Conscience’s eerste triomf H f 76.030. f 100.- keerden wij heden uil p 3 I I I wïAaal den dag UITKEERING 259e Vertrouxvelijk onderhoud DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS HET KAPERSNEST In het „Zwarten Paard” ONZE DONDERDAG 7 DECEMBER Kerstmis in Düsseldorf Het debuut van den volksschrijver Een anti-lepra-serum 8 Het jaarboek der B.B.C. WAARMEDE THANS TOTAAL BEDRAG EEN VAN verzekerde abonné's is uitgekeerd. aan onze DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS 7 Roode kanaries Alle abonné’s Een gepantserde auto voor Venizelos JOSEPH CONRAD Gvht u ^MERELPEM! te \De soda- wa te rfa briek k'isi Gesprongen handen-Ruwe huid 3Oen6Oct PUROL Bij Apo+heker» en Drogisten De historische herberg is thans ver bouwd en heeft een andere bestemming gekregen J. C. DE BRUIJN, Graaf Lodewijkstr. 49, Arnhem wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is 1111111111 OP SCHAA TSEN «miHum z^üTdatü xl \UIE7? B&irMurfZ OF STAATS RAAD dcmebied\ voor u Eb uc fft-7 UCEHOPU. I AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL u dat staken arbeiders it. lel null» voor onze den Heer aan I- 1 F 22. Je rechter' Wnrrh vervolgd) zullen n ■HilHiHHIIHIIimillllllllllllllllHHIIIH ingevolge de voor onze abonné's geldende gratis-ongevallen-verzekering Na vijftien vogelkweekers erin geslaagd n a e i ie at m ie naar Rlo MedR^ hem aan het ziekl ROMAN VAN m. ta iw inde: Kemp, met Carlos klndsch; dat Jonge meisje weet heel weinig van de wereld en is erg hartstochteUjk, wat trotach en hulpeloos. Voeg daar nu bij ’n groote bedrei ging een zeer gevaarlijk, listig, scherpzinnig persoon de raadgever van den grijsaard, dien hy volkomen naar zijn hand kan zetten i en die ont- t 1 r t t I* 1 1 1 bootnen. spreiden. H. ilk en lijden door de publicaties over de staking”. Ie 1- lllllllllinilllllllllllllllllllllKIIIIIIIIIIIIIIIIMIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIIII^ ..Stel Je voor, dat dit huls, deze stad, een groot deel van dit eiland, veel land in Castl- toen we Thames” waren?" Droevig antwoordde hy: „O, toen! Omdat tk 1 onderen dat hij niet had kunnen voorkomen Je zuster liefhad en Jij mjj altoos aan haar j met dat zaakje aan boord van de „Thames". zxz* TV, -- Volgens het Jaarboek van de British Broad casting Corporation, dat zoo juist is gepubli ceerd, bedraagt het aantal vergunningen voor ontvangsttoestellen in Orooi-Brittannië en Ierland thans 5 #00.000 Er is berekend, dat de BBC een dagelUksch gehoor heeft van onge veer 20 millioen personen Ongeveer 4000 scho len luisteren naar de radiolessen. 900 zenduren per jaar worden gevuld met variété. Van de licentiekosten, welke 10/- bedragen, komt 5/5 aan den Staat, terwijl de rest voor de BBC >s. waart en Jong, van edel bloed, en innemend voor wie Je zag; mij en mijgi vriend heb Je een grooten dienst bewezen, met eigen levensgevaar, terwijl mijn neet mij in den steek liet. En ik hield ook nog van Je om wille van een ander. Ik beminde Je zuster. WIJ hebben een spreek woord: Een man is altijd goed tegenover oogen. waarmee de zuster hem heeft bekoord.” Ik keek hem verbaasd aan. .Hield je van Veronica I” riep tk uit. „Maar Weet ti wel, waf thans tn trek ia. Vu het onbehoorlijk vriest Sn men schaatsen boven zitten In een warm kantoor verkiest? Zelfs de kachel trekt maar matig. Want wie heeft er nu den tijd Om zijn uren thuis te slijten, Als je buiten prettig r(jdt? Hoor je thans den lof bezingen Van regeeringsvleesch in blik, Nu men van het Ifs kan zeggen: 't Is al centimeters dik? In den RIJksdagbrand te Leipzig Heeft men zelfs niet «ent meer lust. Kn het brandje én de spanning Zjfn zoo langzaam aan gebluschtf Als je nu den menschen afvraagt, Wat is toe! het meest in trek? Is het antwoord, dat te geven Inderdaad nog niet zoo gek! Want bij kou, bjj ifs, nd schaatsen Doet het als een soort van fuif. Als de mensch zich kan vergasten Aan een bordje snert met kluif! MARTIN BKRDKN (Nadruk verboden) foFucDATKAH J HATUURÜiP\ Hfr/s MEEL EEHVOUD/O LA*r HET AAM MU OVER FLETCHER. IF BELOOF JE. PA? DE HEELE hemde de woeste straf zal XP/JCEN EHD/E DDK ZAL CUT- Z/TTEH ZAL DEZAAKZEEF WET OAAT OM 'T6EVAl\ MACX.AHAS DE PAMEER Ef\ I Zfr BE ff DE ZEZ/TTEH MOL (EWk&ftS SM DE ZAAK I KOMT VOOR Ff AAR ZOOALS 'ETfUCAAT ZCtLEHZE WE GESPROKEZT WORDEM.ER HET DOET ME^EW^ 6EM, LM BERICHT TE OHTVAN6EM MIJNHEER FLETCHER- RBEND/KEU Uh DE RES/REMDE HIER CEXOMEH WAARMEE KAMI 1 K U VAM D/EHSTZUH'J (Korte inhoud van het voorafgaai een Engelschman uit Kent wijkt Riego uit naar Jamaica, geholpen door den verloofde van rijn zuster Veronica Ralph Rooksby. Hier komt hij In kennis met den rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die Kemp willen overhalen dienst te nemen bij zeeroovers, die Rlo Medio als basis hebben. AU hU hier niet op ingaat, wordt hij over- weldlgd en aan boord van een schip ge- bracht. HU weet echter spoedig te ontsnap pen en wordt opgepikt door een ander schip, dat hem naar Havanna zal meene men. NabU de Cubaansche kust worden ztj echter door zeeroovers. die onder bevel staan van een vriend van Carlos, Thomas de Castro, overvallen. John Kemp wordt ge vangen gWrwirnen en met het kaperschip Rlo MedTO^fjabracht. Hier leidt men van Carlos). lkBEMU^\ VEEL VERSTWt DKjOMDCffEER rLETCHERALS /ETS VOORD jaren van proefnemingen zjjn te Rastenburg (Oost-Pruisen) om roode kanaries te kwee ken. De handelaren verwachten een groote vraag naar deze nieuwe vogels. met Ramon en Rlo Medio. Dezelfde persoon had - - - - een gewetenloos zeeman voor O'Brien’s dienst geëngageerd. Hij moest het schip te Kingston verlaten en zich vervoegen bij Ramon, die hem de middelen zou verschaffen om naar Cuba te gaan. Doordat die man ml) intiem zag met twee twee personen op weg naar Rlo Medio, kreeg by l meisje. Die oude, zeer oude man, is al een beetje het in zijn hoofd dat ik daar eveneens heen ging. En heel natuurlijk, was hij niet gesteld op een Engelschman als getuige by zijn han delingen. Maar Rooksby's gedrag, zijn bedekte beschul digingen. zjjn insinuaties tegen Carlos, hadden mij sterker beïnvloed dan wat ook. Nu ik wist, wiens doel het Is het Jonge meisje en die ont- dat Carlos Veronica had liefgehad, herinnerde zagfyke rijkdommen te bezittenZoo zijn - oude menschen. vooral de voornamen. Zjj heb ben zoooveel dingen aan het hoofd, ze moeten waarop ze zich verlaten. Ik hier over mjjn oom en zijn intendant Je hebt dien man gezien.” sprak met een stem die nauwelijks I t I t Met rasse schreden nadert het Kerstfeest. Ditmaal organiseert de Verkehrsvereln een grootsche actie ter bevordering der Kerstinkoo- pen onder de leuze: „Düsseldorf in stralenden kerstglans Düsseldorf, de zingende stad". Van 310 December trekken zingende afdee- lingen der SchUtzen en musiceerende ongens en meisjes- met fanfares en trommels door de straten. Op de pleinen staan reusachtige kerst- die 's avonds hun kerstglans ver- Kapellen en zangkoren sullen de oude kerstmelodieën doen hooren. De stad tn kersttooi, de stad tn lichtglans. Langs de gevels der hulzen ziet men silhouetten van kerstboomen. Aangezien geheel Düsseldorf met waren kunstzin wordt versierd, mag men verwachten, dat de totaal-Indruk verrassend en Stemmingsvol zal zjjn. Het Is er mooi nül Stad van Kerstboomen en Kerstliederen en voordeelige kersttnkoopen. Düsseldorf verwacht vele vreemdelingen om te genieten van de kerstversiering en hun in- koopen te doen in hel-verllchte winkels. dan goed gewenscht, Juan omdat je eerlijk I en ook aan het groote erfgoed, dat niet be- ifmd is vorr mun uitgeleerde har.den. Ik keek door de open deur der kamer. Daai lag het stille binnenhof van het paleis, met uilengangen van hooge, vierkante pilaren, en lu het midden de dunne straal van een fontein. Om de fontein waren warrelige struiken der bloemen ontzaglijke geraniums, ontzaglijke stokrozen en een overdaad van oranjekleurige goudsbloemen. „Wat lijkt dat op onze bloemen thuis!” zei ik werktuiglijk. „Ik bracht het zaad van ginds mee van je zuster thuis.” zei hij. Ik voelde me vreeselljk bedrukt. „Maar al die dingen zeggen ml) niets," riep ik met een poging kort te zUn. „Ik moet mijn stem wat sparen.” zei hij en sloot de oogen. Ik kon niet zeggen, dat ik hem niet geloofde; Integendeel, leder woord geloofde ik. Ik was 1 eenvoudig beïnvloed geweest door Rooksby's peren glimlach, achterdocht. Ezelachtig had ik mij gedragen ,4e zwager, mijn neef Rooksby, was de eerste, die meende, dat ik een zeeruover was. Ik een laag zeeroover! Ik, Carlos Riego! Heeft hij dat niet geloofd en Jij trouwens ook?” HU keek me een beetje ironisch aan. en wees met een dunnen, witten vinger naar het gebor duurde wapen. et is wel jammer dat men verzuimd heeft de anekdotische geschiedenis te schrijven van het wassend Vlarmsch romantisme, in de Scheldestad een ^unstlgen voe dingsbodem vond. We missen aldus den kleu- rlgen achtergrond, dien Th. Gautier ons schil dert In zijn ,,Hlstolre du Romantisme", dat de atmosfeer evokeert. waarin de Fransche roman- tiekers van het eerste uur zich bewogen. Antwerpen heeft niet den eplschen strijd ge kend van de Pransche kunstenaars der nieuwe richting tegen de oude garde. Maar toch werd ook hier, In de Jaren 183618*0 vinnig gescher mutseld. De eerbiedwaardige Van Bree. die toen aan het hoofd stond van onze Kunstacademie en met zijn gezag een verkalkt classicisme voorhield, werd duchtig te lijf gegaan dom deg heraut van het opkomend romantisme, den onstulmigen Wappers, die rondom zich de Jeugd wist te scharen, die nood had aan pleuwe ver gezichten. Het Jonge geslacht, dat er zorg voor droeg zich in doenwijze en kleedlng te onder scheiden van de phlllsters, ging er wel eens baldadig op los. Burgerlijk fatsoen en dito kunst werden met onvriendelijke elleboogstoo- ten opzU geduwd om plaats te ruimen voor de klaroenende karavaan, die nieuwe geestelijke waarden aanbracht. Het romantisme, dat eerst de plastiek ver overde, zou spoedig daarop feestelijk in oe let. terkunde worden ingebaald door Conscience, die tot dan toe slechts Pransche oaramellen- verzen op zijn actief had. Teruggekeerd van het leger in het Jaar 1836. schreef Conscience on der het vaderlijk dak, op den Groenen Hoek «thans Ploegstraat)het Wonderjaar. Hy las het zjjn vriend Jan De Laet voor, die er een meesterwerk In zag en ongeduldig was om te vernemen wat men er over dacht In den .Kun stenaerskring", een artlstlek-llterair cenakel, dat zjjn zetel had In de herberg van moeder Goedmond, „Het Zwart Paard”, op de Padden gracht «thans Prinsesstraat). De .Kunstenaerskrlng” groepeerde enkele Vlaamschgezinden van de school van Jan- Frans Willems samen met Jonge kunstenaars van de nieuwe richting. Daar ontmoetten el kaar regelmatig: Wappers, Leys, Venneman, de Block, de Braekeleer, Noterman, Correna. Ver- spreeuwen, Nells, de Suremont, Mertens. Bmol- deren, de Wolf, Jan De Laet en Door van Rijs wljck. wiens literair bagage zich toen tot enkele onuitgegeven verzen beperkte aldus vertelt M. 'Labin in JDe Standaard” van Brussel. Den dag dat Conscience leaen zou, bevond zich wel een twintig man In de gelagzaal van het .Zwart Paard”, zoodat men langs een kreupel wenteltrapje naar de ruimere boven zaal moest om plaats te hebben. De bedeesde Conscience bracht het gezelschap in vervoe ring. „Dat moest gedrukt worden!” roept Jan De Laet en al de aanwezigen echoën het hem na. Schilder de Block voelt zich moreel verplicht cadelljk van het voorzitterschap af te zien om het op Conscience over te dragen. De kunste naars laaien van geestdrift. Ze vinden het werk op en top ..rot", een woord uit hun bargoensch, waarin ze den hoogsten lof condenseeren „Rot zjjn" was het vormelijk, gladgestreken, bloed loos classicisme den rug toekeeren en het ac cent leggen op het pittoreske, het emotleve, het gedrapeerde. Dit woord evokeert bjj hen ver vallen kasteelen en melaatsche hutten, waar aan zij de voorkeur geven boven statige palet ten en nette rentenierswoningen. Er wordt aangedrongen op een tweede le zing. ditmaal in ruimeren kring. Een der le den, Max «ie Suremont, een vermogend koop man die aan letterkunde liefhebbert, biedt spontaan zijn ruime woning aan. Daar, op de Ossenmarkt, te midden van een talrijk en ver schelden publiek, leest de Jonge auteur zijn werk een tweede maal voor. Het wordt een overweldigend succes. Er is geen tegenhouden meer aan. Het werk moet gedrukt worden. Conscience zat met de handen In het haar Het kon niet. HU had geen geld en vreesde de banbliksems van zjjn nuchteren vader, wiens genadebrood hU at en die het burgerlUk wan- Voor den bejaarden Griekechen staatsman Venizelos Is een gepantserde automobiel ge construeerd, ongeveer van hetzelfde model dat bjj de Amerlkaansche gangsters in gebruik is. Deze nieuwe «ragen, die drie en een halve ton weegt, is geheel kogelvrij De ramen zijn van kogelvrij glas en de ca- rosserle is vervaardigd van dikke stalen platen. Zooals men zich herinnert, werd In Juni JA een moordaanslag op Venizelos gepleegd, toen hy met zlin vrouw in een gewonen auto reed. Venlzcloa ontsnapte toen aan den dood, doch '4Jn bediende kwam om het laven. ik ml) een honderdtal kleine feiten. Ik begreep Rooksby’s Jaloersch ongeduld, Verontea’s vrien- deiyke blikken op Carlos. *t feit, - Veronica gevraagd had op den el| Carlos weer in zyn buurt was^ekomen met 'Je Brien. tusschen Casa Riego en de aehurkenbende van Rio Medio Ralph en Hyte Beach. Minder misschien. „O. je hebt een droevig leven gehad. Carlos," zei ik na een lange pauze. HU opende de oogen en glimlachte zUn dap- -Z--„Men moe t z’n stem weten te sparen en ze niet verkwis^n aan klaagredenen. Ik heb je zooveel te vertellen, alles nog...." Hy wachtte even en vestigde zyn oogen op van Kent reg-en senorita!” HU glimlachte mat. „O, de senorita; zy is ook heel goed; een man zou haar ook wel kun nen liefhebben. Maar de liefde komt niet op commando, Jongen.” Ik onderbrak hem: „Ik wil weten waarom je me hier bracht. Waarom vroeg Je me mee te schouwe van het volk aan boord te compromit- I komen, toen we nog aan boord van de ww-xV.44-«1 1 rM U/E WETETVDATZEMOORDEHAARSZUrfEhS WEBBED OÓK BEWUZEM.MAAR HET ZAL EED HEELE TOED IVF ZEM HEFf VEROffPDEBZ} i TE XP/ZZM DAAROM DOEM IW EEB BERDt A \opu MDMWEEP DE STAATSRAAD VfE L/EB- \BEM' UW HULP ABSOLUUTFfOOD/6 WAMfTEEP trouwen tegenover de kunst in hooge mate be zat. Zelfs het edelmoedig voorstel van de Block, die met de opbrengst van een doek, dat ny zoo juist verkocht had, wilde borg staan voor een eventueel tekort, was niet by machte Conscien ce over te halen. Doch Jan De Laet wist het diplomatisch aan boord te leggen. Hy lichtte Wappers in en de ze verzocht den Jongen schryver te zynent te komen voorlezen De vleiende beoordeellng van den leider der nieuwe kunstbeweging, «lle gun- stlgen verkoop in het vooruitzicht stelde, deed de laatste aarzeling wijken. In hun geestdrift hadden de Jonge schilders van den -Kunstenaerskrlng” zich verbonden elk een teekenlng te leveren. Het waren Ven neman. Schippers, Noterman, Melzer, de Block. Lleffere, de Smet, Carolus. Ruyten en Oorrens. Hendrik Leys ontwierp de titelplaat, die het voorportaal van O. L. Vrouwenkerk voorstelde, binnen dewelke zich de voornaamste episode van het werk afspeelt, de Beeldenstorm. De goedwillige Illustrators brachten het tot een loerende uiting van onmacht. Bovendien wer den ze slecht gediend door den lithograaf de Prins, die lang niet op de hoogte bleek van zjjn taak. Drukker Schoesetters werd met het werk be last. De onkosten beliepen 1300 fr.; 800 fr voor den tekst en 500 fr. voor de illustratie De vrienden zouden Inschryvingsiysten in omloop brengen De verhoopte by val bleef echter uit. Hoewel sommigen onder hen een dozijn exem plaren voor hun rekening namen, bereikte het verkochte aantal slechts 241. Er bleef een te kort van 500 fr„ juist de prUs van de ongeluk kige illustratie. Enkele maanden later ontving Conscience, door bemiddeling van Wappers, een hulpgeld van den Konlng, dat hem toeliet deze schuld aan te zuiveren. Talrijke vereerders van den volksschrijver pelgrimeerden in den loop der Jaren naar het .Zwart Paard" om een poosje te verwUlen in het kader, waarbinnen Conscience zyn eersten triomf vierde Om de stemming te verhoogen, kwam dan steeds de pot met tinnen deksel, waaruit Conscience te drinken placht, te voor schijn Twyfel aan de authenticiteit van deze rellkarte werd als defaitisme gedoodverfd Tij dens het eeuwfeest van Conscience kreeg het „Zwart Paard” druk bezoek. Zelfs de Konlng kwam er i een kykje nemen. Na den oorlog werd de historische herberg gedeeltelijk verbouwd en kreeg een andeic be stemming. Het is te betreuren dat men er tot nogtoe niet aan gedacht heeft in den gevel een gedenkplaat aan te brengen, die herinnert aan het heugiyk feit, dat aldaar de eerste mo derne Vlaamsche roman, die leefbaar gebleken is, onder het publiek kwam. van verre toe: redacteur 1” „Wat dan?" „Weer een staking!” „Waar?’> „In de Theresla-stad. De arbeiders van de sodawaterfabriek van Curler en Coocky heb ben er het byltje by neergelegd. Begrypt u. wat dat «eggen wil?” „Neen.” „De heele Theresla-stad drinkt alleen Curler en Coocky. Van vandaag af zit de heele w«fk ronder sodawater." „Hoeveel arbeiders waren op die fabriek?” „Zoowat honderd.” De heer Groen reikte me het uitvoerig neer geschreven bericht over. Daarin werd betoogd, dat Curler en Coocky zich tegenover hun arbei ders steeds als twee vaders gedragen hadden en dat de heele opschudding voortkwam uit het stiekeme gekuip van een paar buitenlandsche raddraaiers. Gelukkig echter had de firma Cur ler en Coocky root minstens drie weken soda water in voorraad, aoodat zy. ondahks die sta king drie weken lang op de been kon bUJven. In dien toon waren er zoowat honderd regels. Ik schrapte niets door en mynheer Groen ver trok in buitengewoon vergenoegde stemming. Den volgenden dag schreef hU. dat Curler en Coocky nieuwe arbeiders wilden aanstellen, maar de stakers duldden dit niet. Alleen aan den tact der patroons was het te danken, dat het niet tot handtasteiykheden was gekomen. Den derden dag vertrokken de gezamenlyke arbeiders van Curler en Coocky* naar ’t stads plantsoen. waar zU op een welde onder den blooten hemel vaststelden, onder welke voor waarden zy den arbeid wilden hervatten. Den vierden dag moest ik by den hoofdredac teur komen. „Zeg eens," vroeg hy. „wat moet dat eigen lijk met die Curler en Coocky?" .Moeten? Niets.” „Hoe komt het dan. dat er In geen een krant lets over die firma staat, behalve by ons?" op u wordt?” „Neen, nooit.” „Laat Ik u dan vertellen, dat het een kunst is. die iedere leek In een half uur kan leeren. Er kan dus geen sprake van zyn, dat arbei ders op een sodawaterfabriek staken." Ik lachte om de wysheid van mijn chef, maar in m n binnenste knaagde al de worm van den twyfel 's Avonds ging tk naar «ie Thereslastad op onderzoek uit Op de deur van een huls met één verdieping, ontdekte ik. na lang zoeken, de naamplaat Curler en Coocky. Het erf lag stil en verlaten Er was geen enkel spoor van een fabriek Uit een kamer hoorde Ik een geluld, alsof iemand aanhoudend kurken van flesschen trok Ik trad binnen Twee mannen waren met flesschen bezig, die gedeelteiyk met sodawater, gedeelteiyk met water uit «tei Donau waren ge vuld „Wat doet u daar?” vroeg ik. „We maken sodawater." „Heelemaal alleen? De zeker?" „We zyn nooit met meer geweest." ,.Is dit de heele fabriek?" „Ja.... zoo zien ze er allemaal uit.” „Mag Ik even meehelpen?" „Als u er plezier In hebt, ga dan uw gang.** Eer we 'n half uur verder waren, kende Ik de ge heimen der sodawaterfabrlkatle. De hoofdre- dacteur had dus In dit opzicht geiyk gehad. Nu moest Ik dus nog naar de heeren Curler en Coocky. die wxxvden allebei achter het erf en zaten juist aan hun avondboterham toen ik binnenkwam; de heele familie Curler en de heele familie Coocky. Wie werd echter zoo bleek als een lyk, toen hy me zag? Niemand anders dan mynheer Groen, die juist op het punt had gestaan, juffrouw Mercy Coocky een kus te geven. Ik schudde verwytend het hoofd en hjj kwam naar me toe als een veroordeelde, «lle naar bet schavot wordt gevoerd. „Vergeef me.” smeekte hy; „ik hou zooveel van juffrouw Mercy, en de firma wilde alleen toestemming tot onze verloving geven, als Ik de zaak een beetje op dreef hielp.” „En hebt u geholpen?1» „Nou en óf. Sinds die reclameberichten over de staking, hebben we tweeduizend flesschen sodawater verkocht. Vergeef een armen stak eer de onschuldige list.” „Ik vergeef je, op voorwaarde, dat je voor <oed van de jounalistlek afziet." „O. met genoegen. Ik ga ook sodawater fa- brlceeren Hy hield z’n belofte en gaf bericht In de krant van z*n verloving zonder dat hy er oen cent voor rekende. niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiï Jaren geleden kwam er bUna om den anderen dag een heer op onze redactie, een heer met blauwe oogen en blonde krullen, «lle luisterde naar den naam Groen. HU bracht nieuwtjes voor onze krant, die in Buda-Pest werd ge drukt en uitgegeven, waarvoor hU in dien tUd met een stuiver per regel betaald werd. De heer Groen was een zeer nette verschUnlng en had ultrst nette manieren Op de redactle-bureaux mochten we he«n allen graag en op avonden. dU geen andere redacteur den verren weg in stroomenden regen of ander weerspannig weer «rilde ondernemen, kreeg hy een vrU- kaartje voor de Alt-Ofener Arena of het Nieuwe Pester theater. Ook voor de lande- lyke vermaken In de omgeving der hoofdstad, zooals het vuurwerk in Stelnbruch, het Wyn- oogstfeest In Kleln-Pest of de gemeenteraads verkiezing In BorokoAr, kwam hU In aanmer king. Voor de vermakeiykheden deed zich oij onze redactie geen liefhebber voor. Maar de heer Groen sprong steeds het het meeste ge noegen in. BU die gelegenheid gevoelde hij zich een echten journalist Eens zelfs gsd hij. om de beroepseer, een vuurwerkafsteker een draai om z'n ooren. die op den regen en op de krant die mooi weer had voorspeld schold. BU die gelegenheid verhoogden we a'n honorarium tot tien cent per regel. Ook toen zooals gezegd, dateert het voor gevallene in dit verhaal al van jaren geleden bestond er een arbeidersbeweging en ik had tot taak de betreffende rubriek te verzorgen. De meubelmakersgezellen elachten hooger loon en de timmerlieden etschten algemeen kiesrecht; bovendien kwamen In fabrieken wel eens kleine stakingen voor. Met al die vergaderingen had ik het erg druk. Daarom droeg Ik den heer Groen op, bedoelde beweging met aandacht te volgen en er zooveel mogeiyk Informaties over in te winnen. Groen beantwoordde die opdracht met groo ten Uver en kwam lederen nacht op de radac tie met de nieuwste nieuwtjes uit de voor steden. Eens kwam hy op den laten avond met een zeer gewichtig gezicht binnen en riep me al „BelangrUk nieuws, meneer de en JU mU altoos erinnerde. Maat dat is nu a’ C’ si j.bl ja, voorby voor goed.... Ik heb den dood te aanvaarden, zooals het iemand van myn geslacht past te sterven.” HU glimlachte tegen me. „Om als Christen te sterven, moet men In vrede sterven. Het leven heeft me tameiyk slecht behandeld, maar de tentleman moet niet morren, en opstaan als j iemand uit een achterbuurt. Ik wilde goed sens una» vwi mwv» je nu., waive,,. doen aan den vriend, als den broer van zUn :eide hy. zyn hoofd in de zUden kussens heen zuster, aan het nichtje, dat ik niet liefheb met stAuddend. .Ik heb je nooit iets anders liefde, maar versla en oegryp met genegenheid De overtocht van Carlos en z’n trouwen Tomas I* was geregeld door een of ander zaakgelastigde my. van O’Brien te Londen, die in betrekking stond I Romrin Rin ItfgsHin FUzusIFHa rwzTCTznrj I den Nleuw-Schotlander-stuurman 'Nicols, i veel göud, -n massa slaven, een*groote naam een heel groote naam alles te wat !k achter zai laten. Verder, dat er een edele rysaard te. één die zeer groot geweest is in de wereld, die wel spoedig zal sterven: dan al die dingen overgaan op een Jong Carlos r?--” 2L boven een fluistering uitkwam, maar met on verschrokken moed klemde hjj zich vast aan zUn taak. Als ik sterf en hU biyft hier, zal hy mijn oom heelemaal in zyn macht hebben. Het ia een verschrikkeiyk menschWaar zou al het fortuin voor dienen? Voor het herstel van het ware geloof in Ierland? Quien sa be? Maar het komt in leder geval in de zakken van O'Br.en En het Jonge meisje, de dochter, die zou ook in handen komen van dien O Brien. Voor haar te ’t het ergste van al.” Hy slikte pUniyk en bracht zyn teens hand an zyn wit halsboordje. ,4a die hebben waarschUnlUk niet ziMke roede reporters als wy.” Ik begon echter toch over T geval na te denken en toen de heer Groen den volgenden dag weer kwam en berichtte dat de stakers van Curler en C<xx:ky by monde van een depu tatie hun elschen hadden ingediend, stelde Ik de vraag „Hoe komt het toch, mynheer Groen, dat de andere kranten geen letter Over die staking hebben „Dat zal ik vertellen. Coocky is naar de kranten ge weest om te vra gen er niet over te schryven. om dat hU schade zou 1„--- „Zoo.en bU on» is hU niet gewees knor de ik. „Ik zal uw bericht plaatsen, mijnheer Groen.” Den volgenden morgen stond In de krant, dat Curler en Coocky met de arbeiders In on- derhandellng waren, maar dat er nog geen vooruitzicht v.as op overeenstemming. Toen dit nummer van de pers was, moest Ik weer bU den hoofdredacteur komen, die mU, allesbehalve vrlendeiyken toon vroeg: „Hebt wel eens gezien, hoe sodawater gemaakt in vergevorderd stadium In het Jervsoe lepra- hospitaal in Noord-Zweden hebben opmerkeiy- ke resultaten opgeleverd. Lepia-gezwellen en open wonden zijn door deze Injecties verdwe nen en In één A twee maanden genezen en de typische bruinachtige teint heeft plaats gemaakt voor een gezonder voorkomen. Het te prof. Reenstlerna tot nu toe slechts mogeiyk geweest dit serum in kleine hoe veelheden te maken en hy merkte zeer be scheiden op dat hy nog niet ver op den weg was gevorderd. Hy sprak de hoop uit, dat zyn ontdekking van nut zal zyn in combinatie met andere methoden om deze vreeseiyke ziekte te bestryden. zoodat het opschrift boven den in gang van het lepra-hospitaal te Rio de Janeiro: ,.Gy die hier binnentreedt laat de hoop niet varen”, bewaarheid wordt. Dezer dagen hield prof. John Reenstier- na, ter gelegenheid van zUn plechtige instal latie als professor In de Hygiëne en Bacterio logie aan de Universltelt van Upsala een rede over de resultaten, welke worden verkregen met een Zweedsch anti-lepra-serum- HU gaf eenlge Interessante voorbeelderi van de geschiedenis van de gevreesde ziekte, welke in den Oriënt reeds lang voor den tijd van Buddha bekend was. Het vaderland van de z«ekte is Indlë en andere deelen van den Oost. Zy werd «foor Romelnsche legioenen, kruisvaar ders en zeevaaitlers naar Eur<n>a en Afrika en door negerslaven naar Amerika overgebrucht In de middeleeuwen was lepra zoo alom verspreid, dat alleen Euopa reeds ,-20.000 hospitalen voor lepra had. Thans is zy bUna geheel uit Europa en verschillende niet Europeesche landen ver dwenen. Toch zyn er thans nog niet minder dan ongeveer vier millioen lepra-lyders in de wereld, waarvan slechts zeventien in Zweden. Reeds in 1806 begon prof. Reenstierns zijn werk: een afdoend serum tegen lepra te vinden. In 1921 heeft hy de eerste phase op dien weg ontdekt en vond een antl-tuberkelachtlg serum voor gebruik op lepra-lyders. daar de lepra- bacil een zuster-micro-organlsme van de tuber kelbacil is. Recente proeven genomen op lepra-gevallen op dit blad zyn Ingevolge de verzekerlngavoorwsarden tegen f “Sflflfi by levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f JRf} by een ongeval met f QCfl by verlies van een hand f 1 *SC oy verlies van een Efl by een breuk van Afl by verlies van *n ongevallen veisakerd voor een der volgende ultkeeringen sf verlies van belde arman, belde beenen of belde oogen f ZaJlZ.” doodeiyken afloop f «en voet ol een oog f S duim of wijsvinger ul/."b«a of arms anderen vinger t Was waar, dat hy enkel gestuurd was om my „1 Rlo Medio te brengen. „Ik heb nooit een hekel aan Je gehad." wierp ik'tegen. „Ik begrijp niet, wat J0 bedoelt. Al wat ik weet is. dat jij mij slecht b udela hebt schandeiyk slecht. Je hebt nu mUn leven gered, zeg Je. Dat kan waar zyn. maar waarom heb je my met dien vent, O Brien, in aanraking gebracht?" „En zelfs daarvoor moet Je mU niet haten.” len weer „Zooiets, amigo mlo,” zei hU „dult niet, dat je zakken gaat rollen.” Plotseling ging hy meer op zUn zy liggen en nam my met zyn klare oogen op. „Beste vriend." zei hy, „als ik je vertelde. dat Rooksby en de groote heeren smokkelaarsvaatjes vervoerden, zou je dat ik ’n onwetende dwaas was. Het zijn Immers magistraten. Den eenigen keer, waarop Ik obil van de hulp van die schurken gebruik maakte, was vandaag om jou hier te brengen. Dat noodzakeiyk. Die O’Brien had zich voorgenomen wat beteekent Veronica. Daar had je toch de je gevangen te nemen, zoodra Je aankwam. w~»vw*i»» Havana zou Je nooit levend verlaten hebben. Het was om Je leven te redden. Eenmaal daar. zou je dien man nooit meer ontkomen zUn.'* Ik zag nu eensklaps In. dat dit de waarheid on wezen. Er was iets vriendschappeiyks ge- veest in Castro’s verlangen my niet ten aan- teeren. Het was duidelyk, dat hij een rol had t espeeid, met zichtbare verachting voor het dat Rooksby iemand hebben. Igen dag. dat -preek politie op z'n hielen. Ik zag heel goed dat er 7asa Riego en de aehurkenbende van niet meer verband was dan tusschen den ouden dronken Rangsiey van ZEB ZDM TE6EMDAT SOORT NEMXHEM ALS HACK. )P DE HOO6TE BREW DAM XUTINEM WE DTL PDF15 HUM VERDlEMDt LOUD CEVÊR. AnOtZ KRUDEff ZFEEFTHAARD MEER H/ET.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7