HET WEGENNET IN ITALIË I JECOVITOL ucïftaal uan den dat} D ViSJS® NOOIT WAS ER zuiverder en heerlijker bak- en braadvet dan DIAMANT DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS LOTERIJ ideale toestand Crider gaat visschen Kou bl| het Kind d GRATIS PROEF-AANBOD VAN KRUSCHEN De verrassing N Alle abonné’s ongevallen verzekerd voor VRIJDAG 20 OCTOBER •rtje van L DOOR ANNA K. GREEN „Fuehrer "-principe in Thueringen Ontwapening Amerika’» misdadigers Treurig einde van een financier GROOT worden! HET GEVAL LEAVENWORTH er at IJ Een zelfstandig departement, be last met aanleg en onderhoud der groote verkeerswegen Geen stof, schokken of stooten meer Bak- en Braadvet voor krachtige, bruine jus, welke niet stolt op het bord. Voedzaam en licht verteerbaar. Hygiënisch bereid en verpakt. 45 cent per pond fa/K EETBAK DY, OAARWTJ\ r echte r cjmderaAh/ jf IA/EET R/EL O A 7/5 RE EfAfl CHF JlfcKOP MAC* HAAR MET VRft.- 16 TER HU 5 STUURDE iA/FOEH^ SR A HO S 7/CH Tl HG !H RE ATO - H/Hb t/AE MUHMEER.H///7 RADELOOS KLAAGDE HIJ ZIJN NOOD AAN EEN VRIEND! - wp •eb. it: Petrus èppelman Koning- e) lllllllllllllllllllilllllllliliilliiiliilliiiiiiiiiHlllllllllllllllllllllliiilliiillln •ch 7, 8 heer en nr. kl 9 It kl 8. ovs-a R T t>oer en en aas. h 7 su spe?lt 1 boer. a MOCAOU-tTHtfMAH a »HA*MaCIA DR »ven Belden keek onrustig naar de deur. geslaagd,” ant en (Wordt vervolgd) B'l Apofhek*'» en Drognlen f - 7 n U S»Si W Ij 37 „Wat!" riep Monell uit. „Ik sou dus mUn ••sseeeeeMMeeMeeiieeseitessesassesseeeeeaeesstsees een auto- zonder over Dinsdag as. zal In een oplaag van 10 mil- Uoen exemplaren de eerste verkieringsbrochure verschijnen, getiteld: Het Geneefscbe „Neen”. reffende aarl.weg igregatle. hthooren iool en 'i tot half MUI U aas. it de nder het hitje een Ml il ik plan lieb. ileu- eten voor den ruwe ver- 1?” M»ren >rood werd •ten. tant) aan was, een vrouw, i t. eer. H, ik M-oer, te hjj tidln- hler loed- t da tornt niet wordt b.l best ait- wendlg behand.ld. Wrijf slechts Viel» VapoRab tegen badtijd op koel en borat. Het beoorft de maag niet, aooala innemen doen kan. e reiziger, die tien Jaar geleden tocht maakt door luu«, sal rich twijfel herinneren dat de wegen rich algemeen in een buitengewoon slechten aan WASHINGTON, 10 Oct. (Reuter) Besloten is tot ontwapening van de racketeers (afper sers) en andere misdadigers. Om te beginnen hebben de autoriteiten maatregelen genomen voor een scherpe controls op den verkoop van geweren en mitrailleurs, die de zware artillerie der gangsters (bendeleden) vormen. <H. Mis laat voor d te heb- tloovlgen. :t Rozen and, te 3 den anderen kant aan de slaapkamer die mij was toegewezen. „Bent u niet bang om zoo alleen te wonen? vroeg ik aan mevrouw Belden, die, hoewel ik bedankt had, nog een stukje koude kip op m()n bord legde. „Er rijn toch zwervers en vage bonden genoeg, die in staat zouden zijn, een eenzame vrouw als u lastig te vallen.” „Niemand doet mij kwaad: ik geef ieder die bU ml) aanklopt voedsel en onderdak." En daar ik een gebaar van verbazing maakte, vervolgde zij: „Dat is de eenlge luxe, die ik meself permit teer: ongelukkigen te helpen „Maar al die zwervers, die niet werken uit luiheid?” ,JMe zijn tenslotte ook arm." „Dit is wel do aangewezen vrouw.” dacht ik bU mezelf, om een ongelukkige, die bu een mis daad betrokken Is, te helpen. Ik stond op en be dacht toen dat, als mevrouw Belden werkelijk Hannah by zich verborg rij de eerste gelegen heid sou te baat nemen om haar iets te eten te brengen. Dus schatte ik met de oogen. wat er aan brood en kip overbleef, om tater te kun nen zien of er iets aan ontbrak. „Ik ga mijn sigaar op de veranda roeken,” zei ik. „daarna hoop ik. dat u wat met mU wilt praten." „Als u soms liever in het salon wilt blijven," antwoordde zij, „de rook hindert mjj heelemaal niet." „Dank u, een beetje frisse!» lucht aal mU goed doen." COHASET (Massachusetts), 19 Oct. Hugh Bancroft, president der Dow Jones-company, een der grootste financieels firma’s in Amerika, heeft zelfmoord gepleegd. Ziekte is volgens rijn vrienden de drijfveer geweest. (United Press) geven tot slippen. Men heeft echter geconsta teerd dat de karakteristieke bezwaren van de betonwegen worden weggenomen door ze aan te leggen op Ijzeren roosters. Wat de gladheid betreft, deze kan voorkomen worden door mln of meer diepe strepen aan te brengen op het wegdek en een bijzondere korrelige laag als bovendek te leggen, die zeer hard is en waar- tusschen metaalschllfers zijn aangebracht. Wij wilden vooral In deze technlscne bijzon derheden treden, waarover wij deskundige voor lichting kregen van een specialist op dit gebied, om het werk van de „Azlenda Autonoma Stra dale” toe te lichten, die bij wegenbouw de voor keur geeft aan het gebruik van gewapend be ton. »e vooruitgang, dien Itallè in de laatste tien jaren heeft weten te verwezenlijken op dit gebied Is aanzienlijk en men kan zonder over drijving zeggen, dat dit land nu wat wegenbouw betreft aan de spits staat. op dit blad zijn Ingevolge de vereekei ongevallen verzekerd voor een der Het geluk op deze wereld Is beslist nog niet je ddt, Daar men zooveel loterijen Anders toch niet noodig had! Binnenlandsche, buitenlandsche, Zn de loten vliegen wég. Want de kip met gouden eitjes Schijnt nog altijd aan den leg! Geld is doorgaans ook een kwestie. Die de meeste menschen raakt. Immers enkel, met contanten Acht men het geluk volmddkt! Sn terwijl men dan zijn toekomst Aan een nummer toevertrouwt, Worden droomen, idealen, Luchtkasteelen opgebouwd! Want het hoogste en het schoonste. Dat op aarde ‘t meeste telt, Is het liedje van de dutten. Met ref reinzang: geld! geld! geld! Maar dat snakken naar den Mammon Straft zich zelve dikwijls met: Liège handen.... daar een nietje Ons dan op óns nummer zet! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) I. He un <*n it Be- dj ker el; G. Mar- Bur- rveer; mweg, Alk- In werkelijkheid was Ik ongerust over 9. De voelde, dat het geringste toeken van zijn aan wezigheid in de stad mij een hart onder den riem sou steken. Maar het stond geschreven, dat Ik zelfs die kleine voldoening niet sou krijgen. Tevergeefs liep ik de veranda met groote stap pen op en neer; ik sag noch hoorde lets van Gryce's vertrouweling. Ik ging weer naar binnen en aette mij naast mevrouw Belden, vast be sloten om haar allen tijd te laten tot spreken, maar ook om. in geval zij bleef zwijgen, al hot mogelljke te doen om haar het geheim te ont rukken. ZU sprak eerder dan Ut verwacht had. hoewel het niet de modedeeUng was die Ut mij had voorgesteld. „U bent advocaat, nietwaar?” aoo ving mijn gastvrouw aan en legde het breiwerk op haar schoot. „Ja, dat Is mijn beroep." Een oogenblik zweeg zij, dan hernam sQ met onzekere stem: .Misschien wflt u me dan wal een raad ge ven. Ik ben namelijk in moeilijkheden en ik weet niet hoe Ik er uit moet komen en toch moot ik gauw een oplossing vinden. Staat u ml) toe om u te seggon waarover het gaat» „Ja zeker; ik aal heel biy sUn als ik v kan helpen." Het leek alsof rij erg opgelucht was, hoewel de rimpel In haar voorhoofd nog steeds niet verdwenen waa. „wan- nep nsoneii uiv. „za I Vriend in zoo n keurige omgeving gebracht heb- I ben. om hem direct weer aan de deur te laten I «etten. terwijl hjj maar één nachtje wil blij- I ven.” I Onder het spreken wees Monell om rich heen I baar het vertrek, dat door zijn keurigen een- I voud dit compliment werkelijk verdiende. Indien U Kruschen nog steeds niet gepro beerd hebt probeer het dan nu eens op kosten van de fabrikanten. ZU hebben thans voor een beperkten tUd een aantal speciale „reuzen” pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor bet U gemakkeiyk wordt gemaakt de werking van Kruschen zelf eens te ondervinden. Vraag dus uw apotheker of drogist naar het „reuzen” pak A 1.60, voordat deze alle rijn Uitverkocht. Dit pak bevat namelijk den gewonen flacon Xnwchen k 190 en nog een spsrten proef, flacon, welke voldoende Is voor ongeveer een week. Open eerst den proefflacon. probeer desen en wanneer daarna niet volkomen overtuigd bent, dat Kruschen alles doet wat er van be weerd wordt, te de gewone flacon nog ongeschon den. Breng dezen terug Uw apotheker of droglet is gemachtigd U uw heele uitgave a 1.90 on- tolddeinik en ronder omwegen terug te betalen, V hebt Kruschen geprobeerd zonder dat het U Iets kostte Kan het «emakkelllker? Let op dat op het etiket op de fleoch. soowel als op de bui tenverpakking de naam Rowntree Handela-Maat- schappy Amsterdam voorkomt. (Adv.) eerst een boekenkastje op, dat In een hoek stond. Een paar bundels gedichten en enkele romans beweaen mevrouw Belden’s ontwikke ling. Er tegenover stond een harmonium. Het was gesloten en er boven op lagen bundels kerkliederen. Ik aette mUn ondersoek voort en kwam bU het venster, dat ultsag op het bin nenplaatsje van het aangrenzende huls. Op een van de ruiten aag Ik oen rij letters staan, er in gekrast met de punt van een diamant, die samen deze woorden vormden: gnlrevalc yram. Ik schonk er verder geen aandacht aan en snuffelde In de werkmand, die naast mU op ta fel stond. Ik ontdekte er onder meer een paar kousen in, die er te slecht uitzagen en te klein waren, om aan mevrouw Belden te kunnen toe- behooren; aoo leek het ml) tenminste. Ik haalde ae uit de mand om te zien of er geen bijzon derheden aan waren. Ze waren gemerkt; H. C.l Met een zucht van voldoening legde ik ze weer op hun plaats; en toen werd mijn aandacht weer getrokk-n door de letters op het venster. Wat aou dat toch wel be teek enen? Werktuig lijk las Ut ae van achter naar voren, toen.... Maar probeer het liever self, waarde lezer, en ge ruit u kunnen voorstellen hoe verbaasd ik was, toen de beteekenls van die woorden tot ml) doordrong. Toen ging Ui, voldaan over mijn ontdekking, mijn brieven schrijven. Ik was er juist mee gereed, toen mevrouw Belden kwam zeggen, dat het eten opgediend was. „Ik heb mijn eigen kamer voor u laten klaar maken.” zei ze, „want het leek mjj prettiger, wanneer u gelijkvloers sliep” -JrtM.„>orws«rden teven 9/)/)/> bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f TC/l by een ongeval met f OCfl by verlies van een hand f f 9E olj verlies van een f Ef) Mj een breuk van f Afl bij verlies van d^^gSSsmSteermgen/Ul/vl/.-vJrUee vaa 1S1* armen, belde boenen ot beid* oogenf O(Z.-doodeiyken afloop f Zijl/.- een voet of een oog 2 AU.» duim of wijsvinger f z/l/.-been of arm f ¥(/e- a&lorea vinger aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval ■M»^^M^^^^^M^^^^M^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^M»^^^^ririawWteW»8lM^»^»^WBariMa»riariririnaBriri»aana»nanriRERWMERRERaaaBB»MWMBM^8aMEkBasy^a»eria»M»MriBMMriaMaaaae»esewoMBe^teo»aiaatesM^isri88aririawse^^ WEIMAR. 1» Oct. (V. D.) Naar uit betrouw bare bron verluidt, is de publicatie te wachten van een wet, behelzende, dat voor de regering van Thueringen het „Fuehrer”-principe zal gelden. De verantwoordelükheld en de besluit neming zullen In laatste instantie overgaan op den minister-president als den leider van het kabinet. De post van staatsraad zal behouden blijven, maar dit deel van het kabinet zal wor den uitgebreid naar het voorbeeld van den Pruirischen staatsraad. Groot te worden en sterk! Te kunnen wer ken als Vader! Moeder, helpt hem voor uit! 2 X daags JECXJVITOL, geijkt op ge halte aan Vitaminen Aenl) door een Neder- landsch Professor. JECOVITOL vermin dert het rhachitis-gevaar (Engelsche ziekte) en geeft meer weerstand tegen griep en andere infectieziekten. JECOVITOL ia kracht voor Uw kind! GEIJKTE LEVERTRAAN „Vele jaten aan de borst te sukkelen en ’s nachts hoestbuien, die wel een half uur duurden, dat was mtfh leven. Slapen deed Ik weinig en eten, ho maar! Radeloos klaagde Ik mijn nood aan een vriend. Deze raadde mij Akker’s Abdijsiroop aan. Ik had er weinig vertrouwen In, maar toch kocht Ik den volgenden morgen Ab dijsiroop. Na gebruik van 3 lepels voelde ik al verlichting en na 5 flesschen was ik heelemaal van dien ellendigen hoest ge nezen, zoodat Ik mij nu weer prettig voel, goed slaap, kortom een gelukkig mensch ben.” Zoo schrijft ons de heer L. K. te ’s H„ wiens origineel» brief voor Iedereen ter inzage ligt. Als ge aan de borst sukkelt, neem dan ook Abdijsiroop, evenals de Heer L. K. Abdijsiroop bevrijdt de ademhalings organen van slijm en andere ziektever wekkende stoffen. Abdijsiroop verruimt de ademhaling, vedrljft benauwdheden, heelt de aangedane en ontstoken plekken. Onovertroffen bij Hoest, Bronchitis, In fluenza, Asthma. Alom verkrijgbaar. Thans per flesch 1.1.50 en 2.75. Vraagt voor gebruik buitenshuis Abdij- slroop-Bonbons („gestolde" Abdijsiroop), even geneeskrachtig! Doos: 35 en 60 cent. om de Pinksterdagen by me doorbrengen," ichreef Unte Lien, „In je kosthuis zal het dan ook wel niet prettig zyn en boven dien.... ik heb een aardige verrassing voor je! Schrijf me dan van te voren even wanneer Je komt, want je begrijpt dat Ik dan een en ander In orde heb te brengen.” Met een wrevelig gebaar wierp Kees Dassen het briefje op tafel. De Pinksterdagen door brengen bij tante Lien, wel Ja, 't waa lood om oud Ijzer. Hier in de stad verveelde hl) rich zeker. Z’n vrienden waren allen verloofd en brachten dus hun vrije dagen bij hun meisje door. En ging hy naar tante Lien, die In dat kleine,nest woonde, dan sou hij zenuwziek van verveling worden. Maar.... tante Hen was een suikertante, die er warmpjes in zat en een uitgesproken voor liefde voor hem aan den dag legde. Hij zou er daarom verstandig aan doen, het goeie mensch te vriend te houden en er In 's hemelsnaam maar heen te gaan. Tenslotte kwam aan alles een eind, ook aan de Pinksterdagen. Kees nam zuchtend de pen op en schreef dat de uitnoo- dlging van tante Llen een uitkomst voor hem was en dat hy ze dus gaarne accepteerde. Wat de verrassing zou zijn, waarover tante Llen schreef, die meende hfj half en half te kunnen raden. Vermoedelljk zou ze ook dat ken nisje geïnviteerd hebben, de dochter van een vriendin van haar, waar ze hem al zoo dikwijls over geschreven had en wier gave hoedanighe den ze Llen tot vervelens toe had medegedeeld. Tante Llen had hem meermalen niet onduide lijk te kennen gegeven, dat een verloving van hem met dat volmaakte meisje dat hij per soonlijk niet kende tot haar hartewenschen behoorde. Ze vond dat een Jongen als Kees,* die de vl)f en twintig naderde, eindelijk eens aan een verloving moest denken. Maar Kees dacht er niet aan; voorlooplg had hij s’n vrijheid nog te lief. Tante Llen was een en al bedrijvigheid. Haar mond stond geen oogenblik stil, toen haar neef gekomen was. Nu en dan bromde Kees een antwoord. Ns het diner zweeg tante een oogen- bllk en nam haar neef met een lachje van vol doening op. Daarna stapte ze met een geheim zinnig gezicht op hem toe en zei half-fluiste rend: „Adèle Is er!” Kees huichelde verbazing, msar z’n tante merkte dit niet op, want direct vervolgde zU met een tikje onzekerheid In haar stem: „Ik meen te hebben gezien, dat Je belangstelling voor haar niet zoo erg groot was, als ik Je wel eens van haar vertelde. Maar nu moet je toch eens met haar kennis maken; Je zal eens zien wat een goed, lief meisje ze is. Op het oogen blik zijn ze boven op dY kamer." „Ze....?” gaapte Kees en nu was z’a ve wondering echt. „Is Adèle er dan niet alleen Tante Llen kreeg een kleur, maar ze hield zich goed en zei: „Nee. dat wou ik je nog ver tellen. Rle Joosten, een vriendin van Adèle, Is voor de gezelligheid meegekomen. Maar Ik geloof dat Ik ze daar al hoor; nu kan je direct met ze kennis maken." Bedrijvig huppelde zij naar de kamerdeur. Even later stond Kees voor twee jonge meisjes. Eén was een onmogelijk leelljk vrouwspersoon, met een ouderwetse!) pince-nez'tje en strak ge trokken, piekerige haren. De andere was een kittig, jong ding, met frissche, Ucht blozende wangen, guitige blauwe oogen, waarin plezler- lichtjes flikkerden en een uitdagend pagekopje Onmiddeliyk begreep Kees dat de eerste de voor hem uitverkorene was en de andere bijge volg haar vriendin. Welke veronderstelling juist bleek te zijn. Met wrok In het hart, omdat het aardige, vrooiyke ding niet de uitverkorene van tante Llen was, trachtte Kees een gesprek met de meisjes te voeren, wat hem niet bijster goed lukte. Er ontstonden telkens groote gapingen, die wel gedeeltelijk werden aangevuld door de praatgrage tante, maar deze werd te veel door hulshoudeiyke bezigheden In beslag genomen om geregeld aan het discours deel te nemen. Kees vond het dan ook een uitkomst, toen ze voorstelde dat de jongelui maar eens een wan delingetje moesten maken. De lente ontwaakte, het vervelend vinden, als Ik ergens anders heen moest.” Mevrouw Ze zei: „Werkelijk, ik ben niet ongastvrij: maar net Is "hier zoo’n warboel! Hoe laat aoudt u willen komen?” vroeg zij plotseling. Ik had gehoopt, dat Ik direct sou kunnen blijven." antwoordde Ik. „Ik moet namelijk nog een paar brieven schrijven.” „Nu goed dan.” zei ze, „onder voorwaarde, dat u tevreden bent met wat Ut u kan bieden. Ik wil niet, dat men sou kunnen seggen, dat Ik mijnheer Monell ieU geweigerd heb.” En. even toeschietelijk als zij tevoren terug houdend was. geleidde slj Mbnell naar de deur, en bracht mijn valles binnen. MUn vriend en ik dankten haar hartelijk. Ik zal er voor zorgen, dat er spoedig een ka mér voor u wordt klaar gemaakt. Doe onder- tuschen alsof u thuis waart. Als u wilt schrij ven kunt u in die lade alles vinden wat u noo dig hebt a Zij sing de gang door en een paar treden ae trap op; toen stond se stil Dan ging se verder en stond even later weer stU. Tenslotte ging *U boven een kamer binnen en ik bleef alken in de benedenverdieping achter. TWEEDE hoofdstuk Een verrassend avoniaar Het eerste wat Ut deed, was het vertrek waar ik mij bevond onderzoeJten. Ik merkte aller- „Neen, neen, mevrouw Belden, ik weet wel dat u dat niet doen suit. De zonderlingste 8 muiter, die aan uw deur klopt, wijst u niet at, laat staan dan soo'n aardlgen jongen als mün triend.” .U la wel goed,” antwoordde sU. met een timp van trots in haar blik. „Maar er is ook bog geen enkele kamer in orde; Ik heb vandaag **t groote schoonmaak gehouden en alles ligt •nderste boven.” •MUn vriend blijft hier.” zei Monell met na- "Uik. .Ate ik hem self geen onderdak kan ge- moet ik tenminste de zekerheid hebben, “t ik hem heb toevertrouwd aan de beau - gastvrouw van R.” ■Ja," sel ik aoo oobevangen mogeiyk. Jk zou zei se poëtisch, en als Je Jong was, moest Je daarvan proflteeren. Wat Kees ten volle be aamde. Want, aoo dacht hij, als Je liep, dan had je allicht wat meer onderwerpen voor een gesprek. Het viel hem echter niet erg mee. Adèle bleek bijzonder weinig spraakzaam en gaf op s’n vragen en opmerkingen meestal een paar letter- greplge antwoorden, terwUl Rle, in wier oogen steeds lachlichtjes waren, ook niet bijzonder toeschietelijk was. zoodat ook de wandeling een mislukking werd en het laatste gedeelte er van in een diep zwUgen werd afgelegd. In stllte-verwenachte Kees het oogenbUk, dat hU tante Lien’s uitnoodiging had geaccepteerd. Als.... ja, als Rle er alleen geweest was, dan zou ze vermoedelljk wel zUn los gekomen, want ze leek hem een echt vroolUk meisje, heel wat anders dan die saaie Adèle. die hem met haar kippige oogen zoo schaapachtig kon aankyken. En toen Kees rich dien avond op z’n zacht logeerbed uitstrekte, nam hU zich voor, tante Llen en Adèle ten spUt, bet aardige vrien dinnetje te doen ontdooien. Adèle bleef stug en teruggetrokken. Maar met Rle vlotte het steeds beter. Ze was een bu-de-handje, wist Kees vaak rake antwoorden te geven envan flirten bleek ze ook ver stand te hebben. Soms kon ae Kees onverwachts In de oogen kyken op een manier, welke hem het bloed naar het hoofd deed stijgen, maar altijd dan. wanneer öf tante Llen óf Adèle er by waren. Gingen ze eens een enkele maal al leen wandelen Adèle had last van zeere voe ten. want haar schoenen waren een nummer te klein dan was het wel dezelfde aardige, vroo- lijke meld, maardan bleef ze gereserveerd en vergeefs zocht Kees dan In haar oogen dien gloed, die uitdaging, welke hy daar een enkele maal te voren In gezien had. Ook op den laatsten dag van z’n verblijf bQ tante Llen, op den tweeden Pinksterdag, wan delde hu met Rle alleen. Adèle had hoofdpyn. Kees vroeg zich af of haar hoedje misschien ook een nummer te klein waa. Ze waren er dus met hun belden weer op uit getogen. In tegenstelling met andere wande lingen. waren ze belden ditmaal erg stil. Zwij gend Hepen ze naast elkaar, een enkele maal schrikten se uit hun gepeinzen op, als hun handen elkaar toevallig even aanraakten. Kees’ gedachten waren niet zeer opgewekt. Hij sag er wericeiyk tegen op terug te keeren, hU. die toch met tegenzin hier heen gekomen was. En ofschoon hij trachtte rich tegen die gedachte te verzetten, telkens weer keerden ze terug: Het was door Rle! Rie nam een plaats in z’n denken in, welke tante Llen elgenlyk voor Adèle bestemd had. En met een diepen zucht moest hy aan zich zelf bekennen: hU was verliefd op de blonde Rle. Z n zucht deed Rle opkyken en één seconde zag Kees die ondeugende, tartende fUkkering In dr oogen. Toen vatte hy moed en.... Rte’s hand, welke hy. ondanks haar tegenstribbelen stevig vasthield. En de woorden, die den ge- heelen weg niet waren gekomen, vloeiden nu over de lippen van Kees. Met een flux-de-bou- che. waarover hü zich later zelf verwonderde, zei hy haar dat Rle voor hem het Uefste, aar digste wezentje op den heelen aardbodem .was, en dat hy de gelukkigste sterveling sou zUn. als se ook een beetje van hem hield. Rle had haar hoofdje een weinig afgewend, maar toch zag Kees aan de kuiltjee in haar wangen, dat ze lachte. Ze lachte.... terwUl hü In diepen ernst z’n liefde verklaarde. Teleurgesteld Het hU haar handje los en even bruusk alsof hU begonnen was, hield hij op met spreken. Z’n teleurstelling duurde evenwel niet lang, want eer hU tUd had om te reaUseeren wat er eigenlijk gebeurde, voelde FiJJ twee stevige armp jes om z’n hals, en een blond kopje tegen z’n borat. En nauw-hoorbaar klonken Rle’s woorden: „Je bent een goeie. Here jongen, Keea, maar Ik hoop dat je niet boos zal zijn, als ik beken dat wU je bedot hebben. Ik bende dochter van tantes vriendin. Het was een plannetje van tante Llen. Ze dacht dat je een vooroor deel tegen me had. en dat je meer met me op zou hebben, als Ik niet die dochter was. Rle Joosten speelde nu de rol vsn Adèle en se deed dat werkelUk niet onaardig. Je zal eens zien wat een aardig meisje se Is, zonder dat idloote brilletje en met een modem kapsel! En Keea, kan je me vergeven» En ook die goede tante Llen»’’ Vragend staarden haar blauwe, guitige kUMra naar Kees, en diens antwoord was seer vel sprekend. De verbetering van het wegennet In Itallè Is voor ons een aanleiding om een enkel woord te zeggen over den wegenbouw In dit land. Men weet, dat In alle landen het verkeers- vraagstuk In een duel bestaat tusschen weg en spoorweg. Vroeger hadden de wegen minder te lijden van het verkeer, maar nu de snelheid en de economie van het vervoer twee belangrijke elementen zijn geworden, zUn ook de eischen voor den aanleg der wegen veranderd. Het is opmerkelijk dat onder de vele elementen die van belang zijn voor den aanleg van een mo dernen weg, die bestemd is voor een druk ver keer swaar, licht en gemengd, de samenstelling van het plaveisel van den ondergrond en van de bovenste laag op de eerste plaats komen, vooral voor bet behoud en het onderhoud van den weg. Toen in ItaHé door de Fascistische regeering het vraagstuk werd aangepakt, wilde men er eerst een economische oplossing voor zoeken en men bepaalde zUn keuze tot een wegdek in semi-permanente bitumelaag. De verbetering was zoo groot, dat het mechanisch vervoer geweldig toenam, waardoor de nieuwe verkeerswegen op een proef gesteld werden, die veel zwaarder was, dan men had verwacht. De snelheid op de ge wone wegen nam bultengeubon sterk toe en werd bijna even druk als op de autowegen. Het autobusverkeer stelde de wegen op een harde proef. Door dit nieuwe verkeersvraagstuk kwam men er toe om een wegbedekklng van beton toe te passen. Ook economische overwegingen had den er toe geleld om cement te verkiezen boven bitume, omdat het niet alleen veel goedkooper Is, maar ook omdat door het gebruik van cement, een nationale nüverheld, die hevig onder de crisis leed, werd gesteund hetgeen op zijn beurt bUdroeg tot vermindering van de werkloosheid hetgeen weer een gunstlgen Invloed uitoefende op de aanverwante bedrijven. Ofschoon de betonwegen groote voordeelen op leverden, maar er ook het zwaarste verkeer op toegelaten kon worden en werkelyk ook econo misch goedkooper was. werd dit soort wegbedek klng In Italië zoowel als elders toch door de voorstanders van bitume fel bestreden. Men voert tegen de betonwegen aan, dat zU gemak- kelijk In de lengte splijten en dat zU aanleiding Ze opende een deur en toonde mU een ver trek, waarin Ik vaag een bed. een reusachtig bureau en een ouderwetsche spiegelkast onder scheidde. „Ik ben ouderwetsch maar comfortabel Inge richt.” ging zU voort, terwUl se mU naar de eetkamer‘voorging, „en ik wil, dat mUn gasten het hier ook prettig hebben.” „Daarin bent u volkomen Woordde Ik en wierp een waardeerenden blik op de tafel. ZU glimlachte; blUkbaar had ik haar gunst al gewonnen. Dat diner aal ik nooit vergeten I Al die lekkemUen. de merkwaardige, onwezen- lljke atmosfeer; het besef dat een geheim mij omringde, en het gevoel van schaamte dat mü overviel, wanneer Ik proefde van de gerechten die mij aangereikt werden door de vrouw, tegen wie ik zulke verdenkingen koesterde I Neen, dat sal ik nooit vergeten! Evenmin als de emotie die zich van mU meestel maakte, toen Ik be merkte, dat se brandde van verlangen om mU In vertrouwen een belangrijke mededeeUng te doen, maar dat sü niet durfde! En hoe sU op sprong. toen de kat van het dak van de keuken in den tuin sprong; en de snelheid waarmee mijn hart klopte, toen ik boven mUn hoofd den vloer hoorde kraken of althans meende te hoo- ren kraken! We zaten in een klein vertrek, lang en smal van vorm, dat merkwaardig genoeg diagonaals- gswUs door hot huls scheen te loopen; aan den eenen kant grensde het aan het salon en aan bet staat bevonden. Dit was vooral te wüten bet feit dat men In de jaren na den oorlog het onderhoud van de wegen verwaarloosd had. Het wegenvraagstuk was een der eerste pro- blemen na de opkomst van het fascisme dat de I aandacht van de regeering trok. Eenige maan den na den opmarsch werd een decreet uitge vaardigd, waarbij het wegenplan voor geheel DaHë Werd vastgesteld. Vanwege de groote kosten kon men er niet cnmiddeUUk toe overgaan om 12.000 K.M. nleu- i we wegen aan te leggen en de 8000 KM. natio nale wegen konden niet onmlddelIUk hersteld worden. Men besloot dus om een accoord te tref fen met de provincies, ter verdeellng van de onkosten, die In verband met den flnancieelen toestand der desbetreffende provincies gierden vastgesteld. Deze voorlooplge regeling, die over een ter mijn van drie jaar liep, maakte het mogelük bepaalde gegevens te verkrüg'én, betreffende de belangrijkheid vari het verkeer op de voornaam ste verbindingswegen, terwyi men ook de Juiste cijfers kreeg van een volledige verkeerstelling De resultaten, die men hierbij verkreeg, leverden nieuwe gezichtpunten op. Op de eerste plaats bleek dat men zeer groote bezuinigingen kon verkrijgen door de wegen ge regeld te onderhouden. Er werd dan ook op 17 Mri 1928 een zelfstandig departement In bet leven geroepen, los van het ministerie van open bare werken, dat uitsluitend belast werd met het aanleggen en onderhouden van de groote ver keerswegen. De „Azlenda Autonoma Stradale" heeft dus tot taak om alle hoofdwegen te beheeren (20.000 KM.) alsmede de speciale autowegen. Heel de verkeersregeling en ook de verkeerspolitie res- sorteeren ouder dit departement: alleen het 1 vrachtautoverkeer valt onder het Departement van Spoorwegen en verkeer. BU de riet is verder geregeld de w(jse waarop dit wegenplan wordt geflimncierd. De „Azlenda Autonoma Stradale” heeft een oplossing gebracht voor het wegenvraagstuk door de wegen hun waarde te doen terugkrygen, (He zU verloren hadden door het gebrek aan technische en administratieve leiding. Als men nu door Italië reist van de noorde lijke grenzen tot Sicilië, kan men zich niet alleen rekenschap geven van de groote verbeteringen, die zUn aangebracht vooral aan de autowe gen maar ook van het uitzicht en het gemak der wegen, van de overwegen, van de seinlnrich- tingen, van de vele kantonnlershulaen, van de banken en de boomen. die langs de wegen staan Per auto door Italië te reiaen is nu een waar genot. Geen stof meer, geen schokken of stoo ten; de auto vliegt over een splegelgladden weg, waardoor de reiziger en de tourist In staat ge steld worden om van het natuurschoon van Italië te genieten, terwUl «ie auto tevens een gemakkelUk middel van vervoer vormt tusschen M'/HHEEK. DE REtH/^7 :AAT UV'WHE IHE7 V/5(HWA7ER \IHDERIV/ER HEERT I D/r 5E/ZOEH- H/er JvEEt OPGEtEVERO /MAAR VANAV0H06A ik nqh Henaec mi WER.EEH !H OAT PlEPt^ kA/A 7ER PKHT n/j HE7J \RURE VOOKHL//S.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 11