Adel zonder blauw bloed
<Ket u&Aaal
van
Ml
s
dendaq
IMI -footf0 -dzag en fazcAen.
T
SCHIJNHUWELIJK EN
ADOPTIE
De schoone spionne en haar
prooi
EEN OUD LIED
DE KLEINE. ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Sandy denkt er het zijne van
spttu/ta:
I
TLuUMOt
Alleabonné’s
ZATERDAG 14 OCTOBER
een „von
Het proces-Traviglia
Koelie of bandiet?
DOOR ANNA K. GREEN
Fransche spionne jaagt Italiaanse h
officier in den dood
De Odyssee van een
pseudo-emir
HET GEVAL
LEAVENWORTH
E
A
Denzelfden middag om drie uur kwam ik bü
Gryce.
(e
vc
ke
bi
B
N
E
De strijd tegen den
„Scheinadel”
M/fVACNTJO ESEH. HOE CtFFIAKKE
UJK HERBEffMoAHMTEH VER-
LEOEH WEEK DE DAHK//VFK& -
dom öekdoed.ze zwi OErr^èfApr.
Wat men al niet doet voor een
kroontje op zyn zakdoek en
i” voor zyn naam
I De open
te grobte lichame- De Open
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
t
hier?” vroeg het
zoo erg
„Precies
Leverton
1
schemerig
1
tocht.
ver
fl
Hun
i
f
mevrouw Leverton
van
b
brandkast vaart
B
ei
O
«e
W
scheen
31
Al
volgenden ochtend ontving Ik dit tele-
Ik
h«
G<
11<
(Wordt vervolgd)
or
2
1
E
ai
Den
gram:
Kom om twee uur bü u, met T. C.
zuster heeft hier
jaar geleden, en
1
1:
o
ol
A
1
1
goede be-
adelüjken
zelschap van den heer en mevrouw Vander-
vort, die bevriend zijn met de familie L. HU
vertrok den 19en Juli. Ik ben verder weinig
over hem te weten gekomen.
3. Te F., een stadje op zeventien of acht
tien raUl van R„ stond destijds een Methodis
tisch predikant. Samuel Stebbins, die op den
7en Januari van dit jaar is overleden.
4. 8. 8. had toen in zijn dienst een zekeren
Tlmotheus Cook; hü is eenlgen tijd weg ge
weest maar is twee dagen geleden weer terug
gekomen. Men kan hem zoo noodig verhooren.
Deze inlichtingen brachten mij groote verras
sing en voldoening.
.Aha!** riep ik luidkeels," dat zün nog eens
feiten."
Ik ging voor mijn bureau zitten en schreef het
volgende antwoord:
schemering
I naar
door de
de
E
n
h
n
si
Ol
b
m
g<
or
te
II
ft
bv
Bi
m
,Jk kom u rapport uitbrengen,” begon ik.
Hü glimlachte en keek aandachtig naar rijn
vingertoppen.
»Jk luister.”
..Herinnert u rich onze conclusie na ons eerste
onderhoud?**
B
1€
ze
bi
cl'
ui
dt
ze
lil
rl«
ge
as
3ci
•V
G
K
L
le
II
ei
lc
b
G
At
Breng in leder geval T. O. mee. Tracht het
bewUa te vinden dat H. C. en K. L. In Juli of
Augustus ten huize van 8. S. getrouwd zün.”
begrepen, dat u alleen aan mU de inlichtingen
doorgeeft, die u verzamelt, nietwaar? Voor het
oogenblik bent u alleen in mijn dienst en het
wachtwoord is „stilte,tot Ik u vergun te spre
ken."
„Ik heb u volkomen begrepen, mijnheer. Als
ik voor Brown en Co. werk, ken ik geen andere
meesters."
„Mooi zoo; hier zijn uw Instructies."
Ik gaf hem de aanteekenlngen, die ik op het
kantoor van mUnheer Monell had gemaakt. HU
las ze aandachtig door, ging toen naar de
wachtkamer en wierp het papier in het vuur,
I
De autoriteiten in Mandsjoekwo zijn voor
nemens vingerafdrukken te nemen van alle
koelies, omdat men gelooft dat bandieten en
bultenlandsche geheime agenten zich als koe
lies vermommen. Naarschattlng zün er in
Mandsjoekwo 600.000 A 600.000 koelies, meeren-
deels Chineezen. Men hoopt, dat wanneer het
vlnger-af druk-systeem in werking is, het mo-
gelUk zal zUn de bandieten en gevaarlUke per
sonen, die zich als koelies voordoen, te identl-
ficeeren.
Zeer geachte heer.
In antwoord op de door u gestelde vragen,
meld ik u:
1. Bedoelde personen kwamen te R. aan den
derden Juli van het vorig jaar. ZU waren
met hun vieren: de twee dames, hun oom en
een kamenier, Hannah. De oom bleef drie
dagen en ging toen naar Massachusetts. HU
bleef twee weken weg en de dames gingen
vrU veel om met den heer, dien u mü hebt
aangeduid. Hun verhouding was zeer opper
vlakkig, om niemand reden tot praatjes te
geven. H. C. verliet plotseling R., twee dagen
na den terugkeer van den oom. Wat de da
mes betreft, meh bad over het algemeen
meer op met M.; E. leek ernstiger, en tegen
het eind van het verbUJf zelfs een beetje me
lancholiek. Men had opgemerkt, dat zij zich
vreemd gedroeg; haar nicht trachtte haar te
ontwUken. Een dienstmeisje van het hotel
vertelde mü echter, dat zü het liefste schep
seltje van de wereld was. De oom, de dames
en het dienstmeisje keerden den 7en Augus
tus terug naar New-York.
2D. C. kwam hier den 6en Juli aan, in ge-
hetzelfde hotel. Bewezen door het register van
het hotel Union te R
Zij woonden niet alleen in hetzelfde hotel,
maar zü gingen ook vaak met elkaar om. Ge
tuigenis van de bedienden van het hotel.
Den 19en Juli verliet Clavering plotseling R.
Dit is op zich zelf niet vreemd, maar zün ver
trek viel samen met den terugkeer van den heer
Leavenworth, van wlen men weet, dat hü allee
wat Engetoch is haatte.
Den 30en Juli trouwde 8. Stebbins, Methodis
tisch predikant, Henry Cl. en Eleonora L. Ge
tuigenis van Tlmotheus Cook, die getuige was
bü het huwelUk en een papier teekende; waar
schijnlijk een huwelUksakte.
Den 31en Juli scheepte Cl. zich in naar Liver
pool. Zie scheeplUst.
September. BU haar terugkeer te New-York
is Eleonore Leavenworth bleek en verstrooid.
Getuigenis van de huisbedienden.
Te Londen wacht Cl. ongeduldig op post uil
merika. maar hU krijgt geen brieven. Hü meu
bileert zUn huis als’ om er een vrouw onderdak
te bieden. Geheim bericht pit Londen.
November. Juffrouw Leavenworth woont nog
steeds bU haar oom; het huwelUk is nog niet
bekend gemaakt. Clavering lükt zeer ongerust;
de nieuw ingerichte appartementen van zün
huis blUven gesloten. Zie boven.
al modderig, maar het meeste is droog. Wie
holde er zoo hard weg; toen we er aan kwa
men?”
..Een eigenaardig jongmensch, een zekere
mijnheer van DUk,” lachte mevrouw Leverton.
.DU wist over niets anders te praten dan over
z’n zigkte en holde weg zonder een woord af
scheid of excuus, toen jullie kwamen. Je zou
zeggen dat hü spoken zag.”
„Ik denk dat het van de spaniel kwam." zei
het nichtje kalm. „HU heeft me verteld dat hU
doodsbang is voor honden HU is vroeger eens
een kerkhof opgejaagd door een troep verwil
derde honden, ergens aan de oevers van de
Ganges, en toen heeft hU zich den heeleu dag
moeten verstoppen in een pas gegraven graf,
terwUl die beesten onophoudelUk boven hem
snuffelden en gromden en krabbelden. Ik kan
best begrUpen dat iemand dan last van z'n
zenuwen krUgt."
De jongste broer
lachte.
„Dat zal wel weer zoo'n romannetje van jou
zUn, Vera," meende hü „Waarom ga je niet
aan t schrUven? Feuilletons in tweehonderd
vervolgen. bUvóorbeeld."
den witten regenjas en stapte door de open
staande deur het vertrek binnen; „we zUn nog
2. Hetzelfde omtrent een zekere Clavering. die
in hetzelfde hotel woonde en waarschünlük met
hen bevriend was.
3. Probeer den naam te ontdekken van iemand,
die aan de volgende voorwaarden voldoet: Me
thodistisch predikant, overleden in December
jongsleden, die in Juli van het vorige Jaar aan
IK bEHOEEUME r TE ZEÓCrEH
ZE EEH tWOEnoen KEEK M/ffUAZ,
ZULLEH HAAn ZEZECGEH. dat
ZE Zich !HOE" OHTJtEK VER P
OHCEH HOUOEH^ X-
WAT U?
ZOU MTJH 8ANK1N
hetoq zve/yA I n <7 IF
„Ik herinner mü uw conclusie!"
„Goed," antwoordde ik, op mUn teenen ge
trapt, ,mUn conclusie dan.... Ik heb u toen
gezegd dat wanneer wU den persoon konden
vinden, dien Eleonore Leavenworth in bescher
ming schUnt te nemen. wU ook den moordenaar
van haar oom zouden hebben.”
„Gelooft u dat u zoo ver bent?”
Gryce keek mU onderzoekend aan en zei toen:
.Prachtig, vertel op.”
„Toen ik op mü nam, de onschuld van Eleo
nore te bewUzen, vermoedde ik wel dat Clave
ring verliefd op haar was, maar ik dacht er geen
oogenblik aan, dat hij haar man zou kunnen
zUn."
Gryce staarde naar het plafond en fronste de
wenkbrauwen.
„Wat!”
„Clavering is Eleonore Leavenworth's echtge
noot.” herhaalde ik.
„Hoe bent u daar achter gekomen?” vroeg hU
op norschen toon, blUkbaar ontevreden en uit
zün humeur.
ante komt dadelUk beneden, mijnheer van
DUk", zei 'n zeer zelfbewuste jonge dame
van vUftien. „U zult zich dus eenige
oogenbllkken met mUn gezelschap moeten ver
genoegen".
Herman van DUk deed z'n best, om een Juist
antwoord te geven. In z’n hart twüfelde hü
sterk, of die bezoeken bü hem totaal vreemden
veel baat zouden geven in de rustkuur, die hU
moest ondergaan.
„Ik weet hoe 't gaan zal", had z'n zuster hem
gezegd, toen hU zich voor die kuur naar bui
ten begaf, „je zult jezelf daar begraven en met
geen levende ziel spreken en dan wordt je nog
erger door dat getob. Maar ik zal je intro
ductiebrieven meegeven voor alle menschen die
ik daar ken. Er zUn heel geschikte lui bü".
Herman was benieuwd of mevrouw Leverton,
de dame, aan wie hU een der brieven over-
handigen zou. onder de geschikte lui viel.
„Kent u veel menschen
nichtje.
„Nagenoeg niemand. M'n
een poosje gelogeerd, vier
heeft me voor een paar menschen hier intro
ducties meegegeven”.
De laatste mededeeling klonk eenlgszlns ipU-
tlg
„Dus u kent m'n tante niet?" vroeg de zelf
bewuste vUftlenjarlge.
..Alleen haar naam en adres”.
HU vroeg zich nu af of mevrouw
gehuwd of weduwe was.
„Er is hier drie jaar geleden een drama af
gespeeld," zei het kind. „Dat was dus na den
tUd van uw zusters."
„Een drama?” vroeg Herman. Dit rustige.
landelUke plekje leek hem geen tooneel voor
drama's.
.Misschien hebt u 't al vreemd gevonden, dat
we die deur op een Octobermlddag wUd open
laten staan.” hernam het nichtje, en wees naar
een groote open staande glazen deur, die op
het grasveld uitkwam.
„Het is nog al warm voor den tUd van het
jaar,” zei Herman. .Maar heeft die deur iets
uit te staan met het drama?”
.Door dat raam zUn, drie jaar geleden, op
den dag af, haar man en haar broers het huis
uitgegaan om te jagen. En ze zUn niet meer
terug gekomen. Ze schUnen, toen ze de bel
overstaken, alle drie opgeslokt te zUn door een
verraderlUk stuk moeras, t Was een buitenge
woon natte zomer geweest, ziet u. en verschil
lende plekken, waar je anders gerust over kon
loopen. waren toen niet te vertrouwen,
lichamen ZUn nooit teruggevonden".
Hier verloor de jonge stem haar aelfbewusten
klank en was vol menschelUke ontroering.
.Die arme tante denkt altUd maar, dat ze
den een of anderen dag terug zullen komen,
met den bruinen spaniel, dien ze mee hadden
en dat ze dan net als altUd weer door die
deur naar binnen zullen stappen. Daarom
wordt de deur lederen dag opengehouden totdat
het 's avonds pikdonker is. Arme, lieve tante,
ze heeft me dlkwUls verteld hoe ze uitgingen:
oom met z’n witte regenjas over z'n arm en
Reggie, haar Jongste broer, liep te ringen. Soms
als t zoo n stille, rustige avond is als nu, krUS
ik een griezelig gevoel, dat ze Ineens door die
deur naar binnen zullen vallen.”
Licht bevend, zweeg ze. Het was een opluch
ting voor Herman van DUk, dat de tante de
kamer binnen kwam snellen, met een stroom
van excuses, dat ze haar bezoeker zoo lang
had laten wachten.
„Ik hoop," zei ze. „dat Vera u aangenaam
heeft weten bezig te houden.”
„Ze heeftheelheel interessant rit
ten praten”, antwoordde Herman.
„U hebt toch geen bezwaar tegen de open
deur?” vroeg mevrouw Leverton opeens. .M'n
man en m'n broer kunnen ieder oogenblik thuis
komen van de jacht, en ze komen altUd door
deze openstaande glazen deur binnen. Vandaag
zUn ze op de snlppenjacht in de vennen; m'n
mooie karpetten zullen ze dus met hun be-
modderde laarzen wel vuil maken. Daar achU-
nen de heeren een zeker plezier in te hebben,
to t niet?"
Ze praatte opgewekt verder over de jacht en
over de schaarschte aan wild, en ae vooruit-
dames Leavenworth het vorige
jaar te R. zUn gekomen, de manier waarop zU
leefden en met welke personen zU het meest
omgingen.
het hoofd stond van een parochie, op twintig
mUl afstand van R.
4. Probeer eveneens te ontdekken den naam
enverblUfplaats van iemand, die in dienzelf
den tUd bu bovengenoemden persoon in dienst
was.
Nooit scheen de tUd mU zoo lang, als toen
ik wachtte op berichten uit R. EindelUk kreeg
ik een brief met den volgenden inhoud:
lUke vermoeienis”, -
vertelde Hermin, i gIdZCH OCUT
„Op het dieet is i
hU niet zoo erg
gesteld.”
„O neen?” zei mevrouw Leverton, met een
- v een
haar gezicht
maar
.Dat zal ik u later wel vertellen. Op het
oogenblik gaat het er alleen maar om of, wat
ik beweerd heb. juist to. Ik voor mU geloof het
vast en zeker en wanneer u deze aanteekenin-
gen gelezen hebt, zult u het wel met mU eens
zUn."
De gaf hem de volgende aanteekenlngen:
Van den 6en tot den 19en Juli van het vorige
jaar, woonden Henry Ritchie Clavering uit Lon
den en Eleonore Leavenworth uit New-York in
zichten op eenden voor den winter. Het klonk
Herman allemaal afgrUselUk in de ooren. HU
deed een wanhopige, echter half mislukte po
ging om het gesprek op een minder spook
achtig onderwerp te brengen. HU voelde dat
z’n gastvrouw hem slechts een deel van haar
aandacht schonk en telkens zwierven haar
oogen langs hem heen naar de open deur en
het grasveld daarachter. Het trof ongelukkig,
dacht hU. dat hU zUn visite Juist bracht op den
treurigen verjaardag!
„De dokter heeft gezegd, dat ik volkomen
rust moest hebben. Ik mag m’n geest heele-
maal niet inspan
nen, en moet ook i
oppassen voor al
en
terwUl hU zei:
„Zoo is het beter; wanneer ik eens een onge
luk kreeg of een beroerte of zoo....”
„Maar.
„Maak u niet ongerust; ik vergeet niets. Men
hoeft voor mU geen papier en inkt te gebruiken.
Binnenkort hoort u wel iets van mU-"
HU groette mU en ging naar den uitgang.
Hieronder volgen de instructies dia ik aan F.
had gegeven:
1. Tracht uit te vinden, wanneer en in wiens
gezelschap de
geheim tot het gereckt een uitspraak heeft ge
daan. De .Adelsgenoeaenachaft" komt dan te
laat met haar „Anfechtungsklage”.
Vele nieuwbakken sdeliuke adoptiefzonen
haasten zich een schUnhuwelUk aan te gaan,
incasseeren het afgesproker „honorarium" en
scheiden dan weer Maar het zUn niet allemaal
adoptiefzonen die zoo het euvel van den
..Scheinadel" verspreiden Ook werkelUke dra
gers van een adellUken naam zoeken op deze
wUze hun financiën te herstellen De afstam
meling van een bekende familie trouwde tus-
schen 1919 en 1931 met zes vrouwen op deze wUze
van wie hU zich oogenblikkelUk weer Het schei
den. Het door de „Adelsgenozsenschaft” Inge
stelde onderzoek bracht aan het licht dat hU
zUn .echtgenooten" alleen maar had ontmoet
bU de noodlge ..zakeUjke' besprekingen, dat
hü verder van haar afkomst en familie niets
afwist en dat hü zich met haar verder doen en
laten ook nooit bemoeid had.
Voor een groot deel der zoo genaamde insti
tuten voor. huwelUksbemlddeling was het schUn
huwelUk na den oorlog een der belangrijkste
bronnen van inkomsten. Verschillende dezer
huwelUksbureaux maakten openlUk bekend
welke namen zU te koop hadden
Wanneer de ■Adelsgenosj'nschaft" een geval
van bedrieglüke adoptie of van een klaarblü-
kelljk schUnhuwelUk ontdekt, stelt zU zich
oogenblikkelUk in verbinding met den familie
raad van het betrokken geslacht. Vele dezer
familieraden hebben om practische redenen een
„Gesellschaft mit beschr&nkter Haftung" (G.
m b. H gevormd. In samenwerking met de
„Adelsgenossenschaft” probeert men eerst
vast te stellen wie de elgenlUke schuldige is.
Dit is soms zeer moeilük. daar het dikwUto af
gedwaalde familieleden betreft die zich in jaren
niet meer met hun verwanten bemoeid hebben.
Gaat het om een geval van adoptie, dan pro
beert men het langs den weg der reeds ge
noemde „Anfechtungsklage’ Daar dergelUke
processen zeer kostbaar plegen te zün. is er
een besluit van den familleraad-G. m. b- H.
noodig om hiermee te beginnen. DikwUto moet
van een dergelük proces werden afgerien, om
dat de noodlge middelen ontbreken
In gevallen van schUnhuwelUk is het moel-
lUker in te grijpen. Men ksn nu eenmaal nie
mand verbieden te trouwen.
Het euvel van den „Schtinadel" breidt zich
steeds verder uit. Intusschen heeft de Adels-
genossenschaft" van den Minister van Justitie
weten te verkrijgen dat alle gevallen van
adoptie door adellüke personen ter goedkeuring
aan haar worden voorgelegd Zoolang het ech
ter niet wettelUk vast staat dat de weigering
der goedkeuring van de Adelsgenossenschaft"
een adoptie verhinderen kan. is het zeer de
vraag of dit veel uitwerken zal.
Toen ik op het perron kwam, reed de trein
binnen. Er was maar één reiziger voor R„ een
flinke jonge man, wiens ulterlük totaal ver
schilde van de voorstelling die ik mü van Gry-
ce's ondergeschikte gemaakt had. Ik was dan
ook teleurgesteld en stond op het punt om weg
te gaan, toen de Jonge man naar mü toekwam
en mü een visitekaartje gaf, waar alleen maar
een F. op stond.
Ik groette hem zeer verheugd en zei:
OU is stipt, daar houd ik van.”
„Stlpheid to een onmisbare deugd voor hem.
die zün weg wil maken. Wat zün uw orders?
WU hebben niet veel tüd. de trein vertrekt over
tien minuten.”
„Wat hebben wü daar mee te maken?”
„Ik dacht dat U er mee vertrok. MUnheer
Brown hü knipoogde toen hü dien naam
noemde stapt altUd op als ik er ben. Maar
dat moet u zelf weten; het kan mü niet sche
len.”
Jk zal doen wat het beste to."
„Dan aou ik zoo vlug tnogelük naar New-
York terugkeeren.*
„Goed, ik verlaat u dan. Maar u hebt goed
a 1 to Mata Hart de meest bekende onder
ZX de vrouwelüke splonnen-met-slachtoffers,
zü was niet de eenige, die den ondergang
van veel belovende jongemannen op haar ge
weten had. Boeken werden «over haar geschre
ven en enkele films, die haar tot centrale fi
guur hadden (os. in de personen van Greta
Garbo en Marlene Dietrich), hebben haar naam
langer doen voortleven dan die van haar vroe
gere of latere collega’s. Niemand zelfs kent nog
den naam van de beeldschoone vrouw, die een
halve eeuw geleden de beruchte zaak'-Redl in
Oostenrük tot een treurig einde bracht.
Pas onlangs is in Italië het proces-Traviglia
gevoerd, dat een jammetlüke overeenkomst ver
toont met de processen over Mata Hari in
Frankrijk en Redl in Oostenrijk en dat wel
niet het laatste zal zün, waarin een mooie
vrouw de hoofdrol speelt en jongen levens m
het verderf stort.
Behalve de naam van Ugo Traviglia is ook
die van Camilla Agllarbi aan dit proces ver
bonden. De officier to gefusilleerd, zün nog zeer
jonge weduwe leeft van een staatsnensioen, dat
haar door tusschenkomst van Mussolini werd
gegeven en de schoone heldin zit in de ge
vangenis.
Traviglia was luitenant ter zee bü de Ita-
liaansche marine. Hü was pas getrouwd, toen
hü naar Rome werd ontboden en bü den ge
heimen dienst werd geplaatst, waar hü hard
werkte en spoedig het volle vertrouwen genoot.
Met belangrüke opdrachten werd hü naar
Frankrük, Engeland en Afrika gezonden, zoodat
hü vrij spoedig bekend werd bü het corps der
internationale spionnen. Een van deze inter
nationale spionnen was Camilla Agllarbi, de
zeer schoooe, zwartoogige vrouw, die op den
Jongen knappen officier afkwam. Behalve
schoon bleek Camilla schatrük te zün. Zü be
taalde ongehoorde sommen voor den Itallaan-
schen officier, met het gevolg, dat Traviglia
geheel van haar afhankelük werd. Langzaam
begon het tot hem door te dringen, dat hü
ook flnantleel volkomen in de macht van deze
vrouw was geraakt. Toen kwam het oogenblik.
dat zü met haar werkelUke plannen voor den
Een tüd lang werd de .Scheinadel" van
alle kanten aangeboden In 1931 bezat de
„Adetogenoesenschaft” sen <U»t van meer dan
honderd adellüke families die hun naam open-
lük te koop aanboden De publicatie van deze
lijst zou ongetwüfeld groot opzien baren om
de talrijke klankvolie namen welke zü bevat.
Wanneer een man een adellUken naam wil
verwerven, dan kan hü daar natuurlük alleen
maar door adoptie aan kon en Hü hoeft zich
daarvoor niet tot halfkindsche, oeroude adel
lüke dames te wenden, maar kan welgemoed
naar bekende graven en „Frelherrn” gaan van
wie niemand aooiets verwachten zou In den
regel vestigen deze heeren niet den roem van
hun geslacht, maar de brandkast vaart er
wel bü- In den regel zün ze er volkomen on
verschillig voor, aan wlen ze hun naam geven.
Al hun belangstelling gaat uit naar hetgeen er
voor betaald wordt.
Het .honorarium" zweeft gewoonlük tusschen
de honderd- en de twee honderd duizend Mark.
Het to echter al meermalen gebeurd dat de
naam weg geschonken wprd voor het heele be
drag betaald was en..*., veel „verhaal" is er
dan niet. Het komt ook voor dat adellüke per
sonen een strooman adoptecren dien ze tegen
een vaste vergoeding een aantal schUnhuwelü-
ken laten aangaan waarvan ae aelf de winst
opstrijken.
Sommige dergelUke knoeiers met hun naam
hebben ware records” gevestigd. Zoo heeft een
te Berlün wonende ..FreJierr" niet minder dan
zeven adoptiefzonen. Een Gravin beschikt over
aes adoptiefzonen. Er loopen in Dultschland
„Frelherrn’’, baronnen, graven, hertogen, prin
sen en zelfs een prins van konlnklüken bloede"
rond die hun naam en hun titel eenvoudig ge
kocht hebben.
Hét eenige wat men tegen dergelUke prakrij
ken ondernemen kan, is het indienen van een
Anfechtungsklage". Men moet dan echter kun
nen bewüzen dat geen echte adoptie plaats
heeft, doch dat er alleen een naam verhandeld
wordt. De moellUkheden om in een dergelUke
aangelegenheid het wet'.ig en overtuigend be
wijs te leveren, springen dadelük in het oog.
En zelfs al wordt de etoch toegewezen, dan valt
er practisch toch niets meer aan te verande
ren wanneer de rechtbank de adoptie reeds er
kend heeft- En in den regel houden de ge
ïnteresseerde partüen de transactie natuurlük
stem, die slechts op 't laatste oogenblik
geeuw verdrong. Toen helderde
eensklaps op tot levendige belangstelling? i
niet voor hetgeen Herman zei.
„Daar zün ze elndelük!" riep ze.
nog op tUd voor de theekük ze er eens ultZ
zien! Tot «aan hun oogen vol modder!”
Een huivering voer den bezoeker door de
leden. HU keek het nichtje aan, dat door de
open deur staarde met verbaasde ontzetting in
dï oogen. Niet minder verbaasd en ontzet
keerde de jonge man zich om op z’n stoel en
keek in dezelfde richting.
In de over de velden dalende c_'_.-
kwamen drie gestalten over het grasveld naar
de open deur toe geloopen. Alle drie droegen
ze een geweer onder den arm; één hunner
had een witte regenjas over den schouder
hangen. Een vermoeide, bruine spaniel Uep
dicht achter hen aan.
Onhoorba; r kwamen ze naderbü; een heesche
stem rien in de duisternis: „Zeg Reggie, v»»r.
om spring je zoo?"
Bevend, maar vast besloten, tastte Herman
naar z’n stok en hoad. De haldeur, het grint
pad en het bultenhek waren de schemerig
waargenomen mülpalen op z'n overijlden af-
Een fletser, die den weg langs kwam,
moest in een heg rilden om een botsing te
müden.
.Daar zün we, vrouwtje," zei de drager van
op dit blad zUn ingevolge de verzekertnnvoorwaarden tegen f bu levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f *7Cfï bü een ongeval met f OCfl bQ verlies van een hand f 1 9C oü verlies van een f Cf] OU een breuk van f A ft bü verlies van 'n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «Jv verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f MVlre" een voet of een oog J a A duim of wijsvinger f OU»~ been of arms Tlr»" anderen vinger
W A
(JJ) het moderne Afwasch-.en Reinigingsmiddel
E. O^ternunn («Co's Handel Mil NV A'dam.‘Fabrlehen le Juteha .1 b.j Utrecht
Een zeker Spiropouloe, die onlangs te Salo-
nlkl is gearresteerd, blUkt een leven van zeld
zame avontuurlUkheid achter zich te hebben.
BU het onderzoek heeft de politie te Balonlkl
geconstateerd, dat het Spiropoulos jaren ge
leden gelukt was, de waardigheid van konlng
van een Inboorllngenstam in Afrika te verkrij
gen, welke functie hü zeven jaar bleef be
kleedden. Daarna begaf hü zich naar Transvaal,
waar hü door de autoriteiten werd ontvangen
met de eer. die een man van zün stand toe
komt. Later vertrok hü naar Engeland en
leefde hü tc Londen als konlng Ebos Selama.
Daarna maakte hü een rondreis door Europa
en landde te Athene. HU was hier de gast van
de Grieksche regeering. die hem onderbracht
in het chicste hotel van de stad. Hü toad
hier op als emir van Afghanistan. Bü deze ge
legenheid brachten de Grieksche kranten ko
lommenlange interviews en foto’s van den .41-
lusteren gast”. De ster van den emir verbleekte
echter, toen hü door iemand werd herkend.
Hem bleef toen niets anders over dan de
vlucht. Kort daarop werd hü te Balonlkl we
gens oplichting tot vüf jaar gevangenisstraf
veroordeeld. Het gelukte hem uit de gevangenis
te ontsnappen, maar thans Is hü weder ge
arresteerd wegens zakkenrollerij.
Inds het ontstaan der republiek van Wei
mar kan in Dultschlar.d niemand tot den
adellUken stand verheven worden. Al
thans niet rechtstreeks Want langs sllnksche
wegen als adoptie en schUnhuwelUk kan de
gene wiens verlangen uitgaat naar een „von"
voor zün naam en een kftontje op zün zak
doek, nog altUd zün doel bereiken.
In het ,JHaus der Deutschen Adetogenossen-
schaft” te Berlün is een speciale afdeellng
voor den strüd tegen-het geknoei met adellüke
titels. Vrijwel alle gevallen van dergelük ge
knoei werden hier sinds 1918 nauwkeurig Inge
schreven met de gegevens er bü van het on
derzoek dat bU dergelUke gelegenheden pleegt
te worden Ingesteld. De aanvoerder in den
strijd tegen den ..Scheinadel” is de leider van
dit bureau, majoor von Wickede-
De reden waarom zich iemand met alle ge
weld een adellUken titel zoekt te verschaffen,
is gewoonlük geen andere dan een dosis Udel-
held Er schUnen er nu eenmaal altüd nog te
wezen die het „What's m a name" niet begre
pen hebben Anderen schtei hebben heel an
dere bedoelingen en hun Scheinadel” is een
doodgewone speculatie. Zoo laat zich, bü voor
beeld. Iemand adopteeren natuurlük tegen
goede betaling en gaat daarna verschillen
de schünhuwelüken aan door een aantal vrou
wen natuurlük eveneens tegen
taling met zün pas verwos ven
naam te verrüken.
l tüd
kanten
dag kwam. ZU verschafte hem een zeer klein
fototoestel, waarmede hU «ehelme documenten
moest fotografeeren en hü weigerde niet, hoe
wel hü vermoedde, dat Camilla in Franschen
splonnagedlenst was. Steeds grooter werd het
aantal stukken dat hü haar of haar vertegen
woordigers in handen speelde. Lang duurde het
niet of hü stond als verdacht van landverraad
aangeschreven. Men )ging hem na. vond bewüs-
materiaal en ging over tot beschuldigingen.
Doch telkens wist hü een alibi op te geven, dat
hem door relaties van Camilla werd verschaft.
Het apparaat van den Franschen dienst werkte
zoo voortreffelük, dat Traviglia telkens aan het
gevaar ontsnapte. Bovendien werd Mj bü zün
verraderswerk voortdurend bewaakt*door een
tweetal personen die hü zelf niet eens kende
en die door Camilla Agllarbi waren aarlgesteld.
Men moest dus om achter het geheim te ko
men. zün toevlucht nemen tot een list en zoo
geschiedde het op een voor Traviglia zeer
kwaden dag. dat hü telefonisch opdracht kreeg
in een hotel eenige documenten te overhandigen
aan een z.g. vertegenwoordiger van mevrouw
Agllarbi. Met een ongehoorde slordigheid, die
men van dezen schranderen officier niet aou
verwachten, ging hü naar de plaats van af
spraak en overhandigde het gevraagde aan een
man, die enkele uren later den spion een twee
de bezoek bracht, ditmaal als Iteliaansch offi
cier gekleed, met als gevolg: de arrestatie van
den schuldige. Ontkennen hielp hier niet meer.
Bekentenis volgde en Camilla werd op staan-
den voet naar de gevangenis overgebracht. Het
proces had een regelmatig verloop. Groote moel
lUkheden deden zich niet voor, met uitsonde
ring van de complicaties, die het gevolg waren
van de rldderiükheld van den beklaagde, die
de vrouw van zün droomen als onschuldige uit
den strUd wilde laten komen. Het Is niet ge
lukt. Camilla werd tot gevangenisstraf veroor
deeld en Ugo werd op een vroegen, killen och
tend op gebrulkelüke wüze gefusileerd.
Welke gevoelens de vrouw tüdens het proces
hebben bezield, zal niemand kunnen uitmaken.
Ooggetuigen beweren, dat zü tüdens de ver
hooren haar slachtoffer voortdurend met groote
zachte oogen heeft aangekeken, alsof zü hem
tot het uiterste wilde dwingen om te doen wat
zü wenschte. ZU verscheen in de rechtszaal in
weelde gehuld, schooner dan ooit, uitdagend en
bewust van haar macht en zelfs tüdens het
kruisvuur van vragen en antwoorden, waaraan
zü zelf werd onderworpen, waren haar oogen
voortdurend op hem gericht. En toen het groote
woord er uit was, toen hü alle schuld op zich
had genomen en haar zoo afdoende mogelük
van schuld had vrügeplelt, liet zü hem aan
zün lot over. Zü keek den anderen kant uit.
ZU had hem tot zün laatsten en zwaarsten
dienst gedwongen. Het Is het oude lied, dat
steeds nieuw blüft. Anderen zullen volgen.