I I T i I I I ord Vereenvoudigde spelling in Engeland POPULAIR HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS Een welbestede dag I DE ZIEKE I et ra* WOENSDAG 8 NOVEMBER Moderne slavenhandel Hoe men beroemd wordt De lokker >rd? Goud en zilver aan de Wolga en 1 ■R DOOR ANNA K. GREEN Letters, die niet worden uitgesproken Japansche invoer in Egypte Portugeesche politie naar Londen Het dagboek van Faraday EEN KWESTIE VAN MENTALITEIT HET GEVAL LEAVENWORTH L overstroomingen in China De Minister van Onderwy» gaf een beleefd antwoord, waarin hy niet» antwoordde r liet van der waar hij ze Am- 53. VIERDE HOOFDSTUK Hei hoogtepunt I MARTIN BIRD EN f Nadruk verboden) stoom* welk kust tl Maan* r-eige* nlst B, i allen t com* n Min nares van haar oom en weldoener, ten gevolge zal hebben.” Een doodsche stilte omgaf ons. Zü was bijna tastbaar.... ‘Toen weerklank er een vreeselljke en hartverscheurende kreet en een man sprong plotseling te voorschijn en schreeuwde: ..Het Is een leugen! Een leugen! Mary Lea venworth is onschuldig!! Ik ben de moordenaar van mijnheer Leavenworth! Ik! Ik!!” Het was Trueman Harwell. htJ met zoo goed Een welke a. 1S14, M Om egen de er gaf A. (van ot aan binnen dat De orden 7 Abel tools* IDt. mist Jitters we de door die sp&en naar eers- ikeer 9 T. Doo- drukte, itomoU* t om» acht o» Blokker, atste M a, er uit Pbp di no kon, levodm ur wor- an ztjn o s ging Ullegoo, vaar tn Ude een jenoetn- t bortje -« No». Spntyt* schman em. IN >on ver- naar, die op zün domein alle boomen omhakken om beter het landscYiap te kunnen zien. Toen de boomen geveld waren, ohtdekte hjj dat er geen landschap, dat de moeite het aanzien loonde, meer was. Praktische menschen voeren aan dat kinde- die immers niets anders te doen heb- Engelsch kunnen De stelselmatige exploratie van den grond in de Sovjet-Unle leidt voortdurend tot nieuwe ontdekkingen. Zoo heeft men thans uitgestrekte koper-, goud- en zilvermijnen in het Wolga- gebied aangetroffen. Volgens de „Geografische Periodiek" ligt de stad Bljawa aan de spoorlijn Samara-Uta in het centrum van het ertsgebled. Bljawa ligt ongeveer 300 KM van Orsertburg. Het wetenschappelijk onderzoek ter plaatse beeft bewezen, dat er boven de edele metalen een laag van ongeveer 13 mlllloen ton ijzererts ligt. Daaronder bevindt zich ongeveer 150 mll- lloen ton konererts met een metaalgehalte van 4 tot 20 pet. In tegenstelling met andere bodemschatten In Rusland zijn deze velden gemakkelijk met den trein te bereiken en de ontginning zal dan ook reeds in den loop van de volgende maand een aanvang nemen. Verder heeft men in het uiterste Noorden van Europeesch Rusland ko lenvelden ontdekt. Zjj bevinden zich In het PQtsjoragebied en wel in de nabijheid van de War koe ta. gen man die gisteren, precies drie weken na hun huwelijk, weer van elkaar gescheiden zijn. Mijn belangstelling is ook gevraagd geworden voor een Jonge dame, die geruite phis-fours draagt, voor twee bruidsmeisjes, die gisteren na een huwelijksvoltrekking in een „deftige” kerk toevallig gekiekt werden, voor twee veertienja rige tweelingbroeders die gisteren den verkoop van renpaarden of iets dergelijks te New market bij woonden. Met al die wereldschokkende dames en heeren heb ik In één enkelen dag kennis gemaakt, en nu Ik er goed over nadenk geloof ik toch dat gij uw nationaliteit niet zoo héél erg misgeloo- pen zijt, want dat gij zelfs in Engeland weinig kans gehad zoudt hebben uw portret in de bla den te zien indien gij ten minste werkelijk een respectabel en notabel man zijt uiiiiiiiiuiiiiiiiii ner om en e® d va% werd gisteren door den politierechter te Camberley Daar heb Je t al, dacht Ik. Die tegenwoor dige jeugd staat voor Iets. Zij wordt geheel be- heerscht door haar zin voor het avontuurlijke. Zou de Jonge graaf een mislukte poging ge waagd hebben Camberley met zijn troepen te bezetten? Maar neen: tot 15 shilling veroordeeld omdat hij op een flets zonder lantaarn gereden had. De graaf is erfgenaam van het Hertogdom Filé.” En zijn portret staat in de krant. HU heeft op een flets zonder lantaarn gereden. Verder heb ik vandaag kennis gemaakt met de portretten van een Jonge dame en een Jon- het por- grjjs-gerult althans Volgens een plaatselljk blad uit Lissabon wor den den laatsten tijd honderden mannen, vrou wen en kinderen onder dekking der duisternis naar Afrika verscheept op een wüze welke de slavernij nabij komt. Aan slachtoffers van den noodtoestand In den landbouw, meerendeels analfabeten, worden fan tastische verhalen opgedlscht over „het Dorado over de zee” en men haalt hen over daarheen te vertrekken, waarbij zü een kleine som ontvan gen als passage-geld. Deze passage naar Marokko wordt verricht in een open boot; in sommige gevallen worden val- sche passen verstrekt, maar meestal vertelt men den slachtoffers, dat zij hun papieren bij aan komst In Afrika krijgen. Eenmaal, zoo zegt het blad, is een troep van ongeveer 20 mannen en 50 vrouwen des nachts In open booten bij ruw weder verscheept. Na gekweld te zijn door dorst en zeeziekte, werden zü In Marokko aan land gezet.' doch terstond gearresteerd door de autoriteiten en naar Portugal teruggezonden. Heh, die aan de arrestatie ontkwamen. wacht te een erger lot. daar zij voor een klein loon een ellendig bestaan leidden bij een Arablschen werkgever, terwijl de vrouwen aan de prostitu tie vervielen. Moeders zijn gescheiden gewPrden van haar kinderen en er wordt melding gemaakt van ge vallen, waarbij de vrouwen naar Portugal moes ten terugkeeren. haar kinderen in onbekende handen achterlatend. De Portugeesche emigratie-autoriteiten heb ben thans een actie op touw gezet In samenwer king met de kustwacht, teneinde onder de men- schenhandelaars schoon schip te maken. De Japansche invoer In Egypte, bedroeg in de eerste zeven maanden van dit jaar 1.540378 Egyptische ponden, togen 1.166.636 pond in de zelfde periode van het vorige jaar. De stijging van den invoer Is echter veel groo- ter dan deze cijfers aanwijzen. In verband met de zeer sterke prijsdaling welke dit jaar is in getreden. In de straten van Kairo worden Japansche kopjes' en schoteltjes van vrij goede kwaliteit, verkocht voor 50 cent per dozijn in Nederlandsch geld. f WAT /5 HET HIER DONKER 1 \maar we zullen er niet 7F PTFZ? IN GAANGA MEE. SAHDY. \mAAR HOU JE KALM. WE WVETEN NIET WAAR WE HIER LtEGEN AAN KUNNEN UJOPEN ’t I» geen wie, maar 't is een wat' - Populair is niet wat Üanwaait, Populair is.wat je kóópt, 't Is de regenjas natuurlijk. Waar nu iederéén mee loopt! JMAAR ZE KUNNEN NIET VAN t UIT IN DE GANG GEKOMEN ZI/N.WEl] I DOOR DA T HOL B>J DE Rl VIER ER I MOETEN ONDER DEZEN HEUVEL, \GANGEN !N ALLE RICHTINGEN I \LOOPEN. DJE GANGEN. ZIJN HIER AL\ IJAREN GEWEEST, ZOO LANG. OAT 1 \niEMANO- ZICH DA T MEER KAN r HERINNEREN/ j NU, !K WIL WEDDEN DAT ZE NIET5 VAN DEZE BERGPLAATS' WETEN WE ZULLEN NU. HET GRAS Efv HET MOS ZOO LEG - GEN, DAT ALLES HEEL NATUUR LIJKLIJKT, DAARNA GAAN WF NAAR HUIS. EN MONDJE DICHT !N AFWACHTING VAN DE DIN— J GEN DIE KOMEN ZULLEN J Twintig uitgezóchte leden van het politie corps van Lissabon komen binnenkort Londen om de modernste manier van verk regeling te leeren. teneinde na hun terui hun collega's hierin te onderrichten. In de Portugeesche hoofdstad is de verkeers agent nog een betrekkelijk nieuw verschijnsel, daar 5 jaar geleden het verkeer nog volkomen ongeregeld was. Wel zijn thans vele soorten signalen in wer king gesteld, maar het systeem voldoet aller minst In Lissabon is men verrukt over het bezoek aan Londen van de beambten en de Londen- sebe politie wordt in de pers de beste ter we reld genoemd. GOEIE GENADE KUK DAAR EENS, SANOV; ALLEMAAL geld! al het geld wat OLE SCHURKEN VAN DE BANK GESTOLEN HEBBEN ZE HEBBEN HETHIER VERBDR~ GEN eu~A Wie o! wat is in ons landje Thans het meeste populair? Is het soms een goudgekraagde Hoogst geplaatste militair? Moet men zoeken in CLgn handel Of op financieel terrein, Waar per saldo toch nog altijd Eerste klasse pieten zijn? Ligt misschien het populaire In de doel-beoogde sport, Wijl de massa, ondanks crisis, Daartoe aangetrokken wordt? Of, wellicht, gaan aller oogen Naar de hooge politiek. Winnen populaire wetjes Ook de liefde van 't publiek? Vindt mer^ in de schoone kunsten Soms een populairen man. Die, terwille van rijn 'gaven, Menig potje breken kan? Populair.... och, in óns landje. 1st en 'drijft het lapen heen, klef- t valt ie ons mist zon weer otn- ikt. eene let is i bei- t ligt t dan leven aken, stel- t ook niet i jut- oeten n tot mist bren- zon- 'iden. In de i mee listig wijzen gaan zoeken In de studeerkamer en Ik vond er werkelijk iets heel eigenaardigs. Op dt tafel zag Ik een zakmesje liggen en op des grond, vlak bij den stoel, lagen een paar snip pers hout die afkomstig waren van den poot van de tafel. Men zou zoo zeggen, dat Iemand onwillekeurig dat mesje genomen had en uit ze nuwachtigheid in de tafel gekerfd had. Dat is een kleinigheid, zult u zeggen. Goed, maar als men moet kiezen tusschen twee vrouwen, waar van de eene kalm is en zichzelf volkomen mees ter en de andere zenuwachtig en prikkelbaar, dan worden zulke kleinigheden juist heel be langrijk. Het Is voldoende om een uur in gezel schap van deze vrouwen doorgebracht te hebben, om zonder aarzelen d? hand aan te kunnen wij zen. die de schrijftafel van mijnheer Leaven worth beschadigd heeft. En dat is nog niet alles Ik heb Eleonore heel duidelijk haar nicht van de misdaad hooren be schuldigen. En, zooals wij Eleonore kennen, zou zij nooit zoo n beschuldiging hebben uitgespro ken zonder gegronde redenen. Wat zijn die rede nen? Allereerst wist zij. dat alleen de dood van haar oom Mary uit de moeilijkheden kon red den, waarin zij geraakt was door haar huwelijk; dat haar driftig en eigenzinnig karakter haar er toe zou brengen, voor niets terug te deinzen om haar doel te bereiken. Zjj kende haar trots, haar wispelturigheid, haar koppigheid, haar lief de voor het geld en haar onoprechtheid. Want het was niet Eleonore, zooals wij dachten, die het geheime huwelijk waarover ik u al sprak, had gesloten. Denk nu eens aan de bedreiging van mijnheer Leavenworth, dat hij Mary's naam in zijn testament zou vervangen door dien van Eleonore, wanneer Mary met X zou trouwen bedenk eens hoe zij hunkerde naar het vermo gen van haar oom! En als u dan nog weet met het oog op den bewusten sleutel dat Eleonore een poosje In de kamer van haar nicht is geweest en dat in Mary's haard de resten van een half verbranden brief gevonden werden, dan hebt u in groote trekken de gegevens, die ik ver werkt heb in het rapport, dat binnen een uur de arrestatie van Mary Leavenworth, de moorde- Zonder verder naar hem om te den, duwde zjj hem opzij en deed een stap naar voren. „Waarom is die man hier?” vroeg zij en wees met een onzeker gebaar naar haar echtgenoot. „Wat heeft hij gedaan, dat ik hem op dit ramp zalig oogenbllk hier zie?” „Ik heb haar gevraagd, of zij hierheen wilde komen, om den moordenaar van haar oom te tien.” fluisterde Gryce mij in het oor. Maar vóór ik had kunnen antwoorden of voordat Clavertng iets had kunnen zeggen, was Harwell opgesprongen. ,4e weet het dus niet?” riep hij uit. .Dan zal ik het je zeggen. Dat is, omdat die ridderlijke en edelmoedige heeren dachten dat Jij de mis daad begaan had, die Je tegelijkertijd het ver mogen en de vrijheid zou brengen. Ja, die man.” zei hij en wees naar mij. „die je vriend Is ge worden en waarvan je dacht, dat hij goed en edelmoedig was, bespiedde je en spande je val strikken met zijn woorden, die man bracht je den genadeslag toe! HU beschuldigde je er van. je oom vermoord te hebben Maar hü wist niet, dat ik aan je zUde stond, bereid om het op te nemen tegen de halve wereld op een teeken van Jou." „U?” Nu hoorde en zag Mary hem pas. „Ja. ik! Wist je dat niet? Op het noodlottige oogenbllk dat je, verstooten door je oom, iemand te hulp riep, heb ik....” „Houd op!" riep zü uit en verwüderde zich met een blik vol afschuw van Harwell. „Zeg dat nietl Als een vrouw in haar radeloosheid Iemand te hulp roept, dan moet het nog niet worden opge vat als een verzoek om een moord te begaan!” Toen voegde zü er kreunend aan toe: „Wie had ooit kunnen vermoeden dat een man zoo laag als deze, zou denken, zou durven denken, dat ik den moord op mün besten vriend zou willen wenachen, om uit mün moellükheden te raken! O. wat een straf voor mün dwaas heid! Wat een straf voor mün geldzucht!” Henry Clavering kon zich niet langer beheer- schen. Hü snelde naar haar toe en vroeg: (Wordt vervolgd) 2. Bü het zien van dien zakdoek kon zü haar schrik niet verbergen. 3. Zü trachtte een brief te vernietigen, die heel zeker betrekking had op den moord. 4. Zü was in het bezit van den sleutel van de Studeerkamer van haar oom. Als ik hier aan toevoeg, dat de brief, dien wij weer in elkaar hebben gezet door de stukjes sa men te voegen, een aanklacht was tegen een van de nichten van mijnheer Leavenworth, door een mijnheer dien wij z zullen noemen, dan zal het u duldelük zün. dat juffrouw Eleonore er werke lijk leelyk Inzat. vooral daar het onderzoek asm het licht bracht, dat er in de familie Leaven- woith een geheim bestond. Ik weet nu, dat er «en geheim huwelük gesloten is in het stadje R„ turschen een juffrouw Leavenworth en ge noemde Z; met andere woorden, dat die mün- heer de echtgenoot was van mijnheer Leaven worth's nicht, waarover hü zich beklaagde. Ik Weet verder, dat die zelfde heer op den avond van den moord in het huls aan de Fifth Avenue kwam onder een valschen naam. en juffrouw Eleonore te spreken vroeg. Dit meisje is onher- toepeljjk verloren, als wü niet kunnen bewüzen, dat al die compromitteerende voorwerpen de zakdoek, de brief en de sleutel na den moord door andere handen zün gegaan, alvorens in de hare in komen en dat een ander persoon veel meer belang had bü den dood van münheer Lea venworth dan zü. Smith, jongen, ik heb het be wijs van deze twee mogelijkheden geleverd. Na een heeleboel zwanen arbeid heb ik de zeker heid gekregen, dat Eleonore Leavenworth, hoe zwaar de verdenkingen ook zün die op haar rus ma, d«n moord niet heeft begaan, maar wel een andere vrouw, die even mooi en Interessant is als zü- Ik ben bereid te verklaren, dat haar nicht, de lieflüke Mary, münheer Leavenworth heeft gedood, en dus ook Hannah Chester.” Gryce riep deze woorden zoo luid en met zoo'n triomf, dat ik geschrokken was, alsof ik niet ge weten had wat er ging volgen. De uitroep van verrassing die mü ontsnapte, scheen wêerlank te vinden. Ik hoorde iets, dat op een gesmoorden kreet leek. „Ah, u bent verbaasd," vervolgde Gryce. „Ik begrijp het. Iedereen bespiedt de kleinste be wegingen van Eleonore maar ik alleen kan de hand op de werkelüke schuldige leggen. U schudt het hoofd! (Ik had niet bewogen). U gelooft mü niet! U denkt dat ik mü vergis! Ha. ha! Ebe- nezer Gryce zou zich vergissen na een maand van ingespannen arbeid! U bent net zoo naïef als juffrouw Lavenworth zelf, die zoo weinig vertrouwen gesteld heeft in mijn scherpzinnig heid, dat zü mü. Juist mü- een enorme belooning toegezegd heeft, als ik den moordenaar van haar oom sou vinden. Wilt u dat ik uw twüfel verdrüf. dat ik mün beweringen waar maak? Welnu, luister dan. Op den ochtend van het onderzoek heb ik een paar ontdekkingen gedaan, die niet gepubliceerd zün. Zoo heb ik opgemerkt, dat er aan den zakdoek, dien ik in de werkkamer van münheer Leaven worth had gevonden, niettegenstaande de vuile vlekken, nog een sterke parfum hing. Toen ik de toilettafels van de dames nasnuffelde, vond ik dat parfum bü juffrouw Mary en niet bü Juf frouw Eleonore. Dit bracht mü er toe, om de taschjes te onderzoeker, die de dames den vo- rlgen avond bü zich hadden gehad. In Eleonore's taschje zat een zadoek, maar in dat van Mary niet. Daaruit besloot ik, dat Mary dien zakdoek bü haar oom had achtergelaten. Deze gevolg trekking werd later bevestigd door een van de dienstmeisjes, die mü vertelde, dat Mary in de kamer van haar nicht was, toen zü er de mand met schoon linnen had binnengebracht en dat die zakdoek toen bovenop lag. Maar omdat ik weet, hoe makkelük men zich in zulke dingen kan vergissen, ben ik andere ba lk heb nog nooit triomfantelüker uitdrukking op iemans gezicht gezien, als er nu verscheen op Gryce's gelaat. „Wel, dit is zeer onverwacht." zei hü, „maar daarom is het niet minder welkom. Ik ben blü te hooren dat juffrouw Leavenworth onschuldig is. en als ik nu nog wat büzonderheden krüg. zal ik nog meer tevreden zün. Kom münheer Harwell, als u de moordenaar is van münheer Leavenworth hoe komt het dan dat iedereen verdacht werd behalve u?" Maar wat voor verklaringen kon men ver wachten van iemand die met brandende koorts achtige oogen Jammerend op en neer hep? Ik zag dat hü wilde spreken en ging naar hem toe. Hü had voor goed zün koel masker afgelegd en keek mü met wanhopige blikken aan. Hü riep: „Red haar!.... Mary!.... Zü willen een rap port zenden.... Belet dat!” ,4a,” riep een andere stem, „belet dat!" En Henry Clavering stapte, waardig als ge- woonlük, maar zichtbaar opgewonden, binnen. Toen Harwell hem zag, sprong hü op en Wierp zich met zoo'n kracht op hem, dat hü Claverlng zonder twüfel omgeworpen sou hebben, als Gryce en ik niet tusschenbeide waren gekomen. „Wacht even!” riep Gryce, terwül hü den se cretaris in bedwang hield waar was nu op eens zün Jicht gebleven „dat rapport gaat niet weg; en u,” hü sprak tot Harwell, .Jioud u rustig of anders. k neem aan dat mün bijdragen gelezen wor den door verscheidene respectabele en zelfs notabele burgers, die het evenwel nog nooit zoo ver gebracht hebben dat hun portret in de krant gestaan heeft. Zü, die zich hiervan iets aantrekken, hebben zooal niet hun roeping dan toch hun nationa liteit misgeloopen. Zü hadden Engelschen moeten zün. In de .Dally Mirror” komt tret voor van een Jongen man in costuum. Een jongeman zooals er naar het uiterlük een paar mlllloen in En geland zün. „Wat heeft hü gedaan of misdaan?” dacht ik, en ik las: De graat van Macduff, die kadet is te Sand hurst....” Wat, dacht ik, zou de jonge graaf wegens moed, beleid of een andere militairistlsche on deugd tot veldmaarschalk bevorderd zün? Maar neen: ren ben gemakkeljjker het moeilijke leeren dan volwassenen het zouden aanleeren. En anderen wüzen op Ierland, waar thafis het lersch op alle scholen onderwezen wordt, maar waar zelfs overigens goede Ieren zich hiertegen verzet hebben omdat de taal met haar vele onuitgesproken en bü de eerste poging on- is dan het Engelsch. „Go mbeanuighidh Dia dhult”, luidt de ler- sche groet, doch men spreekt dit ongeveer uit: „Guh meenle Djl ghlt.” Maar de lersche kinderen hebben er niet den minste last mee, al geven ze wel eens een let- ter te veel of te weinig aan een woord. uitsprekelüke letters zooveel moeilüker te leeren w. g, Weet u wel wat omvat? Om u iets op weg te helpen, Dezer dagen is te Londen de „dlary” van den vermaarden natuurkundige Faraday ver schenen. Het zün zeven dikke deelen, en niet alleen de vakgeleerde zal er van kunnen ge nieten. maar ook de buitenstaander, vooral wanneer hü zich Interesseert voor de per soonlijkheid van geniale menschen. Het dag boek bevat notities van allerlei aard, en vele daarvan hebben niet slechts historische, doch ook blüv.ende, algemeen menschelüke waarde. Hier en daar ontbreekt de interpunctie, door dat de aanteekeningen tijdens den arbeid en in groote haast werden gemaakt. Andere gedeel ten zien er büzonder verzorgd uit, maar vooral wordt de lezer getroffen door een helderen, logischen stül en door de klaarblükelüke aan wezigheid van een ongewone dosis verantwoor delijkheidsgevoel. Het’ ligt ook voor de hand, dat een onderzoeker, en zeker een vorscher die zulke belangrijke ontdekkingen deed als Fara day. conscientieuser is dan de gemiddelde man Faraday pleegde nagenoeg iedere gedachte op papier uit te werken, en het is ongemeen interessant den pionier op z’jn weg te volgen. In 1823 slaagde hü er in gassen vloeibaar te maken, en constateerde hü dat er geen wezen- Ujk verschil tusschen gas en vloeistof bestond. In 1825 analyseerde hü benzine, in 1831 ont dekte hü de electro-magnetische inductie, en in 1835 de wetten der electrolyse. Maar Harwell ontwrong zich aan zün greep en schreeuwde: „Laat mü los! Laat mü me wreken op den man die Mary Leavenworth zün vrouw durft noemen, na alles wat ik voor haar gedaan hebt! Laat mü-...” Plotseling zweeg hü: zün handen, die hü uit gestrekt had om zün medeminnaar naar de keel te vliegen, vielen slap neer. Het leek wel of hü in een standbeeld was veranderd. „Stil," hernam hü en keek strak over Clave ring's schouder. .Daar is zü! Ik hoor het! Ik voel het! Zü komt naar boven, zü is bü de deur! Zü is De zin eindigde in een diepe zucht van ver langen en wanhoop. De deur ging open en Mary Leavenworth stond voor ons. Het was een vree- selük oogenbllk. Zü wist niet, wie de voornaam ste rol speelde in deze afschuwelijke scène en zü keek Claverlng aan met een doodsbleek ge laat, verwrongen van schrik. Harwell kon het niet langer verdragen. „Ha, ha!” schreeuwde hü- „Kük naar haar! Koel als altüd! Naar mü kükt zü zelfs niet, ter wül ik toch den strop van haar hals heb ge haald!" HU rukte zich los en viel op zün knieën voor Mary neer. „Je zult naar mü küken,” schreeuwde hü. ,Je zult naar mip luisteren. Ik wil lichaam en ziel niet voor niets verliezen! Mary, ze beweerden dat jü in gevaar was; ik kon die gedachte niet verdragen en ik heb de waarheid gezegd, wat er ook van komen magZeg dat Jü inü gelooft als ik beweer, dat ik je alleen maar het vermo gen wilde bezorgen dat je zoo vurig begeerde. Ik hield van Je en ik hoopte Je liefde te winnen door. Mary scheen hem niet te zien of te hooren. Ai haar aandacht was gewüd aan Henry Clave ring. dien zü angstig en onderzoekend aankeek. ,4e luistert niet naar mü!” gilde de ongeluk kige. ,4e zou zelfs je hoofd niet naar mü om draaien, al smeekte ik je uit het diepst van de hel!" Maar zelfs hieraan schonk zü geen aandacht. nauwgezet onderzoek van -de gebieden geteisterd zün geworden door de over stroomingen van de Gele Rivier heeft aange toond. dat bü benadering 50 000 menschen door deze ramp het leven verloren hebben, dat twee mlllloen er schade van hebben ondervonden, en dat 1 mlllloen door den honger dreigt om te komen. De commissie van hulpverleening aan de slachtoffers der overstroomingen van de Gele Rivier spant haar uiterste krachten in om de hulpelooze vluchtelingen, die zich verzamelen aan dén rand van het geteisterde gebied, steun te verleenen. Te TzJangJoean, Poejang en Toengmlng ver dronken 20.000 menschen en in Hoeabsien alleen reeds 15 000. terwül hier tevens 70.000 koelen, muilezels en paarden zün omgekomen. Doordat het water in de overstroomde gebieden blüft stilstaan, kan men daar duizenden lüken zien ronddrüven. De nood van de vluchtelingen bleek zoo groot,, dat ouders hun kinderen weggaven In de hoop, dat zü voor den hongerdood bewaard zouden blü ven. n Maart zond de Vereeniglng voor Vereen voudigde Spelling een memorandum toe aan Lord Irwin, den minister van Onderwijs, waarin zü hem verzocht „een representatief li chaam te benoemen om te overwegen of de En- gelsche spelling kan en dient te worden ver- eenvoudlgd en. zoo ja, welke verbeteringen zou den kunnen worden aanbevolen." /Het memorandum was onderteekend door de gebrulkelüke openbare persoonlükheden. wier roeping het is memoranda te onderteekenen, en door een groot aantal opvoedkundigen, L c. on- derwüzers. Lord Irwin gaf een beleefd antwoord, waarin hü niets antwoordde, behalve dat hü. alvorens iets te doen, de openbare meening moest leeren kennen. Maar Zelfs dit meende hü neel wat minder ernstig dan de opstellers van het me morandum het opvatten, en dezen begonnen dus een groote campagne met het doel de open bare meening te vertellen wat zü meenen moest. De voorvechters der Vereenvoudigde Spelling hielden een persontvangst, waar Sir George B. Hunter, de voorzitter, zün be zwaren tegen de Engelsche spelling, zooals zü 1 Is, uiteenzette. Zü levert schoolkinderen groote moellükhe- l den op. en ook zou zü voor het Engelsch een ernstige belemmering zün om een „internatlo- i na ie tweede taal” te worden. Er zün, beweren Sir George en diens vrlen- den, veel te veel letters in Engelsche woorden die In ’t geheel niet uitgesproken worden. Van „borough” zün de laatste drie letters stom. De plaatsnaam „Wymondham” wordt uitgesproken „Wynd'am", de vrouwennaam „Magdalen” „Maudiln", de geslachtsnaam „Marlborough" „Mobre”. Men zou aldus honderden voorbeel den kunnen geven. Maar Sir George heeft een slechte pers en vindt, behalve onder „opvoeders" en (ofschoon het er niets mee te maken heeft) onder ve getariërs, geheelonthouders en andere princl- pallsten weinig steun. Uit dit laatste zou men moeten afleiden dat ook vereenvoudigde spel ling vooral een kwestie van mentaliteit is. De ..Morning Post”, welker urbaan conser vatisme zich nimmer verloochent, roept ver ontwaardigd uit: De inherente geschiedenis der woorden en de bezonken gratie van het ge schreven en gedrukte Engelsch is voor die men schen niets vergeleken bü het belang dat bet heeft achterlüke kinderen op fröbelschooltjes een extra uur hersengymnastiek te besparen! Van andere züde wordt opgemerkt dat aan gezien zooveel onderwüzers hun taak verge- makkelükt willen zien door den kinderen een eenvoudiger schrüfwüze te leeren, zü. als bet eenmaal zoo ver is, voor dat gemakkeUJker werk ook lager salarissen dienen te trekken. Schtlderachtig wordt het streven van ben die de stomme’ letters in den ban willen doen, vergeleken met dat van den nieuwen landeige- «I- w^Aaal van den iag gelaat was roodgekleurd, de oogen stonden glazig. Het was op een avond dat de zieke begon te ü'cn. Losse, onsamenhangende woor den, waar James naar luisterde om iets meer van hem te vernemen. Opeens schrok hü- Willock had een naam genoemd: Stella! „Nu. nu, Stella! al moet ik er alles voor doen, ik kan je niet opgeven....” Rusteloos woelde de zieke in het bed. Het duurde vrü lang voor hü weer sprak: ..Hü heeft het niet gedaanJ Ik heb bü hen» ingebrokeni Een schok ging door zün lichaam, i Hü ging rechtop zitten, zün oogen gloeiden. „Omdat ik hem haatte! Hem, James Forton!" Daarna viel hü weer terug in de kussens. De man die bü het bed zat was bleek ge worden. Heel het droeve verleden kwam weer voor zün geest. En nu niet als een onver klaarbaar feit, maar hls een opgelost mysterie. Hier lag de man, die hem dat alles had aan gedaan. Onder het spreken had hü zich den naam al herinnerd, alhoewel hü den man niet herkende. Een zwaar leven en de voortduren de koortsen hadden van Willock een wrak ge maakt. Enkele dagen later was alle gevaar voorbü. De zieke was bü kennis en reeds eenlgszins her steld. Hij herkende zün redder niet en James was er blü om. Want nu ontdekte hü pas wat het leven in de natuur bü hem had uitgewerkt. Niet alleen had het hem leeren vergeten, maar ook bekeek hü nu het verleden met andere oogen. Toen de zieke voldoende hersteld was om naar de stad te kunnen rijden namen beide mannen afscheid. Willock kwam nooit te weten aan wien hü zün leven had te danken. En James Forton voelde zich vrijer en opge wekter dan ooit. oen hü nog in Oxford studeerde had James Forton wel vaak over zün toe komst nagedacht, maar nooit had hü ge droomd. dat hü nog eens het sombere bestaan van een landbouwer zou lelden, ver weg van alle beschaving, aan den rand van de Austra lische wildernis. Het had er alles zoo rooskleurig uitgezien. Hü was drie en twintig jaar en zou binnen enkele maanden promoveeren. Bü zün vrienden stond hü aangeschreven als een sportief en prettig kameraad. Zün verloving met Stella Gray, een dochter van een oud Engelsch ge slacht, was aangekondlgd. Er scheen geen wolkje aan den hemel te zün. De toekomst zou hem niets dan goeds brengen. Twee maanden later voer deze zelfde geluk kige jongeman als stoker op een vrachtboot naar Afrika, op de vlucht voor een omgeving, waarin hü met den nek werd aangezien. Al zijn schoone toekomstverwachtingen waren met een enkelen slag in scherven geslagen; de unlver- setelt sloot haar poorten voor hem, zün vrien den probeerden hem zoo spoedig mogelijk te vergeten en zelfs Stella, de behoorlüke Stella, had niet geaarzeld om de verloving oogenbllk- kelük te verbreken. Wat voor al die menschen een eenvoudig, zü het dan minderwaardig geval was, bleef voor James zelf echter een duister net van intrigues, waarvan hü niets begreep. Hü werd beschuldigd ónder zün berpsting zijnde gelden te hebben verduisterd. Gelden van een vereenlglngskas. Wat een dwaasheid! Waarom zou hü zelf het geld gestolen hebben? Het was Inderdaad ver dwenen, maar alles wees op een Inbraak. Alles bleek echter opeens tegen hem samen te spannen. Men geloofde dat hü de Inbraak geënsceneerd had. Er deden opeens boosaar dige geruchten de ronde. Het geval werd gesust, maar James moest er onder Ujden. Al zün onschuldbetulgingen baatten niets. Hü kon gaan. Er hü ging dan ook. Met één slag was zün carrière gebroken. Maar wat James het meeste trof was de koele houding van Stella. Ze had hem niet te woord willen staan en had hem aan de deur laten afwijzen. Zelfs, indien hü schuldig was geweest, had hü toch een betere behandeling verdiend, meende hü- Hü had Engeland verlaten als stoker en na een wisselvallig leven had hü zich buiten de groote steden in Australië als farmer gevestigd. De Jaren verliepen. Het vrije leven In de natuur deed de verbittering verdwünen. Het was op een stormachtigen avond James laat naar zün blokhut terugkeerde, duisternis was vroeger dan gewoonlük inge vallen en het was zaak thuis te zijn voor dat de storm In al zün gewelddadigheid losbarstte. Opeens ontwaarde James 'n Ineengezakte fi guur aan den kant van den weg. Het bleek een man te zün, een vreemdeling en bovendien was hü er slecht aan toe Met één oogopslag had James ontdekt dat de man zwaar ziek was. Op dertig mijl afstand woonde een dokter. Mis schien was het mogelük den zwerver te redden. James bracht den zieke thuis en reed door den nacht om geneeskundige hulp voor hem te halen. De dokter kwam en constateerde een heviger» aanval van malaria. Hü Het aanwij zingen en medlcünen achter. ,HÜ heeft nog wel kans om er weer bovenop te komen." zei hü. „Ook al is hü llchamelük af getakeld. Te lang gezworven, waarschijnlijk James wijdde zich zoo goed mogelük aan de verpleging van den man. die büna voortdurend in een toestand van halve verdooving verkeerde. Hü had gezocht naar papieren en daaruit ver nomen dat de man William Willock heette. Willock? De naam kwam Jamei bekend voor, maar hü kon zich niet herinneren, hem vroeger gehoord had. Twee dagen later echter ontdekte ontzetting wie de man was, dien hü verpleegde. De zieke had voortdurend hooge koorts. Zün

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7