z
S'Cct van den dag
Een sociale figuur op den troon
S
'h.
AKKER.CACHETS
RIJP
MARIE ADELHEID VAN
LUXEMBURG
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
HET KAPERSNEST
De storm heeft uitgewoed
VRIJDAG 26 JANUARI
vereerd
De man van
Tist Co.
ill«
o
Technici in Nederland
Als Heilige in den lande
Tien jaren geleden ttiarf de jonge
Groothertogin, de groote be
strijdster van het liberaal-
kapitalisme
JOSEPH CONRAD
RAPPIE
voost DE U
NATIONALE/"
DRANJl J
WnTusscuen wtpd. ais oevclg vab
£>£H STOPwf.DE Kie/ne ALEify, £>/E
CAn65 en $77?ah£>we&.
m E£n A/VDEJPE /GOEE’i VOO^roFPffE-
ven, en n'pes r apn/eew z‘n
ren dagen van veel narigheid.
Ongeëvenaard bij gevatte kou
Griep, rheumatizche pijnen,
Zenuwpijnen, Hoofdpijn, enz.
t«r IS stuks slechts 50 oen*.
^u»L;“u.n:»“n^
N««m
i een
AKKERTJE^
voor Uw beginnende verkoudheid,
want overal zweven kwaadaardige
griep-bacillen om U heen en doen Uw
verkoudheid lot griep verergeren.
"AKKERTJES" verjagen de koorta,
stuiten dien griep-aanval en bespa-
R.K. Verbond van
DAGEN LANG HOOFDPUN
Een middel dat verbetering
bracht
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
on n/££ op ‘r
EU ApïO T£ Bl/J VEA
DAAP VALTr
AAn te TMtuee J
LEn J
'V >5
nuiiiiiiiHiiiiiiitiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiHiiiiiiiiiiiHnHiiHiiiiiiiHii
(Ingezonden Mededeellng)
da* de goede
.Geen
Is geworpen De strijd om de
gen
erd
Adv.»
MARTE 8CHOU8
JA'WEZ/JH
ant-
Komt>
nlichtingen eou moeten gaan...
TWEEDE HOOFDSTUK
een deur open.
'Wordt vervolgd)
Je eeriyk.” glimlachte hy. ^güs
it
I
ROMAN VAN
soenlUk mensch een verklaring te ontvangen."
telde Ik.
„Je hebt haar laten verdrinken.
Hiermee sag ik eensklaps de mate van zUn
onwetendheid HIJ wist niets absoluut niets
zün hel was de onaekerheid Nu daar moest
hy maar blijven.
En verscherpt
Want men spri
et.
ze
art
s te
tal
JX.
DE EENIO ECHTE EEUWIGE LUCIFER
AMSTERDAM KOMT
to
lk
en
itt
te
de
rat
dt
>«-
an
an
in
et
et
et
ie
rdag
q J.
iray.
•He
beet-
>urg.
Ka-
ner-
Het-
om-
van
:hop
van
oor-
cier-
P.,
4gr.
dr.
der»
•tu
tter
Ve-
dr.
►che
me,
rdi-
nte
in-
m-
1O-
»te
»-
3
op
ger
eed
ken.
iels
De ingang tot de gevangenis van Havana was
een soort tunnel, aan t eind waarvan zware
houten poorten me* gemest Uzerbeelag Een
naar Engeland volgen» Zou »U wel weten dat bewaker in burger toonde het bevel van den
j aan een
mat oen rood gericht en
„Als Je me zeggen wilt of se in leven la. aal
Ik Je redden."
Valuing reeffit ron Apethekee Durnorsf
Verschenen ia het Jaarverslag van het Plaat-
slngsbureau van het R. K Verbond van Tech
nici in Nederland.
In 1939 hebben zich volgens dit verslag Uil
leden van Vereenigingen aangesloten bU het
R K Verbond van Technici in het Plaatslngs-
bureau laten inschrijven, welken leden geregeld
de vacature-lijsten werden toegewonden.
Het aantal directe aanvragen van werkge
vers Is vooruitgegaan.
Geplaatst zijn door bemiddeling van het
Plaatsiogsbureau 15 R. K. Technici <ln 1933:
10 technici).
Het bureau valt onder de Arbeidsbemldde-
llngswet 1930 en werkt gratis voor de leden,
aangesloten b(| t R K. Verbond van Technici.
Het bureau la gevestigd: Caumermotenweg
no. 25. te Heerlen.
Of een brokje poëzie.
Z(j, die daarbij door ontroering
Nog wat verder kunnen gaan
Noemen dan de boomen bruiden
Met een prachtig bruidskleed aan!
En zoodra de zon dan doorbreekt,
Staat men spraakloos bij dit al
En men denkt aan schoone parelt
Of aan fonkelend kristal
Want geen mensch blijft onbewogen
Bij de schoonheid der natuur,
Daar zijn ziel zoo gauw ontroerd
wordt
En zijn geestdrift laait als vuur....
Maar de schoonheid is eenvoudig
En dat is zij hier beslist:
Slechts een simpel beetje nachtvorst
En daarbij een beetje mist!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden/
en relt •sterven?
OBrien wist
dat aan Hans, dia daarop antwoordde door naar
de firma te gaan en met de mededeellng thuis
te komen „dat de kolen aoo spoedig mogelijk
bezorgd zouden worden".
Suze viel bijna om van verbazing.
.Hoe heb Je hem dat gelapt", wilde ae weten,
maar de mam van Tist en Co. sweeg geheim-
OEHX.
fA/iHIEDAT WE
'HET DÈHX3EEL.O.
on met f eh boot-
LJ/EP ifAFAAAn
drie waai
seigneur i
zyn katholieke tydgenooten smalend „den roo-
den Bisachop" genoemd; dr. Carl Sonnenschein,
den grooten Berlynschen wereldstad-apostel; en
ook een gekroond staatshoofd: de op 24 Jan.
1924 aoo jong gestorven Marie Adelheid van
Nassau, Groothertogin van Luxemburg.
Er behoo.de moed toe, om in 'n tijd, waarin
het liberaal-kapitalisme hoogtij vierde, ten over
staan van 'n volslagen liberaal ministerie en
een liberale kamermeerderheid, openlijk voor
de sociale rechtvaardigheid te durven opkomen,
zooals de 18-jarige Marie Adelheid het in haar
troonrede deed. „Gerechtigheid", zoo sprak zij
daarin, ..moet voor allen gelijk zijn- bizander
echter der. genngen en zwakken tot schutse
streden. Onze U;d is ziek aan de steeds toene
mende sociale ongelijkheid der menseben."
Laten we dit eens goed bedenken: wat voor
ons in 1934 aoo zicht- en tastbaar ia, omdat
we de catastrofale gevolgen ervan in al hun
jammer en' ellenden meemaken, werd daar in
Luxemburg in 1912 al door 'n 18-Jarlg meisje
aoo sulver scherp aangevoeld en onomwonden
gezegd.
De naaste en onoverkomelijke hindernis voor
het sociaal begrypen, het zoo verfoellyk-ver-
derfelyke „«tandegolsme” was Marie Adelheid
volkomen vreemd. Zuiver maakte ae onder
scheid tusschen haar waardigheid: Staatshoofd,
dus plaatsbekleedster van God, én haar persoon
mensch. schepsel dus zooals de geringste harei
onderdanen, en niets méér. Als staatshoofd
vroeg zl) onverbiddelijk eerbiediging van haar
wil, daar, waar ze optrad voor Gods rechten en
het wezenlijk welzyn van haar volk, voor haar
persoon vroeg zegeen enkel voorrecht
Daarom was ze wars van alle vleierij, duldde ze
geen bewierooklng, ieder mocht haar vrijelijk
op haar menschelyke teilen wuzen. ze nam ze
dankbaar aan Om *n paar kleine typeerende
voorbeelden van hét afwezig zijn van alle
ziandsegolame. waar ae zleh in het openbaar
bewoog, te noemenBehalve by keikeljjka plech
tigheden. die ae ofUcieel al* steateboofd by-
weoode, verlangde re in H. Ml? of Lof nooit 'n
gereserveerde afzonderlyke plaats. Ze knielde
neer tusachen haar volk, bu voorkeur op n hou
ten stoel of onbekleede bank, en bij het biech
ten nam ze, geheel vanzelfsprekend, de plaats
in van laatstgekomene By haar dagelyksche
kruiswegoefening knielde ze eenvoudig op de
steenen neer", en toen op 'n keer h broeder haar
*n bankje wou aanbieden, wees ze vriéndelijk
dankend af. met de woorden: ..Nee, nee. Voor
God Zijn we allen gelijk Als ze later bjj een
eenvoudige onderwijzeres les in stenografie nam,
en deze om het slechte weer, de gemaakte af
spraak van om de beurt bjj elkander aan huis
te komen, veranderen wilde ten voordeele van
oe Groothertogin, was haar oogenbilkkellJk
antwoord: „Waarom zou ik t beter hebben dan
u? Volstrekt niet, 't Blijft by onze afspraak
Niet-officleei op straat richtte sr zich heel een
voudig naar alle andere voorbijgangers week
T^v»t er onder de katholieken tn hoogere krin-
I) ten waren, die daar aanstoot aan namen,
en dit doen van Groothertogin Marie
Adelheid als ..bespoUeiyk" kenmerkten, omdat
1 hun vermeende „standsrechten" finaal tegen
den grond gooide en eigenlijk een openlijke zwij
gende aanklacht tegen hen was, Is maar al te
begrijpelijk. Marte Adelheid echter was te groot
om Bieb door dergelijke meenlngen te laten be
ïnvloeden of afschrikken, en ging koninklijk
Ik maakte een stom, koppig gebaar.
„Als zij in leven Is en Je zegt het me niet,
kan het niet anders of ik vind haar En ik zal
Je ook doodsangsten van uitstel laten gevoelen
ver hier vandaan
Ik bleef zwijgen
„Als zl) dood is en je he* me zal ik Je
wat angsten sparen. Als zl) dood te en Je zegt
het me niet, zul je Je eigen wroeging liebben
en de rest ook
Ik zelde „U bent mij te leracb geheimzinnig
om te verataan Maar u hebt de keuae tOBKhen
vier kwaden voor gnü ki«s
Met zidderende zpanning op zijn gericht -
achter den eeuwig-welwlllenden glimlach.
vervolgde h<j.
Bewv dat dood te, en Ik iaat Je «en
korten, geLadigeii dood rierven
„Je wilt het niet gelooveni" zei ik: maar
htj sloeg er geen echt op.
Uk «g L
uiver sociaal-geonènteerd zyn veronder
stelt ate basis: zuiver op God georiën
teerd zijn, 'n Andere basis is nu eenmaal
niet mogelijk, omdat het msnachelük „zijn.-' én
het persoonlijke en het gorypen.?< naps-zijn, ont
staan te uit God. Natuumoodwendlg dus leidt
n andere orienteering nooit tot waren getneen-
schapsbouw, d i. tot menschbevredigend aardsch
geluk; maar enkel tot mateneelen schyn-op-
bouw, in werkelijkheid ontreddering. Het ware
heil van de gemeenschap, van den Staat kan
derhalve nooit gediend worden door regeerders,
wier geheele denken en werken voor de etmeeri-
schap niet op die grondbaste te ingesteld Wordt
deze grondba.<ls losgelaten dan ontstaat, óf de
vergodlng van bet individu óf de vergoding var.
den Staat
In ’n tijd, waarin deze valsche orienteering
naar haar hoogtepunt schreed (heden staan we
voor
treedt er 'n angstige bezinning in) stond als
groote profetische eenling: Groothertogin Ma
rte Adelheid van Luxemburg. Wie toch kreeg 't
In dien tijd in 't hoofd, F1» had den waarlijk
heroieken moed, om niet als holle gelegen-
heidsfrase. maar inderdaad als tets wevenlljkh!
met Inzet van eigen positie de als onzin be
schouwde stelling te verdedigen van bet „heer-
scherschap bij de gratie Gods?"
„Mijne Heem: Ik ben hier niet bU mijn
eigen gratie. Noch bij uwe gratie. Maar by de
gratie Gods Recht en roerloos in haar troon
zetel, het edele hoofd koninklijk geheven, de
groote bezielde oogen rustig op hater ministers
gericht spreekt de 21-jarige deze dlep-betee-
kenlavolle woorden.
De teerling
macht begint.
Deze mannen, deze volslagen machlavel-
liaansch gerichte politici, die het Groothertog
dom jarenlang volgens de alleenzaligmakende
liberale beginselen hebben betfuurd, zien zich
met één slag fel-scherp geplaatst tegenover 'n
jonge vrouw, wier intellect verankerd is in God,
en wier wil geen wikken of verwegen kent. Hun
doel „de godsdienst uit de school en zóó op den
duur uit den Stitet" zal met een radicaal mid
del worden atengepakt: weg met de christelijke
opleiding der toekomstige volksopvoeders! Aan
de jonge Groothertogin wordt daarom ter
sanctlor.neering 'n benoeming voorgelegd. die
re, als dienstplichtig aan God, met sanctionnee-
nen kén
En dan zien we ‘n glgantesk worstelen ont
staan. Van den kant der ministers en der llnk-
ache kamermeerderheid wordt deze strijd
maandenlang met de diplomatiekste geslepen
heid en ongeloofelljksten hatet gestreden. Val
sche voorlichting en opruiing van het volk, drei
ging met revolutie, ophltstngscaunpa^ne in de
pers, verdachtnteklng in binnen- en buitenland!
Maar met Ijseren wil en helfhaftigen durf staat
Marte Adelheid er tegenover. Niets verwart haar,
niets verontrust haar Geen oogenblik wankelt
geen voetbreed wykt ze terug. ^Je maln-
Arftl Tlr «al harwth^ven" en „Ik dlen."
waht bij Zijn g»a-
Morgens ziet men weer de boomen
Zoo bijzonder aangekleed,
Niet met blaad’ren aan de takken,
Doch naar t voorjaar up-to-date!
Wit van rijp, die als bestoven
Tot op 't kleinste takje ligt-
En men mompelt bjj zich zelven:
De natuur schept een gedicht!
Schoonheid maakt den mensch
poëtisch
fantasie,
dan van een
sprookje
Rtego uil osar Jamaica «eboloen door <a«a>
verloofde ven ziln suatea Veronica Balpo
Rooksby. Hier komt hll in kennis met den
rechter O'Bvien en mei Don Ramon ol«
Kemn willen overhelen dienet te nemen Ml
cneroovera die RU) Medio sto oasis hebben
Kemp vlucht, maar wordt later Weer door
de snerooven «evaneen «nomen en naai
Rlo Medio «bracht waar hll eaatvrtl
ontvanno wordt doot Don Baltbaaar
Hier leidt men hem aar het sterfbed van
Carloa Het eeoeuoel eiacht de ultleverine
van Kemn en doel ala Carloa luiat ee**9r’
ven ra een aanval on net hult waarhO Don
Balthasar door een «oeel wordt «trollen
en etemnd Inwn oakt. Ala tlldana de be-
grafenienlechtreheden de aandacht afeeteio
te vlueht Kemn met Dun Balthaeer e doch
ter Sere line en wordt ooeenomen oo het Sn
zelache eehlp „UoaDe gnneieeba koop
vaarder wordt echter eehtervoled en Kemp
verlaat met heraflna en Centre tIMelltk h»>
eehlp Later komen ril w«r aan boord Ala
Kemp aan tend gaat, valt hll echter weer
In handan van omriem
kroeg een vage ingeving van de waarheid.
ben* ar niet voor geschikt van een fat*
et is alt«Bu^:erkwaardlg verschijnsel
geweest, gfc^vanneer in een tyd alge
meen het besef ontwaakt, dat de men-
sctjelljke samenleving op een of ander punt in
haar door God gesteld doel te afgedwaald, er
onmiddellijk aan dien tyd menschen voorafge
gaan zijn, die juist In dót punt als zeldzame
eenlingen hebben uitgemunt. Ook onze tyd. die
zooh ontstellende behoefte heeft aan sociaal
oenken en doen kan met eerbied opzien naar
i^jk groote voorgangers hierin: Mon-
vo». Ketteler, Bisschep van Maine, door
Mevr W H. C
Meestal beginnen de hoofdpljnen wanneer
Uw inwendige machine niet goed functionneert
wanneer Uw afvoerorganen onvoldoende
werken en Uw organisme niet meer vrij hou
den van afvalstoffen. Het gevolg te. dat Onzui
verheden in Uw bloed komen. Laat daarom de
zes zouten van Kruschen Uw afvoerorganen
nieren en ingewanden aansporen tot régel-
matige werking, zooals dit voor een gezond
lichaam noodlg te. De „kleine, dagelyksch'
dosis Kruschen Halte zorgt dat alle afvalstof
fen geregeld en volkomen uit het lichaam ver
wijderd worden Jleg gevolg van deze inwendige
schoonheid te, dat verfriacht en vernieuwd
bloed door Uw aderen stroomt, voelt zich ge
zonder en energieker, vry van hoofdpljnen,
vermoeidheid, swaarjririahak! en dergelljke hin
derlijke kwaaltjes,
Kruazhsn Sslu te uitriWei
alle apothekers en drogisten 0 90 en f 180
per flacon, omaetbelasting Inbegrepen Stralende
gezondheid voor één cent per dag. Let op. dat
op het etiket op de flesch, zoowel als op de
buitenver pak king de naam Rowntree Handels
My., Amsterdam voorkomt.
uae in haar nieuw coriuum als eerste
meisje opende de deur en keek in het
verbrande gericht van een jongeman.
„Ah. u bent de man van Tiet en Co.,
nietwaar?” vroeg ae.
„Kom gauw binnen want er te werk te over".
,4a, ik kom inderdaad van Tist ék Co.”, zei
de jongeman, eenlgszlns overdonderd, „maar.zinnig.
>llo"t deed Suze kordaat, „zeur straks nu
maar. Ik zal Je eerst uitleggen waar Je werk
uit beslaat. Bij Tist hebben ze Je natuurlijk
al verteld dat je hier komt als manusje-van-alies.
Voornamelijk te je de zorg toevertrouwd voor de
centrale verwarming en verder sta je in de keu
ken onder mijn bevelen. Hoe heet Je?”
Kr was een glimlach op het gelaat van den
jongeman verschenen, waartegenover Suze bet
moeilijk vond haar autoriteit te bewaren.
..Hans eh.... Hans Break", antwoordde
hl).
„Dat kinkt niet kwaad", moest Suze toege
venJk zal je Hans noemen.”
„En.... eh", begon Hans met een ondeugend
knipoogje.
„Tegen mij seg je: Juffrouw Suze. begrepen?
En zoo gebeurde het dat Hans, de man van
Tist en Co zjjn intrede deed op hul» ..Zon-
zljde", waar op dat tijdstip een eigenaardige
toestand heerschte. De kwestie was heel een
voudig. Huize „Zonzijde" was hst laatste eigen
dom van de gezusters Renseen. waarvan dé
oudste Therese en de jongste Suze heette Deze
twee dames hadden al het mogelijke beproefd
om aan geld te komen teneinde de opgeloopen
rekeningen te kunnen betalen, maar veel geluk
hadden zij niet gehad Totdat Suze op het lumi
neuze idee was gekomen om het huls te verhu
ren
„En wij zelf dan?" had Therese gevraagd
„Wijzelf blijven er wonen, want we zullen als
..personeel-' deel van het hute uitmaken", zei
Suze We stellen het voor alsof de zusters
Renssen naar het buitenland zijn vertrokken,
maar ondertusachen verkleeden wfj ons als huis
houdster en keukenmeisje. Op die manier kun
nen we den prjjs nog met recht wat ver
bolgen
Therese, de oudste en conservatiefste, had een
menigte bezwaren tegen dit revolutionnalre plan
gehad maar de nood dreigde en zy voelde wel
dat er niets anders op zou zitten. Reeds twee
weken later hadden ztj huurders gevonden, een
Indische familie die haar verlof In het vader
land kwam doorbrengen. Over den prijs was
men het spoedig eens. zoodat de damn Renlaen
mets anders te doen hadden dan de gasten af
te wachten.
Op het laatste moment waren ze echter tot
de ontdekking gekomen dat een mannelijke
kracht onmisbaar was, vooral omdat zij thans
het geheele huls moesten onderhouden waar zij
voor dien tijd slechts enkele kamers bewoonden
En op die manier was de man van Tist en Co
gekomen Een meevaller vond Suze hem. Jam
mer alleen, dat het Juist een man van Tist en
Co. was. een manusje-van-alles, dat allerlei
werk aanpakte om aan den kost te komen. Voor
de rest was hU jong, sterk en zelfs wel knap,
terwijl hij echt goede manieren had „Vroeger
misschien in beteren doen geweest", was het
oordeel van Therese En door de slechte tyden
natuurlijk gedwongen om dit werk te doen".
Suze knikte. Zij had al gelegenheid gehad om
dit waar te nemen, want het bleek al ras dat
Hans niet uit de keuken te slaan was Niet dat
ze daar iets tegen had! Maar die jongen was
zoo denderend nieuwsgierig!
Ze had hem haarfijn het heele vertelseltje op
de mouw móeten spélden, «iderwyi er 1 tbó»
ind verkrijgbaar by zorgdragend zich niet te verspreken en toen
bleek dat zijn nieuwsgierigheid nog lang niet
voldaan was
„Ga maar eerst voor de verwarming zorgen
had ze gezegd om hem even kwijt te raken In
derdaad duurde dat ook maar .even"; want geen
twee tellen later stond Hans weer in de keuken
met de mededeellng dat de kolen op waren.
„Geeft u me maar het adres van den leveran
cier op, juffrouw Suze". zei hij, .dan zorg ik
wel dat ze gebracht worden.
„BU Roeiers lichtte Suze hem in. „maar
eh Al! Dat was een moeilijk punt Roeters
wilde niets meer leveren voordat de oude reke
ningen betaald waren Met veel tact vertelde ze
baar waarlijk „koninklijken-- gang.
Voor het hofpersoneel was ze de fUngevoe-
llgste bescheidenheid. „Ze wilde oneindig veel
liever anderen dienen dan zelf gediend wor
den,” te het eerend getuigenis van heel haar
hofpersoneel.
Het volk, de sociale onderlagen der maat-
schappy, In haar nooden en ellenden persoon
lijk te leeren kennen, beschouwde xe als haar
eenvoudige plipht. De volkskeuken, waar eiken
dag de verschoppelingen der samenleving bij
een kwamen, de kinderbewaarplaatsen, waren
vooral het uitgangspunt van haar sociaal-wer-
ken. Daar won ze door llefdevollen omgang het
vertrouwen en kwam zóó te weten, waar en
welke hulp noodlg was. In de armoedigste hul
zen trad ze binnen, naar de ellendigste dakka
mertjes klom ze op, de vervuildste verwildering
kon haar niet afschrikken; zy bracht er hulp.
Niet als opzienbarende en zeldzame uitzonde
ring, maar als geheel vanzelfsprekend onder
deel van haar „dagelyksch werk".
„Hoeveel goeds zij gedaan heeft, en dat In
het doodeenvoudige besef van daarmee mets
meer te doen dan haar striktgenomen plicht,
het te niet te berekenen," verklaart dr. Herrig,
de pastoor barer residentie en tegelyk haar
biechtvader.
Hier strekte zich haar sociaal werken uit op
het gebied der charltas. Maar Mane Adelheid
zag verder en deed meer. Ze zag In, dat écht
christelijk-sociaal doen, niet alleen charitatief
werken ik, maar óók: zorgen, dat charltas tot
een zoo gering mogelijk minimum beperkt wor
den kan. Vandaar dat zij, het staatshoofd, het
volstrekt niet beneden zich achtte, maar het
werkelyk ook als n integreerend deel van haar
pllchte beschouwde, persoonlijk te zorgen voor
het maatechappelljk vooruitkomen der kinderen
barer talryke ondergeschikten. Voor ieder m -t
bisouder had ze de edelste belangstelling, wist
alles van hun bekwaamheden en aanleg En 1
zou *n lange lllst worden, wanneer men al de
uitgetrokken studiegelden, al de offers aan
overleg en tijd door Marie Adelheid gebracht
voor de toekomst dezer kinderen, slechts by
benadeling samenstellen wou. En niet alleen
voor desen, maar ook voor anderen. Er zyn
voorbeelden In overvloed van.
By dit alles was m Mane Adelheid niets
.herablassends." niets van die voornaamheid,
die hoogheid, die zich, o zoo genadig, neerbuigt
naar de minderen, om de* te zekerder en des te
viljmender in de zielen van die xg. „minderen
de eigen superioriteit te doen gevoelen, maar een
|üep-bewust weten van de „zuster" te zyu van
alle „broeders en zusters in Christus." En dat
gaf haar by het voüc soon ongemeene aan
trekkelijkheid. De kindetkn hingen aan Haar,
de jonge vrouwen en Jonge mannen hadden
'n enthousiasten eerbied voor haar, de ouden en
ongelukktgen en armen zagen tot nur op als
tot -n Heilige. En is het met typeerend veel
zeggend. dat ze gedurende haar geheele re-
geering de vertegenwoordigers der groot-indue-
Ue, de aanhangers van het heden zoo fel aan
gevallen kapKauatne (toen als dé „"Uebermen-
echen" bewonderde persoonlijkhedenaoo per
tinent en iynrecht tegen zleh heeft gehad?
lk daarheen was?. ...Of zou zy me dood wanan rechter voor myn gevangenneming
«ifAianM».* aliverharig man r~“*
niets, zijn spionnen konden 1 blauwe oogen, die door verwarde bosjes zilveren
honderd onzekere dingen vertellen. Hj) stond
nu styf overeind in de kamer, als bang te
bewegen en dan tijn zelfbeheersching te verba
zen Eensklaps zelde hl):
^le kwam In eëu of ander schip; kunt mij
met bedriegen, en ik zal ze allemaal opnieuw
werkbrauwen keken de cipier van de ge
vangenis
HU boog en rammelde me* twee duchtig
groote sleutels Een practlsch deurtje gaapte op
een kier ia het gele hout van de beslagen
poorten. He< leek, of men daardoor even het
gezicht kreeg op de andere zUde der wereld. Dn
eerbiedwaardige cipier, 'n neus me* een punt»
hoed, wees met een bloedroods hand naar
achteren in de richting van he* openstaande
deurtje.
.Benor eaballero," kraste hy Ik bM u dit
huls te beschouwen als he* uwe Myn dienaren
staan te uwer beschikking
Daarbinnen was een grlntpleln, tngrslotan
door loodgryae bulsenkanten me* swarte ven
stergaten. Onder elke ry vensters was «n ge
welfde tunnel, afgesloten me* Ueeren staven.
Juist als een kooi van wilde dieren.
De lange cipier had den geweldigen sleutel
knersend omgedraald en tkte mU op itan »m
„Als u mU wil* volgen, eenor," sekte hU.
«al Ik de eer van dit nederig hnia waarnemen
en een paar kamers sanwUMM."
wy gingen trappen op en door lange donkere
gangen met hier en daar een donkere, lanter
fantende gestalte, als een her* tn de duistere
paden van oen boeoh Mndeiyk wierp ds cinter
Mm dans
lekeurig meer en meer bloot vevend en scher
per «telde hy al de kwellingen die mij te wach
ten stonden Wat hem betreft, hy dors* mil niet
te dooden evenmin waagde hy het mU uit
te leveren In zyn onzekerheid dors* hy my I
niet uit zijn greep te laten daar ik voor hem 1
de eenlge persoon op de wereld was, die iets
van Seraphina s lot wist En zoolang hll met
mb zat. moest hy den admiraal aan den praat
houden, die wachtte op de uitlevering, hetzn dan
van my of van een anderen armen duivel,
die hem als Nikola el Eecoces sou worden aan
gesmeerd Zoolang de admiraal er was, eou
de Lion tamelyk veilig zUn voor eden over-
las* en heel spoedig uitvaren
TegeiykertUd had Ik. buiten de UJdelljke
voldoening een man te kwellen, dien Ik niet
anders dan als een duivel kon beschouwen
enkele dingen, die meer dan genoeg warm my
te doen vreesen Zooveel had ik al geleden.
Ik had behoefte aan rust, san de liefde van
ten vrouw, aan verslapping in den gespannen mün laatste uur had geslagen Maar sooal*
toestand En hier waren opnieuw «indeloose hst nu stond was hjj niets van me te weten
elndelooM moeilijkheden Al» het niet eindigde gekomen En Ik wis* niet, waar hy ander» om
met een sluipmoord kon hU me nog Jaren en
laren in Havana houden Of hy kon me naar
Engeland zenden waar het maandenlang, ren
eindeloozen tUd sou duren eer Ik enkel
maar bewezen had. niet Nikola el Esroce» te
zyn. Bewtjaen sou ik het; maar we* sou er
intusschen van Seraphina worden I Zou zy mij
„Waar is zo?" zelde hU „Waar is ze?"
„Waar ae u nie* behoeft te vreezen.-
woordde ik
HU maakte een Plotselinge, kranipachtigé
beweging, ah zocht bU naar een wapen.
.Ah hU Je
krUgt, word Je gehangen. HU gaat in ongena
de naar het moederland terug Jullie heele
flatars-mabenda koloniaal bestuur zal samen
werken om je te doen hangen
„Ze weten heel goed antwoordde ik, „da* er
rare dingen gebeuren in Havana. Ik beloof u.
u wordt ter verantwoording geroepen Tk weM
te veel...."
Me* plöteellngen nevlgen hartstocht In sUn
riem viel hU In- „Zeg me enkel, wear haar
graf ts en ik laag je «rU. Je ton niet, dors*
niet laf ah Je ben*, weggaan van waar aU
«tiert «onder vonder sekei te maken.'
„Zoek dan alle nieuwe graven op het eiland
af." relde ik. .Ik seg plets.nlete!....’’
Telkens opnieuw kwam hy op me toe. maar
Ik sprnK geen woord Al zl*n stellingen om
schreef hU klaarder en klaarder zich onwU-
wy ah wU haar vinden en dat moet we!
Ik heb mannen op den uitktjk langs heel de
kus* lever ik je aan Jullie admiraal u.t ah
een kaper. Je sul* den langen langsatnen dood
strijd van 'n prores hebben; ik weet wat de
Eiigelsche Justitie h. En ten slotte een amade-
HJken mh-dadlgrrsdóod sterven
Zoo er maar een paar dagen gewonnen wer
den. zou de .Lion,” bedacht Ik. in elk geval ver
trekken sUn. Ze konden haar nie* aanraken
zoolang bei admiraalschip voor de haren aellde.
Ik voelde er niets vóór aan den admiraal uit
geleverd te worden.
„Ik vraag slechts ultgeleVerd te worden; maar
u durft niet voor uw eigen naam Ik sou u aan
de kaak kunnen stellen."
„Vergis je niet." antwoorde hU.
's Middags echter kwamen de kolen. En dm
volgenden dag verscheen Hans met een auto,
.geleend van een vriend", om Suze en Therree
een tochtje te laten maken.
Suze had het gevoel alsof se droomde, maar
Therese wees den jongeman scherp terecht.
„Denk Je dat we niets anders te doen hebben
dan rutoertjee maken in geleende auto’s»”
De man van Tist en Oo. lachte.
„Inderdaad, sprak hU, „dat dacht Mt. En heb
ik geen gelijk juffrouw Suae»-'
Het slot was natuurlijk dat ae gingen rijden.
Therese had be-
<repen dat re dit
lest kon doen, nu
se toch doorging
/oor huishoudster.
En Suze had niet
ie minste bezwa-
AllCdl VCT— w»*»eree*eseeseoeeeesoeeseeeeogeooeoe9b9oee«eoeeeeoeee
wonderde ze er zich over -dat Hans aoo'n flair
had om oferal wat los te krijgen. Tot 'n auto toel
Intusschen werd het een prachtige tocht.
Hans bleek een uitstekend chauffeur en wist
bovendien de mooie plekjes als BMrriare te rui
ken. Suze was opgetogen. Den vAJgénden morgen
echter kwam er een telegram,
stemming opeens wegvaagde.
Het was afkomstig van de Indische familie
en behelsde de mededeellng dat de gasten niet
zouden komen. Tegen hun bedoeling waren se
in Parus opgehouden en daar zouden se wel hst
grootste deel van het verlof doorbrengen.
„Daar gaan nu al onze mooie plannen." sei
Therese mistroostig. ..Daarvoor hebben we nu
die comedie gespeeld en ons druk gemaakt”.
Suze deed zwijgend haar schort af.
„Afgeloopen met de pret." zei ze.
dienstmeisje meer, maar...."
De deur moest opengestaan hebben, want de
man van Tist en Co. stond plotseling voor hen.
„Wat Ik zeggen wou. Suze begon hjj.
.jBuze?" trachtte bet meisje hem terecht te
wUzen. maar er klonk weemoed in haar stem,
omdat het mooie leven afgeloopen was. Hans
trok er zich echter niets van aan.
.Jk heb nog een aanvulling voor dat tele
gram Je begrijpt wel dat we evengoed de huur
betalen. Dat is niet meer dan billijk".
De dames Renaren stonden perplex.
„We?
..En verder een ultnoodiglng aan u beiden om
ons dadelijk in Parijs op te zoeken Mjjn vader
is zeer benieuwd om alles van het avontuur te
weten te komen. Ik heb hem nog niet allee ge*
schreven, weet Je Maar in Parijs kunnen we het
gedrieën vertellen
..Maar dan ben JijSuze viel haast cm
ven verbazing o
..Niet de man van Tist en Co.” vulde Hans
aan. „Ik was wat tn mijn eentje aan t zwer
ven en wilde uit nieuwsgierigheid het huls rien.
BU Tist en Co, wezen ze me het aan en het ge
volg was dat Ik heb moeten werken als een
paard en Juffrouw moest zeggen tegen een ze
kere Jongedame".
.Maar dat is....!”
.Afgeloopen zei Rsnz. „Ik zal nu gewoon
Suze zeggen en binnenkort zeg Ik nog wat an
ders".
1 I»
ze. geen voetbreed wykt zt
tiendrai Ik aal handha1
DiebstpQchtïg «a*> God i
tte! strijdt ae met ware Godskracht, et>...„
wint -t van heel dien geweldigen stormloop van
tegenstand, zU, de 21-jartge. zl) alleen.
„OU h<*bt de rechtvaardigheid bemind en
het onrecht gehaat!" Dat is het eeresaluut door
een harer heftigste en hardnekkigste tegen
standers haar den dag na haar sterven open
lijk in de ant iclericale per» gebracht. En het
katholieke volk van Luxemburg, dat haar als
een Heilige vereert, neemt blU en fier dat eerv-
«aluut over en voegt er de woorden van de ge
meenschap der Heiligen aan toe: ..Daarom
heeft God u verheven."
Een onverwachte gewiehteafname
Uit dankbaarheid voor het succes dat slj mot
Kruschen Salts had, schryft een vrouw ons
den volgenden brief:
„Vóórdat ik Kruschen nam had ik veel last
van rheumatlek en hoofdpyn, soms dagen ach
tereen. Gewooniyk liep Ik rond met een ver
band om mijn hoofd, omdat dit de pUn Iets ver
lichtte 's Ochtends waren myn ledematen
meestal zóó styf. dat tk nauwelijks kon op
staan. Nu heb ik zeer zelden hoofdpUn en
morgens voel Ik me frisch en uitgerust. Tevens
WU Ik nog vermelden, dat mijn gewicht ver
minderd is van ruim 78 kilo tot 57 kilo. Zes
maanden nam Ik Kruschen Salts vóór Ik
voelde, dat tk inderdaad beter werd. Nu zou ik
bet nooit meer willen missen."
-- i -
aten doorzoeken."
Roekeloos zei ik: ..Zoek maar raak In wa*
voor schepen Je wilt en de duivel hele Je.
JU. koude meedoogenlooee Engelscho ban
diet." gilde h|j plotseling
Het Ineenntorten van «Un zelfbedwang had
hem tot ware krankzinnigheid gebracht
Heel luid, als lucht gevend aan zyn diepeten
hartstocht, riep hy met angstige stem
„Wachtent Soldaten!"
„Voer hem weg!" zelde hy. „Weg. bulten
bereik van myn handen Bulten bereik van mün
handen."
Ik beelde sterk Toon de «oldeten weren bin
nengekomen had Ik nlete anders gedccht of
I mlin -1- -1—
hlktheld tot w«rk«n door f •TCbU een ongeval met OCfl bij verlies van een hand 1 oy rorll« van eon Cfi M) een breuk van t Aft bM vorUw ven re
la beanan of belde oogen f g doodaiyken afloop f een voet at een oog 1 duim ol wyavlngar S *z(/e~boan of arm f anderen vlngre
óOOJEFHJHEl
iet
73
no
en
gebrêkkigrn. niemand hoefde apart rekening
te houden met haar. .Jk wil geen wit brood
eten, terwyl mün volk swart brood eten moet
«prak ze in de oorlogsjaren. ..Wat voor recht
heb ik daarop? Dat ts het recht van de zieken
en zwakken
Dit zUn slechts 'n paar voorbeelden uit de
honderden.
n-
en
