Dr. Goebbels als getuige
1
MMT
1
ht
if
Litwinof in het
Witte Huis
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
Mevr. Elint staat verbaasd
HEFTIGE AANVALLEN OP
TORGLER
JAPAN DENKT AAN GEEN
OORLOG
Venworth
DONDERDAG 9 NOVEMBER
PROÏO
uit
1
x.
orn,
50 rechercheurs be
waken den Volkse o mm.
len
eld
Taifoen teistert Zuid-
Japan
er
o
b
s
DOOR
Goebbels beweert het
tegendeel
Revolutionnair complot
in Spanje ontdekt
Het Fransche eskader te
Los Alcazares
Nieuwe Russische nota
aan Tokio
Het heeft *t veel te druk in eigen
hui* volgen* Sjiratori
HET GEVAL
,LEA
Reeds
proef
vervai
den en I
I En toch
i per t-
1 presto
moed’
O, IK
vonozE
JN'T
BOSCH.
De communisten hadden vol
gen* Tor gier belang by
ruatige verkiezingen
Studenten-staking in
België
De eerate onderhandelingen met
Huil leidden reed» tot een
groote overeenatemming
■VAL
anna k. green
ard'gd
geschiet
I. p,iiB
flink pak-
voor
r in
..Morens doeleinden.
slechts T\z ct J
WILT U F. 200
WINNEN?
- .’.WH’ji
fl KERELS GESTO
LEN NEBBEN
wasch.
haar sas-
Dimitrof in actie
S
en
de
(Vervolg zitting van Woensdag»
een
€4
f
0
e
VIJFDE HOOFDSTUK
De Bekentenia
Een groote vreugde stond op Mary’s gelaat te
(Wordt vervolgd?
.Eer je mij nog meer bewijzen van je edelmöe-
v
I
i
meer
Ik wist dat ik onschuldig was. maar
t eens In slaagde om iemand die pnU
zooveel
als zij
ten wij van onze aanhangers eischen dat zij de
wapenen zouden neerleggen. De meesten heb-
UEVE HEMEI
ANNIE, DA7
De studenten
van de Brus-
unlverslteit 'e
en
een
ene
leeft
i en
ern-
wee
atweg
iw de
erden
i door
bet
werd
>ntno-
p den
beide
smakt
d os
leden
thing
>a*l
>ten
J MISSCHIEN HEBBEN
I DE ROOVERS ZE WEL
I VERLOREN. MAAR
MIJNHEER MACK /5
HE T HOOFD VAN HE7,
VEIUGHEIDS-COMITE
H'J MOE T OADEUJK !N-
GEUCHT WORDEN
lacht-
mare-
P. C.
s ver-
od bij
jV»t
nog
atie
als
aar
ten,
aar
rie-
14
8. te
voig-
op-
ieven
ipene
teljjk
'ik”,
nde
mee
ou-
rom
Lend-
n de
mer-
van
chter
hap-
No<
leer-
Laar-
rsten
den-
vam
l.
uit
,Co-
raa<
ver-
pan-
boeK
unrt
31).
be-
j de
ee
rt ie
ierd.
Ibert
yriel
com-
ver-
seg-
niet
mie
lag-
in
gel-
in
hut
iche
avond
rachL
inder-
3. uit
i^akt.
■in-
ein,
in
nog
Oat
IMDfRDAAD NEDf 1&ANDSCM FABRIKAAT
Ook de kellners
Rehbaum, alsmeo*
Muenkner, verklate
Bayemhof geweeste
Vervolgens wordi
verdaagd.
Vrijdag zal er geen zitting zyn.
-“ae zitting tot Donderdag
WASHINGTON, 8 Nov. Staatssecretaris Huil
en Litwinof hebben na een onderhoud in het
staatsdepartement, dat een half uur duurde,
een gemeenschappelijk communiqué uitgege
ven, waann gezegd wordt, dat de vriendschap
pelijke onderbande'ingen, die van inleidenden
aard zjjn, tot nu toe een groote overeenstem
ming der meeningen aan den dag hebben ge
bracht.
Na dit onderhoud is Litwinof door Roosevelt
in het Witte Hul. ontvangen, waar de lunch
gebruikt werd. Litwinof gaf tegenover pers
vertegenwoordigers uiting aan zjjn groote te
vredenheid over het verloop der besprekingen
In den namiddag hervatte hij zjjn besprekingen
met staatssecretaris Huil.
Voor de veiligheid var Litwinof wordt streng
gewaakt. Hjj is voortdurend door vijftig re
chercheurs omgeven en het publiek mag hem
niet te dicht naderen.
In een korte toespraak tot de pers verklaar
de Litwinof zich verheugd over de vriéndelijke
ontvangst Ir. de Vereenigde Staten en over 1e
rust in de stad, welkt zoo noodig is bü de te
voeren inderhandelingen.
geen imperialistische doeleinden
zich weten te beschermen.
bune).
Dr. Goebbels: Het valt zeer te betreuren dat
de aanhangers van den heer Torgler hem zoo
slecht begrepen hebben. Het is begrijpelijk dat
het parool „Slaat de fascisten” op het oogerv-
blik wordt voorgesteld als betrekking hebbende
op demgeesteiyken strijd, maar daarmee zijn 3e
vierhonderd slachtoffers van dit parool nog niet
aan hun graven ontrukt.
Practisch heeft de communistische partij dit
parool doorgevoerd tot op het oogenblik dat ze
vernietigd werd en ik acht mij-zelven gerech
tigd om aan te nemen dat zulks volgens den wil
manier verkregen heb. zou een marteling voor
mij zijn. 11^ wil dat geld-niet hebben. Vanaf
dezen dag bezit Mary Clavering alleen wat zij
krijgt van haar man, van den man. dien zij zoo
lang en lafhartig heeft verloochend!"
Toen rukte zij haar si:raden af en wierp ze
voor de voeten van den ongelukkige.
Dit was het einde. Harwell stootte een kreet
uit, die niets menschelijks .neer had. Zijn waan
zinnige oogen stonden wijd open en hij krijschte:
,4k heb mijn ziel aan de hel verkocht voor
een schim! Voor een schim!”
Ik ben geen slecht mensch. Ik heb alleen een
heftig karakter. Liefde en haat, jaloezie en
wraakzucht, alle hartstochten zijn bij my sterk
ontwikkeld. Zij gelijken op slangen, die rustig
en it 11 ineengekronkeld liggen maar wanneer zU
geprikkeld worden heftig en doodflyk zjjn In
aanval. Zi) die mij het best kennen, zelfs mijn
moeder, weten daar niets van. Hoe vaak heeft
zij niet gezegd: „Als Trueman maar een beetje
meer gevoel had! Was hij toch maar niet zoo
onverschillig!"
Op school begreep niemand mijn karakter.
Men dacht dat ik zachtaardig was en noemde
mjj „de sukkel.” Deze reputatie hield drie Jaar.
Maar op een goeden dag werd het mjj te mach
tig. Ik koos den belhamel uit. wierp hem op den
grond en trapte hem waar ik hem raken kon.
Vóór dit gevecht had hij een aardig gezicht,
maar daarnaMen noemde mij niet meer „de
sukkel.”
Ook op kantoor werd ik niet erg gewaardeerd.
Ik werkte goed en regelmatig en men vond mij
een uitstekende werkmachine, meer niet. Ik
liet hen denken wat zU «vilden; er zou wel eens
een dag komen, dat zij, net als die anderen vroe-
4I*
F»
8 Nov. (V.D.). H?t Japansche
de Russische Nota inzake de Ja-
moet ik vaststellen, dat de leugens van het
Bruinboek in het buitenland nog steeds verbreid
worden.
Ik verwacht van de buitenlandsche pers dat
zij nu overeenkomstig deze minutieuze schilde
ring der werkelijke toedracht, ook deze schilde
ring met dezelfde nauwkeurigheid weergeeft. Het
gaat niet aan dat de regeering van een eerzaam
en eerlijk volk zoo voor de geheele wereld op
onwaarachtige wijze verder verdacht wordt ge
maakt (Levendig applaus).
Volgt de pauze.
Na de pauze wordt aan Dlmitrof medege
deeld, wat er ih de dagen zijner afwezigheid
behandeld is. Vervolgens wordt eefi door het
Bulgaarzche ministerie van Justitie verstrekte
informatie betreffende Dlm!trof’s strafregister
voorgelezen. HU biykt o.a. in 1926 veroordeeld
te zijn tot de galg en verlies der burgerrechten,
welke straf door amnestie werd kwytgeschol-
den. HU heeft nog uit te boeten een kerker
straf van 15 jaar met verlies van de burger
rechten voor 90 jaar.
Dlmitrof: Al deze straffen zUn tUdens mijn
afwezigheid uitgesproken. Ik ben bereid na dit
proces naar BulgarUe terug te kceren. om voor
het Bulgaarsche gerecht rekenschap af te leg
gen van mUn heele actie en de volle verant
woording daarvoor op me te nemen.
Hierop wordt het getuigenverhoor over de
arrestatie d?r Bulgaren voortgezet.
De kellner Roqhmer van café „Bayernhof”
verklaart, v. d. Lubbe niet te kennen. Als v.
d. Lubbe op last van den rechter opstaat, ver
klaart getuige, dat het gezicht hem niet heele-
maal onbekend voorkomt. HU kon echter n et
zeggen, dat hU hem ooit in het café gezien had.
Procureur-generaal: Is het u bekend, dat er
ooit iemand in de maatschappU gezien is. die
op v. d. Lubbe lykt?
Getuige: Neen.
De volgende getuige is de kellner Hafemann
"veneens van „Bayemhof". Deze verklaart v.
d. Lubbe nooit in het café te hebben gezien.
Voorzitter: En voor den rechter van instruc
tie heeft u dat zoo beslist verklaard?
Getuige: Nadat ik v. d. Lubbe gisteren en'
vandaag nog eens gezien heb, weet ik heel
zeker, dat deze man plet bU ons kan zUn ge
weest.
Popof: wat voor indruk maakten de buiten
landers op u?
Getuige: Geen verdachten, maar wel een ge-
heimzinnigen indruk, daar ze. steeds zeer zacht
met elkaar spraken.
zy zjjn bekentenis zouden willen hooren. Ik was
er zeker van, dat zU aan mUn uitnoodtglng ge
hoor zouden geven en ik liet hen leder op een
ander uur hierheen komen. Verborg hen ieder
in een apart vertrek, waar u hen ook uit zag ko
men. Ik was er zeker van dat, als een van hen
de misdaad begaan had, hU er toe gedreven was
uit liefde voor Mary Leavenworth. Ik hoopte dat
de schuldige zich zou verraden als hU tegen haar
*n gemotiveerde beschuldiging zou hooren uiten
en zou vernemen, dat zü in hechtenis dreigde
te worden genomen. Ikzhad niet veel hoop dat
het zou lukken en ik verwachtte heelemaal niet,
d#t Harwell zich zou aangeven?Maar, mijn
heer Raymond, men is nooit te oud om te
leeren!"
PARIJS, 8 Nov. Het Fransche eskader Vuü-
lemln is te Los Alcazares in Marokko geland.
Een der vliegtuigen is bU een tusschenlanding
te Rivera over den kop geslagen en bescha
digd. De bemanning bleef ongedeerd.
TiAKKERLOOT? /K WEET N/E^N
WAT!K OOEN MOET, ME OUNK7\
EJAT tKT EEN EN ANDER MOET
VERTELLEN, VAN OAT GELD, DAT
IK G/STEREN VONDALS IK
EEN PAAR BANKBILJETTEN MEI
\BRENG ZULLEN ~ZE ME GELOOj
V VEN' y
MADRID, 8 Nov. (Eigen bericht). Aan den
vertegenwoordiger der United Press verklaarde
een minister, dat de regeering een revolution
nair complot ontdekt heeft, dat van plan was
nog vóór de verkiezingen een opstand te ver
wekken.
De minister zelde, dat men wilde pogen de
verkiezingen te verhinderen. De regeering heeft
den militairen commandant van Madrid order
gegeven iedere revolutionnaire beweging onmid-
dellUk te onderdrukken. Bij het complot zouden
vele soldaten en korporaals betrokken «Un. die
ontevreden «Un over hun lage soldU.
lezen.
„Ik hoop dat de hemel mij vergeeft, dat ik
zoo'n nobel mensch heb laten lijden. Wacnt,” zei
*U. toen zij zag dat haar man wilde spreken.
„Eer je mij nog meer bewijzen van je edelmóe----
dlcheid geeft, wil ik Je toonen hoe ik werkelijk zou ontkennen, als hu niet oogenollkkelljk weg-
TW/NT/G -DOl-
LAR-BANKBH-
JETTENI WAAR
NEBJE DIE q
GEVONDEN'
TL-1
hebt, niettegenstaande de woorden van dezen
ongelukkige? Zul je den brief kunnen vergeten,
dien ik Je op den ochtend na den moord schreef
en waarin ik je smeekte om weg te gaan met
het oog op het gevaar dat ik liep en dat door de
kleinste onvoorzichtigheid doodelUk kon wor
den? Wil Je voor God en de menschen verklaren
dat ik onschuldig ben?”
.Ja,” antwoordde Clavering eenvoudig.
ben. Dan zul je de vrouw kennen, die Je tot Je
echtgenoote gekozen hebt. MUnheer Rqymond,”
voor het eerst wendde zU zich naa’r mU toe. ..toen
tl in mijn belang (dat -geloof ik'zeker, hoewel
die man beweert dat het niet zoo is) er op aan
drong, dat ik alles zou zeggen wat ik over den
moord wist, deed ik het niet, omdat ik vreesde'
dat men mU zou verdenken. Immers, zelfs
Elconore en dat was mUn CTCOtste verdriet
dacht dat ik schuldig was. ZU had daarvoor de
volgende redenent- zU had een enveloppe, ge
richt aan ooms notaris, onder het Hik van mUn
oom gevonden, waaruit zij besloot, dat deze den
notaris verzocht had. het testament te veran
deren en haar de sommen te schenken, die hU
oorspronkelUk aan mU vermaakt had; vervol
gens had zij mU hoewel ik het ontkende
op den avond van den moord naar beneden
hooren gaan. Maar dit was nog niet alles: in
mUn kamer had zU den sjeutel van de studeer
kamer op den vloer gevonden en fragmenten
van Clavering’s brief werden in den haard ont
dekt. Tenslotte had zU mU den zakdoek, die
later bU het onderzoek, bevlekt met revolver-
vull. voor den dag~kA(an). «H de llnnenmand
zien nemen. Ik kon niets ophelderen. Er was
een net om mij heen gespannen en zoedra ik
mV trachtte te bewegen, raakte ik er Steeds
in verwarder
els ik er niet
liefliad te overtuigen, hoe zou het dan mogelUk
geweest zUn. mij voor den coroner en in de oogen
van het publiek vrij te pleiten? Ja. vrees voor
schande en angst voor de gevolgen van mUn
bekentenis hielden mUn lippen gesloten. Maar
één keer heb ik geaarzeld; <jat was In den loop
van ons laatste gesprek, toen u. niettegenstaande
den schijn, in de onschuld van Eleonore bleef
gelooven. Toen kwam het bU mU op, dat u ook
aan mUn onschuld zou gelooven als ik u alles
vertelde. Maar de komst van Clavering belette
het mij. Ik stelde mU voor, wat mijn toekomst
zou zUn, geschandvlekt door verdenking, en in
plaats van toe te geven aan deze goede ingeving,
dreigde ik mUn echtgenoot, dat ik ons huwelUk
TOKIO. 8 Nov. (V.D.). Gisteren werd te
Chabarovsk in Oost-Siberië een parade gehou
den van het roode leger, die men in verband
met den gespannen politieken toestand in het
Verre Oosten van groote bet:ekenis acht. De
chef van het Roode Leger in het Verre Oosten.
Blticher. die naar Japansche meen*ng in geval
van oorlog met Japan opperbevelhebber van
het roode leger zal zUn, hield een rede over
den politieken toestand. HU zei dat wanneer
men de Sowjet-Unie een oorlog zou opdringen,
het roode leger zUn plicht zou verstaan. Rus
land streeft
na, doch zal
ging tot alle gevaar voorbij was. Zoo ontving ik
hem. na een jaar afwezigheid, waarvan elke
minuut voor hem een marteling waa. Maar hU
vergeeft het mUik zie het in zUn oogen. ik hoor
het aan zUn stem. En u. o. als u later zult ver
geten hebben hoe myn laffe vrees Eleonore heeft
'SwrmiUden. en als de verwezenlijking van een
zoete hoop uw hart verzacht heeft, denk dan
niet al te slecht over mU-
Wat dien man betreft, het Is een marteling
voor ml), met hem in dezelfde kamer te staan.
Laat hem spreken en verklaren, of ik ooit door
een blik of een woord heb te kennen gegeven,
dat ik zUn liefde had begrepen, l&at staan, dat
ik haar beantwoordde.”
„Waarom vraag je dat nog." hijgde Harwell.
„Zie je dan niet dat juist je onverschilligheid
mU gek heeft gemaakt? Ik was dag in dag uit
In je. nabUheid. volgde in mUn gedachten al Je
bewegingen, ik sliep met je onder één dak en at
met je aan één tafel. En dat allee, zonder dat Je
tnU met een blik verwaardigde. MUn leven was
een hel! Ik was vastbesloten, dat Je zoudt weten
wie ik was en hoe ik je beminde, al ging ik er
door paar de hel. En nu weet je het. Nu loei Je
het. Ontvlucht mij. zoek bescherming by je
echtgenoot, nooit zul Je de liefde van Trueman
Harwell vergeten! Nooit zul Je vergeten, dat
liefde, brandende liefde voor Jouw schoonheid
mU dien nacht in je ooms kamer voerde en mU
de kracht verleende om den trekker over te ha
len. waardoor t vermogen, dat je zoo begeerde
in Je schoot viel. Ja. al het geld herinnert Je
aan mU. alle diamanten die op je trotsche
voorhoofd schitteren, zullen Je mUn naam in de
ooren schreeuwen! Praal, luxe, rijkdom, dat alles
zul je hebben. Maar zoolang het goud zijn glans
zal behouden, zul Je denken aan den man die het
je verschaft heeft!”
Er kwam een duivelsch licht, in zUn oogen en
met een triomfantelUken blik wikte hy het ver
trek verlaten. Maar Mary, de emoties die haar
bestormden» beheerschend, verspérde hem den
weg en zei:
„Neen. Trueman Harwell, dien laatsten troost
gun ik Je zelfs niet. De rijkdom, dien ik od zoo n
KIJK EENS
MEVROowninr
WA T !K G/SIEREN Z'JN ÉRE UWE
VOND- MIS fPNIENj njty/Aj T//-. n n.
NE T WEL GELD
VAN MUNHEER
PLINT, DAT DIE
54.
„Was het werkeiyk alleen maar dwaasheid,
Mary? Heb je Je niets anders te verwyten? Be
stond er heelemaal geen medeplichtigheid tus-
schen Jullie beiden? Heb je alleen maar je plaats
in je ooms testament willen behouden, op ge
vaar af mUn hart te breken? Ben je werkelyk
heelemaal onschuldig? Antwoord mij.”
HU legde zyn hand op haar hoofd, boog het
achterover en keek recht in de oogen van zyn
vropw; toen, zonder iets te zeggen, trok hU haar
zachtjes tegen zyn borst, keek langzaam om
Zich heen erf*zei:
„Zij is onschuldig."
Maty maakte zich los uit rijn omarming om
hem beter te kunnen zien eh riep uit:
„En dat is de man, met wlen ik gespeeld heb.
dien ik gekweld heb. Met hem ben ik getrouwd.
om hem te verloochenen en in den steek te
laten! Henry, geloof Je dat ik onschuldig ben.
niettegenstaande alles wat Je gezien en gehoord
en met instemming der partUleidlng geschiedde;
wanneer er een ander parool werd uitgegeven,
dan was dat om zich in den rug te dekken.
President: Hoe verklaart u. beklaagde Torg
ler, dat de communistische party tot het laat
ste oogenblik wapenen, munitie en springstof
fen bleef ophoopen? Hoe verklaart u dit, wan
neer de communistische partij wars is van alle
terreur?
Torgler: Dat kan Ik niet verylaren.
Dimitroff: Getuige minister Goebbels heeft
gesproken van de vele communistische overval
len óp de nazi’s. Hadden volgens zyn opvatting
de nazi’s wel het recht om zich voor Januari
1933 gewapend tegen deze aanvallen te verdedi
gen? (Gelach op de tribune).
Dr. Goebbels: De zenuwen der nazi’s werden
in die dagen op een zeer harde proef gesteld.
Aan den eenen kant traden de communisten ge-
1 wapend tegen hen op. aan de andere zyde moes-
verhoor vroeger gezegd, bemerkt te hebben dat I
ctnrv'hiicci 1 w ovuuvu 11Wliiwowii saw. *a~
I ben dat gedaan, maar de anderen, die in de
I roode buitenwyken woonden, hadden wel vis-
schenbloed in hun aderen moeten hebben of
zelfmoordcandidaten geweest moeten zyn om
zich niet te verdedigen. Daar juist sprak ik over
de herhaalde dreigbrieven welke ik ontving. Ik
zei nog niet dat er, voornamelUk van commu
nistische zyde, ook aanhoudend aanslagen op
mU werden beraamd. Ik heb aan het politie-
presidium aangevraagd mU een wapenvergun-
nig te verleénen. Kenschetsend voor de menta
liteit van den toenmaligen politle-president is
het dat my dit werd geweigerd, wyi er geen re
den voor was.
Dimitroff: Hebben de nazi’s zich verdedigd?
Goebbels: Natuurlijk! Hadt u verwacht dat
wy ons gewillig door u lieten afslachten?
Dimitroff schreeuwt: Gelooft u dat ook de
communisten het recht hadden zich te veide-
dlgen?
President: Halt! Wanneer u zich niet fatsoen-
iyk gedraagt, Dimitroff. dan wordt u wegens
uw manier van spreken uit de zaal gezet.
Dr. Goebbels: Het komt er slechts op aan wie
de aanvaller is en wie de aangevallene. Het is
nooit gebleken dat politle-agenten of -officieren
door nazi’s neergeschoten werden of dat door de
partUleidlng een parool werd uitgegeven van:
„Slaat de communisten waar j< ze raken kunt”.
Altyd en ook in den strijd was ons parool de le
galiteit. Meneer de President, ik heb getracht
de beschuldigingen van het Bruinboek tegen de
nazi’s en tegen de Duitsche regeering zoo nauw
keurig mogelUk te weerleggen. Tot 'mUn spyt
TOKIO, 8 Nov. (V.D.) Naar het agentschap
Kokoezoe meldt, heeft in het district Ehlne
teen buitengewoon hevige taifoen gewoed, waar-
bqpr talrijk» vlsschersvaartuigen werden ver-
rasK^De taifoen zwam des nachts zoo snel op
zetten. dat slechts een klein deel der booten
zich in veilige haven kon brengen. Ongeveer
2500 visschers zijn In den storm op zee geble
ven. Nadere byzonderheden ontbreken
de stembussuccessen van zyn party steeds daar
het grootst geweest waren, waar men de nat.-
soc. party het meest intensief heeft bestreden.
Verderop in het protocol zegt hU dan: Ik trok
de gevolgtreking dat men de nazi's meer dan
ooit op de vingers moest kUken en dat men meer
dan ooit rekening had te houden met het com
munistisch parool: „Sla de fascisten maar waar
je ze raken kan”.
Torgler geeft zelf toe dit in de vergadering
gezegd te hebben, ook al geeft hU voor daarmee
den geestelijken strijd bedoeld te hebben. Dit
doet échter niets af aan het feit, dat in die ver
gadering propaganda is gemaakt voor het pa
rool: „Sla de fascisten waar je ze raken kan.”
Torgler: Ik heb uitdrukkelijk toegegeven dat
door de communistische party dit parool eenigen
tydlang werd gepropageerd. Het was echter
steeds mUn streven den vergaderden op het hart
te drukken dat dit parol slechts betrekking had
op den geestelyken strijd. (Gelactj op de tri-
Dlmltrof: Heeft u in mUn tegenwoordigheid
een man met een klein gezicht en een grooten
haarbos gezien?
Getuige: Ja, die was er vaak. HU had ook
kleine handen.
Dlmitrof: Dat was Jakob Roesner. Getuige
Helmer Is een groot „dichter”.
De voorzitter wyst Dimitrof terecht.
Vervolgens verklaart ook de kellner Roesch
met beslistheid v. d. Lubbe nooit in ..Bayern
hof” te hebben gezien.
Koch. Gessler. Winkel
;érant van „Bayernhof
iL-«. d. Lubbe nooit in
ge?, van meenlng zouden veranderen. Elgeniyk
kon het oordeel van le menschen mU weinig
schelen daar ik van niemand hield, niet eens
van myzelf. MUn leven was doelloosik be
schouwde het als een groote dorre vlakte, waar
ik doorhéén moest. Dit zou zoo zUn 'doorgegaan -
in zUn wanhopige eentonigheid, als ik niet op
een goeden dag Mary Leavenworth had ont
moet.
Toen ik negen maanden geleden mUn betrek
king opgaf, om mUnheer Leavenworth als secre
taris te helpen, ontvlamde er In mU een vuur,
dat niet zal dooven voor het einde van myn
dagen.
Wat was zU mooi! Den eersten avond, dat ik
mUnneer Leavenworth naar “het salon volgde,
had ik er, toen ik die heeriyke vrouw zag. een
voorgevoel van, wat de toekomst zou brengen
als ik haar niet ontvluchtte. ZU was altUd even
trotsch en verwaardigde mij rmuweiyks met
een blik. Maar dat kon mU niet schelen Ik was
gelukkig, omdat ik in haar omgeving kon leven
en van uit de verte haar schoonheid mocht be
wonderen.
Het was voor mU een onultsprekeiyke vreugde,
haar te bestudeeren. uur voor uur. dag voor dag,
haar te zien glimlachen, het hoofd te zien om
draaien of de oogeri te zien opslaan. Ik wilde
mU doordringen van haar schoonheid om haar
geheel in mU op te nemen, om haar noeit te ver
geten ik zag heel goed in. dat zU zich nooit
met mU zou inlaten, of ik moest naar op de een
of andere manier de baas zien te worden. Deze
gedachte nam steeds vaster vorm aan.
Ondertusschen hielp ik mUnheer Leaven
worth. en mün werk beviel hemr Juffrouw Eleo
nore behandelde mU altyd minzaam, niet fami
liaar. maar vol goedheid; niet als een vreemde,
maar als een gast, dien zy eiken dag aan tafel
ontmoette en die haar niet erg gelukkig leek.
digd. maar u heeft de gelegenheid niet aange
grepen. In plaats daarvan hebt ge u met de
ellebogen naar voren gewerkt.
Torgler: Ik zou gaarne in tegenwoordigheid
van minister dr. Goebbels uitdrukkelyk willen
vaststellen, dat ik op denzelfden toon en met de
zelfde woorden als in den RUksdag ook in de
volksvergaderingen heb gesproken, dat ik nim.
mer het parool: „Sla de fascisten waar Je ze
maar raken kunt", gepropageerd heb en dat ik
mij altyd met groote nadrukkelUkheid en groote
energie heb ingespannen voor een gedachtenwis
seling tusschen de beide wereldbeschouwingen.
Procureur-generaal: De beklaagde heeft ver
klaard. dat hU nooit het parool heeft uitgege
ven: „Sla de fascisten waar je ze raken kan”.
HU heeft echter volgens het protocol bU zyn
„U kunt mU gelukwenschen, mUnheer Ray
mond. dat is het mooiste, wat ik ooit gepres
teerd heb.”
Verrast keek ik in het stralende gezicht van
Gryce.
„Wat bedoelt u?” vroeg ik. „Had u dit alles zoo
voorbereid?”
„Wis en waarachtig!" WU kunnen elkaar de
hand reiken^ mUnheer Raymond. In mUn heele
loopbaan heb ik geen beter eind van een slech
ter stuk meegemaakt.”
WU druïden elkaar warm en krachtig de hand.
Toen vroeg ik hem, of hU mU alles zou willen
uitleggen.
„Er was een ding," zoo begon hU. „dat mU al
tijd dwars heeft gezeten^ zelfs op het oogenblik,
dat ik Mary Leavenworth het sterkst verdacht
Dat was het schoonmaken van de revolver. Kunt
u zich voorstellen, dat een vrouw een revolver
schoonmaakt, zelfs als zy weet hoe het moet?
Neen, nietwaar? ZU kan het wapen afschieten,
maar daarna zal zij het zeker niet schoonmaken.
Daarom heb ik dan ook geaarzeld, zelfs toen ik
op het punt stond, haar te arresteeren. De ke
ten was wel volledig, maar een van de schakels
hoorde er niet in. Ik besloot dus, juffrouw Mary
nog een kans te geven. Ik waarschuwde Clave
ring en Harwell twee lieden die ik niet in het
minst verdacht, maar die de eenigen waren, be
halve zijzelf, die de misdaad zouden hebben
kupnen begaan dat ik den moordenaar van
mUnheer teavenworth had ontdekt en dat ik
hem in mUn huls zou arresteeren. Ik vroeg of
LONDEN, 8 Nov. (Reuter). Door Reuter ge
ïnterviewd bU zUn aankomst uit Japan te
Londen via Amerika, stak Sjiratori, de direc
teur van het offlcieele inlichtingenbureau te
Tokio, den draak met de beweringen van den
laatsten tyd vjin Moskou, dat Japan een aan-
yal voorbereidde op Oost-8iberië. Japan heeft
het veel te druk in eigen huis, zoo verklaarde
Sjiratori, om er over te denken iemand aan
te vallen.
MOSKOU,
antwoord op
pansche vliegtuigen boven Wladiwostock heeft
de Sowjetregeering niet bevredigd. Rusland
zal nog deze week een nieuwe nota naar Tokio
zenden met de mededeeling, dat In de toe
komst by nieuwe grensoverschry dingen door
Japansche vliegtuigen deze door Russisch af
weergeschut onder vuur genomen zullen wor
den.
f MAAR HOE MOETIK DAT
VERTELLEN !K WOUOAT/K
ER MAARjNIETS MEE TE MA
KENHAD' OIE BANDIETEN
ZULLEN OP HUN ACHTERSTE
BEEN EN GAAN STAAN ALS ZE
Z/EN DAT AL HET GELD VER
DWENEN n. ALS ZE HOOREN
DA T IK HET WEG GENOMEN
HEB. GOD WEET, WATER DAN
GEBEURO.z
klaard, dat de party dit parool re.-
Dr. Goebbels: Ik zou dit willen
met een overeenkomstig geval in de nat
beweging. Deze probeerde in November
met geweld de macht te krijgen, hetgeen
Dr. Werner: Eens heeft de leider der
munistische party, Thaelman, inderdaad
vaarwe]
1 vergeiyken
nat. soc
1923
----WO——» mis-
lukte. Toen de leider later trachtte de beweging
weer op te richten, verklaarde hU: „De party
moet van nu af legaal zyn.” Dit vond groot
verzet in radicale kringen. De leider bleef ech
ter consequent en een ieder werd uit de bewe
ging gestooten. die er zich niet aan hield.
Hadden nu de communisten hetzelfde gedaan heid voelde- Ik heb u dikwyis genoeg uitgenoo-
dan was de terreur verdwenen geweest. -- J---
Thaelmann zeide, dat de terreur verdwUnen
nioest, doch zeide dit slap en met een knip
oogje, zoodat men erover lachte. Kort en goed,
het oude parool werd in de straten en stegen
nog doorgevoerd.
BRUSSEL, 8 Nov. (Reuter),
der poly-technische afdeelingen
selsche universiteit en van de
Luik hebben een staking van vier en twintig
uur geproclameerd als protest tegen het ko-
ninklyk oeflult, waar by de leerlingen der tech
nische senoien voor het verkrygen van den
graad van ingenieur geiyk worden gesteld met
die der faculteiten van de universlteiten.
Incidenten hebben zich tot dusver niet voor
gedaan.
GENT, eTNov. (Reuter). In verband met de
staking ain de universlteiten van Brussel en
Luik, versofienen ook vele leerlingen van dé
technische faculteit van Gent niet op college.
De stakers jouwden hun kameraijpn die niet
staakten, uit. Incidenten hadden evenwel niet
plaats.
munistische party er het grootste belang by
had, dat de Rijksdagverkiezingen van 5 Maart
zonder wrijvingen zouden verloopen, omdat zy
haar vooruitzichten buitengewoon gunstig acht
te. aangezien zy verwachtte, dat breede krin
gen van soclaal-democratische arbeiders zich
bij deze verkiezingen vóór de communistische
party zouden uitspreken?"
Dr. Goebbels: „Neen, dat is my niet bekend.
Ik houd het ook voor volkomen onwaarschUn-
lyk. De communistische party mocht
soclaal-democratische stemmen winnen
wilde; zy wist toch zeer goed, dat na de ver?
kiezlngen de nationaal-socialistlsche party
vastbesloten de communistische party met wor
tel en tak zou uitroeien."
Torgler. „Is het U bekend, dat het parool'
„Sla de fascisten dood!” tot 1930 door de K
P. D. werd uitgegeven, maar dat na de Ryks-
dagverklezing van 14 Sept. 1930 op het beslis
sende moment dit parool als volstrekt verkeerd
«rrd verworpen en een intense partUcampagne
daartegen werd gevoerd.
Dr. Goebbels: Het Is bekend, dat de praktijk
er anders uitzag dan de theorie. Ik heb toch
zulk een discussie met uw meest vooraanstaan
de vertegenwoordigers geschilderd.
Torgler? het u niet bekend, dat ernstige
pogingen zyn gedaan? Zelf heb ik met nat -so
cialisten over dè twee wereldbeschouwingen ge-
discussieerd.
Goebbels (zeer opgewonden): Ja. u heeft ge
discussieerd met onbelangrUke SA.-lieden. te
gen wie u zich opgewassen voelde. Toen u bin
nen myn bereik kwam, waagde u het niet te
antwoorden, omdat u zich dan in de mlnder-
Buitenstaanders beseften volgens hem niet
dat de buitenlandsche politiek hetzij ten aan
zien van Rusland, van Amerika of van een
ander land, voor Japan een secundaire quaestie
is. ZUn eerste belang is de binnenlandsche
wederopbouw.
Thans verheft zich Dimitrof en stelt eenlge
zakehjke vragen.
HU vraagt of Goebbels in de radio niet een
rede heeft gehouden, waarin hy niet alleen de
communisten, doch ook de sociaal-democraten
de schuld geeft van den brand.
Dr. Goebbels: Ik heb den indruk, dat Dimi
trof voor dit gerecht propaganda voor het com
munisme of Voor de sociaal-democraten maakt.
Ik zou hierop willen antwoorden: Ik weet wat
propaganda is en hU behoeft niet te probeeaen
mU door zulke vragen uit mün rust te brengen.
Als wy de communisten de schuld geven, hou
den wy rekening met de ononderbroken ver
binding met de sociaal-democraten. wy hebben
niet de burgeriyke grondstelling, dat er een
Werkelyk verschil tusschen belden bestaat. Het
onderscheid bestaat .oor ons slechts in taktiek
en tempo, niet in principe
DimitrofWeet de getuige, dat in Duitschland
vele moorden zyn begaan. Karl Liebknecht en
Rosa Luxemburg werden
Voorzitter: Halt! Halt! WU hebben hier op
te helderen hoe het Rijksdaggebouw in brand
is gestoken. Men kan dus niet zoo ver In hetj
verleden teruggaan.
Goebbels: Het was doelmatiger, wanneer we
bij Adam en Eva begonnen (vroolykheid op de
tribune). Toen deze moorden plaats hadden, be
stond onze beweging nog niet eens en lag Hitler
als oorlogsbllnde in het veldhospitaal te Pase-
wald.
Dimitrof: Weet getuige dat Duitsche staats
lieden. als Rathenau en Erzberger, door recht-
sche kringen
De voorzitter onderbreekt.
Goebbels: De vermoording van Rathenau en
Erzberger is niet door nat.-soc. kringen ge
schied. Destyds waa de nat.-soc. beweging nog
een zeer kleine groep, welke te Muenchen agi
tatie voerde. Ik ben nat. socialist en besloten
om alles, wat de nat.-soc. beweging gedaan en
nagelaten heeft, te verantwoorden. Dingen, die
buiten de beweging zyn gebeurd, mag men haar
echter niet in de schoenen schuiven.
Dat ik Dimltrof’s vragen beantwoord is. om
dat ik hem en de «wereldpers geen gelegenheid
wil geven om te beweren, dat ik mU aan de
beantwoording van vragen onttrokken heb.
Ik heb anderen te woord gestaan dan dezen
kleinen agitator. Ik verzoek daarom de vragen
toe te staan." (Levendige instemming).
Dimitroff: ,4a het den getuige bekend, dat
In Oostenryk en Tsjecho-SlowakUe zUn party-,
genooten ook illegale propaganda moeten voZ
ren onder valsche adressen en corresponden
tie?” J
Dr. Goebbels: „Het schUnt. dat U de naSo-
naal-socialistiache beweging wilt beleedigen. Ik
antwoord U met Schopenhauer: „Iedereen
verdient, dat men hem aankijkt, maar niet
iedereen verdient, dat men met hem spreekt.”
De voorzitter: ,J9eze vraag was trouwens
ontoelaatbaar.”
DimitrofL „Ik draag in dezen samenhang be-
wUsmaterlaal aan."
De voorzitter: „Dat moet U schriftelijk doen.”
Als Dimitroff door wil spreken, roept de
voorzitter op scherpen toon: „Dien uw bewys-
materiaal schrtfteiyk én.”
Dimitroff: „Volgens de procedure van
strafproces....”
De' voorzitter, hem onderbrekend: „Nu houdt
U uw mond.”
Vervolgens krygt de beklaagde Torgler bet
woord om aan den getuige vragen te stellen.
TQprgler: ,Js het U bekend, dat juist de com-
