cfcn dag
uan
I
T
A
JECOVITOL
4
i0'
Hl
1 K
fl I
1
I
I
De vrouw op het verlaten eiland
L
hl
11
Bf
Baby's Verkoudheid
VICKS
MRS. CHRISTIE DIE DE
MENSCHEN HAAT
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
HET KAPERSNEST
1 I
IH
Hl i
RUYS
LEEST WAT ROOMSCHE BOEKEN SCHRIJVEN
Bevreid!
r
GRATIS PROEF-AANBOD
VAN KRUSCHEN
l De vluch
teling
jnïl
I WILT GIJ OP DE HOOGTE BLIJVEN?
VRIJDAG 1 DECEMBER
De Duitsche spoorwegen
De universiteit te
Istamboel
Nieuwe locomotieven
Steed a grootere a nel heid
Vreemde arbeidskrach-
ten in Turkije
I
X
I
JOSEPH CONRAD
I
I
I
1
Brownsee Island,
paradijs der dieren
Nieuwe grondwet in
Oostenrijk
I
R
s
GEIJKTE LEVERTRAAN
Goedkoop reizen in
Duitschland
H
(h
Een zeoen-en-zeatigjarige miljoe-
naire heeft een aantal haateelen
ingericht voor de dieren
V VxroRu»
i
F ff
t'i I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I M f
o
en Hls*.
Sint Jan.
1
9
i
van 500 tot 800
Duitsche
t
EIBER
MOODti-STHEEMAN I PHARMACIA
r>-
m
n
VIERDE HOOFDSTUK
ROMAN VAN
Een
lit
17
I
Natuurlijk,
B>l Aoothekert en Drogisten of- 75 p Fl.
lantaarn
«aardige
Ct.
or
;s en V*.
wochle, i
men v*n
e voor de
be-
het
Is.
Goed gerekend dertig jaren
In het politieke krijt....
Ia, ddn wordt een man van zestig
Om zijn stalen jeugd benijd!
Immers toch met dertig jaren
In het politiek gareel
Is een leeftijd van pas zestig
Inderdaad nog niet zoo veel.
Doch het knapste: al die jaren
Stond hij, als bekwame gids,
In de politieke wereld
Van ons Neerland aan de spits!
Edel was hij en een man ook.
Edelman dus in ’t kwadraat.
Iets, waarvan hij ook getuigde
Door het stellen van de daad!
lij deed véél in al die jaren
En bewijzen zijn niet zoek,
't Gróótste is welieder ként toch
Jonkheer Ruys de Beerenbrouck?
En ’t verleden is een waarborg
Voor hetgeen de toekomst biedt.
Ontvan.
Beljer-
r de jon-
emt in
zieke
ne zie-
- volop
lat hj)
i maar
estelde
als hjj
toch
stoua-
anden
het komt
ganeche
den He-
larin. in
de beste
en mln-
aan My
Heen en
die wjj
gans knabbelt rustig
--voor-
I
te roepen:
„Naar beneden!.... Naar beneden alsjeblieftl?
(Wordt vervolgd)
I
A
schen
h nu
On-
i ge
nt aan
te mede
[aar we
s gaan.
Klare
n spre-
rs wor-
■entlus-
■k. N*-
uitslul-
n wor-
maals:
jen en
s nud-
tonhjke
schreven
tr wordt
eek kan
brengen
en en
gevaar
dat de
n beert
athollek
zielen-
ilet één
ik geen
I te vloeken.... Eensklaps begon hij iemand toe
de, 7 uur
st Rozen
lid van
te blech-
dat de
«t onze
toe, als
ft.
genwoor-
Er zijn
len laat-
de vol-
id. mooie
IDE PANTER
WILDE ME JMJ\
WODDScRiETEN,
\TUET1 K DAAR
KWAMEN NU B&
CRUPlKWATER
MET RECHTER.
CRUJER OEBEUED
BEN MET ZOOVEEL
ANOERBY
Schip voor dat karweitje
s-
zün blik op mU gevallen
ong hij wel een voet de
2 x
i Dus dat geeft met Ruys als staatsman
Inderdaad een schoon verschiet!
MARTIN BERDEN.
(Nadruk verboden)
Is een kwestie vitaminen! Ook ieder
volwassene kan JECOVTTOL gebruiken voor
versterking. Deze zuivere, natuurlijke lever
traan bevat minstens 50 eenheden Vitamine
A en 250 prophyL 125 internat.) eenheden
Vitamine D. Geijkt door een NederL Profes
sor. Voor Uw gezondheid!
MEER DAN ÊÊ/1 LAND-
STREEK WAAR!K GEWEEST
I BEN, HEBBEN WE ZE ALLEN
AAN EEN BROM OPGEHAN-
GenmaaR nuklkvnen WE
dat niet doen; we zijn
HER N EEN BESCHAAFD LAN)
!K GA ME ER NIETTEMIN
IN PERSOONLIJK VAN QvER-
l IMEN. DA T DE WET HIER
Xfr&’fófiPdy WORDT
WEENEN, 30 Nov. (V.D.). Dr. Rehrl heeft
in den Landdag van Salzburg verklaard dat
de grondwet welke in voorbereiding is, ook do
toestemming van het volk In dén vorm van een
volksstemming mogelijk zal maken.
Van 1 December af verleenen de
Rij ksspoor wegen een reductie van 25 pet. op
alle lijnen aan buitenlanders en in den vreemde
levende Dultschers, mits zij ten minste geduren
de zeven dagen in Duitschland vertoeven. De
reisbiljetten tegen verlaagd tarief zijn, verkrijg
baar bij alle vertegenwoordigingen van het
.Mltteleuropéische Reisebtlro (MER)” in het
buitenland, alsook op Duitsche schepen.
haar lievelingen. De hond die den naam araagt
van „.Lord Winchester”, wijst haar den weg.
Plots komt Mrs. Christie rechtstreeks op mU
af. Haar herder begint luid te blaffen. Ola
Olasson grijpt mijn hand en trekt mjj mee. In
looppas kom Ik aan een steiger van waar zü
mjj in een roeiboot duwt....
nen, Perzen, Bulgaren en Malthezers.
van hen zijn evenwel in Turkije geboren
hebben hier hun geheele leven gewoond.
Waarschijnlijk zullen zij in de gelegenheid
worden gesteld naar hun land te gaan en eenige
zijn reeds vertrokken, doch indien de wet wer
kelijk wordt doorgevoerd, zal dit groote moei
lijkheden mede brengen en men hoopt, dat de
regeering het van kracht worden van de wet
nog eenige maanden zal uitstellen.
's hemels naam?”
was begrijpelijk.
SAKKERLOOT VADER
ME T EÉN HERONT
SNAPT HET *V/4J EEN
MEESTERSTUK VAN
UALLEN LEVEND TE
\VANCEN. 1
Teert maagjes kunnen niet veel inwendige
medicijnen verdragen. Behandel daarom baby s
verkoudheid „uitwendig” met Vicks VapoRub.
Als U borst en keel met deze
verdampende zalf inwrijft,
zal de kleine dreumes
spoedig beteren.
NU GAAN JU EN JE MEDEPUCHTKEN DAT GELDZEU
WR DES TAP BRENGEN, NMP VOOR WE VOLTREK
KEN HEB IK NOG WAT TE ZEGGEN IK ZOO VOOR
GOÉD MET JULLIE KUNNEN AFREKENEN, MAAR DAT
LAAT ik AAN DE WET OVER. JULLIE HEBTGE
NOEG OP JE KERFSTOK OM OPOE HANDEN TE
WORDEN. DC NEB JULUENfETEEN5 DE
nAno&oe/enAANGEDAAN MAAR DENK N/ET
DAT /K D/T OT MEDEL UDE/V DOE ALS JE PRO
BEERT ON ER VAD DOOD Tt GAAN. DAN WEE
JE GEBEENTE
I NU.MUNHEER DE REIPN
\TER;u HEBT ZE N U AL
LEN /NóE SLOTEN. !K ZAL
een aantal WIM'N
mannen hier laten
voor alle zekerhud
als er iets nocht Ge
beuren ALSUMENto-
Dip MOCHT HEBBEN
DAN Ben /K IN EEN OM
MEZENTJR N/ER
IKDANKU.MIJN
heer FLETCHER', -
iNu de commissa
NOG STEED5
ZJCK N.HEB IKNN
\.HNlDENVa..DATN
J EEN HOOGST 0E-
1 VAARUJtë BENDE
AAN SANDY BEN^
VJEDANK SCHULDIG ANNIE
YOeeOER HEN ZOUDEN WE
ONEJERSR/r HEBBEN
MEDOC VEN NADAT HU ONS
UNGANG GEBRWN T HAO j
V4 ten zeals ratten kt A
X-Z^NVAL
i
ff f on dit bl»d zltn Inrevolze de verzekerlngevoorwaarden tegen f tfilGIl bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door ’7IZH bU een ongeval met QC/l bij verlies van een band f 1 O C ai) verllee van een f Cfi by een breuk van
Alle abonne Songevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen verllee van belde armen, belde beenen of belde oogen f /«/(/•-doodeiyken afloop een voet of een oog J z K. - duim of wyavlnger f <JlZ.~been of arm
wel een kopje kleiner maken yoor het in den weg
komen: vervloekte Dago!"
Buiten adem hield hij op. Toen wendde hU
zich tot zijn passagier:
..Dat is het Spaans
dorstige piraten heeft
opgehangen zijn, majo
De Directie der Duitsche spoorwegen
roemt er zich op, dat de Duitsche trein
veiligste vervoermiddel van de wereld
90.000 Jaar lang zou een handelsreiziger
zoo heeft de Reichsbahncentrale für den
deutschen Reiseverkehr becijferd k 300 ki
lometer op de Duitsche spoorwegen moeten
reizen, om ..waarschijnlijk” bjj een spoorweg-
ongeval, buiten zijn eigen schuld, om het le
ven te komen! In de drie laatste jaren hebben
de RUksspoorwegen gemiddeld 1,5 milliard per
sonen per jaar vervoerd. In 1930 zijn drie, in
1931 één en in 1932 drie personen door een on
geval om het leven gekomen! Het aantal per
sonen, dat door eigen schuld (bijvoorbeeld door
het springen op een reeds rijdenden trein) werd
gedood, daalde van 109 In 1930 tot 91 in 1931
en M In 1932. Het aantal gewonden bedroeg i
respectievelijk 329, 222 en 175.
snelheid, ook nog het voordeel, van water en
kolen onafhankelijk te zijn en 2000 K M. aan
een stuk te kunnen rijden. (Een locomotief
rijdt 300 K.M. achtereen).
Deze wagens zullen ongeveer om de twee uur
uit elk groot station vertrekken, wat natuur
lijk een verbetering is voor het verkeer tus-
schen de steden onderling.
De locomotief, voor zoover zij nog in de toe
komst gebruikt zal worden, zal ulterlljk enkele
grondige veranderingen ondergaan. Totnutoe
werd de stroomlijnvorm enkel gebruikt voor
auto's en voor de eerste nieuwe wagens op de
spoorwegen De nieuwe locomotieven krijgen
thans ook dezen vorm. De machinist zit dan
niet langer achter den ketel, maar heelemaal
voorop; dit wordt verelscht door de grootere
snelheid der nieuwe locomotieven, een snel
heid die 150 K.M. bereikt.
de gewoonste zaak van de wereld was iemand
op tien mijl van de kust aan boord te zien
klauteren.
De stem op het voordek was intusschen tot
bedaren gekomen en toen het achterdek langs
den steven van het Spaansche schip gleed,
stapte ik uit de schaduw der zeilen dicht op de
verschansing toe en zeide. niet heel luid, dat
hoefde niet, maar goed duidelijk:
„Ik ben dan toch in leder geval uit uw klau
wen, mr. OBrien. u zult nog wel van me
hooren, dat beloof ik u.”
Intusschen kwam nog een derde persoon van
't voordek naar achteren, een kort rond
kereltje, grommend als een beer de kapitein
van het schip. Het Spaansche schip, dat met
zijn zwarte zeilen de lage maan voor ons ver
borg, hadden we al weer een geheel eind achter
ons. Plotseling klonk een gejaagd roepen van
rijn dek tot ons over:
„Welk schip is dit.”
.Wat gaat Jou dat aan? Kijk uit je oogen!
De Breeze” als je 1 weten wilt. Wat heb je
er mee voor?” riep de kleine kapitein woest.
In den lichten wind raakten de schepen lang
zamerhand meer en meer gescheiden.
„Wat is je bestemming?” riep O'Brien’a stem
verder.
De kleine zeeman lachte verbitterd „Loop,
met Je botte onbeschaamdheid naar Havana en
verder naar de maanOf wil Je nog meer
weten? Mjjn naam is Lumsden en ik ben zes-I
tig Jaar oud, en als ik je hier had zou ik Je
De geheele gereorganiseerde universiteit te
Istamboel, de vroegere DaruLfoneun, is dezer
dagen geopend.
Niet minder dan 36 buitenlandsche hoog-
leeraren, meerendeels Dultschers, zullen op de
universiteit colleges geven.
De meesten dezer buitenlandsche professo
ren hebben van internationale reputatie, doch
zij waren door het Hltler-regiem gedwongen
Dbitschland te verlaten.
De Turksche regeeringheeft aan deze hoog-
mer, een heiligdom dat geen aanhanger van
den Profeet mocht betreden.
„Vlug, het moet,” beval zjj.
Ben-el-Ebaf gehoorzaamde en ging binnen.
Om geen achterdocht te wekken, nsun de vrouw
het eetgerei van de tafel.
Eenige ruiters hielden voor de woning stil.
Een steeg af en klopte aan de deur.
„Wie is daar?”
Maar door het luikje zag Bézareb den ruiter
in t gelaat en herkende hem.
..Zift gü het, Ben-Barouki? Waar is Ismaél?
Hij was toch met u?"
De man antwoordde niet Een vreeeehjk ver
moeden flitste door haar brein.
..Mijn zoon!" riep ze, „waar is mijn zoon?
Wat is er met hem gebeurd?”
Ben-Barouki wees op een roeriooze gestalte,
die over het zadel van een der paarden hing.
„Ziedaar uw
zoon; een onver
laat heeft hem
vermoord, maar
hij zal gewroken
worden; we zijn
den moordenaar
op 1 spoor.”
Het lijk van Ismaél werd van het paard ge
tild en in de veranda op een rustbed gelegd.
Bézareb stortte zich weeklagend op het ontziel
de lichaam en slaakte hartverscheurende kreten.
Ben-Barouki was de woorden van den Koran
indachtig: het tijdstip waarop het noodlot van
lederen mensch vervuld wordt, staat bij Allah
opgeteekend en riep uit:
„Ween niet. Bézareb; de wil van Allah zij
geheiligd; het stond geschreven.”
HU wéndde zich tot z’n makker en beval:
„Te paard! We zullen de levenden troosten,
zoodra we de dooden gewroken hebben.”
Een oogenblik daarna draafden ze verder.
Toen de ruiters in een stofwolk waren verdwe
nen. hief Bézareb het hoofd op. Voor haar stond
Ben-el-Ebnr, de armen over de borst gekruist.
Droef klonk zUn stem: „Vrouwe. AUah leidde
me hierheen: z’n raadsbesluiten zljrv jgroot, wU
zUn klein; Allah zij geprezen! GU hebt den
moordenaar van den zoon in uw macht; laat
niet aan anderen de wrake. Hier is mijn dolk
en hier mijn borst, stoot toe
Maar Bézareb opende weenend' de deur en
sprak: „Neen, als vrU man zijt ge hier ont
vangen. als vrU man zult ge vertrekken. In mUn
huis hebt ge niets te vreezen. Aan Allah alleen
is de vergelding!”
De jongeman verwUderde zieh gebogen en als
gebroken. En terwijl de gestalte van Ben-el-
Ebar zich verloor onder de wuivende palmen,
die hem in een geheimzinnig ruischen, z'n mis
daad scheen te verwijten, begon Bézareb de
gebeden der dooden te bidden voor haar kind.
niiiitniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiHiiiiiHtiiiiiiiimiiniiiniiuiiiiiiiiiiiiiHir:
ot voor den oorlog was de trein met zün
snelheid van ongeveer 90 tot 110 KM
per uur het snelste verkeersmiddel voor
personen en goederen. Pas na den oorlog wer
den de omnibus, de vrachtwagen en 't vliegtuig
ernstige concurrenten- Weliswaar trachtten de
spoorwegen het tegen de zware concurrentie
vol te houden door verbeterde locomotieven, die
met koolstof gestookt werden, door turbines en
dlesel-motoren. maar het viel toch niet te ver
hinderen dat de auto, vooral de vrachtwagen,
een steeds grootere plaats in het verkeer ging
innemen.
De Duitsche RUksspoorwegen zijn met een
groot programma voor den dag gekomen, waar
voor twee milliard Mark worden uitgetrokken
en dat ten doel heeft het spoorwegverkeer zoo
wel te versnellen, alsook meer treinen in het
verkeer te brengen.
Men gaat heel anders te werk dan bijvoor
beeld de Fransche spoorwegen doen. Die leggen
er zich op toe om sterkere locomotieven te
bouwen zooais de 3000 PK-machlne. die op
de route ParijsCherbourg in dienst is genomen
en over dit traject maar vier uren rUdt. Hier
in Duitschland wil men echter de lange trel-
nep. waaraan wU totnutoe gewend zUn. slechts
nog op de groote HJnen laten loopen, waar be
hoefte bestaat aan slaap- en restauratiewagens.
Op de routes die de steden onderling verbin
den zullen in de toekomst steeds meer wagens
in gebruik komen, zooais ze thans al tusschen
BerlUn en Hamburg loopen met een snelheid
van 150 K.M. per uur- Anders dan de locomo
tieven hebben deze wagens, behalve hun groote
Iets bUzonders of geheimzinnigs was er niet
aan het schip, toen ik in het zonlicht wakker
werd. Het was oud, traag en tamelUk klein....
Het voerde Lumsden (kapitein). Mercer (stuur
man), een bemanning die niet beter of niet
slechter scheen dan elke andere bemanning, en
den.ouden heer, die mij den vorigen avond het
touw had toegeworpen en scheen te denken, dat
hU daardoor zUn waardigheid had te kort ge
daan. Het was een zekere majoor Cowper, die
pas zijn West-Indisch regiment vaarwel had
gezegd en vergezeld werd door zijn vrouw en
een onaangenaam kind, een meisje met een
spichtige gele vlecht, een mager halsje en bee-
nige armen.
Intusschen liet ik de dagen in nietsdoen
voorbU glijden, mU enkel afvragend hoe ik het
zou klaarspelen in Havana te blijven en met
het meisje, dat mU bevrijd had. de lucht in
te ademen van hetzelfde eiland. Misschien dat
we elkaar nog wel eens ontmoetten wie
weet?.... Ik was niet bang voor dien Ier....
liet kwam In het geheel niet bU mU op mU
ooit te bekommeren om den koers, dien wU
namen, tot *U op zekeren dag in het gezicht
kwamen van de Cubaansche kust en ik
Lumsden en Mercer den naam Rio Medio hoorde
uitspreken De twee belachelUke oude kerels
spraken over Mexlcaansche kapers die daar hun
verzamelplaats schenen te hebben. Ze wezen
mU op de kaap en de baai. Er viel geen teeken
van kaper of zeeroover te bekennen zoover het
oog reikte. TUdens het bUdraaien met dan
n Londen gaat er geen week voorbU zonder
dat men hoort praten over „de dame op
bet verlaten eiland”. Degenen die de
.Lady of the loneley Isle” wel eens gezien
hebben, zUn echter uiterst zeldzaam. De tal
rijke kasteelen welke aan deze zeven-en-zestig-
jarige miljoenalre toebehoonen, liggen door
heel Engeland verspreid. ZU worden niet door
neenschen bewoond, maar zyn aan de dieren
toegewijd.
Mrs. Bonham Christie haat de menschen. ZU
houdt slechts van de dieren. Haar kasteelen
staan vol met opgezette dieren, de wanden zUn
versierd met zeldzame huiden, met geweiden
en met de veeren van exotische vogels.
Door een toeval werd dezer dagen „Marston
Bouse” ontdekt, de voormalige woonplaats van
den Graaf van Cork. „Marston House" bleek
herschapen te wezen in een rattenrijk. Vanaf
haar verlaten eiland echter verbood Mrs Bon
ham Christie wie dan ook hier binnen te treden.
.Brownsee Island” heeft de .Lady of loneley
Isle” veel geld gekost. ZU' kocht haar eiland
een jaar of vUf geleden ZU betaalde er meer
dan twee miljoen gulden voor. ..Brownsee Is
land” mag doof geen menschelUke voeten be
treden worden, bet Is het paradüs der dieren.
Mrs. Christie onderhoudt een klein leger van
bewakers die dag en nacht om het eiland roeien
en eventueele nieuwsgierigen op een afstand
houden.
Onze collega Edgar Laytha is er intusschen
in geslaagd op brownsee Island” door te drin
gen en vertelt in het Jieues Wiener Journal”
van zjjn wedervaren.
HU vertrok uit Londen met een fazant on
der zjjn arm en door den bewakers wUs te ma
ken dat het dier aan een geheimzinnige ziekte
leed waarvan alleen Mrs. Christie de geneesmid
delen bezat, wist hU tot het verlaten eiland
door te dringen.
Een zware muur is er omheen gebouwd "welke
tonnen gekast moet hebben. Een dam tegen de
branding ter verdediging van de dieren tegen
de zee. Het is einde October en tamelUk koud.
Toch heb ik zelfs in de lente nooit zoo veel vo
gels kunnen bewonderen als op „Brownsee Is
land”. Twee pinguïns waggelen voor mU uit.
Met mUn fazant onder den arm loop ik ze
ker wel een half uur lang zonder een mensch
te ontdekken. Weiden, plassen, kreupelhout,
boschjes, smalle en breeders paden, nergens
een weg. Overal springen hazen uit het kreu
pelgewas en vluchten in de weiden; zelfs hier
aaar niemand ze iets in den weg legt. schU-
nen ze den mensch niet te vertrouwen Een
massa voormalige Londenache katten leiden
een lui en behaaglUk leventje. ZU zUn veel
grooter en veel krachtiger dan haar broederen
en zusteren in de Engelsche hoofdstad en spe
len in de boomen zooais ik dat tot heden al
leen maar apen zag doen, op de film.
Tenslotte bereik ik het kasteel van „Brown
lee Island”. Het herinnert aan de oud-Engel-
sche landgoederen zooais de adel die in den
tijd van Koningin Elisabeth bezat. De deuren
zijn dicht, er zUn tralies voor de ramen en voor
zoover ik door het spinrag naar binnen kan
kijken, is ook daar alles opgezette dieren, hul
den, geweien en veeren. (Later zou mU een der
bewakers vertellen dat al de dieren die op
.Brownsee Island” sterven, op deze manier
worden bijgezet
Nog nooit van mUn leven heb Ik zulke magere
varkens gezien als op dit eiland. ZU schijnen
de eenige te zUn wlen dit paradUsbestaar. geen
goed doet. Ze loopen er als rasenden in t rond
en moeten maar zien hoe ze aan den kost ko
men. Ze hebben t voordeel dat ze niet geslacht
worden. Kippen, eenden. ganzen, het loopt al
lemaal vrU rond en uit zUn levensvreugd op
luidruchtige wijze. Vrees voor menschen kent
dit pluimvee niet. Een f
een stuk van dé'chocolade af die ik haar
houdt.
-Stopp! Stopp!”
Het is een schelle vrouwestem welke mU doet
omzien. Juffrouw Ola Olasson, vroeger gym-
nastlek-onderwijzeres en thans secretaresse van
Mrs. Christie, laat zich de geschiedenis van
mUn fazant en dier geheimzinnige ziekte niet
op de mouw spelden en geeft mU in overweging
om maar weer zoo gauw mogeljjk naar Londen
terug te keeren. Het is absoluut buitengesloten
dat Mrs. Christie mU ontvangen zal. ZU wil
niemand meer zien, zelfs haar secretaresse
niet. Maar tenslotte laat juffrouw Ola Olasson
zich toch overhalen om mU Mrs. Christie, zU
het dan ook maar een oogenblik en zU het dan
slechts uit de verte, te laten zien.
Het is in den vooravond. Op een afstand van
ongeveer honderdvUftlg meter van het kas
teel verwijderd, staat een schuur. Daar woont
Mrs. Christie. Spoedig zal ze naar bulten ko
men voor haar avondwandeling. ZU kent al
de dieren van het eiland, zU kent al hun schuil
plaatsen, en de dieren die in al die jaren nie-
niand zagen dan haar, kennen Mrs Christie.
Op een afstand van honderd meter gaat Mrs.
Christie mU voorbU- Dichter kon ik haai niét
benaderen, want zU wordt altUd vergezeld door
haar hond en die zou mU anders ontdekken.
Ik heb een verrekUker noodlg om haar goed op
te nemen. ZU heeft sneeuwwit haar. In haar
linkerhand houdt ze een staf waarop een zak-
gemonteerd is. ZU heeft een zeer
houding. ZU maakt den Indruk van
een koningin te zUn.
wind waren we heel dicht de kust genaderd en
daarna ging de wind liggen.
Den halveh nacht bleef ik roerloos staan
leunen, tegen de reeling, kijkend naar het
land Geen licht was zichtbaar.
Eindelijk ging ik naar beneden en viel in
slaap.
Ik werd wakker met de gedachte, dat ik een
buitengewoon rumoer gehoord had. gestamp
en geschreeuw. Maar er heerschte een dood-
sche stilte, toen ik ademloos luisterde. Eensklaps
hoorde ik een licht petsen, alsof Iemand nogal
krachtig op den grond spuwde; daarop een
opeenvolging van kreten; toen weer dat petsen,
en boven me een sterker schreeuwen en nu ook
een gestamp. Aan den anderen kant van het
beschot begon een vrouw, toen het kleine
meisje. Ik Ijlde naar ’t dek, maar het duurde
eenigen tUd eer ik een idee kreeg van. den toe
stand. Majoor Cowper stond op het achterdek.
hU zwaaide met een klein pistool en riep naar
Lumsden. die met leege handen stond te
zwaaien. Er was een hevig geschreeuw en ge
roep voor en achter Cowper snelde op mU
toe en verklaarde dat iets, wat kon ik niet
onmaken. een afschuwelijk schandaal was. en
dat er vrouwen aan boord waren. HU wees met
zUn pistool naar de verschansing; ik merkte op
dat de kolf met paarlemoer was Ingelegd.
Lumsden sprong op hem toe. klemde zich aan 1
zUn kleeren. hem smeekend niet overUld te
werk te gaan. WU waren zoo dicht aan land.
dat de branding langs de kust, schuimend en
loukeleud, duidelijk zichtbaar I
(Korte inhoud van bet ▼oorefweende: John
Kemp. een Engelschman uit Kent, ont
moet Carlos Riego ’n vriend van den verlooi
de van zUn zuster Veronica. Ralph RooKsoy
Bil een achtervolging door de gendarmen
vinden Carlos en zijn metgezel een schuil-
plaats btl Rooksbv BU een bezoek aan
Carlos werd Kemp gearresteerd, maar la
ter door Raneslev dan leider van de smok
kelaars. weer bevrUd. Kemp wijkt dan met
Carlos uit naar Jamaica, waar hij werk tracnt
te vinden op de plantages van Rooksby. die
door MacDonald worden beheerd. Ook komt
hU hier in kennis met den rechter O’ Brien
en Don Ramon, die Kemp willen orerh®‘
len dienst te nemen bU zeeroover». Als nu
hier niet op Ingaat, wordt hU overwel
digd en aan boord van een schip gebracht.
HU weet echter spoedig te onUnappen en
wordt door een ander schip opgepikt.
Natuurlijk, op bet voorschip wisten ze niets
mijn aanwezigheid. De man. die mU het
*>beltouw had toegeworpen een passagier.
Majoor Cowper, met zijn vrouw en kind op weg
naar het moederland was trots heengestapt
3°nder zich te verwaardigen ze lts maar een
tweede maal naar mjj om te kijken, alsof het
Eenige maanden geleden heaft het Turksche
parlement een wet aangenomen, waarbij aan
vreemdelingen wordt verboden zekere hand
werken uit te oefenen. Binnenkort zal deze
;vet in werking treden.
De meeste vreemdelingen, welke hierdoor
worden getroffen zijn Grieken, verder Italia-
Velen
en
Indien U Kruschen nog steeds niet gepro
beerd hebt probeer bet dan nu eens op
kosten van de fabrikanten. ZU hebben thans
voor een beperkten tijd een aantal speciale
..reuzen* pakken verkrijgbaar gesteld, waardoor
het gemakkelijk wordt gemaakt de werking
van Kruschen zelf eens te ondervinden.
Vraag dus uw apotheker of drogist naar het
..reuzen” pak A /1.60. voordat deze alle zijn
uitverkocht.
Dit pak bevat namelUk den gewonen flacon
Kruschen k 160 en nog een aparten proef-
flacon, welke voldoende ia voor ongeveer een
week. Open eerst den proef flacon, probeer dezen
en wanneer U daarna niet volkomen overtuigd
bent dat Kruschen alles doet wat er van be
weerd wordt? is de eewone flacon nog ongeschon
den Breng dezen terug. Uw apotheker of drogist
la gemachtigd U uw heele uitgave k 1.60 on-
middellitk en zonder omwegen terug te betalen.
U hebt Kruschen Geprobeerd zxmder dat het U
iets kostte, gan .hat zemakkelllker? Let op dat
on het etiket op de flesch. zoowel als op de bul-
tenverpakktng de naam Rowntree Handels-Maat-
schappU Amsterdam voorkomt.
(Adv.y
I en Ultg. Ver.
•.es schip, dat die bloed-
ébracht. die vanmorgen
Het brengt de Spaan
sche autoriteiten weer/terug. Ze hadden zeker
op Cuba geen oorlog:
bU de hand. Zag u oi.
Voor het eerst was
en van verbazing épi
lucht in.
..Wie is dat in
zUn verbazing was begrUpelUk. Zonder
zich te verwaardigen hem in te lichten, stapte
de majoor trojs weg. Voor zulke verklaringen
was zUn persoon te verheven. Ik had nu die
eer. Als trouwe bezoeker van Ramon’s pakhuis,
dat een verzamelplaats was voor de zeelui van
Kingston, nnde ik de gezichten en namen der
meeste kapiteins der koopvaardij die daar
samenk«(«men om te drinken en moppen te
vertellen. Ook Lumsden kende Ik en zelf was ik
hem niet onbekend. Ik vertelde hem de heele
geschiedenis en al dien tUd krabde hy zich vol
ongeloovige verbazing op het kale hoofd. De
oude senor Ramon! Zoon achtenswaa-dig man.
En A was ontvoerd? Uit zün magazijn?
/Als ik u hier niet met eigen oogen in mün
Oef zag. zou ik er geen woord van gelooven.”
/erklaarde hU dwaas-ongeloovig.
Maar hU was bereidwillig genoeg om mU nu
naar Havana mede te nemen.
■j—v en-el-Ebar viel uitgeput op den dremjiei
r\ van het huls, waar Bézareb In het sche-
■*-' meruur. te bidden zat. Bézareb, verrast,
opende de deur.
„Vrouwe," smeekte Ben-el-Ebar, „verberg me,
vijanden vervolgen mü en dorsten naar mijn
bloed."
.Mijn huis staat open voor degenen die gsst-
vrüheid vragen; de hemel zendt u. kom binnen."
HU trad binnen en eerbiedig de hand van
Bézareb kussend, dankte hU:
.Dat Allah uw goedheid beloone. dat hü be-
scherme degenen, die gü llefhebt.”
„Ik heb nog maar één wezen op deze wereld,
dat geheel mün liefde heeft,” sprak de oude
vrouw, „het is Ismaél, mün eenige zoon, een
groote, knappe jongen als gü-... hü zal spoe
dig hier zjjn. Hebt ge honger, vreemdeling?”
„Sinds zonsopgang heb ik niets meer gegeten.”
De vrouw bracht hem vruchtengelei, honing
koeken en melk. ZU bediende hem met voor
komendheid en moederlijke zorg, blU hem ont
rukt te hebben aan *t gevaar en hem zoo sma
kelijk te zien eten. En Ben-el-Ebar, dankbaar
bewogen, sprak eerbiedig:
„Moge ook uw zoon, op zjjn weg, zulk een
gastvrij huls vinden."
Bézareb ontsak de lamp, want de duisternis
viel in. En bü het rosse schijnsel der olievlam
zag zü iets dat haar verbleeken deed:
„Bü Allahwat hebt gü daar, m’n jongen,
bloed op uw boemoe?”
Verlegen biechtte hü: „Ik heb gedood.”
„AUah zü U genadig!”
„Helaas, ik heb geen moeder meer, maar als
mijn moeder hebt gü het recht de waarheid te
kennen."
„Ik wil niet.” protesteerde de vrouw.
Maar Ben-el-Ebar hernam: „De zon stond op
t middagpunt en Ik had sinds gisteren niet ge
dronken. Mün keel was droog als een borgharl-
wortel en voor een dronk water zou tk mijn
gouden shorassan gegeven hebben. Toen ik
aan den rand der Woestün, hier niet ver van
daan. te Kohar-Moussor, bü een bron kwam,
stond er een schimmel op het gaanpad te drin
ken. Ik wilde het paard verwüderen, om een
handvol water te écheppen, toen een man me
bevelend toeriep: „Eerst het paard: als het ge
dronken heeft, kunt gü z'n plaats Innemen.”
Deze woorden verbitterden mü en driftig duw
de ik het paard ter zijde Maar de man sprong
op me toe en sloeg me met z'n rijzweep in t
gelaat. Ik sloeg terug, maar.... met m'n dolk.'
Mün aanvaller ylel neer. Doch z'n doodskreet
was door z'n kameraden gehoord. Vanuit een
tent in de nabUheid sprongen vier mannen te
yoorschUn. Er bleef me niets over dan op den
schimmel te springen en in allerijl te vluchten.
Hü was vlugger dan de paarden müner achter
volgers, maar ik heb het beest moeten forcee-
ren en ginds, bü den Ingang der Palmenlaan.
is het neergestort.
Eensklaps zweeg de jonge man. Buiten klonk
hoefgetrappel. Ben-el-Ebar sprong overeind; z'n
gelaat was witter dan z'n boernoe.
„Daar zijn ze.” stamelde hU.
Bézareb opende de deur van haar eigen ka-
f Afl by verlies vsn 'n
f Anderen vinger
's Avonds zoekt ze de slaapplaatsen op van leeraren een contract van 5 jaar gegeven, op
voorwaarde, dat zü binnen drie Jaar de Turk
sche taal machtig zijn.
Hun salarissen varieeren
Turksche ponden per maand.
Deze hooge salarissen en andere daarmede
verband houdende uitgaven, hebben de uit
gifte noodzakelijk gemaakt van een leening
van 200.000 Turksche ponden door de Universi
teit.
Een aantal Turksche professoren is van mee-
ning, dat hun buitenlandsche collega's te hoog
worden betaald en zü dreigen met aftreden,
indien hun eigen geringe salarissen niet wor
den verhoogd.
Boven, uit een der naasten, klonk een ge
roep: „Kijk uit! Ze schieten weer!”
Toen eerst bemerkte ik een kwartmül achter
ons. tusschen het land en ons schip in, 'n klei
nen schoener. tamelUk laag op het water, bui
gend onder een wolk van witte zeilen een
wonderlijk iets om naar te küken. Het was als
of ik nooit iets gezien had, dat zóó van leven
en levensvreugde doortinteld scheen.
sneeuwachtige streep krinkelde weg van den
boeg bU lederen golfslag. De boot kwam met
grooten spoed nader, en een rij gezichten die
onzen kant uitkeken werd boven haar romp als
een kransversiering zichtbaar. Ze zwenkte een
beetje uit den koers en een kolom van rook
schoot uit haar rijde; In het midden daarvan
was een glans van smeulend vuur. Nu volgde
weer het petsend geluld en er scheerde lets over
de golfkoppen naast ons. waardoor kleine damp-
kolommen ontstonden, die wegdreven op den
windDe schoener zwenkte terug en
koerste weer recht op ons aan. Een rumoer als
brullend applaus steeg van boord op. Lumsden
sloeg de beide handen voor het gezicht.
Ik hoorde Mercer naar voren orders uitgil
len. WU minderden zeil. De schoener loefde een
béét je en schoof reedipngeveer langs ons Een
roep al« 'n metalen géschal, klonk er uit:
..Als je niet bijdraart, laten wü je zinken!
Bü God, we doen het!”
Majoor Cowper naast me stond afschuwelijk
