3ïet v&Aaal van den dag
w^/lg
DIAMANT
Bak*
hedetfatvdets
poetst Uw tanden met
8V©R©L
van
Nijenrode
Onnes
HET KAPERSNEST
I
DONDERDAG 25 JANUARI
VERDEDIGER ONTKENT
Braadvet
en
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
De stormvlaag
Alle abonné’s
JWUMI
JOSEPH CONRAD
lJ
De Nederlandsche Tandpasta
AL
ST
IV
MDOD
r.
1
Vliegdienst tusschen
Londen en Tokio?
Terug uit den arbeids
dienst....
De advocaten aan ’t
woord
i
\De nieuwe
bedrijfschef\
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
at
was
tn
we
i;
ik
Ed,
prenten.
wachtte
Je
45 etó p. pond - 221 c*« p. h«H pond
S
3
1
op:
tl
de
(.Wordt vervolgd)
w
4
end
hen
10e-
ron-
Het motief van geldgebrek
volgens de verdedigers, die
spraken, niet aanwezig
Onnes kon de inbraak
niet hooren
De financieele positie
van Onnes
ROMAN VAN
In de
eene
was. De ramen van de slaapkamer waren toen
dicht en zU stonden in het onttakelde kasteel
en luisterden scherp toe of zU soms iets hoor
den. Inderdaad hebben zij toen flauwtjes eenlg
geluld gehoord. Doch wanneer men slaapt en her.
stormt, zoodat de luiken rammelen, dan is het
toch niet aannemelijk dat men van een dergelljk
geluid wakker wordt.
Mn
dat
Ie
8
a
-
een goederenvoorraad. B(j onvoldoende snelle
realisatie van dien voorraad, die zich bleek
voor te doen, stonden twee wegen open: ten
eerste een bankcredlet dat zjpi bank hem wel
wilde verstrekken, ten tweede verkoop ineens
of in gedeelten van den voorraad, zooals later
heeft plaatsgevonden. Een dergelljke finan
cieele situatie motiveart, gezien de zakeljjke
helderheid van den heer Onnes van Nijen
rode, zooals die in het verleden afdoende is
aangetoond, in geen enkel opzicht het ensce-
neeren van een inbraak.
T
P
n
o
'J
r?
tt
)e
in
rt
t.
i>
ir
n
h
n
tt
-
bal
OP
len.
bet
het
en
de
are
lak
:lfs
ran
en,
te
>en
ich
sse
tk-
sde
xr
;en
xn
■d-
üf,
nd
Ive
UI
en
>r-
er
tn
ls.
m
M
n
H/E/2
O£ 5TOW W
AAJLTOCWT.P^
XLE/rr- téig-Q,
toy Sb
weggehaald met de bedoeling om
.-■ringasom te doen ultkeeren.
„Natuurlijk denk ik er niet aan, te bijten;
L~1 geen aanlokkelijk Idee is, binnen
maand het lijdelijke met het eeuwige te
WARSCHAU, 24 Jan. (Reuter) Als gevolg
van de overeenkomst tusschen Polen en
Dultschland voor een luchtvaardlenst tusschen
Berlijn en Warschau, is de mogelijkheid geo
pend voor een dienst, welke Londen en Tokio
verbindt, vla Berlijn, Warschau en Moskou.
De geregelde dienst tusschen Warschau en
Moskou en die tusschen Warschau en Berlijn
begint in het voorjaar.
3
BERLIJN. 24 Jan. (V.D.). Bepaald is dat
personen, die bij den arbeidsdienst werkzaam
tg geweest, ieder Jaar zoo veel mogelijk te
gelijkertijd in bet gewone bedrijfsleven moe
ten worden opgenomen. Het bevoegde arbeids
bureau zal rekening houden met de kennis en
bekwaamheid der arbeidsdlenstvrljwilligers,
terwijl adviezen zullen worden gegeven bj) de
beroepskeuze. De taak dezer adviseurs Is ook
de dienstwllllgen er van te overtuigen, dat hun
toekomst niet in de groots steden en de dicht
bevolkte industriegebieden ligt, doch in die
streken, waar zjj als kolonisten en handarbei
ders een bestaan voor zich en hunne familie
kunnen opbouwen. Een terugkeer naar de
groote steden moet zooveel mogelijk achter
wege blijven.
XOV ÓAUWMEE
^/z\ArW/t£/ TERUC WAAP
#4"^ P? 80t>VH£F/Y
ZOUH£T
W
00c -vehp
V£G£JV'
Algemeen wordt gedacht, dat de heer Onnes
tot eea misdaad zou zijn verleid door geld
gebrek. Dit motief wpa echter niet aanwezig
en het vormt althans eea meer dan gebrek
kige motlveertag voer een dergelijke daad. Op
bet moment van de inbraak had Onnes ruim
15 mille contant geld, verder bezat hij een
collectie kunstvoorwerpen die op ongeveer
een half mlllloen gulden was getaxeerd. Dese
kunstvoorwerpen waren geen onrealiseerbaar
bezit. Zjj waren voor Onnes reeds niet meer
een particulier vermogen doch in verband met
zijn belangen-gemeenschap met Goudstikker
Naar de meenlng van de verdedigers is de ge
lanceerde bewering, dat het echtpaar Onnes zou
hebben moeten bemerken, dat er ingebroken
werd, onhoudbaar. De Inbrekers konden de
plaats waar Ingebroken werd tenminste wat
het laatste stuk betreft naderen over zachten
grond. Daar ter plaatse was geen kiezel. Zij bra
ken in in een zaal waarboven de zitkamer van
mevrouw Onnes was gelegen. Vervolgens kwa
men zij In de ridderzaal en deze lag onder de
slaapkamer van het echtpaar Onnes. De gordij
nen werden daar door de nachtelijke bezoekers
open en dicht geschoven. De verdedigers hebben
persoonlijk een proef genomen of dit te hooren
Er was daarbij een voordeel: de prijzen die
de verzekering zou moeten uitbetalen, zouden
allicht hooger zijn dan de verkoopwaarde in be
gin 1932. Maar de goederen waren, normale
tijdsomstandigheden in aanmerking genomen,
zeker niet te hoog verzekerd, immers tegen prij
zen ongeveer overeenkomende met die ten tijde
van den inkoop.
De prijzen waren zelfs lager dan een op ver
zoek van assuradeuren na de Inbraak plaatsge
vonden hebbende taxatie. Van de van de ver
zekering ontvangen som zou waren de beschul
digingen Juist een belooning aan de hand
langers af moeten. Het verschil tusschen de ver
zekerde som minus belooning handlangers en
actueele verkoopwaarde, werd dan toch wel veel
te klein voor het risico dat een scherp en kun
dig zakenman die nog groote ressources had,
daarmee op zich zeu nemen.
-4
V erandering van koers
Eenigen tijd na de inbraak bleek het inder
daad noodlg van koers te veranderen, de ver
koop vlotte niet bijzonder goed. De heer Onnes
besloot toen zijn kunstschatten te doen veilen en
voor het grootste deel van zijn vermogen een
landgoed in Dultschland te koopen, de plannen
hiertoe werden in den aanvang van 1933 ge
maakt. De kunstschatten die na de Inbraak
overgebleven waren, weiden voor het overgroots
deel in Juli 1933 geveild en brachten ruim twee
ton op. In Maart 1933 ruiterlijk) vingen de on-
derhandelingen met den Dultsehen verkooper
aan. De heer Onnes begaf zich daartoe geregeld
naar Dultschland en het lag in zijn voornemen
cm in Juli 1933 naar Dultschland te verhuizen.
Van een vlucht, die In Mei 1933 zou hebben
plaats gevonden is derhalve geen sprake.
behoefde er niet aan te twijfelen, dat
Nikola dese misdaden had bedreven; dat de
getuigen er een eed op hadden gedaan en de
uiteenzetting onderteekend hadden. De oude
rechter had den man natuurlijk nooit gezien en
nu hadden O'Brien en de Lugareno gezworen.
z
verzekerde goederen, welke naar zijn opgave
in den nacht van 29 Februari—1 Maart 1932
op het kasteel NUenrode gestolen zijn.
De dagvaarding stelt dat dit bewegen plaats
gehad heeft door aan Jacob Top. lid der firma
H. J. Schadd te Amsterdam, mede te deelen
dat bedoelde Inbraak en diefstal had plaats
t a'Jes
Be-
^7Zlu(/AHH/£
lOLAT OP PEn 6£CW>==.
\L/óCEn tiOu JE
lAAV EEEL iFEVLCEEL
BOOK VAV Erl WA]
EP OOE OE&EUPE
\ZAZ>rwas
\0£HOAAP £>E
,^^oroppryLAA<i' jr=^_
met zUn eeuwigen glimlach en steeds
zwijgend gaf hij den rechter een teeken het
verhoor te vervolgen. Intusschen keek hij
peinzend naar de notities van den klerk met den
glimlach nog om zijn lippen, die een zenuwach
tige trilling vertoonden en oogen met donkere
kringen er omheen. Hij zag er uit of hU was
blijven glimlachen na pas heftig geschokt te
«Un.
De rechter begon den Lugareno te verhoe
ren.
„Weet u waar de senor vandaan kwam."
Excellent ie, excellentie stotterde
man, met zijn oogen op O'Briens gezicht.
„Ook niet, boe lang hu in Rio Medio ver
bleef." vervolgde de "rechter.
O’Brien bukte zich plotseling naar zijn oor.
„Al die dingen «Dn bekend, collega, zelde hU
en begon hem watetoe te fluisteren.
De oude rechter toonde teekenen van kln-
dergelljke verbazing en vreugde.
„Ia het mogelükT" riep hl) uit. „Deze man?
Hij is heel Jong om zulke misdaden te hebben
bedreven."
De klerk verliet Ijlings het vertrek. HU keer
de terug met een heelen stapel papieren.
O'Brien wees, over den-schouder van den ander
heenbulgend. enkele woorden met den vinger
aan. Welken nieuwen schurkenschreek kon
O'Brien nu In den zin hebben?
De oude rechter zelde: „Hoe gelukkig don
Patricio I Wij kunnen nu den Engelschen admi
raal tevreden stellen. Wat een buitenkans I"
Hij zat plotseling recht in zijn zetel; O’Brien
achter hem nam zijn gezicht met onderaoeken-
De relatie Onnes-Koning
Vóór de inbraak is de heer Onnes slechts met
Konlng in relatie geweest. Deze relatie dateert
van kort vóór den oorlog, toen de heer Onnes
met twee zeer bekende Amsterdammers commis
saris was in de TabakmaatschappU van Komng,
genaamd Amsterdam Besoekl Tabak Maatschap
pij. Konlng beeft den heer Onnes steeds zeer
behoorlijk behandeld; nadat de relatie een tien
tal Jaren verbroken was geweest, is Konlng be
gin 1932 op Nijenrode gekomen, om de mede
werking van den heer Onnes te vragen voor een
zakelljk object, ojl beleening op schilderijen
De heer Onnes, die wist, dat Konlng het moei
lijk had, wilde hem daarbij wel helpen. Bv
meerdere bezoeken vaa Konlng heeft de heer
Onnes hem het kasteel laten zien, In het bij
zonder zyn kostbaarheden. Dit placht h;j aan
zeer veel bezoekers te doen.
Kort daarop vond de diefstal plaats. De rela
tie met Konlng over te effectueeren zakelijke
objecten was blijven doorloopen en Onnes haa
Konlng ook financieel geholpen. Na de Inbraak
vertelde Konlng den heer Onnes, dat hjj meer
van de zaak afwist en dat hij het bij zijn men
schee (de daders van de Inbraak) had doen
voorkomen alsof hij van den heer Onnes op
dracht had gekregen om diverse voorwerpen weg
te halen. De heer Onnes had reeds van ver
schillende kanten vernomen dat de publieke
oplnl hem niet gunstig gezind was en dat men
opinie hem niet gunstig met de inbraak noemde.
Hij is toen bang geworden en hij heeft gemeend
de mededeeling van Konlng, die vergezeld ging
van een verzoek om geld, niet aan de autoritei
ten te moeten doorgeven. Hij hield Konlng aan
het UJntje, maar verleende hem vanaf dien da
tum geen noemenswaardigen verderen steun.
In den zomer van 1932 werd de relatie Konlng-
Onnes verbroken.
van beschuldiging. Hier beginnenwees
hij naar een paragraaf van de papieren die
de klerk binnengebracht had.
’t Was de akte van beschuldiging, lang te
voren in elkaar gezet tegen den man, dien ik
als Nichols had leeren kennen.
Plotseling werd de schurkenstreek mij angst
wekkend duidelijk. De klerk las een ontstellend
relaas van lage misdrijven, In elkaar grijpend
als gekneed deeg, het getuigenis van verschil
lende personen, die het verslag geteekend had
den. Nikola had veertien schepen geplunderd,
en klaarblijkelijk met zijn eigen handen twee
en twintig menschen vermoord waaronder
twee vrouwen en ten slotte kwam de zaak met
Rowley's schepen.
„De sloep van de Britten,” las de klerk, „kwam
op tien meter afstand.'* De dusgenaamde
Nikola riep toen uit: „Vloek over de bloed
dorstige honden.” en begon het schrootvuur op
de boot te richten Zeven personen werden
daarbij gedood. Dit heb Ik gezien met mijn
eigen oogenWas geteekend, Isidore Ale-
manno.’*
En "n ander zwoer: ..De dusgenaamde
Nikola was beneden, maar kwam ijlings naar
boven gesneld en sneed met één slag van zUn
mes den man die op het dek knielde, oe keel
af....1"
Ik
rtte Xias «itn Ineevolze de vereekertngsvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid Vot werken door f fEO b« een ongeval met f JEfl by verUee van oen hand f 1 •iE o() verllee van een Efl bH een breuk van jtn bU verUea van *n
«Sr aan der volgende uitkeeringen Z JUUU.VerUee van belde armen, belde beenen of belde oogen DU.-doodelijken afloop Z ODU,~ oen voet of een oog Z lOD.-duim of wijsvinger Z OC/.-been of arm Z 4lZ.“ aHderen vinger
'de oogen op om te zien, hoe ik zou dragen,
wat nu ging komen.
„Hoe is uw naam." vroeg de rechter gebie
dend.
Ik zelde: „Juan John Kemp. Ik ben van
adellijke Engelsche familie en goed genoeg be
kend. Vraag het senor O'Brien.
Op O Brien s geschokt gezicht scheen de
glimlach te verharden.
„Ik heb gehoord, dat de senor In Rio Medio
werd genoemd.... genoemd...." Hjj hield op
en wendde zich tot den Lugareno.
„Hoe werd hij genoemd de capataz, de
man die de kapers aanvoerde?’'
Stamelend antwoordde de Lugareno: ..Nikola
-Nikola el Escoces, senor don Patricio."
„U hoort het?” vroeg O'Brien aan den rech
ter. „Deze dorpeling identificeert den man."
„Geen twijfel meer geen twijfel meer."
zei de Juez. „We behoeven geen betet bewijs
U, senor, hebt dezen schurk In Rio Medio ge
zien; en deze dorpeling Identificeert hem met
name.’’
„HU is krankzinnig." viel Ik uit. „Honderd
getuigen zUn er, die kunnen zeggen, dat ik
John Kemp ben
„Dat is wel mogelUk,” zelde de rechter droog.
En aan zUn klerk begon hU te dictee ren:
„John Kemp, van edele Britsche familie, op
het tooneel van zijn misdaden bekend als
Nikola el Escoces, alias El Demonlo
Ik haalde mijn schouders op. Op dat oogen-
bltk besefte Ik niet, wat ze ermee voor had
den.
De rechter zelde tot den klerk: ^Lees dc akte
Na afloop van den wedstrijd
boksmeetlng, te Rotterdam
den. heeft zich een pijnlijk incident
voorgedaan.
(Sportbericht)
Wi} spreken in den laatsten tijd
Zoo gaarne van sportief.
De rondheid van karakter is
Ons juist bij uitstek lief.
Want naast het lichaam moet de geest
Ook door de sport vooruit-
En edel is de eigenschap.
Die 't woord sportief omsluit.
Zoo is het dan in theorie....
Want iedereen ook weet,
Dat men nog al eens de praktijk
Op 't sportterreinvergeet.'
Maar angstig wordt het als nu ook
De boksers mee gaan doen
In het vergeten, wat de sport
Juist vordert van ’t fatsoen.
Men spreekt van pijnlijk incident
En dit is het allicht:
Eén jury-Hd toch deed het niet
Maar krèèg een oogje dicht!
Sportiviteit is niet wat men
Naar willekeur verkiest,
Doch juist waardeering van het spel
Ook als men zelf.... verliest!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
nimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiin
in 't Astrid-hotel,
meedeelen.”
ofschoon het
een
moeten verwisselen.”
In aansluiting van het reeds vermelde uit de
dagvaarding tegen den heer Onnes van Nijen
rode geven we hier nog een aanvullende korte
samenvatting.
plannetje trachtte te maken, zeiden de belde
schurken tegen mij: .Morgenavond kom Je ons
Rainwaystreet, Je besluit
Uiteenzetting der verdediger»
Naar aanleiding van de aanstaande behan
deling van de strafzaak tegen Onnes van
NUenrode hebben wU ons tot de beide verde
digers gewend mrs. Th. Muller Massfe en Csp-
peyne van de Coppeilo, die ons het een en
ander van het standpont van hnn cliënt
mededeelden, welke mededeelingen wQ hier
laten volgen:
De heer Onnes beeft van den aanvang ont
kend, zich aan de oplichting der vereekertng-
maatachappljen te hebben schuldig gemaakt
of een inbraak in bet kasteel te hebban ge-
nooten worden uitgeleverd. Van hen zal hU
ongetwijfeld gerechtigheid verkrijgen.'’
HU gaf den Lugareno een teeken te ver
trekken en stond. zUn papieren bU elkaar
rapend op. Voor O'Brien maakte hU oen diepe
buiging.
„Ik laat den beschuldigde ter beschikking
van uwe edelachtbaarheid.” zelde hij. terwUl
hU met den klerk het vertrek verliet
O Brlen zond nu de twee soldaten weg en
bleef alleen achter. ZUn leven had oog nooit
zooveel gevaar geloopen. Was Ik niet zoo
nieuwsgierig geweest, zoo buitengewoon ver
langend te weten, wat hu kon zeggen, dan had
ik hem onmiddellUk met een stoel de hersenpan
ingeslagen.... Ik stond op het purt het te
doen; één step deed Ik In de righting. Toen
zag ik. dat hU stond te snikken.
„De vloek de vloek van CromweU over je.”
stotterde hU plotseling. „Je zendt me woer terug
naar de hel." HU verwrong zUn heele lichaam.
..Smart!** telde hU. „ik weet wat het Is Maar
wat 1« dit? Wat U dit?"
De vele redenen die hU had voor smart,
flitsten mU voorf>U als een stoet van sombere
beelden.
„De dood en het onherroepelUke kan een men
dragen," prevelde hU. Maar dit niet te
weten misschien in leven mlzechlen ver
borgen ze kan ook dood zün Met oen
verandering als een bllzemfUts begon hij te be
velen:
„Vertel, hoe je ontsnapte."
PUen gevolgd welke procedure met de in
aanvang reeds genoemde dading Is ge«nd
Er zUn in deze zaak door het OM. acht
^etUg getuigen gedagvaard waaronder ti
deskundigen. Door de verdedigingzullen v
moédelUk een twintigtal getuigen k décha
Ar orden opgeroepen.
OelUk bekend Is houdt de heer Onnes i
positief vol, dat dien nacht een werkelUke
braak en diefstal In het kasteel NUenrode
Plaats gehad en ontkent hu pertinent i
opdracht daartoe gegeven, dit goedgevon
daarvan geweten te hebben. Vroegere
Pers verschenen berichten, waarin van
gedee’telUke bekentenis sprake was, zUn ge
bleken in strUd met de waarheid.
dat Ik Nikola el Escoces, alias El Demonio
was.
MUn eerste aandrift was te gaan gillen van
rasemU; maar Ik hield mU nog in, wetend dat
Ik tot stllzwUgen zou gebracht worden. Dof
selde ik:
„Ik ben niet Nikola el Escoces. Dat kan Ik
gemakkeluk bewezen.'*
De rechter van de eerste Instantie haaide de
schouders op en keek met blind vertrouwen
O'Brien in het gelaat.
„Die man," zei Ik, Wijzend op den Lugareno,
„is een kaper. En wat meer zegt: hU wordt
betaald door den senor Juez O Brlen. HU was
de luitenant van een man Manuel del Pupolo
genaamd, die de Lugarenos aanvoerdete. nadat
Nikola uit Rio Medio verdween."
,.U weet heel veel over de kapers," zei de rech
ter met de Ironie van> een heel dom mensch,
„u was dus wel goed met hen vertrouwd. Ik
teeken hlerbU het beve] van uwe gevangen
zetting in de gevangenis van het hof van
marine.'
„Maar Ik zeg u, Ik ben die Nikola niet
Onbewogen van toon zei de rechter: „u gaat
uit mUn handen over In die van het marlnehof.
Het Is mU genoeg, dat u een persoon bent met
wlen men een proces kan beginnen. Tot zoover
reikt mUn bevoegdheid."
„Maar die O'Brien is mUn persoonlUke
vUand,” riep ik uit.
De oude man glimlachte zuur.
„De senor behoeft niets te vreezen van onze
gerechtshoven, HU zal aan zUn eigen landge-
gehad, dit aldus voorstellende dat dit
bulten zijn medeweten en toestemming
schied was. En door vervolgens aan genoemden
Jacop Top en aan den expert Leendert van
der Dussen, die door de sssurantle-maatschap-
ptjen aangewezen was als expert, op het kasteel
Nijenrode verschillende mededeellngen en aan
wijzingen van den diefstal en de buitenbraak
te doen.
Deze mededeellngen en aanwijzingen komen
in het kort neer op alles wat een bestolene
na Inbraak en diefstal aan assuradeuren en
experts pleegt te doen en zullen bU de behan
deling der zaak wel uitvoerig behandeld wor
den.
Nu beschuldigt de dagvaarding den verdachte
verder, dat bU dit alles door hem tegenover 7.
d. Dussen en Top verzwegen zou zUn dat ie
bedoelde schilderden, miniaturen en kunst
voorwerpen In zUn opdracht althans met zijn
medeweten en goedvinden en met gebruikma
king van door hem verschafte Inlichtingen eu
aanwijzingen in den bewusten nacht uit het
kasteel waren w
zich de vertëkei
Door een en ander, zegt de dagvaarding, is
da. expert van der Dussen in den waan ge
bracht, dat er een werkelUke diefstal met bui
tenbraak had plaats geljad. heeft genoemde
expert dit aan assuradeuren medegedeeld, mon
deling en tchrlftelUk, tenslotte in een rapport
De conclusie van het rapport was dat assura
deuren 36.200 hadden te betelen.
De vUf assurantie-maatscbappUen, gaat de
dagvaarding voort, zUn. afgaande op hetgeen
de expert van der Dussen aan hen ter kennj
had gebracnt, op hunne beurt In diense’fden
waan gebracht dat er een werkelijke diefstal
van de door hunne maatschappijen verzekerde
goederen met buitenbraak had plaats gehad en
dat sU dus krachtens de polls tot uitbetalina
der schadeloosstelling verplicht waren, terwijl
Jacob Top ook sell door een en ander In die
meenlng was gebracht en die meenlng weer
ter kennis der andere belanghebbenden heeft
gebracht, waardoor dese ook weer in dien waan
gebracht zijn.
Tenslotte is dagvaarding der vUf maatschap-
Borski had zwUgend toegelulsterd, met een
harden trek om z’n mond. ,,De heeren sullen
een lekker pUpJe rooken, Ed,” zei hU, ,ao JU
krijgt de volgende maand een flinke salarisver-
hooging. Een oogenbllkje!”
HU nam de hoorn van de telefoon en sprak:
No. 5287 Juffrouw! Hallo, met Scotland-Yard?
Ja, met Borski! Brengt u me direct in verbin
ding met mUnheer William BBmstone. Dank u
Inspecteur
Barnstone", zei de juwelier tot Ed, ,Js de
beste detective van heel Scotland-Yard. HU
faalt nooit."
Direct daarop rinkelde de bel. De groote Wil
liam Barnstone was aan de telefoon. „HU ver
zoekt Je hem
3ven pcrsoonlUk
ie bijzonderhe-
ien te gaan ver
tellen, Helst da-
ielUk Ed Ik zal
ien auto laten
voorkomen, dan
gaan we samen
Tien minuten later stonden de belde heeren
van aangezicht tot aangezicht met den emlnen-
ten speurder. HU was écn vriéndelijk man met
een blozend gelaat. Vol belangstelling luisterde
hU naar 't verhaal van Ed Brien en zei toen:
„meneer Brlen, u hapt toe; u spreekt vanavond
met de heeren al en 't zal me aangenaam zUh,
morgen te hooren, hoe t plan definitief is ge
worden. De commissaris van post 5 zal wel zor
gen dat u geen haar gekrenkt wordt en de schul
digen ingerekend worden. Zooals de zaken nu
staan, lUkt het een gewoon Inbraakje, en moet
Ik me er dus eigenlijk verder niet mee be
moeien.”
„Dat begrijp ik," zei de Juwelier. ,.Ik was u
ooit niet lastig gevallen, als Ik nog niet eenlgs-
zlns onder den indruk was geweest van den
brutalen inval te Parijs, waarbij m'n collega en
vriend, de juwelier Belliard zoo noodlottig om
't leven kwam, nu ongeveer twee maanden ge
leden.”
„Ja," zei de detective, „als Charpentier, de
Fransche gentleman-inbreker er de hand In
had! Maar die gaat, dunkt me. minder luid
ruchtig te werk! Ik zou het anders wel wen-
schen, om te zien, of hU in staat is, ons hier
in Engeland zoo bU den neus te nemen als hU
het de Parijsche recherche deed. Dus afgespro
ken, mUnheer Brien. Met post 5 maak ik het
wel In orde.”
Den volgenden morgen omstreeks 11 uur be
vonden de juwelier en z'n chef zich wederom
in t vertrek van den grooten man.
„U wordt bedankt. mUnheer Brlen", zei deze
luchtig; „u hebt u gisteravond schitterend ge
houden in Ralnway-street! Dus over 4 dagen.
Vrijdagavond tusschen half 12 en 12 uur,
wordt de slag geslagen. En u krijgt 6000 pond,
als de bult niet tegenvalt. Commissaris Doffrys
zal voor de noodlge mannetjes zorgen. We
maken het wel In orde."
,,U weet dus alles reeds?” vroeg de Juwelier.
Bamston^ knikte. „Ik heb er een van m’n
mannetjes op afgestuurd.” lachte hU geheim
zinnig.
Toen de heeren opstonden om heen te gaan,
stiet Ed Bien blUkbaar bU ongeluk een papier
van de schrijftafel, raapte het op en bood het
mét z'n excuus detective Bamstone aan. .Bos
sier 428 afd. O. Fr. 519. Albert Charpentier”,
zag hU er boven staan en zei: „U schijnt u al
met dien mUnheer Charpentier uit Parijs bezig
te houden.mUnheer Bamstone."
„Nog niet.” antwoordde de aangesprokene,
..maar misschien heb ik nog eens 't genoegen
kennis met hem te maken.”
Des middags vervoegde zich commissaris
Doffrys bü Borski. Er werd besloten, dat in den
juwelierowinkel zich 4 mannen zouden verschui
len. terwUl er zich buiten nog 6 verdekt zou
den opstellen.
,,U, mUnheer Borski en Ik zullen dan op uw
kamer verblUf houden. Ik houd niet van halve
maatregelen,” zei de commissaris.
Deze laatste ging daarop heen en
verder kalm den dag van Vrijdagavond af, te
meer daar hU Woensdag de mededeeling ont
ving, dat Ed Brlen twee valsche sleutels en een
brief met gebruikmaking van het letterslot (fou
tief natuurlUk!) aan de bandieten overhandigd
had. HU was dus niet weinig verwonderd, toen
Donderdagochtend om kwart over tien, de tele
foon hem onverwijld naar detective Barnstone
riep.
„We hebben ons beet laten nemen," begon
de slecht gehumeurde Barnstone. „Die Ed
Brien heeft ons handig een rad voor de oogen
gedraald. HU Is er vandoor met een waarde van
minstens 50.000 pond aan juweelen. Den laat
sten rijd schUnt hU veel steenen door namaak
sels te hebben vervangen."
Even zweeg de detective. Toen vervolgde hU:
„Alle posten zun gewaarschuwd. Yverton en ik
zullen straks den boel In «ogenschouw nemen;
er zUn misschien vlnger-afdrukken te nemen.”
Op *t zelfde oogenbllk werd er geklopt en
Inspecteur Yverton trad binnen. „Hier is een
briefje voor u mUnheer,” en hU reikte Bam
stone een enveloppe toe. Deze brak het couvert
open en las:
„Geachte heer. Naar een kennismaking met
Charpentier behoeft u niet meer te verlangen,
die kennismaking heeft reeds plaats gehad. Ik
ben u zeer dankbaar, dat u dien stommeling
van een Yverton naar *t Astrld-hofei gestuurd
hebt. HU Is misschien knap in 't nemen van
vingerafdrukken en ons Jargon heeft hu goed
begrepen. Dat was ook de bedoeling. HU dacht,
dat we hem voor een provincie-mannetje hiel
den. Doe hem m'n groeten. En wUt u de vrien-
delUkheld zoo ver drUven, den heer Borski m’n
dank over te brengen voor de goede behande
ling en ’t in mu gestelde vertrouwen?” Ed
Brien, of te wel Albert Charpentier.
I’S. Dacht u heusch dat de Engelschen
leeper waren dan de Franschen?'*
y-y e heer Borski woonde in de nabU-
I 1 held van een der rijkste gedeel-
ten van Londen. Pen tonstreet no.
91. HU was JuweUer en z’n zaak gold
voor een der beste van heel de groote wereld
stad. Vier maanden geleden was de bedrUfschef,
die reeds jaren aan 1 hoofd van Borskl's be
drijf stond, vrU onverwacht overleden. Een he
vige griepaanval had aan z’n werkzaam leven
een ontUdlg eind gemaakt. Geen van ’t lagere
personeel was geschikt om den gestorven chef
te vervangen; herhaalde advertenties hadden
evenmin bet gewenschte resultaat. Toen kwam,
een week of vier, vUf geleden, e^n jongmensch
met een aristocratisch voorkotpei. om een on
derhoud verzoeken. De jongeman had een ge
bruind gelaat, sprekende blauwe oogen en gol
vend blond haar. Boven z'n rechter-wenkbrauw
prUkte een rood lldteeken De handen waren die
van een gentleman, klein, welverzorgd en toch
gespierd; de nagels onbertspelUk.
MUnheer Borski meende in z’n jaren lange on
dervinding ’n menschenkenner te zUn geworden.
Deze jongeman moest iemand rijn van ouden
Engelschen adel. Het bleek dat deze onderstel
ling juist was. De vreemdeling had in Cambridge
Cristallografie gestudeerd, had in den wereld
oorlog z'n vaderland gediend als kapltein-vlle-
ger en in verschillende steden van Europa In
edelgesteenten gewerkt. De Jongeman zei op
z'n adelUken titel geen aanspraak te doen gel
den. HU was met z’n familie gebrouilleerd, en
wilde zich verder, zooals hU reeds enkele jaren
deed, door eigen arbeid van z’n vader onafhan-
kelUk houden. De Informaties door den heer
Borski gënomen, bevestigden dit alles en zoo
werd, een maand geleden, de sollicitant onder
den naam Ed Brlen de opvolger van den aan
griep overleden chef.
De heer Borski leunde behaaglijk achterover
tn den gemakkehjken clubfauteuil „Een flinke
vent, die Ed Brlen! mompelde hU; „een vak
man van de bovenste plank en handig ook.”
Het rinkelen van de telefoon deed hem uit
z’n overpeinzingen opschrikken. „Ja,
kom direct."
De stem van den chef had geagiteerd ge
klonken. Eeh blik op z’n horloge overtuigde den
heer Borski, dat Brien voor 1 eerst te laat was
op de zaak; ongeveer een half uur. Toen de
juwelier z’n chef zag, bemerkte hU tevens dat
er iets bUzonders aan de hand was. want Brlen
deed tegen z’n gewoonte In, zeer zenuwachtig,
een blos kleurde z’n bruine wangen.
„Kan ik u even onder vier oogen spreken
mUnheer?” vroeg hU; „’t is een zeer dringende
zaak."
„Kom dan maar even mee", zei de Juwelier
verwonderd. ZwUgend liepen ze naar het prlvé-
kantoor.
„Ga zitten, Ed, en zeg, wat er ls.“
De aangesprokene friemelde zenuwachtig met
z’n vingers en zei toen: „Niets meer of minder
dan de keus voor mU, om u te helpen bestelen
of vermoord te worden."
„Kom, kom, niet zoo theatraal," lachte Borski.
,Maar 1 Is geen grap!” riep Ed Brien ver
ontwaardigd; „u weet, dat er gisteren twee
vreemdelingen hebben geïnformeerd naar den
prUs van die zeldzame Birmeesche parel? De
belde heeren hielden me vanmiddag aan op
weg hierheen. Wanneer Ik hen behulpzaam wil
de zUn uw zaak te plunderen, verdiende Ik 5000
pond en als Ik niet hielp of hen probeerde aan
de galg te brengen, zou ik binnen een maand
niet meer in leven zUn. Ik had niets anders te
doen, dan op een nader af te spreken datum
te zorgen voor een stel valsche sleutels, en de
nummers van het letterslot. Om me te bewU-
sen, dat Ik bU weigering niet veilig was floot
een van belden even op z’n vingers., en direct
zag ik door de vier eenlge menschen die tn de
straat waren, een revolver op mU richten. In
de verte kwam een agent aan en ik trachtte tUd
te winnen. Stel u m’n ontaettlng voor, mUnheer,
toen de boeven rich van den agent niets aan
trokken. HU scheen Integendeel tot de bende
te behooren, want hU voegde mu toe: „Ik zou
maar buten, anders word je gebeten.” Toen ik
een beetje tot m’n positieven kwam en een
Kemp vlucht, rtsar wordt tater weer door
de eeeroovsre zsvsnzsn «enomen asm
Rio Medio ««bracht waar
ont»an«eD wordt door DonBaltbsaar
Hier leidt man hem aan bet «terfbed van
Oerles Het «eneupel ewebt d*
ean Kemn en doet als Carloe luist
een Is een aanval on net huia waartrll Don
Balthaear door een «o«el «etroffen
en Stervend ineen sekt. Ata tUdens de be-
nefentaplecbtlaheden de eandaeht af«eie‘“
b vlucht Kemp met Den Belthaser''Joch
ter Serafine en wordt oneenomen on net an
gelache «chip ..Lion De Engeleohe
vearder wordt echter achtervoied en Kemp
verlaat met Serafins en Castro ’’’cleiu* bet
schip. Later komen «1 weer aan boord AU
Kemp aan tand «aat. valt hü echter weer
in handen van O’Brien).
HU Mep tot achter de tafel: de rech
ter stond met buitengewoon veel eerbied
IIIUIIIIIIIIIII SPORTIEF
De beachuldiging tegen Onnet
van Nijenrode
De heer Onnes van NUenrode is, in verband
met de oekende NUenrode-saak, thans gedag
vaard om op Donderdag 22 Februari des
voormiddag ie 10 uur voor de 5e Kamer der
Arrondissements Rechtbank te Amsterdam te
verschUnen.
Aan de dagvaarding ontleenen wU het vol
gende. De Officier van Justitie legt ten laste*
dat de verdachte In het jaar 1932 te Breuke-
len-NUenrode en te Amsterdam, althans te
Amsterdam, althans In Nederland. Londen en
Hamburg, met het oogmerk om zich of een
ander wederrechtelUk te bevoordeelen. verschil
lende assurantiemaatschappUen. door welke
aan hem In den vorm van een „premler-
risque”-venekerlng tot een bedrag van 150.000
als „premier risque" van ƒ1350.000 was verze
kerd de schade te lUden door inbraak en dief
stal van schllderUen, antiquiteiten, prenten,
porselein en andere kunstvoorwerpen op hei
kasteel Breukelen-NUenrode, heeft bewogen
en of doen bewegen tot het aangaan van een
dading, aarbU tenslotte een bedrag van netto
72.27832 is uitbetaald ter vergoeding van de
1
