HET WEGENNET IN ITALIË w^Aaal wmx den day VOS NOOIT WAS ER zuiverder en heerlijker bak- en braadvet dan DIAMANT LOTERIJ DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS - Crider gaat visschen IETS GRATIS PROEF-AANBOD VAN KRUSCHEN De verrassing VÓÓR DÉ’1. WASKEUKEN Bak- en Braadvet voor krachtige, bruine jus, welke niet stolt op het bord. Voedzaam en licht verteerbaar. Hygiënisch bereid en verpakt. Alleabonnè’sZffStff 7S0.-f 2S0.- ÏL"S:^‘^fl25-5ÜJ3-.SB43 f50.-(lX°f40- ÏÏST'üS AANGIFTE MOET, OF STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL VRIJDAG 20 OCTOBER na IDEALE TOESTAND i l DOOR ANNA K. GREEN Ontwapening Amerika’» misdadigers „Fuehrer”-principe in Thueringen Treurig einde van een financier HET GEVAL LEAVENWORTH GROOT worden! li £«n standig departement, be last met aanleg en onderhoud dar groot» uerheerfs^ggen r Geen stof, schokken of stooten meer 45 cent per pond RADELOOS KLAAGDE HIJ ZIJN NOOD AAN EEN VRIEND! tweede hoofdstuk I»’ '200 M'/NNEEE. DJ RECHTEN, '<AAT UVMHfl »eb. •etrua liman ilng- lllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllll en U UK 1 IW. en MOCADtS-STUttMAN 4 PHAUMAUA r I (Wordt vervolgd) B>i Apotheken er Üroj^ten f 7*> p fl mde weg MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Mis voor heb- 'igen. Men te 3 i i Dinsdag a*. zal In een oplaag van 10 mll- Uoen exemplaren de eerste verklezlngsbrochure verschenen, getiteld: Het Geneefsch* „Neen". En zich a t t latle. oren en half s r t i J t i ir- G. ir- r- r: V. k- ik a 1 d 9 k a geslaagd.” ont wierp een waardeerenden blik ae! se poëtisch. en als je jong was. moest Je daarvan profiteren Wat Kees ten volle be aamde. Want, too dacht hU. als je nep, dan had je allicht wat meer onderwerpen voor een gesprek. Het viel hem echter niet erg mee. Addle bleek bysonder weinig spraakzaam en gaf op sn vragen en opmerkingen meestal een paar lettar- greplge antwoorden, terwijl Rie. in wier oogen steeds lachllchtjes waren, ook niet bjjsonder toeschietelijk was, zoodat ook de wandeling een mislukking werd en het laatste gedeelte er van in een diep zwijgen werd afgelegd. In stilte-verwenachte Kees het oogenblik. dat h|J tante Liens ultnoodlglng had geaccepteerd. Als.... ja, als Rle er alleen geweest was. dan zou zo vermoedelUk wel zijn los gekomen, want ze leek hem een ec^jt vrooiyk meisje, heel den anderen kant aan de slaapkamer die ml) was toegewezen. „Bent u niet bang om zoo alleen te wonen?” vroeg Ik aan mevrouw Belden, dia. hoewel ik bedankt had. nog een stukje koude kip op mijn bord legde. „Er z|)n toch zwervers en vage bonden genoeg, die in staat zouden zUn, een eenzame vrouw als u lastig te vallen. „Niemand doet mij kwaad; ik geef ieder die bU mU aanklopt voedsel en onderdak." En daar ik oen gebaar van verbazing maakte, vervolgde zij „Dat ia de eenige luxe, die Ik mezelf permit teer: ongelukkigen te helpen” „Maar al die zwervers, die niet werken uit luiheid?” ,XMe zijn tenslotte ook arm.” „Dit Is wel de aangewezen vrouw,” dacht ik bij mezelf, om een ongelukkige, die bij een mis daad betrokken is, to helpen. Ik stond op en be dacht toen dat. als mevrouw Belden wérkelijk Hannah by zich verborg zij de eerste gelegen heid zou te baat nemen om haar iets te eten te brengen. Dus schatte ik met de oogen, wat er aan brood en kip overbleef, om later te kun nen zien of er Iets aan ontbrak. „Ik ga mijn sigaar op de veranda rooken,” zei ik, „daarna hoop ik. dat u wat met my wilt praten.” „Als u soms liever in het salon wilt blijven,” antwoordde zy. „de rook hindert my heelemaal nlst.”_ .Dank u. een beetje frissche lucht aal mij goed doen." wer- voor- op ge- Neder- JECOVJTOL vermin- zt VOORDEELIGS COHA8ET (Massachusetts), 19 Oct Hugh Bancroft, president der Dow Jones-company, een der grootste financieels firma’s In Amerika, heeft zelfmoord gepleegd. Ziekte Is volgens zijn vrienden de drijfveer geweest. (United Press) geven tot slippen. Men heeft echter geconsta teerd dat de karakteristieke bezwaren van de betonwegen worden weggenomen door se aan te leggen op Ijzeren roosters. Wat de gladheid betreft, deze kan voorkomen worden door mln of meer diepe strepen aan te brengen op het wegdek en een bijzondere korrelige laag als boveifaek te leggen, die zeer hard ia en waar- tusschen metaaischilfers zyn aangebracht. Wij wilden vooral In deze teehmsene bijzon derheden treden, waarover wy deskundige voor lichting kregen van een specialist op dit gebied, om het werk van de „Azlenda Autonoma Stra- dale” toe te lichten, die b|j wegenbouw de voor keur geeft aan het gebruik van gewapend be ton. De vooruitgang, dien Italië in de laatste tien jaren heeft weten te verwezenlijken op dit gebied is aanzienlijk en men kan zonder over drijving seggen, dat dit land nu wat wegenbouw betreft aan de spits staat. WASHINGTON, *19 Oct. (Reuter) Besloten la tot ontwapening van de racketeers (afper sers) en andere misdadigers. Om te beginnen hebben de autoriteiten maatregelen genomen voor oen scherpe oontrdle op den verkoop van geweren on mitrailleurs, die de sware artillerie der gangsters (bendeleden) vormen. het vervelend vinden, als ik ergens anders heen moest.” Mevrouw Belden keek onrustig naar de deur. Ze zei; „Werkelijk, ik ben niet ongastvrij; maar het is hier zoo’n warboel! Hoe laat zoudt u willen komen?" vroeg zij plotseling „Ik had gehoopt, dat ik direct sou kunnen blijven," antwoordde ik. „Ik moet namelijk nog een paar brieven schrijven.” „Nu goed dan,” zei ze, „onder voorwaarde, dat u tevreden bent met wat ik u kan bieden. Ik wil niet, dat men zou kunnen zeggen, dat ik mijnheer Monell Iets geweigerd heb.” En. even toeachleteiyk als zij tevoren terug houdend was. geleidde zy MoneU naar de deur, en bracht mijn valles binnen. Myn vriend en ik dankten haar harteiyk. Jk zal er voor zorgen, dat er spoedig een ka mer voor u wordt klaar gemaakt. Doe onder- tuschen alsof u thuis waart. Als u wilt sehrU- ven kunt u In die iade alles vinden wat u noo- dlg hebt.” Zy ging de gang door en een paar treden de trap op; toen stond ze stil. Dan ging ze verder en stond even later weer stil- Tenslotte ging zij boven een kamer binnen en ik bleef alleen in de benedenverdieping achter. [/C'/K TENS SANDY, DAAR K0MT\ \R ECHTER CR/DER AAN i JE WEET WEE O A 7 fj DE EJAC1DIE VlkKOPMAiK NAAR /JET VER- PjETERHU/i STUURDE WEOENf MAND 7/CH Tl/TD 1/10/ WO -j OJNG YAN MIJNHEER FE/ffT Tndten U Kruschen nog steeds niet gepro beerd hebt probeer het dan nu sens op koeten van de fabrikanten. Zij hebben thans Voor een beperkten tyd een aantal speciale „reuzen" pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor het U gemakkelijk wordt gemaakt de werking Van Kruschen self eens te ondervinden. Vraag dus uw apotheker of drogist naar het „reuzen" pek ƒ1.00, voordat deze alle zijn Uitverkocht. Dit pak bevat namelijk den gewonen flacon Kruschen 4 1A0 en nog een aparten proel- flacon. welke voldoende is voor ongeveer een week. Open eerst den proefflaeon. probeer desen en wanneer U daarna niet volkomen overtuigd bent, dat Kruschen allee doet wat er van be weerd wordt. Is de gewone flacon nog ongeschon den Breng dezen terug Uw apotheker of drogist te gemachtigd U uw hoele uitgave 4 1A0 on- middelluk en zonder omwegen terug te betalen. U hebt Kruschen geprobeerd zonder dat bet V tets kostte. Kan het gemakkelilker? Let on dat op het etiket op de fleech. zoowel als op de bui tenverpakking de naam Rowntree Handela-Maat- schappu Amsterdam voorkomt. (AdV.) In werkeiykheld was ik ongerust over F. Ik voelde, dat het geringste teeken van zijn aan wezigheid in de stad mij een hart onder den riem zou steken. Maar het stond geschreven, dat Ik zelfs die kleine voldoening niet sou krijgen. Tevergeefs liep ik de veranda met groote stap pen cp en neer; ik zag noch boorde iets van Oryce's vertrouweling. Ik ging weer naar binnen en zette mU naast mevrouw Belden, vast be sloten om haar allen tijd te laten tot spreken, maar ook om, in geval zy bleet zwijgen, al bet mogeiyke te doen om haar het geheim te ont rukken. zy sprak eerder dan ik verwacht had, hoewel het niet de mededeellng was die ik my had voorgesteld. ,.U bent advocaat, nietwaar?” soo ving mjjn gastvrouw aan en legde het breiwerk op haar schoot. B „Ja. dat is myn beroep.” Een oogenblik zweeg zy, dan hernam zy met onzekere stem: „Misschien wilt u me dan wel een raad ge ven. Ik ben nameiyk in moeilijkheden en ik weet niet hoe ik er uit moet komen en toch moet ik gauw ten oplossing vinden. Staat u my toe om u te zeggen waarover het gaat? ,Ja zeker; ik zal heel biy zijn als ik u kan helpen.” Het leek alsof zy erg opgelucht waa. hoewel de rimoel In haar voorhoofd nog steeds niet, verdwenen was. „Vele jaren aan de borst te sukkelen en ’s nachts hoestbuien, die wel een half uur duurden, dat was mijn leven. Slapen deed ik weinig en eten, ho maar! Radeloos klaagde ik mijn nood aan een vriend. Deze raadde mij Akker'a Abdijsiroop aan. Ik had er weinig vertrouwen in, maar toch kocht ik den volgenden morgen Ab dijsiroop. Na gebruik van 3 lepels voelde Ik al verlichting en na 5 flesschen was ik heelemaal van dien ellendlgen hoest ge nezen, zoodat ik mij nu weer prettig voel, goed slaap, kortom een gelukkig mensch ben.” Zoo schrijft ons de heer L. K. te H„ wiens origineels brief voor iedereen ter inzage ligt. Als ge aan de borst sukkelt, neem dan ook Abdijsiroop, evenals de Heer L. K. Abdijsiroop bevrijdt de ademhalings organen van slijm en andere ziektever wekkende stoffen. Abdijsiroop verruimt de ademhaling, vedrljft benauwdheden, heelt de aangedane en ontstoken plekken. Onovertroffen bij Hoest, Bronchitis, In fluenza, Asthma. Alom verkrijgbaar. Thans per flesch 1.1A0 en 275. Vraagt voor gebruik buitenshuis Abdij- alroop-Bonbons („gestolde” Abdijsiroop), even geneeskrachtig! Doos: 35 en 60 cent. eerst een boekenkastje op. dat in een hoek stond. Een paar bundels gedichten en enkele romans bewezen mevrouw Belden's ontwikke ling. Er tegenover stond een harmonium. Het was gesloten en er boven op lagen bundels kerkliederen. Ik zette myn onderzoek voort en kwam by het venster, dat uitsag op het bin nenplaatsje van het aangrenzende huls. Op een van de ruiten zag ik een rij letters staan, er in gekrast mat de punt van een diamant, die samen deze woorden vormden: gnirevalc yram Ik schonk er verder geen aandacht aan en snuffelde In de werkmand, die naast n»U op ta fel stond. Ik ontdekte er onder meer een paar kousen in, die er te slecht uitzagen en te klein waren, om aan mevrouw Belden te kunnen toe- behooren; zoo leek het my tenminste. Ik haalde ze uit de mand om te zien of er geen byson- derheden aan waren. Ze waren gemerkt. H. C Met een zucht van voldoening legde ik ze weer op hun plaats: en toen werd myn aandacht weer getrokken door de letters op het venster. Wat sou dat toch wel oeteekenen? Werktulg- iyk las ik ze van achter naar voren, toen.... Maar probeer het liever zelf, waarde lezer, en ge zult u kunnen voorstellen hoe verbaasd ik was, toen de beteekenis van die woorden tot my doordrong. Toen ging ik, voldaan over myn ontdekking, myn brieven schryven. Ik was er juist mee gereed, toen mevrouw Belden kwam zeggen, dst het eten opgediend was. „Ik heb myn eigen kamer voor u laten klaar maken." soi ze, „want het leek my prettiger, wanneer u geiykvloers sliep” Een verrassend avontuur Het eerste wat ik deed, was het vertrek waar iir bevond onderzoeken. Ik merkte slier de plaatsen, «bar geen spoorwegverbinding is. De verbetering van het wegennet tn Italië is voor ons een aanleiding om een enkel woord te zeggen over den wegenbouw in dit land. Men weet, dat in'alle landen het verkeers- vraagstuk in een duel bestaat tuaachen weg en spoorweg. Vroeger hadden de wegen minder te lyden van het verkeer, maar nu de snelheid en de economie van het vervoer twee belangryke elementen zyn geworden, ayn ook de elachen voor den aanleg der wegen veranderd. Het is opmerkeiyk dat onder de vele elementen die van belang zyn voor den aanleg van een mo dernen weg, die bestemd is voor een druk ver keer swaar. licht en gemengd, de samenstelling van het plaveisel van den ondergrond en van de bovenste laag op de eerste plaats komen vooral voor het behoud en het onderhoud van den weg. Toen in Italië door de Fascistische regeering het vraagstuk werd aangepakt, wilde men er eerst een economische oplossing voor zoeken en men bepaalde zyn keuze tot een wegdek m semi-permanente bitumelaag. De verbetering was too groot, dat het mechanisch vervoer geweldig toenam, waardoor de nieuwe verkeerswegen op een proef gesteld werden, die veel zwaarder was. dan men had verwacht. De snelheid op de ge wone wegen nam buitengewoon sterk toe en werd by na even druk als op de autowegen. Het autobuaverkeer stelde de wegen op een harde proef. Door dit nieuwe verkeeravraagstuk kwam men er toe om een wegbedekklng van beton toe te pasaen. Ook economische overwegingen had den er toe geleld om cement te verkiezen boven bltume. omdat het niet alleen veel goedkooper is, maar ook omdat door het gebruik van cement, een nationale nyverheid, die hevig onder de crisis leed, werd gesteund hetgeen op rijn beurt bydroeg tot vermindering van de werkloosheid hetgeen weer een gunstlgen invloed uitoefende op de aanverwante bedryven. Ofschoon de betonwegen groote voordeelen op leverden, maar er ook het zwaarste verkeer op toegelaten kon worden en werkeiyk ook econo misch goedkooper was, werd dit soort wegbedek- king in Italië aoowel als elders toch door de voorstanders van bltume fel bestreden. Men voert tegen de betonwegen aan, dat zy gemak keiyk in de lengte spiyten en dat zy aanleiding Hef pefufc op iets wereld Is beslist nog niet je dit. Daar men zooveel loterijen Anders toch niet noodlg had/ Binnenlandsche, buitenlandsche, Rn de loten vliegen wèg. Want de kip met gouden eitjes Schijnt nog altijd aan den leg/ Geld is doorgaans ook een kwestie. Die de meeste menschen raakt, Immers enkel met contanten Acht men het geluk volmddktl tn terwijl men dan tjjn, toekomst Aan een nummer toevértrouwt, Worden droomen, idealen, Luchtkasteelen opgebouwdl Want het hoogste en het schoonste. Dat op aarde ‘t meeste telt, Is het liedje van de dutten, Met refreinzang: geld! geld! geld/ Maar dat snakken naar den Mammon Straft zich zelve dikwijls met: Liège handen..., daar een nietje Ons dan op óns nummer zet! „Wat!” riep Monell uit. Jk zou dus mijn Wiend in zoo n keurige omgeving gebracht heb ban, om hem direct weer aan de deur te laten Htten, terwyi hy maar één nachtje wil bly- »en.’’ Onder het spreken wees Monell om zich heen baar het vertrek, dat door zyn keurlgen een voud dit compliment werkeiyk verdiende. ..Neen, noen, mevrouw Belden, <k weet wel w u dat niet doen zult. De zonderlingste snuiter, die aan uw deur klopt, wyst u niet af, iaat staan dan zoo'n aardigen jongen als myn vriend.” „U is wel goed,” antwoordde zy. met een fclmp van trots in haar blik. ..Maar er is ook dbg geen enkele kamer in orde; ik heb vandaag het groote schoonmaak gehouden en alles ligt onderste boven.” -Adyn vriend biyft bier,” zei Monell mat na- Oeuk. „Als ik hem zelf geen onderdak kan ge ven. moet ik tenminste de zekerheid bobben, «t ik hem heb toevertrouwd aan de beste «•stvrouw van R.” ■Ja." ael ik aoo onbevangen mogeWk, ,4k sou WEIMAR. 19 Oct. (V. D.) Naar uit betrouw bare bron verluidt, is de publicatie te wachten van een wet, behelzende, dat voor de regering van Thueringen het „Fuehrer”-princlpe zal gelden. De verantwoordelijkheid en de besluit neming zullen In laatste instantie overgaan op den minister-president als den leider van het kabinet. De post van staatsraad aal behouden biyven, maar dit deel van het kabinet zal wor den uitgebreid naar het voorbeeld van den Prulaischen staatsraad. Ze ojjende een deur en toonde my een ver trek, waarin ik vaag een bed, een reusachtig bureau en een ouderwetsche spiegelkast onder scheidde. „Ik ben ouderwetse!» maar comfortabel inge richt." ging zy voort, terwyi ze my naar do eetkamer voorging, „en ik wil, dat myn gasten het hier ook prettig hebben." „Daarin bent u volkomen wcordde ik en up de tafel. Zy glimlachte; biykbaar had Ik haar gunst al gewonnen. Dat diner zal Ik nooit vergoten! Al die lekkemyen, de merkwaardige, onwezen- lyke atmosfeer; het besef dat een geheim my omringde, en het gevoel van schaamte dat m|j overviel, wanneer ik proefde van de gerechten die my aangereikt werden door de vrouw, tegen wie ik zulke verdenkingen koesterde! Neen, dat zal ik nooit vergeten! Evenmin als de emotie die zich van my meeste» maakte, toen ik be merkte, dat ze brandde van verlangen cm my in vertrouwen een belangryke mededeellng te doen, maar dat zy niet durfde! En boe zy op sprong, toen de kat van het dak van de keuken in den tuin sprong; en de snelheid waarmee mijn hart klopte, toen ik boven myn hoofd den vloer hoorde kraken of althans meende te hoo- ren kraken! We zaten In een klein vertrek, lang en smal van vorm, dat merkwaardig genoeg diagonaals- gewys door het huis scheen te loepen; aan den eenen kant grensde het aan bet salon en aan e reiziger, die tien Jaar geleden een auto- 1 tocht maakt door Italië, zal zich zonder twy fel herinneren dat de wegen zich over het algemeen in een buitengewoon slechten staat bevonden. Dit was vooral te wyten aan bet felt dot men in de jaren na den oorlog bet onderhoud van de wegen verwaarloosd had. Het wegenvraagstuk was een der eerate pro blemen na de opkomst van het fascisme da» de aandacht van de regeerlng trok. Eenige maan- den na den opmarsch werd een decreet uitge vaardigd, waarby het wegenplan voor geheel Italië w<ard vastgesteld. Vanwege de groote kosten kon men er niet omniddeliyk toe overgaan om 13.000 K.M. nieu ws wegen aan te leggen en de 8000 KJ4 natio nale wegen konden niet onmlddeliyk hersteld worden. Men besloot dus om een accoord te tref fen met de provincies, ter verdeeling van de onkosten, die In verband met den flnancieelen toestand der desbetreffende provincies warden vastgesteld. Deze voorlooplge regeling, die over een ter mijn van drie Jaar liep, maakte het mogeiyk bepaalde gegevens te verkrygen, betreffende de belangrijkheid van het verdeer op de voornaam ste verbindingswegen, terwyi men ook de Juiste eyfers kreeg van een volledige verkeerstelling De resultaten, die men hlerby verkreeg, leverden nieuwe gezichtpunten op. Op de eerste plaats bleek dat men seer groote bezuinigingen kon verkrygen door de wegen ge regeld te onderhouden. Er werd dan ook op 17 Mei 1928 een zelfstandig departement in hst leven geroepen, los van het ministerie van open bars werken, dat uitsluitend belast werd met bet aanleggen en onderhouden van de groote ver keerswegen. De „Azienda Autonoma Stradale” heeft dus tot taak om alle hoofdwegen te beheeren (30.000 KM.) alsmede de speciale autowegen. Heel de verkeersregeling en ook de verkeerspolitie res- aorteeren ouder dit departement: alleen het vrachtautoverkeer valt onder bet Departement van Spoorwegen en verkeer. By de We» is verder geregeld de wyze waarop dit wegenplan wordt gefinancierd. De .Azlenda Autonoma Btradale” heeft een oplossing gebracht voor het wegen vraagstuk door de wegen hun waarde te doen terugkrygen. die zy verloren hadden door het gebrek aan technische en administratieve leiding. Als men nu door ItalM reist van de noorde- hjke grenzen tot Sicilië, kan men zich niet alleen rekenschap geven van de groote verbeteringen, die zyn aangebracht vooral aan de autowe gen maar ook van het uitzicht en het gemak der wegen, van de overwegen, van de selnlnrich- tingen, van de vele kantonnlershulsen, van de banken en de boomen, die langs de wegen staan Per auto door Italië te reizen is nu een waar genot. Geen stof meer, geen schokken of stoo ten; de auto vliegt over een spiegelgladden weg waardoor de reiziger en de tourist in staat ge steld worden om van het natuurschoon van Italië te genieten, terwijl de auto tevens een gemakkelyk middel van vervoer vormt tuaschen wat anders dan die saaie Adèle die hem met haar kippige oogcu zoo schnapachllg kon aankUken. toen Kees dien avond op z"n zacht logeerbed uitstrekte, nam hy zich voor, tante Llen en Adèle ten spyt. het aardige vrien dinnetje te doen ontdooien. .f Adèle bleef stug en teruggetrokken. Maar met Rle vlotte het steeds beter. Ze was een by-de-handje, wjst Kees vaak rake antwoorden te geven en van flirten bleek ze ook ver stand te hebben Soms kon ze Kees onverwachts in de oogen kijker» op era manier, toe Ure hem het bloed naar het hoofd deed stijgen maar altijd dan, wanneer öf tante Llen tg Adèle er by waren Gingen ze eens een enkele maal al leen wandelen Adèle had iaat van aeere voe ten. want haar schoenen waren een nummer te klein dan was het, wél dezelfde aardige, vroo- lyke meid. maar.... dan bleef ze gereserveerd en vergeefs socht Kees dan in haar oogen dien gloed, die uitdaging, welke hy daar een enkele maal te voren in gezien had. Ook op den laatsten dag van z'n verblijf MJ tante Llen. op den tweeden Pinksterdag, wan delde hli^et Rle alleen. Adèle had boofdptjn. Kees vroeg rtch af of haar hoedje misschien ook een nummef- te klein wss. Ze waren er dus met hun beiden weer op uit getogen. In tegenstelling met andere wande lingen. waren ze beiden ditmaal erg etil. Zwij gend liejien se npast elkaar, een enkele maal achrlkten ae nft hun gepeinzen op» aia hun handen elkaar toevallig even aanraakten. Keesf ^rtlacliteri waren niet zeer opgewekt. HU zag werjcéiyk tegen op terug te keeren, hfl. dis toch met tegenzin hier heen gekomen was. Bs ofschoot^ hjj trachtte zich tegen die gedachte ta vertetten, telkens weer keerden ze terug: Het waardoor Rie) Rie-nam een plaats tn z'n denken in. welke teaCé Llen elgeniyk voor Adèle bestemd had En met een diepen zucht moest hij aiy»>rtich zelf bekennen: hy was verliefd op de-Btonde Rle. Z'n zucht deed Rle onkyken en één seconde zag Kees die ondeugende, tartende flikkering in d'r oogen. Toen vatte hl) moed en.... Rle’s hand, welke hy, ondanks haar tegenstribbelen stevig vasthield. En de woerden, die den ge beden weg niet waren gekomen, vloeiden nu over de lippen van Keea. Met een flux-de-bou- che, waarover hy zich later zelf verwonderds, zei hy haar dat Rle voor hem het llefate. aar digste wezentje op den beelen aardbodem was, en dat hij de gelukkigste sterveling sou zijn, als ze ook een beetje van hem hield. Rle had haar hoofdje een weinig afgewend, maar toch zag Keea aan de kuiltjes tn baar wangen dat ze lachte. Ze lachte.... terwijl h|j in diepen ernst z'n liefde verklaarde. Teleurgesteld liet hy haar handje los en even bruusk alsof hy begonnen was, hield ,hU op met spreken Z’n teleurstelling duurde evenwel met lang, want eer hU tyd had om te reallseeren wat er elgeniyk gebeurde, voelde hy twee stevige armp jes om z'n hals, en een blond kopje tegen i n borst. En nauw-boorbaar klonken Rle's woorden: .Je bent een goeie, lieve jongen. Kees. maar.... ik hoop dat je niet boos zal zyn, als ik beken dat wU je bedot hebben. Ik bende dochter van tantes vriendin. Het was een plannetjs van tante Lira. Ze dacht dat je een vooroor deel tegen me had. en dat je meer mat me op zou hebben, als ik niet die dochter was. Ris gy om de Pinksterdagen bij me doorbrengen," rC ichreef tante Llen, „in Je kosthuis zal het 4 dan ook wel niet prettig zUn en boven dien.... ik heb een aardige verrassing voor je! SchrUI me dan van te voren even wanneer Je komt, want je begrypt dat ik dan een en ander in orde heb te brengen.” Met een wrevelig gebaar wierp Kees Dassen bst briefje op tafel. De Pinksterdagen door brengen by tante Llen, wel ja, 1 was lood om oud Uzer, Hier In de stad verveelde hU zich zeker Z'n vrienden waren allen verloofd en brachten dus hun vrije dagen bU hun meisje door. En ging hy naar tante Llen, die in dat kleine nest woonde, dan zou hy senuwzlek van verveling worden. Maar.... tante Lien was een .suikertante, die er warmpjes in zat en een uitgesproken voor liefde voor hem aan den dag legde. HU zou er daarom verstandig aan doen, het goeie mensch te vriend te houden en er In 's hemelsnaam maar heen te gaan. Tenslotte kwam aan alles een eind, ook aan de Pinksterdagen. Kees nam zuchtend de pen op en schreef dat de uitnoi- dlging van tante Llen een uitkomst voor hem was en dat hU ze dus gaarne accepteerde. Wat de verrassing zou zUn, waarover tante Llen schreef, die meende hy half en half te kunnen raden. Vermoedeiyk zou ze ook dat ken nisje geïnviteerd hebben, de dochter van een vriendin van haar, waar ze hem al zoo dikwijls over geschreven had en wier gave hoedanighe den ze Llen tot vervelens toe had medegedeeld Tante L4en had hem meermalen niet onduide- lUk te kennen gegeven, dat een verloving van hem met dat volmaakte meisje dat hy per- sooniyk niet kende tot haar hartewenschen behoorde. Ze vond dat een jongen aU Kaes^Ate de vyf en twintig naderde, eindelijk eens aan een verloving moest denken. Maar Kees dacht er niet aan; voorlooplg had hy z'n vrUheld nog te lief. „Tante Lien was een en al bedrijvigheid Haar mond stond geen oogenblik stil, toen haar neef gekomen was. Nu en dan bromde Kees een antwoord. Na bet diner zweeg tante een oogen- blik en nam haar neef „met een lachje van vol doening op. Daarna stapte ze met een geheim zinnig gezicht op hem toe en zei half-flulste- rend: .Adèle is er!” Kees huichelde verbazing, maar z'n tante merkte dit niet op. want direct vervolgde zU met een tikje onzekerheid in haar stem: ,4k meen te hebben gezien, dat je belangstelling voor haar niet zoo erg groot was. als Ik je wel eens van haar vertelde. Maar nu moet je toch eens met haar kennis maken; Je Zal eens zl^ wat een goed, lief meisje zeis Op het oogën- bllk zyn ze boven op d'r kamer.” ,Ae....?" gaapte Kees en nu was z'n ver wondering echt. „Is Adèle er dan niet alleen?” Tante Llen kreeg een kleur, maar ze hield zich goed en zei: ..Nee. dat wou ik je nog ver tellen. Rie .Jooeten, een vriendin van Adèle. 13 voor de gezelligheid meegekomen. Maar Ik geloof dat ik ze daar al hoor; nu kan je direct met ze kennis maken.” Bedryvlg huppelde zy naaf de kamerdeur Even later stond Kees voor twee jonge meisjes. Eén was een ónmogelijk leeiyk vrouwspersoon, tpet een ouderwetse!» pinoe-nez tje en strak ge trokken, piekerige haren. De andere was een kittig, jong ding, met frissche, licht blozende wangen, guitige blauwe oogen, waarin plezler- llchtjes flikkerden en sen uitdagend pagekopje Onmlddeliyk begreep Kees dal de eerste de voor hem uitverkorene was en de andere bUge- volg haar vriendin. Welke veronderstelling Juist bleek te zyn. Met wrok in het hart, omdat het aardige, vrooiyke ding niet de uitverkorene van tante Llen was, trachtte Kees een gesprek met de meisjes te voeren, wat hem niet bUster goed lukte. Er ontstonden telkens groote gapingen, die wel gedeeltelijk werden aangevuld door de. praatgrage tante, maar deze werd te veel door hulshoudeiyke bezigheden In beslag genomen om geregeld aan het discours deel te nemen. Kees vond het dan ook een uitkomst, toen se voorstelde dat de jongelui maar eens een wan delingetje moesten maken. De lente ontwaakte. Grout te worden en sterk! Te kunnen ken als Vader! Moeder, helpt hem nit! 2 X daags JECOVrTOL. geijkt halte aan Vitaminen Aenl) door een landsch Professor. 1 dart het rhachitis-gevaar (tngelsche ziekte) «n geeft meer weerstand tegen griep en andere infectieziekten. J ECO VI TOL is kracht voor Uw kind! JECOVITOL GEIJKTE LEVERTRAAN [het Vh(HWATER. I Ui DE Rl VIER HEEF T \0fr SEIZOEN H/ET JVEEt OP GELEVERD /MAAR VANAVOND 6A IK. N/JN HEN LEL WT M/ERPENj/i 0A T PlEPA Jooeten speelde nu de rol van Adèle en ae deed dat werkeiyk niet onaardig. Je zal eens zien wat een aardig meisje se is. Bonder dat idioot* brilletje en met een modern kapsel! En Kees, kan je me vergeven? En ook dl* goede tante Lien?” ▼ragend staarden haar blauwe, guitige kijkers naar Kees, en diens antwoord was seer wel sprekend. wordt bet bast uit wendig behandeld. Wrijf slechts Vicks VapoRsb tegen bedtijd op keel en borst. Het bederft de maag niet, zooals Innemen doen kan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 23