I
I
T
i
I
I
I
ord
Vereenvoudigde spelling in Engeland
POPULAIR
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Een welbestede dag
I
DE ZIEKE
I
et
ra*
WOENSDAG 8 NOVEMBER
Moderne slavenhandel
Hoe men beroemd
wordt
De
lokker
>rd?
Goud en zilver aan de
Wolga
en
1
■R
DOOR ANNA K. GREEN
Letters, die niet worden
uitgesproken
Japansche invoer in
Egypte
Portugeesche politie
naar Londen
Het dagboek van
Faraday
EEN KWESTIE VAN
MENTALITEIT
HET GEVAL
LEAVENWORTH
L
overstroomingen in
China
De Minister van Onderwy» gaf een
beleefd antwoord, waarin hy
niet» antwoordde
r
liet
van
der
waar hij
ze Am-
53.
VIERDE HOOFDSTUK
Hei hoogtepunt
I
MARTIN BIRD EN
f Nadruk verboden)
stoom*
welk
kust tl
Maan*
r-eige*
nlst B,
i allen
t com*
n Min
nares van haar oom en weldoener, ten gevolge
zal hebben.”
Een doodsche stilte omgaf ons. Zü was bijna
tastbaar.... ‘Toen weerklank er een vreeselljke
en hartverscheurende kreet en een man sprong
plotseling te voorschijn en schreeuwde:
..Het Is een leugen! Een leugen! Mary Lea
venworth is onschuldig!! Ik ben de moordenaar
van mijnheer Leavenworth! Ik! Ik!!”
Het was Trueman Harwell.
htJ met
zoo goed
Een
welke
a. 1S14,
M Om
egen de
er gaf
A. (van
ot aan
binnen
dat
De
orden
7 Abel
tools*
IDt.
mist
Jitters
we de
door
die
sp&en
naar
eers-
ikeer
9
T. Doo-
drukte,
itomoU*
t om»
acht o»
Blokker,
atste M
a, er uit
Pbp di
no kon,
levodm
ur wor-
an ztjn
o s ging
Ullegoo,
vaar tn
Ude een
jenoetn-
t bortje
-« No».
Spntyt*
schman
em. IN
>on ver-
naar, die op zün domein alle boomen
omhakken om beter het landscYiap te kunnen
zien. Toen de boomen geveld waren, ohtdekte
hjj dat er geen landschap, dat de moeite
het aanzien loonde, meer was.
Praktische menschen voeren aan dat kinde-
die immers niets anders te doen heb-
Engelsch
kunnen
De stelselmatige exploratie van den grond in
de Sovjet-Unle leidt voortdurend tot nieuwe
ontdekkingen. Zoo heeft men thans uitgestrekte
koper-, goud- en zilvermijnen in het Wolga-
gebied aangetroffen. Volgens de „Geografische
Periodiek" ligt de stad Bljawa aan de spoorlijn
Samara-Uta in het centrum van het ertsgebled.
Bljawa ligt ongeveer 300 KM van Orsertburg.
Het wetenschappelijk onderzoek ter plaatse
beeft bewezen, dat er boven de edele metalen
een laag van ongeveer 13 mlllloen ton ijzererts
ligt. Daaronder bevindt zich ongeveer 150 mll-
lloen ton konererts met een metaalgehalte van
4 tot 20 pet.
In tegenstelling met andere bodemschatten
In Rusland zijn deze velden gemakkelijk met
den trein te bereiken en de ontginning zal dan
ook reeds in den loop van de volgende maand
een aanvang nemen. Verder heeft men in het
uiterste Noorden van Europeesch Rusland ko
lenvelden ontdekt. Zjj bevinden zich In het
PQtsjoragebied en wel in de nabijheid van de
War koe ta.
gen man die gisteren, precies drie weken na
hun huwelijk, weer van elkaar gescheiden zijn.
Mijn belangstelling is ook gevraagd geworden
voor een Jonge dame, die geruite phis-fours
draagt, voor twee bruidsmeisjes, die gisteren na
een huwelijksvoltrekking in een „deftige” kerk
toevallig gekiekt werden, voor twee veertienja
rige tweelingbroeders die gisteren den verkoop
van renpaarden of iets dergelijks te New
market bij woonden.
Met al die wereldschokkende dames en heeren
heb ik In één enkelen dag kennis gemaakt, en
nu Ik er goed over nadenk geloof ik toch dat
gij uw nationaliteit niet zoo héél erg misgeloo-
pen zijt, want dat gij zelfs in Engeland weinig
kans gehad zoudt hebben uw portret in de bla
den te zien indien gij ten minste werkelijk
een respectabel en notabel man zijt
uiiiiiiiiuiiiiiiiii
ner om
en e®
d va%
werd gisteren door den politierechter
te Camberley
Daar heb Je t al, dacht Ik. Die tegenwoor
dige jeugd staat voor Iets. Zij wordt geheel be-
heerscht door haar zin voor het avontuurlijke.
Zou de Jonge graaf een mislukte poging ge
waagd hebben Camberley met zijn troepen te
bezetten? Maar neen:
tot 15 shilling veroordeeld omdat hij op
een flets zonder lantaarn gereden had. De graaf
is erfgenaam van het Hertogdom Filé.”
En zijn portret staat in de krant. HU heeft
op een flets zonder lantaarn gereden.
Verder heb ik vandaag kennis gemaakt met
de portretten van een Jonge dame en een Jon-
het por-
grjjs-gerult
althans
Volgens een plaatselljk blad uit Lissabon wor
den den laatsten tijd honderden mannen, vrou
wen en kinderen onder dekking der duisternis
naar Afrika verscheept op een wüze welke de
slavernij nabij komt.
Aan slachtoffers van den noodtoestand In den
landbouw, meerendeels analfabeten, worden fan
tastische verhalen opgedlscht over „het Dorado
over de zee” en men haalt hen over daarheen
te vertrekken, waarbij zü een kleine som ontvan
gen als passage-geld.
Deze passage naar Marokko wordt verricht in
een open boot; in sommige gevallen worden val-
sche passen verstrekt, maar meestal vertelt men
den slachtoffers, dat zij hun papieren bij aan
komst In Afrika krijgen.
Eenmaal, zoo zegt het blad, is een troep van
ongeveer 20 mannen en 50 vrouwen des nachts
In open booten bij ruw weder verscheept.
Na gekweld te zijn door dorst en zeeziekte,
werden zü In Marokko aan land gezet.' doch
terstond gearresteerd door de autoriteiten en
naar Portugal teruggezonden.
Heh, die aan de arrestatie ontkwamen. wacht
te een erger lot. daar zij voor een klein loon een
ellendig bestaan leidden bij een Arablschen
werkgever, terwijl de vrouwen aan de prostitu
tie vervielen.
Moeders zijn gescheiden gewPrden van haar
kinderen en er wordt melding gemaakt van ge
vallen, waarbij de vrouwen naar Portugal moes
ten terugkeeren. haar kinderen in onbekende
handen achterlatend.
De Portugeesche emigratie-autoriteiten heb
ben thans een actie op touw gezet In samenwer
king met de kustwacht, teneinde onder de men-
schenhandelaars schoon schip te maken.
De Japansche invoer In Egypte, bedroeg in de
eerste zeven maanden van dit jaar 1.540378
Egyptische ponden, togen 1.166.636 pond in de
zelfde periode van het vorige jaar.
De stijging van den invoer Is echter veel groo-
ter dan deze cijfers aanwijzen. In verband met
de zeer sterke prijsdaling welke dit jaar is in
getreden.
In de straten van Kairo worden Japansche
kopjes' en schoteltjes van vrij goede kwaliteit,
verkocht voor 50 cent per dozijn in Nederlandsch
geld.
f WAT /5 HET HIER DONKER 1
\maar we zullen er niet
7F PTFZ? IN GAANGA MEE. SAHDY.
\mAAR HOU JE KALM. WE
WVETEN NIET WAAR WE HIER
LtEGEN AAN KUNNEN UJOPEN
’t I» geen wie, maar 't is een wat'
- Populair is niet wat Üanwaait,
Populair is.wat je kóópt,
't Is de regenjas natuurlijk.
Waar nu iederéén mee loopt!
JMAAR ZE KUNNEN NIET VAN
t UIT IN DE GANG GEKOMEN ZI/N.WEl]
I DOOR DA T HOL B>J DE Rl VIER ER
I MOETEN ONDER DEZEN HEUVEL,
\GANGEN !N ALLE RICHTINGEN I
\LOOPEN. DJE GANGEN. ZIJN HIER AL\
IJAREN GEWEEST, ZOO LANG. OAT 1
\niEMANO- ZICH DA T MEER KAN r
HERINNEREN/ j
NU, !K WIL WEDDEN DAT ZE
NIET5 VAN DEZE BERGPLAATS'
WETEN WE ZULLEN NU. HET
GRAS Efv HET MOS ZOO LEG -
GEN, DAT ALLES HEEL NATUUR
LIJKLIJKT, DAARNA GAAN WF
NAAR HUIS. EN MONDJE DICHT
!N AFWACHTING VAN DE DIN— J
GEN DIE KOMEN ZULLEN J
Twintig uitgezóchte leden van het politie
corps van Lissabon komen binnenkort
Londen om de modernste manier van verk
regeling te leeren. teneinde na hun terui
hun collega's hierin te onderrichten.
In de Portugeesche hoofdstad is de verkeers
agent nog een betrekkelijk nieuw verschijnsel,
daar 5 jaar geleden het verkeer nog volkomen
ongeregeld was.
Wel zijn thans vele soorten signalen in wer
king gesteld, maar het systeem voldoet aller
minst
In Lissabon is men verrukt over het bezoek
aan Londen van de beambten en de Londen-
sebe politie wordt in de pers de beste ter we
reld genoemd.
GOEIE GENADE KUK DAAR
EENS, SANOV; ALLEMAAL
geld! al het geld wat
OLE SCHURKEN VAN DE BANK
GESTOLEN HEBBEN ZE
HEBBEN HETHIER VERBDR~
GEN eu~A
Wie o! wat is in ons landje
Thans het meeste populair?
Is het soms een goudgekraagde
Hoogst geplaatste militair?
Moet men zoeken in CLgn handel
Of op financieel terrein,
Waar per saldo toch nog altijd
Eerste klasse pieten zijn?
Ligt misschien het populaire
In de doel-beoogde sport,
Wijl de massa, ondanks crisis,
Daartoe aangetrokken wordt?
Of, wellicht, gaan aller oogen
Naar de hooge politiek.
Winnen populaire wetjes
Ook de liefde van 't publiek?
Vindt mer^ in de schoone kunsten
Soms een populairen man.
Die, terwille van rijn 'gaven,
Menig potje breken kan?
Populair.... och, in óns landje.
1st en
'drijft
het
lapen
heen,
klef-
t valt
ie ons
mist
zon
weer
otn-
ikt.
eene
let is
i bei-
t ligt
t dan
leven
aken,
stel-
t ook
niet
i jut-
oeten
n tot
mist
bren-
zon-
'iden.
In de
i mee
listig
wijzen gaan zoeken In de studeerkamer en Ik
vond er werkelijk iets heel eigenaardigs. Op dt
tafel zag Ik een zakmesje liggen en op des
grond, vlak bij den stoel, lagen een paar snip
pers hout die afkomstig waren van den poot
van de tafel. Men zou zoo zeggen, dat Iemand
onwillekeurig dat mesje genomen had en uit ze
nuwachtigheid in de tafel gekerfd had. Dat is
een kleinigheid, zult u zeggen. Goed, maar als
men moet kiezen tusschen twee vrouwen, waar
van de eene kalm is en zichzelf volkomen mees
ter en de andere zenuwachtig en prikkelbaar,
dan worden zulke kleinigheden juist heel be
langrijk. Het Is voldoende om een uur in gezel
schap van deze vrouwen doorgebracht te hebben,
om zonder aarzelen d? hand aan te kunnen wij
zen. die de schrijftafel van mijnheer Leaven
worth beschadigd heeft.
En dat is nog niet alles Ik heb Eleonore heel
duidelijk haar nicht van de misdaad hooren be
schuldigen. En, zooals wij Eleonore kennen, zou
zij nooit zoo n beschuldiging hebben uitgespro
ken zonder gegronde redenen. Wat zijn die rede
nen? Allereerst wist zij. dat alleen de dood van
haar oom Mary uit de moeilijkheden kon red
den, waarin zij geraakt was door haar huwelijk;
dat haar driftig en eigenzinnig karakter haar
er toe zou brengen, voor niets terug te deinzen
om haar doel te bereiken. Zjj kende haar trots,
haar wispelturigheid, haar koppigheid, haar lief
de voor het geld en haar onoprechtheid. Want
het was niet Eleonore, zooals wij dachten, die
het geheime huwelijk waarover ik u al sprak,
had gesloten. Denk nu eens aan de bedreiging
van mijnheer Leavenworth, dat hij Mary's naam
in zijn testament zou vervangen door dien van
Eleonore, wanneer Mary met X zou trouwen
bedenk eens hoe zij hunkerde naar het vermo
gen van haar oom! En als u dan nog weet
met het oog op den bewusten sleutel dat
Eleonore een poosje In de kamer van haar nicht
is geweest en dat in Mary's haard de resten van
een half verbranden brief gevonden werden, dan
hebt u in groote trekken de gegevens, die ik ver
werkt heb in het rapport, dat binnen een uur de
arrestatie van Mary Leavenworth, de moorde-
Zonder verder naar hem om te den, duwde zjj
hem opzij en deed een stap naar voren.
„Waarom is die man hier?” vroeg zij en wees
met een onzeker gebaar naar haar echtgenoot.
„Wat heeft hij gedaan, dat ik hem op dit ramp
zalig oogenbllk hier zie?”
„Ik heb haar gevraagd, of zij hierheen wilde
komen, om den moordenaar van haar oom te
tien.” fluisterde Gryce mij in het oor.
Maar vóór ik had kunnen antwoorden of
voordat Clavertng iets had kunnen zeggen, was
Harwell opgesprongen.
,4e weet het dus niet?” riep hij uit. .Dan zal
ik het je zeggen. Dat is, omdat die ridderlijke
en edelmoedige heeren dachten dat Jij de mis
daad begaan had, die Je tegelijkertijd het ver
mogen en de vrijheid zou brengen. Ja, die man.”
zei hij en wees naar mij. „die je vriend Is ge
worden en waarvan je dacht, dat hij goed en
edelmoedig was, bespiedde je en spande je val
strikken met zijn woorden, die man bracht je
den genadeslag toe! HU beschuldigde je er van.
je oom vermoord te hebben Maar hü wist niet,
dat ik aan je zUde stond, bereid om het op te
nemen tegen de halve wereld op een teeken van
Jou."
„U?”
Nu hoorde en zag Mary hem pas.
„Ja. ik! Wist je dat niet? Op het noodlottige
oogenbllk dat je, verstooten door je oom,
iemand te hulp riep, heb ik....”
„Houd op!" riep zü uit en verwüderde zich met
een blik vol afschuw van Harwell. „Zeg dat nietl
Als een vrouw in haar radeloosheid Iemand te
hulp roept, dan moet het nog niet worden opge
vat als een verzoek om een moord te begaan!”
Toen voegde zü er kreunend aan toe:
„Wie had ooit kunnen vermoeden dat een
man zoo laag als deze, zou denken, zou durven
denken, dat ik den moord op mün besten vriend
zou willen wenachen, om uit mün moellükheden
te raken! O. wat een straf voor mün dwaas
heid! Wat een straf voor mün geldzucht!”
Henry Clavering kon zich niet langer beheer-
schen. Hü snelde naar haar toe en vroeg:
(Wordt vervolgd)
2. Bü het zien van dien zakdoek kon zü haar
schrik niet verbergen.
3. Zü trachtte een brief te vernietigen, die
heel zeker betrekking had op den moord.
4. Zü was in het bezit van den sleutel van de
Studeerkamer van haar oom.
Als ik hier aan toevoeg, dat de brief, dien wij
weer in elkaar hebben gezet door de stukjes sa
men te voegen, een aanklacht was tegen een van
de nichten van mijnheer Leavenworth, door een
mijnheer dien wij z zullen noemen, dan zal het
u duldelük zün. dat juffrouw Eleonore er werke
lijk leelyk Inzat. vooral daar het onderzoek asm
het licht bracht, dat er in de familie Leaven-
woith een geheim bestond. Ik weet nu, dat er
«en geheim huwelük gesloten is in het stadje
R„ turschen een juffrouw Leavenworth en ge
noemde Z; met andere woorden, dat die mün-
heer de echtgenoot was van mijnheer Leaven
worth's nicht, waarover hü zich beklaagde. Ik
Weet verder, dat die zelfde heer op den avond
van den moord in het huls aan de Fifth Avenue
kwam onder een valschen naam. en juffrouw
Eleonore te spreken vroeg. Dit meisje is onher-
toepeljjk verloren, als wü niet kunnen bewüzen,
dat al die compromitteerende voorwerpen de
zakdoek, de brief en de sleutel na den moord
door andere handen zün gegaan, alvorens in de
hare in komen en dat een ander persoon veel
meer belang had bü den dood van münheer Lea
venworth dan zü. Smith, jongen, ik heb het be
wijs van deze twee mogelijkheden geleverd. Na
een heeleboel zwanen arbeid heb ik de zeker
heid gekregen, dat Eleonore Leavenworth, hoe
zwaar de verdenkingen ook zün die op haar rus
ma, d«n moord niet heeft begaan, maar wel een
andere vrouw, die even mooi en Interessant is
als zü- Ik ben bereid te verklaren, dat haar
nicht, de lieflüke Mary, münheer Leavenworth
heeft gedood, en dus ook Hannah Chester.”
Gryce riep deze woorden zoo luid en met zoo'n
triomf, dat ik geschrokken was, alsof ik niet ge
weten had wat er ging volgen. De uitroep van
verrassing die mü ontsnapte, scheen wêerlank
te vinden. Ik hoorde iets, dat op een gesmoorden
kreet leek.
„Ah, u bent verbaasd," vervolgde Gryce. „Ik
begrijp het. Iedereen bespiedt de kleinste be
wegingen van Eleonore maar ik alleen kan de
hand op de werkelüke schuldige leggen. U schudt
het hoofd! (Ik had niet bewogen). U gelooft mü
niet! U denkt dat ik mü vergis! Ha. ha! Ebe-
nezer Gryce zou zich vergissen na een maand
van ingespannen arbeid! U bent net zoo naïef
als juffrouw Lavenworth zelf, die zoo weinig
vertrouwen gesteld heeft in mijn scherpzinnig
heid, dat zü mü. Juist mü- een enorme belooning
toegezegd heeft, als ik den moordenaar van
haar oom sou vinden.
Wilt u dat ik uw twüfel verdrüf. dat ik mün
beweringen waar maak? Welnu, luister dan. Op
den ochtend van het onderzoek heb ik een paar
ontdekkingen gedaan, die niet gepubliceerd zün.
Zoo heb ik opgemerkt, dat er aan den zakdoek,
dien ik in de werkkamer van münheer Leaven
worth had gevonden, niettegenstaande de vuile
vlekken, nog een sterke parfum hing. Toen ik de
toilettafels van de dames nasnuffelde, vond ik
dat parfum bü juffrouw Mary en niet bü Juf
frouw Eleonore. Dit bracht mü er toe, om de
taschjes te onderzoeker, die de dames den vo-
rlgen avond bü zich hadden gehad. In Eleonore's
taschje zat een zadoek, maar in dat van Mary
niet. Daaruit besloot ik, dat Mary dien zakdoek
bü haar oom had achtergelaten. Deze gevolg
trekking werd later bevestigd door een van de
dienstmeisjes, die mü vertelde, dat Mary in de
kamer van haar nicht was, toen zü er de mand
met schoon linnen had binnengebracht en dat
die zakdoek toen bovenop lag.
Maar omdat ik weet, hoe makkelük men zich
in zulke dingen kan vergissen, ben ik andere ba
lk heb nog nooit triomfantelüker uitdrukking
op iemans gezicht gezien, als er nu verscheen
op Gryce's gelaat.
„Wel, dit is zeer onverwacht." zei hü, „maar
daarom is het niet minder welkom. Ik ben blü
te hooren dat juffrouw Leavenworth onschuldig
is. en als ik nu nog wat büzonderheden krüg.
zal ik nog meer tevreden zün. Kom münheer
Harwell, als u de moordenaar is van münheer
Leavenworth hoe komt het dan dat iedereen
verdacht werd behalve u?"
Maar wat voor verklaringen kon men ver
wachten van iemand die met brandende koorts
achtige oogen Jammerend op en neer hep? Ik
zag dat hü wilde spreken en ging naar hem toe.
Hü had voor goed zün koel masker afgelegd en
keek mü met wanhopige blikken aan. Hü riep:
„Red haar!.... Mary!.... Zü willen een rap
port zenden.... Belet dat!”
,4a,” riep een andere stem, „belet dat!"
En Henry Clavering stapte, waardig als ge-
woonlük, maar zichtbaar opgewonden, binnen.
Toen Harwell hem zag, sprong hü op en Wierp
zich met zoo'n kracht op hem, dat hü Claverlng
zonder twüfel omgeworpen sou hebben, als
Gryce en ik niet tusschenbeide waren gekomen.
„Wacht even!” riep Gryce, terwül hü den se
cretaris in bedwang hield waar was nu op
eens zün Jicht gebleven „dat rapport gaat
niet weg; en u,” hü sprak tot Harwell, .Jioud u
rustig of anders.
k neem aan dat mün bijdragen gelezen wor
den door verscheidene respectabele en zelfs
notabele burgers, die het evenwel nog nooit
zoo ver gebracht hebben dat hun portret in de
krant gestaan heeft.
Zü, die zich hiervan iets aantrekken, hebben
zooal niet hun roeping dan toch hun nationa
liteit misgeloopen.
Zü hadden Engelschen moeten zün.
In de .Dally Mirror” komt
tret voor van een Jongen man in
costuum. Een jongeman zooals er
naar het uiterlük een paar mlllloen in En
geland zün.
„Wat heeft hü gedaan of misdaan?” dacht ik,
en ik las:
De graat van Macduff, die kadet is te Sand
hurst....”
Wat, dacht ik, zou de jonge graaf wegens
moed, beleid of een andere militairistlsche on
deugd tot veldmaarschalk bevorderd zün? Maar
neen:
ren
ben gemakkeljjker het moeilijke
leeren dan volwassenen het zouden
aanleeren.
En anderen wüzen op Ierland, waar thafis
het lersch op alle scholen onderwezen wordt,
maar waar zelfs overigens goede Ieren zich
hiertegen verzet hebben omdat de taal met haar
vele onuitgesproken en bü de eerste poging on-
is dan het Engelsch.
„Go mbeanuighidh Dia dhult”, luidt de ler-
sche groet, doch men spreekt dit ongeveer uit:
„Guh meenle Djl ghlt.”
Maar de lersche kinderen hebben er niet den
minste last mee, al geven ze wel eens een let-
ter te veel of te weinig aan een woord.
uitsprekelüke letters zooveel moeilüker te leeren
w. g, Weet u wel wat omvat?
Om u iets op weg te helpen,
Dezer dagen is te Londen de „dlary” van
den vermaarden natuurkundige Faraday ver
schenen. Het zün zeven dikke deelen, en niet
alleen de vakgeleerde zal er van kunnen ge
nieten. maar ook de buitenstaander, vooral
wanneer hü zich Interesseert voor de per
soonlijkheid van geniale menschen. Het dag
boek bevat notities van allerlei aard, en vele
daarvan hebben niet slechts historische, doch
ook blüv.ende, algemeen menschelüke waarde.
Hier en daar ontbreekt de interpunctie, door
dat de aanteekeningen tijdens den arbeid en in
groote haast werden gemaakt. Andere gedeel
ten zien er büzonder verzorgd uit, maar vooral
wordt de lezer getroffen door een helderen,
logischen stül en door de klaarblükelüke aan
wezigheid van een ongewone dosis verantwoor
delijkheidsgevoel. Het’ ligt ook voor de hand,
dat een onderzoeker, en zeker een vorscher die
zulke belangrijke ontdekkingen deed als Fara
day. conscientieuser is dan de gemiddelde man
Faraday pleegde nagenoeg iedere gedachte
op papier uit te werken, en het is ongemeen
interessant den pionier op z’jn weg te volgen.
In 1823 slaagde hü er in gassen vloeibaar te
maken, en constateerde hü dat er geen wezen-
Ujk verschil tusschen gas en vloeistof bestond.
In 1825 analyseerde hü benzine, in 1831 ont
dekte hü de electro-magnetische inductie, en
in 1835 de wetten der electrolyse.
Maar Harwell ontwrong zich aan zün greep
en schreeuwde:
„Laat mü los! Laat mü me wreken op den man
die Mary Leavenworth zün vrouw durft noemen,
na alles wat ik voor haar gedaan hebt! Laat
mü-...”
Plotseling zweeg hü: zün handen, die hü uit
gestrekt had om zün medeminnaar naar de
keel te vliegen, vielen slap neer. Het leek wel of
hü in een standbeeld was veranderd.
„Stil," hernam hü en keek strak over Clave
ring's schouder. .Daar is zü! Ik hoor het! Ik
voel het! Zü komt naar boven, zü is bü de deur!
Zü is
De zin eindigde in een diepe zucht van ver
langen en wanhoop. De deur ging open en Mary
Leavenworth stond voor ons. Het was een vree-
selük oogenbllk. Zü wist niet, wie de voornaam
ste rol speelde in deze afschuwelijke scène en
zü keek Claverlng aan met een doodsbleek ge
laat, verwrongen van schrik. Harwell kon het
niet langer verdragen.
„Ha, ha!” schreeuwde hü- „Kük naar haar!
Koel als altüd! Naar mü kükt zü zelfs niet, ter
wül ik toch den strop van haar hals heb ge
haald!"
HU rukte zich los en viel op zün knieën voor
Mary neer.
„Je zult naar mü küken,” schreeuwde hü. ,Je
zult naar mip luisteren. Ik wil lichaam en ziel
niet voor niets verliezen! Mary, ze beweerden
dat jü in gevaar was; ik kon die gedachte niet
verdragen en ik heb de waarheid gezegd, wat er
ook van komen magZeg dat Jü inü gelooft
als ik beweer, dat ik je alleen maar het vermo
gen wilde bezorgen dat je zoo vurig begeerde. Ik
hield van Je en ik hoopte Je liefde te winnen
door.
Mary scheen hem niet te zien of te hooren.
Ai haar aandacht was gewüd aan Henry Clave
ring. dien zü angstig en onderzoekend aankeek.
,4e luistert niet naar mü!” gilde de ongeluk
kige. ,4e zou zelfs je hoofd niet naar mü om
draaien, al smeekte ik je uit het diepst van de
hel!"
Maar zelfs hieraan schonk zü geen aandacht.
nauwgezet onderzoek van -de gebieden
geteisterd zün geworden door de over
stroomingen van de Gele Rivier heeft aange
toond. dat bü benadering 50 000 menschen door
deze ramp het leven verloren hebben, dat twee
mlllloen er schade van hebben ondervonden, en
dat 1 mlllloen door den honger dreigt om te
komen.
De commissie van hulpverleening aan de
slachtoffers der overstroomingen van de Gele
Rivier spant haar uiterste krachten in om de
hulpelooze vluchtelingen, die zich verzamelen
aan dén rand van het geteisterde gebied, steun
te verleenen.
Te TzJangJoean, Poejang en Toengmlng ver
dronken 20.000 menschen en in Hoeabsien alleen
reeds 15 000. terwül hier tevens 70.000 koelen,
muilezels en paarden zün omgekomen. Doordat
het water in de overstroomde gebieden blüft
stilstaan, kan men daar duizenden lüken zien
ronddrüven.
De nood van de vluchtelingen bleek zoo groot,,
dat ouders hun kinderen weggaven In de hoop,
dat zü voor den hongerdood bewaard zouden
blü ven.
n Maart zond de Vereeniglng voor Vereen
voudigde Spelling een memorandum toe aan
Lord Irwin, den minister van Onderwijs,
waarin zü hem verzocht „een representatief li
chaam te benoemen om te overwegen of de En-
gelsche spelling kan en dient te worden ver-
eenvoudlgd en. zoo ja, welke verbeteringen zou
den kunnen worden aanbevolen."
/Het memorandum was onderteekend door de
gebrulkelüke openbare persoonlükheden. wier
roeping het is memoranda te onderteekenen, en
door een groot aantal opvoedkundigen, L c. on-
derwüzers.
Lord Irwin gaf een beleefd antwoord, waarin
hü niets antwoordde, behalve dat hü. alvorens
iets te doen, de openbare meening moest leeren
kennen. Maar Zelfs dit meende hü neel wat
minder ernstig dan de opstellers van het me
morandum het opvatten, en dezen begonnen
dus een groote campagne met het doel de open
bare meening te vertellen wat zü meenen
moest.
De voorvechters der Vereenvoudigde
Spelling hielden een persontvangst, waar
Sir George B. Hunter, de voorzitter, zün be
zwaren tegen de Engelsche spelling, zooals zü 1
Is, uiteenzette.
Zü levert schoolkinderen groote moellükhe- l
den op. en ook zou zü voor het Engelsch een
ernstige belemmering zün om een „internatlo- i
na ie tweede taal” te worden.
Er zün, beweren Sir George en diens vrlen-
den, veel te veel letters in Engelsche woorden
die In ’t geheel niet uitgesproken worden. Van
„borough” zün de laatste drie letters stom. De
plaatsnaam „Wymondham” wordt uitgesproken
„Wynd'am", de vrouwennaam „Magdalen”
„Maudiln", de geslachtsnaam „Marlborough"
„Mobre”. Men zou aldus honderden voorbeel
den kunnen geven.
Maar Sir George heeft een slechte pers en
vindt, behalve onder „opvoeders" en (ofschoon
het er niets mee te maken heeft) onder ve
getariërs, geheelonthouders en andere princl-
pallsten weinig steun. Uit dit laatste zou men
moeten afleiden dat ook vereenvoudigde spel
ling vooral een kwestie van mentaliteit is.
De ..Morning Post”, welker urbaan conser
vatisme zich nimmer verloochent, roept ver
ontwaardigd uit: De inherente geschiedenis
der woorden en de bezonken gratie van het ge
schreven en gedrukte Engelsch is voor die men
schen niets vergeleken bü het belang dat bet
heeft achterlüke kinderen op fröbelschooltjes
een extra uur hersengymnastiek te besparen!
Van andere züde wordt opgemerkt dat aan
gezien zooveel onderwüzers hun taak verge-
makkelükt willen zien door den kinderen een
eenvoudiger schrüfwüze te leeren, zü. als bet
eenmaal zoo ver is, voor dat gemakkeUJker
werk ook lager salarissen dienen te trekken.
Schtlderachtig wordt het streven van ben die
de stomme’ letters in den ban willen doen,
vergeleken met dat van den nieuwen landeige-
«I-
w^Aaal van den iag
gelaat was roodgekleurd, de oogen stonden
glazig. Het was op een avond dat de zieke
begon te ü'cn. Losse, onsamenhangende woor
den, waar James naar luisterde om iets meer
van hem te vernemen.
Opeens schrok hü-
Willock had een naam genoemd: Stella!
„Nu. nu, Stella! al moet ik er alles voor doen,
ik kan je niet opgeven....”
Rusteloos woelde de zieke in het bed. Het
duurde vrü lang voor hü weer sprak:
..Hü heeft het
niet gedaanJ
Ik heb bü hen»
ingebrokeni
Een schok ging
door zün lichaam, i
Hü ging rechtop
zitten, zün oogen
gloeiden.
„Omdat ik hem haatte! Hem, James Forton!"
Daarna viel hü weer terug in de kussens.
De man die bü het bed zat was bleek ge
worden. Heel het droeve verleden kwam weer
voor zün geest. En nu niet als een onver
klaarbaar feit, maar hls een opgelost mysterie.
Hier lag de man, die hem dat alles had aan
gedaan. Onder het spreken had hü zich den
naam al herinnerd, alhoewel hü den man niet
herkende. Een zwaar leven en de voortduren
de koortsen hadden van Willock een wrak ge
maakt.
Enkele dagen later was alle gevaar voorbü.
De zieke was bü kennis en reeds eenlgszins her
steld. Hij herkende zün redder niet en James
was er blü om.
Want nu ontdekte hü pas wat het leven in de
natuur bü hem had uitgewerkt. Niet alleen
had het hem leeren vergeten, maar ook bekeek
hü nu het verleden met andere oogen.
Toen de zieke voldoende hersteld was om
naar de stad te kunnen rijden namen beide
mannen afscheid. Willock kwam nooit te weten
aan wien hü zün leven had te danken.
En James Forton voelde zich vrijer en opge
wekter dan ooit.
oen hü nog in Oxford studeerde had
James Forton wel vaak over zün toe
komst nagedacht, maar nooit had hü ge
droomd. dat hü nog eens het sombere bestaan
van een landbouwer zou lelden, ver weg van
alle beschaving, aan den rand van de Austra
lische wildernis.
Het had er alles zoo rooskleurig uitgezien.
Hü was drie en twintig jaar en zou binnen
enkele maanden promoveeren. Bü zün vrienden
stond hü aangeschreven als een sportief en
prettig kameraad. Zün verloving met Stella
Gray, een dochter van een oud Engelsch ge
slacht, was aangekondlgd. Er scheen geen
wolkje aan den hemel te zün. De toekomst zou
hem niets dan goeds brengen.
Twee maanden later voer deze zelfde geluk
kige jongeman als stoker op een vrachtboot
naar Afrika, op de vlucht voor een omgeving,
waarin hü met den nek werd aangezien. Al zijn
schoone toekomstverwachtingen waren met een
enkelen slag in scherven geslagen; de unlver-
setelt sloot haar poorten voor hem, zün vrien
den probeerden hem zoo spoedig mogelijk te
vergeten en zelfs Stella, de behoorlüke Stella,
had niet geaarzeld om de verloving oogenbllk-
kelük te verbreken.
Wat voor al die menschen een eenvoudig, zü
het dan minderwaardig geval was, bleef voor
James zelf echter een duister net van intrigues,
waarvan hü niets begreep. Hü werd beschuldigd
ónder zün berpsting zijnde gelden te hebben
verduisterd. Gelden van een vereenlglngskas.
Wat een dwaasheid! Waarom zou hü zelf het
geld gestolen hebben? Het was Inderdaad ver
dwenen, maar alles wees op een Inbraak.
Alles bleek echter opeens tegen hem samen
te spannen. Men geloofde dat hü de Inbraak
geënsceneerd had. Er deden opeens boosaar
dige geruchten de ronde.
Het geval werd gesust, maar James moest
er onder Ujden. Al zün onschuldbetulgingen
baatten niets. Hü kon gaan. Er hü ging dan
ook. Met één slag was zün carrière gebroken.
Maar wat James het meeste trof was de koele
houding van Stella. Ze had hem niet te woord
willen staan en had hem aan de deur laten
afwijzen. Zelfs, indien hü schuldig was geweest,
had hü toch een betere behandeling verdiend,
meende hü-
Hü had Engeland verlaten als stoker en na
een wisselvallig leven had hü zich buiten de
groote steden in Australië als farmer gevestigd.
De Jaren verliepen. Het vrije leven In de natuur
deed de verbittering verdwünen.
Het was op een stormachtigen avond
James laat naar zün blokhut terugkeerde,
duisternis was vroeger dan gewoonlük inge
vallen en het was zaak thuis te zijn voor dat
de storm In al zün gewelddadigheid losbarstte.
Opeens ontwaarde James 'n Ineengezakte fi
guur aan den kant van den weg. Het bleek een
man te zün, een vreemdeling en bovendien was
hü er slecht aan toe Met één oogopslag had
James ontdekt dat de man zwaar ziek was.
Op dertig mijl afstand woonde een dokter. Mis
schien was het mogelük den zwerver te redden.
James bracht den zieke thuis en reed door
den nacht om geneeskundige hulp voor hem
te halen. De dokter kwam en constateerde een
heviger» aanval van malaria. Hü Het aanwij
zingen en medlcünen achter. ,HÜ heeft nog
wel kans om er weer bovenop te komen." zei
hü. „Ook al is hü llchamelük af getakeld. Te
lang gezworven, waarschijnlijk
James wijdde zich zoo goed mogelük aan de
verpleging van den man. die büna voortdurend
in een toestand van halve verdooving verkeerde.
Hü had gezocht naar papieren en daaruit ver
nomen dat de man William Willock heette.
Willock? De naam kwam Jamei bekend voor,
maar hü kon zich niet herinneren,
hem vroeger gehoord had.
Twee dagen later echter ontdekte
ontzetting wie de man was, dien hü
verpleegde.
De zieke had voortdurend hooge koorts. Zün