De Missie-Zondag te Rome
A
ERK
Het uitgelezen middel
ik blijf bij
P&rsH:
wftAaal van cfcn dag
1
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
8 R
De leegê boot
\Het
weerzien
ZATERDAG 21 OCTOBER
In
Geneeskrachtige olie
Besmetting
Zou tb erg ontdekt
Het Suez-kanaal
u
Korte berichten
Turkije*» bevolking
DOOR ANNA K. GREEN
i
Voorbereiding belooft
mooi succes
De Nobelprijs voor de
geneeskunde
Een onbetaald paedagogiach
ad vie*
AANGRIJPEND STUK
PROPAGANDA
HET GEVAL
LEAVENWORTH
Restaurant DORRIUS
‘f
Zeer druk bezoek aan het Ethno-
graphiach Miaaie-Muaeum in
het Polei* van Lateranen
„Ondeugende kinderen’*
of Lijfrente der
LEVENSVERZEKERING MAATSCHAPPIJ
NASSAUSINGEL 3 TE NIJMEGEN
Bijkantoor Juliana van Stolberg laan 42, den Haag
Correspondente voor UTRECHT: Mejnffr. NELLÏ RUYS, Boothstraat 19
Geestelijken als piloot
YYE 2.1 Jij
<lFR 4K.M.
A 6 me zoo
zier ee
ff j NE EL IJK UIT JONGEN.
\de root r> 4n/jc&
17£-/V bV ES reN VAN
(dat o de Rdot\
va n nerf REU/-1_
re/u daaz u<j-\
gel, z-n slnerAhiFR
HANDJE ET PElyr.T
II
------
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
f HE~r Z//AJ 7 wet Nx-
OUN REc fCTÈ^i
rz~75 OVE-RAionfEnl
‘1
l-Ostermann Co s Handel Mij. M .V., Amsterdam.
Fabrieken te Julphae* bij Utrecht.
den
rang-
BI
be-
38
mijn hoed
(Wordt vervolgd)
te
Vi
en Leek, met de woorden:
maar
Iels,
de
daar
wr.
ke
et,
le
xis
Ma
den
later
De Japansche minister van Oorlog, luitenant-
generaal Arakl, Is tot generaal bevorderd.
BU Okoesamoera zijn twee Japansche bom
bardementsvliegtuigen met elkander In botsing
gekomen en in zee gezonken. De bemanning,
bestaande uit vjjf personen, is verdronken.
der-
rslds
lorei
•na»
xm-
CKB
■rm
ler-
de voordeur opende. Daar
ik haar bedoelingen wantrouwde, greep !k snel
en volgde haar. ZU liep de hoofd
straat in. In het begin dacht ik, dat zij bij een
buurvrouw ging babbelen, maar weldra merkte
ik aan het versnellen van haar pas, dat haar
N.Z. Voorburgwal b h. Spui, A'dam
PLATS DU JOUR EN a LA CARTE
STOCKHOLM. 20 Oct. (V. D.) De Nobelprijs
voor de geneeskunde wordt dit jaar toegekend
aan den Amerikaan Thomas Hunt Morgan te
Pasadena.
s
s
E
CtlNG NOOIT
YEROER DAN
■fKN
De
me
iholpen."
i weer zfjn gezicht
ver-
5)
SM.
ret-
>ue.
sar-
bet
IE
voor de verzorging van Uw gezin. Uw personeel,
een polis van
Levensverzekering, Pensioenverzekering
De bevolking van Turkije is in de laatste zes
jaar met 4 millioen toegenomen. Toen in 1927
de volkstelling werd gehouden, bedroeg het aan
tal Inwoners 14 millioen. terwijl de
In Zuid-Tadjlkistan, niet ver van de Af-
ghaansche grens, hebben Russische mijnonder
zoekers een groeten berg ontdekt, welke uit
zout bestaat Deze berg, de Hodzha. is 720 meter
hoog en bevat naar schatting 30 milliard ton
zuiver wit zout
Men zal terstond met de exploitatie van de
zen zoutberg beginnen.
Uw eigen ouden dag is
Den laatsten tijd zijn er in de Afrikaansche
Unie opnieuw gevallen voorgekomen van huid
ziekten, welke afkomstig zijn uit Japan. Door
de Afrikaansche regeering werd reeds in 1920
een verbod uitgevaardigd, volgens hetwelk geen
Japansche scheerkwasten ent andere toiletarti
kelen In de Unie mochten worden geïmporteerd.
Evenwel twee jaar later vond een Afrikaansch
geleerde een ontsmettingsmiddel uit, hetwelk
alle schadelijke bestanddeeien. welke zich even
tueel in de verbrulksartlkelen zouden bevinden,
zouden worden gedood.
Langen tijd maakte men bij de importeering
der toiletartikelen uit Japan van dit middel
gebruik en met succes. Doch onlangs deden
zich weer drie opeenvolgende besmettingsgeval-
len eener Japansche huidziekte voor. De Afri
kaansche Unie bespreekt thans opnieuw de mo
gelijkheid van de handhaving der oude invoe
ringswet.
'AH DE STAD
\inoER£ YrAH-joe kecntek
DE MOTUf.
/ast in'Tn.
’,ELUKKtG DAT
VONDEN
Vier personen zijn om het leven gekomen en
tien gewond, toen bij St. Brieux een nieuwe
vrachtauto door het weigeren der remmen met
groote snelheid op een groot aantal personen
inreed. c
niet een veel grooter onheil veroor-
dan wanneer u ze ongeschonden be-
STAD /N 'tR/T1
geloopen en
\oe hoed 0Ree/=
STROOEtOP
"JlVAARTS VAN PC
1 E" OM
vuur van den ijver nog meer aan
zal. In den loop der week. Mgr.
Phllippopel.
van Voortplan-
groote aula der Pause-
-$en Mtesle-
het onderwerp: „Een
overeenkomst te een overeenkomst.” zei
nde voorwaarden kan men niet af
wijken. U hebt op zich genomen, die papieren
"Tvy1! HEH-
1REN RECHTER
CRi OER NET
LAATS INZIEN.
sandy; vodr
hij un'i vml
6}E°nog?h<j g
ZEI DAT mj ton
S VfUT ISCr
doel verder weg lag. Inderdaad, zU liep het
schoolgebouw voorbij, dat aan den buitenkant
van het dorp stond, en nam een weg die zich
door het veld slingerde. Zij vberdween steeds
verder in de duisternis. Ik liep op het gras naast
den weg om het geluid van mijn voetstappen
te dempen. Mevrouw Belden kwam bU een brug
en liep er over heen. Toen hoorde ik niets meer;
zij stond ongetwijfeld stil en luisterde. Omdat
ik haar niet uit het oog wilde verliezen, bootste
ik zoo goed mogelijk den slependen gang van
een boer na en bleef haar volgen. Ook ik be
reikte de brug.. Mevrouw Belden was er niet
meer. Ik was er van overtuigd, dat zij mij door
zién had en dat zij, door mij 'ver van haar huis
te lokken, alleen maar een gelegenheid gezocht
rod. om Hannah te laten ontsnappen. Ik wilde
juist naar huis teruggaan om mUn zoo onbe
zonnen in den steek gelaten wacht weer te be
trekken, toen plotseling een eigenaardig geluid
aan mijn linkerkant mi) stokstijf deed stil
staan. Het kwam van den kant van de rivier en
het leek of het veroorzaakt werd door het ge
kraak van een oude deur, die op haar verroeste
scharnieren draaide. Ik stapte over een heg en
liep in de richting waar het geluld vandaan
kwam. Het was stikdonker; voorzichtig liep ik
vooruit. Ik begon te gelooven, dat deze vervol
ging een wanhopige taak was, toen ik plotseling
voor mij. bij het licht van een bliksemstraal,
een oude loods zag staan. Aan het geklots van
bet water, dat heel dicht bij klonk, begreep ik
dat de loods vlak bij de rivier stond en dat Ik
dus genoodzaakt was om met de grootste voor-
„Ik zal u met een (nar woorden uitleggen
waarover het gaat. Ik heb een pak papieren in
mijn bezit, dat mij door twee dames gegeven te.
onder de uitdrukkelijke voorwaarde, het niet
terug te geven of te vernietigen, dan met de
mondelinge of schrlftelüke toestemming van elk
der beide partijen. Zoolang dit niet gebeurd,
mag ik het pakje onder geen enkel voorwendsel
uit handen geven.”
De bekende archeologische expeditie van pro
fessor Hlppolyte Boussac. welke expeditie on
derzoekingen verricht in de straat van den
Mldden-NUI, zou een zeer merkwaardige ont
dekking hebben gedaan. ZU heeft namelUk de
bedding gevonden van een kanaal, dat door
de oude Egyptenaren was gegraven om den Niji
te verbinden met de Roode Zee, met anderè
woorden, een voorlooper van het Suez-kanaal
De Egyptische galeien konden van dit kanaal
gebruik maken, om van uit de Mlddellandsche
Zee naar de Roode ^ee te varen. Uit de op
schriften en het oude beeldhouwwerk aan de
wanden van het kanaal ontdekt, blUkt, dat het
kanaal werd gegraven op last van een mach
tige koningin uit het tUdperk toen Mozes werd
geboren. Over deze belangrijke documenten zal
eerst dkn het volle licht kunnen worden ge
worpen. wanneer het Archeologisch Instituut
een volledig verslag over deze ontdekkingen zal I
kunnen publlceeren.
Gisteren kwam mUn vriend Pietersen mU
raadplegen. Nu ben ik altijd zeer gevleid als men
mUn meenlng komt vragen over paedagoglsche
moeilijkheden, en ik heb wel eens gedacht om
een bordje aan mijn deur te zetten met „pae-
dagogisch consulent" of „opvoedkundig adviseur”
of „psychologisch paedagoglsch consultatle-bu-
reau”. Wie weet wat het mU in deze benarde
tUden nog zou opbrengen! In ieder geval zou
het mUn vrienden en kennissen een zachte wenk
zijn om maar niet gratis te beschikken over mUn
tUd. aandacht en kennis met den aanhang van
consumptie met koekjes en sigaren. Gelukkig
heeft mUn vrouw mU van dit voornemen afge
houden. Ze had daar allerlei redenen voor, ont
leend aan haar ervaring met mijn practlsche
uitwerking van schitterende opvoedkundige
denkbeelden op mijn eigen kroost en bovendien
was ze er positief tegen. Hetgeen natuurlUk
overtuigend was, aldus vertelt een inzender in
de N. R. Crt.
Pietersen dan vertelde me, dat op het rapport
van zUn zoontje o,a. stond, dat zUn gedrag on
voldoende was. HU kwam me vragen, wat daar
aan te doen was.
„Steek eens op," zei ik, „dan zal ik probeeren
je te helpen. Is het gewone ondeugendheid of
iets van afwUkenden aard?"
„Ik weet het niet,” zei hU. „ze klagen er over,
dat hU lastig, brutaal, ongezeggelUk te. Thuis
hebben we ook dikwijls last met hem.”
„Wat heb je er aan gedaan?” vroeg ik.
,Jk neem hem telkens onderhanden, probeer
op zUn gemoed te werken, ik redeneer met hem.
HU is dan onder den indruk, tenminste ulter-
lUk, maar t duurt niet lang.”
„HU te toch niet op een Montessori-school ge
weest?”
„Neen. En zUn onderwijzer staat bekend als
een kundig man.”
„Ja vriend, dan zal hu nader psychologisch-
paedagoglsch onderzocht moeten worden. On
deugendheid, mUn waarde, te een zeer samen-
allen, tot Priester <-
„Gaat en onderwüst.de oogst te groot?
de arbeiders zijn weinigen. Bidt dan den Heer
oogsten, dat HU arbeiders zende in ZUn
weg naar de keuken. Een
hoorde ik een schorre stem
gestelde kwestie. Naarstige Duitschers hebben er
met onverdroten Uver dikke boeken over ge
schreven. WU moeten eerst nagaan hoe het met
de erfeUjkheld staat. Was JU ondeugend (of ben
je het nog?) of je vrouw*? Hoe staat het in dit
opzicht met de grootouders, de overgrootouders,
de bet-overgrootouders. Is hü ondeugend, omdat
hU niet-opdeugend wil zUn?”
Pietersen keek me schaapachtig aan. „Ik zal
je eens voorlezen, wat prof. Prwoskl zegt.”
Ik nam een deel van zUn „Klnderfehler”, een
standaardwerk in 53 deelen met vier registers
en sloeg het hoofdstuk „Ondeugendheid" op. „Ik
lees hier, dat de ondeugendheid in talrijke vor
men voorkomt. Er zUn 20 hoofdverschUnselen,
ieder weer in op zUn minst 15 onderverdeellngen
verdeeld. Tot nu toe heeft men 800 oorzaken
kunnen aanwUzen. De schrUver geeft verschil
lende methoden aan, die tot verbetering kunnen
leiden. Men kan echter niet tot de behandeling
overgaan, zonder eerst nauwkeurig te hebben
vastgesteld den lichamelUken toestand, het in
tellect, het gemoedsleven; verder moet het ge
zin. de school, de familie op tabellen worden ge
bracht ,en elndelUk.
„Ik wist niet, dat bet zoo moelUjk was.” zei
Pietersen. „Hoe lang zou het dan duren, eer er
iets aan gedaan kon worden?”
„Op zUn minst een half jaar. Het zal Je nog
een lieven dult kosten. Steek nog eens op.
HU stak nadenkend zUn tweede sigaar aan.
„Wat zou je doen, als het jouw zoontje was?”
vroeg hU-
Ik keek eens rond en schoof het gordUn voor
mUn paedagoglsche boekenkast. „Ik zal het je
zeggen. Eiken keer. als hU weer lastig is.
dan en hier fluisterde ik hem iets zachtjes
in het oor.
„Met de vlakke hand op zUn....?” vroeg hU
zacht.
„Juist.” zei ik, „maar vertel in ’s Hemels naam
niet, dat ik het je geraden heb, want dan ben
ik mün goeden naam onder de paedagogen
voorgoed kvAjt."
tal inwoners 14 millioen, terwUl de jongste
volkstelling heeft uitgewezen dat er thans 18
millioen Turken zUn.
De volgende volkstelling wordt In 1935 ge
houden.
merkte ze niet eens dat Robert geselschap had.
Een breede, borsche man stond aan zUn zUde,
die lóffelUke poging! trachtte te glim
lachen.
„Moeder!”
Het weerzien was allerhartelUkst.
Opeens kwam er een trek van zorgelüke ver
bazing op juffrouw French’ gelaat.
..Robert!" zei ze. „Wat te dat aan je pols?**
Om Robert’s rechterpols lag een dunne ste
vige ketting waarvan de einden onder den
mouw van zUn begeleider verdwenen.
‘„Weer nieuw werk, moeder,” antwoordde de
zoon. a
„Op het oogenblik ben Ik in dienst bij de
S
„Dat heb ik volkomen begrepen," sei ik. toen
ik zag dat zü zweeg.
PARIJS 20 Oct. (V. D.) Voor de eerste
maal hebben in rankrUk twee katholieke
geestelUken hun vliegbrevet gehaejl. Do
belde geestelUken bleken bU bet examen,
waaraan verscheidene andere leerlingen had
den deelgenomen, zelfs de besten.
bedelaarster
oogenblik
zeggen:
„God zal het u loonen!” hetgeen mU bewees
dat zü alles al binnen had.
Maar het maal was niet voldoende voor deze
vrouw, want ik hoorde dezelfde stem weer be
ginnen en om onderdak vragen.
„De schuur, mevrouw,” smeekte zü. ,X>f de
een of andere plaats waar ik geen wind voel!”
ZU begon te jammeren over haar ellende en
haar lUden. zoodat ik niet verbaasd was. me
vrouw Belden te hoorei', zeggen, toen zU weer
binnen kwam, dat zU de arme vrouw had toe
gestaan. om den nacht bU het vuur in de keu
ken dcor te brengen.
„ZU ziet er zoo eerlUk uit,” zei zü. „en dan,
de liefdadigheid te mijn eenige luxe zooals u
weet.”
Dit voorval had ons gesprek onderbroken.
Mevrouw Belden was naar de bovenste verdie
ping gegaan; ik bleef een oogenblik alleen,
peinsde over wat ik daarnet gehoord had en
vroeg mU af. hoever ik gaan kon. Ik was bang,
dat de weduwe de verleiding niet zou kunnen
weerstaan om de papieren, die aan haar hoede
waren toevertrouwd, te vernietigen. Plotseling
meende ik te hooren, dat zU voorzichtig naar
beneden kwam en
belanghebbende portU geholpen hebben.
J)e wet is hard,” zei ze, ..heel hard."
„Hier te het niet de wet die gebiedt, maar al
leen de plicht Draai de rollen eens om en ver
onderstel. dat de eer en het geluk van de an
dere dame afhangen van het bestaan dier pa
pieren!”
„Maar....**
„Een c—
ik, „en van
recherche,
mgn naast
is een oplichter,
dien ik naar de
gevangenis moet
brengen. Hü te
een beetje ge-
vaarlQk, vandaar
dat we geboeid moeten gaan. Op die manier
kan hU nooit wegloopen. En kUk maar eens.”
hU haalde een politiepenning te voorschUn
„hier te mUn penning. Die krijgen de re
chercheurs altUd.”
In jjuffrouw French’ oogen blonk onverholen
bewondering en tevredenheid, die slchts werd
getemperd door het feit dat in dit geval Ro
bert spoedig weer weg zou moeten Samen wan
delden ze het station uit, de barsche man aan
Robert’s zUde. Voor het gebouw namen ze op
nieuw afscheid, waarna de beide mannen in
een gereedstaanden auto stapten.
Juffrouw French wuifde haar zoon tratsch na.
In den auto ondertusscheri gaf Robert French
zUn begeleider den polltiepéni>lng terug.
„Bedankt hoor,”' zei hU. ,Ae hebt me mooi
door de moetlUkheld heengel
De rechercheur probeerde
irt een vriendelUke plooi te brengen -.en
klaarde dat het niets om het lUf had.
In het Zuid-Slavteche gebied Ilka te na be
ëindiging van den oorlog een vreemdsoortige
nUverheid ontstaan, namelUk het winnen van
olie uit de fossielen van vteschen, die meer dan
3000 jaar geleden zUn gestorven. Aan den voet
van den berg Plesjlvltza zUn uitgestrekte bed
dingen met fossielen van vteschen gevonden,
welke een overblUfsel moeten zUn uit de dagen,
toen dit gebied nog door de zee was bedekt.
Eenige jaren geleden ontdekte men, dat uit
deze fossielen een olie kan worden gewonnen,
welke zich bUzonder goed leent voor medische
doeleinden, zooals het heelen van brandwonden,
rheumatiek-verzachting en voor andere kwalen
TUdens den Russisch-Japanschen oorlog werden
door het Japansche leger groote hoeveelheden
van deze olie besteld én in hospitalen en aan
het front gebruikt. De olie uit deze fossielen
werd vroeger in Dultschland gewonnen, doch
sedert den oorlog te een fabriek Ingericht in
Zuid-Slavië, namelUk te Bithatsj en de vraag
naar dit genezend product neemt gestadig toe.
.Ja, en ook als mensch. U hebt geen keus.
Als u zwichtte voor het verzoek van een der
partUen. dan zoudt u misbruik maken van het
vertrouwen der andere. Het feit, dat het be
waren van die papieren u nadeel kan berokke
nen. ontheft u niet van uw belofte; trouwens, u
weet niet zeker of de beweringen van de par-
tU. die belang heeft bü de vernietiging, juist
zUn. Weet u. of u door 7 vernietigen van die
papieren
zaakt, i
waart?”
„Maar de omstandigheden? De omstandig
heden wijzigen het geval; kortom, ik vind dat
de wil van de partU die er het meeste belang bü
heeft, den doorslag geeft, vooral daar er tus-
schen de dames een oneenigheld te ontstaan, die
het verkrUgen van de toestemming van de an
dere bUna onmogelUk maakt.”
.Jiiettemin hebt u niet het recht, om die pa
pieren te vernietigen, moet ze bewaren, me
vrouw Belden."
Ze boog het hoofd: bUjkbaar zou ze graag de
.Maar nu heb ik van een van de dames, die
bet meeste belang heeft bij deze zaak, een be
richt ontvangen waarin zij mU aanspoort om
in het belang van haar veiligheid die papieren
zonder uitstel te vernietigen."
„En nu wilt u weten, wat uw plicht te in dit
geval?"
■Juist."
„U moet ze bewaren totdat u ontslagen wordt
van uw verplichting, zooals dat te overeenge
komen; dat wil zeggen, door de toestemming
van de beide partUen.”
Jte dat uw meenlng als advocaat?**
zichtigheid voetje voor voetje vooruit te gaan.
Plotseling drong er licht door een kier van het
gebouwtje. Ik keek er door en zag. dat mevrouw
Belden eerst de zoldering en daarna den bodem
van de loods onderzocht; ten slotte haalde zü
een blikken doos van onder haar omslagdoek
te voorschUn en zette die op oen grond. Het
zien van die doos maakte mU duldelUk. wat de
reden was van deze nachtelUke wandeling: me
vrouw Belden ging verbergen wat zU niet durfde
vernietigen. Dit stelde mU gerust en ik was
juist van plan om weg te gaan, toen de luci
fer, die zü in de hand hield, uitging. Terwijl
ZU een anderen aanstak, bedacht ik dat het be
ter zou zUn als zU mU niet zag; mijn onver
wachte verschijning zou haar achterdocht kun
nen opwekken en het welslagen van mUn on
derneming in gevaar brengen. Het beste zou
zUn. te wachten tot zU wegging en dan te trach
ten de doos te bemachtigen. Het duurde nog
tamelUk lang vóór zU verdween. Ik werd onge
duldig en was juist van plan om mUn schuil
hoek te verlaten, toen ik haar elndelUk zag.
Aarzelend aanvaardde zU den terugweg. Toen ik*
dacht dat zU mij niet meer kon hooren, ging
ik op mUn beurt de loods binnen. Het was er
pikdonker; maar gelukkig had ik lucifers bij
tr’
bewaren onder zekere voorwaarden, en nu bent
u ook verplicht, u daaraan te houden.”
„Ik geloof dat u gelUk hebt,” gafmevrouw
Belden elndelUk toe.
TerwUl ik haar gadesloeg, dacht Ik bU mU-
zelf: als ik Gryce was of F., dan zou ik dezen
stoel niet verlaten, voor ik wist hoe de namen
van de twee partUen zUn en waar men die be
langrijke papieren verborgen heeft.
Ongelukkiger* Us was ik noch de een noch
de ander; Ik kon alleen maar over dat onder
werp door blUven praten, In de hoop dat me
vrouw Belden iets zou los laten, dat mU zou
kunnen helpen. Ik wilde juist verder vragen,
toen een vrouw, die van de binnenplaats van
het aangrenzende huis kwam, mün aandacht
trok. Haar lompen en haar ruw uiterlUk we
zen er op. dat zU tot de zwervers behoorde,
waarover wU aan tafel gesproken hadden. ZU
kauwde op een stuk brood, dat zU weggooide
toen zü op straat kwam; de scherpe voorjaars
wind blies in de vodden, die haar tot kleeren
dienden en liet de stukgeloopen schoenen zien,
die met modder bedekt waren.
„Daar te een klant,” zei ik tegen mevrouw
Belden.
Het was alsof mün gastvrouw uit een droom
ontwaakte. Zü stond langzaam op, keek door t
raam en zei. toen zü de zwerfster zag:
.Arme vrouw! Zü verdient wel een aalmoes.
Maar vanavond kan ik niet veel voor haar doen.
Zü moet zich maar tevreden stellen met een
goed maal.”
Toen ging zü naar de voordeur en wees de
ome bereidt zich voor, om den aanstaan-
M den Missie-Zondag tot een succes te ma-
ken. Het Secretariate Mteslonario Dioce
sane, di Roma heeft een aanzienlUk aantal gra-
tte-toegangs-blljetten voor het Ethnographlsch
Mlssle-Museum over Rome verspreid. GelUk
men weet, bevindt zich dit Museum In het Pa
leis van Lateranen, waar het. na de Vaticaan-
sche Mtesie-Tentoonstelllng in het jubeljaar
1925, op last van Plus XI werd Ingericht, om
een b«*Id te geven van het godsdienst- en be-
schavings-peil der volken, waaronder onze mis
sionarissen werken, van hun moeitevol missio
narisleven en van deh vooruitgang van het be-
keeringswerk.
Van deze toegangs-biljetten werd vooral Zon
dag IJ een zeer druk gebruik gemaakt. In de
verschillende zalen van het Museum stonden
missionarissen gereed, om .de noodlge verklarin
gen te geven, die gretig werden aanhoord, en
Jong en oud onder suggestie brachten.
De indruk, dien dit Museum maakt, te mede
toe te schrUven aan de uitmuntende
schikking van het geheel De eerste zaal wordt
bUna geheel ingenomen door een gróót plastiek
vanMiet Heilige Land, waar onze Verlossing een
aanvang nam, en Christus’ woord heeft geklon
ken: „Gaat en onderwUst alle volken". Vanuit
Jerusalem richtte de Kerk haar schreden naar
Kleln-Azié, Noord-Afrika. Rome....l Volgende
zalen en gangen leveren een epigrafteche en ar
tistieke documentatie van dat apostolaat: In
scripties uit de eerste eeuwen der Kerk,
cofagen met voorstellingen, ontleend aan
Oud- en Nieuw-Testament en symbolische tee-
kens, fresco’s, die de leer der Kerk in beeld
brengen.... evenzooveel vruchten van oud-
chrtetelUke Missie-actle en Missie-propaganda.
Uit het Romelnsche Rijk zendt de Kerk ook
naar de Barbaren haar missionarissen. Au
gustinus, Bonifatius, Cyrillus en Methodius en
geen volk kan weerstaan: Angel-Saksers, Ger
manen. Slaven zU moeten zich gewonnen geven
voor het licht en de liefde van het Evangelie.
En als straks het genie van Christoforo Colombo
voor het Kruis nieuwe wegen heeft geopend,
zullen Franciscus van Assisi. Dominicus de
Gusman en Ignatius van Loyola en zooveel an
dere geloofshelden, der Kerk een nieuwe pha
lanx vurige missionarissen leveren.
BU het doorloopen der zalen van het Late-
raansche Mlssle-Museum volgen wU hen op
den voet. Achtereenvolgens trekken wU door
Indië. Indo-Chlna, Mongolië en Tibet, Japan,
Korea. China met hun duizendjarige bescha
ving; dan, na de zaal der Pausen, waar het
Verdrag van Lateranen werd geteekend, mede
om de vrijheid van missioneering te beveiligen,
volgt de zaal der martelaren, waar schilderijen
en voorwerpen getuigen van zelfvergeten mte-
sieUver tot den dood. Volgen dan zalen, gewUd
aan bet missieleven in Oceanië, Australië. Afri
ka met hun primitieve cultuur, zalen ook voor
de uitgestrekte gebieden van Amerika, waar de
missionarissen onder de Indianen zwoegen, za
len, waar In breede vitrinen de vruchten zUn
neergelegd van de wetenschap, den arbeid en de
edelmoedigheid van ben. die alles verlieten voor
den triomf der ware beschaving, voor de uit
breiding der Kerk, voor de glorie van God.
BU den uitgang van het Museum staat in de
Cortile van het Paleis, een reproductie van Be-
naglia’s enorm Christusbeeld, dat de facade der
basiliek van Lateranen. de basiliek van den
Allerheiligsten Zaligmaker beheerscht. Met
sprekend gebaar schUnt het zich te richten tot
des 2~'
wUngaard.”
Het Ethnographlsch Mlssle-Museum In het
Paleis van Lateranen te een aangrUpend stuk
Mlssie-propaganda.
En om het
te wakkeren
Carlo Salotti. Aartsbisschop van
Secretaris der H. Congregatie
ting des Geloofs in de c-t?
lüke Gregoriaansche Universitett.
Conferentie houden over f t
beschaving, die ten onder gaat, en een b&cha-
vlng, die geboren wordt." Ook voor deze rede
zUn. door de Azione Cattollca Italiana, de ult-
noodlgen bU honderdtallen verspreid.
Een Missie-Zondag. die zóó werd voorbereid,
belooft een moot succes te worden.
d- verzekerinasvoorwaarden tegen QIHHÏ bU levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door Z "TEt>U een ongeval met Z 9C/J vertle» ™n een hBnd f 1 9C verlies van een Z Eft t>U een breuk van Z Z/3 bU verlies van 1»
Alle Q.bonné>S ongevauen1 razekMd voor eender voegende ultkeertngen I OUUU.- verlies van belde armen, béide beenen of belde oogen I /□(/.-doodelyken afloop I een voet of een oog f lduim of wij.vlnger I DU,-been ot irmf‘IV.- uulttm vinger
uffrouw French las, zeker voor de vierde
maal, het korte briefje, dat haar zoon ge
zonden had.
„....Morgenavond kom ik om zeven uur met
den trein uit Lyon aan. Ik weet echter nog niét
hoelang ik in ParUs kan blUven. Dat hangt
van het werk af. begrUpt u. Komt u aan het
station om me af te halen. Robert?”
,Ja." zei ze dan glimlachend tot den kruide
nier Marquet. „t Is altUd een echte trekvogel
geweest, die zoon van mU- Maar een goede
jongen, hoor! Daar gaat niets van af. Het te
alleen zoo jammer dat hU zoo weinig thuis kan
komen. Dat te voor een moeder niet plezierig.
Maar morgen komt hU naar ParUs.”
Marquet leunde breed-uit over zUn toonbank.
„Zou hü lang blUven?" informeerde hü.
Dat weet hU zelf ook ‘nog niet," antwoordde
juffrouw French. „Dat hangt van zUn werk af."
Marquet streek met de hand over zUn lippen
en zette een zeer wUsgeerig gezicht.
„Zeker drukke zaken,” veronderstelde hU- .J».
Ja. dat te tegenwoordig de mode. Ze hebben mü
eens verteld dat er meer zaken gedaan worden
in den trein dan in de winkels, maar ik zoil
er toch niet voor te vinden zUn, juffrouw
French. Er gaat bU mU niets boven een stevig
huls en een gezelligen leunstoel bU de kachel.
Wat u!”
Juffrouw. French trachtte haar zoon te ver
ontschuldigen.
„Het komt allemaal door zUn werk.” verklaar
de zU. „Vandaag werkt hU hier en morgen weer
ergens anders. Van alles pakt hU aan, om aan
gens anders. Van alles pakt hU aan, om aan
den kost te komen en ik moet zeggen. hU ver
geet nooit om mU jeld te sturen. Hoeveel jon
gens zouden dat maar op zUn beloop laten?
Maar zoo is hU niet. NBolt Vergeet hU zUn oude
moeder, ook al heeft hü weinig tUd om haar
te bezoeken.
Ik geloof vast dat er nog eens een groot man
uit hem zal groeien, meneer Marquet. Ja. waar-
lük. een groot man, want zóó flink als die jon
gen zich door de wereld slaat! Daar is geen
voorbeeld van. HU denkt haast aan niets an
ders dan aan zUn werk. Steeds zit hU te cUfe-
ren en te rekenen en met allerlei groote lui
komt hU in aanraking. Dat belooft wat, meneer
Marquet. dat belooft heel wat! Vandaag of
morgen zie je mUn zoon nog eens in den senaat
verschUnen of zoo iets. Het zou me heelemaal
niet verwonderen."
Meneer Marquet knikte.
HU was een beetje onder den Indruk gekomen
van juffrouw French’ gepraat. Ze geloofde het
zelf zoo vast, dat het voor haar geen moeite
was om een ander van de waarheid ervan te
overtuigen.
„Nu breng hem maar eens hierheen", zei Mar
quet. „Ik wil wel eens kennismaken met hem".
Juffrouw French beloofde dat, ofschoon ze
niet wist over hoeveel tUd haar zoon bU zün
bezoek beschikte. De middag verliep voor haar
In een biUde spanning. Ze had het druk, want
er viel nog zoo veel te doen, te ordenen, te
rangschikken. Als je zoon maar eens een enkele
maal naar huls komt moet je hem ook goed
ontvangen, was haar oordeel. De klok leek den
heelen dag stil te staan, maar tenslotte werd
het toet). tUd om naar het station te gaan.
Was het te vroeg? Zou ze lang jnoeten
wachten? Ja, maar een half uur te vroeg was J
beter dan een halve minuut te laat.
Ze stond verloren in de drukte óp het perron.
Om haar heen liepen haastige menschen.
wagens met bagage rolden behendig door de
volte. Een locomotief vulde de hooge overkap
ping met witten stoom. Treinen rolden af en
aan. Signalen weerklonken.
Ze had een veilig gevoel, want bU vier ver
schillende functionarissen had ze vooraf gein- i
formeerd waar de trein zou aankofnen en de
mannen hadden alle vier hetzelfde antwpord
gegeven. De klok zou ze zelf in het oog houden.
Minuut op minuut versprong de groote wijzer.
Juist op het vastgestelde tUdstip rolde met
donderend lawaai de trein het station binnen.
Portieren vlogen open, kruiers schoten hulp
vaardig toe. De reizigers stapten uit.
Juffrouw French liep langs den trein, zoe
kend, speurend.
Daar! Daar was hU! Robert!
In de eerste blUheld van het weerzien
tOAT Ti VREEND. 'X
O/E HOED CH2/j£t 1
een kjlone~rer vee'
TROON OPWAARTS,
PLAATS waae.
^se DE T^OOTVONDEN
(KUK EENS
JONCiEMS, dasq
ORNEr'pEROEP ^OE
VAH OEN RECR- \XE_0E
r&.