De regeering van Eduard VII
BOOTZ
u&fiaal wm den dag
I
wat een pijn!
Neem daar nu toch eens een paar
"AKKERTJES" voor en tot Uw ver
bazing en welbehagen zal de pijn
verdwijnen,want AKKER-CACHEïS
helpen uitstekend bij Rheumatiek,
Rheumatische zenuwpijn, Lendenpijn
Spit, Spierpijn Gevatte Koude, enz.
AKKERTJES" kosten slechts 50 cent
per 12 stuks. Overal verkrijgbaar!
MM
GEBOREN BEMIDDELAAR
HONIG'S OSSESTAARTSOEP 6 borden
f
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
De stem in de wildernis
HET KAPERSNEST
MODE IIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIItt
voor 20 ets.
X
JOSEPH CONRAD
MAANDAG 29 JANUARI
tn
Onder
Q
Het Armenwezen
Korte berichten
"MAN KIJK NIET
ZOO SIP! DRINK
LIEVER EEN TIP!”
Alle abonné’s
i
De verhouding met
Duitschland
r ar
Een begaafd vorst, die er aan
spraak op maakte, overal
populair en bemind
te xyn
bewaking
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
r
1 V/5C^Ü
UM
1
we-
dat
rd)
p
rWordt vervolgd)
-1
den
van
de
was
*n het
:n Ne-
ROMAN VAN
In de gevangenis op Welfare Island, waar
onlangs zulke ontstellende misstanden aan het
licht gekomen zün, zijn zeven van de veertig
gevangenen, die de functie van bakker vervul
len, in staking gegaan. ZU elschen hun „nor-
De Fransche senaatscommissie voor Buiten-
landsche Zaken heeft gisteren met algemeene
stemmen Bérenger tot president herkoaen.
M7»
14281
was,
aan
was
naam
male” rantsoen narcotische middelen en willen
niet aan het werk gaan zoolang deze elsch niet
Wordt ingewilligd.
om
de
te
hoogs
>nd de
vas de
ale en
arkx
(koor
ililke
'ugt,
ooge
zU
was
le
id*
De
I
t voor
oud-
c zou-
'P het
«stoor
on-
van
lur
se-
■en
te
we
d
aalftal
jraal-
rment
ig. de
«ling;
1.
i:
I.
aan.
meneer
ol-
<L
it 1
Ple-
ees-
cht.
ven
otel
van
97
id,
:r.
3.
pas-
it de
h ge-
'oeng
in H.
Bond
n als
i van
i. be-
te
da et
heer
ikkel
taan.
Ten-
oud-
zun
zan
den
eerst
die
stnz*.
i dr.
ichten
jraal-
waar-
>or de
oor L
Haag,
r als
i. bel-
tnerk-
dsad-
1-Exc.
deze
ie op
unige
.'•iiiiiiiiiniiiiaiiiiiniiiiiiii
i
Ook als zij, wat niet gauw voorkomt,
- - - -
In het Jaar 1933 zijn bij den Duitschen Ar
beidsdienst 68.588.000 „dagen” gewerkt, waar
voor 140 mlllloen Mark is uitbetaald. Ongeveer
de helft dezer werkzaamheden zijn op het land
verricht.
Ex-koning Alfonso en diens zoon. Don Jaime,
hebben den Vrijdagochtend te Napels doorge
bracht, komende uit Oenua. 's Middags is Don
Alfonso doorgereisd naar Port-Said, terwijl zijn
zoon zich naar Rome heeft begeven.
De prins van Wales heeft te Windsor een
bezoek gebracht aan een soepkeuken, waar on
geveer 100 kindenen van werkloozen een war
men maaltijd ontvangen.
pastoors preekten en voor wien de ministers
der Koningin de gewichtigste staatsdocumen
ten verborgen hielden en dat men dan altijd
weer terugkomt naar een soiled geworden fi
guur van een zeer solleden koning, die goed
constitutioneel was. Hij had talentvolle mi
nisters, maar hij koos hen zelf niet. Zij wer
den hem volgens het recept der Engelsche
grondwet eenvoudig gepresenteerd. Het was
een statige rij: Salisbury. Campbell-Banner
man, Balfour en tenslotte ook Lloyd George,
dien hij trots InnerlJjken weerstand tegen een
uit het volk naar boven gekomen radicaal toch
moest accepteeren.
Maurois etst deze ministers des konlngs
scherp en niet zonder ironie. Een paar gre
pen: Salisbury had zijn opvoeding genoten in
Eton en Oxford, schitterende examens in de
chemie afgelegd en ook in de theologie Bijn
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiitiimii
Ben facsimile van een bladzijde uit den Codex
Sinaitlcus is geschonken aan de bibliotheek
van Britsch Columbia. Het draagt de handtee-
kenlng van Dr. Tlschendorf, die het oorspron
kelijk manuscript in het klooster op den berg
Sinai in het midden van de vorige eeuw ge
vonden heeft.
Roeselaere zijn vier arbeiders, bezig met
de opruiming van een oude kazemat van de
Duitse he troepen, door explosie van een ter
plaatse begraven projectiel gedood; een andere
werd ernstig gewond.
Escoces;
en bij
Ed'
De zeden, de meeningen werden reeds keser.
Toch werd de oude Engelsche traditie hoog
gehouden. Edward was geboren bemiddelaar
door zijn goedmoedigheid, een Eplcurlër, die
zijn medemenschen graag wat gunde, bovenal
een mensch van Engelsch wezen, die niet van
hooge en stoute sprongen houdt. HU maakte
er aanspraak op, overal populair en bemind
te zijn. Dit zette hU door, hU, die kleine, ronde,
dikke man. maar de bestgekieede van
Europa, de vorst, begaafd met een groot ge
zond menschenverstand, met koninklUke ma
nieren, met ongekende charme.
Was Duitschland zUn béte noire? Maurois
komt op tegen de voorstelling, alsof Edward
onophoudelUk als een mol werkte, om Duitsch
land „elnzukrelsen". Zeker is echter, dat hU
vooringenomen was of werd tegen Wilhelm II.
Na deft dood van Keizer Wilhelm I was Ko
ningin Victoria als grootmoeder elgenlUk het
hoofd van de familie Hohenzollern-Battenberg
en aanverwante huizen. Het ongeluk in die
groote familie was, dat neef Wilhelm veel
vroeger den troon beklom dan oom Edward,
die zooveel verder was. dat de neef zijn erger
nis over het vlotte leven van oom, den prins
van Wales, niet onder stoelen en banken
schoof, zonder daarbij te bedenken, dat zU
vroeger of later één in rang zouden zijn. Er
«Un zelden twee mannen geweest, die zoo on
geschikt waren, elkander te begrijpen: de
prins was welwillend, bescheiden en nuchter,
de keizer vol luimen, luidruchtig en fantas
tisch. Totdat het vlootprobleem tot scherpe
haal den on
ver en dan
shslandkrab te
„Ik weet alles over u,” voegde hij er aan toe.
Hij merkte geloof ik op, dat zUn verklaring
geen indruk op mU maakte. HU zelde nog steeds
in t Engelsch:
„Vergis u niet.... Probeer niet te veinzen.
O'Brien is mUn vriend. Ik zit hier goed en
bulten het bereik van dien ouden gek van een
admiraal. Daarom moet hU afwachten tot het
schip weg is. Als het gaat, ben ik een vrU man.
Probeer niet me bang te maken. Ik ben ei
de man niet naar, bang gemaakt te worden.”
Ik stond op. „Heeren,” zelde ik in 't Spaansch.
,4k gevoel mU «eer vermoeid; ik denk in de
gang wel te kunnen slapen.”
De Cubaan sprong met buitengewone gast
vrije bezorgdheid op me toe. Ik moest op zün
rustbed slapen, het rustbed met goudlaken.
Het was onmogelUk. het was iet* beleedigends.
dat Ik erover zou denken In de gang te gaan
slapen. HU duwde mU er zachtjes op, nadat
hU het met «Un plompe handen had gladge
streken om mU te kunnen ontvangen. Ik ging
liggen en keerde mUn gelaat naar den muur.
Ik kon onmogelUk slapen, hoewel de kleine
Cubaan met teedere bezorgdheid de muren
rondging om de kaarsen uit te blazen. HU kon
me van nut zUn, kon de gouverneur misschien
werkelUk de zaken verklaren, en als laatste
redmiddel misschien zelfs een brief voor ml)
aan den Brltschen consul overhandigen. Maar
ik moest met hem alleen rijn.
Nichols was een afschuwelUke schurk: bloed
dorstig tegenover de weerloozen; 'n leugenaar;
lafhartig bU de minste bedreiging. OngetwU-
feld voelde O’Brien er niet* voor hem uit te
Maar al zou het dan geen mouw zijn,
Doch een aangenaaide staart.
Dón ook werd beslist de mode
Door de vrouwen grif aanvaard!
Zelfs de dwaasheid er van ziet!
Maar.... de mode is ook handig!
Want zij weet het zóó te doen:
Zonder op fatsoen te letten
Tóch te werken.... op 't fatsoen!
En een vrouw, die niet zou meedoen
Aan de mode-tiranny
Staat tot spot bij hare sexe
Ook volkomen vogelvrij.
Zie het laatste modesnuffe;
Zoo de mode het dicteert
Zdl de vrouw dit jaar gekleed gaan
Zonder dat éénprotesteert.
Dit keer wordt er voor de vrouwen.
Wat tenslotte nog verrast.
Daar bedikken zelden troef is,
Nog een pof-mouw aangepast.
O, hU was een geslepen duivel. Om iemand
plotseling te wekken; om Iemands gedachten
te vangen, vóór hu tijd tot denken gehad hadl
Ik lag hem aan te zien en huiverde. Ik kon
ternauwernood zUn gelaat onderscheiden.
„Waar Is ze?” begon hU opnieuw, „Waar?
Dood? Dood? God zU je ziel genadig als het
kind dood tal
ik leefde nog steeds! Als ik het eens had
gezegd! Ik kon mU nauwelUks Indenken, dat ik
het niet gedaan had.
HU boog over mU heen met een houding,
die een afgrUaelUke bespotting van bezorgdheid
was.
„Waar is ze?” vroeg hU opnieuw.
„Onderzoek het eiland,” zeide ik.
Fel staarde hU mU aan, terwUl hü de lamp
hooger hief.
„De heele aarde, als Je wilt.”
HU knarsetandde en bukte heel laag over mU
heen; daarna rees hU weer overeind met «Un
hoofd boven de lantaarn in de schaduw.
,.Wt geef ik om admiraals?” sprak hU bU
zich zelf. „Geen schip zal Havana verlaten
voor.
Hu kreunde. Ik hoorde, hoe hjj zich tegen
het voorhoofd sloeg en verbUsterd mompelde:
„Maar misschien is zU niet in een schip
Er was een stilte en ik hoorde hem zwaar
ademen. Daarna verbaasde hU mjj met te «eg
gen:
„Heb medelUden."
„Het jou!” lachte ik, op mUn rug liggend,
luidop.
HU bukte weer.
„Gek!.... Met jezelf
Een breede, hooge schaduw gleed lang* den
muur. Geen geluld was hoorbaar.... Achter
hem verscheen het gezicht van Salazar en een
opgeheven hand, die een mes amgreep.
O'Brien aag den schrik in mUn oogen. Ik
hUgde hem toe;
differenties voerde, zün er momenten geweest,
dat beiden iets tot elkaar kwamen, vooral bU
den dood van de oude koningin, toen Wilhelm
plotseling een bezoek aan Londen improvi
seerde. De keizer had gedacht als treurende
neef de sympathieën der Engelschen te win
nen. Maar Edward bleef overwinnen. Trou
wens overal. Zelfs in Parus won hU kort na
Fasjoda aller harten, ofschoon eerst de stem
ming vUandelUk was en men zUn bezoek niet
wenschte. Vorstenbezoeken kunnen groote
successen zUn, vooral wanneer zU aan repu
blieken worden gebracht. Het bezoek van Ed
ward aan ParUs werd een keerpunt in de ge
schiedenis. Duitschland begreep het toen niet,
maar heeft het later bltterlUk aan den lUve
ondervonden. Sedert dat bezoek verdween de
verbittering tusschen FrankrUk en Engeland.
De verhouding verdichtte zich langzaam tot
vriendschap en voerde tenslotte tot de „Triple-
Entente", die de kroon op het werk zette van
twee geduldig werkende, doelbewuste staats
lieden, die geen grillige, lulde en fantastische
redevoeringen hielden, van Edward en Del-
cassé.
Het merkwaardige in de figuur van Ed
ward is, dat men bU hem altUd kan uitgaan
van den prins van Wales, een soort Heidel-
bergschen prins Karl Hunz met embonpoint
„En lukt hem dat?” informeerde Dorothy met
meer belangstelling dan in de gegeven omstan
digheden gewoon was.
„Tot nu toe niet,’' antwoordde Gaston. „Fred
die is erg gereserveerd. Laten we hopen dat hU
het bhJft.”
Inderdaad, Alfred Kent hield zich zeer op een
afstand, maar op een regenachtlgen dag raakte
hU toch met Jenkins in gesprek. Dat gebeurde
in de hal, waar beiden met hun tUd géén raad
wisten.
Onderwijl
druk bezig
hield Dorothy de
beide mannen
goed in het oog.
Ellendig, dat Gas
ton juist vandaag
vrUaf had! Nu
kwam de volle verantwoordelUkheid op haar
schouders!
Het scheen *U kon het gesprek niet hooren
dat Jenkins den jongeman tot iets trachtte
over te halen, waarin hU niet veel zin had. Maar
tenslotte gaf Freddie toe en beide mannen gin
gen naar boven.
Even later ging de huistelefoon over en hoor
de Dorothy Kent's stem:
„Wilt u even een paar speUen kaarten laten
brengen op mUn appartementen, miss Wilkins?"
Daar had je de poppen aan het dansen! Ze
gingen kaarten!
Dorothy liet de gewenschte kaarten bezorgen
en peinsde onderwUI over een middel om Fred
die van een financleelen ondergang te redden.
Eensklaps schoot haar een prachtig idee te
binnen. Freddie moest van zUn kamers gelokt
worden. Welnu. zU belde hem eenvoudig op.
„Ja?” klonk zUn prettige stem.
„Er heeft Iemand naar u gevraagd, meneer
Kent,” zei ze. ..Een man die op King’s place
een auto-ongeluk heeft gehad. HU zei. dat u er
oogenbllkkelUk heen moest gaan.”
..Naar mU gevraagd?” vroeg Freddie verbaasd.
HU begreep er niet veel van. maar besloot toch
maar te gaan. Opgelucht zag Dorothy hem ver-
dwUnen in den regen. En met voldoening be
merkte zU dat even later Jenkins ook het hotel
verliet. Die zou dus niet meer kaarten vandaag.
Na een half uur kwam Freddie druipnat terug.
,JEr was niets te doen," zei hU.zeker
iemand geweest die een grapje heeft willen uit
halen net terwijl ik aan 't kaarten was.”
„Heeft u veel verloren?” informeerde Dorothy.
„Verloren? Integendeel. Twintig pond gewon
nen."
Dorothy was teleurgsteld.
,4a, maar,” zei ze. .dat bewijst niets. De
truc is om u eerst wat te laten winnen.”
Freddie keek verbaasd.
„Hoe bedoelt u?"
Dorothy bloosde diep.
„Zoo doen ze altUd. die valschspelers. Weet
u, ddtarom heb ik u opgebeld.”
„U?”
„Ja, u moet oppassen, ziet u, met dien meneer
Jenkins. (Ze bloosde nog heviger). U bent zoo
or.ervaren. Meneer Gaston zegt zelfs dat ze u
wel een kindermeisje mogen geven. U neemt
m? toch niet kwalUk dat ik dat zeg?”
Freddie lachte. .Allerminst.” antwoordde hU.
..maar zoudt u permanent die functie willen
waarnemen?"
(Korte Inhoud -an het voorafgaande: Kemp
ÊnRelschman uit Kent wükt met Carloe
Riezo uit naar Jamaica geholpen door <J“
▼®rloofde van eUn auster Veronica Eialpn
Rookaby. Hier komt hll in kennis met den
rechter O Brien en met Don Ramon, die
Kemp «rillen overhalen dlenat te nemenötl
«eeroovera die Blo Medio als oasis hebben
Kemp vlucht, maar wordt later weer door
de eeeroovers gevangen genomen en naar
Blo Medio gebracht waar bil Z**1”1’
ontvangen wordt door Don Balthasar
Hier leidt men hem aan het sterfbedvan
Carlo* Het gepeupel elscht de uitlevering
»»n Kemp en doet al* Carlo* luist «eewy-
ven la. een aanval op bet huis, waarbli Don
Balthasar door een kogel wordt getroffen
•n stervend ineen zakt. Als tilden* de be
grafenisplechtigheden de aandacht afgeleid
ie Vlucht Kemp met Don Balthasar-* doch
ter Beraflna en wordt ooeenomen op het sn-
y gelsche schip .Xlon." De Engelsche koop
vaarder wordt echter achtervolgd en Kemp
terlaat met Beraflna en Castro tljdeltfk het
•Chip. Later komen zU weer aan boord. Als
Kemp aan land gaat, valt hU echter weer
In handen van O’Brien).
Twee duizend textielarbeiders hebben te
Bombay het werk neergelegd uit protest tegen
verlaging der loonen.
stond snel op, zich in zUn volle
lengte uitrekkend, en keek in mUn richting.
Ik verlangde er niet naar met hem te praten.
Ik hoorde hem zeggen:
„Nu. hasta mas ver. Ik ga eens-opstappen
Wel te rusten.”
Ik herinner mij nog het geflakker van Sala-
«ar's terugkeerende kaars, ai* een zeis op mU
w—x orothy Wilkins had ten leste een baantje
I gekregen aan de receptie-afdeeling van
f het BaldwinhoteL Een echte betrekking
naar haar zin. zooals ze zelf beweerde.
Dorothy bezat namelUk een goede dosis men-
schenkennis (dat beweerde ze ook zelf) en die
zou haar in haar nieuwe betrekking uitstekend
van pas komen. Heel den dag door ontving zU
nieuwe gasten, deelde orders uit aan den pic
colo, bediende de huistelefoon en aorgde er voor
dat de gasten alles kregen wat zU wen*chten.
Op een goeden dag verscheen er voor haar
bureau een jongeman met een onschuldig ge
zicht.
„Heeft u een paar kamers voor me, miss?"
vroeg hU-
Dorothy's menschenkennls begon te werken.
OnderwUI zU den jongeman hielp trachtte zU
uit te vinden wat het voor iemand was. Het
eenige wat zU echter kon vaststellen was. dat
het een zeer sympathiek en openhartig jong-
mensch moest zUn, die nog te weinig van de
wereld afwist.
HU teekende in het gastenboek met: Alfred
Kent, Philadelphia. Een naam die haar niets
zei, maar die den hulsdetective schrikken deed
toen hU een half uur later het register door-
snuffelde.
Meneer Gaston had vroeger voor de Fransche
politie gewerkt en behartigde thans de zaken
van het Baldwln-hotel. HU was klein en tenger,
maar verrassend gespierd.
.Lieve hemel 1" zet hU tot Dorothy. .Dat moest
er nu nog bUkomen! Alfred Kent is hier beter
bekend als .Freddie.”
Het meisje keek hem verontwaardigd
„U wilt toch niet insinueeren dat
Kent geen ordentelUk mensch zou zUn, meneer
Gaston?" vroeg ze.
„Geen haar op mUn hoofd dat er aan denkt,”
antwoordde Gaston. „Het is een buitengewoon
nette jongeman, maar ongelukkerwljze komt hU
juist daardoor zoo vaak in moellUkheden. Fred
die is namelUk de zoon van John Kent, olle-
magnaat in Philadelphia. HU heeft meer dan
genoeg geld om steeds gevolgd te worden door
een leger van oplichters en jammer genoeg
heeft hU de reputatie een gemakkelUke prooi te
zUn. Overal waar hU komt scMjnt hU In moel
lUkheden te komen. Zoo n jongen moesten ze
een kindermeisje geven om op hem te passen."
Het duurde niet lang of Gastons woorden
werden bevestigd door een telegram gericht aan
de directie van het hotel.
„Geloof dat mUn zoon in uw hotel is. Gelieve
goed op hem te passen. John Josuah Kent
Philadelphia.”
„Wat heb ik je gezegd!” zet meneer Gaston.
zUn schouders ophalend.
„U mag wel blU zUn dat u het allemaal van
te voren weet. Nu komen de moellUkheden ten
minste niet geheel onverwacht,” antwoordde
Dorothy.
Het meisje had onderwUI gelegenheid genoeg
om Freddie Kent nader te bestudeeren, want
om de haverklap verscheen hU in haar bureau
tje met een of andere kwestie die voor hem
geregeld moest worden.
„HU is werkelUk niet ongeschikt." dacht Do
rothy en tegelUkertUd voelde zU zich verplicht
dezen onschuidigen jongeman een beetje de
hand boven het hoofd te houden. Nu zU er
van op de hoogte was dat hU steeds in moel
lUkheden geraakte, moest zU er ook voor zor
gen dat hem hier tenminste niets overkwam.
De dagen gingen voorbU, zonder dat er iets
gebeurde, tenminste zoo leek het, maar detec
tive Gaston bemerkte dat er al iets op komst
was. Zooals gewoonlUk maakt hU Dorothy deel
genoot van zUn vermoedens.
„Heb je niet gemerkt dat die Jenkins werk
begint te maken van onzen Freddie?" vroeg hU.
,IM’s dié man mét dat onbetrouwbare gezicht,
vroeg Dorothy.
pluist* Ik ken hem niet, maar aan het type
te oordeelen zou ik zeggen, dat hU een kaart
speler is. Weet Je wel, zoo iemand die op luxe
schepen en in groote hotels zUn brood verdient
met valsch spelen. Het is me al een tUdje op
gevallen dat hU pogingen aanwendt om vriend
schap met Kent aan te knoopen.”
Uit Wilmington in den staat Delaware wordt
gemeld, dat gisteren de beroemde eendekker
„Columbia", waarmee Chamberlain en Levine
in 1927 van New-York uit over den Atlantlschen
Oceaan zUn gevlogen, door brand in een vlieg
tuigfabriek volkomen vernield is.
toekomend tusschen de muren van de gang....
Toen sliep ik.
Ik had t gevoel van iets ontstellends bangs,
dat plotseling mUn slaap verstoorde; een lulde
stem scheen uit te roepen:
„Zeg me, waar ze is!”
Ik keek naar het lichtend glas van een lan
taarn. Het was O’Brien. Heel somber stond hU
tegenover me.
„Zeg me, waar ze is," zei hU, op het oogen-
blik, dat ik mUn oogen opende.
Ik zelde: „Ze is.... ze is.... ik weet het
niet.”
Het beangst mU nu nog, als ik er aan denk,
hoe Ik op 't kantje af ontsnapte. Enkel, omdat
ik ingeslapen was met de gedachte het niet te
weten, was het, dat o°k antwoordde het
niet te weten.
van Nleuw-Schotland.
geweest van
een eigenaardige
en
echte Nikola el
Nichols, Nikste
voor-
ook moge weerleggen
aan het wezenlUke, en grUze haren, tegen wien de purlteinsche
het bestendige van groote historische persoon
lijkheden kan zU niet meer raken. Daar over-
wint de scheppende kracht der groote histo
rici.
Het bovenstaande 1* een voorbehoud,
men onwillekeurig maakt bU het lezen van het
boek van André Maurois’ „Eduard VII et son
Temps". HU schept een mensch, een histo
rische figuur, die af is. Détails zullen altUd
voor verbetering vatbaar zUn. Maurois heeft
bet geluk gehad te kunnen putten uit nog
bekend materiaal, uit de correspondentie
Edward self, uit die van Delcassé en Jules
Cambon, de groote staatslieden uit dien tUd.
Edward staat elgenlUk midden in den Vlc-
toriaanschen tUd. Zestig jaren was hij reeds,
toen Koningin Victoria stierf. Tien jaren
slechts was het hem gegeven, zelf het Britsche
imperium te regeeren. ZUn regeering was een
overgangstUd tusschen zeer stevig geworden
Europeesche verhoudingen en de Europeesche
revolutie of revoluties, waarvan als het eerste
signaal thans wel de wereldoorlog moet wor
den beschouwd.
Waarom regeeren Juist vrouwen zoo lang en
met zulk een gelukkige hand? Zooals om
van een ons na staande levende vorstin niet
te spreken Catharina, Maria Theresia. Vic
toria? Een vrouwenhater, die wUs wilde zUn,
antwoordde op deze vraag: omdat tUdens hel
bewind van mannen vrouwen regeeren en tU
dens het bewind van vrouwen mannen. Heel
aardig, maar niet altUd waar: denken we aan
Frederik den Groote, Napoleon, Wilhelm I
tUd 'wk^ filet meer Vlctorteansch.
sit hl^rt >ltn Intrevolre de verzekering*voorwa»rtlen tegen Z heel* ongeschiktheid tot werken door Z 74T/J bU een ongeval met Z OC/l bU verlies v»n een band Z 94T °U verlle* v»n een Z Cfl bM een breuk van Z Afi t>U verUe* van H
°ng>v.ll>n vbor e*n der volgend* ultkeerlngen I JUUU.~ armen, belde beenen of belde oogen l /□(/.-dood e IJ ken afloop I een voet of een oog I 1 duim of wy.vlnger I O(Z.-béen of irmf Tl/.* anderen vinger
kwam vin Nleuw-Schotland. HU was de
leider geweest van O’Brien’s Lugarenos.
Met een eigenaaidlge flikkering in zUn
oogen en zUn gele kaken even glimmend
geschoren als van ouds; zUn armen nog even
zeer als seinpalen, sloeg hU mU gade. Spot
tend zei hU:
„Zoo, bent u daar toch geweest."
Maar de Cubaan drong ons naar «Un maal-
tUd; er werd gazpacho opgediend in zilveren
borden en een man in livrei hield lets in een
servet. Het kwelde me. WU sloegen echter stil-
zwUgend gade. Ik was benieuwd wat 1>U wist,
wat veilig aan hem verteld kon werden. In
hoeverre kon Nichols me helpen? De --en of
andere van deze menschen zou 1 zeker kunnen.
De Cubaan was een onnoozele hals; maar mis
schien had hU ecnlgen invloed en als hU
werkelUk naar den gouverneur zou gaan, kon
hU ongetwUteld «Un eigen wraakneming op
O’Brien bevorderen door mU te helpen....
Maar wat Nichols aangaat....
Salazar begon een lange, overdreven geschie
denis te vertellen over «Un kok, dien hU uit
ParUs had meegebracht.
„Denk eens aan,” zei hU. ,4
noozelen hals tweeduizend mUl
nog niet eens in staat met
beginnen. Die dwaas!"
De Nieuw-Schotlander wierp op hem een
onverschilligen, «Udelingschen blik en zeide in
het Engelsch, dat Salazar niet verstond.
„Zoo, b«nt u er toch geweest. En nu heeft
hjj u....”
Tk gaf hem geen antwoord.
leveren. Misschien had hU ook papieren. En
zeker zou hU mU onder Nichols’ naam uit
leveren, zoodra hU maar eenmaal een spoor van
Seraphina’s verbltif had.
Al wat ik kon doen, was blUven hopen tUd
te winnen. En toeh als ik tUd won. kon het
enkel beteekenen, dat ik ten slotte aan den
admiraal werd overgegeven.
En Seraphina’s verbluf! Het overviel mU
droevig, dat ik er zelfs niets van wist. De
..Lion” kon vertrokken zUn. Het was mogelUk.
Ze kon op zee zUn. Dan misschien was de
eenige kans haar ooit weer te zien gelegen in
mUn uitlevering aan den admiraal; om dan in
Engeland voor x gerecht te verschUnen, aange
klaagd van zeerooverU, of mogeUJk van land
verraad.
Wellicht zou ik haar In Engeland kunnen
ontmoeten eerst na vele jaren gevangen
schap.
Ik keerde mU onrustig om.
Aan de zware, zwarte tafel, met de hoofden
dicht bU elkander, waren de Cubaan en de
Nieuw-Schotlander in het licht van een enkele
kaars in levendig gesjfrek, over de beste wUze,
waarop Je iemand met een mes kon vermoor
den.
Nichols
Op Initiatief van de heeren De Haas van
Dorssen, van Doorn en Wisman, dlrecteure van
MaatschappelUk Hulpbetoon, reap, te Haarlem.
Dordrecht en Utrecht, vond Donderdag te Am
sterdam een vergadering plaats, met het doel te
komen tot oprichting van een vereeniging van
leiders van Openbare Diensten en Instellingen
van MaatschappelUk Hulpbetoon (Armenzorg).
Uit de groote opkomst uit alle deelen des lands,
bleek de belangstelling voor deze zaak.
In zUn openingswoord vestigde de voorzitter,
de heer De Haas van Dorszer, de aandacht op
de geweldige uitbreiding van de taak van in
stellingen van MaatschappelUk Hulpbetoon
(Armenzorg)op de zware elschen welke aan
de leiders worden gesteld en op de steeds toe
nemende moellUkheden welke aan die leiders
worden geseld in de parctUk. Daarom was bU
de initiatiefnemers het denkbeeld gerezen,
door middel van een vereeniging tusschen
leiders meer contact, meer samenwerking
brengen en om op deze wUze te trachten meer
ordening te brengen in het chaotische beeld,
dat onze huidige maatschappelUke zorg biedt.
Na een geanimeerde discussie werd besloten
tot oprichting der vereeniging over te gaan en
deze kortweg te noemen: Vereeniging van Di
recteuren van MaatschappelUk Hulpbetoon. Tot
voorz.tter werd gekozen de heer 8. C. de Haas
van Dorsser, directeur van MaatschappelUk
Hulpbetoon te Haarlem. Tot verdere bestuurs
leden werden gekozen de heeren Van Doorn
(Dordrecht) en Wisman (Utrecht). In de ove
rige vacatures in het bestuur zal in de eerst
volgende ledenvergadering worden voorzien.
Besloten werd tot de uitgifte van een orgaan,
voorlooplg als maandblad.
Voorts werd het bestuur gemachtigd de ver
eeniging te doen vertegenwoordigen in een
commissie, welke zich tot taak gesteld heeft *a
registratuur plan te ontwerpen voor de arbeids
beurzen, de diensten der werkloosheidsverzeke
ring en voor maatschappelUk hulpbetoon (ar
menzorg) enz. Tenslotte werd goedgevonden, dat
het bestuur stappen zal doen om te komen tot
meer eenheid in de verslagen der instellingen
en tot vereenvoudiging en het meer overzlchte-
lUk maken van de statistiek van het arm
wezen.
eechiedenl* kan 'men niet levendig en
indrukwekkend sdhrUven zonder ook
geschiedenis te vertellen. In lederen
geschiedschrUver van formaat steekt een ro
mancier. een tooneelschrUver. in leder geval
een man van fantasie en beeldende voorstel
lingskracht, die de hoofdpersonen op het
reldtooneel op- en af laat treden, die hen stelt
temidden van een chorische menigte, die hun
een achtergrond geeft van tUd en ruimte. De
geschiedenis vorscht altUd verder, gaat
Uit. Maar hoeveel rij
waar bet détails betreft.
man gestaan. Toen hU meerderjarig werd,
kreeg hU een trouw kiesdistrict cadeau. Of
over Balfour: Balfour had zich ontwikkeld tot
een uitmuntend tennisspeler. HU bereidde zUn
tegenspelers de grootste moellUkheden, om de
ballen te pakken te krUgen, die, scherp geser
veerd, slap over het net kwamen en onbe
rekenbaar opsprongen. Dit is geen reportage,
maar scherpe teekenlng van een politiek ka
rakter.
Het Is absoluut niet te verwonderen, dat het
hoofdstuk over kunst en wetenschap na 1900
zoo nietszeggend 1*. De samenwerking met den
koning was op dit gebied zeer dun. HU gaf
er niet veel om. HU hield wel van theater,
maar meer van de coulissen en na zUn uiterst
lange jeugd schiep hU meer vermaak In ge-
moedelUke gesprekken, gekruid met wat „Klatsch
und Tratsch”, dan in hooggaand discours.
De nimbus der Engelsche kroon was in het
eerste derde gedeelte der 19e eeuw door de
schandaalgeschiedenlssen in het huls van
Hannover zeer verduisterd. Koningin Victoria
heeft hem steeds meer doen glanzen in
het zestigjarig tUdperk harer regeering. En na
de tien Jaren van Edwards bewind was zUn
glans absoluut niet minder geworden. Tegen
alle verwachting in hield hU zich stipt en cor
rect aan de Engelsche traditie, was hU een be
middelaar tusschen de partUen, een voltrekker
van den volkswil, een man van vertrouwen
tusschen monarchie en democratie.
Elk seizoen een nieuwe mode!
En dit heeft tot resultaat.
Dat een vrouw per jaar zich viermaal,
Op z n minst, verHeeden gaat!
Want ontkomen aan een mode
Kan de vrouw eenvoudig niet,
A». Kerte bertetasn. UM.
Naar de justitiw-to Berlijn, mededeelt, heeft ntctnraar?"
het Openbaar Ministerie in het MalkowskJ-pro
ces revisie aangeteekend. WaarschunlUk 'zal de
zaak nog eenmaal behandeld worden.
De Italianen Lombardi en Mazottl. die een
ploefvlucht Rome-Buenos Aires ondernemen, zUn
met hun drle-motorig vliegtuig te 16 uur in
Casablanca geland.
S
WSF5 O O
je. 1-lOe. DE
SAwy.
é-éOUJE
L/EVE AENEL A
HET EEN
