De geheimen der pyramiden
F '77.345.
BOOTZ
GRIEP!
wiïfaal aan den dag
Een krasse vrouw
rusten
ik
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
«5^
Alle abonné’s
HET KAPERSNEST
JECOVITOL
Waar de Pharao’s
GRATIS ONGEVALLEN-VERZEKERING
JOSEPH CONRAD
DONDERDAG 1 FEBRUARI
Magische verschijnselen
vaas
1
VOOR
Het duivelseiland van
het verre Oosten
WAARMEDE
THANS
EEN
BEDRAG VAN
TOTAAL
ABONNÉ'S
AAN
ONZE
UITCEKEERD
VERZEKERDE
IS
Engelsche boeren be
zoeken Natal
Ervaringen van den bekenden
Egyptoloog, nr Erneet Wal-
Ht Badge
Engelsche vliegtuig-
basis in Irak
Aap onze Tip is GEEN
risico verbonden
Alleen genot! Probeer
óók eens ’n TIP van
BOOTZ
De totale koeten bedragen
1.500.000 pond
V
n
>e
is
te
an-
an-
der
INGEVOLGE DE VOOR ONZE ABONNÉ S GELDENDE
/'Th. v.
rouw
f
f
-
Reed» 11 maal te voet naar Rome
De gebroken
r nHooi öcftoea,
DIRECTIE VEREEN. KATHOLIEKE PERS
tii^-
I KEERDEN WIJ UIT AAN ONZE ABONNÉ S
HEET DIE GEESEL
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
zoodat
■fMMMMMmiMMt'
4
beaamde het volkomen, maar terwijl
/en
„Wat
vjeezen;
en den
rt.
vertelde de
en
MOGADtS - STHEIMAN PHARMACIA
te
VIERDE HOOFDSTUK
rechter
het begin tot het einde «ou ik hun
t
(Wordt vervolgd).
1
t
V
Hl
and
SM
As
rn
I
7.
den
der
Hen
ROMAN VAN
kon geen loglschen gedachtengang bouwen,
mijn geest dooldetelkens af naar de opdracht.
De aandacht van geheel Oberammergau was
de laatste dagen gevestigd op Katherine Kopp.
een der meest geziene figuren van het dorp.
ZU Is meer bekend onder den naam van Kopp
KAt'rl of nog beter van Rome K&t’rl.
om
eele
de
WU-
i
B
125 internat.)
tegen rhachitis, t
•ve
■or-
rigd
S,
n
n
M
n
ti
de
3a
Ut
m.
?r
M
n
tt
>r
n
Je
iten
ide-
roor
J
oen.
nro-
nen,
sgen
be
leer,
LCh-
i en
ler-
Pes
1 de
fê
te
er,
rd.
lat
in.
rit.
C.
de-
1U1-
cht.
is
ch
iton
nog
maal op hangen uit. Daarom Mggen we: als
er een anker komt In het oude hof, is er geen
hoop. Er hangt altijd een anker boven hun
hoofd bjj een admlrallteitozaak, verklaarde hü-
Ik luisterde met gespannen aandacht naar al
wat hü zei. Ik nam mij vast voor dien dag
geen enkel woord te missen Daarin lag mijn
eenige kans
GEIJKTE LEVERTRAAN
B koo^hgkgrt en Drogijh»n o f 75 p Fl
een Indrukwekkende toespraak met lets over een
jong meisje er in Niet, dat ze u erg genadig
die ik mijn vader had gegeven. De uren gingen zullen zijn. De admlrallteitszaken draaien alle-
50.—
50.—
50-
50-
50—
f 125-
50—
50—
50—
50—
50—
50—
„Ja, gelukkig." stemde Rob toe en hij kleurde
tot in zijn nek.
In Irak wordt een groote vliegtuigbasts door
de Engelschen opgericht. Men heeft reeds een
begin gemaakt met de oprichting van de vUeg-
haven in Dhlban Dit Jaar werd ongeveer 300.000
pond sterling uitgetrokken voor het werk,
waarvan de totale koeten op 1.500.000 pond ster
ling geraamd worden. Toen Engeland in 1930 met
Irak een verdrag sloot, waarbij de onafhanke
lijkheid van Irak gegarandeerd werd, was over
eengekomen dat de vlleghavens In Moeoel en
Hlnaldl bij Bagdad ontruimd zouden worden cn
dat het overbrengen van het materiaal naar
een nieuwe landingsplaats inghet begin van 1937
zijn beslag zal hebben gekregen. Intusschen is
men nu met een nieuwe vliegbasis in Dhlban
begonnen. Dhlban Ugt op den weetelijken oever
van den Euphraat. Het heele personeel wordt
in Dhlban samengetrokken: 5000 employe's en
arbeiders, waarvan *0 pot. .Engelsche officieren
en piloten zijn.
De strategische beteekenls van deze vliegbasis
is zoo groot, dat de Britten niet aarzelen cr
massa’s geld voor uit te geven.
Deze vlleghaven in Irak zal het middelpunt
vormen van de vier landstorm-escaders in Hi-
naldln, Mossoel en Shaiba en een afdeellng
watervliegtuigen in Basa. Verder staan nog on
der commando van den gouverneur van Irak de
lucht-strijdmachton in Helopolls bij Cairo, -en
Heloean.
Wie op de kaart het nabije Oosten ziet, zal
aanstonds Inzien dat Engeland een tamelijk
dicht net vlleghavens bezit, met behulp waar
van in korten tijd vliegtuigen naar een of ander
bedreigd punt in dat gebied gezonden kun
nen worden. Wanneer men verder in aanmer
king neemt dat in het Oosten van die streek
bet Suez-kanaal ligt en dat daar ook de petro-
leumleldlngen loopen uit het gebied van Moe-
soel. kan men zich een denkbeeld vormen van
de waarde, die de Engelschen er aan hebben
om hier een groote strijdmacht te eonoentreeren,
want dit gebied vormt de voornaamste plaats
vsn het Britsche wereldrijk.
NU DANMOETJE
HÉT ZELF MAAR
weten, hoor'je
KUNT VOOR HUN
oarfje hfele
LEYEN DON BlU-
ven;/k trek me
ER HIET5 VAN
AAN.
Nu Jiegon pas d< eigenlijke kwelling, de
doodsangst van het wachten. Ik sterkte mün
zenuwen door te trachten aanteekenlnpen te
maken voor mijn toespraak van den volgenden
dag tot de rechtbank. Dat was op voorstel
ven den cipier.
Ook zei hij: „61a op uw borat, beroep u op
de eer van een Brltech edelman en spreek met
heel veel vuur.”
Het WM niet veel zaaks, wat Ut schreef; ik
zijn slagen minder voelen.
JECOVITOL gebruikte als
1 KEERDEN WIJ UIT AAN ONZE ABONNÉ S
H. van Tuinen, Beverwijk t
C. Beentjes, Heemskerkf
G. v. d. Wel, Haarlemf
A Overman, Houtrakpolder- - f
C van Tol, Vrouwenakker. - - f
L. Kooijman, Haarlem-
H. v. d. Valk, Hillegomf
d. Wiel, Bennebroek f
Buschman, Haarlem f
'Mejuffrouw L. Zwakman, Haarlem f
M. v. d. Hoorn, Haarlem
J. Duivenvoorde, Zilk
Deze krasse vrouw heeft niet minder dan elf
bedevaarten te voet naar Rome gemaakt. Zij
reisde als een echte pelgrim; zij vertrouwde op
de gastvrijheid van anderen en leefde van de
aalmoezen, die zij ontving. De meeat merk
waardige pelgrimage die zij heeft gemaakt is
geweest gedurende den oorlog. Zij moest daarbij
door prikkeldraadversperringen krulpen en onder
het snelvuur der kanonnen dwars door de Ooe-
Lenrüksche en Italiaansche Unies loopen
„Bang was ik heelemaal niet" vertelde sü.
„Ik Uep evenveel gevaar als de soldaten en had
die reis tevoren zoo dikwijls gemaakt, dat ik ge
heel zeker van mijzelf was.
Niemand is mü lastig gevallen en ik hield
steeds het doel van de reis voor mijn geest:
mets kon me weerhouden.”
Zij had ook haar kleine grillen? In de kerk
zat zij s eeds op den hoek van de laatèle bank
ZU sloeg nooit een godsdienstoefening over en
rus ig wandelde zü naar de kerk, mees, al een
half uur van tevoren. Wanneer .haar" plaats
reeds was bezet dan bleef zU er liever den ge-
heelen tüd naast s aan dan dat ze een andere
opzocht.
ZU was* zeer arm. Niemand wist waar zü van
leefde Enkele menschen gaven haar geregeld
aalmoezen, doch bedelen deed zü nooit. Des te
meer was het dan ook te verwonderen toen na
haar dood bleek, dat zü 80 gulden had gespaard
en aan den pestoor had gegeven om haar begra
fenis te bekostigen, .opdat de parochie op geen
kosten sou worden gejaagd.”
Ook had zU bU het bureau van het plaat-
selUk blad een enveloppe gedeponeerd die na
haar dood moest worden geopend.
Deze enveloppe bleek een kleine som gelds
te bevatten om de gebruikelijke advertentie van
haar overlijden te betalen.
Mün vader zag ik niet eerder, dan toen ik
reeds was binnengeleid in de wachtkamer van
bet gerechtshof.
Hier, in het volle daglicht, met slechts een
enkele deur tusschen mU en het laatste too
nvel hier kreeg ik pas mün selfbeheerschlng
terug.
Van
lederen duim gropds betwisten. Geen kier van
hun wapenrusting zou ik onbestookt laten. Wel
klapperden mün tanden als castagnetten, en
knarsten tegen mijn kaken tot het pUn deed.
Maar dat was enkel van de kou.
Een rumoerig geroep droog van de derde
depr tot ons door Plotseling riep mijn cipier:
.Laat den gentelman binnen. Charlie- wat
mankeer jé? en gejaagd kwam mün vader
binnenstormen.
HU begon een eindeloos verhaal van een
huurkoetsier, die hem had willen meenemen.
VOOR Ut F, ZEG OP -ZUN DAT
NU MANtEPEN ZEG R ‘5 WAT
3ETEEKENTDAT, MIJ DEN RUG TOE
TE KEEPEN AlS/K TOT JE SPREEK
,4a, ja." «el hil, ..ik sal den advokaat wat
kunnen inlichten. Over het algemeen sUn het
menschen met geen bijzonder groote scherp
zinnigheid
En haastig ging hU *eg.
„e vriendin Wies."
„Die lieve meid,” zei Lien tot Rob. „Ze doet
net alsof de vaas niet gebroken is. om ons een
plezier te doen. O, ik weet het wel. ZU 1»
aardig voor anderen en daarom heb ik wel spUt
dat we .haar zoo bedrogen hebben. Het was
elgenlUk gemeen, zooals we haar hebben be
handeld. Gelukkig maar dat het nog zoo goed
is afgeloopen.”
EXJS OAARN/ET TAN} MAAPt-UJ
ZAL IVEL ALS DE MEESTE PAPE
GAAIEN zl/m:
YERDurvELO KOPPfC.
NAAPL’NC 3EN7 ENSANDYEN VT>l-
Z Y ZDN JALQEPSLP OP JE- NAAR
Maak je N.t r ortóERuyr pappie-,
IK ZAL JE DEMAND BOVEN HET
Hoofd houden, nu ga ik je les
Geven in‘t mooie spreken.
^EO NU EENS NETJES OM MU
dlFZ/ER FE DOEN ^PApPlE
Abdoel had den edelsteen gezien en wilde
vermoorden, om zelf In bezit te komen van
het kleinood. Ik nam de scène waar en ver
hinderde Uw vermoording door zUn dood.”
Hoewel Sir Budge In zUn lange loopbaan
als vorscher talrijke mummies heeft opgegraven
en onderzocht. Is hU toch nooit getroffen ge
worden door den „vloek", die, zooals de zonder.
Ungste ervaringen of wellicht alleen het toe
val leeren van mummies schUnt uit te gaan.
Budge is altUd met groote plèteit met de op
gegraven mummies omgegaan. Want hU ge.
looft aan geheimzinnige krachten, die allerwe
gen doende zUn, de rust der oude graven te
beschermen. Men herinnert zich nog wel, dat
zeer vele menschen aanstoot hebben genomen,
vooral bU de sensailoneele open in gen der ko
ningsgraven en dat er overal stemmen opgin
gen, die elschten, dat ook deze oude, historische
graven «ouden worden geëerbiedigd. Er werd
zelfs gesproken van Ujkschennls. Nooit heeft
Budge mummies naar Engeland vervoerd zon
der deze neer te leggen in rUkverslerde lijk
kisten. Nooit ook heeft hU verzuimd de ban
dages droog te houden en de muggen af te
weren. Deze laatste maatregelen hebben echter
blUkbaar geen betrekking op den doodencultus,
maar schijnen sulver hygiënische te zUn.
In een interview, dat de grUze geleerde dezer
dagen met Engelsche Journalisten had. ver.
klaarde hU, dat hU persoonlijk overtuigd was
van ..een wereld der geesten4 en dat de ma
gische krachten, die vele mannen bezitten, moel-
Ujk of niet langs natuurlijken weg zUn te ver
klaren- Deze „overtuiging" moeten wU natuur
lijk geheel voor rekening van Sir Budge latan.
Allerlei fakierachtlge en magische dingen uit
het Oosten, die op het eerste gezicht onver
klaarbaar leken, zUn „post festum” dikwijls
heel verklaarbaar ontraadseld. En hetzelfde voor,
behoud geldt voor de bewering van Budge, dat
de Europeanen niet meer in staat zijn bood,
schappen van ..gene zijde van het graf” in ont
vangst te nemen en dat de primitieve men
schen In het Oosten, die In hun dagelUksche
leven geen onderscheid zien tusschen het aard
sc he en bovenaardsche, daartoe wel degelijk in
staat «Un.
Intusschen: in raadselen wandelt de mensch
op aarde.
Volgens een bericht van den kapt. P. P. Fel-
lowaa, voorzitter van de Landbouw-Unie in Na
tel, zal op 19 Febr. aa. een groep Engelsche
boeren de farms hunner Afrikaansche broeders
bezoeken Het geselschap zal te Ladysmith arri-
veeren en door den gemeenteraad officieel wor
den ontvangen Den volgenden dag vertrekt men
naar Pietermaritzburg, terwijl men op 31 Fete,
in Na.als hoofdstad denkt aan te komen. Hier
blUft het gezelschap eenige dagen om vervol
gens naar Durban te vertrekken. De Afrikaan-
sche farmers stellen op dit bezoek bijzonder
prils daar men het als een bevordering be
schouwt tusschen den Afrikaanschen
Engelschen handel.
„Vader! U hebt alles gedaan wat er gedaan
kon worden; u kon toch niet deze muren gaan
afbreken? Niets anders zou helpen.'
Voortdurend werd hU geschokt door kleine,
hopelooze snikken. ZUn dunne, leere, witte
vingers omgrepen het zwarte hekwerk met den
krampachligen greep van een heel zwak man
Het was grievender voor mU dan alles wat. Ik
ooit gezien had of gevoeld. Alleen het verlan
gen, het Intense verlangen hem te troosten,
deed mU mijn zelfbeheeraching herwinnen....
En het schoot mU te binnen, dat het heel ge-
makkelUk moest sUn, nu ik met de buitenwereld
In verisindlng kon treden.
Ik drukte hem op het hart mU eerst en vooral
een advokaat te sturen.
„Ja. ja," zei hU, onrustig om te gaan.
"zorg voor een advokaat,” zelde ik.
jBtuur hem onmlddelUjk."
Een Europeesch predikant heeft Puolo Con-
dore ten Oosten van Cochin-China bezocht.
Puolo Condore is oen weinig bekende straf
kolonie. Slechts zelden wordt een vreemd?llng
op het eilaad toegelaten, zoodat ons tsans din
gen worden verhaald, waarvan men hier nog
nooit gehoord heeft.
Het bleek den bezoeker, dat de kolonie eigen-
lUk uit drie eilanden bestaat. Het grootste is
heuvelachtig en van een goed irrigatiesysteem
vdorzien. Hier bevindt zich een kerk en bet
woonhuis van den commandant. Ook liggen
hier de barakken der cipiers en de gevange
nis «elf Het tweede kleinere eiland. Petit
Condore. is voor politieke misdadigers be
stemd. terwUl het derde nog onbewoond Is en
ock nog geen afzonderlijken naam heeft ont
vangen.
De gestraften dragen wit linnen tunica's en
reusachtige ronde hoeden van cocosvezela Aan
hun voeten hebben sU houten sandalen.
Momenteel zitten er ongeveer twaalfhonderd
verogrdeelden op Puolo Condore. en wel Ton-
klneezen. Ksmbodsjafrs. Anamieten en Laos.
Deze laatsten bewonen een bergachtig gebied
op de grens van China. Burma en Siam; zU
gaan voor bijzonder wild en ontembaar door,
De autoriteiten hebben voor de Laos de dood
straf afgeschaft, daar deze die niet
wel «Un «U bang voor verbanning.
Tot nu toe is het niemand gelukt van het
duivelseiland in kwestie te vluchten.
woord. „Ik zal het je dadelUk laten lezen. Maar
eerst gaan we die kist openmaken."
HU nam hamer en breekijzer en viel op de
kist aan. De verpakking was solide, zoodat
Martin er warm van werd.
„Wel vertlkke'” vloekte hU én tegelUkertUd
De wereld zou zijn sla|
indien sij meer
middel om het weerstandsvermogen tegen
griep en andere infectieziekten te ver-
grooten. Geijkt door een Nederlandsph
Professor op gehalte aan Vitamine A
(minstens 50 eenheden); bovendien min
stens 250 prophyl 125 internat) een
heden Vitamine D. tegen rhachitis. de zoo
gevreesde Engelsche ziekte.
Ir Ernest Wallis Budge, de grootste auto-
ritelt op het gebied de. i^,ldedvor-
sching van het oude Egypte en Chal-
daea, vroeger chef der Egyptische afdeellng
van het Britsche Museum, heeft een omvang
rijk werk geschreven over de magische ver-
schUnaelen in het Oosten. Naar verluidt is
Budge in staat geweest, het tot dusver onver,
klaarbare op te helderen. Voorlooplg zullen
slechts «even en twintig menschen het boek
te lezen krijgen. Budge zelf heeft intusschen
eenige gegevens gepubliceerd
Sir Budge is thans 76 jaar. Meer dan 25 jaar
vorsch-e en studeerde hU In het oude Egypte.
TUdens die periode kwam hU steeds weer In
aanraking met mannen, die beschikten over
bovenztnnelUke en onverklaarbare krachten.
HU toonde nooit scepticisme en won daardoor
het vertrouwen van eenige dezer mannen op
die wUze ervoer hU dingen, die geen Europeaan
▼oor hem had vernomen. HU vervolmaakte zUD
kennis met het ontcijferen der inschriften in
de gangen der pyramiden en koningsgraven-
Den sleutel der geheimenis vond hU in de
ontcUfering van een hiëroglief op een steenen
tafel, gevonden In Mesopotamië.
Budge kent een Afrikaner en een Indiër,
die plotseling in de lueht kunnen verdwünen.
Dit verdwijnen berust niet op suggestie, want
hU ging op de plaats staan, waar dese ver-
dwenenen zich moesten bevinden. De ruimte
was leeg. BU hun wederverschUaen werd hU
op «U gedrongen. Eens bracht een Egyptenaar
een bediende, dia twintig kilometer weg was.
op een afstand van 30 meter bU Budge, aoodat
deze met hem kou spreken en hem boodschappen
kon opgeven. Den volgenden dag aocht hü den
man op en het bleek, dat deze de boodschappen
had uitgevoerd. HU was den vorlgen dag. op
het moment van bet experiment, in een soort
trance geraakt en kon zich het gesprek tot
in de kleinste détails herinneren.
TUdens een tocht langs den Blauwen NU1
bleef een ezeldrijver plotseling stokstijf staan
en verklaarde, dat hü geen step verder zou
gaan. ..Eer) paar mijlen verder, tusschen de
heuvels,” zelde hü. -rijn twee stammen
slaags geraakt. Op de verwonderde vraag van
Budge, boe hü dat wist, zelde de ezeldrijver,
dat hem een bode was verschencr. ca het hem
bad medegedeeld. Noch Budge, noch iemand
>ti«a*a^m T&n d® karavt*h bode gezien-
De drijver bleef bU «Un bewering. HU knielde
op den grond, maakte uit leem twintig figuren
va* mannen. Hü zette er tien tegenover tien
in slagorde. Tien er van tooide hij met papa
gaaienveertjes. HU ademde over de figuurtjes.
Er leek beweging in te komen- Plotseling vielen
de papegaaienmanneiJes om en de drijver ver
klaarde: „Het gaat slecht met den stam, die
hier woont," en stond op. „Het is beter, dat
we morgen verder gaan, dan Is de strijd uit en
worden we niet gedood.” Toen de karavaan
den volgenden dag verder trok, vond men ver
woeste velden en verbrande hutten. Oude man
nen en vrouwen lagen er dood met Ingeslagen
schedels. Kort daarop trof men den overwlnnen-
den stam aan. De overwinnaars voerden de Jonge
lieden van den verslagen stam als slaven en
slavinnen mede. ZU waren zoo blü met hun
bult, dat «e de karavaan vUftlg met dadels
beladen ezels schonken.
Budge bad een bediende, die hem jarenlang
behulpzaam was bU het ontsluiten der graven
en het bergen der mummies, aan wiens eer.
lUkheld hü echter twüfelde. Eens drongen zü
een büaonder rijk graf binnen. De bediende.
Abdoel. hief het deksel van een sarkophaag op
en viel plotseling dood neer. Budge wilde
vluchten, maar een onverklaarbare kracht
dwong hem toch de hand te steken Ln de sarko-
phaag. Hü greep een onschatbaar waardevolle
smaragd, die InpUats van een mummie ln de
bandage lag. Eenlgen tüd later
geleerde dit feit aan een van zün „heilige”
vrienden en sprak over den gehelmzlnnigen
dood vaa Abdoel. Met de grootste gemoedsrust
verklaarde de man: ,Jk self heb hem gedood.
w w e moeten hun toch een huwelüks-
Vy cadeau sturen,” sei Lien Welters tot
haar man.
Rob staarde droefgeestig uit het raam.
„*t Gaat niet.” antwoordde hU- „Werkelük,
het gaat niet. We hebben deze maand ternau
wernood genoeg om te leven. Voor geschenken
en brulloflvieren schiet ej niets meer over. Wies
en Martin moeten dan maar trouwen zonder
een huwelükacadeau van ons."
.Maar als we hun nu eens een van onze eigen
dingen geven." ging Lien voort. ..Dat klokje dat
op het schrüfbureau staat büvoorbeeld."
„Dat heb ik van jou gekregen,” zei Rob
bruusk opeens, „dat geef Ik niet weg. Zelfs niet
aan Martin."
Ze dachten belden na over een ander cadeau.
„Als die vaas nu maar begon Lien, doch
Rob viel haar in de rede.
..Die zullen we sturen.” zei hü beslist
„Maar ze is gebroken! Je kunt toch geen ge
broken vaas als huwelükscadeau zenden?"
„We doen er het afgebroken randje bü en
dan is het net of de vaas tüdens het transport
gebroken Is. Dot kan toch heel goed?"
Het plan was, gegeven de omstandigheden,
nog niet zoo heel kwaad en langzamerhand be
gon Llen er ook wel wat voor te voelen. ZU be
greep dat er niets anders op zou sltten. wilden
ze den jonggetrouwden' toch met alle geweid
een cadeau sturen. Het deed er zelfs niet veel
toe of de vaas gebroken was. want Wies cn
Martin zouden het geschenk even goed op prüs
stellen.
En zoo gebeurde het dat het jonge paar als
huwelükscadeau van hun beste vrienden een
kist kreeg, waarop de aankondigingen Voor
zichtig I" en „Breekbaar” zoo kwistig mogelük
waren aangebracht.
Tegelükertüd kwam er een brief en Martin
liet de kist even staan om eerst het epistel var.
«Un vriend te lezen.
„Beste Martin.' luidde de brief. „Wü hadden
jullie graag een mooi cadeau willen geven bü
Je huwelUk. maar om je de waarheid te zeggen:
het rit er niet aan We hebben geen rooien cent.
Vertel het niet aan Wies, want Llen sou het
vreeaelük vinden.
Nu hebben we echter een plannetje bedacht
cm Jullie toch een geschenk te geven. Wü heb
ben namelük bü ons huwelük een prachtige
vaas gekregen, die later, jammer genoeg, ge
broken is. Het randje van den hals is kapot.
Om Llen een plezier te doen, heb ik haar over
gehaald om die gebroken vaas aan jullie te
sturen We zouden dan doen alsof we een heele
gestuurd hadden, maar dat ze tüdens het ver
voer gebroken was. Op die manier was de eer
gered.
Ik ben het er niet mee eens. beste kerel, maar
Llen kan het niet hebben dat de heelé wereld
weet dat we geen cent hebben. Je moet dus niet
boos «Un en het geval maar nemen zooals het
is. Doe het voor Lien En zeg vooral niets tegen
Wies Als we later wat geld hebben wie
weet? dia stuur Ik je wel een echte vaas.
Je vriend Rob."
ift Rob allemaal te schrüven?'* in
formeerde Llen.
„O, niet veel büzonders,” gaf Martin ten ant-
den gedrongen en hem zün beun ontfutseld
hadden, juist toen hjj een woning van een
advocaat gevonden meende te hebben.
Een man met één oog stak plotseling zü*>
hoofd buiten de deur waar de Jury beraad
slaagde
„Het verhoor van dien daar kan beginnen."
.Jackie, jongen." zei mün vader, leiwüJ i’ü
met zün magere hand mün pols greep eu mij
smeekend in de oogen keek, ,Jk benik
ben.... ik kan niet Mggen hoe....*
Ik zelde: „het komt er niet opaan, vader.”
Ik kreeg er een voorgevoel van. hoe h-?el mün
verleden zou oprüsen om mü te verpletteren.
Ik stond nog te peinsen toen de andere deur
geopend werd en een stem riep:
„Vooruit dan. binnen met dien beschuldigde.
Wil je de rechters laten wachten?
Ik stepte door de deur onmiddeilük toe op
de bank der beschuldigden; er voor sag Ik een
heele ril pieken. Ik gevoelde geen vrees; drie
mannen met ontaaglüke pruiken en herme-
iünen mantels zaten tegenover me; vier met
korte pruiken zaten met de hoofden dicht bü
elkaar als papegaaien op een stokje. Een
dik man met een kaal noofd en een gouden
keten om zün hale glipte ergens van achter
uit de zaal op een stoel naast den vooi naatnsten
rechter. HU veegde «Un mond af en mum
melde met «Un kaken.
Aan eiken kant van de rechten zaten be
halve de kort-geprulkte adjuncten, vele dames
en heeren op stoelen ZU hadden allemaal hun
oogen op mü gericht. Ik zag dat alles heel
duldelUkIk iiad mü Immers voorgenomen
verpakking was solide,
”""wêl" vertlkkevloekte hü én tegelükertüd
manoeuvreerde hü onhandig, dat de heele
kist op den vloer vieL
Wies gaf een gilletje.
Martin keek schuldig.
„Da's stom van me,” «ei hü „En er stond nog
wel op: breekbaar!”
Het deksel was
tüdens den val
opengesprongen
en Wies verwij
derde de hout
wol.
„t Is een vaas",
zei ze. „Maar zie
(Korte Inhoud -en het voorafgaandeKemc
een Engelachman uit Kent wilkt mat Carloa
Blenn uit naar Jamaica «ebolpen door den
verloofde van alln eueter Veronica Halon
Rookaby. Hier komt hü in kennis met den
teenier O'Brien en met Don Ramon die
Kemp willen overhaien dienat te nemen nu
eeeroovere die Blo Medio al» besla hebben
Kemp vlucht, maar wordt later weer door
de eeeroover» «evaneen eenomen en naar
EUn^»*0 e^^oot'^on^Barir.^
Bier leidt men hem aan bet «terfbedven
Carina Het eeneunel elacht de alUevertne
ven Kemp en doet al» Carlo» 1ui»t aeator-
ven IS oen aanval on net huls waarhtl Don
Belthaaar door een «oeel wordt eetroffon
en stervend ineen sekt Als tilden» do oe-
mtenu^hiTehSlen de aendachi etaeletd
is vlucht Kemp met Den Balthasar doch
ter Serafine on wordt opeenomvn on bet kn-
gelache schip „Uon." De gnselaehe koop
vaarder wordt ochtei echtorvoied on Kemp
verlaat met Serafins en Caatro tndeltik het
eohtp Later komen ril weer aan boord Als
Kemp aan land «aat valt htl echter weer
in handen van O’Brien)
in handen van O’Brien Deee komt om door
do handen van een ■htlnnaoorde-.aar en Kemp
wordt van verschillende mledrllven beschul
digd. weggevoerd met een Kugeuch oorloga-
sshlp).
alles te zien, mün oogen open te houden, geen
enkele kans te laten ontglippen. Ik vroeg mü
af, waarom een jong meisje met blauwe oogen
en rose wangen zou zitten te giebelen en de
schouders zou ophalen. Ik kon niet begrüpen,
wat er vermakelüks moest «Un.
Wat mü verbaasde was de nietigheid, het
vuile aanzien en het gebrek aan waardigheid
van de zaal selve. Het leek of ze een «aak van
zooveel gewicht als de rnüne daar bü vergis
sing behandelden. Dadelijk bemerkte ik een
groot, verguld anker boven het hoofd van de
rechters. Ik was benieuwd waarom het daar sou
«Un, tot het mü te binnen schoot, dat ik voor
een Admlrallteltsgerecht stond’ Eensklaps
dacht ik: ,.Ah! Had Ik mün vader maar ge
zegd te gaan zien of de „Uon” misschien dien
nacht was blnnengeloopen !*-
Een man begon een aantal namen op te
dreunen:.... Peter Pimley, ambteloos burger,
geen bedenkingenLazarus Cohen koopman
geen bedenkingen."
De cipier naast me leunde met «Un rug tegen
de pieken en was ln gesprek met den persoon
die ons binnengeroepen had Ik hoorde hem Ma-
gen
„Lazarus Oohen, West-Indisch koopman.
Hemel nog toe. ik geloof, dat ik beswaren «ou
maken.”
De ander kwam schlelük: „8t Stt!”
„ZUn ouwe vader gat mü rijf pond om hem
van nut te sUn, alg ik kon." kwam de cipier
terug.
eens! De rand Is er afgebroken. O. Mart, wat
zonde!”
N^urtin -r
zün vrouwtje met het geschenk bezig was. mot-
felde hü handig den brief van Rob weg.
En toen Wies zich den volgende» dag her
innerde dat er ook nog een brief gekomen was.
bleek deze nergens te vinden te zün.
Martin gaf zün vrouw, inplaats van de ge
broken. een andere vaas cadeau. En Llen ont
ving een hartelük bnefje van Wies.
..Beste Wies.” schreef ze. .Wat was dat een
prachtige verrassing, die jullie ons bezorgden!
Het is waarlük een kunststuk, die vaas die je
ons hebt geschonken. Je kunt je niet voorstel
len hoe blü we er mee zün en Martin en ik
hebben al haast ruzie gekregen over de vraag
waar we de vaas zullen neerzetten. Ik dank jul
lie wel. natuurlük ook uit naam van Martin,
voor dat mooie geschenk
op dit blad Bün ingevolge de vereekertngevoorwMrden tegen SfjAFl bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f NEfl bij een ongeval met bU verliee van een hand f 1 OE oü verllee van een Z Etï bü een breuk van AH bil verlies van H
ongevallen veroekerd voor een der volgende ultkeeringen f OUW»~ verlies van belde armen, belde beenen of bolde oogen f dood Blijken afloop I een voet of een oog f duim of wijsvinger f Ol/.wbeen of arm' Tl/.” andoren vinger
voort en het was een zaak van enkele tn uuten.
Ik moest mü vastklemmen aan den tafelrand
om niet als een dolle door mün cel te gaan
vliegen. Opnieuw trachtte Ik mü te verdiepen
in het plan van mün verdediger. Ik was be
nieuwd wlen mün vader zou hebbep gevon
den.
Er was hier iemand uit Kingston, zekere
Cary, een man met een kaal hoofd en blauwe
oogen; die moest zich mü zeker herinneren!
Als hü nu maar mee wilde werken! En de
advocaat, als die kwam, zou misschien weer
een andere lün van verdediging willen volgen
Langzamerhand begon door de kleine, getra
liede vensters, de duisternis binnen te vallen.
De heele nacht verging zonder "n enkel woord
van mün vader En al dien tüd Uep ik heen
en weer cn stelde allerlei toespraken samen,
die ik tot de jury sou richten.
Elndelük werd het dag. Ik bracht me zelf
tot kalmte met een soort krankzinnige inspan
ning.
Vroeg ln den morgen kwam de cipier binnen
en begon in de cel heen en weer te loopen.
„Zaak komt om ongeveer één uur voor," zei
hü. „Groote jury-vergaderlng om half een. Ze
zuUen weten wat te doen. Groote Jury-verge-
dering vüf Weet-Indlsche kooplui. Ze willen
u met alle geweld hebben, procureur-generaal.
officier van Justitie, sir Robert Mead en vUf
jongeren tegen u.... Denk aan mün raad..
Geef u over aan de gebade van het bof en boud over eea bende lèegloopers, die hem oprij bad-
