Op jacht naar een torpedo ZADELHOFF intu sschen lit warbucks in z'n HOOFD KWARTIER VOL HOOP TE WACH- TER OP DE RAPPORTEN VANZ'N TAL - Rijke speurders, die hu op zoek NAAR ANNIE HAP UITGEZONDEN. T DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK In afwachting Alle abonné’s HET KAPERSNEST GELDERSCHE ROOKWORST lD ALS OOMSAMfS,MARJ^E ‘oefent DINSDAG 2 JANUARI M? acht jaar Het Gibraltar van het Oosten Een plant die door het ijs groeit Kellnefsrok exit o r Een gevaarlyk avontuur uart duiker te Honoloeloe Gothische namen voor de maanden Vijftig jaarfcbenzine- motor »u INDERDAAD IETS FIJNS AANGIFTE MOET, OP, STRAFFE VAN VERLIES VAN A ,LLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER ^N TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL DE - NAHONALE DRANK j Wat of het worden zal! j een «U met r aan- HU knikte. „Je gaf me nog geen gelegenheid T» ’éA-lltf r-ivi ■s' morgen toch maar a. I bloed deed Mn Williams keek ml) schroomvallig aan. te me eens J met Ine »ch ike ROMAN VAN JOSEPH CONRAD V 4 lie ■kenbaar als len vlach te l-Xjer stuur- ln. eeft atla De e is tld: ze arm, vinger mond lerie >rgd rijk, van MERK li ne* tn- leé nd in- B. De van 1M-* rerk *n- SNIS T. H. ifpe- 5*. Ka- die „God «dn lolie- «pen even, logie, e en la in n te, >ven- be- Mid- - I tlllfHUIIUIIIIIIIUINIEUWJAAR Manuel staan, knikte op dit blad rijn Ingevolge de veraekerlngavoonraarden tegen f bU levenslange gehi ongevallen veraekerd voor een der volgende ultkeertngen f Overlies van beidde 9 „U zoudt heel verkeerd handelen, wanneer u trachtte tusachenbelde te komen," lelde ik. Ik geloof, dat ik veld won. vuld. springen had niets Manuel kunnen Voorzichtig Mep hjj daarom heen en wilde juist z’n licht laten - vallen op het sleutelgat, -toen z’n oog e^psklaps viel op een phptografie. •ven staan," ging l; hij trachtte je lamde inspecteur. Het beruchte inbrekers in nUn greep naar zlln kraag tkers staken elk een arm te stuiten etï hU kwam op >f hij van een muur was GEEN VERLOREN HOEK JE. ROE RLERCOOK a OVEDOEiLAZvEN >K HEB ALLE HOOP SPOEDIG IETS VAN annk re hooren. i MARTIN BERDEN (Nadruk verboden)' iiiiniiiiiiiiuïutiiiiiiiniiiiiiiuiiiiiiiiiiiniuiiiiiiiiHiHiuimiimiwiu ‘III -X r I— De Nationaal-Socialistische autoriteiten in Westjalen hebben besloten de LatUnsche na men voor de maanden officieel af te. schaffen en deze te vervangen voor de Gotische. Het is nog niet bekend of dit voorbeeld door ande-j de districten zal worden gevolgd. *De Gothische naam voor de maanden van het jaar, die verband houden met het weer en den landbouw, luiden als volgt: Hartung voor Januari, Hornung voor Februari, Lenzing voor Maart, Ostermond voor April, Wonnemond voor •Mei, Brachet voor Juni. Heuert voor Juli, Eve ning voor Augustus, Scheiding voor September, Gilbhart voor October. Nebelung voor Novem- ■iter en JullmoeuJ voor December. ander voor te stellen. Ik weet, dat hl) niet kwader was dan andere mannen en Ik heb reden met dankbaarheid aan hem terug te Slenken. Maar op dat oogenblik was ik verbaasd en ver ontwaardigd over de eigenaardige manier, waarop hl) ml)n tegenwoordigheid opnam, alsof ik vooy de aardigheid met een bootje van de kust was gekomen om 'n paar ledige uren aan boord zoek te brengen. Daar zijn vrouw voldaan leek, scheen hl) geen, enkele verklaring te wen- schen. Eensklaps werd al onze aandacht getrokken door een helsch lawaai. Het was dat kwaadaardig grommend, jan- kehd geluld, dat eensklaps ontstaat en plotse ling uitsterft. „Castrol Jl) Castrol" „Vervloekt Mijn oogleden...." „Jl)l Hond van een Engelschman." „Ha! Porco op te duikenIn leder gevat was df torpedo naaide diepte- gegaan en had zich met zijn van 125 iTK. een weg In het slijk ge- motdrei graven. We mogen zoo maar niet zonder mwt HOOO gulden laten verdwijnen En dus moest er naar het verdwaalde projectiel gedoken wor den.... moest, dwz. btf de Amerikaarlsche marine en bl) de meeste andere gjrengens kan een officier een duiker niet comma ndeeren om overboord te gaanDuiken is dus een vrijwillig beroep En zoo gelukte het ml) met een beetje bluf en met hulp van Lawrence, hem op zijn jgcht naar den torpedo te mogen ver- gezellenIk had driemaal gedoken vroe ger.... had eens uit louter nieuwsgierigheid een cursus In Nieuwpoort meegemaakt. Spoedig wa ren wj) op den tender, dicht bij de plaats waar ..Wahine'' verdwenen was. Het water was ondiep en helder, de bodem rijk, aan kleurschakeerlngenals een tuin Lawrence ging voorop, zocht naar het spoor van den torpedo; ik zelf kon mijn oog niet af houden van de visschen en de koraalriffen, van de tallooze wonderen der tropische see.... t Lawrence moest langer zoeken dan hij gedacht had. Eerst na langen tjjd kon hl) de dunne sta len kabels aan het projectiel bevestigen Met behulp van deze stalen kabels wilde men den torpedo opvisschen. Ik was te lang onder water gebleven, merkte plotseling den bitteren smaak van bloed in den mond-, bloed uit ooren en neus.... onschuldig op zich zelf, alleen hier niet. Want bloed lokt de haaien aan.... en ik had hier al te veel van die geweldige knapen gezien, om niet plotseling nerveus te worden. Ik nikte viermaal aan de ll)n, wat beteekent dat men mi) moest ophalen, herhaalde het sig naal, wat beteekent dat het uiterst dringend was. Een paar seconden later reeds werd ik omhoog getrokken, verloor ik den grond onder de voeten, zwom horizontaal in het water.... Lawrence gesticuleerde in de verte.... Maar toen was bet reeds te laatToen bleek het dat voorschriften meestal gemotiveerd %l)n. Het water, dat tot de kin blijft zoolang men recht op staat, begint iemand in mond en neus te dringen, aoodra mén horizontaal ligt, zoodra men naar achteren getrokken wordt Het waren oogenblikken van vreeeehjken angst. Ik lag op ipl)n rug. werd voortdurend in de hoogte getrokkenMaar het was nog ver naar de oppervlakte en het water drong reeds mj)n mond binnen Mijn helm was nog Vol lucht een paar maal diep ademhalen. „Ik moet gelooven. wat u zegt," zeide ze. Eli met een soort van bevend, warm gevoel voegde ze plotseling er aan toe: „Kom. kom. ik wil niet onvriendelijk wezen. Ik wist niets en een getrouwde vrouw kan niet te voorzichtig sl)n. Voor zoover ik kon opma ken had u wel een vrUgeest kunnen zVn. een van die arme verloren zielen, dis Satan....** Manuel. al worstelende, met de golven, speelde het klaar zijn lippen vrl) te maken. ..Excellente helpt" prpestte hl) als een dren- HET DUURT DUNKT ME VERBAZEND LANG EER EP REDDING OPDAAQT KOMT DAN GEEN ENKEL SCHIP HIEP LANDS ’’WE ZUN NU Al TiEN DADER H/EPC Het kwam bjj kapitein Williams niet op te vragen, ofik gewond was of vermoeid of hon gerig. Toch hadden zl)n diners aan boord van de -Lion" door heel Weet-Indit 'n bijzondere faam, in de kringen van seelui. Maar pret metende menschen.van zl)n soort zl)n dikwijls zoo. Ze doen het ook meer voor de eer en de geeelligheid en hl) kon in ml) op 't oogenblik misschien geen bijzonder vroolUken gast zien Hl) was geenszins *n ongevoelig man. maar hl) nazi alleen zelf zeen honger, en zlln veibeelding nog kon ik dan echter zou ik in de leeg* ruimte verdrinken als een rat in een kuip water.... Ik herinner me nog hoe ik wknhoplg probeerde uit mijn «horizon talen stand te komenHoe Ik telkens weer aan de llfh trok en hoe het tempo, waarmee men ml) in de hoogte trok, versnelde..'. De matroaen. die op de dulkerolaat stonden, werden zeker ook nerveus.... Zij trokken aan de HJif, terwijl Ik langzaam verdronkDat alles speelde zich af in enkele seconden, mij leek het echter een eeuwigheid Toen ik geen lucht meer kreeg, was het wel een instinctieve beweging, die mJ) den helm van het hoofd deed rukken. Met beide handen rukte ik den zwaar bronzen kogelhelm los, sloeg ml) zelf een tand uit mijn mohd. sloeg ml) een-bloedneusToen was ik vrl).... Reeds had tk een gevoel in armen «n beenen of zl) van lood waren.... Ik zonk weer. De 1 jyn trok me omhoog.*... Omhoog ging het nu, sneller en sneller.naarmate de druk van het water kleiner werden toen zag ik plotseling de schaduw van den duikertender Juist boven ml)Met mijn laatste krachten deed ik een paaz slagen, kwam juist naast het schip aan de oppervlakte geschoten.. Toen was het een poosje donkerazl)n, whisky, bloedsmaak in den mond.... en blijd schap In het hart, dat ik hun door een ongeval niet de grootste moeilijkheden veroorzaakt had Ik zal niet meer zoo spoedig in de tropenzec*dul- ken.... zoo gauw niet meer een „Wajiine" na- jagen. En wanneer ik er nu nog aan denk, schijnt Oo.a Sam's vrijmoedigheid in Pearl Har bour toch buitengewoon groot.... Ts^MMesesssesssissssstessesassussasssMsssMssggtg Van uit de kamer, die ze zoo juist verlaten hadden, kwam een geluid alsof iemand voorzich tig langs den' muur streek. „Ze^er de politie om mij te halen." sprak hl) rustig.-.enfin, dan kun Je me laten arresteeren wegen/ Inbraak. a tegen den grond geworpen, wankelde om ml) staande te weergalmde de lucht van dringende aanmaningen om te schieten, te vuren, hem neer te slaan I X V* k ft IDE RL!JK ZITTEN W£ HIEP MET IJONAAPDIö WE HE EREN AL ONS HE6 IBENEN HOUDEN UIT DE BOOT VEI- WAl oebraeht. r ZELFS ALS ER NU EEN HEVIGE STORM LOSBARSTTE. ZOUDEN WE VEILIG WEZEN. WE HEBBEN RE- - DEN te Over om dankbaar te \IJN- Jl Srmen?^Mlds beenen^ot balde oogsn f 75O.~ doodePljken'''afloop 1250.- 125.duim of wijsvinger f50.-b&za of“ »nn f 40.- anderen8 v’nger 't Btemgetier hield op. Licht op de teenen. met SUn mantel in breede plooien, stapte Castro rond. Hij gaf zijn hoed ’n tikje, dat hl) dieper zonk en hurkte snel binnen zl)n mantel. Die raakte het dek In het rond als een zwarte kegel, waarboven een BUksegisnel weer..k. ïeoere deze Vertoontng, vetóch spel, gade. doodelUken opzet maatregelen kende, ik werd van afgrllzen ver- Als hl) verkolen had dadelijk toe te (Korte Inbond van het voorafgaande: Kemp, een Bngelechman uit Kent wijkt met Oarloe Rlego uit naar Jamaica, geholpen door den verloofde van zlln zuster Veronica Ralph Rooksbv. Hier kamt bil in kennis met den rechter O'Brien en met Don Ramon, die Kemp willen overhaten dienst te nemen bu aeeroovera, die Rlo Medio als baste hebben Als hll hier niet J>v Ingaat, wordt hO over weldigd en aan boord van een schip ej- braeht. HH 'weet te ontsnappen en wordt op gepikt door een ander schip dat bom naar Havana meeneemt. Nabil Cuba worden etl echter door seeroovers. die onder bevel staan van een vriend van Carlos Thomas de Castro, overvallen John Kemp wordt door hot ka perschip naar Rlo Medio gebracht, wa» hu gastvrij ontvangen wordt door Don Balthasar Hier leidt men hem aan het sterfbed van Carlos. Hot gepeupeL etocht de uitlevering van Kemp en doet als Carlos tuist gaston sen is. een aanvsl op het huls, waarbij Don Balthasar door oen kogel wordt getroffen en stervend ineenzakte Carlos maakt dan het plan, om zich ttldens de begrafenjo- Thans heeft ook het bestuur van den schen Rijkseenheidbond in bet hotel- cn res taurantbedrijf tocgesgemd in de invoering van het eenheidskeUneracostuum. Dit costuum zal Op zi)n laatst op 1 Oot. IBM algemeen inge voerd worden en den kellnersrok verdringen. Het nieuwe costuum bestaat uit een colbert jasje, en van bevoegde zijde wordt er op aan gedrongen, dat de elegance daarvan niet zal worden geschaad door het aanbrengen van kleu rige kragen, gouden snoeren e. d. Een smalle band met opschrift op den linkermouw zal vol doende zijn om het personeel als kellners be kend te maken. houdbar/ stilte, trad een man. gekleed in een eenvoudigen ulster en den rand van z'n-slappen hoed over de. oogen getrokken, genflschloos op bét eenzame huig toe. Uit z’n zak haalde nl) een kleine electrischè lantaarn, die hl) aanflltste, waarna hl) de licht stralen op het raam liet schijnen. Toen hl) zag dat het Aam op een kier stond, grUnsde hl) genoeglijk. Nauwkeurig berekende hl) den afstand, ndm een kleinen aanloop en greep het kozijn vast, waarna hl), lenig als een kat, z’n been er overheen sloeg en met een be hendiger sprong in de kamer belandde. De licht bundel van z'n lantaarn straalde voor hem uit. tptdat deze weerspiegeltle in een glazen kap, van een Stevigen eiken kast. Hl) liep er op toe én keek nieuwsgierig naar den Inhoud. Op een verhevenheid van groen fluweel ontwaarde zijn oog een schitterende collectie safleren, die een kapitaal vét-tegenwoordlgde. Aan de steenen zelf besteedde hl) échter weinig aandacht. Deze konden wachten. Voor het oogenblik was het zaak z'n aandacht te wijden aan het slot, dar - a*n de andere glide van de kast zat. op mijn geroep. Castro het dek, sprong er op schopte hem op zl). alles op hetzelfde oogen blik, week naar rechts, weejt naar links, stepte tpts rond, intusschen al dien tijd een zacht sissend geluid makend, "dat het verstijven. „HU heeft een mes aan zf)n voorarm!” gilde ik. „HU b gewapend, zeg ik.’ Niemand kon mijn ontsteltenis begrUpen Een matroos, die een lamp bUhleld. toonde een breeden glimlach. Ren ander lachte hartel Castro ging vlak dreigend, en buktegereed voor den sprong Ik was te laat met maar Manuel's bej uit om zijn aanli me aanbotsen, 'eruggekaatst. HU had me b^ en terwUl Ik houden Over een zeldzame en door teeken weinig gekende oloem, de Boldanella. schreef dr. Cha sey A Wood, een bestuurder van het Ameri- kaansche Nationale Museum, een interessan te verhandeling voor een tijdschrift van het ..Smithsonian Institution". Nauwkeurige beschouwingen van het gewas heeft tot de Wonc’usle geleld, dat de wortels er van niet alleen door de sneeuw dringen, %iaar zelfs door het Us. Ook de stengel groeit dwarg door een Ijskorst heen. In de lente wordt een gedeelte van het tUdens den herfst verzamelde voedsel door de kiem tot planten- vezel verwerkt: het gewas wordt grooter. Hier- bU ontstaat warmte, waardoor het Us in de on- middellUke nabijheid smelt, zoodat de stengel een eindje kan doorgroelen. Dit proces duurt voort, 'totdat de stengeltop boven de sneeuw uitsteekt. eerlUk, Elza. is er nooit tets geweest tussches Jou en dien van Ermelen?’.' „Nooit.” verklaarde ze uitdrukkelijk, „en *t mooiste is dat; JU daar InnerlUk van overtuigd was. Alleen je. verregaande jaloezie verblindde ij'a: Je 'möét geweten hébbendat het allemjaal leugens Varen.” „Ik geloof dat je gelUk he^t!" e „En-ondanks dat ging je toch weg!" t „Ik ben een groote dwaas geweeM,” begon hg rouwmoedig. Plotseling greep hem bU den legde den op den en keek. aandachtig Kliste rend, naar de gang. werd vastgehouden, was veel te verschrikt om eenig geluid te kunnen geven. Met oen onwrikbaren matroos aan eiken kant worstelde en wrong hl! heftig en hurkte bU tusschenpoozen neer als tusschen twee steenen pilaren. ZUn dof, snef gehUg klonk in onze ooren. Ik gilde: „Hou op, Castro! Hou op!.... Houd hem tegen, één van allen! HU wil den kerel ver moorden!" Niemand sloeg acht wierp zUn mantel op Geen zoenert^d of wintertijd, kej^nieHiwe lijd-breekt aan, ,x k^f jaar, waarban nog niemand weet, Hóe aat het oni zal gaan! Wij staan due nog voor raadselen ün vragen zonder tal, Maar koffiedik nogh ei oiethuU Wij hopen veel, wij uenschen ook? Ik, gij,-hij, wij en zij, Wij spreken gaarne van de kans Sn van ten goed getij. Dus schudden wij elkaar de hand, Zelfs zonder ironie. De eerste dag van ’t nieuwe jaar Is steeds vol poëzie! Geluk en voorspoed, zegen, heil Werticht ieder iedereen. Dat dit geschiedt op groote schaal Weet slechts de post alleen! Natuurlijle, wij verwachten veel, De wensch gaat ons vooruit. En wat ih de gedachten leeft. Dat spreekt men heden uit. Dus nu He handen aan den ploeg Met energie en moed. Want als men iets ontginnen wü, Begin dan vlug en goed. Maar grbeid doet het niet alliin, Want dit is zeer beslist: De zegen, die van boven komt, Kan daarbij nóóit gemist! Nadat de mkn eenlge oogenblikken idachtlg naar df kostbare steenen had gekeken, hernam hU: „Toch zeer onvoorzichtig om zoom waardevolle collectie op' deze gevaarlUke plek (Van eéti bUzonderen correspqpdentH usschen Amerika en Japan is er geen an dere haven dan Hawaï. Met uitzondering van éen dozUn hyper-modeme Japansche onderzeebooten, bestaat er tegenwoordig nog geen enkel oorlogsschip dat den Stillen Oceaan kan oversteken en weer terugkeeren, zonder brandstof In te hemen, zonder een haven aan v te doen. En zoo zUn de eilanden van den Hawal- archlpel het Gibraltar van den Grooten Oceaan Op deze eilandengroep wappert de Amerlkaan- sche vlag en het departement van Defensie liet deze eilanden in even zoovele forten ombouwen. - Maar zoo geheinwlnnlg en afgesloten Singa pore en Gibraltar mogen zijn, zoo openlUk wordt hier op Hawaï getoond, welke voorbereidselen vt»r een strUd om de macht In den Grooten Oceaan men getroffen heeft. Het is alsof Ame rika zUn reuzen-vestingen en oorlogshavens. zijn vllegtulgstatlons en duikboot-bassins voor alle spionnen der wereld open en bloot wil leggeir zoodat alle vu/hden zleh zouden kunnen over tuigen dat deze Amerikaanse he stellingen on- Inneembaar zUn. Zonder eenlge moeilijkheden kan men een kUkje nemen in Pearl Harbour, de oorlogshaven op het hoofdelland Oahu. Daar staan voortdurend 180 vliegtuigen gereed voor den start. Daar zUn fabrleks-complexen, waarin men in een minimum vun tUd dubbel zooveel nieuwe vliegtuigen kan construeeren. Daar lig gen heele rUen duikbootén en daar is t grootste droogdok der wereld, een betonnen bassin van 350 meter lengte, dat tegelUkertUd een dread nought en een kruiser op kan nemen. Daar zUn radiostations gebouwd, die heel den aardbol om spannen met hun draadlooze golven; men heeft er baraltken voor 15.000 man maiine-infante- rle.... En boven dat alles uit verheft zich een uitgebreide krater de gedoofde vulkaan Dia mond Head, die thans met beton bezet is en voorzien van batterijen, waarin plaats is voor 140 000 soldaten.... van daaruit kan men mUn- veldén laten springen en kustbatterjjen afvu- ,renOp Diamond worden momenteel weer tnieuwe bouwwerken uitgevoerd, waarmee de bergvesting wordt afgesloten. Zelfs de Gouver neur in Honoloeloe kan geen permissie geven om er een bezoek te brengen zelfs voor ma- rine-offlcleren, ja voor den aanvoerder der vloot is zU afgesloten.... Of al deze vestingen echter van eenig nut zouden zUn, wanneer Japan werkelijk de Stille Zuidzee en Australia wU beheerschen? Ik was een week In Pearl Harbour, toen ik Lawrence ontmoette, een der meest bekende Amerikaansche marine-duikers. HU was in ge zelschap van Davy Joneseen. een andere dlep- aee-duiker, Wellicht de beste kenner van de onderzeesche stroomingen rond Hawaï Ik ken de een der hoogere officieren van vroeger.... En zo» namen zU mü mee naar een paar schiet oefeningen De Amerikanen gebruiken tegenwoordig op Hawaï torpedo's van 17 voet lang: lange grUze sigaren, waarvan het achterste gedeelte, dat 5- voet lang is, gevuld is met een gecompliceerd^ machinerie, die meer op een Zwitsersch uur werk gelukt dan op een moordwerktuig, en het aardige sommetje van 18000 gulden per stuk kostep. Opiaën heeriuken helderenmorgen verheten WU Pearl Harbour op de K. 8. Koperkleurige zondeinend10 voet hoog suikerriet aan de kust.... een'paar Ja pansche visschers In de oude sampans dicht bU MagazUn-Island, de duikboot-basisEen Hchte bries kwam van het Ford-eiland. de zee was rustig.... spoedig hadden wU het schlet- terreln bereikt.... groote drUvende doelschijven. Ik stond naast Lawrence in de torpedokamer, juist had „Wahine" de buis verlaten. Alle tor pedo's hebben hier namenw|hlne” betee kent op Hawaï „vrouw" en on bei t menige vrouw scheen ook deze st zUn. Het gecompliceerde Instelle inrichting scheen niet goed gfschled te De'deur ging open en een luitenant riep naar binnen, dat pnae mooie „Wahine" In het slUk terecht gekomen was. in plaats van 01 voet onder water heen te glijden en dan rustig bU bet doel wüderi*jelde Mrs Williams, totdat mU ophel dering gegund wordt.” ZU sloot de deur. t ...Was moeten we aanvangen met <len Jan kenden Dago hier op het dek.” zei Sebright. „In h kolenhok houden, dunkt me. Tot Havana. Ik zal njet rusten, voor ik hem op weg naar de galg zie. De gouverneur zal met dat zaakje geplaagd worden, tot hU ziek is, of ik heet geen Williams. In Engeland zal ik er ook wat stof doen opwaaien. JU moet daarbU helpen. Kemp. Je bent niet bang voor groote hanzen. Allesbehalve. Je tjent nergens bang voor. *1 Is een dulvelqch flinke kerel en een ver draaide schutter," viel Sebright in. „Voor ons een prachtig buitenkansje, sir. t Is eenvoudig wonderbaar om zoo uit de lucht te komen val len. Mr. Kemp. We haddtn geen korreltje krult, dat niet stevig in de bussen vat vastgekoekt Ze praten me moeilük uit het hoofd, dat er niet iemand in het magasUn geweest is. toen we in Kingston lagen...." oen de echo der voetstappen van den agent, die z'n ronde maakte, was wegge storven en de wég terugvlel in z'n ön- Ibar/ stilte, trad een-man.’gekleed in een glurend sidderend hoofd.j.. schoot hU overelhd en hurkte Iedereen sloeg met nieuwsgierigheid ah een indrukwekkend dui- Wat mlUbetreft. die den van die voorbereidende .Ze hgalde haar schouders op. en antwoordde: „Vlug, ga hier achfef dit gordUn staan.” Ze draalde zich vervolgens om, ging de kamer uit en de gang door naar de andere kamer. Ondanks het. wilde kloppen van d'r hart, aar zelde zU geen oogenblik. Toen ze de kamer, waar het geluld vandaan kwam, binnenging, draalde zij met bevende hand het knopje van het electrisch licht om. BU de zilverkast stpnd een heer van middel baren leefUd, keurig gekleed en met een zeker heid in z'n houding, waaruit men direct kon opmaken, dat hU gewBön was doortastend pp te treden. BU haar binnenkomen nam hU met een lichte buiging z'n hoed af en sprak aangenaam klinkende stem: „Goeden avond, mevrouw: neemt u mU niet kwalUk. dat ik zoo maar door het raam naar binnen ben gekomen. MUn naam Is Leefson, inspecteur van politie. Ik had het geluk In 1 voorbijgaan het openstaande raam te ontdek ken en aangezien we Juist jacht maken op een verdacht individu dat hier in de buurt moet rondloopen, nam ik de gelegenheid waar om evei# een kUkje .binnen te némen of hU soms hlqf in geslopen was. Hebt u niemand hier in de omgeving van het huls gezien?” „Neen, absoluut niet," verzekerde 'klem. „Toch met het oog op t open raam. lUkt het me het beste even het huis te doorzoeken,” ant woordde hU- „Doet u dat vooral niet." zei ze vlug. .Me vrouw Veron, de eigenares van dit huls is ziek en daar ze zeer nerveus is. zou zoo iets niet zonder ernstig gevaar voor haar zwakke ge zondheid zUn. Trouwens, het eenlge, dat waarde heeft. zUn de saffieren hier in deze kast, en daar die nog onaangeroerd liggen, is het werkelijk*' overbodig. Ik denk dat Bella het keukenmeisje vergeten heeft het raam te sluiten.” .Misschien hebt u wel gelük.” Manuel bereikte het hoogtepunt van zUn. welsprekendheid. .Benorita, ik vereerde uw kindsheid, ik heb dikwUls ml)n hoed in de lucht geworpen, wanneer ge, geheel in t wit, glim lachend als een engel van t paradUs, uitreedt. Excellenza help mU. Excel....” „Ze zUn niet alleen gekomen,” zei Sebright. „Ze hadden een man bU zich, een bejaard, achtbaar man. Daar staat hü. ginds, die met de pluim op zUn hoed." Daar ik voelde, dat er eenlge ophelderingen noodlg waren, zeide ik: .Deze dame is de dochter van een voornaam Spaansch edelman. Haar vader werd door die piraten gedood. Ik ben zelf, ook van adeUUke familie, ik ben haar aangewezen beschermer en moet trachten haar te redden uit heal groote gevaren. om 't^uit te leggen. Binds We van elkaar gin gen. beb ik me op dit beroep toegelegd. De laatste zes weken zat ik hem al op de hielen. En nu te mh moeite'beloond. Ik kreeg een Up, dat hU vanavond hier in zou breken en ik zorgde hem vóór te zUn. De gevangene geeuwde „Als Je klaar bént met je levensgeschiedenis,” zei hU sarcastisch, „zou ik Je even in herinnering willen brengen, dat ik nog niet geslapen hetf en zeer moe ben, en daar Ik denk dat m'n bed in de cel al klaar staat te wachten, zou ik er llgtst zoo spoedig mogelUk inkruipen." „All right, Guus!” lachte Fulco. 1 „Elza. ik zal eerst m’n mannetje naar t po litiebureau brengen. Morgenochtend kom ik echter terug en zal een en ander met mevrouw Veron bespreken.” In gespannen verwachting keek hU haar aan en vroeg: „Is dat goed Elza?" „Mevrouw Veron te op reis,” juldde het ant woord; maar met een gelukkigen giknlach op de lippen, liet zU er opvolgen: „Maar kom in ieder geval morgen toch maar terug om me te vertellen hoe Je gevangene geslapen heeft.” jonge dame verwonderd; éuleö? Ben Je soms delec- gegil van Castro. En ik werd gewaar, dat Ma nuel deze gelegenheid had aangegrepen om ziclf los te rukken. Ik hoorde den harden plof van 4 zfjn sprong. Recht van hft luik was hU zoo- als de stom verbaasde matrozen me later ver telden met beide voeten op de reeling ge sprongen Ik zag hem pas, toen hU daar was; zittend op zUn hielen, wauwelend en ons toe- grllnzend als een ontsaghjke baviaan. .JEkhlta, ten, slrl Schieten!.'... Dood hem! Dood hem; Senor!.... Als uw leven u Hef is. dood hem!" Onbewust, zonder eigen wü, als gedwongen door de suggestieve aanmaning der bloeddor stige kreten trok mUn hand -het overbhjvend pistool uit mUn gordel. Ik had hem.... ik was zeker van mUn schot.- Doch een bUn< onmerk baar deel van een seconde liet ik mUn arm lakken en op dat oogenblik sprong hU op en verdweén. Het zware plonsen werd gevolgd door een teleurgesteld gonzen over alle dekken en een algemeenen toeloep naar da reeling. .Kr was nlete te zien; hU was verdwenen in de mistlaag op het water. Niemand hooéde meer plonpen of proesten. Het waa alsof een klomp lood ovdr boord gevallen was. Williams ha<l,dlt. voor ik weet niet wat, willen voorkomen. Bebright drukte de hoop uit. dat hU niet de galg zou onUoopen door te ver drinken. De twee *tnannen. die hem hadden vastgehouden, slopen beschaamd, weg. Een Boot neer te laten om hem te alen irf het water op te vangén *>u nutteloos geweest zUn en onvoor zichtig. ruk keerde Elza zich om. Daar stö haar vroegere Verloofde, in z’n opgehc hield hU een revolver. Op 1 gezicht daarvan stak de man lh dé kamer direct s'n handen boven z'n hoofd. „Goed zoo, bluf daar maar Fulco voort. Is in orde te overbluffen, die soogenai te Gladde Guus, een ger 1 't land. „Maar.” riep de J „^at ben JU^dan. Pu! tlve?" Te Stuttgart wordt dezer dagen het feit her dacht. dat vUftig Jaar geleden het patent werd uitgereikt voor .een luchtgekoelden benzine-mo tor met vonkbntateking. De naam Van den ui^e vinder was Gottlieb Daimler, die maandenlang tezamen met een technisch arbeider had ge werkt in een werkplaats te Stuttgart Cannstatt. Aangezien in deze werkplaats in het, diepste ge heim gewerkt werd en de gordUnen-a.tijd zorg vuldig waren gesloten, kreeg de' politie argwaan, temeer pmdat in die dagen veel Valsch geld In circulatie was. -zoodat men meende, de valsc.ie munters-werkplaats te hebben ontdekt. Des nachts, terwUl de mannen aan het werk waren, deed de politie een inval, die ecijter geen resul taten opleverde. Een jaar later, In 1884. werd een motor ge maakt. die ingebouwd werd 4n dtn soort rUwiel. zoodat 'het eerste primitieve molorrUwiel tot stand kwam. Het publiek had een vrU onbestemde vrees voor benzine, zoodat Daimler naderhand .rond om zUn huis en zUn werkplaats Uzcrdraden op porcelelnen Isolatoren spande, teneinde den in druk te wekken. dat-hU met electriciteit inplaats van met benzine werkte. te laten.” „Dat heb ik mevrouw Veron ook herhaalde- lÜk gezegd, maar ze wil er niet van hóoren om ze ergens anders neer te zetten. U moet echter niet vergeten, dat deze kast steviger te, dan ze er zoo op 't eerste gezicht uitziet''. „Voor U zeker", antwóordde hU met een me- delUdend lachje. ..maar lie geef U de verzekering, dat een handig inbreker haar gemaklcdlUk kan openen. Ik durf zelfs beweren, dat het voor mU ook gemakkelUk zou wezen, om haar te openen." TerwUl hU dit zei, liep hU naar de kast toe. „Dat zou ik maar niet doen, vriend, klonk het eensklaps^ van uit de deuropening. Met een Fulco, hand die- aan den muur hinp Als bétooverd staarde hU jn voorovergebogen houding pet de gróótste verbazing naar die foto. Hét was een lief gezicht, dat hem van uit de 1 Hjst tegenblikte: groote oogen. die aan het ex- préksleve gelaat een prettige uitdrukking gaven. HU was zoodanig verdippt in de aansbhou- wing van dit vrouwenportret, dat hU niet het omdraaien van de deur hoorde en de zachte J.^ voetstappen, die nader kwamen. Eerst door het aangaan van het licht kwam hU met een schok tot de werkelUkheid terug en-draaide zich met een ruk om naar de geopende deur. Een kreet ontsnapte hem. Het origineel van de foto stond in de deuropening. Voor een oogenblllr waren de twee menschen als standbeelden aan den grond genageld. Ze staarden elkander aan en riepen bUna gelUk- tüdtg: „Fulco!* „Elza!*, „Wat doe JU hier?" vroeg hU heesch. „Ik woon hier." „JU?" ,Ja, met mevrouw Veron; het is'haar huls; ik ben haar gezelsshapadame. ZU had haar tegenwoordigheid van geest te ruggekregen en liet geen oog van hem af. „Is er hier gelegenheid, waar ik Je ergens voor een oogenblik kan spreken?" vroeg hU vlug Even aarzelde zU- Daarna gtag ze hem voor naar eert klejn vertrek aan 't andere einde van het huis. Door 't onverwachte der ontmoeting was hU geheel ih de war. „X Ist is lang geleden sinds we van elkander gingen,” begon hU hakkelend. „Acht Jaar." „Je bent niet veel veranderd.” „Ik wou dat ik hetzelfde van Jou kon' zeg gen." luidde het schérpe antwoord. „Ik was een dwaks om je te verlaten, Elza,' zei hU berouwvol, „giaar ik wilde geen sta-in- den-weg zUn en toen ik terugkwam was je ver trokken. ,Je hadt me kunnen schrUven.” Met een ruk richtte hU het hoofd, op „Dat heb ik gedaan.” „Je brieven heb ik nooit ontvangen." .Maar Elza,” protesteerde hU. ,Jk heb Je meer malen geschreven, maar al m’n brieven kwa men ongeopend terug. Daaruit leidde ik natuur- lük af dat je niets meer met me te maken wilde hebben." „Ik heb er nooit één ontvangen,” hernam ze uitdrukkelUk. „Och, Fulco, beb ”Je heusch ge schreven?” „Ja. op mUn woord.” Even, was er ean pauze. „Dan moet tante Christine Jé brieven onderschept hebben," riep Elza „Toen JU eensklaps vertrok, heb ik m'n ir.trek bU haar genomen. Je weet dM ze Je nooit heel goed heeft kunne? zetten.“jT Na een oogenblik vroeg hij: „I tn >n ar n- d. u- te et et DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDERE FIXSCH (MAAR DAAROM BEN !K EP NOD NIET OP DES TELD HEEL M'N VERDER LEVEN OPPT EILAND DOOR TE BRENGEN !K ZOU WEL EENi WILLEN WE TEN OF N/EP OOK WILDE DiE- \REM WAREN- DROMMEL*.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 11