uttAaal cwn cfcn dag
Q
LJ
Het land waar de zon vandaan komt
Z6T
Munheer warbuck tracht in ue
HAVEN IHLICHTINCiEn OM TEENT DE KLEI
NE ANNK IN TEW/NNEN.
VOL
HET HEDEN
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Jim en Annie zeilen door!
y
HET KAPERSNEST
4
HONIGS BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct
rorc-ï.
Alle abonné
ill
Ö-
JOSEPH CONRAD
//f
m
I vlinder
WOENSDAG 13 DECEMBER
Een leerrijk album
Parijsche Jaarbeurs
De Australische tarwe»
export
m-
- x
ll
s
Saneering van China’s
economie
Een industriecentrum in het dal
van Yang-tse
f och och wat een toe- J
V>TAHD! DEZ£ OF OENE N
MOET TOCH WETE/A
[H*VV?Z£/S MAAK HOE. I
\KAN IK DJEMENECHEN
L AAN '7 SPREKEN KPU&rf-.
L O AT 15 DE KWESTIE i
F~V NATIONALE f~J 1
A DRANft /I
T. Ti ZE HfEROEWEENT?
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
L.
n
n
n
11
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiiiimiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
daar? Ik bedoelde Je
me
3gal
da*
A
i
o;
in
bij.
'ervolgd)
4
1
M
n*
Japansch meisje, dat een wensch om den
poot van een tempelvos bindt. (Uit „Japan”
door mr. K. Westendorp)
TempeUantaren» aan den meer oever.
(Uit Japan” door mr. K. Westendorp)
het
istlg
per-
rk-
mc
be
id.
Ml
der
oor
ROMAN VAN
is, dat Japan op zoo veelzüdlge wijze behan
delt, laat deze instructieve en welverzorgde uit
gave volkomen recht wedervaren. Zij te popu
lair in den goeden zin des woords. De nrma
Dobbelmann te Nijmegen zal er dan ook wel
evenveel succes mee oogsten als met haar vo
rige, voortreffelijke albums over: „Onze Over-
zeesche Gewesten” en „De Indische Cultures",
welke door de hoogste autoriteiten op koloniaal
gebied in den lande werden geprezen.
n
9
md
JA
de
Een
Het'klinkt eigenaardig.
Misschien wel te dol:
Het Huis van Bewaring
Zit doorloopend vol!
Zelfs zit-plaats te weinig!
Men zoekt daarom thans.
Voor zittende gasten
Een soort dependance-
In ‘t Huis van Bewaring
Oaat daag'lijks de bel
Van gasten op zoek naar
Gedwongen hotel!
Het zaakje rendeert er.
Al klinkt het naïef.
Dit zakensuccesje
Is slechts negatief!
Men klaagt over crisis,
Doch 't is essentieel,
Dddr heeft men een crisis
Bestaand door te veel!
De tijden verand’ren,
De mensch eveneens,
Maar over de wijze
Schijnt men het niet eens!
Want zij, die daar zitten,
Verspeelden hun rol.
En dat het er veel zijn
Bewijst thans het: vol!
jnen
veer
be«
8.
leeft
IUiS-
i da
nog
inde
hem
da
nee!
un.
In*
tal
mg
so-
er-
net
ng
eks
sta
>en
«d
«n
Ml
[end
WM
im-
jocr
takt
7-
L
T
r.
AU-
het
zijn
tan-
uent
n
V
st
11
'■g
wa-
van
het
nog
d. -
s
rite
L
in-
IK VIND HET WEB
EEN PRET T 16 LEVEN
TJE! EEN AUERAAR
DKT5T TE HUU>. RE
HEELE OCEAAN VLAK
VOOHJE j
groote geestdrift getuigt voor de cultureele en
natuurlijke schoonheden van Japan, wint daar
door aan objectiviteit en genietbaarheid. Trou
wens, wat hjj over land en volk, over de Ja-
pansche mythologie en geschiedenis verhaalt,
maakt indirect veel duidelijk van wat op het
oogenblik de Japanners drijft en bezielt. De
geschiedenis van Japan is een zeer bloedige en
Aziatisch wreede. Naast de groote, tot halfgoden
of complete godheden geworden Keizers heb
ben de Shoguns als feitelijke heerschers er een
belangrijke rol in gespeeld. Zou men de plank
zoover misslaan, wanneer men den huldigen
machtigen minister van oorlog Araki. die het
oude Shlnto-teme propageert ter oevorderlng
van een bijna religieuze vaderlandsliefde, min
of meer als een Shogun beschouwt? Er gaan m
Japan steeds fanatieker klinkende stemmen op
om Araki tot dictator te maken. Indien dat zou
gebeuren, zou dan de analogie niet bljzonaer
treffend worden? In het verleden ligt het he
den. deze zegswijze geldt ook voor Japa^i De
Hollanders hebben in het verleden van Japan
gerulmen tijd een merkwaardlgen Invloed uitge
oefend, omdat zij, toen Japan nog voor de bui
tenwereld hermetisch gesloten was. de eenlge
vreemdelingen waren, die op Japansch grond
gebied mochten verblijven om handel te drij
ven. Mr. Westendorp vermeldt echter niet, dat
de Hollanders dit voorrecht hadden weten te
verwerven door het kruis te vertrappen. Het
verblijf van de Hollanders op het eiland Des-
hima te dus allerminst een reden om zich daar
op te verhoovaardlgen, want het werd gekocht
voor een prijs, welke alleen gewetenlooze geld
zucht bereid te te betalen.
Het inleidend woord, dat de Japansche ge
zant te Den Haag voor dit met interessant
fotomateriaal en een aantal fraaie aquarellen
van Mevr. WestendorpOsleck verluchte al
bum schreef, en waarin deze verklaart, dat se
dert jaren in Nederland geen boek verschenen
NU ANNIE,WE HEBBEN LEVENS-
MIDDELEN IN OVERVLOED HET!5 TOCH I
EEN KRANKE BOOT; EEN HEEPLUK
BR/E5JE EN EEN PRACunoe ZEE
WA T KAN £EN MENKH ME EP VSH
LAUDEN?
„Hij moet zijn gedachten van de aarde loe-
maken; en als er geen andere weg Is...."
„Wat weg? Wat wordt er van mi) verwacht?"
„Mijn zoon, uw ontroering heb ik Immers
bemerkt. Wij, die aangesteld zijn om ’s men-
schen zwakheden te leeren kennen, onderschei
den ook spoedig de teekenen der Innigste ge
voelens.... Ik moet u zeggen, dat mijn geliefde
dochter in Christus. Senorlta Seraphlna Riego nu
vertoeft bij Don Carlos, praktisch het hoofd der
familie, sinds zijne excellentie Don Balthasar
verkeert in een toestand van, laat ik zeggen,
kinderlijke onnoozelheld."
„Wat bedoelt u. pater?” stamelde ik.
„ZU wacht op u, zij, met Don Carlos.” sprak
hij. mij aanziende. En daar zijn plechtigheid
mij scheen beroofd te hebben van het vermogen
om te loopen, voegde hij er met *ijn gewonen
eenvoud aan toe: „Wel, mijn zoon, zij te. mag
ik zeggen, niet geheel onverschillig tegenover
uw persoon
Ik had niet schielljker in den stoel kunnen
neervallen, wanneer de goede pater een pistool
op mijn borst had afgeschoten. Hij ging heen;
en opspringend zag ik een jongenman in zwart
fluweel met witte kant, van den grooten. zon
der lijst in den muur gezetten spiegel uit mi)
als een Spaansche geestverschU-
De oogst-schattlng van het Australische Mi
nisterie van Landbouw voor tarwe bedraagt 185
millloen bushell; het blnnenlandsch verbruik
voor Australië bedraagt ongeveer vijftig mll-
lioen bushel, zoodat 135 millloen bushel voor
export beschikbaar zijn, hetgeen ongeveer 28
millloen bushel meer Is dan het vorige jaar, of
dertig millloen bushel meer dan het Australi
sche quotum- De regeerlng staat daardoor voor
een dilemma, omdat zij door de Australische
Farmer- en Landpart ij sterk aangevallen wordt.
Zij heeft nu een wetsontwerp in voorberei
ding. welke den uitvoer verbiedt, met uitzon
dering van s|>eciale uitvoervergunningen en die
tevens het opslaan van een deel van den oogst
1933—1934 gebiedt. Dit zou dan noodgedwongen
tot een aanbouw-beperklng in 1934 leiden Hier
tegen verzet de Farmerpartü izch ten sterkste,
soodat nog niet te overzien te. wat uit het tarwe-
vraagstuk voortkomen zal.
Droefheid kwam over zijn gelaat, over zijn
•ogeniedereen scheen in slaap. HU raapte al zün
krachten bijeen. „MUn zoon.” riep hü eensklaps
op beslisten toon, „ik roep u op, mü in dit
nachtelijk uur te volgen nazr het ziekbed van
Don Carlos. Ik, nederig priester, het on waardig
werktuig van God’s genade, doe op u een be-1 aanstaren.
KiedMCl
De Parijsche Jaarbeurs zal in 1934 gehouden
worden van 9 tot 34 Mei. De voorbereidselen
worden reeds getroffen om een nog grooter
aantal exposanten dan in 1933, toen dit reeds
8000 bedroeg, uit 33 landen, te kunnen plaat
sen. Sommige afdeelingen zijn reeds geheel be
sproken en men verwacht, dat de technische
groepen, speciaal op het gebied van nieuwe
uitvindingen en alle soorten machlne-onder-
deelen. bultenggweon uitgebreid zullen zijn.
In den „Salon'des Vins” zal men de schoon
ste en grootste verzameling van Fransche wij
nen, die ooit bijeengebracht werd, kunnen be
wonderen. De afdeellng .Meubelen”, welke on
betwistbaar jaarlijks de belangrijkste manifes
tatie der wereld In de meubelindustrie is. wordt
ondergebracht in een afzonderlUke hall van
215 M. lang en 60 M. breed. Er zal o a. weder
een csxcoura van reclamebiljetten georgani
seerd woeden, evenals een internationaal con
cours van nieuwe uitvindingen, waaraan in 1933
733 personen deelnamen, onder wie 340 buiten-
landsche uitvinders. Men verwacht het bezoek
van verschillende bultenlandsche ministers van
handel en talrijke en belangrijke delegaties van
industrieelen en handelaren uit de voornaam
ste landen der wereld.
I NtE DUNKT VAN WEI MAARWAAH!5> I
naar mijn gezicht Wat vroegen ze van mij?...
Dit wm niets. Natuurlijk zou ik haar gewe
tensbezwaren eerbiedigen haar gewetensbe
zwaren ook al zou mün hart breken.
„Ik beloof het; ik beloof, zelfs ten koste van
lijden en ongeluk, nooit iets te zullen vragen,
dat tegen haar geweten te.”
Carlos' stem klonk zwakjes: „Ik sta voor hem
in, pater Antonio.” Toen scheen hij af te dwa
len met een gefluister, dat wij tweeën, zwak
opvingen: ,JHJ lükt op zUn zuster. O. godde
lijke
En bU dit doodsch gezucht, deze ademhaling,
met het licht getik der rozenkrans-kralen. in de
hand der zuster, viel een stilte over de kamer,
groot als de stilte van een wereld van onbekend
geloof, ongeweten liefde en stille droombeelden,
van* onuitgesproken hartstochten en geheime
motieven, als er leven in onze onpeilbare
harten.
Seraphlna had mij een snellen blik toegewor
pen den eersten blik dien ik meer had ge
voeld dan gezien. Carlos spande zich nog eens
in. verhief zich wat en legde haar hand in de
mijne.
Seraphtna's hand lag kalm in mUn palm
warm, zacht, levend; heel het leven, de heele
wereld, alle geluk, het eenlg verlangen maar
ik durfde mijn greep niet vaster sluiten, bang
voor de Ijdelheid van mUn verwachtingen, hui
verend voor de innige gelukzaligheid in de
stoutmoedige daad. Pater Antonio ik kon
geen ander woord gebruiken huilde. Hij
was nu enkel een teerhartig, eenvoudig oud
man, meer niet.
roep hém een gerustheid te brengen, die mijn
hulp hem niet vermag te geven. ZUn tUd is nog
maar kort.”
Ik stond op. ontsteld door zUn plechtlgen
toon door iets van een verborgen beteekenls in
zUn woorden.
„Ligt hU op sterven?" riep ik.
ceremonieel en zUn meest karakteristieke eigen
aardigheden, spreekt wel van zelf. In de hoofd
stukken over bouwkunst, beeldhouwkunst, scnll-
derkunst, kleinkunst en tooneel is Mr. Westen
dorp zichtbaar in zUn element. Men voelt daar
in, hoe zeer het hem spüt, dat hU zich tot
groote beknoptheid moet beperken over onder
werpen, welke hem zoozeer ter harte gaan en
waarover hij moeilijk uitgepraat zou kunnen
komen. De z.gn. „Groote Verandering", de
overname van Westersche cultuurvormen, weize
zich in de tweede helft der negentiende eeuw in
Japan voltrok, beschouwt hü vanuit het oog
punt van den aestheet, die daardoor veel
autochtone schoonheid te loor ziet gaan. Over
het moderne Japan, dat in ulterlUken schijn
althans zich heeft aangepast aan de Wesvvr-
sche techniek en „beschaving”, zonder even
wel zjjn innerlijk, zuiver Qostersch karakter te
verliezen, vindt men betrekkelük weinig in dit
boek. Alleen de laatste hoofdstukken over To
kio. over landbouw, handel en industrie en over
arbeidstoestanden en over het visioen van Hl-
deyeshi waarin de politieke en economische ex-
pansiezucht van het hedendaagsche Japan een
historisch psychologische verklaring vindt, be
treden vluchtig dit terrein, dat vol politieke
voetangels en klemmen ligt. Het is kennelijk de
bedoeling van mr. Westendorp geweest zich
buiten alle actueele politieke vraagstukken van
den dag te houden, en zUn boek, dat van
leseeesteeaseeeeesseeesessessgeeeeseseessssMMaeees
‘ISS'lDe Nacht-
ren maakte, alsof
ze den trein tot
stilstand wilde dwingen. Voor een paar secon
den verdween ze nu en dan, om dan weer in
t schelle licht der schijnwerpers haar dreigen
de gebaren te hervatten.
„Lieve hemel!” riep Bobby.
Frits gespierde hand trok den hefboom van
de rem over; de luchtkleppen vlogen open, er
werd tegenstoom gegeven. De rem knarste, een
schok, en de trein stond stil.
Bob sprong van de machine en Frits sprong
hem na. HU viel over iets, stond op en liep ver
der, De regen striemde hem in ’t gezicht. Nu
was hU aan *t eind van den tunnel gekomen;
eenige passen verder lag de brug en achter de
brug gaapte de bodemlooze afgrond. Weer strui
kelde hU; hU hoorde het schuiven van een
stuk Uzer op steenen. HU bukte en nam een
voorwerp van den grond op: een schroeven-
draalr HU keek scherp uit naar de rails en een
huivering voer hem door de leden. Op de plek
waar de spoorbaan de brug bereikte, waren de
dwarsbalken en de verbindingsstukken tusschen
de spoorrails met geweld verwUderd.
Frits keek op en zag Bob naast zich staan.
Ook op diens gelaatstrekken stond duldelUk
de schrik te lezen, die zich van hem had mees
ter gemaakt.
Op dit oogenblik kwam een aantal passagiers
aangeloopen. Er klonken uitroepen van ver
bazing en ontsteltenis; hier en daar verwen-
schingen. Sommigen vroegen angstig wat er
gaande was.
Frits wilde een verklaring van het gebeurde
geven en begon: „ja heeren, dat is...."
„ZwUg. kerel,” fluisterde Bob hem in *t oor;
„kUk liever eens naar den linker schUn-wer-
per
Frits keek op en keek in t schelle licht.
Daar vloog in t dikke glas een nachtvlinder
heen en weer. Telkens als 1 onrustige dier
krampachtig z’n vleugel heenen weer bewoog,
gleed langs den wand van den tunnel een reus
achtige zwarte schaduw, die dreigend en on
heilspellend allerlei armbewegingen maakte
„Goddank." zei Bobby met een zucht, „dat
stomme dier heeft ons allen gered."
hU doen kon zUn witte hand oplichten, paar
duim boven de zijden sprei, die zUn leden zacht
dekte, als een groot purperkleed. Br w«g iets
vreugdfgs en tegelijk iets wreeds in dtg stuk
kleurigheid, zoo in tegenstelling met het doode-
lUk wit van het linnengoed, def somberheid
van het uitgemergeld gelaat, en het donkere
hoofd. De verwarde schaduwen en dof gewor
den pracht van blazoenen en draperieën hoog
aan het plafond met lussen vastgehecht, vielen
zware onbeweeglijke plooien strak neer op
den gepolUsten vloer, die het kaarslicht weer
kaatste als een watervlakte of liever een vlak
stuk Us.
Pater Antonio begon heel diep en ernstig mU
toe te spreken:
„Kom nader, mUn zoon, nader bU- WU
vertrouwen de natuurlijke gevoelens van mede
lijden, die in leder menschenhart staan Inge
plant, den adel van uw afkomst, de eer van uw
ridderlUkheid, en den onverdelgbaren moed,
die als door de nooit af latende genade van
God, de zonen van uw gezegend en ongelukkig
land onderscheidt.” ZUn zware stem, nog ver
diept door de plechtigheid der woorden, beefde
en werd heesch Er was een landelUke waardig
heid in zijn ruige gestalte, zijn breed gezicht,
in het gebaar van zUn opgeheven hand, moet
beloven, ten opzichte van senorita Seraphlna
de inspraken van ons geweten, geleid door het
leergezag van ons geloof te eerbiedigen, en u
te voegen naar de gedragslUn der Kerk, in
zaken die het heil der zielen aangaan...
Belooft u?”
HU wachtte. Carloe' oogen brandden donker
Frits zag op z’n horloge: negen uur acht en
dertig. Nog zes minuten.
De stationschef liep langzaam op t perron
heen en weer.
„Wel allemachtig!” riep Bob met een diepen
zucht. HU zat op z’n bankje en schoof een ge
weldig stuk pruimtabak achter z’n sterke kiezen
„Wat scheelt er aan. Bobby? Is er niet ge
noeg?” vroeg Frits. Deze vragen sloegen op
Bobs tabaksvoorraad.
.Hen je mal?” luidde de wedervraag, „een
millloen vierhonderddulsend dollars zou niet
genoeg zUn?"
„Wat vertel Je
pruimtabak!”
„En ik bedoel het geld dat hier achter ons Ugt
en dat we moeten vervoeren; die mooie ronde
dollars, ze zijn voor Klt-Karsen bestemd; ar
beidsloon voor den bouw van den nieuwen
spoorweg. Morgen is t Zaterdag.”
Frits lachte, zonder goed te begrUpen.
Bobby wilde nog wat zeggen, maar het sig
naal van vertrek ging naar de hoogte: machi
nist en stoker moesten op hun poet zUn.
Frits had nu tUd gehad om na te denken;
ook hU dacht nu aan ’t geld, dat achter in den
postwagen lag. Al rijdend door den donkeren
nacht, gingen vier uren voorbU- OnophoudelUk
óór den oorlog was Frits Winter trein
machinist. Meestal reed hu op het traject
BerlUnKeulen. Toen kwam de oorlog en
met den oorlog de economische crisis. Frits kon
nergens werk krUgen. Daar schoot hem eens
klaps te binnen dat hU nog een oom in Ame
rika had HU schreef hem direct een brief Het
antwoord was kort maar bevredigend. Dit laat
ste in zoover, dat het schrUven vergezeld ging
van een flink getal bankbiljetten. Nu regelde
Frits met bekwamen spoed z’n zaken en voer
over den Atlantlschen Oceaan naar de Vereenlg-
de Staten, naar Kentucky.
HU zag echter al heel gauw in dat ook in
het land van den dollar iemand de gebraden
duiven mkar niet zoo in den mond vliegen. Na
eenigen tUd gelukte het hem toch, ofschoon
niet zonder veel moeite, een vaste betrekking
als treinmachinist te krUgen en ofschoon een
Dultacher, was hU na een half jaar. zoowel bU
z’n collega's als bU z’n superieuren, goed gezien.
Zeer bevriend wm hU met z’n stoker. Beiden
waren mannen, die stipt hun plicht vervulden
Daarom verzette de chef zich niet tegen hun
vriendschap en gebeurde het maar zelden, dat
Frits met een anderen stoker dan z’n vriend
Bob reed.
Bob wm het type van een Noord-Amerikaan:
lang en mager, maar gespierd. Wanneer Frits
op de locomotief kwam, dan zat Bob reeds op
z’n gemak op de machine en zag van tüd tot
tUd op den manometer, om te zien hoeveel druk
de „oude rammelkMt” al had.
Op zekeren dag keek Frits dan ook verwon
derd op, toen hU bU het binnentreden van de
locomotiefloods Bob dicht bU den ingang op een
bank zag zitten.
„Wat scheelt er aan. Bob?” vroeg hU. ,4s het
je daarboven te heet?”
„Neen, maar we hebben nog meer dan twee
uren tUd; waarom zou ik me dan nu al druk
maken met stoken?”
„Maar man, hoe kom je er aan? Het is nu
tien minuten over zeven en om acht uur drie
rUden we uit de loods."
„Een oogenblikje,” antwoordde Bob, „het zal
anders uitkömen dan je denkt. De dikke Jim
heeft zich ziek gemeld en daarom krUgen we z’n
trein: negen uur vier en veertig uit de loods."
„Naar Klt-Karsen?”
.Ja, en terug.”
Men kon het Frits aanzien, dat hem dat niet
beviel.
.Hobby." sprak hU. ,jnët dit ellendige regen
en stormweer moeten we nu door die ver-
wenschte bergen stoomen; en dat nog wel in
X donker."
„We rijden over Ban-Franclsco." zoo liet Bob
zich hooren; „als we op de plaats onzer be
stemming komen, is het inmiddels dag gewor
den en stormt het niet meer
Nadat hU dit bU wUze van troost gezegd had
klom hU op den tender en begon kolen te
scheppen.
kletterde de regen tegen de kleine, ovale ruiten,
waardoor Frits met gespannen aandacht bUna
onafgebroken keek.
„Wat drommel. Bob,” riep Frits, „we moeten
nu toch gauw over de groote hangbrug komen.
We zUn Sheridan al voorbU. We zün nu dicht
bU den tunnel, met aan weerszUden de rotsen."
Bob stond op en ging achter Frits staan.
„Daar Is de rots," sprak hU: ••’ril je niet even
remmen? In dien tunnel spelen zich soms rare
dingen af, en vlak achter den tunnel ligt de
brug. Daar is het dikwijls ook niet pluis.”
.Dwaasheid. Bobby. Na de brug gaan we de
hoogte in, dan rUden we vanzelf langzamer en
zoo...."
De verdere woorden bleven hem in de keel
steken. Reeds meerdere seconden stoomde de
trein door den donkeren tunhel en daar doem
de eensklaps bü t licht der schUnwerpers een
monsterachtig groote zwarte gestalte voor de
blikken der ontstelde mannen op. De gestalte
gleed langs de wanden van den tunnel met de
zelfde snelheid
als de trein; zU
kreeg
armen,
ze
(Korte Inhoud van het vdbrateMnde: Kemp
een kngelschman uit Kent wilkt met Carloe
Riego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van slin zueter Veronica Ralph
Rookabv Hier komt bil in kennis met den
rechter O’ Brlen en met Don Ramon, die
Kemp willen overhalen dlenet te nemen bil
aeeroovere. die Rlo Medio ala basta hebben
AU hU biet niet op ingaat. wordt bil over
weldigd en aan boord van een echlo ge
bracht HM weet echter epoadla te ontsnap
pen en wordt opgepikt door een ander
schip, dat hem naar Havanna zal meene
men Nabtl de Cubaansche kust worden sil
echter door seeroovers. die onder bevel staan
van een vriend van Carloe Thomae de
Castro, overvallen. John Kemp wordt ge
vangen genomen en met het kapereehin
naar Rlo Medio gebracht, waar hU gastvrij
ontvangen wordt door Don Balthaaar Hier
leidt men hem aan het ziekbed van Carloe).
y»pan, het uiterUjk snel ver-Westen
I Aziatische Keizerrijk, dat op het oogei
bezig is aan den uitbouw van zUn mar
positie in het verre Oosten, zal, wanneei
onrustbarende teekenen niet bedriegen, we
een rol van wereldbeteekenls gaan spelen
Japans toekomst een triomfale dan wel
catastrofale Ml zUn, valt moellUk te voon
len. Maar hoe die toekomst ook moge uit
len, de terugslag en de Invloed daarvan zt
zich in geheel de wereld doen gelden, in
bijzonder in ons Insulinde, welks belangen
nauwste zUn verbonden met de ontwikkt
der economische, politieke en militaire mac
verhoudingen rondom en In den Pacific,
eerste verelschte om eenlg inzicht en begrip
die ontwikkeling te krUgen is, dat men zich zoo
goed mogelUk op de hoogte tracht te stellen
van den aard en het wezen, van de zeden en
gewoonten, van de beschaving en de mentali
teit van de Japanners en van de omstandig
heden en het geografisch milieu, waarin zij
leven. Het derde album, dat door de N V. Zeep
fabrieken „Het Anker”, vJi. Gebr. Dobbelmann
te NUmegen in de serie: ,De Wereld in Beeld"
is uitgegeven, en dat gewUd Is aan Jiet land,
waar de zon vandaan komt” kan daarbU uit
stekend als hulpmiddel dienen. De tekst werd
door Mr. H. K. Westendorp, -den bekenoen
voorzitter der Vereeniglng van vrienden der
Aziatische Kunst geschreven. Op onderhouden
de en bevattelUke wUze deelt hU daarin mede
van zUn kennis, welke hü zoowel door studie
als door reizen heeft vergaard.
Dat zün belangstelling op de eerste plaats en
In hoofdzaak uitgaat naar het oude, zuiver Azi
atische Japan met zün hoogontwikkelde beel
dende kunst, zün religieus en maatschappelijk
ongevallen1 verzekercl voor een der vofgenae ultkoerlr.gen f3000.verlies van twld? armen, hielde beanen of belde oogen f7S0.doodelüken afloop f250.- een voet of een oog f125.w iutax of wysvlnger f 5O.-^a^^f 40.- anderen vinger
„Tegenover God nu. Don JuanIk ben
maar een arm priester, doch bekleed met een
heilig ambt, een geweldige macht. Senor. het ia
een jong meisjeIk heb haar liefgehad ala
mün eigen kind; want ik heb haar trouwens
in het doopsel het geestelük leven gegeven: U
bent haar bescherming verschuldigd; daarvoor
is het. tegenover God, Senor
Het leek of Carlos het bewustzün had verlo
ren. Zün oogen waren gesloten, zün gezicht
leek een beeldhouwwerk. Maar langzamerhand
verscheen op zün lippen een zweem van een
glimlach, teeder. iets spottend zelfs. Met een
langzame beweging hief hü zün oogleden op.
met een beroep van heel zün vermoeide Ziel
op mi|. Ik ging naar voren, om over hem heen
te buigen. De vloer, het groote bed. de heele
kamer scheen te rijzen en te dalen: vóór
Seraphlna mün hand had laten glippen, had
ik een lichten, vluchtigen druk gevoeld. Bü
het snelle hameren van het bloed aan mUn
slapen dacht ik krankzinnig te zullen worden.
Carlos sloeg zün arm om mün hals; de kalme
ernst des doods wm op zün lippen, die juist
mün oor raakten en zich verwüderden te samen
met het verre geluid der woorden die verloren
gingen in het verschiet van een andere wereld.
„Als een Engelschman, Juan.”
„Op mün eerewoord, Carloe.’
De Chineesche gezant in Londen, Dr. Quo
Tal-Chl, deed in een interview interessante me-
dedeellngen over de pogingen der Chlneesche
Nationale Regeerlng om. ondanks alle moellük-
heden. den landbouw en de industrie in China
te Mneeren. Vooral wat den landbouw betreft is
deze taak buitengewoon zwaar, want de eco
nomische toestand onder de landbouwende-be-
volking van China, die ongeveer tachtig procent
der geheele bevolking uitmaakt, is door de ge
weldige rampen der laatste jaren, de overstroo-
mlngen der Gele rivier in 1931, de voortduren
de droogte en de militair politieke verwarrin
gen allerellendigst. Toch heeft men moedig
het werk aangevat en aldus verschillende maat
regelen getroffen, ten gunste van den landbouw.
Er is een saneeringscommlzsle benoemd, die tot
taak heeft de toestanden in den landbouw door
bet systematisch invoeren van coöperatieve en
wetenschappelüke methoden te verbeteren.
Om deze pogingen der Regeerlng te steunen,
heeft de Chlneesche Bankvereeniglng een bü-
zonder stablllseeringscomlte gevormd, om
boeren goedkoope credleten te verleenen.
landbouwkundig centraal proefstation werd op
gericht en tot ondersteuning van de züdeteelt
werden regèeringsobligatles uitgegeven.
Wat nu de industrie betreft, heeft de Natio
nale regeerlng een vler-jaren plan ontworpen,
om in het Yangste-dal een industriecentrum te
vestigen. Er zullen kolen, petroleum, koper en
ammor.iak-zwavelzuur gewonnen en suiker, pa
pier en porceletn in dit gebied geproduceerd
worden. -
Verschillende plannen hebben reeds een defi-
nitleven vorm aangenomen, b.v. de oprichting
van een staats-üzer en staalfabriek, een cen
trale machine werkplaats, een ammoniak-,
zwavelzuurfabriek en een füngarensplnneril
en weverij. Verschilende bultenlandsche fir
ma's hebben zich bereid verklaard, de machi
nes welke voor deze plannen benoodigd zün,
tegen langjarig credlet of in huurkoop te leve
ren. Verder bestaan er plannen tot oprichting
van een alcohol -distilleerde rij, een groot hydro-
electrlsch bedrijf en een auto-fabriek. Evenzoo
worden maatregelen getroffen om de levering
der noodzakelüke grondstoffen, kolen, katoen
enz. te verzekeren.
Verder ligt het in het streven der Nationale
Regeerlng een modem straten- en wegennet te
bouwen Op dit gebied zün reeds prachtige re
sultaten bereikt en zullen verdere positieve
maatregelen getroffen worden. De lengte van
de straten en wegen in China is tot einde 1932
op 10.000 mülen gebracht.
Een commissie tot wegenbouw werd samen
gesteld. Het onlangs gevestigde bureau van
openbare wegen werd belast met de taak, de
algemeene plannen voor den aanleg van inter
provinciale wegen uit te werken en voor de uit
voering daarvan zorg te dragen.
De vrees, dat de industriallseering van China
den invoer van bultenlandsche waren geheel
zou lam leggen, werd door Dr. Quo Paf-Chi
ongegrond genoemd Eer het tegendeel is het
geval, daar een China, tot grooteren welstand
door z’n industrialiseering geraakt, veel meer
van het buitenland zou kunnen afnemen dan
vroeger.
nlng, met mün eigen Engelsche gezicht.
Toen ik de kamer uitsnelde, wm de maan ge
daald beneden den rand van het dak en lag de
geheele binnenplaats van Casa Riego zwart
onder de sterren, met enkel een gelen llcht-
schUn van de lamp onder het poortgewelf,
vallend op de trappen. De gestalte van den
priester was uit het gezicht verdwenen en een
verwUderd geklop op een deur scheen*vermengd
met mün voetstappen, deel uit te maken van
het bonzen van mün hart. Beneden riep een
stem aan de poort: „Wie gaat dMr?" Maar ik
rende door. Twee schrale lichten brandden
voor Carlos' deur aan het einde van de lange
gang en twee van Seraphina's kamerjuffers
deinsden terug van de groote mahoniehouten
paneelen, toen ik naderde.
Ik hield stil of ik een indringer wm; van al
de personen in de ziekenkamer bewoog geen
enkele het hoofd. De stilte der kaarsen, der
dingen, der lucht, scheen te zün overgegaan
in Seraphina's gelaat. ZU stond in strakke hou
ding onder de zware opgeslagen gordünen en
zag er zeer Spaansch en romantisch uit in
haar korten zwarten coetuumrok. en een zwar
ten kanten shawl, om hoofd, schouders en
armen geslagen en tot het middel afhangend
Carlos, die opzat, met zachte, donzen kus
sens in zün rug. sprak niet met haar, maar
scheen dit gedaan te hebben. De blos op zün
wangen, de vurige glans züner oogen, gaven
hem een ulterlük van bezieling, büna van
vreugde, een soort verteereade vlamachtige
schittering. Zü wachtten op mU. Met al zün
vurigheid en schün van leven wm al hetgeen
I
Een
