u&Aaal wm den dag
f 50.- keerden
f 76.255.
I
35
55
«d
F I
Overtroefd!
z
Het eiland Ada Kaleh heeft
zorgen
het dona uparadijs
ONZE 263e UITKEERING
THERMOGENE
mU
wij heden uit
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Jim en Annie stranden
HET KAPERSNEST
I
I
I
I
I
I
I
I
I
s
L.
DONDERDAG 21 DECEMBER
en
Een technisch raadsel
1
n?
de
voor
o.
WAARMEDE
THANS
EEN
TOTAAL
BEDRAG
VAN
verzekerde abonnes is uitgekeerd.
aan onze
INDISCHE POSTVLUCHTEN
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
1
Alle abonné
JOSEPH CONRAD
BESTRIJDER
HOEST
KOUDE
R H E U-
MATIEK
STEKEN
IN DE ZU
,,Lastex”-garen'
ingevolge
„Chineesch fabrikaat**
VERWAARLOOSDE
VERKOUDHEDEN
Jf
onze abonné's geldende
erzekering aan den Heer
DE JONG, Varkensmarkt, Culemborg
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
DE SUCCESVOLLE
VAN
„Onafhankelijk, vrij
gelukkig**
Vtaaqf hoi oefodeot van tlnr Uw!
I
i
I
i
i
s
Kleine uitvindingen en
groote vermogens
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
MJQg DJ*
F-NATIONALE
A a DRANK
I'
iiiiiiinniiiiiiiiiitiiiiii'H
ondanks heeft Carol den
ge
r-
Uzer, dat in geen 3000 jaar roestte
n-
HllinillimiHIIIIIIIIIIIIIHIIIII
het
Ik be-
voor-
nu.
van
Bagdad
De Pelikaan haast zich
id
VIJFDE HOOFDSTUK
1
ROMAN VAN
I
34.
I
k
(Wordt vervolgd)
a
otr
i
J
k
t
s
i
r
s
s
2
dat
bevel
De ..Ijsvogel" op de uitreis is ult
vertrokken en landde te Karachi.
De ..Rtjstvogcl”, thuisreis, is te Singapore ge
land.
m,
pV
in
nd
en
I
in
ten
en,
en,
ap
bU
lie
P-
m
van
Pdas
imb-
igen
bben
vele
L Er
deze
men
aai
den
nlllliiillllliiillliilltl(iliillllilllilliiiliiliNllilliiiiiiiililiiiilillllilllllliiic
er
1-
In
tat
te
ar,
l>
w(j
die
en
en
etc
re
en
lie
en
an
en
fart
j*
bet
irtij
roar
oen
ven,
XX-
tur-
I bU
ter
den
ten
oe?
ec- -
aal
Jen
stie
ar-
det
til
ing
ii-
de.
az.
bU
Eh
I
Past op voor ernstige
k gevolgen. - Siroop
Femel zuivert Uw i
luchtwegen, doet J
hoest bedaren Z
en maakt het
slijm los.
yniiiiiiitiiiiiniiiiiiiiiii 21 DEC.
vMKgwoexXz au’
AFOTM EN MOG.
lend geraakten we van den muur tot in bet
midden van het poortgewelf. Ik duif de s4jn
armen niet laten schieten om hem oü de keel
te grijpen. Hij trachtte zich enkel 106 te ruk
ken. Was het hem gelukt, dan zou -iet mijn
dood geweest zijn. We staarden elkander in
't gelaat en overal om ons heen leek het zeer
stil. Ik voelde in mij een hartstochtelijke be
weging niet van haat. maar van vastbe
slotenheid met hem nu eens en voor goed af
oo gauw Tom de deur, die toegang gaf
tot z*n zlt-slaapkamer. achter zich geslo
ten had, voelde hij. dat er iets bijzonders
De autoriteiten te Kanton hebben aan de
«tudenten verboden voortaan buitenlandsche
kleedingstukken te dragen. Ze zijn verplicht
kleeren te dragen, die van Chineesche stof ver
vaardigd zijn. Dit besluit van de autoriteiten is
«n onderdeel van de .Koop Chineesch fabri
kaat "-campagne.
De politieke raad heeft voorts aan de pro
vinciale autoriteiten machtiging verleend om
aoo noodlg den Invoer van kunstzijde, wollen en
stukgoederen te beperken.
iween de direc-
:eur door de ka-
nerdeur.
Juist één mi
nuut voor twaal
ven gooide Tom,
spijtig en woe
dend op zichzelf.
In Roemenië bestaan plannen om
het eilandje in een moderne
vesting te veranderen
smart en gemoedsverwarrlng en liep op en neer,
met zijn groot hoofd gebogen op zijn breede
borst, terwijl hü zijn vingers ineenstrengelde, of
ze moesten breken. Ik had hem, toen ik in
angst en vrees naar Carlos' kamer'terug strom
pelde, ontmoet In de galerij en we waren een
groot, zelden gebruikt vertrek, boven de poort
gang. binnengetreden.
„En die man?" vroeg hü eindelijk.
„Ik bad hem met eigen handen kunnen
dooden.” zelde Ik. Ik was de sterkste. HU had
zün pistolen bU zich, maar ik wilde niet den
schUn van moord op me laden....
„Ja. X Is goed, ’t is goed."
HU begon plotseling hard zün neus te snui
ten.
„Ik denk aan dat arme kind," zei hü achter
zyn zakdoek. Daarna met zUn krachtige vingers
mUn arm drukkend, lispelde hU- „Ik vrees voor
haar verstand.”
Men kan zich voorstellen in wat voor toestand
ik 1 verder gedeelte van dien slapeloozen nacht
doorbracht. Nu en dan maakte de gedachte, dat
ik de oorzaak was van haar verlies mU büna
uranuinuig.
En dan bleef nog het gevaar.
Maar hoe zou ik anders hebben kunnen han
delen? MUn heele ziel was in opstand gekomen
tegen de afschuwelUke hulp, die Castro ons met
de punt van zUn mes had willen brengen. Geen
liefde kon van mü zulk een offer vragen.
Veertien kilometer ten Oosten van Delhi, de
hoofdstad van Panschab, een provincie in Ach-
ter-Indlë, verheft zich de monumentale mina
ret van een onvoltooide moskee. Op een open
plein midden in déze moskee staat een reus
achtige Uzeren zuil, die niet alleen tot de oud
ste ijzeren gedenkteekenen der geschiedenis be-
van
die
we-
In
User
Welke rUke bron van inkomsten kleine, nie
tige dingen voor hun uitvinders kunnen zUn.
bewijst een statistiek, welke een vaktUdschrift
in Chicago publiceert. Men ziet daaruit o.a. dat
een mechanische danseres, een stuk speelgoed
dat in de laatste jaren in Amerika buitenge
woon in trek was. den uitvinder jaarlijks 75.000
dollars opbracht. De man, die op het gelukkige
idee kwam het stompe eind van een potlood
van een klein stukje gomelastiek te voorzien,
verzekerde zich daardoor een Jaarlüksch inko
men van een millloen dollars. Milllonnalr werd
ook destUds de uitvinder van het metalen ket
tinkje aan den binnenkant van den overjaskraag
en eet» aanzienlijk vermogen viel eveneens ten
deel aan den man die voor het eerst katoen
als overtrek voor paraplu’s gebruikte. Ook de
uitvinders der veiligheidsspelden en haarspelden
werden schatrük en om nog een voorbeeld te
nemen: de uitvinder van het Uzeren schoen-
beslag. dat aan de hakken en zolen werd aan
gebracht om den levensduur der schoenen te
verlengen, verdiende In het eerste jaar reeds
700.000 dollars.
denkbeeld vormen van zUn Hjden. zUn wan
hoop of woede.
In 1 midden van ons geworstel hoorde ik een
sissend geluid. Ik wendde mUn oogen van zUn
gezicht af; zün pogingen verdubbelden, en ach
ter hem, zwart op den purperen looper, zag ik
uit den hof op ons toesluipen ’n kleine ge
daante. Tomas Castro. Het licht van den lan
taarn onder den sluitsteen van het gewelf flik
kerde flauw op het staal van zUn verminkten
Uit rubber wordt volgens een gepatenteerde
methode een garen gemaakt; de vervaardiging
hiervan toont veel overeenkomst met kunstzU-
de. Het Lastex-garen Wordt de kern van een
gesponnen garen van wol. zUde, kunstzijde of
katoen. Zachte materialen laten zich op deze
wUze vervaardigen en VerkrUgen het effect van
ieder bekend stoftype: tweed, flanel, enz., doch
hebben daarenboven het voordeel.dat zü aan
den binnenkant uit soepel gummi bestaan, dat
ook bU jarenlang gebruik van het kleedingstuk
niets van zijn elasticiteit verliest. Daar dit no
vum eerst voor zeer korten tUd op de markt
verschenen is, kan men over het succes nog geen
oordeel vellen.
Naar uit New-York wordt bericht, vindt een
uit rubber verkregen Lastex „garen” steeds meer
verbruiksmogeJUkheden. Voor hét eerst worden
nu l.eerencostuums en jassen aangeboden, welke
jjiit Lastex vervaardigd zUn en aan welke bij
zondere eigenschappen toegekend worden. In
dien in de practUk Lastex-kleederen goed blü-
ken te voldoen, wordt niet alleen voor herren-
confectie, doch ook voor den rubbef-afzet .een
nieuw terrein geopend. -
Tn het Roemeensche parlement heeft men de
I mogelijkheid overwogen om het eiland Ada
A Kaleh in een moderne vesting te verande
ren. Daarmee zou het laatste toevluchtsoord der
zuivere Turken in Europa tot het verleden be
boeren.
Ad* Kaleh is 1800 M. lang en 1500 M breed,
•ft 753 Inwoners, allen echte Turken Zü
OEIGINEELE FLACON IM
in raus VERLAAGD rot
THANS OOK KLEINE FLACONS F. VOS
't Is toch, zeker, dat een ieder
Het wel zeer merkwaardig vindt.
Nu het dooien is begonnen,
Dat de winter juist begint!
Want vandaag begint de winter
Officieel en. authentiek,
Nü eerst zou het mogen vriezen,
Kronend, Ijzig, energiek’
Maar misschien, je kunt niet weten.
Telt het vorige niet mee
En een rechtgeaarde winter
Houdt blijmoedig zijn entree!
Doch er is nog iets bijzonders
En dit blijkt ook zonneklaar,
’t Is vandaag de allerkortste
Van de dagen van het jaar!
Nu wij over dit punt heen zijn.
Zien wjj weer een licht verschiet,
Want wij minnen zoo den avond
Met een beetje coloriet.
Wat in schijn inconsequent is.
Maar wat toch tot waarheid wordt:
Door het lengen van de dagen
Wordt het lichtverbruikgekort!
MARTIN BERDEN,
(Nadruk verboden) -
„Waarde IY>m!
„Beroem jé er niet langer op de koning der
inbrekers te zUn! Ik dank je voor de bankbil
jetten. Daar niemand jou verdenkt, loop ik nog
vael minder gevaar. Je eenigste fout, die Je
gemaakt hebt, is deze: je had te veel aan
dacht voor jezelf en 1 gebouw en lette daar-
door niet op de straat Heel toevallig zag ik je
het gebouw binnengaan. Toen heb ik allés op
alles gezet. En gewonnen! Nogmaalsdank."
„Een vakgenoot, die voor één keer
slimmer is dan jij!"
I
riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
arm. Met den anderen maakte hij een steelsch
gebaar in onze richting, dat mjjn bloed deed
verstijven.
Hoe kon ik iemand vast blijven houden, en
hem in mijn armen een steek in den rug laten
oploopen?.Castro kwam snel aanglippen
met zijn mantelslippen achter hem als een
zwart vleugelpaar. Al m’n kracht verzamelend
dwong Ik O’Brien zich om te wenden en in een
oogwenk waren wij gekeerd. Nu stond hij met
zijn rug naar de poort. Mijn manoeuvre scheen
hem te hebben uitgeput. Ik voelde heaFbezwij -
ken in mijn armen.
Zoodra onze stand gewijzigd was, had Castro
zich ingehouden, en was verdwenen in de scha
duw van de deuropening der schildwachtkamer
Ik geloof niet dat O’Brien erg had In het ge
beurde. Zijn kracht was door de mijne overwel
digd. Ik dreef hem achteruit. ZUn oogen knip
perden wild en hjj beet zich op de tanden
HU bood weerstand alsof ik bezig was hem over
den rand der verdoemenis te stooten. t Was of
zUn voeten kleefden aan de tegels Ik
schudde hem dooreen, tot zyn hoofd rond
te rekenen; uit zUn gelaat kon ik mU eenig tolde.
„Addergebroed!” hijgde hU-
..D'r uit ga je!” siste ik en wierp hem neer.
Ik zag hem languit onder de wielen van het
ontzagUjk blsschoppelUk rijtuig terecht komen.
De zwarte koetsier, die met zUn witte kousen
en driesteek statig was blUven zitten te midden
van al dat lawaai, gluurde van zUn hoogen bok
omlaag. Met klinkend geluid van ijzer en zwaar
gedreun, dat donderrommelde onder het gewelf,
vielen de twee poorthelften dicht.
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiitniiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
I
I
s
s
I
X
3
zU hier binnen. Dat is de afspraak. Haast je.
Tom! Nog slechts drie minuten....”
Tom aarzelde
„Hoeveel moet je hebben?”
„Alles!”
Met een diepe zucht wankelde Tom naar een
gordUn. In enkele oogenbllkken had hU
deur er achter geopend en twee stapels bank
biljetten te voorschUn gehaald.
jBtop ze in deze tasch," gebood de gemas
kerde. terwUl hU Totti een zwart-lederen tasch
overreikte.
Ook aan dit bevel voldeed de teleurgestelde
Inbreker.
Toen, steeds de revolver op Tom gericht, ver-
de deur achter den Vertrekkende dicht.
Klokslag twaalf kyam een auto de straat
ingereden. De remmen knarsten voor zUn huis.
Tom snelde naar t raam, schoof t gordUn
even opzij en zag nog Juist den directeur in den
groeten luxe-wagen stappen.
„HU heeft z’n geld terug!” mompelde Tom.
„Toch een edele vent, om ’t zoo terug te ha
len! HU bewondert mU-.-- ik hem!....”
Geen twee minuten later barstte Toth echter
in een geweldige vloekpartU los.
Op de tafel in z’n slaapkamer vond hU be
halve eenlge half opgerookte sigaretten in z’n
aschbak ook een klein wit kaartje, waarop ge
schreven stond
greep, plotseling ontwakend, met de handen in
zUn broekzakken. Ik dacht aan zUn pistool....
Geen wilde hoop op liefde kon hem er uu meer
van afhouden mU op den man af te dooden...
Het noodlottig schot, dat aan Don Balthasar’s
leven een einde had gemaakt, moest hem een
ontwaken gebracht hebben, erger dan den
doodIk deed één stap, greep hem snel bij
beide armen, en drukte hem met al mUn kracht
tegen den muur.
HU was sterker dan Ik verwacht had; maar
ik voelde dadelUk, dat ik meer dan zUn partij
zou kunnen staan. WU spraken geen woord,
gaven niet het minste geluid, maar al worjte-
phe, weken in wilde wanorde naar de poort.
Het gegil van de .negermeisjes was schrikwek
kend Met loshangende haren renden ze op
en neer door de gangen. O’Brien schoot snel
langs mU heen, prevelend als een krank
zinnige.
In allerUl daalde ik eveneens naar beneden
en slaagde er in onder de poort neg enkele
slagen uit te deelen; maar ik weet niet wie mU
het musket in de hand had geduwd, waarmee
ik als een knuppel om mU heen sloeg.
Een tUdje kolkte 1^ t maanlicht ’n zwarte
menechenstroom rondom de biss?hop'koets. als
een beek om een rotsblok. Het zwarte gevaarte
schommelde, ezels stampvoetten, lantaarns
slingerden.
Het poortgewelf was vrUgemaakt. Buiten
vormden de zwarten een-open ruimte voor hel
paleis, terwijl Cesar met een paart anderen zich
opmaakten om de zware poortdeuren toe te
zwaaien.
De gedachté aan Seraphina ginds, zich klem
mend aan het levenlooze lichaam van haar
vader kwam eensklaps over mU. kwam ever my
met hevige pijn en ik liet het musket uumyn
handen vallen. ZU zou mü nu haten! Ik kreeg
een gevoel of ik naar bulter. had kunnen
loopen om mü atm de bende over te geven,
had het van O'Brlen mü niet weerhouden
HU stond met den rug tegen den muur ge
leund in de houding van één. die zich plotse
ling doodziek voelt. Niemand sloeg acht op ons
Het trof mü plotseling, dat hem nu niet veel
toekomstverwachtingen meer konden gebleven
De „Pelikaan” is Woensdag 17.20 plaatse-
Hjken tyd té Karachi aangekomen en 19.45
plaatselüken tüd vandaar vertrokken.
Turken niet behoedenden dienstplicht. ZU
zyn Roemeensche onderdanen en hebben dien
tengevolge deel uit te maken van het leger. Des
ondanks heeft Carol den Mohammedaanschen
ounaam Karei den Gezegenden verworven, een
eeretitel, die hem ais het ware op één 'fjn
brengt met Philips den Goeden en Lodewtik
den Heiligen
Intusschen dreigt den Ada Kalehers het ge
schut der vestingartillerie, waarbü niet zoo
zeer het gevaar loopen er door te worden be
schoten dan wel het te moeten bedienen; wat
in hun geval even erg is.
Men moet In het Donauparadjjs hebben ge
woond om te beseffen wat de menschen aldaar
op het punt te staan te verliezen.
Zelfs niet in herinnering gevoel ik lust nog
eens die drie dagen te doorleven, waarop Pater
Antonio, de oude majordomus en ik elkander
ontmoetten in de galerüen. den hof. de ledige
kamers, bewegend door de stilte van het huls
met zwaar hart en troostelooze oogen, waar
mee we elkaar schenen te vragen: „Wat nu?”
Natuurlük waren er voorzorgsmaatregelen
genomen tegen de Lugarenos.
Afwisselend kwamen priesters bidden bü het
stoffelük overschot der beide Riego's zü aan
zü op een praalbel het groote bed Ir, t mid
den van de kamer gesleept in zwart fluweel
en witte kant.
Twee ontzaglijke wasfaKkels op i’ze'cn stan
daarden vlamden en dronen bü de deur;, een
zwart kleed drapeerde de blazoenen; en de zee
wind. die door X open venster blies, deed de
vlammetjes van honderd kaarsen bleek in 1
zonlicht, vuurschitterend in den nacht alle
te zaam gelijkelijk neigen. Het geprevel van
gebeden voor de zielerust duurde onophoudeUJk
voort en.nog hoor Ik het In mijn ooren.
En Seraphina! Het Wkt niet passend over
haar uit die dagen te schrijven. Ik durfde
nauwelüks mün gedachten tot haar te laten
gaan, hoewel ik. aldoor aan haar moest denken.
Haar smart was de ziel van heel het huis.
Kort nadat Ik O’Brien naar buiten had ge
smeten was de blsschop vertrokken. Toen ver
nam Ik van pater Antonio dat men haar half
bewusteloos naar haar vertrekken gebracht had.
De goede pater sprak onsamenhangend van
Het heeft 753 inwoners, allen echte Turken. Zü
dragen de fez, die in hun vaderland tegenwoor
dig verboden is. Zü leven als echte Mohamme
danen en prijzen koning Carol.
Wanneer de moefti van de minarets het uur
des gebeds aankondigt, laten de bonbonmakers
de gesuikerde rozenbladen een oogenbllk liggen.
De draden van het tapUt. dat men bezig is te
weven, worden snel afgeknoopt, de sigaretten,
die men rolt legt men opzij.
Alles knielt met het gezicht naar Mekka ge
wend. Als dan de avond is gevallen, zitten de
mannen voor de cafés. Aan de eene zijde van
den Donau ziet men de lichten van het Roe
meensche Twlnu Beverin, aan de andere, die
van het Joego-Slavische Kladova. Rechts ligt
Europa en links ligt Europa. En daartusschen
Bgt Ada Kaleh. waar het Turkscher toegaat dan
in Turkije Sinds 1912 regeerde Oostenrijk er
fettelük. Sinds 1919 stond het eilandje onder
bewind van Roemenië. Pr act lach maakte het
geen verschil.
Drie vleiende büvoeglUke naamwoorden„On-
zniankelljk. vrü, gelukkig” brengt men van
oudsher met Ada Kaleh in verband. En als de
Turken van het eiland in deze dagen voor het
gebed neerknielen, dan smeeken zü Allah, dat
hij Carol's geest moge verlichten, opdat hun
woonplaats het paradijs blljve, dat hét is.
Na den vrede van Trianon werden er aan
vankelijk in Ada Kaleh belastingen geheven.
Dat was eên tegenvaller. Geld hadden de Tur
ken aldaar nooit veel gehad;. Juist genoeg om
een beetje tabak te importeeren. wat garen voor
de tapüten en suiker voor de rozenbrü. Men
voedde zich met wat de geiten leverden en met
groenten en vruchten, die men verbouwde
Geen wonder, dat de hajen den armen Turken
te berge rezen. Toen koning Carol op zekeren
dag het eiland bezocht, zag hü niets dan droe
vige gezichten. Dat vond hü onjorettlg. HU wil
de de oorzaak weten, en vernam dat hetgeen
de streek opleverde, niet voldoende was om de
belastingen te betalen. Vroeger hadden ze niet
te k'agen gehad Zii hadden hun drie of meer
vrouwen onderhouden, gebeden, tapijten ge
maakt. in het café gezeten en geen zorgen ge
keild.
Carol meende, dat zü het onder hem niet
slechter mochten hebben dan onder zün
gangers. Hij onderteekende een edict, waarin
hij 753 Turkschen onderdanen vrijstelling
belastlnren en invoerrechten verleende.
Carol ts het eiland dan ook zeer nopulafr-
men Mdt voor de verBehtinw van zün geest,
want dat de Roemenen Ada Kaleh In een ves
ting wiFen herscheppen. Jtikt een ramp. Zoo
dra er b*1 Jonnen moren verrijzen, en steenen
in den grond worden gestoot. zal er geen gras
meer groeien voor de geiten.
Voor één ding kon overigens zelfs Carol de
hoort, maar ook in metallurgisch opzicht
buitengewoon groot belang is. Deze zuil
onder den naam .Koetoebzuil van Delhi”
reldberoemd is. werd hoogstwaarschijnlijk
bet Jaar 900 v. Chr. uit zuiver geweld
vervaardigd. Maar niet alleen het maken van
deze 17000 kilo zware, 18 M. hopge zuil uit één
Stuk plaatst ons voor een technisch raadsel
Wü vinden aan dit Interessant teekén uit de
geschiedenis van het ijzer nog een tweede
uiterst merkwaardige eigenschapofschoon de
Koetoebzuil al sinds zoovele eeuwen aan alle
invloeden van het weer blootgesteld was. is zü
tot op den dag van heden nog volledig vrü van
roest gebleven.
Dit merkwaardig verschijnsel kan natuurlük
niet uitsluitend aan het gunstig klimaat toe
geschreven worden; want ook bü ons in Europa
hebben zich veel Uzerdeelen aan bouwwerken,
zooals b. v. de muurankers van den Utrecht-
schen Dom. een bouwwerk uit de 15e eeuw, ver
gassend goed gehouden.
Een nader onderzoek nu heeft aangetoond,
dat zoowel de Koetoebzuil van Delhi als an
dere Uzerdeelen. eveneens dateerend uit vroe
ger tüden. die absoluut vrijgebleven zün van
roest, practlsch uit geheel zuiver Ijzer bestaan
Het ligt voor de hand, hierin de oorzaak te
zoeken van het feit, dat deze deelen geen of
slechts uiterst weinig neiging tot roesten ver-
toonen.
Onze moderne wetenschappen omtrent
weren van het roest proces verklaren het ver
schijnsel hiermee, dat dit Ijzer veel minder
blootgesteld is aan de atmosferische invloeden
dan bet gewone technische üzer. dat met de
gewone verontreinigingen beladen is. Wij ne
men tegenwoordig aan, dat het roestjvroces in
de eerste plaats door ongelükmatigheden in
de samenstelling van het üzer aan züne opper
vlakte veroorzaakt wordt. Zulke ongelükmatlg-
heden zooals bv. het bjjmengen van slakken,
verbindingen van het Üzer met phosphor, zwa
vel. zuurstof enz., nemen onder den InVloed
van regen, vochtigheid, opgeloste gassen «n
dergelüke. electrische ladingen aan die zich
onderscheiden van de ladingen van zuiver üzer.
Door deze verschillen ontstaan aan de opper
vlakte van het üzer talrüke kleine technische
elementen (locale elementen», waarin de
stroom die zich daarin bevindt, oorzaak ts. dat
het User zich oplost m. a. w. roest. Sluit men
nu op een of andere manier b.v. door het ver
vaardigen van zuiver üzer die ongelijkmatig
heid aan de oppervlakte uit, dan is de moge
lijkheid tot het vormen van zulke locale ele
menten weggenomenhet üzer kan dan niet
meer roesten.
J onge'vahèn* veraAera voor een der voegende ultkeertngen f3000.verlies van bei(^ armen. 1>eide beenen oï beide oogen f750.doodelljken* afloop X250^“ een voet of een oog f 125»~ luim of wijsvinger f 50.-^ f40.- Anderen vinger
(Korte Inhoud van bet voorafgaande: Kemp
een Cngelschman uit Kent wllkt met Carlo»
Rlego uit naar Jamaica, «eholpen door den
verloofde van zlin zuster Veronica Ralph
Rooksbv Hlei komt hl) in kennis me- den
rechter O’ Brien en met Don Ramon die
Kemp willen overhalen dienst te nemen bU
■eeroover» die Rio Medio als basis hebben
AU hU hier niet od inlaat wordt bil over.
weldlzd en aan boord van een achlo ge
bracht Hit weet echter spoed!» te ontanan-
ben ©n wordt onseplkt door een ander
•chip dat hem naar Havanna zal mee ne
tten Nabil de Cubaaneche kust worden «11
echter door zeeroovere die onder bevel staan
van een vriend van Carlo® Thomae de
£«atro overvallen John Remp *rord, ,fT'
Vanaen een omen en met het kaoeraCnin
baar Rio Medio eebracht. waar hfl eeetvrt.1
ontvangen wordt door Don Balthasar Hier
leidt men hem aan het sterfbed van Car-
Joe. Het gepeupel elscht de uitlevering van
Kemp en doet een aanval als CarloeJuUt ge
storven Is op het huis, waarbij Don Balthasar
door een kogel wordt getroffen en stervend
ineenzakt
r/^oen brak beneden een duivelach geluid los.
negers deden een uitval en de Lugarenos ge--- -
"Men door angst bü de onverwachte catastro- zün. Hü keek op, moeizaam, zag mu toen.
gaande was
De geur van een vreemde sigaret hing,in z’n
kamer
Dezelfde stilte en dezelfde duisternis van
lederen avond, verborgen nu een geheim, dat
dadelük opgelost zou worden.
Tom. de meest onverschrokken inbreker,
kende geen vrees! Zün hand beefde nooit, z’n
pols tikte nooit te snel.
Was z’n laatste inbraak Wiet het brutaalste
en meest gewaagde stuk geweest, dat ooit door
misdadigers was uitgevoerd?
Hü. heel alleen, had weten door te dringen
tot de kluis van een der grootste instellingen
van zün stad. Terwijl de directeur het gebouw
verliet, was hü. Tom. naar binnen geschoten
Duizenden en duizenden "had hü bemachtigd.
En niemand, die eenig vermoeden had! Nie
mand! Mien sprak van een mlsdadigerscom-
plot! Arrestaties waren al gedaan. Rn hij....
had nog geen inspecteur of agent gezien
Tom had ook nu niets té vree ren. Toch aar
zelde hü even, voor hü het electrisch licht in
z’n kamer aanknipte.
Er was iets büzonders!
Toen echter een oogenbllk later het licht de
duisternis tot uit de .hóeken der rük gemeu
belde kamer verdreef.' kon Tom niet anders
constateëren. dan dat - hét geheele vertrek tn
volmaakte orde verkeerde. Geen stoel was van
s’n plaat*, geen kastdeur stond open, geen brief
of krant op de groote schrijftafel bleek aan-
geroerd:
En toch! Tom voelde-n^t: er was iémand
hier geweest.
In een plotselinge opwelling van een eind-
maken-aan-ledere-onzekerheid, deed Tom een
paar stappen zijwaarts, zoodat hü in één for-
schen ruk de slaapkamerdeur openen kon.
Toen, echter deinsde de altijd dappere Tom
een stap achterwaarts.
Dat was te onverwacht vóór hem!
Wat hü ook verwacht had. dit nooit.
In de deuropening, stond, hoewel gemaskerd,
toch duidelük herkenbaar, de directeur van „de
groote instelling”.
Tom kon zich niet vergissen: dit was de
man. die. juist vóór hüzelf binnenging, ’t ge
bouw verlaten had.
Dreigend zag hü in de zwartgehandschoende
hand een revolver op hem gericht.
Maar meer dan de revolver was X de per
soon, die Tom enkele oogenbllkken z’n be
zinning deed verliezen.
Koud en gebiedend klonk diens stem:
..Hand van je zak weg! De minste verdachte
beweging maakt je ongelukkig Je herkent
me, nietwaar....? Ik ben de directeur.... dien
Je bestolen hebt.... Een toeval heeft Je in m’n
handen geleverd. Een heel kleine vergissing in
Je meesterlük werk heeft Je verradenIk
bewonder Je. Tom! Op elk ander gebied zou je
m’n compagnon kunnen zün. Maar nu...."
Langzaam ging de revolver een. weinig voor
uit en omhoogDreigender klonk de stem:
„Maar nu moet ik m’n geld terug hebben
Ik kan X niet missen. Ik moet X terug hebben,
versta Je?.... Ik h 1 je aan X gerecht kun
nen overleverenBijzondere omstandigheden
hebben mü daarvan teruggehouden.... ,Ik be
wonder Je durf en bekwaamheidHerhaal
op een anderen keer Je schitterend werk
Maar nu.... m’n geld... Tom.... m’n
geld.
De dreiging van den gemaskerde was zoo
sterk, z’n overwicht op den man voor ’m zóó
groot, dat Tom voelde aan het zooeven ge
geven bevel niet te kunnen ontkomen. Een
oogenbllk peinsde hij z’n hersens suf. welke de
vergissing was. die hü had gemaakt en waar
door hü zichzelf verraden had.
Een oogenblik staarde hü. werkelük verrast,
naar de gedaante daar voor hem. Toen vroeg
hü:
„Weten anderen hiervan 7”
„Niemand!” klonk X antwoord. Toen, als -er
verbetering: „Nog niemand! Wanneer je ech
ter niet dadelük aan m’n bevel voldoet, zul je
verloren zün! Klokslag twaalf arriveert m’n
secretaris met twee detectives in m'n auto voor
dit huis. Vinden zü mü buiten, dan vertrekken
wü te zamen. Vinden zij^mü niet, dan komen
MET On ZE KBAUR
Y het:, /s M/-> -
f SCHTEn DWAAS -
HEJO. EfAAP !K (JEB
CE'.'OEI ALS-l
of ArwiE m de i
O^abuheto /5. J
OF 5 TL.
trrET V/--
I WE ZUff.
\\5TO^FIZIjnKAAE-
nor teloor
r
De „Snip” Is Woensdag op de thuisreis te
Athene geland.
WOHZE. WAST-E/tIIJ
POET? OVET?3O& rp:
'/EftcAÓEHZUn
itÏÏh E 6EEM EAHWfa
VAST-
AflfilE:
I yJOUjf
