De Missie-Zondag te Rome
I
ERK
ik blijf bij
Sïet mAaal van den da^
merkte ze niet eens dat Robert gezelschap had.
Een breede. barsche man stond aan zijn zijde,
die löffelljke poging! trachtte te glim
lachen.
I
Het uitgelezen middel
Ct.
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
De leegé boot
B K
Alle abonné
’s aüa? v&iSzfT;
Het
weerzien i
I®
f
V
ZATERDAG 21 OCTOBER
Geneeskrachtige olie
ima
trut
Besmetting
Zou tb erg ontdekt
Het Suez-kanaal
Geestelijken als piloot
Korte berichten
Turkije*® bevolking
-
DOOR ANNA K. GREEN
(Wordt vervolgd)
De Nobelprijs voor de
geneeskunde
Voorbereiding belooft
mooi succes
Een onbetaald paedagogisch
advies
AANGRIJPEND STUK
PROPAGANDA
d
oot
HET GEVAL
LEAVENWORTH
Restaurant DORRIUS
©en polis, van -•
Levensverzekering, Pensioenverzekering
Zeer druk bezoek aan het Ethno
graphisch Missie-Museum in
het Paleis van Lateranen
of Lijfrente der
LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ
NASSAUSINCEL 3 TE NIJMEGEN
Bijkantoor Juliana van Stolberglaan 42, den Haag
Correspondente voor UTRECHT: Mejuffr. NELLÏ RUTS, Boothstraat 19
„Ondeugende kinderen”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHlE
i
jüat veeenö, 'x
Oie HOED petFt T
een kjLonerER
ttr-ooci opwaarts,
YAN DE PLAATS UVA Aki
XllVE DE ^OOTVOn!^
(het ujfcriiveiy^,
Yerz ovcKMwerd -
nen rechter
C/uOFR HET
LAATi (it ZIEIT, I
ÏANOV, yODK
H'J un'T ynscpecf
üicig, herutnER
JE tioc,H<J
ZEI, DAT HIJ S03i
a FR 4 k.h (Si
UlAH PE STAD F]
'oe HECHT EZ
(j/fiC, HOD IT I
veROER PACT
DEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
en Leek, met de woorden
Man
in
Oct
•gen
belooft een mooi succes te worden.
of
toe.
rd?
Af-
t
GEL, Z'H '>LHEA\hiFR
.mu’ r~~r\t Hi x/» f\
i
R
In 1935 ge-
hoed
n
isïk«U|
de
N.Z. Voorburgwal b h. Spui, A'dam
PLATS DU JOUR EN LA CARTE
iets
PARIJS X Oct. (V. D.)
maal hebben in^ankrtjk
De Japansche minister van Oorlog, luitenant-
generaal Araki, Is tot generaal bevorderd.
■ussel
Ujn(
van
Da
lberg
14,-»
veek
tong
de
er
l dacht Ik bü mtf-
L, dan zou ik dezen
wist boe de namen
i waar men die be
ien. en nu bent
louden.”
gaf mevrouw
den
later
fIS CL Ijk UI r JOre GE Cf
ee root /h Tffjcerf
ren wcyrer/ vah
\pe STAD TH 'tR/EI
Wi $r cEcooPETi en
\oe hoep Okeef=
■tMIJL yTfiOöHIOR
waartï pah pc
STOCKHOLM. 20 Oct. (V. D.) De Nobelprijs
voor de geneeskunde wordt dit Jaar toegekend
aan den Amerikaan Thomas Hunt Morgan te
Pasa der».
J«. en
Als u L-
Bij Okoesamoera zijn twee Japansche bom
bardementsvliegtuigen met elkander in botsing
gekomen en In zee gezonken. De bemanning,
bestaande uit vijf personen, is verdronken.
Man-
r at.
n Mr.
lur a£
O. L
wen
>ed,
tal inwoners 14 mlllioen. terwijl
volkstelling heeft uitgewezen dat
mlllioen Turken zijn.
De volgende volkstelling wordt
houden.
relllg.
i 10—
s Za-
van
i Za-
Oct.
n het
irlng-
S
voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel,
sar-
het
s
en haar ruw ulterlijk we-
tot de zwervers behoorde,
agn tafel gesproken hadden. ZIJ
rf stuk brood, dat zij weggooide
kat kwam; de scherpe voorjaars-
de vodden, die haar tot kleeren
dienden en /iet de stukgeloopen schoenen zien,
Ider bedekt waren.
een klant.” zei ik tegen mevrouw
Den laatsten tijd zjjn er in de Afrikaansche
•Unie opnieuw gevallen voorgekomen van huid- -
ziekten, welke afkomstig zjjn uit Japan. Door
de Afrikaansche regeering werd reeds in 1920
een verbod uitgevaardigd, volgens hetwelk geen
Japansche.. scheerkwasten en andere toiletarti
kelen In de Unie mochten worden geïmporteerd
Evenwel twee Jaar later vond een Afrikaansch
geleerde een ontsmettingsmiddel uit. hetwelk
alle schadelijke bestanddeelen. welke zich even
tueel in de verbrulksartikelen zouden bevinden,
zouden worden gedood.
Lahgen tüd maakte men bij de importeering
der toiletartikelen uit Japan van dit middel
gebruik en met succes. Doch onlangs deden
zich weer drie opeenvolgende besmettingsgeval-
len eener Japansche huidziekte voor. De Afri
kaansche Unie bespreekt thans opnieuw de mo
gelijkheid van de handhaving der oude invoe
ringswet.
Uw eigen ouden dag is
Vier personen zijn om het leven gekomen en
tien gewond, toen bij St. Brieux een nieuwe
vrachtauto door het weigeren der remmen met
groote snelheid op een groot aantal personen
inreed.
bjj verlies van *n
anderen vinger
doel verder weg lag. Inderdaad, zü liep het
schoolgebouw voorbij, dat aan den ouitenkant
van het dorp stond, en nam een weg die zich
door het veld slingerde. Zü v be rd ween steeds
verder in de duisternis. Ik liep op het gras naast
den weg om het geluid van mijn voetstappen
te den.pen Mevrouw Belden kwam bij een brug
en liep er over heen. Toen hoorde Ik niets meer;
zij stond ongetwijfeld stil en luisterde. Omdat
ik haar niet uit het oog wilde verliezen, bootste
ik zoo goed mogelijk den slependen gang van
een boer na en bleef haar volgen. Ook Ik be
reikte de brug.Mevrouw Belden was er niet
meer. Ik was er van overtuigd, dat zij ml) door
zién had en dat zij, door mij ver van haar huls
te lokken, alleen maar een gelegenheid gezocht
rod. om Hannah te laten ontsnappen. Ik wilde
juist naar huis teruggaan om mün zoo onbe
zonnen in den steek gelaten wacht weer te be
trekken, toen plotseling een eigenaardig geluld
aan mijn linkerkant mij stokstijf deed stil
staan. Het kwam van den kant van de rivier en
het leek of het veroorzaakt werd door het ge
kraak van een oude deur, die op haar verroeste
scharnieren draalde. Ik stapte over een heg en
liep in de richting waar het geluid vandaan
kwam. Het was stikdonker; voorzichtig liep ik
vooruit. Ik begon te gelooven, dat deze vervol
ging een wanhopige taak was, toen ik plotseling
voor ml), bij het licht van een bliksemstraal,
een oude loods zag staan. Aan het geklots van
het water, dat heel -licht bij klonk, begreep ik
dat de loods vlak bij de rivier stond en dat Ik
dus genoodzaakt was om met de grootste voor
bewaren onder zekere voorwan
u ook verplicht, u daaraan te
„Ik geloof dat u gelijk hel
Belden eindelijk toe.
Terwijl ik haar gades!
zelf: als ik Gryce was o
stoel niet verlaten, voor
van de twee partijen zijl. -
langrijke papieren verborgen heeft.
Ongelukkigerwijs Was/ik noch de een noch
de ander; ik kon alleen maar over dat onder
werp door blijven praten, in de hoop dat me
vrouw Belden iets zou los laten, dat mij zou
kunnen helpen. Ik wilde Juist verder vragen,
toen eén vrouw, die van de binnenplaats van
het aangrenzende .'huls kwam, mijn aandacht
trok. Haar lompeJi
zen er op. dat/zU
waarover wij i
kauwde op eei
toen zij op str<
wind blies laf
..Maar de omstandigheden? De omstandig
heden wijzigen het geval; kortom, ik vind dat
de wil van de partij die er het meeste belang bij
heeft, den doorslag geeft, vooral daar er tus-
schen de dames een oneenigheld Is ontstaan, die
het verkrijgen van de toestemming van de an
dere bijna onmogelijk maakt.”
(dat '3 OE ÜD0T\
VAH DFH RECH^\
TER' DAARL/Q-{
aeri z'n FEEEt— I
InAT/Pje en m
^ANDERE WiCH
^tujg,
ve eooTuepK
TAST in'THJEI
IELL/KKig dat
AfE DIE ZOO
^wvcihoeh]
dropt pf hoep
VAN O EU RECH
TER.
belanghebbende partü geholpen hebben.
,_De wet is hard.” zei re. ..heel hard."
Wier is het niet de wet die gebiedt, maar al
leen de plicht Draal de rollen eens om en ver
onderstel. dat de eer en het geluk van de an
dere dame afhangen van het bestaan dier pa
pieren!”
„Maar
„Een overeenkomst is een overeenkomst,” zei
ik .en van de voorwaarden kan men niet af-
wijken. U hebt op zich genomen, die papieren te
t Ostermann Co s Handel Mij.N V.,Amsterdam. Fabrieken te Julphaa» bij Utrecht.
EU HE i 3P00KHU(^^^_y
ZOU UIT HER PE" S
!K IAIED DA T HEM
EEN OHOEZUR IS] V
\0VCRRO HjHE J
„Niettemin hebt u niet het recht, om die pa
pieren te vernietigen. U moet ze bewaren, me
vrouw Belden.”
Ze boog het hoofd: blijkbaar sou 3e graag de
Voor de eerste
twee katholiek»
geestelijken hun" vliegbrevet gehasjl. De
belde geesteftjken bleken bij het ezamen.
waaraan verscheidene andere leerlingen had
den deelgenomen, zelfs de besten.
ome bereidt zich voor, om den aanstaan-
M den Missie-Zondag tot een succes te ma-
AX ken Het Secretariato Misslonarlo Dioce
sane di Roma heeft een aanzienlijk aantal gra-
tis-toegangs-biljetten voor het Ethnographisch
Missie-Museum over Rome verspreid. Gelijk
men weet, bevindt zich dit Museum in bet Pa
leis van Lateranen, waar het. na dè Vatlcaan-
sche Missie-TentoonsteUing In het Jubeljaar
1925. op last van Pius XI werd Ingericht, om
een beeld te geven van het godsdienst- en be-
jchavlngs-pell der volken, waaronder onze mis
sionarissen werken, van hun moeitevol missio
narisleven en van den vooruitgang van het be-
keeringswerk.
Van deze toegangs-blljetten werd vooral Zon
dag 11 een zeer druk gebruik gemaakt. In de
verschillende zalen van het Museum stonden
missionarissen gereed, om de noodige verklarin
gen te geven, die gretig werden aanhoord, en
jong en oud onder suggestie brachten.
De indruk, dien dit Museum maakt, is mede
toe te schrijven aan de uitmuntende rang
schikking van bet geheel. De eerste zaal wordt
bijna geheel Ingenomen door een groot plastiek
van het Heilige Land, waar onze Verlossing een
sanvang nam. en Christus’ woord heeft geklon
ken: „Gaat en onderwijst alle volken”. Vanuit
Jerusalem richtte de Kerk haar schreden naar
Klein-Azië. Noord-Afrika. Rome....! Volgende
zalen en gangen leveren een epigraflsche en ar
tistieke documentatie van dat apostolaat: In
scripties uit de eerste eeuwen der Kerk
cofagen met voorstellingen, ontleend aan
Oud- en Nleuw-Testament en symbolische tee-
kens, fresco’s, die de leer der Kerk In beeld
brengen..,, evenzooveel vruchten van oud
christelijke Mlssle-actie en Missie-propaganda
Uit het Romeinsche Rijk zendt de Kerk ook
naar de Barbaren haar missionarissen. Au
gustinus, Bonlfatlus, Cyrillus en Methodius en
geen volk kan weerstaan: Angel-Saksers, Ger
manen. Slaven zU moeten zich gewonnen geven
voor het licht en de liefde van het Evangelie.
En als straks het genie van Christoforo Colombo
voor het Kruis nieuwe wegen heeft geopend,
zullen Franclscus van Assisi. Domlnltus de
Gusman en Ignatius van Loyola en zooveel an
dere geloofshelden, der Kerk een nieuwe pha
lanx vurige missionarissen leveren.
Bfj het doqrioopen der aaien van het late-
nansche Missie Museum volgen wfj hen op
den voet. Achtereenvolgens trekken wf) door
Indië, Indo-Chlna, Mongolië en Tibet, Japan,
Korea, China met hun duizendjarige bescha
ving; dan. na de zaal der Pausen, waar het
Verdrag van Lateranen werd geteekend, mede
om de vrijheid van missioneerlng te beveiligen,
volgt de zaal der martelaren, waar schilderijen
en voorwerpen getuigen van zelfvergeten mis-
riefver tot den dood. Volgen dan zalen, gewijd
aan het missieleven In Oceanië, Australië. Afri
ka met hun primitieve cultuur, zalen ook voor
de uitgestrekte gebieden van Amerika, waar de
missionarissen onder de Indianen zwoegen, za
len, waar in breede vitrinen de vruchten zijn
neergelegd van de wetenschap, den arbeid en de
edelmoedigheid van hen. die alles verlieten voor
den triomf der ware beschaving, voor de uit
breiding der Kerk, voor de glorie van God.
Bij den uitgang van het Museum staat in de
Cortlle van het Paleis, een reproductie van Be-
naglla’s enorm Christusbeeld, dat de facade der
basiliek van Lateranen, de basiliek van den
Allerheiligsten Zaligmaker beheerscht. Met
sprekend gebaar schijnt het zich te richten tot
van den Ijver nog meer aan
zal, In den loop der week. Mgr.
Phlllppopel.
van Voortplan-
groote aula der Pause-
-een Mlssie-
het onderwerp: „Een
gaat, en een bescha-
weg naar de keuken. Een
hoorde ik een schorre stem
„Moeder!”
Het weerzien was allerhartelijkst.
Opeens kwam er een trek van zorgelijke ver
bazing op juffrouw French’ gelaat.
.Robert!” zei ze. „Wat is dat aan Je pols?”
Om Robert’s rechterpols lag een dunne ste
vige ketting waarvan de einden onder den
mouw van zjjn begeleider verdwenen.
„Weer nieuw werk, moeder,” antwoordde de
zoon.
„Op het oogenblik ben ik in dienst bij de
De
me 5^
»»«n. tot Priester en Leek, met de woorden:
„Gaat en onderwijst.... de oogst 13 groot, maar
de arbeiders zijn weinigen. Bidt dan den Heer
-es oogsten, dat HJj arbeiders zende in ZUn
M
-Ik zal n met een paar woorden uitleggen
waarover het gaat. Ik heb een pak papieren in
mijn bezit, dat mij door twee dames gegeven is.
onder de uitdrukkelijke voorwaarde, het niet
terug te geven of te vernietigen, dan met de
mondelinge of schrlftelljke toestemming van elk
*r belde partijen. Zoolang dit niet gebeurd.
®*g ik het pakje onder geen enkel voorwendsel
mt handen geven.”
•Dat heb ik volkomen begrepen." zei Ik. toen
Mg dat zij zweeg.
-Maar nu heb Ik van een van de dames, die
het meeste belang heeft bij deze zaak, een be
richt ontvangen, waarin zij mij aanspoort om
ta het belang van haar veiligheid die papieren
«onder uitstel te vernietigen.”
•Jtn nu wilt u weten, wat uw plicht is in dit
geval?”
-Juist”
-U moet ze bewaren totdat u ontslagen wordt
?an uw verplichting, zooals dat is overeenge
komen; dat wil zeggen, door de toestemming
de belde partijen.”
J* dat uw meening als advocaat?”
des
wijngaard.”
Het Ethnographisch Missie-Museum in het
Paleis van Lateranen is een aangrijpend stuk
Missie-propaganda.
En om het vuur
te wakkeren r
Carlo BalottL Aartsbisschop van
Secretaris der H. Congregatie
ting des Oeloofs in de c
lijke Gregoriaansche Unlversiteit,
Conferentie houden over
beschaving, die ten onder
ving, die geboren wordt." Ook voor deze rede
Zijn, door de Azlone Cattollca Italians, de ult-
noodlgen bjj honderdtallen verspreid.
Een Missie-Zondag, die zóó werd voorbereid.
die met mdd'
..Daar is
Belden.
Het was alsof mijn gastvrouw uit een droom
ontwaakte. Zij stond langzaam op. keek door t
raam én zei. toen zij de zwerfster zag:
..Arme vrouw! Zij verdient wel een aalmoes.
Maar vanavond kan ik niet veel voor haar doen.
ZU moet zich maar tevreden stellen met een
goéd maal.”
Toen ging zij naar de voordeur en wees de
recherche. e
man naast me 1*'"’”"
is een oplichter. T_j
dien Ik naar de aJ
gevangenis moet
brengen. HU is -
een beetje ge-
vaarlUk, vandaar
dat we geboeid moeten gaan. Op die manier
kan hU nooit wegloopen. En kijk maar eens.
hU haalde een politiepenning te voorschUn
„hier is mijn penning. Die krijgen de re
chercheurs altijd"
In Jjuffrouw French’ oogen blonk onverholen
bewondering en tevredenheid, die slchts werd
getemperd door het feit dat In dit geval Ro
bert spoedig weer weg zou moeten Samen wan
delden ze het station uit, de barsche man aan
Robert's zijde. Voor het gebouw namen ze op
nieuw afscheid, waarna de beide mannen in
een gereedstaanden auto stapten.
Juffrouw French wuifde haar zoon trotsch na.
In den auto ondertusschen gaf Robert French
zUn begeleider den jjolitiepennlng terug.
-Bedankt hoor.” zei hU. .Je hebt me mooi
door de moellUkheid heengeholpen.”
De rechercheur probeerde weer zijn gezicht
in een vriéndelijke plooi te brengen en ver
klaarde dat het niets om het lijf had.
Gisteren kwam mijn vriend Pietersen mU
raadplegen. Nu ben Ik altijd zeer gevleid als men
mün meening komt vragen over paedagogische
moeilijkheden, en ik heb wel eens gedacht om
een bordje aan mijn deur te zetten met „pae-
dagogisch consulent” of „opvoedkundig adviseur"
of „psychologisch paedagoglsch consultatle-bu-
reau". Wie weet wat het mij In deze benarde
tijden nog zou opbrengen I In leder geval zou'
het mijn vrienden en kennissen een zachte wenk
zijn om maar niet gratis te beschikken over mUn
tijd, aandacht en kennis met den aanhang van
consumptie met koekjes en sigaren. Gelukkig
heeft mijn vrouw mjj van dit voornemen afge-
houden. Ze had daar allerlei redenen voor, ont
leend aan haar ervaring met mijn practlsche
uitwerking van schitterende* opvoedkundige
denkbeelden op mün eigen kroost en bovendien
was ze er positief tegen. Hetgeen natuurlijk
overtuigend was, aldus vertelt een inzender in
de N. R. Crt.
Pietersen dan vertelde me, dat op het rapport
van zün zoontje o.a. stond, dat zün gedrag on-
voldoende was. Hü kwam me vragen, wat daar
aan te doen was.
„Steek eens op,” zei ik. „dan zal ik probeeren
je te helpen. Is het gewone ondeugendheid of
lets van afwijkenden aard?”
„Ik weet het niet,” zei hü. ,^e klagen er over,
dat hü lastig, brutaal, ongeze^gelfyk is. Thuis
hebben we ook dikwjls last met hem."
„Wat heb je er aan gedaan?" vroeg ik.
„Ik neem hem telkens onderhanden, probeer
op zün gemoed te werken, ik redeneer met hem.
Hü is dan onder den indruk, tenminste ulter-
lÜk. maar t duurt niet lang."
„Hü is toch niet op een Montessorl-school ge
weest?”
„Neen. En zün onderwüzer staat bekend als
een kundig man."
„Ja vriend, dan zal hü nader psychologlsch-
paedagoglsch onderzocht tiloeten worden. On
deugendheid, mün waarde, is een zeer samen-
uffrouw French las. zeker voor de vierde
maal, het korte briefje, dat haar zoon ge
bonden had.
„....Morgenavond kom ik om zeven uur met
den trein uit Lyon aan. Ik weet echter nog niet
hoelang ik in Parüs kan blüven. Dat hangt
van het werk af. begrüpt u. Komt u aan het
station om me af te halen, Robert?”
.Ja," zei ze dan glimlachend tot den kruide
nier Marquet. ,,’t Is altüd een echte trekvogel
geweest, die zoon van mü- Maar een goede
jongèn, hoor! Daar gaat niets van af. Het is
alleen zoo jammer dat hü zoo weinig thuis kan
komen Dat is voor een moeder niet plezierig.
Maar morgen komt hü naar Parüs.”
Marquet leunde breed-ult over zün toonbank
„Zou hü lang blüven?” informeerde hü-
Dat weet hü zelf ook nog niet,” Antwoordde
juffrouw French. „Dat hangt van zün welk af.”
Marquet streek met de hand over zün lippen
en zette een zeer wjjsgeerlg gezicht.
„Zeker drukke zaken." veronderstelde hü. ^a,
ja, dat is tegenwoordig de mode. Ze hebben mü
eens verteld dat er meer zaken gedaan worden
In den trein dan in de winkels, maar ik zóu
er toch niet voor te vinden zün, juffrouw
French. Er gaat bü mü niets boven eer. stevig
huis en een gezelllgen leunstoel bü de kachel.
Wat u!”
Juffrouw French trachtte haar zoon te ver
ontschuldigen.
„Het komt allemaal door zün werk,” verklaar
de zü „Vandaag werkt hü hier en morgen weer
ergens anders. Van alles pekt hü aan. om aan
gens anders Van alles pakt hü aan, om aan
den kost te komen en ik moet zeggen, hü ver
geet nooit om mü geld te sturen. Hoeveel jon
gens zouden dat maar op zün beloop laten?
Maar zoo Is hü niet. Nooit vergeet hü «ün oude
moeder, ook al heeft hü weinig tüd om haar
te bezoeken.
Ik geloof vast dat er nog eens een groot man
uit hem zal groeien, meneer Marquet. Ja. waar-
lük, een groot man, want zóó flink als die jon
gen zich door de wereld slaat! Daar is geen
voorbeeld van. HU denkt haast aan niets an
ders dan aan zün werk. Steeds zit hü te cüfe-
rën en te rekenen en met allerlei groote lui
komt hü in aanraking. Dat belooft wat. meneer
Marquet. dat belooft heel wat! Vandaag
morgen zie Je mün zoon nog eens in den senaat
verschünen of zoo iets. Het zou me heele
niet verwonderen.”
Meneer Marquet knikte.
Hü was een beetje onder den Indruk gek<
van juffrouw French’ gepraat. Ze geloofde het'
zelf zoo vast, dat het voor haar geen moeite
was om een ander van de waarheid ervan te
overtuigen.
..Nu breng hem maar eens hierheen”, zei Mar
quet. „Ik wil wel eens kennismaken met hem”.
Juffrouw French beloofde dat, ofschoon ze
niet wist over hoeveel tüd haar zoon bü zün
bezoek beschikte. De middag verliep voor haar
In een blüde spanning. Ze had het druk, want
er viel nog zoo veel te doen, te ordenen, te
rangschikken. Als Je zoon maar eens een enkele
maal naar huis komt moet je hem ook goed
ontvangen, was haar oordeel. De klok leek den
heelen dag stil te staan, maar tenslotte werd
het toch tüd om naar het station te gaan.
Was het te vroeg? Zou ze lang moeten
wachten? Ja, maar een half uur te vroeg was
beter dan een halve minuut te laat.
Ze stond verloren In de drukte op het perron.
Om haar heen liepen haastige menschen,
wagens met bagage rolden behendig door de
volte. Een locomotief vulde de hooge overkap
ping met witten stoom. Treinen rolden af en
aan. Signalen weerklonken.
Ze had een veilig gevoel, want bü vier ver-
schiUende functionarissen had ze vooraf JgeW-
De bevolking van Turkije Is In de laatste zes
jaar met 4 mlllioen toegenomen Toen in 1927
de volkstelling werd gehouden, bedroeg het aan-
jongste
thans 18
De bekende archeologische expeditie van pro
fessor Hlppolyte Boussac. welke expeditie on
derzoekingen verricht in de straat van den
Midden-Nül. zou een zeer merkwaardige ont
dekking hebben gedaan. Zü heeft namelük de
bedding gevonden van een kanaal, dat door
de oude Egyptenaren was gegraven om den Nül
te verbinden met de Roode Zee, met andere
woorden, een vpgrlqjiper^van het Suez-kanaal.
De Egyptische galeien konden van dit kanaal
gebruik maken, om van uit de Middellandsche
Zee naar de Roode Zee te varen. Uit de op
schriften en het oude beeldhouwwerk aan de
wanden van het kanaal ontdekt, blükt. dat het
kanaal werd gegraven op laat vanz een mach
tige koningin uit het tijdperk toen Moees werd
geboren. Over deze belangrijke documenten zal
eerst dim het volle licht kunnen worden ge
worpen. wanneer het Archeologisch Instituut
een volledig verslag over deze ontdekkingen zal
kunnen publlceeren.
gestelde kwestie. Naarstige Duitschers hebben er
met onverdroten üver dikke boeken over ge
schreven. Wü moeten eerst nagaan hoe het met
de erfelükheid staat. Was jü ondeugend <of ben
je het nog?) of-je vrouw*? Hoe staat het in dit
opzicht met de grootouders, de overgrootouders,
de bet-overgrootouders. Is hü ondeugend, omdat
hü niet-ondeugend wil zün?”
Pietersen keek me schaapachtig aan. „Ik zal
je eens voorlezen, wat prof. Prwoskl zegt."
Ik nam een deel van zijn „Kinderfehler”. een
standaardwerk in 53 deelen met vier registers
en sloeg het hoofdstuk „Ondeugendheid” op. „Ik
lees hier, dat de ondeugendheid in talrijke vor
men voorkomt. Er zün 20 hoofdverschünselen.
ieder weer in op zün minst 15 ondervérdeeltngen
verdeeld. Tot nu toe heeft men 800 oorzaken
kunnen aanwüzen. De schrijver geeft verschil
lende methoden aan. die tot verbetering kunnen
leiden. Men kan echter niet tot de behandeling
overgaan, zonder eerst nauwkeurig te hebben
vastgesteld den lichamelüken toestand, het In
tellect, het gemoedsleven; verder moet het ge
zin. de school, de familie op tabellen worden ge
bracht en eindelük
„Ik wist niet, dat het zoo moeilijk was," zei
Pietersen. ..Hoe lang zou het dan duren, eer er
Iets aan gedaan kon worden?"
„Op zün minst een half jaar. Het zal je nog
een lieven duit kosten. Steek nog -eens op.”
Hü stak nadenkend zün tweede sigaar aan.
„Wat zou je doen, als het jouw zoontje was?”
vroeg hü-
Ik keek eens rond en schoof het gordün voor
mün paedagogische boekenkast. „Ik zal het je
zeggen. Eiken keer. al£ hü weer lastig Is,
danen hier fluisterde ik hem iets zachtjes
in het oor.
,.Met de vlakke hand op zün.«.vroeg hü
zacht.
„Juist,” zei ik, „maar vertel in 's Hemels naam
niet, dat ik het je geraden heb, want dan ben
ik mün goeden naam onder de paedagogen
voorgoed kw'Jt.”
zlchtigheid voetje voor voetje vooruit te gaan.
Plotseling drong er licht door een kier van het
gebouwtje. Ik keek er door en zag, dat mevrouw
Belden eerst de zoldering en daarna den bodem
van de loods onderzocht; ten slotte haalde zü
een blikken doos van onder haar omslagdoek
te voorschün en zette die op oen grond. Het
zien van die doos maakte mü duidelük. wat de
reden was van deze nachtelüke wandeling: me
vrouw Belden ging verbergen wat zü niet durfde
vernietigen. Dit stelde mü gerust en ik was
juist van plan om weg te gaan, toen de luci
fer, die zjj in de hand hield, uitging, Terwül
zü een anderen aanstak, bedacht Ik dat het be
ter zou zün als zü mü niet zag; mün onver
wachte verschünlng zou haar achterdocht kun
nen opwekken en het welslagen van mün on
derneming in gevaar brengen. Het beste zou
Zün, te wachten tot zü wegging en dan te trach
ten de doos te bemachtigen. Het duurde nog
tamelük lang vóór zü verdween. Ik werd onge
duldig en was Juist van plan om mün schuil
hoek te verlaten, toen Ik haar eindelük zag.
Aarzelend aanvaardde zü den terugweg. Toen ik
dacht dat zü mü niet meer kon hooren. ging
ik op mün beurt de loods binnen. Het was er
pikdonker; maar gelukkig had ik lucifers bü
tr”
In Zuid-TadjUristan. niet ver van de
ghaansche grens, hebben Russische mijnonder
zoekers een grootart berg ontdekt, welke uit
zout bestaat. Deze berg, de Hodzha. is 720 meter
hoog en bevat naar schatting 30 milliard ton
zuiver wit zout
Men zal terstond met de exploitatie van de
zen zoutberg beginnen.
bedelaarster
oogenblik
zeggen:
„God zal het u loonen!" hetgeen mü bewees
dat zü alles al binnen had.
Maar het maal was niet voldoende voor deze
vrouw, want ik hoorde dezelfde stem weer be
ginnen en om onderdak vragen.
,X>e schuur, mevrouw," smeekte zij. „of de
een of andere plaats waar ik geen wind voel!”
Zü begon te Jammeren over haar ellende en
haar Ujden. zoodat Ik niet verbaasd was, me
vrouw Belden te hooren zeggen, toen zü weer
binnen kwam, dat zü de arme vrouw had toe
gestaan. om den nacht bü het vuur In de keu
ken dcor te brengen.
„Zü ziet er zoo eerlük uit” zei zü, ~en dan.
de liefdadigheid is mijn eenige luxe zooals u
weet.”
Dit voorval had ons gesprek onderbroken.
Mevrouw Belden was naar de bovenste verdie
ping gegaan; ik bleef een oogenblik alleen,
peinsde over wat Ik daarnet gehoord had en
vroeg mü af, hoever ik gaan kon. Ik was bang,
dat de weduwe de verleiding niet zou kunnen
weerstaan om de papieren, die aan haar hoede
waren toevertrouwd, te vernietigen. Plotseling
meende Ik te hooren. dat zü voorzichtig naar
beneden kwam en de voordeur opende. Daar
ik haar bedoelingen wantrouwde, greep ik snel
mün hoed en volgde haar. Zü liep de hoofd
straat in. In het begin dacht ik. dat zü bü een
buurvrouw ging babbelen, maar weldra merkte
ik aan het versnellen van haar pas, dat haar
In het Zuld-Slavlsche gebied Ilka is na be
ëindiging van den oorlog een vreemdsoortige
nüverheld ontstaan, namelük het winnen van
olie uit de fossielen van visschen, die meer dan
3000 jaar geleden zün gestorven. Aan den voet
van den berg Plesjivltza zün uitgestrekte bed
dingen met fossielen van visschen gevonden,
welke een overblüfsel moeten zün uit de dagen,
toen dit gebied nog door de zee was bedekt.
Eenige jaren geleden ontdekte men, dat uit
deze fossielen een olie kan worden gewonnen,
welke zich büzonder goed leent voor medische
doeleinden, zooals het heelen van brandwonden,
rheumatlek-verzachtlng en voor andere kwalen
Tijdens den Russlsch-Japanschen oorlog werden
door het Japansche leger groote hoeveelheden
van deze olie besteld en in hospitalen en aan
bet front gebruikt. De olie uit deze fossielen
werd vroeger In Duitschland gewonnen, doch
sedert den oorlog is een fabriek Ingericht In
Zuld-Slavië, namelük te Blthatsj en de vraag
naar dit genezend product neemt gestadig
i Mr.
;zi ook als mensch. U hebt geen keus,
zwichtte voor het verzoek van een der
partücn. dan zoudt u misbruik maken van het
vertrouwen der andere. Het feit, dat het be
waren van die papieren u nadeel kan berokke
nen. ontheft u niet van uw belofte; trouwens, u
weet niet zeker of de beweringen van de par
tij, die belang heeft bü de vernietiging, juist
zün. Weet u. of u door 1 vernietigen van die
papieren niet een veel grooter onheil veroor
zaakt, dan wanneer u ze ongeschonden be
waart?”
„Maar
E/ï bü een ongeval met f OEfl bü verllea van een hand f 1 ol) verlies van een f C/l bü een breuk van f A fl
JV." doodelljken afloop een voet of ean oog J 4 «Z»duim of wijsvinger s «zl/._been of arm T
schillende functionarissen had
formeerd waar de trein zou aankomen en de
mannen hadden alle vier hetzelfde antwoord
gegeven De klok zou ze zelf in het oog houden.
Minuut op minuut vysprong de groote wijzer.
Juist op het vastgestelde tüdstlp rolde met
donderend lawaai de trein het station binnen.
Portieren vlogen open, kruiers' schoten hulp
vaardig toe. De reizigers stapten uit.
Juffrouw French liep langs den trein, zoe
kend, speurend.
Daar! Daar was hü! Robert!
In de eerste blüheid van het weerzien be-
