De nalatenschap
Drake
van
J
ZADELHOFF
ucïftaal van den dag
BEGROOTING
EEN ZWENDEL-AFFAIRE
J
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
HET KAPERSNEST
13
GELDERSCHE
ROOKWORST
\da~t DE sneamc van bet noé
DIAMANT
bak- en braadvet
SPORT
Fleteker aan ’t werk
A lie abonné’s
JOSEPH CONRAD
h-xV.'
liFT-y
i
Ai
i ‘V
MAANDAG 27 NOVEMBER
I
1
e
T’LEEUWARDEN-
b
Hoeveel inwoners heeft
Australië
Het werk van Hartzell
tijger
G
E
Verbod om
te
vragen
135 jaar oude vrouw
gestorven
Co'
-
Het grootste woorden
boek der wereld
Sigmaringen-Collectie
in veiling
pRAlSlflAvAN VALKENBURG'S
LEVERTRAAN
t
INDERDAAD IETS FIJNS
T V J/
„vuur”
\De konings-
s
■om te bakken
en te braden
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
p
zJiiiaiiiHiimi
reel
1
dezer
aan.
voor
tijger.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
ziiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
voor
de
ko-
van
1
ren.
wist, dat ze
Mayfair
ge-
u
oude
Zachte handen**
.Blanke huid
t
I
13
TWEEDE HOOFDSTUK
en
het
Langdurige processen veroorzaakt
door oneenigheid onder de
familieleden
ROMAN VAN
zich
gemak
dochter
was.
kreet
tent.
de
en
f
du
do
F>
Te
de
(AAP VAST EATrrMAEE/Y JP XE ST-
als
er
MERK
ni
pn
rig
toe
Hik
de
I
«t
I
kw
ten
der
relt
C
sch
gen
wel
Du!
der
Nie
ren
ten
turn
gen
van
Ten
noo
Tolii
O
tie-:
eem
Tan
Beie
Md
keui
tlon
TOOT
brer
mac
den
burf
bint
pros
naa
de 1
tiet
nale
knot
part
17
bet
Tere
reve
het
eind
slot:
kete
met
king
■MM
Tl
leest
uit 1
tobe
PD.
Tan
de i
In
wen
revo
west
dat
bela
gjjn.
Dt
«nd
land
enpt
Uch
Heet
,we<
O<
lom
iistr
kljn
Port
leid,
mor
maapuzste
DAZopcD t MAAP jjtS ZErt///y\ M voofZ/crr/G rr(z ZONGANJ
\L-/Evetj/V6 LeoD NEBSÊrT&EPAzur\ f snEMano MoET o/y$ n/ep'
1ZZ4/Z 2/f T HET EP D/E &EN-1 I ZX47/. DAT VCSZ/GJ7E7ED5 EPMjrÉ I
iz^ szasvz-z-'/z: /p ben I beent pees boes genoeg vee—
Z’Z’Z- IzTWzf/Z?. PATZAAX/E LW/Z/X TEEM
---\SOLMBESJa: B5 NANOENEN NSjEP I
I '5 /C4 P/z// <T/y AnnsE Z&
E IzV/ OMG E WA A/PEN SoD/tA
Een begrooting heet begroeting
En begroeten gaat niet kort,
Daarom dat er bij begroeting
In het groot beraadslaagd wordt.
In de breedte en de lengte
zeer
de
niet
oogenbllk
iiiiiiiiiiiiiiiie
Wordt gemeten en gepast,
Want de posten moeten sluiten
Als de deuren bij een kast!
Al de laren, die voorbij zijn,
Toen het als een busje sloot.
Werden steeds bij een begrooting
De bedragen meer vergróót.
Maar de tijden zijn veranderd
En het groote moet verkleind.
Daar een legertje tekorten
Als een woelig zeetje deint!
Dus begrooting wordt verkleining
En verkleinen maakt niet groot,
Daarom klinkt het woord begrooting
Dezen keer zoo idioot!
Speel en oefen zooveel ge
leunt Laat weer en wind
U niet weerhouden, maar
beschermt Uw huid met
Vaseline
Chesebrough
De ambtenaren van het Ministerie van Fi
nanciën te Sofia hebben iets nieuws uitgevon
den om de rüksinkomsten te vergrooten.
Daar zoowel de lucifers- als de cigaretten-
industrie staatsmonopolie zijn, zal het verbo
den worden de eene cigaret aan te steken met
het eindje van de vorige en men zal ook niet
aan een rooker ..vuur” mogen geven of vragen.
Bü overtreding van dit verbod zal de politie
zoowel aan dengene die het vuur vraagt als
aan dengene die het geeft, een boete opleggen,
welke terstond moet worden betaald
Het gebruik van aanstekers is reeds verboden
en er is ook een wet in Bulgarije, welke het
zelf rollen van cigaretten verbiedt.
Men hoopt hierdoor het verbruik zoowel van
cigaretten als van lucifers te doen toenemen.
/Z)C4/X/
DATBOL BOET
UKTEP DAT DKTt
ZUn.DTUTTBUDE
PMEP HUWEEP.
FJA.DAT Li JU/XT GEZ/E Ti,
'/KPAN DAT DDOW BET
OEEEADEPTf WAAff -
NEMEN. NU MOETEN
WE NOG UE/1AH0EHf:ri
/NGANG 'N DAT PA
Wjrt, WAM O VEPAMW
\mE JPPA^ v,N0EN.m
tRWWiw
^PE MOE 7EN VOOPZ/NET/G TE WEEP
F GAAN, JONGENS. WE MOETEN p£N (WEE
VALLEN ZE Zj/ N EP TT O O 7TT. ATSTT/f
PATS HL/SV STOG sv/E T VEPTFED WEff—
3E7S IWAAP 2/J M/sv GEEP PPPEOe—
\7DE/T WEEP7 A.WEPj, WAPEN ZE Ae
lyEPTPOEArEtf. EN WE MOETEN 2£-
TE PAPPEN TCES/ZrEsy, WOW DAT ZE
1 AVAAP c W/NGEN NET TE VEPTEL.
\LEN A/ANT O/LAPNA ZOU OEMZE
zakken. Beneden één der vensters was een
groote groene vochtvlek, half verborgen door
een opgeslagen valluikdat Het in den muur een
diepe opening zien, gapend als een kelder, met
in den rechterhoek enkele vaten. Een man met
een blond hoofd, eenlgszlns kaal of hjj de
kruinschering gehad had. schommelde zachtjes
in één der nieuwe stoelen.
Tegenover Hem, met zijn gelaat naar ons toe,
zat de oude Don, slapend in den hoogen stoel.
Zjjn fjjne witte handen lagen op de armleunin
gen; zijn zwarte stok met zilveren knop klem
de tusschen zijn in zijden kousen gestoken
beenen. De diamantjes op zijn schoengespen
schoten, zelfs op die sombere plaats, kleine
levendige stralen uit. Het jonge meisje zat met
haar handen tegen haar slapen en de ellebogen
op de lange tafel met aandacht de onbeweeg
lijkheid te beschouwen van een kleine hagedis,
een nietig ding met gouden oogjes, die door
vrees versteend leek.
Stil traden wij binnen en na een oogenbllk
keek zij op, zag mij frank in de oogen en legde
haar vinger op den mond met een hoofdbewe
ging in de richting van haar vader. Zij gaf mij
de hand en fluisterde goed hoorbaar:
„Wees welkom, mijn Engelsche neef,"
richtte toen haar blik weer op de hagedis.
Van Carlos wist zij alles over mij. De man.
van wlen ik alleen het bovendeel van zijn hoofd
gezien had, keerde plotseling zijn stoel om en
gluurde mU aan met kleine blauwe oogen HU
was tamelijk klein en gezet, met stevig vleesch
en heel witte plompe handenHU droeg de
zwarte dracht van een Spaanschen rechter. Op
De beroemde Blgmaringen-verzamellng van
de Hohenzollern-famille, de belangrijkste en
meest waardevolle particuliere kunstverzame
ling in Dultschland. zal op 4. 5 en 6 December
as. te Frankfort aan de Main in veiling wor
den gebracht.
De schatten van deze verzameling werden in
1928 in enkele musea tentoongesteld en verza
melaars konden enkele kleine stukken aankoo-
pen. Thans zal de geheele kunstschat, bestaan
de uit meer dan 200 deelen, wgrden geveild.
De Sigmaringen-collectie werd begonnen door
prins Carl Anton en is altUd in het kasteel
Sigmaringen, den ouden zetel van de familie
Hohenzollern, geweest.
Een van de belangrijkste schilderstukken de
zer verzameling is een doek van Schiuffeln,
een leerling van Dürer, voorstellende Christus,
het Kruis dragende.
De collectie omvat voorts ivoren en
steenen voorwerpen van groote waarde.
Op 135-jarigen-leeftUd is te Charbln een
Russische vrouw overleden, die zich duidelijk
Napoleon's tocht door Rusland en de verovering
van Moskou herinnerde.
In 1798 was zij als dochter van een Ujfelgene
in Moskou geboren. Vanaf haar geboorte tot
1861, toen Alexander II de slaven vrUmaakte,
was zU eigendom van een Moskousche familie.
Het huis van deze familie werd bü den brand
van Moskou verwoest. ZU was reeds 119 jaar
oud. toen de Sovjet-revolutie uitbrak. ZU ver
liet toen Moskou en vestigde zich te Charbln.
Met het verschünen van een supplement bij
den Oxford dictionary is het uitgebreidste woor
denboek der wereld na een arbeid van bUna 50
jaar voltooid. Het eerste deel werd in het jaar
1884 uitgegeven. Daar er in dien tijd nog
geen auto’s, vliegmachines, bioscopen enz. wa-
ontbraken in de eerste deelen talrUke
woorden, die thans gemeengoed der Engelsche
taal geworden zUn en hieruit ontstond de nood-
zakelUkheld om een supplement uit te geven.
Het is typisch, dat van het geheele werk
momenteel alleen het supplement in den boek
handel te krügen is. want alle andere deelen
zijn uitverkocht. In het begin van dit jaar werd
nog 100 pond sterling voor het volledige
werk betaald. Thans wordt echter een nieuwe
uitgave gedrukt, bestaande Uit 12 deelen en
het supplement, waarvan de totale prijs 21 pond
sterling bedragen zal.
Er zUn nog wel andere pretendenten, maar die
hadden erg weinig-kans, omdat hetj zoo buiten
gewoon gevaarlijk is in Rio Medio te komen
wegens de kuiperUen van dien man en zUn
macht over het gepeupel."
Ik keek Carlos gespannen aan. De naam der
stad had mil getroffen door zUn bekenden
klank. Nu herinnerde ik mU plotseling dat het
hier geweest was, waar Nikola el Demonlo, de
zeeroover, zoo beroemd bUna als een legenda
rische figuur, de schepen van Admiraal Row-
ley had af geslagen.
..Kom, je moest met den lerschen Hidalgo,
die ons zoooveel eer wil aandoen, maar eens
kennis maken,” zei hU. met een ondoorgronde-
lUken blik op mU; ..maar spreek niet te hard
zoolang mUn oom niet wakker la.'
HU wierp de deur open. Ik volgde hem de
kamer in, waarbinnen het visioen van den ouden
Don en de bekoorlijke verschUning van het
jonge meisje, slechts enkele minuten te voren
verdwenen waren.
(Korte Inhoud van bet voorafgaande: John
Wemp een Kngelschman uit Kent, ontmoet
op Jamaica, in de woning van Don Ra
mon. Carloe Rlego. met wlen hjj menig
avontuur heeft beleefd. Kemp heeft Rlego
vroeger leeren kennen door den verfoofde
van z(Jn zuster Veronica. Ralph Rooksby.
Bil een achtervolging door de gendarmen
vinden Carlos en zijn metgezel een schuil
plaats bij Rooksby. BU een bezoek aan
Carlos werd Kemp gearresteerd, maar la
ter door Rangsley den leider van de emok-
kelaars. weer bevrijd. Kemp maakt dan
het plan met Carloe uit te wUken naar
West-IndM).
MUn oom mag hem bUzonder. Eerst
was O’Brien klerk bU mUn oom; toen maakte
mUn oom hem rechter, juez. Ook ia hU inten
dant over mUn oom s landgoederen en heeft een
grooten Invloed in Rio Medio, de stad van mijn
oom. Ja. als je ons komt bezoeken is het maar
bet beste op goeden voet te staan met den
Senor Juez, O'Brien. MUn oom is heel oud, en,
als ik vóór hem sterf, zal die O’Brien, denk ik.
ten slotte wel piet mUn nicht trouwen, want
mjjn armen oom heeft hU erg in «Un macht.
de Engelschen te benadeelen, zelfs onder de
Mexicaansche vlag, waarvan ze het wettig be
staan niet erkenden.
„Zie, het is een georganiseerde zaak, ik heb
er iets in te zeggen. Canning's regeering in het
moederland, vervloekt met den vloek van
Cromwell wordt er door benadeeld. Ze zul
len spoedig een van hun eigen kolonies moeten
laten schieten, en, daar u separatist zUt.
wat oen geringe schande is en ik een Ier-
zullen we onze oogen er niet over uitschreien..
Kom, mr. Kemp. 1 is alles voor de goede zaak.
Er is niets laags in. U bent een gentleman en ik
zou u niet iets voorstellen, dat dit wel was.-De
edelste kringen in Havana zUn in de zaak be
trokken. Onze schoeners liggen in Rio Mediu:
maar ik kan daar niet altüd zelf aanwezig
zUn."
De verrassing benam mU de spraak. Ik wierp
een blik naar Carlos, die ons ondoorgrondelü»
gadesloeg. Het jonge meisje raakte de hage
dis zacht aan, maar het dier was te beangst om
te bewegen. Sluw kUkend wiegde O'Brien in
zUn schommelstoel op en neer. Waar had ik
idee in7 vroeg hU- Iets van het leven te zien?
Wat hU voorstelde was het leven. Juist let*
voor een Hinken jongen kerel als ik Daaren
boven, ik was een halve Schot. Had Ik het onge-
HJk vergeten, dat mün eigen land was aange
daan? Was ik '45 vergeten?
i Wordt vervolgd)
Volgens een bericht uit Canberra, de hoofd
stad van Australië heeft de pas gehouden
volkstelling uitgemaakt dat Australië een to
tale bevolking van 6.619 059 Inwoners heeft
Ongeveer 50 jaar geleden in den herfst van 1883
ha<^,de eerste Australische volkstelling plaats.
waaarbU het aantal bewoners iets meer dan 2
millloen was. terwui in 1921 bij de tweede
telling.dit aantal reeds tot 5500.000 geste
gen was. Het bevolkingscüïer heeft zich dus in
de laatste eeuw verdrievoudigd. De pas gehou
den volkstelling zou reeds in 1931 plaats vinden,
maar wegens de wereldcrisis en de daarmee
verbonden moeilUkheden werd zij echter 2 jaar
tot dezen Herfst verschoven. Onder de Staten
van Australië is Nieuw-Zuid-^ales, het oudste
gedeelte van het werelddeel met 2.600.000 in
woners 1 dichtst bevolkt terwijl West-Austra-
Uë de jongste der Staten met 437478 bewoners
pas op de voorlaatste plaats komt ofschoon
het aan grootte bUna de helft van het wereld
deel omvat. Op de tweede plaats staat Victoria
met 1850 000 inwoners, daarna komen Queens
land met circa 1 millloen. Zuid Australië en
ten slotte Tasmania met 227380 inwoners.
de papieren zoek geraakt. Slecht door een toe
val had Baron Hartzell deze terug gevonden.
En hU Het ge gaarne zien aan vrienden en be
kenden. Een heele bundel waren het er. Alle
maal vergeelde perkamenten, die een solleden
indruk maakten, al waren ze dan ook vrijwel
niet te ontcUferen.
Hoe belangrijk echter ook, het bezit
documenten was niet voldoende. Er moest een
proces gevoerd worden, een groot proces, een
lang proces, een duur procesen daarvoor
ontbraken Baron HartzeU de middelen. Jam
mer? Een ramp, meneer! Want de erfenis van
Francis Drake bedroeg niet minder dan onge
veervUftlen miljard dollars!
Zu schön um wahr zu seint?)
Maar bedenk eerst eens wat de nalatenschap
van Francis Dake zooal omvat. BUna heel het
graafschap Devonshire behoorde aan dezen En
gelschen zeeheld. Ter plaatse waar thans de
Londensche City verrijst, bezat hu twee-hon-
derd morgen land. En dan was er een Hink
stuk van CaHfornië zUn eigendom. HU had
daar in naam van Koningin Elisabeth de En
gelsche vlag geplant en de vorstin schonk aan
haar paladUn uitgestrekte gebieden in die om
geving weg. Het mooiste was dat de Vereenlgde
Staten nog altUd een schadeloosstelHng betalen
voor dit deel der voormalige bezittingen van
Francis Dake en dat de Engelsche Kroon deze
schadeloosstelling opstreek.
Men had medeUjden met den wel zwaar be
proefden Baron HartzeU en aan den anderen
kant viel er wat aan te verdienen ook- De
kleurige, met prachtige wapens versierde ,s&n-
deelen in de nalatenschap van Francis Dake”
gingen vlot en tegen contante betaling van de
hand. Onze Baron hield er een luxueus bureau
op na en maakte vele kostbare reizen naar
Engeland, allemaal voor het enorme proces dat
de Brltsche regeering duur zou komen te staan.
De rechtbank nam aan dat er minstens vUf-
tig-duizend menschen geweest zün die in Baron
HartzeU geloofden en aandeelen van hem koch
ten, ook al hebben er veel minder hun naam be
kend gemaakt. Hun geld waren ze toch kwUt
en ze konden zich hoogstens belachelUk maken
Meer dan tien jaren lang heeft HartzeU zün
bedrog vol gehouden. Minder dan rijf duizend
dollars nam hü niet aan en meestal ging hü
zelfs op aanbiedingen beneden de tien duizend
dollars niet in. Men kan zich dus eenlgszlns
voorstellen welk een enorme flnancieele strop
zUn ontmaskering in alle deelen der Vereenlgde
Staten beteekent.
Thans zit hü in de gevangenis.
Zal hU aan het einde van zün straf weer
goedgeloovlgen genoeg vinden om een nieuwe
zwendeVaffaire op te zetten?
y e Octobermaand gierde door de straten
1 en dreef de weinige wandelaars tot spoed.
Op het plein bü de kazerne schudde en
rukte hü zóó aan het circus, dat er voor enkele
dagen was neergestoken, dat het Hnnen dak
van het reizend gebouw leder oogenbUk aan-
stalte scheen te maken weer on reis te gaan.
Behalve de eigenaar, waren er nog twee per
sonen in het circus: z'n dochter, een meisje van
ongeveer negentien jaar en de oppasser van den
tUger, een jonge Franschman.
De Franschman was in een dierenpark op
passer geweest en met Cassins zoo heette
hier gekomen.
verzorging
hebben,
patroon
eerste
enkele
heel nieuw; één heel oud. zwart en
met een groenlederen zitting en een
door het rugkussen gewerkt. Op de
vuile vloertegels lagen hier en daar hoopjes zaag-
M1 van mahoniehout en In een hoek een stapel
zün rond gezicht was een voortdurende glim
lach, als om de kaken van een snoek hangt,
alleen met een beetje meer geest. Eenlgszlns
overdreven boog hü en zelde:
„O, u bent de befaamde mr. Kemp.”
Ik zeide. dat ik in hem den nog meer be
raamden Senor O'Brien meende te mogen her
kennen.
„Het heeft weinig nut te zeggen, dat u niet
beroemd bent,” zei hü, en zün stem had de
zachte, oneindig zoete trilling van den echten
Ier: iets zoo fUns en onvatbaars als de geur
van Undebloesem.
„Onze edele vriend” hierbU wees hU met
een lichte beweging van één züner witte han
den op'Carlos .heeft mU verteld wat een
durfal en dapper jongmensch u bent, om voor
een vriend in nood de schedels van de helft der
Bowstreet gendarme's te breken.... Nu, ik eer
het in u; zoo iets heb ik zelf ook gedaan. In
de oude dagen,” voegde hU er zuchtend bü-
„U bedoelt *n '98," zei ik een beetje brutaal.
O'Brien’s oogen flikkerden. Natuurlükerwü-
ze had het lerzche fiasco, hetzü in Clonmel of
Sligo, hem bü het gewelddadig ontsnappen aan
de Engelsche dragonders geholpen door den
mist naar een Fransch oorlogsschip in de
baal, bUna den hals gekost. Zelfs nu hü rechter
was in Cuba, bleef het voor hem een tüdperk
van heldenmoed, van Jeugd, ja, van roman
tiek. Daarom nam hij mün toespeling waar-
schUnlük niet kwalük. Maar ik had heel beslist
een gevoel van wrok wegens iets geringschat
tends in zün stem, iets beschermende in zün
numleren*
den tüger. Er
klonk een angst-
door
Bleek
bevend stond
Milly voor de
kooi.
Toen
Het vertrek was heel hoog en koel scheme
rig tegen de bemorste vensters zaten dikke
spülen. Het deed erg hol aan. met enkel een
lange zwarte tafel, een half dozün leunstoelen
en enkele pakkoffers. VUf van de stoelen
waren
zwaar,
wapen
De oude Don sluimerde rustig, met zün ge
laat gewend naar de verre, groezelige zolde
ring.
„Nu, ik zal u een goed voorstel doen.” zei
O'Brien na een gespannen beschouwing van den
uitdagenden blik, waarmee ik hem aankeek.
„Ik heb gehoord, dat u separatist bent,” be
gon hü verder. „Welnu, dat is net voo iets als
ik. Ik ben een Ier; op een ander eiland is op
mün hoofd een prüs gesteld. En u bent hier
zoo goed als vogelvrij verklaard. Ik weet dat u
zeer onlangs kwestie heeft gehad en dat u ge
compromitteerd is. U kunt leder oogenbllk ge
arresteerd worden. Wü zouden “hamen kunnen
werken en er is niets laags in hetgeen ik met u
voor heb.”
In ales wat deze kleine grijnzende Ier mü
zei, leek dit mü het eenlge, dat aandacht waard
was. Het bleef mün geest bezighouden, terwül
hü op overredenden toon en mat luchtige wel
sprekendheid mü al de voordeelen opsomde, die
er in die dagen te behalen violen met het uit
rusten van kapers onder Mexicaansche vlag. Ik
moest niet verwonderd zün, zei hü, dat ze in
een Spaansche kolonie schuilden. „Kr is meer
dan één reden voor zulk een onwettige handel-
wüze," vervolgde hü op koelen toon, maar met
'n heftlgen oogslag, die daarmee in tegen
stelling was. Spanje nam ons de erkenning
van zün opstandige kolonies kwalük.” En op
denzelfden koel-ovet tuigenden toon, af gewisseld
met geestige glimlachjes, verklaarde hü dat de
wet-getrouwe Spanjaarden van het „altüd
trouwe eiland," er geen kwaad In konden zien
„Dat geloof ik niet; u behandelt hem
te kinderachtig,” sprak zü spottend.
„Ik behandel het dier goed, maar verwen het
niet"
„Ieder z'n meenlng; ik vind dat u het dier
te zacht behandelt. Om met een tüger om te
gaan is niet aüeen handigheid noodlg, maar
ook moed."
André keek het jonge meisje vragend
Twüfelde zü soms aan zün moed?
„Houdt u me soms voor een lafaard, juffrouw
Mlfly?” vroeg hü toornig.
„Dat heb ik niet gezegd."
„Twüfelt u dan aan mün móed?”
„U hebt me nog nooit bewezen dat u durft*
.Dan zal ik 't u n u bewüzen.”
En in een oogwenk greep hü een rijzweep,
rukte de deur van de kooi open en stond
pMUIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIK
■■■mu I,
nlngstüger eensklaps z'n oppasser voor zich
zag. was hü opgesprongen en striemde z'n
flanken met zün staart. Brommend en z’n
vreeaelük gebit toonend. ging hij de kooi rond.
Hü was blükbear overbluft en wist niet hoe hH
zich houden moest. Het onverschrokken optre
den van André had het dier uit v'n evenwicht
gebracht. André bleef als een standbeeld staan.
Hü vertrok geen spier van zün gelaat, hield de
Uppen stüf op elkaar geperst en z’n blik vast
op den tüger gericht.
Milly keek .doodsbleek, met wüd geopende
oogen toe. ZU besefte het gevaar waarin de
jonge man zich door haar toedoen gewaagd
had: ook begreep ze dat ze niet werkeloos kon
bUjven staan. ZU greep een geladen buks, die
in een hoek stond, en richtte het wapen op
den tüger om te schieten, als het noodlg bleek.
Maar als ze eens misschoot? Als ze niet bet
dier trot, maar André? Wat dan? Moest re
hem voor haar oogen door het ongetemde dier
laten verscheuren?
Strak en onbeweeglük stonden belde men
schen leder op hun post Blazend, korte knar-
gelulden ultstootend, begon de tüger om André
heen te cirkelen. Milly haalde diep adem. De
tijger scheen geen kwade bedoelingen te heb
ben. Zü had gelük. Hü Het een zacht gebrom
hooren en ging toen in een hoek van de koot
liggen, z’n tegenpartü steeds in t oog houdend.
Milly werd kalmer: zü voelde zich nu van een
ontzettenden angst bevrijd. Nu was André ge
red; nu kon hü zich voorzichtig terugtrekken.
Ze wist: de tüger zou niet op hem toespringen,
hü zou rustig in z’n hoek blüven liggen.
Maar de jonge man scheen andere voorne
mens te koesteren. Hü maakte volstrekt geen
aanstalten om de kool te verlaten. Wat wilde
hü? Waarom maakte hü geen gebruik van de
gunstige gelegenheid?
„Münheer André!" riep ze zacht. Geen ant
woord. .André, toe kom er uit!”
Hetzelfde resultaat.
.André! Toe, ik smeek u.... ik besterf het
van angst"
„O ja?” klonk het nu uit de kooi.
„Dat had ik niet gedacht. Ik dacht heuseb
dat u meer moed had. We hebben ons dus alle
twee in elkander vergist. Maar nu wil ik u be
wüzen, dat u het mis hebt gehad: ik zal nu den
tüger direct beginnen te dresseeren. Op de
hardhandige manier; anders zegt u maar weer
dat ik hem verwen.” En wüd uitgezwaaid, gaf
hü den tüger een fikschen slag met de rij
zweep. Luid brullend vloog het dier overeind,
opende den muil en kromde zich voor den
sprong. Maar op hetzelfde oogenbllk kwam de
zweep opnieuw neer, en nog eens. Weer stiet
de tüger een woedend gebrul uit, weer maakt»
hü zich tot den sprong gereed. Maar André
had geen oogenbllk vergeten in welk ontzet
tend gevaar hü zich bevond. Hü moest over
winnaar blüven. Steviger vatte hü de zweep
en elke beweging met de oogen volgend, beant
woordde hü iedere vüandige beweging met een
slag.
Het was een ontzettende strüd. Hoog opge
richt volgde André z'n tegenstander, die met
z’n machtige klauwen naar hem sloeg, terwijl
hü rich kromde onder de neerhagelende sla
gen. Driemaal was hü op André toegesprongen,
maar ook driemaal had deze handig weten uit
te wüken en kalm maar krachtig toeslaand, had
hü den tüger naar z'n hoek teruggedreven.
Nu had het dier allen tegenstand opgegeven
en zich krommend in z'n lach, hullend van
woede en pijn, beet het zich zelf in z'n lichaam.
André had overwonnen, de tüger had z’n meer
derheid herkend. De jonge man rukte de deur
van de kooi open en sprong op den grond.
Mflly uitte een kreet van vreugde. .André!"
riep ze, „ik heb toch zoo n angst uitgestaan.
Wat wou je toch?”
„Wat ik wou? Ik heb een weerspannig dier
getoond wie de baas is.”
ZU keek hem Hefdevol aan, sloeg haar armen
om z’n hals, kuste hem en smeekte: „vergeel
me, UeveUng!”
"w e executeur testamentaire van Francis
I 1 Drake, den beroemden Engelschen zee-
held uit de zestiende eeuw, is door de
rechtbank van Sloux City in den Amerikaan-
achen staat Iowa t veroordeeld tot tien jaren
gevangenisstraf en twaalf-duizend dollar boete.
Dit beteekent dat de schitterende carrière
wan een geboren bedrieger, ten minste voorloo-
pig. ten einde is.
„Baron" Hartzell was van huis uit een welis
waar voortreffelüke. maar overigens toch maar
doodgewone buttler, die op een goeden dag tot
de conclusie kwam, dat hü voor iets beters ge
boren was dan voor deze ondergeschikte positie
Hü bleef nog enkele jaren in zün betrekking,
constateerde dan dat hü precies wist hoe hü
zich als een gentleman te gedragen had, en
kwam tenslotte in de elegantste wük van Lon
den, in Mayfair, te land waar hü rich aandien
de als „Baron” HartzeU.
VUf jaren lang leefde hü een prachtig leven,
maar toen verschenen er op zekeren dag twee
onopvaUend gekleede heeren. die hem een pen
ning van Scotland Yard Heten zien en hem
onder hun hogde namen.
Onze Baron verhuisde van Mayfair naar
Dartmoor en jaren lang leefde hü daar op de
kosten van Koning George, achter dikke tralies
en dikke muren. Hü dacht veel na over de be
driegerijen en oplichtingen welke hem hier
hadden gebracht, maar het was minder om een
hartelük berouw op te wekken, dan wel om de
manier uit te vinden waarop hü hetzelfde doen
kon zonder echter in de val te loopen.
Nauwelüks had Dartmoor zün poorten voor
hem ontsloten, of de voormalige buttler en ge
vangene werd weer de oude Baron HartzeU. die
met aristocratische minachting zün rug toe
keerde naar het ongastvrije Albion en overstak
naar het vrije land der Yankee's. Hü was een
beetje ouder geworden, bet haar bü zün slapen
begon te grüzen en dit zette zün persoon een
groote waardigheid bü. De Amerikanen openden
voor hem dan ook niet aUeen gaarne hun hui-,
zen, maar ook hun beurzen, want onze edelman
was niet aUeen buitengewoon gedistingeerd,
maar hü liep ook met plannen rond, waaraan
wel eens een aardig duitje te verdienen zou
kunnen wezen.
Nu ja, een beetje eigenaardig klonk de
achiedenls welke hü niet ophield te vertellen,
aanvankelük wel. Maar aan den anderen kant
was hü toch baron en zoo voornaam dat het
wel waar zün moést wat hü vertelde. En het
leek toch ook heel goed mogelük, dat hü een
reebtstreeksche afstammeling was van den be
roemden Engelschen zeeheld Francis Drake,
want op zün borst droeg hü altüd een rninla-
tuur-portretje van Drake en dit vertoonde een
even scherpen, gekromden neus als Baron
HartzeU had-
SchandaHg was het dat Engeland de nazaten
van den grooten paladün der groote Elisabeth
zoo ergerlük behandelen kon. Wanneer een land
op de rechten van een züner onderdanen be
knibbelt. dan toch in geen geval op de rechten
*r nazaten van Francis Drake.
Volgens Baron HartzeU was een oneenigheid
tusschen de erfgenamen de oorzaak geweest van
al deze ellende. De fiscus had tenslotte de heele
nalatenschap van den zeeheld in beslag geno
men. Jaren en jaren lang hadden de processen
geduurd en tenslotte waren tüdens den burger
oorlog die tot den dood van Karel I leidde.
op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngevoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand f 1 9C OU verlies van een f Cfi bü een breuk van Aft bü verlies van ’n
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeeringen f szs/t/ve- verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f een voet of een oog 1 luim of wüsvlnger v(/e~been of arm f Tr(/a“ anderen vinger
de prachtige konlngstüger
Hü zou zich met diens
op z’n gemak gevoeld
mooie dochter van z’n
geweest was. Van het
af. dat hü haar zag, had ze hem uit z’n inner-
lüke rust gerukt. Zü was mooi, zeldzaam mooi
Haar slanke en toch krachtige gestalte, de twee
zwarte, schitterende oogen. de füne Grieksche
neus en het mondje met die twee rijen schit
terende tanden hadden het hem gedaan.
Milly wist, dat de jonge Franschman verUefd
op haar was en dat besef amuseerde haar. Zü
hield er van met menschen en dieren te spelen.
Zooals zü optrad tegen Brutus, een in gevan
genschap geboren leeuw, dien ze op ’t eene
oogenbHk streelde over den tegen de tralies
gedrukten kop. het andere oogenbUk met een
strootje in de ooren kriewelde, tot het dier
zenuwachtig opsprong en brullend door de kooi
heen en weer Uep. zoo sprong ze ook om met
den armen André. Den eenen keer was ze
vriendelük tegen hem. zoodat hü zich vleide
met de zoetste hoop, den anderen keer deed ze
trotach en zag in hem aUeen den ondergeschikte
van d’r vader. Het liefst bracht ze door spot
tende opmerkingen den jongen man tot feUe
woede, waarmee ze zich vermaakte, omdat ze
hem met een enkel vriendelük
woord weer zoo zacht als een lammetje kon
maken.
De twee jong^ menschen waren aUeen
in de menagerie en daar Milly inzag dat
het nutteloos was op zoo’n dag in de kassa op
het publiek te wachten, besloot ze maar weer
eens een spelletje met André te beginnen. Hü
beviel haar best, de knappe, schrandere jongen,
maar juist daarom wilde zü hem tot mikpunt
harer plagerüen maken.
„Heb je wel gezorgd, dat je gestreepte Ueve
Ung geen longontsteking kan krügen?” begon
ze met een spottende krulling van de Hppen.
„Ik geloof, dat ik mün plicht gedaan heb,”
zei hü: „of denkt u er anders over?"
Er speelde een lachje op het mooie gezicht
van het meisje.
„U begrijpt me niet, münheer André"; ik wil
op uw Over heelemaal niets afdingen. Integen
deel. Ik Informeer Juist of het dier, dat u zoo
vertroetelt, geen verkoudheid kan oploopen <rf
iets anders. U weet dat een mensch ook vat
baarder wordt, als hü zoo vreeselük voorzichtig
voor kou en tocht is.”
„U schünt niet goed met tügers op de hoogte
te zün." zei Milly. „Een dier dat uit de Tropen
komt, is natuurlük erg gevoelig voor kou. en
daarom doe ik bü zulk weer m'n uiterste best,
om hem zoo beschut mogelük te houden.”
.^Ja, u bent een kolossale dierenvriend. Maar
ik geloof niet, dat uw troetelkind evenveel
vriendschap voor u voelt, als u voor hem.”
..Hoe bedoelt u dat?"
„Wel, dat de tüger u heelemaal niet vertroe
telen zou; als hü kans kreeg, zou hü u even
goed een leelüken knauw geven als ieder ander."
„Dat spreek ik niet tegen. We zün nog pas
een paar weken bü elkaar. Hü kent'me nog
niet zoo goed."
„Ik geloof dat hü u niet zal ontzien, al kent
hü u jaren lang."
„Waarom denkt u dat?”
„Omdat hü nog geen greintje ontzag voor
heeft."
„Dat komt nog wel."
„Nu, ik wil wedden dat hü voor u nooit ont
zag krügt/’
Er kwam een droeve trek op het gezicht van
den jongeman. Dacht ze soms dat het hem aan
de noodige energie ontbrak?”
„Het dier zal aan mü evengoed wennen als
aan ieder ander.”
