I
Waar ‘een volk belang in stelt! De vallende
man
Z6Z
DE KRANT ZEGT HET
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
HET KAPERSNEST
Zoo gaat het goed
w.
DONDERDAG 18 JANUARI
Het juiste oogenblik
proef
De gestoorde bruiloft
Het Macedonische
vraagstuk
Het standpunt der ,Jmro”
Een schaap, dat geld kost
Hoefijzers uit Rubber
y/ooD.
JOSEPH CONRAD
J
L
4
Het „kleine** nieuws
Met de grootste kalmte oefent hij
zijn gevaarlijk beroep uit
Bruidspaar had verscheidene
inbraken op zyn geweten
DE
NATIONALE
DRANK
nou nou pat E&
leeuj* f,AT. btaae
Her kon
l Zs/rt.
KAN
MET Z/Y
OROFMd-
KAN NET n/et,
OA THA/Vor ERTAO
NfAARAZi fE-e
De zware
Wat de dagbladen, die op een en
kelen Decemberdag in Peking
verechenen, zooal be
richtten
i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
otn daar zün zaken
D.
(IMRO),
DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDEREH£3CM|
ROMAN VAN
rechter
VA?
_Ja: Kcmn.
met Carlo,
door oen
Ipn
mat den
non. die
>rden
»md.
Een uitvinder in Keulen heeft een hoefijzer
geconstrueerd, dat rubber bevat en daardoor
den gang van paarden elastisch en geruischloos
maakt. De duurzaamheld^van zulk een hoef-
„ilzer” wordt op zes weken geschat. Het gebruik
zal zich echter tot de groote steden moeten be
palen. Gelijktijdig echter komt uit Praag de
mededeeling. dat daar onder den naam „horze-
well" een rubber hoefbeslag is gepatenteerd, dat
reeds maandenlang door de Prager politie be
proefd is. Het moet gebleken zün. dat het in
dk praktijk uitstekend voldeed, zoodat men de
algemeene invoering van dit beslag voor de be
reden troepen binnenkort kan tegemoet zien.
Uit H o y u a n bij Kanton wordt gemeld dat
de vier-en-zeventlge jarige boer Tsjen Hoea een
koe beaat waaraan hü zoo gehecht was. dat hij
bet dier niet overleven wtlde. toen het door den
trein overreden en gedood werd. HIJ verhing
zich aan een boom. Den zelfden dag stierf zijn
vier-en-tachtig-jarige buurvrouw Li Wen Tse
van blijdschap over het feit dat haar zoon uit
Peking de som van honderd zilveren dollars
toezond.
Uit Sjanghai bereikt ons het bericht dat
een zeventien jarige vrouw, Lioe genaamd, het
leven heeft geschonken aan een drieling. Een
der kinderen is volkomen wit, het tweede zwart
en bet derde rood van huid. Lioe heeft van al
haar verwanten en buren gelukwenschen ont
vangen omdat in haar drie zoons, volgens de
verklaring der priesters, waarschijnlijk de drie
legendarische helden der Han-dynastle, Kwang
Yoe. Lioe Pel en Tsjang Fel, herboren zijn (De
Han-dynastle regeerde van 230 voor tot 265 na
Christus).
Uit een magazijn, gevestigd aan de
Heerengracht te Amsterdam, wer
vijftig dozijn zakdoeken onthei
Politiebericht I
en volk kent men uit.... zijn kranten!
Natuurlijk moet men, om een volk te
loeren kennen, niet de hoofdartikelen
«IJner kranten lesen. Alle hoofdredacteuren der
geheele wereld schrijven tenslotte precies het
self de.
Het belangrijkste materiaal voor de kennis
van een volk ligt in de kleine berichten, in het
nieuws uit de steden én de dorpen. In die
kleine berichtjes welke de buitenlander veel te
gauw geneigd is over te slaan, vindt men de
weerspiegeling van het volk waarvoor de be
treffende krant bestemd is. Er staat niet alleen
in wat het volk doet en laat, maar men vindt
er bovenal alles in waarvoor het volk belang
stelling heeft.
Nemen we tot voorbeeld de kranten welke
op een enkelen Decemberdag te Peking ver.
schenen. Er staat meer in dan men anders in
een heel jaar van China en zijn honderden
milUoenen Inwoners begrijpt.
HINHIIIIIIIIIIII DE ZAKDOEK
kalm, waggelde nog heviger, sprong, viel, alles
nauwkeurig, zooals het zijn contract voorschreef.
Dan echter, toen het gordijn gevallen was, was
het met zijn kalmte gedaan en kreeg de as
sistent zijn vet
De vallende man valt overal in den smaak en
In alle werelddeelen hebben menschen van alle
rassen over hem gelachen.
Het dier, waarover het hier gaat, behoorde
aanvankelijk aan den veefokker Frank Morries,
die in de bergen van Montana eigenaar eener
fanh te. Zijn buren zijn eveneens veefokkers,
maar werken voor een groote exportmaatschap-
pu Op zekeren dag slipte het betreffende
schaap door de omheining en het werd door
den belhamel der buren van Morries* kudde af
getrokken. De eigenaar probeerde het verloren
gedierte terug te krijgen, maar door de ver
tegenwoordigen der groote maatschappij werd
hij uitgelachen: het schaap was vrijwillig ge
komen en het zou blijven. Daar Morries een
ordelievend burger is. klaagde hij zijn buren
aan. de rechters ondernamen een tocht naar
de bergen om een ondersoek ter plaatse in té
stellen en tenslotte won eischer in eerste-in
stantie
De maatschappij ging evenwel in hooger be
roep. Zij werd nogmaals veroordeeld, en daarna
nog eens. Reeds begon het er op te lijken, dat
bet hoogste gerecht te Washington er aan te
pas sou komen Toen besloten evenwel de tegen
standers een minnelijke schikking te treffen,
daar zi) tot de verbluffende calculatie waren
gekomen, dat het schaap hun samen reeds meer
dan 40.000 dollar had gekost, en dit, terwijl
het een marktwaarde van tien dallar vertegen
woordigde.
Men meldt thans uit Amerika, dat bet histo
rische schaap tijdens een sneeuwstorm om het
leven is gekomen.
In het begin van den
pruimenboomen voor het
tenlandsche Zaken tot twee malen toe in bloei.
Daar bloesem ig de sneeuw het voortreken Is
van een grooten oorlog, heeft de regeering last
gegeven de bloemen eiken morgen te plukken
en te vernietigen.
niets op tegen dat
X n’ont V-iii ia aawi Ivari
t
(Kort» tnhoud -an het voorafgaand,
sen Bngetechtnan uit Kent wükt mi
Rleao uit naar Jamaica geholpen
verloofde van zlln zuster Veronica
Rooksbv- Hier komt bU In ken
rechter O'Brien en met Don -
Kemp «rillen overhalen dienst la nemen bil
seerooTcrv. die RU» Medio als basis hebben
Kampt vlucht, maar wordt later weer door
ds seeroovers gevangen «enomen en naar
Mo Medio gebracht waar bil
ontvangen wordt door Don Baltbaaar.
Hier leidt men bom aan bet sterfbed van
Carlos. Bet gepeupel slacht de uitlevering
van Kamp en doet sla Carlos tuist Bestor
sen la. een aanval op bet bul,, waarbij Don
Baltbaaar door ean kogel wordt Betroffen
on stervend Ineen zakt. Als tijden, do be-
grafenUplechtighedan de aandacht afgeleid
b vlucht Kemp met Den Baltbaaar, doch
ter Serafine en wordt oneenomen op het Bn-
gelscha sehlp „Uon~ De Bngelacbe koop
vaarder wordt echter achtervolgd on Kemp
verlaat mot Serafine en Castro MJdelMk het
echlp. dat hen later weer zal oppikken Tij
dens den storm slaat bun boot om Ze worden
op de Kust geworpen en verbergen zich in
m spelonk, waar sü door O'Brien woeden
then
huis
En straat-temperatuurN
Komt steeds de zakdoek u van pas-
Want op sonoren toon
Veegt, snuit en knijpt u vlug hiermee
Uw buitengevel schoon!
De zakdoek, uit den aard der zaak,
Is een begeerd object.
Hetgeen wel blijkt, daar thans een
dief
De IMRO begroet met sympathie elk initia
tief dat kan leiden tot een accoord tusschen de
Balkanlanden, in zooverre door dit accoord
vrijheid, recht en rechtsgelijkheid op den Balkan
worden hersteld.
Nooit zal de organisatie echter toelaten, dat
een toenadering ontstaat tusschen twee Balkan
landen, welke dan ook, ten koste van de recht
vaardige etechen van het Macedonische volk.
De regeeringen van Joego-Slavlé en Grieken
land worden in hun politiek van onderdrukking
en uitroeiing der nationale gedachte in Mace
donië nog versterkt door het feit, dat de Volken
bond werkeloos blijft toezien.
Tot besluit wprdt gezegd, dat de IMRO voor-
loopig het streven naar toenadering tpsschen
Bulgarije en Joego-SlavlC blijft volgen, maar ge
noodzaakt zal zijn den strijd voor 0e bevrüding
van Macedonië opnieuw met revolutlöhnaire mid*
delen ter hand te nemen, wanneer op de beloften
van Belgrado geen daden volgen.
De handen er naar strekt.
Misschien, zoo n vijftigtal dozijn
Lijkt u ten einde raad?
Maar weet u wel, dat hierdoor juist
De dief zich zelf verraadt?
De dader maakte zich bekend.'
Ten eerste is hij: frisch,
Ten tweede blijkt het, dat hij ook
Een groote snotneus is.'
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
BERLIJN, 17 Jan. (V.D.) Dezer dagen werd
ergens in het Noorden van Berlijn een bruiloft
gevierd, waarbij het. naarmate de bier- en
wijnflesschen leeger werden, vroolijker en ru
moeriger toeging Het lawaai trok de aandacht
van een passeerenden rechercheur, die tn de
omgeving sporen had gevonden van inbrekers,
die hij reeds eenlgen tijd zocht. Met een poll-
tle-agent drong hij het hui» binnen en ontdekte
tot zijn verbazing dat het bruidspaar en een
der aanwezige vrienden de door hem gezochte
Inbrekers wanen. Het bruiloftsfeest werd wiee-
delük onderbroken en het bruidspaar en. de
vriend, die verscheidene Inbraken op hun ge
weten hadden. o.i. waren alle op het bruilofts
feest geschonken wijnen van Inbraak afkom
stig. werden in voorloopige bewaring gesteld.
'E/UENL'JK
met noe ie
Ml/CEIN VAN
0/T WÉRK?J
De zakdoek is een practisch ding,
Z(jn doel zeer delicaat,
Wijl immers het gebruik er van
Haast automatisch gaat!'
Ook neuswijs is hier iedereen-
Het laat u zelfs geen keus.
Omdat dit doekje als van zelf
Den weg wijst naar uw neus!
Vooral ook tn een tijd als nu,
Die koud is,‘nat en guur,
Terur(jl verschil heerscht fi
Ik ben mij niet bewust mij maar iets be
wogen te hebben, ook Seraphlna had geen
beweging gemaakt, zou ik durven bezweren:
maar 't duidelijk, iets, een of ander ge
luld, deed hem opschrikken. Hij sprong uit
zijn roerlooszlttende houding overeind en stond
met één stap met de schouders tegen de rota,
waar hij, het mes in de hand, hulpeloos de
duisternis inloerde. Het verwonderde mij, dat
ik geen uitroep van verrassing liet hooren Ik
was even ontsteld als hij zelf. Zijn tanden en
het wit van zi)n «ogen blonken van de verte
uit recht op mij toe; hü siste van vrees; ik wat
er *n oogenblik vast van overtuigd, dat hij mij
gezien had. En dit alles geschiedde zoo vlug,
dat ik geen tijd had een enkele beweging te
maken om zün aanval af te slaan. In plaats
van aan te vallen, maakte hij echter eensklaps
met de punt van zijn dolk een groot kruis
tn de lucht.
Langzaam stak hij zijn wapen in de schrede
en glipte toen zijdelings, met ȟn schouders
zoo langs den muur schurend, op *t gangge-
welf toe. Het licht werd afgesloten en een
oogenblik daarna was hij uit het gMcht ver
dwenen.
Voor hü het uiteinde bereikte, was ik reeds
aan het begin van de gans hem achterna geko
men alsof zijn verdwijnen een betoovering
had verbroken, alsof hü mij meetrok met een
onsichttaren tand. Mjj een weinig op mijn
armen omhoogheffend, zag ik hem van zijn
knieën af bulten den drempelsteen staan, met
zijn rug naar den afgrond en zijn gezicht
naar boven gekeerd.
Mevrouw Li Kwo Tse was voor den derden
keer weduwe geworden, maar omdat zij nog
altijd jong en mooi was. vond ze spoedig
iemand die haar vierde echtgenoot wilde zijn.
Het paar besloot echter eerst den raad in te
winnen van de priesters, want de drie eerste
mannen van Li Kwo Tse waren zeer snel en
op onbegrijpelijk^ wijze den dood in gegaan.
De priesters besloten MTT er een yjoek rustte
op deze vrouw. De kans leek groot dat ook
haar vierde echtgenoot hieraan ten slachtoffer
zou vallen en daarom werd haar in overweging
gegeven den vloek te laten uitdrijven Aldus werd
besloten en Li Kwo Tse trouwde ten vierde
male, niet met den man harer keuze, maar met
eenboom, een honderdjarigen Mangaboom,
uit* haar eigen tuin. Het huwelijk werd vol
trokken. de bruiloft gevierd en twee dagen
later bezweek de honderdjarige Mangaboom
In een hevigen storm Zoo was LI kwo Tse voor
den vierden keer weduwe en thans zonder
vloek. Alles werd in gereedheid gebracht voor
de vijfde bruiloft, maar of haar bruidegom
geen vertrouwen had In de uitdrijving van den
vloek,- dan wel dat het lot van den honderd
jarigen Mangaboom hem aan het schrikken
had gemaakt: In elk geval gaf hij Li Kwo Tse
te verstap dat hij tijdens haar laatste kort
stondige wittebroodsweken een andere bruid
had gevonden.
IA/ELtAlWE.
Nf/MCN/EN KAN/R
NET KA ff PAO
Ycan IK HET
t„„»zaeeeee»»ee,,,,,,,,,„,,»,,,,»,»,,»»,«,e,,»w»Mi
de bïnnentredende jongeman.
,Ja,” zei Van Zanten. „Ik wou graag dat je
deze 10.000 ging betalen bij Bender en Co.
Dat wil je zeker wel voor me doen, hè?”
De jongeman knikte.
..Met genoegen, meneer," antwoordde hij, het
geld opnemend.
■4e kunt wel meteen door gaan naar huis,”
zei Van Zanten, „dat is wel zoo makkelijk-"
Longwood verliet het vertrek en zoodra hij
was heengegaan verviel Van Zanten in diep
gepeins. Hij zag zichzelf weer loopen met de
9000 gulden op zak, vervuld en gekweld door
allerlei toekomstvisioenen. En tegelijkertijd
kwam het beeld van zijn dochter hem voor den
geest, zijn «enige en dus liefste aan wier toe
komst hem alles gelegen was.
Het zweet brak hem uit. De twee visioenen
vloeiden door elkaar. Hu voelde weer de zware
verleiding, hij streed weer dien zwaren strijd.
En Bertha liep door het huis te zingen!
„Nee," kreunde hij, en toen heel hard: ,.Nee!T”
Als een razende vloog hü de deur uit en naar
het kantoor, waar Will Longwood bezig was
zijn jas aan te trekken.
„Wacht even, Longwood." hügde hij .Geef
mü dat geld. Ik zal het zelf wel gaan betalen.”
paarden der vaqueros in heete achtervolging,
dreunend over de spelonk galoppeerden.
Daarna werd alle» stil.
f Onze tocht uit de spelonk naar boven was
een zaak van onophoudelüken zwaren arbeid,
die een ontzaglijken tijd duurde.
Onze onvaste voeten vertrapten eindelijk de
zwarte asch der vuren, door de paardenhoeven
uiteengejaagd; wij keken naar de ruïne van het
kamp der Lugarenos, vodden op het platge
treden gras, een-paar achtergelaten dekens, een
in den schrik weggeworpen musket, een vullen
rooden gordel, boven op een hoop stokken, een
bouten emmer aan den schoener, en omverge-
worpen waterkruiken. Een daarvan wa» als door
een wonder, vol tot den rand, op zün ronden
bodem blijven staan, terwtll al het andere
scheen te zün omvergeworpen, stukgerukt in
*t wilde weg versoreid door een woedenden
windstoot.
Een schavot van palen voor het drogen van
stukken vleeech was omgeslagen: maar tusschen
de aach van het kamp lagen lappen verschroeid
vleesch verspreid, met de beenstukken er aan
vast; en wü dankten er God voor.
Wij wenden onie oogen van eikaars gezicht
af louter uit liefde, en uit medelüden voor
elkander spraken we niet. Er was geen vreugde
in onze ontspanning geen verlichting, geen
gevoel van vrijheid Lugeranoe en vaqueros,
vervolgden en achtervolgers, waren van de
hoogvlakte verdwenen zonder eenlg teeken van
leven achter te laten. Aan het eind van bet
ravijn hielden we sUl. t
(Wordt vervolgd)
Bulgaarse he
van het
dan twee-en-een-halven dollar per aanzittende.
Ook mogen de officieren voortg^an elkaar
geschenken aan te bieden, doch de waarde
van een dergelük geschenk mag niet meer be
dragen dan een-en-een-kwart dollar.
winter stonden de
Ministerie van Bui-
„Er is niemand,” gilde hij.
Ik liet mü weer zakken en kroop verder,
terwijl ik mü zoo nu en dan op mün ellebogen
oprichtte om te kunnen zien.
Manuel bleef, in gesprek met de mannen
boven, omnoog küken met de fleach van Wil
liams in zün beide handen; hü scheen te
trachten het koordje los te maken, waarmee de
flesch bevestigd was aan het lange touw. De
fleach hield mün oogen, mün denken en wils
kracht gevangen. Ik had haar wel dadelük
van hem weg willen rukken. In mü was op dat
oogenblik noch vreee, noch verstand; alleen
het verlangen mü van het voorwerp meester
te maken Maar een instinctieve behoedzaam
heid voorkwam, dat ik er met geweld op aan
sprong.
Het losmaken van den knoop ging hem zoo
gemakkeUJk niet af; toch wilde hü klaar-
blükelük niet het groen züden koord door
snijden
Van boven riepen ze hem toe.
„Ik kom dadelük,” schreeuwde hü terug,
zonder zün hoofd op te heffen.
Ik was büna dicht genoeg toegeslopen om
de fleach te kunnen grüpen Maar het kwam in
*t geheel niet bü mü op. dat Ik hem met een
enkelen sprong naar beneden had kunnen
storten. Mün eenige gedachte was. de flesch
Hü bestond niet voor me. De met leer be-
kleede kruik was de eenige werkelükheld hier
op aarde.... Ik was volslagen krankzinnig.
Eensklaps stond Manuel van den steen op.
ergens was een schot gevallen. Er vleier, meer
knallende geluiden van geweerschoten over de
De Chineeache Minister van Oorlog,
Hoyingsju. heeft een bevelschrift uitgevaardigd
waarin den officieren gelast wordt zich zoo een
voudig mogelük te kleeden. Met de .gewoonte
om de uniformen van buitenlandache officieren
na te bootsen, moet radicaal worden gebroken
In den vervolge mogen officiersuniformen niet
meer van buitenlandsche stoffen vervaar,
digd worden doch slechts van Chineeache.
De kleur mag slechts khahi zün of
groen. Dit zal een harde tegenvaller zün voor
mcnlgen jongen officier die liever met zün
mooie laklaarzen in de stad flaneerde dan met
zün wapenmakkers voor wie hü zün neus op
trekt, naar het front te gaan. Intusschen is het
vel goed dat Chineeache officieren voortaan
Chineeache uniformen dragen, in plaats van
met allerlei fantastische verzinsels het buiten
land te overbluffen of.... a»uj het lachen te
nuiken-
De Minister van Oorlog heeft tevens bepaald
dat de officieren onderling wel banketten mo-
gen aanrichten, doch slechts op voorwaarde,
dat daaraan niet meer ten koste wordt gelegd
I
s
3
KlIllllllllllllllllllllllHlllllllllllllllllllllltlIllllllllKllltlIlIllllllllHniinUt;
Van Zanten op zün eerlükheid te beproeven.
En thans stond Vari Zanten in de plaats van
Brail, die eenige jaren geleden gestorven was
en had het plan om zün procuratiehouder Long
wood tot compagnon te maken.
.Maar eerst de eerlükheldsproef." dacht hü
en liet Longwood bü rich komen. Het groote
bedrag lag klaar, waarvan hü echter de firma
Bender en Co. slechts een tiende schuldig was.
Met Bender en
Co. had hü de
zelfde overeen
komst gemaakt
als indertüd Brail
mpt Banning.
„U heeft mü
geroepen?” vroeg
ver de geheale wereld kent men hem, in
(j alle- eircuaaen en variétés heeft men hem
al eens gezien: hü plaatst drie tafels op
elkaar, zet er nog vüf of zes stoelen boven op,
klimt daar op. gaat zitten, ontvouwt een cou
rant en begint langzaam te waggelen (waarbü
de dames angstig beginnen te gillen en de hee-
ren sceptisch glimlachen), tot het doode punt
op een oogenblik Is overschreden en de couran
tenlezer in een wüden boog naar achteren valt
Deze man verdient du» met vallen zün brood
en hoe hoeger, gevaarlüker en gecompliceerder
zün tuimelpartijen zijn, zooveel te grooter is
zün gage. Wie de eerste van deze vallende man
nen geweest is, weten we niet (allen zeggen
het van zich zelf)dertig jmwn geleden waren
zulke nummers zeer in trek, op *t oogenblik ziet
men ze veel minder. „De beide dankbaarste toe
schouwers die ik ooit gezien heb," vertelde een
beroemde vallende man, ..waren konlng Eduard
van Engeland en Edison" en zü informeerden
nauwkeurig naar zün trucs.
Inderdaad heeft deze artist eens door zün
kunststukken een geheele epidemie van „val-
koorts" bü zün publiek veroorzaakt. Dat was
in een Zuid-Amerlkaansche provinciestad, waar
de menschen nog niet met goede variété-voor-
stellingen verwend waren en de vallende man
bü zün debuut kolossaal veel succes had. Toen
hü den volgenden dag door de stad slenterde,
zag hü tot zün verwondering dat in de kleine
cafétjes overal tafels en stoelen op elkaar wa
ren gezet en zün kunsten geïmiteerd werden:
het was een sport, een wedstrüd. een volks-
amusement geworden. De artist werd herkend
en moest meedoen.
De kunst van den vallenden man bestaat
daarin, dat hü precies op het juiste oogenblik
maakt dat hü van de rich bewegende sloelen-
pyramide wegkomt en er afspringt: niet te
vroeg, anders maakt de val geen effect en niet
te laat, daar hü in dat geval gebroken lede
maten oploopt. In een Amertkaansch reizend
circus, waar alles steeds vliegensvlug moet gaan
en de manege bovendien nog oneffen was. be
merkte onze vallende man op het oogenblik dat
zün troon begon te waggelen, dat het ditmaal
niet goed zou afloopen en er bleef niets anders
over dan met een geweldigen sprong en met
een salto zoo ver mogelük weg te komen van
de gevaarlüke stoelen. Hü kwam ook wgrkelük
heel ver weg. zoo ver zelfs, dat hü op het dien
blad van een toevallig langskomenden keliner
beland kwam. De regisseur vond dat zoo ge
weldig. dat hü er op aandrong dat de artist
deze kunst eiken avond zou vertoonen. Deze vond
het niets prettig, moest tenslotte echter toe
geven en kwam weer op het blad terecht, waar
bü uit een groote buis een geweldige stofwolk
oprees De toeschouwers en niet het minst
de regisseur lachten luid; maar na een poosje-
werden ze muisstil en begonnen hun handen,
voorhoofd en hals te wrijven. De artist had
namelük tien pond jeukpoeder in de buil laten
doen. De regisseur zag verder dan ook maar
af van het vertoonen van dit nummer.
Eens was de familie van den vallenden man
zeer opgewonden. Het nieuwste nummer van
het vaktüdschrift was gekomen: zün vrouw
had het eerst gelezen en daarin een aankon
diging gevonden waarin de vroegere assistent
van haar man mededeelde, dat hü een kolos
saal nummer ,,de vallende man” had ingestu-
deerd en zich daarmede aanbood. De vrouw
verborg het tüdschrift voor haar man, streek
de aankondiging met blauw potlood aan en
zeide tot den assistent: „Dat moet je vanavond
aan mün man geven, als hü boven op dé py-
ramide rit. want daar is hü het kalmst, vroe
ger mag hü van deze geschiedenis niets weten.”
Zoo geschiedde het. De vallende man las hoog
boven op zün stoelen waggelend, het nieuws
over z0n ondankbaren assistent, bleef dood-
vlakte De vaqueros bestookten een buitenpost
van de Lugarenos. Een diepe stem riep:
„We worden omsingeld". En verschillende
stemmen begonnen daarop te gillen
„Kom daar weg. Manuel! Kom daar vandaan!
Por Dios....”
Hü aarzelde of hü naar boven zou klimmen
of in de spelonk duiken. Hü riep iets. Er werd
niet geantwoord, maar het gillen en schieten
hield plotseling op, alsof de Lugarenos er den
brui van hadden gegeven en het hazenpad
kozen. Ik werd een goort snikkend geluld ge
waar. dat toenemend achter mü vandaan uit
de spelonk scheen te komen; maar eensklaps,
terwijl Manuel haastig zün voet ophtef om
weer over den drempel te «tappen, sprong Ik
rasend op om met uitgeatrekte handen een
uitval te doen naar de fleach in zün vinger»
Ik geloof, dat ik op zlnnelooze wüze heb
gelachen. Iemand lachte er ten minste; en ik
herinner mü. dat de glimlach van meerderheid
op zün gezicht overging in een afschuwelüken
grüns. die langzaam verdween, terwül zün ver
wonderds oogen. starend naar die uitgemergelde
vervallen verschünlng, voor hem oprijzend In
de schemering ven de gang tot ontzagHjke
grootte schenen te groeien. Hü trok zün voet
terug of hü hem brandde; en wegwankelend
van den drempel wierp hü. in een door
pantschen schrik ingegeven opwelling de flesch
recht in mün gericht.
Ik greep ernaar met een schreeuw van
triomf, waarvan het onmenschelük geluld mü
weer bü zinnen bracht.
,4n den naam van God, laat af,” riep hü.
-»--v e heer Van Zanten streek bedachtzaam
I 1 met de hand ovter zün verzorgd punt-
baardje. Het was een gebaar dat hü ge-
woonlük maakte wanneer hü tüd zocht te win
nen. maar in dit geval was dat niet noodig,
omdat hü op de vraag die zün dochter hem
zooeven had gesteld al een vaststaand antwoord
wist. v
„Luister eens, Bertha,” sprak hü- „Ik” heb er
J J&JOet Longwood trouwt,
want hü is een beste k^Jt Moeder zal het ook
wel goedvinden. Maar Br wil je alleen maar
even onder het oog brengen dat je dan gaat
trouwen met een jongeman die een bescheiden
salaris verdient en die voorloopig geen kans op
promotie heeft. Je weet zelf heel goed dat de
tijden daarvoor te slecht zün.”
Het meisje maakte een afwerend gebaar
En u weet heel goed." ging ze op denzelfden
toon voort, „dat ik daar geen steek om geef.
Will verdient genoeg om te kunnen trouwen
en zoo heel veel hebben we gerust niet noodig.
U hoeft heusch zün salaris niet te verhoogen
als de tijdsomstandigheden dat niet veroor
loven. Trouwens, wat dat betreft, behoef ik u
niets te zeggen Daar zorgt Will zelf wel voor."
Bü dit gesprek bleef het voorloopig en Ber
tha was in den zevenden hemel Toen hü echter
alleen was. stond Van Zanten s gericht bezorgd.
Het geluk van zün dochter lag hem na aan het
hart, zoodat hü een zware verantwoordelükheid
voelde Will Longwood, dat wist hü, zou een
uitstekende echtgenoot voor Bertha zün. Een
kerel xult éép stuk, die voor de zaken van zün
patroon alles over had. Hü was nauwgezet en
zat vol initiatief, zoodat hü het handelshuis
Brail en van Zanten op een uitstekende manier
door de slechte tjjden heenhielp. Maar Van
Zanten was van plan hem tot zün compagnon
te maken en dat plan.... wel, dat plan deed
den ouden heer aan het verleden denken.
In dezelfde positie waarin Will Longwood
thans verkeerde, had hüzelf eens gestaan. De
zaak was toen van Josef Brail, terwül hü er
procuratiehouder was.
Op een goeden dag had Brail hem bü zich
geroepen en gevraagd of hü peraoonlük een
werkje wilde opknappen
„Het is voor de firma Banning." had hü ge
zegd „Wü zün haar 10.000 gulden schuldig en
die moet je maar even gaan betalen. Het is
beter dat Jü dat doet dan een loopjongen. Wil
je het voor me doen?”
Van Zanten had er niets op tegen, zoodat hü
even later met het geld naar de firma Ban
ning ging. Hü was er vaak geweest en het was
niets ongewoons, dat hü een dergelüke zaak
zelf opknapte De oude heer Banning ontving
hem heel vriendelük Toen hü echter in de
boeken de schuld naging, kwam hü tot de ont
dekking, dat het bedrag slechts 1000.be
droeg.
..Brail heeft zich vergist," zei hü lachend
,HÜ is me maar duizend gulden schuldig. Neem
de rest maar weer mee terug.”
Van Zanten verliet dus het kantoor van de
fa Banning met 9000 gulden op zak en zoodra
hij buitenkwam, zag hü opeens de gelegenheid
die hem geboden werd. Hier was de kans schoon
om het overgeschoten geld zelf te houden, want
er zou geen haan naar kraaien. Brail was van
meenlng dat hü tienduizend gulden moest be
talen en als hü. Van Zanten gewoon vertelde
dat hü het geld betaald had, dan zou de zaak
in het vergeetboek raken. Brail bezat een sterk
vertrouwen in hem.
'Vin Zanten liep als een droomer over straat.
Het plan liet hem geen oogenblik los. Hier lag
de toekomst Negenduizend gulden was een
goed bedrag om mee te beginnen. En het lag
voor het grüpen! De wereld had opeens een
ander ulterlük gekregen Er was een wüd per
spectief ontstaan dat ongekende mogelükheden
bood Het hamerde door zün hoofd Een klein
kapitaal! Hoe hü thuis was gekomen, wist van
Zanten elgenlük nog niet Maar hü had de
prachtige verleiding weerstaan en bracht het
geld aan zün patroon terug.
Twee dagen later benoemde Brail hem tot
zün compagnon en vertelde hem meteen dat
hü de proef goed doorstaan had Brail had na
melük met de firma Banning afgesproken, dat
hü het verschuldigde bedrag zou vergrooten om
Dc jonge koopman Sjlr Kwang Toeng uit
Kanton kon op den dag waarop de priesters
de voltrekking van zün huwelük hadden vast
gesteld, niet naar huis komen, omdat hü door
gewichtige zaken te Singapoer werd opgehou
den. Zün vader zocht daarom een mooie jonge
haan als zün plaatsvervanger uit. De bruid trad
onder groots teestelükheden met dezen haan
in het huwelük. De jonge vrouw te als recht
matige schoondochter in de familie SJi opge
nomen. De bruidegom, die zich zoo waardig
wist te doen vertegenwoordigen, zal nog eenlgen
tüd In Singapoer blüven
verder af te wikkelen.
innvoorwsandm tegen Oririri bü lev«n.lange„h„l. onge«hlkthel<l tot werken door 7^/) bü een ongeval nut f O C(i bü verllee van een hand f f Or bü rerllee van een E/ï bü een breuk van AfS bü verlies van's
volgende ultkeerlngen OUVIJ.-verllee van beide armen, belde beenen of belde oogen f DU.- doodeUJken afloop f dSDU.- een voet of een oog f 1 £D.~ duim ot wüevlnger t UU.-t>im ot imt rv,- anderen Mngwr
A ff JL 4^— op dit blad Zün Ingevolge de vereekerli
AHP aOOnile «ongevallen veraekerd voor «en der
SOFIA, 17 Jan. (Reuter) De
bladen publloeeren een verklaring
centraal comité der binnenlandsche Macedoni
sche Revolutlonnaire organisatie
waarin gezegd wordt, dat in de wereldpers, naar
aanleiding van de jongste plannen voor een
Balkan-pact, vaak uiteenzettingen zün gegeven
over het Macedonische vraagstuk, die eenige
nadere verklaring noodig maken.
alsof ik een verschünlng was van een andere
wereld.
Wat nu plaats greep, gebeurde met onbe-
grüpelüke snelheid in minder tüd dan noodig
is voor één ademhaling. Hü herkende mü niet.
Ik zag^'n vlammenden blik vol ongeloovige
vrees, plotseling veranderden in afgrijzen en
wanhoop. Hü had het evenwicht verloren.
Te ser was hü teruggestapt. Hü trachtte
zich nog vast te grijpen, maar het was te laat
Nog een oogenblik bleef hü in zün val hangen;
zün armen sloegen door de lucht, zün lichaam
kronkelde in angstwekkend geworstel. Eens
klaps ging hü slap geheel achterover en, met
het zonlicht °P rijn naar boven gekeerd ge
laat, verdween hü uit het gericht.
Maar op het laatste oogenblik slaagde hü er
in het touw te grüpen. Het eind ervan moest
boven heel los op den grond gelegen hebben,
want een oogwenk zag ik het in volle lengte
hem suizend achterna gaan. Ik drukte de flesch
woest tegen mün borst, razend bü de ge-
dachte, dat hü haar nog uit mün handen zou
kunnen rukken; maar tegen het oogenblik dat
het touw strak trok, had zün vallend lichaam
zulk 'n snelheid verkregen, dat ik niet den ge-
rlngsten ruk gevoelde toen het groene koord
brak
Ik beken dat tranen, tranen van dankbaar
heid. mü over het gelaat stroomden Mün
ledematen beefden Maar Ik was nu genoeg
bil zinnen om niet langer aan me self te
denken
„Drink! Drink!....*' stamelde ik, Seraphina's
hoofd tegen mün schouder leggend, terwül de
In AAK
H£T o
K4/y D/BM
E/LAND;
npt HOUT VOOR Pa(\
r van een ge - j
WT2.IJN.O1UH A
YACz,2JJN ER
y-IEN Op DAT 1
a JAT 2UUEN lA/Elk
TEn ONDEPZOEKEOYLK
