w
DIAMANT
PUROL er op
Vaseline
Chesebrough
J'Cet c&fiaal can den dag
Wat de wereld in een uur beleeft
TROUWEN
STA TISTIEKEN-TAAL
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
De inbreker op de vlucht!
HET KAPERSNEST
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
Bak- en Braadvet
ALS
|'N ROOS
l
A*
„Blanke huid -
I
(Nadruk verboden)
Vrijhaven in Amerika?
Geen vredesprijs
Corsicanen gevonnist
Het verzacht en geneest
JOSEPH CONRAD
I
Belangwekkende ont
dekking in Brazilië
De woordenrijkdom
der talen
Tegen 1.500.000 liter wyn en
500.000 liter bier staan
50.000.000 kopjes
kof He
„Hoe kwam U aan Uw
vrouw
Deze scharrelde wat in a*n binnenzak, baalde
Vaseline Chesebrough
J
Het Conflict i
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
WOENSDAG 15 NOVEMBER
veel
een
wezens
i
Zachte handen**
i
45 ets p. pond-22ets p. half pond
ROMAN VAN
TWEEDE HOOFDSTUK
3
boeien.
(Wordt vervolgd)
I
voor
moet
O6LX3, 14 Nov. (Reuter) De daartoe be
voegde commissie uit het Storting heeft besloten
dit Jaar den Nobelprijs voor den vrede niet uit
te reiken.
BASTIA, 14 Nov. (Reuter) De bandiet 8an_
toni, die de Lassüs beeft vermoord, en zün me
deplichtige Bartoll. zijn beiden veroordeeld tot
Als Uw Handen ruw zijn of gesprongen
en Uw Lippen schraal en pijnlijk; maar
vooral ook bij brand- en snij wonden,
ontvellingen en allerlei huidverwondlngen
I
I
Eiimtlllllllllllllllllllllllllllltltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllti:
was een
bijwoonde.
Hjj begon weer met groote passen te loopen.
Een dunne streep mist schoof langs den heu
vel naar beneden.
,Jk kan mijn neef toch ook niet in den steek
laten. Hij kan wel naar het buitenland geholpen
worden. Maar dan zal ik ook voor minstens een
Jaar over den oceaan moeten. Nu.
Het scheen, of hij zich van wanhoop de haren
uit het hoofd wou trekken.
Toen begou ik. En ik had nog wel wat moeite
ook om hem over te halen, ondanks Veronica.
Over een half uur zou ik Carlos Rlego en Cas
tro ontmoeten in een klein dennenbosch boven
de steengroeve. Ik moest drie maten van het
lied Lillibulero” fluiten als sein. Er was al een
overeenkomst gesloten met de vrUhandelaars,
die ’s avonds met een groote bende van Canter
bury naar de moerassen zouden trekken. Ralph
had er heel wat voor moeten betalen: maar als
zijn neef en Castro eenmaal in handen van de
smokkelaars waren, hadden zij van de gendar
men niets meer te duchten, dan zou er een af-
deeling cavalerie noodig zijn om hen te vangen.
Een bezwaar was, dat de smokkelaars zelf den
laatsten tijd nogal onbetrouwbaar waren gewor
den. Daarover liepen bedenkelijke geruchten.
En het gevaar was niet denkbeeldig, dat Car
los en Castro den dood zouden vinden in een of
ander ven, wanneer er niet op hen gepast werd.
Het was wenschelijk. dat iemand die de streek
goed kende, hen naar de kust zou brengen, van
daar zouden ze door een boot een eind in zee
worden gebracht, waar een West-Indlë-vaarder
hen op zou pikken. Maar boe bang Ralph ook
„Breng hem op den weg
dere voor mijn rekening,
aan z’n mes".
Ze hadden me vast als een gevangen konijn.
Ik was heelemaal van streek. Eén hield me bij
den kraag en sleepte me naar den kant van den
straatweg. Samen rolden wjj een helling af.
HAVANA, 14 Nov. De nieuwe burgemeester
van New-York, Laguardla, verklaarde hier on
zijn doorreis naar Panama, waar hij een va-
cantie zal doorbrengen, van plan te zijn om
het Amerlkaansche Congres te verzoeken, ip
Staten-Island een vrijhaven te stichten.
(United Press)
daarover zoo in den put zat.
.Maar Ralph,” zei ik, Jk zou Carlos graag
Willen helpen".
„Och jü“, zel hlj geërgerd, ,JÜ wilt ftet alle
geweld Je hoofd eens stooten. Dat komt er ook
wel van. Misschien moet ik wel het land uit. De
gendarmes zijn bezig om alle hutten en «hu
ren langs den weg te onderzoeken.”
was voor zjjn leven en dat was nog in waarde
gestegen, sinds hij het aan Veronica gegeven
had hjj zou zjjn neef toch niet in den steek
laten. Nog aarzelde hU langen tijd, of hjj mij
wel zijn plaats zou laten Innemen. Tenslotte
stemde hjj toe; en voor tnlj begon een groot,
langdurig avontuur.
maar hij bleef boven, t Was of het lot aan mij
misdeed, of het me bedroog. Zoon gemeene
poets had bet mij toch niet moeten spelen.
den
Over den
rand viel een zwak avondlicht. Wij waren dood
stil.
„Als je een vin verroert", zei mijn bewaker
koel, ,jsal ik Je het bloed uit je strot knijpen”.
Hij was kalm als bij een alledaagsche gebeur
tenis en toch gebeurde er of had er moeten
gebeuren iets verschrikkelijks. Stil stonden
we te wachten, een eeuwig oogenbllk. Zoo wacht
men op een haas, wanneer de drijvers hem uit
zijn leger hebben gejaagd. Ver en gedempt klonk
langs den heuvel het geluid van paardenhoeven:
met tusschenpoozen als het kloppen van een
angstig hart; zachte slagen op den begroeiden
grond; en een nauwelijks hoorbaar geklik van
Ijzer. De gendarme naast me scheen het niet te
hooren. Toen verstierf het geluid. Dadelijk daar
na hoorden wij het breken van takken; een ge
ritsel; toen een heesch gefluister boven ons:
,JDe ander Is weg, Thoms. Heb je hem nog?”
.Alles in orde”.
De andere man sprong plomp op den weg.
HU belichtte mü met z’n lantaarn; dat het
Pün aan m’n oogen deed.
..Bliksem! t Is de Jonge!" bromde hü. na
een oogenbllk. „Krijg het papier eens, Thoms”.
Dr. Robert Ramsay, professor aan de Unl-
versiteit Missouri, heeft uitgerekend, dat de
Engelsche taal, wanneer men de verouderde
woorden meerekent, de grootste vocabulaire
ter wereld vult. Zij bezit tweehonderdvüftlg-
duizend verschillende woorden, waarvan vU«-
tlgdulzend niet meer worden gebruikt. De Duit-
sche taal brengt het. 'dank zij haar overvloed
aan samenstellingen, tot 184.704 stuks, waar
van er slechts 71.075 enkelvoudig zUn. Dan
volgt het Hongaarsch, dat volgens de pas ver
schenen dictionnaire der academie te Boeda
pest uit 120.000 woorden bestaat. Tegen de
verwachting Is Italiaanse!) een naar verhou
ding arm idioom. Professor Ramsay stelde de
aanwezigheid van 64.642 woorden vast. Rijker
dan het Italiaanse!) is het Franse!) met 93.032
vocabels. Deze taal wordt weer door het Oud-
Grieksch overtroffen; dit is samengesteld uit
96 438 woorden, terwijl het Latijn met 51.666
achteraan komt.
een papier voor den dag en boog zich naar het
licht om te lezen. Plotseling keek hU op. naar
mü-
„Dit is nietLillywithedit is heele
maal geen Spanjaard, geloof ik”.
Van boven vaagden weer geluiden van stijg
beugels en gebitten neer.
„Daar zit meer achter, Thoms,” zei de man
met de lantaarn scherpzinnig. „Als deze hier
niet Riego is,... of de ander.... dan....".
Ik bekwam nu wat van mijn ontsteltenis en
zei:
„Ik heet John Kemp".
De ander bromde: „Schiet op, Thoms”.
.Maar,” betoogde Thoms, ..Lillywhlte! hü
praat heel niet als een Dago. Ik mag doodval
len als het wel zoo is. En in een bevriend land
zUn we hier niet! Dat weet je toch ook wel....
We kunnen ons hier geen vüanden maken!"
Ik kreeg weer wat moed.
..Straks breken ze Jullie den nek nog!" zei ik.
„Wacht maar niet langer! Hoor eens!"
De hoeven der paarden klonken dof op den
berm; één ging er op den harden rijweg rijden;
daarna weer één; langs den zwijgenden heuvel
echode de hoefslag. Daaruit begreep ik, dat het
vrUhandelaars waren. Behalve bij holle wegen
hielden zU zich aan den begroeiden berm als
aan een geloofspunt. Het slaan der hoeven werd
luider, als was er een leger nabU.
Heerlij'k als men U foo'n
compliment kan maken. Laat
U helpen dat te bereiken.
Vaseline Chesebrough is een
oud en goed, toiletmiddel
maken van hetgeen er in het diepste innerlijk
der menschen omgaat. Wat niet weg neemt
dat men het wel eens probeert, zooals onlangs
in Oostenrijk.
Iemand heeft onlangs gezegd dat wij leven
in het tijdperk der „enquête»”. En inderdaad,
van
naar
Mussolini heeft een verordening
uitgevaardigd. krachtens welke
alle vrijgezellen, die in de fascis
tische par til een leidende rol
spelen, of zich candidaat stel
len ter benoeming als lid van
de volgende Kamer. hetzU moe
ten trouwen, dan wel hun can-
didatuur moeten laten varen.
(Tel.)
„Je moest je schamen,” zei hU tot Alf „Je
bent getrouwd, je hebt kinderen en ondanks
dat stel je je op Zondag aan als een gek. Voor
niets! Heelemaal voor niets. Jullie zult mü
hier niet meer zien, dat verzeker ik je. want
dergelijke nonsens kan ik op mijn ouden dag
niet meer aanzien. Het zou vrU wat beter voor
Je zün, als je Je nuttig maakte, jongeman!”
Met deze woorden verliet Rockney de woning
van zjjn zoon en ging regelrecht naar den
vuurtoren. HU bracht zün voornemen ook wer
kelijk ten uitvoer, want er was geen mensch
MWMMtoaatoMaMMWMSMMMtoMMM
veiligheid op de kust van hem eischte. Slechts
zijn helper Bill bleef zjjn regelmatige bezoeken
voortzetten.
De zomer verstreek en de herfst kwam met
zUn stormen, die het leven op den Blackhead-
vuurtoren nog triester maakten. Dagen lang
werden de golven met donderend geweld tegen
den voet van den vuurtoren opgezweept, zoodat
zelfs Bill in de eenzaamheid moest blijven. Op
een van die stormachtige najaarsdagen ont
dekte Rockney een jacht dat tevergeefs trachtte
de kust te naderen en de haven binnen te
loopen. Het scheepje had het zwaar te ver
duren. maar ongetwijfeld stond er een bekwa
me schipper aan het rper. Ingespannen hield
Rockney het vaartuig In het oog. HU zag hoe
de stuurman zonder resultaat de geul trachtte
te bereiken die naar de haven leidde. HU zag
hoe een hevige windvlaag het fokzeil van boven
tot onder stukscheurde.
„HU haalt het niet," bromde de vuurtoren
wachter. HU waarschuwde BUI en tezamen be
gaven zij zich naar beneden, voorzien van tou
wen en haken.
HU gaf den schipper van het Jacht een sein
dat hU zUn geteisterd schip naar den vuurtoren
moest brengen, wat deze onmiddellUk deed.
Na een reddingswerk van meer dan anderhalf
uur. gelukte het de opvarenden, verkleumd en
doornat. Veilig binnen den vuurtoren te krijgen.
Het was een gezelschap van vUf personen,
waaronder een vrouw met een kind. De door
gestane angst was voor de vrouw teveel geweest.
Zoodra zij in veiligheid was viel ze in zwijm.
„Ga naar boven, BUI." beval Rockney zün
helper, „en sein naar het dorp om hulp. Die
menschen kunnen hier niet blUven."
Een kwartier later verliet een motorreddlngs-
boot de haven. Zoodra zU binnen gehoorsafstand
was gekomen, praaide Rockney het schip en
deelde mee dat hü een lijn uit zou werpen. Met
behulp van een soort kanon schoot hij een lün
uit. waaraan de bemanning van de reddings
boot een glUtoestel bevestigde. Het was uiterst
moeilijk werk, want de boot moest op veiligen
afstand van den vuurtoren blUven, maar ein
delijk dan toch kon Rockney het toestel in
halen. Een man van de reddingboot zat er in.
Hoe nader hU kwam des te onzekerder voelde
Rockney zich. De gestalte van den man kwam
hem bekend voor, maar.... Tenslotte kon hü
hem herkennen en een breede grijnslach ver
helderde zUn gezicht.
Het was Alf. zjjn zoon.
„We hebben mekaar in langen tUd niet ge
zien, hé vader,” zei Alf toen hU op den toren
was aangeland. „Maar ik geloof dat U gerust
wel weer in het dorp kunt terugkomen. Denkt
u dat er nog een reden bestaat waarom u zich
hier zou moeten opsluiten?”
.Nee." bekende Rockney. ..Die reden Is er
niet meer. Ik moet zeggen, dat je je nuttig hebt
weten te maken.”
,Jk ben er nog aan bezig.” lachte Alf. .Eerst
zullen we die schipbreukelingen in de boot
brengen. Maar voor ik het vergeet; Anne laat
u ultnoodlgen om zoo spoedig als het weer bet
toelaat eens over te komen.
„Goed zoo. jongen.’ zei Rockney. ^Je kunt op
mü rekenen.”
Maar de harde, vastberaden hand om mün strot
leek wel een voorproef van den strop! Deze
mannen vertegenwoordigden de geheimzinnige
macht der wet en ik werd daarvoor verschrik-
kelijk, verschrikkelijk angstig.
Ik wist niet meer wat ik moest doen.
WU stonden op den hollen weg, tegen
kant, die donker was van schaduw.
at beleeft zooal onze wereld in een
enkel uur van haar bestaan! Er
zullen er niet veel zijn die daarover
wel eens ernstig hebben nagedacht. Men stelle
zich voor, dat men in den kogel van een stra-
tosfeer-ballon zit en heel het wereldgebeuren
een uur lang in onderdeden overziet.
Iemand die natuurlijk een Amerikaan is,
heeft zich deze vragen gesteld, en wat meer
zegt, hü beeft geprobeerd er een antwoord op
te geven ook. Na langdurlgen en moeilijken ar
beid kwam hü tot deze statistiek:
Telkens wanneer moeder aarde zestig mi
nuten ouder is geworden, hebben er 5440
nieuwe wereldburgers het levenslicht aan
schouwd, terwUl er 4630 dooden te betreuren
zijn. In den zelfden tUd zweren 1200 paren
elkander eeuwigen trouw, een eed die niet al
tijd gehouden wordt, want over heel de wereld
wórden er elk uur 85 huwelUken ontbonden.
Elk uur, dag en nacht door, worden er 10 men
schen vermoord; d wz in de „beschaafde” we
reld. want de „wilden" van alle werelddeelen
verstaan de kunst van zonder statistieken in
het leven te blUven.
WU zullen hopen dat de man, die vanuit
zijn stratosfeer-ballon het wereldgebeuren een
uur lang overziet, geen geheelonthouder Is,
want hU zou er zich wel eens lichtelijk aan
kunnen ergeren dat het menschdom in het
verloop van slechts zestig minuten 1.500 000
liter wUn drinkt en ruim 500.000 liter bier.
En is het niet om een hart-specialist tot wan
hoop te brengen dat die zondvloed van wUn
en van bier wordt aangevuld door 50.000.000
kopjes koffie?
Om de Industrie aan den gang te houden
en om daar waar de zon dit niet doet, warmte
te brengen, moeten er elk uur 122.000.000 kilo
steenkool in vlammen opgaan. Intusschen
moeten wjj de calorieën van zooveel steenkool
ook weer niet overschatten, want al verstook
ten wu nu ten eeuwigen dage, dag en nacht,
122.000 ton per uur, dan was dit toch nog niet
voldoende om den golfstroom aan onze Euro-
peesche kusten op temperatuur te houden.
Niet minder dan 35.000 pelsdieren sterven
er per uur om de vrouwen aan bontmantels
te helpen. Omtrent de mannen die ze betalen
moeten, zegt onze statistiek geen woord. Voorts
komen er 7000 fonkelnieuwe automobielen uit
de fabriek die slechts 17 menschen overzijden.
Liefde, zaken en familierelaties doen per uur
1.114.600.000 brieven en kaarten clrculeeren
waarvoor 62 500 000 gulden aan postzegels
wordt betaald. De rotatiepersen wentelen en
werpen 1.600.000 kranten en tijdschriften uit
Een treurig record slaat Duitschland. Elk uur
verschonen er vier nieuwe boeken.
En moeder aarde draait en draait Per uur
legt zU 1776 kilometers af, beleeft zü een aard
beving en vier onweders.
Dit alles zou de man die vanuit den kogel
van een stratosfeer-ballon het wereldgebeuren
een uur lang overzag, kunnen waarnemen en
desniettemin zou men moeten zeggen dat zün
blik een zeer oppervlakkige was. Want er ge
beurt op onze wereld nog zoo oneindig veel
meer dat onzichtbaar is en in elk geval niet
in statistieken kan worden vastgelegd. Want
wie telt een uur lang alle gebeden en alle
vloeken, alle daden van heldhaftig? liefde en
van satanlschen haat, de vreugden der zoekers
die gevonden hebben, de tranen der
kruisigden?
is niets zoo moeilijk als een statistiek te
Mussolini is begonnen
Ben campagne op te zetten
Tegen ieder, die nog rondloopt
Als verstokte vrijgezel.
En hl) vangt ze, die ontglipten
Aan de uitgespreide netten,
Want hy noemt hen, als ontduikers,
Bij den Staat niet meer in tel.
Vrijgezellen is verboden
Een positie te bekleeden
In de hooge regionen
Der fascistische partij.
En zij kunnen ook de Kamer
Niet als Kamerlid betreden.
Want zij zijn geen nutte
In de nieuwe maatschappij
Want de vrouw.... zij is het wezen,
Dat den man de oogen opent,
Die hem bijbrengt wat zijn plicht is
En hem leert wat zorgen zijn.
Want een kijkje op het leven
Krijg Ie niet als éénling loopend;
Met z’n tweeën gaat dit. beter,
Ook nog buiten maneschijn.
Wie den Staat wil meeregeeren
En zijn orders uit wil deelen.
Moet toch allereerst vertrouwd zijn
Met de orders van beleid?
Hij, die zelf is onderworpen,
Kan ook anderen bevelen,
En eerst hij, die heeft gestreden
Kent den politieken strijd.'
MARTIN BERDEN
wat willen kranten en tijdschriften al niet
ons weten. Waar gaat u van den zomer i
toe? Wat Is uw voornaamste bezigheid? Hoe
stelt u zich uw stervensuur voor? Maar
u dergelUke vragen worden voorgelegd,
u eerst min of meer beroemd wezen. Gewone
stervelingen warden uitgevraagd op deze ma
nier: Hoe veel kinderen heeft u? Hoe
geld geeft u per dag uit? Hoe kwam u aan
uw vrouw?
Op deze laatste vraag antwoordden bü
onlangs gehouden „enquête" vUf-duizend ge
trouwde inwoners van Weenen uit alle rangen
en standen. NatuurlUk is dit niet voldoende
om een definitief oordeel te vellen, maar het
valt toch niet te ontkennen dat vUf-duizend
antwoorden een aardig inzicht geven in het
.Jlefde-leven” der Oostenrljksche hoofdstad
waarvan wjj, na zoo veel operette-films, alles
meenden af te weten.
Welnu, niet minder dan 28 procent der
ondervraagde getrouwde Weeners zeiden, hun
deelgenooten in vreugde en in smart reeds als
kind gekend en bemind te hebben. Verreweg
de meesten kenden elkaar reeds in hun school
jaren. Voorts hadden 14.6 procent elkaar thuis
leeren kennen, in het ouderlUk huis, bU
familie en bU gemeenschappelijke kennissen.
Samenwerking op kantoren, in winkels en fa
brieken was .voor 12.8 procent der ondervraag
den oorzaak der eerste kennismaking ge
weest. Allerlei vereeniglngen, schaak-, sport
en ontspannlngs-clubs hadden 10.3 procent der
huwelUken in kwestie veroorzaakt. VacanUe-
reisjes werden in 8.9, concertzaal en schouw
burg in 8.1 procent der ingekomen antwoor
den genoemd op de vraag: Hoe kwam u aan
uw vrouw?
Opmerkelijk is het dat de „meer en meer
gebruikelijke weg" van een huwelUksadver-
tentie in de onderhavige 5000 gevallen prac
tise!) geen rol heeft gespeeld. VrUgezellencafé’s,
weduwenclubs en andere hoogst moderne ge
legenheden tot kennismaking hadden niet veel
meer succes dan de huwelUksadvertenties. En
slechts 2.5 procent van 5000 getrouwde Wee
ners leerden hun vrouw kennen zooals men
ons dat In de bioscoop laat zien: een geleende
parapluie bij een plotselinge regenbui, een ver
loren handschoen, een gevallen zakdoek enz.
De liefde op bet eerste gezicht, een knipoogje
op straat en het aanknoopen van een gesprek,
men zou zoo verwachten dat de Weeners niet
anders wisten en toch blijken ze er maar heel
zelden toe over te gaan: 0.6 procent zegt de
uitkomst der genoemde „enquête”.
En de menschen althans de Weeners
schijnen beter te zUn dan men in het alge
meen denkt. En vooral veel burgerlijker! De
mannen die trouwen, zijn conservatiever,
ernstiger, degelUker dan men wel gelooven zou
en.... dan zü gaarne toe zouden geven. Een
huwelUk wordt nog altUd plet zoo lichtzinnig
gesloten en als een onschuldige grap opgevat
als hier en daar wel eens, overigens met de
beste bedoelingen, beweerd wordt.
En waar er zoo veel kwaad wordt verteld van
onze arme wereld, kan bet goed zijn er ook
nog eens op te wijzen dat ze nog niet heele
maal bedorven is.
Blackhead-vuurtoren is gelegen
de lersche kust, als een ver
uitgeschoven post, want hU
eenzaam te midden der
ongeveer
kleine
minstens
gehalte aan cof-
-j—v e Blackhead-vuurtoren is gelegen aan
de lersche kust, als een ver voor-
uitgeschoven post, want hü bevindt
zich, eenzaam te midden der Atlantische
baren, op ongeveer een zeemUl afstand
van de kleine vlsschershaven van het
dorpje Swells. De uiterst gevaarlijke, rotsige
kust maakt het bestaan van den vuurtoren
noodzakeiuk en reeds vele schepen zUn gered
door den zoekenden lichtstraal, dien de Black
head-vuurtoren des nachts onophoudelijk over
de zee en het land laat strUken.
Op dezen onaangenamen post sleet de oude
Rockney zün leven, in het bedienen van de
vuren bUgestaan door een jongeman. Bill ge
naamd. En reeds zóólang vervulde hü die be
langrijke functie, dat de menschen uit Swells
de namen Blackhead en Rockney gewoon door
elkaar haalden. Als zü spraken van Rockney
konden zU evengoed den vuurtoren bedoelen, en
omgekeerd.
Op een zomerschen Zondagmorgen maakte
de oude Rockney zijn zeilboot gereed en voer
naar het dorp. Een tamelijk belangrijke gebeur
tenis, want het kwam niet vaak voor dat de
vuurtorenwachter zjjn medemenschen opzocht.
Het leven in den eenzamen toren beviel hem
goed genoeg, zoodat Bill de eenige was die re
gelmatig naar het dorp kwam. Misschien was
X het verlangen om zün kleinkinderen eens te
zien, dat Rockey naar land dreef. HU meerde
het bootje in de haven, trok zUn das recht en
stevende op het huis van zijn zoon af.
Er lag een vredige Zondagsstemming over
het dorp. Rockney' merkte het met voldoening.
De stfkatjes waren helder en de weinige- men
schen die hU tegenkwam, groetten hem be
daard, ernstig bUna. Met een enkelen kennis
maakte hü een praatje, maar lang hield hü
zich niet op.
Vandaag wilde hü Zondag vieren zooals alle
menschen in het dorp deden.
In het huis van zUn zoon Alf. die een winkel
in scheepsvictualiën dreef, kwamen de kinderen
hem al tegemoetgeloopen.
„Grootvader!" riepen ze, „Daar is grootvader,
moeder!"
Verheugd kwam zün schoondochter Anne hem
begroeten. HU moest een stoel nemen en koffie
drinken, maar de afwezigheid van Alf hinderde
hem.
„Waar is Alf toch?” informeerde hü- „Wat
voert hü uit?”
„Dat is een verrassing, vader.” legde Anne
uit. ,Na de Hoogmis zult U hem wel zien.” En
met die verklaring moest Rockney genoegen ne
men, maar het feit bleef hem hinderen. Wat
drommel, die Alf moest toch bedenken dat hü
huisvader was en niet al op Zondagmorgen de
deur uit gaan.
Met Anne en de kinderen woonde hü de
Hoogmis bU- waarna zün schoondochter hem
meetroonde naar de haven, waar al een menigte
menschen was büeengekomen. Rockney begreep
cr niets van, doch hü had geduld. Men scheen
op iets te wachten, maar wat het was, dat wist
hü niet.
Lang duurde het evenwel niet voordat de
menschenmenlgte in beweging kwam. Er ging
iets gebeuren. Men drong naar voren. Er werd
geroepen, gejuicht. Nu werd de oude Rockney
toch werkelük nieuwsgierig. Hü schoof tusschen
de rUen menschen door en ontwaarde een aan
tal Jongemannen in korte broekjes, die allen
een nummer droegen en die zich op een zon
derlinge manier voortbewogen. Het
wedstrijd, waarvan hü het einde
Zün verontwaardiging was echter groot toen
hü zün zoon Alf onder de deelnemers herkende.
Hü hoorde zün naam roepen, hü zag Alf zich
inspannen. Even later stond Alf, bezweet, vuil,
maar glimlachend, voor hem.
„Gewonnen, vader.” zei hü vroolük. „De eer
ste over zes kilometer snelwandelen. Wat zegt
u er van?"
Rockney zei voorloopig niets, maar toen zü
thuis gekomen waren, trok hü van leer.
's Avonds, tusschen zonsondergang en het op
komen van de maan, baande ik mü met moeite
een weg tusschen de varens van het struikge
was, dat als een bosje haar op het voorhoofd
van de groote, witte steengroeve stond. Het
was, door de boomen rondom, al heelemaal don
ker. Ik ging om wat struiken heen en floot
zachtjes de afgesproken drie maten van .JJlli-
bulero". Toen kroop ik het struikgewas in.
zachtjes verder. De varens onder mü ritselden,
bleven ritselen. En ik hield stiL
Boven den horizon, voor mü. lag een smalle.
bUna kleurlooze lichtstreep. Daartegen tee-
kenden zich de dennen af als dunne staatjes.
Plotseling een ritselend geluld: een houtduif
vloog op; net vleugelkleppen weerkaatste tegen
de boomen. MUn pols en mün hart klopten hef
tig van vreugde. Het was eigenlük niet meer
dan verstoppertje spelen en toch leek het mü.
of ik nu eigenlük begon te leven. Toen werd al
les weer stil; ik begon bang te worden, dat ik
te laat was gekomen. Ginds ver, ergens in de
vlakte, hoorde ik een hond onophoudelük bial-
fen. Ik kroop een paar passen verder en floot.
Het gevoel van avontuurlijkheid begon te ver
dwijnen. Er was heelemaal niets niets dan de
mysterieuze gloed van het licht in de boom
kruinen.
Ik kroop weer een eind vooruit in de richting
van den weg. Toch meende ik iets te zien, dat
zwart afstekend tegen den glans van het weg
stervende licht, leek op den hoed van een man,
een eind verder tusschen de weelderig groeiende
varens. Ik fluisterde luid: „Carlos! Carlos!”
Even hoorde ik een schor gefluister. Toen
plotseling een barsch geluld. Een straal hevig
geel licht scheen van den grond op in mün ver
schrikt gezicht. Een man sprong op me toe. Ik
voelde iets kouds en knokigs aan mün hals.
Het licht bleef in mün oogen schünen. Toen
draaide het zich naar boven en bescheen een
roode uniform met vergulde knoopen. Men was
bezig mü te arresteeren.In naam des ko-
nings....’’ Dat was een zeer onverwachte wen
ding. Een hand greep mün strot.
.Bas op, dat Je geen kik geeft, Castro”, fluis
terde iemand mü in m'n oor. Plotseling werd
het lantaarnlicht gedoofd. Ik hoorde gefluister.
Ik neem den an-
denk
oiiiaiiiiiiimiiiiiii
„Stel je voor!” zei ROoksby, ,Jk in aanra
king met de politie en.... het irriteert me zoo.
dat achterbakse!) gedoe! En dan dat smerig
zaakje met die vrUhandelaars en als het don
ker is, dat fluiten bü de steengroeve. Vandaag
zullen we dat genoegen hebben.... in aanra
king met de politieEn dan op trouwen
staan!”
Vragend keek ik naar hem, in de scheme
ring; achter zün hoog opgezetten jaskraag ging
*Ün gezicht büna heelemaal schuil en zün hoed
overschaduwde zün oogen. Het geheele geval
leek mü büna ongeloofelük. Hier was een avon
tuur te beleven en het ergerde mü, dat Rooksby
Dr Erich Hemdlhofer van het Agronomisch
Instituut in Campinas (Brazilië) heeft zich in
de laatste Jaren bezig gehouden met speciale
onderzoekingen van het merkwaardig verschüh-
sel, dat het coffeinegehalte in een koffiesoort
niet altüd hetzelfde is. Het gebeurt zeer vaak,
dat een koffiesoort 1.6 coffeine bevat, terwül
dan het coffeinegehalte van dezelfde koftie-
soort uit dezelfde streek van een naburige plan
tage slecht 1.2 is.
Dr. Hemdlhofer kwam tot de ontdekking, dat
de groene koffleboonen direct na den pluk veel
minder coffeine bevatten dan na het bereiden
en het kunstmatig drogen, zoodat de behande
ling van de ruwe boonen, voordat zü in den
handel gekocht worden, van grooten invloed is
op het coffeinegehalte.
Het gevolg van deze belangrijke ontdekking Is.
dat men nu In Brazilië op zoek is naar een
nieuwe methode van drogen der koffleboonen.
waarbü het coffeinegehalte zoo laag mogelük
blüft. Dit onderzoek is van groot belang, omdat
de prikkelende werking der coffeine op hart en
zenuwen ongewenscht wordt geacht. Speciaal
voor kinderen en personen met een gevoelig
organisme.
In de Nederlandsche Warenwet. Koffie- en
Theebesluit van 13.1."25 is bepaald, dat coffeïne-
vrije. dus onschadelüke koffie, niet meer dan
O.f coffeine mag bevatten. Aan de gegaran
deerd coffeïnevrüe koffie moet dus
96 van het normale
feïne zün onttrokken.
Ook betreffende het extractgehalte bevat het
Koffie- en Theebesluit speciale bepalingen. Dit
is in zooverre van belang, dat door speciale be-
werkingsmethodes wel eens het tagendeel van
het beoogde doel bereikt wordt en het extract
gehalte van deze koffleboonen dan onder de
grens van 20 toomt te staan. Bü het bewer
ken der boonen zün de practische ondervinding
in het bedrijf en de doelmatigheid ’er toege
paste procédé’s van groote beteekenis De
eerste gegarandeerd coffeïnevrüe koffie, onder
het merk Hag sinds 25 Jaar bekend, staat vol
gens analyses van het Laboratorium van Led-
den Hulsebosch. wat aromarijke extractstoffen
betreft, ver boven de door de wet bepaalde grens.
die hem in het
dorp voorloopig
terugzag. HU
sloot zich op in
de eenzaamheid,
waar hü zich ge
heel wüdde aan
het werk, dat de
1 IJ I op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f OCH bü verlies van een hand f 1 oü verlies van een f C/l bü een breuk van Z Z/> bh verlies van ’n
A.ll^ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlcgen ÜUUU." verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen 1 doodelüken afloop J een voet of een oog f duim of wijsvinger f «J</»~been oI^srrolTV.” anderen vinger
A