De rijkdom van Agostino Chigi
uwAaal
D
S41AD1NE
k slujolui!
van
dendaq
I
HONIG’S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
HET KAPERSNEST
o
I
w
„II Magnifico”
I
ZATERDAG 9 DECEMBER
4
Normalisatie van den
Tiber
Radium voor kanker
onderzoek
Zal Insull Griekenland
verlaten
zUn
r
Het vertrek (einde)
FI
e
JOSEPH CONRAD
Vervaardigd in de PcrsiUrabrickcn.
1
I
Voor het in de week zetten der wasch
Maakt het schrale water zacht
als regenwater en bevordert
daardoor de schuim vorming
Onvergelijkelijke
pracht
De rijkste man van
Tsjecho-Slowakije
DE 1AJ
NATIONALE
k DRANK y
Pollü
I
FI
FI
F
]A0i
EROTSIHOPME HET
SPEET ME WIK
vertrekkemhoeo
ZEWAePHFOOAAR-
/n het paleis aan den Tiber worden
feesten gegeven, die den ho
ning van Babylon tot eer
zouden strekken
fSAKKERLOT. 4/y/y</4TZ-Z////^
M.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
vaarwel fletluee;
<^\jijehami,te hoe feu.
'k KOMEH f
XAARWEREUr-
CRER.VAW4EI
AH THE EHM
00K.5AHEM.
W-
LXÜiEV
Ver.
Bi
NI
wc
Bi
1
Br
gesticht
win
•MM
DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDERE FLESCH
Gei
UM1LEVER VERKOOPCENTRALE ROTTERDAM
mond wekte gedachten van ver-
ROMAN VAN
dien
zaligheld
Het
A
4
Henco
I OiWfmiiina Co 5 Han.pl Mii N V.Amsiardaiw
4
I
Oei
1
gevi
Aar
Dn<
Maar iedere wending van haar hoofd ver
warde mU in mijn gedachten. De bewegingen
van haar handen deden mU mezelf vergeten.
De ernst van haar oogen boven den glimlach
Kraan en zijn dochter, die voortoopig onder
dak bij familie hadden gevonden, konden zich
er niet over verheugen, dat zij van de verden
king bevryd waren Lies liet het hoofd nangen
gev
per
bov
25
mi
vo
A
M
(d
OP
een
het
Naar van bevoegde zijde wordt vernomen, zal
de Orlekache regeering aan den Amerlkaanschen
bankier Samuel Insull verzoeken Griekenland
te verlaten, zoodra de polltlevergunnlng. welke
hl) thans bezit, Is afgeloopen. De Orieksche re
geering wenscht de vriendschappelijke betrekkin
gen met Amerika niet te verstoren.
Insull zal een paspoort krijgen voor het land,
waarheen hij zich wenscht te begeven.
De vroegere graaf Louis Karolyl. die In Tsje-
cho-81owakUe woonde, heeft voor het Hof van
Arbitrage te Parijs zijn proces gewonnen Inzake
de onteigening van zijn bezittingen in Trans-
Bylvanie Zes advocaten namen aan het proces
deel.
of
om
gev
wol
Bril
van
n
NE’
vooi
stra
kui
20
mei
lett
Bri<
▼as
N
k
bl
of
st
Bi
Rei
ii
VOO
een
dl
v<
G
1
r
▼oc
let’
ter
VOO
hel<
n_*a
R K
bU
gev
O.
Gei
by
Mei
Utr
kf
kok
MIC
spn
uit Stockholm
ra-
Ne<
fc’r
Ho<
har
maar mijn bedoeling al die rijke kooplieden en
bankiers van Europa, Afrika en Azië te over
bluffen. Om ter wille van hen een fortuin te
vergooien, daaraan heb ik zelfs nlef gedacht.
Als „grand seigneur" was ik verplicht iets
aparts te doen, maar als koopman mocht ik
de kosten niet hooger opdrfjven dan strikt nood-
sakelijk was."
schonken en de totale hoevee'heid welke het
Radium Instituut te Stockholm en aan de ver
schillende hospitalen en klinieken ter be
schikking i> gesteld, bedraagt thans tusschen
negen en tien gram.
ybDER ZE WA&<\ SE’SEE MÈnSLOJEM ZOO
(ZPA IK GPm'HZA
EEH OESTELO “EE, OAAH
WE WEER MAAR0LUE-
gELLEM CHKWUL S OOK
dat hij een brandstichter te”, beweerde zU koo-’
plg en daar bleef zU bU-
..Nu, dan geloof je, dat ik het ben” zei de
^•atsesssssesMgssesaMgg«e«s(atvv((ataeeMaOMM(^
De houten
tomohawk
VOO
Jat;
Zeil
gco
MA
(Korte tnboud van het voorafgaandeKemp
y— -..ia m. w UV* T'arlm
Rlaao
verloofde
Rooksby. Hl
rechter O’
Sedert onheuglUke tijden heeft de Tiber Uch
hardnekkig tegen alle regulatie geweerd. Zelfs
de oude Romeinen, die over heel wat architec
tonische kennis beschikten, zagen zich hier
voor een onoplosbaar probleem gesteld. Vader
Tiber deed steeds wat hem het best scheen HU
stuwde jaar in. j«ar uit. zUn modderige golven
in een kronkelende bedding door de stad, maak
te nu en dan volledig amok en verslond bU zulke
gelegenheden halt Rome. Op andere tijden was
hu dan weer zoo ondiep, dat men er te voet
doorheen kon waden. De Romeinen, die niets
vuriger verlangden dan Rome tot een haven
stad te maken, moesten zich tenslotte tevreden
stellen met Ostla. dat twaalf mUlen verder lag
en waar zU hun oorlogs- en handelsvloot plach
ten te meren/
Thans heeft Mussolini aan ter zake kundige
ingenieurs opdracht gegeven tot het uitwerken
van plannen. bU welker uitvoering de Tiber
wordt gedwongen in de toekomst op hetzelfde
niveau te blUven KoopvaardUschepen zouden
hierna in Rome kunnen aanleggen, zoodot re
gulatie een zegen voor de stad zou sUn.
Reedswerd den Duce een saneeringsproject
overhandigd, en wel door Ingenieur Coari. Het
betreft‘den aanleg van een aantal dammen en
sluizen, benevens dien van een groote haven te
San Paolo De vrijkomende watermassa's zou
den bij de verschillende stuwdammen gedeelte
lUk voor het in beweging houden van dynamo’g
worden gebruikt, en gedeeltelUk benut worden
om modder en zand weg te spoelen. Een be
sparing op ef uitgaven voor de electricltelt der
gemeente zou een der gevolgen «Un
„O," zelde ze, toen wU bulten het gehoor
waren der anderen. ..ik heb den geest van mün
geslacht; maar ik ben maar een zwak meisje—
WU hebben dit besluit genomen wegens uw
adellUke verwantschap omdat u een familielid
bent, omdat u Engelschman zUt. Ay de n“!
'k Wou. dat Ik een man had kunnen z.|n MUn
vader heeft op zUn hoogen oudeidom behoefte
aan een zoon. Arme vader! Arme Don Carlos!
In de schaduw van de elndgalerU klonk een
zacht gesnik. WU keerden terug.
Met een gerutech van gesteven en zUden klee-
ren beantwoordden de beide dames mijn diepe
bulging. Ik had juist nog genoeg zelfbedwang
gehad om die te kunnen maken, maar gees te-
Ujk was Ik buiten adem en toen Ik op mUn «e-
bogen hoofd de lichte bevende aanraking van
Don Balthasar's hand voelde was het Ut
MIK KWALITEITEN
CeeJ «grf
Graan
65 rf
RfJ rtfrl
90 <1.
n een nacht in den nazomer brandden
schuur en woonhuis van den boer Frans
Kraan af. De knecht. Jozef Hulser, werd
gearresteerd onder verdenking den brand te
hebban gesticht. Men nam aan. dat het een
wraakneming was. De knecht had In het ge
heim verkeering met Lies, de dochter van den
boer. Kraan was er achter gekomen, had zich in
den loop van de uiteenzetting van den knecht
tot daden laten mee slee pen en hem weggejaagd.
vader toornig.
.Want een van
pns beiden moet
het geweest zUn-
Deze toedracht der zaak had de rechter van „Neen
plotseling een oogenbllk de draaiing der aarde
gewaar werd. De hand was verdwenen, het gelaat
van den ouden man afgewend en *en gezet
priester, een zwarte gestalte met frtech rond
gezicht, was naar voren gekomen om
plechtlgen eenigszins hUgenden toon
LatUnsch tafelgebed te bidden. Zoodra
geëindigd was, trok hU zich terug met oen bui
ging in 't rond tot de dames en Don Balthasar
die zUn zilver-wit hoofd boog. Diens leven-
looze stem zelde:
Onze goedé pater Antonio gebruikt in zUn
toewUdlng het maal aan het ziekbed van onzen
geliefden Carlos."
HU zuchtte even. Het zware beelhouwwerk
van zUn stoel rees hoog boven zUn rug uitmet
gebogen hoofd leunde hU over zUn zilveren bord.
Er viel een drukkende stilte. Over die tafel
zweefde de dood en ook iets als de adem van
vervlogen eeuwen. De menigte kaarsen, de ge
polijste vloer van kostbaar houtwerk de kale
witheld der met marmer opgelegde muren, de
uitgestrektheid der kamer, de Indrukwekkende
vormen der zwaar bewerkte meubelen, gaven
mij een indruk van eeuwenoude, gestrenge
pracht. Eeuwenlang had In dit fortachtig paleis
altUd Rteeo gewoond over dit deel der nieuwe
wereld heerschend met heel de majesteit van
zUn geslacht. En ik dacht aan de isnge met
beeren gestutte van schietgaten voorziene
muren, welke dit verbluf van adellUke avon
turiers, staande aan de zeekust als een graf van
krUgsroem de macht over de omgeving ver
zekerden. Zoo hadden ze hun hulzen «ebouwd.
eeuwen geleden, toen de benden zeeschuimers
De rechtbank was samengesteld uit vUf Inter
nationale juristen, onder voorzitterschap van
den Spanjaard Botella.
De Bank voor Internationale Betalingen te
Bazel zal thans aan Louis Karolyl de geëtechte
som van 198 miUloen kronen betalen.
Het ..Prager Tageblatf zegt, dat Karolyl thana
beschouwd kan worden als de rijkste man van
Tsjecho- SlowBkUe.
instructie bij het eerste verhoor van Hulser
reeds vastgesteld ..En u geeft ook toe," vroeg
hU nu. „uw werkgever bij het weggaan te heb
ben gedtelgd. het dak boven zUn hoofd in brand
te steken?”
„Ja, ik heb hem in mijn woede gedreigd, hem
dood te ejaan en nog veel meer. Wat zegt men
wel niet, als men woedend te?”
„Zou ’t u toch niet ernst geweest zUn met de
bedreiging? Er zijn veel menschen. bU wie de
hartstocht grooter Is dan het verstand. Het
bewijsmateriaal te geheel te uwen nadeele. U
heeft bekend de bedreiging geuit te hebben en
acht dagen later brandde het huls af. Een alibi
kunt u niet levetVn. U kunt niet bewijzen waar
u zich. Uf'den nacht van den brand bevonden
heeft. Öus.
Dé rechter van instructie deed het dossier
dicht en stond op, als was de zaak voor hem
klaar duidelijk en bewezen. Huiser wendde, ge
kweld, het hoofd ter zUde en zweeg.
Het zag er heel bedenkeiUk uit voor den
knecht. Maar het lot kwam hem ter hulp.
BU het gerecht waren verschillende aanwU-
zingen binnengekomen, waarin de boer ver
dacht werd, zUn woning zelf aangestoken te
hebben. Men volgde deze aanwijzingen en
vond Inderdaad sporen, die den boer even stetk
verdacht maakten als den knecht. Kraan had
eerst kort geleden de verzekering zijner bezit
tingen tot een overdreven som laten verhoo-
gen. En de verzekeringsagent getuigde, dat het
gedrag van den boer daarbü zeer opvallend was
geweest De heeren van het gerecht staken de
hoofden bU elkaar. Ja, het was natuurlUk ook
heel goed denkbaar, dat Kraan de gelegenheid
had benut, den brand zelf aan te steken en de
verdenking op Huiser gevestigd had, tegen wien
zulke sterke aanwUzingen waren.
Nu had de arrestatie van den boer en
zjin dochter plaats, deze laatste verdacht van
medeplichtigheid Maar het onderzoek wees ook
bij hen geen beslist resultaat aan. En omdat, er
niet veel bewijzen waren, en de vader en doch
ter dus or.poodig in preventieve hechtenis wer
den gehouden, moest de rechter, geërgerd door
den tegenslag, het bewijs ondeiteekenen voor
vrUlating van de twee.
Nu moest hU zich weer aan den vroegeren en
eenlgen dader houden HU had een idee. ,JE
boer en'zUn dochter zUn nu ook gearresteerd"
zei hU ronduit tot den gevangene, hem onder-
B’UI -bespiedend. De knecht staarde den rechter
met wijd opengesperde oogen aan
„Lies ook gearresteerd?" schreeuwde hU uit.
..Laat haar vrij! Laat belden vrU! ZU sUn on
schuldig!"
„Waarom beweert u dat met zulk een beslist
heid?” luidde de haastige vraag van den op
gewonden rechter.
..Omdatomdat Ik den brand
heb!" bekende de knecht.
BU het volgend verhoor moest Huteer dulde-
lUker aanwUzingen over zUn brandstichting
geven. Ook werd een plaatselUk onderzoek ge
houden, waarbij de misdadiger zUn misdaad
schilderde.
Maar hU raakte verward in zUn eigen tegen
spraken en deed verklaringen, die onmogelUk
waar konden zUn. Zoo lag b.v. db vuurhaard
op een heel andere plaats dan waar Huiser hem
aanwees en ook was de bekentente onvoldoende
en verward.
„Nu moeten w U hem tenslotte bewijaen, dat
hU onschuldig ie”, meende de rechter van In
structie grimmig „Hoe te het mogelUk. dat hU
ten onrechte, zichzelf beschuldigt? Of tracht hU
ons op deze ongewone manier op een dwaal
spoor te brengen?"
en grootsten koopman der Christenheid
heeft hem de Sultan genoemd. En
Agostino Chigi dien het volk bewon
derend Il Magnifico prijst, te ontzaglUk rUk
In «Un paleis aan den Tiber geeft hU feesten
die den Konlngen van Babylon tot eer gestrekt
zouden hebben. HU te trotsch op zUn rUkdom-
tnen en hU houdt er van op zUn schallen te
pochen en de rUksten van de rUksten met zUn
nog grootere rUkdommen te overbluffen.
eHa. u zult wat zien vanavond," zegt hU
tot den schilder die altUd het eerst door hem
Wordt ultgenoodlgd en die bU al zijn feesten
de eereplaats aan zUn tafel inneemt: „U zult
wat zien Kooplieden uit Lyon en uit Constan-
tinopel, bankiers uit Londen en uit Alexsndrlë:
rtjk «Un ze, schatrijk. Alleen weten ze niet hoe
veel minder rUk ae zUn dan ik. En dat zal ik
se nu laten voelen. Ik wil ze verrassen, ver
bazen, overbluffen. Als versuft moeten ze mor
gen terugkeeren naar hun landen, overstelpt
door de herinnering aan een weelde zooals die
nergens op de wereld bestaat dan in Rome, zoo-
als die nergens to Rome bestaat dan In mUn
huls. Oa mee, Raffael, ik zal u de zaal toonen
waar vanavond het feest gegeven wordt. Heeft
O ooit zoo’n tafel gezien? Wat daar staat te to
«Un soort het kostbaarste dat de wereld kent.
Het kristal, het aardwerk, het tafelzilver, de
gouden borden, het te allemaal van een onver-
gelUkelUke pracht. Ik en Ik alleen kan zoo
vele en zoo groote schatten ten toon spreiden,
want alleen ik bezit de schepen die alle havens
van het Oosten en van het Westen aandoen
Maar dat alles is natuurlUk nog niet genoeg
on» mUn gasten te overbluffen. Nog nooit heb-
s*ch er don» laten overbluffen. Daar was
meer voor noouig En Ik geloof dat ik het ge-
er. had roode oogen van het vele hullen,
stokt zweeg ze op de brommige vragen en nij
dige uitvallen van haar vader. „Ik geloof niet
vonden heb. Ha, u «uit wat Men. vanavond
Let u maar goed op zoodra de eerste wun ge
dronken te. onmiddrllUk voor den tweeden
gang.”
De schilder der schilders naast de schoone
I der schoonen. heeft Agostino Chigi gezegd, en
aan het hoofd der tafel alt Raffaelo Sansio
naast Imperia Chigi. De kooplieden en de ban
kiers van Eurojia, Afrika en Azië eten van hun
gouden borden en drinken uit hun zilveren
bekers en prUzen de pracht van den maaltUd
en den luister van het feest.
Maar de gasten verstommen wanneer, zoo
dra de borden en de bekers geledigd «Un. de
gastheer een teeken geeft aan zUn dienaren en
deze de vensters openep en de gouden borden
en de zilveren bekers van de tafel nemen en In
den Tiber werpen die aan de zaal voorbU
stroomt.
Verbluft staren ae elkaar aan, de kooplieden
en de bankiers van Europa, Afrika en Azië en
ze vragen zich af of een aelfde lot de bekers
en de borden en de vaten welke nu op tafel
verschUnen en geheel van goud zUn. prachtig
geciseleerd en met kostbare gesteenten beset.
treffen zal.
En zie. Agostino ChllL dien het volk .41
Magnifico" prijst, geeft nog eens een teeken
aan zUn dienaren, weer gaan de vensters open
en nog eens verslindt de Tiber een schat. Zoo
gaat het voort, heel den maaltUd lang. Telkens
opnieuw verschUnt er een weelde van mlllloe-
nen voor de oogen der gasten, fonkelt een
oogenbllk In het feestelUke licht van den dtech
en verdwUnt dan door de open vensters in de
grUze wateren van den stroom. De kooplieden
en de bankiers van Europa, Afrika en Azië zUn
verstomd. Nooit hebben zu een grootere
dwaasheid gezien Nooit hadden «U vermoed dat
een man ter wereld glimlachend zoo groote rUk
dommen verkwisten kon
En aan het einde van den maaltUd fluistert
Agosttoo Chigi, in een hoek bU het venster,
Raffael toe:
„Nu kunnen ze allemaal en met de grootste
stelligheid vertellen dat de rijkste man ter we
reld noch in Londen, noch in Konstanttoope)
woont. De rUkste man ter wereld woont hier,
in Rome Ik ben het!"
Maar Raffaelo Sanzio kan Agostino Chigi niet
geven wat deze van hem vraagt: «Un bewonde
ring. HU zegt hem ronduit dat hU een derge-
lUke verspilling niet begrUpt Waarom een der-
gelüken schat te vernietigen? Waarom zoo veel
pracht voor altUd weg te werpen to den Tiber? 1
En dan lacht Agostino Chigi vroolUk, maar
sluw.
„Raffael. u te een groot man en uw meester
schap over de kleuren te niet meer van deze
aarde. Maar u heeft weinig menschenkennis. U
oordeelt naar hun ulterlUk en doorgrondt hun
tonerlUk niet. Heeft u heusch geloofd dat ik
gek ben? Het te waar dat ik van de weelde
houd, maar. Raffael. ik ben ook gierig. Ik
hang den „grand seigneur" uit. maar ik ben en
blUt de koopman Het te waar dat n»Un dienaren
vanavond vaten en borden en bekers in den
Tiber geworpen hebben. Maar even waar ia
het dat mUn knechten nog dezen nacht al die
vaten en al die borden en al die bekers weer
zullen ophalen met de netten welke ik daar
voor had laten uitzetten. Want het was alleen
van haar
eering.
Gerulschloos werden wU bediend. Een heel
regiment wakkere negers in blauwe jacketjes
met zilveren tressen, was in de weer onder
leiding van den ouden majordomus. HU alleen
droeg witte zUden kousen en schoenen met
zilveren gespen, de anderen waren blootsvoets.
ZUn breedgezoomde fluweelen jas, me» goud
langs kraag en manchetten hing lang neer
op «Un dunne beenen, en met een langen
ebbenhouten staf, gaf hU. achter Don Baltha
sar’s stoel staande, leiding aan de bediening.
Nu en dan boog hU en fluisterde iets m het oor
van zUn meester waarop Don Balthasar fluis
terend antwoord itd-. en die twee dicht bU
elkander samengebrachte gezichten, het één als
een edel beeldhouwwerk van Ivoor, het ander
zwart met den zwU -tenden nadruk der Afrl-
kaansche gezichten, gaven blUk van een soert
kameraad-chap, verkregen door den gemeen-
schappelUken leeftUd door de herinnering aan I
dingen in het verre verleden die zU tezamen
hadden doorleefd. Er was iets geheimzinnigs
en treffends in die scherpe tegenstelling, ver
zacht door beider dichte nadering tot het graf
een broederschap van meester en slaaf.
Op zeker oogenbllk werd op een zilveren
presenteerblad! een reu-achtige i-z? et.l
binnengebracht, dien de grtjze neger, voorover
gebogen over den stoel, naast Don Balthasar’s
bord neerlegde.
„Voor Don Carlos’ bevelen." fluisterde hU-
De oude Don scheen op te leven; een lichte
blos kwam op «Un wangen.
„Er was een tUd, jonge caballero, dat de
poorten van Casa Riego nacht en dag open
stonden voor oe grieven en de ellende van het
volk, als de deuren van een kerk en even
geëerbiedigd. Maar nu schUnt het...."
HU prevelde iets, een beetje gemelUk, maar
scheen zich te herstellen. „De veiligheid van
een gast is voor een Kastlllaan als de adem
om te leven." eindigde hij met een welwillen-
den. maar opmerkzamen blik op mU.
HU stond op en wU verlieten het vertrek
door de dubbele haag van bedienden die ge-
schaard stonden van de tafel tot de deur.
Op een klein rond tafeltje tusschen twee
i stoelen bevond zich onder de fontein een veel-
armlge kandelaber. De duenna en Don Baltha
sar namen tegenover elkander plaats. Een
ontelbare menigte sterren hing boven den
-tdemloozen vrede van de binnenplaats.
„Senorita,” begon ik, al mUn moeo en al
*nUn Spaansch bUeenrapend. „ik weet niet..."
ZU liep naast me in kaars-rechte houding
en met achteloozen tredSierlijk sloot zU
haar waaier
„Don Carlos zelf had mU het dolkmes ge
geven.” zei ze snel.
De waaier vloog open; de windzucht, die zij
zich toewuifde. streelde zacht mUn wang
'egelUk met een zweem van fijn reukwerk.
ZU bemerkte mUn verwarring en celde:
..Laat ons naar het einde wandelen Senor."
De t oude man en de duenna hadden nu
kaarten to de hand. De intieme toon van haar
woorden voerde mU verrukt In den zevenden
hemel
onverschrokken en woest hun onwrikbaar bezit
waren komen bestoken.
De maaltUd was voor mU let» vreeselUks.
Van de gezette duenna aan mUn UnkerzUde
zag ik een rond oog, een vinnig, papegsaiachtig
profiel, gekroond met een hoogen kam. en
het hoofd bedekt met zwarte kant. NsuwelUks
durfde ik mUn oogen opslaan naar het don
kere stralende wezen tegenover mij aar. de rijk-
voorziene tafel.
Toch keek Ik. Het was het meisje van de
hagedis, 1 meisje van den dolk, en. in de
plechtige stilte was zU als een tooververschUning
uit een half-vergeten verhaal. Heimelijk sloeg
ik de zoo Jeugdige gratie van haar trekken gade
De lUn van haar wangen vervulde mU met
verrukking. Nu en dan schudde zU oe zware
krullen, en Ik verbaasde mU telkens alsof ik
nooit te voren vrouwenhaar gezien had. lederen
keer, dat zV haar lippen opende, wa® het de
duidelUkr voorzegging van een groote geluk-
als ze een paar woorden tot mU
sprak, voelde ik een inwendige trilling,
ging over onverschillige dingen.
Was zU vergeten, dat zU het meisje met den
dolk geweest was? En de oude Don? Wat wist
de oude man? Wat dacht hU van alles? Wat
kon hU bedoelen met die aanraking op mijn
hoofd, als een zegen? Wist hU. hoe ik to zUn
hute gekomen was?
lieveling,
dat plezier doe ik
|e niet. HU te het
ïeweest; hU heeft
het zelf bekend.”
„HU heeft bekend, om n»U van de verden
king te ontlaste»! Ja, zoo zal het zUn”, riep te
in vei* wijfellng en brak in snikken uit.
De famlllerust was verdwenen. Donkere scha
duwen drukten op de gemoederen.
De Jongste Kraan, Oerard. was na den brand
by den onderwijzer ondergebracht, Op zekeren
dag bracht deze laatste hem bU zUn vader te
rug
Nadat de knaap «Un familie begroet had.
stuurde de onderwijzer hem de kamer uit en
trad daarna op den romber kUkenden Kraan
toe. ,,Ik moet je iets ernstigs en gewichtig*
mededeelen, Frans."
De boer zag hem wantrouwend aan. De on
derwijzer opende zUn actentasch en haalde er
een kleine ktoderstrUdoUl uit te voorrohjjn.
een onbeholpen uit hout gesneden tomahawk.
,T>it speelgoed,” zei de leeraar, „viel nüj gale
ien op. toen ik de kinderen en Je jongen bij
het spelen gadesloeg. En «•■et je ook waarom
het mU opviel?" vroeg hU met stemverheffing.
De boer werd heelemaal wit, een duister ver
moeden kwam to hem op.
„Je herinnert je. dat ik je den dag vóór den
brand bezocht. Gedurende mUn aanwezigheid
wend je genoodzaakt, je jongen voor een on
beleefdheid te berispen. In je toorn nam je
hem zUn speelgoed af. ook den tomahawk (dat
reb ik Juist goed onthouden) en liep de nauw*
trap op, om het in het zolderkamertje boren
de schuur weg te sluiten.”
„Wat wil je daarmee zeggen?” vroeg Kraan
verwonderd.
„Dat jouw Oerard den brand aangestoken
heeft, weliswaar uit onachtzaamheid of on
voorzichtigheid, zooals mU gebleken te. Ik heb
gistermiddag met hem gesproken en vroeg hem,
hoe hU aan den tomahawk kwam, dien zUn
vader toch weggesloten had. en die, zooals je
begrUpt, ook verbrand moest «Un. Aarzelend gaf
hU toe. dat hU in den nacht to den nacht
van den brand hem weer «tllletjes gehaald
had. Het andere speelgoed niet, slechts den
tomahawk, waarvan de kleine meende dat het
ontbreken niet zoo gauw door zUn vader ont
dekt zou worden.”
Vader en dochter stondgn stpp». toen zU het
nieuws hoorden. '*i M-
..HU liep dien nacht de trap op." besloot de
onderwijzer, .«tak een kaars aan en liet haar
brandend staan. De kaar* brandde op. stroo
en hout vatten vlam, en zoo ontstond het
ongeluk. Want dat was het, geen misdaad I"
Ook het gerecht kot» zich met deze meenlng
vereenlgen. Er van overtuigd, dat geen misdaad
had plaats gehad en er dus. ook geen misdadi
ger kon zUn. ontsloeg de rechter den gevangene
onmiddellUk uit de preventieve hechtente.
Lies echter stelde haar vader de vraag, hoe
hy dacht de haar aanstaanden echtgenoot
aangedane schande en smaad goed te maken
Kngelachman uit Kent wllkt met Carlo»
cwckO uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van ziln zuster Veronica Ralph
Rookaby. Hier komt bU in kennis met den
rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die
Kemp willen overhalen dienst te nemen bil
seeroovera die Rlo Medio als basis hebben
Ata bil hier niet op incaat wordt bil ovet.
weldlgd en aan boord van een «chip ge
bracht. Htt weet echter sooedle te ontsnap
pen en wordt oogeplkt door een ande>
schip dat hem naar Havanna zal meene
men. Nabil de Cubaansche kuit worden zt.
echter door zeeroovera die onder bevel staar,
wan een vriend van Carloa. Thomas de
Castro, overvallen. John Kemp wordt ge
vangen genomen en met bet kapereenin
naar Rlo Medio gebracht Hier leidt men
ben» aan bet ziekbed van Carloal.
„Op het woord van een Engelschman.” be
gon ik. De waaier raakte mUn arm. De oogen
der duenna glinsterden tpver de kaarten
heen.
„Deze vrouw behoort ook aan dien man.
prevelde Seraphlna. „En toch, zü was too
getrouw en zorgzaam bUna een moeder.
MteericordlaSenor er te iilemand in deze
ongelukkige plaats, dien hU niet heeft omge
kocht. bedorven, vrees heeft aangejaagd of ge
bogen naar zijn wil en zUn krankzinnigen
haat tegen Engeland. Van onze armen heeft hU
gespuis gemaakt.... Ik geloof, zelfs de bis-
schop te bang voor hem."
Zoo was het begin van ons eerste gesprek
op deze binnenplaats, die denken deed aan den
omheinden vrede van een klooster. Wij wandel
den op en neer. ZU Uep met neergeslagen
oogen en de opwinding van haar geest, die V*
uiting kwam in de büna woeste vlugheid van
haar gezegden, vormde een wonderlUke tegen
stelling met het kalme rhythme van haar be
wegingen, ondersteund door het
wuiven van haar waaier (Wordt vervolge
ff 1 -I cm du blad zUn Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f JCfl bU Mn ongeval met f by verlies van een hand f 1 OC rtj verliee yen een Z Cfi by een breuk van ZbU verlies
UuOïlTlC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T JUUv, verlies van belde armen, pelde beenen of belde oogen f f doodeiyken afloop f een voet of een oog f luim of wyavlnger f been of arm f uaAertn vinger
Het verjaardagfonds van Konlng Gustaaf
den populalren vorst, ter gelegenheid van zlin
zeventigsten geboortedag door het Zweedsche
volk aangeboden, heeft, naar
wordt gemeld, nu van België 1.513 gram
dlum ten bedrage van Kr. 478.106 gekocht
De Konlngk'tjke verjaardagsglft, oorspron-
kelUk ruim vUf miUloen kronen bedragend,
zal op wensch van Konlng Gustaaf worden
gebruikt voor kankeronderzoek en te te dien
einde gedeeltelUk gereserveerd voor den aan
koop van radium, waardoor het den Zweed-
schen medlschen deskundigen mogelUk zal zUn
hun onderzoek voort te zetten en uit breiden
en ten bate van de behandeling met de zoo
genaamde teleradium methode De „Radium
Beige" heeft Zweden 0.378 gram radium ge-
OK VOOR ME
YAAKOVER
(lK ZAL 5UWVEH
MAAR U OOK H!f
WAAR?
N
NUFUNTZOODKArm
ZAKEN WAT OP iTEE^L
ZUH VEPWAMENWE
JOUEM MEWpOU/IH OE
VAO.UOOR'