ZADELHOFF
3
Huidlijders
den dag
Het verleden van het Duitsche volk
7&É
DE THEORIE VAN WIRTH
EENDER OUDSTE LEGER-
KORPSEN JUBILEERT
HONIGS BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
De oude verkenner
\W\
r
HET KAPERSNEST
L
46
GELDERSCHE
ROOKWORST
MERK
rw
MAANDAG 8 JANUARI
ta
A
De oude godendienst
t
(Nadruk verboden)
Roemrijke geschiedenis
Ijzererts uit Sierra
Leone
VA!
0»
1
EL
ill
^4 IA',
Alle abonné’s
♦l
Het geheim
van de kluis
120-jarig bestaan van het le regi
ment Infanterie te Assen
ROMAN VAN
JOSEPH CONRAD
'Y
1
INDERDAAD IETS FIJNS
Al
I
- 1
ld
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
,Jn binnen- en buitenland heeft de
Duiteche wetenschap zich b+-
lachelyh gemaakP*
DDD. Geneesmiddel
tegen HUIDAANDOENINGEN
VOOR DE
nationale r
DRANK J
ld"
rt
i
MARTIN BARDEN
i
e
Regiment
„Enfin,
we
een
onder
n
V
II
b|j verllaa van 11
WU namen aan.
terwijl
Nadat
en
zonder de zaak
l
k
2
I
I
I
I
I
I
B
B
1
ihiihihnmm
„Interesseert u rich niet voor machines en
motoren?” vroeg hU opeens,
„Inderdaad,” antwoordde de ander verbaasd,
.maar wat heeft dit met de zaak in kwestie
te maken?"
„Een andere vraag,” hernam mijn vriend:
La
n
r.
a
r
e
Dus.... dat was geregeld.
Nu over ous terugkomen op de ^Lion"....
F WEL ALLEMAGHTlQ
MET'5 EENGEIT
L ME HOPS Ni
Engeland voert steeds meer Ijzererts uit Sierra
Leone in. Deze kolonie aan de Westkust van
Afrika speelt tegenwoordig een zeer beduidende
economische rol, nadat eerst in 1920 de eerste
onderzoekingen van het gesteente werden ge
daan. De diepgaande grondonderzoeklngen heb
ben tot resultaat gehad, dat men vastgesteld
heeft dat meer dan 15 mlllloen ton ijzererts
aanwezig zijn. Een spoorlijn Is reeds naar het
binnenland aangelegd en de laatste verbindin
gen hoopt men In het voorjaar gereed te heb
ben. Engeland wil trachten elk jaar 5 mlllloen
ton te delven, om zich daardoor los te maken
van den Invoer uit Scandinavië, die momenteel
nog aeer groot Is.
it der Regiments-Com-
'Yledeti, vaktwitfer wfj-
opmerken; den lateren Luitenant-Generaal W
O. F. Snijders: den lateren Minister van Oor
log. Generaal H. P. Staal; de latere Generaals
L. Brender A Grandls. J. Bruce, P. D BuJjze. G.
C. A. Fabius. W. de Laet eft P. H. A. de Rid
der. om slechts enkelen te noemen.
Als bijzonderheid moge nog dienen, dat een
Sm
MAA P MA NI DIEWÊET
ZKH OVEPAl UIT TE PEP
DFN
Jta zoo snel als de
“laten
„Hoe was daq, nu de toestand?” vervolgde
STIL1 KUMIMDiEM
BOOM, DA AP BEn je
VEILIG OPOEBOPOEH
INTUXKHEIT GA MOP
VEPKENNING UIT.LAAT
DÊOUDCJ/M Z'NGANG
„aan welke vertrekken grenst deze kluis?”
„Ten eerste aan het gangetje, ten tweede aan
m’n prlvé-kantoor, ten derde aan den buiten
muur van dit gebbuw en ten vierde aan een
der toiletten van m’n personeel.” luidde het
vlugge antwoord.
Paull dacht even na en zei toen: „dan mag
Ik dat zeker wel eens bekijken.”
We verlieten de kluis en even later lag Paull
op z’n knieën In het kleine vertrek.
Eensklaps stiet hl) een kreet uit. Z’n gevoe
lige vingers gleden van den cementen wand
onder een der waschbakken en na eenlg wrin
gen trok hl) een groote kurk uit den muur,
welker oppervlakte bedriegelük wit geschilderd
was. Sprakeloos keken wij toe. hoe een lange
opening vrij kwam, waarin twee draden van
de llchtleidlng zichtbaar werden. Toen stond
mijn vriend op. wierp een voor mU raadselach-
tlgen blik op een stopcontact achter ons en
glimlachte tevreden.
..Het geheim is opgelost, mijnheer.” sprak hij,
„en de uiteenzetting Is nu niet moeilijk te ge
ven. Natuurlijk was er in de kluis behalve de
deuropening nog een andere, namelijk een gaatje,
waar de draden van de llchtleidlng door moes
ten loopen. Welnu, dit gaatje is hier. En door
i dit gat, ter grootte van een goudstuk met een
middellijn van ongeveer twee duim, heeft de
zonderlinge dief de verschillende papieren wea-
gehaald.
..Wat vertelt u me daar?" vroeg sir Banner-
man ongeloovig.
„De man heeft zich bediend van een zeer
fgoed werkenden stofzuiger, dien hjj aankoppelde
op dat stopcontact daar. Hij zoog de papieren
In het gat en trok ze daarna met een lang, dun
voorwerp naar zich toe.”
„Maar waarom....?”
„Een grappenmaker, sir Bannerman, vermoed
ik. Interesseert u zich ook voor stofzuigers?”
Sir Bannerman haalde diep adem en barstte
toen in lachen uit
„Inderdaad....!” riep hU vtdolljk.
•Nu herinner ik me. dat ik »ei schinendê» koe
ren lastig werd gevallen door een jongpiensch,
dat een nieuw systeem stofguiger *hsfl uitge
vonden, maar dat ik telkens heb laten af-
poe leren."
„Dan zal hU die grapjas geweest zijn," meen
de Paull. „en heeft hjj u ongetwijfeld tegen uw
wil overtuigd van de voortreffelijkheid van sUn
apparaat."
Alle rijkdom is vergank’Hfk,
Aardsche goed is aardsche slijk.
Dwaasheid is het om te hangen
Aan dat machtig woordje rijk.
Wat vandaag je geld in goud is
En je maakt tot rentenier,
Kan den and’ren dag ver keer en
In een hoopje oud papier!
Millionnair! het klinkt zoo prachtig!
En het woordje brengt je dra.
Met je innigste verlangens.
Naar het goudland U.S-A
Neen, dat was zoo; want voor jaren
Was Amerika de bron.
Waar je met een beetje veine
Nog je gouddorst lesschen kon.
Maar de mtllionnairs verdwijnen
Thans bij wijze van record,
Nu de dollar alle dagen
Weer een stukje kleiner wordt.
Geld.is slechts een stuk noteering
Die geweldig varieert.
Geld blijkt duidelijk een vijand,
Die je danig koejeneert.
Dan de schuldenlieve hemel,
Ach, ze happen een hiaat.
Zoo dat Roosevelt op doornen.
Maar niet over rozen gaat!
Zelfs mijn oom, de rijke oome,
Toont het keeren van ‘t getij.
Want niet ik, maar hij, begrijpt u.
Papt het aannog wel met mij!
ten. Op den vijftiende dag aan te komen, was
misschien de veiligste weg, zonder de zaak
daarom te precies uit te moeten rekenen.
Sebright zou ook niet weten, waarom we met
zooveel ezels tot onze beschikking niet over
land zouden gaan, om nachts of heel vroeg
in den morgen de stad binnen te komen en
ons dan dadelijk aan boord van de „Lkm" te
begeven misschien in een of andere ver-
momming.
Naderhand evenwel vernamen we van Caatro,
dat de nederzetting een zeilschip beaat van on
geveer twintig ton, dat dikwijls op Havana
voer. Zulke schepen voor het vervoer van suiker
waarvan Iedere plantage langs de kust er
een paar bezat, gingen de haven in en uit
zondër dat er veel aandacht aan geschonken
werd. Soms riep de kustwacht In het Noorden
of een tolbeambte hen wel eens asm. maar niet
dikwijls en dan nog enkel maar om den naam
te vragen, de plaats van afkomst en het aantal
okshoofden suiker aan boord.
(.Wordt vervolgd)
VOOk - 1
ZKHTIG.JIM.IK
HOOP EEN VEP
DAGHTE BE WE
GING
HIEP Jt> JE
P£T EN JE,
P/BTCOL
(Korte tnhoud van het voorafgaande: Kemp,
een kngelechman uit Kent wijkt met Carloe
Rlego uit naar Jamaica, geholpen door den
verloofde van zlln zuster Veronica Ralph
Rookabv Hier komt bil In kennis met den
rechter O'Brien en met Don Ramon, die
Kemp willen overhalen dienst te nemen bil
seeroovere die Rlo Medio ale baal» hebben
Kempt vlucht, maar wordt later weer door
de zeeroovera gevangen genomen «n naar
Rlo Medio gebracht, waar hU gastvrij
ontvangen wordt door Don Balthasar.
Hier leidt men hem aan het sterfbed van
Carloe Het gepeupel elecht de uitlevering
ven Kemp en doet als Carlo» luist gestor
ven la een aantel op het huls, waarbll Don
Balthasar door een kogel wordt getroffen
en stervend Ineen zakt Als tilden» de be
grafenisplechtigheden de aandacht afgeleid
is vlucht Kemp met Den Balthasar’s doch
ter Serafine en wordt opgenomen op het Kn-
gelache schip „Llon."
Het is toch heuseh niet langer noodlg door Ekzeem.
Puistjes of andere Huidaandoeningen te worden
geplaagd. De eerste druppels van het DÜ.D. Recept
doen, net jeuken bedaren, want deze k
vloeistof dringt diep in de huidpoilën
door en doodt de ziektekiemen, die de EJq
oorzaak zijn van Ekzeem. Dauwworm, ft"
Open Beenen. Zweren, enz. Dat het EbT/TAM
recept van Dr. D. Dennis helpt, on-
deivopd Mej. Y. M. L te Heer en veen.
Zij schreef: „Ik was er zoo erg aan toe. JvljZ
dat builen als zakjes aan mijn oogen 1/ Ij A
hingen. De jeuk en branderigheid waren K I
ondragelijk. Met D.D.D.werd mijn ge- g
zicht beier zonder dat ook maar een a
schilfertje achterbleef." Waarom zoudt U langer
lijden Koop nog heden een flacon van t 0.75 of
f 2.50 bij Uw Apotheker of Drogist.A 13
GAG JE MAAP OP DEN L OOP
JI G/AANAHN/E? IKMAAKTE JDÖT
(I \£ENAGHTEPWAAPTAGHE 3E-
V -PEO/NG OM ma AP T£
f n GELEN JE MAZ> Dien 3LI* EEN;
- MOETEN ZIEN WAAPMEE DAT
DIEP ME AANPEEM-
dochter van oud-kolonel Staal gehuwd is met
Mr. Linthorst Homan, den sedert kort over
leden Commissaris der Koningin in de provin
cie Drente, terwijl de tegenwoordige Gemeente
secretaris van Assen, Mr. L. Brender A Bran
dis een zoon Is van den oud-Kolonel van dien
naam.
Het boekje besluit dan met een naamlijst
der beroepsofficieren die thans bij het Regi
ment dienen en een naschrift, dat In het licht
stelt, dat de verstandhouding tusschen het gar
nizoen eenerzljds en de burgerij anderzijds
steeds uitmuntend is geweest Reeds sedert 1852
was een Compagnie van I R.I. te Assen In gar
nizoen en was gelegerd in de voormalige Stads
herberg op den hoek van Groningerstraat en
Oudestraat.
In 1895 kwam de staf van het Regiment met
een bataljon en ook de stafmuzlek in Assen
en werd door den toenmallgen burgemeester
Jolles voor het Gemeentehuis toegesprokeft en
door de burgerij op harteljjke wijze ontvangen
en gehuldigd. De geheele stad was in feestdos
en de nationale vlag wapperde van zeer vele
gebouwen en woningen. Assen vierde feest,
Leeuwarden was tn rouw doorliet vertrek vanpetalen plafond, de andere was ongeveer
zijn garnizoen, lezen wtf tn de couranten van
die dagen. 9 Januari 1929 is het 115-Jarig be
staan op zeen* feestelijke wijze gevierd. Thans
wordt het feest op eenigszlns bescheiden schaal
gevierd op 9 en 10 Januari 1934.
Een feestcoinmissle is samengesteld
voorzitterschap van kapitein Bisschoff.
al het denken beu te worden. Toen waren
hem plotseling de enkele woorden te binnen
geschoten, die Castro zich had laten ontvallen,
over de suikerplantage en den voorraad ezels.
HU vond de primitieve en grootsche manier van
een gentleman om enkele spannen ezels In voor
raad te houden, voor het geval dat hjj een
paar brieven verzond, wel iets waard om te
onthouden. DadelUk had hU ..onzen kleinen
hidalgo” er over gesproken en aan een verhoor
onderworpen.
HU bleek erg gemelUk en wilde telkens tegen
u uitvaren, tot donna Seraphina hem eens
goed onder handen nam, zei Sebright.
Overigens was het relaas heel bevredigend
geweest. -
De plaats was van zee Uit te bereiken door
een nauwen Inham, die toegang gaf tot een klein
volkomen beschut bekken, achter de duinen.
Het riviertje, dat het landgoed bevloeide,
stroomde uit In dat bekken. Daar zou je met *n
boot kunnen landen en het moest toch al heel
slecht gaan als miss Rlego en ik niet een paar
dagen verborgen konden blUven op haar eigen
bezitting, en dit te meer, daar in den loop van
het gesprek, toen ik „naar boven was geloopen
om die zon te zien ondergaan,” gebleken was,
dat de beheerder van het goed, of hoe ze hem
ook noemden, de bedrijfsleider de echtge
noot was van Seraphina’s .oude mln.
NatuurlUk. we moesten zorgen, zoo mln mo-
gelUk opzien te baren trachten vroeg in den het geheel niet,
morgen, als alle slaven buiten op het veld werk- I
ten, langs zU wegen het huls te bereiken, Caa-1
Maar onze gastheer maakte ook aan dit ver
moeden een einde. HU ging In het gangetje,
sloot de deur, zoodat Pauli en ik gevangen wa
ren en tot mijn schrik ging plotseling bet licht
uit
„Hallo? Hoort u mij?" klonk toen aeer zwak
een stem,
Paull belette mU iets te zeggen en schreeuw
de „Zeker, zeker)
,.Nu draal ik het volle licht in de gang op,"
klonk het na een paar seconden. „Wanneer er
een opening in de deur is, moet u nu licht
zien
Ik hoorde hoe mün vriend naar de deur hep
doch ik zag zelf niets. Alleen maar tastbare
duisternis rondom ons, die mU benauwde. Even y
later werd de deur geopend en gloeide de lamp
boven onze hoofden weer aan. Sir Bannerman
kwam glimlachend binnen:
„Wel?" vroeg hU nieuwsgierig.
Paull schudde het hoofd. „Niets, letterlijk
niets, sir, en toch....”
Eensklaps maakte hU een onverwachte schou
derbeweging. „Ik
zag hoe z’n blik- j
ken snel naar het
lampje boven ons
dwaalden en ver- -1
volgens naar het
gezicht van den
petroleumkonlng.
Sebright bUna dubbelgebogen er langzaam om- I
heen. En plotseling zich oprichtend, sprak hU
kortaf
„Ze zal 1 wel doen!” En zonder ons nog aan
te kUken ging hu met snellen bedrUvlgen pas
heen.
Boven ons op de campagne, verschenen Wil
liams en zUn vrouw.
..Ach, beste jongelui! beste kinderen!..,. Het
lUkt toch wel harteloos Jullie zoo weg te zen
den in een klein bootje zelfs voor ju.lb eigen
bestwil.”
„Wees maar niet bang, Mary.... Goed opge
knapt. Kan gemakkelUk zes personen voe
ren,” stelde Williams met ren sidderend ge
brom haar gerust.
„Maar waarom kun Je hen niet een van die
andere geven, Owen. Die groote daar?....
„Onzin, Mary We zien de boot nooit terug
*k Misgun het hun daarom niet. Maar Sebright
heeft gelUk. Heb je niet gehoord wat Sebright
zei? Heel verstandig. Vraag het SebrightHU
zal het Je wel weer uitleggen.
HU had het mU voorgelegd, dien avond in de
hut, onmlddellUk, nadat Castro die had verla
ten. Williams en diens vrouw had hu reeds er
toe gebracht zUn standpunt te deelen.
In ons geval, dacht hU. was er we! tUd
omdat O’Brien, als hU reeds gewaarschuwd
was, een paar dagen zou laten verloopen. in de
zekerheid, dadelijk de hand op ons te kunnen
leggen, zoodra de Lion binnen de haven kwam
Enkel wanneer de Llon niet binnen redelüken
tUd Havana bereikte, zou hU achterdochtig
en maatregelen nemen, om haar in zee 1 gezien te hebben, hoe bet moest worden aange-
op te vangen. Maar ik kon verzekerd zUn, datlegd. HU Had gedacht en gedacht, genoeg om
de Lion op Havana aankoerst- roe 1 -1
winden het m^ar zouden toelaten.
„Hoe was dar^. nu de toestand?” vervolgde
hU. Enkel hopeloos, omdat wU hem niet op de
juiste* manier beschouwden.
dat we het schip voor altUd moesten verlaten,
de kneep hem juist hier zat, dat dit
slechts voor een kort tlidje noodlg zou zUn
O’Brien’s trawanten het schip hadden
doorsnuffeld, en met leege handen hadden
moeten aftrekken, werd het weer zoo niet
een volkomen veilige, toch In leder geval een
mogeUjke, de eenlg mogelUke wUkplaats voor
ons de eenlge fatsoenlUke manier om Enge
land samen te bereiken, waar, zooals hU wel
begreep, aan onze moeilijkheden een einde zou
komen.
Ik had hem al een» eerder gezegd, dat de
onlangs benoemde Spaansche gezant te Londen
een goede kennis van de Rlego’s was en per-
soonlUk met Seraphina bekend. Een paar Jaar te
voren had ze een kort bezoek aan Spanje ge
bracht en een paar maanden bU hem in Madrid
gelogeerd, geloof ik. Geen last of moellUkheid
was te vreezen, wat herkenning betrof, of zaken
van rechten en erfenis of zoo iets.
Die zaak echter van tUdelUke afwezigheid van
de ,Xdon” scheen een onoverkomelUke moel
lUkheid te bieden.
WU konden maar niet dagenlang in de haven
van Havana in een open boot blUven rondzwal-
ken, tot het schin weerkwam om ons op te pik
ken. Sebright zelf gaf toe eerst heelemaal niet
1 verien te hebben hoe het moest worden aange-
AMERIKA IHHUIIIIHUIUIHIIII
“■.g\ -*■■
In een der noordelUke provinciale hoofdste
den houdt sedert lange jaren een der oudste
korpsen van het Nederlandsche leger garnizoen.
Het le Reglment-Infanterie is opgericht 9
Januari 1814 en herdenkt dus zUn 120-jarig
bestaan.
Ter gelegenheid van dit herdenkingsfeest is
door den tegenwoordigen commandant lulte-
nant-kolonel O. P. Bennewlts een boekje sa
mengesteld ,JJe geschiedenis van het le Regl-
ment-Infanterie dat aan allen, die thans bU
het Regiment dienen, is uitgereikt en waarvan
qpk exemplaren zUn aangeboden aan de auto
riteiten der landmacht.
Tevens is een luxe-uitgave van dat werkje
aan H.M. de Koningin aangeboden.
In dat geschrift wordt in korte trekken de
geschiedenis van het jublleerende
behandeld.
In de eerste plaats wordt daarin vermeld het
aandeel, dat twee onderdeelen, die thans het
eerste en het tweede bataljon van het le Regi
ment heeten, hebben gehad gedurende den
Tiendaagschen Veldtocht van 213 Augustus
1831 en wel bU den aanval op Beerlngen op 5
Augustus en het gevecht bU Bautersem op 11
Augustus 1831, alsook bU de verdediging van
de Citadel van Antwerpen van 30 November—
23 December 1832.
Deswege werd bU KoninklUk Besluit van 7
Augustus 1896 bepaald, dat het vaamdel van
het le Reglment-Infanterie onder anderen zou
worden voorzien van de opschriften„Tlen-
daagsche Veldtocht 1831” en „Citadel van Ant
werpen 1832". Het boekje bevat een hoofdstuk
„Het Vaandel", voorzien van een zeer mooie
fotografische opname van het vaandel
Dit hoofdstuk schetst in korte trekken, voor
den soldaat zeer leerzaam, de beteekenls van
het vaandel. Vervolgens is opgenomen het lied
„Het Eerste", dat voor 5 jaren door een der
onderofficieren werd gemaakt en door den Ka
pelmeester van het Stafmuzlekcorps op muziek
werd gezet.
Dan vol
Dit was iets, dat noodzakelUkerwUze aan mU
was overgelaten. Gerekend van den tUd, waarop
we afscheid namen om aan de kust te landen,
zou de „Llon” tot den aestlenden dag in Havana
vertoeven; als we tegen dien tUd nog niet
waren komen opduiken, en de lading reeds aan
boord was, zou kapitein Williams trachten
onder een of ander voorwendsel, nog een paar
dagen langer te blUven. Maar zestien dagen
zou ons ruimschoots genoeg zUn, en het was
zelfs het beste niet al te veel te wijlen jach-
op dit blad rijn ingevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen f Vfififï bjj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f o|J een ongeval met “JCfl bU verlie» van een hand 1 9 ff oU verlies van een Efi bU een breuk van ££l t“
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «JlrlZVe-verUee van belde auxnen. belde beenen or belde oogen t doodeiyken afloop I oen voet of een oog» wijsvinger J «zl/.“been of arms endaren vinger
,J5z Ura Linda Chronlk”. bet oudste getui
genls van de Germaansche geschiedenis, werd
zestig jaar geleden In Hollahd gevonden. Of
schoon men aanvankelUk aan de echtheid
twUfelde. wordt deze thans door Herman Wirth
overtuigend bewezen. Het werk vertelt van de
oorlogen en ontdekkingstochten, van de slechte
en goede tüden onzer voorvaderen, tot in het
jaar 2193 voor Christus, van de heilige wetten
onzer voorzaten, hun maatschappelUke instel
lingen, zeden en gebruiken. De „Ura Linda
Chronlk" geeft daarmee een indrukwekkend
beeld van de hooge cultuur onzer voervaderen
en schenkt het Duitsche volk zUn geestelUk
erfgoed terug, in een tUd. die rijp werd voor
zulke openbaringen.”
De professoren van het Duitsche instituut
der Vnlverslteit van Breslau hebben over het
aldus aangeprezen boek van Wirth een pu
blieke verklaring afgelegd, waarin zU zeggen:
,-De Ura Linda Chronlk" geeft een onvolledige
vertaling van het boek „Thet Oera Linda Bok”,
door dr. Ottema in 1872 te Leeuwarden uitge
geven. en dat zoogenaamd een kroniek uit de
dertiende eeuw bevat, uit het oud-Friesch ver
taald. Dit boek is echter door kenners van het
oud-Friesch nimmer als echt beschouwd.” De
professoren van Breslau meenen verder, dat t
werk na 1840 door een belezen Hollander is
geschreven, een man. die „van vreemde vol
keren en rassen op de hoogte was. die de oude
letteren en philosophic kende en die genoeg
humor bezat, om thans het feit voor mogeUJk
te houden dat hU met zUn eigenaardig werk
een grap bedoeld beeft De Inhoud van het
boek bestaat uit een doorgaans naïef mengsel
vaa bekende en verzonnen mythologie, van
Germaansche sagen en exotische motieven.
Het was in de eerste plaats noodzakeHJk ge
weest. om deze kroniek aan een kenner van
het oud-Friesch of oud-Germaansch voor te
leggen; Wirth zou dan het ondubbelzinnige
antwoord gekregen hebben, dat van dit werk
nimmer een oud-Friesch origineel bestaan kon
hebben. Maar hU was niet eens in staat, de
waarde van den tekst, die door dr. Ottema ais
echt oud-Friesch werd voorgelegd, zelf te be-
oordeelen, en heeft ongetwUfeld daarom zijn
Duitsche vertaling uit de Nederlandsche van
dr. Ottema gehaald.
Verder spreken de vier professoren dan nog
Pier de „geheel waardelooce vervalschlng”. die
•jiiet de moeite waard zou zUn. wanneer de
groote belangstelling die op het oogenblik voor
zulke werken aanwezig la. zich niet gretig van
dit werk zou meester maken om zich deerlUk
te vergissen”, terwUl de Duitsche wetenschap
zich In binnen- en buitenland belacheluk zou
zien gemaakt.
De verklaring is onderteekend door het Duit-
sche Instituut der universiteit te Breslau: de
professoren dr. Merker, dr. Ranke, dr. Bieb»
en dr. Steller.
Men ziet, onze fortulnlUke landgenoot be
vindt rich in een onfortuinlUk parket en rijn
Hier ontwik- noDularltalt sM dlXmaal uALon een harda-iuoaf
worden gesteld.
Hoezeer men zQn kennis van het Germaan
sche leven in de oudste tUden schatte, wordt
wel bewezen door het feit dat prof. Wlrth de
opdracht ontvangen had om in de buurt van
BerlUn een beboscht terrein van ongeveer 16
HA. omvang tot een soort Germaansch land-
schap te vervormen, met al de ulterUjke ver-
schUnlngsvormen van de toenmalige cultuur en
godendienst.
Gearmd keerden wU samen om. en namen de
**°Ot in oogenschouw. Daar 1a«j ze nu ei'— f--
terd op het dek, met gestopte naden, temidden
van een krtftg spaanders, kruüen en zaagsel.
®en paar peinzende matrozen stonden er
s omheen en bestudeerden het nronksluk met
•matige oogen. Zorgvuldig onderzoekend liep wgrden
h|
a Is je morgenmiddag om drie uur bU me
ZX komt.” zei m’n vriend Paull, de detective,
x **toC mU. „dan zal je getuige kunnen zUn
vin een raadselachtige zaak. Sir Bannerman,
de bekende petroleumkonlng, heeft mUn hulp
Ingeroepen voor een onverklaarbaar geval. Het
betreft een reeks van wonderlUke diefstallen.”
Op het aangegeven uur was ik in Pauli’s
kamer. Sir Bannerman was zoo juist in z’n
Rolls Royce aangekomen, die als een konlng
van den weg voor het statige heerenhuls stond.
Paull stelde ons aan elkaar voor en ik zag een
knap, regelmatig gelaat met heldergrijze oogen.
De petroleumkonlng maakte, evenals z’n wagen
een vorstelUken Indruk. HU was een man. die
zich van onderop had opgewerkt en niet blasé
was door z’n ontzaglUk fortuin. HU werkte nog
10 uur per dag en Paull vertelde me later, dat
sir Bannermann’s handerfwrof en vereelt waren
Daags te voren, r?a pjull’s telefoontje, had
ik naar enkele levensbijzonderheden van den
rUken man geïnformeerd. Behalve voor petro
leum, interesseerde hU zich nog voor machines
en electromotoren. Niet lang geleden had hU
nog drie nieuwe patenten aangekocht.
ZUn verhaal van het raadselachtig geval
was duldeUjk en sober. Het betrof het systema
tisch verdwUnen van geldswaardige papieren
uit een der kluizen, welke in z’n groot kantoor
gebouw waren aangebracht. De diefstallen wa
ren, vreemd genoeg, van zeer onschuldigen
aard. Steeds werden de vermiste stukken, een
dag later, per aangeteekenden brief aan hem
teruggezonden. Het was op een VrUdagmorgen
begonnen, toen een der boekhouders een sta
peltje tien dollarbiljetten tamelUk achteloos op
een der brandvrije kasten In de kluis had ge
legd. HU had de deur achter zich dicht getrok
ken en toen hU In den namiddag het geld wilde
weg sluiten, was het verdwenen. Een week later
had zich hetzelfde met een contract voorge
daan. Doch evenals het geld, was het den vol
genden dag netjes per brief teruggestuurd. Een
begeleidend schrUven ontbrak.
Toen had sir Bannerman eigenhandig een
honderd dollar-blljet in de kluis gelegd, de deur
goed gesloten, den sleutel bU zich gestoken éh
vier uur later de safe weer geopend. Tot z’n
verbazing was het geld door een onzichtbare
hand weggehaald, doch reeds den volgenden
morgen in een courant door de post terugge
bracht.
Toen Sir Bannerman uitverteld was. stelde m’n
vriend Paull voor, met r‘n drieën de kluis aan
een onderzoek te onderwerpen In een auto
stelde hU den bestolene enkele vragen.
„Verdenkt u Iemand van deze grappen?”
„Niemand van mUn personeel Is tot zoo Iets In
staat,” luidde het zeer besliste antwoord.
..Bent u de eenlge die een sleutel van de
kluis heeft?”
„Er Is maar één sleutel, die alleen door mU
af gegeven wordt."
„Is het mogelUk dat de dief in de kluis kan
komen, zonder door de deur te gaan?”
.Absoluut uitgesloten." zei de ander met
nadruk. „De kluis Is drie bU drie meter in t
vierkant en heeft slechts één Ingang. In de
stalen wanden zUn noch ramen noch andere
openlngen."
„OnbegrUpeUjk,” peinsde Paull.
zullen zien."
Een kwartlerje later stonden we In een sche
merdonker gangetje vóór de bewuste stalen cel.
Sir Bannerman toonde ons den kleinen stalen
sleutel en opende na verschillende handgrepen
de groote zware stalen deur. Automatisch gloei
de een lampje aan en we traden binnen.
De kluis bevatte alleen twee vaststaande klei
nere kluizen. De grootste reikte tot aan hèt
een
meter vijftig hoog. De boven-oppervlakte moest
ongeveer één vierkante meter zUn. Op deze kast
hadden steeds de ontvreemde papieren gelegen.
Paull stelde een uitgebreid onderzoek In en
onderzocht ieder plekje van de wanden. HU
keerde een paar maal naar de kluisdeur terug,
alsof hU vermoedde dat deze niet solide was.
*w-^ e omwenteling heeft in Dultachland heel
I 1 wat groote carrières vernield en te ge-
A—iuker tUd aan heel wat tot dan toe on
bekenden gelegenheid gegeven om carrière te
maken- Onder degenen voor wie het Derde
RUk een gunstige verandering beteekende. is
ook onze tandgenoot Herman Wlrth.
In de Republiek trokken zijn studies over de
oudste Germaansche geschiedenis en schrift-
kunde. na een oogenblik eenlgen opgang ge
maakt te hebben, niet veel aandacht meer.
Wlrth sprong vat al te lichtvaardig met de
wetenschap om en wilde al te graag tegeUjk
met de problemen oplossingen serveeren. Of-
schoon hU zelf professor te Marburg was. nam
men hem in wetenschappelUke kringen niet
heelemaal au sérieux.
Ik herinner mU. hoe hU* een jaar at drie ge
leden. te Frankfort een voordracht hield In
het .Museum fUr Altertumskunde”. ZUn audi
torium bestond uit een kleinen kring'van uni
versiteitsprofessoren en specialisten op zUn ge
bied. Wlrth zelf, die met zUn vrouw optrad in
de kleedlng. die. naar zU veronderstelden, ook
de oude Germanen gedragen hadden, werd
met een zekere nieuwsgierige spanning ontvan
gen. (HU was gekleed in een loden pak met
korte broek en sandalen; mevrouw Wlrth droeg
een lang ruig gewaad, dat door een gesp op de
borst werd bUeengehouden. en beiden hadden
natuurlUk blond hangend haar). In de zakeluke
en Intellectueele sfeer van de Frankforter
wetenschajipelUke élite kon de theorie van
Wlrth dien avond niet gedUen. en de nuchtere
sceptici, die met hem debatteerden, schoven
hem elgenlUk met goedige ironie opsQ.
In de Republiek had Wlrth met veel tegen
stand en scepsis te kampen, en zUn werk voer
daar slechts wel bU Doch het Derde RUk gaf
hem een goede kans om populair te worden
In korten tUd ontdekte het groote leekenpubllek
hem en maakte zich van hem meester. Herman
Wlrth was de ontdekker van het groot Ger
maansch verleden van het Duitsche volk en
van de wereldzending die het blUkens zUn oer-
hlstorie te vervullen heeft. In het voorjaar be
richtten wU in ons blad over zUn groote ten
toonstelling „De Heilbrenger” te BerlUn. welke
een paar maal geprolongeerd moest worden en
eiken dag opnieuw volliep. Heele schoolklassen
en SA garCe# kwamen er blnnep. T” “w.
kelde hU een Ohristus-thëörie. die niet en
kel voor katholieken en protestanten onaan
vaardbaar was. maar ook wetenachappeUjk geen
schijn van waarheid heeft. Doch dit belette
niet, dat onze landgenoot de profeet werd van
die Duitsche kringen die tot de ware Germaan,
sche zeden willen terugkeeren en van het
„joodsche” christendom niets meer willen
weten.
Het is nu jammer, dat Herman Wlrth, op het
hoogtepunt van zUn roem, een fout beeft be
gaan. zoo onvergeeflUk, dat die hem in een
ander land zUn carrière zou kosten. Zooeven
is nJ- bU Koehler und Ameling te Leipzig ver
schenen: ..Die Ura Linda Chronlk”, vertaald
dpor en met een inleidend geschiedkundig on-
/derzoek voorzien van Herman Wlrth. gp den
omslag van het boek staat:
fro, die bekend had de omgeving daar nogal
goed te kennen, zou van veel nut zUn. Intus-
schen zou de „Llon” rustig naar Havana steve
nen, alsof er niets aan de hand was. OngetwU
feld zouden allerlei tolbeambten klaar staan om
met veel lawaai aan boord te komen zwermen.
Of er vreemdelingen aan boord waren?
Welneen! Waarom zouden er zUn!.... Rlo
Medio?.... Wat was er met Rlo Medio?....
Waren in geen mUlen en mijlen in de buurt
van Rlo Medio geweest; zorgden deze vaart
een eind van de kust te blUven. Het schip
onderzoeken? Met »Ue plezier, leder hoekje
en gaatje....
HU dacht wel niet, dat ze zoo brutaal zouden
zUn over de kapers te beginnen; maar als ze
het waagden o dan!
Kapers? Dat was ook geen eer voor de
macht van Spanje. PersoonlUk hadden ze van
kapen niets gezien. Dachten, dat ze allemaal
lang gevat waren en opgehangen. Geruchten,
dat de „Llon" zou zUn aangevallen volkomen
uit de lucht gegrepen. Misschien een ander
schip geweest
Dat sou de te volgen gedragsIUn moeten zUn.
Werden ze er niet door overtuigd, dan zouden ze
er toch danig door in de war gebracht worden.
Ja, in zUn groote achting voor mU had kapi
tein Williams z’n plan natuurlUk opgegeven
om van de ergerlUke behandeling aan zUn schip
gepleegd een staatszaak te maken. HU zou In
Havana geen enkele klacht uitbrengen in
