W/
u&Aaal van den daq
Koe Genève Hitler’s besluit ontving
I»
VICKS
GEEN ACTIE
DE ZITTING VAN DEN
RAAD
>R
A
I
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Bronchitis
Wiiiiiii»
life
r
Een nieuw gezichtspunt
I
I
DINSDAG 24 OCTOBER
Wie veroorzaken de
Het schot van
meeste ongelukken?
den generaal
De Japansche vloot
Tarwe betaalmiddel
Een nieuw Fransch
marine-luchtschip
Champagne-verbruik
L
■«OM
7
DOOR ANNA K. GREEN
Gelieve niet te applau-
disseeren
Nieuwe wegen in Italië
Zeventigjarig dominee
wordt priester
Douglas Fairbanks te
Tanger
Speciaal kenteeken voor
vreemdelingen
Nieuwe radio-zenders in
Frankrijk
De scheepvaart en de
crisis
Alleen dé portier» der groote hotels
betreuren het heengaan van
diplomaten en jour
nalisten
HET GEVAL
LEAVENWORTH
I
1
W VapoRub
Een reis, die niet door
ging
*1“
|m//5 sch/e ris u nat onn ekeho
I uodhcer de lomfussarb.
'&1
HINIIHIIIIHH
5
schudde
huishoudster,
dat
aan
jong diertje, dat geen mensch kwaad
TOCH....
i
'z
,t
III I
bracht
VIERDE HOOFDSTUK
Verbrande papieren
(Wordt vervolgd)
die
dit
be
en
Te Rochefort-sur-Mer heeft het nieuwe Fran
sche marine-luchtschip. dat is gebouwd ter ver
vanging van het luchtschip, dat onlangs ver
nield werd, zijn eersten proeftocht gemaakt. Het
nieuwe luchtschip, dat gedeeltelijk is voorzien
van een vast geraamte, heeft een Inhoud van
10.000 kubieke meter.
van
Professor
al lang voor hij
fluistert met een
die klaarblijkelijk
op
de
«•at
Marta
„Wat dan?" vroeg F. .Vergeet u dan, dat dit
alleen maar een episode is van het groote ge
heim dat wjj moeten ophelderen? Wij moeten
..Er
één
direct in. Wrijf tegen bedtijd
eenvoudig keel en borst met
de verdampende zalf Vicks
Va po Rub.
De bekende filmacteur Douglas Fairbanks is
by zijn aankomst te Tanger door de bevolking
op enthousiaste wyze begroet.
In een onderhoud met Reuter verklaarde
Douglas, dat de geruchten over zijn aanstaande
echtscheiding met Mary Pickford volkomen on
juist zyn.
Binnenkort zal hij aan boord van het Ita-
liaansche stoomschip „Rex" naar Rome ver
trekken.
1
De in aanbouw zijnde reusachtige mailboot de
..Normandie’’ zal eerst in het voorjaar van 1933
In gebruik worden genomen.
Het besluit om het In dienst stellen van dit
schip een jaar uit te stellen, is genomen In de
hoop dat in 1935 de crisis op de Noord-Atlantl-
sche route zal zyn verdwenen. Het aantal pas
sagiers op deze route is thans reeds zoo gering,
dat men, vreest dat het In gebruik nemen van
de „Normandlë" de inkomsten van de andere
Fransche scheepvaartlynen nog meer zal gaan
verminderen.
Van dit uitstel zal worden gebruik gemaakt
om het schip een up-to-date brandvrije Instal
latie te bezorgen.
Indies verwaarloosd werkt deze Influenza of
longontsteking in de hand. Grijp daarom
Financiën Moldenhauer, den
Moldenhauer kende Genève
Hitler leerde kennen, en hy
jongen man In sportcostuum
Hitler eerder kende dan Genève.
Twee dagen later zal de voorzitter der Ontwa
peningsconferentie Arthur Henderson verkla
ren dat de Conferentie voor een week verdaagd
is. Een week is niet lang, maar na een week
kan zy ook voor langer verdaagd worden. Hen
derson zegt dat, een beetje aarzelend, onder
doodsche stilte.
En overal hangen die groote kartons met hun
hoonend opschrift: „Prière de ne pas applau-
dlr." Den 2en Februari 1932, toen de Ontwape-
nlngs-Conferentle begon, hebben ze niet veel
uitgewerkt. Waarom nam men ze toen niet
weg? Op het oogenblik zijn ze zoo pyniyk over
bodig.
WfAAR IK HEB DFH RECHTER HF
LAATS7 GEZlEIY TOEH HU
VUSCHEH G/HG
Hitler. Degenen
waren, zullen
Gedurende de velllgheldsweek die te Ham
burg georganiseerd is. is gebleken dat voet
gangers meer ongelukken veroorzaken dan
autobestuurders.
Gedurende deze velllgheldsweek werden
verkeersovertreders boeten opgelegd.
De voetgangers liepen de meeste boeten
dan volgden de wielrijders en tenslotte
automobilisten.
Prof. dr. John A. Stunten van de flloeophlsche
faculteit van de Katholieke Universltelt In
Notre Dame Is voornemens om zich naar Italië
in te schepen, om zich daar op het H. Priester
schap voor te bereiden. Vroeger was dr. John
bedienaar van den protesten tschen eeredlenst;
In 1930 Is hy overgetreden tot de Katholieke
Kerk. Toen hy na een jaar zyn vrouw door den
dood zag ontnomen, vatte hy het plan op om
zyn laatste jaren geheel door te brengen in den
dienst des Heeren. In verband met zyn vroegere
studiën zal hy nog slechts een tweejarigen cur
sus behoeven door te maken, alvorens de H.
Priesterwydlng te kunnen ontvangen. Daarna
zal dr. Staunten weer naar de Ver. Staten te
rug keeren.
Kippendieven gesnapt en gedood
De Heer Spiering te Tlel had veel last van ratten in
zijn kippenloop. Telkens waren eieren verdwenen
of kuikens doodgebeten. Meer dan een jaar lang
probeerde hij allerlei middelen, echter zonder resul
taat Ten slotte kocht hij bij zijn drogist een doosje
Rodent, dat hij op de vo ^geschreven manier ge
bruikte. ,Het resultaat is werkelijk verrassend."
schrijft hij. .Een kwartier nadat het met Rodent be
smeerde brood werd uitgelegd, was hel reeds ver
dwenen." Toen hij ons 4 weken later schreef, had
hij geen rat meer gezien. Rodent faalt nimmer, het
trekt ratten en muizen onweerstaanbaar aan. Koop
nog heden een enkele doos 50 et of een dubbele
doos 1 S0 ct en morgen zult U van rat en muis be
vrijd zijn. Imp.Fa. B. Meinder sma - Den Haag. B 45
In sommige deelen van Joegoslavië wordt
tarwe* als wettig betaalmiddel zoowel door de
plaatlelyke autoriteiten als door de banken
aangenomen. I
De bevolking Is In de gelegenheid op deze
wyze belastingen en schulden te betalen.
Met het ^Idus ontvangen graan betalen de
autoriteiten op hun beurt hun personeel, ter-
wyi ook als steun in plaats van geld graan
wordt ultggkeerd.
Op deze wyze kan veel meer voor de behoef-
tigen worden gedaan, dan anders wegens ge
brek aan geld mogeiyk zou zyn.
lllltieHHHIItlItUUllHHIIHHISHHNSSWNWI
had de generaal gezegd, „doodschieten! De we
reld moest van het monster bevrijd worden."
Op dat oogenblik werd Puck door het neefje
met groot enthousiasme ontvangen.
Aha! Daar zag hy het ondier. Het lag tus-
schen de struiken te slapen. De krijgsman richt
te zyn revolver, mikte lang en schoot'
Een daverende slag deed de ruiten trillen. De
buren kwamen verschrikt naar bulten.
Met een zucht van opluchting retireerde de
generaal naar zyn woning. Zyn gemoedsrust
was hersteld. Nu kon de vrede met de Johnsons
geteekend worden.
Meneer Johnson bekeek ondertuaschen met
een verbluft gezicht de doorschoten oude teil.
ER OVER SRR.EKEIY7 SAKRERcNoK
!K PEHR FR Hl F T A/XH, E H
H/E T HA OEN rioozETt Buk diem
MACK Ht TOE WIERP. M/S5CHIEIY
heb 'k al re veec ge zee o. rtaar
M'Jékam ohs tc»ch met kpval/jk
hemeci OAT we licht iH O!F ZAAK.
TRACHTEH re 0HT3lEKEN.Mfi.AR
TOCH..... HU WfiS GEPIKEERD 1
z7.-7 g/hg Cl iet stroom op
WAART S V/SSCMFH, waar UDF 1
3OOT KWD TEH VI/F5TEH vahdestaI.
MAAR H/j ZE/ DAT H// OOSTLA/AApi
ETf STROOMAFWAARTS G/HG TM
WAT /jc.Ef. VER CHCHT BU'T iPOOK
Hups. Eh ik zag mem oor O/FMc/O
T//TG VOORT ROM FM J
De ..Deutsche Allgemeine Zeltung” doet het
voorstel dat In Duitschland vertoevende vreem
delingen speciale kenteekenen zullen dragen, ten
einde te voorkomen dat zy door al te fanatieke
nazi’s gemolesteerd worden.
Duitschland wil n.l. incidenten zooals onlangs
tegen Engelsche en Amerlkaansche burgers, die
niet den groet brachten aan den 8.A -standaard,
voorkomen en het diplomatieke protest van
Amerika heeft de noodzakelykheld aangetoond
dat dergelyke onaangename bejegeningen ach
terwege biyven.
Zoolang zulk een systeem van het dragen
van een speciaal kenteeken niet is ingevoerd,
raadt het bovengenoemde blad vreemdelingen
aan. om of wel ter wille van de goede orde den
Hitlergroet te brengen, of alle gelegenheden te
mijden, waar deze groet zou moeten worden
gebracht.
Een groote pakkist, die te Palermo werd In
geladen in de zeilboot „Vulcanla”, welke naar
New-York zou vertrekken, sloeg stuk tegen den
zykant van het schip en door een ontstane
spleet zag men den arm van een man.
Terstond werd de kist op de kade geplaatst
en geopend. Men trof daarin vyf mannen aan,
die bekenden dat zy hadden willen trachten In
de pakkist zonder immigratle-papieren Ame
rika binnen te komen. Zy hadden voldoende
eten en water by zich voor den duur van de
reis, die nu natuuriyk niet doorging.
Ofschoon de deskundigen het er over eens
zyn, dat 1933 een der beste champagnejaren Ir.
de geschiedenis belooft te worden, ziet het er
niet naar uit, dat deze oogst algemeene waar-
deerlng ondervindt.
De kwestie Is. dat de menschen steeds minder
champagne drinken. Op het oogenblik liggen
niet minder dan 170 millioen flesschen cham
pagne opgeslagen in de reusachtige wynkelders
te Reims, wachtend op betere tyden, teneinde
op de markt te kunnen worden geplaatst.
Ofschoon de productie van champagne op een
normaal niveau Is voortgezet, Is het verbruik
sedert den wereldoorlog geleldelyk gedaald, het
geen wordt toegeschreven aan het drankverbod
in Amerika, de ineenstorting van de Russische
markt en de hooge tarieven.
Een goed afzetgebied blyft Canada. Vóór de
orohlbltle werden in Canada 40.000 flesschen
per jaar verbruikt en thans worden minstens
6 millioen flesschen Jaariyks Ingevoerd.
Een nauwkeurige bestudeering van de Janan-
sche vlooteterkte, met de tonnage die op stapel
staat en nog aangebouwd zal worden, wijst er
op, dat, indien het tweede aanvullingsprogram
voor de vloot In zyn geheel wordt bekrachtigd,
Japan een vloot zal bezatten, welke in drie jaar
tyds de max.mum-sterkte heeft bereikt, zooals
door het vlootverdrag Is toegestaan.
Ofschoon het Japansche vlootprogram werd
opgesteld voor de aankondiging van het Ame
rlkaansche program, zyn er teekenen, die erop
wyzen dat de Japansche admiraliteit waarschyn-
lyk niet besloten zou hebben het onmlddellyk
ten uitvoer te brengen, als de Amerlkaansche
aankondiging achterwege was gebleven.
Aan het eind van 1936 zou de Japansche ma
rine de volgende eenheden bevattentwaalf
kruisers met geschut boven 6.1 inch, zeventien
kruisers met geschut beneden 6.1 inch, vtjf vlleg-
tuig-moederschepen, twee mynenleggers van
5 000 ton, zes en zeventig torpedojagers en acht
en dertig onderze^booten.
ZOO, B'JOAT OUDE HU/S?OAHK
•/E WEL filTHiE, DAT WERPT FEM
HEEL H/EUWUCETT OP DE ZAAK.
MAAR HET L/JKT KTE COET WAAR -
SCHlyHLIlK DA T H/J 4 K.M. VER DE
rivier op geroe'P'S /K zou
VOOR EERST DAAR MET rtlE~
mAhd overs pre Ken, ahhie
De schok dien deze ontdekking veroorzaakte
en het in elkaar storten van al onze plannen,
die gebaseerd waren op de getuigenis van deze
vrouw dit alles had my verlamd. Ik was als
gehypnotiseerd door den aanbllk van dat kalme,
byna gelukkige gezicht. Maar weldra trok een
vage glimlach, die nog om de half geopende
lippen lag, myn aandacht; ik vroeg me af, of
ze werkeiyk dood was en of de hulp van een
dokter niet meer zou kunnen baten. Maar hoe
langer Ik haar aankeek, des te zekerder was Ik
er van. dat ze al een paar uur geleden gestor-
Geen actie van den ambtenaar,
Zegt de minister, mdg.
Die indruischt tegen het beleid
Van ’t wettige gezag!
De overheid staat op de brug,
De overheid regeert
En, nu de tijden moeilijk zijn,
Is kankeren verkeerd!
Men vergelijkt zoo graag deji Staat,
U weet wel, met een schip.
Dat midden in de branding vaart
En dan terzij een klip.
Die vergelijking is wel juist
Want op het schip van Staat
Vervult de ambtenaar dan ook
De taak van zee-soldaatl
Maar ook zoo in het alpemeen,
Kantoren en fabriek.
Wie duldt er in zijn eigen huis
Afbrekende crttiekT
Er is een spreekwoord, waar de geest
Des tijds zoo gradg mee breekt:
Wiens brood men eet, hem past 't ook,
Dat men diens woorden spreekt!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
te wéten zien te komen of dit meisje het slacht
offer is van jeen misdaad."
„Dat is het werk van den coroner, wy heb
ben er niets meer mee te maken."
„Dat weet ik wel. Maar voor wy de zaak in
handen van inderen geven, kunnen wy de ka
mer eens onderzoeken en alle details noteeren
die ons interessant voorkomen. Gryce verwacht
het zeker van ons.”
„Dat heb ik al gedaan." zei ik. „de kamer te
als het ware In mijn geheugen gebrand. Ik vrees
zelfs dat ik dien aanblik nooit meer zal verge
ten!”
,JEn het lichaam? Hebt u op de houding ge
let? En op de dekens, die zoo natuuriyk om
haar heen geschikt zyn? Er is geen spoor van
strijd of angst, zy ligt heel rustig en de houding
der handen is normaal. Kyk ook eens naar da
klecren die aan den muur hangen, een katoenen
jurk, een sjaal, niet die waarmee men dacht
dat zy weggegaan was, maar een oude zwarte,
waarschyniyk een van mevrouw Belden. Hier la
een koffer met linnengoed, gemerkt met de Ini
tialen van de vrouw des huizes, hoewel de maat
veel kleiner is dan de hare. En dan.... Hè. wat
is dat?”
In een hoek stond een waschkom die half vol
was met verbrande papieren.
niiiiiiitiHiiiiiiiiHiiiiitiniiiiiuiiiiiiiiitiiiiitnninntiimiiiiiiiiiiiiiiiiiit:
„Als dit voldoende is om het te analyseeren
en wanneer biykt dat het oen vergif is dan
weten wy hoe zy gestorven Is; dan is het zelf
moord.”
„Toch geloof Ik, dat tk my niet vergis, wan
neer ik beweer dat dat meisje er niet zoo
n.in aan dacht als ik om zelfmoord te plegen.
Zy zag er vrooiyk uit; en toen zy het papier in-
eenfrommelde, nadat zy den Inhoud had door
geslikt glimlachte zy byna triomfanteiyk. Als
mevrouw Belden haar dit poeder by wyze van
medleyn gegeven heeft, als....”
„Dat moetew wy nu Juist te weten zien te ko
men," onderbrak ik hem, „en ook, of de jnhoud
vergif was. Hannah kan best aan een hart
ziekte gestorven zyn.”
F. haalde de schouders op en wees op het
dienblad met het ontbyt dat op een'stoel stond.
,Je," zei ik. als antwoord op den vragenden
blik, die dat gebaar vergezelde, „mevrouw Bel
den is vanochtend hier geweest; zy heeft de
deur op slot gedaan maar dat bewyst niets."
.En dat bleeke gezicht, dat half In het kus
sen verborgen is?"
„Misschien heeft zy in haar haast alleen maar
het dienblad neergezet, zonder naar het bed te
kyken.”
„Ik wH niet op de zaak vooruit loopen, maar
u moet toegeven, dat deze samenloop van om
standigheden minstens eigenaardig is!”
„wy moeten dan ook onzen tyd niet ver
knoeien met nuttelooee veronderstellingen,” ant
woordde ik. „wy hebben wel wat anders te
doen.”
Intusschen moet de D-trein naar Beriyn al
ongeveer In Bern zyn. Het antwoord van Hen-
is al onderweg Honderd
er op het Secretariaat
.1 voor de radio Bulten
er
Europa.
Ik was er van overtuigd, dat ik geweld zou
inoeten gebruiken en ik besloot dus om Hannah
te roepen en haar te bevelen, de deur te openen.
Toen ik geen antwoord kreeg, riep ik nog eens,
barder en op strengen toon: ,Je bent ontdekt,
Hannah Chester. Maak de deur open of we ge
bruiken geweld. Spaar ons dien last en doe
oogenblikkelyk open." Nog steeds geen ant
woord. Ik nam een aanloop en beukte tegen de
Paneelen. Ze kraakten geweldig, maar boden
Weerstand. Ik wachtte even, om mU er van te
overtuigen, dat er zich binnen niets bewogen
had en ging toen weer door. Dit keer was de
stoet zoo hevig, dat de paneelen zwichtten en
ik viel voorover op den grond.
Met een v pyniyk gezicht stond ik op. Alles
°tn my heen was donker. Eindelijk raakten
myn oogen een beetje aan de duisternis gewend
en toen zag ik Iets, dat my deed verstyven van
schrik. Op het bed dat tegen den muur stond,
lag de lersche, met het onbeweegiyke doods-
bleeke gezicht naar my toegekeerd. Ik vroeg
me af of de slaap werkelijk zoo alten schijn van
den dood kon aannemen; want Ik twyfelde er
geen oogenblik aan, of de vrouw lag in een die
pen slaap verzonken. Maar toch, zy zag zoo
bleek haar oogen waren zoo glazig en haar ar
men leken zoo styf, dat ik haar niet durfde
aanraken. Maar dat moest er toch van komen
Ik raapte al myn moed bijeen en bukte me om
haar hand op te tillen; op den pols ontdekte
Ik het lidteeken, waaraan men haar kon her
kennen. Maar by de eerste aanraking maakte
een onuitsprekeiyke afkeer zich van my mees
ter Ik liet de hand los en deinsde achteruit.
Myn hemel! Sliep zy wel? Ik boog my weer
over haar heen en luisterde naar haar adem
haling. Ik hoorde niets....
Ik tilde de dekens op en legde myn hand op
Hannah’s hart.... Het stond stil....
In Italië wordt een grootech opgezet program
voor het aanleggen van nieuwe en verbeteren
van oude wegen uitgevoerd.
Volgens gepubliceerde statistieken zyn hieraan
47.000 man voortdurend werkzaam.
Als dit wegenbouw-program voltdoid Is. zullen
alle steden en dorpen door een netwerk van
wegen met elkaar verbonden zyn.
De generaal ondertuaschen kookte van woede.
Zooals In het begin van dit verhaal beschreven,
verdween hjj in zijn kamer. Even later kwam
hy weer tevóorachyn. In zyn hand blonk staal
blauw een dienstrevolver.
Vervuld van moorddadige gevoelens stapte de
generaal den tuin in en stelde zich achter het
muurtje verdekt op.
Op dat oogen-
werd Puck
het neefje
groot en-
ont-
bllk
door
met
thousiasme
vangen.
te maar
oplossing."
ven was en het berouwde my zeer, dat Ik den
vorigen dag niet stoutmoediger geweest was. Ik
liep radeloos naar de aangrenzende kamer,
schoof het raam open en stak myn rooden
zakdoek naar bulten. F schoot oogenblikkelyk
uit den winkel van den blikslager aan de over-
zyde en kwam naar my toe. Boven aan de trap
wachtte ik hem op.
„En hebt u haar gezien?" vroeg hy, zoodra
hy binnen was.
„Ja,” antwoordde ik bedroefd. „Ik heb haar
gezien.”
Met groote stappen liep hy de trap op.
„Heeft zij bekend?"
.Neen, ik heb niet met haar kunnen spreken.”
Toen ik zag, dat de toon van myn antwoord
hem verontrustte, trok ik hem mee naar de
kamer van mevrouw Belden en vioeg hem:
„Wat bedoelde u er mee, toen u me vanoch
tend vertelde, dat u het meisje gezien had en
dat ik haar In de aangeduide kamer zou kun
nen vinden?”
„Precies wat Ik u zei."
,Bcnt u dan In die kamer geweest?”
.Neen, Ik heb haar van buiten at gezien. Ik
zag een licht schynen en ben op den rand van
het dak geklommen terwyi mevrouw Be’den en
u uit waren. Hannah liep in haar kamer op en
neer.”
F. scheen een verandering in myn gezicht te
zien, want hy hield op en riep uit:
,Wat Is er gebeurd?”
Ik kon my niet langer Inhouden.
„Kom maar mee,” zei ik, „en kyk zelf maarl”
eneraal Patrick Star liep met een woedend
f - gezicht door zyn huis, schold tegen zyn
huishoudster en tegen de eenige dienst
bode. die hy er op nahield en Het verder op alle
mogeiyke manieren biyken. dat hy buitenge
woon verstoord wat zeg ik? vergramd,
boos, woest wasl Zyn snorrepunten staken
strijdlustig omhoog, zijn lippen waren op elkaar
geperst en tusschen zyn kwaadaardig fonke
lende oogen groef zich een diepe rimpel.
„Canaille!” gromde de generaal.
Hy stapte met zwaardreunende schreden naar
zyn kamer en sloeg de deur met een daverenden
slag achter zich dicht.
Juffrouw Glbbs, de
het hoofd.
„En dat Is nu allemaal om dat onnoozele
hondje!” zei ze tot Anne. „Hy zal er nog eens
wat van krygen!”
Inderdaad, de eenige oorzaak van de woede
des generaals was een hondje, het hondje van
de buren. Het was een onschuldig-uitzlende ter
riër. die luisterde naar den naam Puck. Een
goedig
deed.
Met
echter
■w—w e Ontwapenlngs-Conferentle Is verdaagd
I 1 en de afgevaardigden hebben hun kof-
fers gepakt, de Franschen in het moder
ne „Hótel des Bergues” waar ook de Nederland-
sche delegatie pleegt te verbiyven, de Engel-
schen in het waardige „Beau Rlvage”, de Ame
rikanen In het sjleke „de la Paixde anderen
in „Russie”. Een week van hard werken,
raadslagen en moeiiyk besluiten in Parys
Londen, in Rome en New York, een week van
volslagen rust in het groote gebouw aan den
„Qual Wllson’’ is voorby. En behalve de portiers
der groote hótels betreurt niemand het heen
gaan der diplomaten en der Journalisten.
De Genèvols Is een goed burger die van zyn
rust houdt en de periodieke invasie van diplo
maten en journalisten is hem veel te rumoerig,
al gaat het dan ook om den vrede der wereld.
Als 'n bom ontplofte dien Zaterdagmiddag t
groote nieuws. Om éën uur doken de eerste ge
ruchten op en ofschoon In „Carlton” werd mee
gedeeld dat de heele Duitsche delegatie reeds
vertrokken was, kon toch niemand gelooven dat
Duitschland den Volkenbond werkeiyk den rug
had toegewend.
Het wachten was nu op de zitting van den
„Consell den Raad van den Volkenbond. Die
was voor half vier vastgesteld, maar werd niet
temin eerst om zes uur geopend De publie
ke tribune, gewooniyk de meest verlaten hoek
van het voormalige „Hótel des Nations” dat
thans voor Volkenbondspalels dient, was
stampvol.
Er was echter niets zoo teleurstellend als de
gebeurtenissen rond de blauwe, hoefyzervormi-
ge tafel. Er was geen schouwspel, geen relletje,
elgeniyk niet eens een pantomime. De derde
plaats rechts van den voorzitter, de stoel tus
schen de stoelen van Frankryk en Italië, bleef
leeg. Zooals ook de derde plaats links van den
voorzitter, de stoel tusschen de stoelen van En
geland en Polen, waar vroeger Japan zat, sinds
eenlgen tyd leeg staat.
De voorzitter kykt eens naar links, kykt eens
naar rechts, en het Is of hy er zich van over
tuigen wil dat hy nijg niet heelemaal alleen
zit.
Sir John Simon beheerscht zich volkomen. Hy
houdt de traditie der Engelsche diplomatie hoog
Hy begint te praten. Over paedagogische films,
Hy heeft succes en Italië vertelt breedvoerig
dat het een bizonder instituut heeft voor het
maken van paedagogische films. De vertegen
woordiger van Irak houdt een vlammende rede
In zyn geestdriftig, niet altyd goed te volgen
Fransch. Een neger, de vertegenwoordiger van
Liberia, brengt voor den zooveelsten keer den
Raad van den Volkenbond tot wanhoop met bet
hjdensverhaal van den financieelen nood in zyn
vaderland. En Mathieu, de Fransche tolk, wryft
almaar wilder door zijn fladderende haren en
achynt zich af te vragen of hy het wel goed
verstaat, of hy het wel goed vertaalt, of er
nu heusch geen mensch iets zegt over hetgeen
den Volkenbond en heel de wereld in spanning
houdt.
De leden van den Raad luisteren. Paul-Bon-
cour speelt met zyn brlL Sir John Simon zit
yverlg te schryven. Benesj ondersteunt zyn
kin met zyn rechterhand. Italië blykt bereid te
zijn paedagogische films uit te leenen tegen
zeer voordeelige voorwaarden. Engeland zegt
dat het de overkomst van den zwarten Libe
riaan naar Genève van harte toejuicht. Frank
rijk zegt dat het den neger-minister van Li
beria In het midden van den Volkenbond har-
telük begroet.
Over Duitschland spreekt niemand. Hoe Is
het ook weer In J’Alglon”? „On n'a pas pro-
noncé même nom de notre père”. Het
woord ,X Allemague” weerklinkt pas op het al
lerlaatste oogenblik. De vertegenwoordiger van
Spanje stelt voor een commissie van vyf te be
noemen voor een onderzoek van het Irak-vraag-
stuk. Hy schynt van oordeel te zyn dat het
Duitschland van heden niets anders te doen
heeft dan zich met de Assyriërs te bemoeien
en stelt voor ook aan Duitschland In deze com
missie een plaats aan te bieden. Niemand zegt
een woord en wanneer de hamer van den voor
zitter op de blauwe tafel valt, is het voorstel
aangenomen.
De Fransche minister van P.T.T., Laurent
Eynac. bekend als de .xadlo-dlctator” van
Frankryk, is voornemens een Internationaal
radio-station te doen bouwen, dat In alle Fran
sche koloniën beluisterd kan worden, tezamen
met 11 nationale stations voor blnnenlandsch
gebruik.
De minister betoogde, dat elk land recht heeft
de baas te zyn van zyn eigen bodem en van den
aether daarboven. De zaak van Frankryk In
zake belangrijke wereldvraagstukken moet tot
den verst verwyderden post in de Fransche ko-
nlën doordringen.
Reeds zyn zes nieuwe radio, posten In aan
bouw. n.l te Marseille, Rijsel. Lyon. Toulouse
en Nice, zy zullen het volgend jaar gereed zyn.
derson aan Hitler
schryfmachlnes tikken
De Rykskanselier spreekt
deze zaal, ver van den Qual Wllson. wordt
n tusschen besloten over het lot van
En de neger van Liberia spreekt
En Paul-Boncour luistert.
Dan de radiorede van
dien avond In „Carlton"
nooit vergeten.
Het was stil in het voorname „Carlton”.
twintig minuten buiten Genève gelegen, waar
de Duitschers hun tenten hadden opgeslagen
sinds Hitler aan de regeering kwam. Vroeger
woonden ze te midden der andere delegaties op
den oever van het Lac Léman, in „Métropole”
Vrywel de heele Duitsche delegatie was reeds
vertrokken. Er waren echter nog eenige dames
en heeren die tfotsch vertelden dat ze zelfs
hun koffers niet hadden uitgepakt: ze hadden
heel goed geweten dat het niet lang duren zou.
In den rooden salon verspreiden groote luch
ten een getemperd licht. In een hoek staat een
luidspreker. Niemand schynt er te durven zit
ten In de behaagiyke Louis XV-fsfuteulls en
alle dames en heeren staan by den luidspreker.
Zy staan, zy staan er „stramm”, onbeweeglyk,
tot Hitler heeft cpgehouden te spreken. En dan
buigen ze heel diep. Ze buigen voor den luid
spreker. En zelfs nadat de omroeper een con
cert heeft aangekondlgd. biyven ze staan, met
gebogen hoofden, als wachten ze het bevel,
„plaats rust".
Het eerst verlaat de vroegere Minister
salon.
Ik bracht hem In de kamer die Ik eenige
oogenbllkken geleden verlaten had en toonde
hem het roerlooze lichaam op het bed.
„U hebt my gewaarschuwd dat ik Hannah
hier zou vinden, maar u hebt niet gezegd, dat
het in dezen toestand zou zyn.”
„Myn hemel," riep hy verschrikt uit. „zy is
toch niet dood?”
„Ja, zy Is dood.”
Hy scheen het niet te begrypen.
„Dat is onmogeiyk!” hernam hy. „Zy slaapt..
Zy heeft een of ander slaapmiddel Ingenomen.."
„Zy slaapt den eeuwigen slaap. Kyk maar!”
En weer nam ik Hannah’s hand in de myne,
tilde haar op en liet haar los.... Als een blok
viel zy op het bed. Dit overtuigde F. Toen hy
weer tot zichzelf gekomen was, bekeek hy aan-
dachtlg het lyk. Ik bemerkte een eigenaardige
uitdrukking in zyn oogen. Daarna draaide hy
zich plotseling om en schudde een voor een de
kleedlngstukken uit "die over den grond ver
spreid lagen.
„Wat doet u nu?” vroeg ik. „Wat zoekt u?”
„Ik zoek een stukje papier, waaruit zy dit ge
nomen heeft, wat Ik gisteravond voor een ge
neesmiddel hield. Ha, hier Is het!”
F. raapte een stukje papier op, dat onder het
bed lag.
„Laat eens zien.” riep Ik uit.
Hy gaf heUmy; aan den binnenkant ont
dekte Ik sporen van een byna onzichtbaar wit
poeder.
„Dat Is heel belangrijk," zei ik en vouwde
het papiertje zorgvuldig op.
deze kwalificatie was de generaal het
allerminst eens. In zyn oogen was het
een ondier, dat alle verschynselen van dolheid
vertoonde en dat zonder pardon moest worden
afgemaakt, omdat het een gevaar was voor de
menschheid.
In het algemeen voor de menschheid en voor
hem den generaal In het bizonder, want
Puck scheen om de een of andere reden een
grondige antipathie tegen den generaal te koes
teren.
Het was eens gebeurd, dat de generaal des
middags op weg naar de soos door het hondje
werd aangevallen. „Ja, aangevallen, meneer!"
verklaarde de generaal aan meneer Johnson,
den eigenaar en verzorger van Puck.
Het ondier had hem zonder eenige aanleiding
een winkelhaak In de broekspyp gebeten, waar
na het een aanraking had met den voet ven
den generaal en kermend om den hoek ver
dween. maar dit laatste vertelde de generaal
natuuriyk niet.
,4a,” had meneer Johnson gezegd, „het is
enkel speelschheld van het dier. Dat hebben
alle jonge honden. Daar kan Ik ook niets tegen
doen.”
De generaal was woedend geworden.
Speelschheld? Geen sprake van!
was op het punt van dol te worden. En wist
meneer Johnson wel. dat de beet van een dollen
hond gevaariyk was?
Meneer Johnson had de schouders opgehaald
en was doorgeloopen.
De generaal echter keerde woedend naar huis
terug om de broek te laten repareeren.
Enkel dagen later bleek Puck by vergissing
in het tuintje van den generaal aan het gras
duinen te zyn geweest. Veel schade had hy er
vief niet aangericht, maar het schouwrpel, dat
de ontwortelde worteltjes en vernielde tuln-
boonen opleverden, deed den generaal verblee-
ken. Nu was het genoeg geweest! Zyn geduld
was ten einde. Er moest een eind nan komen.
Hy schreef op een groot vel papier al rijn
grieven, gevolgd door het bevel om Puck ter
dood te brengen en stuurde dat naar meneer
Johnson.
Tot tweemaal toe moest deze ceremonie her
haald worden, want de Johnsons waren niet
doordrongen van den ernst van de zaak.
Toen ze het elndeiyk over hun hart verkregen
om den generaal te antwoorden, deden ze het
kort maar bondig: „*t Gebeurt niet!”
Dat was alweer olie op het vuur. Zooiets was
In de gansche loopbaan van den generaal niet
voorgekomen. Een bevel was een bevel en als
hy verordende, dat de hond moest worden
doodgeschoten, wel dan diende dat te gebeuren.
Het werd een zware, hardnekkige stryd. De
Johnson's keken den generaal niet meer aan
en de generaal liep de Johnsons met o;>geheven
hoofd voorby. Over het tuinmuurtje vielen wel
eens harde woorden. Overigens gebeurde er
niets.
Totdat Puck zelf het op een dag te bont
maakte door te gaan spelen met het overhemd
van den generaal, dat aan een waschiyn hing
Puck speelde zoolang, totdat van het kleedlng-
stuk nog slechts flarden en snippers >ver waren
en maakte, dat hy wegkwam, toen de generaal
met een vervaariyk gebrul den tuin kwam In
gerend.
Dit was ook de Johnsons te erg en zy be
sloten aan de ruzie een eind te maken door
Puck aan een neefje te geven. Zonder ophef
verdween Puck uit den huize Johnson.
De hond
I
11
1
t
L
