De wijnbouw in het Moezeldal
H
M
1
D'
«etW «m cfcft
V oiks vergif tiging
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct
GOEDE VOORUITZICHTEN
SI
is niet loslippig
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
voor
Annie
Fai
POKOH
IT
Het idialè Reinigingsmiddel
Vaatwerk, Huis-en Keukengerei
1
Be
geheugen
DOOR ANNA K. GREEN
Een der grootste bron
nen van inkomsten
Dierentuinen en vlieg
machines
Een machtig water
vliegtuig
De Jtoberner 1933 belooft iet» bij
zonder a te worden; miaschien
*ol de 21 er wyn nog over
troffen worden
,,De koop van verdoovingamidde-
len wordt met alle mogelijke
middelen begunstigd”
HET GEVAL
LEAVENWORTH
ADVE
V
De i
d
Ook hier laat de crisis
zich gelden
KUNSTMEST I
voor KAMERPLANTEN au.
verkrijgbaar m Ueaschen van 40 et..
1.7» en 1. - bU de bloem- en
saadwlnkels. met gratis aanw|jsing
der verzorging van verschiil planten
UP Berxllen. RjlconfdLr. NaarcLn
j De man zonder
ZATERDAG 11 NOVEMBER
IMI
Deze
Dirks....
waaronder
Be®
i
S’
s
53.
ZESDE HOOFDSTUK
Besluit
mer,
Bote
KINDE.
L O<trrm<inn 6 Co s Handel Mij. NV. A'dam.
Fabrieken te Jutphaas bij Utrecht
Er Is
sortei
artikt
GA ZITTEN ANNIE EN VERTEL ME I
ALLES WATJE WEET OVER CUE GE
VONDEN twintig dollar Biljet
ten. HET GEHEIMZINNIG GEVAL
MN DAAR DOOR OPGEHELDERO
WORDEN. MAAR JE MOET OOK
ALLES VERTELLEN.NIETJVER2WIJ
-GEN
Bank
Spoo
Bank
Am.i
Am»
Spec
Taal-
Choc
phan
EEN OUDE BOOM !N
DIE KLOOT B'J HET
SPOOKHUIS WAAIDE
OM VER EN TOEN
WERD EEN SOORT
HOL ZICHTBAAR
EN AL DAT GELD
WAS ER IN.
jong
gende
Am»
en E
niet,
Bora
Bora
Suik<
Man
vat
Ir
ZUill
lags
Di
sal i
mor
seu.
schc
alda
E
der
Scei
ïan
en
baj
en
1
in
Dei
Lu
Hi
na 1
van
Ster
FBI
sin
in d
o
De
hebb
elf ii
waar
het I
Ursei
Opzett
nieuw»
propag
een jo
hoofdr
Diens
door U
Duitscl
nemen,
«aam.
nu en i
niet m<
zonder
den Zc
biddeiy
zij met
onderte
nen vai
hand v
vinden
in dien
wind, v
gen hu
vervang
kon vei
overheit
een eet
meer da
De dagëraad bracht weer hoop Ik stond kalm
en rustig op. Ik had bedacht wat ik met den
brief en den sleutel moest doen. Ze verbergen’
in het zicht leggen, zoodat men ze dadelijk zou
ontdekken. Ik sneed den brief in reepen en wierp
die in een vaas, die op de logeerkamer stond.
Ik was van plan, den sleutel weer in het sleu
telgat te steken, maar juffrouw Eleonore kwam
vlak achter mij naar beneden en maakte het ón
mogelijk. Ik wist hem niettemin ergens in de
gang kwijt te raken. Zeer opgelucht ging ik heel
gewoon de eetkamer binnen. Mary was er al; zU
zag er bleek en ellendig uit. Ik had bijna lust
Hoe opgewonden ik was. blijkt wel hieruit, dat
Ik weer een fout maakte. Ik deed namelijk de
buitendeur op slot; bovendien vergat ik den
sleutel van de studeerkamer, die nog steeds in
mijn zak zat. weg te gooien. Het lljkbleeke. van
angst vertrokken gelaat van Hannah vervolgde
ml). Ik was bang, dat zjj iets doms sou doen; dat
rij vanzelf terug zou komen of dat zü zou wor
den teruggebracht. Ik vrdesde. dat Ik haar den
volgenden dag onderaan de trap zou zien staan,
met verwilderde oogen en vertrokken gelaat. He,
was een nachtmerrie!
Ik voelde dat Ik gevaar liep, zoolang die brie
ven en de sleutel in mijn bezit waren. Maar hoe
moest ik ze kwijt raken? Ik durfde mijn kamer
niet uitgaan of mijn raam openmaken. Iemand
moest het eens zien en het zich later herinne
ren! Toch begreep ik. dat er Iets moest gebeu
ren. Ik bedwong mijn ziekelljken angst, haalde
de brieven uit mijn zak, koos den gevaarlljksten
van de twee uit dat was die. die door mijnheer
Leavenworth was geschreven kauwde hem
tot pap en verborg dat in een hoek van het ver
trek. Maar de andere was met bloed bespat en
niets, zelfs niet het besef dat mijn veiligheid er
van afhing, kon mij er toe bewegen om er op te
kauwen. Tot den ochtend hield ik hem in mijn
gebalde vuist.
Inmiddels zeggen de Kooemsche wijnbouwers,
dat de 1933er wijn iets bijzonders zal worden,
zoo een zomer is er in geen jaren geweest; mis
schien zal de Sier wijn nog overtroffen worden,
en dat ware een heele prestatie!
de
en
Hellungkian, zijn soortgelijke opiumorganlsatles
„Ik ga er dadelijk heen, ik kan niet langer
wachten,” fluisterde dj mij toe. Zij liet mijn arm
los, liep vlug de hall door en deed de deur van
het salon open.
..Mary!"
.Eleonore!”
De klank van die twee stemmen verried alles.
Een half uur later ging de deur van het vertrek
waar ik mij had teruggetrokken, open, en Mary
kwam nederig en aarzelend naar mij toe. ZU had
voor altUd haar hooghartige houding afgelegd
.MUnheer Raymond.” sprak zü. „ik kom uw
hulp inroepen om Eleonore te overtuigen, dat zü
het vermogen moet aannemen dat haar toekomt,
omdat het testament...."
..Wacht eens even,” viel ik haar in de rede.
.Hebt u alles goed overwogen? Bent u vast be
sloten om van uw erfenis ten gunste van uw
nicht afstand te doen?”
.Hoe kunt u mU dat nog vragen?" zei zij op
verwijtenden toon.
Toen wU in het salon kwamen, zat Clavering
naast Eleonore. HU stond dadelük op en kwam
mU tegemoet.
..MUnheer Raymond.” begon hU. „wilt u mijn
verontschuldigingen aannemen? In een oogen
bllk van verbUsterlng heb ik een bezoek bU u ge
bracht, dat ik ten zeerste betreur. Ik sou heel
blU zijn als u het wilde vergeten.”
„MUnheer Clavering, geen woord meer daar
over. Het feit waaraan u mU herinnert, behoort
tot het verleden, dat ik zoo gauw mogelijk wil
vergeten."
Eleonore bleef onwrikbaar in haar besluit, wat
betreft het vermogen, dat haar door een mis
daad zou toekomen Tenslotte wero er besloten,
dat men het zou gebruiken om een liefdadig
heidsinstelling te stichten. Toen dit geregeld
was, dachten wU aan onze vrienddti en vooral
aan mUnheer Veeley.
.HU moet alles weten,” sei Mary. „HU heeft
ons altUd een vaderlUke genegenheid betoond."
In de boetvaardige stemming waarin zü was.
wilde zU de moeilijke taak op zich nemen, om
hem zelf alles te vertellen.
Maar Eleonore wilde er niets van weten.
„Neen, Mary,” zei zU. „Je hebt genoeg gele
den. MUnheer Raymond en ik zullen bet gaan
vertellen.
W11 lieten hen b!!J en gelukkig achter en gin
gen heen.
Sedert dien dag heb ik geleefd in een droom
van geluk, waaruit ik nog niet ontwaakt ben.
Kort geleden is in een dierentuin in Enge
land een waarschuwingsteeken aangebracht
voor vliegmachines, om te vermUden. dat de
dieren zouden schrikken door te laag vliegende
toestellen. Op het grasperk van een onmiddel-
IUk aan den dierentuin grenzend terrein is de
reuzen-figuur van een leeuw Ingegraven en met
een dikke krUtlaag bestreken, osodat het van
boven af lükt, alsof er een geweldige leeuw op
het gras ligt.
de oplosbare I
als boven omschreven.
De oplumverkoop vormt een van de voor
naamste bronnen van inkomsten van de re-
geering van Mandsjoekwo. Dit is echter niet
de eenlge reden, waarom het opiumverbruik
bevorderd wordt. Het nieuwe régime tracht zich
namelijk ook met den oplumagrkQpp in be
paalde kringen populair te maken. ledeftr'wel-
denkende in MandsjoerUe ergert zich echter
aan deze van regeeringswege bevorderde volks-
verglftlglng.
Men za! zich herinneren, dat dezer dagen in
het Raadgevend Opiumcomlté van den Vol
kenbond o. a. van Amerikaansche zijde scherpe
protesten zUn geuit tegen de bedenkelUke uit
breiding van de opiumproductle In Mandsjoe
rUe, welken- in flagranten strUd komt met de
Haagsche Opiumconventie van 1913.
Van een bUzonderen correspondent ontvan
gen wU omtrent „dit euvel nog eenlge nadere
gegevens, die wU hier laten volgen:
De regeenng van Feng Tién, een der pro
vincies van Mandsjoekwo, heeft thans te Moek-
den een centraal opiumdepot gevestigd. Dit
depot zal méér dan 40 verkoopbureaux van het
verdoovende kruid voorzien.
De verkoop van verdoovingsmiddelen wordt
met alle mogelUke midde’en begunstigd. Voor
een machtiging voor détailverkoop behoeft
slechts een garantie van 500 yen betaald te
worden, afgezien dan van dg in Mandsjoekwo
nog gebruikelUke vergoeding aan ambtenaren,
die wel niet verplicht is. doch zonder welke
men toch practised niets kan beginnen. Be
halve de evenbedoelde machtiging heeft men
dan nog een algemeene vergunning noodlg, die
5000 yen koet. Zoo’n verkoopbureau zet gemld-
de’d 2oo Fen <1 Fen is ca. 35 Gr.) per dag om
en voor een Fen opium wordt ca. 0.40 yen
gemaakt.
MISSCHIEN HAD IK HEM MOETEN
ZEGGEN, DAT IK AL DAT GELD VJEGNAM
EN ERGENS ANDERS VERBORGEN HEB,
MAAR HU VROEG ER NIET NAAR IK
ANTWOORDDE HEMOPALZ'N VRAGEN.
WAAROM ZOU IK HEM MEER VERTEL
LEN DAN STRIKT NOODKj IS'
ENFIN. WE ZULLEN Z£N
Vervaardigd in de Persil-Fabricken.
„Eleonore!” riep ik uit. „Ben je voorbereid op
groot nieuws? Op nieuws, dat je weer vroolUk
zal doen kUken. dat weer kleur op je wangen zal
brengen en dat je de toekomst weer ”ol hoop
tegemoet zal doen gaan? Wat is er?” voegde ik
er aan toe en boog mU over haar heen, want zU
zag er uit of zU flauw zou vallen
„Ik weet het niet.” zei zü zwakjes. „Ik vrees
dat ik bet nieuws dat je goed noemt, nist zal
kunnen waardeeren.”
Maar toen ik met alle tact waarover ik be
schikte. had aangetoond, dat niet Mary, maar
Harwell haar oom had vermoord, verzocht zU
mij om haar naar Mary te brengen
„Breng mU alsjeblieft naar haar toe! Ik zal
geen rust meer hebben eer zU mij mün onrecht
vaardige beschuldiging heeft vergeven!"
Ik liet een rijtuig voor komen en begeleidde
haar naar het huls op de Fifth Avenue.
.Mary zal mij niet willen zien en zü heeft
groot gelUk,” zei zU onderweg.
„Zoo *n smaad vergeeft men niet. En toch
weet God. dat ik gelük meende te hebben. O,
als je een» wist....”
„Ik weet alles. Er waren zoo “n overstelpende
massa bewUaen tegen haar, dat Mary er zelf
aan twUfelde of zü haar onschuld zou kunnen
bewijzen."
.Mary!” viel Eleonore mij in de rede. .Heeft
Mary dat gezegd?”
„Ja, vandaag nog."
„Wat moet zü dan veranderd rijn!"
Ik antwoordde niet. Ik wilde dat zU self de
groote verandering zou aanschouwen, die over
haar nicht was gekomen.
Toen het rijtuig een pasu- minuten later voor
het huis, waaraan zooveel geheimen waren ver
bonden geweest, stilstond, leek Eleonore heel
kalm. Thomas deed open. HU was blü dat hU
zyn meestercB weer z&g.
„Juffrouw Mary 1» in'bet salon." zei hU-
is het steeds slechter gegaan, en moest de
Staat bUspringen. Het is enkele jaren geleden,
dat de wUngaardeniers te Bem-Castel, die ge
plaagd werden door veel te zware belastingen,
toen zU zagen dat zU Keen bestaan -meer had
den. zelfs al werkten ze het heele Jaar door,
vol woede en wanhoop naar de belastingkan
toren gestormd zUn en hier een waren aanval
deden, waarbU veel splinters van tafels en ruiten
vlogen. Dat heeft blUkbaar Indruk gemaakt, en
de Staat is toen begonnen met kwijtschelding
van verschillende belastingen zoowel als met
directe subsidies. Doch de crisis schreed inmid
dels voort, en ook de zorgen van de Regeering
vermochten niet, de wijnbouwers in beteren
doen te brengen. Er moesten andere verdlen-
mogelUkheden gevonden worden. Op een vrU
grootscheepsche manier heeft de Regeering
toen getracht, om de wijnbouwers tot ooftbouw
te bewegen. In Duitschland is deze min ot
meer verwilderd, en de boeren planten en
snoeien maar op eigen gelegenheid. De ooft
bouw. die sterk gepropageerd werd, liet men
door vékmenschen ook uit Holland hebben
verschillende krachten meegewerkt zoo ra
tioneel mogelUk uitvoeren, en in de landbouw
scholen werd nauwkeurig onderzocht, welke
vruchtsoorten in dat klimaat en in de gegeven
aarde het beste geteeld werden. De wijnbouwers
kregen dit onderricht gratis, en op die manier
gebeurde het. dat in de midden-Moezel-streek
en bUzonder ook in het grootste wUnbouwge-
bied in den Rhelngau nieuwe en moderne boom
gaarden ontstonden. TegeUjkertUd echter heeft
men in heel Duitschland groote propaganda ge
maakt voor de inheemsche wunsoorten. Het
ging wel eenigszins ten koste van het bier, maar
het is een feit, dat voor den oorlog de wUn een
volksdrank was. en eer.'t later door het bier
werd verdrongen. Toen kostte een liter wUn
zestig tot tachtig pfennig! In de laatste drie
jaren is echter de dure Duitsche moezel- en
rUnweer weer tot op een peil van zeventig tot
tachtig pfennig per liter gedaald, en ook op
het oogenbllk kan men nog voor een Mark uit
stekenden wUn krijgen- Het gevolg van de
propaganda was, dat de wUnconsumptie sterk
toenam en de prUzen weer iets hooger kwamen;
allerwegen werden nieuwe wijnlokalen geopend.
Voor de wUnbouwers was het goede resultaat,
dat zU tenminste hun oude jaargangen wUn.
die onverkocht in de kelders lagen. kwUt kon
den worden. Doch, zooals gezegd, de toestand
der wUnbouwers is nog steeds critiek, en in
hoeverre al deze maatregelen voor de toekomst
van Invloed zullen zUn. moet men afwachten.
MAAR SPREEK ER MET GEEN
iTERVEUNG OVER. ANN'E. ALLÉS
HANGT AF VAN ONTSTIEZWtJGEN.
ALS DIE ROOVERS N/ET3 VAN JU
ONTDEKKING HOORENJJAN IS ER
veel kans dat we mén kunnen
BETRAPPEN ALS ZE TERUGKEEKEN
om we er oA ROOF u/t re gaan.
Dus DENK ER AANt MONDJE DKHTl
wordt in Dairen voor het verbruik verwerkt,
daarna weer naar MandsjoerUe gezonden
worden.
Niet alleen in Feng Tien, doch ook in
andere MandsjoerUsche provincies a’s Klrtn
idden in het wUnbouwgebied ligt het
plaatsje Kobem, aan de route Koblenz
Trier. Het toeristenverkeer is des
zomers niet groot; de trek der vacantiegasten
gaat naar de midden-Moezel. Maar in de laat
ste week van October Is Kobem niettemin vol
gasten: de wUn wordt door de agenten uit de
streek geproefd dat is te zeggen het zooeven
uitgeperste druivensap, dat nog wUn worden*
moet de most. Terwül op de hellingen der
bergen de inwoners van Kobem nog bezig £&n
om de druiven te plukken, worden beneden al
■aken gedaan.
De zomer was prachtig, nadat de lente slecht
geweest is. Zoo zUn er dit jaar weinig druiven,
maar die weinige hangen groot en goudgeel o*-
der de wingerdbladeren. Het geheele dorp heeft
de handen vof in de eigen of in vreemde wUn-
gaarden; eerst moet men. op de soms steile hel
lingen klauterend, de trossen plukken en de
teilen vol vruchten naar beneden dragen, dan
wordt soms al op den wachtenden wagen,
waar een druivenpers en een vat staan de
oogst geperst, en dan begint het kelderen.
waarbU de most steeds in nieuwe vaten gestort
wordt, tot het geheele zaksel eruit is-
Met zulk een drukte zUn er in Kobem geen
werkloooen meer. Trouwens, ook In de overige
maanden van het jaar niet. In den wingerd Is
altUd werk, zelfs ’s winters, wanneer de grond
verzorgd moet worden en met steenen bedekt,
die in het zonneseizoen de warmte zullen moe
ten opzamelen en weerkaatsen en zoodoende
de temperatuur voor de planten gunstiger ma
ken. De eigenaars van een kleinen wingerd geven
zich niet de moeite van zelf wUn te maken: zU
verkoopen de druiven per pond. (De prUs U
dit Jaar 22 pfennig. betrekkelUk hoog, hetgeen
een gevolg van den kwantitatief slechten oogst
is). Maar wie zooveel druiven heeft staan, dat
hU een paar vaten wUn kan maken, doet het
doorgaans. Met trots schenken de herbergiers
hun eigen wUn de Kobemer is een uitsteken
de Moezel maar ook de wlngerdeigenaars, die
geen herberg hebben, mogen twee maanden van
bet jaar hun eigen product laten proeven. Om
dit kenbaar te maken hangen zU een bos groen
voor hun huisdeur, een „Strauss". en de huis
kamers waar men aldus kan binnengaan om er
wUn te drinken, heeten .Btrausswirtschaften".
De wUngaardeniers in Kobem en in de om
geving hebben behalve hun wUnbergen ook nog
velden, waar zU groenten en koren verbouwen,
want van den wUn alleen kunnen zU niet leven.
Die velden liggen gedeeltelUk aan de minder
gunstige berghellingen. gedeeltelUk boven op
den berg, en het is een mooi gezicht, wanneer
men op deze rUke culturen kUkt. Omdat In deze
■treek nog andere producten dan enkel druiven
verbouwd worden. zUn de bewoners niet zoo
arm als bUvoorbeeld hun buren van het mid-
den-Moeael-gebied, in de streek van Berns
Castel. Want hier is de wUnbouw bet eenlge
middel van bestaan; de bergen zUn namelUk voor
wUn uitstekend geschikt en voor den overigen
landbouw in het geheel niet. Een wUngaarde-
nier in dit gebied maakt, wanneer het jaar goed
is geweest, ongeveer 3600 Liter wUn. Rekent
men nu een dooraneeprjjs van 60 Pfennig per
Liter, dan zUn de inkomsten daarvan ruim
tweeduizend Mark- Daarvan moet bU sU° dure
chemicaliën betalen, vitriool, kunstmest
de vaten, die jaarlijks hersteld moeten worden,
en de arbeidsloonen- OewoonlUk zitten de wUn-
bouwers dan ook voor den oogst al danig in de
schuld, en is de verdienste nauwelUks vol
doende, om die te betalen. In de laatste jaren
Op een avond ging ik met mUnheer Raymond
de trap af en zag toen in het salon een onbe
kende, die Mary aankeek op een manier die mU
zou habben doen barsten van jaloezie, zelfs als
ik hem niet deze woorden had booren zeggen:
„Wat je ook zegt of doet, je bent mUn vrouw,
dat weet je!"
Dat was een openbaring! Dus al mUn moeite
was voor niets geweest. Een ander had haar al
veroverd! Ik voelde den waanzin in mU groeien.
Ik vroeg mUnheer Raymond, wie dat was: en
toen ik hoorde dat het Clavering was, verloor ik
alle voorzichtigheid uit het oog en in een oogen
bllk van verwarring, duidde ik hem aan als
den moordenaar van mUnheer Leavenworth Ik
had wel dadelijk die onvoorzichtige woorden
willen terugnemen. Door dien man te beschuldi
gen had ik alleen maar bereikt, dat de acndacht
op mUzelf gevestigd werd. Maar bet was te laat.
Na den heelen nacht te hebben nagedacht, kon
ik een tamelUk aumemelUke verklaring geven
van mUn uitlating van den vorigen dag: ik gaf
er een geheimzinnig tintje aan en veizon een
verhaal van een merk vaardigen droom.
Ik zou niet op dien weg zUn voortgegaan, als
ik niet bemerkt had. dat mUnheer Raymond om
de een of andere reden Clavering verdacht. En
toen ik ook nog twee bedienden afluisterde, die
beweerden dat zU op den avond van den moord
Clavering hadden zien binnenkomen, maar hem
niet hadden zien weggaan, besloot Ik door te
zetten. Wat kon ik «J niet bereiken met aoo’n
uitgangspunt!
Alleen over Hannah sat ik in verlegenheid. Als
zU eenmaal van de aarde verdwenen was. kon
Ik naar hartelust mijn haat op Clavering bot
vieren Maar hoe moest Ik haar dooden? Ik vond
er niets ander» op, dan haar zelfmoord te laten
plegen. NauwelUks was dit plan bU mU opgeko
men of ik haastte mU om het te volbrengen. Ik
sloot mU op in mUn kamer en schreef aan Han
nah In drukletters, want zU had mU verteld dat
zU geen loopend schrift kon lezen. Ik maakte
gebruik van haar domheid, haar genegenheid
en haar lersche bUgeloovigheld en vertelde haar,
dat ik eiken nacht van haar droomde; ik vroeg
baar of zij ook van mU droomde. Ik voegde er
bU. dat ik. voor het geval dit niet zoo was. er
een toovermiddel bU deed dat, wanneer zij bet
volgens mUn aanwijzingen gebruikte (die hierin
bestonden, dat zU eerst mUn brief moest ver
branden. dan de Ingesloten enveloppe in haar
hand moest houden, het poeder doorslikken en
dan naar bed gaan) haar de prachtigste droo-
men sou verschaffen. Het bUgevoegde poeder
lasting ontvangen en....'
„Houd op, houd op."
herinner me alles weer.”
„Klopt het?" vroeg de helderziende.
„Ja. het klopt.” zei de wanhopige, „het klopt
precies.
„Hoeveel krijgt u?”
„Tweehonderd gulden.” glimlachte de hel
derziende.
„Hier hebt u ze.” zei de man die zUn geheu
gen terugvond, „hier hebt u ze, maar vertelt
bet aan niemand verder.”
,Jk beloof het u." verzekerde de telepaath,
terwUl hij de levensbeschrijving en het signa
lement van den verdwpnen man, die hU ge
vonden had in een zuideUJk blad, wegborg.
-i
Te Anacostia in de nabUheid van Washing
ton wordt op bet oogenbllk een watervliegtuig
gebouwd, dat bestemd is voor militaire doel
einden en een bUzonder groote capaciteit zal
hebben. Ook bU het stormachtigste weer zal het
op zee kunnen dalen. De uursnelheld zal 340
KM. bedragen. Het toestel is ultgerust met
verscheidene machinegeweren en kan twee tod
bommen met zich meevoeren.
was een doodeUjk vergif en de enveloppe bevatte,
zooals u weet, de aanklacht tegen Clavering. Ik
sloot dit alles in een tweede enveloppe, zette een
kruis in den hoek en zond den brief naar me
vrouw Belden.
Verder heb ik niets te zeggen. Laat de muren
van deze gevangenis de rest vertellen. Ik ben
trouwens niet meer in staat om nog veel te
schrijven....
Alleen reeds in Moekden bedraagt het aantal
officieel bekend staande opiumschuivers
20.000. De optumrookers, die in de vele clan
destine gelegenheden schuiven, zUn in dit cUfer
niet begrepen.
Naast een hoeveelheid opium, die uit Perriö
wordt Ingevoerd, wordt alle oplumpapaver in
Mandsjoekwo zelf geproduceerd. Het product
om
te
en veertig verschll-
orkeststukken, plstonsoU en
afdraaien en zeven en
f JA,/K Wf/T\
- I) AL WAAR 1
DN ONGEVEER I
(Y >S WE KUN-
NEN DE PLEK
1WEL VINDEN J
en aan den dag. waarop ik zou bekennen, dat ik
haar bevrijder was.
Maar weldra werd er alarm gemaakt. Ik ge
droeg mU net zoo als ik gedaan sou hebben,
wanneer ik de schuldige niet was geweest. Trou
wens, niemand verdacht mU en er was in het
heele huls geen enkel bewU» tegen mU Ik deed
dus alles wat mUn plicht was; ik waarschuwde
de politie en ik ging naar mUnheer Veeley.
BU het onderzoek antwoordde Ik zoo open
hartig mogelUk; Immers, de grootste fout van
lieden In mün positie Is. dat zU te veel liegen; zU
raken verward in allerlei bUkomstlgheden. Maar
helaas! Ik had alleen aan mUn eigen veiligheid
gedacht en ik had niet voorzien, dat Mary nu in
de gevaarlUke positie kwam, van de eenlge te
zijn, die uit de misdaad profijt trok. Ik begreep
dit, toen een van de Juryleden, uit de hoeveel
heid sherry die er nog in het glas was, de ge
volgtrekking maakte, dat mUnheer Leavenworth
korten tUd na mijn vertrek moest zUn vermoord.
En welk een ^ewijs tegen haar leverde Ik. toen
„Goed, dan
behandelen. Ik
u te kunnen
eens bU me.”
In de volgende uren trachtten de portier, de
chef, de eigenaar, het kamermeisje, een kell-
ner en twee gasten, ieder volgens een eigen
methode het geheugen van den vreemdeling
op te frisschen.
Het gelukte niet
Des middags begaf hU zich naar den dokter,
stelde hem 379 vragen en hU noteerde
zorgvuldig de antwoorden. Geen van deze ant
woorden bracht hem een stap verder
„t Is een moellUk geval." zei de dokter,
..maar we behoeven niet te wanhopen. Komt
u morgenmiddag op denzelfden tUd terug.”
Den volgenden dag stelde de dokter 413 vra
gen, waaronder de meest waanzinnige. Het
resultaat bleef uit. Maar de geneesheer sras
en volhardend en hu zette ook de vol
dagen zUn onderzoekingen voort. HU
hield het drie weken vol en nam alleen Za
terdagmiddag» en Zondags vrU. Toen de man
zonder geheugen zevenduizend achthonderd en
zestien vragen had beantwoord was men nog
altUd even ver.
.Het spUt mU vreeselUk.” zei de dokter,
.maar ik sta hier voor een raadsel en ik kan
u niet helpen. Probeert u het eens met het
eten van zoute haring op uw nuchtere maag.
Ik krijg f 75 van u.”
Aan het eind van de week stelde de man
zich onder de hoede van een anderen specia
list. Die keek hem heel lang aan en vroeg toen
plotseling: „Houdt u van muziek?”
„Ik kan geen muziek hooren. dokter." was
het antwoord, ,Jk vind het de meest weerzin
wekkende uitvinding. Muziek maakt me dol."
„Dan bent u musicus,” sel de dokter met
beslistheid en hU spoedde zich naar zün pa
théfoon en zette een plaat op. Door de kamer
klonk de klagende melodie van ,MUn dierbaar
ouderhuis."
val, antwoordde de aangesprokene, Jk
namelUk niet wie ik ben.”
portier glimlachte en legde het boek
.Hier bovenaan op de eerste bladzüde
i waar
ik bekende, dat ik het gerulsch van een japon
in de gang had gehoordDat de jury dacht, dat
het juffrouw Eleonore was geweest, stelde mU
niet gerust, want zU had heelemaal niets met
den moord te maken, zoodat ik er zeker van was,
dat men haar niet lang zou verdenken. Maar
Mary! Zoodra maar iets de aandacht op haar
vestigde, zat zU in de knel! Toen begon ik te
liegen om mijn fout goed te tnaken. Ik moest
toegeven, dat er tusschen mUnheer Leavenworth
en één van zUn nichten ongenoegen bestond.
Dezen last wierp ik op Eleonore. daar zU hem
wel kon dragen. Om dezelfde reden ontkende ik,
dat mUnheer Leavenworth een brief had gekre
gen, die eenig licht op de misdaad zou kunnen
werpen.
De gevolgen van deze leugens waren ernstiger
dan ik had voorzien. Ieder nieuw getuigenis
bracht nieuwe feiten aan het licht die schenen
te wijzen in de richting die ik had aangeduld.
Zoo ontdekte men. dat een bewoner van het
Neen, zeker niet. Ik wilde ze integendeel goed huis de misdaad had moeten plegen met mUn
heer Leavenworth’s revolver. Dat bracht mU er
toe. te vertellen, dat ik eenlge dagen vroeger
Juffrouw Eleonore het wapen had leeren han-
teeren.
«Ik was bang voor hetgeen de meisjes in hun
onschuld zouden zeggen, wanneer zU werden on
dervraagd. Maar er was tusschen hen iets voor
gevallen, dat hen op verschillende wjj»e beïn
vloedde. Niet zonder reden verdacht Eleonore
haar nicht van de misdaad; dat had zU haar
om te Jachen. toen Ut dacht aan haar bevrtjdlng ook gezegd. Utt angst voor de bewuzen. die tegen
I
De
neer:
kunt u het zetten. Uw naam en de plaats
u vandaan komt."
Maar de gast lachte niet. .Heusch," sel hU,
„ik weet er niets van.”
Toen riep de portier den chef en de chef
riep den eigenaar, maar noch 3e een noch de
ander kon iet» te weten komen en daarom riep
men de hulp in van een jongen dokter, die in
de nabUheid woonde.
„U weet uw naam dus niet?” vroeg de dok
ter.
„Nee, dokter, absoluut niet."
.En ook uw oorspronkelijke woonplaats
niet?”
„Ook dat niet, dokter.”
,Hoe bent u hierheen gekomen?”
„Ik wou dat ik het wist, dokter."
„Hebt u geen brieven bU u. die de zaak dui
delijker kunnen maken?”
„Helaas niet, dokter. Ik heb niets bU me
dat me eenlge herinnering geeft."
„Tja,” ^si de dokter, dat is een merkwaar
dig voorbeeld van plotseling en algeheel ge
heugenverlies. Bluft u voorlooplg nog hier?”
,4a. dokter, ik moet toch ergens zUn
zal ik uw geval met genoegen
ben specialist en ik denk wel
genezen. Komt u vanmiddag
baar aangevoerd konden worden besloop Mary
alles wat men tegen haar zou kunneij Tanvoe-
ren te ontkennen. ZU rekende er op dat Eleo
nore haar met in het verderf zou willen storten.
Dit kwam ook uit want hoewel door Mary’s hou
ding de feiten voor Eleonore zeer bezwareno
leken, weerlegde zU niet alleen Mary’s woorden
niet maar zU weigerde zelfs te spreken, toen het
antwoord bezwarend zou zUn geweest voor haar
nicht.
De brief en de sleutel bleven gevaarUjk. Eerst
was ik van plan geweest, ze te vernietigen, maar
toen de detective met den zakdoek aankwam,
werd ik zoo bang, dat ik onder een cf ander
voorwendsel opstond en naar de tweede verdie
ping ging. Ik nam den sleutel uit zUn schuil
plaats en de papiersnipp^fc uit de vaas, waar
ik ze in had gedaan en ging naar Mary's ka-
waar ik een vuur dacht te vinden. Tot
mUn groote teleurstelling lag er in den haard
alleen nog wat smeulende asch. Ik stond voor
den haard, niet wetend wat te doen, toen ik
iemand hoorde aankomen. Ik wilde niet dat
iemand mU ih deze kamer zag, wierp daarom de
snippers in den haard en ging naar de deur.
Ik was echter zoo zenuwachtig, dat de sleutel
uit mUn handen viel en onder een stoel rolde.
Verschrikt stond ik stil, maar de voetstappen
naderden meer en meer; ik. verloor mUn kalmte
en vluchtte. Ik was nauwelUks op mUn kamer,
toen ik Eleonore met twee dienstboden boven
zag komen en de kamer Van Mary zag binnen
gaan. Dat stelde mU gerust: zU zou den sleutel
zien en hem wel weten te verbergen. Alleen Han
nah bleef een voortdurende bedreiging voor mUn
veiligheid.
Ondertusschen had ik de sekerheid gekregen,
dat ik er ten opzichte van Mary niet op vooruit
was gegaan. ZU toonde een grooten afschuw
voor de daad die haar het vermogen van haar
oom in den schoot had geworpen en onder in
vloed van mUnheer Raymond legde zU verschei
dene van haar eigenaardigheden af. waarop
ik mUn hoop om de beloonlng voor mUn daad
te krijgen had gebouwd. Deze ontdekking maakte
mU gek. Hoe vaak heb ik onder den arbeid de
pen niet neergelegd, met het gevoel, dat ik mU
niet langer kon bedwingen! Maar telkens her
nam ik mUn taak weer. MUnheer Raymond
toonde er zich vaak over verbaasd, dat Ik rustig
in den stoel van mUn overleden meester zat,
maar dat was mijn eenlge redding. Alleen door
steeds aan den moord te denken, kon Ik de ge
dachte verdragen, dat ik ex niet het gewenschte
gevolg mee bereikt had.
.Er is geen huisgezin op aard," „Grootvaders
klok,” „Moeder’s jongen,” .Mammie waar ben
je” eri het Frlesche volkslied.
„Ziet u niet in gedachten een vrouw voor
u?” vroeg de dokter.
„Ik zie niemand, dokter,” antwoordde de
man droevig, ,Jk hoor alleen akelige klanken
„Geduld en nog eens geduld,” adviseerde de
specialist, „dan komen wU er wel. Ga naar
huis, huur eet) gramofoon. luister zoolang naar
de muziek tot u iets meer weet en kom dan
terug.”
il w graag uw naam wfflen weten TOOr n» niks," merkte de vreemdeling
1 vreemdelingenboek, zei de hotelportier, op.
tot den heer, die Juist een kamer bespro- „Volhouden.” vond de dokter, en hu draalde
ken had. .Er is geen huisaezin on urrf e j
dat is nou juist het lastige van liet ge-
weet
muziek tot u iets meer weet en kom dan
Na veertien dagen kwam de man terug. HH
had zestienhonderd acht en veertig verschil,
lende liederen,
orgelopnamen laten
twintig maal was
er daarbU een
moordaanslag op
hem gepleegd
door de omwo
nenden. Maar met
zUn geheugen was
het nog niets be
ter gesteld.
..Dan heeft mUn methode gefaald." ze! da
dokter, „het spUt me heel erg. Probeert u het
eens met een klarinet. Ik krUg vUftig gulden
van u."
Den volgenden dag adviseerde iemand hem
eens te gaan praten met dm beroemden hel
derziende Dorussen, die efifele séances zou
houden.
De man zonder geheugen ging er heen. „De
ben kerngezond." zei hU, „en ik voel me ab
soluut niet ongelukkig, maar iedereen wil we
ten wie Ik ben en hoe Ik heet en dat kan ik
werkelUk niet zeggen, want ik weet het zelf
niet. Weet u het misschien?”
zei de helderziende, „hoogstwaarschUn-
!Uk weet ik het wet Gaat u maar eens zitten.
En terwUl de man in een fauteuil wachtte,
liep de telepaath onrustig van het eene einde
van de kamer naar het andere. Na tien minu
ten slaakte hU een diepen zucht. HU kwam op
zUn bezoeker af en riep met doffe stem: „Uw
□aam is Dirks.... Otto Dirks. Verstaat u me
goed? Uw naam is Otto Dirks!"
„Dirks.... Dirks.... U hebt gelUk, dat is
mün naam,” schreeuwde eensklaps de man.
.Hulster. U woont In Boschhoven. U bent
filiaalhouder van een stokvischhandel. U hebt
ruzie met uw familie en thuis hebt u niks te
vertellen. Uw bovenburen hebben radio, die ze
den heelen dag laten spelen en het jongste
kind van uw reohterbuurman krijgt tandjes.
U hebt een stofzuiger, de werken van Vondel,
een winterjas en drie costumes op afbetaling
gekocht, maar u bent pas aan den tweeden
termUn. U hebt een dwangbevel van de be-
lAAtinff nntvnnwn »n
kermde de man. „ik
