De gunsteling van de Bernis
r
DIAMANT
IVOROL
I
nnn
oetMaal «tan efen
H
ONBEWAAKT
CASANOVA’S WERK
Vadertje meldt zich aan
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
peTtedurfandschje Jandfiasta
HET KAPERSNEST
I
I
NOOIT WAS ER
zuiverder en heerlijker
bak- en braadvet dan
Bak- en Braadvet
DONDERDAG 16 NOVEMBER
1
i
Verdwenen in midden-
Azië
Mgr. Marella naar Tokio
Vrouwen in het Turk-
sche leger
Feestdag in Venetië
Graaf Mazzaglia Cutelli
T
Alle aboflïlé S ongevallen
y>
JOSEPH CONRAD
Een herdenking te
Rome
Het „financieel genie**
Onderhoud metdr. Ambolt van de
Soen Hedin-expeditie
- op!
Hoe Lodewyh XV aan geld kwam
om een militaire school te
XEen goed
zaakje
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
LievE
A
waf/
stichten
i
lit me zeker wel toestaan naar de bank
mee
(United Press)
tes
avax
In
DERDE HOOFDSTUK
(Wordt vervolgd)
i
ROMAN VAN
De geest der eeuw is veranderd: alle dingen
heben rich grondig gewijzigd, dat een menach
haast niet meer gelooven kan aan de realiteit
van zün vroeger bestaan. Maar ik herinner me
nog, hoe ik op dat moment mün hart ontdekte
iets, dat ik in mijn borst voelde kloppen en
bonzen, zóó. dat ik er bijna ziek van werd. Ver
dere bijzonderheden ben ik vergeten.
45 ets p. pond - 22 J ets p. half pow4
zich 500 menschen, <Ue wilden zien, hoe hij te
rechtgesteld werd. Dit bleek echter een misver
stand bij de massa te zijn, want zijn bezoekers
deden hem niets, maar Heten hem rustig ver
der trekken. Te Chotan werd later voor den
Zweedschen onderzoeker zelfs een militaire pa
rade gehouden en de regeering aldaar hielp hem
met geld en andere benoodlgdheden. Toen de
autoriteiten hem verzochten een getuigenis te
willen geven voor de Engelsche regeering over
de goede behandeling, die h(j er had genoten,
zag dr, Ambolt kans een particuliere mededee-
ling In den brief te smokkelen, waardoor de
buitenwereld het eerste teeken van leven van
hem ontving. Pas op 18 Augustus van dit jaar
bereikte hij Leh In Klein-Tibet, waar hij voor
het eerst weer In het bereik van een telegraaf
kantoor was en zjjn eerste telegrammen kon
verzenden.
.Jack Rangsley!” snikte ik. .iaat ze me niet
ophangen. weet, dat ik geen spion ben. Laat
ze me niet ophangen. Jack!”
„Hou Je mond!" snauwde hij en begon een
Ingestudeerde redevoering te houden, waarin hij
de gendarmen verwenschte en dreigde, dat hij
ons aan onze vingernagels over den rand van
de steengroeve zou hangen, met onze beenen
vastgebonden. Bijval en protesten weerklon
ken; tenslotte werd men het eens. Rangsley liet
zich van zijn paard glijden.
„Blinddoeken! jongens!" riep hij, terwijl hij
me vastgreep en heftig rondsleurde.
„Verzet je niet!” fluisterde hij me in m*n oor.
Z'n zijige handschoen streek koel over mijn oog
leden. B(j mijn achterhoofd warden handen aan
een knoop. .JU hoeft niet bang te zUn", zei hij
nog eens. Het rumoer van stemmen hield plot
seling op. „Nu jongens, vooruit!"
Een stem, die me bekend voorkwam, zei luid
hun wachtwoord en toen, op zachteren toon:
„Wat is er aan de hand?” Een ander antwoord
de: „Rooksby? Sir Ralph!” Scherp viel de eer
ste stem In de rede: „Geen namen nu! Ik ver
lang absoluut niet naar de galg!”
De hand liet m'n arm ka; de stoet stond een
oogenblik stil. Ik hoorde gefluister.
Toen riep een stem, die ik nog niet had ge
hoord: .Kleed ze uit tot op het hemd! We moe
ten ze ultkleeden! Dat is het beste!"
Ik hoorde gebrom en een kreet: .Jullie ver
móórden ons toch niet?” Somber, met een neus
geluid antwoordde iemand: ,JDat doen we ze
ker!" Weer een ander ik geloof, dat bet
DOOS 20 CT.—TUBE 35 eN 60 CT.
Grant zich meteen gereed maakte voor een
haastig vertrek. HU snelde naar de bank om de
cheque te Innen, waarna het zUn bedoeling was
voor enkele maanden de grens over te wippen.
Op de bank werd hem echter meegedeeld dat
de cheque niet betaald kon worden, omdat er
geen rekeninghouder van dien naam bestond.
Getelefoneerd? Wel nee, de bank had niet met
hem getelefoneerd.
Zeer onbehaaglUk en tweehonderd pond lichter
ging Grant naar huis terug.
TegeHJkertUd had de heer Wood een samen
komst met een anderen heer en een jongedame,
met wie de 200 pond werden verdeeld.
„Heb je al andere advertenties gevonden,
Harry?” vroeg hU- „De zaken gaan goed. Een
beetje handigheid en een goed electromonteur
die de telefoonleidtng aftapt, een jongedame
om voor telefoonjuffrouw te spelen en een oud
chequeboekje: met dat alles gewapend zullen
we nog meer van die zwendelaars In hun eigen
gegraven kuilen laten vallen.”
Graaf Mazzaglia Cutelli, de bekende geluiden
imitator. die het grootste deel der geluiden voor
de filmindustrie in Hollywood verzorgt, vertoeft
op het oogenblik in ons land en zal Zaterdag
middag. te ongeveer 3.15 uur, eenlge proeven van
zijn kunnen voor de KRO -microfoon demon-
st ree ren, o» hoe het mogelUk is de meest ver
schillende dierengeluiden voort te brengen, zon
der een ander middel dam de menscheUjke stem.
I
Evenalg elk jaar. zal ook thans op den 21st en
November te Venetië het feest van de ..Madon
na della Salute" worden gevierd. Dit feest,
waarvoor jaarlijks deelnemers uit geheel Italië
naar de Dogestad trekken, vindt zün oorsprong
In een gelofte uit het jaar 1576, toen Venetië
door een fatale epidemie werd geteisterd. Het
herdenkingsfeest Is vooral daarom zoo fraai van
aspect, omdat voor deze gelegenheid steeds een
speciale brug over het Canal Grande wordt
geslagen, waarover de bedevaartgangers voor
een groot gedeelte In nationale of regionale
kleederdracht zich naar de vqtlefkerk be
geven. Des avonds worden de oevers van het
kanaal met gekleurde lampions verlicht.
Meneer Wood hapte naar adem en zün oogen
glansden begeertg.
Senonfoi (knalt)
Stabila
Geur en Kleur
'Artiva
ROME, 15 Nov. Mgr. Marella Is heden naar
Genua vertrokken, om met de „Conté dl 8a-
voja” naar Tokio te reizen, waar LU den post
zal Innemen van Apostolisch Delegaat. Op het
station waren aanwezig Z.Em. Kardinaal Fuma-
sinl-Blondi qn de Japansche ambassadeur, als
mede Japansche studenten van het college der
Propaganda Fide.
Mgr. Marella zal tijdens zUn reis eenlge dagen
in Washington verblUven.
„Hoeveel moet ik borgstellen." vroeg hU haas
tig.
Grant glimlachte.
bUna alle
ditie ten/1
en water was.
nieuwe karavaan samengesteld. De gouverneur
van Oost-Turkestan maakte het de expeditie
zeer moeilijk, door allerlei formaliteiten. Maan
denlang moest dr. Ambolt zonder verbinding
met de buitenwereld op vergunning wachten
om verder te mogen reizen. Inmiddels brak er
een revolutie uit, en zoowel de oude als de nieu
we heerschers gaven hem vergunning om ver-
d-r te trekken. De revolutionnairen brachten
hem een bezoek en voor zijn huis verzamelden
het voorafgaands:
John Kemp een Engelschman uit Kent,
ontmoet op Jamaica m de woning van
Don Ramon. Carloe Rlego. met wie hij
menig avontuur heeft beleefd. Kemp heeft
Rlego vroeger leeren kennen door den ver
loofde van zijn zuster Veronica. Ralph
Rooksby. BU een achtervolging door de
gendarmen vinden Carloe en zijn metgezel
een schuilplaats bi! Rooksbv. Bit een be
zoek aan Carlos werd Kemp gearresteerd).
„Ik had gedacht ongeveer tweehonderd pond
sterling,” zei hü. „maar als u meer geld wilt
storten heb ik er niets tegen.”
Meneer Wood rekende uit.
,Mag ik.... eh. vUfhonderd pond storten?”
LUDTER SANDY DAAR KOHT
IEMAND DE TRAP OP. /A ZOUDE
DEUR VOOR GEENMILLiOfN
willen open maken\mè
KAN DAT Z00 LAAT L/T DEN
AVOND ZIJN?
„Svenska Dagbladet” publiceert een inter
view met dr. Ambolt van de Sven Hedln-expe-
dltie. De bekende onderzoeker was maanden
lang in Mldden-Azlë verdwenen, zonder eenig
teeken van leven ergens achter te laten, zoo-
dat men het ergste vreesde, en dr. Sven Hedln
reeds een hulp-expeditie In gereedheid bracht.
Dr. Ambolt deelde in een interview os. mede,
dat hU zich reeds in Mei 1933 aan de grens
tusschen Tibet en Turkestan van zün vrien
den scheidde. Het was zün bedoeling over de
Tibetaansche hoogvlakte en voorbU het be
roemde meer Lop Mor naar Peking te komen.
Onderweg was hü meermalen aan leven^evaar
blootgesteld. Een wolkbreuk herschiep het dal.
waardoor de karavaan, die dr. Ambolt had uit
gerust, trok, in een groot meer. Tengevolge van
de groote koude de thermometer daalde tot
40 graden onder nul en de ü>e lucht op de
op 6000 Meter hoogte gelegen hoogvlakte, stier
ven de meeste dieren der expeditie, die bü het
vertrek uit negentig ezels, veertig paarden en 3
muilezels had bestaan. Bovendien liepen eenlge
inboorlingen weg, omdat zü geloofden dat de
expeditie verloren was. Dr. Ambolt bleef ech
ter regelmatig zün wetenschappelüke waarne
mingen doen. Toen tenslotte het eene dier na
het andere stierf, moest hü elndelük zün oor
spronkelijk plan opgeven en zich In Noorde-
lüke richting naar Turkestan in veiligheid zien
te brengen. Het grootste gedeelte van zün ba
gage, alle aanteekenlngen van zün vüfjarige
onderzoekingsreizen door Azië, en zün Instru
menten. moest hU in den steek laten. Later
kon alles echter door een hulp-expedltle wor
den gevonden en in veiligheid gebracht. Toen
dieren dood waren, kwam de expe-
ilotte in streken, waar* weer grasland
Te Dalai Kurghan werd een
WAT CtETEE KENT DAT
1 SANDY? SANDY MAAKTE
IW6 nOÜ/T ZOO'N DRl/KlF
HET MOET EEN &EKEN0E
VAN HEM ZUN.
\^^MAAK WIE'
Rangsley was riep: „Vooruit! nu hierheen!”
Na een verward gedrang werd het stiller om
ons. We schenen een hobbelig pad af te dalen.
Rangsley had gecommandeerd: „We hebben hier
genoeg menschen! De rest moet nu weg!” en
de hoefslag van zware paarden verwüderde zich
van ons. Elndelük hielden we halt 'en Rangsley,
die vlak bü mü stond, beval met scherpe stem:
.Jullie, gendarmen en JU, John Kemp
we zullen jullie hier op den rand van de eeu
wigheid leggen, boven de oude steengroeve. Als
je loslaat, val je honderd voet loodrecht naar
beneden. We zullen jullie de beenen vastbinden
en je aan Je vingers ophangen. Als je lang ge
noeg hangt, bidt dan maar goed! Maak wat
voort. Jongens!"
Een van de gendarmes begon te jammeren:
.Daar zul je voor hangen.... voor hangen!”
Wat mü betreft, het was of ik droomde.
.Jack!” zei Ik. ,.je zult toch niet,...”
„Och, dat komt in orde", fluisterde de stem.
„Hou nu stil! Het komt in orde!" Toen keerde
de stem zich van mün oor en riep: „Nu, zün jul
lie ermee klaar? Als ik drie zeg
„Kom mee!” zei Rangsley en trok me niet bü-
zonder hardhandig op den weg. die vüf treden
lager lag. „'t Is maar een grap!” snauwde hü-
.Jen grappige les voor die twee klabakken!..
Hoor ze eens janken! Als ae loslaten vallen ze
tien voet diep!"
We gingen een paar passen den weg af; dul-
delük hoorde ik de stemmen dek, gendarmen,
die om hulp jammerden.
Jk.... ae vermoorden de Menten toch niet?”
een kleinen borg moeten stellen, aooals u reeds
in de annonce heeft gelezen. Die borgstortlng
heeft een tweeledig doel. Ten eerste dient ze tot
zekerheid voor mü; maar in de tweede plaats
beteekent ze een goede kapltaalsbelegglng voor
u. Er wordt u namelük een rente uitgekeerd van
negen procent."
KLOP',
De gendarmen begonnen te overleggen, wat
«U moesten doen. Thoms wou vluchten over het
veld. Maar Llllywhlte was niet gebouwd voor
een snelle vlucht. Bovendien kende hü de streek
niet en beschouwde de vrühandelaars als boe
mannen.
„Zü zullen wel van ons afblüven”. bromde Lit-
lywhlte. „We hebben een bevel.... in naam des
konings....” Hü Het het licht van zün lantaarn
doelloos in de richting van den heuvel vallen.
,Jn elk geval.” begon hü weer, dezen vogel
hebben we geknipt. Al is hü geen Spanjaard,
hü weet er toch alles van. Ik heb hem gehoord.
Hü kan wel Kemp heeten, maar daarginds
imon Grant was ‘n vernuftig man. die aller-
let middelen wist te verzinnen om aan den
kost te komen. Zün opvatting van eerlükheid
was rekbaar als elastiek, zoodat hü niet spoedig
gekweld werd door wroeging. Maar hü wist
heel goed dat de meeste van zün handelingen
van dien aard waren dat een kale cel voor vele
maanden zün lot zou zün. indien de politie op
de een of andere manier er achter kwam. Ach
ter zün vriendelüke oogjes school dan ook een
scherpzinnig .brein, dat de kans op mislukken
van zün „zaken" zoo gering mogelük trachtte
te maken.
Het was ongeveer vier uur 's middags dat
Simon Grant op zün kantoor was gezeten, ter
wül vóór hem op het schrijfbureau een menigte
kranten in schilderachtige wanorde dooreenlagen.
Van al die kranten lag een advertentiepagina
naar boven gekeerd en het was geen toeval dat
één bepaalde advertentie in elke krant büzonder
goed opviel. Onveranderd luidde deze adver
tentie als volgt: „LevenspositieBelangrüke fir
ma zoekt geroutineerd boekhouder om de ge-
heele boekhouding op zich te nemen. Flink
salaris. Kleine borgstelling gewenscht. waarvoor
rente wordt uitgekeerd.”
Toen Simon Grant deze advertentie In de
bladen plaatste vertrouwde hü op zün ervaring
die hem zei, dat op een dergelüke aankondiging
steeds een massa gegadigden kwamen opdagen.
Vooral nu, de tüden zoo slecht waren kon hü
rekenen op veel liefhebbers voor de betrekking,
zoodat niemand het zelfs ongewoon zou vinden
om een kleine borgstelling te stellen. Voor een
levenspositie hadden de menschen tegenwoordig
veel over.
Hü behoefde niet lang te wachten tot er een
klein verlegen mannetje verscheen dat luisterde
naar den naam Aloyis Wood. Het ventje zag er
schichtig en wantrouwend uit en maakte den
indruk bang en onbeteekenend te zün. Grant
merkte het met voldoening op.
Hü bood zün bezoeker een stoel en een sigaar
aan. Waarna hü meteen de kern van de zaak
blootlegde. „Wel, meneer Wood," begon hü. „u
hebt geschreven op mün advertentie en u wilt
graag de betrekking hebben die bü mü vacant
is. Laat ik u vooraf meedeelen dat u niet de
eenlge bent. Ik heb ongeveer vüftlg andere
brieven gekregen van gegadigden. Iets wat heel
gemakkelük te begrüpen is. want een levens
positie is In dezen woellgen en onzekeren tüd
heel wat waard.”
Aloyis Wood knikte Overig en deed alle moeite
om züif sigaar brandende te houden.
„Vertelt u eerst eens." vervolgde Grant, „waar
u gewerkt hebt, welke diploma's u heeft en wat
voor getuigschriften. U moet goed begrüoen de
betrekking waarom het hier gaat is een zeer
verantwoordelüke. waarvoor ik een kundig, be
kwaam man moet hebben.”
Het kleine mannetje begon zenuwachtig in al
zün zakken te zoeken en haalde tenslotte een
bundeltje papieren te voorschün, die hü aan
den heer Grant overhandigde.
„Dit zün de getuigschriften en de diploma's,"
zei hü- „Ik heb het laatst gewerkt bü de N.V.
Storm en Co., maar die ging failliet, zoodat ik
op straat kwam te staan. Op mün leeftüd be
teekent dat een zwaren slag, meneer. Ik had een
vrouw en kinderen om voor te zorgen en het
geld ligt ook niet op straat. Maar u kunt uit
de getuigschriften zien dat ik voor mün werk
berekend ben.”
De heer Grant las de papieren door, knikte
bevredigend en ging toen over tot het volgende
deel van de zaak.
„Ik geloof," zei hü. „dat ik in u den geschlk-
ten man heb gevonden. Gelukkig, want dat be
spaart me de moeite om al die andere candl-
daten te woord te staan. U moet weten dat
mün firma veel handel drüft met het buiten
land en dat er veel geld door uw handen zal
gaan. Wü hebben In onze zaken al enkele jaren
van voorspoed achter den rug en het ziet er
niet naar uit dat de crisis daaraan een eind zal
maken.”
Hü toonde enkele balansen, die meneer Wood
bestudeerde en daarna met een bewonderenden
blik teruggaf.
„Dat mag er wezen, nietwaar?" straalde Grant
van voldoening. Inderdaad de balansen mochten
er wezen, maar het had Grant veel tüd gekost
om ze goed in elkaar te zetten!
..Als goed zakenman neem ik echter geen
risico. Als u de betrekking aanvaardt zult u
Zoolang wij óverwegen hebben,
Waarbij het woordje onbewaakt,
Is ‘t noodig vóór ze te passeeren,
Dat men een overwègtng maakt.
Met onbewaakte overwegen
Kan men nog niet goed overweg.
Want daag’UJks lees je de berichten
Van onvoorzichtigheid en pech.
Berst uitzien schijnt hier niet te
wegen.
Men overweegt.... maar dan te laat.
Je loopt een trein niet van de sokken.
Maar krijgt het zelve èèr te kwaad!
Ben mensch moet voor zich zelven
waken.
Wanneer een ander het niet doet
Juist waakzaamheid en op je hoede
Ontwikkelt steeds den meesten spoed!
Bij onbewaakte overwegen.
Die gij passeert, denk: nu waak ik!
Want hier juist loeren de gevolgen
Van 't onbewaakte..... oogenblik!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
-inniiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHitiniiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiini^
.Keen, neen!” antwoordde hü. „Dat kunnen
we niet doen! Konden we t maar! Maar ze zou
den ons het vuur te na aan de schenen leggen!”
We begonnen den heuvel af te dalen. Uit de
groeve klonk een schreeuw: .Kelp! Help!
Gods naam! Ik kan!...." Daarna een doffe
kreet en een plof. Toen dezelfde geluiden nog
eens.
„Dat la 'n goede les!” zei Rangsley grimmig.
.Kom mee! ze zün maar tien voet gevallen. Ze
hingen niet boven de groeve, t Ia in orde; dat
verzeker ik je!”
Zoo uitte zich de wreede humor der smokke
laars. Ieder, die hun onwelkom was. en die *e
niet zonder al te bedenkelüke gevolgen konden
vermoorden, plachten ae over den rand van een
ondlepen kuil te hangen, onder de verzekering
dat hü boven een of anderen afgrond hing. De
ongelukkige slachtoffers doorstonden dan allo
doodsangsten, tot ze loslieten; en meestal kwa
men ae nooit meer in onze streek terug.
praatte hü toch Spaanschwe hebben In elk
geval iets voor onze moeite. Hü zal gehangen
worden, dAAr wil ik....”
Ver boven ons klonk een.roep, daarna een
verward gedruisch van stemmen. De maan ging
op; de wolken hadden plots een zilveren glans.
I Een ruiter reed behoedzaam op ons toe. Hü had
een lange cape om, met een kraag, die tot de
ooren stond.
„Wat is er?" riep hü, toen hü ons tot op efen
meter of tien was genaderd.
De gendarmen gaven geen antwoord. De haan
van een pistool klikte.
„In naam des konings!" riep Lilly white.
.Kom van dien knol af en help ons! We hebben
een gevangene.”
Sarcastisch floot de ruiter tusschen zün tan
den door. Toen begon hü te roepen zün stem
weerklonk langs den heuvel „Hallo! Hallo!”
Een echo klonk terug: „Hallo! Halla-o-o!" Toen
het geluid van meer stemmen. Het paard
stond stil, met gebogen kop; de ruiter draaide
zich in het zadel om. „Gendarmen!” riep hü-
.Politie! Kom eens gauw, jongens! Schiet op!
Die zullen wü eens hebbenPolitiePo
litie!....”
Wü hoorden het draven van zware paarden
naderen.
,D»ar zitten we!” gromde Llllywhlte. „Dat
verd.... Kent!"
Thoms hield mü nog altüd stevig bü den
kraag. Een troep ruiters naderde als een on
heilspellende wolk.
J)oe die lantaarn weg!” beval de ruiter. Je en de rustige boomkruinen daarboven.
zlln tnaevolire de verzekerlngsvoorwaanlen tegen f Of) Elf) bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f O Cf) bü verlies van een hand f 1 OC oü verlies van een f Cfï bü een breuk van f Aft bü verlies van
verzekerd voor een der volgenne ultkeerlrgen «Jverlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f f OU,' doodelljken afloop J een voet of oen oog f 1 óu.’lulm of wüevinger f been of arm TlZ." andoren vinger
ROME, 15 Nov. Het 75-jarig bestaan van het
Latünsch-Amerlkaansch prieater-college, dat op
21 November wordt herdacht, zal met verschil
lende plechtigheden worden gevierd. Op het
program staat o.a. een diner, waartoe alle Zuld-
Amerikaansche diplomaten zün uitgenoodlgd.
De H. Vader heeft door Kardinaal Pacelll zün
gelukwenschen doen toekomen
(United Press)
oen Casanova uit de gevangenis van
Venetië ontsnapte en in Januari 1757 zün
toevlucht zocht te Parijs, was hü twee-
en-dertig Jaar oud. had hü geen cent op zak
en beschikte hü zelfs niet over kleeren, waarin
hü zich vertoonen kon. Maar hü bezat durf en
wist zün kansen uit te buiten.
Te Parüs is er maar een op wien hü rekenen
kan en die in staat is om hem vooruit te hel
pen: de Minister van Buitenlandsche Zaken
De Bemis, dien hü te Venetië heeft gekend als
Gezant van den Franschen koning. Hü gaat
dadelük naar palais Bourbon, wordt hartelük
ontvangen en de Minister beloofde hem alles
wat hü wlL Casanova moet zün dramatische
ontvluchting te boek stellen en krügt honderd
Jouis".
Een week later is zün garderobe weer In orde
en heeft hü een uitvoerig verhaal, dat meer
boeiend dan waar is, van zün ontsnapping uit
de gevangenis vt«i Venetië klaar. De Bernis
laat het manuscript circuleeren in de hoogste
kringen, geeft fantastiChe verhalen ten beste
over zün beschermeling, en drie weken later
reeds is Casanova de gast van den Hertog de
Choiseul. die hem aan Mad. de Pompadour
voorstelt en aan De Boulogne, den „surinten-
dant des finances”, die hem op zün beurt toe
vertrouwt aan zün eersten intendant, Paris-
Duverney. een der handigste en vindlngrükste
oeconomen van zün tüd.
Geld is de spil waarom in die dagen heel de
wereld draait, en Dé Bemis weet den vluchte
ling van Venetië dan ook niet beter aan te be
velen dan door hem een financieel genie te
noemen. Casanova Is misschien een genie, maar
van geld weet hü toch heusdh niet meer af dan
dat het prettig is. het met handen vol weg
te smüten en dat hü zich soms in de gékste
bochten wringen moet om er aan te komen.
Geboren uit reizende tooneelspelers. houdt hü
echter van het onzekere en beschikt hü over
een groot aanpassingsvermogen. Schotschrüver,
bedrieger, spion, toovenaar, banneling, kent hü
de kracht züner welsprekendheid en weet hü
dat de grootste specialisten bet makkelükst te
vangen zün. En wanneer Parls-Duvemey de
grootste financiers büeenroept voor een bespre
king van den berooiden financieelen toestand
des konings, dan aarzelt Casanova geen oogen
blik en verschünt ter vergadering.
Lodewük XV is besloten tot den bouw van
een militaire school die onderdak zal bieden aan
vUfhonderd spruiten van verarmde adellüke
families. De architect Gabriel heeft opdracht
gekregen om iets moois te maken; de school
moet de Invalides van Lodewük XIV. waar
achter zü verrüzen zal, in schoonheid over
treffen. Maar architectonische schoonheid is
duur. En juist het geld ontbreekt. De bouw die
in 1751 begonnen werd, is gestaakt wegens
geldgebrek. Voorloopig heeft men honderd jon
ge edelen In de school kunnen onderbrengen,
maar hun opleiding is zoo kostbaar, dat men ze
weg zal moeten zenden, wanneer er geen mid
delen gevonden worden. Het is hierover dat
de deskundigen spreken In wier midden Casa
nova zich plotseling bevindt.
Hü zegt niets, kan niets zeggen en heeft ook
niets te zeggen. Maar de anderen zien zün
zwügen voor de hoogste wüsheld aan Wan
neer het vruchtelooze debat een oogenblik ge
staakt wordt, zegt Duvemey
..Meneer Casanova, ik weet dat u een plan
heeft. En Ik meen te weten wat voor een plan
het is
En hü duwt hem een manuscript onder den
neus met den titel: „Loterle de 90 billets dont
les lots aeront tiréts au sort.”
Casanova herademt. Van loterüen weet hü
alles af. Die kent hü uit Italië, uit Venetië.
Hü praat en praat, keurt het plan dat door
Duverney is getoond en dat afkomstig is van
een zekeren Calsabigi, af, omdat het slechts
twintig millloen .Jlvres" aan prüzen voorziet,
terwül hü meent dat honderd millloen veel meer
aantrekkingskracht op het publiek zou uitoefe
nen; hü praat en praat, vennüdt angstvallig
den naam Calsabigi en spreekt slechts van
jnün” plan; en tenslotte neemt de commissie
De mogélükheicf is gerezen dat vrouwen In
het Turksche leger zullen worden opgenomen,
als gevolg van een opmerking van den president
der republiek Mustapha Kemal, bü een bezoek
aan de vrouwelüke studenten van de Univei ti
telt te Istanboel.
„Ge wenscht eens afgevaardigde te worden,"
zelde hü aan een der vrouwelüke studenten.
„Waarom neemt ge dan geen dienst in het
leger?”
Deze opmerking heeft in het land opzien
gebaard en men meent, dat de president voor
nemens is. naar Russisch voorbeeld, een vrou
wen-regiment op te richten.
Militaire autoriteiten hebben als hun meening
te kennen gegeven, dat vrouwen, zooal niet
bü het elgenlüke leger, dan toch wel bü de
hulptroepen kunnen worden toegelaten.
5 cent
6 cent
6 cent
.8 cent
Détgade 9 cent
Koerier 10 cent
K Elegant .10 cent,
t Specials 12 cent
g Standaard 12 cent
f Cr is moor één
EXiElef/
Standaardkwalifeil voor Nederland
ziet toch, dat je m'n paard schichtig maakt!
Nu Jongens, komen Jullie er maar eens bü!”
In een onregelmatlgen halven cirkel kwamen
de paarden om ons; plomp als zakken koren, lie
ten de ruiters zich er af vallen. Iemand greep
de lantaarn en liet het licht op ons schünen. Ik
hoorde allerlei stemmen, verward door elkaar.
Mün naam werd ook genoemd.
.Ja. ik ben John Kemp.... John Kemp!"
riep ik.
„Wat moet u hier bü de gendarmen?” vroeg
een stem.
Het rumoer hield niet op veertig of vüftlg
stemmen hoorde ik wel. De gendarmen werden
vastgegrepen. Ik ook. Ik kon me onmogelük ver.
staanbaar maken; een vuist sloeg op mün wang.
„Hang ze op!” schreeuwde er een, ,se hebben
mün neef ook gehangen. Alle drie moeten aan
de galg! Dfe moeder van Kemp is niet te ver
trouwen. Hü is een verklikker. Hang ze maar
op!”
Ik werd op mün knieën gesleurd en toen voor
uit geduwd. Daarna lieten ze me liggen en gin
gen op Llllywhlte af. Ik stootte tegen een groot
rustig boerenpaard.
De verwarring duurde voort; een gebiedende
stem riep:
.Kou je stil, idioten! Hou je mond.(..!“
Een ander schreeuwde: „Luister naar Jack
Rangsley! Luister naar hem!” Toen was het
stil. Een der mannen stak bü de lantaarn een
toorts aan. Een flakkerend licht bescheen het
gewoel van gezichten, lichamen, paardekoppen.
vroeg hü- „V begrüpt tegen negen procent be
teekent dat.
„In orde,” besliste de heer Grant, waarop
Wood 'n cheque-
boekje te voor-
ichün haalde en
;en cheque Invul
de. „Het is pre-
;les alles wat ik
heb kunnen bü-
eensparenzei
hü. „maar de bank geeft maar drie procent.”
„U xult me zeker wel toestaan naar de tank
te Intermeeren?” vroeg Grant, terwül hü naar
de telefoon greep.
Even later had hü van de bank de bevestiging
dat de heer Aloyis Wood goed was voor 500
pond en dat een cheque door hem gpteekend ge
accepteerd zou worden.
„Prachtig.” zei Grant, terwül hü het kostbare
papiertje in zün portefeuille stak en een qui-
tantle schreef.
..Maar....” vroeg de heer Wood aarzelend....
..heeft u er iets op tegen om me vast een klein
voorschot op mün salaris te geven, meneer?
Ik zit op het oogenblik slecht bü kas en een
tweehonderd pond kan ik voor het huishouden
goed gebruiken.”
Grant keek verstoord. Hü had al gerekend op
een verdienste van 500 pond, maar dat zou niet
doorgaan. Voor zün fatsoen kon hü de 200 pond
echter niet weigeren.
Toen enkele minder belangrüke zaken nog
geregeld waren vertrok de heer Wood, terwül
het plan van Casanova dat hü niet eens kan
laten zien, omdat het niet bestaat, met alge-
meene stemmen aan, zooals zü het plan van
Calsabigi eerder met algemeene stemmen ver
worpen had.
Calsabigi woont al tien jaren te Parüs
gelooft niet langer aan het plan voor een
loterü. dat hü al herhaaldelük bü den Minister
aanbeval, maar waaraan nog nooit eenlge aan
dacht geschonken werd. ZUn broer, een voor
treffelijke wiskundige en de ontwerper van het
plan, woont bü hem in. Hü lüdt aan een soort
lepra en kan zich moeilük in het openbaar
vertoonen. Het is daarom dat de wiskundige
zün jongeren broer de loterü aan den Minister
liet voorleggen.
Beide broers hooren van Casanova en begrü
pen wat voor een gevaarlük concurrent hü is
Zü vragen hem bü hen te komen dineeren
Casanova neemt dit gaarne aan. Wat toch zou
er van zün hoog bezongen plan terecht komen
wanneer hü de hulp van een bekwaam wiskun
dige miste? HU zegt dat echter niet en doet
erg uit de hoogte. Casanova spreekt over al zün
relaties, over De Bemis, over den Hertog van
Choiseul, over Madame de Pompadour. En hü
bereikt als steeds zün doel. De gebroeders Cal
sabigi laten aan hem gaarne de leiding der
onderneming over en smeeken met hem
te mogen werken.
Casanova krügt zes bureaux der konlnklüke
loterü. Hü verkoopt er vüf voor twee-duizend
.Jlvres” per stuk. Het zesde opent hü Jn de
rue Saint-Denis- Aan zün kamerknecht ver
trouwt hü de leiding er van toe. zelf strükt hü
vler-duizend .Jlvres" talaris op. Voor de eerste
trekking Incasseert hü veertlg-duizend .Jlvres”
waarvan hü er zeven tien-duizend aan de prüs-
winnaars moet uitbetalen. Hü is weer rük. Zün
zakken zün zwaar van het geld. Hü houdt een
eigen koets, gaat naar de opera, bezoekt de
beste salons.
In totaal zün er bü de eerste trekking voor
twee millloen .Jlvres" loten verkocht. De staat
verdient zes-honderd-dulzend livres”.
En de militaire school bloeit. Vüf-honderd
spruiten van verarmde adellüke families worden
er kosteloos onderwezen in den wapenhandel.
Een kind dat op het oogenblik nog niet ge
boren is. zal er als jonge man eens de geheimen
leeren kennen der krügskunde. En hü zal ze
goed leeren kennen, hü zal ze alle leeren
kennen.
Wü spreken van Napoleon Buonaparte
\A/0U)
WEL
AMHJ6,
MN
UEVeUNQ'.j
