Adel zonder blauw bloed <Ket u&Aaal van Ml s dendaq IMI -footf0 -dzag en fazcAen. T SCHIJNHUWELIJK EN ADOPTIE De schoone spionne en haar prooi EEN OUD LIED DE KLEINE. ANNIE EN HET SPOOKHUIS Sandy denkt er het zijne van spttu/ta: I TLuUMOt Alleabonné’s ZATERDAG 14 OCTOBER een „von Het proces-Traviglia Koelie of bandiet? DOOR ANNA K. GREEN Fransche spionne jaagt Italiaanse h officier in den dood De Odyssee van een pseudo-emir HET GEVAL LEAVENWORTH E A Denzelfden middag om drie uur kwam ik bü Gryce. (e vc ke bi B N E De strijd tegen den „Scheinadel” M/fVACNTJO ESEH. HOE CtFFIAKKE UJK HERBEffMoAHMTEH VER- LEOEH WEEK DE DAHK//VFK& - dom öekdoed.ze zwi OErr^èfApr. Wat men al niet doet voor een kroontje op zyn zakdoek en i” voor zyn naam I De open te grobte lichame- De Open AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL t hier?” vroeg het zoo erg „Precies Leverton 1 schemerig 1 tocht. ver fl Hun i f mevrouw Leverton van b brandkast vaart B ei O «e W scheen 31 Al volgenden ochtend ontving Ik dit tele- Ik h« G< 11< (Wordt vervolgd) or 2 1 E ai Den gram: Kom om twee uur bü u, met T. C. zuster heeft hier jaar geleden, en 1 1: o ol A 1 1 goede be- adelüjken zelschap van den heer en mevrouw Vander- vort, die bevriend zijn met de familie L. HU vertrok den 19en Juli. Ik ben verder weinig over hem te weten gekomen. 3. Te F., een stadje op zeventien of acht tien raUl van R„ stond destijds een Methodis tisch predikant. Samuel Stebbins, die op den 7en Januari van dit jaar is overleden. 4. 8. 8. had toen in zijn dienst een zekeren Tlmotheus Cook; hü is eenlgen tijd weg ge weest maar is twee dagen geleden weer terug gekomen. Men kan hem zoo noodig verhooren. Deze inlichtingen brachten mij groote verras sing en voldoening. .Aha!** riep ik luidkeels," dat zün nog eens feiten." Ik ging voor mijn bureau zitten en schreef het volgende antwoord: schemering I naar door de de E n h n si Ol b m g< or te II ft bv Bi m ,Jk kom u rapport uitbrengen,” begon ik. Hü glimlachte en keek aandachtig naar rijn vingertoppen. »Jk luister.” ..Herinnert u rich onze conclusie na ons eerste onderhoud?** B 1€ ze bi cl' ui dt ze lil rl« ge as 3ci •V G K L le II ei lc b G At Breng in leder geval T. O. mee. Tracht het bewUa te vinden dat H. C. en K. L. In Juli of Augustus ten huize van 8. S. getrouwd zün.” begrepen, dat u alleen aan mU de inlichtingen doorgeeft, die u verzamelt, nietwaar? Voor het oogenblik bent u alleen in mijn dienst en het wachtwoord is „stilte,tot Ik u vergun te spre ken." „Ik heb u volkomen begrepen, mijnheer. Als ik voor Brown en Co. werk, ken ik geen andere meesters." „Mooi zoo; hier zijn uw Instructies." Ik gaf hem de aanteekenlngen, die ik op het kantoor van mUnheer Monell had gemaakt. HU las ze aandachtig door, ging toen naar de wachtkamer en wierp het papier in het vuur, I De autoriteiten in Mandsjoekwo zijn voor nemens vingerafdrukken te nemen van alle koelies, omdat men gelooft dat bandieten en bultenlandsche geheime agenten zich als koe lies vermommen. Naarschattlng zün er in Mandsjoekwo 600.000 A 600.000 koelies, meeren- deels Chineezen. Men hoopt, dat wanneer het vlnger-af druk-systeem in werking is, het mo- gelUk zal zUn de bandieten en gevaarlUke per sonen, die zich als koelies voordoen, te identl- ficeeren. Zeer geachte heer. In antwoord op de door u gestelde vragen, meld ik u: 1. Bedoelde personen kwamen te R. aan den derden Juli van het vorig jaar. ZU waren met hun vieren: de twee dames, hun oom en een kamenier, Hannah. De oom bleef drie dagen en ging toen naar Massachusetts. HU bleef twee weken weg en de dames gingen vrU veel om met den heer, dien u mü hebt aangeduid. Hun verhouding was zeer opper vlakkig, om niemand reden tot praatjes te geven. H. C. verliet plotseling R., twee dagen na den terugkeer van den oom. Wat de da mes betreft, meh bad over het algemeen meer op met M.; E. leek ernstiger, en tegen het eind van het verbUJf zelfs een beetje me lancholiek. Men had opgemerkt, dat zij zich vreemd gedroeg; haar nicht trachtte haar te ontwUken. Een dienstmeisje van het hotel vertelde mü echter, dat zü het liefste schep seltje van de wereld was. De oom, de dames en het dienstmeisje keerden den 7en Augus tus terug naar New-York. 2D. C. kwam hier den 6en Juli aan, in ge- hetzelfde hotel. Bewezen door het register van het hotel Union te R Zij woonden niet alleen in hetzelfde hotel, maar zü gingen ook vaak met elkaar om. Ge tuigenis van de bedienden van het hotel. Den 19en Juli verliet Clavering plotseling R. Dit is op zich zelf niet vreemd, maar zün ver trek viel samen met den terugkeer van den heer Leavenworth, van wlen men weet, dat hü allee wat Engetoch is haatte. Den 30en Juli trouwde 8. Stebbins, Methodis tisch predikant, Henry Cl. en Eleonora L. Ge tuigenis van Tlmotheus Cook, die getuige was bü het huwelUk en een papier teekende; waar schijnlijk een huwelUksakte. Den 31en Juli scheepte Cl. zich in naar Liver pool. Zie scheeplUst. September. BU haar terugkeer te New-York is Eleonore Leavenworth bleek en verstrooid. Getuigenis van de huisbedienden. Te Londen wacht Cl. ongeduldig op post uil merika. maar hU krijgt geen brieven. Hü meu bileert zUn huis als’ om er een vrouw onderdak te bieden. Geheim bericht pit Londen. November. Juffrouw Leavenworth woont nog steeds bU haar oom; het huwelUk is nog niet bekend gemaakt. Clavering lükt zeer ongerust; de nieuw ingerichte appartementen van zün huis blUven gesloten. Zie boven. al modderig, maar het meeste is droog. Wie holde er zoo hard weg; toen we er aan kwa men?” ..Een eigenaardig jongmensch, een zekere mijnheer van DUk,” lachte mevrouw Leverton. .DU wist over niets anders te praten dan over z’n zigkte en holde weg zonder een woord af scheid of excuus, toen jullie kwamen. Je zou zeggen dat hü spoken zag.” „Ik denk dat het van de spaniel kwam." zei het nichtje kalm. „HU heeft me verteld dat hU doodsbang is voor honden HU is vroeger eens een kerkhof opgejaagd door een troep verwil derde honden, ergens aan de oevers van de Ganges, en toen heeft hU zich den heeleu dag moeten verstoppen in een pas gegraven graf, terwUl die beesten onophoudelUk boven hem snuffelden en gromden en krabbelden. Ik kan best begrUpen dat iemand dan last van z'n zenuwen krUgt." De jongste broer lachte. „Dat zal wel weer zoo'n romannetje van jou zUn, Vera," meende hü „Waarom ga je niet aan t schrUven? Feuilletons in tweehonderd vervolgen. bUvóorbeeld." den witten regenjas en stapte door de open staande deur het vertrek binnen; „we zUn nog 2. Hetzelfde omtrent een zekere Clavering. die in hetzelfde hotel woonde en waarschünlük met hen bevriend was. 3. Probeer den naam te ontdekken van iemand, die aan de volgende voorwaarden voldoet: Me thodistisch predikant, overleden in December jongsleden, die in Juli van het vorige Jaar aan IK bEHOEEUME r TE ZEÓCrEH ZE EEH tWOEnoen KEEK M/ffUAZ, ZULLEH HAAn ZEZECGEH. dat ZE Zich !HOE" OHTJtEK VER P OHCEH HOUOEH^ X- WAT U? ZOU MTJH 8ANK1N hetoq zve/yA I n <7 IF „Ik herinner mü uw conclusie!" „Goed," antwoordde ik, op mUn teenen ge trapt, ,mUn conclusie dan.... Ik heb u toen gezegd dat wanneer wU den persoon konden vinden, dien Eleonore Leavenworth in bescher ming schUnt te nemen. wU ook den moordenaar van haar oom zouden hebben.” „Gelooft u dat u zoo ver bent?” Gryce keek mU onderzoekend aan en zei toen: .Prachtig, vertel op.” „Toen ik op mü nam, de onschuld van Eleo nore te bewUzen, vermoedde ik wel dat Clave ring verliefd op haar was, maar ik dacht er geen oogenblik aan, dat hij haar man zou kunnen zUn." Gryce staarde naar het plafond en fronste de wenkbrauwen. „Wat!” „Clavering is Eleonore Leavenworth's echtge noot.” herhaalde ik. „Hoe bent u daar achter gekomen?” vroeg hU op norschen toon, blUkbaar ontevreden en uit zün humeur. ante komt dadelUk beneden, mijnheer van DUk", zei 'n zeer zelfbewuste jonge dame van vUftien. „U zult zich dus eenige oogenbllkken met mUn gezelschap moeten ver genoegen". Herman van DUk deed z'n best, om een Juist antwoord te geven. In z’n hart twüfelde hü sterk, of die bezoeken bü hem totaal vreemden veel baat zouden geven in de rustkuur, die hU moest ondergaan. „Ik weet hoe 't gaan zal", had z'n zuster hem gezegd, toen hU zich voor die kuur naar bui ten begaf, „je zult jezelf daar begraven en met geen levende ziel spreken en dan wordt je nog erger door dat getob. Maar ik zal je intro ductiebrieven meegeven voor alle menschen die ik daar ken. Er zUn heel geschikte lui bü". Herman was benieuwd of mevrouw Leverton, de dame, aan wie hU een der brieven over- handigen zou. onder de geschikte lui viel. „Kent u veel menschen nichtje. „Nagenoeg niemand. M'n een poosje gelogeerd, vier heeft me voor een paar menschen hier intro ducties meegegeven”. De laatste mededeeling klonk eenlgszlns ipU- tlg „Dus u kent m'n tante niet?" vroeg de zelf bewuste vUftlenjarlge. ..Alleen haar naam en adres”. HU vroeg zich nu af of mevrouw gehuwd of weduwe was. „Er is hier drie jaar geleden een drama af gespeeld," zei het kind. „Dat was dus na den tUd van uw zusters." „Een drama?” vroeg Herman. Dit rustige. landelUke plekje leek hem geen tooneel voor drama's. .Misschien hebt u 't al vreemd gevonden, dat we die deur op een Octobermlddag wUd open laten staan.” hernam het nichtje, en wees naar een groote open staande glazen deur, die op het grasveld uitkwam. „Het is nog al warm voor den tUd van het jaar,” zei Herman. .Maar heeft die deur iets uit te staan met het drama?” .Door dat raam zUn, drie jaar geleden, op den dag af, haar man en haar broers het huis uitgegaan om te jagen. En ze zUn niet meer terug gekomen. Ze schUnen, toen ze de bel overstaken, alle drie opgeslokt te zUn door een verraderlUk stuk moeras, t Was een buitenge woon natte zomer geweest, ziet u. en verschil lende plekken, waar je anders gerust over kon loopen. waren toen niet te vertrouwen, lichamen ZUn nooit teruggevonden". Hier verloor de jonge stem haar aelfbewusten klank en was vol menschelUke ontroering. .Die arme tante denkt altUd maar, dat ze den een of anderen dag terug zullen komen, met den bruinen spaniel, dien ze mee hadden en dat ze dan net als altUd weer door die deur naar binnen zullen stappen. Daarom wordt de deur lederen dag opengehouden totdat het 's avonds pikdonker is. Arme, lieve tante, ze heeft me dlkwUls verteld hoe ze uitgingen: oom met z’n witte regenjas over z'n arm en Reggie, haar Jongste broer, liep te ringen. Soms als t zoo n stille, rustige avond is als nu, krUS ik een griezelig gevoel, dat ze Ineens door die deur naar binnen zullen vallen.” Licht bevend, zweeg ze. Het was een opluch ting voor Herman van DUk, dat de tante de kamer binnen kwam snellen, met een stroom van excuses, dat ze haar bezoeker zoo lang had laten wachten. „Ik hoop," zei ze. „dat Vera u aangenaam heeft weten bezig te houden.” „Ze heeftheelheel interessant rit ten praten”, antwoordde Herman. „U hebt toch geen bezwaar tegen de open deur?” vroeg mevrouw Leverton opeens. .M'n man en m'n broer kunnen ieder oogenblik thuis komen van de jacht, en ze komen altUd door deze openstaande glazen deur binnen. Vandaag zUn ze op de snlppenjacht in de vennen; m'n mooie karpetten zullen ze dus met hun be- modderde laarzen wel vuil maken. Daar achU- nen de heeren een zeker plezier in te hebben, to t niet?" Ze praatte opgewekt verder over de jacht en over de schaarschte aan wild, en ae vooruit- dames Leavenworth het vorige jaar te R. zUn gekomen, de manier waarop zU leefden en met welke personen zU het meest omgingen. het hoofd stond van een parochie, op twintig mUl afstand van R. 4. Probeer eveneens te ontdekken den naam enverblUfplaats van iemand, die in dienzelf den tUd bu bovengenoemden persoon in dienst was. Nooit scheen de tUd mU zoo lang, als toen ik wachtte op berichten uit R. EindelUk kreeg ik een brief met den volgenden inhoud: lUke vermoeienis”, - vertelde Hermin, i gIdZCH OCUT „Op het dieet is i hU niet zoo erg gesteld.” „O neen?” zei mevrouw Leverton, met een - v een haar gezicht maar .Dat zal ik u later wel vertellen. Op het oogenblik gaat het er alleen maar om of, wat ik beweerd heb. juist to. Ik voor mU geloof het vast en zeker en wanneer u deze aanteekenin- gen gelezen hebt, zult u het wel met mU eens zUn." De gaf hem de volgende aanteekenlngen: Van den 6en tot den 19en Juli van het vorige jaar, woonden Henry Ritchie Clavering uit Lon den en Eleonore Leavenworth uit New-York in zichten op eenden voor den winter. Het klonk Herman allemaal afgrUselUk in de ooren. HU deed een wanhopige, echter half mislukte po ging om het gesprek op een minder spook achtig onderwerp te brengen. HU voelde dat z’n gastvrouw hem slechts een deel van haar aandacht schonk en telkens zwierven haar oogen langs hem heen naar de open deur en het grasveld daarachter. Het trof ongelukkig, dacht hU. dat hU zUn visite Juist bracht op den treurigen verjaardag! „De dokter heeft gezegd, dat ik volkomen rust moest hebben. Ik mag m’n geest heele- maal niet inspan nen, en moet ook i oppassen voor al en terwUl hU zei: „Zoo is het beter; wanneer ik eens een onge luk kreeg of een beroerte of zoo....” „Maar. „Maak u niet ongerust; ik vergeet niets. Men hoeft voor mU geen papier en inkt te gebruiken. Binnenkort hoort u wel iets van mU-" HU groette mU en ging naar den uitgang. Hieronder volgen de instructies dia ik aan F. had gegeven: 1. Tracht uit te vinden, wanneer en in wiens gezelschap de geheim tot het gereckt een uitspraak heeft ge daan. De .Adelsgenoeaenachaft" komt dan te laat met haar „Anfechtungsklage”. Vele nieuwbakken sdeliuke adoptiefzonen haasten zich een schUnhuwelUk aan te gaan, incasseeren het afgesproker „honorarium" en scheiden dan weer Maar het zUn niet allemaal adoptiefzonen die zoo het euvel van den ..Scheinadel" verspreiden Ook werkelUke dra gers van een adellUken naam zoeken op deze wUze hun financiën te herstellen De afstam meling van een bekende familie trouwde tus- schen 1919 en 1931 met zes vrouwen op deze wUze van wie hU zich oogenblikkelUk weer Het schei den. Het door de „Adelsgenozsenschaft” Inge stelde onderzoek bracht aan het licht dat hU zUn .echtgenooten" alleen maar had ontmoet bU de noodlge ..zakeUjke' besprekingen, dat hü verder van haar afkomst en familie niets afwist en dat hü zich met haar verder doen en laten ook nooit bemoeid had. Voor een groot deel der zoo genaamde insti tuten voor. huwelUksbemlddeling was het schUn huwelUk na den oorlog een der belangrijkste bronnen van inkomsten. Verschillende dezer huwelUksbureaux maakten openlUk bekend welke namen zU te koop hadden Wanneer de ■Adelsgenosj'nschaft" een geval van bedrieglüke adoptie of van een klaarblü- kelljk schUnhuwelUk ontdekt, stelt zU zich oogenblikkelUk in verbinding met den familie raad van het betrokken geslacht. Vele dezer familieraden hebben om practische redenen een „Gesellschaft mit beschr&nkter Haftung" (G. m b. H gevormd. In samenwerking met de „Adelsgenossenschaft” probeert men eerst vast te stellen wie de elgenlUke schuldige is. Dit is soms zeer moeilük. daar het dikwUto af gedwaalde familieleden betreft die zich in jaren niet meer met hun verwanten bemoeid hebben. Gaat het om een geval van adoptie, dan pro beert men het langs den weg der reeds ge noemde „Anfechtungsklage’ Daar dergelUke processen zeer kostbaar plegen te zün. is er een besluit van den familleraad-G. m. b- H. noodig om hiermee te beginnen. DikwUto moet van een dergelük proces werden afgerien, om dat de noodlge middelen ontbreken In gevallen van schUnhuwelUk is het moel- lUker in te grijpen. Men ksn nu eenmaal nie mand verbieden te trouwen. Het euvel van den „Schtinadel" breidt zich steeds verder uit. Intusschen heeft de Adels- genossenschaft" van den Minister van Justitie weten te verkrijgen dat alle gevallen van adoptie door adellüke personen ter goedkeuring aan haar worden voorgelegd Zoolang het ech ter niet wettelUk vast staat dat de weigering der goedkeuring van de Adelsgenossenschaft" een adoptie verhinderen kan. is het zeer de vraag of dit veel uitwerken zal. Toen ik op het perron kwam, reed de trein binnen. Er was maar één reiziger voor R„ een flinke jonge man, wiens ulterlük totaal ver schilde van de voorstelling die ik mü van Gry- ce's ondergeschikte gemaakt had. Ik was dan ook teleurgesteld en stond op het punt om weg te gaan, toen de Jonge man naar mü toekwam en mü een visitekaartje gaf, waar alleen maar een F. op stond. Ik groette hem zeer verheugd en zei: OU is stipt, daar houd ik van.” „Stlpheid to een onmisbare deugd voor hem. die zün weg wil maken. Wat zün uw orders? WU hebben niet veel tüd. de trein vertrekt over tien minuten.” „Wat hebben wü daar mee te maken?” „Ik dacht dat U er mee vertrok. MUnheer Brown hü knipoogde toen hü dien naam noemde stapt altUd op als ik er ben. Maar dat moet u zelf weten; het kan mü niet sche len.” Jk zal doen wat het beste to." „Dan aou ik zoo vlug tnogelük naar New- York terugkeeren.* „Goed, ik verlaat u dan. Maar u hebt goed a 1 to Mata Hart de meest bekende onder ZX de vrouwelüke splonnen-met-slachtoffers, zü was niet de eenige, die den ondergang van veel belovende jongemannen op haar ge weten had. Boeken werden «over haar geschre ven en enkele films, die haar tot centrale fi guur hadden (os. in de personen van Greta Garbo en Marlene Dietrich), hebben haar naam langer doen voortleven dan die van haar vroe gere of latere collega’s. Niemand zelfs kent nog den naam van de beeldschoone vrouw, die een halve eeuw geleden de beruchte zaak'-Redl in Oostenrük tot een treurig einde bracht. Pas onlangs is in Italië het proces-Traviglia gevoerd, dat een jammetlüke overeenkomst ver toont met de processen over Mata Hari in Frankrijk en Redl in Oostenrijk en dat wel niet het laatste zal zün, waarin een mooie vrouw de hoofdrol speelt en jongen levens m het verderf stort. Behalve de naam van Ugo Traviglia is ook die van Camilla Agllarbi aan dit proces ver bonden. De officier to gefusilleerd, zün nog zeer jonge weduwe leeft van een staatsnensioen, dat haar door tusschenkomst van Mussolini werd gegeven en de schoone heldin zit in de ge vangenis. Traviglia was luitenant ter zee bü de Ita- liaansche marine. Hü was pas getrouwd, toen hü naar Rome werd ontboden en bü den ge heimen dienst werd geplaatst, waar hü hard werkte en spoedig het volle vertrouwen genoot. Met belangrüke opdrachten werd hü naar Frankrük, Engeland en Afrika gezonden, zoodat hü vrij spoedig bekend werd bü het corps der internationale spionnen. Een van deze inter nationale spionnen was Camilla Agllarbi, de zeer schoooe, zwartoogige vrouw, die op den Jongen knappen officier afkwam. Behalve schoon bleek Camilla schatrük te zün. Zü be taalde ongehoorde sommen voor den Itallaan- schen officier, met het gevolg, dat Traviglia geheel van haar afhankelük werd. Langzaam begon het tot hem door te dringen, dat hü ook flnantleel volkomen in de macht van deze vrouw was geraakt. Toen kwam het oogenblik. dat zü met haar werkelUke plannen voor den Een tüd lang werd de .Scheinadel" van alle kanten aangeboden In 1931 bezat de „Adetogenoesenschaft” sen <U»t van meer dan honderd adellüke families die hun naam open- lük te koop aanboden De publicatie van deze lijst zou ongetwüfeld groot opzien baren om de talrijke klankvolie namen welke zü bevat. Wanneer een man een adellUken naam wil verwerven, dan kan hü daar natuurlük alleen maar door adoptie aan kon en Hü hoeft zich daarvoor niet tot halfkindsche, oeroude adel lüke dames te wenden, maar kan welgemoed naar bekende graven en „Frelherrn” gaan van wie niemand aooiets verwachten zou In den regel vestigen deze heeren niet den roem van hun geslacht, maar de brandkast vaart er wel bü- In den regel zün ze er volkomen on verschillig voor, aan wlen ze hun naam geven. Al hun belangstelling gaat uit naar hetgeen er voor betaald wordt. Het .honorarium" zweeft gewoonlük tusschen de honderd- en de twee honderd duizend Mark. Het to echter al meermalen gebeurd dat de naam weg geschonken wprd voor het heele be drag betaald was en..*., veel „verhaal" is er dan niet. Het komt ook voor dat adellüke per sonen een strooman adoptecren dien ze tegen een vaste vergoeding een aantal schUnhuwelü- ken laten aangaan waarvan ae aelf de winst opstrijken. Sommige dergelUke knoeiers met hun naam hebben ware records” gevestigd. Zoo heeft een te Berlün wonende ..FreJierr" niet minder dan zeven adoptiefzonen. Een Gravin beschikt over aes adoptiefzonen. Er loopen in Dultschland „Frelherrn’’, baronnen, graven, hertogen, prin sen en zelfs een prins van konlnklüken bloede" rond die hun naam en hun titel eenvoudig ge kocht hebben. Hét eenige wat men tegen dergelUke prakrij ken ondernemen kan, is het indienen van een Anfechtungsklage". Men moet dan echter kun nen bewüzen dat geen echte adoptie plaats heeft, doch dat er alleen een naam verhandeld wordt. De moellUkheden om in een dergelUke aangelegenheid het wet'.ig en overtuigend be wijs te leveren, springen dadelük in het oog. En zelfs al wordt de etoch toegewezen, dan valt er practisch toch niets meer aan te verande ren wanneer de rechtbank de adoptie reeds er kend heeft- En in den regel houden de ge ïnteresseerde partüen de transactie natuurlük stem, die slechts op 't laatste oogenblik geeuw verdrong. Toen helderde eensklaps op tot levendige belangstelling? i niet voor hetgeen Herman zei. „Daar zün ze elndelük!" riep ze. nog op tUd voor de theekük ze er eens ultZ zien! Tot «aan hun oogen vol modder!” Een huivering voer den bezoeker door de leden. HU keek het nichtje aan, dat door de open deur staarde met verbaasde ontzetting in dï oogen. Niet minder verbaasd en ontzet keerde de jonge man zich om op z’n stoel en keek in dezelfde richting. In de over de velden dalende c_'_.- kwamen drie gestalten over het grasveld naar de open deur toe geloopen. Alle drie droegen ze een geweer onder den arm; één hunner had een witte regenjas over den schouder hangen. Een vermoeide, bruine spaniel Uep dicht achter hen aan. Onhoorba; r kwamen ze naderbü; een heesche stem rien in de duisternis: „Zeg Reggie, v»»r. om spring je zoo?" Bevend, maar vast besloten, tastte Herman naar z’n stok en hoad. De haldeur, het grint pad en het bultenhek waren de schemerig waargenomen mülpalen op z'n overijlden af- Een fletser, die den weg langs kwam, moest in een heg rilden om een botsing te müden. .Daar zün we, vrouwtje," zei de drager van op dit blad zUn ingevolge de verzekertnnvoorwaarden tegen f bu levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f *7Cfï bü een ongeval met f OCfl bQ verlies van een hand f 1 9C oü verlies van een f Cf] OU een breuk van f A ft bü verlies van 'n ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «Jv verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f MVlre" een voet of een oog J a A duim of wijsvinger f OU»~ been of arms Tlr»" anderen vinger W A (JJ) het moderne Afwasch-.en Reinigingsmiddel E. O^ternunn («Co's Handel Mil NV A'dam.‘Fabrlehen le Juteha .1 b.j Utrecht Een zeker Spiropouloe, die onlangs te Salo- nlkl is gearresteerd, blUkt een leven van zeld zame avontuurlUkheid achter zich te hebben. BU het onderzoek heeft de politie te Balonlkl geconstateerd, dat het Spiropoulos jaren ge leden gelukt was, de waardigheid van konlng van een Inboorllngenstam in Afrika te verkrij gen, welke functie hü zeven jaar bleef be kleedden. Daarna begaf hü zich naar Transvaal, waar hü door de autoriteiten werd ontvangen met de eer. die een man van zün stand toe komt. Later vertrok hü naar Engeland en leefde hü tc Londen als konlng Ebos Selama. Daarna maakte hü een rondreis door Europa en landde te Athene. HU was hier de gast van de Grieksche regeering. die hem onderbracht in het chicste hotel van de stad. Hü toad hier op als emir van Afghanistan. Bü deze ge legenheid brachten de Grieksche kranten ko lommenlange interviews en foto’s van den .41- lusteren gast”. De ster van den emir verbleekte echter, toen hü door iemand werd herkend. Hem bleef toen niets anders over dan de vlucht. Kort daarop werd hü te Balonlkl we gens oplichting tot vüf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Het gelukte hem uit de gevangenis te ontsnappen, maar thans Is hü weder ge arresteerd wegens zakkenrollerij. Inds het ontstaan der republiek van Wei mar kan in Dultschlar.d niemand tot den adellUken stand verheven worden. Al thans niet rechtstreeks Want langs sllnksche wegen als adoptie en schUnhuwelUk kan de gene wiens verlangen uitgaat naar een „von" voor zün naam en een kftontje op zün zak doek, nog altUd zün doel bereiken. In het ,JHaus der Deutschen Adetogenossen- schaft” te Berlün is een speciale afdeellng voor den strüd tegen-het geknoei met adellüke titels. Vrijwel alle gevallen van dergelük ge knoei werden hier sinds 1918 nauwkeurig Inge schreven met de gegevens er bü van het on derzoek dat bU dergelUke gelegenheden pleegt te worden Ingesteld. De aanvoerder in den strijd tegen den ..Scheinadel” is de leider van dit bureau, majoor von Wickede- De reden waarom zich iemand met alle ge weld een adellUken titel zoekt te verschaffen, is gewoonlük geen andere dan een dosis Udel- held Er schUnen er nu eenmaal altüd nog te wezen die het „What's m a name" niet begre pen hebben Anderen schtei hebben heel an dere bedoelingen en hun Scheinadel” is een doodgewone speculatie. Zoo laat zich, bü voor beeld. Iemand adopteeren natuurlük tegen goede betaling en gaat daarna verschillen de schünhuwelüken aan door een aantal vrou wen natuurlük eveneens tegen taling met zün pas verwos ven naam te verrüken. l tüd kanten dag kwam. ZU verschafte hem een zeer klein fototoestel, waarmede hU «ehelme documenten moest fotografeeren en hü weigerde niet, hoe wel hü vermoedde, dat Camilla in Franschen splonnagedlenst was. Steeds grooter werd het aantal stukken dat hü haar of haar vertegen woordigers in handen speelde. Lang duurde het niet of hü stond als verdacht van landverraad aangeschreven. Men )ging hem na. vond bewüs- materiaal en ging over tot beschuldigingen. Doch telkens wist hü een alibi op te geven, dat hem door relaties van Camilla werd verschaft. Het apparaat van den Franschen dienst werkte zoo voortreffelük, dat Traviglia telkens aan het gevaar ontsnapte. Bovendien werd Mj bü zün verraderswerk voortdurend bewaakt*door een tweetal personen die hü zelf niet eens kende en die door Camilla Agllarbi waren aarlgesteld. Men moest dus om achter het geheim te ko men. zün toevlucht nemen tot een list en zoo geschiedde het op een voor Traviglia zeer kwaden dag. dat hü telefonisch opdracht kreeg in een hotel eenige documenten te overhandigen aan een z.g. vertegenwoordiger van mevrouw Agllarbi. Met een ongehoorde slordigheid, die men van dezen schranderen officier niet aou verwachten, ging hü naar de plaats van af spraak en overhandigde het gevraagde aan een man, die enkele uren later den spion een twee de bezoek bracht, ditmaal als Iteliaansch offi cier gekleed, met als gevolg: de arrestatie van den schuldige. Ontkennen hielp hier niet meer. Bekentenis volgde en Camilla werd op staan- den voet naar de gevangenis overgebracht. Het proces had een regelmatig verloop. Groote moel lUkheden deden zich niet voor, met uitsonde ring van de complicaties, die het gevolg waren van de rldderiükheld van den beklaagde, die de vrouw van zün droomen als onschuldige uit den strUd wilde laten komen. Het Is niet ge lukt. Camilla werd tot gevangenisstraf veroor deeld en Ugo werd op een vroegen, killen och tend op gebrulkelüke wüze gefusileerd. Welke gevoelens de vrouw tüdens het proces hebben bezield, zal niemand kunnen uitmaken. Ooggetuigen beweren, dat zü tüdens de ver hooren haar slachtoffer voortdurend met groote zachte oogen heeft aangekeken, alsof zü hem tot het uiterste wilde dwingen om te doen wat zü wenschte. ZU verscheen in de rechtszaal in weelde gehuld, schooner dan ooit, uitdagend en bewust van haar macht en zelfs tüdens het kruisvuur van vragen en antwoorden, waaraan zü zelf werd onderworpen, waren haar oogen voortdurend op hem gericht. En toen het groote woord er uit was, toen hü alle schuld op zich had genomen en haar zoo afdoende mogelük van schuld had vrügeplelt, liet zü hem aan zün lot over. Zü keek den anderen kant uit. ZU had hem tot zün laatsten en zwaarsten dienst gedwongen. Het Is het oude lied, dat steeds nieuw blüft. Anderen zullen volgen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 22