Op jacht naar een torpedo
ZADELHOFF
intu sschen lit warbucks in z'n
HOOFD KWARTIER VOL HOOP TE WACH-
TER OP DE RAPPORTEN VANZ'N TAL -
Rijke speurders, die hu op zoek
NAAR ANNIE HAP UITGEZONDEN.
T
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
In afwachting
Alle abonné’s
HET KAPERSNEST
GELDERSCHE
ROOKWORST
lD
ALS OOMSAMfS,MARJ^E
‘oefent
DINSDAG 2 JANUARI
M? acht jaar
Het Gibraltar van het
Oosten
Een plant die door het
ijs groeit
Kellnefsrok exit
o
r
Een gevaarlyk avontuur uart
duiker te Honoloeloe
Gothische namen voor
de maanden
Vijftig jaarfcbenzine-
motor
»u
INDERDAAD IETS FIJNS
AANGIFTE MOET, OP, STRAFFE VAN VERLIES VAN A
,LLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER ^N TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DE -
NAHONALE
DRANK j
Wat of het worden zal!
j
een
«U
met
r
aan-
HU knikte. „Je gaf me nog geen gelegenheid
T» ’éA-lltf r-ivi
■s'
morgen toch maar
a.
I
bloed deed
Mn Williams keek ml) schroomvallig aan.
te
me eens
J
met
Ine
»ch
ike
ROMAN VAN
JOSEPH CONRAD
V 4
lie
■kenbaar als
len vlach te
l-Xjer stuur-
ln.
eeft
atla
De
e is
tld:
ze
arm,
vinger
mond
lerie
>rgd
rijk,
van
MERK
li
ne*
tn-
leé
nd
in-
B.
De
van
1M-*
rerk
*n-
SNIS
T. H.
ifpe-
5*.
Ka-
die
„God
«dn
lolie-
«pen
even,
logie,
e en
la in
n te,
>ven-
be-
Mid-
- I
tlllfHUIIUIIIIIIIUINIEUWJAAR
Manuel staan, knikte
op dit blad rijn Ingevolge de veraekerlngavoonraarden tegen f bU levenslange gehi
ongevallen veraekerd voor een der volgende ultkeertngen f Overlies van beidde
9
„U zoudt heel verkeerd handelen, wanneer u
trachtte tusachenbelde te komen," lelde ik.
Ik geloof, dat ik veld won.
vuld.
springen had niets Manuel kunnen
Voorzichtig Mep hjj daarom heen en wilde
juist z’n licht laten - vallen op het sleutelgat,
-toen z’n oog e^psklaps viel op een phptografie.
•ven staan," ging
l; hij trachtte je
lamde inspecteur. Het
beruchte inbrekers in
nUn greep naar zlln kraag
tkers staken elk een arm
te stuiten etï hU kwam op
>f hij van een muur was
GEEN VERLOREN HOEK
JE. ROE RLERCOOK a OVEDOEiLAZvEN
>K HEB ALLE HOOP SPOEDIG IETS VAN
annk re hooren.
i MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)'
iiiiniiiiiiiiuïutiiiiiiiniiiiiiiuiiiiiiiiiiiniuiiiiiiiiHiHiuimiimiwiu
‘III -X r I—
De Nationaal-Socialistische autoriteiten in
Westjalen hebben besloten de LatUnsche na
men voor de maanden officieel af te. schaffen
en deze te vervangen voor de Gotische. Het
is nog niet bekend of dit voorbeeld door ande-j
de districten zal worden gevolgd.
*De Gothische naam voor de maanden van
het jaar, die verband houden met het weer
en den landbouw, luiden als volgt: Hartung voor
Januari, Hornung voor Februari, Lenzing voor
Maart, Ostermond voor April, Wonnemond voor
•Mei, Brachet voor Juni. Heuert voor Juli, Eve
ning voor Augustus, Scheiding voor September,
Gilbhart voor October. Nebelung voor Novem-
■iter en JullmoeuJ voor December.
ander voor te stellen. Ik weet, dat hl) niet
kwader was dan andere mannen en Ik heb reden
met dankbaarheid aan hem terug te Slenken.
Maar op dat oogenblik was ik verbaasd en ver
ontwaardigd over de eigenaardige manier,
waarop hl) ml)n tegenwoordigheid opnam, alsof
ik vooy de aardigheid met een bootje van de
kust was gekomen om 'n paar ledige uren aan
boord zoek te brengen. Daar zijn vrouw voldaan
leek, scheen hl) geen, enkele verklaring te wen-
schen.
Eensklaps werd al onze aandacht getrokken
door een helsch lawaai.
Het was dat kwaadaardig grommend, jan-
kehd geluld, dat eensklaps ontstaat en plotse
ling uitsterft.
„Castrol Jl) Castrol"
„Vervloekt Mijn oogleden...."
„Jl)l Hond van een Engelschman."
„Ha! Porco
op te duikenIn leder gevat was df torpedo
naaide diepte- gegaan en had zich met zijn
van 125 iTK. een weg In het slijk ge-
motdrei
graven.
We mogen zoo maar niet zonder mwt HOOO
gulden laten verdwijnen En dus moest er
naar het verdwaalde projectiel gedoken wor
den.... moest, dwz. btf de Amerikaarlsche
marine en bl) de meeste andere gjrengens
kan een officier een duiker niet comma ndeeren
om overboord te gaanDuiken is dus een
vrijwillig beroep En zoo gelukte het ml) met
een beetje bluf en met hulp van Lawrence, hem
op zijn jgcht naar den torpedo te mogen ver-
gezellenIk had driemaal gedoken vroe
ger.... had eens uit louter nieuwsgierigheid een
cursus In Nieuwpoort meegemaakt. Spoedig wa
ren wj) op den tender, dicht bij de plaats waar
..Wahine'' verdwenen was.
Het water was ondiep en helder, de bodem
rijk, aan kleurschakeerlngenals een tuin
Lawrence ging voorop, zocht naar het spoor
van den torpedo; ik zelf kon mijn oog niet af
houden van de visschen en de koraalriffen, van
de tallooze wonderen der tropische see.... t
Lawrence moest langer zoeken dan hij gedacht
had. Eerst na langen tjjd kon hl) de dunne sta
len kabels aan het projectiel bevestigen
Met behulp van deze stalen kabels wilde men
den torpedo opvisschen. Ik was te lang onder
water gebleven, merkte plotseling den bitteren
smaak van bloed in den mond-, bloed uit ooren
en neus.... onschuldig op zich zelf, alleen hier
niet. Want bloed lokt de haaien aan.... en
ik had hier al te veel van die geweldige knapen
gezien, om niet plotseling nerveus te worden.
Ik nikte viermaal aan de ll)n, wat beteekent
dat men mi) moest ophalen, herhaalde het sig
naal, wat beteekent dat het uiterst dringend
was. Een paar seconden later reeds werd ik
omhoog getrokken, verloor ik den grond onder
de voeten, zwom horizontaal in het water....
Lawrence gesticuleerde in de verte.... Maar
toen was bet reeds te laatToen bleek het
dat voorschriften meestal gemotiveerd %l)n. Het
water, dat tot de kin blijft zoolang men recht
op staat, begint iemand in mond en neus te
dringen, aoodra mén horizontaal ligt, zoodra
men naar achteren getrokken wordt
Het waren oogenblikken van vreeeehjken
angst. Ik lag op ipl)n rug. werd voortdurend in
de hoogte getrokkenMaar het was nog ver
naar de oppervlakte en het water drong reeds
mj)n mond binnen
Mijn helm was nog Vol lucht
een paar maal diep ademhalen.
„Ik moet gelooven. wat u zegt," zeide ze. Eli
met een soort van bevend, warm gevoel voegde
ze plotseling er aan toe:
„Kom. kom. ik wil niet onvriendelijk wezen.
Ik wist niets en een getrouwde vrouw kan niet
te voorzichtig sl)n. Voor zoover ik kon opma
ken had u wel een vrUgeest kunnen zVn. een
van die arme verloren zielen, dis Satan....**
Manuel. al worstelende, met de golven,
speelde het klaar zijn lippen vrl) te maken.
..Excellente helpt" prpestte hl) als een dren-
HET DUURT DUNKT ME
VERBAZEND LANG EER
EP REDDING OPDAAQT
KOMT DAN GEEN ENKEL
SCHIP HIEP LANDS ’’WE
ZUN NU Al TiEN DADER
H/EPC
Het kwam bjj kapitein Williams niet op te
vragen, ofik gewond was of vermoeid of hon
gerig. Toch hadden zl)n diners aan boord van
de -Lion" door heel Weet-Indit 'n bijzondere
faam, in de kringen van seelui. Maar pret
metende menschen.van zl)n soort zl)n dikwijls
zoo. Ze doen het ook meer voor de eer en de
geeelligheid en hl) kon in ml) op 't oogenblik
misschien geen bijzonder vroolUken gast zien
Hl) was geenszins *n ongevoelig man. maar hl)
nazi alleen zelf zeen honger, en zlln veibeelding
nog kon ik
dan echter
zou ik in de leeg* ruimte verdrinken als een
rat in een kuip water.... Ik herinner me nog
hoe ik wknhoplg probeerde uit mijn «horizon
talen stand te komenHoe Ik telkens weer
aan de llfh trok en hoe het tempo, waarmee men
ml) in de hoogte trok, versnelde..'.
De matroaen. die op de dulkerolaat stonden,
werden zeker ook nerveus.... Zij trokken aan
de HJif, terwijl Ik langzaam verdronkDat
alles speelde zich af in enkele seconden, mij
leek het echter een eeuwigheid Toen ik geen
lucht meer kreeg, was het wel een instinctieve
beweging, die mJ) den helm van het hoofd deed
rukken.
Met beide handen rukte ik den zwaar bronzen
kogelhelm los, sloeg ml) zelf een tand uit mijn
mohd. sloeg ml) een-bloedneusToen was
ik vrl)....
Reeds had tk een gevoel in armen «n beenen
of zl) van lood waren.... Ik zonk weer. De 1
jyn trok me omhoog.*... Omhoog ging het nu,
sneller en sneller.naarmate de druk van het
water kleiner werden toen zag ik plotseling
de schaduw van den duikertender Juist boven
ml)Met mijn laatste krachten deed ik een
paaz slagen, kwam juist naast het schip aan
de oppervlakte geschoten..
Toen was het een poosje donkerazl)n,
whisky, bloedsmaak in den mond.... en blijd
schap In het hart, dat ik hun door een ongeval
niet de grootste moeilijkheden veroorzaakt had
Ik zal niet meer zoo spoedig in de tropenzec*dul-
ken.... zoo gauw niet meer een „Wajiine" na-
jagen. En wanneer ik er nu nog aan denk,
schijnt Oo.a Sam's vrijmoedigheid in Pearl Har
bour toch buitengewoon groot....
Ts^MMesesssesssissssstessesassussasssMsssMssggtg
Van uit de kamer, die ze zoo juist verlaten
hadden, kwam een geluid alsof iemand voorzich
tig langs den' muur streek.
„Ze^er de politie om mij te halen." sprak hl)
rustig.-.enfin, dan kun Je me laten arresteeren
wegen/ Inbraak.
a tegen den grond geworpen,
wankelde om ml) staande te
weergalmde de lucht van dringende
aanmaningen om te schieten, te vuren, hem
neer te slaan I
X V*
k ft IDE RL!JK ZITTEN W£ HIEP MET
IJONAAPDIö WE HE EREN AL ONS HE6
IBENEN HOUDEN UIT DE BOOT VEI-
WAl oebraeht.
r ZELFS ALS ER NU EEN HEVIGE
STORM LOSBARSTTE. ZOUDEN WE
VEILIG WEZEN. WE HEBBEN RE-
- DEN te Over om dankbaar te
\IJN- Jl
Srmen?^Mlds beenen^ot balde oogsn f 75O.~ doodePljken'''afloop 1250.- 125.duim of wijsvinger f50.-b&za of“ »nn f 40.- anderen8 v’nger
't Btemgetier hield op. Licht op de teenen.
met SUn mantel in breede plooien, stapte Castro
rond. Hij gaf zijn hoed ’n tikje, dat hl) dieper
zonk en hurkte snel binnen zl)n mantel. Die
raakte het dek In het rond als een zwarte kegel,
waarboven een
BUksegisnel
weer..k. ïeoere
deze Vertoontng,
vetóch spel, gade.
doodelUken opzet
maatregelen kende, ik werd van afgrllzen ver-
Als hl) verkolen had dadelijk toe te
(Korte Inbond van het voorafgaande: Kemp,
een Bngelechman uit Kent wijkt met Oarloe
Rlego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van zlln zuster Veronica Ralph
Rooksbv. Hier kamt bil in kennis met den
rechter O'Brien en met Don Ramon, die
Kemp willen overhaten dienst te nemen bu
aeeroovera, die Rlo Medio als baste hebben
Als hll hier niet J>v Ingaat, wordt hO over
weldigd en aan boord van een schip ej-
braeht. HH 'weet te ontsnappen en wordt op
gepikt door een ander schip dat bom naar
Havana meeneemt. Nabil Cuba worden etl
echter door seeroovers. die onder bevel staan
van een vriend van Carlos Thomas de Castro,
overvallen John Kemp wordt door hot ka
perschip naar Rlo Medio gebracht, wa» hu
gastvrij ontvangen wordt door Don Balthasar
Hier leidt men hem aan het sterfbed van
Carlos. Hot gepeupeL etocht de uitlevering
van Kemp en doet als Carlos tuist gaston
sen is. een aanvsl op het huls, waarbij Don
Balthasar door oen kogel wordt getroffen
en stervend ineenzakte Carlos maakt dan
het plan, om zich ttldens de begrafenjo-
Thans heeft ook het bestuur van den
schen Rijkseenheidbond in bet hotel- cn res
taurantbedrijf tocgesgemd in de invoering van
het eenheidskeUneracostuum. Dit costuum zal
Op zi)n laatst op 1 Oot. IBM algemeen inge
voerd worden en den kellnersrok verdringen.
Het nieuwe costuum bestaat uit een colbert
jasje, en van bevoegde zijde wordt er op aan
gedrongen, dat de elegance daarvan niet zal
worden geschaad door het aanbrengen van kleu
rige kragen, gouden snoeren e. d. Een smalle
band met opschrift op den linkermouw zal vol
doende zijn om het personeel als kellners be
kend te maken.
houdbar/ stilte, trad een man. gekleed in een
eenvoudigen ulster en den rand van z'n-slappen
hoed over de. oogen getrokken, genflschloos op
bét eenzame huig toe.
Uit z’n zak haalde nl) een kleine electrischè
lantaarn, die hl) aanflltste, waarna hl) de licht
stralen op het raam liet schijnen.
Toen hl) zag dat het Aam op een kier stond,
grUnsde hl) genoeglijk. Nauwkeurig berekende
hl) den afstand, ndm een kleinen aanloop en
greep het kozijn vast, waarna hl), lenig als een
kat, z’n been er overheen sloeg en met een be
hendiger sprong in de kamer belandde. De licht
bundel van z'n lantaarn straalde voor hem uit.
tptdat deze weerspiegeltle in een glazen kap,
van een Stevigen eiken kast. Hl) liep er op toe
én keek nieuwsgierig naar den Inhoud. Op een
verhevenheid van groen fluweel ontwaarde zijn
oog een schitterende collectie safleren, die een
kapitaal vét-tegenwoordlgde. Aan de steenen
zelf besteedde hl) échter weinig aandacht. Deze
konden wachten. Voor het oogenblik was het
zaak z'n aandacht te wijden aan het slot, dar -
a*n de andere glide van de kast zat.
op mijn geroep. Castro
het dek, sprong er op
schopte hem op zl). alles op hetzelfde oogen
blik, week naar rechts, weejt naar links, stepte
tpts rond, intusschen al dien tijd een zacht
sissend geluid makend, "dat het
verstijven.
„HU heeft een mes aan zf)n voorarm!” gilde
ik. „HU b gewapend, zeg ik.’
Niemand kon mijn ontsteltenis begrUpen
Een matroos, die een lamp bUhleld. toonde een
breeden glimlach. Ren ander lachte hartel
Castro ging vlak
dreigend, en buktegereed voor den sprong
Ik was te laat met
maar Manuel's bej
uit om zijn aanli
me aanbotsen,
'eruggekaatst.
HU had me b^
en terwUl Ik
houden
Over een zeldzame en door teeken weinig
gekende oloem, de Boldanella. schreef dr. Cha
sey A Wood, een bestuurder van het Ameri-
kaansche Nationale Museum, een interessan
te verhandeling voor een tijdschrift van het
..Smithsonian Institution".
Nauwkeurige beschouwingen van het gewas
heeft tot de Wonc’usle geleld, dat de wortels
er van niet alleen door de sneeuw dringen,
%iaar zelfs door het Us. Ook de stengel groeit
dwarg door een Ijskorst heen. In de lente
wordt een gedeelte van het tUdens den herfst
verzamelde voedsel door de kiem tot planten-
vezel verwerkt: het gewas wordt grooter. Hier-
bU ontstaat warmte, waardoor het Us in de on-
middellUke nabijheid smelt, zoodat de stengel
een eindje kan doorgroelen. Dit proces duurt
voort, 'totdat de stengeltop boven de sneeuw
uitsteekt.
eerlUk, Elza. is er nooit tets geweest tussches
Jou en dien van Ermelen?’.'
„Nooit.” verklaarde ze uitdrukkelijk, „en *t
mooiste is dat; JU daar InnerlUk van overtuigd
was. Alleen je. verregaande jaloezie verblindde
ij'a: Je 'möét geweten hébbendat het allemjaal
leugens Varen.”
„Ik geloof dat je gelUk he^t!" e
„En-ondanks dat ging je toch weg!" t
„Ik ben een groote dwaas geweeM,” begon hg
rouwmoedig.
Plotseling greep
hem bU den
legde den
op den
en keek.
aandachtig Kliste
rend, naar de
gang.
werd vastgehouden, was veel te verschrikt om
eenig geluid te kunnen geven.
Met oen onwrikbaren matroos aan eiken kant
worstelde en wrong hl! heftig en hurkte bU
tusschenpoozen neer als tusschen twee steenen
pilaren. ZUn dof, snef gehUg klonk in onze
ooren. Ik gilde:
„Hou op, Castro! Hou op!.... Houd hem
tegen, één van allen! HU wil den kerel ver
moorden!"
Niemand sloeg acht
wierp zUn mantel op
Geen zoenert^d of wintertijd,
kej^nieHiwe lijd-breekt aan, ,x
k^f jaar, waarban nog niemand weet,
Hóe aat het oni zal gaan!
Wij staan due nog voor raadselen
ün vragen zonder tal,
Maar koffiedik nogh ei oiethuU
Wij hopen veel, wij uenschen ook?
Ik, gij,-hij, wij en zij,
Wij spreken gaarne van de kans
Sn van ten goed getij.
Dus schudden wij elkaar de hand,
Zelfs zonder ironie.
De eerste dag van ’t nieuwe jaar
Is steeds vol poëzie!
Geluk en voorspoed, zegen, heil
Werticht ieder iedereen.
Dat dit geschiedt op groote schaal
Weet slechts de post alleen!
Natuurlijle, wij verwachten veel,
De wensch gaat ons vooruit.
En wat ih de gedachten leeft.
Dat spreekt men heden uit.
Dus nu He handen aan den ploeg
Met energie en moed.
Want als men iets ontginnen wü,
Begin dan vlug en goed.
Maar grbeid doet het niet alliin,
Want dit is zeer beslist:
De zegen, die van boven komt,
Kan daarbij nóóit gemist!
Nadat de mkn eenlge oogenblikken
idachtlg naar df kostbare steenen had gekeken,
hernam hU: „Toch zeer onvoorzichtig om zoom
waardevolle collectie op' deze gevaarlUke plek
(Van eéti bUzonderen correspqpdentH
usschen Amerika en Japan is er geen an
dere haven dan Hawaï. Met uitzondering
van éen dozUn hyper-modeme Japansche
onderzeebooten, bestaat er tegenwoordig nog
geen enkel oorlogsschip dat den Stillen Oceaan
kan oversteken en weer terugkeeren, zonder
brandstof In te hemen, zonder een haven aan
v te doen. En zoo zUn de eilanden van den Hawal-
archlpel het Gibraltar van den Grooten Oceaan
Op deze eilandengroep wappert de Amerlkaan-
sche vlag en het departement van Defensie liet
deze eilanden in even zoovele forten ombouwen.
- Maar zoo geheinwlnnlg en afgesloten Singa
pore en Gibraltar mogen zijn, zoo openlUk wordt
hier op Hawaï getoond, welke voorbereidselen
vt»r een strUd om de macht In den Grooten
Oceaan men getroffen heeft. Het is alsof Ame
rika zUn reuzen-vestingen en oorlogshavens. zijn
vllegtulgstatlons en duikboot-bassins voor alle
spionnen der wereld open en bloot wil leggeir
zoodat alle vu/hden zleh zouden kunnen over
tuigen dat deze Amerikaanse he stellingen on-
Inneembaar zUn. Zonder eenlge moeilijkheden
kan men een kUkje nemen in Pearl Harbour,
de oorlogshaven op het hoofdelland Oahu. Daar
staan voortdurend 180 vliegtuigen gereed voor
den start. Daar zUn fabrleks-complexen, waarin
men in een minimum vun tUd dubbel zooveel
nieuwe vliegtuigen kan construeeren. Daar lig
gen heele rUen duikbootén en daar is t grootste
droogdok der wereld, een betonnen bassin van
350 meter lengte, dat tegelUkertUd een dread
nought en een kruiser op kan nemen. Daar zUn
radiostations gebouwd, die heel den aardbol om
spannen met hun draadlooze golven; men heeft
er baraltken voor 15.000 man maiine-infante-
rle.... En boven dat alles uit verheft zich een
uitgebreide krater de gedoofde vulkaan Dia
mond Head, die thans met beton bezet is en
voorzien van batterijen, waarin plaats is voor
140 000 soldaten.... van daaruit kan men mUn-
veldén laten springen en kustbatterjjen afvu-
,renOp Diamond worden momenteel weer
tnieuwe bouwwerken uitgevoerd, waarmee de
bergvesting wordt afgesloten. Zelfs de Gouver
neur in Honoloeloe kan geen permissie geven
om er een bezoek te brengen zelfs voor ma-
rine-offlcleren, ja voor den aanvoerder der vloot
is zU afgesloten....
Of al deze vestingen echter van eenig nut
zouden zUn, wanneer Japan werkelijk de Stille
Zuidzee en Australia wU beheerschen?
Ik was een week In Pearl Harbour, toen ik
Lawrence ontmoette, een der meest bekende
Amerikaansche marine-duikers. HU was in ge
zelschap van Davy Joneseen. een andere dlep-
aee-duiker, Wellicht de beste kenner van de
onderzeesche stroomingen rond Hawaï Ik ken
de een der hoogere officieren van vroeger....
En zo» namen zU mü mee naar een paar schiet
oefeningen
De Amerikanen gebruiken tegenwoordig op
Hawaï torpedo's van 17 voet lang: lange grUze
sigaren, waarvan het achterste gedeelte, dat 5-
voet lang is, gevuld is met een gecompliceerd^
machinerie, die meer op een Zwitsersch uur
werk gelukt dan op een moordwerktuig, en het
aardige sommetje van 18000 gulden per stuk
kostep.
Opiaën heeriuken helderenmorgen verheten
WU Pearl Harbour op de K. 8.
Koperkleurige zondeinend10 voet
hoog suikerriet aan de kust.... een'paar Ja
pansche visschers In de oude sampans dicht bU
MagazUn-Island, de duikboot-basisEen
Hchte bries kwam van het Ford-eiland. de zee
was rustig.... spoedig hadden wU het schlet-
terreln bereikt.... groote drUvende doelschijven.
Ik stond naast Lawrence in de torpedokamer,
juist had „Wahine" de buis verlaten. Alle tor
pedo's hebben hier namenw|hlne” betee
kent op Hawaï „vrouw" en on bei
t menige vrouw scheen ook deze st
zUn. Het gecompliceerde Instelle
inrichting scheen niet goed gfschled te
De'deur ging open en een luitenant riep naar
binnen, dat pnae mooie „Wahine" In het slUk
terecht gekomen was. in plaats van 01 voet onder
water heen te glijden en dan rustig bU bet doel
wüderi*jelde Mrs Williams, totdat mU ophel
dering gegund wordt.”
ZU sloot de deur. t
...Was moeten we aanvangen met <len Jan
kenden Dago hier op het dek.” zei Sebright.
„In h kolenhok houden, dunkt me. Tot
Havana. Ik zal njet rusten, voor ik hem op
weg naar de galg zie. De gouverneur zal met
dat zaakje geplaagd worden, tot hU ziek is, of
ik heet geen Williams. In Engeland zal ik er ook
wat stof doen opwaaien. JU moet daarbU
helpen. Kemp. Je bent niet bang voor groote
hanzen. Allesbehalve. Je tjent nergens bang
voor.
*1 Is een dulvelqch flinke kerel en een ver
draaide schutter," viel Sebright in. „Voor ons
een prachtig buitenkansje, sir. t Is eenvoudig
wonderbaar om zoo uit de lucht te komen val
len. Mr. Kemp. We haddtn geen korreltje krult,
dat niet stevig in de bussen vat vastgekoekt
Ze praten me moeilük uit het hoofd, dat er niet
iemand in het magasUn geweest is. toen we in
Kingston lagen...."
oen de echo der voetstappen van den
agent, die z'n ronde maakte, was wegge
storven en de wég terugvlel in z'n ön-
Ibar/ stilte, trad een-man.’gekleed in een
glurend sidderend hoofd.j..
schoot hU overelhd en hurkte
Iedereen sloeg met nieuwsgierigheid
ah een indrukwekkend dui-
Wat mlUbetreft. die den
van die voorbereidende
.Ze hgalde haar schouders op. en antwoordde:
„Vlug, ga hier achfef dit gordUn staan.”
Ze draalde zich vervolgens om, ging de kamer
uit en de gang door naar de andere kamer.
Ondanks het. wilde kloppen van d'r hart, aar
zelde zU geen oogenblik. Toen ze de kamer,
waar het geluld vandaan kwam, binnenging,
draalde zij met bevende hand het knopje van
het electrisch licht om.
BU de zilverkast stpnd een heer van middel
baren leefUd, keurig gekleed en met een zeker
heid in z'n houding, waaruit men direct kon
opmaken, dat hU gewBön was doortastend pp
te treden. BU haar binnenkomen nam hU met
een lichte buiging z'n hoed af en sprak
aangenaam klinkende stem:
„Goeden avond, mevrouw: neemt u mU niet
kwalUk. dat ik zoo maar door het raam naar
binnen ben gekomen. MUn naam Is Leefson,
inspecteur van politie. Ik had het geluk In 1
voorbijgaan het openstaande raam te ontdek
ken en aangezien we Juist jacht maken op een
verdacht individu dat hier in de buurt moet
rondloopen, nam ik de gelegenheid waar om
evei# een kUkje .binnen te némen of hU soms
hlqf in geslopen was. Hebt u niemand hier in
de omgeving van het huls gezien?”
„Neen, absoluut niet," verzekerde
'klem.
„Toch met het oog op t open raam. lUkt het
me het beste even het huis te doorzoeken,” ant
woordde hU-
„Doet u dat vooral niet." zei ze vlug. .Me
vrouw Veron, de eigenares van dit huls is ziek
en daar ze zeer nerveus is. zou zoo iets niet
zonder ernstig gevaar voor haar zwakke ge
zondheid zUn. Trouwens, het eenlge, dat waarde
heeft. zUn de saffieren hier in deze kast, en daar
die nog onaangeroerd liggen, is het werkelijk*'
overbodig. Ik denk dat Bella het keukenmeisje
vergeten heeft het raam te sluiten.”
.Misschien hebt u wel gelük.”
Manuel bereikte het hoogtepunt van zUn.
welsprekendheid. .Benorita, ik vereerde uw
kindsheid, ik heb dikwUls ml)n hoed in de lucht
geworpen, wanneer ge, geheel in t wit, glim
lachend als een engel van t paradUs, uitreedt.
Excellenza help mU. Excel....”
„Ze zUn niet alleen gekomen,” zei Sebright.
„Ze hadden een man bU zich, een bejaard,
achtbaar man. Daar staat hü. ginds, die met
de pluim op zUn hoed."
Daar ik voelde, dat er eenlge ophelderingen
noodlg waren, zeide ik:
.Deze dame is de dochter van een voornaam
Spaansch edelman. Haar vader werd door die
piraten gedood. Ik ben zelf, ook van adeUUke
familie, ik ben haar aangewezen beschermer
en moet trachten haar te redden uit heal groote
gevaren.
om 't^uit te leggen. Binds We van elkaar gin
gen. beb ik me op dit beroep toegelegd. De
laatste zes weken zat ik hem al op de hielen.
En nu te mh moeite'beloond. Ik kreeg een Up,
dat hU vanavond hier in zou breken en ik
zorgde hem vóór te zUn.
De gevangene geeuwde „Als Je klaar bént
met je levensgeschiedenis,” zei hU sarcastisch,
„zou ik Je even in herinnering willen brengen,
dat ik nog niet geslapen hetf en zeer moe ben,
en daar Ik denk dat m'n bed in de cel al klaar
staat te wachten, zou ik er llgtst zoo spoedig
mogelUk inkruipen."
„All right, Guus!” lachte Fulco. 1
„Elza. ik zal eerst m’n mannetje naar t po
litiebureau brengen. Morgenochtend kom ik
echter terug en zal een en ander met mevrouw
Veron bespreken.”
In gespannen verwachting keek hU haar aan
en vroeg: „Is dat goed Elza?"
„Mevrouw Veron te op reis,” juldde het ant
woord; maar met een gelukkigen giknlach op
de lippen, liet zU er opvolgen:
„Maar kom in ieder geval morgen toch maar
terug om me te vertellen hoe Je gevangene
geslapen heeft.”
jonge dame verwonderd;
éuleö? Ben Je soms delec-
gegil van Castro. En ik werd gewaar, dat Ma
nuel deze gelegenheid had aangegrepen om ziclf
los te rukken. Ik hoorde den harden plof van 4
zfjn sprong. Recht van hft luik was hU zoo-
als de stom verbaasde matrozen me later ver
telden met beide voeten op de reeling ge
sprongen Ik zag hem pas, toen hU daar was;
zittend op zUn hielen, wauwelend en ons toe-
grllnzend als een ontsaghjke baviaan. .JEkhlta,
ten, slrl Schieten!.'... Dood hem! Dood hem;
Senor!.... Als uw leven u Hef is. dood hem!"
Onbewust, zonder eigen wü, als gedwongen
door de suggestieve aanmaning der bloeddor
stige kreten trok mUn hand -het overbhjvend
pistool uit mUn gordel. Ik had hem.... ik was
zeker van mUn schot.- Doch een bUn< onmerk
baar deel van een seconde liet ik mUn arm
lakken en op dat oogenblik sprong hU op en
verdweén.
Het zware plonsen werd gevolgd door een
teleurgesteld gonzen over alle dekken en een
algemeenen toeloep naar da reeling. .Kr was nlete
te zien; hU was verdwenen in de mistlaag op
het water. Niemand hooéde meer plonpen of
proesten. Het waa alsof een klomp lood ovdr
boord gevallen was.
Williams ha<l,dlt. voor ik weet niet wat,
willen voorkomen. Bebright drukte de hoop uit.
dat hU niet de galg zou onUoopen door te ver
drinken. De twee *tnannen. die hem hadden
vastgehouden, slopen beschaamd, weg. Een Boot
neer te laten om hem te alen irf het water op
te vangén *>u nutteloos geweest zUn en onvoor
zichtig.
ruk keerde Elza zich om. Daar stö
haar vroegere Verloofde, in z’n opgehc
hield hU een revolver. Op 1 gezicht daarvan
stak de man lh dé kamer direct s'n handen
boven z'n hoofd.
„Goed zoo, bluf daar maar
Fulco voort. Is in orde
te overbluffen, die soogenai
te Gladde Guus, een ger 1
't land.
„Maar.” riep de J
„^at ben JU^dan. Pu!
tlve?"
Te Stuttgart wordt dezer dagen het feit her
dacht. dat vUftig Jaar geleden het patent werd
uitgereikt voor .een luchtgekoelden benzine-mo
tor met vonkbntateking. De naam Van den ui^e
vinder was Gottlieb Daimler, die maandenlang
tezamen met een technisch arbeider had ge
werkt in een werkplaats te Stuttgart Cannstatt.
Aangezien in deze werkplaats in het, diepste ge
heim gewerkt werd en de gordUnen-a.tijd zorg
vuldig waren gesloten, kreeg de' politie argwaan,
temeer pmdat in die dagen veel Valsch geld In
circulatie was. -zoodat men meende, de valsc.ie
munters-werkplaats te hebben ontdekt. Des
nachts, terwUl de mannen aan het werk waren,
deed de politie een inval, die ecijter geen resul
taten opleverde.
Een jaar later, In 1884. werd een motor ge
maakt. die ingebouwd werd 4n dtn soort rUwiel.
zoodat 'het eerste primitieve molorrUwiel tot
stand kwam.
Het publiek had een vrU onbestemde vrees
voor benzine, zoodat Daimler naderhand .rond
om zUn huis en zUn werkplaats Uzcrdraden op
porcelelnen Isolatoren spande, teneinde den in
druk te wekken. dat-hU met electriciteit inplaats
van met benzine werkte.
te laten.”
„Dat heb ik mevrouw Veron ook herhaalde-
lÜk gezegd, maar ze wil er niet van hóoren om
ze ergens anders neer te zetten. U moet echter
niet vergeten, dat deze kast steviger te, dan ze
er zoo op 't eerste gezicht uitziet''.
„Voor U zeker", antwóordde hU met een me-
delUdend lachje. ..maar lie geef U de verzekering,
dat een handig inbreker haar gemaklcdlUk kan
openen. Ik durf zelfs beweren, dat het voor mU
ook gemakkelUk zou wezen, om haar te openen."
TerwUl hU dit zei, liep hU naar de kast toe.
„Dat zou ik maar niet doen, vriend, klonk
het eensklaps^ van uit de deuropening. Met een
Fulco,
hand
die- aan den muur hinp
Als bétooverd staarde hU jn voorovergebogen
houding pet de gróótste verbazing naar die foto.
Hét was een lief gezicht, dat hem van uit de 1
Hjst tegenblikte: groote oogen. die aan het ex-
préksleve gelaat een prettige uitdrukking gaven.
HU was zoodanig verdippt in de aansbhou-
wing van dit vrouwenportret, dat hU niet het
omdraaien van de deur hoorde en de zachte J.^
voetstappen, die nader kwamen. Eerst door het
aangaan van het licht kwam hU met een schok
tot de werkelUkheid terug en-draaide zich met
een ruk om naar de geopende deur. Een kreet
ontsnapte hem. Het origineel van de foto stond
in de deuropening.
Voor een oogenblllr waren de twee menschen
als standbeelden aan den grond genageld. Ze
staarden elkander aan en riepen bUna gelUk-
tüdtg:
„Fulco!*
„Elza!*,
„Wat doe JU hier?" vroeg hU heesch.
„Ik woon hier."
„JU?"
,Ja, met mevrouw Veron; het is'haar huls;
ik ben haar gezelsshapadame.
ZU had haar tegenwoordigheid van geest te
ruggekregen en liet geen oog van hem af.
„Is er hier gelegenheid, waar ik Je ergens voor
een oogenblik kan spreken?" vroeg hU vlug
Even aarzelde zU- Daarna gtag ze hem voor
naar eert klejn vertrek aan 't andere einde van
het huis. Door 't onverwachte der ontmoeting
was hU geheel ih de war.
„X Ist is lang geleden sinds we van
elkander gingen,” begon hU hakkelend.
„Acht Jaar."
„Je bent niet veel veranderd.”
„Ik wou dat ik hetzelfde van Jou kon' zeg
gen." luidde het schérpe antwoord.
„Ik was een dwaks om je te verlaten, Elza,'
zei hU berouwvol, „giaar ik wilde geen sta-in-
den-weg zUn en toen ik terugkwam was je ver
trokken.
,Je hadt me kunnen schrUven.”
Met een ruk richtte hU het hoofd, op „Dat
heb ik gedaan.”
„Je brieven heb ik nooit ontvangen."
.Maar Elza,” protesteerde hU. ,Jk heb Je meer
malen geschreven, maar al m’n brieven kwa
men ongeopend terug. Daaruit leidde ik natuur-
lük af dat je niets meer met me te maken wilde
hebben."
„Ik heb er nooit één ontvangen,” hernam ze
uitdrukkelUk. „Och, Fulco, beb ”Je heusch ge
schreven?”
„Ja. op mUn woord.”
Even, was er ean pauze. „Dan moet tante
Christine Jé brieven onderschept hebben," riep
Elza „Toen JU eensklaps vertrok, heb ik m'n
ir.trek bU haar genomen. Je weet dM ze Je nooit
heel goed heeft kunne? zetten.“jT
Na een oogenblik vroeg hij: „I
tn
>n
ar
n-
d.
u-
te
et
et
DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDERE FIXSCH
(MAAR DAAROM BEN !K EP
NOD NIET OP DES TELD HEEL
M'N VERDER LEVEN OPPT
EILAND DOOR TE BRENGEN !K
ZOU WEL EENi WILLEN WE
TEN OF N/EP OOK WILDE DiE-
\REM WAREN- DROMMEL*.