Amerikaanscbe levenskunst
/TAKING
DIAMANT
ZADELHOFF
•X
I w
w^Aaal wuv den iag
man, „u bent nog jong en onbedreven, u wee*
niet half wat er op deze wereld te koop te.
Maar Ik moet zeggen, ik tref het anders wel
vandaag. Vanmorgen had ik ook zoo’n geintje
aan de hand. Ik ging naar mijn kantoor, en
op de tram was het zóó verduiveld druk, en
dan te het opletten hoor! Ik hield m’n handen
strak tegen m’n HJf gedrukt, want het was van
daag beursdag en ik had een dik gespekte por
tefeuille in m'n aak....”
H
ra
Z6T
UFE BEGINS A T FOURTY
ng
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
De oude zeilboot
<1*1
GELDERSCHE
ROOKWORST
MERK
HET KAPERSNEST
w
I
BAK- EN BRAADVET
'J
i.
JOSEPH CONRAD
WOENSDAG 27 DECEMBER
Geen krachtsverspilling
De man met
n
Kostbaar marmer in
Transvaal ontdekt
oo
r de
Alleabonné’s
V
IpepermunT]
Kerstgave in Portugal
S
Portugal en zijn
Koloniën
Nieuw verduurzamings-
methode
^7’45 ets p. pond
Sprinkhanenplaag in
Zuid-Afrika
ir
22} ets p. haH
INDERDAAD IET$ FIJNS
i
Pe meest benyd enewaardige leef,
tyd. Een opzienbarend boek
van don journalist Walter
B. Pitkin
VOOR DB UÖ
""V nationale Z~
X. DRANJi J
F.*
Dan zocht hu j den diepen zak
weer haastig z’n s
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
-- iii i 1re-- -■■■! i i - - ii i
r
Staten
r
in
van
ti
latkundl-
WU
En
De
IWordt vervolgd)
■1
sj.
c
A
et per
roots
t/to
VIERDE DEEL
LIER EN ZWAARD
EERSTE HOOFDSTUK
TIK VERZEKER JE
fAMVE CAT ER MAAP
\wEiniG anüffizun,
DIE DE OUDEJ/M
MET VOOR ELKAAR
i kan er En oen
\ZOO HERINNER IK
\ME7HET GEVAL MET
±JEOUOE ZEILBOOT j
NATUURLIJK fS ZE GE
RED. MAAR HOE KAN
EEN ZEILBOOT HET
m ZOO'n VERSCHRIK
KELUKEM STORM
L UITHOUDEN Z-
■ger, de vloot Sn da
J moeten drinken uit
CIllemalhtkj 'paar flBP’
LIGT HET KARKAS liOAuSw
DIE ZEILBOOT VAM
DEN OUDEN MED GE
LUKKIGDREVEN WE Hgg
UAL W WEG. ANDERS gg
I ZOUDEN WE OPEEN
WND/EPTE ÓESTOO/EtL^a.
Z/JM G-TÊZ
GEHEEL TERNEERGESLAGEN EN MOEDELOOS.
STRIJDT DE-ARME MUNHEER WARBUCKS TE
GEN DE WANHOOP, D/E OP HET PUNT IS
ZICH VAN HEM MEESTER TE MAKEN
Federa-
ledeeünc.
i worden
ole Com-
teschrapt
hang van
1 de Fe-
njssen. B
tthüseen,
t over de
d in ver-
e niet te
sie inge
niet toe
tand
Je
-sochlis-
•bouw de
ehouden.
ün jaar-
It over t
ofUcieele
e komen
men het
■egeering
gen al t
den psy-
a.
arda. die
Itoestand
nomteche
politieke,
jke pre-
e fabrie-
de mee
nzen ge-
handels-
Een toe
ft gevolg
teen last
Eensklaps
zetel om.
„De Senorlta heeft nog nooit een voet op
den open grond gezet
Dadelijk tilde ik haar in de boot.
„Afstooten. Tomas, afstooten!'* zeide ik met
hel tig kloppend hart
DE BEREJDirtOaWMZE STAAT OP IEDERE FLESCH
.-g..— -
'MAAR HET WAS TOCH EEN STEVIG SCHIP
i ER ZULLEN WEL EENI6E BRUIKBARE
PLANKEN WEZEN EN DANIS DE ZAAK
IN ORDE GEREEDSCHAP HEBBEN WE
iMER. !K KAN PLANKEN ZAGEN, DA N
WEBBEN WEDE BOOM EN VAN HET £/-
LAND NIET NOOD/G VAN DIE OUDE Z£lLt
\BOOT kan ik een nieuwe maken,
It-DIE UITSTEKEND VOLDOET
WXetrGen
1933 bet
erd. Ook
te con-
werk-
loede W
fwr
De Portugeesche regeering heeft een decreet
uitgevaardigd, krachtens hetwelk
Instellingen, zooals het jeg—
scholen enz. thee en koffie
de Portugeeeche koloniën.
De invoertarieven op thee en rijst uit de
koloniën worden met 70 procent en op andere
artikelen met 80 procent verminderd.
voor de
etels lieP
-voor op.
t vormde
veede de
i bet ge-
De Itallaansche regeering bevordert den utt-
voer van vruchten en groenten, die in oe laat
ste jaren steeds veelvuldlger worden gekweekt.
In verband daarmee traebt men in eigen labo
ratoria nieuwe conaerveerlngsmethoden te vin
den. Het transport van spoedig bedervende pro
ducten over lange afstanden gaat nog altijd
met groote koetengepaard, doch volgens Ita
llaansche vaktijdschriften vervoegt men nu al
over een minder duur procédé, dat door Ita
llaansche ingenieurs verbeterd la
De waar wordt eerst van alle minder goede
bestanddeelen gezuiverd, waarna ze sterk wordt
afgekoeld. Daarna bergt men haar in bij
zondere toestellen op, welke zoodanig zijn ge
construeerd, dat de inhoud niet spoedig zijn
..koude reserve” verliest.
De waren kunnen hierdoor honderden kilo
meters afleggen aonder iets van haar trisch-
held te verliezen.
Het officieele propaganda-bureau in Portu
gal. dat tot taak heeft de regeering bij de be
volking meer populair te maken, heeft mede
gedeeld, dat aan alle armen van Lissabon op
Kerstmie een Kerstpakket zal worden ver
strekt. De inhoud van het pakket bestaat uit
een gevulde kip, een fleech portwijn, een hoe
veelheid rijst en een groote Kerstpudding.
de schemerige verte naast een witmarmeren
plaat in den dikken muur een deur geopend.
De kist boven ons bewoog weer een weinig
terug; de touwen werden met rammelend ge
luid opnieuw bevestigd.
Een droge, vormelijke stem intoneerd
boven:
„Erit Justus. Ab audittone....'
Bij de open deur rammelde de broeder met
de sleutels: „Komen, komen,*’ riep hij onge
duldig.
Ik was vreeselljk bang dat Seraphina op 1
zien der kist zou gaan gillen en flauw vallen, cf
zou weigeren de plaats te verlaten. Er was maar
heel weinig tijd.... De piraten stroomden mis
schien reeds voor uit de kathedraal, terwijl w<j
hier aan den achterkant kwamen.
Maar Seraphina glipte naar de open deur;
een adem van frissche lucht bereikte ons.Zij
keek eenmaal om. De kist hing nu recht boven
de opening en sloot het licht af. Tomas Castro
nam haar bij de hand.
„Kom mee kom mee.” zeide hfj met bui
tengewone teederheld.
HU had krampachtig staan snikken,
gingen enkele treden op en achter ons sloot
de deur met een geluid als een zucht van ver
lichting.
Snel schreden wjj door de volkomen zwart-
heid en eenzaamheid van het verlaten strand
tusschen de oude stad en het dorp
Een boot lag half in het water Links van
ons huiverde over het stille water het licht van
een schoener tegenover Casa Rlego.
Eensklaps zei Tomas Castro;
had ik naast den bisschopszetel
’’roorgen gestaan, toen ik eensklaps de zwarte
~”*Me alleen in de galerij °P mij neer
kijken uit ds loggia der Riego’s. Plotseling
De
ehad
epen,
a nu
dag.
s biy
>orbV
weer
ylad-
3 ge-
eden.
>n te
acht:
9 de
izen-
oom.
TblUC
iigen
e eer
heeft
aar-
eijn“.
pil er
en in
iihen
De tijd is weer aangebroken, waarin de Zuid-
Afrikaansche streken van enorme zwermen
sprinkhanen te lijden hebben. Op het platte
land kunnen de boeren nauwelijks hun vee in
de weilanden laten grazen. Bjj duizenden en
nogmaals duizenden zetten de dieren zich in
het grasveld en maken de grazende koeien en
schapen doL De zwermen komen meestentijds
van die streken, waar de regenval In de laatste
weken bet hevigst is geweest. Vooral Noord-
Transvaal wordt dit seizoen geducht geplaagd
door de kleine dieren, die zich met den dag
vermenigvuldigen. Op sommige plaatsen heb
ben de gemeenteraden ingegrepen door tljdelijke
maatregelen te treffen, zooals door bet doen
bouwen van luchtige, ruime, insectvrfje stallen,
waar het vee der boeren kan verbhjven. Ook
de werkpaarden hebben het thans geducht te
verantwoorden. Sommige dieren worden zoo
ontzettend lastig gevallen door de sprinkhaan,
dat zij niet in staat zijn eenlgen arbeid te ver
richten.
In de nabijheid van Port St. John, niet ver
van Port-BH Isa be th verwijderd, is onlangs een
aanzienlijke hoeveelheid kostbaar marmer ont
dekt. Het gevonden marmer bestaat uit een
somt van onyx, satjjnsch spaat en travertjjn.
Zjj is eenig in haar soort en de eerst^ kost
baarheid van dien aard ooit in Zuid-Afrika ge
vonden. Het marmerhoudend oppervlak wordt
geschat op ettelijke mlllloenen, waarvan slechts
weinig gelden zullen worden afgetrokken ter
dekking van de opgravingskosten. omdat het
marmer vrij hoog tegen het aardoppervlak aan
ligt en gemakkelUk bereikbaar is. Het marmer
ligt in den vorm van een trechter, niet ver van
de Oemzimboevoe-rivier verwijderd en is ge
makkelUk te bereiken met kleine booten. Een
deskundige van de beroemde Carrara-marmer-
munen in Italië heeft het terrein bezocht en
een zeer gunstig oordeel over deze ontdekking
uitgesproken. HU verklaarde o a. nog nimmer
zulk een schitterende kwaliteit te hebben ge
zien en dit in zoo’n aanzienlijke hoeveelheid.
Door een aantal belangstellende ingezetenen
van Durban is thans een commissie samenge
steld tot het vergaren van een bedrag ter groot
te van £500 000. Hiermede wil men In samen
werking met den eigenaar van bet kostbaar
stuk grond het marmerhoudend aardvlak ont
ginnen en de noodige mUnwerkers ervoor aan
bet werk stellen. Monsters van het marmer
worden momenteel te Durban aan belangstel
lenden getoond.
Eerst nog een licht, bUna onhoorbaar kner
sen, een zwak, schurend geluid, een fluisterend
ruiselen van zand en, zonder schok of plons
begon de boot te drUven.
Het was donker. De roeispaan behoedzaam
Indompelend, gaf ik nogmaals een stoot tegen
de hellende kust Seraphina zat in haar mantel
gedoken, bewegingloos en Tomas Castro aan
den boeg maakte geen enkel geluld. Ik hoorde
hem niet eens adem halen. Alles scheen overge
laten aar ndj. Opnieuw aangedreven, bracht dc
boot een licht gekabbel teweeg en mUn uitge
latenheid van zooeven had in een enkel
oogenbllk plaats gemaakt voor al de kwellingen
van den hevigsten angst.
Eensklaps werd mijn blik getroffen door de
maan, die over de zwarte helling van het ge
bergte een gloed verspreidde als van *n boech-
brand. Nog een oogenbllk en de baai zou over
stroomd worden met licht, en de schoener, die
aan de kust voor Casa Riego geankerd lag was
geen tachtig yards van ons af. Ik dompelde mün
riem geluidloos in het nat. Castro roeide met
z’n eene hand.
!S. V-
Katbolië*
ten offer
urgerljjte
en lat*0-
den der
ie.
ROMAN VAN
kathedraal met oranjeachtig gestraal door den
mist heendrong.
„De boot moet uitgehoosd worden 1** merkte
ik fluisterend op.
Castro legde zUn riem neer en kwam op de
roeibank aan. Hoe goed wU voor onse vlucht
waren Ingericht, blUkt wel hieruit, dat er zelfs
niet de halve schaal van een cocosnoot aan
boord was. Een aarden kruik, gestopt met een
bundel gras, bevatte heel onzen voorraad veneb
drinkwater.... Castro nam hem weg, bukte
zich en trachtte met zUn grooten slappen hoed
te hoozen Ik denk, dat hU het ondoenlUk vend,
want eensklaps rukte hU aan een van zUn vier
kante schoenen en trok hem uit. Dien gebruikte
hU nu o<n het wates uit scheppen, wel vloe
kend. maar uit eerbied voor Seraphina, slechts
heel binnensmonds. Ik bleef zachtjes door
roeien.
Alles hing er van af zonder een enkel geluld
door de engte van de baal te glippen. De
mannen op de landtong hadden geen middelen
tot achtervolging, maar, als zU iets hoornen
of zagen, konden zU een waarschuwing roepen
naarde schepen buiten de baal. Daar lagen
de werkelijke gevaren mUn voornaamste be
zorgdheid.
Een zeemtet kwam opzetten!was het czm
noodlottig of gunstig?
Het beantwoordde ten minste een onse on-
middellijke behoefte verborgen te «Un en dit
was mU voldoende, waar heel onse toekomst
afhing van elke voorbijgaande minuut.
heden en
•scheld.-
ren de-
st gevaar
rde RljK
jtairisme
vormt.
te alom
e ootwa-
Duitsch-
Volken-
e en ge-
ipenings-
zijn, na
k is en
e blijven
et corpulente oude mannetje aan een der
tafeltjes van bet deftige restaurant keek
met spanning naar hetgeen zich bulten
voor z’n oogen afspeelde. Een groote menigte
had zich verzameld, toen een rechercheur een
zakkenroller op heeterdaad had betrapt en even
Inter de boosdoener onder den ijzeren greep van
den politieman werd weggeleid.
De oude man staarde voor zich uit. Wat een
schelm, zoo’n jongen. Maar daar kon rhen
eigenlUk niet over oordeelen. Misschien was hU
gedwongen door ellende, misschien ook niet. Hij
kon ook een avonturier zUn. Op dit oogenbllk
werd hij uit z’n overpeinzingen opgeschrikt
door iemand anders, die aan hetzelfde tafeltje
wilde plaats nemen
„Is deze plaats onbezet?" vroeg een vriénde
lijke stem, en opkUkend zag hU een charmant
jongmensch. gehuld in een kostbare bontjas.
„Ja. zeker, mijnheer,” antwoordde de oude
man haastig. HU zat zoo alleen en eenig ge
zelschap in zoo’n groote ruimte, scheen hem
niet onverschillig.
.Dank u. dan zal ik m'n jas maar even uit
trekken,” zei de ander en hU hing z’n Jas aan
den kapstok, naast het eenvoudige jasje van
den ouden man
Eenige oogenbllkken gingen in stllzwUgm
voqrbU. alvorens het corpulente heertje zich
vriéndelijk tot den Jongen man richtte en aal:
..Hoe kunnen sommige Jonge menschen toch
hun leven vergooien, vindt u niet?”
De ander keek hem vragend aan.
„Ik zeg. dat zooveel jongelui reeds vroeg voor
de gevangenis worden groot gebracht.”
Hoe bedoelt u dat?” vroeg de aangesproke
ne, terwUl hU een sigarenkoker te vporachUn
Laaide.
„Nou. heel eenvoudig, dagelijks zien we er
tal van voorbeelden van. Ik weet niet, of u het
zoo Juist gezien heeft, maar geen tien minuten
geleden werd een jongeman op heeterdaad be
trapt op zakkenrollerU
„O,” viel de ander hem in de rede. _nu be
grijp ik u; Ja zeker, ja. Ja. dat is maar al te
waar Maar k propos, kan ik u misschien die
nen?" HU Stak z’n overbuur z’n sigarenkoker
tóe en deze nam er met een lichte buiging een
sigaar uit. De gulle gever vervolgde:
,4a, mUnheer, wat dat betreft, neen, het is
heel gewoon als Je een Inbraak pleegt en nog
meer ben Je in tel, wanneer je een geraffi
neerde oplichting op touw aet. Neen, de tijd
dat je met den nek werd aangezien is voorbij.
Je zou haast zeggen, dat ze die zaakjes in de
hand werken."
„Juist, zeer juist opgemerkt,” meende de oude
heer en liet er onmiddellUk op volgen: „Tegen
woordig is het beelemaal geen schande meer
De jonge man blies behaaglijk een rookwolk
weg. als wilde hU te kennen geven dat hU het
roerend met den ander eens was
„Maar om op het geval van daar straks terug
te komen, het was een snuiter van nog geen
twintig jaar en u had dat gezicht eens moeten
zien. HU keek net alsof hU de eerlUkste man
van de wereld was.
„Had hU een mijnheer gerold?”
„Ja. maar heel toevallig had deze hem in de
gaten."
..Nu. dan is hjj ook nog een groen in 1 vak!"
„Wat zegt u vak? Ik moet zeggen, een mooi
vakl Maar bU mU was hU even goed in de val
geloopen
.Hoe zoo?”
,4a, natuurlUk. Ten eerste, zorg ik er voor,
dat ik er nooit té netjes, d.w.z chique uitzie.
want daar letten ze het eerste op."
„Dat waar.”
„En dan is er nog een reden, waarom ze bU
mU niet de minste kans hebben. In m’n jas
heb ik zóó'n diepen zak.- dat, als ze het zouden
wagen hun handen in m'n zak te steken, ze er
nooit meer uit zouden komen
„Een prachtig idee,” lachte de ander
„Misschien denkt u, wat is die man dom om
zoo iets te zeggen, maar Ik heb wel zooveel
menschenkennis. dat ik met éen oogopslag zie.
dat Ik met een keurig net persoon te doen heb
Dat zie ik onmiddellUk mijnheer, dus daarom
vertrouw ik u zonder aarzelen m'n geheim
toe.”
cDe.nk u.”
„Ach mynheer,” hernam de praatzieke oude
Ife begins at fourty. Deze eigenaardige,
wel van
zUn dan
zou -men
nog van
gunnen verdenken. Maar de doorsnee Amerikaan
houdt er totaal andere levensinzichten op na
dan »U Europeanen. En hij kraamt zUn wtys-
heid meestal uit op dien luldruchtlgen. apodlé-
tteeben toon, die geen tegenspraak duldt, zelfs
da mogelUkheid van een restrictie niet open
jast, en die ons eerhjk gezegd, kregel maakt.
Doch voor deze uitspraak voelen we ie tal En
geloof nu niet, dat zulks te wUten zou zUn aan
bet gelukkige feit, dat We «elf juist die leef-
tydsgrens bereikt hebben Volstrekt niet. Maar
dia Amerikaan, wiens overtuiging we zoo Innig
deelen, is niet de eerste de beate; hij schreef
er zelfs "n boek over, 'n Boek, dat tot titel
draagt:
4Jfe begins at fourty”. En dit boek Is zoo
maar niet *n gewoon boek: een boek zooals er
zooveel worden uitgegeven. Dit boek staat,
sinds vele maanden, aan de spits van de „best-
aellenvan Amerika. Zooals men weten zal,
maakt de Vereenlglng van Amerikaanacbe
Boekhandelaren iedere maand bekend, welk
boek op letterkundig of ander gebied in de
vorige maand het hoogste verkoopcijfer be
haalde. En zooals gezegd is het sinda vele
maanden dit eigenaardige boek met den korten,
gedurfden. en zeker niet alleen voor Ameri
kanen aantrekkeUjken titel. Want het is juist
een tegenovergesteld standpunt. n.L dat de
wereld toebehoort aan de Jeugd, dat van ouds
opgeld doet In de Amerikaanscbe wereld. Nu
komt het er natuurlUk slechts op aan, wat men
coder „jeugd" verstaat, en dan „kann man
weit gehen". Laat de dameswereld niet meenen
dat we hier insinueeren. want wanneer zelfs
ds professor in de journalistiek, die bovenge
noemd boek publiceerde en die 55 la. alch schul
dig maakt aan zulk een verwijding van het
begrip -jong”, nietwaarDe man beet
Walter B. Pitkin en doceert journalistiek aan
de New-Yurkscbe Columbia Unlversiteit. En
behalve dat zUn boek druk gekocht wordt, be
wijzen de stapels instemmingen, welke den
schrijver dagelUks worden toegezonden, dat men
het boek inderdaad ook met genoegen leest, en
dat een goed woord op het goede oogenbllk
gesproken bU vele menschen van rijperen leef
tijd weer nieuwen levensmoed heeft gewekt.
Zulk een goed woord is: „Life begins at fourty”.
We Min bet met Walter Pitkin roerend eens.
dat men eigenlUk pas op veertig-jarigen leef
tijd er zoo’n beetje achter komt, wat er in de
wereld te koop la De bewering, dat onze werk
kracht omstreeks dezen leeftUd begint af te'
zemen, noemt hU een fabeltje. ..Het is onzin."
ace roept deze .jeugdige 55-jarige docent in de
journalistiek uit. -dat onze zintuigen dan be
ginnen af te stompen. Onzin! Want pas de
veertig-jarige bezit waarlijk oordeelsvermogen,
staat op den vasten bodem der ervaring, en
weet de goederen dezer wereld naar waarde te
schatten. -Verheugt u dus, veertig-jarigen”.
zoo zegt hü tot de menschen van dien leeftyd.
wdat uw eigenlUk leven pas begint. Veertig jaar
te de meest benUdenswaardige leeftijd!” We
nemen zUn uitspraak hier zoo over, op gevaar
af. dat we straks niemand meer zullen ont
moeten. of we hooren op de stereotype vraag
boe htj 1 maakt, het stereotype antwoord: „Uit
stekend kerel. Ik ben pas veertig!”
Het is intusschen alle gekheid tenajde ge
laten een merkwaardige figuur onder zijn
vele merkwaardige landgenooten. deze docent
Zoo wil hü ontdekken, in hoeverre en waar
een specialist ook buiten zUn vakgebied kan
worden gebruikt en welke opleiding hij hier
voor noodlg heeft.
Echt Amerikaanach is ook de loopbaan van
Walter Pitkin. Op de Staatsuniversiteit stu
deerde hU talen- Daarna bracht hU verschil
lende jaren door op Franacbe en Dultsche unl-
verzitelten. met de studie van psychologie en
aestbetlek: in zUn onderhoud vooras* hij als
handelaar in afval en afbraak. Na de wereld
tentoonstelling van Parijs in 1909 had h(j dit
baantje van esn Amerikaanschen lompenhan
delaar overgenomen. BU de afbraak der ten
toonstelling verkocht hU alles wat maar ver
kocht kan worden, van gebroken tegels tot
gebruikte penhouders toe. HU kwam daardoor
met alle lompenhandelaarw van Parijs in aan
raking en leerde hun „jargon". HU deed zulke
goede zaken, dat de Amerikaanscbe Tentoon
stellingscommissie tot driemaal toe zUn salaris
verhoogde, totdat hU tenslotte genoeg ver
diend had om gedurende ’n jaar of vier de uni-
versitelten die hem bevielen, te bezoeken, won
der zich om z’n levensonderhoud te behoeven
te bekommeren.
In Amerika werd hU leeraar Als men nu
weet, dat een Amerikaanscbe leeraar een
vacantie heeft van drie tot vier maanden
daarop kan zelfs een Hollandscbs leeraar ja-
loersch zUn. laat staan *n journalist en men
heeft uit bet voorgaande begrepen, wat voor
een type deze Journalistieke professor ia kan
men zich eenlgermate voorstellen, hoe hU dezen
vrijen tUd heeft weten te benutten. Met *n paar
oogen. die werkelijk alles zien en opmerken
daarvoor Is Walter B Pitkin dan ook pro
fessor In de Journalistiek Is hU rond gaan
rijken in alle hoeken der Vereenlgde Staten,
rich voor allee Interesaeerend. vriendschap
sluitend met arbeiders en boeren, met zaken-
menschen en fabrieksberitters. en van al zUn
reizen nota-hlocs vol aanteekeningen mee naar
huis brengend. Daar ligt het geheim van zUn
nooit theoretisch onderwijs, maar van een on
derwijs. gebaseerd op feiten, op bet practl-
ache leven.
Vele duizenden In de Vereenlgde
danken aan desem professor een vruchtbare
loopbaan: En op heden ia deze een der meest
geziene populair-wetenschappelUke schrijvers
van Amerika, een der leidende krachten van
de practlsche philosophic. Een man, van wlen
men levenskunst kan leeren.
Veertigen, proficiat! Ge begint nog pas te
leven!
De misten, die van het laagland kwamen op
stijgen. vulden de baal maar gedeeltelijk en ik
kon ze op ’t veter zien drijven als een zilverig
witten, spookachtlgen muur. WU drongen er in
door en werden onmiddellUk van de kust af
onzichtbaar. -
Castro, die vlug roeide, draaide zUn hoofd
om en gromde wat bU bet zien van een rood
schijnsel, heel laag In den mist. Er brandde een
vuur op de lage landtong, waar Nichols, de
Nieuw-Schotlander. het geschut bad opge
steld dat zooveel schade had toegebracht aan
de schepen van admiraal Rowley. Het waren
maar enkele losse stukken geweest en een ge
deelte der kanonnen was al weer weggeno
men Maar het vuur waarschuwde ons dat
er enkele menschen op de plek aanwezig waren.
We hielden een oogenbllk op met roeien en
Castro legde mU uit. dat er altUd vuur brandoe.
wanneer er maar één schip van die dieven in
touw was. En ze waren allicht met een stuk
of vier man om het vuur te onderhouden.
Dezen eigen nacht was Manuel del Popolo
met pen groot aantal roeibooten van huis om
den Indlë-vaarder op te wachten, die men sedert
den middag de kust had zien naderen. Die was
nu door de windstilte een gemakkelUke
bult. Misschen waren ze reeds aan het plun
deren.
Dit feit had onze vlucht tot nog toe nog be
gunstigd.
Een heelen tUd hadden we kalm geroeid. De
roode vlek van het licht op de landtong werd
grooter en grooter, terwijl de verminderde gloed
van het kaarslicht uit de open deuren der
ta de journalistiek en schrijver van vele boeken
Want dit la niet z’n eerste. Walter B. Pltkln
is het type van den besten Amerikaanschen
geest, stevig verankerd in de werkelijkheid, be
zield met een bewonderenswaardige. doelbe
wuste energie, en die zich met bijna woedende
betengsteUlng werpt op alle gebieden der men-
schelUke beschaving. Pltkln is steeds bezig aan
een- of ander boek. Dat doen, met minder of
meer succes, meer schrijvers Maar hU be
weegt zich daarbU op een zeer bijzonder ter
rein: een terrein, waarover, tot op heden, wel
allerlei essays en verhandelingen verschenen
zijn, maar dat toch nog nimmer zóó grondig
geëxploiteerd als door deaen Amerikaan
Op bet oogenbllk te hU bezig aan een boek,
dat aantoonen moet, hoe slecht de menschen
over 7 algemeen hun energie weten uit te bul
ten. Aan de hand van onderzoekingen jn een
psychologisch laboratorium verricht. bewust
hU. om een voorbeeld te noemen, dat maar
weinig menschen de kunst verstaan om zonder
krachtsverspilling n trap te beklimmen. Nog
minder menschen verstaan de kunst volkomen
uit te rusten, de kunst der volledige ontspan
ning. Het zou onzen geplaagden zenuwen heel
wat ellenae besparen, indien we die kunst wel
verstonden. Voor dit alles echter te een zekere
techniek noodig, en deze wil Walter B. Pltkln
den menschen leeren. Dit boek over energie 'en
haar aanwending zal zoo ongeveer het vUf en
twintigste zUn van dezen schrijver.
HU gaf werken in X licht over de psycholo
gie der prestatie, over de psychologie van het
geluk, over de kunst van het leeren. over de
kunst snel te lezen. hU schreef over de ge
schiedenis der menschelUke domheid, en over
tal van andere intereaaante thema’s. Professor
Pltkln beweert, dat tever gaande specialteee-
ring een der hoofdkwalen te van onzen rijd
Om deze bewering te staven citeert hU het
typische voorbeeld van dien wereldbekenden
Amerikaanschen financier, die, als getuige op
geroepen voor den rechter, met een zelf-inge-
nornen glimlach verklaarde, dat hu er geen
flauwe notie van had. hoeveel hü aan Inkom
stenbelasting betaalde, daar had hü zUn be-
lastlngzper‘~Utelten voor, sei hU- En het ver
dere verhoor bracht aan het licht dat hü van
de Amerikaanache financiën weinig of niets
afwist. HU was alleen op de hoogte met de In
ternationale financiën. WU laten, zoo schrijft
Pltkln. de gewichtigste beslissingen maar over
aan die specialisten, die op alle gebieden, met
uitzondering van een enkel, verwarringsraad-
gevers rijn, en bet resultaat te een heillooze
verwarring voor allen, de specialisten incluis.
Als z’n voornaamste taak beschouwt de jour
nalist-professor het. geholpen door een aantal
medewerkers, alle takken van handel en ver
keer te analyseeren.
gevoelde ik een buitengewone kalmte; zij keek
op mü neer met nietsziende oogen. maar ik wist
en voelde, dat uj mU nu zou volgen tot het
einde der wereld. Ik voelde geen enkelen twUfel
meer aan het welslagen van onze onderne
ming; met zoo n standvastig wezen was er geen
mislukking meer mogelük.
voelde ik. achter den blsschops-
een hand de mijne raken en een
stem zeide: „Het te rijd!” Heel zacht, alsof het
bü de plechtigheid hoorde, werd ik om den
zetel heen getrokken naar een deur tn den
wand. We daalden lange een smalle wenteltrap
in de duisternis van een crypte, slechts verlicht
door de kleine, blauwe vlam van een olielamp.
Boven ons hqorden we geluiden als de donder
geweldig sidderend. WU bevonden ons onmid
dellUk onder het koor.
Na een oogenbllk wachtena. ontstond een ge
schuifel van kleeren. van ingehouden voet
stappen. en hoorde ik een lichten uitroep met
ruwe stem geuit.
Toen werd een
..Maar,” viel de jonge man In. „u behoeft toch
niet bang te zUn. als u zoo’n diepen zak hebt."
„Nu mUnheer. het te toch maar zaak om op
te passen, je kan nooit weten. Maar om op dien
vent terug te ko-
men. ik had hém
dadelük in de ga
ten. Wat deed hü
zenuwachtig!
•••••••••••«••••«•••••••••••••••••••esssssseeeees»»»»
zaKKen na, aan
weer schoof hü z’n boord recht, die beelemaal
niet scheef zat. Nou. maar Ik heb hem niet
uit het oog verloren.”
„U bent een voorzichtig man.” zei de ander
goedkeurend.
„Ja dat moet wel in den tegenwoordlgen tijd.
Ik kan het u wel in vertrouwen zeggen, maar
ik zal blü wezen, als ik vanavond op mün vil
laatje. weer veilig en wel bü moeder de vrouw
zit. Och. het te zoo gevaarlUk. zooveel geld bü
Je te hebben; enfin, oppassen te de boodschap.”
„NatuurlUk."
„Ik zou den kerel, die het waagde mü m'n
geld te ontfutselen, den nek omdraaien, het
geld, waar ik zoo voor heb geploeterd. Ach m’n
goede mUnheer, het te toch gespuis tegenwoor
dig en anders niet"
De oude heer werd driftig en sloeg met de
handen op tafel, zoodat de glazen trilden.
,4a. wat dat betreft," zet de elegante jonge
man, „ik ben dezelfde meenlng toegedaan als
u. Het te alles volkomen waar wat u zegt. O.
ik verzeker u, als het mü mocht gebeuren, ik
zou den vent tegen den grond slaan.”
„Zeker, ze verdienen niet anders.”
„Maar u gaat veilig en wel naar huis; ze
denken toch niet, dat zoo’n eenvoudig manne
tje, permitteer me, dat ik het zeg. zooveel geld
bü rich heeft
De oude heer stond op met de verontschul
diging. dat hü rich een oogenbllk moest ver-
wljderen.
Toen hü terugkwam, was de elegante jonge
man spfxirloos verdwenen, en de oude zag dat
hij er met z n jasje vandoor was gegaan. HU
ging echter doodbedaard aan het tafeltje ritten,
klopte even en rekende met den kellner af.
Daarna liep hü met een glimlach op het ge-
riqipeld gelaat naar den kapstok, en trok de
prachtige bontjas aan.
„Ziezoo," mompelde hü. „dat te weer een
mooie jas die kan ik best met dat koude weer
aan m'n lüf hebben. Och. wat aal die goede
jongen opküken. als hü tot de ontdekking komt,
dat de oude man inderdaad een aeer diepen
zak in z’n jas heeft, maar een aak aonder bo
dem en aonder portefeuille.
(Korte Inhoud van het voorafgaande: Kemp,
een Enxetechman uit Kent wijkt met Carloe
Riego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van zUn zuatar Veronica Ralph
Booksbr. Hier komt h|j in kennia met den
rechter O’Brien en met Don Ramon, die
Kemp willen overhalen dienst te nemen bil
aaeroovers. die Rlo Medio als basis hebben
Als hij hier niet op injmat. wordt hit over
weldigd en aan boord van een schip ge
bracht. HU weet te ontsnappen en wordt op-
gepikt door een ander schip dat hem naar
Havana meeneemt. Nabil Cuba worden zU
•chter door zeeroovers, die onder bevel staan
van een vriend van Carlos Thomas de Castro,
overvallen John. Kemp wordt door het ka-
Perschlp naar Rlo Medio gebracht, waar hij
Jkstvrti ontvangen wordt door Don Balthasar
Hier leidt men hem aan het sterfbed van
Carloe Het gepeupel eiacht de uitlevering
▼kn Kemp en doet als Carloe Juist gestor-
is. een aanval op het huis, waarbij Don
Balthasar door een kogel wordt getroffen
vn stervend Ineenzakt).
Hit rtin Imrevolge de vereekerlngsvoorwaarden tegen 9/)/)/) bjj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bjj een ongeval met f O Cf) bU verlies van een hand f oU verlies van een f Cf) bfl een breuk van f Af) M) veriieo van H
vcSende ult.keertngen f JUUU.-verUes van belde armen, balde beenen of belde oogen OU.- dood e lijken afloop £OU.- een voet of een oog/ duim of wya vingerboen of ann/»(/.- anderen vinger
I poradoomle uitspraak kan
A-' niemand andera afkomstig
nn een Amerikaan. Hoogstens
a G. B. Shaw of Chesterton
steen in X gewelf van zün
plaats bewogen, en straalde van het koor een
gloed van licht naar omlaag.
Naast mü zag ik Seraphtna's gezicht schit
terend verlicht omhoog küken. En Tomas
Castro zeide:
„Vlug, vlugde gebeden zijn bijna af ge-
loöpen er zullen menschen op straat »Uü”
Van boven zette een machtige stem in.
En een koor van stemmen sleepte na
punt van een groote met zwart fluweel bealee-
de kist gleed boven ons hoofd naar omlaag;
touwen zaten «r om heen. Mijn geleider had In
