w
DIAMANT
wtóaal wui den dag
Wat de wereld in een uur beleeft
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
PUROL er op
ALS
H'N ROOS
'Heerlijk els men U zoo'n
compliment kan maken. Laat
Vaseline Chesebrough
U helpen dat te bereiken.
Vaseline Chesebrough is een
oud en goed toiletmiddel
Vaseline
Chesebrough
rHET KAPERSNEST
«OMAN VAN
TROUWEN
STAnSTTEKEN-TAAL
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
De inbreker op de vlucht!
Bak- en Braadvet
,Jioe kwam U aan Uw
Vrijhaven in Amerika?
Geen vredesprijs
Corsicanen gevonnist
Het verzacht en geneest
JOSEPH CONRAD
s
i
Belangwekkende ont
dekking in Brazilië
De woordenrijkdom
der talen
yjOWSDAG 15 NOVEMBER
vrouw
Tegen 1.500.000 Hier wyn en
500.000 liter bier staan
50.000.000 kopjes
koffie
I
Het Conflict
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN VITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
.'V
naar
ma-
I
wezens
A*
Zachte handen"
„Blanke huid -
dan
(Nadruk verboden)
45 ct» p. pond - ets p. pond
dit is heele-
TWEEDE HOOFDSTUK
en
Het
l
(Wordt vervolgd)
OSLO. 14 Nov. (Reuter) De daartoe be
voegde commissie uit het Storting heeft besloten
dit jaar den Nobelprijs voor den vrede niet uit
te reiken.
BASTIA, 14 Nov. (Reuter) De bandiet San.
toni, die de Lassus heeft vermoord, en zijn me
deplichtige Bartoll, zijn belden veroordeeld tot
20 jaar dwangarbeid.
waseen
bij woonde.
„„AJU.Uw Handen ruw zijn of gesprongen
en Üw Lippen schraal en pijnlijk; maar
vooral ook bü brand- en snij wonden,
ontvellingen en allerlei huidverwondlngen
Dr. Robert Ramsay, professor aan de Uni-
versitelt Missouri, heeft uitgerekend, dat de
Engelsche taal, wanneer men de verouderde
woorden meerekent, de grootste vocabulaire
ter wereld vult. ZU bezit tweehonderdvjjftlg-
dulzend verschillende woorden, waarvan vijf
tigduizend niet meer worden gebruikt. De Duit-
sche taal brengt het, dank zij haar overvloed
aan samenstellingen, tot 184.704 stuks, waar
van er slechts 71.075 enkelvoudig zijn. Dan
volgt het Hongaarsch, dat volgens de pas ver
schenen dictionnalre der academie te Boeda
pest uit 120.000 woorden bestaat- Tegen de
verwachting is Itallaansch een naar verhou
ding arm Idioom. Professor Ramsay stelde de
aanwezigheid van 64.642 woorden vast. Rijker
dan het Itallaansch Is het Fransch met 93.U32
vocabels. Deze taal wordt weer door het Oud-
Grieksch overtroffen; dit Is samengesteld uit
96 438 woorden, terwijl het Latijn met 51.666
achteraan komt.
Hl) begon weer met groote passen te loopen.
Een dunne streep mist schoof langs den heu
vel naar beneden.
„Ik kan mijn neef toch ook niet In den steek
laten. HU kan wel naar het buitenland geholpen
worden. Maar dan zal Ik ook voor minstens een
jaar over den oceaan moeten. Nu
Het scheen, of hij zich van wanhoop de baren
uit het hoofd wou trekken.
Toen begon ik. En ik had nog wel wat moeite
ook om hem over te halen, ondanks Veronica.
Over een half uur zou ik Carlos Rlego en Cas
tro ontmoeten in een klein dennenbosch boven
de steengroeve. Ik moest drie maten van het
lied .Lllllbulero” fluiten als sein. Er was al een
overeenkomst gesloten met de vrijhandels ars.
die 's avonds met een groote bende van Canter
bury naar de moerassen zouden trekken. Ralph
had er heel wat voor moeten betalen: maar als
zijn neef en Castro eenmaal in handen van de
smokkelaars waren, hadden zü van de gendar
men niets meer te duchten, dan zon er een af-
deellng cavalerie noodlg zijn om hen te vangen.
Een bezwaar was. dat de smokkelaars zelf den
laatsten tijd nogal onbetrouwbaar waren gewor
den. Daarover liepen bedenkelijke geruchten.
En het gevaar was niet denkbeeldig, dat Car
los en Castro den dood zouden vinden in een of
ander ven. wanneer er niet op hen gepast werd.
Het was wenschelUk. dat Iemand die de streek
goed kende, hen naar de kust zou brengen, van
daar zouden ze door een boot «en eind in zee
worden gebracht, waar een West-Indlë-vaarder
ben op km pikken. Maar hoe bang Ralph ook
Rockney het vaartuig in het oog. Hij zag hoe
de stuurman zonder resultaat de geul trachtte
te bereiken die naar de haven leidde. HU zag
hoe een hevige windvlaag het fokzeil van boven
tot onder stukscheurde.
..HU haalt het niet." bromde de vuurtoren
wachter. HU waarschuwde BUI en tezamen be
gaven zU zich naar beneden, voorzien van tou
wen en haken.
HU gaf den schipper van het jacht een sein
dat hU zUn geteisterd schip naar den vuurtoren
moest brengen, wat deze onmiddelluk deed.
Na een reddingswerk van meer dan anderhalf
uur. gelukte het de opvarenden, verkleumd en
doornat, veiUg binnen den vuurtoren te krügen.
Het was een gezelschap van vUf personen,
waaronder een vrouw met een kind. De door
gestane angst was voor de vrouw teveel geweest.
Zoodra zü in veiligheid was viel ze in zwU»l.
„Ga naar boven. BUI." beval Rockney zUn
helper, .en sein naar het dorp om hulp. Die
menschen kunnen hier niet blUven."
Een kwartier later verliet een motorreddlngs-
boot de haven. Zoodra zü binnen gehoorsafstand
was gekomen, praalde Rockney het schip en
deelde mee dat hU een lUn uit zou werpen. Met
behulp van een soort kanon schoot hU een lUn
uit. waaraan de bemanning van de reddings
boot een glUtoestel bevestigde. Het was uiterst
moellUk werk, want de boot moest op veUlgen
afstand van den vuurtoren blUven. maar eln-
delUk dan toch kon Rockney het toestel in
halen. Een man van de reddingboot zat er in.
Hoe nader hU kwam des te onzekerder voelde
Rockney zich. De gestalte van den man kwam
hem bekend voor, maarTenslotte kon hü
hem herkennen en een breede grUnslach ver
helderde zUn gezicht.
Het was Alf. zün zoon.
„We hebben mekaar in langen tüd niet ge
zien. hè vader,” zei Alf toen hU op den toren
was aangeland. ..Maar ik geloof dat U gerust
wel weer In het dorp kunt terugkomen. Denkt
u dat er nog een reden bestaat waarom u zich
hier zou moeten opsluiten?"
..Nee.” bekende Rockney. ..Die reden is er
niet meer. Ik moet zeggen, dat je je nuttig hebt
weten te maken."
,Jk ben er nog asm bezig." lachte Alf. ..Eerst
zullen we die schipbreukelingen In de boot
brengen. Maar voor ik het vergeet; Anne laat
u ultnoodigen om zoo spoedig als bet weer bet
toelaat eens over te komen.
„Goed zoo, jongen.' zei Rockney. „Je kunt op
mU rekenen.” -
w
..Stel Je voor!" zei Rooksby. ,jk in aanra
king met de politie enhet irriteert me zoo,
dat achterbakse!) gedoe! En dan dat smerig
zaakje met die vrUhandelaars en als het don
ker is, dat fluiten bü de steengroeve. Vandaag
zullen we dat gënoegen hebben.... in aanra
king met de poUtleEn dan op trouwen
■taan!”
Vragend keek ik naar hem. in de scheme
ring; achter zUn hoog opgezetten Jaskraag ging
zUn gezicht büna heelemaal schuil en zün hoed
overschaduwde zün oogen. Het geheele geval
leek mU bUna ongeloofelük. Hier was een avon
tuur te beleven en het ergerde mü. dat Rooksby
daarover zoo in den put zat.
Maar Ralph.” zei ik. ,Jk zou Carlos graag
willen helpen”.
-Och JU", zei hU geërgerd. .Jü wilt met alle
geweld je hoofd eens stooten. Dat komt er ook
wel van. Misschien moet ik wel het land uit. De
rendarmes zUn bezig om alle huttea en aebu-
>ea langs den weg te onderzoeken."
HAVANA, 14 Nov. De nieuwe burgemeester
van New-York. Laguardla. verklaarde hier on
zUn doorreis naar Panama, waar hü een va
cant ie zal doorbrengen, van plan te zUn om
het Amerlkaansche Congres te verzoeken, op
Staten-Islar.d een vrUhaven te stichten.
(United Pressi
êiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiitiiiidiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiniiiiiKic
Mussolini is begonnen
Ken campagne op te zetten
Tegen ieder, die nog rondloopt
Als verstokte vrijgezel.
En hij vangt ze, die ontglipten
Aan de uitgespreide netten,
Want hij noemt hen, als ontduikers.
By den Staat niet meer in tel.
Vrijgezellen is verboden
Een positie te bekleeden
In de hooge regionen
Der fascistische partij.
En zij kunnen ook de Kamer
Niet als Kamerlid betreden.
Want zij zijn geen nutte
In de nieuwe maatschappij.
Want de vrouwzij is het wezen.
Dat den man de oogen opent,
Die hem bijbrengt wat zijn plicht is
En hem leert wat zorgen zijn.
Want een kijkje op het leven
Krijg je niet als éénling loopend;
Met z’n tweeën gaat dit beter.
Ook nog buiten maneschijn.
Wie den Staat wil meereqeeren
En zijn orders uit wil deelen.
Moet toch allereerst vertrouwd zijn
Met de orders van beleid?
Hij, die zelf is onderworpen.
Kan ook anderen bevelen.
En eerst hij. die heeft gestreden
Kent den politieken strijd!
MARTIN BERDEN
EËn'kEREL^OP 5 WN°
W02DAT VENSTEBMAAPJE
ZOO ONVEPHÖEDiTEOEN HEM OP
DAT HU ACUTE POVER BOLDE KIJK J
HEM EENS LOOPEN ALS HU ERN5TZ
OENONDtA QAN ZOU HU H/Er ZULKE
3EEHEH KUNNEN MAKEN L
een papier voor den dag en boog zich naar bet
licht om te lezen. Plotseling keek hU op. naar
mU-
.Dit is nietLlUywlthe
maal geen Spanjaard, geloof ik”.
Van boven vaagden weer geluiden van stüg-
beugels en gebitten neer.
„Daar zit meer achter. Thoms,” zei de man
met de lantaarn scherpzinnig. „Als deze hier
niet Rlego is.... of de ander.... dan....".
Ik bekwam nu wat van mijn ontsteltenis
zei:
„Ik heet John Kemp”.
De ander bromde: „Schiet op, Thoms".
.Maar,” betoogde Thoms, ..LUlywhtte! hü
praat heel niet als een Dago. Ik mag doodval
len als het wel zoo Is. En in een bevriend land
zün we hier niet! Dat weet Je toch ook wel....
We kunnen ons hier geen vüanden maken!"
Ik kreeg weer wat moed
..Straks breken ze jullie den nek nog!" zei ik.
„Wacht maar niet langer! Hoor eens!"
De hoeven der paarden klonken dof op den
berm: één ging er op den harden rijweg IJden;
daarna weer één: langs den zwijgenden heuvel
echode de hoefslag. Daaruit begreep ik. dat het
vrUhandelaars waren. Behalve bU holle wegen
hielden zü zich aan den -begroeiden berm als
aan een geloofspunt. Het slaan der hoeven werd
luider, als was er een leger nabU.
IK DENK Niet DAT ZE DEN MOED
HEBBEN HER !N TE BREKEN OM
MU TE PAKKEN TE KB/J0EM CKLT
ZOUTE VEEL LAWAAJ MAKEN. IK
ÓA NAAR BED. OM N/ET MEER
AAM DIE BENDE TE DENKENEN
L V0AT TE NLOPFN
I
a
was voor zijn leven en dat was nog in waarde
gestegen, sinds hU het aan Veronica gegeven
had hU zou zün neef toch niet In den steek
laten. Nog aarzelde hü langen tUd. of hü mü
wel zUn plaats zou laten Innemen. Tenslotte
stemde hU toe; en voor mü begon een groot,
langdurig avontuur.
minstens
gehalte aan cof-
dere voor mün rekening.,
aan z’n mes”.
Ze hadden me vast als een gevangen kontjn
Ik was heelemaal van streek. Eén hield me bü
den kraag en sleepte me naar den kant van den
straatweg. Samen rolden wü een helling af.
maar hü bleef boven, t Was of het lot aan mU
misdeed, of het me bedroog. Zoo’n gemeene
poets had bet mU toch niet moeten spelen.
at beleeft zooal onze wereld in een
enkel uur van haar bestaan! Er
zullen er niet veel zUn die daarover
wel eens ernstig hebben nagedacht. Men stelle
zich voor, dat men in den kogel van een stra-
tosfeer-ballon zit en heel het wereldgebeuren
een uur lang In onderdeden overziet.
Iemand die natuurlUk een Amerikaan Is.
heeft zich deze vragen gesteld, en wat meer
zegt, hU beeft geprobeerd er een antwoord op
te geven ook. Na langdurigen en moelijken ar
beid kwam hü tot deze statistiek:
Telkens wanneer moeder aarde zestig mi
nuten ouder is geworden, hebben er 5440
nieuwe wereldburgers het levenslicht aan
schouwd, terwjl er 4630 dooden te betreuren
zUn. In den zelfden tüd zweren 1200 paren
elkander eeuwigen trouw, een eed die niet al-
tüd gehouden wordt, want over heel de wereld
worden er elk uur 85 huwelUken ontbonden.
Elk uur, dag en nacht door, worden er 10 men
schen vermoord; dwz. In de „beschaafde" we
reld, want de „wilden” van alle werelddeelen
verstaan de kunst van zonder statistieken In
bet leven te blUven.
wu zullen hopen dat de man, die vanuit
zUn stratosleer-ballon het wereldgebeuren een
uur lang overziet, geen geheelonthouder is.
want hU zou er zich wel eens llchteljk aan
kunnen ergeren dat het menschdom in het
verloop van slechts zestig minuten 1.500 000
liter wUn drinkt en ruim 500 000 liter bier
c, En is het niet om een hart-speclallst tot wan
hoop te brengen dat die zondvloed van wjn
en van bier wordt aangevuld door 50.000.000
kopjes koffie?
Om de Industrie aan den gang te houden
en om daar waar de zon dit niet doet, warmte
te brengen, moeten er elk uur 122.000.000 kilo
steenkool in vlammen opgaan. Intusschen
moeten wU de calorieën van zooveel steenkool
ook weer niet overschatten, want al verstook
ten wu nu ten eeuwigen dage, dag en nacht,
122.000 ton per uur, dan was dit toch nog niet
voldoende om den golfstroom aan onze Euro-
peesche kusten op temperatuur te houden.
Niet minder dan 35.000 pelsdieren sterven
er per uur om de vrouwen aan bontmantels
te hetpen. Omtrent de mannen die ze betalen
moeten, zegt onze statistiek geen woord. Voorts
komen er 7000 fonkelnieuwe automobielen uit
de fabriek die slechts 17 menschen overrUden.
Liefde, zaken en familierelaties doen per uur
1.114.600.000 brieVen en kaarten clrculeeren
waarvoor 62.500.000 gulden aan postzegels
wordt betaald. De rotatiepersen wentelen en
werpen 1.600.000 kranten en tUdschriften uit.
Een treurig record slaat Duitschland. Elk uur
verschjnen er vier nieuwe boeken.
En moeder aarde draait en draait. Per uur
legt zj 1776 kilometers af, beleeft zU een aard
beving en vier onweders.
Dit alles zou de man die vanuit den kogel
van een stratosfeer-ballon het wereldgebeuren
een uur lang overzag, kunnen waarnemen en
desniettemin zou men moeten zeggen dat zijn
blik een zeer oppervlakkige was. Want er ge
beurt op onze wereld nog zoo oneindig veel
meer dat onzichtbaar is en in elk geval niet
in statistieken kan worden vastgelegd. Want
wie telt een uur lang alle gebeden en alle
vloeken, alle daden van heldhaftige liefde en
van satanlschen haat, de vreugden der zoekers
die gevonden hebben, de tranen der ge
kruisigden?
Er is niets zoo moeilijk als een statistiek te
Musaolinl beeft een verordening
uitgevaardigd. krachtens welke
alle vrtlgezellen. die In de fascis
tische naitU een leidende rol
spelen, of zich candldaat stel
len ter benoeming als lid van
de volgende Kamer hetzll moe
ten trouwen, dan wel hun can-
dldatuur moeten laten varen.
(Tel.)
*s Avonds, tusschen zonsondergang en het op
komen van de maan, baande ik mJ met moeite
een weg tusschen de varens van het struikge
was. dat als een bosje haar op het voorhoofd
van de groote. witte steengroeve stond.
was, door de boomen rondom, al heelemaal don
ker. Ik ging om wat struiken heen en floot
zachtjes de afgesproken drie maten van -L11U-
bulero”. Toen kroop ik het struikgewas in,
zachtjes verder. De varens onder mU ritselden,
bleven ritselen. En ik hield stil.
Boven den horizon, voor mJ. lag een smalle,
bijna kleurlooze lichtstreep. Daartegen tee-
kenden zich de dennen af als dunne staatjes.
Plotseling een ritselend geluid: een houtduif
vloog op; net vleugelklappen Weerkaatste tegen
de boomen. MJn pols en mUn hart klopten hef
tig van vreugde. Het was elgenlUk niet meer
dan verstoppertje spelen en toch leek het mij
of ik nu elgenlUk begon te leven. Toen werd al
les weer stil; ik begon bang te worden, dat ik
te laat was gekomen. Ginds ver, ergens in de
vlakte, hoorde ik een hond onophoudeUjk biat-
fen. Ik kroop een paar passen verder en floot.
Er lag een -
het dorp. Rockney merkte het met voldoening. ”nie schipper aan het roer. Ingespannen hield
De straatjes, waren helder er. de weinige men
schen die hU tegenkwam, groetten hem be
daard, ernstig bUna. Met een enkelen kennis
maakte hU een praatje, maar lang hield hU
zich niet op.
Vandaag wilde hü Zondag vieren zooals alle
menschen in het dorp deden.
In het huis van zjn zoon Alf, die een winkel
In scheepsvictualiën dreef, kwamen de kinderen
hem al tegemoetgeioopen.
„Grootvader!” riepen ze. „Daar is grootvader,
moeder!”
Verheugd kwam zUn schoondochter Anne hem
begroeten. HU moest een stoel nemen en koffie
drinken. maar de afwezigheid van Alf hinderde
hem.
„Waar is Alf toch?" informeerde hj. „Wat
voert hU uit?"
.Dat Is een verrassing, vader," legde Anne
uit. ..Na de Hoogmis zult U hem wel zien.” En
met die verklaring moest Rockney genoegen ne
men. maar het feit bleef hem hinderen. Wat
drommel, die Alf moest toch bedenken dat hU
huisvader was en et al op Zondagmorgen de
deur uit gaan.
Met Anne en de kinderen woonde hij de
Hoogmis bU waarna zjn schoondochter hem
meetroonde naar de haven, waar al een menigte
menschen was bijeengekomen Rockney begreep
cr niets van. doch hU had geduld. Men scheen
vp.óvls te wachten, maar wat het was, dat wist
hU niet.
Lang duurde bet evenwel niet voordat de
menschenmenlgte in beweging kwam. Er ging
Iets gebeuren. Men drong naar voren. Er werd
geroepen, gejuicht. Nu werd de oude Rockney
toch werkelUk nieuwsgierig. HU schoof tusschen
de rijen menschen door en ontwaarde een aan
tal jongemannen in korte broekjes, die allen
een nummer droegen en die zich op een zon
derlinge manier voortbewogen. Het
wedstrUd, waarvan hU het einde
ZUn verontwaardiging was echter groot toen
hij zUn zoon Alf onder de deelnemers herkende.
HU hoorde zjn naam roepen, hu zag Alf zich
Inspannen. Even later stond Alf, bezweet, vuil,
maar glimlachend, voor hem.
„Gewonnen, vader." zei hU vrooljk. „De eer
ste over zes kilometer snelwandelen. Wat zegt
u er van?”
Rockney zei voorloopig niets, maar toen zU
thuis gekomen waren, trok hU van leer.
Maar de harde, vastberaden hand om mUn strot
leek wel een voorproef van den strop! Deze
mannen vertegenwoordigden de geheimzinnige
macht der wet en ik werd daarvoor rerschrlk-
keljk. verschrlkkelUk angstig.
Ik wist niet meer wat ik moest doen.
WU stonden op den hollen weg. tegen den
kant, die donker was van schaduw. Over den
rand viel een zwak avondlicht. WU waren dood
stil.
..Als je een vin verroert", zei mUn bewaker
koel, .zal ik Je het bloed uit je strot knUpen”.
HU was kalm als bU een alledaagsche gebeur
tenis en toch gebeurde er of had er moeten
gebeuren iets verschrikkelUks. Stil stonden
we te wachten, een eeuwig oogenblik. Zoo wacht
men op een haas, wanneer de drijvers hem uit
zUn leger hebben gejaagd. Ver en gedempt klonk
langs den heuvel het geluid van paardenhoeven:
met tusschenpoozen als het kloppen van een
angstig hart; zachte slagen op den begroeiden
grond; en een nauweljks hoorbaar geklik van
Uzer. De gendarme naast me scheen het niet te
hooren. Toen verstierf het geluid. DadelUk daar
na hoorden wj het breken van takken: een ge
ritsel; toen een heesch gefluister boven ons:
,De ander is weg. Thoms. Heb je hem nog?"
..Alles in orde".
De andere man sprong plomp op den weg.
HU belichtte mU met z’n lantaarn; dat bet
pUn aan m'n oogen deed.
„Bliksem! t Is de jonge!" bromde hj. na
een oogenblik. .Krjg het papier eens, Thoms".
Deze scharrelde wat la z’n binnenzak, haalde
„Je moest je schamen,” zei hU tot Alf. .Je
bent getrouwd, je hebt kinderen en ondanks
dat stel Je je op Zondag aan als een gek. Voor
niets! Heelemaal voor niets. Jullie zult mU
hier niet meer zien, dat verzeker ik je. want
dergelUke nonsens kan ik op mUn ouden dag
niet meer aanzien. Het zou vrU wat beter voor
je ZUn. als je je nuttig maakte, jongeman!"
Met deze w-oorden verliet Rockney de woning
van zUn zoon en ging regelrecht naar den
vuurtoren. HU bracht zUn voornemen ook wer
kelUk ten uitvoer, want er was geen menseb
die hem in het
dorp voorloopig
terugzag. HU
sloot zich op In
de eenzaamheid,
waar hU zich ge
heel wijdde aan
het werk, dat de
veiligheid op de kust van hem eischte. Slechts
zUn helper BUI bleef zUn regelmatige bezoeken
voortzettên.
De zomer verstreek en de herfst kwam met
zUn stormen, die het leven op den Blackhead-
vuurtoren nog triester maakten. Dagen lang
werden de golven met donderend geweld tegen
den voet van den vuurtoren opgezweept, zoodat
zelfs BUI In de eenzaamheid moest blUven. Op
een van die stormachtige najaarsdagen ont
dekte Rockney een jacht dat tevergeefs trachtte
de kust te naderen en de haven binnen te
loopen. Het scheepje had het zwaar te ver
duren. maar ongetwUfeld stond er een bekwa-
Dr. Erich Hemdlhofer van het Agronomlsch
Instituut in Campinas (Brazilië) heeft zich in
de laatste jaren bezig gehouden met speciale
onderzoekingen van het merkwaardig verschUn-
sel, dat het coffeïnegehalte In een kofflesoort
niet altUd hetzelfde is. Het gebeurt zeer vaak
dat een kofflesoort 1.6 coffeïne bevat, terwU)
dan het coffeïnegehalte van dezelfde koffie-
soort uit dezelfde streek van een naburige plan
tage slecht 1.2 Is.
Dr. Herndlhofer kwam tot de ontdekking, dat
de groene koffiebonnen direct na den pluk veel
minder coffeine bevatten dan na het bereiden
en het kunstmatig drogen, zoodat de behande
ling van de ruwe boonen, voordat zU in den
handel gekocht worden, van groeten invloed Is
op het coffeïnegehalte
Het gevolg van deze belangrijke ontdekking is.
dat men nu in Brazilië op zoek is naar een
nieuwe methode van drogen der koffiebocnen.
waarbU het coffeïnegehalte zoo laag mngeiUk
blUft. Dit onderzoek is van groot belang, omdat
de prikkelende werking der coffeine op hart en
zenuwen ongewenscht wordt geacht. Bueclaal
voor kinderen en personen met een gevoelig
organisme.
In de Nederlandsche Warenwet. Koffie- en
Theebesluit van 13.1."25 is bepaald, dat coffeïne-
vrUe. dus onschadelUke koffie, niet meer dan
0.1 coffeine mag bevatten. Aan de gegaran
deerd coffeïnevrUe koffie moet dus
96 van het normale
feine zUn onttrokken.
Ook betreffende het extractgehalte bevat het
Koffie- en Theebesluit speciale bepalingen. Dit
Is in zooverre van belang, dat door specla’e be-
werklngsmethodes wel eens het tegendeel van
het beoogde doel bereikt wordt en het extract
gehalte van deze koffleboonen dan onder de
grens van 20 komt te staan. BU het bewer
ken der boonen zUn de practlsche ondervinding
In het bedrijf en de doelmatigheid 'er toege
paste pröcédé's van groote beteekeniz De
eerste gegarandeerd coffeïnevrUe koffie, onder
bet merk Hag sinds 25 jaar bekend, staat vol
gens analyses van het Laboratorium van Led-
den Hulseboech. wat aromarijke extractstoffen
betreft, ver boven de door de wet bepaalde grens.
■w—v e Blackhead-vuurtoren is gelegen aan
1 de lersche kust, als een ver voor-
uitgeschoven post, want hü bevindt
zich, eenzaam te midden der Atlantische
baren, op ongeveer een aeemUl afstand
van de kleine visschershaven van het
dorpje Swells. De uiterst gevaarlUke, rotsige
kust maakt het bestaan van den vuurtoren
noodzakelük en reeds vele schepen zUn gered
door den zoekenden lichtstraal, dien de Black
head-vuurtoren des nachts onophoudelük over
de zee en het land laat strUken.
Op dezen onaangenamen post sleet de oude
Rockney zün leven, in het bedienen van de
vuren bugestaan door een jongeman, BUI ge
naamd En reeds zóólang vervulde hü die be-
langrüke functie, dat de menschen uit Swells
de namen Blackhead en Rockney gewoon door
elkaar haalden. Als zU spraken van Rockney,
konden zU evengoed den vuurtoren bedoelen, en
omgekeerd.
Op een zómerschen Zondagmorgen maakte
de oude Rockney zün zeilboot gereed en voer
naar het dorp. Een tamelUk belangrijke gebeur
tenis. want het kwam niet vaak voor dat de
vuurtorenwachter zün medemenschen opsocht.
Het leven In den eenzamen toren beviel hem
goed genoeg, zoodat Bill de eenlge was die re
gelmatig naar het dorp kwam. Misschien was
1 het verlangen om zUn kleinkinderen eens te
zien, dat Rockey naar land dreef. HU meerde
het bootje in de haven, trok zUn das recht en
stevende op het huls van zün zoon af.
Er lag een vredige Zondagsstemmlng over
J IV 'f op dit blad zün Ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen f bV levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bU een ongeval met f OCfl bU verlies vaneen hand f 1 OC oU verlies van een f Efl 1>U eetrbreuk van Z bij verlies van 'n
AllP UDOTHte S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «Jl/verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodelljken afloop f een voet of een oog J l Ai V.~ luim of wijsvinger f been of arm I ZV, sorteren vinger
maken van hetgeen er in het diepste innerlük
der menschen omgaat. Wat niet weg neemt
dat men het wel eens probeert, zooals onlangs
in Oostenrijk.
Iemand heeft onlangs gezegd dat wü leven
in het tijdperk der „enquêtes”. En Inderdaad,
wat willen kranten en tUdschriften al niet van
ons weten. Waar gaat u van den zomer
toe? Wat 16 uw voornaamste bezigheid? Hoe
stelt u zich uw stervensuur voor? Maar voor
u dergelUke vragen worden voorgelegd, moet
u eerst mln of meer beroemd wezen. Gewone
stervelingen worden uitgevraagd op deze
nier: Hoe veel kinderen heeft u? Hoe veel
geld geeft u per dag uit? Hoe kwam u aan
uw vrouw?
Op deze laatste vraag '-’•voordden bü een
onlangs gehouden „enquête" vüf-dulzend ge
trouwde Inwoners van Weenen uit alle rangen
en standen. NatuurlUk is dit niet voldoende
om een definitief oordeel te vellen, maar het
valt toch niet te ontkennen dat vüf-dulzend
antwoorden een aardig inzicht geven in het
Jlefde-leven" der Ooetenrüksche hoofdstad
waarvan wü, na zoo veel operette-films, alles
meenden af te welen.
Welnu, niet minder dan 28 procent der
ondervraagde getrouwde Weeners zelden, hun
deelgenooten in vreugde en in smart reeds als
kind gekend en bemind te hebben. Verreweg
de meesten kenden elkaar reeds in hun school
jaren. Voorts hadden 14.6 procent elkaar thuis
leeren kennen, in het ouderlük huls, bü
familie en bü gemeenschappelüke kennissen.
Samenwerking op kantoren, In winkels en fa
brieken was voor 12.8 procent der ondervraag
den oorzaak der eerste kennismaking ge
weest. Allerlei vereenlglngen, schaak-, sport
en ontspannings-clubs hadden 103 procent der
huwelUken In kwestie veroorzaakt. Vacantle-
relsjes werden In 83, concertzaal en schouw
burg in 8.1 procent der ingekomen antwoor
den genoemd op de vraag: Hoe kwam u aan
uw vrouw?
Opmerkelük is het dat de „meer en meer
gebrulkelüke weg” van een huwelijksadver
tentie in de onderhavige 5000 gevallen prac-
tisch geen rol heeft gespeeld. Vrügezellencafé's,
weduwenclubs en andere hoogst moderne ge
legenheden tot kennismaking hadden niet veel
meer succes dan de huwelUksadvertentiês. En
slechts 23 procent van 5000 getrouwde Wee
ners leerden hun vrouw kennen zooals men
ons dat In de bioscoop laat zien: een geleende
paraplule bü een plotselinge regenbui, een ver
loren handschoen, een gevallen zakdoek enz.
De liefde op bet eerste gezicht, een knipoogje
op straat en bet aanknoopen van een gesprek,
men zou zoo verwachten dat de Weeners niet
anders wisten en toch blüken ze er maar heel
zelden toe over te gaan: 0.6 procent zegt de
uitkomst der genoemde „enquête".
En de menschen althans de Weeners
schünen beter te zün dan men In het alge
meen denkt. En vooral veel burgerlüker! De
mannen die trouwen, zün conservatiever,
ernstiger, degelüker dan men wel gelooven zou
en.... dan zü gaarne toe zouden geven. Een
huwelük wordt nog altijd niet zoo lichtzinnig
gesloten en als een onschuldige grap opgevat
als hier en daar wel eens, overigens met de
beste bedoelingen, beweerd wordt.
En waar er zoo veel kwaad wordt verteld van
onze arme wereld, kan bet goed zün er ook
nog eens op te wüzen dat ze nog niet heele-
maal bedorven is.
Het gevoel van avontuurlükheld begon te ver-
dwünen. Er was heelemaal niets niets dan de
mysterieuze gloed van het licht in de boom
kruinen.
Ik kroop weer een eind vooruit in de richting
van den weg. Toch meende Ik iets te zien, dat
zwart afstekend tegen den glans van het weg
stervende licht, leek op den hoed van een man.
een eind verder tusschen de weelderig groeiende
varens. Ik fluisterde luid: „Carlos! Carlos!”
Even hoorde ik een schor gefluister. Toen
plotseling een barsch geluld. Een straal hevig
geel licht scheen van den grond op In mün ver
schrikt gezicht. Een man sprong op me toe Ik
voelde iets kouds en knokigs aan mün hals.
Het licht bleef in mün oogen schünen. Toen
draaide het zich naar boven en bescheen een
roode uniform met vergulde knoopen. Men was
bezig mü te arresteerenIn naam des ko-
nlngs... Dat was een zeer onverwachte wen
ding. Een hand greep mün strot.
,Pas op. dat je geen kik geeft. Castro”, fluis
terde iemand mü In m’n oor. Plotseling werd
het lantaarnlicht gedoofd. Ik hoorde gefluister.
„Breng hem op den weg ...Ik neem den an-
boelendenk
I
