HET WEGENNET IN ITALIË
I
JECOVITOL
ucïftaal uan den dat}
D
ViSJS®
NOOIT WAS ER
zuiverder en heerlijker
bak- en braadvet dan
DIAMANT
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
LOTERIJ
ideale toestand
Crider gaat visschen
Kou bl| het Kind
d
GRATIS PROEF-AANBOD
VAN KRUSCHEN
De
verrassing
N
Alle abonné’s ongevallen verzekerd voor
VRIJDAG 20 OCTOBER
•rtje van
L
DOOR ANNA K. GREEN
„Fuehrer "-principe in
Thueringen
Ontwapening Amerika’»
misdadigers
Treurig einde van een
financier
GROOT
worden!
HET GEVAL
LEAVENWORTH
er
at
IJ
Een zelfstandig departement, be
last met aanleg en onderhoud
der groote verkeerswegen
Geen stof, schokken of
stooten meer
Bak- en Braadvet
voor krachtige, bruine
jus, welke niet stolt op het
bord. Voedzaam en licht
verteerbaar. Hygiënisch
bereid en verpakt.
45 cent per pond
fa/K EETBAK DY, OAARWTJ\
r echte r cjmderaAh/ jf
IA/EET R/EL O A 7/5 RE EfAfl CHF
JlfcKOP MAC* HAAR MET VRft.-
16 TER HU 5 STUURDE iA/FOEH^
SR A HO S 7/CH Tl HG !H RE ATO -
H/Hb t/AE MUHMEER.H///7
RADELOOS KLAAGDE HIJ ZIJN
NOOD AAN EEN VRIEND!
-
wp
•eb.
it: Petrus
èppelman
Koning-
e)
lllllllllllllllllllilllllllliliilliiiliilliiiiiiiiiHlllllllllllllllllllllliiilliiillln
•ch 7, 8
heer en
nr. kl 9
It kl 8.
ovs-a
R T
t>oer en
en aas.
h 7 su
spe?lt
1 boer.
a
MOCAOU-tTHtfMAH a »HA*MaCIA
DR
»ven
Belden keek onrustig naar de deur.
geslaagd,” ant
en
(Wordt vervolgd)
B'l Apofhek*'» en Drognlen f - 7 n U
S»Si
W
Ij 37
„Wat!" riep Monell uit. „Ik sou dus mUn
••sseeeeeMMeeMeeiieeseitessesassesseeeeeaeesstsees
een auto-
zonder
over
Dinsdag as. zal In een oplaag van 10 mil-
Uoen exemplaren de eerste verkieringsbrochure
verschijnen, getiteld: Het Geneefscbe „Neen”.
reffende
aarl.weg
igregatle.
hthooren
iool en 'i
tot half
MUI
U aas.
it de
nder
het
hitje
een
Ml
il ik
plan
lieb.
ileu-
eten
voor
den
ruwe
ver-
1?”
M»ren
>rood
werd
•ten.
tant)
aan
was,
een
vrouw,
i t.
eer.
H, ik
M-oer,
te hjj
tidln-
hler
loed-
t da
tornt
niet
wordt b.l best ait-
wendlg behand.ld.
Wrijf slechts Viel»
VapoRab tegen
badtijd op koel en
borat. Het beoorft
de maag niet, aooala
innemen doen kan.
e reiziger, die tien Jaar geleden
tocht maakt door luu«, sal rich
twijfel herinneren dat de wegen rich
algemeen in een buitengewoon slechten
aan
WASHINGTON, 10 Oct. (Reuter) Besloten
is tot ontwapening van de racketeers (afper
sers) en andere misdadigers. Om te beginnen
hebben de autoriteiten maatregelen genomen
voor een scherpe controls op den verkoop van
geweren en mitrailleurs, die de zware artillerie
der gangsters (bendeleden) vormen.
<H. Mis
laat voor
d te heb-
tloovlgen.
:t Rozen
and, te 3
den anderen kant aan de slaapkamer die mij
was toegewezen.
„Bent u niet bang om zoo alleen te wonen?
vroeg ik aan mevrouw Belden, die, hoewel ik
bedankt had, nog een stukje koude kip op m()n
bord legde. „Er rijn toch zwervers en vage
bonden genoeg, die in staat zouden zijn, een
eenzame vrouw als u lastig te vallen.”
„Niemand doet mij kwaad: ik geef ieder die
bU ml) aanklopt voedsel en onderdak."
En daar ik een gebaar van verbazing maakte,
vervolgde zij:
„Dat is de eenlge luxe, die ik meself permit
teer: ongelukkigen te helpen
„Maar al die zwervers, die niet werken uit
luiheid?”
,JMe zijn tenslotte ook arm."
„Dit is wel do aangewezen vrouw.” dacht ik
bU mezelf, om een ongelukkige, die bu een mis
daad betrokken Is, te helpen. Ik stond op en be
dacht toen dat, als mevrouw Belden werkelijk
Hannah by zich verborg rij de eerste gelegen
heid sou te baat nemen om haar iets te eten
te brengen. Dus schatte ik met de oogen. wat
er aan brood en kip overbleef, om tater te kun
nen zien of er iets aan ontbrak.
„Ik ga mijn sigaar op de veranda roeken,”
zei ik. „daarna hoop ik. dat u wat met mU wilt
praten."
„Als u soms liever in het salon wilt blijven,"
antwoordde zij, „de rook hindert mjj heelemaal
niet."
„Dank u, een beetje frisse!» lucht aal mU goed
doen."
COHASET (Massachusetts), 19 Oct. Hugh
Bancroft, president der Dow Jones-company,
een der grootste financieels firma’s in Amerika,
heeft zelfmoord gepleegd. Ziekte is volgens rijn
vrienden de drijfveer geweest.
(United Press)
geven tot slippen. Men heeft echter geconsta
teerd dat de karakteristieke bezwaren van de
betonwegen worden weggenomen door ze aan
te leggen op Ijzeren roosters. Wat de gladheid
betreft, deze kan voorkomen worden door mln
of meer diepe strepen aan te brengen op het
wegdek en een bijzondere korrelige laag als
bovendek te leggen, die zeer hard is en waar-
tusschen metaalschllfers zijn aangebracht.
Wij wilden vooral In deze technlscne bijzon
derheden treden, waarover wij deskundige voor
lichting kregen van een specialist op dit gebied,
om het werk van de „Azlenda Autonoma Stra
dale” toe te lichten, die bij wegenbouw de voor
keur geeft aan het gebruik van gewapend be
ton. »e vooruitgang, dien Itallè in de laatste
tien jaren heeft weten te verwezenlijken op dit
gebied Is aanzienlijk en men kan zonder over
drijving zeggen, dat dit land nu wat wegenbouw
betreft aan de spits staat.
op dit blad zijn Ingevolge de vereekei
ongevallen verzekerd voor een der
Het geluk op deze wereld
Is beslist nog niet je ddt,
Daar men zooveel loterijen
Anders toch niet noodig had!
Binnenlandsche, buitenlandsche,
Zn de loten vliegen wég.
Want de kip met gouden eitjes
Schijnt nog altijd aan den leg!
Geld is doorgaans ook een kwestie.
Die de meeste menschen raakt.
Immers enkel, met contanten
Acht men het geluk volmddkt!
Sn terwijl men dan zijn toekomst
Aan een nummer toevertrouwt,
Worden droomen, idealen,
Luchtkasteelen opgebouwd!
Want het hoogste en het schoonste.
Dat op aarde ‘t meeste telt,
Is het liedje van de dutten.
Met ref reinzang: geld! geld! geld!
Maar dat snakken naar den Mammon
Straft zich zelve dikwijls met:
Liège handen.... daar een nietje
Ons dan op óns nummer zet!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
I. He
un <*n
it Be-
dj ker
el; G.
Mar-
Bur-
rveer;
mweg,
Alk-
In werkelijkheid was Ik ongerust over 9. De
voelde, dat het geringste toeken van zijn aan
wezigheid in de stad mij een hart onder den
riem sou steken. Maar het stond geschreven, dat
Ik zelfs die kleine voldoening niet sou krijgen.
Tevergeefs liep ik de veranda met groote stap
pen op en neer; ik sag noch hoorde lets van
Gryce's vertrouweling. Ik ging weer naar binnen
en aette mij naast mevrouw Belden, vast be
sloten om haar allen tijd te laten tot spreken,
maar ook om. in geval zij bleef zwijgen, al hot
mogelljke te doen om haar het geheim te ont
rukken. ZU sprak eerder dan Ut verwacht had.
hoewel het niet de modedeeUng was die Ut mij
had voorgesteld.
„U bent advocaat, nietwaar?” aoo ving mijn
gastvrouw aan en legde het breiwerk op haar
schoot.
„Ja, dat Is mijn beroep."
Een oogenblik zweeg zij, dan hernam sQ met
onzekere stem:
.Misschien wflt u me dan wal een raad ge
ven. Ik ben namelijk in moeilijkheden en ik weet
niet hoe Ik er uit moet komen en toch moot ik
gauw een oplossing vinden. Staat u ml) toe om
u te seggon waarover het gaat»
„Ja zeker; ik aal heel biy sUn als ik v kan
helpen."
Het leek alsof rij erg opgelucht was, hoewel
de rimpel In haar voorhoofd nog steeds niet
verdwenen waa.
„wan- nep nsoneii uiv. „za
I Vriend in zoo n keurige omgeving gebracht heb-
I ben. om hem direct weer aan de deur te laten
I «etten. terwijl hjj maar één nachtje wil blij-
I ven.”
I Onder het spreken wees Monell om rich heen
I baar het vertrek, dat door zijn keurigen een-
I voud dit compliment werkelijk verdiende.
Indien U Kruschen nog steeds niet gepro
beerd hebt probeer het dan nu eens op
kosten van de fabrikanten. ZU hebben thans
voor een beperkten tUd een aantal speciale
„reuzen” pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor
bet U gemakkeiyk wordt gemaakt de werking
van Kruschen zelf eens te ondervinden.
Vraag dus uw apotheker of drogist naar het
„reuzen” pak A 1.60, voordat deze alle rijn
Uitverkocht.
Dit pak bevat namelijk den gewonen flacon
Xnwchen k 190 en nog een spsrten proef,
flacon, welke voldoende Is voor ongeveer een
week. Open eerst den proefflacon. probeer desen
en wanneer daarna niet volkomen overtuigd
bent, dat Kruschen alles doet wat er van be
weerd wordt, te de gewone flacon nog ongeschon
den. Breng dezen terug Uw apotheker of droglet
is gemachtigd U uw heele uitgave a 1.90 on-
tolddeinik en ronder omwegen terug te betalen,
V hebt Kruschen geprobeerd zonder dat het U
Iets kostte Kan het «emakkelllker? Let op dat
op het etiket op de fleoch. soowel als op de bui
tenverpakking de naam Rowntree Handela-Maat-
schappy Amsterdam voorkomt.
(Adv.)
eerst een boekenkastje op, dat In een hoek
stond. Een paar bundels gedichten en enkele
romans beweaen mevrouw Belden’s ontwikke
ling. Er tegenover stond een harmonium. Het
was gesloten en er boven op lagen bundels
kerkliederen. Ik aette mUn ondersoek voort en
kwam bU het venster, dat ultsag op het bin
nenplaatsje van het aangrenzende huls. Op
een van de ruiten aag Ik oen rij letters staan,
er in gekrast met de punt van een diamant, die
samen deze woorden vormden: gnlrevalc yram.
Ik schonk er verder geen aandacht aan en
snuffelde In de werkmand, die naast mU op ta
fel stond. Ik ontdekte er onder meer een paar
kousen in, die er te slecht uitzagen en te klein
waren, om aan mevrouw Belden te kunnen toe-
behooren; aoo leek het ml) tenminste. Ik haalde
ae uit de mand om te zien of er geen bijzon
derheden aan waren. Ze waren gemerkt; H. C.l
Met een zucht van voldoening legde ik ze weer
op hun plaats; en toen werd mijn aandacht
weer getrokk-n door de letters op het venster.
Wat aou dat toch wel be teek enen? Werktuig
lijk las Ut ae van achter naar voren, toen....
Maar probeer het liever self, waarde lezer, en
ge ruit u kunnen voorstellen hoe verbaasd ik
was, toen de beteekenls van die woorden tot ml)
doordrong. Toen ging Ui, voldaan over mijn
ontdekking, mijn brieven schrijven. Ik was er
juist mee gereed, toen mevrouw Belden kwam
zeggen, dat het eten opgediend was.
„Ik heb mijn eigen kamer voor u laten klaar
maken.” zei ze, „want het leek mjj prettiger,
wanneer u gelijkvloers sliep”
-JrtM.„>orws«rden teven 9/)/)/> bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f TC/l by een ongeval met f OCfl by verlies van een hand f f 9E olj verlies van een f Ef) Mj een breuk van f Afl bij verlies van
d^^gSSsmSteermgen/Ul/vl/.-vJrUee vaa 1S1* armen, belde boenen ot beid* oogenf O(Z.-doodeiyken afloop f Zijl/.- een voet of een oog 2 AU.» duim of wijsvinger f z/l/.-been of arm f ¥(/e- a&lorea vinger
aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
■M»^^M^^^^^M^^^^M^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^M»^^^^ririawWteW»8lM^»^»^WBariMa»riariririnaBriri»aana»nanriRERWMERRERaaaBB»MWMBM^8aMEkBasy^a»eria»M»MriBMMriaMaaaae»esewoMBe^teo»aiaatesM^isri88aririawse^^
WEIMAR. 1» Oct. (V. D.) Naar uit betrouw
bare bron verluidt, is de publicatie te wachten
van een wet, behelzende, dat voor de regering
van Thueringen het „Fuehrer”-principe zal
gelden. De verantwoordelükheld en de besluit
neming zullen In laatste instantie overgaan op
den minister-president als den leider van het
kabinet. De post van staatsraad zal behouden
blijven, maar dit deel van het kabinet zal wor
den uitgebreid naar het voorbeeld van den
Pruirischen staatsraad.
Groot te worden en sterk! Te kunnen wer
ken als Vader! Moeder, helpt hem voor
uit! 2 X daags JECXJVITOL, geijkt op ge
halte aan Vitaminen Aenl) door een Neder-
landsch Professor. JECOVITOL vermin
dert het rhachitis-gevaar (Engelsche ziekte)
en geeft meer weerstand tegen griep en
andere infectieziekten. JECOVITOL ia
kracht voor Uw kind!
GEIJKTE LEVERTRAAN
„Vele jaten aan de borst te sukkelen en
’s nachts hoestbuien, die wel een half uur
duurden, dat was mtfh leven. Slapen deed
Ik weinig en eten, ho maar! Radeloos
klaagde Ik mijn nood aan een vriend.
Deze raadde mij Akker’s Abdijsiroop aan.
Ik had er weinig vertrouwen In, maar
toch kocht Ik den volgenden morgen Ab
dijsiroop. Na gebruik van 3 lepels voelde ik
al verlichting en na 5 flesschen was ik
heelemaal van dien ellendigen hoest ge
nezen, zoodat Ik mij nu weer prettig voel,
goed slaap, kortom een gelukkig mensch
ben.” Zoo schrijft ons de heer L. K. te
’s H„ wiens origineel» brief voor Iedereen
ter inzage ligt.
Als ge aan de borst sukkelt, neem dan
ook Abdijsiroop, evenals de Heer L. K.
Abdijsiroop bevrijdt de ademhalings
organen van slijm en andere ziektever
wekkende stoffen. Abdijsiroop verruimt
de ademhaling, vedrljft benauwdheden,
heelt de aangedane en ontstoken plekken.
Onovertroffen bij Hoest, Bronchitis, In
fluenza, Asthma. Alom verkrijgbaar.
Thans per flesch 1.1.50 en 2.75.
Vraagt voor gebruik buitenshuis Abdij-
slroop-Bonbons („gestolde" Abdijsiroop),
even geneeskrachtig! Doos: 35 en 60 cent.
om de Pinksterdagen by me doorbrengen,"
ichreef Unte Lien, „In je kosthuis zal het
dan ook wel niet prettig zyn en boven
dien.... ik heb een aardige verrassing voor je!
Schrijf me dan van te voren even wanneer Je
komt, want je begrijpt dat Ik dan een en ander
In orde heb te brengen.”
Met een wrevelig gebaar wierp Kees Dassen
het briefje op tafel. De Pinksterdagen door
brengen bij tante Lien, wel Ja, 't waa lood om
oud Ijzer. Hier in de stad verveelde hl) rich
zeker. Z’n vrienden waren allen verloofd en
brachten dus hun vrije dagen bij hun meisje
door. En ging hy naar tante Lien, die In dat
kleine,nest woonde, dan sou hij zenuwziek van
verveling worden.
Maar.... tante Hen was een suikertante, die
er warmpjes in zat en een uitgesproken voor
liefde voor hem aan den dag legde. Hij zou er
daarom verstandig aan doen, het goeie mensch
te vriend te houden en er In 's hemelsnaam
maar heen te gaan. Tenslotte kwam aan alles
een eind, ook aan de Pinksterdagen. Kees nam
zuchtend de pen op en schreef dat de uitnoo-
dlging van tante Llen een uitkomst voor hem
was en dat hy ze dus gaarne accepteerde.
Wat de verrassing zou zijn, waarover tante
Llen schreef, die meende hfj half en half te
kunnen raden. Vermoedelljk zou ze ook dat ken
nisje geïnviteerd hebben, de dochter van een
vriendin van haar, waar ze hem al zoo dikwijls
over geschreven had en wier gave hoedanighe
den ze Llen tot vervelens toe had medegedeeld.
Tante Llen had hem meermalen niet onduide
lijk te kennen gegeven, dat een verloving van
hem met dat volmaakte meisje dat hij per
soonlijk niet kende tot haar hartewenschen
behoorde. Ze vond dat een Jongen als Kees,* die
de vl)f en twintig naderde, eindelijk eens aan
een verloving moest denken.
Maar Kees dacht er niet aan; voorlooplg had
hij s’n vrijheid nog te lief.
Tante Llen was een en al bedrijvigheid. Haar
mond stond geen oogenblik stil, toen haar neef
gekomen was. Nu en dan bromde Kees een
antwoord. Ns het diner zweeg tante een oogen-
bllk en nam haar neef met een lachje van vol
doening op. Daarna stapte ze met een geheim
zinnig gezicht op hem toe en zei half-fluiste
rend:
„Adèle Is er!”
Kees huichelde verbazing, msar z’n tante
merkte dit niet op, want direct vervolgde zU
met een tikje onzekerheid In haar stem: „Ik
meen te hebben gezien, dat Je belangstelling
voor haar niet zoo erg groot was, als ik Je wel
eens van haar vertelde. Maar nu moet je toch
eens met haar kennis maken; Je zal eens zien
wat een goed, lief meisje ze is. Op het oogen
blik zijn ze boven op dY kamer."
„Ze....?” gaapte Kees en nu was z’a ve
wondering echt. „Is Adèle er dan niet alleen
Tante Llen kreeg een kleur, maar ze hield
zich goed en zei: „Nee. dat wou ik je nog ver
tellen. Rle Joosten, een vriendin van Adèle,
Is voor de gezelligheid meegekomen. Maar Ik
geloof dat Ik ze daar al hoor; nu kan je direct
met ze kennis maken."
Bedrijvig huppelde zij naar de kamerdeur.
Even later stond Kees voor twee jonge meisjes.
Eén was een onmogelijk leelljk vrouwspersoon,
met een ouderwetse!) pince-nez'tje en strak ge
trokken, piekerige haren. De andere was een
kittig, jong ding, met frissche, Ucht blozende
wangen, guitige blauwe oogen, waarin plezler-
lichtjes flikkerden en een uitdagend pagekopje
Onmiddeliyk begreep Kees dat de eerste de
voor hem uitverkorene was en de andere bijge
volg haar vriendin. Welke veronderstelling juist
bleek te zijn.
Met wrok In het hart, omdat het aardige,
vrooiyke ding niet de uitverkorene van tante
Llen was, trachtte Kees een gesprek met de
meisjes te voeren, wat hem niet bijster goed
lukte. Er ontstonden telkens groote gapingen,
die wel gedeeltelijk werden aangevuld door de
praatgrage tante, maar deze werd te veel door
hulshoudeiyke bezigheden In beslag genomen
om geregeld aan het discours deel te nemen.
Kees vond het dan ook een uitkomst, toen ze
voorstelde dat de jongelui maar eens een wan
delingetje moesten maken. De lente ontwaakte,
het vervelend vinden, als Ik ergens anders heen
moest.”
Mevrouw
Ze zei:
„Werkelijk, ik ben niet ongastvrij: maar net
Is "hier zoo’n warboel! Hoe laat aoudt u willen
komen?” vroeg zij plotseling.
Ik had gehoopt, dat Ik direct sou kunnen
blijven." antwoordde Ik. „Ik moet namelijk nog
een paar brieven schrijven.”
„Nu goed dan.” zei ze, „onder voorwaarde,
dat u tevreden bent met wat Ut u kan bieden.
Ik wil niet, dat men sou kunnen seggen, dat Ik
mijnheer Monell ieU geweigerd heb.”
En. even toeschietelijk als zij tevoren terug
houdend was. geleidde slj Mbnell naar de deur,
en bracht mijn valles binnen. MUn vriend en
ik dankten haar hartelijk.
Ik zal er voor zorgen, dat er spoedig een ka
mér voor u wordt klaar gemaakt. Doe onder-
tuschen alsof u thuis waart. Als u wilt schrij
ven kunt u in die lade alles vinden wat u noo
dig hebt a
Zij sing de gang door en een paar treden ae
trap op; toen stond se stil Dan ging se verder
en stond even later weer stU. Tenslotte ging *U
boven een kamer binnen en ik bleef alken in
de benedenverdieping achter.
TWEEDE hoofdstuk
Een verrassend avoniaar
Het eerste wat Ut deed, was het vertrek waar
ik mij bevond onderzoeJten. Ik merkte aller-
„Neen, neen, mevrouw Belden, ik weet wel
dat u dat niet doen suit. De zonderlingste
8 muiter, die aan uw deur klopt, wijst u niet at,
laat staan dan soo'n aardlgen jongen als mün
triend.”
.U la wel goed,” antwoordde sU. met een
timp van trots in haar blik. „Maar er is ook
bog geen enkele kamer in orde; Ik heb vandaag
**t groote schoonmaak gehouden en alles ligt
•nderste boven.”
•MUn vriend blijft hier.” zei Monell met na-
"Uik. .Ate ik hem self geen onderdak kan ge-
moet ik tenminste de zekerheid hebben,
“t ik hem heb toevertrouwd aan de beau
- gastvrouw van R.”
■Ja," sel ik aoo oobevangen mogeiyk. Jk zou
zei se poëtisch, en als Je Jong was, moest Je
daarvan proflteeren. Wat Kees ten volle be
aamde. Want, aoo dacht hij, als Je liep, dan
had je allicht wat meer onderwerpen voor een
gesprek.
Het viel hem echter niet erg mee. Adèle bleek
bijzonder weinig spraakzaam en gaf op s’n
vragen en opmerkingen meestal een paar letter-
greplge antwoorden, terwUl Rle, in wier oogen
steeds lachlichtjes waren, ook niet bijzonder
toeschietelijk was. zoodat ook de wandeling een
mislukking werd en het laatste gedeelte er van
in een diep zwUgen werd afgelegd.
In stllte-verwenachte Kees het oogenbUk, dat
hU tante Lien’s uitnoodiging had geaccepteerd.
Als.... ja, als Rle er alleen geweest was,
dan zou ze vermoedelljk wel zUn los gekomen,
want ze leek hem een echt vroolUk meisje, heel
wat anders dan
die saaie Adèle.
die hem met haar
kippige oogen zoo
schaapachtig kon
aankyken. En
toen Kees rich
dien avond op z’n
zacht logeerbed uitstrekte, nam hU zich voor,
tante Llen en Adèle ten spUt, bet aardige vrien
dinnetje te doen ontdooien.
Adèle bleef stug en teruggetrokken. Maar
met Rle vlotte het steeds beter. Ze was een
bu-de-handje, wist Kees vaak rake antwoorden
te geven envan flirten bleek ze ook ver
stand te hebben. Soms kon ae Kees onverwachts
In de oogen kyken op een manier, welke hem
het bloed naar het hoofd deed stijgen, maar
altijd dan. wanneer öf tante Llen óf Adèle er
by waren. Gingen ze eens een enkele maal al
leen wandelen Adèle had last van zeere voe
ten. want haar schoenen waren een nummer te
klein dan was het wel dezelfde aardige, vroo-
lijke meld, maardan bleef ze gereserveerd
en vergeefs zocht Kees dan In haar oogen dien
gloed, die uitdaging, welke hy daar een enkele
maal te voren In gezien had.
Ook op den laatsten dag van z’n verblijf bQ
tante Llen, op den tweeden Pinksterdag, wan
delde hu met Rle alleen. Adèle had hoofdpyn.
Kees vroeg zich af of haar hoedje misschien
ook een nummer te klein waa.
Ze waren er dus met hun belden weer op uit
getogen. In tegenstelling met andere wande
lingen. waren ze belden ditmaal erg stil. Zwij
gend Hepen ze naast elkaar, een enkele maal
schrikten se uit hun gepeinzen op, als hun
handen elkaar toevallig even aanraakten. Kees’
gedachten waren niet zeer opgewekt. Hij sag
er wericeiyk tegen op terug te keeren, hU. die
toch met tegenzin hier heen gekomen was. En
ofschoon hij trachtte rich tegen die gedachte
te verzetten, telkens weer keerden ze terug:
Het was door Rle! Rie nam een plaats in z’n
denken in, welke tante Llen elgenlyk voor Adèle
bestemd had. En met een diepen zucht moest
hy aan zich zelf bekennen: hU was verliefd op
de blonde Rle.
Z n zucht deed Rle opkyken en één seconde
zag Kees die ondeugende, tartende fUkkering
In dr oogen. Toen vatte hy moed en.... Rte’s
hand, welke hy. ondanks haar tegenstribbelen
stevig vasthield. En de woorden, die den ge-
heelen weg niet waren gekomen, vloeiden nu
over de lippen van Kees. Met een flux-de-bou-
che. waarover hü zich later zelf verwonderde,
zei hy haar dat Rle voor hem het Uefste, aar
digste wezentje op den heelen aardbodem .was,
en dat hy de gelukkigste sterveling sou zUn. als
se ook een beetje van hem hield.
Rle had haar hoofdje een weinig afgewend,
maar toch zag Kees aan de kuiltjee in haar
wangen, dat ze lachte. Ze lachte.... terwUl hü
In diepen ernst z’n liefde verklaarde.
Teleurgesteld Het hU haar handje los en
even bruusk alsof hU begonnen was, hield hij
op met spreken.
Z’n teleurstelling duurde evenwel niet lang,
want eer hU tUd had om te reaUseeren wat er
eigenlijk gebeurde, voelde FiJJ twee stevige armp
jes om z’n hals, en een blond kopje tegen z’n
borat.
En nauw-hoorbaar klonken Rle’s woorden:
„Je bent een goeie. Here jongen, Keea, maar
Ik hoop dat je niet boos zal zijn, als ik beken
dat wU je bedot hebben. Ik bende dochter
van tantes vriendin. Het was een plannetje
van tante Llen. Ze dacht dat je een vooroor
deel tegen me had. en dat je meer met me op
zou hebben, als Ik niet die dochter was. Rle
Joosten speelde nu de rol vsn Adèle en se deed
dat werkelUk niet onaardig. Je zal eens zien
wat een aardig meisje se Is, zonder dat idloote
brilletje en met een modem kapsel!
En Keea, kan je me vergeven» En ook die
goede tante Llen»’’
Vragend staarden haar blauwe, guitige kUMra
naar Kees, en diens antwoord was seer vel
sprekend.
De verbetering van het wegennet In Itallè Is
voor ons een aanleiding om een enkel woord
te zeggen over den wegenbouw In dit land.
Men weet, dat In alle landen het verkeers-
vraagstuk In een duel bestaat tusschen weg en
spoorweg. Vroeger hadden de wegen minder te
lijden van het verkeer, maar nu de snelheid en
de economie van het vervoer twee belangrijke
elementen zijn geworden, zUn ook de eischen
voor den aanleg der wegen veranderd. Het is
opmerkelijk dat onder de vele elementen die
van belang zijn voor den aanleg van een mo
dernen weg, die bestemd is voor een druk ver
keer swaar, licht en gemengd, de samenstelling
van het plaveisel van den ondergrond en van
de bovenste laag op de eerste plaats komen,
vooral voor bet behoud en het onderhoud van
den weg.
Toen in ItaHé door de Fascistische regeering
het vraagstuk werd aangepakt, wilde men er
eerst een economische oplossing voor zoeken en
men bepaalde zUn keuze tot een wegdek in
semi-permanente bitumelaag. De verbetering was
zoo groot, dat het mechanisch vervoer geweldig
toenam, waardoor de nieuwe verkeerswegen op
een proef gesteld werden, die veel zwaarder was,
dan men had verwacht. De snelheid op de ge
wone wegen nam bultengeubon sterk toe en
werd bijna even druk als op de autowegen. Het
autobusverkeer stelde de wegen op een harde
proef. Door dit nieuwe verkeersvraagstuk kwam
men er toe om een wegbedekklng van beton toe
te passen. Ook economische overwegingen had
den er toe geleld om cement te verkiezen boven
bitume, omdat het niet alleen veel goedkooper
Is, maar ook omdat door het gebruik van cement,
een nationale nüverheld, die hevig onder de
crisis leed, werd gesteund hetgeen op zijn beurt
bUdroeg tot vermindering van de werkloosheid
hetgeen weer een gunstlgen Invloed uitoefende
op de aanverwante bedrijven.
Ofschoon de betonwegen groote voordeelen op
leverden, maar er ook het zwaarste verkeer op
toegelaten kon worden en werkelyk ook econo
misch goedkooper was. werd dit soort wegbedek
klng In Italië zoowel als elders toch door de
voorstanders van bitume fel bestreden. Men
voert tegen de betonwegen aan, dat zU gemak-
kelijk In de lengte splijten en dat zU aanleiding
Ze opende een deur en toonde mU een ver
trek, waarin Ik vaag een bed. een reusachtig
bureau en een ouderwetsche spiegelkast onder
scheidde.
„Ik ben ouderwetsch maar comfortabel Inge
richt.” ging zU voort, terwUl se mU naar de
eetkamer‘voorging, „en ik wil, dat mUn gasten
het hier ook prettig hebben.”
„Daarin bent u volkomen
Woordde Ik en wierp een waardeerenden blik
op de tafel.
ZU glimlachte; blUkbaar had ik haar gunst
al gewonnen. Dat diner aal ik nooit vergeten I
Al die lekkemUen. de merkwaardige, onwezen-
lljke atmosfeer; het besef dat een geheim mij
omringde, en het gevoel van schaamte dat mü
overviel, wanneer Ik proefde van de gerechten
die mij aangereikt werden door de vrouw, tegen
wie ik zulke verdenkingen koesterde I Neen, dat
sal ik nooit vergeten! Evenmin als de emotie
die zich van mU meestel maakte, toen Ik be
merkte, dat se brandde van verlangen om mU
In vertrouwen een belangrijke mededeeUng te
doen, maar dat sü niet durfde! En hoe sU op
sprong. toen de kat van het dak van de keuken
in den tuin sprong; en de snelheid waarmee
mijn hart klopte, toen ik boven mUn hoofd den
vloer hoorde kraken of althans meende te hoo-
ren kraken!
We zaten in een klein vertrek, lang en smal
van vorm, dat merkwaardig genoeg diagonaals-
gswUs door hot huls scheen te loopen; aan den
eenen kant grensde het aan het salon en aan
bet
staat bevonden. Dit was vooral te wüten
bet feit dat men In de jaren na den oorlog het
onderhoud van de wegen verwaarloosd had.
Het wegenvraagstuk was een der eerste pro-
blemen na de opkomst van het fascisme dat de
I aandacht van de regeering trok. Eenige maan
den na den opmarsch werd een decreet uitge
vaardigd, waarbij het wegenplan voor geheel
DaHë Werd vastgesteld.
Vanwege de groote kosten kon men er niet
cnmiddeUUk toe overgaan om 12.000 K.M. nleu-
i we wegen aan te leggen en de 8000 KM. natio
nale wegen konden niet onmlddelIUk hersteld
worden. Men besloot dus om een accoord te tref
fen met de provincies, ter verdeellng van de
onkosten, die In verband met den flnancieelen
toestand der desbetreffende provincies gierden
vastgesteld.
Deze voorlooplge regeling, die over een ter
mijn van drie jaar liep, maakte het mogelük
bepaalde gegevens te verkrüg'én, betreffende de
belangrijkheid vari het verkeer op de voornaam
ste verbindingswegen, terwyi men ook de Juiste
cijfers kreeg van een volledige verkeerstelling
De resultaten, die men hierbij verkreeg, leverden
nieuwe gezichtpunten op.
Op de eerste plaats bleek dat men zeer groote
bezuinigingen kon verkrijgen door de wegen ge
regeld te onderhouden. Er werd dan ook op 17
Mri 1928 een zelfstandig departement In bet
leven geroepen, los van het ministerie van open
bare werken, dat uitsluitend belast werd met het
aanleggen en onderhouden van de groote ver
keerswegen.
De „Azlenda Autonoma Stradale" heeft dus
tot taak om alle hoofdwegen te beheeren (20.000
KM.) alsmede de speciale autowegen. Heel de
verkeersregeling en ook de verkeerspolitie res-
sorteeren ouder dit departement: alleen het
1 vrachtautoverkeer valt onder het Departement
van Spoorwegen en verkeer. BU de riet is verder
geregeld de w(jse waarop dit wegenplan wordt
geflimncierd.
De „Azlenda Autonoma Stradale” heeft een
oplossing gebracht voor het wegenvraagstuk
door de wegen hun waarde te doen terugkrygen,
(He zU verloren hadden door het gebrek aan
technische en administratieve leiding.
Als men nu door Italië reist van de noorde
lijke grenzen tot Sicilië, kan men zich niet alleen
rekenschap geven van de groote verbeteringen,
die zUn aangebracht vooral aan de autowe
gen maar ook van het uitzicht en het gemak
der wegen, van de overwegen, van de seinlnrich-
tingen, van de vele kantonnlershulaen, van de
banken en de boomen. die langs de wegen staan
Per auto door Italië te reiaen is nu een waar
genot. Geen stof meer, geen schokken of stoo
ten; de auto vliegt over een splegelgladden weg,
waardoor de reiziger en de tourist In staat ge
steld worden om van het natuurschoon van
Italië te genieten, terwUl «ie auto tevens een
gemakkelUk middel van vervoer vormt tusschen
M'/HHEEK.
DE REtH/^7
:AAT UV'WHE
IHE7 V/5(HWA7ER
\IHDERIV/ER HEERT
I D/r 5E/ZOEH- H/er
JvEEt OPGEtEVERO
/MAAR VANAV0H06A
ik nqh Henaec mi
WER.EEH !H OAT PlEPt^
kA/A 7ER PKHT n/j HE7J
\RURE VOOKHL//S.