Een dure terechtstelling
1
I
Ff
F
DE BEUL VAN LUCCA
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
HET KAPERSNEST I
il
A
i
Een oogenblikje rust
arc
I
ZATERDAG 2 DECEMBER
Guillotine buitgemaakt
De Fascisten in vol
ornaat
Handel in Zuid-West-
Afrika
Slaapziekte-bestrijding
uA
u
Een noodlottig
ongeval
De Noordpool-expeditie
van Amundsen in 1918
Alleen de Staat mag
goud bezitten
Vrouwen in het Sovjet-
leger
Restaurant DORRIUS
JOSEPH CONRAD
O1
j
if
UTRECHT
1ÊP=
E
Het volk wilde niet vertrouwd ra
ken met de gedachte, dat de
scherprechter binnen haar
muren werd gehuisvest
Z'CXH. UL 'n.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
van de
De
o
Ï-
u
W1
op dit blad rijn
Caballero;
pak
(Wordt vervolgd)
N.Z Voorburgwal bh Spui, A dam
PLATS DU JOUR EN a LA CARTE
ROMAN VAN
In de staatsgevangenis te Richmond (Virgi
nia) zijn tien gedetineerden in vrijheid gesteld,
als beloonlng voor de diensten die zjj den Ame-
rikaanschen gezondheidsdienst bewezen had
den, door zich vrijwillig beschikbaar te stellen
om door muskieten gebeten te worden, waar-
temeergeslagen op zijn borst.
Lumsden zelde:
nu i
hond op hem af.
hem
voor
een
Een oude walvischhuidenboot die op een ver
borgen plek in een boothuis te Seattle gevon
den is, is herkend als een deel van Amund
sen's uitrusting voor zijn expeditie naar den
Noordpool in 1918.
dit
inspanning
Nee. me-
Vandelaer
ZIEKENHUIS EN PENSION
Broeders J3T. JOANNES DE DEO"
Opname van mannelijke patiënten
van alle gezindten en leeftijd.
De geheime Russische staatspolitie de GPU.
voert een krachtige actie tegen personen, die
goud. edele metalen, juweelen en bultenland-
sche valuta oppotten.
Iedereen, die goud of voorwerpen van edel
metaal bezit, moet deze aan den slaat afdra-
gen. die dringend geld noodig heeft voor den
aankoop van buitenlandsche machines en goe
deren. B
Zoo gebeurt het. dat iemand, die een gouden
muntstuk bezit met den beeldenaar van den
Tsaar, terstond onder verdenking komt van de
agenten der O.P.U.
Personen, die ervan verdacht worden goud op
te potten, worden des nachts in hun huls over
vallen. Er wordt een nauwkeurige huiszoeking
verricht en zij worden meegenomen naar de
gevreesde gevangenis der O.P.U. de Lubianka.
Daar wordt de verdachte gevraagd, waar hij het
goud verborgen houdt. Weigert hjj. dan wordt
hij opgesloten en zijn familie wordt aan haar
lot overgelaten.
Een man, die bleef weigeren de schuilplaats
van zijn goud te noemen, werd door de agen
ten der O.P.U. leelijk om den tuin geleid. Hij
werd naar zijn woning gebracht, waar een agent
der O.P.U. aan tafel goudstukken zat te tellen.
Hij zelde den verdachte, dat zijn vrouw hem
de schuilplaats genoemd had en dat hij nu
ook maar moest vertellen, waar de rest zich
bevond.
De man noemde de schuilplaats en kreeg van
den OJPU.-man tot zjjn ontzetting ten ant
woord: Dank U. Dat wilden wij weten, want
dit goud op tafel hebben wij hier zelf heen
gebracht.
„Goddank, o Goddank,” en
stoof <ie oude majoor als een grommende
7JU. ellendige lafaard,” siste hij; „heb je dan
geen greintje moed?"
bataljons vrouwelijke soldaten in het
Sovjet-leger ondergaan op het oogenblik een
ernstige training als onderdeel van het alge
meen programma tot vervolmaking van het
Roode leger
De vrouwen worden op deaelfde wijze gedrild
als de mannen, met dit verschil, dat zij geen
dienstplicht kennen en de bataljons uitsluitend
uit vrijwilligers bestaan.
Het juiste aantal vrouwelijke soldaten wordt
geheim gehouden, maar het is een bekend feit,
dat er verscheidene bataljons Infanterie, cava
lerie en sappeurs zijn, die geheel uit vrouwen
bestaan.
Onlangs is een regiment cavalerie uit vrou
wen samengesteld; zij verrichtten echter meer
Rcode Kruiswerk dan dat zij voor de vuurlinies
worden opgeleid.
In het militaire vliegerscorps zijn verschei
dene bekende vrouwelijke piloten.
KEN, TOEN ZE ML/óRePEN, MAARIKWIST
HET NIET ZE HE3BFN JE GEWOND OOk
I NAAR TOEN JE HERSTELD JUJÓ 0ENJÉ -
J OP ZOEK HAAR MU GEGAAN /i 7N/ET?
I JE HEBT ME HET L E VEN ÓEREDSAUpT -
EN DAN NOEMEN ZE HONDEN NOG WEL
STOMME O/EPEN7 -
■g
verschijning was te belachelijk om echt mede
lijden te wekken. Majoor (jtowper werd gedwon
gen op een kippenhok plaats te nemen, waar
een gebaarde piraat, met een rooden zakdoek
om het hoofd en een mes in de hand, bij hem
de wacht hield. De majoor zag er boos en moe
deloos uit. De rest der bandieten was onver
wijld het ruim ingesneld om de kajuiten te
plunderen, op zoek naar kleeren, Juweelen en
geld zi) twistten onder elkaar en wierpen op
het dek alles tot een grooten hoop buitgemaakt
goed bijeen.
De schoener onder Mexicaansche vlag bleef
dwars naast ons schip staan. In den man aan
het hoofd der plunderende bende echter her
kende ik Tomas Castro!
Dus toch, hij was dus toch een zeeroover
Mjjn vermoedens waren dus juist geweest. Hij
zag er wel echt naar uit met zijn geplulmden
hoed en tot de kin toegeknoopten mantel, daar
alleen staande in droefgeestige waardigheid.
„WH Je ons laten vermoorden, Castro?” riep
ik verontwaardigd. Tot mijn verrassing scheen
hij mij niet te herkennen; hij deed zelfs of hij
mij heelemaal niet zag. Het leek of ik lucht voor
hem was, zoo negeerde hij mij totaal. Met zijn
rug naar mij toe. richtte hij zich tot den weinig
edelen gevangene Lumsden met de mededeellng
dat hi). Castro, de bevelhebber was van den
Mexicaanschen schoener, en overstelpte
met vreeselUke bedreigingen, uit wraak
wat hy noemde, den tegenstand dien wü
kaper van de Republiek hadden geboden. Het
was. geloof ik bet miserabel schot van majoor
Cowpers zakpistooltje, dat hü met den weid-
van men veronderstelde, dat zij besmet waren
met de kiemen van de slaapziekte.
Dertig dagen lang bleven de gedetineerden
in de gevangenis onder observatie van de art
sen. zonder dat men kon bemerken, dat zü door
de ziekte waren aangetast. ZU werden daarna
op vrUe voeten gesteld.
Een van hen moest nog tien jaar gevange
nisstraf uitzitten.
DEMbE'TE H/ET V
I WAARD, MUTINEER
\euNT ANNE ENSfiN-
DV HEBBEN ZKJJ /N
I DEZE ZAAK BV! TEU-
GEWOON VERDIEN-.
schen naam van gewapend verzet liet betitelen.
Om die vermetelheid te straffen, kondigde hü
aan, dat geen persoonlijk bezit geëerbiedigd zou
worden.
„Al het geld aan boord moet afgestaan wor
den." gilde hü tot den ongelukkigen man. die
daar lag als een schaap op de slachtbank. De
ander kon enkel naar lucht happen en met de
oogen knippen. Castro’s woestheid was zoo bui
tengewoon, dat ze mü plotseling aandeed als
geveinsd. Er was heelemaal geen reden voor zulk
een toom. We waren schuchter en stil genoeg en
alleen de arme majoor prevelde voortdurend:
„Mtjn vrouw, mijn kind...."
De bruine havelooze kerels stroomden van
beneden met volgepakte armen naar het dek
toe.
Met verschrikte oogen keek de bemanning nu
naar boven toe. In mijn verontwaardiging be
gon ik Tomas Castro bijna vlak aan zün oor.
woedend toe te roepen:
„Ik ken Jou, Tomas Castro Ik ken jou.”
Zelfs toen nog scheen hü mü niet te hoor-
ren; maar eindelijk keek hij mij aan met een
'rezicht zoo leelük. of hü mU de pest wou over
zenden.
Hou Je mond.” zei hU gejaagd In 1 Spaansch
Je bent krankzinnig 1” ZUn kleine haviksneus
school weg in zUn snor. HU maakte een krach
tig gebaar met zUn arm en verklaarde met
nadruk: „Ik ken Je niet. Ik ben Nicola el
Demonio. de Mexicaansche zeeroover.”
Ik ging op Castro toe en greep hem bü den
arm. HU keek om zich heen en glimlachte ge
heimzinnig
U HERT 'ETS GROOTS
TOT STAND GEBRACHT,
MIJNHEER FLETTHE/?,
HAAR IK 0EGRUP N/Ei
DDT JPTALLES TVT
EEN GOED E'ND KON
BRENGEN,ZONDER
DA T lEMANOER IETS
VAN WIST
„Goed, goed!” trachtte Vandelaer den woor
denvloed te stuiten. „Het is al in orde".
„Prachtig meneer. Laat ik dan meteen tot
de zaak komen. Wilt u dat Ik hier de collectie
toon?”
Op het toestemmend knikken van den cliënt,
maakte Victor zün valles open en stalde zün das
spelden zoo voordeelig mogelük op het schrijf
bureau uit.
Het licht van de schemerlamp dat op de
voorwerpen viel, gaf ze een prachtlgen matten
glans. Het scheen echter dat de heer Vandelaer
De handel in Zuid-West-Afrika is dit Jaar
aanzlenlUk verbeterd.
Gedurende de eerste acht maanden van dl
Jaar bedroeg de invoer 121.093 pond, hegjee:
7261 pond meer is dan in dezelfde periode van
het vorige Jaar.
De invoer in geheel de Zuid-Afrikaansche Unie
bedroeg 468.911 pond, hetgeen 27.045 pond
meer is dan het vorige Jaar.
De export bedroeg 536 577 pond, tegen 498.693
pond in 1932.
Een zwart hemd en een „pülenbundel” in het
knoopsgat zal niet langer een voldoende uni
form voor leden van de Fascistische partij in
Italië worden geacht.
Voortaan, zoo luidt een nieuwe order, moeten
zU allen de volledige uniform behoorend bü
hun rang dragen. Deze bestaat uit een jacket
met epauletten en goudband, riem en een
hoofddeksel met pluim.
Gouden sterren worden in overeenstemming
met den rang gedragen.
De duce zelf draagt drie gouden sterren, de
hoogste autoriteiten in de hiërarchie der partU
dragen twee en de andere hoofden een.
De uniform is voor gewone burgers, die deze
gewoonlUk slechts bü plechtige gelegenheden
dragen, niet verplicht.
Een oogenblik later werd ons dek overvallen
door bronskleurige in lompen gehulde mannen,
die één voor één van het takelwerk van den
schoener kwamen neerspringen
Reeds bU het aanbreken van den dag was
hU komen opzetten wü moesten den avond
te voren bespied zUn de groote schoener was
vol met 'n aantal zoo ongure typen, als de
levendigste verbeelding zich maar kon voor
stellen Aan weerstand bieden viel natuurlijk
niet te denken. Met zeilen waren de bandieten
de baas geweest en bij het eerste woeste
praaien waren de touwen losgelaten. Onze heele
bemanning was aan dek gesprongen; een paar
gebronsde roovers hield hen daar In bedwang
door middel van hun opwaarts wUzende. klok-
vormlge donderbussenLumsden en Mercer
waren elk op een dunnen balk gebonden. Hun
„Ze zullen dadelUk geweld tegen u gebrui
ken. Ik verzoek u tegenstand te bieden, senor.
maar niet te veel.
Een der Spanjaarden kwam nu op mü toe en
fluisterde: „U moet nu komen. We rijn van plan
af te stooten.”
Castro liep intusschen aan de andere züde
van het dek. op vUf meter afstand, rond te
gluren. Ik riep uit: ..Tomas Castro! Tomas
Castro! Ik wil niet met je mee.” De man naast
me zelde:
„Kom senor, Vamos!"
Plotseling strekte Castro zün hand naar mü
uit en riep.
„Kom, hombres. Dit is de
hem.”
En tegen mU schreeuwde hU in gebroken
Eneelsch: „U kunt tegenstribbelen als u wilt!”
Dat was ik van plan met alle geweld te doen.
De havelooze bende omringde me; se schreeuw
den als apen Eén kerel vooral tergde me boven
mate. HU zag er uit als een herbergier in een
kniebroek, had een gebroken neus, die naar links
wees, en een dubbele kin. Iedere minuut ver
meerderde hun aantal. In *t wilde weg deed ik
een uitval naar den kerel met den gebroken neus
en mUn elleboog trof hem op de zachte plooien
van het vleesch. hU deinsde terug; de rest ver
spreidde zich nu in alle richtingen en bleef toen
op een afstand kakelend met de handen
zwaaiend staan. Achter hen zag ik den ouden
Cowper bijval betuigen. De man met de dubbele
Mn trok een mes u*t riin mouw, bukte even en
sprong op mU af. Binds ik op school geweeri
wereld was men ooit wreed genoeg om de kat
op te sluiten temidden van de muizen?
Ook van het plan om binnen de gevangenis
muren een huisje voor hem te bouwen, gaf men
spoedig op. Ten eerste kostte dat weer een
heeleboel geld en, ten tweede, was men niet
heelemaal zeker van de bevolking; wanneer
Tommaso Jona zoo dicht bij den muur woonde,
ware het niet ondenkbaar dat hU op een goeden
dag gesteenigd werd.
Tenslotte besloot men hem bovenop een uit
bouw der stadsmuren, waar vroeger de kazerne
der bombardiers gevestigd was geweest te huis
vesten. HU woonde dan midden In het meest
bewogen stadsdeel, de wjjk welke als de
„Bastardo” niet zeer gunstig bekend stond, en
dat werkte dan misschien nog preventief ook.
Weliswaar verzetten er zich de zusters en de
leerlingen van het conservatorium ..Luisa Car
lotta" tegen dat de beul recht tegenover haar
zou komen wonen en dreigden zü zelfs, zich in
de strengste clausuur tanig te zullen trekken,
maar de regeerlng bleef bU haar besluit en be
loofde alleen, dat Tommaso Jona slechts In de
nachtelUke duisternis zUn huisje op den stads
muur zou mogen verlaten.
Jona kwam en leefde afgezonderd als een
melaatsche. Aanvankelijk had hU langen tUd
niets te doen. In 1834 echter vergiftigde een
zekere Michele Petronl zjjn vader en zijn broer.
Daar de laatste niet spoedig genoeg stierf naar
den zin van den moordenaar, slachtte hU hem
af met een dolk en wierp het Ujk in een af
grond. Michele Petronl werd naar den beul
verwezen. Tommaso Jona deed zijn plicht tot
volle tevredenheid der regeerlng van het Her
togdom en ook in de komende jaren had Lucca
nooit te klagen over zUn beul- Tenslotte vroeg
hU zün ontslag en den Isten November 1846
werd hü opgevolgd door Benedetto Paltoni.
Paltonl heeft nooit iemand terecht gesteld
De guillotine stond werkloos in de gevangenis.
TUdens een opstandje dat een voorbode der acht
en veertiger jaren was, werd in Lucca de dood
straf afgeschaft. Een merkwaardige geestalUke.
Allsio Giambastiani, die zich-zelven den bü-
naam van „volkskapelaan" gegeven had en
later In een gekkenhuis sterven zou, zweepte
het volk op om zich meester te maken van de
guillotine en die te verwoesten. Eigenhandig
veroverde hü de valbui- huurde een boot in
Vlareggio. en begroef het werktuig des doods
in de golven van de Mlddellandsche Zee
Benedetto Paltonl. die er van de toelage,
welke hU als beul genoot, niet komen kon. vond
een geheimzinnig middel uit tegen hoofdpUn.
HU wist zich de faam te verwerven
weldoener des volks te wezen en uit den
f LATEN WE HU MAAR N/ET MEER^\
I DENKHTAAN'T GEEN GEBEURDMWE
HEBGEfi NÓG ANDER WeRKVOOMDE
B0E6 (JE PANTER STAAT AAN T H00FO
VAN EENGROOTE 0ENDE H/JZAL N/ETS
ON BEDROE TD IA tfh OM Vit deklen re
KONEN EN ALS WE NIET W.U66ÈPZUN DM
UlJ. DAN ONTSPRINGT HU DEN DANSH/J
HEEFT NATUURWK EEN MOORD OPZ'N
GEWETEN NAAR U ZUN ZJEN. OA T HETt
Z£SJ MDEH UK ZAL Z/JN, 3 EWJ J
\ZEN TE6EN U£M 0UEJEN T£ S
zkzfmkpn
vuisten uitsteken was als het beproeven van
een twUfelachtig experiment in een geval van
noodIk raakte hem tamelUk hard tegen
het einde van zijn gebroken neus. Den slag kon
ik goed aan mUn rechterhand voelen. Ook aan
mUn linkerhand voelde Ik pUn. ZUn armen
sloeg hU op naar den hemel, zUn gezicht even
eens. Maar ik was op hem toegeschoten om
hem verder het hoofd te bieden, en een half
dozUn mannen sloegen nu van achteren hun
armen om mU heen.
MUn gezichtsvermogen scheen zich op dat
oogenblik vermenigvuldigd te hebben, elke vuile
gebruinde arm. gereed om eenig deel van m*n
lichaam te grijpen, zag ik. Boos voelde ik mij
niet langer, diende nergers toe. boos te rijn.
Maar ik verdedigde mU hardnekkig.... Ze
waren met dozUnen; ze omklemden mUn polsen,
mUn ellebogen, mUn armen daartusschen, en
mUn schoiTders. Een paar armen was om mUn
hals, een ander om mijn middel, en zU trachtten
nu voortdurend mijn beenen met touwen te om
strikken We schenen het heele dek noodle
te hebben: ze moeten elkaar in den weg heb
ben gestaan Ze zouden een gemakkelUke
karwei gehad hebben, wanneer ze niet met sód*n
bende waren komen opdagen Plotseling moet ik
een slag op het hoofd gekregen hebben, want
alles begon donker te worden om mj] heen; of
het nacht werd.
ner overstag en bleef zoo met z’n fokkeschoot
naar den wind gekeerd.
Een blauwwitte vlag, de Mexicaansche, werd
geheschen aan den hoofdmast van den schoe
ner; ze lieten een boot te water. Alles ging in
ademlooze stilte. ik had geen tüd om te den
ken. Ik zag den ouden Cowper naar de ver
schansing snellen en over den rand zUn pistool
aanleggen; er volgde enkel een los geklik. Cow
per maakte een gebaar van afgrijzen en slin
gerde zUn wapen over dek. ZUn hoofd hing slap
(Korte In houd van bet voorafgaande: John
Kemp. een Engelschman uit Kent, ont
moet Carloe Rlego 'n vriend van den verloof
de van ziln zuster Veronica. Ralph Rooksbv
Bil een achtervolging door de gendarmen
vinden Carlos en zijn metgezel een schuil
plaats bU Rooksbv BU een bezoek aan
Carlos werd Kemp gear-esteerd. maar la
ter door Rangslev den leider van de smok
kelaars. weer bevrUd Kemp wijkt dan met
Carlos uit naar Jamaica, waar hij werk tracht
te vinden op de plantages van Rooksby. die
door MacDonald worden beheerd Ook komt
hu hier In kennis met den rechter O' Brien
en Don Ramon, die Kemp willen overha
len dienst te nemen bil zeeroovers die Rlo
Medio als basis hadden. Als hu hier niet
op Ingaat, wordt hU overweldigd en aan
boord van een schip gebracht. HU weet
echter spoedig te ontsnappen en wordt op
gepikt door een ander schip, dat hem naar
Havanna zal meenemen. Nabil de Cubaan-
sche kust worden zU echter door een on
bekende schoener aangevallen).
®en vrouwengelaat verdween in de kajultakap
een staart van een konUn in z’n hol. De
■ellen schoten met groot gekraak los. terwUl het
■chip büdraalde. TegelUkertUd ging de schoe-
C^^N ^/E ^t^Z^lXU^E6ANGEN^l\
\5ANDYHEEFT ZE ONTDBGT WAT NA0(8E- 1
TREFT, ALIAS DE PANTER, JAREN GELEDEN HAP
IK EEN APPELTJE MEI1 HEN TE S&HLLEnI
TOEN MEN MU HET GEVAL VERTELDE, ÖEJjREEA
IK DAT HU ONZENAN WAS MET H/JN RELAX
T'^S WAS HET6EMAKKEUJK HEN OP TSDOoA
TE KOMEN DACHT DA THDMXJNO£ GE -
\^NGENiSZAT.MAAR Nu HADGRATlEÓEKR&B^
Voordat Victor door een inmiddels gearriveer-
den rechercheur werd weggeleld, kreeg hU te
hooren hoe de heer Vandelaer hem had kunnen
ontmaskeren.
„KUk." zei deze, „een nagelschaartje dient om
Je nagels te knippen, maar Je kunt er ook een
parel mee onderzoeken op de echtheid Zooals
je moet weten, kun je van een Imitatleparel
de bovenste laag wegnemen, waardoor het be
drog aan het licht komt.
Toen Ik dat gedaan had wist ik dat er
slecht spel gespeeld werd. Maar ik durfde je
meteen te ontmaskeren, omdat ik vóór Je komst
een bericht heb gekregen van de firma Ducaert.
Lees het maar zelf."
Met een grimmlgen trek om de lippen las
Victor het briefje; moet Ik u meedeelen,
dat de komst van onzen vertegenwoordiger uit
gesteld moet worden, daar hU hedenmorgen, bU
een aanrijding, ernstig werd gewond....”
„Een noodlottig ongeval, hé?” grinnikte me
neer Vandelaer.
et ligt er natuurlUk heelemaal aan van
welken kant men de zaak bekUkt. Het
ongeval was echter voor twee personen
een ramp, terwUl het slechts voor één 'n mee
valler werd. We behoeven dus niet te gaan
spreken van een „gelukkig ongeval”.
Zooals het zUn gewoonte was, dwaalde Victor
tegen den avond weer door een van de voor
steden van Brussel. Overdag zUn de straten
daar niet bUster druk, maar 's avonds kun Je er
met een gerust hart kanonskogels doorheen
jagen. Een enkele politie-agent slenterde er
over het trottoir, een late wandelaar. Voor het
overige leek de buurt uitgestorven. Juist dat
kwam Victor goed van pas. ZUn „bedrijf” was
gebaseerd op de afwezigheid van nieuwsgierigen.
Overigens was het heel eenvoudig.
Victor wandelde naar een brievenbus, loerde
onder de klep van zUn pet naar alle kanten
rond en 'wanneer de gelegenheid goed was ging
hü een brief posten. Makkeluk was dit evenwel
niet, want Victor had de gewoonte om, zooals
erg secure menschen vaak doen, vlak voor de
brievenbus zUn epistel nog eens goed te bekü-
ken. Misschien is het adres niet volledig, 1 kan
wel zUn dat het huisnummer is vergeten. Dat
zUn belangrijke zaken. Ook de naam van den
afzender aan de achterzüde van de enveloppe
wordt gespeld en tenslotte krUgt de postzegel
"n Inspectlebeurt. Er gaat eenlgen tüd mee heen,
maar dat kan Victor niets schelen. Als het
oogenblik van In de bus doen daar Is. bedenkt
Victor zich. Hü post den brief toch niet. Wel
knoeit hü nog even aan de opening van de bus,
doch dan loopt hü bedaard verder.
Wanneer iemand hem had gadegeslagen zou
hü gedacht hebben: „nou, een raar type!” maar
hü zou het geval spoedig vergeten zün. Immers
Onze Lieve Heer heeft zoovéél rare kostgangers!
Maar zelfs bü een goede splonnage zou het den
toeschouwer niet gelukt zün te ontdekken wat
Victor eigenlük deed.
In plaats van een brief te posten, peuterde
Victor met behulp van een belümd houtje en
een stukje touw verscheidene brieven uit de
bus!
De slag was nu weer gelukt en enkele brie
ven waren In Victor's binnenzak verdwenen.
Thuis gekomen maakte hü ze netjes met stoom
open en las ze met aandacht. VUf hadden voor
hem geen waarde. De zesde echter beloofde een
goed zaakje te worden.
Het was een brief van de Juwellersfirma Du
caert aan den heer Eugène Vandelaer. waarin
de komst van een vertegenwoordiger werd ge
meld. op Woensdag aanstaande. De vertegen
woordiger zou een collectie paarlen dasspelden
op zicht meebrengen.
Dit was werkelük een buitenkansje meende
Victor. HU plakte den brief weer behoedzaam
dicht en bracht hem weer naar dezelfde brie
venbus terug. Nog dienzelfden nacht begaf hij
zich naar een kennis om een collectie imltatle-
paarlen dasspelden te leenen (die voor het
goede doel gaarne werden afgestaan) en toen
het zes uur was Woensdagavond, stond een
keurig gekleede meneer op de stoep bü meneer
Eugène Vandelaer. De werkelüke vertegen
woordiger zou pas om halt acht komen, maar
Victor hoopte tegen dien tüd alweer de deur
uit te zün.
Na zün kaartje te hebben afgegeven werd hü
In de studeerkamer gelaten, waar de heer Van
delaer, een man van middelbaren leeftüd met
scherpe grijze oogen en een vollen donkeren
baard Item ultvorschend opnam.
„Ik meende, dat....” begon de cliënt, maar
Victor liet hem niet uitspreken.
„Ja. Inderdaad, meneer,” viel hü rap In. „Ik
zou pas om half acht komen, maar door aller
lei omstandigheden kwam zes uur me beter uit.
Ik hoop dat het voor u niet al te lastig is. De
firma Ducaert zou in geen geval willen dat haar
cliënten niet voortreffelük bediend werden,
maar zü meende dat u wel genegen zoudt zün
om mü wat eerder te ontvangen. U begrijpt, in
een zaak als de onze, waar zooveel omgaat,
kunnen zich verschillende omstandigheden voor
doen. waarop zelfs wü niet hebben kunnen re
kenen.
niet veel aandacht voor de parels had, want hü
haalde een nagelschaartje te voorschün en be
gon zün nagels
bü te werken.
Victor sloeg hem
met
gade,
neer
keek toch wel de-
gelük naar de
kostbare voorwerpen. Elndelük nam hü er een
op en Het het licht er van alle kanten op
schijnen.
„Heeft u er nog meer?” vroeg hü-
„Zeker! meneer.” haastte Victor zich te zeg
gen terwUl hü weer naar zün valles dook en
er nog eenige spelden uit te voorschün haalde.
Hü wilde ook deze op de schrijftafel leggen,
maar zün handen begonnen plotseling te tril
len. zün half uitgevoerde beweging bleef steken
en een ellendig gevoel maakte hem wee.
Het nagelschaartje In de handen van den
cliënt had plaats gemaakt voor een revolver,
waarvan de loop strak en dreigend op Victor
gericht was.
,Je bent er bü. man,” zei meneer Vandelaer
rustig. ..Doe Je handen in de hoogte, onderwül
zal Ik even de politie opbellen.”
van een
ver
ren omtrek stroomde het volk naar Lucca om
zün hulp In te roepen.
Een boer die een züner pachters geraden zou
hebben om liever naar een dokter te gaan,
kreeg ten antwoord:
,Jk laat me door geen enkelen dokter voor
den gek houden. Wanneer Paltonl mü niet ge
neest, dan kan Onze Lieve Heer Zelf mü niet
genezen."
t Jf i -o dit blad riln Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen Z bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door Z 7C/1 bU een ongeval met Z OC”/) bfj verlies van een hand Z 1 OC oü verlies van een Z Z/l bü een breuk van Z bü verlies van *n
Zj,ll€ abOTlïte S ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlrgen Wl/I/»"* verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen J t doodelüken afloop f dutzv»”* een voet of een oog f 1L a»"luim of wysvlnger f been of arm f We~ anderen vinger
-w—e Salermltaan Pietro Pagano had niet
I 1 aan de verleiding weten te weerstaan.
In de „pineta" van Vlareggio had hü
den vriend, met wlen hü wandelde en die een
groote som gelds bü zich droeg, neergeslagen,
beroofd en opgehangen aan een der hoogste
pünboomen. welke de eenige getuigen van zün
misdaad waren geweest.
De sterke arm reikte ook toen echter reeds
zeer ver. Onze Salermltaan zou zün geboorte
land niet meer terugzien. Hü werd naar Lucca
overgebracht en daar de .Jtuota” van het Her
togdom Lucca de doodstraf nog kende, was het
lot van Pietro Pagano spoedig bezegeld.
Nu had Lucca honderd Jaar geleden niet al
leen de doodstraf, maar ook een instrument om
die te voltrekken. Een soort uiterst wankele
guillotine was het welke Guiseppe Rlparl en
Santé Magginl In opdracht der hertogelük re-
geering gemaakt hadden onder toezicht van den
smid Gherardi uit Florenzen Maar wat Lucca
ontbrak, waseen beul!
Men moest dus om Pietro Pagano „ineens
zün haar en zün baard te doen” zooals dat
heette de hulp inroepen van den „Buongo-
vemo” van Florenzen. En In den vroegen mor
gen van den afgesproken dag daalde dan ook
uit de richting van Serravalle de diligence af.
waarin de beul zat met zün 'knechten.
De lange nachtelUke tocht scheen op bun
appetüt gewerkt te hebben. Ze gingen dadelük
aan tafel en voor rekening van het Hertogdom
Lucca werkten ze om zeven uur 's morgens het
volgende menu af.
Gekookte vlsch het was een Vrijdag
ombervisch. rog. wüting. tarbot en makreel,
drie flesschen zoeten en twee flesschen bit
teren wün; macaroni met ansjovis en gemalen
knofloof, „peperone", koningskruid met geraspte
Sardische kaas, gebakken vlsch: zeebarbelen,
ansjovis, tong, brasem, zachte, dikke tonün
met asperges en salade, artisjokkén In olie, wün
en niet de slechtste; tenslotte een flesch Malaga
en een flesch Jamaica rhum-
Behalve op den eetlust van den beul en zün
belde knechten, scheen de nabüheid van een
doodvonnis, dat zü gingen voltrekken, ook op
den honger der andere helpers van den scherp
rechter geen nadeeligen invloed uit te oefenen.
De soldeniers en de „blrri” hielden een waar
feestgelag in de herberg „Campana”. De in
specteur der Florentünsche politie vergat zelfs
dat het Vrüdag was. bestelde twee malen ge
vogelte. vleesch en kip en met Inbegrip van
een kist olie welke hü naar huis zond, liet hü
een rekening achter van tachtig pauhjnen.
Toen het hoofd van Pietro Pagano tenslotte
kt de mand rolde, bleek het der schatkist
van het Hertogdom Lucca zün gewicht in goud
en misschien nog meer gekost te hebben.
Dat kon zoo niet blüven en voor den aoo-
veelsten keer brak er de regeerlng van het
Hertogdom zich het hoofd over hoe Lucca aan
een particulieren beul zou komen. Een sollici
tant uit Volterra bleek ongeschikt. Tenslotte
hadden er te Rome langdurige besprekingen
plaats tusschen den consul van Lucca, Guiseppe
Graziani, en den commandant, der pauselüke
polltie. Pietro Atticciatl, welke er toe leiden dat
Tommaso Jona met goedvinden van den Goe-
vemeur van Rome als beul In den dienst trad
van het Hertogdom Lucca
Maar ook daarmee was het moeilüke vraag
stuk nog niet opgelost. Of er de schatkist al
wel bü voer, dat Lucca zün particulieren
scherprechter kreeg, het volk wilde maar niet
vertrouwd raken met de gedachte dat het een
beul binnen zün muren te huisvesten kreeg.
Waar bedongen was dat aan Tommaso Jona
gratis onderdak zou worden verleend, dacht men
hem in de gevangenis onder te brengen. Maar
de directeur protesteerde woedend- Waar ter
