uttAaal uan den dag J R5 Waar Chandra Sjoemsjer regeert ZGT Zoo'n Migraine? I HUZIE HET KONINKRIJK NEPAL HONIG’S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK HET KAPERSNEST De slaperige Jim f rooB de ïs r~\ NAnoNAix/" L\ DRANK y MAANDAG 22 JANUARI i ttri iik Sophia N Luchtvaart en spoor wegen Eigenaardig» toestanden te Sussex ui Allé abonné s ongev»uan JOSEPH CONRAD Jf 5 1 Strenge toelatings- bepalingen Psychologische doofheid voor verkeerslawaai Bier goedkooper dan water H/JZOU K4H O/Ert BOOPf CAAIT P/V~\ NAKREJT, A4AAR. tij ZE/\ O AT OE 6/JI&&IP ae pfAAKr rjoeiTxiJonDM £n HBOBen cbau] Pareert J ~T Reeds een groot gedeelte gerestaureerd Eeuwen heeft het geduurd voor de strijd der Engelschen om dit kleine land werd beslist 6 fc oe/e eena os 4 fUJ MAAR n/ëv 0E\ SLA A P ZfEK re OP zoo 1 vers heeft, T/eb noc, naojr /E - Via/yd cezoen p/£ zppk BEHOEFTE AAH SLAAP/ Cw. y I HEF DArf &OED: OATZEC jkalt/jd/ Dus weer een ellendige dag in hel vooruilzichi. Heusch niet noodig I Neem een "AKKERTJE" en binnen een kwartier voelt Ge U weer frisch en opgewekt en xiit Ge Uw hoofd pijn kwijt. AKKER-CACHETS helt verrassend snel bij Hoofdpijn, Ki pijn, Zenuwpijn. Rneumatiek, Grii Ze kosten slecnis 50 oent per stuks en sijn overal verkrijgbaar. ALLO- U/OR.DT ZRL HCWVElX AJJK ArWEttL$ SCHERPER MA -| /E LP AT 0QET/ Van een Geitje AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL (Nadruk verboden) snl- •ein MARTIN BERDEN ÏT a n t i -s brek vervierdubbeld heeft. „Spreek ROMAN VAN (Wordt vervolgd) ■1 nd. 4 n 4 r n k 1 onbeteekenende een paar opgeruimde het ting t- it P t e e t> e i r 1 :ek len :1e. de ir- «t r- o- en «I K£H ert PAAR BA KArt JBAAt OEHÏLAC t Qaat^ Om den reiatUd tusschen Londen en Oon- stantinopel te verkorten en een doorloopende verbinding tot stand te brengen heeft de En- gelsche spoorwegdirectie twee dubbelschroeven- kjjhorweg-vaarschepen besteld. Deze gullen tXi- gelsche slaapwagens tusschen Dcver en Duin kerken over het Kanaal brengen en In Calais of Boulogne landen. Tusschen Constantinopel en Haldar Pascha komt eenzelfde verbinding en als laatste lid in den keten zullen Haifa en Bayah met een spoorweg verbonden worden Daardoor zal de reisroute van Londen naar Cairo, die thans SH dag duurt, tot min der dan 5 dagen terug gebracht worden. De spoorweg heeft de concurrentie met het vlieg tuig weer opgenomen. Terwijl wetenschap en verkeerspolitie trach ten het lawaai van het groote stadsverkeer te verminderen, hielp de natuur uit zichzelf reeda Het feit staat toch vast, dat zich bij de men schen als natuurlijk beschermingsmiddel tegen bet lawaai een toestand heeft gevormd, die men het best als „psychologische doofheid" kan aan dulden. Daarmee Is niet gezegd, dat de ge- hoorzin der menschen verminderd is, hij heeft zich alleen aan de veranderde omstandigheden aangepast en daardoor de menaclien van tegen woordig tegen het van alle zijden op ben in dringende rumoer en lawaai ongevoelig ge maakt. AmerUfaansche geleerden hebben het experlmenteele bewijs voor dezen nleuwsten vorm van het natuurlijk aanpassingsvermogen gebracht. Menschen, die vroeger bij het straat rumoer, het loeien van sirenes, bet hullen van trommelvlleasplljtende signalen, bij het knar sen der trams In de bochten, bij het plotselinge remmen der auto's, by de luidsprekers van hun buren, hun verstand bijna verloren, nemen te genwoordig nauwelijks pog notitie van dit ze nuwslopende verkeereconoert. Hoe de hersenen deaen acoustleken beschermlngswal in den vorm van psychologische doofheid hebben opgerichl, is tot op dit oogenblik nog een onopgelost laadsel. Zeker is het echter, dat de natuur voor de ss- nuwen meer gedaan heeft dan menige weten schappelijke studiecommissie Inzake het straat rumoer. Wanneer men zepf: de aether trilt, It 't niet van een explosie. Toch geeft dat trillen even goed Als dynamiet emotie- De lucht was vroeger frank en vrij, Thans weten wij wel beter En dank tij nu de radio Bewerken wij dun aether. Ook hier heeft ieder .rijn" gebied, Precies als op de aarde En aan rijn eigen luchtgebied Hecht men de grootste waarde- De onderdanen, dat rijn wij! Wij kunnen per antenne En met behulp der radio Het aether-ruim verkennen. De Gids is onze Baedeker En ook de landkaart tevens- Aldus bezit een iedereen De noodiae gegevens- De grensindeeling is vernieuwd.... ‘t Kan inderdaad niet missen! Je hoort het aan den bromtoon wel, Het fluiten en het sissen! En als je nu eens .Je" station Bijzonder graag zou willen Dan lijk je zelf de aether wel, Zóó zit je dan te trillen! Mrs. Williams stond met wi)d oogen van achter de tafel op sloeg de handen samen en struikelde tweemaal, teen te op ons toevloog. v „Wat hebt u met dat arme kind gedaan. Mr. Kemp?" riep sU m|j als krankzinnig toe. „O, mijn beste klndl.... Je ziet ar uit als Je eigen geest." Brandend van ongeduld trok Sebright me nu mee. De kajuitdeur viel achter de twee in een omhelzing gesloten vrouwen dicht en blnnen- brulkt, richtte hy in als stal. Het geitje was wit als pas gevallen sneeuw en had heldere, blauwe oogen, warmede het van Doorne heel verstandig aan kon kijken. En nóg meer hechtte hij zich nu aan zijn land Flken avond, zomer of winter, was zijn eerst» gang dAAr heen. Het geitje huppelde hem dar tegemoet en schuurde met i'n kopje langs van Dooms'» beenen. Hoe langer hoe meer begon bit van t beestje te houden. De eenlge met wie van Doorne bevriend was. waren zijn buren. Dezen bezochten hem zoo nu en dan, als hij op s*n land aan 1 werk was ZU aaiden dan het geitje over den rug en zel den: „*n Mooi dier, van Doornet HU ziet er best uit Als je hem nog *n paar maanden goed voedert. Is hU klaar om geslacht te worden." Dan antwoordde van Doorne kort en beslist: „Het wordt niet geslacht; het la mijn beste triendI" De buren haalden dan hun schouders op, en lachten om die sentimentaliteit Maai als zU weg waren, aaide van Doorne zUn beestje over den kop en zei: ..Heb maar geen angst Mleke; Jij bluft leven. De menschen kunnen onze vriendschap ook niet begrUpenDan keken Mleke's blauwe oogen van Doorne dank- baar aan, als had het beestje volkomen be grepen, wat zUn baas gezegd had. Van Doome’a kennissen begrepen Inderdaad niets van de groote vriendschap die deae voor zUn geitje gevoelde. Als zü wel eens tegen hem zeiden, dat geitenvleesch zoon lekker eten was beweerde hU altijd, 't vleeech van zijn eigen dier niet te zullen kunnen eten. Onzin vonden zU dat, en ze besloten voor goed 'n einde aan Van Doome’s sentimentaliteit te maken. Op zekeren dag werd van Doorne ultge- noodlgd, den verjaardag van zUn buurman mee te komen vieren. Eerst sloeg hU de invitatie af, usachen Indit en Tibet ligt een van de merkwaardigste landen ter wereld: het koninkrijk Nepal, dat thans het middel punt van een verschrlkkelUke aardbeving is ge weest. BU Himalaya, dus diep in Indie gele gen, wordt dit kleine land met zijn ongeveer bM mlllloen Inwoners slechts zelden door vreemdelingen bezocht. Eerst na heel veel moei te krijgt men den relspas naar Nepal. De thans regeerende maharadja Chandra Sjoemsjer laat noch ChristelUke missionarissen noch kooplie den, Juristen of Journalisten over de militair streng bewaakte grenzen. Zoo vergeten schijnt bet land, dat zijn heerschers niet eens wisten of het tot Indie of China behoort. Eerst na den val van de Mandsjoedynastle in China worden geen cijnzen meer nur Peking gezonden. Eeuwen heeft het geduurd, voor de strijd der Engelschen om Nepal met succes werd bekroond. De Nepaleezen zUn nj. buitengewoon goede sol daten. Eerst sedert enkele tientallen Jaren mag Engeland daar voor zijn kolonmie leger solda ten werven. Daar het land zoowel een Zoning als een maharadja bezit, die echter In werkelUk- beld als ministerpresident, maarschalk en op perbevelhebber alle macht In handen heeft, zUn er vele en bloedige gevechten om de heerschap pij gestreden. Het ambt van maharadja Is erfe lijk van broeder op broeder, die natuurlUk op de hevigste wijze elkaar naar het leven staan. De tegenwoordige maharadja heeft het bestaan meer dan twintig jaar lang de regeerlng aan zich te houden en op voorzichtige wijze zUn po sitie tegenover het volk en Engeland te verster ken. Zoo houdt hU het ook voor veiliger, zUn land niet zoo snel met de zegeningen der Euro- peesche beschaving bekend te maken. In zUn hoofdstad Katmaudoe zUn slechte weinig blan ken. Eenlge Ingenieurs en beambten, een dokter en de Engelsche gezant. Vroeger heeft Nepal, na bloedige oorlogen, moeten toestemmen in een Engelsch residentschap. Nadat evenwel verschillende residenten vermoord waren en zich in den loop der jaren een betere verhou ding tusschen de staten had ontwikkeld, wij zigde een verstandig Engelsch vice-konlng het residentschap in een gezantschap. De midiaradja maakt met zUn strenge toela- tingsbepalingen een uitzondering, wanneer het geleerden betreft, die hU met groote belangstel ling tegemoet treedt en wien bjj gaarne den weg effent. Toen ongeveer een Jaar geleden een Engelsche expeditie onder leiding van overste Etherton met twee vliegtuigen de vlleghaven van Nepal, Punlah, binnenstreek om een poging te wagen den hoog^ten berg der wereld over te vliegen, heeft de heerscher van het land alles gedaan om den stoutmoedigen vliegers behulp zaam te zUn en hü was ontroostbaar toen de overste sUn aanbod afwees om hem zestig oli fanten als hulp te zenden. Na lange onderhan- delingen nam Etherton tenslotte het aanbod aan om een van de seven-en-twlntlg luxe-auto’» uit de garage van den maharadja te ontvangen. Tot zijn verbazing moest hij den volgenden morgen ervaren, dat niet minder dan zes van de mooiste auto's te zijner beschikking ston den. Ook was het bijna tot een ongeluk geko men, toen bij de bezichtiging van een vliegtuig Het noodlottige watergebrek, waardoor in Engeland omvangrijke landstreken tijdens den. zomer uitdrogen, ia heeiemaal geen hitte- of’ zomerverschUneel. Uit Hurst Pierpoint (Sussex) wordt gemeld, dat het watergebrek daar zoo'n geweldigen omvang heeft genomen, dat er vanaf 3 uur n.m. tot den volgenden morgen geen water verbruikt mag waarden. Dit gebrek aan water, dat nog bevorderd wordt door de droge koude zonder sneeuw, grijpt razend snel om zich heen «Korte inhoud -an het vooraf gaande Kemn een Kngelachman uit Kent wltkt met Carloa Rleao uit naar Jamaica «eholoen door oen verloofde van sltn sueter Veronica Ralpn Rooksbv Hier komt hil In kennis met den rechter O'Brien en met Don Ramon die Kama willen overhalen dienst te nemen bil soeroovera die Rlo Medio als basis hebben Kemot vlucht maar wordt later weer door de seeroovers «vaneen eenomen en naat Rlo Medio ae bracht waar bil aastvrtl ontvaneen wordt door Don Balthasar Hier leidt men hem aao het sterfbed van Carloa Het ceoeupel eischt de ultleverins van Kemn en doet als Carloa luist gestor ven is een aanvel on het huis waarbtl Pon Balthasar door een koeel wordt vetrollen en stervend ineen zakt Als tlldens de be- aralenisoleohtlcheden de aandacht afseielo Is vlucht Kemn met Den Balthasar's doch ter Serafins en wordt ooeenomen on het sn- celsehs schlr Llon" De gngelsche koop vaarder wordt echter echtervoied sn Kemp verlaat met Serafine en Castro tildeltlk het eehin. dat hen later weer zal ooolkken 111- dena den storm slaat bun boot om Zo word»n on de sust eeworoe» en verberwen tieb In een spelonk, waar all door O'Brien worden belecerd). „Wat duivel....” begon hij Was hij ook al blind? Plotseling zag ik hem zjjn armen in de Don Balthasar was neergeschoton, terwijl hij aan het hoofd van rijn negers zijn huls trachtte te verdedigen; en Don Balthasar's dochter was door den Engelschen kaper ontvoerd. De verrassing en ontsteltenis in de stad waren buitengewoon groot geweest. Verscheidene van de eerste families gingen in rouw In de kathedraal werd voor Don Balthtasar'v riele- rust een Mis gelezen. Kapitein Williams was er uit nieuwsgierigheid heengegaan en terug gekeerd, vol van de pracht en den luister; het schip geheel in 1 zwart, een ontzaglijke kata falk, met zilveren engelen, meer dan levens groot knielend aan de vier hoeken, en een ontzaglijke menigte kaarsen. Een uitbarsting van onbegrensde smart van den rechter van het Hof van Marine had de verzameling voor name geloovlgen in opschudding gebracht. Op zijn plaats tusschen het corps hoogere magistra ten was don Patricio O'Brien loegebarsten in een onbeheerschten vloed van snikken, aoodat men hem uit de kerk had moeten wegleiden. .En, weet al die zaken voelt h|j sjjn positie wankelen.” begon Sebright opnieuw na een poosje peinzend gezeten te hebben Indenhted brachten de laatste gebeurtenissen In Rlo Medio zijn positie in gevaar. Er werd in de stad verteld, dat de particu liere audiëntie, die de Juez kortelings met den gouverneur gehad had, zeer stormachtig was verloopen. Er werd verteld, dat hij bijna buiten zinnen was van smart, voortkomend uit zfjn groote gehechtheid aan de familie. Hy 4iep als zin neloos rond, leed aan slapeloosheid en was al een week niet In staat geweest om rijn gerechts hof voor te zitten. Een ongunstige omstandigheid wae voor ons de afwezigheid van den kapitein. „Verwacht je Williams niet heel gauw aan boord terug?" vroeg ik. Hij schudde het hoofd. „Neen. Zelfs niet vannacht." Zijn beweegredenen wilde Ut niet beoordee- len. Maar hoe hem weer aan boord terug te krijgen? Dat was de vraag. Sebright beet op zijn Up. De noodzakelijkheid was dringend, gaf hij toe. Hij wist wel ongeveer waar hij te vinden zou zijn. Maar zelf kon hij niet gaan, natuur lijk.... Ook sou ik het niet graag gehad heb ben. dat h(j. nu Seraphlna aan boord wae, het schip maar zelfs voor een oogenblik verliet. Een onverwacht bezoek van een of anderen ijverigen politiedlenaau', een korte geestesaf- werigheld van den schuchteren hofmeester was genoeg om ons verderf aan t rollen te bren gen. Daarenboven moest hij over mevrouw de wacht houden. Wie dan te zenden? geworpen. Ik tilde Seraphlna op; twee handen grepen haar beet en In mijn groote gejaagd heid na haar binnen te klauteren, schaafde ik leelUk m'n vel. De poort viel toe; de suiker- vaarder gleed stootend langszij, volkomen ver onachtzaamd. Seraphlna Uet haar mantel aan haar voeten vallen en wierp haar hoed af. „Ooeden morgen, amigos." zei de rij ernstig. Een gesis: „Vervloekte gekken houdt je toch stUl"' van Sebright versmoorde den juichkreet in al die gebronsde kelen Slechte een armzalig, eenzaam stemmetje riep ten bevend hoera over het dek, want d; schuchtere hofmeester had zijn geestdrift niet bijtijds kun nen bedwingen. Hij sloeg zich wanhopig voor zijn kop en snelde weg om zich in sjjn provisie kamer te verbergen. „Toch op komen dagen lieve hemel!.... Os naar binnen.... Goede God!.... Emmers vol tranen...." stamelde Sebright, ons de kajuit Meer dan een jaar geleden nam de Turk- sebe Regeerlng bet besluit, een gedeelte van de overgekalkte moezieken in de Aya Sofia te laten blootleggen. Ongeveer vijf eeuwen ge leden werd deze versiering van den machtigen tempel, die keiser Justlnlanus bouwen liet, met een kalklaag overdekt. Toen Constantinopel in handen der Turken viel, werd de groote kerk naar men weet de Staatsmoskee van het Ot- tomaansche keizerrijk en alle mozaïeken, wel ke op het Christendom betrekking hadden, werden door aanhangers van het heidenach geloof onzichtbaar gemaakt. Omstreeks het midden der l#e eeuw, werd door eenlge Europeeache geleerden de meenlng geopperd, dat deae heerlijke mozaïeken wer kelijk nog onder een kalklaag in de Aya Sofia verborgen waren. In het jaar 1M7 gaf de sultan Abdoel Mejid twee Italianen, den gebroeders Taasatle, op dracht de gewelven en de plafonds der Mos kee te rastaureeren en hierdoor werd werke lijk een gedeelte der oude mozaïeken bloot gelegd Maar de verslagen van deae ItaUanen over de kostbare mosaïekschllderingen wer den zoo weinig bekend, dat men in later jaren in de veronderstelling was, dat het grootste gedeelte der mozaïeken verdwenen was. Deze veronderstelling werd echter door den kunstkenner Whlttmore weerlegd en bet By- zantijnsche instituut van Amerika heeft van de Turksche Regeerlng verlof gekregen de mo zaïeken bloot te leggen en zooveel mogelijk in hun oorspronkelijken toestand te herstellen. Ondertusschen is reeds een groot gedeelte blootgelegd en de thans weer zichtbare deelen vertoonen een onvermoede pracht. De meeste da toeren uit den tijd van keizer Justlnlanus. In het rondvenster boven den hoofdingang naar de moskee, heeft men een groep ont huld, di« uit den gouden tijd der Byzantijpsche kunst dateert. Hierdoor beeft men een heerlijk monument van architectonische kunst aan de wereld teruggeschonken, waarvoor wij net By- zantijnsche Instituut, het nieuwe Turkije, en den Amertkaanscbe geleerde, Whlttmore, niet genoeg dankbaar kunnen zijn. de maharadja na het aanzetten van den mo tor, de voorheen stilstaande propeller niet meer kon zien en trachtte In het propeller- draaivlak te grijpen om zich te overtuigen, dat de opeens onzichtbaar geworden schroef toch nog aanwezig was. Men weet, dat het da belde machines gelukte in een vlucht van drle-en-een half uur over den Everest te vliegen. De volbrenging van deze prestatie is voor een goed deel aan den m—- haradja te danken. Eveneens aan den rand van den Himalaya die het Indische van het Aziatische continent scheidt, ligt Darjeeling, de zomerresidentie van den gouverneur van Bombay, welke door de laatste aardbeving voor de helft vernietigd werd. Van Calcutta uit moet men, om Darjeeling te bereiken, tot Slllguri reizen om vandaar uit in een bergbaan te stappen die baan gelijke niet heeft. Met deze baan, die M00 meter boven de zeeoppervlakte haar hoogste punt bereikt, be gint voor de Europeanen een ware helletocht Zander tandraderen klimt de trein hellingen van 130 op. Afgronden worden over bruggen genomen”, die zonder leuningen en schijnbaar als lucifersdoosjes gebOiwd zijn. Hij raast langs hooge bergglooilngen en kruist oer-oude wegen, zonder signalen, zonder noodremmen. Het is bijna onbegrijpelijk, dat deae baan een zoo klein ongevallencijfer heeft. Want langs de baan is nog niet eens een telegraafverbinding tot stand gebracht, er ontbreken dus alle bij ons Euro- peesche spoorwegverkeer in gebruik zijnde vei ligheidsmaatregelen. Er zyn ook geen signalen om de stations binnen te mogen komen, baan wachters geven met roode en groene vlaggen den machinist te kannen of hij stoppen of ver der rijden moet. Bij donker is de zaak nog veel moeilijker en daar de locomotief enkel een paar lichten heeft, zendt de reizende Europeaan menig schietgebedje ten hemel. Niet slechts tn Darjeeling, ook in andere ste den van Indlê is door de aardbevtngrcatastrophe ernstige schade aangericht. Uit vele andere districten van het land worden instortingen en vele dooden en gewonden gemeld. Het bericht van de catastrophe is des te verrassender, daar Indlg geen aardbevlngsland is zooals Japan, Italië en een deel van het Amerikaansche con tinent. De laatste aardbeving heeft in Mei 1930 in Rangoon groote verwoestingen aangericht. Bijzonder hevig werd destijds de stad Pegu getroffen. Veel vaker echter worden de groote eilanden Java, Sumatra, Borneo en Celebes door aardbeving geteisterd, welke dan dikwijls gepaard gaat met reuaachtige vulkaanuitbar stingen. „Nou Van Door ne. hoe heeft je geit gesmaakt?" „Mijn geit me gesmukt?" was het verbaasde antwoord. ,4a. Jouw geit. Je be weerde toch altijd, dat je *t vleeech van je eigen dier niet soudt kunnen eten. Welnu, ik heb t tegendeel bewezen I” Dan kwam een vreeselijk vermoeden in Van Doorne op. Hij begon te beven over heel zijn llchMun. De hand, waarmee hij "n sigaar zou pakken, viel als verlamd terug: Heb ik vleesch van m’n eigen geit gegeten? Dat lieg jel Of. Hebben Jullie dkt gedaan? Dat kan ik niet verdragen....” Met 'n ruk was hij opgestaan .Maar Van Doorne,” mengde zich de huis vrouw in t gesprek, ,xóó erg is 't toch niet! Het is maar "n grapje, dat Je mijn man op z'n verjaardag toch wel gunnen moogt. Je krijgt van ons een veel mooiere geit terug." Van Doorne zag als door 'n nevel niets dan van leedvermaak glunderende gezichten, waar uit domme, lachende oogen naar hem opkeken. ..'n Mooiere," zei hij dan, en verder kon hl) geen woord meer uitbrengen. Eer iemand er goed en wel erg in had, had hl) de deur open gerukt en was naar bulten gesneld. Zxmder Jas en hoed holde hij langs de stra ten. Hij moest naar Mleke. Het kon niet waar zijn! ZU hadden hem alleen maar geplaagd. Hoe sou hij dat lieve diertje, dat z'n beste vriendin was, hebben kunnen opeten? Zóó wreed waren de menschen toch niet, dat zij hem z'n geitje zouden hebben misgundEn voort holde hy.... HU opende het hek, dat den toegang tot zijn land afsloot. Ulde naar het hok en mirakte het slot los: „MlekeI" riep hij, .Mleke!” Maar geen zacht geblaat antwoordde zooals anders. Geen kopje werd tegen rijn been geduwd. Geen blau we oogen keken hem aan.... Van Doorne ver lichtte het hok met zjjn electrische zaklan taarn. Nergens was Mleke. tndar daar, boven den half leegen voerbak, hing 'n klein wit huidje. Het vel, dat hU den vorigen «lag nog geaaid had, dat toen nog het warmg„ vrooUjk' lichaampje van zUn geitje bevatte. Frits van Doorne drukte zUn aangesieb' de witte vacht, en huilde, huilde storm. Die had de „Llon" in minder dan twin tig uren naar Havana gejaagd. Plotseling kwam er verandering in hem. HU duwde mU op de sofa. op! Vertel! Wat ia er gebeurd? Waar ben je al dien rijd geweest? Man, je Ujkt tien Jaar ouder." „Tien jaar. Is dat alles?" vroeg ik. En nadat hU de geheele geschiedenis van de gebeurtenissen gehoord had, leek hU buiten gewoon stil geworden. „WonderlUk! WonderlUk.” mompelde hy, in diepe overweging verzonken tot ik hem er aan herinnerde, dat het nu zyn beurt was te spre ken. Waren wy veilig aan boord van de „Llon?" „U bent het onderwerp van alle gesprekken door de heels stad," seide hy, zyn veerkrach tigheid van geest terugkrijgend onder het spreken. De dood van Don Balthasar was de eerste groote sensatie geweest in Havana, maar O'Brien scheen het nieuw» voor zich self ge houden te hebben, tot hU van een boodschapper over land hoorde, dat Seraphlna so ik van Casa Rlego ontsnapt waren. Toen pos had hy het bekend gemaakt HU liet het voorkomen, of hU het nieuws van belde gebeurtenissen tegelUk had. De geschiedenis zooals die bezworen werd door verschillende omgekochte schurken en verspreid door zUn handlangers, wilde dat een Engelsche dolle man. met enkele Mexicanen in een schoener te Rlo Medio aangekomen, het gespuis der stad had opgehltst om Casa Rlego aam ts vallen. „maar", zei zyn buurman, „m'n vrouw zal iets extra's braden, waarvan JU 1 meeste smullen zult. Ze bereidt het speciaal voor jou. dus Je mag haar niet teleurstellen.” En de niets kwaads vermoedende Van Doorne bezweek voor den aandrang. Tijdens het bewuste diner heerschte *n uitge laten stemming aan tafel. Er werd veel om niets gelachen; wAArom begreep van Doorne niet. Het eten smaakte hem heerlUk; vooral het prachtige witte gebraad^ dat zoo uitstekend klaar gemaakt was. Als allen verzadigd waren, presenteerde de gastheer sigaren. HU stootte van Doorne met z'n elleboog aan, en vroeg, vergenoegd lachend: ssessssezsssasasstsMSssssssesisssssssetseesssnistsss Msss9eemMMss9sseMMssMseseesaBM«BB9ME9ssssar op dit blad zyn ingevolga da vareekeringavoorwaarden tegen f tJfïJlfl by levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f Mn ongeval met f by verlies van een hand f 1 OP oy verlies van oen Z by een breuk van Z/l bU verlies van n ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «Jverlies van belde armen, belde beenen of belde oogen «ZtZs~ doodelljken afloop f Aveen voet of een oog f 1 duim of wyavlnger T at arm andoren vinger Men bereidt „waveramp-expedlties voor wier taak veel moellUker ia «ten in den zomer, daar er voordurend gevimr dreigt dat het aan gevoerde water bevriest. Sussex heeft al van oudsher geweldig on der het gebrek uui water te lUden gehad. Maar dat er ook in den winter gebrek aan water is, kwam niet voor. Men was natuurlUk Wp zoo iets in den winter ook nlet voorbereid en stond dus toen de watertoevoer eensklaps op hield tegenover moeilUke situaties. Vooral in de eerste de^jen toen het gebruik van water vanaf 3 uur n.m. verboeten was. waa het water soo achaarach en daardoor z«5ó waardevol. dat voor water in de late avond uren evenveel beterid werd als voor eenzelfde kwantum bier. Bier was trouwens den heelen dag verkrijgbaar. Maar ten slotte kan men de baby's van Hurstpierpoint niet in bier baden. Ook kan men de melkfleaschen en de glazen niet meer spoelen. In een gebied van 88.000 tot 100.000 inwoners is het probleem van het spoelen der melkflesschen heusch geen kleinigheid, maar een zeer voorname hygiëni sche kwestie De toestand is bijzonder singulier, zoo men in aanmerking neemt, dat op 10 kilometer af- stand overvloed van water voorhanden is. Maar er is geen enkele leiding aanwezig tus schen Brighton, de waterrijke plaats en Hurstpierpoint en Clayton. Verder ia het een feit, dat de toevoer van bier zich sedert het begin van het waterge- hoogte swaaten, en hU verdween. Op het laatste gestapt in Sebrlght’s eigen kamer, konden we nippertje werd met een ruk een poort openv<x>rloopig niets anders doen dan elkaar op - - den rug slaan en de meest uitroepen doen als idioten. Maar toen ik in mUn lichtheid van hart hem trachtte te plagen, dat hU »Un woord niet had gehouden om naar ons uit te rien, boog hy dubbel in s'n pogingen om s'n vroolUkheid te bedwingen, sloeg'tegen sUn dyen en sUn ge richt werd vuurrood. De uitmuntende grap was dat se ons al ses dagen lans dood waanden, verdronken; tenminste aan Seraphlna was zoo’n soort dood met nmne toegeschreven; ik was ook wel ver dronken, maar slecht» onder het mom van een kaperachtig. Jong, Engelsch edelmam. „Niets ts voor hen ooit te slecht om van ons te gelooven," verklaarde hy en in syn vreugde mU ongedeerd te «ten begon hy te schater lachen. „Doodl Verdronken! Hal Ha! Goed is t-ie!” I Mrs Williams seide hy hed om ons Induwend. „Ga binnen! Ga dadeiyk binnen!”] droevig einde haar oogen uitgeweend: en zelfs opengesperde de schipper had een paar dagen met hs* sten ritten haspelen. „Ha! Ha! Verdronken! Uitmuntend!" HU schudde my by de schouders, Kek my recht in de ooeen en de vreemde, zenuwachtige vroolUkheid van mUn ontvamgst, zoo afstekend bU zUn minachtende houding van anders, be wees, dat ook hU het gerucht geloofd had. Trouwens, niets had natuuriUker kunnen syn. gezien mUn onervarenheid in het behee»en van een boot en de woede van den Noordsr- sede in zUn jongensjaren hield Frits van FC Doorne veel van de natuur. Als hU op V Woensdag- en Zaterdagmiddag vrU van school had. ging hU niet zooals andere jongens van sUn leeftUd spelen of ravotten, maar hU ging naar bulten, In rin eentje zwierf hU dan langs akkers en velden en genoot volop van alles wat hU zag; van de bloemen op 1 veld; de gezonde koeien en de zingende vogels. In de stilte der eenzaamheid kon hU z'n gedachten den vrijen loop laten. DikwUls droomde hU dan van den rijd „als hU groot zou zUn.” Liefst zou hü boer willen worden, doch zUn vader wilde daar geen toestemming toe geven. Maar hU zou veel, heel veel geld verdienen en «ten 'n stuk land koopen, dat heelemaal alleen van hém zou sUn. Aardappelen en groenten kon hU daarop verbouwen en vruchtboomen planten Ook bloemen zouden er moeten zyn. Vooral vam die groote zonnebloemen, op hun lange stelen, met brandende, gouden harten.... Op één stukje van zyn land zaride hU gras; dat werd de welde, want ook het vee mocht niet ont breken.... En dieper stak Frits dan z'n han den in s’n broekzakken, schuiner zette hU s'r pet op t hoofd en s'n <x>gen staarden strak in ds verte, over het golvende land Frits van Doorne werd ouder en ging van school af. Op den wensch van zyn vader kwam hU bU "n timmerman in de leer. De jaren gin gen voorby en door den loop der tijden werd hU een goed vakman. Maar liefde gevoelde hy niet voor r*n beroep; zUn arbeid bleef uitslui tend plicht voor hem, want het buitenleven bleef hee| syn hart behouden. En van Doorne spaarde en spaarde, om ééns zyn liefsten wensch vervuld te sullen zien: een eigen stuk land be zitten. ZUn geld vermeerderde geleldelUk en zoo brak de dag aan, dat hU 'n stuk grond kon koopen. Nü werden al zUn jongensdroomen werkelUkheid. Al zUn vrUen tyd was hU op s’n l»md aan *t werk; hU spitte en wiedde, en raai de bloemen, planten en landbouwgewassen. En hU bouwde zelf een klein, eenvoudig huisje, waarin hU den nacht van Zaterdag op Zondag slapen kon. Tenslotte ontbrak hem nog slechts één ding: het vee in de welde. Voor koeien had hU geen geld meer, maar hU kocht heel goed koop een Jong geitje. Een schuurtje, dat vóór dien voot berging van gereedschap was ge-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 15