dynamiet en pacifisme I u&Aaal uan den dag ZADELHOFF 11'41 DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS 8.23 I GELDERSCHE ROOKWORST MERK Vermoedens Alle abonné’s ongevallen Trein MAANDAG 23 OCTOBER ALFRED NOBEL De Nobelprijzen ich Alfred Nobel Een vulkaan in de sneeuw N Van stad tot dorp Jonge atoomsplitsers DOOR ANNA K. GREEN Een herdershond als stierenvechter Een inbraak bij den president Gevaarlijk jacht* avontuur Honderd jaar geleden werd de groote ingenieur te Stockholm geboren HET GEVAL LEAVENWORTH k f -X --- MÉ?\ IP ^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL INDERDAAD IETS FIJNS PRABtflAvArMVALKEnBURG'S mLEVERTRAATI T-LEEUWARDEN* 4 t •-'V yvc Want behendig op Deze Een In vanmorgen?” vroeg lelijke IN, -c. 4 *ng •DC •DC an* ang ang ang ang ang n uni heeft 10-ja- Sherlock Holmes of een Karl May noodig om hem In zijn schuilhoek te snappen. wat den rge- toms oordt uur, peeJt- van de ieten e.... van Ro- zma A. reur cto- ver- rar- zün In 1865 op- het :er Ge- een iden. Ik antwoordde ontwijkend en zü haastte slch de kamer uit om het huis te gaan sluiten. Ik wachtte even op haar, maar zü kwam niet meer terug. Zü was waarschijnlijk bang om zich te verraden en was maar naar boven gegaan. Dit verheugde mjj ten zeerste, want ik moet be kennen, dat ik dien avond alleen maar naar rust verlangde en ik verschoof de zorgen tot den volgenden dag. Zoodra het onweer voorbij was, ging iknaar bed en viel spoedig in een vasten slaap. zeggen.” wil." „Je zult je betrek - ft we ach- een 1 Uit zün esef- eren r we een i ronds oerlng Minis* haar afdbe- J. A. Jr., 3chie- uiem, Idme- a ge- zUn jhr.' orck i In atTkropen voorbij; eindelijk sloeg het Juist bij den laatsten slag werd er ar van de binnenplaats geklopt. Een ende de keuken binnen en riep met h: „O. mevrouw Belden! Vader heeft Kom gauwl” 'Olks- naal" schei: derr- u naar e-Com- allsten- den. n met; n. Dem dheid de imen- erva- üheld t be leden i der ver is in este- van i; rzie- □zen, ;ebo- Itne- voor S te over: den?" ïlsme, eceptie loofd- i ge er van t voe- üiiimiiniiminiini^7jRj4 PERL 0 iiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimNiiiiniiiiiminiiiiiiiHiiiiiiiiiiiHc Het dl man, die Ze reisden vhe Niet zelden ws het jonge meisje, wier lieftallig gelaat gaande weg een onultwischbaren Indruk op den Jongen man maakte. Zü en- All gingen weldra vriend schappelijk met elkaar om; ze begrepen elkaar. „Vind je het niet vreemd?” vroeg ze eens, toen ze op een Kasselboot '■van Dover naar Calais stoomden, „dat dit alles zoo moest ge beuren? Als ik niet op een bananenschil uitge gleden en gevallen was, zou ik je nooit gekend hebben.” Drie jaar na hun eerste kennismaking wer den se man en vrouw, maar niet dan nadat op haar uitdrukkelijk verzoek haar vader hem als 'P£ COMMISSARIS WEET NATUURLIJK \oHDE KN/ER MTED^TnIK^MTEN \WES7EN VAN DE STAD'DE RECHTER WAS VOCH EEN MIJL NN OOSTEN AAN'7 VISHrlM bl MENXHEN SCHIJNEN76 DENKEN DAT LATEN WE NAAR ONZE BOOT GAAM. OP VOCK HAAR T76N RECHTER Captain Ritchie, die in Kenya gestatlonneerd is als hoofd-jachtopziener, beleefde een onaan genaam jachtavontuur bü de poging een booa- aardigen rhinoceros, die den menschen vrees aan joeg, uit den weg te ruimen. Toen Ritchie naar het dier zocht stond het plotseling op een afstand van 8 voet voor hem en viel verwoed op«hem aan. Ritchie schoot tweemaal en sprong op zU. HU kwam echter te vallen en het woe dende dier stiet hem met den kop-ongeveer 10 voet verder. Tenslotte wilde het toeval, dat Ritchie iets vond, om zich achter te verber gen en de rhinoceros stormde in vollen galop over hem heen, gelukkig zonder hem te raken. Toen Ritchie opstond vond hU het dier on geveer 200 meter verder, en het was dood. „Je hebt rust noodig, m’n jongen, je bent een beetje overspannen. Ik moest, dunkt me, den dokter maar eens laten komen." ,jk ben zoo gezond als een vlsch, maar u begrUpt me niet; nog eens, moeder, ik mankeer niets. Nu ga ik even uit. Tot straks.” „Ga Je naar ’t kantoor?” „Dat weet ik nog niet.” All zette z'n hoed op en ging de deur uit. Z'n moeder schudde het grUze hoofd en ^eek hem bezorgd na. Buiten gekomen, wandeld All Bums met lich ten Step verder. Aan de gevolgen van z’n „spü- goed vernietigd zün. Ik heb den wensch van Mary vervuld en niemand zal mU kunnen la ken." Ik wachtte niet langer om nog meer te hooren. Toen ik thuis kwam, keek ik allereerst of de zwerfster geen misbruik had gemaakt van mün afwezigheid om het huis leeg te stelen; daarna ging ik naar mijn slaapkamer om eens naar de bewuste doos te kijken. ZU was van blik en zorg vuldig afgesloten. Haar gewicht overtuigde mü er van, dat er alleen maar papieren in waren, waarover mevrouw Belden mü gesproken had; ik zette de doos onder mijn beo en ging toen weer naar het salon. NauwelUks zat ik en had een boek genomen, toen mjjn gastvrouw binnen kwam. „Wat een avond I” riep zü uit, terwijl zU haar hoed afzette. „Het weerlicht en er staat een huis in brand. Het is vreeselUkl Ik hoop dat de eenzaamheid u niet te zwaar gevallen is. Ik had een afspraak, maar ik dacht niet dat ik zoo lang zou wegblUven.” :hzelf besloot hü zich naar het i te begeven. Voor het paleis staat altijd een schildwacht. Bovendien zijn daar nog de muren en hekken, die men moet M- Athene had de jonge, veelbelovende Hen- ric Aleksandras geld noodig, en hü besloot in deze behoefte door diefstal te voorzien. Na rUP beraad met sdc regeerlngspalffls De mlnut acht uur.l aan de del jongetje i schelle steg een aanyU DERDE HOOFDSTUK De verdwenen getuige „Mijnheer Raymond I” MUn naam werd zacht en voorzichtig ultge- sproken. Dat deed mU ontwaken en ik richtte L mU op. Het werd al dag en zoodoende kon ik in de opening van de deur, die naar het salon leidde, het gezicht van de bedelares onderschel- I den, die mevrouw Belden den vorigen avond had binnengelaten. Ik was boos en wilde haar dan ook wegsturen, toen zü tot mijn groote ver- basing een rooden zakdoek uit haar zak haalde. De zwerfster was F! l .Jjeee dit,” zei hü vlug en gaf mU ’n briefje. Zonder verder iets te zeggen, ging hü uit de kamer en sloot de deur achter zich. Ik ging haastig naar het raam en bij het eerste licht van den dag las ik de volgende regels, die haas- I tig en slordig waren neetgeschreven ZU is hier; ik héb haar gezien in de kamer. - die op het bUgaande plan door een kruisje is aangegeven. Wacht tot acht uur en ga dan naar boven. Ik zal wel een middel vinden om me- vouw Belden uit huls te lokkeri, BU het briefje was deze teekening. City gereisd. het vrije Engeland,” zenuwachtig z'n das vast te maken, „en beien” dacht hU niet. Op t oogenblik was hU vrU- Wat later zou gebeuren, was van later zorg. Vandaag was hü vrü, zoo vrü als een vogel in de luchtl Welgemoed wandelde hU dus verder, toen hU een jong meisje tegenkwam, wier voorkomen hem trof door haar zelfbewuste houding, haar knap gezicht en vrlendelUken oogopslag. AU zelf was wat men een knap jongmensch noemt. Misschien zag het meisje dit ook, toen ze „en passant" een blik op hem wierp. In elk geval zag ze op dit oogenblik niet de bananenschil, die de een of andere etende wandelaar daar had neergeworpen of laten vallen. ZU trapte er op, gleed uit en viel, zoo lang' als ze was op den grond. All haastte zich haar te helpen. HU beurde haar op, maar kwam tot de bevinding dat te zich niet op de been kon houden. Ze had haar miimunmm. [mvnheer m* WH7 HET WAAR- SCJWNUJK M T DE RLM \TER OrEft IETS AAN 7 PlEREREN HAi EN EA EEn E/ND AAN bE I \61AAKT NEE£T^/ bij een breuk van 'been of arm passeeren voor men de brandkast bereikt, ver der moet men het personeel en andere huis- genooten ontloopen. Maar door deze hindernissen liet Aleksandroe zich niet storen. HU voelde er ook niets voor 's nachts uit zUn bed te komen om de zaak op te knappen. Liever ging hU 's middags. BU klaarlichten dag klom hU dus over de muren, wrong zich door hekken en was binnen, waar- bU men nog in aanmerking moet nemen, dat hU de hoogte verkeerd had berekend $n ergens met een luiden gil van een schutting plofte. Maar niemand stoorde hem. De wacht was juist bezig met de siësta. Henrlc nam mee wat bU dragen kon, wandelde door de voordeur na*r bulten en ging ’s avonds uit. Van buurtbewoners vernam men later, dat Aleksandroe de dader was. De jongeman zelf heeft zich op den Balkan verstopt en er zal een zUn Velen dachten, Zuiver om behc Zoadat thans een ken, toen Ik mUn lucifer liet vallen. Ik betreurde mün onhandigheid, maar ik was vastbesloten om op goed geluk te tasten naar wat ik gezien had; ik stek mUn arm In het gat en haalde er het voorwerp uit, dat mUn nieuwsgierigheid had opgewekt. Het was de doos! Ik was tevreden omdat ik mU niet te vergeefs had Ingespannen, en mUn eenige gedachte Was. zoo gauw moge- Ujk weg te komen, om nog vóór mevrouw Belden thuis te zUn- Zou dat mogelUk zUn? Dan zou ik haar voorbU moeten loöpen. Zou zU mU dan niet herkennen? Ik dacht dat het wel de moeite waard was, het te probeeren. Ik bereikte den grooten weg en stapte flink door. Een poosjp liep ik zoo zonder iemand te ontmoeten. Maar plotseling stond ik bU een bocht van den weg tegenover mevrouw Belden die, midden op den weg staande, achterom keek. Eenlgszins in de war liep ik schichtig voorbU. omdat ik bang was dat zU mU aan zou hou den. ZU liet nTU voorbU gaan zonder een woord te zeggen. Verbaasd omdat zU geen notitie van mU had genomen draaide ik mjj om en begreep oogenbhkkelUk de reden van die eigenaardige houding. De loods stond in brand! Kort, geleden is er te Londen een büeenkomst geweest van natuurkundigen uit geheel Enge land. waarbU de beroemde lord Rutherfouj en de nestor der Engelse he physica, de 82-jarige Sir Oliver Lodge, tegenwoordig waren. De voor naamste bedoeling der vergadering was de hul diging der jeugdige geleerden, wier leeftUd ge middeld minder dan dertig jaar is. Sir Oliver Lodge merkte op, dat deze jonge mannen in de laatste achttien maanden meer tot de kennis van het atoom hebben bUgedragen, dan dege nen. die zich met de studie in kwestie de voor bijgegane vUf-en-twintig Jaar hebben bezig gehouden. „Als we bU de 5 millioen wolt zUn aangeland,” zei lord Rutherford, „dan zullen we ieder element kunnen ontbinden.” leder mensch wtiagt graag een kansje, leder meent zich steeds wat mans, Ook al heeft een buitenkansje Inderdaad geen schijn van kans! Want een kans is gauw verkeken Sn het is ook teer gewoon, Bij üw kansje ziet een ander i Juist zijn eigen kansje schoon! f Velen dachten met strapèrlo, ËOf zegt u soms straperló? Want d^ uitspraak en de winstkans f Schijnen allebei zoo-zoo, kijk het gaat hier endigheid, --- ccn prachtigsjcansje Bij dit spel geen twijfel lijdt! Want behendigbij zoo’n vleitaal Is het toch nog steeds je ddt, ■ËDat geen mensch zijn eigen krachten Ooit behendig onderschat! 't Is ook inderdaad gebleken, Dat behendigheid ook hier Wel bestond.maar toch voomaam’lijk Aan den kant van den croupier! Daarom is het spel verboden! Dit beduidt nu op z’n minst. Voor dengeen, die moet verliezen. Voor dit keer: zijn eerste winst! - MARTIN BERDEN. (Nadruk verboden) 'teleHOOR WETEN H/E 7 EENS OF H'J VERDRONKEN M1EB JE DAT GEHOORD JVA N WNNEER NACK' VRJ HEEF7 LOü OOLcARS \uiTG6UWE0.AAN HETfL I7HHH7/NOFH KAN6EH WEIKE TOT OPHELDERING T(jEVAL LEIDEN^, Een Amerikaansch viegenler is er in ge slaagd, een serie merkwaardige luchtfoto's u. Ik snelde toe; mUn gastvrouw leek erg in de war. „Een arme houtzager heeft een aanval ge kregen,” zet zU, „en nu komt men mij balen. Wilt u als het u blieft op het huis passen terwijl ik weg ben? Ik zal zoo gaitw mogelUk terug komen." En zonder mUn antwoord af te wachten, nam zU haar omslagdoek van een stoel en volg de den jongen naar bulten. Oogenblikkehjk heerschte er een doodsche stilte in huis. Ik voel de een vage angst over mU komen. Het leek mü. alsof ik niet de kracht zou hebben, om uit de keuken te gaan en de trap op te loopen. En toch verlangde ik er naar, de waarheid te we ten. Toen ik eenmaal op de trap stond, verdween mijn angst en maakte plaats voor een groote nieuwsgierigheid. Ik opende de deur bovenaan de trap en stond in een rujme slaapkamer, klaarblijkelijk die van mevrouw Belden. Ik liep naar de deur die toegang gaf tot het vertrek, dat op het plan van F. met een kruisje was aan gegeven. Ik luisterde scherp. Er kwam geen ge luid uit de kamer. Ik draaide den knop om en wilde naar binnen gaan, maar de deur was op slot. Ik keek door het sleutelgat, maar zag niets. Toen herinnerde ik mU, dat ik op het plan ge zien had. dat er aan den anderen kant van de trang nog een tweede deur was. die toegang gaf tot ditzelfde vertrek. Haastig liep ik om. Ook deze deur was op slot. bU verlies van 'll anderen Vinger Uitvinding van explosieve stoffen. Hun cl.; lucces behaalden zU in 1862, toen Alfred 'een dosis nitro-glycerine maakte, welke aanleiding werd tot de oprichting van een fabriek voor Ik begreep dat die brand mUn werk was: de lucifer die !k had laten vallen, was er de oor zaak van. Ook ik keek naar de vlammen die hoog oplaaiden. Dit schouwspel boeide mU zoo, dat ik èr mevrouw Belden door vergat. Maar plotseling hoorde ik haar halfluid in zichzelf mompelen: „MUn hemel, dat was mUn "bedoe ling niet. Toch ben ik blU dat de papieren voor AR- f LR BEDRUP MAAR N/E7 DA 7ZE AUE- 1 'E REUJ 'MAAL INDE VERkEEWE RICHTING N>EKEa\ ZJE ZEGGEN ALLEN DA TZ'N (3007 TEN WÈy\ TEN VAN DE STAD M VASTGELOOPEN MAAR H'J GING IN (MSTELIJK6 RKH7/NG VISSIREO SAKKERUZO7, /H ZOü WEL EEN) WHlEA WETEN, OF OF COMMISjARIS DATWEEl voor zUn geweten, lUkt ons een ietwat fantas tische veronderstelling. Nobel was het type van wat wij populair noe men: de zwerver. Geen zwerver der wetenschap, maar een man, die reeds als jongen van zeven tien jaar er op uit trok, gedreven door de weten schap en den reislust. Allereerst trok hem Ame rika aan. dan Rusland, yaar hU verbleef tot na den Krim-oorlog. Dan volgt FrankrUk, waar 1»U op aanbeveling van Napoleon III een ton ^|jps krUgt van een bankier. Het ging vlot, maar spoedig kwamen de be zwaren in den vorm van klachten over de ge varen die zUn fabrieken temidden van andere hulzen opleverden. HU fabriceerde toen op het water. Een boot was zUn laboratorium en zUn fabriek. En zUn gevaarlijke boot trok zeer de aandacht op het Malarmeer. ^>e Duitschers. minder angstig uitgevallen, bouwden een fabriek, waarvan Nobel de leiding kreeg en zoo volgde de verdere reeks. Het liep intusschen niet zon der ongelukken af. Een paar fabrieken, onder andesa—d»-Dultsche, zUn in de lucht gevlogen. Enkele ernstige ontploffingen van scheepsladin gen en zelfs een ontploffing in de bagage van Nobel in een Amerikaansch hotel deden de we reld opschrikken en spoedig weigeren alle ha vens het dynamiet den toegang Een merkwaardige bUzonderheld vinden wfe in het feit, dat de secretaresse van den grooten uitvinder.... Bertha von Suttner was. de warme pacifiste, schrUfster van .De Wapens neer”, die. naar men. niet ten onrechte ver- moedehjk. aanneemt, Nobel heeft overtuigd van het belang van een vredesprUs. Van zUn dyna miet hangt Inderdaad de vrede niet af. De menschheld vocht reeds eeuwen voordien. En hoe! Daarom gunne men Nobel den eeretitel van nobel pacifist. ||38 1 Ik stak er een aan; hü was al opgrtirand eer ik de plaats had kunnen ontdekken, waar de doos stond, daar ik niet wist waar ik precies moest zoeken. Toen eerst besefte ik de moellük- held van mün taak. Mevrouw Belden had op baar gemak het gedeelte van de loods uitge vocht waar zü haar doos zou verbergen; ik daar entegen had niets, waarop ik mün onderzoek kon baseeren en ik zou heel wat lucifers noo dig hebben. Ik verbruikte er inderdaad een aan- zienlük aantel. Met op één na den laatsten lucifer ontdekte ik, dat een van de planken van den vloer een beetje uitstak. Ik had nog maar één lucifer! En ik moest de plank weghalen, onderzoeken wat er ondei lag en, als de doos daar lag. baar wegnemen. Ijc wilde mijn laat sten lucifer niet verspillen en knielde daarom in het donker neer om de plank te onderzoe ken. Zü was niet vastgespükerd. De drukte er met mün volle gewicht op, trok haar naar mü toe en gooide haar opzü Toen •tak ik mün laatsten lucifer aan en keek in het Kat. dat ontstaan was. Onderin zag ik iets •en steen of een doos dat ik juist wilde pak- de vereekeriagzvoorwaarden tegen Z bU levenslange gebsele ongeschiktheid tot werken door Z 7</J bU een ongeval met Z 9C/1 bij verlies van een hand Z 9C o« verlies van een SngevaUen1 veraekèra voor een der Volgende ultkeertagen T öUUU,verlies van belde armen/belde beenen at belde ooged I □(/.-doodelUken afloop I een voet of een oog I duim of wijsvinger te hooren loopen. Zeer opge- weer naar bed; te zelf der tüd echter was ik zeer opgewonden bü de gedachte dat ik weldra het meisj^ zou zien, dat, zooals Ik alle redenen had om te gelooven, het geheim van den moord op münheer Leavenworth kende. Tevergeefs trachtte ik weer'in te slapen en ten slotte gaf ik het maar op en bleef liggen luis teren naar het ontwaken van het huis en zün omgeving. P. had de deur achter zich gesloten en ik hoorde mevrouw Belden dus niet naar beneden komen. Maar duidelük hoorde ik haar kreet van verbazing, toen zü zag dat de keuken leeg was en de bedelares gevlogen. Een oogen blik was ik bang dat F. een stommiteit had uit gehaald door zoo met de stille trom te vertrek ken. Den vorigen dag had ik mevrouw Belden's karakter goed kunnen bestudeeren en het ver baasde mü dan ook heelemaal niet, toen ik haar in de aangrenzende kamer hoorde mom pelen: .Arme vrouw, zü heeft goo lang in de vrüe natuur geleefd, dat zü t niet heeft kunnen uithouden om een heelen nacht in huis opge sloten te zitten.” maken, toen hü over het vulkanische eilandje Whakari vloog, het „witte eiland” van Cook, dat op een afstand van 65 K.M. van de kust van Nleuw-Zeeland ligt. De foto's bevestigen, dat er een nieuwe vulkaankrater ontstaan la. Ten einde uit de gassen van dezen vulkaan zwavel te winnen, waren op het eiland instal laties gemaakt door een maatschappij, welker employé’s echter bü een gewe'dige uitbarsting In het Jaar 1914 tot den laatsten man hex leven verloren. Later is het bedrüf overgeno men door een Engelsche kapitealgroep, maar ook deze onderneming heeft verleden jaar de werkzaamheden gestaakt, nadat bü een nieuwe uitbarsting het zeewater in den nieuwen krater was binnen? edrongen. Krater op den 2250 M. hoogen berg Ngauroehoe, stoot onophoudelük dampen en gassen uit. Volgens de foto's is de werking van den vulkaan nog al onschuldig, wat echter slechts Is toe te schrüven aan den sterken sneeuwval. De vulkaan is een deel van het Na tional Park. Twee mannen, die bü een dorp in de nabü- held der Duitsch-Boheemsche stad Relchen- berg door een stier aangevallen werden, zün door een dapperen herdershond gered. De woe dende stier wierp een der belde wande'aara tegen den grond en toen zün kameraad hem te hulp wilde komen, werd ook hü door het beest op de horens genomen en op den grond gesmakt. Belde gewonden waren er niet levend afgekomen, als niet plotseling een herdershond den razendfö stier had aangevallen. Er ont stond een gevecht op leven en dood. Op het hulpgeroep der beide mannen kwamen de dorpsbewoners aangesneld en met vereende krachten gelukte het den stier te overmees teren. Beide mahnen hebben zware verwondingen opge'oopea. De herdershond moest afgemaakt worden, daar de stier hem doodelük gewond had. p 26-jarigen leeftUd liep AD Burns gevaar f I een monomaan te worden. HU had een grief en die grief nam dagelUka in hevig heid toe. ZU stoorde hem In z’n denkvermogen, gaf hem een averechtschen kük op de zaken, oefende een verkeerden Invloed uit op z’n ka rakter en dreef hem tot een donkere wereldbe schouwing. Hü begon een menschenhater te wor den. En waarom dat alles? Omdat z'n nachts merrie trein 8.23 w^s. Met den trein van 23 had hü nu al elf jaar van het Noorderstation in de voorstad naar de „Ik ben een zoon van mopperde hü. terwül hü aan z'n boordje trachtte toch ben ik veroordeeld om eiken morgen dien vervl.... trein van 8.23 te halen. Vrüheid? Een mooie vrüheid!” Om 7.30 stond AD eiken morgen op, waschte en schoor zich, gebruikte haastig z'n ontbUt. holde naar het station, rende het perron op en sprong In een derde klas rookcóupé, meest wanneer de trein zich al In beweging had gezet. Hü had een vreeselüken hekel aan den trein en kon het perron niet luchten of zien. En als hü nu en dan maar eens een leegen coupé trof. Maar neen, z'n coupé was altüd propvol met menschen, die evenals hfl tot die verwenschte sleur waren veroodeeld. Op een zonnlgen morgen, midden In den zo mer, kwam All's moeder, als naar gewoonte, in z'n slaapkamer om h;m te wekken. Meestal moest ze hem wakker schudden. $Het Is half acht!” riep ze. De zon scheen vroolljk door 1 venster; in den tuin, laag in den boom, zong een vogel. Zelfs een luilak zou dien dag vroeg opgestaan zün, maar All, ofschoon geen luilak, dacht er niet aan. HU wilde dien dag eens vrü zün. Z'n opstandige geest teekende verzet aan tegen den dwang trein 8.23 te halen. De trein kon voor zün part naar den drommel oopen! Hü zou dien dag maar eens niet naar ’t kantoor gaan en nog een uurtje In bed blüven om z'n onaf- hankelükheld te toonen. Daarna zou ifü op z'n gemak opstaan; dan kon hü nog zien of hü naar 't kantoor zou gaan of niet. Een kwartier later kwam z'n moeder weer bü hem en schudde hem flink heen en weer. „'tls kwartier vóór acht. Wat mankeert Je toch?” All rekte zich geeuwend uit. „Ja, ja, ik sta dadelük op.” „Je zult trein 8.23 missen.” Toen hü den door hem zoo gebeten trein hoor de noemen, werd hü woedend. „Ik walg van trein 8 23. Laat hem voor mün part derallleeren of omvallen.” „Wees nu niet dwaas. Je weet dat je hem halen moet.” All's moeder verliet het slaapvertrek, terwül ze zich afvroeg of haar zoon zich misschien wat overwerkt had. Om 9 30 zat hü op z'n gemak te ontbüten; hü gevoelde zich vroolük en opgewekt. „Wat mankeert jou toch z’n moeder. ,Dleti" „Wat zal Je patroon wel ,HÜ kan zeggen-wat hü ZU schonk hem thee In. king verliezen.” „Het kan me niets schelen. Ik vertik het om eiken morgen met dien verwenschten trein van 8 23 te vertrekken. Ik ben die slavernü^Doede Ik wil toonen dat ik een man ben.* „Je betrekking verliezen, dót zal je.” „Dan zal Ik wel weer een andere krügen. Ik heb voorgoed m’n-bekomst van 823 en alles wat daarmee In verband staat. Som? heb Ik lust pre onder de locomotief te werpen.” enkel verstuikt. Goede raad was hier duur, maar All Burns was 'n jonge man die gewoon was snel i in te grüpen. Hü hielp haar naar den kant van den weg. gaf haar een steuntje en stuurde een toekükenden jongen uit om een taxi te halen. Hü hielp haar In het voertuig en ging naast haar zitten. Nog nooit had All zoo’n heerlijk ritje gemaakt. Het meisje was alleraardigst. Toen zü van den eersten schrik bekomen was, raakte ze niet uitgepraat over z’n hulpvaardig heid. Haar mond stond geen oogenblik stil. Nu en dan sprak hü ook een paar woordjes, maar meestel zweeg hü. Hü luisterde liever. Veel te gauw naar rfn zin, stond de taxi voor haar wo ning stil. Hü hielp haar er uit en bracht haar tot voor de huisdeur. Toen vroeg ze naar z’n naam en adres. In t eerst wilde All Bums z'n naam niet noemen, maar een oogenblik later bedacht hü zich. Het zou toch wel aardig zün haar weer te zien. Hü «gaf haar du&z'n haam «en adres op. „Nogmaals vrlendelük dank," zei ze, en drukte op het knopje van de electrlsche schel. All moest echter z'n vrüheldszucht van een dag boeten. Hü kreeg z'n ontslag, omdat hü niet wilde liegen. Wanneer hü gezegd had dat hü ziek was, dan zou er waarschünlük geen wolkje aan de lucht zün geweest. Maar met een leugen voor den dag komen, dat nooit. Hü zou zich zelf als een verachtelük wezen be schouwd hebben als hü zich door allerlei draaie- rüen had trachten te verontschuldigen. Z'n waarheidsliefde kostte hem z'n betrekking. Hü moest nu natuurlük weer een betrekking zoeken. Het zou niet lang meer duren of hü zou weer In den tredmolen van de dagelüksche sleur loopen. Misschien zou dan de trein van 8.07 In plaats van dien van 8 23 z'n dagelüksche trein worden en dan kwam hü van den regen In den drop. Had hü bü zün ondoordacht uit stapje van één dag Iets gewonnen? Voor zoover hü kon nagaan, moest hü deze vraag ontken nend beantwoorden. Eenlgejdagen later ontving hü een brief van den vutter van het jonge meisje, waarin deze hem bedankte voor z'n hulp en hem verzocht even bü hem aan te komen, zoodra het hem gelegen kwam. AU voldééd aan dit verzoek, vast besloten geen geldelüke vergoeding voor z’n hulp aan het jonge meisje aan te nemen. Die Werd hem dan ook niet aangeboden, maar wel Iets anders. Iets dat een geheele omwen teling in z'n gedachtenwereld en in zJn maat schappelijke positie teweeg bracht. f)e vader van het jonge meisje had een se- cretarls noodig, een secretaris, die veel met hem op reis ging en nu had z’n dochter hem voor gesteld deze betrekking aan AU Burns te geven. Zü had een zeer gunstigen indruk gekregen van All’s geschiktheid voor deze positie. Ook de vader was na z'n onderhoud met den jongen man zeer met hem Ingenomen en bood hem op staanden voet de betrekking van particulier secretaris aan. AU accepteerde met beide handen. Van nu tf geen eentonige arbeid meer, geen trein 8 23. Hier werd veel aan z’n Initiatief, aan z'n in- en doondcl}| overgelaten. ie niet lang erf AU werd voor den yf^-l ourler was dan hü. onmisbaar. 4>et Vasteland van Europa, beide heefen vergezeld van aterdag was het honderd jaar geleden dat Alfred Nobel werd geboren, de beroemde stichter van de Nobelprüzen en de ult- Virder van het dynamiet, hetgeen overigens ni t zijn eenige uitvinding was. Nobel zag het levenslicht te Stockholm tl October 1833 en stierf In San RemoAp lö December 1896. Evenals zijn vader was hü Khelkundige^en beiden legden zich toe op de ,7 T E'i eerste I een Ook de petroleum had zün belangstelling en hü vond een toestel om de continue distillatie van de petroleum toe te passen De voordeelen uit deze kwamen voomamelük Rusland te stade met zün rüke en overvloedige petroieumbron- nen. Weer een patent In 1888 en wel op een nieuwe kruitsoort, die zoo goed als geen rook ver spreidde en die hü den naam balllstlet gaf. Het was in 1891 dat hü zün laboratorium over bracht naar San Remo. Daar stelde hü zün beroemde testament samen, dat later zulk een opzien zou baren, maar dat aanleiding werd tot de periodieke toekenning van een prüs ter bekroning van humanitaire werken, en twintig millioen gulden, bet grootste deel van zün vermogen, wenschte hü beschikbaar te stellen voor de vüfjaarlüksche ultkeering van den prüs van ongeveer negentig duizend gulden voor verschUlende werken os. voor de belangrijkste ontdekking op het gebied van de natuurkunde, der scheikunde, der geneeskun de, voor bet werk dat den sterksten ideéelen Inslag had en voor het werk dat het verdlen- •telükste pleidooi was voor den wereldvrede en voor de ontwapening. De toekenning der eerste vier prüzèn wordt bepaald door de Zweedsche Academie, de vüfde door de Noorscbe Volks vertegenwoordiging. Op 10 December 1901 werden de prijzen voor de eerste maal toegekend. De commissies, die iliermede betast zün, vormen het Nobei-lnstituut. Zooals wü zelden, het testament van Nobel „fceeft de familie-gemoederen ernstig In be roering gebracht, zooals gebruikelük Is, wan neer de Ueve dutten elders heenvloeien dan in de brandkasten van familieleden, die de erfenls- verdeellngen met popelend hart tegemoet zien Het kwam ook hier natuurlük tot een vinnig proces en, zooals de traditie nu eenmaal elscht, de familie wist met zekerheid dat Nobel tüdens de opstelling van zün testament getroubleerd en dus ontoerekenbaar was geweest. Dat hü sün leven lang de afdoende bewüzen van bet tegendeel had gegeven, nam de familie liever niet In aanmerking, maar de rechtbank over woog dit wél en stelde bovendien vast dat het testament door Nobel was samengesteld in het büzün van zeer betrouwbare getuigen, hetgeen de rechtbank terecht beschouwde als een nieuw bewüs van het gezond verstand van den uit vinder. Het slot van het drama was dan ook een officieele erkenning van het testament, waar de familie dus naast greep. Men heeft vaak beschouwingen gewüd aan de •chünbare tegenstelling die zou bestaan tus- •chen de uitvinding van het dynamiet dat ellendige oorlogswapen en het feit dat Nobel een prüs uitloofde voor de grootste werkers aan de vredesgedaebte. Ja zelfs heeft men de vraag gesteld of hü bedoelden prüs niet instelde om goed, te maken wat hü met zijn dynamiet „misdreef” Men kan de moellükheden zoeken waar •e niet zün en waar ze zelfs niet voor de hand liggen Zou Alfred Nobel, die heldere en schran dere kop, werkelük aldus gehandeld hebben zonder ook maar een oogenblik deze handeling aan zün vrienden te verklaren? Zeker zal nü vaak bü de gedachte aan het misbruik, dat men van zün vinding makfen zou. een gevoel van afgrüzen hebben gekend, maar zoolang hü geen andere bedoelingen had dan de wetenschap In staat te stelten tot een nuttig gebruik van het dynamiet, had hü niet noodig het tegendeel te laten overwinnen. De uitvinder van het dynamiet had zich ze ker niet méér bekommerd te maken over de ge volgen dan de uitvinders van de boekdruk kunst. Dat Nobel dus een sissertje noodig had. Hannah bewoonde dus het kamertje, dat bo ven de eetkamer lag en ik had mü den vorigen avond niet vergist, toen ik iemand boven mün hoofd .meende lucht ging ik De zevenhonderd jaar oude stad Blhac Bosnië- heeft de regeerlng verzocht voortaan als dorp te worden gerangschikt, ten einde de tiooge belastingen te vermüden. Vele bewoners Zün echter hiertegen gekant, daar zü deze ver andering een be'.eedlglng achten voor de plaats. >bel hl grondleggi elt G< - hi\ ee groot, aantal fabrieken in. verschUlende Isndei.. In zün Parjjsche ateliers vond hü In 1873 de explosieve gelatine uit. Het eene patent volgde na het andere en zü bleven waarlük niet be perkt tot de gevaarlüke springstoffen. Integen deel: In 1878 nam hü patent op iets, dat juist niet ontploffen kon, nJ. den onontplofberen stoomketel en tegeiük op een automatlsctie rem Dan wierp hü zich op het zwavelzuur en vond een nieuwe methode om zwavelzuur te con- eentreeren Tegelük, ja-het zelfde Jaar verraste hü de wetenschap mdf de nieuwe raffinatle van gletüzer. DE RECHTER WAS een stille man; w SPRAK 7V/F7VHL. f/5 HERRENNLtM ^hhijdokzezpfen[^"e^ einde aan Z'N II “trruniJEN ^^Afmaakt f NEEN. HAARNET^ al DUI DELIJK. ZN HOED WAS IR'JVENÖ EN Z'ff Rotf ontploffingsstoffen aan den oever van de Elbe, spoedig gevolgd door een tweede fabriek Krümmel. Deze fabrieken werden In t? gericht en reeds een jaar later vond Nol dynamiet uit, waardoor hü de eren; werd van de moderne explosle-techniêl durende de volgende jaren stichtte (Wordt vervolgd) deelgenoot in z’n zaken had opgenomen. Op het oogenblik dat ik dit schrüf, is AU Burns het geachte medelid eener wereldfirma.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 19