N
i
uiïAaal van den dag
Het land der tempels en monniken
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
FORT-MYSTERY
lvi
m HET TIBETAANSCHE
BERGLAND
Een S.O.S.-raket
De flesch op vasten wal
Alle abonné’t
„HALLO!
DONDERDAG 8 FEBRUARI
De Beurs. Wilt U direct
Een dichterlijk volk
Een onderzeesche stad
ontdekt
door
Katharine en Robert Pinkerton
De droom van
Maud Lennox
Wereldtentoonstelling
te Tokio
Bescherming Zweed-
sche industrie
Negers vluchten in
Amerika
vierentwintig Ylesschen
’’TIP" zenden?... Ja,
't gaat ontzèttend hard!"
I
I
f
hoogvlakte wordt doorsneden
door groote en kleine rivieren,
die hun oorsprong vinden
in de ontoegankelijke
Himalaya
met de ober van café:
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
T
•OOM
MARTIN BERDEN
(kadruk verboden!
bezit te hou-
(Wordt venrolgd)
bün»
zün
een
en
het
op
be-
op
der
I
BOOTZ
In de stad der idealen
Van het reizende publiek,
Van de mode, van de kunsten,
Van lichtzinnigheid en chic.
Waar de Eiffel trotsch omhoog boort
Als het grootse he monument
En musea schatten bergen,
Als alleen maar Frankrijk kent,
In die stad, wier naam alleen reeds
Veel herinneringen wekt
En wier groote schadsgeheimnis
't Buitenland magnetisch trekt,
Heerscht thans hevige beroering....
En wij lezen van verzet.
Van gewonden en van dooden
En gevallen kabinet.
De schandaaltjes waren oorzaak
En de doofpot wordt gehaat-
Met de crisis nóg een crisis,
Als de wreekster van het kwaad.
Fransche geest komt nu in opstand.
Een opstandigheid die spreekt
Van de kruik, die gaat te water
Net zoo lang totdat zij breekt!
iiiiiiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniHiiiniiNiiiniiiHiiiiiHiiauin
BUna gelijktijdig vond, volgen* de berichten
uit de verschillende steden, een dergeiyke uit
tocht plaat* In haast alle andere Zuidelijke
staten. Al aeze negers zün aangewezen op hun
eigen voertuigen. Zooals bekend, mogen in
de Zuidelijke staten een spoorrei* slecht* mee
maken In speciale compartimenten, die van het
bordje ..Colored People" aijn voorzien.
Op de ft raat- en landwegen kon men de
merkwaardigste karavanen toen aanschouwen
Wat de neger*, die uit de steden zijn gevlucht
naar het binnenland, verder willen onderne
men, weten «U zelf nog niet. De meeste bege
ven zich naar de bergen, waar *U van plan
zijn eenlge maanden te blijven tot de golf van
kleurllngenhaat weer voorbij ta.
concurrenten te raden, welke eigenschappen zoo
noodlg zijn in den pelahandel. De Hudson
Bay had hem geruïneerd en hem er uit ge
werkt. Haar hatende, wee hü gestorven.
De jonge man. die het kantoor had verlaten,
pe «teerde op dat oogenbllk het raam. Pattison
leunde voorover on koek hem aan.
Eg was let*, dat den ouden vrljhandelaar
herinnerde aan zijn eigen gedachtengang, toen
Rochette het kantoor was binnengestapt. HU
had den leeftUd om te «trüden overschreden,
doch Rochetto waa Iemand dien hü in dienst
kon nemen en betalen om voor hem te vechten;
juist de man. dien hu sou kiezen als hU slechts
van «Un eerlUkheid was overtuigd Plotaellng
sprong hu van syn stoel op en tikte tegen de
ruiten
Kom even terugI riep hU. toen Rochetto
opkeek.
Pattison gaf geen enkele verklaring voor «Un
optreden, toen do Jongeman weer binnenkwam
Waarom haat u do Hudson's Bay? vroeg
hU kortweg.
Ben oogenbllk kook Bruce Rochetto bom *tU-
zwUgend aan. Hot ontging Pattison niet, dat
Bruce er veel voor voelde om niet te antwoorden
en hem de onbeeehoftheld van oen oogenbllk to
voren op dezelfde manier betaald to setton De
geheime kracht, waaraan hü echter onderwor
pen schoen te sjjn, dwong hem evenwel tot
spreken.
Hooft u mün vader gekend? vroeg hU met
langzame. Ingehouden stem Wat is er mot hom
gebeurd?
Ja, Ik herinner me hem nog heel goed
IjlINHIlllllMIIIIIIIINI PARIJS
lyncl
hul»
hun oude wagen*, die *U meestal hebben ge
construeerd uit de onderdeelen der op
autokerkhof rustende wrakken, en togen
weg AanvankelUk waarschijnlijk zonder
paald doel. Maar den volgenden dag vernam
men. dat zu zich op een open plek in een
groot woud in een „wagenburcht" verschanst
-a yr aud Lennox, de beroemde schrUfster,
VI was etndelUk, na een reis van zes maan-
den. weer een* thuis. Meestal was ze
op reis, om stof voor haar roman* op te doen
Ieder jaar verscheen er een In t licht en altüd
weer opnieuw speelde de geschiedenis zich af
in de Briteche koloniën.
Ze was nog slechts een paar dagen terug,
toen ik me bü haar liet aandienen. Ik behoefde
niet lang te wachten In baar weelderig Inge
richte zitkamer, die op Kensington-garden uit-
Eenige maanden geleden vertrok een expe
ditie naar de Oude Cheronesus. nabU de Krim
in Zuid-Rusland Deze expeditie vertrok even
wel niet zoo maar op goed geluk af. In oude
geschriften had men een beschrijving gevon
den van een Gneksche stad, welke tengevolge
van een hevige aardbeving door de zee was
verzwolgen Nog aan het begin van dit Jaar
vonden eenlge zwemmers ter diepte van onge
veer 20 M de overblijfselen van een Ortekach
huis. Dat alles gaf aanleiding tot bet uitrus
ten van een expeditie naar deze voor-hlatort-
sche stad. In verschillende gedeelten werden
duikers neergelaten, die dan dat gedeelte af
zochten enfotografeerden De duiken wa
ren nL uitgerust met een speciaal gemaakte
camera, welke de onderaeesche stadswijken op
de gevoelige plaat vastlegden. Aldus kon men
met die foto’s de geheele stad reconstrueeren.
Men ziet groote muren, versterkt met zware
torens en buttons. In bet midden der stad
liggen groote tempels en andere paleizen. Bree-
I de straten kruisen elkaar en overal ziet men
I winkel*, badhuizen, luxueuze woningen. In Mn
woord, men krijgt een volledig panorama van
oen oude Grieksehe stad te zien, zooals bot tot
nog toe niet mogelijk «ras. Ook konden de dui
ker* groote kunstschatten naar boven kren
gen Het materiaal, hetwelk nog moet worden
bewerkt, te zoo groot, dat de expeditie gedu
rende maanden de werkzaamheden zal moe
ten staken. Intusschen zal men het gevonden
materiaal rangschikken, indien mogelük her
opbouwen en de talrijke steenen tafelen be-
studeeren Men hoopt bij de volgende onder
zoekingen os stad te filmen en verder nog an
dere gedeelten der Zwarte Zee te doorvor-
echen.
nu stonden de zes posten en' de veelbelovende
rapporten voor hem als rotsvaste en onwankel
bare getuigen voor het feit, dat hjj de maat
schappij verslagen had
Zijn toom vu mét «Un bezoeker verdwenen,
want die toom was alleen op het Individu, niet
op de maatschappij gericht HU had geen enkel
middel verzuimd om elke splonnage in «Uns
onderneming te weren, maar wae door en dogr
op de hoogte van de zeden en gebruiken der
petelanden; hü wist. dat misleiding en bedrog
een deel van het werk waren. Meer dan tRse
eeuwen van der gel Uk» precedenten hadden een
eigen wetgeving geschapen en niemand was
daarvan meer met hart en ziel overtuigd dan
David Pattison, hU wist ook. dat pelsen bemach
tigen het doel was, on dat maar al te vaak
liet doel de middelen heiligde
ZUn toom moest worden toegeschreven aan
de omstandigheid, dat Rochette hem. David
Pattison, soo dom had gewaand en gehoopt had
hem mat zulk sen armzalig voorwendsel om den
tuin te kunnen leiden.
Doch de Hudson's Bay ging doorgaans niet
zóó onhandig te werk
Deze laatste gedachte deed hem plotaellng de
mogelijkheid onder de oogen zien, dat hü toch
wel een fout kon hebben gemaakt. In de oogen
van don Jongeman lag bovendien een uitdruk
king. die niet gemakkelUk geveinsd kon zijn.
Plotseling ging er in hem een licht op aan
gaande Jean Rochetto, "n Pranseh-Oenadeeseh
pelshandelaar. In Whitefish Laks. Rochetto was
een werker geweest doch hem ontbraken het
vermogen en de intuïtie om dg gangen van a|)n
Als een deel van de „Koop Zweed*ch"-cam-
pagne. zullen met Ingang' van 1 April as. alle
geïmporteerde goederen moeten worden voor
zien van het woord ..Geïmporteerd." voor «U in
Zweden zullen worden toegelaten.
BU de meeste artikelen is het voldoende dit
woord met een stempel aan te brengen, doen
bU gegoten Uzeren producten moet het er in ge
perst worden.
tig
elkaar
bodem
kan afdalen
al* hU dat
kunnen, te
Nieuwe vinding van een Duit ach
ingenieur
Dat te echter niet het hoofddoel van mün
bezoek ging Rochette weer verder. Ik wilde
graag weten of er wellicht ta een uwer posten
een plaatsje voor me open te.
Het spilt en, doch ik heb nieto voor u,
heelemaal niet*.
Deze woorden werden gezegd op een toon, die
endubbeislnnig de bedoeling van den spreker te
bennen gaf
ft wil graag hard werken *n desnoods met
«n— beginnen.
MUn personeel is compleet en Pattison
dsed gesn moeite om «Un ongeduld te verbergen
bet aandrtngen van den bezoeker.
Ik bob reeds ondervinding in zaken.
Pattison nam Roehetto nieuwsgierig op. De
Jonge menscheen niet in behoeftige omttan-
«jghoden te verkeoren; evenmin scheen hü te
kunnen worden gerangschikt onder dat soort
van menschen die speculeeren op oude vrtend-
ochapebanden M| het mek mi naar een work-
De New Yorksche bladen melden, dat in de
ZuldelUke Staten der Vereenlgde Staten een
ware volksverhuizing van neger» te begonnen
ten gevolge van de herhaalde lynchgevallen
Dooi de verklaring van gouverneur Ralph van
Callfornie. die ongeveer heeft geweigerd maat
regelen ter bescherming der negers te nemen
te het gevoel van onzekerheid bü de negen
nog belangrijk gegroeid. ZU «Un er van over
tuigd, dat «U soodra «U beschuldigd sullen
worden van een of andere misdaad, zullen
worden gedood, onverschillig of de misdaad be
wezen te of niet.
Zoo 1* het onlangs geschied, dat de zwarte
bewoner* van Princes* Anna tn Maryland drie
honderd in getal, nadat hier een geval van
lustitle had plaats gehad, des nachts hun
1 verlieten. ZU pakten have en goed op
HU werkte hard, doch de Hudson Bay waa te
groot voor ham. Hü kon haar niet uit het zadel
gooien.
Deze woorden deden den Jongeman driftig
opspringen.
Uit het zadel gooien? schreeuwde hü-
Wanneer sou hü dat hebben moeten doen?
Bezit dan de Hudson's Bay 1 land? Heeft «U
dan 't recht van levin en dood over de men
schen? Mag *U iemand het recht betwisten te
leven? En ddt recht, alléén dé* recht ver
langde mUn vader. HU was een eerlük peto-
kooper die hard werkte. HU wilde slechte «Un
gezin gelukkig maken en een onbezorgd be
staan geven Maar de Hudson’s Bay wilde ham
niet «Un gang laten gaan. De groote maat
schappij kon het kleine stukje vair het uit
gestrekte peisland, waarop mün ouders teel
den niet ongemoeid laten Om enkele luttele
pelsen word zoodoende mün vader verpletterd
en verjaagd uit het land, dat werkelUk het
zUne was omdat hu het had bewerkt, doeh men
dwong hem elders weer heelemaal opnieuw te
beginnen.
Rochette, overweldigd door «Un emoties, hield
een oogenbllk mot sproken op. Pattteon, die
kool, slthan* ulteriljk onbewogen door hot vuur
van hot betoog den Jongeman aangehoord had,
wilde thans toto In het midden brengen, doch
Rochette was nog niet aan het einde van «Un
verhaal.
f J «t Tibetaansch la een eigenaardige taal.
f”“T en evenals de bevolking van het land
der tempels en monniken, niet gemak-
kalUk te doorgronden De reiziger evenwel, die
er in slaagt, zich lets van bet idioom der streek
eigen te maken, wordt al spoedig getroffen door
het beeldend karakter van de landstaal, al ware
het alleen maar door de eigenaardige namen
van de rivieren, waardoor de hoogvlakte wordt
doorsneden, kleine en groote stroomen. alle af
komstig van de bUna ontoegankelijke bergen
van het Himalaya-massief. Daar ta bUvoorbeeld
de Woehkachu. Heel bet karakter vah die woest
«troemende rivier ligt als 1 ware weergegeven
in die drie bard klinkende lettergrepen. Onmid-
deUUk rijst de gedachte aan het tegen de grUse
rotswanden kloteende water, dat daar sinds
eeuwen voortsnelt aan den voet der bergtoppen,
die daar, ongenaakbare reuzen, de besneeuwde
koppen hemelwaarts beffen, en waarover de
wolkengevaarten heenschulven in stille, majes-
teltelUke vaart.
Weer geheel verschillend moet natuurlUk de
Bangaloomachu-rivier van karakter «Un. zacht
en UefelUk vloeiend als de naam. die haar aan
duldt. Bn inderdaad: kalm en vreedzaam glU-
dsn haar grus-groene wateren door de vrU on
diepe bedding gevat tusachen de groenende
boorden der weidevelden tn bet breede dal Het
ta, alsof de berggevaarten zich daar op een
afstand houden, om de vredige. Idyllische, rust
der vallet en haar rivier niet te storen. Wilge-
boomen. mlsechlen wat knoestig en verarmo
door den schralen wind, die van do bergen
komt, maar toch, echte wilgen, staan rulzeleno
langs den bochtigen oever, en spiegelen zich,
la den stroom.
De Ykpola duidt de naam het door den
klank niet reeds aan? de Ykpola ta een
smalle, woeste bergrivier, die springt Ykp
en slingert van de eene engte naar de an
dere, om ten slotte ola wat breeder uit
te vloeien in de dalen, schuimend en brutaeno
van jeugd.* Den Indus kan men nauweiuks ata
een Tl betas nerihe rivier beschouwen. Reeds van
zjjn oorsprong af. in de woeste regionen der
hooggetorende bergen, draagt hU den aristocra-
ttach coflDopoUtitcbMi TMwinft Daar, waar de
Tbpoia Min wateren bU de «Une voegt, ta hu
nauwelijks breeder dan de levendige en
hooghartige Ykpola, maar «Un wateren
dieper en veelvuldlger. Zonder zich te laten
afleiden loopt do Indus alle onbeteekende hin
dernissen ale t ware voorbU of onder den voet.
Mngend zUn waardig en ernstig lied, met een
vastberadenheid waarop geen andere bergrivier
ta die streken kan bogen. Maar de reis ta dan
ook nog lang, on de Indus heeft geen tUd om
ttch onderweg met beuzelart|ta bezit te hou-
In al die riviernamen beluistert men ata 1
ware de dankbaarheid van bet Tlbetaansche
volk Jegens s’n stroomen. Een volk, dat geen
dichter* noodlg heeft om «Un stroomen te be
stapen. doch dat dit self doet, telkens wanneer
bet hun naam op de lippen neemt, en daarmee
toveno schetst de belangrUkheid van het water
ta een land als het hunne. De reis voert u
langs een roodgekleurde vallei. Nergens is oen
druppel water te bekennen. De sandhoopen en
heuvels vast steengruis, daar nog slechte sn
kale uren ordelooe bUeengevaagd door den vree-
eeltJksten wervelwind, namen de meeat fantas
tische gestalten en vermen aan.
■oven alias uit steken hier en daar enorme
geelkleurige rotsblokken, en plekken fel tegen
dm loodgrauwen achtergrond. De kleuren «Un
vaak schrijnend echel en bard, de contouren
wild m ruw, maar overal heerscht oen onheil-
spellonde stilte. Dan opeens vernoemt uw eer
om klntsenrt. klapperend geluld uit een diepe
bergkloof stroomt oen beek. Langs haar boorden
smalle strookan groenend gras, waarover oen
kudde geiten secb verspreid hoeft, op soek naar
voedsel. Oevat tusseben twee booge rotsgevaar
ten. als meschar een steenen wig gedreven.
Nu Maud." zei ik op zekeren dag. ..hoe staat
het met die perelgeechledenls? Br bestaat nu.
dunkt me. geen enkel bezwaar om me die ge
schiedenis te vertellen. Ik ben nu Bd van je
familie
hebt gelük; alleen moet je me beloven
dat ik altijd het snoer zai mogen dragen, ook
ata je de veracnrikkelUke waarheid weet.”
„Je kunt haar 's morgens. middags en des
atonds dragen, kortom altUd
Jiu dan," hernam Maud, „het ta slechts een
heele korte geschiedenis. Oom Irwln gaf me
imitatie-paarlen Achter op het étui stond in
heel kleine letten. bUna onleesbaar; .Made tn
Germany
Glimlachend kwam ze binnen. ..Aardig van
je om me op te zoeken, Han," zei ze en reikte
me de hand.
„Vermoeid van Je reis van 10.000 mUlen?"
vroeg ik.
„Zoo frisch ata een hoentje.”
„Dan heb je zeker den meesten tUd geslapen,
sinds Je in Zanzibar aan boord bent gegaan
„Geslapen?" lachte ze. naar een stapel kopy
op haar bureau wijzend. „Ziet dat er uit als
i-laap? 30 000 woorden liggen daar en ik ben
begonnen aan de X .000, die ik nog voor den
boeg heb.”
Ze presenteerde tnU een sigaret en leunde
terug tn haar neten armstoel. terwUl ze met
haar paarlsnoer speelde.
„Ik zie dat je ze nog steeds draagt.” merkte
ik op.
„Ik draag ae altUd als Ik schrijf." antwoord
de *U.
,Je hebt me beloofd bU gelegenheid hier een*
dT geschiedenis te vertellen. Vertel die nu. Ik
ben juist in een stemming om te luisteren."
„Hoor hem een* lachte ze me uit. „Nu goed
ik «al de geschieden!* vertellen Ik wss even
20 Jaar toen m'n oom Irwln ze mU cadeau
deed. HU was rUk. maar gierig, en had me nog
nooit iets gegeven HU was echter Juist op m'n
verjaardag in de stad waar we woonden en
logeerde btj ons Trien gaf hU me dat prachtige
geschenk Natuurlijk was ik dolblU. Dien nacht
wilde Ik ze niet afdoen en nam ze mee naar
bed. Ik sliep echter onrustig; Ik droomde, wat
iets ongewoons voor me was en het was een
droom met een vreeselUk einde Het begon mooi
en eindigde in een nachtmerrie.
Er was een rotsachtige Inham in zee. schit
terend wit; een wolkenlooze, blauwe, zonnige
hemel, zooal* Je in Londen nog nooit gezien
hebt. Er was een boot met enkele mannen er in.
Ik zie het nog duldelUk. Een bruine figuur stond
op in de boot en met eén sprong dook hü in
de diepte Ik kon hem met m'n oogen tot diep
in X water volgen. Na enkele seconden kwam
hü weer aan de oppervlakte en hield een oester
in z'n hand. Hü zwom naar de boot, rustte een
oigenbiik en dook dan opnieuw, om even later
mei een andere oester boven te komen Twin
tig maal dook hü en twintig maal kwam hü
weer aan de oppervlakte met een oester, waarin
van binnen een parel zat Nog een keer dook
hü. Er was een lange pause. De mannen In de
boot trachtten met hun oogen bet water te
doorboren. Eensklaps kwam er een vreeaelllke
beweging in 't water De mannen in de boot
gilden het uit. 't Heldere water werd troebel,
donkere golven stegen naar de oppervlakte
Het was bloed. Van uit dien afschuwelüken
poel kwam een hand en een arm te voorachün.
Een van de mannen in de boot greep er naar;
uaarna zonk de arm, langzaam, heel langzaam,
in den gekleurden poel Toen de vingertoppen
verdwenen, schrok ik met een gil wakker Ik
rilde van angst, draaide den knop van 1 elec-
trisch licht op en trachtte me «elf tot bedaren
te brengen. Ik deed het paarlsnoer af en bracht
het overige van den nacht slapeloos door. Nu
komt het eigenaardige. In den morgen keek ik
naar de pearlen en zag lets wat ik daarvoor
nog nooit had opgemerkt De grootste paarl in
1 midden was gekleurd
Maud Lennox ontdeed zich van het snoer en
gaf het mü in handen. De grootste paarl was
inderdaad gekleurd; eenlge der volgende parels
ook een weinig.
„Aan het ontbüt.” vervolgde Maud, „vertelde
Ik mün droom. ..Het spüt me oom,” zei ik en
liet hem den bewusten parel zien, ,jk ben erg
slordig geweest met bet snoer en heb het al
bedorven.”
Tot mün verwondering was oom Irwln vol
strekt niet kwaad.
„Maudsprak hü. ,4k feliciteer je; de ma-
kring. Pattison voelde, dat achter die schitte
rende oogen en dien «trakken mond een ge-
voelsondergrond aanwezig was. die Rochette
dreef tot een soort vernedering, welke hü and-r*
seker onmogelük had willen verduren Een
zekers belangstelling voor deze verbprgen
drijfveer deed Pattison de volgende opmerking
maken'
U lUkt me heelemaal geen pelshandelaar.
Toch ben Ik op de hoogte met den pels
handel. Den vorigen winter nog kocht ik voor
een waarde van zes en dertig duizend dollars
en verhandelde Ik voor acht duizend dollar voor
Andrew* in Britah Columbia Ik ben toen twee
Jaar weer naar Whitefish Lage gegaan en ik
was met Revllllon in Umbablka
Waarom bleef u niet bü hem?
Om twee redenen Ik wilde ondervinding
opdoen, doch de gelegenheid, die Ik verlangde,
werd mü niet geboden Daarom kwam ik hier
Bn naar welke mogelüklieden ziet u thana
uit?
Pattison ging nu recht op «Un doel af EUn
toon klonk wantrouwend en uitdagend hetgeen
onmogelük onopgemerkt kon blUven'. De Jonge
man sprong verbaasd overeind begon u spreken
twUfelds. alsof hü n“r ds Juiste woorden
socht.
Dkt wa* genoeg De pelshandelaar vond «Un
vermoedens beveétigd HÜ stond van BUn stoel
op sn wees naar de deur.
Ga terug naar de Hudson'* Ba?, jonge
man. snauwde hü en vertel den heeren dat die
truc bil mil niet sal gelukken In mUn firma 1»
er geen plaat* voor spionnen.
Driftig boog Bruce Rochette zich over t
bureau van Pattison.
U vergist zlchl zelde hü Br ta niets in de
wereld, wat ik meer haat dan de Hudson's
Bay Wenacht u. dat ik u vertel waarom Ik
hier kwam, waaróm ik mü aanbood om voor u
te werken
Nee, spotlachte Pattison. Want ik weet
precies wat u gaat vertellen zult natuurlUk
door de een of andere sentimenteele wraakge-
schledenl* trachten mU rand in de oogen te
gooien, doch ik heb op het oogenbllk geen tUd
om daarnaar te luisteren.
Hü ging voor zün bureau ritten en begon
enkele bescheiden door te bladeren Rochette ging
naar <le deur. Plotseling deed hu enkele stap
pen terug.
Er zal een dag komen, zelde Bruce op
denzrifden toon, dat de Hudson's Bay naar me
toe zai komen met de «ritte vlag In ton Daarom
kwam Ik hier, hebt alechta een weinigje
gedaan. Doch Ik wilde u helpen om mMr te
doen.
Patttaon spotlachte luid en. nam «Un pen in
de hand om m brief te teekenen. Rochette ging
heen.
Toen de deur achter den bezoeker was dicht
gevallen lachte Pattison triomfantelilk. Deze
hulda van de süde der groote maetecheppü had
hU nog alechta noodlg om den beker te down
overloopen. ZUn euccss moest dan toch wel
groot «Un. dat de Hudson's Bay dien stap ge
daan had Reeds Jaren lang had de rnaat-
scliappl) let* met hem voorgehad, ontelbare
maten had te getracht hem te dwarsboomen. Bn
ongévaUMi* vsraaluSd roor «ea dar vo!g*nda ultkeertagên f3000»“^nt\te» van beUa araunTfeld* boenen al betas oogen f750.-«jïïr^ f250.~V^ ^*“<2 f 125.dulmof*wu!vtagS fSO.wbeenSt f40.- anderen vingar
bemerkt ge het platte, lage dak van een woning
waarvoor een miniatuur stukje bouwgrond zich
uitstrekt tot aan den waterkant. Een scherpe
vrouwenstem roept iemand, dien men niet «let
Doch men vervolgt zun weg; het «tater gaat
verloren in de zandwoestijn en het wordt weer
doodstil in de omgeving.
Het af dalen in een ravün van het Tlbetaan-
sebe Himalaya-gebergte ta verre van gemak-
kelük. Boms ternauwernood zichtbaar,
rakelings langs onpeilbare afgronden of een
woeste bergbeek, loopt bet pad steil naar bene
den, tot op een diepte van zes-,.zevenhonderd
meter. De bergwand, rijk aan mineralen, ta Mn
kleurenschittering: groen, rood, oranje, bruin,
blauw en «wart. Geen enkele plek, waar men
een hut zou kunnen bouwen, geen vakje grond,
waar gras zou kunnen groeien. Alleen van rijd
tot tüd een rotsspleet, waaruit half verdorde
rietstengels priemen, met roode bloemplulmen
sonder geur. Bü uitzontering süpelt hier of
daar wat water tusachen de rotslagen en-daar
groeit dan wat mos of staat schuchter een ar
metierige roode bloem te bloeien.
Aan den voet van die honderden meter*
rotswanden een kleine woestün. Nu niet rood
meer, maar vaal wit, en witter nog door het
contrast met de hooge. donkere bergen rond
om Het licht ta er verblindend en de lucht
trilt er van de hitte Tot aan den enkel zinkt
de voet weg in bet mulle zand, waarvan de
schittering ta ata van korrels glas.
Welk water zou tn staat «Un. om dkt zand
te verzadigen en vruchtbaar te maken? Toch
wat verderop een kleine oase en een gehuch^
Aan het uiteinde der eenlge straat ligt
soort plein, omringd door hooge muren,
beset met eeuwenoude noteboomen. Vreed «aam
Ugt een kudde dieren tn de verkzrikkende scha
duw, en vermoeide mannen slapen er. beschut
tegen de verzengende zonnestralen. Ds water
beekjes. welke, van de bergen komend, het aan
schijn hebben geschonken aan deze oase, vor
men. niet ver «an bet dorpje, een rijver, even
eens omringd door een laag muurtje van los
weg opgetaste steenblokken, waarlang* opnieuw
een rij noteboomen Daar ta de pleisterplaat*
der karavanen, daar komen de inlandsche
vrouwen om te babbelen, daar neemt de Uev«
Jeugd haar bad en stoelen de Jongens giebe
lend In het frtaacba water. Daar ta de wereld
en het leven den mensch weer genadig en goed
gezind. daar kan men uitrusten van de ver-
moetentasen en beproevingen van den weg.
Alleen hü, «ie een tocht maakte door de
■mestUn kan begrijpen wat een rivier betee-
Ter herdenking van den JMOsten verjaardag
van de stichting van het Japanache kelzarrUk
«al In 1M0 te Tokio er Yokohama een wereld
tentoonstelling georganiseerd worden, waarvan
de koeten op minstens 25 mlllloen yen geschat
worden.
Niet minder dan 52 landen, waaronder
Nederland, sullen worden ultgenoodigd
aan deze tentoonstelling deel te nemen met een
Inzending van hun nationale producten.
Om aan de noodlge middelen voor deze ten
toonstelling te komen, sullen de organisatoren
een nationaal fonds stichten, doch men ver
wacht dat de regeerlng een zeer belangrüke sub
sidie zal geven.
Te Osaks en ÜJ1. Yanada zullen twee kleinere
tentoonstellingen worden gehouden.
adat een professor had uitgerekend, dat
men door middel van een raket tot aan
de maan zou kunnen vliegen, heeft man
in de laatste jaren in Dultschland een reek*
van proefnemingen met raketten gedaan, b
werden fietsen, auto's, vliegtuigen en spoor
wegwagen* gebouwd, die door een raket in be
weging konden worden gezet; tenminste, dat
beweerden de uitvinders. De publieke proeven,
met deze raket-vehikel* gedaan, trokken steed*
een groot publiek van journalisten, fotografen
en camera-menschen en waren dikwijls seei
amusant. Boms sloeg de raket met groot gesu
In brand en verbreidde een dikke rookwolk
waarin de wagen verwonderd bleef staan ol
hoogstens een kleinen sprong maakte; som* ook
bleven zoowel raket als wagen op hun plaats
Een* heeft zulk een raketproef met een spoor-
wegwagon een weinig aanmoedigend einde ge
vonden. doordat de wagon voor de oogen var
de Journalisten en den constructeur in de luchi
vloog benevens een Jonge kater, dien men ha<c| hadden,
toegestaan om mee te reizen. De kater ta, ali
eenlge passagier, bü dit experiment waarschüu-
Ujk omgekomen, want niemand heeft hem msei
teruggezien. En tot nu toe beeft maar een enkel*
raket de maan bereikt, en wel in de film var
Frita Lang: „Frau lm Mond”, zoodat de oud*
professor tenminste In dit eene geval gelük
heeft gekregen.
In Breinen heeft men, enkele dagen geleden
een nieuwe raket-ervarlng opgedaan. Ben spits
vondig ingenieur had een BOS-raket uitgevon
den. Da* «11 zeggen, wanneer een schip ver
ongelukt ta en de kapitein verloren en de ra-
dlotelegrafist al dood en zün toestel over boord
gespoeld, dan kan men in dit uiterste geval sen
BOS-raket oplaten, die dan ata «en ster aan dec
hemel zal blijven staan boven de plaats det
onheil*. Om deze wonderraket af te schieter
was een kleine stoomboot met journalisten er
andere belangstellenden den mond van de We
ser uitgevaren. Ver in zee werd da BOB-rake
afgeschoten. ZU verdween aanstonds In d«
wolken en kwam niet meer te voorschün. Met
mag dus aannemen, dat, indien het schip wer-
kelük In die onaangename situatie verkeerd
had. waarvoor de ingenieur zün raket bestem
de. geen enkele der Journalisten, d> aan boord
waren, het vasteland ooit had weergezien.
nier waarop Je je droom verteld hebt, was bui
tengewoon goed en boeiend. Je moest in ver
volg soortgelüke geschiedenissen schrüven en
laten uitgeven.”
„Ik vind het niet aardig van u oom. zoo den
spot met mü te drüven. Ik ben u erg dankbaar
oor 't cadeau, maar wil het nooit meer dragen
„Maar Ja moet.” antwoordde hü- „Ik kan
fteze manier om m'n geschenk te behandelen,
niet goed vinden."
„Ik kan het eenvoudig niet. Dat vreeaelüke
wat die bruine man heeft ondervonden, zou me
altüd voor oogen staan HU stierf omdat hij
m'n geschenk opdook Nooit zou Ik het moer
met plezier kunnen dragen.”
„Het is alles nonsens, kindlief," hernam oom
Irwln. .JSe heele geschiedenis Is onmogelük «oo-
sls je zelf zult moeten erkennen, als kalm
nadenkt. Eersten* geloof Ik niet aat er een
duiker bestaat
die een en twin-
maal achter
den
aee
en
zou
het
toch onmogelük lederen keer een parel boven
te brengen. Ik koop geen parelsnoer zonder de
geschiedenis er van te kennen.
Allen keken we hem verrast aan Hü was
altUd een oprecht aakenman geweest en had
ens nog nooit een leugen verteld
„U kent de geschiedenis van dit parelsnoer!"
riep ik.
,4a, meisje." En hü vertelde vader, moeder
en mU. de geschiedenis van deze parels. Het
was een «eer onaangename geschiedenis en m n
oom had aoo'n plelzler in onze verbasing. da*
het voor geruimen tüd een einde maakt* aan
onze vriendschap. Hü weigerde het snoer terug
te nemen en maandenlang lag het In de lade
van m'n waachtafel Toen kwam er een dag dat
Ik geld noodlg had. Ik herinnerde mU oom»
advise, om van mün droom het onderwerp van
een roman te maken Ik ging aan 1 werk en
had succes bü t publlgk M n paarlen hadden
me geluk aangebracht Ik probeerde een andere
geschiedenis met hetzelfde succes. Sinds ver
scheidene Jaren «chrijf ik niets, of ik moet m'n
snoer om hebben Op het oogenbllk «Un oom
Irwln en. ik de beste vrienden. HU ta trotsch op
z'n nicht de bekende romanschrUfster.”
„Dat «Un we allen. Maud,” zei Ik. oprecht
Maar Je hebt me nog niet de geschiedenis van
Je oom verteld.”
ZU «chudde het hoofd. «Zelfs aan Jou. Han.
vertel ik die niet Het is verschrtkkelük."
Hiermee was m’n eerste bezoek ns de thuis
komst van Maud Lennox afgeloopen.
Onze vriendschap nam spoedig een andere
verhouding aan en na drie maanden waren we
man en vrouw.
T/T E&1 PAPfER
E/NDTL/J* 5(WP
DE KOSTBARE FLESiK, OrfOEOP£AD
THU/S
JA, OAT/5 CURE
RUS/ AKZOU wel
EFCtS vT/Lrsa/
WETEN FVAARPtE.
ELEiZK VANDdEfi
FONT; iKDenr
\/iD. f F NQEh
V/EZE06Frt\
VW /K O/J
yPLFSCRAL
6£-
\HEEL VER- 1
I PETEN R£8
(iKZOU NON
KETEN, IAAAR p/E
EïEStH VAN prvj, TE
RECHT KONENïj.U
MOET NU Al EEN LAN
GE WE(j AROPL£OCNE£
BEN. J
>LA&1 AATZ^i
'LEXN STUK EN
'AALT RETPa Are,
"X. ER UIT
