Een dame
het Lagerhuis
lig
DATNIEP.
u
B
K
ROODE^STER
uan den dag
ROODE STER
DE VITALE LADY ASTOR
B
VICKS
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
JECOVITOL
HET KAPERSNEST
in
geeft minstens
10 UUR
De krijgsraad
GRATIS PROEF-AANBOD
van het hoogste
rookgenot voor
slechts 13 cent!
HOESTen KEELPIJN
VAN KRUSCHEN
\De hebzucht
VRIJDAG 17 NOVEMBER*
L
F
waar
Het
Een eenzame betrekking
1
NIEMEIJER’5
Invordering accijnzen
Wyziging der bepalingen
Dc
Rattenplaag te Kanton
LA
ft
r
Overblijfselen van oude
stad gevonden
&dwnd de ^Üeltef
middel
bij
X;
Ha;
Rib
Scb
Ma
Kri
Kni
Cai
Ma
Boi
Set
Ui
s pc
de I
HOI
groo
1934
Banl
Han
Ce
Pc
D<
M
Ri
Rc
Ril
Rc
JOSEPH CONRAD
Crisisheffing in Indië
-
hebbeh, maar mi gr ih oe ‘stad
mofteh ze eert medeplichtige
XJJEBEEH.
Rekent U dat eens om per uur. En dan
per pijp! Vraagt Uzelf dan eens af, of
er voor U nog de minste reden beslaat
om niet op Roode Ster over te gaan.
U weet dat Roode Ster HOLLAND'S
POPULAIRSTE MERK is, koopt nu eens
zoo'n pakje en U weet ook waarom.
Wat Niemeijer's Roode Ster aan
smaak en geur biedt voor slechts 13 cent,
dat is zelfs voor een rooker van een
/die troep re gevaarujk. hêT\
(zal milt ge makkeluk ga am hud
GEVAHGEM TE HEMEH V/E MOGTEB
GUEO (JP OHZE TELLE H PA'i'tGH IK
MORGEM maar DE ‘tTAO EHUP
ER MG 7 DE RE VOEGDE MACHT OvGK
'tPRFKEHAL &EWAKeH ZG OiT HUI S i
OOK, VEEG KAH5 DAT ZE MD ZULLFtA
tJERKEMHEd '3 ER NIET, IK lïCUFl
maar eem paar oac,en weg. zool
'AMG VG PUTT! G LH HUB BdJFT,
-
Zeer gezien in het Lagerhuis,
zy de zittingen zoo vaak op-
vroolykt door uitroepen
en opmerkingen
zJHouse of Beers”
A
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
>akjé en U weel ook waarom,
iemeijer's Roode Ster aan
ff;
▼eel duurder merk een openbaring 1
0
drie
de
6
stille
terdocht hem nooit gedreven;
H. p.
het
een
behandeling
V VapoRub
MOCAPU- 5THUMAN A rMACMAClA
A
(Adv)
6
J
den
hem
Werkt
direct op 2
manieren tegelijk.
van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvorde
ring de met het leggen van beslag op de roe
rende goederen belaste ambtenaar steeds door
twee getuigen moet worden bij ge'taan en hij
den persoon, tegen wien het beslag gedaan is.
niet tot bewaarder kan aanstellen.
B(j de tenuitvoerlegging doen zich voorts nog
een tweetal andere punten van verschil tusschen
de invordering van accijns en die van directe
belastingen voor, ten aanzien van welke geen
voldoende reden schijnt te bestaan. Dat by de
directe belastingen het verzet tegen een dwang
bevel den aanvang, of de voortzetting van de
tenuitvoerlegging niet stuit en dat derden, die
meenen door het beslag In hun recht op de in
beslag genomen goederen verkort te worden
aanvankelijk langs adminlstratleven weg hun
bezwaren kunnen aanvoeren, maar bij verzet
in rechten nimmer tegen het beslag kunnen op
komen. voor zoover het betreft op den bodem
van den belastingschuldige aanwezige vruchten,
of goederen die tot stoffeerlng van een huls,
of van een landhoeve, dan wel tot bebouwing
of gebruik van een land dienen, zijn bepalin
gen. waardoor eenerzjjds aan de executie de
vereischte nadruk wordt verschaft en ander
zijds de erkenning van billijke aanspraken wordt
verzekerd. Haar gelding behoort daarom voor
de accijnzen niet uitgesloten te wezen.
De twee broeders wachtten ’s avonds
oudste op in het struikgewas, sleurden
van de kar en sloegen hem tot hij levenloos
bleef liggen. Daarna wierpen zij hem in
MWHICH)
HACK
jou niet in
ven bijna
over-
P<
der
ALK
f 201
H
t>d
da;
tin
art
fir>
dis
ree
Hl
ke
Cc
baar
de N
alsm
Ams
1
ker
eer
uui
nee
bW
In
om
„El
pre
doe
uit'
Vol
nat
BOO
A
Zoo
De
5*
der
LON
Rati<
f ’01
341
f 50
beta;
Alkr
Haar
de T
GEIJKTE LEVERTRAAN
Apo*h«ir«ri «n Drogisten f - 75 p fl
ROMAN VAN
Tenslotte verdient het aanbeveling ook met
betrekkirg tot de kosten, niet het verschil te
laten be'taan, dat bij de Invordering van di
recte belastingen het tarief van de gewijzigde
wet van 1 Juni 1850 geldt en bij de invordering
van accijnzen het tarief van justitiekosten en
salarissen in burgerlijke zaken. Aangezien voor
deze zaken eerstgenoemd tarief voordeelen
biedt, bestaat er reden om. evenals dit hier
boven reeds voor de kotten van aanmaning is
voorgesteld, ook hier de regeling voor de accijn
zen bij die voor de directe belastingen te doen
aansluiten.
BATAVIA. 16 Nov. (Aneta) De Regeering
deelde mede, dat de termijn, die aan den Volks
raad gesteld was voor de behandeling van de
ontwerp-oronnantie voor de crisls-heffing op X
inkomen voor het jaar 1934, overeenkomstig het
verzoek van het College van Gedelegeerden is
verlengd tot ulterlljk 20 Januari 1934, hetgeen
insluit, dat (nu een verzoek tot voorbehoud, ge-
teekend door twintig Volksraadsleden, binnen
kwam) de Volksraad zelf waarschijnlijk de open
bare behandeling van dit ontwerp aan zich zal
trekken.
De schriftelljke voorbereiding geschiedt echter
geheel door het College van Gedelegeerden.
bij verlies van *n
anderen vlngsr
Gorgel 3 X per dag met warm zoutwater. Voor
het naar bed gaan flink Vlcks op keel en borst
wrijven en met-warm flanel bedekken. Is de keel
erg pijnlijk of het hoesten veelvuldig, smelt dan
wat Vlcks in heet water en adem den stoom met
de dampen goed in.
af. Toen na haar de minister het woord voerde,
en telde dat de vrouwenorganisaties, die de wet
gewijzigd wilden hebben, niet noodzakelijker
wijze de vrouwen van het heele land vertegen
woordigen. viel Lady Artor hem in de rede!
..Het denkende deel”, waarop de minister ant
woordde: ..Het lawaaierige deel. Ik heb altijd op
gemerkt dat menschen die denken stil zyn"
Die zat. Maar het was dan ook het eenlge
punt dat het mannelijk deel van bet Huls gis
termiddag maakte. Lady Astor ging dapper
voort de volgende sprekers in de rede te vallen,
tot het eindelijk den speaker te bont werd Deze
verhief zich van zijn zetel, wierp Lady Astor
een strengen blik toe. en zeide: ..Dit is het
House of Commons".
Wonder boven wonder viel Lady Astor geen
woordspeling op. ..House of Commons” in.
van
naar
dat
onmi
opgei
het 1
Er
Koop
voor
die vi
Indien U Kruschen nog steeds niet gepro
beerd hebt probeer het dan nu eens op
kosten van de fabrikanten. Zij hebben thans
voor een beperkten tijd een aantal speciale
..reuzen" pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor
het gemakkelijk wordt gemaakt de werking
van Kruschen zelf eens te ondervinden.
Vraag dus uw apotheker of drogist naar het
„reuzen" pak A /1.60. voordat deze alle zijn
uitverkocht.
Dit nak bevat nameltlk den gewonen flacon
Kruschen A I 1.60 en nog een anarten Droef-
flaoon welke voldoende is voor ongeveer een
week Oben eerst den nroefflacon. nrobeer dezen
en wanneer U daarna niet volkomen overtuigd
bent dat Kruschen alles doet wat er van be
weerd wordt, la de gewone flacon noa ongeschon
den Breng dezen terug üw apotheker of drogist
ie gemachtigd U uw beele uitgave A 1 60 on-
mlddellllk en zonder omwegen terug te betalen.
O hebt Kruschen georobeertF zonder dat het u
iets kostte Kan het eemakkellfker? Let oo dat
on bet etiket on de flesch zoowel als on de bul-
tenvemakkIne de naam Rowntree Handels-Maat-
scbapoll Amsterdam voorkomt.
len tot een harde
vuist. om den
doodslag toe te
brengen? Als de
een zich op
richtte, schrok
de ander; als de
ander heenging.
hM bons voor
Niemeijer's be
kende k w a 1 i-
t e i t t-cadtaux.
Nabjj Bltnij (Monastlr) In Servisch Macedo
nia zijn overblijfselen gevonden van een oude
stad vermoedelijk het vroegere Heraclea.
Een klooster uit den eersten christen-tljd is
blootgelegd, alsmede overblijfselen van de Ro-
melnsche en Griektche beschaving, os. gedenk-
teekenen met Grieksche en Latynsche op
schriften. Uitgestrekte begraafplaatsen zijn ook
gevonden, die herinneren aan de inva’len der
Gothen. Ook zijn de muren van het oude He
raclea gedeeltelijk blootgelegd. Zy zijn ander-
halven meter dik. Ook zijn sporen gevonden
van een Romeinschen militairen weg en eer.
Romelnsch aquaduct.
f Die HHJEUR MACK Z/ErERutr^
I au, op een ztc/k rouw om z'n
\HFK HGM GOED 20u STAANTEN -
\m/N3TE, AL3 HET WAAR p WATAN
NIE VAN MEM VERTELT. VREEMD
toch, datoe menschen zich door
LOON VREEM DeilHG MET 2'0
MOOIE PR A A TjES !h DF LUREH
GATetT LEGGFH !R ZAL M'H OODE,
PlAtiSLHAPPEH Bij ElKAAR ROE-1
PEH OAFl KAM AHHte O AT I
nor i
den I
de g<
U noi
SCHI
orgel
Vraa<
beoor
Inst
te om ons naar de stad te brengen. Daar zou
den we een man vinden om ons drieën op bet
verwachte schip te helpen. Fier weerklonk de
hoefslag van onze paarden door de stilte van een
lange, smalle straat. Nu en dan kuchte Carlos
Rlego erbarmelijk. Tomas Castro reed zwijgend
en somber. Hier en daar was een raam verlicht,
maar op straat ontmoetten wij geen sterveling.
Voor het lichte gordijn van een kroeg zagen
wij het silhouet van een gebaarden man. die een
glas aan zijn mond bracht.
..Dat zal mijn oom wel zijn”, zei Rangsley,
„HM is de man. die u helpen moet.”
HM keerde zich om en riep tot een der man
nen. die achter ons reden: „Zeg. Joe Pilcher!
ga JM eens binnen in het „Witte Hert” en sleep
m’n oom Tom eens naar buiten. Breng hem bM
mij.... in ons hol!”
Drie deuren verder hielden we halt en spron
gen van onze paarden. Rangsley klopte op een
luik: twee scherpe tikken met het handvat van
zMn ruzweep en drie slagen met zyn vuist. Een
sleutel draaide in een slot. Zware grendels wer
den weggeschbven. Een ketting rammelde.
Rangsley duwde mM het deurgat in. Een zMdeur
ging open; ik keek in een verlichte kamer, die
vol rookslierten hing. Een man kwam op ons
toe; hij was buikig en droeg een pruik; zMn
blauwe jas was versierd met gulden knoopen;
in fn rechterhand hield hM een lange pMp.
z'n linker een tinnen kroes.
„Hallo mMnheer Rangsley!" zei hij. „U bent
te laat, is t niet?" HM was zeer onderdanig.
(Wordt vervolgd)
,_Ik zou er wel wat voor over hebben, om te
weten, hoe de gendarmes zich voelen", zei
Rangsley, terwijl hM met z'n ryzweep achteruit
wees. HM lachte vrooiyk. Groot en wit lag de
I steengroeve In het maanlicht. Beneden, door een
zwarten walm, brandden de vuren der kalk
ovens; een bloedrood-doorgloeide rook steeg er
uit op.
„Ze denken wed ik dat ze pardoes in de
hel zyn gevallen.
.Je zult het land uit moeten. John." voegde
hM er aan toe. .Ze weten je naam en zullen
hem wel nooit vergeten. Om de verdenking van
mM weg te nemen, had hy mM op gelMken voet
met de gendarmen behandeld. Daarom had hM
ook gedaan, of hM mij vermoorden wou. Maar
ze zouden er wel niet ingbloopen zMn. meende
hM- ..Vóór morgen vroeg ben je al aangeklaagd,
wanneer zM er tenminste hun bekomst niet van
hebben. Maar wat had je elgeniyk met de zaak
te maken? De twee Spanjaarden lagen op den
ultkljk tusschen de varens, toen JM den boel zoo
stom in de war bracht. Als ze het niet om
Rooksby jiadden gelaten dan was je.... Hela!
daar!” brak hü plotseling af. Uit de donkere
schaduw van een groep iepen klonk een ant
woord. Langzamerhand doemden voor mu op de
om trekken van drie of vier paarden; die met
hun koppen bUeen stonden.
„Kom mee!” zei Rangsley. „en te paard! On
der het rijden zullen we verder praten."
Een onbekende man hielp mM In het zadel;
mMn beenen trilden op de stMgbeugela. als had
Ik reeds duizend mijlen In één rit afgestomi>t;
ik herinner mM nog maar vaag, hoe iemand mM
z'n verontschuldigingen aanbood. Inderdaad:
Ralph had mM laten gaan met de bedoeling om
zelf rustig thuis te blMven. Toen had hy ge
wetenswroeging gekregen. HM was de man ge
weest. die het wachtwoord der smokkelaars riep
en fluisterend met hen beraadslaagde. Carlos en
Castro hadden in hun schuilhoek gewacht en
vandaar de komst der gendarmen en mijn ge
vangenneming gade geslagen. Dat hoorde ik pas
later. Op dat oogenblik besefte ik niets anders
dan het regelmatig bewegen van het [»ard
onder mij, een diepe moeheid, en de stem van
Ralph, die jammerde over zMn lafheid.
„Als het maar op een ander moment gebeurd
was”, herhaalde hM onophoudelyk.
.Maar nu, nu ik aan Veronica moest den
ken! Je neemt het me toch niet kwalyk,
Johnny!”
De anderen reden zwijgend voort. We pas
seerden de hulzen van een klein dorp. Een zware
mist overviel ons. klam, en ieder uitzicht bene
mend. Ralph mende zMn paard .naast het mMne.
„Het spyt me!” begon hM weer. „Het spMt
me werkeiyk, dat ik je dat gezanik heb be
zorgd. Ik zou duizend pond willen geven, als
het niet was gebeurdtienduizend
,.'t Is heelemaal niet erg!" verzekerde ik vroo-
lljk.
.Ja maar”, zei Rooksby. „je zult een tMdlang
naar het buitenland moeten. Totdat ik het weer
in orde heb. Daar zal Ik voor zorgen. Je kunt
op me rekenen!”
„O, hM moet zeker het land uit!” zei Rangs-
Ingediend is een wetsontwerp tot wijziging en
aanvulling van de bepalingen betreffende de
invordering van accijnzen
Aan de Memorie van Toelichting wordt het
volgende ontleend:
De omstandigheid, dat in het ontwerp van
wet tot heffing van een omzetbelasting (art. 13.
laatste lid: artikel 28 laatrie lid) voor Invor
dering van niet tMdlg betaalde belasting de
bepalingen, die bM wanbetaling van accMnzen
gelden, van toepassing zMn verklaard, maakt
het. nu die bepalingen allicht veel meer dan
tot dusver toepassing zullen gaan vinden, wen-
scheiyk. ze op enkele punten te herzien, eene
herziening die trouwens ook ten aanzien van de
invordering d^r accijnzen zelve haar nut zal
opleveren.
Het is te verwachten, dat aan de bevoegdheid,
die den Minister van Financiën bM art. 17 der
gewMzigde wet van 22 Mei 1845 met betrekking
tot de directe belastingen is verleend om ge
heels of gedeelteiyke afschrijving, dan wel uit
stel van betaling toe te staan, ook bM de in
vordering van de omzetbelasting behoefte zal
biyken te bestaan.
Voor het dwangbevel Inzake accMnsschuld
geldt nog steeds de regel, dat het executoir moet
worden verklaard door den kantonrechter. Tot
het handhaven van dit vereischte bestaat hier
evenmin reden als ten aanzien van het dwang
bevel inzake de directe belastingen.
Evenmin is er reden tot handhaving van het
verschil, daarin bet-taande, dat voor de ten
uitvoerlegging van het dwangbevel inzake
accMnsschuld ingevolge het laatste lid van arti
kel 440 en van het laatste lid van artikel 450
van den Londenschen straatweg schreef hy een
brief aan den adminstrateur met het verzoek
mM te huisvesten en mu een plaats te geven als
volontair. Om hem niet te compromitteeren re
den wy een paar honderd meter vooruit en
wachtten hem in de schaduw van een groep
boomen. 'Dravend haalde hy ons weer in, gaf
mM den brief, en begon zichzelf opnieuw ver-
wyten te doen. De anderen reden verder.
„Och kom! 't Is In orde!" zei ik. „X Is prach
tig. Ik zou vanmorgen vyftlg guinea’s gegeven
hebben om zoo'n prachtkans te krijgenZeg
eens, Ralph, aan Veronica mag je wel vertel
len waarom ik ga; maar je moet niets aan moe
der zeggen. Laat haar maar denken dat ik weg-
gelcopen ben. jy zou er last mee kunnen krij
gen!”
Hy was zoo verdrietig en opgewonden, dat wy
niet behooriyk afscheid konden nemen. De hoef
slag van de paarden der anderen was al lang
weggestorven, toen hy me nog eens begon te
vertellen, wat hy had behooren te doen. „Toen
je weg was begreep ik het ineens. Ik had er
moeten betrekken. Je had er je le-
i^eschoten. jy, de broer van Ve
ronica..:. en ik....” -<
„Och. alles is in orde!" verzekerde ik vroo-
iyk. „Werkelijk in orde. JM moet by Veronica
blyven. Ik heb niemand om voor té zórgen. Nu.
goeden avond! Vaarwel!”
Ik wendde myn paard en galoppeerde den
heuvel af. De smokkelaars hadden halt gemaakt.
De meesten moesten vandaar over het grint-
land naar het strand der zee. Rangsley wacht-
(UIT WA 7 JE ME VERTELD HERT OVER
DAT OUDE HUIS ELI DlEGAHGEn EH
HOLEH, EUJKT DUIDELIJK, DAT O/E
M13DADIGER5 DAARTlJDELIJK
HUH HOOFOKWARTIER GEVL3TIGD
ady Astor is een zeer bekend Parlements
lid- zy dankt haar faam aan eenlge per-
sooniyke kwaliteiten, of althans eigen
schappen. benevens aan het feit dat zM de
eerste vrouw was die in het Lagerhuis gekozen
werd, en bovendien een der zeer weinige vrou
wen. die in het Parlement succes gehad hebben.
Dit laatste komt vermoedelyk doordat zM
altMd op-en-top vrouw gebleven is. en nooit
gepoogd heeft de parlementaire gewichtigheden
van haar manneiyke collega's na te apen.
Zy werd destyds het Huls binnengeleid door
Mr. Asquith (den lateren Lord Oxford) en Lord
Balfour, den groots ten liberalen en den groot-
sten conservatieven staatsman van dien tyd,
een historische gebeurtenis, welke vereeuwigd
is op een groot schilderstuk, dat een der wan
den van het Parlement siert.
Lady Astor is een Amerlkaansche van ge
boorte. Zy is gehuwd met den bekenden conser
vatief Viscount Astor. die een der eigenaars is
van het groote Zondagsblad, de „Observer”. Zy
bezit In hooge mate de vitaliteit en de vrymoe-
dlgheid der Amerikaanschen, en is hierdoor al.
tyd eenlgszlns on-Engelsch gebleven. Maar zy
Is een „lieveling” van het Lagerhuis, waar-
schyniyk doordat zy de zittingen zoo vaak op-
vrooiykt door uitroepen en opmerkingen, waar
aan een man zich zoo licht niet wagen zou.
Toch kan zy het haar collega’s soms geducht
lastig maken, en reeds menigmaal heeft de
speaker haar tot de orde moeten roepen.
zy is zeer geestig en gevat, en het vorige Jaar
maakte zy In een korte Lagerhuisrede een
woordspeling, waarvoor een speaker haar wel
een standje gaf. maar die toch alom furore
maakte, zy Is nkmeiyk een voorvechtster voor
„drooglegging", en dit onderwerp ter sprake
brengend, oefende zy kritiek op iets, dat het
Hoogerhuls gedaan had. zy noemde deze door,
luchte vergadering toen niet het .House of
Peers", doch het „House of Beers", een prach
tige toespeling op het algemeen bekende feit
dat de groote Engelsche brouwerijen alle toe-
behooren aan leden van den hoogen adel.
Gisteren heeft Lady Astor zichzelve over
troffen.
Er waren 15 sprekers, waaronder een paar
ministers en Lady As tor zelve, zy heeft hen
alle 15 (met Inbegrip van zichzelf) In de rede
gevallen.
Jk geloof niet,” zei een deftig spreker, „dat
Ik veel heb toe te voegen aan wat ik zoojuist
gezegd heb
-Dan zou Ik maar weer gaan zitten.” klonk
de stem van Lady Astor In een van die tooneel-
flulsters, die tot In dé*verste verte doordrongen.
Behandeld werd de kwestie van de nationa
liteit van BrlUche vrouwen, die met vreemde
lingen getrouwd zijn, een zaak waarvoor
Lady Astor zich byzonder druk maakt.
zy verkeerde dus in de grootste opgewon
denheid. en kon geen minister of afgevaardigde
rustig laten spreken. Wist zy niets anders te
zeggen, dan hoorde men toch nu en dan haar
stem: tsj! tsj! hetgeen sommigen ergerde
«n anderen onverschillig liet.
Toen het haar eigen beurt was om te spreken,
▼iel zy zichzelf eenlge malen in de rede om
persooniyke opmerkingen te maken tot leden,
die vóór haar gesproken hadden.
Maar zy kwam er toch niet heelemaal goed
De stad Kanton wordt door een ware ratten
plaag geteisterd. Volgens geneeskundigen
dienst bedraagt het aantal tleser rat'en nv-er
dan 10 millioen. Elk jaar worden 300.000 ratten,
die door de bevolking zMn gedood en op straat
geworpen, door den reinigingsdienst opge
haald.
De autoriteiten zMn voornemens krachtige
maatregelen te nemen tot verdelging van dit
ongedierte op groote schaal.
Moeders, weert het rhachitis-geraar! Geeft üw
kleine Jecovitol! Geijkt door een Neder,
landsch Professor on gehalte aan Vitamine D
(minstens 250 propnyï. 125 internat een
heden), tegen rhachitis (Engelsche ziekte).
Jecovitol dankt voorts zijn waarde aan Vita,
mine A, waardoor allerlei infectieziekten, zoo.
als griep, beter doorstaan worden.
/HGAHCt HUH OHBEREHO HU
GEVOHDEHEn VER37oei
HEÖT, 2UCLEH ZE MIER, tri OpM
OMTREK E>L!JVEH OM HE T TE VIN-
oeh .Ad die mack ge me ene za
ke h ME T HUH MAAKT DAM ZAL N'J
HETHUH VERTELD HE^EH HJ WEE1
VEKERDA T JU ER HIEF 0V
'<tPReKEM TL
ley. „Als hy tenminste niet gepakt wil worden.
Tegen my hebben ze wel vyftlg getuigen
maar ze durven er niet mee voor den dag ko
men. Maar hy is Jack Rangsley .riet!"
,.'t Is een beroerde historie!" zei Ralph.
Hy was diep terneergeslagen. In X mystieke
licht zag hy er uit als een ruiter, die met een
doodeiyke wonde van het slagveld weerkeert.
„Laat hy maar met ons meegaan, riep de wel
luidende stem van Carloa uit den mist vóór ons.
.Dan kan hy eens wat van de wereld zien!"
„Hou in Godsnaam je mond!” antwoordde
Ralph hem. „X Is al beroerd genoeg! Hy moet
maar naar Frankrijk.”
„Och, laat den jongen toch een paar Jaar door
de wijde wereld zwerven, mynheer Ralph!” zei
Rangley's stem achter ons.
Tenslotte vond Ralph dan goed, dat Ik met
Carlos meeging werkeiyk over den Oceaan
en naar West-Indlë. Ik had hem erom gebeden en
gesmeekt: hier scheen nu elgeniyk eens een ge
legenheid te komen om een romantisch en avon
tuurlijk leven te beginnen. Ralph had grooten
eerbied jj'oor de wet en was op dat oogenblik
niet bepaald een moedig man; in zMn hart was
hy biy. dat hy van alles af was.
HM deed voor me wat hy kon. Van Rangsley
die aan zyn zadelknop een tasch met geld droeg,
om aan ieder zyner mannen de zeven shillings
voor den tocht te betalen, leende hM een aantal
goudstukken en gat die aan mM.
Ralph herinnerde zich ook of ik herinnerde
hem eraan dat hy plantages op Jamaica be
zat. En* in de groote herberg op den tweesprong
(Korte Inhoud van het voorafgaande
John Kemp een Kngelschman uit Kent,
ontmoet op Jamaica in de woning van
Don Ramon. Carlos Rlego. met wie hy
menig avontuur heeft beleefd. Kemp beeft
Rlego vroeger leeren kennen door den ver
loofde van zMn zuster Veronica. Ralph
Rooksby. BM een achtervolging door de
gendarmen vinden Carloe en zMn metgezel
een schuilplaats bij Rooksbv. BU een be-
zoek aan Carloe werd Kemp gearresteerd)
Jack Rangsley was een slank, forseh gebouwd
man. De wyde lange cape gaf hem Iets som
bers en iets achteloos lag er in de manier, waar
op hy zyn gespoorde hielen neerzette. Hy was
de zoon van een ouden jonker uit de streek. De-
ae was leider geweest van de laatsten der
„Qwlers de aristocraten onder de smokkelaars;
en Jack was wel wat In stand gedaald, nu hy
aan het hoofd stond van de smokkelaars
bende ..Old Bourne Tap”. Maar hy was tyran-
nlek en moedig genoeg om de smokkelarij in
onze streek nog aan den gang te houden, toen
sy elders reeds vergeten was. Natuuriyk ein
digde hy zMn leven aan de galg; maar dat ge
beurde pas jaren later.
Na 52 jaar dienst by
bovengrondschen telep-ai
Australië, heeft een zekere
getrokken.
ZMn betrekking was een van de meest ge
ïsoleerde, ole er op aarde bestaan. De een
zaamheid tan Ho'tze was vaak grooter, dan
die van Robinson Crusoe of van een vuur-
torenwachteiIedere duim van de draden, die
Adelaide ver bib den met Darwin, een afstand
van tweeduizend mijl, moet voortdurend wor
den gecontroleerd, opdat lede:« storing zoo
snel mogelyk kan worden hersteld.
De lyncontroleurs wonen weliswaar met zyn
tweeën of drieën op de verschillende stations,
maar wanneer er ergens iets moet worden na
gekeken of gerepareerd, zyn zy vaak dagen
lang gehee! alleen.
De meest geïsoleerde posten hebben hun
eigen moestuin en omheiningen voor runderen,
schapen en geiten, zoodat de beambten zooveel
mogelyk voor zichzelf kunnen zorgen.
Meestal behoeft een beambte niet langer dan
drie jaar op een dergelyken eenzamen post
te blMven, maar er zMn er verscheidene, die dit
leven de voorkeur geven boven het stadsleven
en uit eigen beweging verzoeken zM langer 5P
den eenzamen post te mogen b'.yven, waar hun
althans de rust niet ontbreekt.
da bewaking van den
lalkabel in Midden-
ire wioltze zich terug-
Deze uitwendige behandeling is vooral bM
kinder verkoudheden aan te bevelen, omdat ze
de maag der kinderen niet van streek brengt,
zooals by overmatig gebruik van inwendige
medicijnen vaak het geval is.
V
p een wyde vlakte stond een eenzame
f I boerdery, bewoond door drie gebroeders
Het waren stille, onversaagde werker;,
die met zonsopgang uittrokken naar den akker
om hem te gaan bewerken en eerst diep in den
avond huiswaarts keerden en zich dan zwygend
ter ruste begaven. In arbeid en stomme eento
nigheid gingen de dagen voorby, de weken, de
maanden. Zy werkten en zwoegden. Af en toe
reed de oudste der drie gebroeders met de kar
fiaar de stad, om daar de opbrengst van hun
akkers te gaan verkoopen. HM bracht een goed
gevulde geldbeurs mee terug, schudde ze leeg
op tafel en verdeelde het geld eerlijk In
gelyke deelen.
Toen de oudste op zekeren dag weer
vruchten van den akker naar de stad was gaan
brengen en de twee anderen zwygend en vol
hardend aan den arbeid stonden in het wyde
veld, sprak opeens de jongste:
„Wy worden bedrogen door onzen oudsten
broeder. Hy verkoopt de opbrengsten van het
veld in de stad en houdt een gedeelte achter
van het geld dat ons toekomt. We moesten
hem in den avond eens overvallen en zijn zak
ken nazoeken."
De tweede broeder bleef gebukt staan wer
ken. Hy durfde den jongste niet van achter
docht beschuldigen, daar hy zelf reeds eer met
deze gedachte bezield was geweest. Daarom
zweeg hy en arbeidde verder.
„Waarom spreekt gy niet?” vroeg de jongste.
Zou hét niet laf van ons zyn, ons zóó te laten
bestelen? Moeten wy niet liever vechten voor
ons rechtmatig bezit? Wie weet hoeveel hon
derden guldens hy verborgen houdt die ons
toebehoorenwie weet hoeveel geld hy heeft
verstopt, dat ons bezit moest zyn.”
De tweede richtte zich op. zyn oogen ston
den vurig toen hy fluisterend zei:
„We zullen den dief overvallen en hem neer
slaan langs den weg. Dan is al zyn geld het
onze en zullen we beiden ééns zoo ryk zyn
De ‘jongste broeder schrok van dit voorstel.
Tot zoon misdadige gedachte had zyn ach-
zoo’n dulxelsch
plan had de hebzucht nooit In hem doen op
komen. Hy aarzelde daarom.
.Komaan." verweerde de tweede. „Wie ziet
ons hier op deze verlaten vlakte? Wie zal er
ons van beschuldigen onzen broeder vermoord
te hebben? En krijgen we door deze moedige
daad niet beiden een groote vermeerdering in
rijkdom?” ja
De jongste stemde eirwUjk toe en zei: „We
zullen hem vanavond overvallen en doodslaan;
wy beiden zyn sterker dan hy alleen.”
moeras en reden met de kar verder naar de
eenzame boerderij, waar zy het af genomen
geld onder elkaar verdeelden.
Maar na dit laatste vertrouwelyke gesprek
aangaande den moord op hun broeder, waren
zy belden weer als vroeger, tot volslagen stil-
zwMgen vervallen en werd, er geen woord ge
sproken op de eenzame boerderij noch in het
wyde veld, zy zwegen; maar dit zwygen was
vol onrust en angstige gejaagdheid.
zy durfden elkander niet in de oogen zien
en zy ontvluchtten eikaars tegenwoordigheid.
Wanneer zy te zamen werken moesten op het
land, keken zy schuw naar elkanders handen.
Hielden die geen mes omklemd, gereed tot den
aanval? Of konden zy zich niet plotseling bal-
j JJ on dit blad «Mn Ingevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen Z by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7ES) by een ongeval met f O Cfi by verlies van een hand f 1 OE oy verlies van een f Cfl by een breuk van f Afl
Eslle UDOïlTte S ongevallen verzekerd voor een der volgenae uitkeerlngen f «Jl/l/l/»” verilea van belde armen, belde beenen of belde oogen t doodeiyken afloop een voet of een oog luim of wijsvinger tzlr. been of arm We
rees In den een het vermoeden dadelijk
vallen te worden.
Zij lagen 's nachts met open oogen en luis
terden angstig naar elk geluid op de
boerderij.
.Dit Is geen leven,” zuchtté de oudste der
twee. „Als ik het geld van den jongste niet
roof, rooft hy het myne. Als Ik hem niet
neersla, slaat hy my neer. Ik zal hem dus
vóór zyn."
En toen de jongste op zekeren avond, na
den zwaren arbeid op het land, het avondeten
aan het bereiden was. sloop -de oudste plotseling
achter hem aan en sloeg hem met een byi het
hoofd in. De jongste broeder stortte neer en
lag bewegingloos.
,J7u heb ik ook zyn geld” zei de oudste;
sleepte syn dooden broeder naar bulten en be
groef hem. diep in den grond.
Hy zette zich daarna aan tafel en gebruikte
het avondeten, dat nu voor hem alleen bestemd
was.
Hy at gulzig en gehaast. Maar plots viel hem
de vork uit de handen; hy sloeg met zyn hoofd
voorover op tafel, lyn gezicht werd wit; zyn
armen vleien slap langs het lichaam.
Het avondeten was vergiftigd door den Jong-
sten broeder.
Op een eenzame boerderij moet ergens veel
geld verborgen liggen; maar niemand kan met
zekerheid zeggen hoeveel en waar