Conscience’s eerste triomf
H
f 76.030.
f 100.- keerden wij heden uil
p
3
I
I
I
wïAaal den dag
UITKEERING
259e
Vertrouxvelijk onderhoud
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
HET KAPERSNEST
In het „Zwarten Paard”
ONZE
DONDERDAG 7 DECEMBER
Kerstmis in Düsseldorf
Het debuut van den
volksschrijver
Een anti-lepra-serum
8
Het jaarboek der B.B.C.
WAARMEDE
THANS
TOTAAL
BEDRAG
EEN
VAN
verzekerde abonné's is uitgekeerd.
aan onze
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
7
Roode kanaries
Alle abonné’s
Een gepantserde auto
voor Venizelos
JOSEPH CONRAD
Gvht u
^MERELPEM!
te
\De soda-
wa te rfa briek
k'isi
Gesprongen handen-Ruwe huid
3Oen6Oct PUROL
Bij Apo+heker» en Drogisten
De historische herberg is thans ver
bouwd en heeft een andere
bestemming gekregen
J. C. DE BRUIJN, Graaf Lodewijkstr. 49, Arnhem
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
1111111111 OP SCHAA TSEN «miHum
z^üTdatü xl
\UIE7? B&irMurfZ
OF STAATS
RAAD dcmebied\
voor u Eb uc fft-7
UCEHOPU.
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
u
dat
staken
arbeiders
it.
lel
null»
voor
onze
den Heer
aan
I-
1
F
22.
Je
rechter'
Wnrrh vervolgd)
zullen
n
■HilHiHHIIHIIimillllllllllllllllHHIIIH
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis-ongevallen-verzekering
Na vijftien
vogelkweekers
erin geslaagd
n
a
e
i
ie
at
m
ie
naar Rlo MedR^
hem aan het ziekl
ROMAN VAN
m.
ta
iw
inde: Kemp,
met Carlos
klndsch; dat Jonge meisje weet heel weinig van
de wereld en is erg hartstochteUjk, wat trotach
en hulpeloos. Voeg daar nu bij ’n groote bedrei
ging een zeer gevaarlijk, listig, scherpzinnig
persoon de raadgever van den grijsaard, dien
hy volkomen naar zijn hand kan zetten
i en die ont-
t
1
r
t
t
I*
1
1
1
bootnen.
spreiden.
H.
ilk
en
lijden door de publicaties over de staking”.
Ie
1-
lllllllllinilllllllllllllllllllllKIIIIIIIIIIIIIIIIMIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIIII^
..Stel Je voor, dat dit huls, deze stad, een
groot deel van dit eiland, veel land in Castl-
toen we
Thames” waren?"
Droevig antwoordde hy: „O, toen! Omdat tk
1 onderen dat hij niet had kunnen voorkomen Je zuster liefhad en Jij mjj altoos aan haar
j met dat zaakje aan boord van de „Thames".
zxz* TV, --
Volgens het Jaarboek van de British Broad
casting Corporation, dat zoo juist is gepubli
ceerd, bedraagt het aantal vergunningen voor
ontvangsttoestellen in Orooi-Brittannië en
Ierland thans 5 #00.000 Er is berekend, dat de
BBC een dagelUksch gehoor heeft van onge
veer 20 millioen personen Ongeveer 4000 scho
len luisteren naar de radiolessen. 900 zenduren
per jaar worden gevuld met variété. Van de
licentiekosten, welke 10/- bedragen, komt 5/5
aan den Staat, terwijl de rest voor de BBC >s.
waart en Jong, van edel bloed, en innemend
voor wie Je zag; mij en mijgi vriend heb Je een
grooten dienst bewezen, met eigen levensgevaar,
terwijl mijn neet mij in den steek liet. En
ik hield ook nog van Je om wille van een ander.
Ik beminde Je zuster. WIJ hebben een spreek
woord: Een man is altijd goed tegenover oogen.
waarmee de zuster hem heeft bekoord.”
Ik keek hem verbaasd aan.
.Hield je van Veronica I” riep tk uit. „Maar
Weet ti wel, waf thans tn trek ia.
Vu het onbehoorlijk vriest
Sn men schaatsen boven zitten
In een warm kantoor verkiest?
Zelfs de kachel trekt maar matig.
Want wie heeft er nu den tijd
Om zijn uren thuis te slijten,
Als je buiten prettig r(jdt?
Hoor je thans den lof bezingen
Van regeeringsvleesch in blik,
Nu men van het Ifs kan zeggen:
't Is al centimeters dik?
In den RIJksdagbrand te Leipzig
Heeft men zelfs niet «ent meer lust.
Kn het brandje én de spanning
Zjfn zoo langzaam aan gebluschtf
Als je nu den menschen afvraagt,
Wat is toe! het meest in trek?
Is het antwoord, dat te geven
Inderdaad nog niet zoo gek!
Want bij kou, bjj ifs, nd schaatsen
Doet het als een soort van fuif.
Als de mensch zich kan vergasten
Aan een bordje snert met kluif!
MARTIN BKRDKN
(Nadruk verboden)
foFucDATKAH J HATUURÜiP\
Hfr/s MEEL EEHVOUD/O LA*r
HET AAM MU OVER FLETCHER.
IF BELOOF JE. PA? DE HEELE
hemde de woeste straf zal
XP/JCEN EHD/E DDK ZAL CUT-
Z/TTEH ZAL DEZAAKZEEF
WET OAAT OM 'T6EVAl\
MACX.AHAS DE PAMEER Ef\ I
Zfr BE ff DE ZEZ/TTEH MOL
(EWk&ftS SM DE ZAAK I
KOMT VOOR Ff AAR ZOOALS
'ETfUCAAT ZCtLEHZE WE
GESPROKEZT WORDEM.ER
HET DOET ME^EW^
6EM, LM BERICHT TE
OHTVAN6EM MIJNHEER
FLETCHER- RBEND/KEU
Uh DE RES/REMDE HIER
CEXOMEH WAARMEE KAMI 1
K U VAM D/EHSTZUH'J
(Korte inhoud van het voorafgaai
een Engelschman uit Kent wijkt
Riego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van rijn zuster Veronica Ralph
Rooksby. Hier komt hij In kennis met den
rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die
Kemp willen overhalen dienst te nemen bij
zeeroovers, die Rlo Medio als basis hebben.
AU hU hier niet op ingaat, wordt hij over-
weldlgd en aan boord van een schip ge-
bracht. HU weet echter spoedig te ontsnap
pen en wordt opgepikt door een ander
schip, dat hem naar Havanna zal meene
men. NabU de Cubaansche kust worden ztj
echter door zeeroovers. die onder bevel staan
van een vriend van Carlos, Thomas de
Castro, overvallen. John Kemp wordt ge
vangen gWrwirnen en met het kaperschip
Rlo MedTO^fjabracht. Hier leidt men
van Carlos).
lkBEMU^\
VEEL VERSTWt
DKjOMDCffEER
rLETCHERALS
/ETS VOORD
jaren van proefnemingen zjjn
te Rastenburg (Oost-Pruisen)
om roode kanaries te kwee ken.
De handelaren verwachten een groote vraag
naar deze nieuwe vogels.
met Ramon en Rlo Medio. Dezelfde persoon
had - - - -
een gewetenloos zeeman voor O'Brien’s dienst
geëngageerd. Hij moest het schip te Kingston
verlaten en zich vervoegen bij Ramon, die hem
de middelen zou verschaffen om naar Cuba te
gaan. Doordat die man ml) intiem zag met twee
twee personen op weg naar Rlo Medio, kreeg by l meisje. Die oude, zeer oude man, is al een beetje
het in zijn hoofd dat ik daar eveneens heen
ging. En heel natuurlijk, was hij niet gesteld
op een Engelschman als getuige by zijn han
delingen.
Maar Rooksby's gedrag, zijn bedekte beschul
digingen. zjjn insinuaties tegen Carlos, hadden
mij sterker beïnvloed dan wat ook. Nu ik wist, wiens doel het Is het Jonge meisje en die ont-
dat Carlos Veronica had liefgehad, herinnerde zagfyke rijkdommen te bezittenZoo zijn
- oude menschen. vooral de voornamen. Zjj heb
ben zoooveel dingen aan het hoofd, ze moeten
waarop ze zich verlaten. Ik
hier over mjjn oom en zijn intendant
Je hebt dien man gezien.”
sprak met een stem die nauwelijks
I
t
I
t
Met rasse schreden nadert het Kerstfeest.
Ditmaal organiseert de Verkehrsvereln een
grootsche actie ter bevordering der Kerstinkoo-
pen onder de leuze: „Düsseldorf in stralenden
kerstglans Düsseldorf, de zingende stad".
Van 310 December trekken zingende afdee-
lingen der SchUtzen en musiceerende ongens
en meisjes- met fanfares en trommels door de
straten. Op de pleinen staan reusachtige kerst-
die 's avonds hun kerstglans ver-
Kapellen en zangkoren sullen de
oude kerstmelodieën doen hooren.
De stad tn kersttooi, de stad tn lichtglans.
Langs de gevels der hulzen ziet men silhouetten
van kerstboomen. Aangezien geheel Düsseldorf
met waren kunstzin wordt versierd, mag men
verwachten, dat de totaal-Indruk verrassend en
Stemmingsvol zal zjjn.
Het Is er mooi nül Stad van Kerstboomen
en Kerstliederen en voordeelige kersttnkoopen.
Düsseldorf verwacht vele vreemdelingen om
te genieten van de kerstversiering en hun in-
koopen te doen in hel-verllchte winkels.
dan goed gewenscht, Juan omdat je eerlijk I en ook aan het groote erfgoed, dat niet be-
ifmd is vorr mun uitgeleerde har.den.
Ik keek door de open deur der kamer. Daai
lag het stille binnenhof van het paleis, met
uilengangen van hooge, vierkante pilaren, en
lu het midden de dunne straal van een fontein.
Om de fontein waren warrelige struiken der
bloemen ontzaglijke geraniums, ontzaglijke
stokrozen en een overdaad van oranjekleurige
goudsbloemen.
„Wat lijkt dat op onze bloemen thuis!” zei
ik werktuiglijk.
„Ik bracht het zaad van ginds mee van
je zuster thuis.” zei hij.
Ik voelde me vreeselljk bedrukt.
„Maar al die dingen zeggen ml) niets," riep
ik met een poging kort te zUn.
„Ik moet mijn stem wat sparen.” zei hij en
sloot de oogen.
Ik kon niet zeggen, dat ik hem niet geloofde;
Integendeel, leder woord geloofde ik. Ik was 1
eenvoudig beïnvloed geweest door Rooksby's peren glimlach,
achterdocht. Ezelachtig had ik mij gedragen
,4e zwager, mijn neef Rooksby, was de eerste,
die meende, dat ik een zeeruover was. Ik een
laag zeeroover! Ik, Carlos Riego! Heeft hij dat
niet geloofd en Jij trouwens ook?”
HU keek me een beetje ironisch aan. en wees
met een dunnen, witten vinger naar het gebor
duurde wapen.
et is wel jammer dat men verzuimd heeft
de anekdotische geschiedenis te schrijven
van het wassend Vlarmsch romantisme,
in de Scheldestad een ^unstlgen voe
dingsbodem vond. We missen aldus den kleu-
rlgen achtergrond, dien Th. Gautier ons schil
dert In zijn ,,Hlstolre du Romantisme", dat de
atmosfeer evokeert. waarin de Fransche roman-
tiekers van het eerste uur zich bewogen.
Antwerpen heeft niet den eplschen strijd ge
kend van de Pransche kunstenaars der nieuwe
richting tegen de oude garde. Maar toch werd
ook hier, In de Jaren 183618*0 vinnig gescher
mutseld. De eerbiedwaardige Van Bree. die toen
aan het hoofd stond van onze Kunstacademie
en met zijn gezag een verkalkt classicisme
voorhield, werd duchtig te lijf gegaan dom deg
heraut van het opkomend romantisme, den
onstulmigen Wappers, die rondom zich de Jeugd
wist te scharen, die nood had aan pleuwe ver
gezichten. Het Jonge geslacht, dat er zorg voor
droeg zich in doenwijze en kleedlng te onder
scheiden van de phlllsters, ging er wel eens
baldadig op los. Burgerlijk fatsoen en dito
kunst werden met onvriendelijke elleboogstoo-
ten opzU geduwd om plaats te ruimen voor de
klaroenende karavaan, die nieuwe geestelijke
waarden aanbracht.
Het romantisme, dat eerst de plastiek ver
overde, zou spoedig daarop feestelijk in oe let.
terkunde worden ingebaald door Conscience,
die tot dan toe slechts Pransche oaramellen-
verzen op zijn actief had. Teruggekeerd van het
leger in het Jaar 1836. schreef Conscience on
der het vaderlijk dak, op den Groenen Hoek
«thans Ploegstraat)het Wonderjaar. Hy las
het zjjn vriend Jan De Laet voor, die er een
meesterwerk In zag en ongeduldig was om te
vernemen wat men er over dacht In den .Kun
stenaerskring", een artlstlek-llterair cenakel,
dat zjjn zetel had In de herberg van moeder
Goedmond, „Het Zwart Paard”, op de Padden
gracht «thans Prinsesstraat).
De .Kunstenaerskrlng” groepeerde enkele
Vlaamschgezinden van de school van Jan-
Frans Willems samen met Jonge kunstenaars
van de nieuwe richting. Daar ontmoetten el
kaar regelmatig: Wappers, Leys, Venneman, de
Block, de Braekeleer, Noterman, Correna. Ver-
spreeuwen, Nells, de Suremont, Mertens. Bmol-
deren, de Wolf, Jan De Laet en Door van Rijs
wljck. wiens literair bagage zich toen tot enkele
onuitgegeven verzen beperkte aldus vertelt M.
'Labin in JDe Standaard” van Brussel.
Den dag dat Conscience leaen zou, bevond
zich wel een twintig man In de gelagzaal van
het .Zwart Paard”, zoodat men langs een
kreupel wenteltrapje naar de ruimere boven
zaal moest om plaats te hebben. De bedeesde
Conscience bracht het gezelschap in vervoe
ring. „Dat moest gedrukt worden!” roept Jan
De Laet en al de aanwezigen echoën het hem
na. Schilder de Block voelt zich moreel verplicht
cadelljk van het voorzitterschap af te zien om
het op Conscience over te dragen. De kunste
naars laaien van geestdrift. Ze vinden het werk
op en top ..rot", een woord uit hun bargoensch,
waarin ze den hoogsten lof condenseeren „Rot
zjjn" was het vormelijk, gladgestreken, bloed
loos classicisme den rug toekeeren en het ac
cent leggen op het pittoreske, het emotleve, het
gedrapeerde. Dit woord evokeert bjj hen ver
vallen kasteelen en melaatsche hutten, waar
aan zij de voorkeur geven boven statige palet
ten en nette rentenierswoningen.
Er wordt aangedrongen op een tweede le
zing. ditmaal in ruimeren kring. Een der le
den, Max «ie Suremont, een vermogend koop
man die aan letterkunde liefhebbert, biedt
spontaan zijn ruime woning aan. Daar, op de
Ossenmarkt, te midden van een talrijk en ver
schelden publiek, leest de Jonge auteur zijn
werk een tweede maal voor. Het wordt een
overweldigend succes. Er is geen tegenhouden
meer aan. Het werk moet gedrukt worden.
Conscience zat met de handen In het haar
Het kon niet. HU had geen geld en vreesde de
banbliksems van zjjn nuchteren vader, wiens
genadebrood hU at en die het burgerlUk wan-
Voor den bejaarden Griekechen staatsman
Venizelos Is een gepantserde automobiel ge
construeerd, ongeveer van hetzelfde model dat
bjj de Amerlkaansche gangsters in gebruik is.
Deze nieuwe «ragen, die drie en een halve
ton weegt, is geheel kogelvrij
De ramen zijn van kogelvrij glas en de ca-
rosserle is vervaardigd van dikke stalen platen.
Zooals men zich herinnert, werd In Juni JA
een moordaanslag op Venizelos gepleegd, toen
hy met zlin vrouw in een gewonen auto reed.
Venlzcloa ontsnapte toen aan den dood, doch
'4Jn bediende kwam om het laven.
ik ml) een honderdtal kleine feiten. Ik begreep
Rooksby’s Jaloersch ongeduld, Verontea’s vrien-
deiyke blikken op Carlos. *t feit, -
Veronica gevraagd had op den el|
Carlos weer in zyn buurt was^ekomen met 'Je Brien.
tusschen Casa Riego en de aehurkenbende van
Rio Medio
Ralph en
Hyte Beach. Minder misschien.
„O. je hebt een droevig leven gehad. Carlos,"
zei ik na een lange pauze.
HU opende de oogen en glimlachte zUn dap-
-Z--„Men moe t z’n stem weten te
sparen en ze niet verkwis^n aan klaagredenen.
Ik heb je zooveel te vertellen, alles nog...."
Hy wachtte even en vestigde zyn oogen op
van Kent
reg-en
senorita!”
HU glimlachte mat. „O, de senorita; zy is
ook heel goed; een man zou haar ook wel kun
nen liefhebben. Maar de liefde komt niet op
commando, Jongen.”
Ik onderbrak hem: „Ik wil weten waarom
je me hier bracht. Waarom vroeg Je me mee te
schouwe van het volk aan boord te compromit- I komen, toen we nog aan boord van de
ww-xV.44-«1 1 rM
U/E WETETVDATZEMOORDEHAARSZUrfEhS
WEBBED OÓK BEWUZEM.MAAR HET ZAL
EED HEELE TOED IVF ZEM HEFf VEROffPDEBZ}
i TE XP/ZZM DAAROM DOEM IW EEB BERDt A
\opu MDMWEEP DE STAATSRAAD VfE L/EB-
\BEM' UW HULP ABSOLUUTFfOOD/6 WAMfTEEP
trouwen tegenover de kunst in hooge mate be
zat. Zelfs het edelmoedig voorstel van de Block,
die met de opbrengst van een doek, dat ny zoo
juist verkocht had, wilde borg staan voor een
eventueel tekort, was niet by machte Conscien
ce over te halen.
Doch Jan De Laet wist het diplomatisch aan
boord te leggen. Hy lichtte Wappers in en de
ze verzocht den Jongen schryver te zynent te
komen voorlezen De vleiende beoordeellng van
den leider der nieuwe kunstbeweging, «lle gun-
stlgen verkoop in het vooruitzicht stelde, deed
de laatste aarzeling wijken.
In hun geestdrift hadden de Jonge schilders
van den -Kunstenaerskrlng” zich verbonden
elk een teekenlng te leveren. Het waren Ven
neman. Schippers, Noterman, Melzer, de Block.
Lleffere, de Smet, Carolus. Ruyten en Oorrens.
Hendrik Leys ontwierp de titelplaat, die het
voorportaal van O. L. Vrouwenkerk voorstelde,
binnen dewelke zich de voornaamste episode
van het werk afspeelt, de Beeldenstorm. De
goedwillige Illustrators brachten het tot een
loerende uiting van onmacht. Bovendien wer
den ze slecht gediend door den lithograaf de
Prins, die lang niet op de hoogte bleek van
zjjn taak.
Drukker Schoesetters werd met het werk be
last. De onkosten beliepen 1300 fr.; 800 fr voor
den tekst en 500 fr. voor de illustratie De
vrienden zouden Inschryvingsiysten in omloop
brengen De verhoopte by val bleef echter uit.
Hoewel sommigen onder hen een dozijn exem
plaren voor hun rekening namen, bereikte het
verkochte aantal slechts 241. Er bleef een te
kort van 500 fr„ juist de prUs van de ongeluk
kige illustratie. Enkele maanden later ontving
Conscience, door bemiddeling van Wappers, een
hulpgeld van den Konlng, dat hem toeliet deze
schuld aan te zuiveren.
Talrijke vereerders van den volksschrijver
pelgrimeerden in den loop der Jaren naar het
.Zwart Paard" om een poosje te verwUlen in
het kader, waarbinnen Conscience zyn eersten
triomf vierde Om de stemming te verhoogen,
kwam dan steeds de pot met tinnen deksel,
waaruit Conscience te drinken placht, te voor
schijn Twyfel aan de authenticiteit van deze
rellkarte werd als defaitisme gedoodverfd Tij
dens het eeuwfeest van Conscience kreeg het
„Zwart Paard” druk bezoek. Zelfs de Konlng
kwam er i een kykje nemen.
Na den oorlog werd de historische herberg
gedeeltelijk verbouwd en kreeg een andeic be
stemming. Het is te betreuren dat men er tot
nogtoe niet aan gedacht heeft in den gevel
een gedenkplaat aan te brengen, die herinnert
aan het heugiyk feit, dat aldaar de eerste mo
derne Vlaamsche roman, die leefbaar gebleken
is, onder het publiek kwam.
van verre toe:
redacteur 1”
„Wat dan?"
„Weer een staking!”
„Waar?’>
„In de Theresla-stad. De arbeiders van de
sodawaterfabriek van Curler en Coocky heb
ben er het byltje by neergelegd. Begrypt u.
wat dat «eggen wil?”
„Neen.”
„De heele Theresla-stad drinkt alleen Curler
en Coocky. Van vandaag af zit de heele w«fk
ronder sodawater."
„Hoeveel arbeiders waren op die fabriek?”
„Zoowat honderd.”
De heer Groen reikte me het uitvoerig neer
geschreven bericht over. Daarin werd betoogd,
dat Curler en Coocky zich tegenover hun arbei
ders steeds als twee vaders gedragen hadden en
dat de heele opschudding voortkwam uit het
stiekeme gekuip van een paar buitenlandsche
raddraaiers. Gelukkig echter had de firma Cur
ler en Coocky root minstens drie weken soda
water in voorraad, aoodat zy. ondahks die sta
king drie weken lang op de been kon bUJven.
In dien toon waren er zoowat honderd regels.
Ik schrapte niets door en mynheer Groen ver
trok in buitengewoon vergenoegde stemming.
Den volgenden dag schreef hU. dat Curler en
Coocky nieuwe arbeiders wilden aanstellen, maar
de stakers duldden dit niet. Alleen aan den tact
der patroons was het te danken, dat het niet
tot handtasteiykheden was gekomen.
Den derden dag vertrokken de gezamenlyke
arbeiders van Curler en Coocky* naar ’t stads
plantsoen. waar zU op een welde onder den
blooten hemel vaststelden, onder welke voor
waarden zy den arbeid wilden hervatten.
Den vierden dag moest ik by den hoofdredac
teur komen.
„Zeg eens," vroeg hy. „wat moet dat eigen
lijk met die Curler en Coocky?"
.Moeten? Niets.”
„Hoe komt het dan. dat er In geen een
krant lets over die firma staat, behalve by
ons?"
op
u
wordt?”
„Neen, nooit.”
„Laat Ik u dan vertellen, dat het een kunst
is. die iedere leek In een half uur kan leeren.
Er kan dus geen sprake van zyn, dat arbei
ders op een sodawaterfabriek staken."
Ik lachte om de wysheid van mijn chef, maar
in m n binnenste knaagde al de worm van den
twyfel 's Avonds ging tk naar «ie Thereslastad
op onderzoek uit Op de deur van een huls met
één verdieping, ontdekte ik. na lang zoeken, de
naamplaat Curler en Coocky. Het erf lag stil
en verlaten Er was geen enkel spoor van een
fabriek Uit een kamer hoorde Ik een geluld,
alsof iemand aanhoudend kurken van flesschen
trok Ik trad binnen Twee mannen waren met
flesschen bezig, die gedeelteiyk met sodawater,
gedeelteiyk met water uit «tei Donau waren ge
vuld
„Wat doet u daar?” vroeg ik.
„We maken sodawater."
„Heelemaal alleen? De
zeker?"
„We zyn nooit met meer geweest."
,.Is dit de heele fabriek?"
„Ja.... zoo zien ze er allemaal uit.”
„Mag Ik even meehelpen?"
„Als u er plezier In hebt, ga dan uw gang.**
Eer we 'n half uur verder waren, kende Ik de ge
heimen der sodawaterfabrlkatle. De hoofdre-
dacteur had dus In dit opzicht geiyk gehad. Nu
moest Ik dus nog naar de heeren Curler en
Coocky. die wxxvden allebei achter het erf en
zaten juist aan hun avondboterham toen ik
binnenkwam; de heele familie Curler en de
heele familie Coocky. Wie werd echter zoo bleek
als een lyk, toen hy me zag? Niemand anders
dan mynheer Groen, die juist op het punt had
gestaan, juffrouw Mercy Coocky een kus te
geven. Ik schudde verwytend het hoofd en hjj
kwam naar me toe als een veroordeelde, «lle
naar bet schavot wordt gevoerd.
„Vergeef me.” smeekte hy; „ik hou zooveel
van juffrouw Mercy, en de firma wilde alleen
toestemming tot onze verloving geven, als Ik de
zaak een beetje op dreef hielp.”
„En hebt u geholpen?1»
„Nou en óf. Sinds die reclameberichten over
de staking, hebben we tweeduizend flesschen
sodawater verkocht. Vergeef een armen stak
eer de onschuldige list.”
„Ik vergeef je, op voorwaarde, dat je voor
<oed van de jounalistlek afziet."
„O. met genoegen. Ik ga ook sodawater fa-
brlceeren
Hy hield z’n belofte en gaf bericht In de krant
van z*n verloving zonder dat hy er oen cent
voor rekende.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiï
Jaren geleden kwam er bUna om den anderen
dag een heer op onze redactie, een heer met
blauwe oogen en blonde krullen, «lle luisterde
naar den naam Groen. HU bracht nieuwtjes
voor onze krant, die in Buda-Pest werd ge
drukt en uitgegeven, waarvoor hU in dien tUd
met een stuiver per regel betaald werd. De heer
Groen was een zeer nette verschUnlng en had
ultrst nette manieren Op de redactle-bureaux
mochten we he«n allen graag en op avonden.
dU geen andere redacteur den verren weg
in stroomenden regen of ander weerspannig
weer «rilde ondernemen, kreeg hy een vrU-
kaartje voor de Alt-Ofener Arena of het
Nieuwe Pester theater. Ook voor de lande-
lyke vermaken In de omgeving der hoofdstad,
zooals het vuurwerk in Stelnbruch, het Wyn-
oogstfeest In Kleln-Pest of de gemeenteraads
verkiezing In BorokoAr, kwam hU In aanmer
king. Voor de vermakeiykheden deed zich oij
onze redactie geen liefhebber voor. Maar de
heer Groen sprong steeds het het meeste ge
noegen in. BU die gelegenheid gevoelde hij
zich een echten journalist Eens zelfs gsd hij.
om de beroepseer, een vuurwerkafsteker een
draai om z'n ooren. die op den regen en op
de krant die mooi weer had voorspeld
schold. BU die gelegenheid verhoogden we a'n
honorarium tot tien cent per regel.
Ook toen zooals gezegd, dateert het voor
gevallene in dit verhaal al van jaren geleden
bestond er een arbeidersbeweging en ik had
tot taak de betreffende rubriek te verzorgen. De
meubelmakersgezellen elachten hooger loon en
de timmerlieden etschten algemeen kiesrecht;
bovendien kwamen In fabrieken wel eens kleine
stakingen voor. Met al die vergaderingen had
ik het erg druk. Daarom droeg Ik den heer
Groen op, bedoelde beweging met aandacht
te volgen en er zooveel mogeiyk Informaties
over in te winnen.
Groen beantwoordde die opdracht met groo
ten Uver en kwam lederen nacht op de radac
tie met de nieuwste nieuwtjes uit de voor
steden.
Eens kwam hy op den laten avond met een
zeer gewichtig gezicht binnen en riep me al
„BelangrUk nieuws, meneer de
en JU mU altoos
erinnerde. Maat dat is nu a’ C’ si j.bl
ja, voorby voor goed.... Ik heb den dood
te aanvaarden, zooals het iemand van myn
geslacht past te sterven.”
HU glimlachte tegen me. „Om als Christen te
sterven, moet men In vrede sterven. Het leven
heeft me tameiyk slecht behandeld, maar de
tentleman moet niet morren, en opstaan als
j iemand uit een achterbuurt. Ik wilde goed
sens una» vwi mwv» je nu., waive,,. doen aan den vriend, als den broer van zUn
:eide hy. zyn hoofd in de zUden kussens heen zuster, aan het nichtje, dat ik niet liefheb met
stAuddend. .Ik heb je nooit iets anders liefde, maar versla en oegryp met genegenheid
De overtocht van Carlos en z’n trouwen Tomas I*
was geregeld door een of ander zaakgelastigde my.
van O’Brien te Londen, die in betrekking stond I
Romrin Rin ItfgsHin FUzusIFHa rwzTCTznrj I
den Nleuw-Schotlander-stuurman 'Nicols, i veel göud, -n massa slaven, een*groote naam
een heel groote naam alles te wat !k
achter zai laten. Verder, dat er een edele
rysaard te. één die zeer groot geweest is in
de wereld, die wel spoedig zal sterven: dan
al die dingen overgaan op een Jong
Carlos r?--” 2L
boven een fluistering uitkwam, maar met on
verschrokken moed klemde hjj zich vast aan
zUn taak.
Als ik sterf en hU biyft hier, zal hy mijn
oom heelemaal in zyn macht hebben. Het ia
een verschrikkeiyk menschWaar zou al het
fortuin voor dienen? Voor het herstel van het
ware geloof in Ierland? Quien sa be? Maar het
komt in leder geval in de zakken van O'Br.en
En het Jonge meisje, de dochter, die zou ook
in handen komen van dien O Brien. Voor haar
te ’t het ergste van al.”
Hy slikte pUniyk en bracht zyn teens hand
an zyn wit halsboordje.
,4a die hebben waarschUnlUk niet ziMke
roede reporters als wy.”
Ik begon echter toch over T geval na te
denken en toen de heer Groen den volgenden
dag weer kwam en berichtte dat de stakers
van Curler en C<xx:ky by monde van een depu
tatie hun elschen hadden ingediend, stelde Ik de
vraag
„Hoe komt het toch, mynheer Groen, dat de
andere kranten geen letter Over die staking
hebben
„Dat zal ik
vertellen.
Coocky is naar
de kranten ge
weest om te vra
gen er niet over
te schryven. om
dat hU schade
zou 1„---
„Zoo.en bU on» is hU niet gewees knor
de ik. „Ik zal uw bericht plaatsen, mijnheer
Groen.”
Den volgenden morgen stond In de krant,
dat Curler en Coocky met de arbeiders In on-
derhandellng waren, maar dat er nog geen
vooruitzicht v.as op overeenstemming.
Toen dit nummer van de pers was, moest Ik
weer bU den hoofdredacteur komen, die mU,
allesbehalve vrlendeiyken toon vroeg: „Hebt
wel eens gezien, hoe sodawater gemaakt
in vergevorderd stadium In het Jervsoe lepra-
hospitaal in Noord-Zweden hebben opmerkeiy-
ke resultaten opgeleverd. Lepia-gezwellen en
open wonden zijn door deze Injecties verdwe
nen en In één A twee maanden genezen en
de typische bruinachtige teint heeft plaats
gemaakt voor een gezonder voorkomen.
Het te prof. Reenstlerna tot nu toe slechts
mogeiyk geweest dit serum in kleine hoe
veelheden te maken en hy merkte zeer be
scheiden op dat hy nog niet ver op den weg
was gevorderd. Hy sprak de hoop uit, dat zyn
ontdekking van nut zal zyn in combinatie met
andere methoden om deze vreeseiyke ziekte te
bestryden. zoodat het opschrift boven den in
gang van het lepra-hospitaal te Rio de Janeiro:
,.Gy die hier binnentreedt laat de hoop niet
varen”, bewaarheid wordt.
Dezer dagen hield prof. John Reenstier-
na, ter gelegenheid van zUn plechtige instal
latie als professor In de Hygiëne en Bacterio
logie aan de Universltelt van Upsala een rede
over de resultaten, welke worden verkregen met
een Zweedsch anti-lepra-serum-
HU gaf eenlge Interessante voorbeelderi van
de geschiedenis van de gevreesde ziekte, welke
in den Oriënt reeds lang voor den tijd van
Buddha bekend was. Het vaderland van de
z«ekte is Indlë en andere deelen van den Oost.
Zy werd «foor Romelnsche legioenen, kruisvaar
ders en zeevaaitlers naar Eur<n>a en Afrika en
door negerslaven naar Amerika overgebrucht In
de middeleeuwen was lepra zoo alom verspreid,
dat alleen Euopa reeds ,-20.000 hospitalen voor
lepra had. Thans is zy bUna geheel uit Europa
en verschillende niet Europeesche landen ver
dwenen. Toch zyn er thans nog niet minder
dan ongeveer vier millioen lepra-lyders in de
wereld, waarvan slechts zeventien in Zweden.
Reeds in 1806 begon prof. Reenstierns zijn
werk: een afdoend serum tegen lepra te vinden.
In 1921 heeft hy de eerste phase op dien weg
ontdekt en vond een antl-tuberkelachtlg serum
voor gebruik op lepra-lyders. daar de lepra-
bacil een zuster-micro-organlsme van de tuber
kelbacil is.
Recente proeven genomen op lepra-gevallen
op dit blad zyn Ingevolge de verzekerlngavoorwsarden tegen f “Sflflfi by levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f JRf} by een ongeval met f QCfl by verlies van een hand f 1 *SC oy verlies van een Efl by een breuk van Afl by verlies van *n
ongevallen veisakerd voor een der volgende ultkeeringen sf verlies van belde arman, belde beenen of belde oogen f ZaJlZ.” doodeiyken afloop f «en voet ol een oog f S duim of wijsvinger ul/."b«a of arms anderen vinger
t Was waar, dat hy enkel gestuurd was om my
„1 Rlo Medio te brengen.
„Ik heb nooit een hekel aan Je gehad." wierp
ik'tegen. „Ik begrijp niet, wat J0 bedoelt. Al
wat ik weet is. dat jij mij slecht b udela
hebt schandeiyk slecht. Je hebt nu mUn
leven gered, zeg Je. Dat kan waar zyn. maar
waarom heb je my met dien vent, O Brien, in
aanraking gebracht?"
„En zelfs daarvoor moet Je mU niet haten.”
len weer
„Zooiets, amigo mlo,” zei hU „dult niet, dat
je zakken gaat rollen.”
Plotseling ging hy meer op zUn zy liggen
en nam my met zyn klare oogen op.
„Beste vriend." zei hy, „als ik je vertelde.
dat Rooksby en de groote heeren
smokkelaarsvaatjes vervoerden, zou je
dat ik ’n onwetende dwaas was. Het zijn Immers
magistraten. Den eenigen keer, waarop Ik obil
van de hulp van die schurken gebruik maakte,
was vandaag om jou hier te brengen. Dat
noodzakeiyk. Die O’Brien had zich voorgenomen wat beteekent Veronica. Daar had je toch de
je gevangen te nemen, zoodra Je aankwam. w~»vw*i»»
Havana zou Je nooit levend verlaten hebben.
Het was om Je leven te redden. Eenmaal daar.
zou je dien man nooit meer ontkomen zUn.'*
Ik zag nu eensklaps In. dat dit de waarheid
on wezen. Er was iets vriendschappeiyks ge-
veest in Castro’s verlangen my niet ten aan-
teeren. Het was duidelyk, dat hij een rol had
t espeeid, met zichtbare verachting voor het
dat Rooksby iemand hebben.
Igen dag. dat -preek
politie op z'n hielen. Ik zag heel goed dat er
7asa Riego en de aehurkenbende van
niet meer verband was dan tusschen
den ouden dronken Rangsiey van
ZEB ZDM TE6EMDAT
SOORT NEMXHEM ALS
HACK.
)P DE HOO6TE BREW DAM XUTINEM WE DTL
PDF15 HUM VERDlEMDt LOUD CEVÊR. AnOtZ
KRUDEff ZFEEFTHAARD MEER H/ET.