u&Aaal aan den day
I
E
I
I
t
POKori z:
de oplosbare I
ATA
si
Lugubere oorlogsherinnering
en
WALGLIJKE SENSATIE-
HONGER
DE BACIL
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
De Panter
HET KAPERSNEST
iet alleen gemak
t Geeft ook een gerust gevoel
Krijgt, U ;pnjeenJcichf visih^
Nóóit zit U met vuile boel.
ZATERDAG 25 NOVEMBER
Wie zijn de barbaren?
l
197
ders
t 13
Duiken tot 400 M diepte
Alleabonné’s
Marmer- en onyx-
groeven ontdekt
Nieuwe bruggen over
Rijn en Moezel
De Zwitsersche piano-
industrie
Schietpartij op een
boerenbruiloft
Kaffergevechten in
Natal
JOSEPH CONRAD
ellet
iftïd
Mal
ATA schuurt én reinigt alles!
kunstmestI
voor KAMERPLANTEN
I H P Berxlien.R>Lon(dLr. N aarden
u.
1 qt\/gaan\
JOH6EW\
Van het emartelyh kerkhof, dat
een slagveld toch eigenlijk
is, heeft men beziens
waard ig heden
gemaakt
De emotie
van Aurelia
i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
haren
we-
geren,”
■el
'Nadruk verboden)
(Wordt, vervolg.)
ROMAN VAN
Begin volgend jaar sullen, naar uit Genui,
wordt gemeld, in de Mlddellandsche see duikers
van Artigllo afdalen tot 400 M. diepte, dl. 100
M. dieper dan het tot nu toe bereikte maximum.
De Artigllo zal vervolgens een kruistocht op de
Roode Zee ondernemen voor het vlsschen van
sponzen en parels op groote diepte.
„Neen,
deur.
Tijdens een groote boerenbruiloft te Mloniza
in Joego-Slavlë. waaraan meer dan 200 gasten
deelnamen, kwam het tot een ernstige schiet
partij. D« strijd ontstond bU het Inhalen van
de bruid, toen plotseling ongeveer 150 gasten
met 30 wagens een wedstrijd organiseerden om
bet eerst bjj de bruid te zijn. Daardoor ontstond
twist, die met revolvers en messen werd uitge
vochten Zeven boeren werden zoo ernstig ge
wond. dat zij naar het ziekenhuis moesten wor
den overgebracht, terwijl 35 anderen licht ge
wond werden en thuis verbonden moesten wor
den.
NEBBEN DA T ZAAKJE EENS MET
ELKAAR BESPROKEN, EN WE DENKEN.
DATJE on MA AP WAT WIJS GEMAAKT
HEBT WE DACHTEN PANTER,DATJ£ EEN
FUNKEKEREL WA5. DAAROM VOLGDEN
WD JE BEVELEN OP MISSCHIEN BEN JE
WEL EEN FUNKE KEREL', MISLONEN
NEB JE DA T GELD ZELF WEOOENAAL O EN
ERGENS VERBORGEN DAT DENKEN WFNU
BEGRIJP JE OAtP
S
Bij de Dultsche regeerlng bestaat het voor
nemen binnenkort te beginnen met den bouw
van verscheidene nieuwe bruggen over den Rijn
van Mainz tot de Nederlandsche grens en over
de Moezel van Trier tot Coblenz.
Nabij Neuwled, ten noordwesten van Coblenz,
zal een brug over den Rijn worden gebouwd om
een betere verbinding te brengen tusschen deze
strook en het industriegebied van Ruhr en Ber-
gische Land. BU Crefeld. Urdlngen en Duisburg
zullen Rijnbruggen worden gebouwd ten dienste
van het automoblelverkeer.
De brug van Pfaffendorf bij Coblenz, die op
het oogenbllk niet voldoet aan de verkeers-
etechen. zal geheel veranderd worden door den
aanleg van een rijweg van twaalf meter breedte
en twee trottoirs voor voetgangers, waardoor
deze brug een der voornaamste Rijnbruggen bU
Coblenz wordt.
Bovendien zal te Coblenz de oude Moezelbrug
uit het jaar 1344 in het komende voorjaar door
een nieuwe brug vervangen worden.
k zou wel eenz een weekje getrouwd willen
zijn met een roover of zooiets. Het leven is
tegenwoordig zoo saaieten en slapen,
dat is alles." zoo begon m’n dochter Aurelia.
„Probeer t voor de verandering eens met zui
nigheid." lachte Ik.
„Dat is zoo koud en ordinair. t Moet prikke
len. Als u weer eens wat voor me mee wilt
brengen uit de stad, weet u wat ik dan hebben
wou?”
.Niet boven het pond.” verzocht ik.
..Een nieuwe emotie."
Op Marettlmo, een der Aegadlsche eilanden,
tegenover de Westkust van Sicilië, zUn uitge
strekte groeven ontdekt, welke rood marmer
en verschillende zeer fraaie onyx-soorten blij
ken op te leveren. Dit gebied wordt thans ge-
industraliseerd. Onder leiding van arbeiders uit
de Carrarlsche marmergroeven is men inmid
dels tot exploitatie overgegaan. Het gewicht
van de tot nu toe uitgehouwen afzonderlijke
marmerblokken bedraagt niet zelden verschei
dene tonnen.
L'lllllllllllllllltllllllll
In de Oomsingastreek nabij Ladysmith (Na
tal) zim gevechten ontstaan tusschen enkele
naturellenstammen Na maandenlange oneenlg-
heid is thans een heftige strijd loegebroken
Talrijke hutten wérden in brand gestoken, noo-
dat heele families genoodzaakt waren de vlucht
te nemen. Kort daarop hoorde men zelfs ge
weerschoten knallen, doch volgens mededee-
llng van het Dept, van Naturellenzaken, dat
voor een behoorlijk onderdak der kafferfamlües
zorg draagt, zijn er geen dooden te betreuren
Om het geschil bjj te leggen, vertrok de hoofd
commissaris. verbonden aan voomoemd Depar
tement. reeds naar de bewuste streek, terwijl
hij zal worden gevolgd door den officier van
politie. Ingeval de blanken in moeten grijpen
De vuurgevechten kunnen evenwel niet lang
aanhouden, daar de kaffers altijd slechts een
zeer beperkte hoeveelheid munitie in voorraad
mogen hebben.
by vartlea van *n
anderen vinger
Tengevolge van de buitenlandsche concur
rentie ligt de Zwltsersche plano-lndustrie na
genoeg stil. In verband hiermede is de invoer
van plano's en vleugels gecontingenteerd. De
contingenteertngsvoorschriften bepalen, dat
voor elke drie in Zwitserland gebouwde plano’s
één uit het buitenland mag worden ingevoerd
Voor vleugels is de verhouding twee tot één.
Als Je ergens in de tram stapt,
Snuit er minstens één z’n neus.
Ook al vindt u <Lan zoo’n welkom
Uit den aard der zaak affreus
Sta je rustig in een winkel,
Dan verschrik je plots atsjief....
Soms herhalend als refreinzang
Der verkoudheidsmelodie.
Kom je buiten en je ademt
Weer de frissche najaarslucht.
Dan bemerk je dat er iemand
Achter, voor of naast je kucht.
Want wij leven in het kille
Natte, mistig jaargetij.
Waarin griepbacil u toeroept:
Deze tijd behoort aan mij!
Dit bactlletje, hoe nietig,
Is ook nu weer zeer actief
En hij zoekt dan ook zijn offers,
Bij dozijnen, asjeblief!
Op kantoon en op fabrieken
Danst hij even door ‘t lokaal
En het resultaat dier pasjes
Is beslist phenomenaal.
Want den and’rcn morgen rinkelt
Telefoon en.... spreek ik mèt?
Mijn man ligt met veertig graderu
En met kruiken in zijn bed!
MARTIN BERDEN
3 verkrijgbaar in lesschen van 40 et..
1.75 en f 3.by de bloem- en
zaadwlnkels. met gratis aanwijzing
der verzorging van veracblll planten
HU glimlachte met fijne boosaardigheid en
keek alsof hu verwachtte dat ik in zou stem
men. Ik zeide, dat ik niet geheel begreep waar
door zUn oom beleedigd waa
„Wel, omdat er geen priester by was, toen
dezer dagen zeven arme duivels beschuldigd van
zeeroovery werden opgehangen.'’ antwoordde
Carlos. „Het was canaille, dat geef ik toe, maar
op een priester hadden zU recht. En myn oom
was er in zUn ambtelUke bevoegdheid van
van gevolmachtigde. HU was ernstig gegriefd.
wU allemaal trouwens. Je moet weten mUn oom
heeft zelf geadviseerd, dat ze aan de Engel-
schen werden uitgeleverd Maar toen er geen
priester was, had hU bitter berouw. Nu, ’t was
dan ook een chandaal."
HU hield weer even op en leunde tegen de
toonbank. Als zUn oogen naar den grond keken
en zUn gezicht niet bezield werd door bet ge
sprek. kwam droevig aan den dag zUn doode-
lUke bleekheid, de diepe schaduwen onder syn
oogen en een eindelooee droefheid in zijn trek
ken alsof een alles doordringende en hopelooze
smart hem bezig hield. Toen hU weer naar mU
?pkeek glimlachte hU echter:
„Wel, op z’n slechtst is het hiermee afgeloo-
pen, en mijn oom is hier in dezen vullen boel,
inplaat van in jullie paleis. Vanavond nog zei
len we naar Cuba terug! HU zag om zich heen
naar Ramon s katoenen stoffen en suikervaten
In het schemerig licht, alsof hU het telt. dat ze
op zulk een plaats konden zUn. btlna ongeloof
lijk achtte en zUn wijze van spreken liet ver
moeden, dat hU het paleis van onzen gouver
neur niet veel minder barbaarach zou vinden.
F SCHEER JE WEG.STRuiKROOVERS IK
I SENT/rEPgAA-iVERt/EET DATWET
PROBEERT DAT NOC EENS, ENTKZAï JU-
LIE MORES*lEEKEN NOG EENS ZOOM
OPTREDEN VAN EEN VAN JULLIE, EN NIET
ÉÉN KOMT HIER LEVEND VANDAAN ZE
HE08ETT ME DENMAAN ..PANTER"NET
I VOOR N/ET5 GEGEVEN
ze weer; „z’n pantalon is te kort en s'n woor
den zUn te lang
Ik hoop dat u me spoedig een emotie bezorgt”.
v y ooral in Frankrijk, maar ook in Italië en
\f in andere landen op wïer gebied gedurend-
den Wereldoorlog de strUd woedde, heeft
men een deel der slagvelden gelaten zooals zy
in 1918 waren. De bedoeling die daarbU voorzat
was met slecht. Men wilde er te gelUk een his
torisch museum en een bedevaarts-oord van
maken, waar de jeugd kon aanvoelen wat een
vorige generatie voor het behoud der onafhan-
kelykheid en der nationale zelfstandigheid ge
offerd en geleden heeft, en waar familieleden
en oudstrydera nog eens een stille gedachte
wijden konden aan hun vaders en hun zonen
hun broeders en hun kameraden.
DENK JE iOm,DATIK NJEK ZOUZUN, 1
ALS/KDAT GÉib NADPDENkje dat
IKVDORTf'rfPLE/ZEPlNGEZELXMAP
VAN ZOON TJPOEP 3LUUPKEN Al 3
JULUE. BEN 9ONDERSTEL,datLKDUE
BEL 5PE1 SPEELDE,WAT DAN NOG v
WAT ZOUDEN JULLIE DAN DOEN
~ZEO'.Wf l
te» b>j Utrecht.
vader zag en toen kwam ook mUn ontmoe
ting met Carloe. NauwelUks kon ik mijn oogen
gelooven. toen ik hem met uitgestrekte hand
op mU toe zag komen. Dat gaf een buitenge
wone ontroering, weer met Carloe te spreken...
HU scheen het nl*t h**t te maken. ZUn gezicht
had bijna alle kleur den nauwelUks merkbaren
onderhuldschen blos, verloren. Het was bleek,
heel bleek geworden. Donkerblauwe kringen
lagen om het zwart en het gefonkel van zUn
oogen. En hoesten dat hU deed, hoesten!
HU legde zUn arm teeder om mUn schouder
en zeide: „Hoe heeriyk je te mogen weerzien,
mtjn Juan.” In zUn oogen lag genegenheid,
daar was geen twUfel aan. maar ik voelde een
vagen '«hte’- tegenover hem TV herinner
de mU hoe wU aan boord van de „Thames’ ge
scheiden waren Hier kun "en we "-aren zeide
hU. -het la een genot Je zult je verwanten
zien. mUn oom don Baithasar. Grande, de stsr
van de Cubaansehe Wet en mUn nicht Sera-
phlna. Ze houden van je; ik heb veel goeds van
!e verteld.”
HU glimlachte vroolljk en vervolgde: ..Deze
plaats past biet erg bU zUn grootheid of die
van mUn nichtje, neen, en ook niet erg bfl de
mijne, hoor." Weer glimlachte htj Maar ik zal
heel gauw dood zijn, dus voor mij komt het er
niet zoo opean.” HU fronste even het voorhoofd
en begon toen te lachen. ..Maar Je hadt de ge
zichten moeten zien van jullie officieren, toen
mUn oom weigerde naar het paleis van den
gouverneur te gaan'; daar zou een fiesta zUn.
een „receptie," heet het zoo niet? Het zal een
heel schandaal veroorzaken.
(Korte tnboud van het voorafgaande: John
Kemp, een Kncelechman uit Kent, ontmoet
OP Jamaica in de woning van Don Ra-
^tuu^ftR1a°e.rdmetK.mlD“b^t rU
vroeger leeren kennen door den verloorae
van rijn zuster Veronica. Raloh Rooks by
Bij een achtervolging door ds gendarmen
vinden Carlos en zUn metgezel een «chull-
plaats b’1 Rooksbv. BU een bezoek ean
Carloe werd Kemp gear-eeteerdmaar la
ter door Rangsley den leider van de smna-
kelaata. weer bevryd Kemp maakt dan
bet plan met Carloe uit te wUken naar
Wsst-Eadiei.
.Br weet niet meer dan anderen.’’ zei Ramon.
Jbehalve dan, Senor. dat Ut veel ®eer schade
Wd omdat mUn ondernem-ngen z. o eel groo-
ter zUn. Maar ik weet zelfs niet of de lui die
®Un goederen kapen, zeeroover» zijn, als jul
lie Engelscnen zeggen, of Mexicaansche vrijbui
ters. als door de autoriteiten van Havana be-
*eera wordt Dat kan -me ook bitter weinig
settelen Basta ik weet wel. dat Iedere week een
ander schip met zen kaperbrief een
®U)n landingen steelt en ik verscheidene bon-
terdeu dollen verlies.'
Maar het sPUt me.’’ zei hU plotseling, „want
ik had Jou, jou en al je landgenooten,
graag een goeden indruk op hem zien maken.
Je moet het nu alleen doen En dat zul je ook
wel. Je bent niet al die anderen. Je hebt onze
bloedverwant, en ik heb Je erg geprezen MUn
leven heb je gered.
Ik, begon naar nieuws van thuis te vragen
van mUn tehuis. Ik zeide dat Veronica mU
«schreven had, dat zy een kleintje had, en hU
zuchtte.
„Ze trouwde met dien besten Rooksby?.
vroeg hU. .O, wat een verlies." HU viel weer
terug in stllzwUgen Er was geen vrouw in
jullie land als zU Ze had kunnen om te
trouwen met met dien besten jongen ,mUn
goeden neef. Het is een tragedie."
„Het was een heel goed paar." antwoordde
ik.
Weer zuchtte hU. Mün oom slaapt nu bin
nen.” zeide hU na een poosje. wUzend naar de
binnendeur. ..We moeten hem niet wekker ma
ken; hU is heel oud. Blijf JU nog een poosje
met me praten? Wil je wachten? Dona Sera-
ohtna is ook hier
„Er Is daarbinnen een man. O’Brien ge
naamd.” zei hij. „Die doet ons de eer te dingen
naar de hand van mijn nicht.”
Ik voelde een eiaemsrdlge boosheid, -t Is
teen Spanjaard." zeide Ik.
Carlos antwoordde met zachten spot. „Span-
'aard. dat nlet. t Is een afstammeling van
’ersche keringen
„t Is een avonturier." zeide Ik „Je behoort
op je hoede te z|jn. Je kent dia fortiitnjagenda
iiniiiiiHHiHiiniiiiir
ünmimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiKiiiiniiiir:
Dat was de eepwlge grief van lederen Span
jaard op .het eiland en van niet weinige En-
gelsche en Schotsche planters er bU. Spanje
was nog in de weeën van den opstand der
Mexicaansche koloniën, toen Groot-Brittannlë
het bestaan van een oorlogstoestand en een
Mexicaansche regeerlng had erkend. In de golf
wemelde het onmiddellUk van Mexicaansche
kapersschejx-n. Geen tak van scheepvaart was
meer veilig voor hen, en Sj»nje was niet bU
machte te voorkomen, dat ze nestelden op de
kust van Cuba, het altyd getrouwe eiland zelf
„Wat kan Spanje doen." zei Ramon bitter,
wanneer zelfs een admiraal Rowley met zijn
groote schepen de zee niet van hen kan vrij
maken?" HU verzachtte sUn stem: „Ik zeg u.
Jongeman. Engeland zal hier het eiland Jamai
ca noe eens verliezen door dif zaakje
zelf bent een separatist, te niet?.... Neen?
woont bU separatisten. Wat moest ik anders
denken? Heel veel menschen zeggen het van
u."
ZUn woorden
onaangename
gaven me een uitgesproken
gewaarwording. Ik had niet het
minste idee separatist te rijn. ik die meende
mU nogal als een trouw onderdaan te mogen
beschouwen. Maar plotseling begreep ik voor
het eerst hoezeer ik er mtezehien den schUn
van had.
In tusschen noodlgde Ramon mU utt een bU-
zonder mooie partij Manchester te gaan bezich
tigen en tvU begaven one in zUn rijtuig naar
zUn pakhuis.
Hierna was het. dat ik in Ramon's schemer
donker magazijn voor t eerst Seraphina en haar
Ik zat met den jongen man in een hoek van
de club. HU rookte een lange sigaar en dronk
een glas whisky-soda.
„We zUn Zondagavond alleen." zei Ik.
„Heel goed." peinsde de jonge man. .jnaar
zal ik alleen met Aurelia zUn?"
„Beste jongen.” antwoordde Ik. .Noe kan ik
instaan voor m’n eigenzinnige dochter? Wie
weet; je jiebt een gezicht zoo glad als een el
I en je vader staat in voor Je soliditeit."
„U kunt niet verwachten dat Aurelia me
•especteert. als u me..,, behandelt.... als.”
Ik reikte hem z’n glas en hU nam twee teugen
whlsky-soda.
,Nu," hernam ik; ,xr te kans voor Je, haar
respect te winnenof althans te voorzien in
een diepgevoelde behoefte. Ze snakt naar
emotie."
,Jk zou haar een kus kunnen
Joep Pali.
„Versleten en triviaal, jongenlief."
HU keek verlegen en zei:
„Wat kan ik dan voor Aurelia doen?"
.Je kunt ax. VrUdag bU me komen inbreken."
Joep liet van schrik de asch van z’n sigaar
op z’n vest vallen.
„Ik begrijp u niet." stamelde h|j.
„Dat dacht ik wel. Ik zal het je uitleggen.
Aurelia vindt het leven te saai, ofschoon ze
overdag en 's avonds veel uit te. Het anne kind
hunkert naar iets nieuws, naar iets ruigs. Ze
snakt naar een roover
Joep Pali lachte en liet z’n tanden zien.
„U wilt zeker den heldhaftlgen vader spelen
en den roofvogel wegjagen van het tafelzilver,
terwijl Aurelia onder aan de trap in zwUm
valt
.Precies.”
.Precies,” herhaalde hU. met iets smalends in
r’n stem, „en in de algemeene verwarring krijg
Ik een tik met de kolenschop op m’n hoofd van
uw huisknecht en de lading van uw revolver
in m’n ingewanden.”
Het leek op een weigering, maar ik steunde
op z’n neiging voor Aurelia.
„Ate Je er geen zin in hebt, kan ik natuurlijk
iemand anders nemen. Liefhebbers genoeg. Ik
wed dat Dumlett
.Natuurlijk die idioot van een Dumlett moet
er altijd by gesleept wordengrUnslachte
hij woest. „Hij heeft een neus als een gordel-
dier en ooren
..HU is erg op Aurelia gesteld." zei Ik vrien-
delUk; „het zou hen dichter bij elkaar brengen
als zU er achter kwam, ze heeft zooveel zin voor
humor.”
Ik keek hem niet aan, maar hoorde hem het
vernlt van een tafelpoot afschoppen
.Dus u regelt alles voor me," zei hU na een
poosje, „zoodat ik er geen poppenkast mee krUg?
Ik heb geen zin om achter de tralies te ko
men ook niet voor Aurelia
„NatuurlUk, beste jongen." Ik kneep hem eens
in den arm. „Ik zal zelfs Losely, mUn huis
knecht. op dien avond wegzenden. Die te nog
al hardhandig en verbazend aan zilver ge
hecht.”
Toen ik dit gezegd had. keek hU een beetje
opgewekter.
„Kom morgen met me lunchen," eindigde Ik
ons onderhoud, „dan bespreken we de zaak
in details.”
Men.kon evenwel niet vennUden dat een zeker
publiek de slagvelden langzaamaan begon te
ontheiligen door er voedsel te zoeken voor een
ousulbaren sensatie-honger. Dit werd nog in
de hand gewerkt door allerlei ondernemingen
die in de slagvelden niet anders zagen dan de
mogelUkheld van veel en regelmatig geld verdie
nen, en zoo ontstonden de talryke reisbureaux,
garages, gidsen enz. die van het smartelUk kerk-
hof, dat een slagveld toch eigenlijk te. een be
zienswaardigheid maakten, welke een aardige
afwisseling biedt tusschen al de musea en al de
kerken, welke men nu eenmaal zien moét.
De Amerikanen die nooit naar Europa komen
Bonder dat er iea bezoek aan de slagvelden op
bet program staat, hebben in dit opzicht al een
heel slechten naam Die gaan na de lunch naar
bet Knekelhuis van Douaumont of Verdun
kjjken een heelen middag lang naar schedels en
beenderen, en wanneer bet dan tUd te voor bet
diner, bUjkt dat Miss Babbitt uit Wisconsin niets
van baar eetlust heeft ingeboet.
En waarom ook? In Amerika en wel te New-
York heeft men zelfs een groote zaak die haar
klanten de meest lugubere oorlogsherinnerin
gen levert en tegen „concurreerende" prUzen
De Jiew York Herald” die bet geval ook echan-
dallg scheen te vinden, publiceerde onlangs
eenige uittreksels van een catalogus welken de
genoemde handelaar in souvenirs op ruime
schaal verspreidde. Men oordeeie.
No. 891. Een prachtige herinnering aan den
grooten oorlog Een onderbeen van het historisch
slagveld op den „dooden man" bU Verdun. De
echtheid van dit been kan door foto’s en schril
teiyke verklaringen worden aangetoond. PrUs
4 OoUars.
No. 893. Een vingerkootje, eveneens van den
„dooden man”. Zeer effectvolle reliquie voor
zalen en toonkamera. PrUs per stuk 0.50 dollar
en 5 dollar* per dosUn.
No. 000. Schedels van Dultsche soldaten, af
komstig van den „dooden man”. BU eiken sche
del leveren wU gratis een groote toto met oen
Afbeelding der duizenden schedels welke op den
„dooden man zyn gevonden. PrUs dollars.
Zoo wordt dus bet gebeente dergenen die in
prille jeugd hun leven gaven voor bun land in
geruild tegen de armzalige dollars van hersen-
looze snobs! En naar de .New York Herald”
weet te melden, worden er nog goede zaken mee
gemaakt ook! Karakteristiek voer de mentali
teit en van den souvenlrs-sjacheraar en van zU"
publiek te het dat hU in zUn catalogus te samen
met zün lugubere oorlogsherinneringen „pikan
te ParUeche gravures” aanbiedt!
No. 922. Ijzeren klempatronen voor machine
geweren. TUdens den terugtocht werden deze
patronen gebruikt om de achtergelaten machine
geweren te vermeien. PrUs per paar 3.T5 dollars
No 1033. Dultsch verdedigingswapen, gebruikt
in den strUd van man tegen man. afkomstig
Tan de Hlndenburgllnle. Prijs 3.75 dollars,
No. 784. Deze .xeer aantrekkeUjke" granaat
is een der „beauties” van den wereldoorlog. Kan
«ngewerkt warden tot een lamp voor gas, olie
et electncitelt. PrUs 8.75 dollar.
No. 785. Deze granaat welke .Ae Dultsche
horden" in België tot staan bracht, stamt uit
Luik. Prijs 4 dollars.
moerasbewoners niet. Ze zUn de bespotting van
Europa, konlngen en al.”
Carlos glimlachte weer. „*t Is een heel ge-
vaariUk man. ondanks dat.” zei hU- Ik zou nie
mand aanraden binnen Rio Medio te komen, de
stad van mijn oom. zonder goede vrienden te
zUn met Senor O Brien."
Weer ging hU naar de deur en na een oogen-
blik fluisterend gesproken te hebben met
iemand daarlTnnen. kwam hij bU mU terug.
„MUn oom slaapt nog." zei hU „Ik moet Je
een beetje langer houden. Ja. Senor O’Brien, die
zal wel met mUn nicht trouwen, als ik dood
ben."
„Je kent die kerels niet." zeide ik.
„O. ik ken ze heel goed.” glimlachte Carloe.
„In Havana zijn er veel van die lui Ze kwamen
na "98. toen er een groote «rostand was to Ier
land en vele goede katholieken gedood of ge
ruïneerd werden."
„Dan is hu een opstandeling en moet gehan
gen worden." zeide ik.
Carloe lachte zUn ouden lach. „1 Kan zUn;
maar, beste Juan. wU katholieken rien de zaken
een beetle anders dan Jullie Die man kwam in
opstand tegen jullie regeering. maar heeft ook
geleden voor het ware geloof. 1 Is een „goed”
katholiek; hjj heeft er voor geleden en in
Cuba te dat een paspoort HU te tot hoog aan
zien gekomen; hU te rechter bU het Hof van
Marine te Havana. Daarom vergezelde hjj van
daag mUn oom voos dat zaakje van die uitleve
ring.
Kttn inaevotee de verzekerlnzsvoorwaarden tegen f bK- levenslange geboete ongeechlktheld tot werken door f oy een ongeval met f O Cfi by verlies van een hand f 1 oj) ver!les van een f CH btj een breuk van >//l
S^X^-^XeSende ultkeerlnien I JUUU. - vwlles van SldesrmenTbelde boenen of belde oogen f t O U.~ doodelyken afloop I LjU.' een voet of een oog J /ZO.” düim ol wUsvlnger t>V.”been of arm 4(7.-
„Ik heb vandaag nog een kennis van je ge
zien. Aurelia," zei ik aan *t dessert.
„Een man?" vroeg Aurelia, met een zweem
van minachting.
.Joep Pali heeft om vier uur iets met me
gebruikt"
„Ik kan dien kerel niet uitstaan,” minachtte
„Schonere Zukunft" waaraan w|j de boven
vermelde gegevens ontleenen, teekent tüerbl'
aan:
De Duitschers. dat zUn voor deze sjacheraars
ziel nog altUd de barbaren, de horden, de Hun
nen, de boches. HU handelt in Dultsche sche
dels, Dultsche beenderen. Dultsche granaten en
patronen. HU biedt foto's aan: Het lp brand
schieten van een boche-vllegtulg, prUs 25 cents
En nog meer foto's heeft hU te koop: De ver
schrikkelijkste tafereelen en afgrUselUkste slach
tingen zUn in deze prachtige verzameling foto’-:
naar waarheid afgebeeld (PrUs 105 dollar).
Kort en slecht, op de’ eerste bladzUde van den
gewraakten catalogus lezen we dat die bizonder
wordt aanbevolen in de aandacht van „degenen
die er een faaclneerend genoegen tn vinden nog
eens de dagen van den grooten oorlog te door
leven. Alle prijzen zUn netto. Men kan de sou
venirs ook op afbetaling krijgen.”!!)
Onze beenderenkoopman zoekt zelfs nog
derverkoopers.
.Kr is op dit terrein veel geld te verdienen en
de markt te nog niet overvuld. Op jaarbeurzen
en vergaderingen. bU picknicks, gezellige bUeen-
komsten enz. boeken degenen die dit soort van
oorlogsherinneringen kunnen toonen, nog altyu
veel succes.”
Als gezegd, maakt de man goede zaken. Er zUn
nog altUd moderne Troglodyten genoeg die er
een aantal dollars voor over hebben om hun
huis op te sieren met lichtgeverfde granaten en
fosforlseerende schedels van gevallen Dultsche
soldaten.
En intusschen rijst er een vraag:
Wie zUn nu eigenlyk de barbaren?
Ik had m’n beste kamerjapon aan Het was
de avond van Aurelia’s emotie. Joep Pall had
me dien middag verlaten met tal van instructies
en den sleutel van de voordeur Het was ge
makkelijk genoeg wat hU te doen had. HU hoef
de maar het huis in te sluipen, wat malle ge
luiden te maken en iets van het tafelzilver aan
te pakken. Dan
zou hU ontdekt
worden en ver- s
dwynen langs den j
weg waarlangs hU i
gekomen was.
Joop zag bleek,
maar hU was ge-
willig. Ik wachtte dus.
Aurelia had dien middag dY haren laten
wasschen; ze was dus niet in d’r humeur.
's Avonds laat Aurelia had zich in haar
kamer teruggetrokken zat ik op m’n gemak
een whlsky-soda te drinken, toen ze eensklaps
kwam binnenstormen.
„Ik kan niet slapen,” zei ze en geeuwde; ,4k
heb allerlei akelige droomen."
Ze ging tegenover me zitten en zoo zaten we
een kwartier zwUgend in t vuur te staren.
Eensklajjs hoorden we belden een geluld als
een geritsel van dorre bladeren over een kar
pet. Aurelia keek op, onze oogen ontmoetten
elkaar. Ik strekte een bevende hand uit naar
m’n glas. Al ben je voorbereid op iets griezeligs,
toch bliift het griezelig als je 't hoort. Ik luis
terde scherp toe Het geluld schoof de trappen
op. Aurelia werd bleek
,J£r te een man in huls."
„Zeer juist,” zei ik. op m’n borst kloppend.
Ze lachte even, maar het was geen vroolUk
lachje.
,Jk ga naar beneden om te ktiken.” besloot ze.
Aurelia." zei ik en ik liep nas: de
.Dat gaat zoo niet In nachtgewaad."
.Moeten we dan hier maar stil blijven zitten
en hem t zilver laten Inpakken? We moeten
toch iets doen."
„Mopper maar niet kindlief." zei Ik vroolUk
„Nu heb je een emotie. Geniet er van zoolang
als t duurt."
Ik wist dat het Joep Pal! was. maar ik wilde
toch niet naar beneden. Vooreerst hoefde t
niet en ten tweede was het op de trap af-
schuwelUk donker.
Aurelia stond op en kwam naar me toe..
„We zullen samen gaan als u niet durft,” zei
ze koel.
..Moed, m’n kind," fluisterde Ik. „Steun maar
op je vader."
We gingen gearmd de donkere trap af.
We hoorden beneden weer het ritselend ge
luld. Joep deed het heel netjes. Aurelia drukte
haar wang tegen m’n oor. Op dit oogenbllk
hoorden we een feilen slag in de eetkamer Nu
begon Aurelia zóó te gillen, dat haar gegil door
het heele huls weerklonk. Ik zette haar «roder
aan de trap neer en rende naar de eetkamer.
Opeens zag Ik daar den UchtschUn die door de
kieren drong, verdwijnen Ik hoorde gekletter
van serviezen, de deur werd opengerukt, iemand
liep in volle vaart tegen me aan, zoodat ik om
ver tuimelde. Een oogenbllk later hoorde ik de
voordeur met geweld dichtslaan. t
Eensklaps werd de hall helder verlicht. Het
was Aurelia gelukt den schakelaar te bereiken.
We stonden elkaar aan te staren. ZU was
doodsbleek en beefde van angst.
,,’t Was maar een grap,” zei ik: .Joep Pali
was de roover. HU deed maar...."
Ik sweeg. want ik hoorde den sleutel In dé‘"
voordeur. We wachtten zwUgend.
Joep stapte blina gerutechloos binnen. Ik
slaakte een zucht van verlichting en Aurelia
streek de haren van d’r voorhoofd op zU
„Prachtig J«jep!” riep ik; „daar te Raffle
niets bU
HU keek me aan als een verschrikt hondje
.Maar ik heb nog niets gedaan,” stottert!-
hU: „ik moet nog beginnen.”
Het was me of ik een vuistslag in m’n gezlcl't
kreeg. Aurelia ontstak het licht in de eetkamer
In doffe wanhoop staarden m’n oogen naar het
buffet. Er stond niets meer in dan het drink
kroesje van Aurelia, toen ze drie Jaar was.
Dat alleen had de echte Inbreker laten staa-
