Martelaren der Sovjet-Unie 1 nrïl F 1mW van den dag I H POKOH SLUITEND DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS Krokodillen-tranen UITWISSELING TEGEN COMMUNISTEN F» T DINSDAG 31 OCTOBER Onbeschrijfbaar lijden Mgr. d’Herbigny Het taxi-vraag»tuk FINANCIEEL NIEUWS Het taxi-vraagttuk DOOR ANNA K. GREEN HET GEVAL LEAVENWORTH VISSCHERIJ-RESULTATEN IN SEPTEMBER AUTOBUSDIENSTONDER- NEMERS VERGADEREN .(nou en of vzegoen, oathu I EEN SCHEDEL 'BRFUK HEEFT. OF KUNSTMEST! ®L.J UP BerxJien.RjLonfdLr. Maarden Noord Holland sch Landbouw- crediet N. V. gevestigd te Alkmaar Het zegenryke werk der Pautelyke Commideie voor Rutland FhetsPutme OAT D/E KERELS Zes-en- negentig!” AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ZEVENDE HOOFDSTUK xfiiaiiiiiiiiifiiiiii S s ze De militaire pensioenfondsen i Een onverwachte getuigenverklaring (Wordt vervolgd) weinig op het zorgeiooze f het perron te ijsberen. I I fl DOKTER ZEGT DA T et stoom trammetje stond in den grijzen morgenschemer te wachten op de eerste passagiers. Het kleine station was leeg en kil, de stationschef liep met zijn kraag hoog- opgeslagen en de handen diep in de zakken over de oplosbare I voor KAMERPLANTEN verkrijgbaar in flesschen van 40 ct., -- bloem- - met gratis aanwijzing der -a. De secretaris, de heer N Kraak Steeman hield voorts een causerie over het taxi vraagstuk. Spr. noemde de opkomst der kleine taxi's een crisis verschijnsel. Door de tijdsomstandigheden ge dwongen zien de verkoopers. vooral van Ameri- kaansche wagens, zich genoodzaakt, op alle mo gelijke manieren aan hun contractueele ver plichtingen te voldoen. Voorts is van invloed de groote werkloosheid in alle bedrijven. Vol gens spr. komen hier en daar kwade practijken voor, immers tegen betaling van de waarborg*, som worden crisisslachtoffers bewogen als chauf feur dienst te nemen in nieuwe bedrijven, waar bij somtijds de chauffeurs, gedreven door den prijzenswaardigen lust zich weer een bestaan te vormen slachtoffers worden van sluwe zaken- menschen. Alle personenvervoer, zoo vervolgde spr., wordt door de snorrende taxi’s getroffen. Deze taxi's die geen nieuwe vervoersgebieden ontsluiten en profiteeren van de stipte dienstuitvoering van andere vervoermiddelen, zijn in wezen een auto busdienst zonder vergunning. Hierbij rijn de snorders natuurlijk wel te on derscheiden van de stationneerende motorrij tuigen en die, welke op bestelling voorkomen. Spr meent, dat het snorderseuvel reeds vol doende te bestrijden is aan de hand der thans geldende wet op de openbare vervoermiddelen. Ten onrechte n.l. is vaak gedacht, dat bet plaatsruimte bieden aan meer dan acht per sonen criterium van deze wet is. Van groot be lang voor deze bestrijding, zoo besloot spr.. zal kunnen zijn de wijziging van artikel 15 sub 1 der wet. waardoor het begrip .geregeld” ruimer wordt opgevat. SCH/EN zAl OPKNAP. ^EN, OFSCHOON I ó77ó AANT0È2F utrrvo/fiMy >1.75 en 3.bjj.de bloem- en H zaadwlnkels. met gratis aanwijzing verzorging van verschlll. planten De elfde jaarvergadering van den Nederland- schen Bond van Autobusdienstondernemers is Maandag in het Carltonhotel te Amsterdam ge houden onder voorzitterschap van den heer G. P. H. Wortman. In de op 30 October 1933 gehouden vergade ring van commissarissen is besloten op de 6 pet. cumulatief preferente aandeelen een interim dividend ad 3 pet of 30.uit te keeren, betaalbaar van 1 November a.s. af op divi dendbewijs no. 31. 1) Z. H. E. Bisschop d’Herbigny is. naar vrij vernemen, verleden week in Brussel geopereerd en de doktoren hebben hem absolute rust ge durende langen tijd aanbevolen. Z. H. E. zal eerst in het begin van December naar Rome terug kunnen keeren om dan weder het voor zitterschap der Pauselijke Commissie pro Rus sia op zich te nemen. Het was heelemaal mijn gewoonte niet om zoo abnormaal vroeg te reizen, maar dien keer was het absoluut noodzakelijk dat ik me door het trammetje een uur door het land zou laten rijden en wel juist in alle vroegte Zóó vroeg, dat ik meende de heele tram wel voor mezelf te zullen hebben. Maar wat dat betreft had ik mis gerekend. In den langen kalen tramwagen waarin ik het me naar omstandigheden zoo ge makkelijk mogelijk had gemaakt, traden even voor het vertrek drie mannen binnen. Tot de overheid richtte spr. het verzoek: ..be last onze bedrijven niet zwaarder!” De Bond vraagt het recht in belangrijke vervoersvraag stukken te worden gehoord. Nog steeds bestaat geen overleg tusschen spoor- en tramwegen eenerzijds en de autobus- dlenstondememingen anderzijds. Juist ons land leent zich bij uitstek voor het autobus- en vrachtautoverkeer. De oogen der tramwegdirec- ties gaan thans blijkbaar voor dezen ontwikke lingsgang open, gezien het feit, dat verschei dene tramlijnen worden opgeheven en door autobusdiensten worden vervangen. ^GOEIE GENA ZL DE lENH'J /SZE- KER NOG BUITEN V Yff. KENNISDENK7DE I DOKTERN/ET.OAT X p/.. ^/^^^KEN STILIST \>kAN ZEGG enkele uitzondering, over het gunstig. De botv leverde alleen bi vangsten op. De botsleepnetvisscherij verliep beter dan In de vorige maand. Met de kuilnet- ten en de botkor werd weinig bot gevangen. Garnalen waren niet meer te vangen. DE DOKTER ZEG T 'HET VEEL, MAAR HU DOETZ'NBEST WAHNEER MIJ URE EU FLINT WEERUU KENNIS KOMT, DAN KAN HU MISSCHIEN ZEGGEN W/E DE BANK ROOVERS WAREN. CIK KOM ZOTST VAN^^-s DE REIJ TERUG EN VmEVROUW FL/NT\ - WARM 4 KAN NU NIEMAND ONTVANGEN. MUN HEER MACK !K ZAL HAAR ZE OGEN, DAT UHIER BENT GE~ WEEFT. HOORDE HET VREE SEL’JKE N7EUWJ >S MEVROUW FLINT f THU/S'J!KMOEr I MN DEELNEMING^ BETUIGEN. j R'J DEED ALS OF H'J BEDROEFD WAS, MAAR HU DEED OOK HEEL VREEMD, VOORAL TOEN !K ZE/, WAT MUNHEER FLINTM/SSCH/ER ZOU ZEGGEN AL S HU WEER SPAL KEN KON. !K GELOOF ER NIETS VAN, OAT HIJ BEDROEFD nu al Jaren lang eiken morgen en avond een uur in dit trammetje moeten zitten. We werken op hetzelfde kantoor, in hetzelfde lokaal. kunt dus wel begrijpen dat er zoo langzamerhand niet VERSCHRIKKELIJK, WAS !K INDE STAD GEWEEST,DAN ZOU ZOUDEN WAGEN IpÉN OFSCHOON Hul !SMUNHEERFLINT^0^0/OA/yofRE 7 BUITENZORG. 30 Oct. Aneta) Het aan den tweeden beheerder der militaire pensioenfond sen verleende binnenlandsche verlof is met een maand Verlengd in afwachting van zijn ontslag, dat in ieder geval plaats heeft. Op wejke wijze dit ontslag zal worden verleend maakt thans een punt van onderzoek uit. getal en we herinneren ons het verhaal. Een voudig. vindt u niet?” Ik bromde wat terug; de geschiedenis leek me vrij fantastisch. Maar het moest wel zoo ging opzoeken^j zijn als de man met de groote voeten beweerde. Ik wist er geen andere oplossing voor te vin den. Overigens was ik er aardig door uit mijn humeur geraakt en ik was blij dat de tram het stationnetje naderde, waar mijn -tnatineuze reis een einde zou nemen. Bij het uitstappen zocht ik in mijn zakken en haalde er een paar bankbiljetten uit. die Ut ta melijk nonchalant in mijn hand hield. ..Wees voorzichtig, meneer.” waarschuwde de rossige man. die vlak achter mij den tram wagen verliet, maar voordat hij den zin geheel had uitgesproken was het ongeluk reeds ge schied. Een tochtstroom rukte het biljet uit mijn hand en deed het over den vochtlgen grond langs de trambaan voortrollen. ..Daar hebt-u het al!" merkte de grootvoetige man op. maar ik haalde slechts de schouders op. ..Laat maar liggen. 1 Is een biljet van ƒ25. Eer ik het tertrgvind is het vergaan door het vocht.” En ik verliet het perronnetje, verbaasd nagestaard door de drie mannen. Even later keek ik om. Ik ontwaardde drie hollende gestalten die achter het bankbiljet aanliepen, dat overigens slechts aan één zijde een bankbiljet was. De achterkant werd Inge nomen door reclame. ..Goed zoo!" bromde ik grimmig. „Nu hebben toch een nummer 96!" Ten slotte kreeg ik op een goeden dag een brief van hem. Daar hjj 'vergeten had, het af gesproken teeken er op te zetten, maakte ik hem open en ik las, dat hij in zijn wanhoop over de vergeefsche pogingen die hij had aan gewend om een onderhoud met haar te hebben, alles wilde trotseeren. zelfs haar misnoegen, en dat hjj zich tot mijnheer Leavenworth wilde wenden, om eer. eind te maken aan dien onze- keren toestand, die hem ondermijnde. „Ik wil Je nu eindelijk hebben," zoo schreef hjj. ,jnet of“zonder bruidsschat. Als je niet vrij willig naar mij toekomt zal ik je komen halen en je in mijn armen wegvoeren.” Daar ik Mary kende, verbaasde t mij heele maal niet, dat ik eenige dagen later het vol gende antwoord moest doorzenden „Als mijnheer Le Roy Rot bins gelukkig met mjj wil worden, laat hjj dan goed nadenken, voor hij het plan, waarvan hjj sprak, volbrengt. Niet alleen zou hij het geluk vernietigen van haar, die hij. naar hij zegt bemint, maar hij loopt ook gevaar dat hjj het gevoel vernietigt dat alleen den band die hem bindt, duurzaam kan maken.” Er stond geen datum of onderteekening op. Ik weet niet of. en hoe deze brief de gebeurte nissen beïnvloedde. Ik weet alleen dit: twee weken later vond men mijnheer Leavenworth vermoord in zijn studeerkamer en denzelfden avond kwam Hannah, die de omgeving van de misdaad ontvlucht was. mfj vragen om haar, m naam van mijn vriendschap voor Mary, onder dak te verleenen en haar te verbergen.' Begroetingen, in dezen tijd. Zijn net als oude deuren. Ze piepen zoo onaangenam En gaan zoo moeilijk dicht. - Natuurlijk zingt het stadsbestuur Een liedje uit den treure En al de leden trekken een Begrafenisgezicht I Dan praat men van bezuiniging, Verhooging van de lasten, schrapjes en met schepjes-op Katholieken In het Russische Keizerrijk leefden. In 1931 was hun getal reeds tot °P l'/z—2 millioen geslonken. In 1917 be er in Rusland 614 R.-Katholieke 183. geen Met Komt men tenslotte uit. De slotenmaker moet het slot Van allen kant betasten En druppelt olie, tot de deur. Ofschoon met moeite, sluit! Maar is zij dan gerepareerd. Dan moet men ook betalen! Want dat een uitgaaf geld vereischt Is helder als de dag. Natuurlijk wendt men zisji tot hen, Waar nog wat valt te halen, En zóó betaalt de burgerij Tenslotte het gelag! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden öiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiiiHiHiiiiiiiiiiiii.H stonden kerken,, heden ten dage zelfs „nog” terwijl van 581 R. K. kapellen thans enkele nseer bestaat! Z. H. E. Bisschop d’Herbigny 1), de voor zitter der Pauselijke Commissie voor Rus land, verklaarde openlijk in het grootste Duitschw R. K. dagblad „Germania”, dat 12 Bisschoppen, ontelbare priesters en nonnen, zoo ook honderden Katholieke leeken alleen in de concentratiekampen op de Solofki- eilanden geïnterneerd zijn. Dat 3.214 hier alleen in één jaar omkwamen en dat kle dingstukken die men den gevangenen toe zond nimmer aan hen verstrekt werden, terwijl zeer vele priesters zelfs alleen van honger en koude omkwamen. In deze ge vangenissen .zaten” meer dan 70 ongeluk- kigen te zamen in één kleine kamer met slechts één venster waardoor de lucht ver- verscht kon worden. Buiten onze priesters bevonden zich hier natuurlijk in de gevan genissen ook nog misdadigers van de erg ste soort en Mgr. d’Herbigny zegt verder; „dat deze barbaarsche immoreele menschen er zich een speciaal genoegen van maakten dat nonnen In deze mannen-barakken dagelijksch werk moesten verrichten onder een vloed van de laagste en gemeenste voorspiegelingen en in een taal die niemand onzer in staat is weer te geven, geeft ons slechts een zeer klein begrip van het onbe schrijfbare lijden dat degenen in Sovjet- Rusland te verduren hebben die tot onze H. Kerk behooren.” Moge de ruil van het leven van 26 marxis tische misdadigers dat tegen deze 14 R. K. priesters en 4 R. K. leeken werd ingeruild, toch nog in vergelijking met al hun onzeg gelijk lijden in Sovjet-Rusland ondervonden een voordeelige blijken te zijn en hopen wij maar dat de Pauselijke Commissie welker streven er steeds op gericht is ook de zoovele anderen onzer Priesters, die helaas voort gaan in de Sovjet-gevangenissen te zuch ten, nog eenmaal te bevrijden, tenslotte ook nog ten volle zal slagen. veel meer te praten viel. We kwamen in her halingen terecht. Om het kort te zeggen: we waren uitgepraat. En toch moesten we den tijd dooden. vooral de uren in de tram. Nu konden we doorgaan met steeds dezelfde geschiedenissen te vertellen daar zat trouwens niet veel anders op maar niets is zoo Irriteerend als dezelfde woorden, dezelfde zinswendingen enz aan te hooren. We hebben er nu een prachtige op lossing voor ge vonden. Al de bekende geschie denissen en anecdoten hebben we genummerd van 1 tot 95. We nemen enkel een Zjj groetten, zooals dat onder jiassagiers al leen vroeg in den morgen de gewoonte is, en namen plaats met het air van stamgasten. Nauwelijks waren zij gezeten of het iocomo- tlefje stiet een rauwen gil uit en de tram zette zich rammelend en schokkend In beweging. Het kale perrontje gleed weg. waar juist de sta tionschef zijn warme kachel 7 *7 Een paar hulzen, enkele boomen en dan werd' het landschap eentonig en gelijkvormig, bijna troosteloos in den natten damp, die boven de aarde hing. Van dit uitzicht zou ik een uur mogen genieten! Om den tijd te dooden begon ik mijn mede reizigers eerst eens op te nemen. Ik vind het een gezellige sport om van menschen die je absoluut niet kent uit te kienen wat het voor soort is. wat hun beroep is. hun leeftijd én alle mogelijke andere dingen. Met mijn drie medepassagiers was ik echter spoedig klaar. Zjj hadden alle drie het ulterlijk van eenzame ambtenaren; ze droegen acteUg|- schen. waarin ongetwijfeld hun twaalfuurtje was geborgen. Een tijdlang bleven de drie mannen zwijgend voor zich uit staren. Alleen het geratel van de wielen over de rails en het stooten der koppe lingen was hoorbaar. Toen, zonder eenige aanleiding, deed de man die het dichtst bij mij zat. hij had rossig haar en een wipneus zijn mond open en sprak: „Twee-en-ze ven tig. Om de waarheid te zeggen schrok ik er van. De twee andere mannen echter fronsten hun wenkbrauwen alsof zij nadachten en barstten toen in een luid gelach uit! Het kwam zoo plot seling dat mijn haren ervan ten berge rezen. Overigens wist ik niet waarom het getal 72 zoo belachelijk was. Met geen mogelijkheid kon ik er achter komen wat het te beteekenen had. Ik zag de drie mannen nog eens goed aan. Nee. gek waren ze niet. De pret straalde nog van hun gezichten. .Maar beters is veertien." zei de tweede man die zich kenmerkte door een paar onaangenaam groote voeten. „Veertien? Veertien?” De rimpels verschenen weer op^hjjn voorhoofd. .^Ah! Veertien! Die is onbetaalbaar!” En weer daverde een smakelijk lachen door den tram wagen. Ik begon me uiterst onbehaaglijk te voelen. Wat hadden die menschen toch? En waarom was veertien onbetaalbaar? Het geval begon me te irriteeren. De derde man slikte zijn lachbuien weg en zei toen: .Maar wat zeggen jullie van.... eh.... vijf- en-negentig?" Voordat ze goed en wel konden nadenken gooide ik er opeens, bruusk, tusschen door: '„Voor mijn part zes-en-negentig!" „Zes-en-negentlg?!" Het gezicht van de drie mannen was een groot vraagteeken. Ze keken elkaar vragend aan. „Zes-en-negentlg bestaat niet, meneer," lichtte de man met het rossige haar me in. „Vüf-en- negentig is de laatste'”. .iaat ik het u even uitleggen, meneer," viel de man met de groote voeten in. „Het zal u wel vreemd voorkomen, maar elk getal beteekent een geschiedenis. En we hebben er vijf-en-ne- gentig in het geheel. De heele zaak is dat we plan zou kunnen koesteren. Maar ik merkte al dadelijk dat het mis ging, toen mijnheer Clave- ring mij eenige dagen later een brief schreef met het dringend verzoek om hem nieuws te verschaffen over zijn vrouw, daar zijzelf, niet tegenstaande haar belofte, niets van zich het hooren. terwijl zij. zooals ik ook uit New-York vernam, vaak uitging en dan omringd was door een schare vurige aanbidders. Ik waarschuwde haar, niet zoo met Clavering te spelen en hield haar voor, welk risico zij liep als zij zoo doorging. Het antwoord dat ik ont ving. verbaasde mü ten zeerste: „Op het oogenbllk heb ik mijnheer Le Roy Rcbbins uit mijn gedachten gebannen en ik ver zoek je, hetzelfde te doen. Ik heb hem alleen beloofd, dat ik hem zou waarschuwen als hij te rug kan komen. Maar zoo ver zijn wij nog niet. Zorg er voor dat hij moed houdt; als de tijd daar is. zei hij zijn geluk geheel en al kunnen genieten.” Mijn eenig doel was. om 't Mary naar den zin te maken en ik schreef mijnheer Clavering, dat hij geduld moest hebben en dat ik hem, als er nieuws Was, dit direct zou laten weten. Toen vernam ik den plotselingen dood van Stebbins, den predikant die hen had getrouwd. Eenige weken later las ik, tot mijn groote ver bazing. in een New-Yorsch blad, onder de lijst der pas aangekomen vreemdelingen, dat mijn heer Clavering in het Hoffman Hotel logeerde. Mijn brief had niet de uitwerking gehad, die ik er van verwachtte. .Dat zal mijn oom niet toestaan zoolang hij leeft. Ik ben er nu zeker van. Alleen zijn dood zal het mogelijk maken dat mijn man terug komt.' Zjj las de verbazing, die deze verklaring bij BUj wekte, blijkbaar op mijn gezicht, want zij bloosde en mompelde: .Je ziet dus. dat dat niet zoo gauw zal ge beuren. Maar als hij van mi) houdt, zal hij wel wachten." ,Je oom is nog jong en hij heeft een gezond gestel. Je zult wel lang moeten Wachten, arme Mary.” „Wie weet. Mijn oom is niet zoo sterk als hij er uitziet en. Mary hield op. blijkbaar verschrikt door de wending die het gesprek genomen had. Haar uiterlijk gaf mij toen veel te denken en onder deze omstandigheden is dat er niet beter op ge worden. Niet dat ik kon voorzien, wat er kort geleden is voorgevallen; ik was te veel onder invloed van de bekoring die zij op mij uitoefen de om te denken, dat zij zoo'n afschuwelijk wil de oorzaak geweest van het misdrijf, maar zij zelf heeft er niets mee te maken. Zij heeft die revolver niet gehanteerd, daar kunt u zeker van zijn! Alleen de man die haar liefhad en er onder leed, dat hjj niet bjj haar kon zijn, en die alleen dit middel kon bedenken om haar terug te krijgen, heeft in zijn verbittering misschien den droevlgen moed er toe gevonden. „U denkt dus....?" „Dat mijnheer Clavering de schuldige is? Ja. mijnheer. Eh als men dan bedenkt, dat hij Mary's echtgenoot is.' wordt het dan niet nog verschrikkelijker?” .Dat is het inderdaad.” Iets in mijn toon of in mijn ulterlijk scheen haar te verschrikken, want zjj keek mij wan trouwend aan en zei: „Ik heb toch niets onvoorzichtigs gezegd?" .Neen.” antwoordde ik. „U hebt niets gedaan of gezegd, dat men u zou kunnen verwijten. Ik zou u nog één vraag willen stellen. Hebt u af gezien van uw begrijpelijken afkeer om een jonge, mooie vrouw te verdenken van een af- schuwelijke misdaad, een andere reden om mijn heer Clavering. over wien u overigens vol eer bied hebt gesproken, schuldig te achten?" .Neen." stamelde zij, „eigenlijk niet." Dit antwoord voldeed mjj niet en ik gevoelde ongeveer dezelfde beklemming als toen ik hoor de dat de sleutel van de studeerkamer bij Eleo- nore*was gevonden. Ik ging voort: Mevrouw Belden zweeg en er heerschte een korte stilte in het vertrek. Ik verbrak ze om te vragen, hoe Hannah het huis had kunnen bin nenkomen. zonder door de buren gezien te wor den. Zij vertelde mij: „Dat was vrij eenvoudig. Ik was vroeg naar bed gegaan en sliep rustig, toen er om omstreeks één uur in den nacht de laatste trein komt namelijk om 12 uur 50 aan zachtjes op mijn raam werd geklopt. Ik dacht dat ik bij een zieke geroepen werd en vroeg: „Wie is daar?” Een zachte stem antwoordde: ..Hannah, de kamenier van juffrouw Leavenworth. Doe de keukendeur open als het u belieft." Een vage vrees ontwaak te in mij Ik deed open. Hannah zag heel bleek; zij had geen bagage bij zich en zag er verschrikt uit. Zij sprak als iemand die een van buiten ge leerd lesje opzegt. .Juffrouw Leavenworth heeft mij gezonden. Ik moet bij u blijven. Ik mag niet bulten komen en niemand mag weten, dat ik hier ben." „Maar waarom?” vroeg ik. „Wat is er ge beurd?” „Ik mag niets zeggen.” mompelde zij. ,jk moet hier blijven en mjj rustig houden." .Maar juffrouw Mary heeft je toch zeker niet verboden om iets tegen mij te zeggen?" .Jawel, ik mag niemand iets zeggen en ik zal mijn mond houden." Hannah leek zoo De Afdeeüng Visscherijen van het Departe ment van Economische Zaken deelt om. het volgende mede omtrent de kustvisscherij en de visscherjj in het Ijsselmeer, waarbij de tus schen haakjes geplaatste cijfers betrekking heb ben op de maand September 1932. De weersgesteldheid was voor de uitoefening der kustvisscherij over het algemeen gunstig. Voor de fuikenvisscherU op trekpallng was het weder echter te mooi. In de Lauwerzee en den Dollart. de Wadden zee en het niet-afgesloten gedeelte van de Zuiderzee en de Zuidhollandsche stroomen en zeegaten werd de vlsscberij drukker uitge oefend dan in September 1932. De geldelijke uitkomsten der vlsscherij in het Ijsselmeer waren beter. In de Lauwerzee en den Dollart. de Waddenzee en het nlet-afge- sloten gedeelte van de Zuiderzee en de Zuid hollandsche stroomen en zeegaten daarentegen slechter dan in September van het vorige jaar. De hoeveelheid en opbrengst der aangevoer de visch bedroeg nJ. volgens voorloopige op gave respectievelijk in de Lauwerzee en den Dollart 1.032.468 961 4481 KG. en ƒ14.905 15.166). in de Waddenzee en het nlet-afge- sloten gedeelte van de Zuiderzee 2.717.240 <3.311 299> KG en ƒ41.872 (ƒ42.372), in het Ijsselmeer 488592 456.468) K.G. en 196.707 186.606 in de Zuidhollandsche stroomen en zeegaten 310 074 (159.746) K.G. en ƒ25.761 (ƒ27.405). Uit Zeeland werden verzonden 1.461.400 (1.911.900) oesters ter waarde van 71550 92.650) en 6.924.500 (6.262.000) K.G. mosselen ter waarde van ƒ98 880 (ƒ109.280). In het Ijsselmeer bleven de aalvangsten van kwak- en dwarskuil en aalkor de geheele maand nog zeer goed. De aallijnenvlsscherij breidde zich allengs uit en leverde in het laatst der maand een zeer bevredigend resultaat op De aalvisscherij met fuiken verliep, behoudens een algemeen niet icherfj met staande netten het Enkhuizer zand flinke meisje van vroeger, dat ik mijn oogen niet van haar kon afhouden. „U zult mjj toch wel hier laten, nietwaar." smeekte zij, „u zult mjj toch niet wegzenden?” „Neen," beloofde ik haar. ,JEn u zult niemand iets zeggen?” „Ik zal niemand iets zeggen." Zij bedankte mij en volgde mij naar de tweede verdieping. Ik bracht haar naar de kamer, waar u haar ontdekt hebt en sedert dien is zij daar niet meer af geweest." „Is dat alles?" vroeg ik haar. „Heeft Hannah geen reden opgegeven voor haar vlucht?" „Neen, mijnheer. Toen ik haar den volgenden dag de krant toonde en naar vroeg of haar vlucht iets met den moord op mijnheer Leaven worth te maken had antwoordde zij niets. Iemand of iets had haar lippen gesloten. i „Vuur noch marteling kunnen mij aan het spreken krijgen,” was alles wat zjj op mijn vra gen antwoordde. „Uw verdenking berust dus alleen op de moei lijkheden. die er Vbor Mary voortkwamen uit haar geheim huwelijk en die pas zouden wegge nomen worden bij den dood van haar oom en verder op de bewering van Hannah, dat zij New-York verlaten heeft op aandringen van haar meesteres?” ,Ja. mijnheer." „U hebt in het begin van ons onderhoud ge zegd. dat u niet geloofde, dat Mary rechtstreeks in verband stond met den moord op haar oom. Durft u die bewering volhouden?" «Ja, ja zeker! Misschien is Mary tegen haar e eenige mogelijkheid onze R. K. II priesters, die door de Sovjet-regeering vervolgd, verbannen en gemarteld worden, uit de klauwen van dezen commu- nistischen heilstaat te verlossen, bestaat in het tegen hen uitwisselen van in het bui tenland veroordeelde communisten, vooral die der randstaten (Polen, Lithauén, Fin land, Estland), doch de losprijs schijnt helaas hoe langer hoe hooger te worden en slechts zeer weinigen onzer onderdrukte ■j priesters kan het Vaticaan op deze wijze verlossen. De laatste maal dat zulk eene uitwisse ling van veroordeelde communisten tegen R. K. priesters plaatsgreep, was-in Septem ber 1932, toen 18 R. K. priesters, o.w. Z. H. E. Bisschop Sloskan (die in 1927 reeds was ge- arrestee rd en naar Siberië verbannen werd) aldus de vrijheid herkregen. Thans leidt Mgr. Sloskan in het Russische College in Rome deze week de retraite van alle Rus sische R. K. priesters, die over de geheele aarde te midden der Russische emigranten hun apostolisch werk voqxtzetten en Z. H E. zal allen aan Zijne Heiligheid den Paus voorstellen voor zij Rome weer verlaten. In Indra, het kleine stadje op de grens van Lijfland en de Sovjet-Unie, vond deze week wéér zulk eene indrukwekkende uit wisseling van R. K. priesters tegen Marxis tische misdadigers plaats, doch hoe de beide voorbereidende Commissies ook indertijd hadden „gemarchandeerd”, tegen 26 com munisten, welke in Lithauén wegens hunne bolsjewistische misdrijven tot gevangenis straf waren veroordeeld, konden slechts 14 Roomsch-Katholieke priesters en vier R. K. leeken worden „ingeruild”. De mees ten dezer ongelukkigen waren sinds jaren in de Sovjet-gevangenissen gegooid en of schoon de „Times” meldt, dat onder hen zich ook een R. K. Bisschop, bij name Matu- lanetts, bevond, blijkt dit Mgr. Matulanis de R. K. parochie-priester van Kocieszew te moeten zijn. Toen de R. K. Bisschop van Riga, Mgr. Rancans. geholpen door de plaatselijke R. K. geestelijkheid van Kovno. deze 18 uitgemergelde en geestelijk zoowel als lichamelijk gemartelde dienaren onzer H. Kerk uit de handen der O. G. P. Oe-tse- kisten op het kleine spoorwegstation van Indra tegen de 26 veroordeelde en uitgewisX aelde Lithausche communisten ontving. 5 speelden zich weer zulke hartverscheurende tafereelen af, die slechts door hen, die zelve het leven in de Sovjet-gevangenissen heb ben medegeleefd, ten volle beseft kunnen worden. En toen daarna de trein met de bevrijde priesters naar Kaunas (LithauénI zich in beweging zette, vonden zij op ieder klein station, aan dezen spoorweg gelegen, eene groote menigte, die hen luide toe juich te en met jubelend wuiven gelukwenschte 1 Doch onze bevrijde R. K. priesters zelven waren toch desniettemin vol van weemoed. Immers zijn zij vóór alles de levende getui gen van honderden priesters en mannen, die, tegen elke hoop in, toch maar steeds voort gaan te hopen, dat ook zij nog eenmaal tijdens hun leven bevrijd mogen worden van de wreede vervolging waaraan zij thans voor immer in Sovjet-Rusland zijn bloot gesteld. Toen de trein in Kaunas aankwam, wer den de bevrijde priesters natuurlijk onmid dellijk door journalisten ondervraagd en wij ontleenen aan den correspondent der „Ti mes”, die ook daar ter plaatse aanwezig was, de volgende bijzonderheden. .jEx bevinden zich alleen in het concen tratiekamp van Solofki minstens nog 60 R. K. priesters, terwijl in de ^ndere gevan genissen en concentratiekampen over ge heel Sovjet-Rusland overal óók groote ge tallen gevangen gehouden R. K. priesters voorkomen." Volgens officieele Vaticaan-gegevens des tijds op het einde van 1931 gepubliceerd, bevonden zich toen reeds drie R. K. Bis schoppen en 200 K. K. priesters in de bolsjewistische gevangenissen. Doch dit cijfer is sindsdien altijd maar grooter geworden, wat^om. blijkt uit het feit, dat alleen in Februari van dit jaar 11 R. K. priesters plotseling in het district Mobile/(het vroegere Bisdom van Mgr. SloskSH. Red.) werden opgepakt en verban nen om ..eerlijk te leeren werken in een woudvellerskamp bij Woronesj". Onder deze elf nieuwe R. K. martelaren bevond zich ook een 81 jaren oude pater, aan wien ten' laste werd gelegd, „dat hij de H. Mis gele zen had, wat in tegenstrijd was met de Sovjet-wetten”. Wij herinneren hier tevens nog eens aan den brief, welken Sir Bernard Pares, Profes sor der Russische taal, geschiedenis en litera tuur aan de Universiteit van Londen, in Februari van dit jaar in de „Times” pu bliceerde. Hij schreef o.m.: ,De Sovjet-regeering zelve erkent in de jaren 1918'19 20 Bisschoppen en 1414 priesters ter dood te hebben gebracht doch in mijn bezit bevinden zich volkomen be trouwbare informaties, die voor deze getal len in ieder geval niet minder dan 2.691 parochiepriesters, 1962 monniken en 3447 nonnen en andere kerkdienaren opgeven. Mgr. Matulanis een der 14 tegen ver oordeelde communisten uitgewisselde R. K. priesters verklaarde (volgens een tele gram van Havas uit Riga van 26 October 1933) in zijn rapport aan den Lithau- schen R. K. Aarts*-’sschop dat er in de Sovjet-Unie, volgens zijn weten, nog min stens 100 R. K. priesters in de concentra tiekampen zuchten; van dezen zijn er 70 geboren Lithauers. De meesten hunner leven in het Noorden der Sovjet-Unie in onbeschrijfelijk zware' omstandigheden en Monseigneur Matulanis smeekte de R. K. overheid deze ongelukkige R. K. priesters op een of andere wijze ter hulpe te snellen. De Lithauer R. K. Aartsbisschop heeft zicli naar aanleiding hiervan thans officeel tot de Lithauer-regeering gewend met het dringend verzoek, dat zij zich zoo spoedig mogelijk met de Sovjet-regeering in ver binding moge stellen om deze R. K. pries ters ook nog te bevrijden, terwijl Z. H. E. onderwijl door bemiddeling van het Roode Kruis aan deze ongelukkigen allerhande voedingsmiddelen zal trachten te doen toe- komen. De officieele Vaticaan-mededeelingen ge ven verder nog aan dat er In Rusland vóór 1917, het jaar dat de bolsjewieken aan de macht kwamen, meer dan 13 millioen R.- OD dIt blad ZHn Ingevolge de vereekeringsvoorwaarden tegen f HfSfSfï bij levenalange geheele ongeschiktheid tot werken door f ’7Cfl bij een ongeval met f ‘JCfl b(j verlies van een hand f 1 OIT o() verlies van een f Ffl bij een breuk van f ATl b(J verlies van 'n Alle Q 00 Tl TIC S tongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «Jt/l/l/.-verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen J f tH/.-doodelyken afloop desJlZv- een voet of een oog f of wijsvinger “been of arm f Tr(/.“ anderen vinger

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9