Door zeeroovers overvallen
it
S'Cet w^Aaal wm den dag
VICKS
V VapoRub
DE KLEINE ANNIE EN HET SPOOKHUIS
HET KAPERSNEST
JECOVITOL
Kinderhoest
SCHA TKAMERS AAN DEN
BOSPORUS
VIJF MAANDEN OP WATER]
EN BROOD
Anders dan vroeger
AUeabonné
T|-
VRIJDAG 8 DECEMBER
WEERSTANDSVERMOGEN
Bekwame hofjuweliers
Mislukte
ontvluchting
1
I
in
Zeemonster van 4000
pond gevangen
INDISCHE POSTVLUCHTEN
-s
1
I
T
JOSEPH CONRAD
Uocx 'n ecAia
Xo&andócAeK
KuikjunJ I
Bergen van de prachtigste edel
st eenen, die een fonkelend
licht verspreiden
\ZELOOEDAT DE MEESTE VERTEESELBOL
O...‘ bedoel
je dat.?l
Een „aardappeldag” i
Turkije
Lotgevallen van drie Engelsche
officieeren, die langen tyd in
handen van Chineesche
bandieten waren
HAAR KNIEËN WEIGERDEN
Gevolg van verwaarloosde
rheumatiek
Verlichting na een lijden van 14 jaar
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
e—g=
eenigen
Plaats
«lOCADU-STHeEMAN l PHARMACIA
terwijl
de
in
visscherslatljn kunnen houden.
maar Ik heb niet de eer,
(Ingezonden Mededeeling)
Een
1
dam
ren.
Qvw-c
O.
rd)
'i
o
DERDE DEEL
DE ONTOEGANKELIJKE 8TAD
EERSTE HOOFDSTUK
23.
(Woedt vervolgd)
■-
<2
I
i
ROMAN VAN
aan
lende.
IR.
redt
I
toen
voort.
rift Invoerde, ia men er op uit,
togen te vergrooten. en in dat ver
ia uit
niet
gin»
tt je
»P Je
i ook
mo-
De „Pelikaan” is op de thuisreis Donderdag
te Rome aangekomen en de „Oehoe” is op de
uitreis te Marseille geland.
Pater
■U Mt
n. al.
echts,
i nog
groo-
Pater
oekje
r sel-
a een
dt te
j.
wd).
llen.
De .Kwartel" is op de thuisreis te Bangkok
geland-
i we»
i Hebei
oo ten.
n lip-
nt en
een
i waa
sdV
len-
van
skker
jon*
ucht,
mee.
iiiiniinniinimiininiiiiiiiniiiiiiiiiiim
U. He-
la<n en
v. 4
Jan
'eet en
Zaan.
U Wog.
oo.-mt-
'Ükstr.,
irdwy.
B. Luc
im; J.
1 Azn,
ECHULDK ZUN, MN SCHULD TE 0\
v tokens
i den eersten
prijs. Ik twijfel er niet aan. of hy zal een
prachtige carrière yaaken, gelooft u dat ook
De Engelsche officieren Blue Har
grave en Pears zijn bijna een half
jaar door Chineesche bandieten ge
vangen gehouden. Nadat regeerings-
troepen tevergeefs hadden gepoogd de
slachtoffers te bevrijden, werd er ten
slotte een losgeld voor hen betaald.
GEIJKTE LEVERTRAAN
B’l Apothekers en Drogisten óf- 75 p Fl
45 ets p- pond
22) ets p. half pond V jlfP
DIAMANT
BAK- EN BRAADVET
nogmaals te ontsnappen. My pakten ze na een
half uur, m’n kameraad na zeven kwartier. Het
geboefte bezat uitstekende spionnen en zoo ge
lukte het door de troepen heen te breken.
Eindelijk kwam de bevrijding. Drie Ja pan
ache officieren en veertien Mandsjoekwo-sol-
daten brachten den lospr^s. We waren gered.”
fffAAR VADER ZEI, DAT, ALS DTE STA4EWR
[RAAD Z‘N MZO N/£T LAAT RELDEN, y
ALLEN AAN DEN MN3 ZOURENOHTKO -
HEN. BEDRUP JE DAT, SANDY LN V£R
TELSZL8JEKJES WORDEN DE SCHELMEN
ALT/JD TVER DE RECHTERS DEO TRA FT,
ZONDER DE HULP VAN /EMANDANDERS
had het garnizoen te verla-
„Maar toen ik Jou sag." ging hjj n_ een
poosje voort, „zette het zich in mijn hoofd
vast: dat is de man, die gezonden is als ant
woord op Je bidden. Ik voelde het, ik wist het.
Als JU mijn nicht kon hebben en mjjn landen,
dacht ik, zou het mU even goed zjjn als had ik
je zuster wel niet heelemaal zoo, maar voor
Iemand, die binnenkort zal moeten sterven om
niets achter te laten dan een marmeren graf,
toch goed genoeg. O, Je verlangt zoo onder Gods
gezegende zon een teeken van je achter te laten
en eenigszins te mogen weten, hoe de gang van
zaken na je dood zUn zal.... In mijn gedachte
bad ik allee heel gauw geregeld. De groote
moeilijkheid was O'Brien. Als Ik gezegd had:
.Kier is de man. die met “>yn nicht zal trou
wen,” zou hU jou of my vermoord hebben; hU
deinst voor niets terug. Zoo zei Ik hem heel
kalmpjes: .KUk eens. heer secretaris, dat Is de
man. die u noodlg hebt om uw Nichols te ver
vangen een echte vechtdulvel; maar ik denk
niet, dat hl] er gemakkelUk op in zal gaan.
Lok hem dus naar Ramon en tracht hem te
overreden’.’ O’Brien was heel blü, omdat hU
dacht, dat ik eindelijk eens wat belangstelling
begon te krijgen vopr zUn plannen en omdat
het een Engelschman in een vernederende
positie zou brengen. Ook Seraphina was bly.
omdat ik dikwijls met geestdrift over Jou als
een heel moedig en achtenswaardlg man had
gesproken. Daarop liet ik je door Ramon mee-
troonen, in de verwachting dat de zaak aan
mij zou worden overgelaten.
Zoo had hij het verwacht. Maar in *n gesprek
met Ramon had O Brien mij zoo stellig als een
heftig separatist, hooren beschrijven, dat hij
het veilig had gevonden zich geheel bloot te
geven. HU moest daarbU ook gerekend hebben
op mijn jeugd, mUn onnoozelheid of mijn ge
brek aan beginselen. Toen hU zUn fout ontdekte,
had hU spoedig besloten, hoe verder met my te
handelen: en vreezend voor erger, had Carlos
hem laten begaan.
Maar toenhet Jonge meisje mU had later,
ontsnappen, bad Carlos, die ten volle begreep,
hoe groot de gevaren waren, wanneer ik met het
schip, dat mij had opgepikt Havana binnenliep
gebruik gemaakt van O’Brlen’s kapers, die
op roof uitgingen, en mij redden.... Zoo zat de
zaak in elkaar.
Tegen het einde van zUn verhaal, ging Car-
loe’ adem gejaagd en kort; er wasteen blos op
z’n gelaat; zyn oogen staarden mij smeekend
aan.
„Je zult hier nu blijven, tot ik sterf, en dan
moet je.... moet je beschermen...,"
Hjj zonk terug in de kussens.
In verband met het sterk afgenomen verbruik
van aardappelen hebben de groentehandelaren
in Turkije een dringend verzoek tot de regeering
gericht om een „aardappel-dag" per week af te
kondigen.
Op dien dag moet iedereen een zekere hoe
veelheid aardappelen eten, of althans koopen.
Onlangs hebben de vischhandeiaren een soort
gelijk verzoek tot de regeering gericht, om der.
vlschhandel voor den ondergang te behoeden
(üOE/E 6BHADEHETLJJXTME TQCHNIElX
'INDEN HAAK, CANDY, DAT VADER DLEH 5TAAC
VAAD VWEO.Z’NINVLOED AM TE WENDEN OH
HALKEN Z’N BENDE VEROORDEELD TEKRU-
CEN. /K ZOU ZOO ZEGDEN, DATERCEEHVREB
D£ INVLOED NOODKi MOET ZUN, OM KERELS TB
/K DENK nar NU AL D/E SCHELMEN
VAN INVLOED ET/ÓELD ÓE0RWK MAKEN
\0M VRU TE KOMEN VADER 0f>ZON 0EURT
INVLOEDEN OELD 0EL3 RUIKTOMze VERÜPR-
DEELDEN 6E$TRafT TEKRUCEN. H/J
TREFT ZE DUS MET HUN EKEN WAREN-
door een grijzen neger, en de zuster glipte naar
binnen en ging aan het voeteneinde zitten, met
haar blanke handen geduldig saamgevouwen.
„Senor,” hoorde ik haar zacht verwijtend den
zieke toeprevelen.
,KUf nu niet op een armen zondaar, dona
Maria." sprak hU met zwakke stem, en met ’n
dappere poging tot scherts: ..De dagen zUn nu
kostbaar.'*
Het vreemde, vreeswekkende van wat er ge
schied was, overviel mU heftig, terwUl Ik in
een groote kamer met zwaar-getraliede vensters
bezig was de lompen af te werpen, waarin ik
dit huls had betreden. Het was al nacht ge
worden en bU het licht van vele kaarsen op
een hoogen bronzen kandelaber, die rustte op
een voetstuk in den vorm van drie leeuwen-
klauwen kleedde ik mU met enkele van Carlos’
kleeren En nooit sedert ik op weg de smokke
laars was gaan opwachten, om bijna geworgd
te worden door de gendarmes, nooit was
sindsdien de herinnering aan mUn geboortehuis
in mij zóó sterk geweest als nu hier. Het was.
of ik nooit de behoefte gevoeld had eens om te
zien. Maar nu zag ik voor mij t zachte, droome-
rige gelaat van Veronica, de strenge, vastbera
den trekken van mUn moeder. Ik had nu wel
behoefte aan al haar vastberadenheid. De
gestalts van mUn vader zag ik. in zUn stoel
bU den haard, verslonden in zUn gezoek naar
rijmwoorden. HU had misschien het romantische
van mijn omstandigheden kunnen begrijpen.
Hoe meer ik er aan dacht, des te meer werd
ik er door aangegrepen. Don Bathasar, dat be
greep ik, was van mijn komst op de hoogte.
Als in een droom volgde ik den ouden neger,
die bij de deur van mijn kamer was terug
gekomen. Meer en meer greep t mU aan In de
stilte van de zuilengangen, rondom de binnen
plaats. WU doorliepen de bovenste galerij; de
stok van den bediende vóór mU klikte telkens
tegen den ingelegden vloer; rulschend viel het
water neer in het marmeren bekken beneden;
glazen lantaarns in bewerkte zilveren omlUstlng,
hingen te branden tusschen de pilaren en ver
lichten de breede witte rappen. Een zwarte
schildwacht met een ouderwctsch geweer onder
den binnenboog van de gewelfde poort stond
op, toen wU voorbU gingen. Daar, waar in
't schemerdonker licht viel uit de kleine deur
opening van *n wachtkamer vlak by de geslo
ten poort, meende ik Castro's punthoed en
breeden mantel te zien bewegen. WU vervolgden
onzen weg langs de gewelfde gang tot op zeker
oogenbllk mUn gids ‘n gordUn openschoof
naar rechts en links en my binnen liet gaan.
In een groot, helder verlicht vertrek stonden
in het midden, drie zwarte gestalten, een man
en twee vrouwen. Ik hoorde de oude eenigaaina
werktuiglijke stem van Don Bathasar die zich
zelf en zUn huis te mUner beschikking stelde.
De formaliteit van buigingen en beleefdheids
frasen bedwong en stuitte de onbegrensde ont
roeringen, die al het nieuwe wekte.
en verkoudheid mogen niet worden vei waar-
loosd, maar toch moet gezorgd worden, dat
VADER WEET HOE HU Dt ZAKEN MOET
AAN RAKKENEN ALS MATKEN ZN TROEP
KR/J6EN WAT ZE VERDIENEN PANE Hl
'tAJtl n/UFTDCFf 2<-K<C4J~TCJ7 isq £/P ZAL
TOR DE RECHTERS ÓEDERAFT, k MT DEED N000K ZUN OM NEE ZOOVER
OF HULP VAN IEMAND ANDERS (Kf. I TE DOEN KONEN
JAC DE MEESTE VERTELBELBOEdf
de teere maagje» niet worden bedorven door
te veel „innemen". Moderne
moeders behandelen „uitwen
dig” met Vlcks VapoRub.
Wrijf het op borst en keek
bruik van handen en knieën. Nu en dan kon
den mUn knieën eensklaps weigeren, zoodat tk
neerviel als geen stoel of tafel in mUn nabU-
heid was. Eindelijk besloot ik dan Kruschen
Salts eens te probeeren ik nam een ernstige
proef en nu voel ik me een ander wezen.
Ik kan nauwelUks zelf gelooven. dat Ik zoo
korten tjjd geleden nog met een stok rond
strompeldeMevr. M. L. P.
Rheumatiek wordt veroorzaakt door onvol
doende werking der inwendige organen; een
toestand waarvan de LUder zich zelden bewust
is. Maar het wordt een ongemerkte ophooplng
van afvalproducten en een daarmee gepaard
gaande vorming van stoffen, diè schadelijk zijn
voor den geheelen gezondheidstoestand. Eu deze
stoffen ondermijnen het geheele gesteL
Kruschen Salts is het natuurlijke recept tot
het behoud van een inwendige zuiverheid. De
zes zouten in Kruschen sporen nieren en in
gewanden aan tot gemakkeiyke. geregelde wer
king. U wordt dus Inwendig vrUgehouden van
alle onzuiverheden, welke, indien zU zien kun
nen opheopen. ongetwijfeld het peil Uwer ge
zondheid zullen verlagen. De ..kleine, dage-
lljksche dosis” Kruschen voorkomt dit. Want
de zes verschillende zouten In Kruschen ver-
hoogen de werking der afvoerorganen, ver
schaffen U nieuwen levenslust.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij
alle apothekers en drogisten A O JO en /1.60
per flacon. Stralende gezondheid voor èën cent
per dag.
"Lét op dat op het etiket op de flesch, zoowel
als op de buitenverpakking de naam Rowntree
Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.
(Korte Inhoud van het voorafgaande: Kemp,
een Engelschman uit Kent wijkt met Carlos
Rlego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van etjn zuster Veronica Ralph
Rooksby. Hier komt hU in kennis met den
rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die
Kemp wtlleo overhalen dienst te nemen bil
zeeroovers. die Rlo Medio als basis hebben
Ata hu hier niet op ingaat, wordt htt over
weldigd en aan boord van oen acblp ge
bracht. HU weet echter spoedig te ontsnap
pen en word» opgepikt door een ander
■chip, dat hem naar Havanna zal meene
men. Nabij de Cubaaneche kust worden eti
echter door zeeroover». die onder bevel staan
van een vriend van Carlo» Thomas de
Cutro, overvallen. John Kemp wordt ge
vangen genomen en met het kaperschip
naar Rlo Medio gebracht Hier leidt men
hem aan het ziekbed van Carloe).
apitein Leeuwendal van het 14dë regi
ment Infanterie keek met vorschenden
blik naar de stroeve gezichten van de
Compagnie. Het was als wilde hij de gedachten
van de soldaten op hun gezichten lezen, doch
er was geen andere expressie dan die van on
verbiddelijke gehoorzaamheid en onderdanigheid
op te zien.
Misschien was het dat hij angst, misschien
wel boosheid over de intrekking van het verlof,
dat hij zooeven ter kennis gebracht had. in de
gelaatstrekken had verwacht, zeker is het. dat
zjjn krachtige stem, nog krachtiger klonk, toen
hij commandeerde
„Ingerukt marsch”.
Als mitrallleurvuur klonk het gekletter van
de tegen elkaar vliegende hakken van de tien
tallen soldatenkistjes en zwijgend keerden de
miliciens en landstormers terug naar hun
„chambree”.
Aldaar brak een storm van verontwaardiging
los. want velen waren door deze plotselinge
stopzetting, veroorzaakt door bet dreigende oor
logsgevaar, gedupeerd.
Sergeant Adam was één van die gedupeerde
landsdienaren. Bij hem was de teleurstelling zoo
mogelijk nog merkbaarder dan bU de anderen.
Niet alleen woede, maar ook teleurstelling toe
kenden zich op zijn gelaatstrekken af.
„Is dat even een strop. Jongens?" sprak hij
tot zijn kamergenooten. „Morgen zouden mijn
vier dagen periodiek verlof ingaan. En nü dit.
precies op den verjaardag van, mijn meisje. Is
het niet om razend te wordendrommels, je
moet toch maar een pechvogel zijn.”
„Pechvogels zijn gewoonljjk gelukkig
liefde. En dat geldt voor jou zeker. Henk, an
ders zou je geen Adam heeten....”
„O.... bedoel je dat....? klonk het uit een
donker hoekje van het vertrek, maar de Jonge
man. met den naam uit het verre verleden, ver
waardigde zich niet op deze flauwiteit te ant
woorden. Diepe rimpels ploegden zijn voorhoofd
en met driftige passen liep hij lanvs de krib
ben. Het kleine, eigenaardig gevormde wratje
tusschen de oogen ging bijna geheel schuil ach
ter de plooien in zyn voorhoofd.
Met een driftlgen ruk stond hij stil en keek
trlomfanteiyk den kring zyner collega's rond.
„Kunnen jullie zwygen, jongens?" vroeg hij.
..Als het graf. Henk." antwoordde een der
onderofficieren, die daarmede de meenlng van
allen weergaf. „Wij zwijgen nog beter dan wij
len Willem van Oranje.” vervolgde hy glim
lachend. .Maar nu moet je ook eens zeggen,
wat je met die vraag voor hebt, Henk.”
Adam haalde de schouders op.
„In myn omstandigheden is er maar één ding
mogeiyk. jongens." zei hy.
..Op de pof...." klonk het wederom uit den-
zelfden hoek van zooeven.
,.Of.... bedoel Je dat soms niet, Henkle?”
Nogmaals haalde de ander de schouders op
en gaf glimlachend toe:
„Dirk heeft het gezegd, dus behoef Ik het niet
te herhalen. Bovendien heb ik avondpermissie
gevraagd en gekregen en Dirk heeft den week-
dienst."
Hy wendde zich tot den sergeant van de week
met de vraag:
„■t Gaat wel. hè Dirk....?"
De ander deed alsof hij de vraag niet hoorde
en ontwykend antwoordde hy:
„Denk maar om de petoet, verliefde gek. De
Leeuw is een echte leeuw, als hy je snapt."
„De doodstraf is er af,” zei Adam laconiek,
terwyi hij uit zyn ransel alles te voorschijn
haalde, wat hij voor een ongemerkt verdwynen
noodlg had. Daaronder bevond zich een keurig
burgercostuum. benevens een paar glimmende
lakschoenen en een licht Stetston-hoedje.
Toen hU een paar uur later het eenige hotel
ter plaatse verliet, was hy geen ,;sergeant"
maar mijnheer Adam.
De stationschef, een lange gebaarde man, die
tevens loxetbeambte, wissel wachter, telegrafist,
ladingmeester en wie weet wat nog meer In een
pzrsoon vereenlgde, viel van verbazing byna
onderste boven, toen de zeldzame reiziger een
biljet eerste klasse vroeg.
Het was den goeden man m'sschlen In geen
jaren gebeurd, dat hij zulk een voornaam rei
ziger had en hy dacht er aan of dit misschien
Hendrik. U kent hem dus....?”
„O. Jaaa dat is te zeggen.... Ik heb een
zekeren sergeant Adam by mijn compagnie."
„Ziet u wel....?’’ grinnikte de ander. „Dat
zal mijn broeder wel zyn. Temeer daar wij als
twee druppels water op elkaar gelUken.
beste aardige jongen, vindt u niet kapitein..?"
„Ik kom juist van hem vandaan." vervolgde
de sergeant. „Ik moest toch in B. zyn en
toen dacht ik: Ik zal maar even by Hendrik
aanloopen. Hjj vertelde my van de intrekking
van zyn verlof en u begrijpt, dat hy dat ver-
schrikkeiyk vond. omdat juist morgen zyn
meisje jarig is. Een nauwgezet persoon anders,
vol dienstyver en plichtsgevoel, kapitein. Daar
weet ik van mee te praten. Voor de aardig
heid vroeg ik hem met mij mede te gaan, maar
hy was er met geen geweld toe te bewegen, het
verbod te overtreden. Ik had eigenlijk ook in
dienst moeten gaan, maar daar ben ik niet
zoo geschikt voor als Hendrik, die lag als jon
gen van twee jaar al over den grond te rollen
met tinnen soldaatjes en op vijftienjarigen leef
tijd schoot hij op alle kermissen
Nadat het moderne Turkije de fez en den
sluier afachafte en de Europeesche kleedlng en
een nieuw ^hrl
het volksvermog
band herinnert men zich de schatkamers van
het sultanaat. Fabelachtig moeten de «aaiden
zyn. die daar opgestapeld liggen, maar „fabel
achtig" is voor een minister van financiën een
onduldeUjk woord en derhalve liet men een der
meest ervaren juweliers uit West-Europa naar
TurkUe komen, om de schatten in de gewelven
van het paleis nauwkeurig te taxeeren.
De schatkamers zyn ondergebracht in het
„Top Kapon”, het slot, dat rust op de funda
menten van oude Byzantynsche keizeriyke pa
leizen. Geweldige muren, voorzien van spreuken
uit den Koran, die met gulden letters zyn aan
gebracht, omgeven het complex van gebouwen,
die den sultan en zyn hofstoet herbergden. Het
reusachtige juweelengebouw verraadt reeds van
buiten door zyn kostbare versiering zyn be
stemming. Het is uitgerust met mozaïeken en
arabesken en zware bronzen poorten bescher
men het Wanneer die zich openen en het zon
licht in de gewelfde hall valt, dan iykt het een
sprookje uit dulzend-en-èèn-nacht In glazen
vitrines liggen rondom aan de muren bergen
van edelsteenen, die een fonkelend licht ver
spreiden. Men bewondert hier losse en gezette
steenen, ruw of geslepen. In het midden de ge
weldige pronktroon uit massief goud. bezet met
twintigduizend parels en vele robynen en dia
manten. Hy werd gebouwd door Moerad, den
sultan, die deze kamers leeg vond en ze na zijn
dood gevuld achterliet, zelfs zoo gevuld, dat zy
In vergeiyklng daarmede op het oogewbllk arm
lyken. Maar vyf-en-twintig van zyn rykste
pasja's en familieleden moesten hun leven of
feren, om den honger van hun vorst naar ju-
weelen te stillen.
Vele eeuwen lang werkten bekwame hofjuwe
liers, byna altyd Grieken, er aan om dezen rijk
dom aan losse steenen te verwerken tot siera
den en wapenen. Daar liggen dolken, welker
greep bestaat uit één enkelen edelsteen, zwaar
den, die bezaaid zyn met fonkelende steenen
en prachtige halssieraden.
De juwelier, die de schatten moest schatten,
kwam tot 'n taxatie van 200.000 00C gulden. En
daarby zyn nog niet Inbegrepen de kostbaar
heden der andere vertrekken. Zooals de troon
van den sjah, een geschenk aan Sellm den
Grimmigen. een meubel uit sandelhout, drie me
ter hoog. Van het hout is geen stukje te zien,
zoo dicht is het bezet met juweelen en schit
terend bewerkt goud. Of zooals de kroon van
de sultane met haar sprookjesachtig? smarag
den, die een omtrek heeft van 30 cM„ een
hoogte van 14 en een dikte van 5 c.M. Of zoo-
als.de reusachtige gouden schaal, die versierd
is met 2000 diamanten.
En verder vallen bulten die 200 000.000 gul
den de collectie schitterend versierde harnas
sen. de honderden onschatbaar kostbare tapy-
ten. welker geiyken op de aarde niet zijn, de
stapels kisten met ongemunt goud in de ge
welven en de overdreven weelderige versieringen
van het huls van een Oostersch heencher.
Hier volgt een brief die bewijst, dat zelfs een
lang verwaarloosde rheumatiek voor het Juiste
middel zal wyken.
„Ongeveer 12 tot 14 jaar lang heb Ik nu aan
rheumatiek geleden en dom genoeg nooit
ernstig geprobeerd het kwyt te raken. Het soort
u rheumatiek dat ik had, ontnam my het ge-
Dai is wat ieder noodig
beeft Niet alleen vermin
dert JECOVITOL het
rhachitis-gevaar. doch zij
geeft meer weerstand
tegen griep en andere in-
fectie-ziekten door het
▼itaminegehalte A (min
stens 50 eenheden). Het
vitamine-gehalte D (min-
stens 250 prophyL
125 internat een-
ïr heden) is werk
zaam tegen rhachitis (Eng.
ziekte). Onder ykcon-
tröle van een Neder-
iandsch Professor.
niet, kapitein?”
„Ojaaa» zekerrrrr.
BU dit duidelyk. maar merkwaardig lang
gerekte antwoord, kreeg de sergeant een on
behaaglijk gevoel, maar niettemin hield hy den
officier het verdere gedeelte der reis zoo aan
genaam mogelijk bezig, zoodat deze er geen
woord tusschen kon krijgen.
„Toen de trein op de plaats van bestemming
aankwam en sergeant Adam zich tusschen de
uitstappende reizigers op het perron wilde be
geven. klopte kapitein Leeuwendal hem op den
schouder en sprak:
„GU zyt werkelyk een onderhoudend prater,
mijnheer de Ingenieur.een echt gezellig cau
seur. Gelijk u zeer terecht opmerkte, is ook uw
broeder een heel aardig mensch. Maar hy heeft
bovendien nog meer groote soldateneigen
schappen. als alleen goed schieten, plichtsbe
trachting en dienstyver. HU beschikt ook over
een buitengewone dosis tegenwoordigheid van
geest. HU kan zich goed aan moeilUke omstan
digheden aanpassen. Die eigenschap hebt gfl
zeker vergeten. Groet uw broeder vriendelUk
van mU. maar vergeet vooral niet, er uit mUn
Al deze gebeurtenissen trekken nu mUn geest
voorby vervaagd door den afstand in een glans
van herinnering. Het was als 'n wondervolie
dageraad des levens met al de geheimzinnig
heid en belofte van den jongen dag. die breekt
door zware donderwolken. Maar toen was Ik er
door overstelpt. Ik voelde my als iemand die
op ’t Punt te verdrinken tracht zyn hoofd boven
water te houden. NatuurlUk. nu was ik niet
langer achterdochtig tegenover Carloe; ik was
zeer beschaamd het ooit geweest te zyn. ZUn
manier van handelen had ik hem al lang ver
geven. „In grooten nood moet Je wel je toe
vlucht nemen tot zulke wanhoopsmiddelen. had
hU, mU bezorgd aankijkend, gezegd. En «Un
dood was nabU- Een antwoord had ik niet ge
geven. enkel het hoofd gebogen. Niet, wyi ik
nog boos was, maar omdat ik. twUfelend aan
myn sterkte, een grooten schroom gevoelde
voor den buitengewonen vertrouwenslast. welken
deze man, dien ik liefhad om zyn opge
ruimdheid. roekeloosheid en romantlschen
geest. aan mUn onervaren handen wilde toe
vertrouwen.
HU had zóó lang gesproken, dat hU. ten slotte
uitgeput was teruggezonken In de zachte kus
sens van het ontzagiyke, monumentale, met
blazoenen versierd bed.
Ik verwijderde mU uit de kamer, voorgegaan
trokken ze twee maanden achtereen
derwaarts, steeds met den dood bedreigd,
al wanneer de regeenngstroepen naderden!
A. O. Blue, een der ontvoerden, beschrijft
de belevenissen der beklagenswaardlge officie
ren als volgt:
„WU hebben vijf maanden lang op heet
water en brood geleefd. Zeer zelden kregen we
een viech. Toen we weer vrij waren, zagen we
er uit als vogelverschrikkers. Men had ons met
tennisschoenen aan gevangen genomen en ons
niet van nieuw schoeisel voorzien, wy droegen
heel lichte kleedlng. die ons in Jetteriyken zin
van het lijf sleet. NatuurlUk kregen we geen
nieuwe kleeren van onze toeziende voogden
Maar het moet worden gezegd, dat ze ons ook
niets afnamen. Alleen maakte één zich meester
van een vlinderdas behoorende tot het avond-
costuum van den oorspronkeiyken bezitter. De
bandiet, die zooals te verwachten valt geen
boord om had, verfraaide zich niettemin met
de das. hetgeen zoo n ónmogelijk gezicht was,
dat we, ondanks onzen onbenUdenswaardigen
toestand. In lachen uitbarstten.
Aanvankelijk zou een van ons naar New-
sjwang worden gestuurd om over het losgeld
te onderhandelen, maar daar kwam niets van.
omdat de soldaten te dicht In de buurt waren.
We zUn ook een keer door coEega’s-bandieten
geschaakt. Op zekeren nacht werd ons kampe
ment overvallen. We waren buitengewoon ver
heugd, en meenden al. dat we bevrijd waren.
Maar we hadden te vroeg gelachen. We werden
meegesleurd door op buit beluste ambtsbroe
ders van onze gebieders. Dezen schreven een
dreigbrief naar Newsjwang en elscbten even
tjes 4 mlllloen dollars. Later werden we door
eerste bende heroverd.
Tweemaal hebben we gepoogd te vluchten.
Den eersten keer meenden we dat de sterren ons
den weg zouden whaen. Maar we oriënteerden
ens verkeerd. We zakten weg in de modder, en
er bleef ons niets anders over dan naar de
bandieten terug te keeren. Die hadden nog
niets gemerkt, maar aan onze met leem be
smeurde kleeren ontdekten ze. dat we weg wa
len geweest.
Een zeer energieke nadering der militairen
dwong de bandieten tot 'n u tersten maatregel.
Ze dwongen ons In het water te springen en
naar een zandbank te zwemmen. Hier moesten
we ons, omgeven door zwaargewapende ban
dieten. muisstil houden. Niettemin poogden we
naam bü te voegen, dat de ontmoeting met zyn
tweelingbroeder hem niet zal baten. Ondanks
zUn tegenwoordigheid van geest, gaat htj
minstens veertien dagen achter slot.
De geiykenis tusschen u en uw broeder is
werkelyk frappant.... zelfs dat zeshoekige
wratje op uw voorhoofd lUkt als twee druppels
water op dat van uw broeder. Zelfs de kleur
is precies gehjk. Vaarwel, mynheer de civiel
ingenieur en veel genoegen...."
„Veel sorgen heb ik mU gemaakt over de
Waag, hoe dien O’Brien in zUn plannen te
dwarsboomen. MUn oom ging naar Kingston in
de overtuiging dat het zyn plicht was toe te
zien, of de terechtstelling van die ongelukkl-
gen op gepaste en menschwaardlge wyze ge
schiedde. O'Brien vergezelde ons als zijn
secretaris. Ik bevond my In den afschuweiyksten
gemoedstoestand en bad om bUstand en voorlich
ting. Toen viel mijn blik op jouw die vlak tegen
de wielen van ons rijtuig geleund stond. Het
was als een antwoord op mijn gebeden.
Carios stak plotseling zyn hand uit en om
vatte de myne.
Ik dacht, dat hU Ulde en voelde mU zeer
bekommerd om hem. HU keek my zoo ernstig
aan met zyn groote oogen en hield maar steeds
mijn hand omklemd.
In de Arabische Zee heeft Iemand een reus-
achtlgen rog gevangen, die breeder was dan de
belde ultgf strekte armen van een man lang
zyn. Men zou het bericht over deze ongewone
vangst voor
wanneer niet de sporthengelaar, Toni Bazi.
elk onderdeel van den opwindenden strUd met
den rog dcor momentopnamen aan boord van
zyn schip had vastgelegd. In het tusschen
Voor-Indië en Arablë gelegen deel van den
Indlschen Oceaan lag het drietons zeiljacht
van den Enge'schman voor anker, toen plotse
ling de boot een stoot kreeg en begon af te
drijven. Een reusachtige rog had, zooals later
bleek, zich In het ankertouw van de boot op
een diepte van 35 meter zoo vast verstrikt
dat hy zich niet kon bevrijden. Hij scheurde
het zware anker uit den rotsachtigen zeebo
dem en sleepte de zeilboot ongeveer drie
kilometer met zich mee. Na urenlangen strijd,
die de bemanning herhaalde'Uk in een ge
vaarlijke positie bracht, gelukte het den reus-
achtlgen ro* eenige harpoenen in het lichaam
te werpen. De met stekels bedekte staart van
het vertwijfeld strydende monster zweepte
het water tot hooge golven op. Een moedig in-
landsch vlsscher dook tenslotte met een lang
scherp mes en gaf het dier den genadestoot
De rog mat in de breedte 6.60 meter en had
met Inbegrip van den staart van 1.20 meter,
een lengte van 6.30 meter. De visch werd in
een gedeelte der zee dat ve’e myien van de
bewoonde wereld was gelegen gevangen, zoo
dat geen nauwkeurige gewlchtsmetlng kon
plaats vinden. De gelukkige vanger gelooft
echter zonder overdrijving deze gevangen reu
zenrog op minstens 2000 K.G. gewicht te kun
nen schaliën.
-j--^ e Engelsche stoomboot .Kanchang” had
I 1 verscheidene malen den tocht over de
Llao naar New-Sjang volbracht, zonder
dat men een zeeroover in den omtrek had be
speurd.
Men had wel vaak over piraten hooren spreken
maar men had ze niet te zien gekregen. Vol
gens de berichten huisden ze bij de monding
wan de Llao. Uit voorzorg nam men ge® pas
sagiers aan boord.
Men kon echter niet voorkomen, dat onder
de bezetting, die behalve zes Engelsche officie
ren meer dan zestig Chlneezen omvatte, een
spion verzeild was geraakt; deze man speelde
oen bandieten ten eerste het plan van de vaart
en ten tweede levensbijzonderheden over de of
ficieren in handen. Zoo gebeurde het, dat bU
een nieuwen tocht de „Nanching" door piraten
werd- overvallen. Het schip lag in de rivier
monding en wachtte op den loods. Plotseling
weerklonken schoten, en even daarna stonden
de misdadigers aan boord. Ze waren gewapend
met nieuwe Mauser-plstolen.
„WU zoeken de officieren Blue, Hargrave en
Pears riep de tolk, die de aanvallers hadden
meegebracht. De drie werden geïdentificeerd, ge
bonden en in een van de jonken gegooid, die
lagen te wachten. De lading raakten de ban
dieten niet aan. Het was hun uitsluitend te
ooen om menschen. voor wie ze losgeld zouden
kunnen krygen.
De Jonken verdwenen in een van de bochten,
waar piemand ze kon volgen. Drie maanden
hebben de gevangenen daar gezeten. Vervolgens
trokken ze twee maanden achtereen her- en
voor-
f op dit blad Xljn Ingevolge de vereekerlngevoorwaarden tegen f bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bij een ongeval met f “ICfl by verlies van een hand 1 ay verlies van een f Cfi by e«n breuk van Afl bU verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f *z</.doodeiyken afloop f een voet of een oog f k duim of wijsvinger «/(/«"been at uml anderen vinger
het einde zou beteekenen van de wereldcrisis.
De trein stond maar even stil en Adam wipte
vlug naar binnen, zonder ook maar één blik
achter zich te werpen. De chef sloot de coupé-
deur achter hem en op hetzelfde moment
groette de spUbelende sergeant den
medereiziger in zyn coupi.
Er zyn van die momenten In 's menschen
leven, dat de schrik het bewuste handelen be
let en alle bewegingen nog slechts automatisch
verricht worden. En dat is maar goed ook, want
ware onze vriend Adam minder ontsteld geweest,
dan had de angst hem misschien tot een wan
hoopsdaad gebracht. Misschien was hU met
levensgevaar uit den reeds rUdenden trein ge
sprongen. of had hy zich als een Idioot aange
steld. Nu deed hU zijn bewegingen werktuigelUk
alsof het niets bijzonders was, dat hU in civiel
den coupé deelde
met. kap. Leeu
wendal zyn com
pagnie-comman
dant, dezelfde die
hem en de ande
ren enkele uren
eleden nadruk-
keiyk verboden
ten.
Inneriyk voelde hU zich echter als een drenke
ling. Hy zocht naar den stroohalm, die hem
uit zyn netelige positie zou kunnen verlos
sen.
Eenklaps flitste een gedachte door Adam's
brein. De laatste woorden hadden hem Inspi
ratie gegeven tot een klein éénactertje en hU
schudde ontkennend het hoofd. terwyi hy
sprak:
„Het spyt mU,
k. .mynheer."
Bijna had hU zich versproken en den kapi
tein, die eveneens in burgerkleeding was. bU
zijn rang genoemd, hetgeen hem onherroepelUk
verraden zou hebben.
Toen stond de officier op. maakte een vrien
delijke buiging en sprak zoo beleefd mogelUk:
..Excuseermijn naam is Leeuwendal, ka
pitein bU het 14e regiment infanterie. Ik
meende in u een bekende te zien."
„Heel aangenaam." antwoordde de ander.
..MUn naam Is Adam...."
..Ahaaa ...*- meesmuilde de kapitein. ..Dan
zUn wy toch geen onbekenden voor elkaar,
sergeant.”
„Neem me niet kwalUk. kapitein." zei de an
der met den moed der wanhoop „U vergist zich.
Ik ben niet In militairen dienst en nog veel
minder sergeant. Ik ben civiel ingenieur.”
De kapitein liet een zacht gefluit tusschen de
tanden hooren en mompelde binnensmonds:
..Obedoel je dat
De sergeant haalde verlicht adem en uit dit
eigenaardig gezegde meende hU te mogen op
maken. dat deze slag voor hem was en moe
dig vervolgde hU:
.Maar ik wil u wel even uit den droom hel
pen. kapitein. U verwart my met mUn broer
