w DIAMANT PUROL er op Vaseline Chesebrough J'Cet c&fiaal can den dag Wat de wereld in een uur beleeft TROUWEN STA TISTIEKEN-TAAL DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS De inbreker op de vlucht! HET KAPERSNEST HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL Bak- en Braadvet ALS |'N ROOS l A* „Blanke huid - I (Nadruk verboden) Vrijhaven in Amerika? Geen vredesprijs Corsicanen gevonnist Het verzacht en geneest JOSEPH CONRAD I Belangwekkende ont dekking in Brazilië De woordenrijkdom der talen Tegen 1.500.000 liter wyn en 500.000 liter bier staan 50.000.000 kopjes kof He „Hoe kwam U aan Uw vrouw Deze scharrelde wat in a*n binnenzak, baalde Vaseline Chesebrough J Het Conflict i I AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL WOENSDAG 15 NOVEMBER veel een wezens i Zachte handen** i 45 ets p. pond-22ets p. half pond ROMAN VAN TWEEDE HOOFDSTUK 3 boeien. (Wordt vervolgd) I voor moet O6LX3, 14 Nov. (Reuter) De daartoe be voegde commissie uit het Storting heeft besloten dit Jaar den Nobelprijs voor den vrede niet uit te reiken. BASTIA, 14 Nov. (Reuter) De bandiet 8an_ toni, die de Lassüs beeft vermoord, en zün me deplichtige Bartoll. zijn beiden veroordeeld tot Als Uw Handen ruw zijn of gesprongen en Uw Lippen schraal en pijnlijk; maar vooral ook bij brand- en snij wonden, ontvellingen en allerlei huidverwondlngen I I Eiimtlllllllllllllllllllllllllllltltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllti: was een bijwoonde. Hjj begon weer met groote passen te loopen. Een dunne streep mist schoof langs den heu vel naar beneden. ,Jk kan mijn neef toch ook niet in den steek laten. Hij kan wel naar het buitenland geholpen worden. Maar dan zal ik ook voor minstens een Jaar over den oceaan moeten. Nu. Het scheen, of hij zich van wanhoop de haren uit het hoofd wou trekken. Toen begou ik. En ik had nog wel wat moeite ook om hem over te halen, ondanks Veronica. Over een half uur zou ik Carlos Rlego en Cas tro ontmoeten in een klein dennenbosch boven de steengroeve. Ik moest drie maten van het lied Lillibulero” fluiten als sein. Er was al een overeenkomst gesloten met de vrUhandelaars, die ’s avonds met een groote bende van Canter bury naar de moerassen zouden trekken. Ralph had er heel wat voor moeten betalen: maar als zijn neef en Castro eenmaal in handen van de smokkelaars waren, hadden zij van de gendar men niets meer te duchten, dan zou er een af- deeling cavalerie noodig zijn om hen te vangen. Een bezwaar was, dat de smokkelaars zelf den laatsten tijd nogal onbetrouwbaar waren gewor den. Daarover liepen bedenkelijke geruchten. En het gevaar was niet denkbeeldig, dat Car los en Castro den dood zouden vinden in een of ander ven, wanneer er niet op hen gepast werd. Het was wenschelijk. dat iemand die de streek goed kende, hen naar de kust zou brengen, van daar zouden ze door een boot een eind in zee worden gebracht, waar een West-Indlë-vaarder hen op zou pikken. Maar boe bang Ralph ook „Breng hem op den weg dere voor mijn rekening, aan z’n mes". Ze hadden me vast als een gevangen konijn. Ik was heelemaal van streek. Eén hield me bij den kraag en sleepte me naar den kant van den straatweg. Samen rolden wjj een helling af. HAVANA, 14 Nov. De nieuwe burgemeester van New-York, Laguardla, verklaarde hier on zijn doorreis naar Panama, waar hij een va- cantie zal doorbrengen, van plan te zijn om het Amerlkaansche Congres te verzoeken, ip Staten-Island een vrijhaven te stichten. (United Press) daarover zoo in den put zat. .Maar Ralph,” zei ik, Jk zou Carlos graag Willen helpen". „Och jü“, zel hlj geërgerd, ,JÜ wilt ftet alle geweld Je hoofd eens stooten. Dat komt er ook wel van. Misschien moet ik wel het land uit. De gendarmes zijn bezig om alle hutten en «hu ren langs den weg te onderzoeken.” was voor zjjn leven en dat was nog in waarde gestegen, sinds hij het aan Veronica gegeven had hjj zou zjjn neef toch niet in den steek laten. Nog aarzelde hU langen tijd, of hjj mij wel zijn plaats zou laten Innemen. Tenslotte stemde hjj toe; en voor tnlj begon een groot, langdurig avontuur. maar hij bleef boven, t Was of het lot aan mij misdeed, of het me bedroog. Zoon gemeene poets had bet mij toch niet moeten spelen. den Over den rand viel een zwak avondlicht. Wij waren dood stil. „Als je een vin verroert", zei mijn bewaker koel, ,jsal ik Je het bloed uit je strot knijpen”. Hij was kalm als bij een alledaagsche gebeur tenis en toch gebeurde er of had er moeten gebeuren iets verschrikkelijks. Stil stonden we te wachten, een eeuwig oogenbllk. Zoo wacht men op een haas, wanneer de drijvers hem uit zijn leger hebben gejaagd. Ver en gedempt klonk langs den heuvel het geluid van paardenhoeven: met tusschenpoozen als het kloppen van een angstig hart; zachte slagen op den begroeiden grond; en een nauwelijks hoorbaar geklik van Ijzer. De gendarme naast me scheen het niet te hooren. Toen verstierf het geluid. Dadelijk daar na hoorden wij het breken van takken; een ge ritsel; toen een heesch gefluister boven ons: ,JDe ander Is weg, Thoms. Heb je hem nog?” .Alles in orde”. De andere man sprong plomp op den weg. HU belichtte mü met z’n lantaarn; dat het Pün aan m’n oogen deed. ..Bliksem! t Is de Jonge!" bromde hü. na een oogenbllk. „Krijg het papier eens, Thoms”. Dr. Robert Ramsay, professor aan de Unl- versiteit Missouri, heeft uitgerekend, dat de Engelsche taal, wanneer men de verouderde woorden meerekent, de grootste vocabulaire ter wereld vult. Zij bezit tweehonderdvüftlg- duizend verschillende woorden, waarvan vU«- tlgdulzend niet meer worden gebruikt. De Duit- sche taal brengt het. 'dank zij haar overvloed aan samenstellingen, tot 184.704 stuks, waar van er slechts 71.075 enkelvoudig zUn. Dan volgt het Hongaarsch, dat volgens de pas ver schenen dictionnaire der academie te Boeda pest uit 120.000 woorden bestaat. Tegen de verwachting Is Italiaanse!) een naar verhou ding arm idioom. Professor Ramsay stelde de aanwezigheid van 64.642 woorden vast. Rijker dan het Italiaanse!) is het Franse!) met 93.032 vocabels. Deze taal wordt weer door het Oud- Grieksch overtroffen; dit is samengesteld uit 96 438 woorden, terwijl het Latijn met 51.666 achteraan komt. een papier voor den dag en boog zich naar het licht om te lezen. Plotseling keek hU op. naar mü- „Dit is nietLillywithedit is heele maal geen Spanjaard, geloof ik”. Van boven vaagden weer geluiden van stijg beugels en gebitten neer. „Daar zit meer achter, Thoms,” zei de man met de lantaarn scherpzinnig. „Als deze hier niet Riego is,... of de ander.... dan....". Ik bekwam nu wat van mijn ontsteltenis en zei: „Ik heet John Kemp". De ander bromde: „Schiet op, Thoms”. .Maar,” betoogde Thoms, ..Lillywhlte! hü praat heel niet als een Dago. Ik mag doodval len als het wel zoo is. En in een bevriend land zUn we hier niet! Dat weet je toch ook wel.... We kunnen ons hier geen vüanden maken!" Ik kreeg weer wat moed. ..Straks breken ze Jullie den nek nog!" zei ik. „Wacht maar niet langer! Hoor eens!" De hoeven der paarden klonken dof op den berm; één ging er op den harden rijweg rijden; daarna weer één; langs den zwijgenden heuvel echode de hoefslag. Daaruit begreep ik, dat het vrUhandelaars waren. Behalve bij holle wegen hielden zU zich aan den begroeiden berm als aan een geloofspunt. Het slaan der hoeven werd luider, als was er een leger nabU. Heerlij'k als men U foo'n compliment kan maken. Laat U helpen dat te bereiken. Vaseline Chesebrough is een oud en goed, toiletmiddel maken van hetgeen er in het diepste innerlijk der menschen omgaat. Wat niet weg neemt dat men het wel eens probeert, zooals onlangs in Oostenrijk. Iemand heeft onlangs gezegd dat wij leven in het tijdperk der „enquête»”. En inderdaad, van naar Mussolini heeft een verordening uitgevaardigd. krachtens welke alle vrijgezellen, die in de fascis tische par til een leidende rol spelen, of zich candidaat stel len ter benoeming als lid van de volgende Kamer. hetzU moe ten trouwen, dan wel hun can- didatuur moeten laten varen. (Tel.) „Je moest je schamen,” zei hU tot Alf „Je bent getrouwd, je hebt kinderen en ondanks dat stel je je op Zondag aan als een gek. Voor niets! Heelemaal voor niets. Jullie zult mü hier niet meer zien, dat verzeker ik je. want dergelijke nonsens kan ik op mijn ouden dag niet meer aanzien. Het zou vrU wat beter voor Je zün, als je Je nuttig maakte, jongeman!” Met deze woorden verliet Rockney de woning van zjjn zoon en ging regelrecht naar den vuurtoren. HU bracht zün voornemen ook wer kelijk ten uitvoer, want er was geen mensch MWMMtoaatoMaMMWMSMMMtoMMM veiligheid op de kust van hem eischte. Slechts zijn helper Bill bleef zjjn regelmatige bezoeken voortzetten. De zomer verstreek en de herfst kwam met zUn stormen, die het leven op den Blackhead- vuurtoren nog triester maakten. Dagen lang werden de golven met donderend geweld tegen den voet van den vuurtoren opgezweept, zoodat zelfs Bill in de eenzaamheid moest blijven. Op een van die stormachtige najaarsdagen ont dekte Rockney een jacht dat tevergeefs trachtte de kust te naderen en de haven binnen te loopen. Het scheepje had het zwaar te ver duren. maar ongetwijfeld stond er een bekwa me schipper aan het rper. Ingespannen hield Rockney het vaartuig In het oog. HU zag hoe de stuurman zonder resultaat de geul trachtte te bereiken die naar de haven leidde. HU zag hoe een hevige windvlaag het fokzeil van boven tot onder stukscheurde. „HU haalt het niet," bromde de vuurtoren wachter. HU waarschuwde BUI en tezamen be gaven zij zich naar beneden, voorzien van tou wen en haken. HU gaf den schipper van het Jacht een sein dat hU zUn geteisterd schip naar den vuurtoren moest brengen, wat deze onmiddellUk deed. Na een reddingswerk van meer dan anderhalf uur. gelukte het de opvarenden, verkleumd en doornat. Veilig binnen den vuurtoren te krijgen. Het was een gezelschap van vUf personen, waaronder een vrouw met een kind. De door gestane angst was voor de vrouw teveel geweest. Zoodra zij in veiligheid was viel ze in zwijm. „Ga naar boven, BUI." beval Rockney zün helper, „en sein naar het dorp om hulp. Die menschen kunnen hier niet blUven." Een kwartier later verliet een motorreddlngs- boot de haven. Zoodra zU binnen gehoorsafstand was gekomen, praaide Rockney het schip en deelde mee dat hü een lijn uit zou werpen. Met behulp van een soort kanon schoot hij een lün uit. waaraan de bemanning van de reddings boot een glUtoestel bevestigde. Het was uiterst moeilijk werk, want de boot moest op veiligen afstand van den vuurtoren blUven, maar ein delijk dan toch kon Rockney het toestel in halen. Een man van de reddingboot zat er in. Hoe nader hU kwam des te onzekerder voelde Rockney zich. De gestalte van den man kwam hem bekend voor, maar.... Tenslotte kon hü hem herkennen en een breede grijnslach ver helderde zUn gezicht. Het was Alf. zjjn zoon. „We hebben mekaar in langen tUd niet ge zien, hé vader,” zei Alf toen hU op den toren was aangeland. „Maar ik geloof dat U gerust wel weer in het dorp kunt terugkomen. Denkt u dat er nog een reden bestaat waarom u zich hier zou moeten opsluiten?” .Nee." bekende Rockney. ..Die reden Is er niet meer. Ik moet zeggen, dat je je nuttig hebt weten te maken.” ,Jk ben er nog aan bezig.” lachte Alf. .Eerst zullen we die schipbreukelingen in de boot brengen. Maar voor ik het vergeet; Anne laat u ultnoodlgen om zoo spoedig als het weer bet toelaat eens over te komen. „Goed zoo. jongen.’ zei Rockney. ^Je kunt op mü rekenen.” Maar de harde, vastberaden hand om mün strot leek wel een voorproef van den strop! Deze mannen vertegenwoordigden de geheimzinnige macht der wet en ik werd daarvoor verschrik- kelijk, verschrikkelijk angstig. Ik wist niet meer wat ik moest doen. WU stonden op den hollen weg, tegen kant, die donker was van schaduw. at beleeft zooal onze wereld in een enkel uur van haar bestaan! Er zullen er niet veel zijn die daarover wel eens ernstig hebben nagedacht. Men stelle zich voor, dat men in den kogel van een stra- tosfeer-ballon zit en heel het wereldgebeuren een uur lang in onderdeden overziet. Iemand die natuurlijk een Amerikaan is, heeft zich deze vragen gesteld, en wat meer zegt, hü beeft geprobeerd er een antwoord op te geven ook. Na langdurlgen en moeilijken ar beid kwam hü tot deze statistiek: Telkens wanneer moeder aarde zestig mi nuten ouder is geworden, hebben er 5440 nieuwe wereldburgers het levenslicht aan schouwd, terwUl er 4630 dooden te betreuren zijn. In den zelfden tUd zweren 1200 paren elkander eeuwigen trouw, een eed die niet al tijd gehouden wordt, want over heel de wereld wórden er elk uur 85 huwelUken ontbonden. Elk uur, dag en nacht door, worden er 10 men schen vermoord; d wz in de „beschaafde” we reld. want de „wilden" van alle werelddeelen verstaan de kunst van zonder statistieken in het leven te blUven. WU zullen hopen dat de man, die vanuit zijn stratosfeer-ballon het wereldgebeuren een uur lang overziet, geen geheelonthouder Is, want hU zou er zich wel eens lichtelijk aan kunnen ergeren dat het menschdom in het verloop van slechts zestig minuten 1.500 000 liter wUn drinkt en ruim 500.000 liter bier. En is het niet om een hart-specialist tot wan hoop te brengen dat die zondvloed van wUn en van bier wordt aangevuld door 50.000.000 kopjes koffie? Om de Industrie aan den gang te houden en om daar waar de zon dit niet doet, warmte te brengen, moeten er elk uur 122.000.000 kilo steenkool in vlammen opgaan. Intusschen moeten wjj de calorieën van zooveel steenkool ook weer niet overschatten, want al verstook ten wu nu ten eeuwigen dage, dag en nacht, 122.000 ton per uur, dan was dit toch nog niet voldoende om den golfstroom aan onze Euro- peesche kusten op temperatuur te houden. Niet minder dan 35.000 pelsdieren sterven er per uur om de vrouwen aan bontmantels te helpen. Omtrent de mannen die ze betalen moeten, zegt onze statistiek geen woord. Voorts komen er 7000 fonkelnieuwe automobielen uit de fabriek die slechts 17 menschen overzijden. Liefde, zaken en familierelaties doen per uur 1.114.600.000 brieven en kaarten clrculeeren waarvoor 62 500 000 gulden aan postzegels wordt betaald. De rotatiepersen wentelen en werpen 1.600.000 kranten en tijdschriften uit Een treurig record slaat Duitschland. Elk uur verschonen er vier nieuwe boeken. En moeder aarde draait en draait Per uur legt zU 1776 kilometers af, beleeft zü een aard beving en vier onweders. Dit alles zou de man die vanuit den kogel van een stratosfeer-ballon het wereldgebeuren een uur lang overzag, kunnen waarnemen en desniettemin zou men moeten zeggen dat zün blik een zeer oppervlakkige was. Want er ge beurt op onze wereld nog zoo oneindig veel meer dat onzichtbaar is en in elk geval niet in statistieken kan worden vastgelegd. Want wie telt een uur lang alle gebeden en alle vloeken, alle daden van heldhaftig? liefde en van satanlschen haat, de vreugden der zoekers die gevonden hebben, de tranen der kruisigden? is niets zoo moeilijk als een statistiek te Mussolini is begonnen Ben campagne op te zetten Tegen ieder, die nog rondloopt Als verstokte vrijgezel. En hl) vangt ze, die ontglipten Aan de uitgespreide netten, Want hy noemt hen, als ontduikers, Bij den Staat niet meer in tel. Vrijgezellen is verboden Een positie te bekleeden In de hooge regionen Der fascistische partij. En zij kunnen ook de Kamer Niet als Kamerlid betreden. Want zij zijn geen nutte In de nieuwe maatschappij Want de vrouw.... zij is het wezen, Dat den man de oogen opent, Die hem bijbrengt wat zijn plicht is En hem leert wat zorgen zijn. Want een kijkje op het leven Krijg Ie niet als éénling loopend; Met z’n tweeën gaat dit. beter, Ook nog buiten maneschijn. Wie den Staat wil meeregeeren En zijn orders uit wil deelen. Moet toch allereerst vertrouwd zijn Met de orders van beleid? Hij, die zelf is onderworpen, Kan ook anderen bevelen, En eerst hij, die heeft gestreden Kent den politieken strijd.' MARTIN BERDEN wat willen kranten en tijdschriften al niet ons weten. Waar gaat u van den zomer i toe? Wat Is uw voornaamste bezigheid? Hoe stelt u zich uw stervensuur voor? Maar u dergelUke vragen worden voorgelegd, u eerst min of meer beroemd wezen. Gewone stervelingen warden uitgevraagd op deze ma nier: Hoe veel kinderen heeft u? Hoe geld geeft u per dag uit? Hoe kwam u aan uw vrouw? Op deze laatste vraag antwoordden bü onlangs gehouden „enquête" vUf-duizend ge trouwde inwoners van Weenen uit alle rangen en standen. NatuurlUk is dit niet voldoende om een definitief oordeel te vellen, maar het valt toch niet te ontkennen dat vUf-duizend antwoorden een aardig inzicht geven in het .Jlefde-leven” der Oostenrljksche hoofdstad waarvan wjj, na zoo veel operette-films, alles meenden af te weten. Welnu, niet minder dan 28 procent der ondervraagde getrouwde Weeners zeiden, hun deelgenooten in vreugde en in smart reeds als kind gekend en bemind te hebben. Verreweg de meesten kenden elkaar reeds in hun school jaren. Voorts hadden 14.6 procent elkaar thuis leeren kennen, in het ouderlUk huis, bU familie en bU gemeenschappelijke kennissen. Samenwerking op kantoren, in winkels en fa brieken was .voor 12.8 procent der ondervraag den oorzaak der eerste kennismaking ge weest. Allerlei vereeniglngen, schaak-, sport en ontspannlngs-clubs hadden 10.3 procent der huwelUken in kwestie veroorzaakt. VacanUe- reisjes werden in 8.9, concertzaal en schouw burg in 8.1 procent der ingekomen antwoor den genoemd op de vraag: Hoe kwam u aan uw vrouw? Opmerkelijk is het dat de „meer en meer gebruikelijke weg" van een huwelUksadver- tentie in de onderhavige 5000 gevallen prac tise!) geen rol heeft gespeeld. VrUgezellencafé’s, weduwenclubs en andere hoogst moderne ge legenheden tot kennismaking hadden niet veel meer succes dan de huwelUksadvertenties. En slechts 2.5 procent van 5000 getrouwde Wee ners leerden hun vrouw kennen zooals men ons dat In de bioscoop laat zien: een geleende parapluie bij een plotselinge regenbui, een ver loren handschoen, een gevallen zakdoek enz. De liefde op bet eerste gezicht, een knipoogje op straat en het aanknoopen van een gesprek, men zou zoo verwachten dat de Weeners niet anders wisten en toch blijken ze er maar heel zelden toe over te gaan: 0.6 procent zegt de uitkomst der genoemde „enquête”. En de menschen althans de Weeners schijnen beter te zUn dan men in het alge meen denkt. En vooral veel burgerlijker! De mannen die trouwen, zijn conservatiever, ernstiger, degelUker dan men wel gelooven zou en.... dan zü gaarne toe zouden geven. Een huwelUk wordt nog altUd plet zoo lichtzinnig gesloten en als een onschuldige grap opgevat als hier en daar wel eens, overigens met de beste bedoelingen, beweerd wordt. En waar er zoo veel kwaad wordt verteld van onze arme wereld, kan bet goed zijn er ook nog eens op te wijzen dat ze nog niet heele maal bedorven is. Blackhead-vuurtoren is gelegen de lersche kust, als een ver uitgeschoven post, want hU eenzaam te midden der ongeveer kleine minstens gehalte aan cof- -j—v e Blackhead-vuurtoren is gelegen aan de lersche kust, als een ver voor- uitgeschoven post, want hü bevindt zich, eenzaam te midden der Atlantische baren, op ongeveer een zeemUl afstand van de kleine vlsschershaven van het dorpje Swells. De uiterst gevaarlijke, rotsige kust maakt het bestaan van den vuurtoren noodzakeiuk en reeds vele schepen zUn gered door den zoekenden lichtstraal, dien de Black head-vuurtoren des nachts onophoudelijk over de zee en het land laat strUken. Op dezen onaangenamen post sleet de oude Rockney zün leven, in het bedienen van de vuren bUgestaan door een jongeman. Bill ge naamd. En reeds zóólang vervulde hü die be langrijke functie, dat de menschen uit Swells de namen Blackhead en Rockney gewoon door elkaar haalden. Als zü spraken van Rockney konden zU evengoed den vuurtoren bedoelen, en omgekeerd. Op een zomerschen Zondagmorgen maakte de oude Rockney zijn zeilboot gereed en voer naar het dorp. Een tamelijk belangrijke gebeur tenis, want het kwam niet vaak voor dat de vuurtorenwachter zjjn medemenschen opzocht. Het leven in den eenzamen toren beviel hem goed genoeg, zoodat Bill de eenige was die re gelmatig naar het dorp kwam. Misschien was X het verlangen om zün kleinkinderen eens te zien, dat Rockey naar land dreef. HU meerde het bootje in de haven, trok zUn das recht en stevende op het huis van zijn zoon af. Er lag een vredige Zondagsstemming over het dorp. Rockney' merkte het met voldoening. De stfkatjes waren helder en de weinige- men schen die hU tegenkwam, groetten hem be daard, ernstig bUna. Met een enkelen kennis maakte hü een praatje, maar lang hield hü zich niet op. Vandaag wilde hü Zondag vieren zooals alle menschen in het dorp deden. In het huis van zUn zoon Alf. die een winkel in scheepsvictualiën dreef, kwamen de kinderen hem al tegemoetgeloopen. „Grootvader!" riepen ze, „Daar is grootvader, moeder!" Verheugd kwam zün schoondochter Anne hem begroeten. HU moest een stoel nemen en koffie drinken, maar de afwezigheid van Alf hinderde hem. „Waar is Alf toch?” informeerde hü- „Wat voert hü uit?” „Dat is een verrassing, vader.” legde Anne uit. ,Na de Hoogmis zult U hem wel zien.” En met die verklaring moest Rockney genoegen ne men, maar het feit bleef hem hinderen. Wat drommel, die Alf moest toch bedenken dat hü huisvader was en niet al op Zondagmorgen de deur uit gaan. Met Anne en de kinderen woonde hü de Hoogmis bU- waarna zün schoondochter hem meetroonde naar de haven, waar al een menigte menschen was büeengekomen. Rockney begreep cr niets van, doch hü had geduld. Men scheen op iets te wachten, maar wat het was, dat wist hü niet. Lang duurde het evenwel niet voordat de menschenmenlgte in beweging kwam. Er ging iets gebeuren. Men drong naar voren. Er werd geroepen, gejuicht. Nu werd de oude Rockney toch werkelük nieuwsgierig. Hü schoof tusschen de rUen menschen door en ontwaarde een aan tal Jongemannen in korte broekjes, die allen een nummer droegen en die zich op een zon derlinge manier voortbewogen. Het wedstrijd, waarvan hü het einde Zün verontwaardiging was echter groot toen hü zün zoon Alf onder de deelnemers herkende. Hü hoorde zün naam roepen, hü zag Alf zich inspannen. Even later stond Alf, bezweet, vuil, maar glimlachend, voor hem. „Gewonnen, vader.” zei hü vroolük. „De eer ste over zes kilometer snelwandelen. Wat zegt u er van?" Rockney zei voorloopig niets, maar toen zü thuis gekomen waren, trok hü van leer. 's Avonds, tusschen zonsondergang en het op komen van de maan, baande ik mü met moeite een weg tusschen de varens van het struikge was, dat als een bosje haar op het voorhoofd van de groote, witte steengroeve stond. Het was, door de boomen rondom, al heelemaal don ker. Ik ging om wat struiken heen en floot zachtjes de afgesproken drie maten van .JJlli- bulero". Toen kroop ik het struikgewas in. zachtjes verder. De varens onder mü ritselden, bleven ritselen. En ik hield stiL Boven den horizon, voor mü. lag een smalle. bUna kleurlooze lichtstreep. Daartegen tee- kenden zich de dennen af als dunne staatjes. Plotseling een ritselend geluld: een houtduif vloog op; net vleugelkleppen weerkaatste tegen de boomen. MUn pols en mün hart klopten hef tig van vreugde. Het was eigenlük niet meer dan verstoppertje spelen en toch leek het mü. of ik nu eigenlük begon te leven. Toen werd al les weer stil; ik begon bang te worden, dat ik te laat was gekomen. Ginds ver, ergens in de vlakte, hoorde ik een hond onophoudelük bial- fen. Ik kroop een paar passen verder en floot. Het gevoel van avontuurlijkheid begon te ver dwijnen. Er was heelemaal niets niets dan de mysterieuze gloed van het licht in de boom kruinen. Ik kroop weer een eind vooruit in de richting van den weg. Toch meende ik iets te zien, dat zwart afstekend tegen den glans van het weg stervende licht, leek op den hoed van een man, een eind verder tusschen de weelderig groeiende varens. Ik fluisterde luid: „Carlos! Carlos!” Even hoorde ik een schor gefluister. Toen plotseling een barsch geluld. Een straal hevig geel licht scheen van den grond op in mün ver schrikt gezicht. Een man sprong op me toe. Ik voelde iets kouds en knokigs aan mün hals. Het licht bleef in mün oogen schünen. Toen draaide het zich naar boven en bescheen een roode uniform met vergulde knoopen. Men was bezig mü te arresteeren.In naam des ko- nings....’’ Dat was een zeer onverwachte wen ding. Een hand greep mün strot. .Bas op, dat Je geen kik geeft, Castro”, fluis terde iemand mü in m'n oor. Plotseling werd het lantaarnlicht gedoofd. Ik hoorde gefluister. Ik neem den an- denk oiiiaiiiiiiimiiiiiii „Stel je voor!” zei ROoksby, ,Jk in aanra king met de politie en.... het irriteert me zoo. dat achterbakse!) gedoe! En dan dat smerig zaakje met die vrUhandelaars en als het don ker is, dat fluiten bü de steengroeve. Vandaag zullen we dat genoegen hebben.... in aanra king met de politieEn dan op trouwen staan!” Vragend keek ik naar hem, in de scheme ring; achter zün hoog opgezetten jaskraag ging *Ün gezicht büna heelemaal schuil en zün hoed overschaduwde zün oogen. Het geheele geval leek mü büna ongeloofelük. Hier was een avon tuur te beleven en het ergerde mü, dat Rooksby Dr Erich Hemdlhofer van het Agronomisch Instituut in Campinas (Brazilië) heeft zich in de laatste Jaren bezig gehouden met speciale onderzoekingen van het merkwaardig verschüh- sel, dat het coffeinegehalte in een koffiesoort niet altüd hetzelfde is. Het gebeurt zeer vaak, dat een koffiesoort 1.6 coffeine bevat, terwül dan het coffeinegehalte van dezelfde koftie- soort uit dezelfde streek van een naburige plan tage slecht 1.2 is. Dr. Hemdlhofer kwam tot de ontdekking, dat de groene koffleboonen direct na den pluk veel minder coffeine bevatten dan na het bereiden en het kunstmatig drogen, zoodat de behande ling van de ruwe boonen, voordat zü in den handel gekocht worden, van grooten invloed is op het coffeinegehalte. Het gevolg van deze belangrijke ontdekking Is. dat men nu In Brazilië op zoek is naar een nieuwe methode van drogen der koffleboonen. waarbü het coffeinegehalte zoo laag mogelük blüft. Dit onderzoek is van groot belang, omdat de prikkelende werking der coffeine op hart en zenuwen ongewenscht wordt geacht. Speciaal voor kinderen en personen met een gevoelig organisme. In de Nederlandsche Warenwet. Koffie- en Theebesluit van 13.1."25 is bepaald, dat coffeïne- vrije. dus onschadelüke koffie, niet meer dan O.f coffeine mag bevatten. Aan de gegaran deerd coffeïnevrüe koffie moet dus 96 van het normale feïne zün onttrokken. Ook betreffende het extractgehalte bevat het Koffie- en Theebesluit speciale bepalingen. Dit is in zooverre van belang, dat door speciale be- werkingsmethodes wel eens het tagendeel van het beoogde doel bereikt wordt en het extract gehalte van deze koffleboonen dan onder de grens van 20 toomt te staan. Bü het bewer ken der boonen zün de practische ondervinding in het bedrijf en de doelmatigheid ’er toege paste procédé’s van groote beteekenis De eerste gegarandeerd coffeïnevrüe koffie, onder het merk Hag sinds 25 Jaar bekend, staat vol gens analyses van het Laboratorium van Led- den Hulsebosch. wat aromarijke extractstoffen betreft, ver boven de door de wet bepaalde grens. die hem in het dorp voorloopig terugzag. HU sloot zich op in de eenzaamheid, waar hü zich ge heel wüdde aan het werk, dat de 1 IJ I op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f OCH bü verlies van een hand f 1 oü verlies van een f C/l bü een breuk van Z Z/> bh verlies van ’n A.ll^ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlcgen ÜUUU." verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen 1 doodelüken afloop J een voet of een oog f duim of wijsvinger f «J</»~been oI^srrolTV.” anderen vinger A

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 9