De Missie-Zondag te Rome A ERK Het uitgelezen middel ik blijf bij P&rsH: wftAaal van cfcn dag 1 DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS 8 R De leegê boot \Het weerzien ZATERDAG 21 OCTOBER In Geneeskrachtige olie Besmetting Zou tb erg ontdekt Het Suez-kanaal u Korte berichten Turkije*» bevolking DOOR ANNA K. GREEN i Voorbereiding belooft mooi succes De Nobelprijs voor de geneeskunde Een onbetaald paedagogiach ad vie* AANGRIJPEND STUK PROPAGANDA HET GEVAL LEAVENWORTH Restaurant DORRIUS ‘f Zeer druk bezoek aan het Ethno- graphiach Miaaie-Muaeum in het Polei* van Lateranen „Ondeugende kinderen’* of Lijfrente der LEVENSVERZEKERING MAATSCHAPPIJ NASSAUSINGEL 3 TE NIJMEGEN Bijkantoor Juliana van Stolberg laan 42, den Haag Correspondente voor UTRECHT: Mejnffr. NELLÏ RUYS, Boothstraat 19 Geestelijken als piloot YYE 2.1 Jij <lFR 4K.M. A 6 me zoo zier ee ff j NE EL IJK UIT JONGEN. \de root r> 4n/jc& 17£-/V bV ES reN VAN (dat o de Rdot\ va n nerf REU/-1_ re/u daaz u<j-\ gel, z-n slnerAhiFR HANDJE ET PElyr.T II ------ ^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL f HE~r Z//AJ 7 wet Nx- OUN REc fCTÈ^i rz~75 OVE-RAionfEnl ‘1 l-Ostermann Co s Handel Mij. M .V., Amsterdam. Fabrieken te Julphae* bij Utrecht. den rang- BI be- 38 mijn hoed (Wordt vervolgd) te Vi en Leek, met de woorden: maar Iels, de daar wr. ke et, le xis Ma den later De Japansche minister van Oorlog, luitenant- generaal Arakl, Is tot generaal bevorderd. BU Okoesamoera zijn twee Japansche bom bardementsvliegtuigen met elkander In botsing gekomen en in zee gezonken. De bemanning, bestaande uit vjjf personen, is verdronken. der- rslds lorei •na» xm- CKB ■rm ler- de voordeur opende. Daar ik haar bedoelingen wantrouwde, greep !k snel en volgde haar. ZU liep de hoofd straat in. In het begin dacht ik, dat zij bij een buurvrouw ging babbelen, maar weldra merkte ik aan het versnellen van haar pas, dat haar N.Z. Voorburgwal b h. Spui, A'dam PLATS DU JOUR EN a LA CARTE STOCKHOLM. 20 Oct. (V. D.) De Nobelprijs voor de geneeskunde wordt dit jaar toegekend aan den Amerikaan Thomas Hunt Morgan te Pasadena. s s E CtlNG NOOIT YEROER DAN ■fKN De me iholpen." i weer zfjn gezicht ver- 5) SM. ret- >ue. sar- bet IE voor de verzorging van Uw gezin. Uw personeel, een polis van Levensverzekering, Pensioenverzekering De bevolking van Turkije is in de laatste zes jaar met 4 millioen toegenomen. Toen in 1927 de volkstelling werd gehouden, bedroeg het aan tal Inwoners 14 millioen. terwijl de In Zuid-Tadjlkistan, niet ver van de Af- ghaansche grens, hebben Russische mijnonder zoekers een groeten berg ontdekt, welke uit zout bestaat Deze berg, de Hodzha. is 720 meter hoog en bevat naar schatting 30 milliard ton zuiver wit zout Men zal terstond met de exploitatie van de zen zoutberg beginnen. Uw eigen ouden dag is Den laatsten tijd zijn er in de Afrikaansche Unie opnieuw gevallen voorgekomen van huid ziekten, welke afkomstig zijn uit Japan. Door de Afrikaansche regeering werd reeds in 1920 een verbod uitgevaardigd, volgens hetwelk geen Japansche scheerkwasten ent andere toiletarti kelen In de Unie mochten worden geïmporteerd. Evenwel twee jaar later vond een Afrikaansch geleerde een ontsmettingsmiddel uit, hetwelk alle schadelijke bestanddeeien. welke zich even tueel in de verbrulksartlkelen zouden bevinden, zouden worden gedood. Langen tijd maakte men bij de importeering der toiletartikelen uit Japan van dit middel gebruik en met succes. Doch onlangs deden zich weer drie opeenvolgende besmettingsgeval- len eener Japansche huidziekte voor. De Afri kaansche Unie bespreekt thans opnieuw de mo gelijkheid van de handhaving der oude invoe ringswet. 'AH DE STAD \inoER£ YrAH-joe kecntek DE MOTUf. /ast in'Tn. ’,ELUKKtG DAT VONDEN Vier personen zijn om het leven gekomen en tien gewond, toen bij St. Brieux een nieuwe vrachtauto door het weigeren der remmen met groote snelheid op een groot aantal personen inreed. c niet een veel grooter onheil veroor- dan wanneer u ze ongeschonden be- STAD /N 'tR/T1 geloopen en \oe hoed 0Ree/= STROOEtOP "JlVAARTS VAN PC 1 E" OM vuur van den ijver nog meer aan zal. In den loop der week. Mgr. Phllippopel. van Voortplan- groote aula der Pause- -$en Mtesle- het onderwerp: „Een overeenkomst te een overeenkomst.” zei nde voorwaarden kan men niet af wijken. U hebt op zich genomen, die papieren "Tvy1! HEH- 1REN RECHTER CRi OER NET LAATS INZIEN. sandy; vodr hij un'i vml 6}E°nog?h<j g ZEI DAT mj ton S VfUT ISCr doel verder weg lag. Inderdaad, zU liep het schoolgebouw voorbij, dat aan den buitenkant van het dorp stond, en nam een weg die zich door het veld slingerde. Zij vberdween steeds verder in de duisternis. Ik liep op het gras naast den weg om het geluid van mijn voetstappen te dempen. Mevrouw Belden kwam bU een brug en liep er over heen. Toen hoorde ik niets meer; zij stond ongetwijfeld stil en luisterde. Omdat ik haar niet uit het oog wilde verliezen, bootste ik zoo goed mogelijk den slependen gang van een boer na en bleef haar volgen. Ook ik be reikte de brug.. Mevrouw Belden was er niet meer. Ik was er van overtuigd, dat zij mij door zién had en dat zij, door mij 'ver van haar huis te lokken, alleen maar een gelegenheid gezocht rod. om Hannah te laten ontsnappen. Ik wilde juist naar huis teruggaan om mUn zoo onbe zonnen in den steek gelaten wacht weer te be trekken, toen plotseling een eigenaardig geluid aan mijn linkerkant mi) stokstijf deed stil staan. Het kwam van den kant van de rivier en het leek of het veroorzaakt werd door het ge kraak van een oude deur, die op haar verroeste scharnieren draaide. Ik stapte over een heg en liep in de richting waar het geluld vandaan kwam. Het was stikdonker; voorzichtig liep ik vooruit. Ik begon te gelooven, dat deze vervol ging een wanhopige taak was, toen ik plotseling voor mij. bij het licht van een bliksemstraal, een oude loods zag staan. Aan het geklots van bet water, dat heel dicht bij klonk, begreep ik dat de loods vlak bij de rivier stond en dat Ik dus genoodzaakt was om met de grootste voor- „Ik zal u met een (nar woorden uitleggen waarover het gaat. Ik heb een pak papieren in mijn bezit, dat mij door twee dames gegeven te. onder de uitdrukkelijke voorwaarde, het niet terug te geven of te vernietigen, dan met de mondelinge of schrlftelüke toestemming van elk der beide partijen. Zoolang dit niet gebeurd, mag ik het pakje onder geen enkel voorwendsel uit handen geven.” De bekende archeologische expeditie van pro fessor Hlppolyte Boussac. welke expeditie on derzoekingen verricht in de straat van den Mldden-NUI, zou een zeer merkwaardige ont dekking hebben gedaan. ZU heeft namelUk de bedding gevonden van een kanaal, dat door de oude Egyptenaren was gegraven om den Niji te verbinden met de Roode Zee, met anderè woorden, een voorlooper van het Suez-kanaal De Egyptische galeien konden van dit kanaal gebruik maken, om van uit de Mlddellandsche Zee naar de Roode ^ee te varen. Uit de op schriften en het oude beeldhouwwerk aan de wanden van het kanaal ontdekt, blUkt, dat het kanaal werd gegraven op last van een mach tige koningin uit het tUdperk toen Mozes werd geboren. Over deze belangrijke documenten zal eerst dkn het volle licht kunnen worden ge worpen. wanneer het Archeologisch Instituut een volledig verslag over deze ontdekkingen zal I kunnen publlceeren. Gisteren kwam mUn vriend Pietersen mU raadplegen. Nu ben ik altijd zeer gevleid als men mUn meenlng komt vragen over paedagoglsche moeilijkheden, en ik heb wel eens gedacht om een bordje aan mijn deur te zetten met „pae- dagogisch consulent" of „opvoedkundig adviseur” of „psychologisch paedagoglsch consultatle-bu- reau”. Wie weet wat het mU in deze benarde tUden nog zou opbrengen! In ieder geval zou het mUn vrienden en kennissen een zachte wenk zijn om maar niet gratis te beschikken over mUn tUd. aandacht en kennis met den aanhang van consumptie met koekjes en sigaren. Gelukkig heeft mUn vrouw mU van dit voornemen afge houden. Ze had daar allerlei redenen voor, ont leend aan haar ervaring met mijn practlsche uitwerking van schitterende opvoedkundige denkbeelden op mijn eigen kroost en bovendien was ze er positief tegen. Hetgeen natuurlUk overtuigend was, aldus vertelt een inzender in de N. R. Crt. Pietersen dan vertelde me, dat op het rapport van zUn zoontje o,a. stond, dat zUn gedrag on voldoende was. HU kwam me vragen, wat daar aan te doen was. „Steek eens op," zei ik, „dan zal ik probeeren je te helpen. Is het gewone ondeugendheid of iets van afwUkenden aard?" „Ik weet het niet,” zei hU. „ze klagen er over, dat hU lastig, brutaal, ongezeggelUk te. Thuis hebben we ook dikwijls last met hem.” „Wat heb je er aan gedaan?” vroeg ik. ,Jk neem hem telkens onderhanden, probeer op zUn gemoed te werken, ik redeneer met hem. HU is dan onder den indruk, tenminste ulter- lUk, maar t duurt niet lang.” „HU te toch niet op een Montessori-school ge weest?” „Neen. En zUn onderwijzer staat bekend als een kundig man.” „Ja vriend, dan zal hu nader psychologisch- paedagoglsch onderzocht moeten worden. On deugendheid, mUn waarde, te een zeer samen- allen, tot Priester <- „Gaat en onderwüst.de oogst te groot? de arbeiders zijn weinigen. Bidt dan den Heer oogsten, dat HU arbeiders zende in ZUn weg naar de keuken. Een hoorde ik een schorre stem gestelde kwestie. Naarstige Duitschers hebben er met onverdroten Uver dikke boeken over ge schreven. WU moeten eerst nagaan hoe het met de erfeUjkheld staat. Was JU ondeugend (of ben je het nog?) of je vrouw*? Hoe staat het in dit opzicht met de grootouders, de overgrootouders, de bet-overgrootouders. Is hü ondeugend, omdat hU niet-opdeugend wil zUn?” Pietersen keek me schaapachtig aan. „Ik zal je eens voorlezen, wat prof. Prwoskl zegt.” Ik nam een deel van zUn „Klnderfehler”, een standaardwerk in 53 deelen met vier registers en sloeg het hoofdstuk „Ondeugendheid" op. „Ik lees hier, dat de ondeugendheid in talrijke vor men voorkomt. Er zUn 20 hoofdverschUnselen, ieder weer in op zUn minst 15 onderverdeellngen verdeeld. Tot nu toe heeft men 800 oorzaken kunnen aanwUzen. De schrUver geeft verschil lende methoden aan, die tot verbetering kunnen leiden. Men kan echter niet tot de behandeling overgaan, zonder eerst nauwkeurig te hebben vastgesteld den lichamelUken toestand, het in tellect, het gemoedsleven; verder moet het ge zin. de school, de familie op tabellen worden ge bracht ,en elndelUk. „Ik wist niet, dat bet zoo moelUjk was.” zei Pietersen. „Hoe lang zou het dan duren, eer er iets aan gedaan kon worden?” „Op zUn minst een half jaar. Het zal Je nog een lieven dult kosten. Steek nog eens op. HU stak nadenkend zUn tweede sigaar aan. „Wat zou je doen, als het jouw zoontje was?” vroeg hU- Ik keek eens rond en schoof het gordUn voor mUn paedagoglsche boekenkast. „Ik zal het je zeggen. Eiken keer. als hU weer lastig is. dan en hier fluisterde ik hem iets zachtjes in het oor. „Met de vlakke hand op zUn....?” vroeg hU zacht. „Juist.” zei ik, „maar vertel in ’s Hemels naam niet, dat ik het je geraden heb, want dan ben ik mün goeden naam onder de paedagogen voorgoed kvAjt." tal inwoners 14 millioen, terwUl de jongste volkstelling heeft uitgewezen dat er thans 18 millioen Turken zUn. De volgende volkstelling wordt In 1935 ge houden. merkte ze niet eens dat Robert geselschap had. Een breede, borsche man stond aan zUn zUde, die lóffelUke poging! trachtte te glim lachen. „Moeder!” Het weerzien was allerhartelUkst. Opeens kwam er een trek van zorgelüke ver bazing op juffrouw French’ gelaat. ..Robert!" zei ze. „Wat te dat aan je pols?** Om Robert’s rechterpols lag een dunne ste vige ketting waarvan de einden onder den mouw van zUn begeleider verdwenen. ‘„Weer nieuw werk, moeder,” antwoordde de zoon. a „Op het oogenblik ben Ik in dienst bij de S „Dat heb ik volkomen begrepen," sei ik. toen ik zag dat zü zweeg. PARIJS 20 Oct. (V. D.) Voor de eerste maal hebben in rankrUk twee katholieke geestelUken hun vliegbrevet gehaejl. Do belde geestelUken bleken bU bet examen, waaraan verscheidene andere leerlingen had den deelgenomen, zelfs de besten. bedelaarster oogenblik zeggen: „God zal het u loonen!” hetgeen mU bewees dat zü alles al binnen had. Maar het maal was niet voldoende voor deze vrouw, want ik hoorde dezelfde stem weer be ginnen en om onderdak vragen. „De schuur, mevrouw,” smeekte zü. ,X>f de een of andere plaats waar ik geen wind voel!” ZU begon te jammeren over haar ellende en haar lUden. zoodat ik niet verbaasd was. me vrouw Belden te hoorei', zeggen, toen zU weer binnen kwam, dat zU de arme vrouw had toe gestaan. om den nacht bU het vuur in de keu ken dcor te brengen. „ZU ziet er zoo eerlUk uit,” zei zü. „en dan, de liefdadigheid te mijn eenige luxe zooals u weet.” Dit voorval had ons gesprek onderbroken. Mevrouw Belden was naar de bovenste verdie ping gegaan; ik bleef een oogenblik alleen, peinsde over wat ik daarnet gehoord had en vroeg mU af. hoever ik gaan kon. Ik was bang, dat de weduwe de verleiding niet zou kunnen weerstaan om de papieren, die aan haar hoede waren toevertrouwd, te vernietigen. Plotseling meende ik te hooren, dat zU voorzichtig naar beneden kwam en belanghebbende portU geholpen hebben. J)e wet is hard,” zei ze, ..heel hard." „Hier te het niet de wet die gebiedt, maar al leen de plicht Draai de rollen eens om en ver onderstel. dat de eer en het geluk van de an dere dame afhangen van het bestaan dier pa pieren!” „Maar....** „Een c— ik, „en van recherche, mgn naast is een oplichter, dien ik naar de gevangenis moet brengen. Hü te een beetje ge- vaarlQk, vandaar dat we geboeid moeten gaan. Op die manier kan hU nooit wegloopen. En kUk maar eens.” hU haalde een politiepenning te voorschUn „hier te mUn penning. Die krijgen de re chercheurs altUd.” In jjuffrouw French’ oogen blonk onverholen bewondering en tevredenheid, die slchts werd getemperd door het feit dat in dit geval Ro bert spoedig weer weg zou moeten Samen wan delden ze het station uit, de barsche man aan Robert’s zUde. Voor het gebouw namen ze op nieuw afscheid, waarna de beide mannen in een gereedstaanden auto stapten. Juffrouw French wuifde haar zoon tratsch na. In den auto ondertusscheri gaf Robert French zUn begeleider den polltiepéni>lng terug. „Bedankt hoor,”' zei hU. ,Ae hebt me mooi door de moetlUkheld heengel De rechercheur probeerde irt een vriendelUke plooi te brengen -.en klaarde dat het niets om het lUf had. In het Zuid-Slavteche gebied Ilka te na be ëindiging van den oorlog een vreemdsoortige nUverheid ontstaan, namelUk het winnen van olie uit de fossielen van vteschen, die meer dan 3000 jaar geleden zUn gestorven. Aan den voet van den berg Plesjlvltza zUn uitgestrekte bed dingen met fossielen van vteschen gevonden, welke een overblUfsel moeten zUn uit de dagen, toen dit gebied nog door de zee was bedekt. Eenige jaren geleden ontdekte men, dat uit deze fossielen een olie kan worden gewonnen, welke zich bUzonder goed leent voor medische doeleinden, zooals het heelen van brandwonden, rheumatiek-verzachting en voor andere kwalen TUdens den Russisch-Japanschen oorlog werden door het Japansche leger groote hoeveelheden van deze olie besteld én in hospitalen en aan het front gebruikt. De olie uit deze fossielen werd vroeger in Dultschland gewonnen, doch sedert den oorlog te een fabriek Ingericht in Zuid-Slavië, namelUk te Bithatsj en de vraag naar dit genezend product neemt gestadig toe. .Ja, en ook als mensch. U hebt geen keus. Als u zwichtte voor het verzoek van een der partUen. dan zoudt u misbruik maken van het vertrouwen der andere. Het feit, dat het be waren van die papieren u nadeel kan berokke nen. ontheft u niet van uw belofte; trouwens, u weet niet zeker of de beweringen van de par- tU. die belang heeft bü de vernietiging, juist zUn. Weet u. of u door 7 vernietigen van die papieren zaakt, i waart?” „Maar de omstandigheden? De omstandig heden wijzigen het geval; kortom, ik vind dat de wil van de partU die er het meeste belang bü heeft, den doorslag geeft, vooral daar er tus- schen de dames een oneenigheld te ontstaan, die het verkrUgen van de toestemming van de an dere bUna onmogelUk maakt.” .Jiiettemin hebt u niet het recht, om die pa pieren te vernietigen, moet ze bewaren, me vrouw Belden." Ze boog het hoofd: bUjkbaar zou ze graag de .Maar nu heb ik van een van de dames, die bet meeste belang heeft bij deze zaak, een be richt ontvangen waarin zij mU aanspoort om in het belang van haar veiligheid die papieren zonder uitstel te vernietigen." „En nu wilt u weten, wat uw plicht te in dit geval?" ■Juist." „U moet ze bewaren totdat u ontslagen wordt van uw verplichting, zooals dat te overeenge komen; dat wil zeggen, door de toestemming van de beide partUen.” Jte dat uw meenlng als advocaat?** zichtigheid voetje voor voetje vooruit te gaan. Plotseling drong er licht door een kier van het gebouwtje. Ik keek er door en zag. dat mevrouw Belden eerst de zoldering en daarna den bodem van de loods onderzocht; ten slotte haalde zü een blikken doos van onder haar omslagdoek te voorschUn en zette die op oen grond. Het zien van die doos maakte mU duldelUk. wat de reden was van deze nachtelUke wandeling: me vrouw Belden ging verbergen wat zU niet durfde vernietigen. Dit stelde mU gerust en ik was juist van plan om weg te gaan, toen de luci fer, die zü in de hand hield, uitging. Terwijl ZU een anderen aanstak, bedacht ik dat het be ter zou zUn als zU mU niet zag; mijn onver wachte verschijning zou haar achterdocht kun nen opwekken en het welslagen van mUn on derneming in gevaar brengen. Het beste zou zUn. te wachten tot zU wegging en dan te trach ten de doos te bemachtigen. Het duurde nog tamelUk lang vóór zU verdween. Ik werd onge duldig en was juist van plan om mUn schuil hoek te verlaten, toen ik haar elndelUk zag. Aarzelend aanvaardde zU den terugweg. Toen ik* dacht dat zU mij niet meer kon hooren, ging ik op mUn beurt de loods binnen. Het was er pikdonker; maar gelukkig had ik lucifers bij tr’ bewaren onder zekere voorwaarden, en nu bent u ook verplicht, u daaraan te houden.” „Ik geloof dat u gelUk hebt,” gafmevrouw Belden elndelUk toe. TerwUl ik haar gadesloeg, dacht Ik bU mU- zelf: als ik Gryce was of F., dan zou ik dezen stoel niet verlaten, voor ik wist hoe de namen van de twee partUen zUn en waar men die be langrijke papieren verborgen heeft. Ongelukkiger* Us was ik noch de een noch de ander; Ik kon alleen maar over dat onder werp door blUven praten, In de hoop dat me vrouw Belden iets zou los laten, dat mU zou kunnen helpen. Ik wilde juist verder vragen, toen een vrouw, die van de binnenplaats van het aangrenzende huis kwam, mün aandacht trok. Haar lompen en haar ruw uiterlUk we zen er op. dat zU tot de zwervers behoorde, waarover wU aan tafel gesproken hadden. ZU kauwde op een stuk brood, dat zU weggooide toen zü op straat kwam; de scherpe voorjaars wind blies in de vodden, die haar tot kleeren dienden en liet de stukgeloopen schoenen zien, die met modder bedekt waren. „Daar te een klant,” zei ik tegen mevrouw Belden. Het was alsof mün gastvrouw uit een droom ontwaakte. Zü stond langzaam op, keek door t raam en zei. toen zü de zwerfster zag: .Arme vrouw! Zü verdient wel een aalmoes. Maar vanavond kan ik niet veel voor haar doen. Zü moet zich maar tevreden stellen met een goed maal.” Toen ging zü naar de voordeur en wees de ome bereidt zich voor, om den aanstaan- M den Missie-Zondag tot een succes te ma- ken. Het Secretariate Mteslonario Dioce sane, di Roma heeft een aanzienlUk aantal gra- tte-toegangs-blljetten voor het Ethnographlsch Mlssle-Museum over Rome verspreid. GelUk men weet, bevindt zich dit Museum In het Pa leis van Lateranen, waar het. na de Vaticaan- sche Mtesie-Tentoonstelllng in het jubeljaar 1925, op last van Plus XI werd Ingericht, om een b«*Id te geven van het godsdienst- en be- schavings-peil der volken, waaronder onze mis sionarissen werken, van hun moeitevol missio narisleven en van deh vooruitgang van het be- keeringswerk. Van deze toegangs-biljetten werd vooral Zon dag IJ een zeer druk gebruik gemaakt. In de verschillende zalen van het Museum stonden missionarissen gereed, om .de noodlge verklarin gen te geven, die gretig werden aanhoord, en Jong en oud onder suggestie brachten. De indruk, dien dit Museum maakt, te mede toe te schrUven aan de uitmuntende schikking van het geheel De eerste zaal wordt bUna geheel ingenomen door een gróót plastiek vanMiet Heilige Land, waar onze Verlossing een aanvang nam, en Christus’ woord heeft geklon ken: „Gaat en onderwUst alle volken". Vanuit Jerusalem richtte de Kerk haar schreden naar Kleln-Azié, Noord-Afrika. Rome....l Volgende zalen en gangen leveren een epigrafteche en ar tistieke documentatie van dat apostolaat: In scripties uit de eerste eeuwen der Kerk, cofagen met voorstellingen, ontleend aan Oud- en Nieuw-Testament en symbolische tee- kens, fresco’s, die de leer der Kerk in beeld brengen.... evenzooveel vruchten van oud- chrtetelUke Missie-actle en Missie-propaganda. Uit het Romelnsche Rijk zendt de Kerk ook naar de Barbaren haar missionarissen. Au gustinus, Bonifatius, Cyrillus en Methodius en geen volk kan weerstaan: Angel-Saksers, Ger manen. Slaven zU moeten zich gewonnen geven voor het licht en de liefde van het Evangelie. En als straks het genie van Christoforo Colombo voor het Kruis nieuwe wegen heeft geopend, zullen Franciscus van Assisi. Dominicus de Gusman en Ignatius van Loyola en zooveel an dere geloofshelden, der Kerk een nieuwe pha lanx vurige missionarissen leveren. BU het doorloopen der zalen van het Late- raansche Mlssle-Museum volgen wU hen op den voet. Achtereenvolgens trekken wU door Indië. Indo-Chlna, Mongolië en Tibet, Japan, Korea. China met hun duizendjarige bescha ving; dan, na de zaal der Pausen, waar het Verdrag van Lateranen werd geteekend, mede om de vrijheid van missioneering te beveiligen, volgt de zaal der martelaren, waar schilderijen en voorwerpen getuigen van zelfvergeten mte- sieUver tot den dood. Volgen dan zalen, gewUd aan bet missieleven in Oceanië, Australië. Afri ka met hun primitieve cultuur, zalen ook voor de uitgestrekte gebieden van Amerika, waar de missionarissen onder de Indianen zwoegen, za len, waar In breede vitrinen de vruchten zUn neergelegd van de wetenschap, den arbeid en de edelmoedigheid van ben. die alles verlieten voor den triomf der ware beschaving, voor de uit breiding der Kerk, voor de glorie van God. BU den uitgang van het Museum staat in de Cortile van het Paleis, een reproductie van Be- naglia’s enorm Christusbeeld, dat de facade der basiliek van Lateranen. de basiliek van den Allerheiligsten Zaligmaker beheerscht. Met sprekend gebaar schUnt het zich te richten tot des 2~' wUngaard.” Het Ethnographlsch Mlssle-Museum In het Paleis van Lateranen te een aangrUpend stuk Mlssie-propaganda. En om het te wakkeren Carlo Salotti. Aartsbisschop van Secretaris der H. Congregatie ting des Geloofs in de c-t? lüke Gregoriaansche Universitett. Conferentie houden over f t beschaving, die ten onder gaat, en een b&cha- vlng, die geboren wordt." Ook voor deze rede zUn. door de Azione Cattollca Italiana, de ult- noodlgen bU honderdtallen verspreid. Een Missie-Zondag. die zóó werd voorbereid, belooft een moot succes te worden. d- verzekerinasvoorwaarden tegen QIHHÏ bU levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door Z "TEt>U een ongeval met Z 9C/J vertle» ™n een hBnd f 1 9C verlies van een Z Eft t>U een breuk van Z Z/3 bU verlies van 1» Alle Q.bonné>S ongevauen1 razekMd voor eender voegende ultkeertngen I OUUU.- verlies van belde armen, béide beenen of belde oogen I /□(/.-doodelyken afloop I een voet of een oog f lduim of wij.vlnger I DU,-been ot irmf‘IV.- uulttm vinger uffrouw French las, zeker voor de vierde maal, het korte briefje, dat haar zoon ge zonden had. „....Morgenavond kom ik om zeven uur met den trein uit Lyon aan. Ik weet echter nog niét hoelang ik in ParUs kan blUven. Dat hangt van het werk af. begrUpt u. Komt u aan het station om me af te halen. Robert?” ,Ja." zei ze dan glimlachend tot den kruide nier Marquet. „t Is altUd een echte trekvogel geweest, die zoon van mU- Maar een goede jongen, hoor! Daar gaat niets van af. Het te alleen zoo jammer dat hU zoo weinig thuis kan komen. Dat te voor een moeder niet plezierig. Maar morgen komt hU naar ParUs.” Marquet leunde breed-uit over zUn toonbank. „Zou hü lang blUven?" informeerde hü. Dat weet hU zelf ook ‘nog niet," antwoordde juffrouw French. „Dat hangt van zUn werk af." Marquet streek met de hand over zUn lippen en zette een zeer wUsgeerig gezicht. „Zeker drukke zaken,” veronderstelde hU- .J». Ja. dat te tegenwoordig de mode. Ze hebben mü eens verteld dat er meer zaken gedaan worden in den trein dan in de winkels, maar ik zoil er toch niet voor te vinden zUn, juffrouw French. Er gaat bU mU niets boven een stevig huls en een gezelligen leunstoel bU de kachel. Wat u!” Juffrouw. French trachtte haar zoon te ver ontschuldigen. „Het komt allemaal door zUn werk.” verklaar de zU. „Vandaag werkt hU hier en morgen weer ergens anders. Van alles pakt hU aan, om aan gens anders. Van alles pakt hU aan, om aan den kost te komen en ik moet zeggen. hU ver geet nooit om mU jeld te sturen. Hoeveel jon gens zouden dat maar op zUn beloop laten? Maar zoo is hU niet. NBolt Vergeet hU zUn oude moeder, ook al heeft hü weinig tUd om haar te bezoeken. Ik geloof vast dat er nog eens een groot man uit hem zal groeien, meneer Marquet. Ja. waar- lük. een groot man, want zóó flink als die jon gen zich door de wereld slaat! Daar is geen voorbeeld van. HU denkt haast aan niets an ders dan aan zUn werk. Steeds zit hU te cUfe- ren en te rekenen en met allerlei groote lui komt hU in aanraking. Dat belooft wat, meneer Marquet. dat belooft heel wat! Vandaag of morgen zie je mUn zoon nog eens in den senaat verschUnen of zoo iets. Het zou me heelemaal niet verwonderen." Meneer Marquet knikte. HU was een beetje onder den Indruk gekomen van juffrouw French’ gepraat. Ze geloofde het zelf zoo vast, dat het voor haar geen moeite was om een ander van de waarheid ervan te overtuigen. „Nu breng hem maar eens hierheen", zei Mar quet. „Ik wil wel eens kennismaken met hem". Juffrouw French beloofde dat, ofschoon ze niet wist over hoeveel tUd haar zoon bU zün bezoek beschikte. De middag verliep voor haar In een biUde spanning. Ze had het druk, want er viel nog zoo veel te doen, te ordenen, te rangschikken. Als je zoon maar eens een enkele maal naar huls komt moet je hem ook goed ontvangen, was haar oordeel. De klok leek den heelen dag stil te staan, maar tenslotte werd het toet). tUd om naar het station te gaan. Was het te vroeg? Zou ze lang jnoeten wachten? Ja, maar een half uur te vroeg was J beter dan een halve minuut te laat. Ze stond verloren in de drukte óp het perron. Om haar heen liepen haastige menschen. wagens met bagage rolden behendig door de volte. Een locomotief vulde de hooge overkap ping met witten stoom. Treinen rolden af en aan. Signalen weerklonken. Ze had een veilig gevoel, want bU vier ver schillende functionarissen had ze vooraf gein- i formeerd waar de trein zou aankofnen en de mannen hadden alle vier hetzelfde antwpord gegeven. De klok zou ze zelf in het oog houden. Minuut op minuut versprong de groote wijzer. Juist op het vastgestelde tUdstip rolde met donderend lawaai de trein het station binnen. Portieren vlogen open, kruiers schoten hulp vaardig toe. De reizigers stapten uit. Juffrouw French liep langs den trein, zoe kend, speurend. Daar! Daar was hU! Robert! In de eerste blUheld van het weerzien tOAT Ti VREEND. 'X O/E HOED CH2/j£t 1 een kjlone~rer vee' TROON OPWAARTS, PLAATS waae. ^se DE T^OOTVONDEN (KUK EENS JONCiEMS, dasq ORNEr'pEROEP ^OE VAH OEN RECR- \XE_0E r&.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9