I
De nalatenschap van Drake
r
ZADELHOFF
wifiaal wm den dag
een zwendel-affaire
Vaseline
Chesebrough
17?
BEGROOTING
in
VIE EN HET SPOOKHUIS
Fleteker aan ’t werk
DE KLEINE
HET KAPERSNEST
GELDERSCHE
ROOKWORST
MERK
Dl
LÏ
XMANT
MAANDAG 27 NOVEMBER
e
Hoeveel inwoners heeft
Australië?
Het werk van Hartzell
li
f
Verbod om
vragen
135 jaar oude vrouw
gestorven
„Blanke huid
Zachte handen**
utes
i*
en
Alle abonné
?-g|
ft
Het grootste woorden
boek der wereld
Sigmaringen-Collectie
in veiling
ndtt
by
JOSEPH CONRAD
Avan-VALKEHBUFG'S
-iLEVERTRAMI
II
Langdurige processen veroorzaakt
door oneenigheid onder de
familieleden
INDERDAAD IETS FIJNS
„vuur” te
i da~t DE /msf/vt, pa// HEF 7/aé
V»*X
\\*-V
om te bckl
en te brot
\De konings-
tijger/
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
niiiiiiiiiinii;
verwen het
■n
Dezen keer zoo idioot’
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
voor
de
ko-
ren.
Mgyfalr
i
«e-
AS
oude
«IQ]
l
net
end
TWEEDE HOOFDSTUK
en
pakkoffers. Vijf van de stoelen
t de
toe
ook
ml-
ün-
op
wel
ROMAN VAN
nderstukicen de-
van Schauffeln,
ellende Christus,
kreet
tent.
de
en
ikoont
’raatje
he on-
ichten,
>jecten
ien
cbe
DAT HOL MOET
't£HTEJ? DAT DKR
TE VPULLT6EHM
zuh.dkhtbijde
PMEP niJNHEED-
Ha- fjETO/EJ? J
yn&n door
kasteel
Ie familie
als
er
oogen
jonge
bad><
bij
.•be
itje»
luit
od.
ui
er-
'Wordt vervolgd)
rnst,
zijn
oute
r de
zijn
n n.
1 hU
oon.
bü
tijd,
dio-
i de
twat
trom
der bty
nerika,
:n ge-
0 mijl
st da
!n <f-
1 BMP
meer
luropa
alge-
ragen.
i ook
i. nog
invoer
(jfUea
iiscbe
aebt-
s. en
egen.
tuur-
>Und-
efak-
n ea
aan-
leer
co
ating
roor-
ook
erika
Ö1 is
uch-
▼oi-
ipen,
ter
men
inw-
orer
I
sMiimiiumiii
BAK-
entier,
ry la
es ge-
etour-
n rug
Onge-
ichten.
rschll:
oden
niet
bijna
emeea
tmerl-
hen ae
'lieten
over
200
iken,
iter-
Speel ftn oefen zooveel ge
Icupr Laat weer en wind
JU niet weerhouden, maar
beschermt Uw huid met
t in
tin h
t en
No.
isis-
naar
taan
isme
be-
de
1 in
vrij
nder
twee
n is
taan
oop-
en
laag
De ambtenaren van het Ministerie van Fi
nanciën te Sofia hebben iets nieuws ultgevop-
den om de rijkslnkomsten te vergrooten-
Daar zoowel de lucifers- als de clgaretten-
Industrie staatsmonopolie zijn, zal het verbo
den worden de eene clgaret aan te steken met
het eindje van de vorige en men zal ook niet
aan een rooker ..vuur" mogen geven of vragen
By overtreding van dit verbod zal de politie
zoowel aan dengene die het vuur vraagt als
aan dengene die het geeft, een boete opleggen,
welke terstond moet worden betaald-
Het gebruik van aanstekers is reeds verboden
en er is ook een wet in Bulgarije, welke het
zelf rollen van ctgaretten verbiedt-
Men hoopt hierdoor het verbruik zoowel van
cigaretten als van lucifers te doen toenemen.
rtn
dat
i op
rar weer
.Innen. Hij
‘andere jongen
m tot mikpunt
zeer
de
niet
oogenblik
EN BRAADVET
zijn rond gezicht was een voortdurende glim
lach, als om de kaken van een snoek hangt,
alleen met een beetje meer geest. Eenigszins
overdreven boog hij en zeide:
„O, u bent de befaamde mr. Kemp.”
Ik telde, dat ik in hem den nog meer be
raamden Senor O’Brien meende te mogen her
kennen.
„Het heeft weinig nut te zeggen, dat u niet
beroemd bent.” zei hij, en zijn stem had de
zachte, oneindig zoete trilling van den echten
Ier: iets zoo fijns en onvatbaars als de geur
van lindebloesem.
„Onze edele vriend" hierbij wees hij met
een lichte beweging van één zijner witte han
den op Carlos .heeft mij verteld wat een
durfal en dapper jongmensch u bent, om vóór
een vriend in nood de schedels van de helft der
Bowstreet gendarme’s te brekenNu. ik eer
het in u; zoo iets heb ik zelf ook gedaan. In
de oude dagen,” voegde hij er zuchtend bij.
„U bedoelt in 1>8.” zei ik een beetje brutaal.
O’Brien’s oogen flikkerden. Natuurlijkerwij
ze had het lersche fiasco, hetzij in Ctonmel of
Sligo, hem by het gewelddadig ontsnappen aan
de Engelsche dragonders geholpen door den
mist naar een Fransch oorlogsschip in de
baai, bijna den hals gekost. Zelfs nu hjj rechter
was in Cuba, bleef het voor hem een tijdperk
van heldenmoed, van jeugd, Ja. van roman
tiek. Daarom nam hij mijn toespeling waar
schijnlijk niet kwalijk. Maar ik had heel beslist
een gevoel van wrok wegens iets geringschat
tends in zijn stem, iets beschermends in zijn
manieren.
zoo heette
hier gekomen
verzorging
hebben,
patroon
eerste
Ung geen longontstej
ze met een spottepde
„Ik geloof. di>t>ik
zei hij„of
Er speel0
van hetZpt
..U
op iri
d voorts ivoren en
van groote waarde.
Iricht.
doodsbleek, met wijd geopende
Zij beeefte het gevaar waarin de
zich door haar toedoen gewaagd
>k begreep ze dat ze niet werkeloos kon
ten staan. Zij greep een geladen buks, die
een hoek stond, en richtte het wapen op
den tijger om te schieten, als het noodig bleek.
Maar als ze eens misschoot? Als ze niet het
dier trof, maar André? Wat dan? Moest ze
hem voor haar dogen door het ongetemde dier
laten verscheuren?
Strak en onbeweeglijk stonden belde men
schen ieder op hun post. Blazend, korte knar-
geluiden ultstootend, begon de tijger om André
heen te cirkelen. Milly haalde diep adem De
tijger scheen geen kwade bedoelingen te heb
ben. ZU had gelijk. HU liet een zacht gebrom
hooren en ging toen in een hoek van de kooi
liggen, z’n tegenpartij steeds in ’t oog houdend.
Milly werd kalmer: zü voelde zich nu van een
-ontzettenden angst bevrüd. Nu was André ge
red; nu kon hU zich voorzichtig terugtrekken.
Ze wist: de tUger zou niet op hem toespringen,
hij zou rustig in z’n hoek blUven liggen.
Maar de jonge man scheen andere voorne
mens te koesteren. Hij maakte volstrekt geen
aanstalten om de kooi te verlaten. Wat wilde
hü? Waarom maakte hü geen gebruik van de
gunstige gelegenheid?
„MUnheer André I" riep ze zacht. Geen ant
woord. „André, toe kom er uit!”
Hetzelfde resultaat.
„André! Toe, Ik smeek u.... ik besterf het
van angst
„O ja?" klonk het nu uit de kooi.
„Dat had ik niet gedacht. Ik dacht heusch
dat u meer moed had. We hebben ons dus alle
twee in elkander vergist. Maar nu wil ik u be
wijzen, dat u het mis hebt gehad: ik zal nu den
tijger direct beginnen te dresseeren. Op de
hardhandige manier- anders zegt u maar weer
dat ik hem verwen.” En wüd uitgezwaaid, gaf
hU den tUger een fikschen slag met de rij
zweep. Luid brullend vloog het dier overeind,
opende den muil en kromde zich voor den
sprong. Maar op hetzelfde oogenblik kwam de
zweep opnieuw neer, en nog eens. Weer stiet
de tijger een woedend gebrul uit, weer maakte
hU zich tot den sprong gereed. Maar André
had geen oogenblik vergelen in welk ontvet
tend gevaar hü zich bevond. HU moest over
winnaar bluven. Steviger vatte hij de zweep
en elke beweging met de oogen volgend, beant
woordde hü iedere vijandige beweging met een
slag
Het was een ontzettende strijd. Hoog opge
richt volgde André z’n tegenstander, die met
z’n machtige klauwen naar hem sloeg, terwijl
hij zich kromde onder de neerhagelende sla
gen. Driemaal was hU op André toegesprongen,
maar ook driemaal had deze handig weten uit
te wijken en kalm maar krachtig toeslaand, had
hü den tüger naar z’n hoek teruggedreven.
Nu had het dier allen -tegenstand opgegeven
en zich krommend in z’n lach, huilend van
woede en pijn, beet het zich zelf in z’n lichaam.
André had overwonnen, de tijger had z’n meer
derheid herkend. De jonge man rukte de deur
van de kooi open en sprong op den grond.
Milly uitte een kreet van vreugde. .André!”
riep ze. „ik heb toch zoon angst uitgestaan.
Wat wou je toch?”
„Wat ik wou? Ik heb een weerspannig dier
getoond wie de baas is.”
Zij keek hem llefdevol asm, sloeg haar armen
om z’n hals, kuste hem ensmeekte: „vergeef
me. lieveling!”
Volgens een bericht uit Canberra, de hoofd
stad van Australië heeft de pas gehouden
volkstelling uitgemaakt dat Australië een to
tale bevolking van 6.619 059 Inwoners heeft
Ongeveer 5<J jaar geleden, in den herfst van 1883
had de eerste Australische volkstelling plaats,
waaarbij het aantal bewoners iets meer dan 2
millioen was. terwijl in 1921 bij de tweede
telling.... dit aantal reeds tot 5500.000 geste
gen was. Het bevolkingscijfer heeft zich dus in
de laat'te eeuw verdrievoudigd. De pas gehou
den volkstelling zou reeds in 1931 plaats vinden,
maar wegens de wereldcrisis en de daarmee
verbonden moeilijkheden werd zij echter 2 Jaar
tot dezen Herfst verschoven. Onder de Staten
van Australië is Nieuw-Zuid-Wales, het oudste
gedeelte van het werelddeel met 2.800.000 in
woners 1 dichtst bevolkt terwijl West-Austra
lië de jongste der Staten met 437478 bewoners
pas op de voorlaatste plaats komt ofschoon
het aan grootte bijna de helft van het wereld
deel omvat. Op de tweede plaats staat Victoria
met 1850.000 inwoners, daarna komen Queens
land met circa 1 millioen. Zuid Australië en
ten slotte Tasmania met 227-380 inwoners-
fgOPEK 7/7 7 /DE LD
tF/FT BF2DE6P, Aód/f/’A'ZS
U-/EVELJ/Yfl, LCED HEBSÊ7/6£DAA//\
2/f T HET EK D/(-
voor zich
striemde z’n
mend en zn
de kooi rond,
wist niet hoe hü
•erschrokken optre-
ler uit z’n evenwicht
een standbeeld staan,
van zijn gelaat, hield de
lippen stijf op elkaar geperst en z’n blik vast
op den tijger
Milly ke<
t<w/
plan
L.E77 ZOI/OE/H2^-
TT EA/YTEfAAFrt
De oude Don sluimerde rustig, met zijn ge
laat gewend naar de verre, groezelige zolde
ring.
„Nu, ik zal u een goed voorstel doen.” zei
O Brien na een gespannen beschouwing van den
uitdagenden blik, waarmee ik hem aankeek.
„Ik heb gehoord, dat u separatist bent,” be
gon hij verder. „Welnu, dat is net zoo iets als
ik. Ik ben een Ier; op een ander eiland is op
mijn hoofd een Prijs gesteld. En u bent hlei
zoo goed als vogelvrij verklaard. Ik weet dat u
zeer onlangs kwestie heeft gehad en dat u ge
compromitteerd Is. U kunt leder oogenblik ge
arresteerd vmrden Wij zouden samen kunnen
werken en er is niets laags In hetgeen ik met u
voor heb.”
Yja,datl5 JD/ypfz/zrE
’/KMHDAyDOOP HfT
OEfitAOfHiE WAAfi -
HfHfHyruA'ioeTE'r
WE/rOó ut/iAHOfutn
UKAnE f/r dat A2A-
waah a ve/f Afrrf/z
iPfA^ V/HDEH
J VOOr2/(H7/(/ /V(/ AOEMOA/ri' 1
r rr/EMA/yü we-to/ys
Z2E/7. T14T CZZ/H/rE
HEEFr OE/Y BOEL. ^EOTOEC
A/YOO/Z?. Mi ZAAKJE LH/Z/KFeP-
SOO/HZ/JK R&HAriDEZES/ 77/EE
'5 HE 7 FA V///7 E/V Z/Y/7/f ZE/
I FE// OEfZ, EIA/AA/OEF7 floor)
IA/AS
Ftot 77 Ti VOOXZHF7/C, 77 rVEKK
r GAA/ryoSK/Er/i.l^'B //OET^HH£/7 OVE£
VALlE”. ZE 2J/T EE7/OO //T. A/Y7//E
KA/y T/6//Y 7/00 7//E r PEKTELD 7/Eö—
BE7T, PPAAE Z/fl F1/7/ O F LD PEEBDE—
\eF/Y HEEFT, A/tDE/K PMKFT/ ZE Al
E/y A/E MOE7E77ZF
■7E PAKKE/Y KZ//ZrE7/ POOF OATZE
Er zijn nog wel andere pretendenten, maar die
hadden erg weinig kans, omdat hetj zoo buiten
gewoon gevaarlijk is In Jtio .Medlq te komen
wegens de kuiperijen van' dien man en zijn
macht over het gepeupel.”
Ik keek Carlos gespannen aan. De naam der
stad had mil getroffen door zijn bekenden
klank. Nu herinnerde ik mü plotseling dat het
hier geweest was. waar Nikola el Demonio, de
zeeroover, zoo beroemd bijna als een legenda
rische figuur, de schepen van Admiraal Row-
ley had afgeslagen.
„Kom, je moest met den lerschen Hidalgo,
die ons zoooveel eer wil aandoen, maar eens
kennis maken,” zei hij, met een ondoorgronde-
Ijjken blik op mij; ..maar spreek niet te hard
zoolang mijn oom niet wakker is.'
HU wierp de deur open. Ik volgde hem de
kamer In, waarbinnen het visioen van den ouden
Don en de bekoorlijke verschijning van het
jonge meisje, slechts enkele minuten te voren
verdwenen waren.
Een beyrooting heet begroeting
En begrooten gaat niet kort,
Daarom dat er bij begrooting
In het groot beraadslaagd wordt.
In de breedte en de lengte
Wordt gemeten en gepast,
Want de posten moeten sluitei
Als de deuren bij een kast!
Al de jaren, die voorbij zijn,
Toen het als een busje sloot.
Werden steeds bij een begrooting
De bedragen meer vergróót.
Maar de tijden zijn veranderd
En het groote moet verkleind,
Daar oen legertje tekorten
S AU een woelig zeetje deint!
2 Dus begrooting wordt verkleining
En verkleinen maakt niet groot,
Daarom klinkt het woord begrooting
x
,In ales wat deze kleine grijnzende Ier mij
Jei. leek dit mi] het eenige. dat aandacht waard
was. Het bleef mijn geest bezighouden, terwijl
hij op overredenden toon en met luchtige wel
sprekendheid mij al de voordeelen opsomde, die
er in die dagen te behalen violen met het uit
rusten van kapers onder Mexlcaansche vlag. Ik
moest niet verwonderd zijn, zei hij, dat ze in
een Spaansche kolonie schuilden. „Er Is meer
dan één reden voor zulk een onwettige handel
wijze.” vervolgde hij op koelen toon, maar met
'n heftigen oogslag, die daarmee In tegen
stelling was. Spanje nam ons de erkenning
van zijn Opstandige kolonies kwalijk.” En op
denzelfden koel-ovcttuigenden toon, afgewisseld
met geestige glimlachjes, verklaarde htj dat de
wet-getrouwe Spanjaarden van het „altijd
trouwe eiland.” er geen kwaad in konden zien
Met het verschijnen van een supplement bij
den Oxford dictionary Is het uitgebreidste woor
denboek der wereld na een arbeid van bijna 50
jaar voltooid. Het eerste deel werd in het jaar
1884 uitgegeven. Daar er In dien tijd nog
geen auto's, vliegmachines, bioscopen enz. wa-
ontbraken in de eerste deelen talrijke
woorden, die thans gemeengoed der Engelsche
taal geworden zijn en hieruit ontstond de nood
zakelijkheid om een supplement uit te geven.
Het is typisch, dat van het geheele werk
momenteel alleen het supplement in den boek
handel te krijgen is. want alle andere deelen
zijn uitverkocht. In het begin van dit jaar werd
nog 100 pond sterling voor het volledige
werk betaald. Thans wordt echter een nieuwe
uitgave gedrukt, bestaande uit 12 deelen en
het supplement, waarvan de totale prijs 21 pond
sterling bedragen zaL
Op 135-jarigen-leeftijd is te Charbin een
Russische vrouw overleden, die zich duidelijk
Napoleon s tocht door Rusland en de verovering
van Moskou herinnerde.
In 1798 was zij als dochter van een lijfeigene
in Moskou geboren. Vanaf haar geboorte tot
1861, toen Alexander II de slaven vrijmaakte,
was zij eigendom van een Moskousche familie.
Het huis van deze familie werd bij den brand
van Moskou verwoest. Zij was reeds 119 jaar
oud. toen de Sovjet-revolutie uitbrak. Zjj ver
liet toen Moskou en vestigde zich te Charbin.
en
waren
zwaar.
★apen door het
vuile vloertegels lagen hier en daar hoopjes zaag
sel van mahoniehout, en In een hoek een stapel
De beroemde Sigmarflgen-verzamellng van
de Hohenzollern-famllie, de belangrijkste en
'meest waardevolle particuliere kunstverzame
ling in Dultschland, zal op 4. 5 en 6 December
as. te Frankfort aan de Main in veiling wor
den gebracht.
De schatten van deze verzameling werden in
1928 In enkele musea tentoongesteld en verza
melaars konden enkele kleine stukken aankoo- L
pen. Thans zal de geheeke kunstschat, bestaak
de uit meer dan 200 deelen. worden geveild.
De Sigmaringen-collectie werd begoi
prins Carl Anton en is altijd in h|
Sigmaringen, den ouden zetel van/c
Hohenzollern. geweest.
Een van de belangrijkste
zer verzameling is een dc
een leerling van Dürer,
het Kruis dragende-
De collectie
steenen voorwi
Krooten Invloed in Rio Medio, de stad van mijn
oom. Ja. als Je ons komt bezoeken Is het maar
het beste op goeden voet te staan met den
Senor Juez, O'Brien. Mijn oom Is heel oud, en,
«Is ik vóór hem sterf, zal die O’Brien denk Ik,
ten slotte wel met mijn nicht trouwen, want
“Uin armen oom heeft hij erg in zijn macht.
iramiwiKiiimi»'1
ningstyger eensklaps z’n oppasser
zag. was hü opgesprongen en
flanken met zijn staart. Bror
vreeselijk gebit toonend. ging
Hjj was blijkbaar overbluft e)
zich houden moest. Het
den van André had hel
gebracht. André bleef,
Hjj vertrok geen sj
(Korte inhoud van het voorafgaande: John
Kemp, een Engelschman uit Kent., ontmoet
op Jamaica. In de woning van pon Ra
mon. Carlos Rlego, met wlen bij menig
avontuur beeft beleefd. Kemp heeft Rlego
vroeger leeren kennen door den verloofoe
van zijn zuster Veronica. Ralph Rookaby.
Bil een achtervolging door de gendarmen
vinden Carlos en zijn metgezel een schuil
plaats bij Rooksby. B« een bezoek aan
Carlos werd Kemp gear-esteerd. maar la
ter door Rangsley den leider van de smok
kelaars. weer bevrijd. Kemp maakt dan
het plan met Carlos uit te wijken naar
West-indlël.
de Engelschen te beuadeelen, zelfs onder dB
Mexlcaansche vlag, waarvan ze het wettig be
staan niet erkenden.
„Zie. het een georganiseerde zaak, ik heb
er Iets in te zeggen. Canning's regeering In het
moederland, vervloekt met den vloek van
Cromwell wordt er door benadeeld. Ze zul-
leb spoedig een van hun eigen kolonies moeten
laten schieten, en, daar u separatist zjjt.
wat een geringe schande ts en ik een Ier.
zullen we onze oogen er niet over uitschreien..
Kom, mr. Kemp, t Is alles voor de goede zaak.
Er is niets laags In. U bent een gentleman en ik
zou u niet iets voorstellen, dat dit wel waa. De
edelste kringen In Havana zfjn in de zaak be
trokken Onze schoeners liggen In Rio Mediu;
maar ik kan daar niet altijd zelf aanwezig
zijn
De verrassing benam mjj de spraak. Ik wierp
een blik naar Carlos, die ons ondoorgrondelijk
gadesloeg. Het jonge meisje raakte de hage
dis zacht aan. maar het dier was te beangst om
te bewegen. Sluw kijkend wiegde O’Brien in
zjjn schommelstoel op en neer. Waar had Ik
idee in? vroeg hij. Iets van het leven te rien?
Wat hü voorstelde was het leven. Juist iets
voor een Hinken Jongen kerel als ik. Daaren
boven, ik was een halve Schot. Had ik het onge-
lijk vergeten, dat m(jn eigen land was aange
daan? Was ik '45 vergeten?
zakken. Beneden één der vensters was een
groote groene vochtvlek, half verborgen door
een opgeslagen valluikdat liet in den muur een
diepe opening zien, gapend als een kelder, met
in den rechterhoek enkele vaten. Een man met
een blond hoofd, eenigszins kaal of hij de
kruinschering gehad had. schommelde zachtjes
in één der nieuwe stoelen.
Tegenover hem, met zijn gelaat naar ons toe,
zat de oude Don, slapend in den hoogen stoel.
Zijn fijne witte handen lagen op de armleunin
gen; zijn zwarte stok met zilveren knop klem
de tusschen zijn in zijden kousen gestoken
beenen. De diamantjes op zijn schoengespen
schoten, zelfs op die sombere plaats, kleine
levendige stralen uit. Het jonge meisje zat met
haar handen tegen haar slapen en de ellebogen
op de lange tafel met aandacht de onbeweeg
lijkheid te beschouwen van een kleine hagedis,
een nietig ding met gouden oogjes, die door
vrees versteend leek.
Stil traden wij binnen en na een oogenblik
keek zij op, zag mij frank in de oogen en legde
haar vinger op den mond met een hoofdbewe
ging in de richting van haar vader. ZU gaf mU
de hand en fluisterde goed hoorbaar:
„Wees welkom, mijn Engelsche neef.”
richtte toen haar blik weer op de hagedis.
Van Carlos wist alles over mU. De man.
van wlen Ik alleen het bovendeel van zijn hoofd
gezien had, keerde plotseling zUn stoel om en
gluurde mU aan met kleine blauwe oogen. HU
was tamelUk klein en gezet, met stevig vleeach
en heel witte plompe handen.... HU droeg de
zwarte dracht van een Spaanschen rechter. Op
■j—v e Octobermaand gierde door de straten
1 en dreef de weinige wandelaars tot spoed.
Op het plein bU de kazerne schudde en
rukte hU zóó aan het circus, dat er voor enkele
dagen was neergestreken, dat het linnen dak
van het reizend gebouw leder oogenblik aan-
stalte scheen te maken weer on reis te gaan.
Behalve de eigenaar, waren er nog twee per
sonen in bet circus: z’n dochter, een meisje van
ongeveer negentien jaar en de oppasser van den
tUger. een jonge Franschman.
De Franschman was in een dierenpark op
passer geweest en met Casslns
de prachtige koningstUger
zou zich met diens
z’n gemak
dochter
was.
de papieren zoek geraakt. Slecht door een toe
val had Baron Hartzell deze terug gevonden.
En hU liet ze gaarne zien aan vrienden en be
kenden. Een heele bundel waren het er Alle
maal vergeelde perkamenten, die een solleden
indruk maakten, al waren ae dan ook vrijwel
niet te ontcUferen.
Hoe belangrijk echter ook, het bezit dezer
documenten was niet voldoende Er moest een
proces gevoerd worden,- een groot proces, een
lang proces, een duür proces en daarvoor
ontbraken Baron Hartzell de middelen. Jam
mer? Een ramp meneer! Want de erfenis van
Francis Drake bedroeg niet minder dan onge
veervijftien miljard dollars)
Zu schön um wahr zu seln(?)
Maar bedenk eerst eens wat de nalatenschap
van Francis Dake zooal omvat. BUna heel het
graafschap Devonshire behoorde aan dezen En-
gelschen zeehéld. Ter plaatse waar thans de
Londensche City verrijst, bezat hU twee-hon-
derd morgen land. En dan was er een flink
stuk van Callfornlë zUn eigendom. HU had
daar in naam van Koningin Elisabeth de En
gelsche vlag geplant en de vorstin schonk aan
haar paladUn uitgestrekte gebieden in die om
geving weg. Het mooiste was dat de Vereenlgde
Staten nog altyd een schadeloosstelling betalen
voor dit deel der voormalige bezittingen van
Francis Dake en dat de Engelsche Kroon deze
schadeloosstelling opstreek.
Men had medeUjden met den wel zwaar be
proefden Baron Hartzell en aan den anderen
kant viel er wat aan te verdienen ook. De
kleurige, met prachtige wapens versierde „aan-
deelen In de nalatenschap van Francis Dake”
gingen vlot en tegen contante betaling van de
hand. Onze Baron hield er een luxueus bureau
op na en maakte vele kostbare reizen naar
Engeland, allemaal voor het enorme proces dat
de Brltsche regeering duur zou komen te staan.
De rechtbank nam aan dat er minstens vUf-
tlg-duizend menschen geweest zyn die In Baron
Hartzell geloofden en aandeelen van hem koch
ten, ook al hebben er veel minder hun naam be
kend gemaakt- Hun geld waren ze toch kwUt
en ze konden zich hoogstens belacheiyk maken
Meer dan tien jaren lang heeft Hartzell zUn
bedrog vol gehouden. Minder dan vUf duizend
dollars nam hij niet aan en meestal ging hU
zelfs op aanbiedingen beneden de tien duizend
dollars niet In. Men kan zich dus eenigszins
voorstellen weS'ÏSS^'efiorme flnancleele strop
zUn ontmaskering In alle dbelen der Vereenlgde
Staten beteekent.
Thans zit hU In de gevangenis.
Zal hü aan het einde van zUn straf weer
goedgeloovlgen genoeg vinden om een nieuwe
zwendel-affaire op te zetten?
„Dat geloof Ik niet: u behandelt hem veel
te klnderachtlg.” sprak zU spottend.
„Ik behandel het dier goed, maar verwen het
niet,”
„Ieder z’n meening: Ik vind dat u het dier
te zacht behandelt. Om met een tUger otn te
gaan is niet alleen handigheid noodig, maar,
ook moed”
André keek het Jonge meisje vragend aan.
TwUfelde zU soms aan zUn moed?
„Houdt u me soms voor een lafaard, juffrouw
Milly?” vroeg hU toornig.
,X>at heb ik niet gezegd.”
„TwUfelt u dan aan mUn moed?”
,.U hebt me nog nooit bewezen dat U durft.”
..Dan zal Ik ’t u nu bewUzen”
En In een oogwenk greep hU een rijzweep,
rukte de deur van de kooi open en stond voor
den tUger Er
klonk een angst-
door
Bleek
bevend stond
Milly voor de
kooi
Toen
je gestreepte lleve-
J kan krijgen?" begon
krulling van de lippen.
mUn plicht gedaan heb,"
u er anders over?"
■&n lachje op het mooie gezicht
ije.
Ipt me niet, mUnheer André”: Ik wil’
Uver heelemaal niets afdingen. Integen-
E'Ik Informeer juist of het dier, dat u zoo
roetelt. geen verkoudheid kan oploopen of
Iets anders. U weet dat een mensch ook vat
baarder wordt, als hU zoo vreeselUk voorzichtig
voor kou en tocht is.”
„U schUnt niet goed met tUgers op de hoogte
te zijn.” zei Milly. „Een dier dat uit de Tropen
komt. Is natuurlUk erg gevoelig voor kou. en
daarom doe tk bU zulk weer m’n uiterste best,
om hem zoo beschut mogelUk te houden."
„Ja. u bent een kolossale dierenvriend. Maar
Ms geloof niet, dat uw troetelkind evenveel
vriendschap voor u voelt, als u voor hem.”
„Hoe bedoeltu dat?”
„Wel. dat de’ tUger u heelemaal niet vertroe
telen zou: als hU kans kreeg, zou hU u even
goed een leelUken knauw geven als leder ander.”
„Dat spreek Ik niet tegen. We zUn nog pas
een paar weken bU elkaar. HU kent me nog
niet zoo goed.”
,Jk geloof dat hU u niet zal ontzien, al kent
hU u jaren lang."
„Waarom denkt u dat?”
„Omdat hU nog geen greintje ontzag vpor u
heeft”
JDat komt nog wel.”
„Nu, ik wil wedden dat hU voor u nooit ont
zag krijgt”
Er kwam een droeve trek op het gezicht van
den Jongeman. Dacht ze soms dat het hem aan
de noodige energie ontbrak?"
„Het dier zal aan mü evengoed wennen als
aan leder ander."
MUn oom mag hem büzonder. Eerst
was O’Brien klerk bü mün oom; toen maakte
>nün oom hem rechter, juez. Ook is hü Inten
dant over mün oom's landgoederen en heeft een
e executeur testamentaire van Francis
I 1 Drake, den beroemden Engelschen zee-
A-Z held uit de zestiende eeuw, is door de
rechtbank van Sioux City in den Amerikaan-
schen staat Iowa veroordeeld tot tien jaren
gevangenisstraf en twaalf-duizend dollar boete.
Dit beteekent dat de schitterende carrière
van een geboren bedrieger, ten minste voorloo-
pig. ten einde is.
„Baron” Hartzell was van huls uit een welis
waar voortreffelUke. maar overigens toch maar
doodgewone buttler, die op een goeden dag tot
de conclusie kwam, dat hü voor Iets beters ge
boren was dan voor deze ondergeschikte positie
Hü bleef nog enkele jaren In zün betrekking,
constateerde dan dat hü precies wist hoe hU
zich als een gentleman te gedragen had, en
kwam tenslotte In de elegantste wük van Lon
den, in Mayfair, te land waar hü zich aandien
de als „Baron” Hartzell.
VUf Jaren lang leefde hü een prachtig leven,
maar toen verschenen er op zekeren dag twee
onopvallend gekleede heeren. die hem een pen
ning van Scotland Yard lieten zien en hem
onder hun hoede namen.
Onze Baron verhuisde van Mayfair naar
Dartmoor en jaren lang leefde hü daar op de
kosten van Konlng George, achter dikke tralies
en dikke muren. Hü dacht veel na over de be
driegerijen en oplichtingen welke hem hier
hadden gebracht, maar het was minder om een
hartelük berouw op te wekken, dan wel om de
manier uit te vinden waarop hü hetzelfde doen
kon zonder echter In de val te loopen.
Nauwelijks had Dartmoor zijn poorten voor
hem ontsloten, of de voormalige buttler en ge
vangene werd weer de oude Baron Hartzell, die
met aristocratische minachting zün rug toe
keerde naar het ongastvrije Albion en overstek
naar het vrye land der Yankee’s. Hü was een
beetje ouder geworden, het haar bü zün slapen
begon te grüzen en dit zette zün persoon een
groote waardigheid bü. De Amerikanen openden
voor hem dan ook niet alleen gaarne hun hul-,
zen, maar ook hun beurzen, want onze edelman
was niet alleen buitengewoon gedistingeerd,
maar hü liep ook met plannen rond, waaraan
wel eens een aardig duitje te verdienen zou
kunnen wezen. 1
Nu ja. een beetje eigenaardig klonk de
schiedenis welke hü niet ophield te vertellen,
aanvankelük weL Maar aan den anderen kant
was hü toch baron en zoo voornaam dat het
wel waar zün moést wat hU vertelde. En het
leek toch ook heel, goed mogeUjk. dat hü een
reëhtstreeksche afstammeling was Van den be
roemden Engelschen zeeheld Francis Drake,
want op zün borst droeg hü altyd een minla-
tuur-portretje van Drake en dit vertoonde een
even scherpen, gekromden neus als Baron
Hartzell had-
Schandalig was het dat Engeland de nazaten
van den grooten paladyn der groote Elisabeth
zoo ergerlük behandelen kon. Wanneer een land
op de rechten van een züner onderdanen be
knibbelt. dan toch in geen geval op de rechten
der nazaten van Francis Drake.
Volgens Baron Hartzell was een oneenigheid
tusschen de erfgenamen de oorzaak geweest van
al deze ellende De fiscus had tenslotte de heéle
nalatenschap van den zeeheld in beslag geno
men. Jaren en jaren lang hadden de processen
geduurd en tenslotte waren tydens den burger
oorlog die tot den dood van Karel I leidde.
Het vertrek was heel hoog en koel scheme-’
rig tegen de bemorste vensters zaten dikke
spülen. Het deed erg hol aan. met enkel een
lange zwarte tafel, een half dozün leunstoelen
enkele pakkoffers. VUf van de stoelen
heel nieuw; één heel oud. zwart en
met een groenlederen zitting en een
door het rugkussen gewerkt. Op de
f on dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f ’7Cfl bü een ongeval met by verllee van een hand 1 oy verllee van een Cfl bU een breuk van Abü verlies van te
5 ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeer!rgen f «/</</(/•-verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodelükan afloop f een voet ol een oog f of wijsvinger f “been of arm* Tr</»“ anderen vinger
HU zou zich met
op z’n gemak gevoeld
mooie dochter van z’n
geweest was. Van het
af. dat hü haar zag. had ze hem uit z’n inner-
lUke rust gerukt. ZU was mooi, zeldzaam mooi
Haar slanke en toch krachtige gestalte, de twee
zwarte, schitterende oogen. de fUne Grleksche
neus en het mondje met die twee rüen schit
terende tanden hadden het hem gedaan.
Milly wist, dat de jonge Franschman verliefd
op haar was en dat besef amuseerde haar. ZU
hield er van met menschen en dieren te spelen
Zooals zü optrad tegen Brutus, een in gevan
genschap geboren leeuw, dien ze op t eene
oogenblik streelde over den tegen de tralies
gedrukten kop, het andere oogenblik met een
strootje in de ooren kriewelde. tot het dier
zenuwachtig opsprong en brullend door de kooi
heen en weer liep, zoo sprong ze ook om met
den armen André. Den eenen keer was ze
vriendelük tegen hem, zoodat hU zich vleide
met de zoetste hoop, den anderen keer deed ze
trotsch en zag in hem alleen den ondergeschikte
van d’r vader. Het liefst bracht ze door spot
tende opmerkingen den Jongen man tot felle
woede, waarmee ze zich vermaakte, omdat ze
wist, dat ze hem met een enkel vriendelük
woord weer zoo zacht als een lammetje kon
maken.
De twee Jonge menschen waren
in de menagerie en daar Milly inz^
het nutteloos was op zoo n dag in de
het publiek te wachten, besloot ze
eens een spelletje met André te
beviel haar best, de knappe, scj
maar juist daarom wilde zi
harer plagerüen maken. Z
„Heb je wel gezorgd.
