Het Kerstfeest
Hongarije
<Kct u&Aaal
wn
DIAMANT
Zó?*
dendaq
in
van
n AKKER-CACHET.
HET KAPERSNEST
I
m,
I
Lost en pijn wordt vreugd’ en pret,
Door ’t gebruik
Voorkom Influenza
VICKS
W VapoRub
H
Kranig werk!
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
fhmSNEEUW ininiiiiiniii
Alle abonné’s 13000.verlles'van belde armem^Lelde beenen of beide oogenf7S0. doodeluken afloopf250.- een voet of een oog f 125a"* duixn^f^Usvlnger f 5O.-b^n b«?uk^ 40.-
OUDE VOLKSGEBRUIKEN EZ “.1
VRIJDAG 29 DECEMBER
NOOR
Het
signalement
van
Jacht naar het goud
11
Textiel in Japan
Balc-
en
3.
I
Hij moest zijn broers
fusilleeren
Primitieve mysterie
spelen
De verwoesting
Messina
De nakomelingen van
Montezuma
JOSEPH CONRAD
DB B
NATIONALE r
t DRANK J
Pöxil
Braadvet
f C1
Fee.
i
-»
11
kl
fc
i
°n<AANGIFTE MOET, OP STRAFFE YAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN Uit ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUÜNA HET ONGEVAL
op
6>
i1 ti
de
e
i, een
IERS.
I
den
de
BKR
tl
wen.
2?
—25
V
wd>
qss-
45 ets p. pond - 22} ets p. haH pond
FLESCH
TWEEDE HOOFDSTUK
it.
tr.
Seraphina
.Sneller.
een
Castro's
1
en
lit
▼an uw
(Wordt vervolgd).
i
l
i
oout behoedzaamheid
-oerwaarden van ons
.4
iwd).
>len-
n dee
rn In
ROMAN VAN
tijken
“reikt
door
d die
irten,
gees-
ge-
b se
in
n.
EEri KLEM HOUT
VLOT ZAk HETBE5-
te zun DATKOST
WEL VEEL WERKEN
MOEITE. MAAR OP DEN
DUUR 5AAARTHET
WEREET1T1OE/TE
LUT. >5
ig
a.
LD
wan-
Uven.
e da-
leder-
t die
n Je-
- En
nden,
lijken
I
A
'üker-
Berg-
m; J.
Kfaar-
i Pz_,
I
Grijp in zoodra U gaat niezen; ernstige com
plicaties kunnen voorkomen worden door
een weinig Vicks VapoRub in
heet water te smelten en in te
ademen, of door keel en borst
s nachts in te wrijven.
Cadet na een tocht van 2000
kilometer te Buenos Aires
aangekomen
Een 15-jarigë Boliviaansche cadet is na een
wandeling van ruim 2000 kilometer van La Paz
te Buenos Aires, aangekomen. Hü heeft 6 maan
den ovei den tocht 'gedaan.
Hjj was uit het leger weggeloopen. omdat hij
bevel had gekregen, zijn beide broers, die ge
deserteerd, doch gesnapt en ter dood veroordeeld
waren, met een machinegeweer neer te schieten.
Toen hij dit weigerde, werd met drie andere
korporaals geloot, wie de executie zou volvoeren.
Het lot viel op een ander, maar de cadet moest
het aanzien, hoe zün broers met andere deser
teurs met een machinegeweer werden gefusil
leerd.
Met drie kameraden wist hij de grens te be
reiken, zich burgerkleeren te verschaffen en na
een moeilijken tocht Buenos Aires te bereiken.
'E ZOUDEN MET EEN HWP\
GENOOD!CjDHEDEN HAAR HET
MID KUNNEN WADEN, MAAR
fET DIE ZWARE KISTEN
'AL HET N/ET óEMAKKELUk
GAAN
..Kom maar te voorschijn Carters," zei hü
vriéndelijk. „Je bent .er bij. Er is niets meer
aan te doen."
De man deed het luik geheel open en kwam
te voorschijn. Het was Carters of zijn dubbel
ganger I
.Je kreeg zeker honger, hé?" informeerde de
detective verder. „En toen je broer niet kwam
opdagen, ben je maar voor den dag gekomen."
„Ik dacht dat de .feast vrij was om er vandoor
te gaan. zei Ronald's/tweelingbroer.
„Het is heel sympathiek van je broer om je
te willen redden, maar het is hem niet gelukt."
O'Malone Het de stalen handboeien om
ix>lsen van den misdadiger dichtklappen.
-e droog op. Even later arriveerden
>ëur en een agent aan wie O'Malone
artsrs te arresteeren. Gewillig ging
nfaar toen hU merkte dat O'Malone
was mee te gaan, vroeg hij:
bij verlies van 'n
anderen vinger
MAAR AZ5 ERiTORH^
KOMT DAN WORDT D/T
VAARTUIG AAN SPLIN
TERS GESLAGEN EN ZUN
WE ALS ONS GEREEDSCHAP
KWUT. L
I
De hooge prijs van het edele gele metaal en
de sterke vraag naar goud der regeeringen van
verschillende landen, hebben aan de Westkust
van Zuld-Amerika een ware goudkoorts opge
wekt. Staats- en particuliere ondernemingen
wedijveren in alle republieken aan den West
kant der Andesbergen met elkaar zooveel moge-
Ijjk profijt van de goudconjunctuur te trekken.
In Chili, Bolivia en Peru zijn geheele families
vol Ijver aan het goudzoeken gegaan. Chili heeft,
om een aansporing te geven, de premiën voor
goudwasschers verhoogd en de rjjksbijdrage aan
de mijnconcessionarissen verdubbeld. Een bul-
tenlandsche maatschappij heeft de modernste
m ijnbouwmachines naar de Bocht van Bunll-
lahie in Zuid-Chlll gebracht, waar het goud
onder de oogen van de nieuwsgierige menigte
i i
gewonnen wordt.
Gelijktijdig Is op Alacran, het Guano-eiland
aan de Chileensch-Peruaansche grens, het zoe
ken naar de in de dagen der Spaansche over-
heerschlng verborgen goudschatten met ver
dubbelden Ijver weer begonnen.
NU,DV\TZOUEP
LEEUJK VOOROH5
lUTZJENALS WE
ONS HEBBEN EN
HOUDEN ZOUDEN
VERLIEZEN
IK KAN N/ET ZEGGENDAT
ER STORM OP TIL IS En
OOK niet dat we geen
STORM ZULLEN KRTJGEN.
DAAROMTRENT HEB JE
UI DEZE STREEK NOOIT
k ZEKERHEID A
SO
GELUK HEB JE*
anhiemaar L
het Zal de k
MOEITE WAARD
ZUN DE HEELE V
LAD/NóAAN
LAND TE BREN-
l GEN
I
(Korte inhoud van het voorafgaandfe^ Kamp,
een Indischman uit Kent wijkt metCarioe
Rie«Q mt naar Jamaica, aebolpen do°r den
Kemp willen overbalen dienst te ,ne™“ „u
zeeroovers. die Rlo Medio als basta hebben
Als hU bier niet op Ingaat, wordt bil over,
weldigd en aan boord van een scb’b
bracht. HU weet te ontsnappen en wordt op
gepikt door een ander schip dat bem naar
Havana meeneemt. Nabil Cuba worden xlj
echter door ree roevers, die onder bevel staan
van een vriend van Carlos Thomas de Cxstro.
overvallen. John. Kemp wordt door bet «a
perschip naar Rlo Medio gebracht, waar nu
gastvrij ontvangen wordt door Don Balthasar
Hier leidt men hem aar het sterfbed van
Carlos. Het gepeupel eischt de “ltlevej*ng
van Kemp en doet als v,arlos luist gestor
ven is. een aanval op bet huls, waarbij Don
Balthasar door een kogel wordt
en stervend Ineenzakte Carlos maakt dan
het plan, om «leb tijdens de b**rarenis
Plechtigheden als 0e aandacht
met Don Balthasar's dochter Seraflna in
▼enigheid te brengen).
V
zou ook de hoogedele heer nu niet dood zUn.
Als we hier blijven, zal de senorlta van die
schurken ten minste geen last hebben, zooais
Ik zei."
Seraphina bukte voorover:„-
„Tomas, ik wil het zoo. tk beveel het."
fluisterde zij gebiedend. ,,We zullen die Engel-
schen van het schip helpen We moeten het
doen; Ik beveel het. Want dat zijn nu ook mUn
landgenooten."
Ik hoorde hem bjj zichzelf prevelen: „O.
goede geest van mijn Carlos. Haar landgenoo
ten. Waar* blijven de mijnen?" Maar hU nam
zjjn riem en zette zich in afwachting.
Seraphina, van haar mantel ontdaan en met
ontbloot hoofd, staarde vooruit naar de vlie
dende gestalten en geluiden, die wjj achtervolg
den. Soms waarschuwde zij ons: „Meer naar
links" of „vlugger!” Wij hadden al onze krach
ten In te spannen, want Manuel had. als uit
gelaten van vertrouwen, er geoucht de vaart In
gezet.
Ik geloof dat hjj eerst de richting nam vol
gens t licht van de landtong. Ik kan niet zeg
gen. wat hem tot gids diende, nadat die zwakke
schijn in den mist begraven was geraakt; maar
er was geen vénnlndering van spoed, geen tee
lten van aarzeling.
Wij volgden het spoor van het geluld,
bleven meerendeels het gezicht behouden op de
Ijle schimmen van de achterste boot.... Dik
wijls gebeurde het dat. in een dikkeren mlst-
gordel de roeigelatden gedempt werden toljna tot
ultdooving toe; of soms schenen we ae eens
klaps van alle kanten te hoeren, zoodat «e
broken had geijverd, gestreden en geleden? nog
niet gelegd.
De opbloei van het nieuwe Messina valt sa
men met de opkomst van ’t fascistische regiem.
Mussolini ontving Mgr. Palno, den opvolger van
Mgr. d’Arrigo, die tevergeefs aan alle Mini
steries had aangeklopt In particuliere audiëntie.
Ir. minder dan drie minuten was het probleem
van Messina's kathedraal toen opgelost.
Thans, tien jaar later, verheffen zich de to
rens en de koepels van meer dan veertig kerken
boven de uniforme hulzen der herrezen stad.
Door hare architectuur brengen zjj variatie In
het eentonig aspect der rechtlijnige straten en
huizen. Hoog boven het stadsbeeld verrijst de
slanke toren van de Normandlsche kathedraal,
ontworpen naar de teekenlng van het verwoeste
gebouw en evenals alle andere openbare gebou
wen der stad opgetrokken in gewapend beton,
waarvan men hoopt dat het aan de brute
krachten van een aardbeving weerstand zal bie
den.
De waarde van den Japanschen uitvoer van
textielmachines steeg in de eerste zee maanden
van dit jaar tot boven 2 mill. yen. In vergelij
king met dezelfde periode van verleden jaar
Is dit een stijging van meer dan 400.000 yen.
Het grootste gedeelte van den export ging naar
China en Britsch-Indië.
De productie van spin- en weefstoelen Is in
Japan zóó vooruitgegaan, dat deze machines
bjjna volledig In het land zelf vervaardigd wor
den. In de katoenweverij zijn reeds 16 pct. van
de 80.000 weefstoelen In automatische systemen
veranderd.
o
2 (Nadruk verboden)
^iiiiiiiiniiuiyiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
Afs de sneeuw maar op de straten,
Torens, bruggen, boomen ligt.
Dan herinnert men zich altijd
Regels uit een sneeuw-gedicht-
Dus men spreekt van dome vlokjes,
Sneeuwpop, arreslee en ski
En men meentde vlokjes dragen
Thans weer bij tot poëzie’
In den winter mag het sneeuwen,
Onderwijl men ook betodgt.
Dat de sneeuw juist in den winter
Het aspect beslist verhoogt!
Sneeuw kan zonder twijfel schoon zijn,
Want de ondervinding leert,
Dat zij schilders en de dichters
Op z'n hevigst inspireert!
Maar, helaas, in onze steden
Toovert zij geen schilderij,
Want de sneeuw wordt daar bepekeld
Tot een natte, vieze brij!
MARTIN BERDEN
uw hoogheid heen om die zwijnen te ontko
men?"
„We moeten ze volgen," antwoordde Ik.
„De dwaasheid van des senors landgenooten
werkt besmetteUJk," fluisterde hij met ge
maakte beleefdheid. „Waarom volgen?"
„Om het Engelsch schip te vinden," zei ik
snel. Dit was, van ’t eerste oogenbllk, dat we
Manuel's gultaar gehoord hadden, mijn Idee
geweest. Daar de mist, die ons voor hen ver
borg. ook ons hopeloos blind maakte, moesten
die ellendelingen ons zelf uit hun eigen klau
wen redden, als t ware. Ik wil dit hier niet af
schilderen als een bijzonder geniaal plan. Het
was een allergevaarlijkste en bijna hopelooze
onderneming maar de toestand was zoo hache-
HjkJ dat er anders niets zou o verblijven dan
Sttrte zitten en met gevouwen handen op ont
dekking te wachten. Castro scheen voor dit
laatste meer te voelen.
„Wat hebben we aan een schip, dat in
Manuel'S macht is?" wierp hU gemeljjk tegen
En ook als we, van den anderen kant, bleven
wachten in de nabijheid tot het geplunderd en
vrijgelaten was, zou ons de mist of de nacht
dan den heelen tUd verbergen.
„Mjjn landgenooten zullen het terugslaan."
verzekerde ik vertrouwvol. ..Laat ons in ieder
geval er bij zijn. En denk er aan. Tomas, ze
worden ditmaal niet door jou aangevoerd."
„Dat Is zoo," zei hU, verteederd. „Maar nog
één ding moet il wel In oogenschouw nemen...
Als we dit plan volgen, brengen we de senorita
tusschen het gefluit v»n de kogels. En lood Is.
in tegenstelling met staal, helaas, blind; anders
de dete
een ins,
opdroe
deze n
niet v'
„Maar u iaat me toch niet In den steek, meneer
O'Malone? U weet, dat Ik geen moordenaar ben?
De detective gaf den Inspecteur een wenk,
waarop de nu hevig tegenspartelende Carters
werd weggeleid.
O'Malone bleef alleen in het huls achter. Hu
stak een pUp op en bracht de heele geschiede
nis nog eens In zijn herinnering terug.
Waarpm had Carters hem laten komen? Zoo-
als Carters zelf verklaarde, om te laten vast
stellen dat hij nl0t, de moordenaar «Bs. ook al
l>aste het signalement bijna geheel op hem. Aan
den anderen kant zou Carters vast en zeker
bezoek van de politie hebben gekregen. Door er
zelf om te verzoeken kreeg Carters de gelegen-
helB te bepa.en wanneer de politie in huls zou
komen. Een heei
verdacht voor-
werp was vervol- f I
gens de pruik Er KsCl
was niet de min-
ste reden voor Signalement f
Carters om een
prUlk tC dr&gHXl •••••aea4esgeeaee«t»»a4»«»seeaa»a»eeeeeaeeease»»Mea»g
tenzij hU de kleur van zijn haren wilde mas-
keeren.
Dat hij geen alibi wilde opgeven, was logisch.
Hij moest er een verzinnen en dat kost eenigen
tijd.
O'Malone
Zwijgen, stilte, adei
waren de noodzakelijke
bestaan.
Het geluid van roeispanen, snel bewegend op
de maat van gejaagde guitaardklanken, drong
nu plotseling tot ons door.
„Caramba," prevelde Castro, „1 is die gek
van een Manuel self!”
„We hebben samen acht schoten. Tomas."
Hij wierp snel zijn koppel pistolen op mijn
knieën.
„Beschik er over als het uwe hoogheid goed
dunkt," spotte hü.
„Je moet het nog niet opgeven,fluisterde
ik terug.
„Wat geef ik dan op?” mompelde hij zwaai.
Trouwens, mijn voorarm wordt een més, als
ik geen zin heb deze wereld alleen te verlaten
Luister hoe die idioot zingt."
Een hoog uithalend falset scheen ergens In
de ruimte boven ons verborgen, boven den mist,
die laag op het water dreef als een dik, melk
achtig bezinksel van de lucht. Het maanlicht
viel daar vreemd doorheen.
Plotseling sloeg Manuel del Popolo zijn in
strument met machtige slagen en zong op ver
voerden indrukwekkenden toon:
„Aandacht voor 't lied."
Zijn vingers grepen in de snaren en boven
het getokkel uit declameerde zijn stem, zoo
hoog mogelljk uithalend, als midden in een
„Ik vereer de heiligen in de glorie de» hemel».
I w- ort voor Kerstmis, in de laatste dagen
1^ van den Advent, verschijnen er plots in
I A *- de dorpen en in de steden van Hongarije
I vreemde groepjes van eigenaardig uitgedoechte
I gienschjes. Een witte baard fladdert om een ge-
I sond jongensgezicht. Een papieren kroon staat
I scheef op de speelsche lokken van een meisje.
I Een engeltje in wit gewaad perst een met kaars-
I jes versierd kribje tegeu zich aan.
Bij elk huis staan ze stil, bij elke deur klop
pen ze aan en overal worden ze hartelijk ont
vangen.
Het kribje wordt neergezet, het Kindje Jezus
(trekt zegenend zijn armpjes uit, het groepje
gaat er in een haiven kring omheen staan en
bet aloude Kerstlied weerklinkt:
„Hoog uit den Hemel kwam heden een engel.”
Wanneer het lied ten einde is, gaat een der
.grijze” herders languit op den grond liggen,
streelt zijn langen baard en begint dan te schert
sen met een anderen „grijsaard” die zwaar op
zijn staf leunt en vruchteloos probeert zijn zil
veren kinderstemmetje een diepen klank te
geven.
De rest van het groepje vermaakt zich uit
stekend met de grappen der herders. Er wordt
gegiebeld, gelachen, geschaterd. Maar plots ver
dwijnt de pret om plaats te maken voor kinder-
Hjk-zwaren ernst. Het engeltje is naar voren ge
treden en verkondigt luidruchtig en geestdriftig
de Blijde Boodschap.
De Heiland is in Betlehem geboren!
Herders en ook de Drie Koningen breken da
delijk op, loopen eenige malen .het vertrek in
het rond en bereiken na deze lange en moeilijke
reis Betlehem. dat is het kribje. Zij knielen voor
het Kindje^ Jezus en bieden het de geschenken
aar. welke zij hebben meegebracht.
Nog eenmaal weerklinkt het Kerstlied en dan
dartelen de Betlehemleten, zooais de spelers
dezer primitieve mysteriespelen in heel Hpnga-
rije bekend zijn, weer naar buiten, den nacht in
die schittert van sterren, van jjs, van sneeuw.
Als gezegd zjjn de „Betlehemleten” in heel
Hongarije bekend, in alle steden en in alle dor
pen. Een ander volksgebruik dat nauw samen
gaat met het feest van de H. Lucia wordt uit
sluitend nog op het platteland in eere gehou
den. Het feest dat op den 13en December valt,
wordt op twee heel verschillende manieren ge
vierd.
In sommige streken trekken de jongens al
Vroeg tn den morgen naar de boerderijen. Zjj
dragen stroobossen mee waarop ze voor de huis
deuren knielen om dan hun gelukwenseben wel
ke op rijm zijn, zoo luidruchtig mogelijk open
baar te maken.
„Lucia, Lucia, glk-gak, Kippenei, ganzen-
M, in den zak, in den zak. Mogen uw kippen
■oo dlkyljls broeden als de sterren. Moge u veel
boter krijgen en melk, zjj er veel water in den
put. Moge u veel geld in huls hebben en land,
Bogen er alleen steenen in het zand der wegen
■Ijn.”
Zoo gaat het langen tjjd voort, tot het vele
toegewenschte geluk ten slotte betaald wordt
loet een glaasje wjjn en een stuk koek.
Elders beginnen de jongelui op het feest der
H. Lucia een drudenvoetvormigen stoel te maken,
welke echter niet dan aan den vooravond van
Kerstmis gereed mag komen. Dit „Lucia-
ttoeltje” groeit bij den dag en elk stuk er van
Boet uit een ander soort hout gesneden zijn.
verschrikt onzen spoed minderden. Donkere
schimmen van booten doken dan op aan alle
kanten op de onverklaarbaarste wijze; rechts
en links, soms zelfs achter ons.
Ze waren werkelijk en onmiskenbaar, maar
voor we tijd hadden ze behendig te ontwijken,
verdwenen ze uiterst snel. Daarna hadden we
in wanhoopstempo het geknars der riemen
/Weer te volgen. Juist bijtijds opgevangen uit een
onverwachte richting.
Toen raakten we ze kwijt. We roeiden als be
zeten. Seraphina dreef ons aan:
sneller.”
„Nog
niet.” antwoordde ze dan enkel.
Het zweet droop langs mijn gezicht,
hijgea was als het gesnuif van een blaasbalg
achter mijn rug. Eensklaps zei hjj op wanhop!-
gen toon:
„Stopik hoor of zie nu niet» meer."
Dadelijk legden we onze riemen neer en be
gonnen met gebogen hoofd te luisteren. De
kabbelende streep, die de boot had teweeg
gebracht rimpelde langzaam uit. Een groots
witte stilte hing sluimerend over zee.
Niets viel meer te bemerken. Een paar maal
roeiden we enkele minuten in de richting van
denkbeeldige geluiden of gefluit, met inspan
ning van al onze krachten. Bens hoorde ik. ze
vlak voor onzen boeg Maar alles was te ver
geefs; we gaven het op en uit het nevelicht
van een reusachtigen vochtkring keek de maan
droomerig neer op onze hoofden.
Castro gromde: „Dat is het einde
plan, senor Juan.'
Jaarwedde door Mexicaaneche
regeering geannuleerd
De Mexicaansche regeering heeft besloten, om
de jaarwedden, welke meer dan 300 jaar geleden
door de Spaansche regeering, die toen over
Mexico heerschte, aan de nakomelingen van
Montezuma, den laatsten koning der Azteken,
zjjn verleend, te annuleeren.
Toen in 1823 de Mexicaansche republiek weid
uitgeroepen, werden de jaarwedden voorloopig
voortgezet. Tot dusver Is er verder geen onder
zoek naar ingesteld.
Thans heeft echter de minister van financiën
gelast, dat de betaling dezer jaarwedden moet
worden gestaakt. t
In de afgeloopen 110 jaren heeft zjj de re
geering ongeveer een mlllioen Mexicaansche
dollars gekost.
Gisteren was t vjjf en twintig jaar geleden dat
de heerlijke en dichtbevolkte oevers aan weers
zijden der Straat van Messina door een der
vreeselljkste aardbevingen, die in de geschiedenis
staan opgeteekend, totaal werden verwoest. Tien
minuten voor half zes in den vroegen morgen
werden tientallen steden en dorpen in minder
dan dertig seconden veranderd, in een einde-
loozen jiuinhoop, waaronder meer dan honderd
duizend menschen den dood vonden.
Op een oppervlakte van meer dan vier mil-
Hoen vierkante meter is thans een nieuwe stad
verreren, die 30 Juni JJ. reeds 171057 inwoners
telde.
Van het oude Messina, waar de dood met één
slag meer dan 80 000 slachtoffers velde, is geen
spoor meer te ontdekken. Wat de losgebroken na
tuurkrachten hadden gespaard, is door ’t houweel
en het dynamiet verwoest. Alle kerken, 109 in
getal, met al haar historische kunstschatten zijn
opgeblazen en tot puin verbrijzeld. Zelfs de be
roemde „Santé Maria della Scala", een kunst
werk uit veertiende eeuw, dat zeer weinig
door de aardbeving had geleden werd aan de
niets ontziende handen der sloopers overge
leverd. Het plan voor den heropbouw, dat den
31en December 1911 door de regeering werd
goedgekeurd, kende aan slechts tien kerken een
zeer beperkte plaats toe. De beloofde subsidies
werden evenwel nooit uitbetaald; de gelden wa
len niet beschikbaar, of de op elkaar opvolgende
Regeeringen wilden ae niet op hare begroetin
gen uittrekken. De eerste kerk, de „Madonna dl
Montalto” werd zonder eenige regeerlr.gssubsldie
gesticht door Mgr. Francesco Bruno. De vrij
metselarij dwarsboomde aüe bouwplannen in de
hoop, een nieuw Messina te kunnen stichten,
waar geen enkele kathgHeke kerk hen zou
ergeren.
Toen Mgr. d’Arrigo, de heldhaftige Aartsbis
schop der verwoeste stad, den 18en December
1922 overleed, was de eerste steen van de kathe
draal, waarvoor hU veertien jaar lang onafge-
--- oogen tUcht en wacht af. Het volksgeloof wil
dat de Jonge man die al deze handelingen met
den gepasten ernst verricht, het beeld zijner
toekomstige vrouw In zjjn geest verrijzen ziet.
Dit volksgebruik heeft ook nog een in Hongarije
zeer gangbare zegswijze doerf ontstaan: ,,Dat
duurt allemaal zoo lang, het lijkt wel of hfj op
zijn Lucia-stoeltje zit.”
Ook na de Kerstdagen kent Hongarije nog al
lerlei volksgebruiken. Zoo loopen den- 28en De
cember, het feest van Onnoozele kinderen, de
dorpskinderen rond met lange wilgetakken,
waarmee ze de voorbijgangers op den rug slaan
om hun vervolgens gezondheid toe te wenschen.
Het volk gelooft dat wilgetakken de kracht be
zitten van ziektekiemen uit het menscheljjk
lichaam te slaan.
Op den laatsten ‘dag des jaars, het feest van
Stat Sylvester, giet taënTood. De jeugd meent uit
de vormen welke het stollende metaal aanneemt,
de toekomst te kunnen ontcijferen.
Dit gebruik is zoowel in de steden als in de
dorpen van Hongarije zeer verspreid.
elective O'Malone las het signalement voor
I J van den man die wegens moord gezocht
werd.
„Slanke gestalte, ongeveer 1.80 lang, blonde
haren, eenlgszlns gebogen neus, loopt een weinig
voorover en heeft een litteeken dwars over de
rechterwang. Leeftijd ongeveer dertig jaar. Droeg
een donker blauw colbert costuum."
BU elk kenteeken dat hij opnoemde had hij
den man die vóór hem stond gadegeslagen.
„Er zijn een paar dingen die niet kloppen,
zei hij, „maar dat zijn toch kleinigheden. Dat
donker-blauwe pak. bijvoorbeeld, dat draagt u
niet, maar voor de rest zou ik zeggen dat u hel
bent.”
Ronald Carters slikte.
,3e, t is ellendig. Ik durf me bijna niet
straal te vertoonen. Iedereen ziet me koor den
moordenaar aan."
•En omdat u zooveel op het verspreide sig
nalement HJkt, heeft u mUn hulp ingeroepfen?'
vroeg de detective. „Wat wilt u dat bc doen zal?
„Nogal eenvoudig." gaf Carters ten antwoord,
„u enxel overtuigen dat ik de moordenaar niet
ben natuurlijk ben ik dat niet en er ver
der, voor zorgdragen dat Ik niet om mijn uiter-
h)k wordt lastig gevallen. U kunt zelf vaststel
len dat bijvoorbeeld mijn haren niet bepaald
blond te noemen zjjn. Zeg nu zelf!”
„Nee," antwoordde O'Malone, „uw haren zijn
eerder donkerbruin, maar uw neus is eenlgszins
gebogen en u heeft een litteeken dwars over
uw rechterwang."
„Dat is van een ongeluk dat ik een jaar of
tien geleden op een fabriek heb gehad,” lichtte
Carters hem in. „Maar ik verzoek u te noteeren
dat ik geen donkerblauw costuum draag, doch
een grijs.”
„O, dat vergeet ik niet.” stelde O'Malone hein
gerust. „Wat overigens wel opmerkelijk is, is hei
telt dat u ongeveer 1.80 lang bent
„1 meter 78."
en dat u Inderdaad wat voorover loopt
En uw leeftijd?”
„Vier-en-dertlg."
„Dan is het signalement nog niet zoo erg
kwaad. Laat eens kijken. Drie dagen geleden
werd Mr. Randolf Harst vermoord. Van ach
teren aangevallen en met een hamer neergesla
gen. Het was een gewone roofmoord. En het
tijdstip «"aarop de moord gepleegd werd was
acht uur 's avonds. Ik neem aan, meneer Car
ters, dat u kunt bewijzen dat u toen niet op de
plaats van de misdaad bent geweest. U heer,
natuurlijk een alibi."
„Dat is te zeggenbegon Ronald Carters.
„U wilt liever niet zeggen jvaar u toen was?'
„Nee, maar op de plaats van de moord was
ik niet.”
De detective haalde de schouders op.
,,'n Tamelijk zwak argument, vindt u niet?
Maar als u het alibi niet wil vertellen, dan is
dat tiw zaak. Vindt u het goed dat ik uw woning
orflfcrzoek?"
Zonder antwoord af te wachten, begon OM»
lone de kamers door te loopen. Hier en daar
snuffelde hu in een kast, totdat hjj ten laatste
op de slaapkamer een kleerenkast openue. waar
in een donkerblauw costuuin hing. HU stelde
meteen vast, dat het nog kort geleden gedragen
was. BU het onderzoek van de keuken merkte
hü een kelderluik op. maar schonk er verder
geen aandacht aan. In den tuin deed hü een
tweede vondst. Daar lag namelijk in de struiken
een hamer, waaraan nog bloedsporen te zien
waren.
TUdens het onderzoek Was Ronald Carters
steeds zenuwachtiger geworden.
,Jk hoop niet, dat u zult denken dat ik de
moordenaar ben, meneer O'Malone," zei hü.
„Dat is Juist het gekke van het geval," gaf de
detective ten antwoord. „Ik wil heelemaal niet
beweren dat u de moordenaar bent. Dat moet
de rechtbank maar uitzoeken. MUn taak is
Slechts gegevens te verzamelen. En wat ik ont
dekt heb. noodzaakt me, u te laten arresteeren
onder verdenking van moord. Best mogelUk dat
u onschuldig bent, maar zooais ik al zei, dat
is niet aan mij om uit te maken."
HU telefoneerde naar het politiebureau. Daar-
bU ging hU eenlgszlns onhandig te werk, zoodat
hü Ronald Carters onzacht aanraakte. Het ge
volg daarvan was dat Carters' pruik verschool
ZUn oorspronkelüke haar was blond!
„Een pruik dragen is een heele kunst." merkte
bepeinsde hevig de verschillende
mogelükheden. Steeds weer kwam hü tot
slotsom dat Ronald Carters de moordenaar
moest zün. tenzü
Maar dat moest nog opgelost worden.
De detective klopte zün püp voorzichtig leeg
en sloop op zün teenen naar de keuken. Zonder
gerucht te maken, ging hU in een leunstoel zit
ten en wachtte.
Het was tegen den avond. De duisternis be
gon in te vallen. Om tien uur zat de detective
nog in dezelfde houding. HU bewoog niet, rook
te niet. Hü wachtte slechts. Twaalf uur. Twee
uur. Niets veranderde.
Tegen half drie werd het geduld van
speurder beloond. Er klonk ergens onder de keu
ken gestommel en even later alerd het kelder
luik opgelicht. Met een bliksemsnelle beweging
had de detective zün wandelstok tusschen den
kier gestoken en belette daardoor dat het luik
weer gefloten zou worden.
„Kom maar te voorschün Carters,” zei
In den Kerstnacht trekken de
Bethlehemieten door
de dorpen
En, in het stof der aarde
Den afdruk van haar voetstap."
Hü improviseerde. Soms haperde in stem,
maar de stroom van twinkelende klanken hield
verzacht aan, ik meende in den witten mist
z’n gestalte te onderscheiden, als een schaduw
door 'n talgkaars op wit laken getooverd
z'n lenige, losse houding, de grijze lokken, t
aandachtig opheffen van z'n hoofd, het gevoel
vol -draaien van zün groote, prachtige oogen.
HU tokkelde met koorteachtige haast, met
woede, en het uitgeput geschreeuw van zün
stem, in dwaze worsteling met de klinkende
dwaasheid van de snaren, eindigde met
laatst doordringend gegil.
.Afgeloopen. 1 Is afgeloopen.” En dof, goed
keurend gemompel bereikte mUn ooren, de ern
stige toejuichingen van kenners. „Viva, viva.
Manuele!” een kreet van vurige bewonde
ring. „Ha, onze Manuelito
Hun gesprek was luidruchtig levendig, en
voor ons uiterst belangwekkend. Een schip,
tegen den middag binnen het gezicht van de
kust gezien, was de baal, om gemakkelük te
worden aangevallen, niet dicht genoeg genaderd,
vóór de duisternis was ingetreden. Zü had
den het den heelen middag op de landtong,
slapend, en dobbelend, afgewacht. Maar iets
logs in haar verschUnlng had hun laffe achter
docht gewekt en ,hen in hun üver gestuit. Het'
leek hun een gevaarlük ding. Als het eens
een vermomd Engelsch oorlogschip was?
„Houd Je gereed, Tomas," fluisterde ik.
„Waarvoor gereed?" morde WJ- »Waac Wil
IDINOSWIJZE .STAAT OP
