriftelijk te willen gevem
Het zou een bewijs zUn. dat hü zich tegenover
De Engelsche bladen berichten over detectives
van Scotland Yard te Londen. die in de ge
vangeniskleding tezamen mét de gedetineerden
in de gevangenis vertoeven en door de cipiers,
die niet weten, wie zü zUn, precies als de ge
straften worden behandeld. Men doet n.l. een
poging om een einde te maken aan de voort
durend toenemende smokkelarij van tabak en
chocolade in de gevangenissen en tegelUkertijd
een stokje te steken voor de drukke briefwis
seling, die de gevangenen voeren met hun ken
nissen. vrienden en verwanten. Ondanks nauw
keurige bewaking was het tot dusverre niet
mogplUk. het geheim van deze knoeierijen op
het spoor te komen. Wel zijn eenigen tijd ge
leden eenige corrupte gevangenisbeambten op
heeterdaad betrapt, maar het smokkelverkeer
"ging onverminderd voort. In verband met alar-
meerende rapporten van den directeur van een
der gevangenissen, besloot Scotland Yard, ge
heime agenten In de gevangenissen binnen te
smokkelen, daar er geen andere weg overbleef
om tegen de smokkelarij on te treden. Deze
agenten moeten het wel en wee van den ge
vangene volledig meemaken. Het ongewone mid
del is overigens van groote waarde gebleken.
Men slaagde er in. de verschillende trucs te
leeren kennen van de smokkelaars, die groove
hoeveelheden tabak en chocolade in de gevan
genissen brachten.
dat hU mü meer bijzonderheden over zijn on
derhoud met het meisje zou geven.
„ja mijnheer. Eerst, toen ik zijn kaartje gaf
scheer, zij te aarzelen; toen werd zü rood en
gaf mU bevel hem weg te zenden. Ik zou het ge
val zeker vergeten zUn. als die man zich van
avond niet on<Jer een anderen naam had laten
aandienen. Ik
beware mü, m
u i
^H)A T WA 5 EEN
JGRP07E ROTWLDKJANP.
MZ5 HErOm GERAAPT K
had, dan zouden WE M/0~
den inde rivier7EREon\
GEKOMEN ZIJN. WE ZOU- 1
DEN Mi7 EN ZEKER VER
LOREN ZIJN GEWEESTHE7
KWAM VAN OE TOP vANDfN
HEUVEL WAAR HET SPOOR- l
HU/S STAAT KOM, LATENJ
WT MAKEN DAT WE H/ERZ
zUn vriend trouw van zijn opdracht had gekwe
ten. Dit leek mü een billijk verzoek, ik stemde
toe en overhandigde Clavering een gemotiveerd
advies. Teen zü hü:
„En nu. mijnheer, moet ik u nog een raad
geven. Als u op een goeden dag een jonge, mooie
vrouw naar het altaar geleidt, dank dan even na
en vraag u af: Weet ik zeker dat de hand, die
ik nu In de mUne houd, werkelijk vrü is? Weet
ik zeker, dat zij al niet gebonden is. zooals die
vrouw waarvan ik eens heb verklaard, dat zü
reeds getrouwd was volgens de wetten van mlln
land?'
„Maar.... daar kan ik niet in....
streefde hij.
„Je kan er wel driemaal in,” besliste z'n echt-
genoote, „en je doet het maar ook. „Het is nu
elf uur. Over een uur precies roep ik hem. Je
zorgt dat je dus met het slaan van twaalf In X
portaal staat. Als je hem de huiskamer hebt
zien ingaan, loop je zoo zacht als een muis de
trap op naar 't kantoor, wipt er in en wacht
tot hij komt. Dan bespied je hem goed door
het dunne gordijn voor de ruitjes."
Afaar.... ik krUg geen lucht in die kast.."
..Neen, dat beloof ik Je. Ze is van boven zoo
goed als open.”
..Maarals ik nu
kuchen of hoesten
..Dan slik je het in."
„Maar als hU nu eens niets doet, dan kan ik
toch maar niet kalm uit die kast komen krui
pen. Joop goeien
middag wenschen
kantoor
om te
woordde: „Niet zoo lang ik leef” Tenslotte
kreeg hij de boodschap, dat 17 vüandelüke sche
pen waren buitgemaakt of vernield. Toen nam
hU afscheid van Hardy en zün laatste woorden
waren voor lady Hamilton. Drie uur na zün
verwonding was hü dood. ZUn voornaamste
tegenstander, admiraal Villeneuve, pleegde la
ter zelfmoord, wetend, dat Napoleon geen on
gelukkige admiraals meer In dienst nam.
Zoo stierf Nelson, na de zege van zün vloot
nog te hebben aanschouwd.
,JEn de heer?'
.Eveneens.”
„Heeft zü de akte gekregen?”
„Geteekend door den predikant en de getui
gen?”
Clavering knikte bevestigend.
„Heeft zü de akte bewaard?”
„Dat weet Ik niet; ik veronderstel van wel.”
„Wie waren de getuigen?'
.Een man waarvoor de predikant had ge
zorgd
„Zou men hem makkeluk kunnen vinden?"
„Neen.”
„Is hU dood of verdwenen?"
„De predikant Is dood, de man is verdwenen.”
„Is de predikant dood!” riep ik uit.
.Sedert drie maanden.”
„Wanneer is het huwelUk gesloten?”
„In Juli van het vorige jaar.”
„Waar woont de tweede getuige, de vriendin
van de bruid?"
..Men weet waar zü woont, maar men kan
niet op haar rekenen.”
„Heeft uw vriend geen enkel bewUs van het
huweUJk?"
Clavering schudde het hoofd.
„Is de huwelUksakte geregistreerd op bet
stadhuis?”
Indien deze vrouw voor elke klacht een apart
middel genomen had. zou zij het erg druk heb
ben gehad. En de lange tijd die noodig zou zijn
geweest, om voor dit alles een kuur te doen.
Neen, ze nam maar één middel en na zes
weken zag zü alle klachten al verdwenen. De
eenvoudige verklaring Is, dat al haar klachten
voortkwamen uit één zelfde oorzaak. ZU schrUft:
„Sinds ik zes weken geleden Kruschen begon
te nemen, is mün gezondheid hard vooruitge
gaan. Mün teint, die er onfrisch uitzag, Is nu
helder jen gezond geworden. MUn rheumatiek
is bijna verdwenen. Twee maanden geleden
was mün gewicht 138 pond en gisteren woog ik
op dezelfde weegschaal 128 pond. Deze ge-
wlchtsvermindering heeft me wonderlUk veel
goed gedaan, want ik voel me niet half zoo moe
meer tegenwoordig en ik kan beter werken dan
ik In maanden deed. Daarom zou ik Kruschen
nooit meer willen missen." Mej. AL. R
Zoovele kwalen, waarover de menschen kla
gen vanaf .niet lekker voelen” tot acute
rheumatiek kunnen veelal worden terugge
bracht tot één grond-oorzaak traagheid der
Inwendige organen. Er is één zekere, veilige
weg om Uw organen regelmatig aan X werk te
houden de .kleine dagelUksche dosis” Kru
schen Salts. Kruschen is een wetenschappelüke
combinatie van zes minerale zouten, die Uw
afvoerorganen aansporen tot betere werking
en aldus alle afvalstoffen wegruimen, die Uw
organisme verstoppen en het bloed onzuiver
maken. Kruschen heeft een zuiverenden en
versterkenden Invloed op den bloedsomloop, zoo-
dat het elke vezel van Uw lichaam doorstroomt
met tintelenden levenslust.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bU
alle apothekers en drogisten k 0.90 en 1.60
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
per dag. Let op, dat op het etiket op de flesch.
zoowel als op de buitenverpakking, de naam
I Rowntree Handelmaatschappij Amsterdam voor-
I komt. (Adv.)
rtin invevoltre de verzekeringsvoorwaarden tegen f DEïfifi bü levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f TiT/) bij een ongeval met f bij verlies van een hand f 1 OE oy verlies van een f Efï by een breuk van
^evaUen wzekerd voor een der volgenae ultkeeringen f verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen f tUUt~ doodeiyken afloop f AvU» een voet of een oog J duim of wijsvinger «/(/.“been of arm
De natuur verschaft de bieten.
Doch een biet is maar een biet.
Ziet u bieten in natura
Och, dan watertandt u niet!
Zelfs de foto tn de kranten
Maakte u niet enthousiast.
Hoogstens keek u naar die heuvels
Bieten-voorraad iets verrast.
En u zeide op dien avond,
Langs uw neus weg, tot uw vrouw:
'k Wist niet, dat ons land nog plaats
had
Voor zoo’n reuze bieten-bouw!
Maar zoo gaat het in de wereld;
Niemand, die zich graag bemoeit
Met de vraag hoe een artikel
Tot artikel is gegroeid!
Want de biet woAlt eens de suiker,
Suiker! dat begeerd product,
Daar toch iedere tractatie
Zonder zoetigheid mislukt.
En u kunt niet buiten suiker,
Want u kunt niet buiten zoet.
Als uw tong toch niet gestreeld wordt,
Blijft uw stemming óók niet goed!
En wanneer u dan zoo smaakvol
Van de zoetigheid geniet.
Dan is oorzaak der genieting:
Die onoogelijke biet!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
5
riHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiitiniiö
scob Wantenaar handelde onder den naam
Wantenaar en Zoon, hoewel in z'n woning
geen schaduw zelfs van een zoon te beken
nen viel. Zelfs geen dochter zou men er met den
besten wil van de wereld hebben ontdekt, want
Jacob was kinderloos. Maar gehuwd was hU. En
z'n vrouw maakte het heel goed; ja. ze had
een gelukkig leven met Jacob, die behalve een
goed koopman, ook een goed echtgenoot wes
en een man van onbesproken levenswandel, eer
lijk als goud en vrlendelUk en zachtzinnig van
karakter. hulselUk en spaarzaam.
Er zat geen kwaad bU Jacob; niets. Men kan
zich dus voorstellen, wat het voor een man als
hu zeggen wilde, toen op een ochtend z'n vrouw
hem mededeelde dat er een dief in huls was.
„Wie wie dan wel?" vroeg hU, stotterend
van schrik.
„Ja. wie zou het wezen ,hé?” troefde z'n
JU bent het niet, ik ben het niet
al een week op vacantle .dus die
is het ook niet. Dus...."
„Je wilt toch niet zeggen dat Joop.
„Ik wil niets zeggen,” viel zU bits uit, „niets
dan dat het niemand anders kan wezen dan
heel jouw Joop. Dèir.
„Heel Jouw Joop? Heel jouw Joop?” weer
streefde zachtjes de goedmoedige Jacob; ,het is
mijn Joop niet."^
„Nee. hU is van mU,” vinnlgde de vrouw,
„trouwens, je weet heel goed, dat ik niets van
hem moet hebben. Van den eersten dag den
besten heb ik hem niet vertrouwd, voor geen
cent. HU kUkt je niet recht aan
.Als je mU niet kwalijk neemt.” aarzelde Ja
cob, „maar is dat ook wel wat moeilUk voor hem.
want hU is een tikje scheel."
..Scheel of niet, hU is oneerlUk, en dat hoeft
niet. Het zou wel ongelukkig zijn, als een scheel
rnensch ook een dief moest wezen. Malligheid,
praatjes."
„Matig je wat, vrouwtje" zoo waagde Ja
cob thans haar woordenvloed af te dammen
„matig je, je pakt tegen me uit alsof ik de
dief ben
„De heler ‘is net zoo goed als de steler.” sarde
z'n vrouw, ,.en als JU niet ingrijpt, als Je hem
niet pakt, dan noem ik jou den heler.”
„IngrUpenpakkenklaagde Jacob, en
verbleekte.
„Ja, IngrUpen, pakken en goed ook,” gebood
barsch z'n vrouw. „Het is allemaal je eigen
schuld dat het zoo geloopen is; wat hoefde je
dien kwajongen zóó maar zonder getuigschrift
aan te nemen, JU met je ..goeie hart”, dat je
nog aardig wat parten spelen zal. als het zoo
doorgaat; en wat hoef Je hem tusschen den
middag alleen op het kantoor te laten.”
Juffrouw Wantenaar hield even op om adem
te scheppen en vervolgde, fel en scherp: „Een
patroon die z'n bediende, van wlen hu net zoo
veel weet als niets, alleen op het kantoor laat,
terwUl hU zelf op z'n dooie gemak in z'n huis
kamer gaat zitten schransen, zoon patroon kan
mü gestolen worden.”
„Nou, nou, schransenHet kan nog al met
je vandaag. En bovendien, weet JU eigenlijk
wel zoo heel zeker dat hU steelt?”
„Ik miste geld in de la, toen ik vanmorgen
de kas opmaakte. Een ryksdaalder nog wel.”
..Maar ik doe de la toch altUd op slot, en JU
toch ook....”
„Heb JU nooit gehoord van valsche sleutels?”
Ja, Jacob had er van gehoord. Maar of Joop
een valschen sleutel had. wist hU niet. Z'n
vrouw wist het ook niet, maar wilde zich daar
om juist ervan overtuigen.
,Je overtuigen? Hoe wil je dat aanleggen?”
weifelde Jacob, die haar de zaak uit het hoofd
scheen te willen praten.
„Wil JU je dan arm laten steleH?” vroeg z’n
vrouw en speelde met deze vraag op de ge
voelige snaar van z'n spaarzaamheid. Ditmaal
viel Jacob haar dan ook bU-
„Hoe moeten we ons dan overtuigen?" vroeg
hU op z'n beurt.
„Dat is gemakkelUk genoeg. Even vóór etens
tijd roep ik hem naar de woonkamer, om hem
een karweitje te laten doen: een venster op-
schulven of 'n spijker in X behang slaan, of
zoo iets. En van dat oogenblik maak JU ge
bruik om je in de oude leege boekenkast op X
kantoor te verst* pen.”
Daar ik geen reden had. te denken
dat hU kwaad in den zin had. ging ik naar de
keuken en liet hem alleen in het salon. Büna
onmlddeUUk daarna hoorde ik de voordeur slui
ten. „Wat is dat?" vroeg Molly „Ik weet het
niet" antwoordde ik, „tenzU die mUnheer ge
noeg heeft van het wachten en is weggegaan."
-Dan wil hU zeker geen water,” zei Molly. Ik
zette het dienblad neer en ging weer naar bo
ven, overtuigd dat de bezoeker weggegaan was.
Maar wie zal zeggen of hU ztdi niet, terwUl ik
het huis sloot, in één of anderen donkeren hoek
van het salon verborgen gehouden heeft?”
Opgewondener dan ik wel wilde toonen, hoor
de ik dit verhaal aan.
Thomas vervolgde:
..Ziet u. mUnheer, ik wilde niet uitweiden
over de bezoeken die de dames kregen, maar wU
weten dat er dien avond iemand in huls was,
die mUn meester vermoordde en dat het Han
nah niet was.
..Dus juffrouw Leavenworth wilde hem niet
Ontvangen,” viel ik hem in de rede, in de hoop,
mU. of hU mU de zaak mocht uiteenzetten en
toen ik hem daarop bevestigend antwoordde,
haalde hU een aanteekenboekje te voorschijn
en zei mU ongeveer het volgende:
„Een Engelschman, die in dit land reisde,
ontmoette in een badplaats een Amerikaansch
meisje, waarop hU hals over kop verliefd werd
en dat hU wilde huwen. HU had een aanzien-
hjk vermogen en was van góede familie; hU
vroeg haar ten huwelUk en kreeg het ja-woord.
Maar de familie van het meisje verzette zich
tegen het huwelUk en zoodoende moest hU'zUn
gevoelens verbergen, hoewel het meisje en hU
het nog steeds eens waren. Intusschen kreeg hU
een brief, die hem naar Engeland terug riep;
verschrikt bU de gedachte aan zUn afwezigheid
stelde hU zUn verloofde voor, in het geheim te
trouwen. ZU stemde toe op twee voor waarden:
ten eerste, dat zU onmiddellUk na het huwehjk
uiteen zouden gaan; ten tweede, dat hU haar
hun huwelUksakte zou toevertrouwen. Dat was
niet heelemaal naar den zin van den jongen
man. maar op dat critieke oogenblik zou hy alle
mogelUke voorwaarden hebben aangenomen, als
hU rijn geliefde maar kon huwen. ZU ontmoet
ten elkaar In een kleine kerk, ongeveer twin
tig myi van de badlaats waar zU verbleven, en
een Methodistisch predikant verbond hen in
den echt. Twee getuigen woonden het huwehjk
bU: een man waarvoor de predikant had ge
zorgd en een dame die de bruid vergezelde;
deze laatste was nog geen een en twintig en men
had geen speciale vergunning. Is dit huwelUk
moeilUk parket bevond. HU vroeg geldig? Als de dame die te goeder trouw door
Te Tanger heeft het bericht groote opschud
ding verwekt, dat generaal Silvestre, de opper
bevelhebber van de Spaansche /strijdkrachten,
die in 1931 in den slag bU Anual door de Riff-
kabylen werden verslagen, nog in leven is Een
Spaansche oud-legionnair, Lopez Exposto.
die onlangs zelf uit de handen der Arabieren
is ontsnapt, heeft verklaard dat generaal Sil
vestre, toen zün troepen naar Melilla terug
trokken, door de overwinnende Riff-opstan-
dellngen gevangen genomen is. Toen Exposito
drie maanden geleden te Villa Cisneros kwam,
hoorde hU van zeer betrouwbare zijde dat tal
rijke leglonnairs. van alle nationaliteit door
de Arabieren in de Sahara gevangen gehouden
worden.
Exposito toonde een aantal voorwerpen, die
aan generaal Silvestre toebehooren, waaronder
een sigarettenkoker, die de generaal hem zelf
ter hand zou hebben gesteld.
Generaal Silvestre, aan wlen men een Ara
bische naam gegeven heeft, zou thans hoofd
zUn van een deel van den Toeareg-stam.
eens niezen moet of
hoewel met een
vroeg Clavering
i geven.
drie deelen. die alle
tact te herstellen.
blijkbaar een voorgevoel gehad van Nelsons
hu J»"- Wi?nt 111 strtW met E')n «ewoonte had
hU zün schepen in dubbele Unie laten opruk-
ken. zoodat de aanvallers ook na een doorbraak
op een tweede linie moesten stooten.
„,Toe.n de g1"00^ dag aanbrak, kon Nelson van-
"'a®rnemingspost de vüandelüke op
stelling duidelük onderscheiden: 33 Uniesche-
u^2>,ZWare fre«atten’ waartegen 27 Engelsche
^®chep®n en 4 fregat-schepen moesten op-
elTOn trok ziJn traditioneele vecht-
JXV™een vcrslet<’n Jas. waarop rijn
n decoratleswaren vastgenaaid Col-
Ungwood, ongeveer uit hetzelfde hout gesneden
■Is zün collega, had de gewoonte voor het ge
vecht zün laarzen uiWte trekken en op zijden
^rt1SenK1^>nd t5>n*** om. zooals hü zeide, de
artsen by eentfnogelijke beenwonde tüd te spa
ren. Een oogenblik had Nelson zich naar zün
cabine begeven om een kort gebed te storten,
«ooals zün gewoonte was Daarna schreef hü
een deel van zün bekend testament, waarin hü
Lady Hamilton en haar dochter Horatla aan de
zorgen van de regeering aanbeval een verzoek,
dat later niet werd ingewilligd. Toen de admi
raal aan dek verscheen, was hü opgewekt, maar
ernstig, een stemming, die reeds tevoren door
een groote overwinning, maar ook door het
v®rlies van zün leven scheen ingegeven. Zün
officieren en manschappen Juichten hem geest
driftig toe, toen hü bevel gaf dichter op den
vyand af te trekken, hetgeen geschiedde onder
den kreet: ..Engeland verwacht, dat leder zün
pUcht zal doen”.
Kort na den middag raakten de schepen
•laags. De Royal Souveralng. het vlaggeschip
van Collingwood, brak het eerst door de vüan
delüke linie. In het voorbyvaren werd een volle
laag op de Santa Anna afgevuurd. Vierhon-
deed man werden gedood. Nelson intusschen
zocht den Franschen admiraal, doch kon hem
niet vinden, daar Villeneuve geen büzonder
herkenbare vlaggen had geheschen. Acht Pran-
sche schepen openden toen het vuur op Nel
son’s schip en trachtten het getouw te vernieti
gen om den admiraal het manoeuvreeren on
mogelijk te maken. Verschillende zeilen werden
aan flarden geschoten en 50 man wérden ge
dood, doch Nelson liet geen enkel tegenschot
stvissasistastssstzztzzsatzztztzMttWMaMasssi
afvuren. Pas toen hü de onmogelijkheid inzag
om zün tegenstander te vinden. Uet hü een
aanval doen, doch koos, typisch voor hem. zün
starksten tegenstander, de Trinidad, die met
120 kanonnen bewapend was. Na de prachtige
manoeuvre van Collingwood waren de Pran-
schen echter op hun hoede. ZU sloten zich aan
een om een tweede doorbraak te verhinderen,
zoodat Nelson de Trinidad niet kon bereiken.
Toen stevende Nelson los op de Bucentaure. die
toevallig, zonder dat de Engelschman het wist
het vlaggeschip van Villeneuve was.
Precies om 1 uur vuurde de Victory haar
eerste kanonnade af en joeg 500 kogels in de
vüandelüke schepen. Op het Fransche admi
raalschip werden 20 kanonnen bulten gevecht
gesteld en 400 manschappen sneuvelden En
terwUl Nelson voorbQzeUde om een tweeden
vyand aan te vallen, werd de Bucentaure door
de Conqueror genomen. Vrijwel alle schépen
waren nu slaags geraakt en het was een ge
vecht geworden van schip tegen schip en büna
van man tegen man. Nelson’s schip scheen In
middels het mikpunt van de totale vüande
lüke macht te zün geworden. Van alle kanten
werd hü beschoten en naast hem zag hü hoe
zün secretaris door een kanonskogel In tweeën
werd gereten. SpUnters van vernielde masten
vielen voor zUn voeten en het bloed der geval
lenen en gewonden stroomde over het dek
„Lang kan het niet meer duren” meende Nel-
son koeltjes, waarna hü bevel gaf het schip
langs de Fransche Redoutable te leggen, die
hem met een lading over de heele breedte van
het schip begroette. Aan manoeuvreeren viel
nauwelijks meer te denken. Vanuit de masten
der Redoutable werd naar het dek van de Vic
tory geschoten met volle ladingen scherp ooe-
der, dat in dien tüd een sterken reuk ver
spreidde en wanneer het In groote hoeveelheden
werd losgelaten, den manschappen vaak het
vechten belette. Deze strüdmethode werd door
Nelson nooit toegepast. HU vond haar onwaar
dig en onedel, omdat zü gemakkelUk brand kon
veroorzaken en niet het gevolg was van een
moedig en manneUjk aanvallen.
Op de voorplecht van de Redoutable knielde
een man met een gelakten hoed op en een witte
jas aan. Hü hanteerde een geweer, dat hü met
groote zekerheid op zün doelwit afvuurde en
dat vrüwel steeds doel trof. Toen kapitein Har
dy, die in de nabüheld van Nelson heen en
weer liep om bevelen te geven, den be
velhebber om zichzelf zag draaien en neer
storten, sprong hü op hem toe om hem op te
vangen. Een geweerkogel had den admiraal
een schouder doorboord en zün ruggegraat ge
raakt. Toen men hem opnam, zeide hü: „Het
Is hun dan toch elndelük gelukt”. Toen beval
hü. dat men hem naar de verbandplaats zou
brengen. Als een loopend vuur verspreidde zich
het nieuws, dat de admiraal getroffen was. De
mededeeling van den arts, dat de wonde doo-
delük was. was overbodig. Nelson kende zyn
toestand en berustte er in. Tegelük met hem
werden nog een vyftigtal gewonden naar be
neden gebracht, zoodat bet dek vrijwel geheel
leeg was. Van deze omstandigheid maakten de
Franschen gebruik om het schip te enteren en
het dek van het Engelsche admiraalschip te
bestormen, doch de kapitein der marlnc-lnfan-
terie raapte zün mannen samen en sloeg den
aanval af. Hyzelf en 200 man vielen in het
handgemeen. Intusschen was de Franschman
in een zeer ongunstige positie gekomen, doe dat
de twee schepen door den wind naar het Oosten
waren afgedreven en op het Engelsche schip
Temeraire stietten. De commandant van dit
schip had spoedig den toestand overzien. Fet
Fransche schip werd door de Temeraire geën
terd en lag nu klem tusschen twee Engelsche
schepen. Maar de moedige commandant van de
Redoutable gaf zich pas over, nadat hü zwaar
gewond was neergevallen. Intusschen ontvingen
Nelson en Hardy de eene goede boodschap na
den andere. Van alle kanten kwamen berich
ten, dat de Engelschen overwonnen. Iedere
maal, dat de Engelsche manschappen de vlag
gen der overwonnen vüandelüke schepen om
laag haalden, steeg een luid hoera van het t’ek
der Victory op en telkens straalde Nelson's ge
zicht van vreugde. Daar hü met de minuut
zwakker werd, was men wel genoodzaakt hem
te vragen of niet Collingwood het commando
moest ovememen, maar de bevelhebber ant-
-J-V ezer dagen heeft Engeland zün groot-
J sten admiraal Horatius Nelson herdacht,
die 175 jaar geleden werd geboren. Aan
den naam Nelson is die van Trafalgar verbon
den, waar de Engelsche admiraal de vloot van
Napoleon versloeg. Deze slag is wel het groot
ste wapenfeit in het leven van Nelson, wiens
typisch Engelsche eigenschappen de vloot van
Napolemi overwonnen. Nog altüd Is Nelson de
beroemdste figuur uit de geschiedenis van het
611 W°rdt vlaggeschip.
^L”Z!CtOTy als 6611 reUkwle bewaard en in
V^.‘eder j!>ar versierd
Llchamelük was Nelson geen sterke figuur
In de vele gevechten, die hü leverde, had hü
een oog en een arm verloren en ook in zün
züde en aan zün hoofd had hij
verwondingen opgeloopen. Uiterlijk
dan e€n man' maar dlt wrak was be-
VUrt«cn dat hü Offi-
De strüd ter zee had ten tüde der Napoleon-
ttahe oorlogen een andere taak dan nu. Men
ren ^eUrVr«rtm geI^,lmen °P elkaar in tót
«trUdmachten een stelling gevonden
^ad- gunstig leek, waarna het vuur werd
b,^ïïnd Nelson’s vlaggeschip bezat 102 voor-
laadkanonnen en van één züde van bet schin
eXiTt” 8e*1Cht Van 550 kll°8'-am worden af-
modcrn kanon intusschen had
Vun Nelson met een enkel schot
T* kunnen J«*en. Voor bet laden
en richten der kanonnen had men een groot
aanta! manschappen noodig. die een zware ta^
van £UvwAhad^n 06 °PPervla‘tte der zeilen
üerkaL m bedroeg niet minder dan 4000
rt^hte M r snelheid van het schip
Srt ter per uur' °e trefkracht van
«d2mta dat niemand op de
hld h' “bePen te pantseren. Het
had ook weinig zin, want alleen een voltreffer
seer nabü een vüandelük «chip in den
grond boren. Dit gebeurde dan ook zelden en
dlt^doordat Vernield werd ^schiedde
dit doordat het in brand geschoten werd. De
dZÏ* £raCht .Van ““P ‘n de
«erkte der bemanning. De Victory had 841
Kkkelhk 2160 ton hetgeen
der 1 meer 15 dan de bemanning
deI. bedendaagsche oorlogsschepen.
'’verwinning in den slag bü Trafalgar was
EmJr'h1 g VaT een Trt) eenvoudig ohm van den
n “dmiraal. Hü lag voor een Fransch-
hEUT:?’e, V1°°l en tvilde trachten de vüande-
bririetale “ddden te dborbreken en dan
‘de gescheiden fronten tegelUkertyd aan te
mlrani “lf 200 den eenen vleugel en ad-
“i‘raaI Collingwood den anderen aanvoeren In
plaats van In twee brak de vüandlge Unie in
verhinderd werden het con-
Toen ik den volgenden dag op mün kantoor
kwam, zei een van de bedienden mü:
,JEr wacht een
haast te hebben.'
Daar Ik elgenlük weinig zin had om gesprek
ken te voeren, met oude of nieuwe cliënten,
zing ik langzaam naar de deur van mün ka
mer. Ik was meer dan verbaasd, toen ik daar
Clavering aantrof. Ik was te zeer in de war om
iets te zeggen en kon alleen maar even buigen.
Hülkwam naar mü toe en gaf mij zün kaartje,
waarop ik las: Henry Ritchie Clavering. Hü
verontschuldigde zich, dat hü zich niet had la
ten voorstenen, wijzende op het feit, dat hü een
vreemdeling was; hü voegde er aan toe. dat hü
over mü had hooren spreken als een goed ad
vocaat en daarom was hü naar mü toe geko
men, om advies te vragen voor een vriend, die
zich in een 1-
f Afi bü verlies van "n
anderen vinger
„Een uur.... een uur.... dat Is een aardig
poosje om In die kast te zitten. Vind Je een
half uur niet genoeg? Of büv. vandaag om te
beginnen eens een kwartier, morgen een half
uur enz. Dat Is dan tegelük een oefening, want
je kan zeggen wat Je wilt, maar in die kast valt
het lang niet mee.”
„Het zal je daar beter bevallen dan je denkt.
Als je er eenmaal inzit, wil Je er misschien nooit
meer uit.” malde de cordate vrouw, om hem
wat op te fleuren.
Jacob stond op het punt te zeggen dat ze er
best zelf kon inkruipen, als ze het er zoo ge
zellig vond, maar zün zachtmoedigheid weer
hield hem. Hü weerstreefde niet meer en zoo
kwamen ze tot de afspraak voornoemd.
Jacob vond het vooruitzicht maar zoo. zoo.
Hü aarzelde en weifelde tot het laatste oogen
blik. Toen de eerste slag van twaalf van de
Friesche staartklok klonk, had hü in zoover z'n
angst overwonnen, dat hü in X portaal stond.
En toen de verdachte Jonkman, op bevel zijner
echtgenoote naar beneden gekomen, juist de
huiskamerdeur achter zich sloot, klom Jacob
met bevende beenen en een krijtwit gezicht de
trap op. In X kantoor gekomen, aarzelde hü
vóór de geopende kast. terwUl hü met de deur
kruk in de hand gereed stond om er in te
stappen.
Maar eigenlijk was hü heelemaal niet gereed,
want de voor hem beschikbare ruimte was niet
overgroot. Wel waren er grootendeels geen plan
ken in. maar een heqjp stapel oude rekenlng-
courantboekeh verkleinde die beschikbare plek
meer dan hü wel vermoed had. Den stapel be-
kykend. viel het hem in: stel je voor dat die
eens omvalt, dan ben ik weg....
En met Uver ging de zware folianten
*at steviger opstuwen Daar klonken echter
reeds de voetstappen van den verdachte, er was
geen oponthoud meer mogelük. en één-twee-
drie schoof de ongelukkige Jacob zich de kast
In. naast de onhandelbare folianten, de deur
krampachtig achter zich toehalend. Joop kwam
binnen. HU floot een deuntje, trad op het ven
ster toe, keek eens naar bulten, kwam terug-
loopen naar X midden van X kantoor, waar
de groote lessenaar van Jacob stond. Angstig
rondzoekend, floot hü nog een paar malen, trok
langzaam een sleutel ult.a’n broekaak te voor-
schün en duwde dien, terwUl de angst z'n ge
laatstrekken vertrok, in het slot van de geld
la.... Maar nog had hü den sleutel niet om
gedraaid, of een vreeselüke slag klonk achter
hem.
Jacob sprong van schrik wel een halven meter
van den grond. Als een vormelooze massa zag
hü z’n patroon te midden van een paar dozUn
verspreide folianten op den vloer liggen. HU
was zóó geschrokken, dat hü geen vin ver
roeren kon.
Maar de bydehande juffrouw Wantenaar. die
onder aan de trap den uitslag had staat af
wachten. holde, ontdaan door het vreeeelük ru
moer, naar boven. In haar verbeelding zag ze
haar man met den betrapten dief in een doo-
delüke worsteling gewikkeld en stiet, schier bui
ten adem, onderweg verscheidene aanmoedigen
de zinnen uit: .Hou je taai! Hou je taait”
Toen ze het kantoor binnen kwam en Jacob
als levenloos te midden van de folianten op den
grond zag liggen, begreep ze dat hü uit de kast
gevallen was. Ze knielde naast hem neer en
riep Joop toe een glas water te gaan halen. Als
verwezen verwüderde de beteuterde jonkman
zich, daalde de trap af enwerd nooit meer
terug gezien.
Intusschen sloofde de arme vrouw zich uit
om van haar man nog te redden wat er te
redden viel. Zü groef z'n beenen op uit den
drukkenden last van een aantal folianten,
maakte zün halsboord los. paste de kunstmatige
ademhaling voor drenkelingen toe voor zoover
ze die machtig was, schold op den jongen, die
maar niet met het glas water kwam en vroeg
in alle toonaarden aan haar bewusteloozen echt
genoot wat er dan toch elgenlUk gebeurd was.
Nooit of nimmer heeft ze echter mondeling
antwoord op deze vraag ontvangen, wel later
schriftelük, op een lei, toen de deerniswaardige
Jacob, bügekomen. z’n spraakvermogen eens en
voor altüd had ingeboet.
De aanbllk der misdaad van Joop had den
zachtzinnigen man een beroerte bezorgd, waar-
bü hü in zyn val de folianten had meegesleurd.
Hü was en bleef stom.