De rijkdom van Agostino Chigi uwAaal D S41AD1NE k slujolui! van dendaq I HONIG’S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL HET KAPERSNEST o I w „II Magnifico” I ZATERDAG 9 DECEMBER 4 Normalisatie van den Tiber Radium voor kanker onderzoek Zal Insull Griekenland verlaten zUn r Het vertrek (einde) FI e JOSEPH CONRAD Vervaardigd in de PcrsiUrabrickcn. 1 I Voor het in de week zetten der wasch Maakt het schrale water zacht als regenwater en bevordert daardoor de schuim vorming Onvergelijkelijke pracht De rijkste man van Tsjecho-Slowakije DE 1AJ NATIONALE k DRANK y Pollü I FI FI F ]A0i EROTSIHOPME HET SPEET ME WIK vertrekkemhoeo ZEWAePHFOOAAR- /n het paleis aan den Tiber worden feesten gegeven, die den ho ning van Babylon tot eer zouden strekken fSAKKERLOT. 4/y/y</4TZ-Z////^ M. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL vaarwel fletluee; <^\jijehami,te hoe feu. 'k KOMEH f XAARWEREUr- CRER.VAW4EI AH THE EHM 00K.5AHEM. W- LXÜiEV Ver. Bi NI wc Bi 1 Br gesticht win •MM DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDERE FLESCH Gei UM1LEVER VERKOOPCENTRALE ROTTERDAM mond wekte gedachten van ver- ROMAN VAN dien zaligheld Het A 4 Henco I OiWfmiiina Co 5 Han.pl Mii N V.Amsiardaiw 4 I Oei 1 gevi Aar Dn< Maar iedere wending van haar hoofd ver warde mU in mijn gedachten. De bewegingen van haar handen deden mU mezelf vergeten. De ernst van haar oogen boven den glimlach Kraan en zijn dochter, die voortoopig onder dak bij familie hadden gevonden, konden zich er niet over verheugen, dat zij van de verden king bevryd waren Lies liet het hoofd nangen gev per bov 25 mi vo A M (d OP een het Naar van bevoegde zijde wordt vernomen, zal de Orlekache regeering aan den Amerlkaanschen bankier Samuel Insull verzoeken Griekenland te verlaten, zoodra de polltlevergunnlng. welke hl) thans bezit, Is afgeloopen. De Orieksche re geering wenscht de vriendschappelijke betrekkin gen met Amerika niet te verstoren. Insull zal een paspoort krijgen voor het land, waarheen hij zich wenscht te begeven. De vroegere graaf Louis Karolyl. die In Tsje- cho-81owakUe woonde, heeft voor het Hof van Arbitrage te Parijs zijn proces gewonnen Inzake de onteigening van zijn bezittingen in Trans- Bylvanie Zes advocaten namen aan het proces deel. of om gev wol Bril van n NE’ vooi stra kui 20 mei lett Bri< ▼as N k bl of st Bi Rei ii VOO een dl v< G 1 r ▼oc let’ ter VOO hel< n_*a R K bU gev O. Gei by Mei Utr kf kok MIC spn uit Stockholm ra- Ne< fc’r Ho< har maar mijn bedoeling al die rijke kooplieden en bankiers van Europa, Afrika en Azië te over bluffen. Om ter wille van hen een fortuin te vergooien, daaraan heb ik zelfs nlef gedacht. Als „grand seigneur" was ik verplicht iets aparts te doen, maar als koopman mocht ik de kosten niet hooger opdrfjven dan strikt nood- sakelijk was." schonken en de totale hoevee'heid welke het Radium Instituut te Stockholm en aan de ver schillende hospitalen en klinieken ter be schikking i> gesteld, bedraagt thans tusschen negen en tien gram. ybDER ZE WA&<\ SE’SEE MÈnSLOJEM ZOO (ZPA IK GPm'HZA EEH OESTELO “EE, OAAH WE WEER MAAR0LUE- gELLEM CHKWUL S OOK dat hij een brandstichter te”, beweerde zU koo-’ plg en daar bleef zU bU- ..Nu, dan geloof je, dat ik het ben” zei de ^•atsesssssesMgssesaMgg«e«s(atvv((ataeeMaOMM(^ De houten tomohawk VOO Jat; Zeil gco MA (Korte tnboud van het voorafgaandeKemp y— -..ia m. w UV* T'arlm Rlaao verloofde Rooksby. Hl rechter O’ Sedert onheuglUke tijden heeft de Tiber Uch hardnekkig tegen alle regulatie geweerd. Zelfs de oude Romeinen, die over heel wat architec tonische kennis beschikten, zagen zich hier voor een onoplosbaar probleem gesteld. Vader Tiber deed steeds wat hem het best scheen HU stuwde jaar in. j«ar uit. zUn modderige golven in een kronkelende bedding door de stad, maak te nu en dan volledig amok en verslond bU zulke gelegenheden halt Rome. Op andere tijden was hu dan weer zoo ondiep, dat men er te voet doorheen kon waden. De Romeinen, die niets vuriger verlangden dan Rome tot een haven stad te maken, moesten zich tenslotte tevreden stellen met Ostla. dat twaalf mUlen verder lag en waar zU hun oorlogs- en handelsvloot plach ten te meren/ Thans heeft Mussolini aan ter zake kundige ingenieurs opdracht gegeven tot het uitwerken van plannen. bU welker uitvoering de Tiber wordt gedwongen in de toekomst op hetzelfde niveau te blUven KoopvaardUschepen zouden hierna in Rome kunnen aanleggen, zoodot re gulatie een zegen voor de stad zou sUn. Reedswerd den Duce een saneeringsproject overhandigd, en wel door Ingenieur Coari. Het betreft‘den aanleg van een aantal dammen en sluizen, benevens dien van een groote haven te San Paolo De vrijkomende watermassa's zou den bij de verschillende stuwdammen gedeelte lUk voor het in beweging houden van dynamo’g worden gebruikt, en gedeeltelUk benut worden om modder en zand weg te spoelen. Een be sparing op ef uitgaven voor de electricltelt der gemeente zou een der gevolgen «Un „O," zelde ze, toen wU bulten het gehoor waren der anderen. ..ik heb den geest van mün geslacht; maar ik ben maar een zwak meisje— WU hebben dit besluit genomen wegens uw adellUke verwantschap omdat u een familielid bent, omdat u Engelschman zUt. Ay de n“! 'k Wou. dat Ik een man had kunnen z.|n MUn vader heeft op zUn hoogen oudeidom behoefte aan een zoon. Arme vader! Arme Don Carlos! In de schaduw van de elndgalerU klonk een zacht gesnik. WU keerden terug. Met een gerutech van gesteven en zUden klee- ren beantwoordden de beide dames mijn diepe bulging. Ik had juist nog genoeg zelfbedwang gehad om die te kunnen maken, maar gees te- Ujk was Ik buiten adem en toen Ik op mUn «e- bogen hoofd de lichte bevende aanraking van Don Balthasar's hand voelde was het Ut MIK KWALITEITEN CeeJ «grf Graan 65 rf RfJ rtfrl 90 <1. n een nacht in den nazomer brandden schuur en woonhuis van den boer Frans Kraan af. De knecht. Jozef Hulser, werd gearresteerd onder verdenking den brand te hebban gesticht. Men nam aan. dat het een wraakneming was. De knecht had In het ge heim verkeering met Lies, de dochter van den boer. Kraan was er achter gekomen, had zich in den loop van de uiteenzetting van den knecht tot daden laten mee slee pen en hem weggejaagd. vader toornig. .Want een van pns beiden moet het geweest zUn- Deze toedracht der zaak had de rechter van „Neen plotseling een oogenbllk de draaiing der aarde gewaar werd. De hand was verdwenen, het gelaat van den ouden man afgewend en *en gezet priester, een zwarte gestalte met frtech rond gezicht, was naar voren gekomen om plechtlgen eenigszins hUgenden toon LatUnsch tafelgebed te bidden. Zoodra geëindigd was, trok hU zich terug met oen bui ging in 't rond tot de dames en Don Balthasar die zUn zilver-wit hoofd boog. Diens leven- looze stem zelde: Onze goedé pater Antonio gebruikt in zUn toewUdlng het maal aan het ziekbed van onzen geliefden Carlos." HU zuchtte even. Het zware beelhouwwerk van zUn stoel rees hoog boven zUn rug uitmet gebogen hoofd leunde hU over zUn zilveren bord. Er viel een drukkende stilte. Over die tafel zweefde de dood en ook iets als de adem van vervlogen eeuwen. De menigte kaarsen, de ge polijste vloer van kostbaar houtwerk de kale witheld der met marmer opgelegde muren, de uitgestrektheid der kamer, de Indrukwekkende vormen der zwaar bewerkte meubelen, gaven mij een indruk van eeuwenoude, gestrenge pracht. Eeuwenlang had In dit fortachtig paleis altUd Rteeo gewoond over dit deel der nieuwe wereld heerschend met heel de majesteit van zUn geslacht. En ik dacht aan de isnge met beeren gestutte van schietgaten voorziene muren, welke dit verbluf van adellUke avon turiers, staande aan de zeekust als een graf van krUgsroem de macht over de omgeving ver zekerden. Zoo hadden ze hun hulzen «ebouwd. eeuwen geleden, toen de benden zeeschuimers De rechtbank was samengesteld uit vUf Inter nationale juristen, onder voorzitterschap van den Spanjaard Botella. De Bank voor Internationale Betalingen te Bazel zal thans aan Louis Karolyl de geëtechte som van 198 miUloen kronen betalen. Het ..Prager Tageblatf zegt, dat Karolyl thana beschouwd kan worden als de rijkste man van Tsjecho- SlowBkUe. instructie bij het eerste verhoor van Hulser reeds vastgesteld ..En u geeft ook toe," vroeg hU nu. „uw werkgever bij het weggaan te heb ben gedtelgd. het dak boven zUn hoofd in brand te steken?” „Ja, ik heb hem in mijn woede gedreigd, hem dood te ejaan en nog veel meer. Wat zegt men wel niet, als men woedend te?” „Zou ’t u toch niet ernst geweest zUn met de bedreiging? Er zijn veel menschen. bU wie de hartstocht grooter Is dan het verstand. Het bewijsmateriaal te geheel te uwen nadeele. U heeft bekend de bedreiging geuit te hebben en acht dagen later brandde het huls af. Een alibi kunt u niet levetVn. U kunt niet bewijzen waar u zich. Uf'den nacht van den brand bevonden heeft. Öus. Dé rechter van instructie deed het dossier dicht en stond op, als was de zaak voor hem klaar duidelijk en bewezen. Huiser wendde, ge kweld, het hoofd ter zUde en zweeg. Het zag er heel bedenkeiUk uit voor den knecht. Maar het lot kwam hem ter hulp. BU het gerecht waren verschillende aanwU- zingen binnengekomen, waarin de boer ver dacht werd, zUn woning zelf aangestoken te hebben. Men volgde deze aanwijzingen en vond Inderdaad sporen, die den boer even stetk verdacht maakten als den knecht. Kraan had eerst kort geleden de verzekering zijner bezit tingen tot een overdreven som laten verhoo- gen. En de verzekeringsagent getuigde, dat het gedrag van den boer daarbü zeer opvallend was geweest De heeren van het gerecht staken de hoofden bU elkaar. Ja, het was natuurlUk ook heel goed denkbaar, dat Kraan de gelegenheid had benut, den brand zelf aan te steken en de verdenking op Huiser gevestigd had, tegen wien zulke sterke aanwUzingen waren. Nu had de arrestatie van den boer en zjin dochter plaats, deze laatste verdacht van medeplichtigheid Maar het onderzoek wees ook bij hen geen beslist resultaat aan. En omdat, er niet veel bewijzen waren, en de vader en doch ter dus or.poodig in preventieve hechtenis wer den gehouden, moest de rechter, geërgerd door den tegenslag, het bewijs ondeiteekenen voor vrUlating van de twee. Nu moest hU zich weer aan den vroegeren en eenlgen dader houden HU had een idee. ,JE boer en'zUn dochter zUn nu ook gearresteerd" zei hU ronduit tot den gevangene, hem onder- B’UI -bespiedend. De knecht staarde den rechter met wijd opengesperde oogen aan „Lies ook gearresteerd?" schreeuwde hU uit. ..Laat haar vrij! Laat belden vrU! ZU sUn on schuldig!" „Waarom beweert u dat met zulk een beslist heid?” luidde de haastige vraag van den op gewonden rechter. ..Omdatomdat Ik den brand heb!" bekende de knecht. BU het volgend verhoor moest Huteer dulde- lUker aanwUzingen over zUn brandstichting geven. Ook werd een plaatselUk onderzoek ge houden, waarbij de misdadiger zUn misdaad schilderde. Maar hU raakte verward in zUn eigen tegen spraken en deed verklaringen, die onmogelUk waar konden zUn. Zoo lag b.v. db vuurhaard op een heel andere plaats dan waar Huiser hem aanwees en ook was de bekentente onvoldoende en verward. „Nu moeten w U hem tenslotte bewijaen, dat hU onschuldig ie”, meende de rechter van In structie grimmig „Hoe te het mogelUk. dat hU ten onrechte, zichzelf beschuldigt? Of tracht hU ons op deze ongewone manier op een dwaal spoor te brengen?" en grootsten koopman der Christenheid heeft hem de Sultan genoemd. En Agostino Chigi dien het volk bewon derend Il Magnifico prijst, te ontzaglUk rUk In «Un paleis aan den Tiber geeft hU feesten die den Konlngen van Babylon tot eer gestrekt zouden hebben. HU te trotsch op zUn rUkdom- tnen en hU houdt er van op zUn schallen te pochen en de rUksten van de rUksten met zUn nog grootere rUkdommen te overbluffen. eHa. u zult wat zien vanavond," zegt hU tot den schilder die altUd het eerst door hem Wordt ultgenoodlgd en die bU al zijn feesten de eereplaats aan zUn tafel inneemt: „U zult wat zien Kooplieden uit Lyon en uit Constan- tinopel, bankiers uit Londen en uit Alexsndrlë: rtjk «Un ze, schatrijk. Alleen weten ze niet hoe veel minder rUk ae zUn dan ik. En dat zal ik se nu laten voelen. Ik wil ze verrassen, ver bazen, overbluffen. Als versuft moeten ze mor gen terugkeeren naar hun landen, overstelpt door de herinnering aan een weelde zooals die nergens op de wereld bestaat dan in Rome, zoo- als die nergens to Rome bestaat dan In mUn huls. Oa mee, Raffael, ik zal u de zaal toonen waar vanavond het feest gegeven wordt. Heeft O ooit zoo’n tafel gezien? Wat daar staat te to «Un soort het kostbaarste dat de wereld kent. Het kristal, het aardwerk, het tafelzilver, de gouden borden, het te allemaal van een onver- gelUkelUke pracht. Ik en Ik alleen kan zoo vele en zoo groote schatten ten toon spreiden, want alleen ik bezit de schepen die alle havens van het Oosten en van het Westen aandoen Maar dat alles is natuurlUk nog niet genoeg on» mUn gasten te overbluffen. Nog nooit heb- s*ch er don» laten overbluffen. Daar was meer voor noouig En Ik geloof dat ik het ge- er. had roode oogen van het vele hullen, stokt zweeg ze op de brommige vragen en nij dige uitvallen van haar vader. „Ik geloof niet vonden heb. Ha, u «uit wat Men. vanavond Let u maar goed op zoodra de eerste wun ge dronken te. onmiddrllUk voor den tweeden gang.” De schilder der schilders naast de schoone I der schoonen. heeft Agostino Chigi gezegd, en aan het hoofd der tafel alt Raffaelo Sansio naast Imperia Chigi. De kooplieden en de ban kiers van Eurojia, Afrika en Azië eten van hun gouden borden en drinken uit hun zilveren bekers en prUzen de pracht van den maaltUd en den luister van het feest. Maar de gasten verstommen wanneer, zoo dra de borden en de bekers geledigd «Un. de gastheer een teeken geeft aan zUn dienaren en deze de vensters openep en de gouden borden en de zilveren bekers van de tafel nemen en In den Tiber werpen die aan de zaal voorbU stroomt. Verbluft staren ae elkaar aan, de kooplieden en de bankiers van Europa, Afrika en Azië en ze vragen zich af of een aelfde lot de bekers en de borden en de vaten welke nu op tafel verschUnen en geheel van goud zUn. prachtig geciseleerd en met kostbare gesteenten beset. treffen zal. En zie. Agostino ChllL dien het volk .41 Magnifico" prijst, geeft nog eens een teeken aan zUn dienaren, weer gaan de vensters open en nog eens verslindt de Tiber een schat. Zoo gaat het voort, heel den maaltUd lang. Telkens opnieuw verschUnt er een weelde van mlllloe- nen voor de oogen der gasten, fonkelt een oogenbllk In het feestelUke licht van den dtech en verdwUnt dan door de open vensters in de grUze wateren van den stroom. De kooplieden en de bankiers van Europa, Afrika en Azië zUn verstomd. Nooit hebben zu een grootere dwaasheid gezien Nooit hadden «U vermoed dat een man ter wereld glimlachend zoo groote rUk dommen verkwisten kon En aan het einde van den maaltUd fluistert Agosttoo Chigi, in een hoek bU het venster, Raffael toe: „Nu kunnen ze allemaal en met de grootste stelligheid vertellen dat de rijkste man ter we reld noch in Londen, noch in Konstanttoope) woont. De rUkste man ter wereld woont hier, in Rome Ik ben het!" Maar Raffaelo Sanzio kan Agostino Chigi niet geven wat deze van hem vraagt: «Un bewonde ring. HU zegt hem ronduit dat hU een derge- lUke verspilling niet begrUpt Waarom een der- gelüken schat te vernietigen? Waarom zoo veel pracht voor altUd weg te werpen to den Tiber? 1 En dan lacht Agostino Chigi vroolUk, maar sluw. „Raffael. u te een groot man en uw meester schap over de kleuren te niet meer van deze aarde. Maar u heeft weinig menschenkennis. U oordeelt naar hun ulterlUk en doorgrondt hun tonerlUk niet. Heeft u heusch geloofd dat ik gek ben? Het te waar dat ik van de weelde houd, maar. Raffael. ik ben ook gierig. Ik hang den „grand seigneur" uit. maar ik ben en blUt de koopman Het te waar dat n»Un dienaren vanavond vaten en borden en bekers in den Tiber geworpen hebben. Maar even waar ia het dat mUn knechten nog dezen nacht al die vaten en al die borden en al die bekers weer zullen ophalen met de netten welke ik daar voor had laten uitzetten. Want het was alleen van haar eering. Gerulschloos werden wU bediend. Een heel regiment wakkere negers in blauwe jacketjes met zilveren tressen, was in de weer onder leiding van den ouden majordomus. HU alleen droeg witte zUden kousen en schoenen met zilveren gespen, de anderen waren blootsvoets. ZUn breedgezoomde fluweelen jas, me» goud langs kraag en manchetten hing lang neer op «Un dunne beenen, en met een langen ebbenhouten staf, gaf hU. achter Don Baltha sar’s stoel staande, leiding aan de bediening. Nu en dan boog hU en fluisterde iets m het oor van zUn meester waarop Don Balthasar fluis terend antwoord itd-. en die twee dicht bU elkander samengebrachte gezichten, het één als een edel beeldhouwwerk van Ivoor, het ander zwart met den zwU -tenden nadruk der Afrl- kaansche gezichten, gaven blUk van een soert kameraad-chap, verkregen door den gemeen- schappelUken leeftUd door de herinnering aan I dingen in het verre verleden die zU tezamen hadden doorleefd. Er was iets geheimzinnigs en treffends in die scherpe tegenstelling, ver zacht door beider dichte nadering tot het graf een broederschap van meester en slaaf. Op zeker oogenbllk werd op een zilveren presenteerblad! een reu-achtige i-z? et.l binnengebracht, dien de grtjze neger, voorover gebogen over den stoel, naast Don Balthasar’s bord neerlegde. „Voor Don Carlos’ bevelen." fluisterde hU- De oude Don scheen op te leven; een lichte blos kwam op «Un wangen. „Er was een tUd, jonge caballero, dat de poorten van Casa Riego nacht en dag open stonden voor oe grieven en de ellende van het volk, als de deuren van een kerk en even geëerbiedigd. Maar nu schUnt het...." HU prevelde iets, een beetje gemelUk, maar scheen zich te herstellen. „De veiligheid van een gast is voor een Kastlllaan als de adem om te leven." eindigde hij met een welwillen- den. maar opmerkzamen blik op mU. HU stond op en wU verlieten het vertrek door de dubbele haag van bedienden die ge- schaard stonden van de tafel tot de deur. Op een klein rond tafeltje tusschen twee i stoelen bevond zich onder de fontein een veel- armlge kandelaber. De duenna en Don Baltha sar namen tegenover elkander plaats. Een ontelbare menigte sterren hing boven den -tdemloozen vrede van de binnenplaats. „Senorita,” begon ik, al mUn moeo en al *nUn Spaansch bUeenrapend. „ik weet niet..." ZU liep naast me in kaars-rechte houding en met achteloozen tredSierlijk sloot zU haar waaier „Don Carlos zelf had mU het dolkmes ge geven.” zei ze snel. De waaier vloog open; de windzucht, die zij zich toewuifde. streelde zacht mUn wang 'egelUk met een zweem van fijn reukwerk. ZU bemerkte mUn verwarring en celde: ..Laat ons naar het einde wandelen Senor." De t oude man en de duenna hadden nu kaarten to de hand. De intieme toon van haar woorden voerde mU verrukt In den zevenden hemel onverschrokken en woest hun onwrikbaar bezit waren komen bestoken. De maaltUd was voor mU let» vreeselUks. Van de gezette duenna aan mUn UnkerzUde zag ik een rond oog, een vinnig, papegsaiachtig profiel, gekroond met een hoogen kam. en het hoofd bedekt met zwarte kant. NsuwelUks durfde ik mUn oogen opslaan naar het don kere stralende wezen tegenover mij aar. de rijk- voorziene tafel. Toch keek Ik. Het was het meisje van de hagedis, 1 meisje van den dolk, en. in de plechtige stilte was zU als een tooververschUning uit een half-vergeten verhaal. Heimelijk sloeg ik de zoo Jeugdige gratie van haar trekken gade De lUn van haar wangen vervulde mU met verrukking. Nu en dan schudde zU oe zware krullen, en Ik verbaasde mU telkens alsof ik nooit te voren vrouwenhaar gezien had. lederen keer, dat zV haar lippen opende, wa® het de duidelUkr voorzegging van een groote geluk- als ze een paar woorden tot mU sprak, voelde ik een inwendige trilling, ging over onverschillige dingen. Was zU vergeten, dat zU het meisje met den dolk geweest was? En de oude Don? Wat wist de oude man? Wat dacht hU van alles? Wat kon hU bedoelen met die aanraking op mijn hoofd, als een zegen? Wist hU. hoe ik to zUn hute gekomen was? lieveling, dat plezier doe ik |e niet. HU te het ïeweest; hU heeft het zelf bekend.” „HU heeft bekend, om n»U van de verden king te ontlaste»! Ja, zoo zal het zUn”, riep te in vei* wijfellng en brak in snikken uit. De famlllerust was verdwenen. Donkere scha duwen drukten op de gemoederen. De Jongste Kraan, Oerard. was na den brand by den onderwijzer ondergebracht, Op zekeren dag bracht deze laatste hem bU zUn vader te rug Nadat de knaap «Un familie begroet had. stuurde de onderwijzer hem de kamer uit en trad daarna op den romber kUkenden Kraan toe. ,,Ik moet je iets ernstigs en gewichtig* mededeelen, Frans." De boer zag hem wantrouwend aan. De on derwijzer opende zUn actentasch en haalde er een kleine ktoderstrUdoUl uit te voorrohjjn. een onbeholpen uit hout gesneden tomahawk. ,T>it speelgoed,” zei de leeraar, „viel nüj gale ien op. toen ik de kinderen en Je jongen bij het spelen gadesloeg. En «•■et je ook waarom het mU opviel?" vroeg hU met stemverheffing. De boer werd heelemaal wit, een duister ver moeden kwam to hem op. „Je herinnert je. dat ik je den dag vóór den brand bezocht. Gedurende mUn aanwezigheid wend je genoodzaakt, je jongen voor een on beleefdheid te berispen. In je toorn nam je hem zUn speelgoed af. ook den tomahawk (dat reb ik Juist goed onthouden) en liep de nauw* trap op, om het in het zolderkamertje boren de schuur weg te sluiten.” „Wat wil je daarmee zeggen?” vroeg Kraan verwonderd. „Dat jouw Oerard den brand aangestoken heeft, weliswaar uit onachtzaamheid of on voorzichtigheid, zooals mU gebleken te. Ik heb gistermiddag met hem gesproken en vroeg hem, hoe hU aan den tomahawk kwam, dien zUn vader toch weggesloten had. en die, zooals je begrUpt, ook verbrand moest «Un. Aarzelend gaf hU toe. dat hU in den nacht to den nacht van den brand hem weer «tllletjes gehaald had. Het andere speelgoed niet, slechts den tomahawk, waarvan de kleine meende dat het ontbreken niet zoo gauw door zUn vader ont dekt zou worden.” Vader en dochter stondgn stpp». toen zU het nieuws hoorden. '*i M- ..HU liep dien nacht de trap op." besloot de onderwijzer, .«tak een kaars aan en liet haar brandend staan. De kaar* brandde op. stroo en hout vatten vlam, en zoo ontstond het ongeluk. Want dat was het, geen misdaad I" Ook het gerecht kot» zich met deze meenlng vereenlgen. Er van overtuigd, dat geen misdaad had plaats gehad en er dus. ook geen misdadi ger kon zUn. ontsloeg de rechter den gevangene onmiddellUk uit de preventieve hechtente. Lies echter stelde haar vader de vraag, hoe hy dacht de haar aanstaanden echtgenoot aangedane schande en smaad goed te maken Kngelachman uit Kent wllkt met Carlo» cwckO uit naar Jamaica, geholpen door den verloofde van ziln zuster Veronica Ralph Rookaby. Hier komt bU in kennis met den rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die Kemp willen overhalen dienst te nemen bil seeroovera die Rlo Medio als basis hebben Ata bil hier niet op incaat wordt bil ovet. weldlgd en aan boord van een «chip ge bracht. Htt weet echter sooedle te ontsnap pen en wordt oogeplkt door een ande> schip dat hem naar Havanna zal meene men. Nabil de Cubaansche kuit worden zt. echter door zeeroovera die onder bevel staar, wan een vriend van Carloa. Thomas de Castro, overvallen. John Kemp wordt ge vangen genomen en met bet kapereenin naar Rlo Medio gebracht Hier leidt men ben» aan bet ziekbed van Carloal. „Op het woord van een Engelschman.” be gon ik. De waaier raakte mUn arm. De oogen der duenna glinsterden tpver de kaarten heen. „Deze vrouw behoort ook aan dien man. prevelde Seraphlna. „En toch, zü was too getrouw en zorgzaam bUna een moeder. MteericordlaSenor er te iilemand in deze ongelukkige plaats, dien hU niet heeft omge kocht. bedorven, vrees heeft aangejaagd of ge bogen naar zijn wil en zUn krankzinnigen haat tegen Engeland. Van onze armen heeft hU gespuis gemaakt.... Ik geloof, zelfs de bis- schop te bang voor hem." Zoo was het begin van ons eerste gesprek op deze binnenplaats, die denken deed aan den omheinden vrede van een klooster. Wij wandel den op en neer. ZU Uep met neergeslagen oogen en de opwinding van haar geest, die V* uiting kwam in de büna woeste vlugheid van haar gezegden, vormde een wonderlUke tegen stelling met het kalme rhythme van haar be wegingen, ondersteund door het wuiven van haar waaier (Wordt vervolge ff 1 -I cm du blad zUn Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f JCfl bU Mn ongeval met f by verlies van een hand f 1 OC rtj verliee yen een Z Cfi by een breuk van ZbU verlies UuOïlTlC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T JUUv, verlies van belde armen, pelde beenen of belde oogen f f doodeiyken afloop f een voet of een oog f luim of wyavlnger f been of arm f uaAertn vinger Het verjaardagfonds van Konlng Gustaaf den populalren vorst, ter gelegenheid van zlin zeventigsten geboortedag door het Zweedsche volk aangeboden, heeft, naar wordt gemeld, nu van België 1.513 gram dlum ten bedrage van Kr. 478.106 gekocht De Konlngk'tjke verjaardagsglft, oorspron- kelUk ruim vUf miUloen kronen bedragend, zal op wensch van Konlng Gustaaf worden gebruikt voor kankeronderzoek en te te dien einde gedeeltelUk gereserveerd voor den aan koop van radium, waardoor het den Zweed- schen medlschen deskundigen mogelUk zal zUn hun onderzoek voort te zetten en uit breiden en ten bate van de behandeling met de zoo genaamde teleradium methode De „Radium Beige" heeft Zweden 0.378 gram radium ge- OK VOOR ME YAAKOVER (lK ZAL 5UWVEH MAAR U OOK H!f WAAR? N NUFUNTZOODKArm ZAKEN WAT OP iTEE^L ZUH VEPWAMENWE JOUEM MEWpOU/IH OE VAO.UOOR'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 22