O n d e r w i j
en politiek
T
I
u&Aaal aan den dag
s
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Eindelijk opgepikt
FORT-MYSTERY
MINISTER MARCHANT
VOOR DE RADIO
WOENSDAG 7 FEBRUARI
Gevaar van twee kanten
Een
T
Aan onze Tip is GEEN
risico verbonden!
Alleen genot! Probeer
öök eens 'n TIP van
BOOTZ
I
I
In dezen moeilijken tyd ia samen
werking van allen noodig
KAFFERS mmmi
weddenschap
Verderfelijk
De schoolstrijd
Er dreigt gevaar van
twee kanten
Geen behoefte aan import
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Minister Marchant
mem.
MARTIN BERDEH
(Nadruk verboden)
alternatief
BOOTZ
.s
De bezuiniging moet dus worden gevonden op
bin-
Ik
beb
1
HOOFDSTUK I
DE EED
S
nsMou»
«MS»
door
Robert Pinkerton
Zoo kan, in onderlinge samenwerking, de
organisatie van ons onderwijs in zün geheel
worden verbeterd en sullen wij eenerzüds
de koeten kunnen drukken, anderzijds door
verbetering van de grondslagen en van de
aaneensluiting der ondirdeelen het nuttig
rendement kunnen verhoogen.
In desen moeilijken tjjd, aldus de minister,
is noodig samenwerking van allen, in vrij
heid. Ook op het terein van het onderwijs
moge de noodsakeljjke samenwerking wor
den bevorderd door eerbiediging van elkan
ders overtuiging.
Deze oplossing van den schoolstrijd is een
echt Nederlandsch, nationaal werk geweest,
w sa ra mi nagenoeg alle richtingen hebben
meegewerkt.
merkwaardig
daaraan
be-
sjjn
ïiiuiiniiniiiiiiiHiiiHiiiiniiiiiiHiiiiiniiiiiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiinnaiiii
3'3 van onze uitgaven, een kleine 400 millioen.
Daarvan komt alleen voor het ééne departe
ment van onderwijs 150 millioen. belangrijk
meer dan 1/3. Het spreekt vanzelf, dat Onder
wijs een belangrijk deel van de bezuiniging moet
dragen.
Maar de aangegeven grondslag van ons on
derwijs zal moeten blijven gehandhaafd.
Wanneer men zegt: „weg met de politiek, weg
met de partijen, weg met de bonzen, weg met
de baantjes; er moet maar één partij «Ün en
die partij ben ik”, beteekenen al deze leuzen
„hier met de politiek, hier met de partijen
hier met de macht van de bonzen, hier met
de baantjes." Er zal dan voortaan één bons
wezen, met alleen alle macht.
Wie de waarde van het vrije onderwijs voor
ons volk erkent, zal Inzien, dat het van zijn nisiiiiiiiiitiiiiiiim
waarde zou worden beroofd, indien men over
ging tot een politiek systeem, dat deze vrijheid
zou ultalulten.
Dit alles zal alleen mogelijk zijn naar den
natlonalen Nederlandschen geest, indien de vrij
heid van overtuiging blijft gehuldigd en de sa
menleving niet wordt beschouwd als een ge
üniformeerde weermacht, waarin de levende
menschen als men.Sshenmaterlaal worden be
schouwd en behandeld.
Elk soortgelijk systeem zou voor het Neder-
landsche volk een ramp zjjn.
i
Maar wanneer zich dan de mannen
De voorstanders van de openbare overheids-
school moeten erkennen, dat door de Nederlan-
sche kinderen van de bijzondere school deze
school hetzelfde recht van bestaan heeft. En
aan de ouders, die niet de bijzondere school ver
kiezen voor hun kinderen, moet geen reden wor
den gegeven, waardoor hun vertrouwen in de
openbare school zou kunnen worden verzwakt.
De voorstanders van de bijzondere school moe
ten de waarde en de noodzakelijkheid van het
openbaar onderwijs erkennen voor allen, die
niet van confessioneel onderwijs zjjn gediend of
die op een bepaalde plaats te zwak zjjn jm hun
eigen confessioneele school te stichten.
De overheid kan, doordat zijzelve met het be
heer van de openbare school is belast, daarin
de bezuinigingen aanbrengen, die zij verkiest.
Voor zoover deze bezuiniging betreft de exploi
tatie van de scholen, werkt zjj ook door voor de
bijzondere scholen, omdat haar vergoeding van
die kosten door het bedrag, voor de openbare
school uitgegeven, wordt bepaald.
Tot het beperken van de mogelijkheid, om
nieuwe bijzondere scholen te stichten, hebben
de voorstanders dier scholen loyaal medege
werkt. Zij sullen In dezen tijd dezelfde loyali
teit moeten toonen om. waar het mogelük'is. tot
een doelmatiger distributie van de scholen mede
te werken.
de Vereenlgde Staten uitzond? vroeg Pattison
verbaasd. Wel, wel) De tijd vliegt voorbijI Dat
is nu twaalf jaren geleden. Ja 'iet gebeurde
In Whitefish Lake.
Ik heb nooit vergeten, wat u toen voor mü
gedaan hebt, zei de jonge man. Ik was alleen op
de wereld. Ik wist niets, behalve dat er een
wildernis was en ik wist nauwelijks waar mijn
grootvader woonde. En U hebt voor mij gezorgd
en aan mijn grootvader over mij geschreven en
toen zondt u mij naar hem.
Ja. dat is zoo! InderdaadI Nu herinner Ik
bet my. U bent de Franaehe jongen met dén
Schotschen naam.
Dat is juist een der redenen, waarom ik
gekomen ben, vervolgde Rochette. Ik beb me
altijd verplicht gevoeld u te bedanken voor
datgene wat u hebt gedaan. Ik herinner mi),
dat ik toentertijd te verlegen was om lets te
zeggen.
Het was heelemaal niets.
Voor mij was het veel, en Ik wil. dat
weet, dat Ik zulks apprecieer.
Daar denken we niet meer aan Het was
werkelijk heelemaal niets. Iedereen nad gedaan
zooals Ik. Ik vind het buitengewoon attent van
u dat u even ia komen aanloonen
Er heerschte een oogenblik van pijnlijke stilte.
Pattison wachtte tot de bezoeker de renen van
zn komst zou ulteensstten. want van at bet
eerste oogenblik was het hem duidelbk dat
van de zijde van den Jongen man meer werd be
oogd, dan een uiting te geven aan z’n apprecia
tie voor reeds lang bewezzen diensten.
(Wordt vervolgd)
Als men mocht opmerken, dat er onder ons
geldend systeem zooveel corruptie en misbrui»
sjjn( op de vraag, in hoeverre dit Juist is. Kon
spr. niet ingaani, antwoordde spr., dat -Ik
systeem, om daaraan een eind te maken, oe-
ter is dan het systeem van den éénigen bons,
omdat dese ons niet den gertngsten waarborg
kan geven, dat er geen corruptie en geen mis
bruik zullen zijn; wel zullen zij gemakkelü-
ker verborgen zijn te houden.
Katharina en
Deze* enge geestverwantschap van de beide
strijdende bewegingen verklaart, waarom lie
den van de eene beweging zoo gemakkelijk
overgaan naar de andere. Men pronkt zelfs met
den bekeerde, die in de gevangenis, waar hij
wegens opruiing verbleef, tot Inkeer kwam en
daarna meteen tot propagandist werd benoemd.
t-x eagle was logé bij de familie Weston en
eiken morgen werd hem, met een kop thee.
z het ochtendblad op z’n slaapkamer ge
bracht, zoodat hij een dosis van het laatste
nieuws op kon doen, die hem bü de ontbijttafel-
convenatle van pas kwam.
De familie Weston bestond uit moeder en
zoon. Basil Weston was een spraakzaam jong-
mensch en begon, toen het drietal ’s morgens
aan de ontbijttafel had plaats genomen:
„Ik heb daar juist gelezen, dat die ontsnapte
gevangene nog steeds voortvluchtig is. „Hij Is
nu al een week op vrije voeten. Hij heeft na
tuurlijk hulp bij z’n vlucht gehad.”
„Een vrouw int spel,” merkte Richard Beagle
droogjes op.
„Zoo, denk je dat?”
„Zqker; er zijn een massa menschen, vooral
vrouwen, die. als door zoo’n kerel op haar ge
voel wordt gewerkt, in staat zijn, zoo’n sinjeur
te helpen en voor de politie schuil te houden.”
Basil schudde het hoofd.
„Dat geloof ik niet. De denk, dat juist een
Dienzelfden ochtend had hij van een zestal
buitenposten rapporten ontvangen, welke alle
door het hoofdkantoor waren doorgezonden.
Geen der rapporten was jonger dan vijf maan
den. doch dit is geen oud-nleuws voor den
pelshandel Elk der gezonden verslagen gaf hem
een overzicht van de gemaakte veroveringen;
steeds méér Jagers waren van de Hudson’s Bay
Cy afgetroggeld, steeds méér nieuwe posten
waren er opgericht en men was dieper het land
Ingedrongen.
David Pattison ging met zijn rug naai het
venster zitten en gaf zich over aan dat soort
grimmige zelfbewondering, hetwelk alleen een
eigenschap is van de naar strijd beluste
temperamenten in de oogenbllkken. waarop zü
in hun verleden terugblikken. Voor de eerste
maal in zijn arbeidzaam teven rustte hij uit en
wierp een blik in zün eigen verleden. De rappor
ten hadden hem tot op zekere hoogte gezegd,
dat hü zijn hoogtepunt had bereikt dat hü
den strijd had gewonnen, en hij schepte be
hagen tn het overwlnnaarsgevoel, hetwelk zich
op dit oogenblik van hem moester maakte.
Het was een lange moeizame strild geweest
vanaf het oogenblik. dat hij voor de eerste maai
,de wildernis introk, met als eenlge uitrusting en
bezit een rugzak, teneinde met de Indianen te
gaan handelen. Hij had tegenspoed gekend en
mislukkingen; zelfs rampen waren hem niet
gespaard gebleven. Tot tweemaal toe was nü
gedwongen geworden om opnieuw te beginnen
en lederen keer was hü. met een grimmig en een
listig geduld, geheel opnieuw begonnen
Eindelijk was zjjn werk dan voltooid. Geen
Wanneer men het Nederlandsche volk
voorstelt als een bedorven, baatzuchtige
bende, doet men een verderfelijk werk.
Dit volk, met al zjjn gebreken, staat
moreel, intellectueel, in gerechtigheid en
in vrijheid, onder de volken der wereld
in de eerste rjj. Voor een goed deel
heeft het dit aan ons onderwijs te danken.
Gaan verlieven op Mae Weet
En zij scheldt ze uit voor „kaffers,”
Ddn is Mae West.op haar best!
Greta Garbo en Marleentje,
Lilian Harvey enzoovoorts.
Sterren, die ons infecteeren
Met de adoratie-koorts.
Hadden Uns haar tijd van komen,
/JA^N/E^IHP/EN^
STAPEL HOUT ZjVUEH
WE ALLES V/HPÊN
WAT WE HOOD/6 HEB-
BETi WE KLMHEH
BEfWEH MET OE
\PEMKErf PA APHEEh
ITY 3REH6&VWAAP
V ZEMOETPriZUE'
enkel handelaar in den pelshandel kon bogen op
een zoo persoonlijk bewerkt eindresultaat. Het
was een reusen-arbeld met talrijke moellükheden
geweest, een vinnige strijd, doch Pattison had
alles alleen gedaan. Nu was hü. David Pattison,
alleen-aandeelhouder van een maatschappij, die
zich kon beroemen op het bezit van zes bloeiende
posten in een uitgestrekt gebied, dat eens het
uitsluitend domein van de Hudson’s Bay Com
pany was en thans stond hij aan het begin
van een Jaar, dat nog gunstiger beloofde te
worden dan het daaraan voorafgegane.
Toch was er iets verontrustends in deze
gedachte Zeker, alles wees er op, dat het een
gunstig Jaar zou worden; doch dit sou het óók
zijn, zelfs al deed hü niets, al had hjj niet het
minste aandeel in het werk. Hü had dus een
machine gebouwd, maar self was hü het niet,
die thans t succes bewerkte. Zün taak was
ten einde.
Zün overmoed verdween. Plotseling voelde hü
zich heel oud en erg vermoeid. De prikkel tot
het gevecht was verdwenen en evenals zooveel
anderen die niet weten, dat zü strijden enkel
en alleen terwille van den strüd. vono hü. dat
hü als het ware rondtastte in een groote leegte
HU had elders toch een geheel nieuwe campagne
Kunnen beginnen, doch hü wist, dat hü physlek
ongeschikt waa. Het Noorden bad niet alleen
zün Jeugd, doch ook nog de kracht van zün
mannenjaren voor zich opgeélscht. Thana was
hü slechts geschikt voor ds overwinning, niet
voor den strüd.
ZOO, ZOO, PP Z'T EErr BESCHT2F VEn\
BLAD fap&p/w; ZO/TÜEP HET
EP U/T re HAlewKAN NET E/£T
LEZEN NEEN NET NEE CVAAT?
NUfS DZZf F Au ELLA HET EEN5
/bz/en y
heb opgesloten.
krankzinnige!”
-Ja, arme kerel I” Hü denkt, dat hü Stubbs
is. de ontsnapte gevangene, en smeekte me hem
niet aan de politie over te leveren.
Basil slikte büna z’n pijp in.
•Maar hoe weet je. dat het niet de echte
Stubbs te?"
„Omdat die alweer gepakt is. Ik hoorde bet
vanmorgen door de radio. Hü moet dus een
krankzinnige zün. Waarom lach je, Basil? Ik
zie er niets grappigs in.”
Ae hebt gelük,” antwoordde de jonge man,
zich met moeite beheerschend. „En wat wil je
nu, dat ik doen zal?"
„Ik kom je vragen hem onder je hoede te
nemen. Als hü gevaarlük krankzinnig is. moet
Je natuurlük maatregelen nemen; zoo niet, dan
zou ik hem met wat geld weer op dreef helpen."
Weston knikte. Het was werkelük de eenlge
uitweg. Die arme Richard! Maar welk een ge
lukkig toeval, dat z’n vriend juist Valerie Clarke
voor z’n proefneming had uitgekozen.
Uk zal met je meegaan,” besloot hü-
„Beste, lieve Basil.” sprak zo zacht. Uk wist,
dat ik me in jou niet vergist had.”
Toen Valerie later den grendel van de garage
afschoof deed Basil alle moeite, niet te veel
in t licht te komen.
„Münheer Stubbs,” sprak het meisje; „hier
is een heer, die u verder zal helpen. Hü beeft
een auto en zal u bü t ontvluchten behulp
zaam zün."
Even later was Beagle in den gereedstaanden
auto en fluisterde Basil nog een oogenblik met
Valerie na.
Niet voordat ze naast elkaar In het voertuig
zaten, herkende Richard z’n vriend Basil.
„En,” begon hü, Jboe is het nu met m’n
twintig pond?"
„Heelemaal gewonnen heb je het niet,” lachte
Basil. Daarna deelde hü hem het voorgevallene
mede.
«Je zult je twintig pond hebben,” besloot hü.
.maar op voorwaarde, dat je morgen vertrekt.
Tusschen Valerie en mü is alles weer in orde;
ae zal nu wei veel hier komen en ik wil niet,
dat ze zoo gauw achter de waarheid komt.
Maar erg dankbaar ben ik je, dat je ons weer
te samen hebt gebracht"
„Geen dank,” weerde Richard af. „Ik zal Je
twintig pond bewaren voor je huwelijkscadeau.'
„Ze zitten me op de hielen,” begon Richard
met trillende stem; ,Jk heb hulp noodig. Wilt
u me helpen?”
„Ja.... ja,” stotterde de jonge dame; dat
is te zeggen.... ik bedoel.... als.”
De Indringer wachtte niet langer. Hü trok
zich geheel op en het volgend oogenblik sprong
hü in een bloembed voor de oogen van bet
meisje. Zün voorkomen was alles behalve gun
stig. Z’n overhemd was aan den hals open, en
een oud, versleten, niet passend coetuum vol
tooide z’n uitrusting.
„Kan iemand ons zien?” fluisterde hü; Jk
mag niet gezien worden! Lieve juffrouw, wilt
u me redden?"
„Niemand kan ons hier zien,” antwoordde
Valerie, die zenuwachtig was.
x „Ik vrees, dat ik u schrik aanjaag,”
Onze vroegere onderwüswetgevlng. vervolgde
de Minister, ging uit van de gedachte, dat
voor het onderwüs de staat zorgt en dat par
ticulier of bijzonder onderwüs niet noodig te.
Velen waren van andere meening. Zü be
schouwden het onderwüs als een deel van de
opvoeding. Het was hun niet genoeg, dat de
onderwüzer geen aanstoot geeft. Zü wensch-
ten voor hun kinderen onderwijzers, die de
zelfde overtuiging hadden als zü. Daarom gin
gen zü hun eigen scholen oprichten en zü be
taalden ze zelven. Alleen het openbaar onder
wüs werd uit de overheidskas betaald.
Zü, die eigen scholen hadden, hebben toen
gezegd, dat het niet rechtvaardig was. dat zü
de ouders, als belastingschuldigen de openbare
school medebetaalden, waaraan zü hun km-
deren niet konden toevertrouwen, en boven
dien de school, welke züzelven voor hun kin
deren hadden gesticht. Zü wilden, dat de staat
de kosten zou betalen voor alle Nederlandsche
kinderen.
Dit was, zoo ging minister Marchant voort,
de oorzaak van onzen Jarenlanger! schoolstrijd,
welke te geëindigd door de pacificatie, in 1917
in de grondwet vastgelegd en in de lager onder-
wüs-wet 1930 uitgewerkt door de financlëele ge-
lükstelling van het openbaar en büzonder on
derwüs. De overheid verzorgt het openbaar on
derwüs; zü controleert, of het büzonder onder
wüs aan de gestelde eiseben van deugdelijkheid
voldoet. De koeten voor beide worden uit de
overheidskas betaald.
MET 6e~
ZtJizENUPfAftFH REEOgCHAPPEH
/(lAAP KAM XOH&V
CAD KAM DE OUOE
J/T1 MET !H OPOE
MAKJEH' OP PAT
TOO ZAL EP PUB ÈEM E/HOE
TIAAkT WOPDEH AAM HET JPuiTE-
LOOZE ZWERVEM VAN PE ELE/HE
P/£ ZE BEWTAAMMAApAPKES &ZEH\
DAT STUK FLESCHZuzEWr
TfU AL TÜTE DADEF fiWfr O
m/jh Boor. Ef/ssCH/err kaf
!K EK WEL WAT FfEE DOEH
berg me."
„Wie zit u dan op de hielen?” vroeg het jonge
meisje.
„Help me, ik ben de gevangenis ontvlucht. U
hebt toch wel van Stubbs gelezen?”
.JBtubbs?” herhaalde zü; „die vreeeelüka
bankroover?”
„Ik was onschuldig, maar hoe kan ik u dat
allemaal bewüzc^?"
„Ik zal je te eten geven; kom mee naar de
garage; niemand kan je daar zien. Wat ik ech
ter verder zal doen, weet ik nog niet."
Eten.... eten!” riep Beagle; o, in geen vflf
dagen heb ik eten gehad."
Even later was hü in de garage. Zü ver-
wüderde zich, om wat voedsel voor hem te ha
len. Zü kwam met drie boterhammen met ge-
rookt vleesch terug.
.Maak het je nu gemakkelük in dien boek
daar. Ik zal de deur grendelen.”
„U zult me verbergen?” vroeg Richard.
„Dat weet ik nog niet”
„O, maar u doet het!” riep hü, als wanhopig;
„u zult me toch niet aan de politie uitleveren?”
.Jieen.” antwoordde Valerie, langzaam; Jk
zal niet naar de politie gaan.”
„Ik wist het!” juichte hü; Jk wtet, dat ik
me in u niet zou bedriegen."
Valerie grendelde de deur der garage en Uep
peinzend naar huis.
Het was juist donker geworden, toen Basil
Weston, die op z’n gemak zat te rooken, weid
opgeschrikt. De meld kwam binnen en diende
juffrouw Clarke aan.
Basil sprong op „Wie?" schreeuwde hü.
Het meisje herhaalde den naam.
„laat haar binnen," zei de jonge man, nog
geheel onthutst
Een oogenblik later trad Valerie binnen.
„Ik denk dat je verbaasd bent me hier te
zien,” begon ze verlegen.
„Inderdaad. Maar hoe ben Je heel dien af
stand hier gekomen?"
„Op m’n flets. Weet je nog, Basil, toen ww
verleden jaar onze verloving verbraken, ik je
beloofde, dat, als ik ooit raad noodig zou heb
ben, ik mü tot je zou wenden als tot een
vriend. Ik heb nu je raad noodig!"
„Wat te er dan aan de hand, Valerie?”
„Vader en moeder zün uit en ik vrees dat
ik een ontvluchten krankzinnige in de garage
Wü hebben een onkreukbare rechterlüke
macht. Wü kennen geen buitengewone rechts
machten, geen parade executies, geen geregelde
mishandelingen en levensberoovlngen door on
verantwoordelijke en onbeheerschte organisa
ties, geen vrijheidsbeneming bulten de wet.
Ieder, die regeerlngsfunctles uitoefent wordt
gecontroleerd, op zün vingers gekeken en in het
openbaar besproken. In Nederland hebben wü
een in overgroote meerderheid onkreukbare
pers. Er is verantwoordelükheid en verantwoor
ding van het begin tot het einde. Een gelükge-
schakelde eenheldsperz van een niet verant-
woordelüke regeering kennen wü niet. Spr. wees
voorts op de in ons land bestaande vrijheid van
openbare geloofsbelüdenls, van opvoeding en
onderwüs.
Zoo sprak minister Marchant die nog op- 1
merkte, dat er ook in Nederland werkloosheid
en ellende zün, maar dat nergens ter wereld
grootere offers zün gebracht om deze ellende
te verzachten, en dat, wie dese ellende aan den
iegeeringsvorm toeschrüft, er niets van begrijpt
De toestand te moeilük. doch zou nog veel
erger kunnen zün. Wü lezen, aldus spr., dage-
lüks, hoe erg, moreel en materieel, naar recht
en vrijheid, naar zekerheid en naar zelfbeschik
king, hoe erg het ook hier sou kunnen worden.
Het Nederlandsch volk bUJve in dezen ban
gen rijd zichzelf. Het heeft geen behoefte aan
import van zedelüke en staatkundige mode
artikelen uit den vreemde. Het vervalle niet tot
defaitisme, beware zün zelfbewustzün en hand-
have zün plaats aan de spits.
„Ons volk,” besloot minister Marchant „heeft
veel moeten lüden en het zal nog meer te lüden 1
krijgen. Het heeft dit alles tot dusver gedragen
met een waardigheid, die eerbied afdwingt. I
Zoo moge het blüven, zoo alleen kunnen wü de
noeilükheden overwinnen.”
David Pattison zat in zün lekker verwarmd
kantoor en keek met een zekere egoïstische
zelfvoldaanheid naar de jachtende en door de
- kouds Ineengedrongen menschen bulten on
straat. Hü was in de geheele stad Winnipeg
wellicht de eenlge. die niet mopperde over de
kou. hagr zelfs met tevredenheid verwelkomde
Hebben Jullie het maar koud, grinnikte
hü in de richting der menschen bulten. Hoe
kouder het wordt, des te beter voor ae pelsen
Dien ochtend had Pattison net jaarverslag
ontvangen over het afgeloopen boekjaar van het
pelahandelconcern. waarvan hü directeur en
alleen-aandeelhouder was. Wel was het hem
bekend, dat het afgeloopen Jaar voorspoedig
geweest ws». doch In de hem overhandigde
cüfers werden zelfs zün stoutste verwachtingen
overtroffen.
wenscht te spreken, onderbrak hem een
nenkomend bediende.
Waarvoor?
Voor den pslshandel, zegt hü.
Zün naam?
Rochette.
Zeker een of andere sollicitant,
geen tüd.
Ik geloof niet, dat hü een sollicitant Is
münheer.
David Pattison knikte en de bediende verwü-
derds zich. Een oogenblik later kwam oen
Jongmensch het privé-kantoor binnen
Hü was niet ouder dan zee en twintig jaar.
middelmatig lang, goed gebouwd, netjes gekleed
Zün gelaatskleur was sterk getaand en tot op
zekere hoogte zag hü er opvallend goed uit. Zün
trekken waren regelmatig en hadden een sym
pathieke uitdrukking. De sympathie, welke zün
oogen af dwongen, werd eenlgszlns getemperd
door de strenge uitdrukking van zün mond en
kin. Het was alsof een aan zün natuur geheel
vreemde geest in hem woonde en gevoed werd
door de herinnering aan iete onvergetelüks. Deze
geest was actief teen Rochette het kantoor
van Pattison binnenkwam
Juist, hü wet een strüdbül, was de eerate
gedachte van Pattison.
Toen keek hü naar de oogen van den jongen
man. Het waren de oogen van iemand van het
Latünsche ras, donker, schitterend en sterk
sprekend. Er blonk een lach In die oogen. doch
een lach die gemakkelük oen dreigement word
Münheer Pattison, or is iemand, die u Maar hun meeat kenmerkende eigenschap bo-
Commenlsme en nationaal-socialisme
schouwen elkaar als doodsvijanden, maar
beide even gevaarlijk voor ons onderwüs.
pelde Richard,
.maar wees niet
bang. Geen haar
op uw hoofd zal
ik krenken. Maar
ik ben ten einde
raad; help me
ver
stond in hun tegenstelling met de uitdrukking
van mond en kin.
MUn naam Is Bruce Rochette. zei het jong
mensch Hü stond stil tegenover het bureau van
David Pattison
Bruce Rochette? herhaalde de pelshande
laar.
Dien naam had hü onwillekeurig uitgesproken.
De verbinding van een zoo onvervalscht Schot
schen voornaam met een zoo echt Pranschen
familienaam was als een herhaling der eigen
aardige contrasten tusschen de uitdrukking van
oogen en mond.
Dat is een merkwaardig samentreffen,
voegde Pattison daaraan toe, terwül bü "n
poging waagde om zün verwondering te ver
klaren.
Dus u kent me niet meer?
Ik heb verschillende Rochette’s gekend
doch geen enkele Bruce Rochette.
MUn veder was Jean Rochette Mün moeder
kwam uit de Vereenlgde Staten. Ik werd ge
noemd naar mün grootvader Bruce Hamilton,
die in de Vereenlgde Staten werd geboren en
er ook nu nog woont.
Ja? antwoordde Pattison met een verhef
fing in de stem, welke volledig opheldering
verlangde wat hü toch met dit geval te maken
had.
Kent u me dan werkelük niet meer?
Ik herinner me wel. doch dat la jaren
geleden, een zekere Jean Rochette gekend te
hebben.
En zün zoon?
U bent toch niet dat jongetje, dat ik naar
Hebben nü haar tijd van gaan,
Want een beetje variatie
Lokt de sterren-kijkers aan!
Nu komt Mae West in de mode!
Dus men roert de groote trom
En men roept haar reputatie,
Niet zeer engelachtig, om!
Mae West is thans dè verschijning,
Zij regeert dus triomphaal,
Zij breekt elke slanke Hjn af
Als het vrouw’UJk ideaal!
Mae West moet de vrouw verbeelden
Op het filmsche witte doek,
Die de harten van de mannen,
Door haar charme, breekt als koek.
Zü stelt voor: de schoone Eva,
Die de mannen tot zich trekt
Met zoo iet of wat negatie
Voor het vrouwelijk respect.
ZULLEMHE88ED
ER TS l-IIERO-
VEGVLOED VAM
priMEOMOUTEH - sjp r>A 7- |-7—
JU BEHTEEH ^^^ikaL- ff
Dinsdagavond, van vüf minuten over
acht tot half negen, heeft minister Mer
chant een radio-rede gehouden over „on
derwijs tn politiek".
Politiek is een onmisbaar element in het
besturen van een staat, in het regeeren van
een volk. Zü. die de leuze aanheffen „weg
met de politiek”, kunnen, al doorgronden zü
het zelf niet, daarmee niets anders uitdruk
ken dan de begeerte om de geldende politiek
te vervangen door een andere politiek.
Het is niet mogelük. de verschillen tusschen
de gosdienstige, zedelüke en verstandelüke
overtuigingen der menschen door voorschrif
ten te verwüderen. Wel kan de regeerder den
menschen verbieden, overtuigingen te uiten,
welke van de züne afwijken Maar dan blüven
toch de andere overtuigingen leven, al heelt
de regeerder van dit leven geen last, voor zoo
ver zün dwangvertnogen reikt.
Hier in Nederland zün wü tot dusver niet
naar deze on-Nederlandsche en anti-nationale
methode geregeerd. In Nederland willen wü.
dat elke regeerder, .van welke overtuiging hij
zelf moge zün, bü de toepassing van zün be
ginsel rekening houdt met afwükende begin
selen van anderen.
Elke organisatie heeft leiding noodig. zoo
ook een politieke. De organisaties hebben de
politieke leiding aan politieke leiders opge
dragen, die zü door andere kunnen vervan
gen. Deze leiders worden thans veelal „bon
zen" genoemd. Krachtens hun positie hebben
zü Invloed op de keuze van de regeerders. De
regeerlngsfunctles worden thans veelal „baan
tjes” genoemd.
j r od dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheel» ongeschiktheid tot werken door f 7K/1 bü een ongeval met f bü verlies van een hand 1 oü verlies van een f Cfl bü een breuk van f Nfl bü verlleevan *n
QDOTlflC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «JIZIZV»- verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f f doodslljken afloop l een voet at een oog f 1 duim of wijsvinger 1 «z</»“been at arm J anderen vinger
Belde leiden ons terug neer de uitslui
tende staatszorg; beide kennen slechts één
overtuiging, die van den regeerder. Belde
staan vüandig tegenover de bemoeiing van
kerk, en godsdienst met de opvoeding. De
één 6voert openlük strüd tegen den gods
dienst, dien hü beschouwt als een middel
tot onderdrukking van de opstandigheid.
De ander slaat de kerken in boeien onder
het voorwendsel, dat zü den godsdienst
misbruiken voor politieke doeleinden. Bei
de stellen ons het Nederlandsche volk voor
als een zedehjk gezonken natie en zün re
geerders als een corrupte bende. Beide
kweeken paniek. Elk misdrijf, elk ongeluk
schrijven zü toe aan de overheid, die zü be
strijden, zelfs misdrijven, die nog niet zün
gepleegd. Beide beoefenen den cellenbouw
om het overheidspersoneel onbetrouw
baar te maken. Beide elschen trouw aan
zichzelf en ontrouw aan de overheid, als
deze anders wil dan zü- Beide richten hun
propaganda bü voorkeur op de jeugd, wer
ken in het geheim, vormen knokploegen en
zeggen, dat er voor alles geld is.
Beide eindelük gronden hun propagan
da op het vooropgestelde alternatief: de
toekomst is df aan de communisten óf aan
de nationaal-soclalisten. Een derde heeft
geen kans.
Het griezelige
fantasie.
De tegenwoordige flnancleele moellükheden
maken thans bezuiniging op onze hooge onder-
wüsuitgaven noodzakelük.
Het bedrag onzer gewone jaaruitgaven be
staat voor ongeveer één derde uit rente en af
lossing van schuld en uitgaven vpor pensioenen.
s vrouw bang voor zoo iemand zal zün en met-
- een de politie zal opbellen. Ik wed met Je dat
geen vrouw het in dr hoofd zal halen dien.... Juffrouw
hoe heet hü ook weer?.... O Ja, dien Stubbs,
"i als hü bü een aan de deur kwam, te verbergen
of onderdak te geven."
„Hoe weinig ken JU het vrouwenhart," meende
Beagle.
Basil's gelaat betrok Hü had zelf een onge
lukkige verloving meegemaakt, die verbroken
was.
Na het ontbüt staken beiden een sigaar op,
gingen naar den tuin en vervolgden het ge
sprek.
„Dus.” hernam Basil, „als Jü een ontvluchte
gevangene was, zou Je zoo op het hart van een
vtouw kunnen werken, dat ze je een schuil
plaats zou aanbieden?"
„Precies.” lachte Richard.
„Laten we er dan de proef van nemen; pro
moveer Je tot voortvluchtig gevangene, en geef
voor oat Je Stubbs bent.”
De ander staarde z’n vriend verbaasd aan.
,Ja, waarom niet?” ging de jonge Weston
voort. Ae doet alsof je Stubbs bent, achter
volgd en uitgehongerd; Je geeft Je zelf over aan
de genade van de een of andere vrouw. Ik wed
om twintig pond, dat ze Je niet wil helpen.”
„Merci; onderstel, dat ze de politie opbelt?"
„Dat is juist het punt, waar het om gaat.”
Richard Beagle dacht een oogenblik na.
Ae daagt me dus uit?” vroeg hü-
„Ik wed met Je om twintig pond."
..Aangenomen. Maar hoe zullen we t aan
leggen?"
„Dat is gemakkelük genoeg," meende de zoon
des huizes. „We dineeren van avond vroeg. Na
t diner steek Je je in een oud pak van mü
Daarna breng Ik Je in m’n auto naar de een
of andere plaats, van waar uit je kunt begin
nen. Ik raad je aan, niet ver uit de buurt te
gaan."
„Maar," vroeg Richard, „hoe zal ik kunnen
bewüzen, of ik gelük heb gehad? Daarvoor kan
ik Je alleen m’n woord geven.”
„Dat is voldoende,” sei Basil; „maar je hebt
nog geen gelük gehad. Wanneer Je echter de
weddenschap Wint, dan zal je morgen twintig
pond op de ontbüttafel vinden.”
Te negen uur dien avond het was een
mooie, kalme avond in Juni zat Valerie
Clarke in den tuin, achter t huis van haar
ouders. Ze was een meisje van even in de twin
tig, met opgewekt gelaat en lachende oogen.
Ze had zoo juist in een spannenden roman ge
lezen en zuchtte. De dingen waarover ze gele
zen had. gebeurden toch elgenlük in het leven
nooit. Ze hoorde niet het geritsel aan het einde
van den tuin. De tuin werd omsloten door een
hoogen ouden muur, die het huis met blfbe-
hooren van het omringende weiland scheidde.
Richard Beagle, die aan de andere züde van
den muur hing, deed alle moeite om de aan
dacht van het meisje te trekken
„St. st!" fluisterde hü voor de vierde maal
Valerie keek ten laatste op en zag het gelaat
van den Indringer. Zonder zich te bewegen riep
ze met heldere stem: „Hi man, wat voer je
daar uit?”
,.8t!” fluisterde Richard opnieuw, „maak toch
geen lawaai"
Voorzichtig legde Valerie het boek aan haar
voeten en naderde den muur.
In onsen tüd dreigt dit gevaar van twee kan
ten; van het communisme en van het natlo-
naal-soclallsme. Ons volk zal nimmer zich het
juk van één van beiden laten opleggen. Maar
in een tüd, waarin velen wanhopig zün, zou
elke propaganda, die in normalen tüd zelfs geen
kans krügt op aanvankelük succes, zoo ver kun
nen vorderen, dat zü tot ernstige moellükheden
kan aanleiding geven. In zoover kan de propa
gandist zich verheugen over het feit; dat ande
ren hem beschouwen als gevaarlük. Maar een
gewapende moordenaar is ook gevaarlük en een
kind, dat met lucifers speelt, ook. Zoo is de pro-
pagandlst van een verderfelüke staatsleer ge-
vaarlük, vooral wanneer hü over de geldmidde
len beschikt voor een kostbare actie.
is Goddank
