Een dame het Lagerhuis lig DATNIEP. u B K ROODE^STER uan den dag ROODE STER DE VITALE LADY ASTOR B VICKS DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS JECOVITOL HET KAPERSNEST in geeft minstens 10 UUR De krijgsraad GRATIS PROEF-AANBOD van het hoogste rookgenot voor slechts 13 cent! HOESTen KEELPIJN VAN KRUSCHEN \De hebzucht VRIJDAG 17 NOVEMBER* L F waar Het Een eenzame betrekking 1 NIEMEIJER’5 Invordering accijnzen Wyziging der bepalingen Dc Rattenplaag te Kanton LA ft r Overblijfselen van oude stad gevonden &dwnd de ^Üeltef middel bij X; Ha; Rib Scb Ma Kri Kni Cai Ma Boi Set Ui s pc de I HOI groo 1934 Banl Han Ce Pc D< M Ri Rc Ril Rc JOSEPH CONRAD Crisisheffing in Indië - hebbeh, maar mi gr ih oe ‘stad mofteh ze eert medeplichtige XJJEBEEH. Rekent U dat eens om per uur. En dan per pijp! Vraagt Uzelf dan eens af, of er voor U nog de minste reden beslaat om niet op Roode Ster over te gaan. U weet dat Roode Ster HOLLAND'S POPULAIRSTE MERK is, koopt nu eens zoo'n pakje en U weet ook waarom. Wat Niemeijer's Roode Ster aan smaak en geur biedt voor slechts 13 cent, dat is zelfs voor een rooker van een /die troep re gevaarujk. hêT\ (zal milt ge makkeluk ga am hud GEVAHGEM TE HEMEH V/E MOGTEB GUEO (JP OHZE TELLE H PA'i'tGH IK MORGEM maar DE ‘tTAO EHUP ER MG 7 DE RE VOEGDE MACHT OvGK 'tPRFKEHAL &EWAKeH ZG OiT HUI S i OOK, VEEG KAH5 DAT ZE MD ZULLFtA tJERKEMHEd '3 ER NIET, IK lïCUFl maar eem paar oac,en weg. zool 'AMG VG PUTT! G LH HUB BdJFT, - Zeer gezien in het Lagerhuis, zy de zittingen zoo vaak op- vroolykt door uitroepen en opmerkingen zJHouse of Beers” A AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL >akjé en U weel ook waarom, iemeijer's Roode Ster aan ff; ▼eel duurder merk een openbaring 1 0 drie de 6 stille terdocht hem nooit gedreven; H. p. het een behandeling V VapoRub MOCAPU- 5THUMAN A rMACMAClA A (Adv) 6 J den hem Werkt direct op 2 manieren tegelijk. van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvorde ring de met het leggen van beslag op de roe rende goederen belaste ambtenaar steeds door twee getuigen moet worden bij ge'taan en hij den persoon, tegen wien het beslag gedaan is. niet tot bewaarder kan aanstellen. B(j de tenuitvoerlegging doen zich voorts nog een tweetal andere punten van verschil tusschen de invordering van accijns en die van directe belastingen voor, ten aanzien van welke geen voldoende reden schijnt te bestaan. Dat by de directe belastingen het verzet tegen een dwang bevel den aanvang, of de voortzetting van de tenuitvoerlegging niet stuit en dat derden, die meenen door het beslag In hun recht op de in beslag genomen goederen verkort te worden aanvankelijk langs adminlstratleven weg hun bezwaren kunnen aanvoeren, maar bij verzet in rechten nimmer tegen het beslag kunnen op komen. voor zoover het betreft op den bodem van den belastingschuldige aanwezige vruchten, of goederen die tot stoffeerlng van een huls, of van een landhoeve, dan wel tot bebouwing of gebruik van een land dienen, zijn bepalin gen. waardoor eenerzjjds aan de executie de vereischte nadruk wordt verschaft en ander zijds de erkenning van billijke aanspraken wordt verzekerd. Haar gelding behoort daarom voor de accijnzen niet uitgesloten te wezen. De twee broeders wachtten ’s avonds oudste op in het struikgewas, sleurden van de kar en sloegen hem tot hij levenloos bleef liggen. Daarna wierpen zij hem in MWHICH) HACK jou niet in ven bijna over- P< der ALK f 201 H t>d da; tin art fir> dis ree Hl ke Cc baar de N alsm Ams 1 ker eer uui nee bW In om „El pre doe uit' Vol nat BOO A Zoo De 5* der LON Rati< f ’01 341 f 50 beta; Alkr Haar de T GEIJKTE LEVERTRAAN Apo*h«ir«ri «n Drogisten f - 75 p fl ROMAN VAN Tenslotte verdient het aanbeveling ook met betrekkirg tot de kosten, niet het verschil te laten be'taan, dat bij de Invordering van di recte belastingen het tarief van de gewijzigde wet van 1 Juni 1850 geldt en bij de invordering van accijnzen het tarief van justitiekosten en salarissen in burgerlijke zaken. Aangezien voor deze zaken eerstgenoemd tarief voordeelen biedt, bestaat er reden om. evenals dit hier boven reeds voor de kotten van aanmaning is voorgesteld, ook hier de regeling voor de accijn zen bij die voor de directe belastingen te doen aansluiten. BATAVIA. 16 Nov. (Aneta) De Regeering deelde mede, dat de termijn, die aan den Volks raad gesteld was voor de behandeling van de ontwerp-oronnantie voor de crisls-heffing op X inkomen voor het jaar 1934, overeenkomstig het verzoek van het College van Gedelegeerden is verlengd tot ulterlljk 20 Januari 1934, hetgeen insluit, dat (nu een verzoek tot voorbehoud, ge- teekend door twintig Volksraadsleden, binnen kwam) de Volksraad zelf waarschijnlijk de open bare behandeling van dit ontwerp aan zich zal trekken. De schriftelljke voorbereiding geschiedt echter geheel door het College van Gedelegeerden. bij verlies van *n anderen vlngsr Gorgel 3 X per dag met warm zoutwater. Voor het naar bed gaan flink Vlcks op keel en borst wrijven en met-warm flanel bedekken. Is de keel erg pijnlijk of het hoesten veelvuldig, smelt dan wat Vlcks in heet water en adem den stoom met de dampen goed in. af. Toen na haar de minister het woord voerde, en telde dat de vrouwenorganisaties, die de wet gewijzigd wilden hebben, niet noodzakelijker wijze de vrouwen van het heele land vertegen woordigen. viel Lady Artor hem in de rede! ..Het denkende deel”, waarop de minister ant woordde: ..Het lawaaierige deel. Ik heb altijd op gemerkt dat menschen die denken stil zyn" Die zat. Maar het was dan ook het eenlge punt dat het mannelijk deel van bet Huls gis termiddag maakte. Lady Astor ging dapper voort de volgende sprekers in de rede te vallen, tot het eindelijk den speaker te bont werd Deze verhief zich van zijn zetel, wierp Lady Astor een strengen blik toe. en zeide: ..Dit is het House of Commons". Wonder boven wonder viel Lady Astor geen woordspeling op. ..House of Commons” in. van naar dat onmi opgei het 1 Er Koop voor die vi Indien U Kruschen nog steeds niet gepro beerd hebt probeer het dan nu eens op kosten van de fabrikanten. Zij hebben thans voor een beperkten tijd een aantal speciale ..reuzen" pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor het gemakkelijk wordt gemaakt de werking van Kruschen zelf eens te ondervinden. Vraag dus uw apotheker of drogist naar het „reuzen" pak A /1.60. voordat deze alle zijn uitverkocht. Dit nak bevat nameltlk den gewonen flacon Kruschen A I 1.60 en nog een anarten Droef- flaoon welke voldoende is voor ongeveer een week Oben eerst den nroefflacon. nrobeer dezen en wanneer U daarna niet volkomen overtuigd bent dat Kruschen alles doet wat er van be weerd wordt, la de gewone flacon noa ongeschon den Breng dezen terug üw apotheker of drogist ie gemachtigd U uw beele uitgave A 1 60 on- mlddellllk en zonder omwegen terug te betalen. O hebt Kruschen georobeertF zonder dat het u iets kostte Kan het eemakkellfker? Let oo dat on bet etiket on de flesch zoowel als on de bul- tenvemakkIne de naam Rowntree Handels-Maat- scbapoll Amsterdam voorkomt. len tot een harde vuist. om den doodslag toe te brengen? Als de een zich op richtte, schrok de ander; als de ander heenging. hM bons voor Niemeijer's be kende k w a 1 i- t e i t t-cadtaux. Nabjj Bltnij (Monastlr) In Servisch Macedo nia zijn overblijfselen gevonden van een oude stad vermoedelijk het vroegere Heraclea. Een klooster uit den eersten christen-tljd is blootgelegd, alsmede overblijfselen van de Ro- melnsche en Griektche beschaving, os. gedenk- teekenen met Grieksche en Latynsche op schriften. Uitgestrekte begraafplaatsen zijn ook gevonden, die herinneren aan de inva’len der Gothen. Ook zijn de muren van het oude He raclea gedeeltelijk blootgelegd. Zy zijn ander- halven meter dik. Ook zijn sporen gevonden van een Romeinschen militairen weg en eer. Romelnsch aquaduct. f Die HHJEUR MACK Z/ErERutr^ I au, op een ztc/k rouw om z'n \HFK HGM GOED 20u STAANTEN - \m/N3TE, AL3 HET WAAR p WATAN NIE VAN MEM VERTELT. VREEMD toch, datoe menschen zich door LOON VREEM DeilHG MET 2'0 MOOIE PR A A TjES !h DF LUREH GATetT LEGGFH !R ZAL M'H OODE, PlAtiSLHAPPEH Bij ElKAAR ROE-1 PEH OAFl KAM AHHte O AT I nor i den I de g< U noi SCHI orgel Vraa< beoor Inst te om ons naar de stad te brengen. Daar zou den we een man vinden om ons drieën op bet verwachte schip te helpen. Fier weerklonk de hoefslag van onze paarden door de stilte van een lange, smalle straat. Nu en dan kuchte Carlos Rlego erbarmelijk. Tomas Castro reed zwijgend en somber. Hier en daar was een raam verlicht, maar op straat ontmoetten wij geen sterveling. Voor het lichte gordijn van een kroeg zagen wij het silhouet van een gebaarden man. die een glas aan zijn mond bracht. ..Dat zal mijn oom wel zijn”, zei Rangsley, „HM is de man. die u helpen moet.” HM keerde zich om en riep tot een der man nen. die achter ons reden: „Zeg. Joe Pilcher! ga JM eens binnen in het „Witte Hert” en sleep m’n oom Tom eens naar buiten. Breng hem bM mij.... in ons hol!” Drie deuren verder hielden we halt en spron gen van onze paarden. Rangsley klopte op een luik: twee scherpe tikken met het handvat van zMn ruzweep en drie slagen met zyn vuist. Een sleutel draaide in een slot. Zware grendels wer den weggeschbven. Een ketting rammelde. Rangsley duwde mM het deurgat in. Een zMdeur ging open; ik keek in een verlichte kamer, die vol rookslierten hing. Een man kwam op ons toe; hij was buikig en droeg een pruik; zMn blauwe jas was versierd met gulden knoopen; in fn rechterhand hield hM een lange pMp. z'n linker een tinnen kroes. „Hallo mMnheer Rangsley!" zei hij. „U bent te laat, is t niet?" HM was zeer onderdanig. (Wordt vervolgd) ,_Ik zou er wel wat voor over hebben, om te weten, hoe de gendarmes zich voelen", zei Rangsley, terwijl hM met z'n ryzweep achteruit wees. HM lachte vrooiyk. Groot en wit lag de I steengroeve In het maanlicht. Beneden, door een zwarten walm, brandden de vuren der kalk ovens; een bloedrood-doorgloeide rook steeg er uit op. „Ze denken wed ik dat ze pardoes in de hel zyn gevallen. .Je zult het land uit moeten. John." voegde hM er aan toe. .Ze weten je naam en zullen hem wel nooit vergeten. Om de verdenking van mM weg te nemen, had hy mM op gelMken voet met de gendarmen behandeld. Daarom had hM ook gedaan, of hM mij vermoorden wou. Maar ze zouden er wel niet ingbloopen zMn. meende hM- ..Vóór morgen vroeg ben je al aangeklaagd, wanneer zM er tenminste hun bekomst niet van hebben. Maar wat had je elgeniyk met de zaak te maken? De twee Spanjaarden lagen op den ultkljk tusschen de varens, toen JM den boel zoo stom in de war bracht. Als ze het niet om Rooksby jiadden gelaten dan was je.... Hela! daar!” brak hü plotseling af. Uit de donkere schaduw van een groep iepen klonk een ant woord. Langzamerhand doemden voor mu op de om trekken van drie of vier paarden; die met hun koppen bUeen stonden. „Kom mee!” zei Rangsley. „en te paard! On der het rijden zullen we verder praten." Een onbekende man hielp mM In het zadel; mMn beenen trilden op de stMgbeugela. als had Ik reeds duizend mijlen In één rit afgestomi>t; ik herinner mM nog maar vaag, hoe iemand mM z'n verontschuldigingen aanbood. Inderdaad: Ralph had mM laten gaan met de bedoeling om zelf rustig thuis te blMven. Toen had hy ge wetenswroeging gekregen. HM was de man ge weest. die het wachtwoord der smokkelaars riep en fluisterend met hen beraadslaagde. Carlos en Castro hadden in hun schuilhoek gewacht en vandaar de komst der gendarmen en mijn ge vangenneming gade geslagen. Dat hoorde ik pas later. Op dat oogenblik besefte ik niets anders dan het regelmatig bewegen van het [»ard onder mij, een diepe moeheid, en de stem van Ralph, die jammerde over zMn lafheid. „Als het maar op een ander moment gebeurd was”, herhaalde hM onophoudelyk. .Maar nu, nu ik aan Veronica moest den ken! Je neemt het me toch niet kwalyk, Johnny!” De anderen reden zwijgend voort. We pas seerden de hulzen van een klein dorp. Een zware mist overviel ons. klam, en ieder uitzicht bene mend. Ralph mende zMn paard .naast het mMne. „Het spyt me!” begon hM weer. „Het spMt me werkeiyk, dat ik je dat gezanik heb be zorgd. Ik zou duizend pond willen geven, als het niet was gebeurdtienduizend ,.'t Is heelemaal niet erg!" verzekerde ik vroo- lljk. .Ja maar”, zei Rooksby. „je zult een tMdlang naar het buitenland moeten. Totdat ik het weer in orde heb. Daar zal Ik voor zorgen. Je kunt op me rekenen!” „O, hM moet zeker het land uit!” zei Rangs- Ingediend is een wetsontwerp tot wijziging en aanvulling van de bepalingen betreffende de invordering van accijnzen Aan de Memorie van Toelichting wordt het volgende ontleend: De omstandigheid, dat in het ontwerp van wet tot heffing van een omzetbelasting (art. 13. laatste lid: artikel 28 laatrie lid) voor Invor dering van niet tMdlg betaalde belasting de bepalingen, die bM wanbetaling van accMnzen gelden, van toepassing zMn verklaard, maakt het. nu die bepalingen allicht veel meer dan tot dusver toepassing zullen gaan vinden, wen- scheiyk. ze op enkele punten te herzien, eene herziening die trouwens ook ten aanzien van de invordering d^r accijnzen zelve haar nut zal opleveren. Het is te verwachten, dat aan de bevoegdheid, die den Minister van Financiën bM art. 17 der gewMzigde wet van 22 Mei 1845 met betrekking tot de directe belastingen is verleend om ge heels of gedeelteiyke afschrijving, dan wel uit stel van betaling toe te staan, ook bM de in vordering van de omzetbelasting behoefte zal biyken te bestaan. Voor het dwangbevel Inzake accMnsschuld geldt nog steeds de regel, dat het executoir moet worden verklaard door den kantonrechter. Tot het handhaven van dit vereischte bestaat hier evenmin reden als ten aanzien van het dwang bevel inzake de directe belastingen. Evenmin is er reden tot handhaving van het verschil, daarin bet-taande, dat voor de ten uitvoerlegging van het dwangbevel inzake accMnsschuld ingevolge het laatste lid van arti kel 440 en van het laatste lid van artikel 450 van den Londenschen straatweg schreef hy een brief aan den adminstrateur met het verzoek mM te huisvesten en mu een plaats te geven als volontair. Om hem niet te compromitteeren re den wy een paar honderd meter vooruit en wachtten hem in de schaduw van een groep boomen. 'Dravend haalde hy ons weer in, gaf mM den brief, en begon zichzelf opnieuw ver- wyten te doen. De anderen reden verder. „Och kom! 't Is In orde!" zei ik. „X Is prach tig. Ik zou vanmorgen vyftlg guinea’s gegeven hebben om zoo'n prachtkans te krijgenZeg eens, Ralph, aan Veronica mag je wel vertel len waarom ik ga; maar je moet niets aan moe der zeggen. Laat haar maar denken dat ik weg- gelcopen ben. jy zou er last mee kunnen krij gen!” Hy was zoo verdrietig en opgewonden, dat wy niet behooriyk afscheid konden nemen. De hoef slag van de paarden der anderen was al lang weggestorven, toen hy me nog eens begon te vertellen, wat hy had behooren te doen. „Toen je weg was begreep ik het ineens. Ik had er moeten betrekken. Je had er je le- i^eschoten. jy, de broer van Ve ronica..:. en ik....” -< „Och. alles is in orde!" verzekerde ik vroo- iyk. „Werkelijk in orde. JM moet by Veronica blyven. Ik heb niemand om voor té zórgen. Nu. goeden avond! Vaarwel!” Ik wendde myn paard en galoppeerde den heuvel af. De smokkelaars hadden halt gemaakt. De meesten moesten vandaar over het grint- land naar het strand der zee. Rangsley wacht- (UIT WA 7 JE ME VERTELD HERT OVER DAT OUDE HUIS ELI DlEGAHGEn EH HOLEH, EUJKT DUIDELIJK, DAT O/E M13DADIGER5 DAARTlJDELIJK HUH HOOFOKWARTIER GEVL3TIGD ady Astor is een zeer bekend Parlements lid- zy dankt haar faam aan eenlge per- sooniyke kwaliteiten, of althans eigen schappen. benevens aan het feit dat zM de eerste vrouw was die in het Lagerhuis gekozen werd, en bovendien een der zeer weinige vrou wen. die in het Parlement succes gehad hebben. Dit laatste komt vermoedelyk doordat zM altMd op-en-top vrouw gebleven is. en nooit gepoogd heeft de parlementaire gewichtigheden van haar manneiyke collega's na te apen. Zy werd destyds het Huls binnengeleid door Mr. Asquith (den lateren Lord Oxford) en Lord Balfour, den groots ten liberalen en den groot- sten conservatieven staatsman van dien tyd, een historische gebeurtenis, welke vereeuwigd is op een groot schilderstuk, dat een der wan den van het Parlement siert. Lady Astor is een Amerlkaansche van ge boorte. Zy is gehuwd met den bekenden conser vatief Viscount Astor. die een der eigenaars is van het groote Zondagsblad, de „Observer”. Zy bezit In hooge mate de vitaliteit en de vrymoe- dlgheid der Amerikaanschen, en is hierdoor al. tyd eenlgszlns on-Engelsch gebleven. Maar zy Is een „lieveling” van het Lagerhuis, waar- schyniyk doordat zy de zittingen zoo vaak op- vrooiykt door uitroepen en opmerkingen, waar aan een man zich zoo licht niet wagen zou. Toch kan zy het haar collega’s soms geducht lastig maken, en reeds menigmaal heeft de speaker haar tot de orde moeten roepen. zy is zeer geestig en gevat, en het vorige Jaar maakte zy In een korte Lagerhuisrede een woordspeling, waarvoor een speaker haar wel een standje gaf. maar die toch alom furore maakte, zy Is nkmeiyk een voorvechtster voor „drooglegging", en dit onderwerp ter sprake brengend, oefende zy kritiek op iets, dat het Hoogerhuls gedaan had. zy noemde deze door, luchte vergadering toen niet het .House of Peers", doch het „House of Beers", een prach tige toespeling op het algemeen bekende feit dat de groote Engelsche brouwerijen alle toe- behooren aan leden van den hoogen adel. Gisteren heeft Lady Astor zichzelve over troffen. Er waren 15 sprekers, waaronder een paar ministers en Lady As tor zelve, zy heeft hen alle 15 (met Inbegrip van zichzelf) In de rede gevallen. Jk geloof niet,” zei een deftig spreker, „dat Ik veel heb toe te voegen aan wat ik zoojuist gezegd heb -Dan zou Ik maar weer gaan zitten.” klonk de stem van Lady Astor In een van die tooneel- flulsters, die tot In dé*verste verte doordrongen. Behandeld werd de kwestie van de nationa liteit van BrlUche vrouwen, die met vreemde lingen getrouwd zijn, een zaak waarvoor Lady Astor zich byzonder druk maakt. zy verkeerde dus in de grootste opgewon denheid. en kon geen minister of afgevaardigde rustig laten spreken. Wist zy niets anders te zeggen, dan hoorde men toch nu en dan haar stem: tsj! tsj! hetgeen sommigen ergerde «n anderen onverschillig liet. Toen het haar eigen beurt was om te spreken, ▼iel zy zichzelf eenlge malen in de rede om persooniyke opmerkingen te maken tot leden, die vóór haar gesproken hadden. Maar zy kwam er toch niet heelemaal goed De stad Kanton wordt door een ware ratten plaag geteisterd. Volgens geneeskundigen dienst bedraagt het aantal tleser rat'en nv-er dan 10 millioen. Elk jaar worden 300.000 ratten, die door de bevolking zMn gedood en op straat geworpen, door den reinigingsdienst opge haald. De autoriteiten zMn voornemens krachtige maatregelen te nemen tot verdelging van dit ongedierte op groote schaal. Moeders, weert het rhachitis-geraar! Geeft üw kleine Jecovitol! Geijkt door een Neder, landsch Professor on gehalte aan Vitamine D (minstens 250 propnyï. 125 internat een heden), tegen rhachitis (Engelsche ziekte). Jecovitol dankt voorts zijn waarde aan Vita, mine A, waardoor allerlei infectieziekten, zoo. als griep, beter doorstaan worden. /HGAHCt HUH OHBEREHO HU GEVOHDEHEn VER37oei HEÖT, 2UCLEH ZE MIER, tri OpM OMTREK E>L!JVEH OM HE T TE VIN- oeh .Ad die mack ge me ene za ke h ME T HUH MAAKT DAM ZAL N'J HETHUH VERTELD HE^EH HJ WEE1 VEKERDA T JU ER HIEF 0V '<tPReKEM TL ley. „Als hy tenminste niet gepakt wil worden. Tegen my hebben ze wel vyftlg getuigen maar ze durven er niet mee voor den dag ko men. Maar hy is Jack Rangsley .riet!" ,.'t Is een beroerde historie!" zei Ralph. Hy was diep terneergeslagen. In X mystieke licht zag hy er uit als een ruiter, die met een doodeiyke wonde van het slagveld weerkeert. „Laat hy maar met ons meegaan, riep de wel luidende stem van Carloa uit den mist vóór ons. .Dan kan hy eens wat van de wereld zien!" „Hou in Godsnaam je mond!” antwoordde Ralph hem. „X Is al beroerd genoeg! Hy moet maar naar Frankrijk.” „Och, laat den jongen toch een paar Jaar door de wijde wereld zwerven, mynheer Ralph!” zei Rangley's stem achter ons. Tenslotte vond Ralph dan goed, dat Ik met Carlos meeging werkeiyk over den Oceaan en naar West-Indlë. Ik had hem erom gebeden en gesmeekt: hier scheen nu elgeniyk eens een ge legenheid te komen om een romantisch en avon tuurlijk leven te beginnen. Ralph had grooten eerbied jj'oor de wet en was op dat oogenblik niet bepaald een moedig man; in zMn hart was hy biy. dat hy van alles af was. HM deed voor me wat hy kon. Van Rangsley die aan zyn zadelknop een tasch met geld droeg, om aan ieder zyner mannen de zeven shillings voor den tocht te betalen, leende hM een aantal goudstukken en gat die aan mM. Ralph herinnerde zich ook of ik herinnerde hem eraan dat hy plantages op Jamaica be zat. En* in de groote herberg op den tweesprong (Korte Inhoud van het voorafgaande John Kemp een Kngelschman uit Kent, ontmoet op Jamaica in de woning van Don Ramon. Carlos Rlego. met wie hy menig avontuur heeft beleefd. Kemp beeft Rlego vroeger leeren kennen door den ver loofde van zMn zuster Veronica. Ralph Rooksby. BM een achtervolging door de gendarmen vinden Carloe en zMn metgezel een schuilplaats bij Rooksbv. BU een be- zoek aan Carloe werd Kemp gearresteerd) Jack Rangsley was een slank, forseh gebouwd man. De wyde lange cape gaf hem Iets som bers en iets achteloos lag er in de manier, waar op hy zyn gespoorde hielen neerzette. Hy was de zoon van een ouden jonker uit de streek. De- ae was leider geweest van de laatsten der „Qwlers de aristocraten onder de smokkelaars; en Jack was wel wat In stand gedaald, nu hy aan het hoofd stond van de smokkelaars bende ..Old Bourne Tap”. Maar hy was tyran- nlek en moedig genoeg om de smokkelarij in onze streek nog aan den gang te houden, toen sy elders reeds vergeten was. Natuuriyk ein digde hy zMn leven aan de galg; maar dat ge beurde pas jaren later. Na 52 jaar dienst by bovengrondschen telep-ai Australië, heeft een zekere getrokken. ZMn betrekking was een van de meest ge ïsoleerde, ole er op aarde bestaan. De een zaamheid tan Ho'tze was vaak grooter, dan die van Robinson Crusoe of van een vuur- torenwachteiIedere duim van de draden, die Adelaide ver bib den met Darwin, een afstand van tweeduizend mijl, moet voortdurend wor den gecontroleerd, opdat lede:« storing zoo snel mogelyk kan worden hersteld. De lyncontroleurs wonen weliswaar met zyn tweeën of drieën op de verschillende stations, maar wanneer er ergens iets moet worden na gekeken of gerepareerd, zyn zy vaak dagen lang gehee! alleen. De meest geïsoleerde posten hebben hun eigen moestuin en omheiningen voor runderen, schapen en geiten, zoodat de beambten zooveel mogelyk voor zichzelf kunnen zorgen. Meestal behoeft een beambte niet langer dan drie jaar op een dergelyken eenzamen post te blMven, maar er zMn er verscheidene, die dit leven de voorkeur geven boven het stadsleven en uit eigen beweging verzoeken zM langer 5P den eenzamen post te mogen b'.yven, waar hun althans de rust niet ontbreekt. da bewaking van den lalkabel in Midden- ire wioltze zich terug- Deze uitwendige behandeling is vooral bM kinder verkoudheden aan te bevelen, omdat ze de maag der kinderen niet van streek brengt, zooals by overmatig gebruik van inwendige medicijnen vaak het geval is. V p een wyde vlakte stond een eenzame f I boerdery, bewoond door drie gebroeders Het waren stille, onversaagde werker;, die met zonsopgang uittrokken naar den akker om hem te gaan bewerken en eerst diep in den avond huiswaarts keerden en zich dan zwygend ter ruste begaven. In arbeid en stomme eento nigheid gingen de dagen voorby, de weken, de maanden. Zy werkten en zwoegden. Af en toe reed de oudste der drie gebroeders met de kar fiaar de stad, om daar de opbrengst van hun akkers te gaan verkoopen. HM bracht een goed gevulde geldbeurs mee terug, schudde ze leeg op tafel en verdeelde het geld eerlijk In gelyke deelen. Toen de oudste op zekeren dag weer vruchten van den akker naar de stad was gaan brengen en de twee anderen zwygend en vol hardend aan den arbeid stonden in het wyde veld, sprak opeens de jongste: „Wy worden bedrogen door onzen oudsten broeder. Hy verkoopt de opbrengsten van het veld in de stad en houdt een gedeelte achter van het geld dat ons toekomt. We moesten hem in den avond eens overvallen en zijn zak ken nazoeken." De tweede broeder bleef gebukt staan wer ken. Hy durfde den jongste niet van achter docht beschuldigen, daar hy zelf reeds eer met deze gedachte bezield was geweest. Daarom zweeg hy en arbeidde verder. „Waarom spreekt gy niet?” vroeg de jongste. Zou hét niet laf van ons zyn, ons zóó te laten bestelen? Moeten wy niet liever vechten voor ons rechtmatig bezit? Wie weet hoeveel hon derden guldens hy verborgen houdt die ons toebehoorenwie weet hoeveel geld hy heeft verstopt, dat ons bezit moest zyn.” De tweede richtte zich op. zyn oogen ston den vurig toen hy fluisterend zei: „We zullen den dief overvallen en hem neer slaan langs den weg. Dan is al zyn geld het onze en zullen we beiden ééns zoo ryk zyn De ‘jongste broeder schrok van dit voorstel. Tot zoon misdadige gedachte had zyn ach- zoo’n dulxelsch plan had de hebzucht nooit In hem doen op komen. Hy aarzelde daarom. .Komaan." verweerde de tweede. „Wie ziet ons hier op deze verlaten vlakte? Wie zal er ons van beschuldigen onzen broeder vermoord te hebben? En krijgen we door deze moedige daad niet beiden een groote vermeerdering in rijkdom?” ja De jongste stemde eirwUjk toe en zei: „We zullen hem vanavond overvallen en doodslaan; wy beiden zyn sterker dan hy alleen.” moeras en reden met de kar verder naar de eenzame boerderij, waar zy het af genomen geld onder elkaar verdeelden. Maar na dit laatste vertrouwelyke gesprek aangaande den moord op hun broeder, waren zy belden weer als vroeger, tot volslagen stil- zwMgen vervallen en werd, er geen woord ge sproken op de eenzame boerderij noch in het wyde veld, zy zwegen; maar dit zwygen was vol onrust en angstige gejaagdheid. zy durfden elkander niet in de oogen zien en zy ontvluchtten eikaars tegenwoordigheid. Wanneer zy te zamen werken moesten op het land, keken zy schuw naar elkanders handen. Hielden die geen mes omklemd, gereed tot den aanval? Of konden zy zich niet plotseling bal- j JJ on dit blad «Mn Ingevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen Z by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7ES) by een ongeval met f O Cfi by verlies van een hand f 1 OE oy verlies van een f Cfl by een breuk van f Afl Eslle UDOïlTte S ongevallen verzekerd voor een der volgenae uitkeerlngen f «Jl/l/l/»” verilea van belde armen, belde beenen of belde oogen t doodeiyken afloop een voet of een oog luim of wijsvinger tzlr. been of arm We rees In den een het vermoeden dadelijk vallen te worden. Zij lagen 's nachts met open oogen en luis terden angstig naar elk geluid op de boerderij. .Dit Is geen leven,” zuchtté de oudste der twee. „Als ik het geld van den jongste niet roof, rooft hy het myne. Als Ik hem niet neersla, slaat hy my neer. Ik zal hem dus vóór zyn." En toen de jongste op zekeren avond, na den zwaren arbeid op het land, het avondeten aan het bereiden was. sloop -de oudste plotseling achter hem aan en sloeg hem met een byi het hoofd in. De jongste broeder stortte neer en lag bewegingloos. ,J7u heb ik ook zyn geld” zei de oudste; sleepte syn dooden broeder naar bulten en be groef hem. diep in den grond. Hy zette zich daarna aan tafel en gebruikte het avondeten, dat nu voor hem alleen bestemd was. Hy at gulzig en gehaast. Maar plots viel hem de vork uit de handen; hy sloeg met zyn hoofd voorover op tafel, lyn gezicht werd wit; zyn armen vleien slap langs het lichaam. Het avondeten was vergiftigd door den Jong- sten broeder. Op een eenzame boerderij moet ergens veel geld verborgen liggen; maar niemand kan met zekerheid zeggen hoeveel en waar

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 10