Pius XI, de Paus der Missie
dcndag
<KetuttAaal
r
f 50.
f 75.805.
IVÖROL
uan
ft
POKOri
keerden wij heden uit
ONZE 25 5e UITKEERING
DE KLEINE ANNIE EN
HET SPOOKHUIS
I
^chedei^andsche Jandfiasta
ZATERDAG 28 OCTOBER
k
I
H
Treurig record
Landbouwonderricht
voor soldaten
THANS
EEN
TOTAAL
WAARMEDE
BEDRAG
VAN
Postduiven-stations in
Mande joerije
1
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
DOOR ANNA K. GREEN
I
en
Rijke oogst, maar weinig
arbeiders
Bloemententoonstelling
te Milaan
De goud-productie in
Rusland
60.43 pct. van alle heidenen weten
nog steeds niets van den Chris-
telyken godsdienst af'
HET GEVAL
LEAVENWORTH
UP Berxlien. RjlconldLr. N a a rden
OVERZICHT VAN DE
WERELD-MISSIE
aan onze verzekerde abonne s is uitgekeerd.
Breng ÏMi in Uw huisgezin
Én het gemak woont bij U in. y
het moderne Afwasch- en Reinigingsmiddel'
i
1
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis-ongevallen-verzekering aan den heer
L. DIRKSE, Weerdjesstraat 19, Arnhem, wegens
een aan hem overkómen ongeval. Dit is
I De man aan
de telefoon i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
9
T T ft was ongeveer half zes 's avonds, toen i
t===S==^__—-—H de telefoon ten huize van notaris Wel-
-*• -^- land t/» Pranlrtntrn rtriftiff hpunn rinfcp-
A
INI
I
heen-
llllllllllll
niets van
ge-
t Co s Handel Mn N V
A'dam
1 DOQSlo CT.-TUBE35EN 6OCT.'
en
gedoopt
en
terug-
In
voor
f
i!
I
Uit Moskou wordt gemeld, dat de Russische
goudproductle den laatsten tüd sterk is toege
nomen. C._ 7_ 7
is gedurende de maand September 83 pet. meer
goud gehaald dan in dezelfde maand van het
vorige jaar.
De jaarlüksche goudwinning in Rusland be
droeg tot dusver 90 A 150 millioen gulden.
De Albaneesche regeering heeft besloten voor
alle soldaten uit den boerenstand verplicht
landbouwonderwijs In te voeren. Het leerpro-
gram omvat akkerbouw, veeteelt, veeartsenij
kunde, fruit-, wijn- en olijven-cultuur, zuivel
bereiding, bijenteelt en teelt van zijderupsen.
lucue oen laaisicn ‘lju sier* is loege- - -v
Uit dg eoudmijnen in Sovjet-Rusland zeten. Alsof hem iets vreesdij ks. iets onher
stelbaars was overkomen.
Toen notaris Welland even later thuis kwam
om te dineeren. kreeg hü het geheele verhaal
te hooren. In t eerst was hij geneigd om aan
een kwajongensstreek te denken. Maar Fanny,
het geheim van de briefwisseling tusschen Mary
en mijnheer Clavering ontdekt. Op een avond
kwam Hannah, die door haar talrijke bezoeken
bevriend met mij was geworden, mij even op
zoeken. Zij was er nog geen tien minuten, toen
er gebeld werd. Ik ging open doen: Mary dat
dacht ik tenminste stond voor mij. gehuld in
een wijden mantel. Ik dacht dat zij mij een
brief voor mijnheer Clavering bracht, pakte haar
bij den arm en bracht haar naar het salon, zeg
gende:
„Heb je hem daar? Ik zal hem vanavond nog
op de post doen, dan heeft hij hem gauwer.”
Onder auspiciën van het Lombardisch Ge
nootschap voor Horticultuur wordt van 313
November een internationale bloemententoon
stelling te Milaan gehouden. Deze tentoonstel
ling zal voornamelijk gewijd zijn aan herfst
bloemen van de meest uiteenloopende soorten,
terwijl er verder oa uitgebreide afdeellngen
worden Ingericht voor nieuwe en bijzondere
cyclamen- en azalea-variaties, alsmede voor
orchideeën. In de laatstgenoemde afdeeling zul
len 300 planten uit de Vaticaansche tuinen
compareeren. Ook de Itallaanscbe koningin
heeft een inzending toegezegd.
stations
als een
Zjj werd plotseling weer ernstig en fluisterde:
„Hij zal op mij wachten.”
Den volgenden dag legde ik haar een plan
voor, dat ik gemaakt had, om met mijnheer
Clavering te kunnen correspondeeren. Zij moes
ten van naam veranderen: zij zou den mijnen
aannemen, die minder corppromitteerend was
dan een vreemde en hjj zou Le Roy Robbins
heeten. Dit plan beviel haar en zjj nam het aan,
met deze wijziging, dat haar brieven door een
teeken op de enveloppe van de mijne zouden
kün te onderscheiden.
Op deze manier heb ik de hand gehad in
deze verwikkelingen, die mij op den duur heele-
maal in beslag hebban genomen. Door Mary
Leavenworth het gebruik van mijn naam toe
te staan, scheen ik afstand gedaan te hebben
van wat er mij nog restte aan voorzichtigheid
[SAKKERLOOT?‘T1/
TT!ENEN EN M'JNHEERFUNA
b/NOG J FEEDS AAN TMRX.
MEVROUW FLINT HEEFT
ME NAAR HEM TOE GESTUURD
?M TE VRA GEN OF HU THUIS
KOMT. IK BEN ZENUWACH
TIG OM DAT IK200LAAT OP
STRAAT BEN. MAAR HET IS.
ER STIL EN RUI TIG
hulpkoeriersdlenst voor het Japansche leger.
Dit middel wordt te baat genomen, nadat
men het nuttig effect ervan heeft waargeno
men in het leger van Kwantoeng, dat post
duiven gebruikte als verbindingsmiddel bij den
strijd tegen de bandieten.
Tot nog toe had het plaatsje Reno de repu
tatie van de snelste echtscheidingsprocedure
waardoor het aantal aldaar uitgesproken echt
scheidingen in den loop van dit jaar een
recordhoogte van 2000 bereikte. Het blijkt ech
ter, dat de echtscheidingsprocedure te Siudao
in den Mexicaanschen staat Juarez, sneller en
goedkooper is. Het aantal aldaar ontbonden
huwelijken in den loop van dit jaar bedraagv
niet minder dan 3000.
„Toch wel,” antwoordde zjj ernstig.
.Maar toch niet zonder hoop?"
Zij lachte vroolijk en rei:
„Wat zoudt u een goede koppelaarster
Weest zijn!”
..Dat is geen antwoord.” drong ik aan.
de Foucauld volgen, den soldaat, die heremiet
in de Sahara werd en wiens heiligverklaring
zich reeds in een voorbereldlngsproces bevindt.
Voor dat men hem in 1916 in de woestijn dood-
martelde, gaf hl) den wensch te kennen, dat zulk
een orde opgericht zou worden. Vóórdat Z. Em
Kardinaal Verdier, Aartsbisschop van Parijs»
deze nieuwe „Apostelen” zegende, zelden allen
met luider stemme in het Arabisch hunne be
lofte aan het H. Hart op, waarna, eveneens in
het Arabisch, nog een hymne aan O. L. Vrouwe
gezongen werd. Deze nieuwe missionarissen
gaan, geleid door PaterVoillaume. naar een
plaats, genaamd El Ablod Sidi Cbelk. die in de
Saharawoestjjn 80 Engelsche mijlen van den
naasten Franschen militairen voorpost af ligt.
Ook zjj zullen, als zoovele van onze missiona
rissen. wel nimmer hun vaderland terug zien,
maar inturschen de grondleggers in de Sahara-
woestUn worden van de steeds grooter en groo
ter wordende wereldverbrelding.
“land te Franktown driftig begon te rinke
len. De een-en-twlntig-jarige dochter des huizes
Fanny, die alleen thuis was. liep naar de stu
deerkamer en nam den hoorn van den haak
„U spreekt met het huis van notaris Wel
land.” zei ze.
Aan den anderen kant antwoordde een se-
nuwachtige mannenstem
„Hallo! Met den juwelier Brown? U spreekt
met Jim Simons, ja, de juweelen zijn gesto
len!..
Fanny luisterde verbaasd.
„Maar u spreekt niet met juwelier Brown
meneer. Hier is het huls van notaris Welland
U bent verkeerd verbonden!”
„Ja. 1 Is stom van me. maar Ik ga ©ogen
blikkelijk naar het politiebureau. We zullen
zorgen, dat we de dieven achterhalen.”
Fanny werd boos.
.Meneer. Wat wilt u toch? U hebt een ver
keerd nummer! Ik ken geen Brown.”
„Ja. uitstekend. Ik zal er dadelijk
rijden!"
Rang! Het gesprek werd afgebroken en Fan
ny hoorde niets meer. Wat had dat allemaal
te beteekenen? Welke juweelen waren gestolen
en wie was de juwelier Brown? En waarom had
de man aan het andere eind van den draad
maar dóórgesproken en niet gelet op haar ver
zekeringen dat hU verkeerd verbonden was?
Het was een raadsel dat zij niet vermocht op
te lossen. Maar wacht eens. misschien was er
nog een kansje om te weten te komen wie die
zenuwachtige en ademlooze man was. Zij nam
opnieuw den hoorn van den haak en vroeg aan
de telefoonjuffrouw, die zich meldde:
„Juffrouw, kunt u me zeggen, met wie ik zoo
even gesproken heb? Het is van het grootste
belang.”
De. vlakke emotielooze stem van de telefoon
juffrouw antwoordde:
„Onbekend. Het was een telefooncel.”
"n Telefooncel! Dat maakte het mysterie nog
raadselachtiger. Fanny was er namelijk van
overtuigd dat het telefoongesprek niet louter
een grap geweest was. Het was ernst. Daar
voor had zij te goed gehoord dat de man met
wien zjj gesproken had. in angst had ge-
F. Ostcrmann t- Co'< Handel Mn NV Adam Fabrieken te JwlpMiS bg Utrecht
en gezond oordeel. Van dien dag af, ben ik al
ken nog maar een onderworpen en toegewijde
slavin geweest. Ik zond de brieven door, die
voor mijnheer Clavering waren bestemd en ik
deed haar de brieven, die ik voor haar ontving,
toekomen. Hannah diende als tusschenpersoon,
want Mary vond het verstandiger, om nu min
der dikwijls bij mij te komen. Ik vertrouwde deze
correspondentie gaarne aan 't kamermeisje toe,
temeer, daar zjj niet lezen kon en ik er dus ze
ker van kon zijn, dat de brieven zender onge
lukken hun bestemming zouden bereiken.
Maar de zaken zouden een keer nemen. Mijn
heer Clavering had zijn moeder ernstig ziek in
Engeland achter gelaten; op zekeren dag nu
ontving hij bericht, dat haar toestand plotse
ling verergerd was. HU moest naar Engeland
terug. Maar, vol liefde en verteerd door onge
rustheid bij het denkbeeld, dat hü zou moeten
scheiden van een vrouw wie zoo algemeen het
hof gemaakt werd als Mary, stelde hij haar voor,
om nog voor zijn vertrek te huwen.
„Word mijn vrouw!” drong hij aan, „en ik zal
mij in alles naar je schikken. Als ik niet de ze
kerheid heb, dat je mijn vrouw bent, kan ik niet
vertrekken, al moest mijn moeder sterven, zon
der haar eenig kind te hebben omhelsd!”
Toen ik dien brief van de post meebracht,
zat Mary bij mij en nooit zal ik den Indruk
vergeten, dien hjj teweeg bracht. In het eerst
zag zij er uit, alsof men haar een beleediging
had aangedaan, maar later werd zij kalmer; zij
schreef het antwoord, dat ik overnam en waar
in zjj mijnheer Clavering beloofde toe te stem-
geheel Mandsjoerije zullen
postduiven werden opgericht.
gen. Toen heb ik de wijste partij gekozen en
alles verteld.”
.Maar toch niet dat je gaat trowwen?"
„Natuurlijk niet. Openhartigheid is goed, maar
er zijn grenzen.”
„Was zij erg boos?”
..Dat viel nogal mee. Bovendien, zij was meer
verontwaardigd dan boos, maar vooral bedroefd,
diep bedroefd.”
„Zal zij niets tegen je oom zeggen?”
„Neon,” antwoordde Mary vol overtuiging.
„Dus wjj gaan gewoon verder?"
Als antwoord wuifde zij met den brief, dien zij
in de hand hield. Wij hadden het volgende plan
vastgeste’dOp een bepaald uur zou Mary haar
nicht verlaten, onder voorwendsel dat zij be
loofd had. met mij een vriendin te gaan bezoe
ken. Zij zou in een buggy stappen, die wij van
te voren zouden huren, en mij hier komen ha
len. Dan zout en wjj Ineens naar den dom Ine
van F. rijden, waar alles gereed was om het
huwelijk te sluiten. Het plan was heel eenvou
dig, maar wij hadden één ding over het hoofd
gezien- de genegenheid, die Eleonorj voor haar
nicht koesterde. Wij wisten wel. dat zij ons in
het oog nleld. maar wij hadden niet verwacht,
dat zij ens om opheldering zou vragen. En toch
deed zij dat. Mary was precies volgens het pro
gram te werk gegaan. ZU had duidelijk zicht
baar 'n briefje op Eleonores toilettafel achter
gelaten en was naar mij toe gekomen. Zjj had
haar mantel uit getrokken en ik stond Juist haar
japon te bewonderen, toen er luid gebeld werd.
Ik wilde Mary haar jas weer helpen aantrekken
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiKiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
5
X
I
x
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
door een vooroordeel van duizenden jaren werd
overwonnen.
Het onmetelijke Chineesche rijk bevat 117
diocesen, 3 798 R K priesters. 403 broeders. 4 235
nonnen, 18.000 missieposten. 1.563 inboorling-
priesters. 179 inboorling-broeders, 2833 inboor
ling nonnen. 470 millioen zielen, waarvan 2)4
millioen R K en 150 000 catechumenen.
Gedurende de laakte tien Jaren werd de helft
der thans bestaande diocesen opgericht, en 30
zelfs in de laatste vijf jaren. De provincie
Chihli, die ^.gedurende den Boxer-Opstand het
dal martelaren aanwees, telt thans
-m alle RK in China. In Shansl.
en open gaan doen, toen ik achter mij hoorde
roepen:
„Groote God! Het is Eleonore."
Tusschen de gordijnen door gluurde Mary la
den tuin.
„Wat moet ik doen?” vroeg ik.
..Doe maar open, ik ben met bang van Eleo
nore.
Ik deed wat zij zei. Eleonore kwam heel bleek,
maar vastberaden het salon oinnen en ging
op haar nicht toe.
„Ik kom jc vragen of ik vanochtend met je
mee mag rijden."
Mary had bedreigingen of smeekbeden ver
wacht Zjj keerde zich naar den spiegel en streek
haar kapsel glad.
„Het spijt mij,” zei zij, .jnaar er zijn maar
twee plaatsen in de buggy.”
„Dan ga ik in een ander rijtuig.”
„Doe niet zooveel moeite. Eleonore. Wjj gaan
een plezierritje maken en ik wil ons plan niet,
wijzigen
,Je wilt dus niet, dat ik met je mee ga?”
„Ik kan je niet beletten, dat je ons in een
ander rijtuig volgt.”
Eleonore keek heel ernstig en vervolgde:
.Mary, wij zijn samen opgevoed. Ik ben zoo
goed als je zuster en ik kan je niet alleen laten
in dit avontuur. Mijn geweten en mijn Uefde en
dankbaarheid jegens oom dwingen mij, je bjj te
staan. Ik zal je vergezellen, waarheen je ook
gaat. Kies dus: of ik ga met je mee als een zus
ter, of ik volg je als een oppasser, om je eer te
beschermen.” (Wordt vervolgd'
men in zijn verzoek, op twee voorwaarden: ten
eerste, dat het huwelijk pas oj?enbaar gemaakt
zou worden, wanneer zij dat goed vond, en ten
tweede, dat Clavering aan de deur van de kerk
afscheid van haar zeu nemen en haar niet zou
trachten terug te zien, voordat zij hem zou roe
pen. Acht en veertig uur later kwam dit ant
woord: „Al wat je wilt, als je mijn vrouw maar
wordt!”
Voor <)e tweede maal spande ik mij in, opdat
dit huwelijk zoo stil mogelijk gesloten zou wor
den. Allereerst moest het binnen drie dagen
plaats hebben, daar mQnheer Clavering. toen
hij Mary's antwoord ontving, tegen den volgen
den Zaterdag passage had besproken; dan vie
len zoowel de bruid als de bruidegom te veel op.
om hel huwelijk te R. te doen plaats vinden;
de heele stad zou er over gesproken hebben.
Maar aan den anderen kant konden wij niet te
ver weg gaan, daar een lange afwezigheid van
Mary Elecnore's achterdocht zou opwekken. Ik
moet nog vermelden, dat ocgenbUkkeliJk na
mijnheer Clavering’s vertrek ook Mary's oom
was weggegaan F. was de eenlge plaats die het
dubbele voordeel had, dat zij op korten afstand
lag en makkelijk bereikbaar was. Het dorp lag
wel aan de spoorlijn, maar was niettemin
weinig bekend; een onbekend predikant woonde
er vlak bij het station. Daar konden de jongelui
wel samen komen. Ik verzeekrde mij van de
medewerking van den dominé en regelde alle bij
zonderheden.
Ik moet nu iets vertellen, dat onze plannen
bijna in de war stuurde. Eleonore bad namelijk
grootste a^htt
een derde «n
een Chineesche stad van 7000 Inwoners, vroegen
5000 aan Z. H. Exc Bisschop Tchang in de H.
Kerk te mogen worden opgenomen. Sinds ook
Chineesche R K. priesters tot bisschop zijn ge
wijd. is onze R.K. Kerk niet meer in China
gehaat of ziet men er de Kerk niet meer als
de uitsluitende religieuze vertegenwoordigster
van het blanke ras.
Japan en Korea bevatten 15 diocesen, 400
R.K. priesters. 193 broeders, 912 nonnen. 1067
missieposten, 134 inboorling-prlesters. 124 in
boorling broeders. 537 inboorling nonnen, 85
millioen zielen, waarvan 207 000 R K. en 3.275
catechumenen.
De RK Missie in de Maleische Staten telt
11 diocesen. 270 R.K. priesters, 200 broeders.
950 nonnen. 506 missieposten. 14 inboorling
broeders, 122 inboorling nonnen, 50 millioen
zielen waarvan 247.000 RK. en 33.000 cate-
catechumenen.
In Oceanic vindt men 19 diocesen. 400 R.K.
priesters, 265 broeders, 841 nonnen, 1.700 mis
sieposten. 12 inboorling priesters. 32 inboorling
broeders. 247 inboorling nonnen en twee millioen
zielen, waarvan 350 000 R K. en 15.000 cate-
chumeenen.
Ziedaar de resultaten der missie in de wereld
der heidenen. Maar men luistere naar den Hei
ligen Vader: „Vergeet nooit, dat zelfs dit groote
resultaat der R.K. Missiën niet het feit kan
uitwisschen, dat vele deelen van den aardbol
nog in diepe duisternis gewikkeld zijn: al wat
bereikt is, is nog maar een droppel in een on-
gestoorden oceaan
Vergeten wij nog nimmer, dat slechts 2/5
van de geheele wereldbevolking gedoopt is.
3/5 leeft nog altijd in de heidensche duis
ternis. Op iedere 100 R.K. zijn er in de wereld
.500 niet-RJC., 39.7 pCt van alle heidenen zijn
op de een of andere wijze geëvangeliseerd, doch
60 43 pCt. weten nog steeds niets van den
Christelijken Godsdienst af.
Hoe is nu de verhouding van priesters tot
geloovigen?
In Azië telt men één R K. priester op 905
RK en 10.700 heidenen: in Afrika één R.K.
priester op 962 RK en 46 000 heidenen; in
Amerika één R.K. priester op 2.007 R.K. en
1800 heidenen en in Oceanlë één R.K. priester
op 554 R.K. De oogst is weliswaar rijkelijk, doch
de arbeiders zijn o zoo weinig In getal, al wer
ken zij dan ook ontzettend hard in moeilijke
levensomstandigheden, wat betreft klimaat,
verplaatsingsmogelUkheden en In parochiën, die
oneindig veel grooter zijn dan onze grootste
Europeesche diocesen.
En toch gaan wij maar steeds verder. Ver
lieten niet 22 Sept. JJ. nog vijf RK priesters
Parijs om het nieuwe Apostolaat van de Kleine
Broeders van het Heilig Hart onder de Arabie
ren in de Sahara-woestijn op te richten? Zjj zjjn
de allereersten die de voetstappen van Charles
7 l
ra
Verschrikt hield ik opDe vrouw had haar
gezicht naar mij toe gewend: zij was mij vol
komen onbekend.
„U vergist zich,” antwoordde zij, ,Jk ben
Eleonore Leavenworth en kom mijn kamenier
balen. Is zij hier?”
In mijn verwarring, kon Ik alleen maar naar
Hannah wijzen, die in een hoek van het vertrek
zat. Juffrouw Leavenworth ging naar de deur
en zei: „Hannah, ik heb je noodlg."
ZU keek even of het meisje haar volgde en
ging weg. Dien nacht deed ik geen oog dicht.
Den volgenden ochtend vroeg kwam Mary,
mooier dan ooit, het salon binnensnellen. ZU
had een brief voor mijnheer Clavering in de
hand.
‘‘-„O!” riep ik bl(j. „Heeft zU niets gemerkt?"
„Eleonore? Ja.... zij weet alles: dat ik van
Clavering boud en hem schrUf. Na je vergissing
van gisteravond, kon ik het niet langer verber-
daag in de omgeving niet zoo n diefstal gepleegd.
Het is een onverklaarbaar geval. Het eenlge wat
ik u kan aanraden is wachten. De kans bestaat
dat de man. die zich Jim Simons noemde, nog
bU de politie zal komen."
Met dit zeer kleine beetje troost kon Fanny
Welland vertrekken.
Den volgenden dag. weer tegen half zes
's avonds, rinkelde de telefoon opnieuw. Nota
ris Welland glimlachte toen hU zUn energieke
dochter naar het toestel zag rennen.
„Hallo!" riep Fanny opgewonden.
„Spreek ik met het huls van notaris Wel
land?" vroeg een mannenstem- en het hart
klopte Fanny tn de keel, want het was dezelfde
stem, al klonk ze nu rustig en beheerscht.
„Mijn naam is Jim Simons. Ik peb u giste
ren om dezen tUd op een vrU onbehoorlUke
manier opgebeld. Mag ik misschien even per
soonlijk bU u aankomen om de geschiedenis
te verklaren? Door de telefoon gaat dat een
beetje lastig.”
„Uitstekend!" zet Fanny.
Een half uurtte later werd een sportieve jon
geman in de studeerkamer gelaten, waar hij
notaris Welland _en zijn dochter aantrof.
„Laat mU u even geruststellen." aldus begon
Jim Simons zUn verklaring. „Er zijn namelUk
in het geheel geen juweelen gestolen. De zaak
is deze. Ik ben in dienst bü de firma Flnroy
te Chicago, die een van de groote Juwellers-
firma's is. Gisteren werd ik voor het eerst ge
kozen om een vrU belangrUk juweelentransport
uit te voeren. Het gold een aantal prachtige en
zelfs enkele zeer kostbare steenen naar Phila
delphia over te brengen. Een heele eer voor
mU. maar tevens ook een gevaarlUk werkje,
want juweelendieven bestaan heusch niet alleen
in allerlei veel gelezen verhaaltjes. Nog vóór de
trein Franktown had bereikt, kwam ik tot de
allerminst prettige ontdekking dat ik gevolgd
werd door een tweetal verdacht uitziende man
nen. Ik kreeg het gevoel dat die twee door mUn
jas in mijn binnenzak konden kUken, waar het
pakketje met de juweelen was geborgen. En dat
Is heusch geen aangename ervaring. Om alle
risico evenwel buiten te sluiten, voerde Ik een
kleine list uit. In Franktown, waar de trein
stopte, rende ik als een dolle den trein uit,
vroeg als een dwaas naar den stationschef,
naar de politie en vluchtte ten laatste in een
telefooncel, maar liet de deur aan staan. De
twee mannen bleven dicht in de nabUheid. Het
eerste beste nummer belde ik op en wat
een prettig nummer was het hier bloosde
Fanny hevig) en meldde dat de juweelen
gestolen waren. Een beetje wanhoop en wat
comedle deden de rest. De dieven hadden het
gehoord en dropen af. Toen ze me als eeh haas
het station zagen verlaten, dachten ze niet
anders of ik ging werkelijk, naar de politie."
„En ging u dan niet....?” vroeg Fanny.
„Wel nee,” lachte Jlm. „Ik kwam aan den
anderen kant weer binnen en vervolgde mün
reis met een tateren trein. De juweelen zUn
heelhuids afgeleverd. Het eenlge wat Ik nog z
doen moest was u mijn verontschuldigingen ma
ken voor het gebruik van uw telefoonnummer.
En dat doe ik bü deze."
T T T U weten- dat men Paus Pius XI den
Vy bünaam van den Paus der Missles heeft
gegeven. Naar aanleiding der missie-
week geven wü een overzicht van de onder zün
opper leiding bloeiende wereld-missle. We steu
nen daarbü op cüfers van Pater H. Ahaus,
D. D„ Ph. D-
In 1933 nam een zekere Pater William
Bernhard Ullathorne, die later Bisschop van
Birmingham werd, de uitnoodiglng van dr.
Morris Bisschop van Mauritius, aan. om hem
In zün diocees behulpzaam te zün. Het was
geen klein diocees want het omvatte nb
„slechts” heel Australië, Oceanlë en het groot,
ste gedeelte van Afrika, en de goede Bbschop
had maar een paar priesters om hem ter züde
te staan.
Nu schrijven wü niet 1833 maar 1933; hon
derd jaren zün dus sinds dien verloopen en
thans werken er in Afrika Egypte nog uit
gezonderd 3 243 R. K. priesters; 7 009 nonnen
en 26 678 missieposten bevinden zich in 221
diocesen. Hieraan moeten wü nog toevoegen
237 inboorling-prlesters, 144 inboorling-broeders
en 1.895 inboorling-zusters.
Laten wü nu eens den Belgischen Congo nemen,
waar 50 jaren geleden nog geen enkele R. K.
priester ooit voet aan land had gezet. De
laatste telling geeft ons de volgende resultaten:
715 R. K. priesters. 939 516 R. K. en 679.783
catechumenen. Wyl er veel te weinig priesters
voor de ontzettend groote afstanden beschik
baar komen, zün er in districten als Kenya
Urundl veel meer Inboorlingen, die
wenschen te worden, dan men doopen kan.
duizenden moesten helaas ongedoopt
keeren.
Het is slechts veertig jaren gëleden. dat eenl
ge RJC. zusters voor het eerst den Koning van
Dahomey bezochten, die In een paleis leefde,
waarvan de mooiste versieringen en decoraties
Uit menschelijke beenderen en schedels beston
den. welke gespiest op lange stangen, de glorie
van zün heidensch koningschap verkondigden.
Vierduizend amazones dansten een krügsdans
rondom de verstomd van verbazing staande
zusters en als toppunt van eerbetuiging ont
ving een ieder der nonnetjes een slaaf ten ge
schenke
Wat-ie nu Dahomey heden ten dage? Zün
tegenwoordige koning was een der doorluchtige
bezoekers der Internationale Koloniale ten
toonstelling in Parijs verleden jaar. Toen deze
zwarte majesteit het Missie-Paviljoen aldaar
betrad, knielde hü met geheel zün gevolg ne
der en aanbad het uitgestelde H Sacrament.
Dit zegt meer dan alle statistieken te zamen.
En nu Britsch-Indië. Hier bevinden zich he
den ten dage: 54 diocesen, waarin 3870 RK.
priesters. 911 broeders, 7.823 nonnen, 5823
missieposten, 3.000 inboorling-prlesters, 429 in
boorling broeders, 5.035 inboorling nonnen. 350
millioen zielen waarvan 3)4 millioen R K en
100-000 catechumenen. Ook hier wint de H.
Kerk steeds meer en meer veld, en de grootste
steunpilaren van de H. Kerk zün de inboor-
llng-prlesters.
Niet lang geleden wenschte een paria
paria's worden door allen veracht en versmaad
priester te worden. De seminaristen, die tot
allerlei verschillende kasten behoorden, verwel
komden hem. alleen vier die zelven van een
■eer lage kaste deel uitmaakten weigerden
met hem samen te werken. Deze vier warden
ontslagen en de paria bleef. Een zeer buiten
gewoon voorbeeld van christelijk voelen, waar-
I die een temperamentvol persoontje was. bracht
I hem onder het oog, dat zü zich in dat opzicht
niet had vergist. De zonderlinge man had bui
tengewoon zenuwachtig gesproken. Een grap
was. volgens haar, uitgesloten.
,4k weet zeker dat er iets heel geheimzin
nigs achter zit. vader." zei ze, „en Ik ben van
plan die zaak nog nader te gaan uitzoeken.
Om te beginnen zal Ik eens gaan naslaan of
er hier in Franktown ook een Juwelier Brown
bestaat"
Zoowel het adresboek als de telefoongids ga
ven ontelbare Broams, maar geen van hen
was juwelier.
Na het diner besloot Fanny naar den com
missaris van politie te gaan.
„t Moet toch iets te beteekenen hebben,”
hield ze vol
Franktown was een klein stadje, waar alles
nog vrü gemoedelük toeging. Zonder moeite
kreeg Fanny dan ook den commissaris te spre
ken. aan wien ze het heele geval vertelde.
„Wet miss Welland." antwoordde de com
missaris. „u zoudt misschien een goed detec
tive kunnen worden. Vasthoudendheid bezit u
althans en dat is een zeer gewaardeerde eigen
schap bü detectives. Over dat raadselachtlga
telefoongesprek kan ik u evenwel niets mee
deden. Er is nie
mand aan het bu
reau geweest om
aangifte te doen
van een juweelen-
diefstal en voor-
zoover ik thans
weet is er van-
j ff i 'f op dit blad rijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7EO bU een ongeval met t OCfi bfl verlies van een hand f 1 oU verlies van een f Efl bij een breuk van f Afl by verlies van te
All€ aOOtllte S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen f t doodehjken afloop f een voet of een oog f I4<J«"dulm of wysvlnger f «/(/•"'bean at grail anderen vinger
