(250keerden wij heden uit
ONZE 290e UITKEERING
f 78.020
BODTZ
I
I
I
I
3Cet wïAaal aan den da^
FORT-MYSTERY
DE H. VADER SPREEKT
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
1
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR!
Alle abonné’s ff750.- (250.- Tf/Si f 125.-f 50.-^ 5“S!f40.- SSTtïïj
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1934
Gespannen toestand
/lurtta Furrer
WAARMEDE
THANS
EEN
TOTAAL
BEDRAG
VAN
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
MGR. M. P. J. MÖLLMANN
Academische examens
HERZIENING DER GEBEDEN
Belangryhe voordracht van Ged.
Staten van Utrecht
ROME EN DE N.S.B.
O
Examen stuurman
r uur.
wel
Jutefabrleken zonder
werk
door
Robert Pinkerton
Inkrimping van het aantal
leerstoelen overwogen
Rijksuniversiteit te
Utrecht
KANAAL GELDERSCHE
VALLEI
Over de veroordeeling van Roten
berg’» en Bergmann’s boeken
By zyn 65en verjaardag
Katharina en
£n we” I Het horloge van
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis-ongevallen-verzekering aarj den Heer
C. S. SLIP, Badhoevelaan 89, Haarlemmermeer
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd.
De toestand wel degelyk urgent
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
SA h'aali'
AjAKk-E^" /wreST
MA t /-/Et
A/CJóA J£ &C£P &VPES t>£
WOL AMMS; Z/E OA7 je MV
ïlaap valt jsaje&t rc/3r
E'V OOEOe VEPZoeo/fve, r*X>-
CVó, Oam mao JEOVEJ? £EM
Ha Alp daóem os^rAAM.
ooren
rende
ZA-
i van
EN
fam.
ene.
iiiitruiiimimtitmii
ilzen
er
voor
Lof
«8a-
ech-
unie
gre-
op
we
He*
weer.
er
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
dat
se.
nagezien.
oogen
0
i
enkele
Ja, precies, antwoordde Morley vlug.
«Wordt vervolgd.)
1 H.
van
r en
van
aan.”
verder
Dit plan omvat diverse werkzaamheden tot
regularisatle van de waterstaatstoestanden in
streek van de Geldersche Vallei en den aanleg
van een klein kanaal voor de scheepvaart.
Niet te zoet. Riet te straf,
net goedt
Als
het
teer
JAG
ont-
tnet
fde
KR
ar
DEN HAAG. Voor stuurman Kleine Stoom
vaart zün geslaagd de heeren J. Kajulter, 2.
v. d. Laan, T. Jonker en W. de Vries.
'er
un
ner
ekere
voor
nunie
n de
ig de
is ia:
die
jm-
met
wel
oo-
aar
ook
den
ver
du*
ven
zen
een
are
wel
iar
oet
me
net
len
in
let
soo
Ki
en.
Jd.
it-
an
Z. D H. Mgr. M. P. J. Möllmann. protonarlus
apostollcus a.l.p., vicaris-generaal In het bis
dom Haarlem, hoopt den 18den Februari aa.
zün 65sten verjaardag te herdenken.
Matthias Petrus Joannes Möllmann werd ge
boren te Amsterdam HU studeerde aan de se
minaria te Hageveld en Warmond en werd op
15 Augustus 1882 tot priester gewijd. Nog in
Ze behandelden u niet netjes, antwoordde I gedurende enkele dagen aanteekenlngen te
maken om deze na mün terugkeer alhier te
vergelijken met de gegevens van den thermome-
trograaf.
Het boek van Alfred Rosenberg „De Mythe”
van de Twintigste Eeuw” is op den index ge
plaatst. daar het trachtte In plaats van den
Christelüken godsdienst een nieuwen Duitschen
godsdienst te brengen.
Ernst Bergmann's Boek „De Duitsche Natio
nale Kerk" is verboden, omdat het de noodza
kelijkheid der verlossing en de goddelijkheid
van Christus ontkent en verklaart dat de
Christelijke godsdienst eenvoudig een schepping
is van de Semitische en Romaansche cultuur,
en daarom gericht is tegen het Germaansche
ras.
De onderhandelingen tusschen het Vatlcaan
en Dultschland om het concordaat in werking
te stellen worden nog altijd op vreedzame wijze
gevoerd, doch de toestand is nog altijd zeer ge
spannen.
"Hypotheken. menaar! Huizen
an Nederlandsche Werkelijke
Schuld! Oèt is sale! Da raai
gokwerk, meneer! Gisteren had
Gerritsen weer oen tip voor me.
Ik zeg"man, van jouw tips moet
ik niets moer hebben. Ik geloot
nog maar aan EEN tip!"
"Wat is dat dan 7” vroeg Ie en
hij keek onverschillig, maar zijn
ooren worden een centimeter
langer. "Eon TIP van 8OOTZ”.
zog ik. ’’Do’s ongevaarlijk"
hebben ongeveer hetzelfde gedaan
Canadeesche regeerlng, antwoordde
Alle postmanagers der maatschappij
houden geregeld aanteekening van bet weer,
enz. Ik doe het hier reeds sinds ik de gegevens
voor het Koninklijk Genootschap verzamelde.
U hebt zoo juist opgebiecht, hoe accu
raat die gegevens geweest zijn, lachte Bruce.
Ik bemerk het al. U vertrouwt me niet!
en Morley barstte uit in 'n luldruchtlgen
„Wij kannen niet Mlateu”, aldus solde
Z. H.” te eonstateeren dat er zekere sterm-
achtige stroomingen sjjn, tegelijk hevig en
verraderlijk, die de wereld naar den afgrond
zouden wensehen te steepen om hoor te be-
rooven van het Christendom en haar te her
schapen in een heidenschen vorm".
Morley
schaterlach.
Toch niet We wenschen alleen vollediger
gegevens dan we sonder aelf-reglstreerende
instrumenten kunnen verzamelen En bovendien
het Genootschap verlangt nog andere bijzon
derheden. welke alleen kunnen worden bijeen
gebracht door geoefende waarnemers Doch op
do eerste plaats wilde ik u nog enkele bijzon
derheden vragen Inzake mijn verblijf hier
Wilt u mij beschouwen als een betalend logo
ofwel mij In oen der bijgebouwen van den poet
een plaatsje afstaan, waar Ik dan mijn bedrijf
kan uitoefenen) Het spreekt vanzelf, dat het
Genootschap ten volle bereid ia....
Geen woord daarover, mijn jongen! Geen
woord meer daarover! U hebt zich van dit
oogenblik af en zoolang ais uwe bezigheden u
in dese streek ophouden, te beschouwen als
mijn gast, begrepen? Want ik vind het bijzonder
aangenaam om u bü uw werk zooveel mogelijk j
alles
op en
blanke armen en hals dan ook een scherp con
trast met den donkeren achtergrond der den-
nenbosachen en de eenzame sneeuwvelden.
Toen hij des namiddags bij haar thee had
gedronken en ook daarna, toen hü zich voor
het diner kleedde, was het vermoeden in hem
gereaen. dat hü met Iemand te doen bad van
minder gezond geeetesvermogen Haar conver
satie. haar wonderlijk-doen, alsof ae niet In een
wildernis leefde, en haar gewoonte om op
lederen Donderdag receptie te houden, terwijl
er toch niemand werd verwacht, dit alles ver
sterkte siju vermoedens.
Heur haar, even zwart als haar japon, met uit
zondering van enkele grijze haren, was hoog
opgemazüct. Een parelsnoer droeg ae om haar
hals. Fijne lakschoenen kwamen onder haar
japon uit.
Bruce bemerkte thans voor het eerst, dat
mevrouw Morley ook een mooie vrouw was;
geheel haar voorkomen was dat van iemand, die
nog geen vijf en veertig is. Haar gelaat alleen
vertoonde een gering spoor van ouderdom. Dea
namiddags zouden haar oogen haar hebben
kunnen verraden, doch nu schitterden deze als
die van een Jong meisjes op haar eerste bal.
Bruce was echter nog té zeer onder den in
druk van zün reis, om mevrouw Morley, zoouls
hi) hasu had leeren kennen, te waardeeren Een
afstand van zeshonderd mijlen, een wildernis,
afmattend, koud en verlaten, scheidde hem vau
Winnipeg De eenlge sporen van beschaving, die
men er aantrof, waren de vér uit elkander lig
gende posten van pelshandelaren. Voor Bruce
vormde de figuur van mevrouw Morley met haar
VATTCAAN STAD, 15 Febr. (Reuter.) Bij een
toespraak tot een groep pelgrims heeft de Paus
gesproken over het verbieden van twee boeken
van naticmaal-socialistische schrijvers, van Al
fred Rosenberg en Ernst Bergmann.
hetzelfde jaar volgde zijn benoeming tot kape
laan te Beverwijk. In October 1893 werd hij
door den toenmallgen btsschop van Haarlem,
mgr. Bottemanne. benoemd tot secretaris van
dit bisdom. Dat zijn helder verstand en scherp
inzicht In deze verantwoordelijke functie het
diocees vaak tot een groot voordeel en krach-
tigen steun hebben moeten zijn, kan men con-
dudeeren uit de eervolle benoeming van den
post van vicaris-generaal. welke hem op 28 Oc
tober 1911 gewerd Deze benoeming ontving hij
van mgr. Callier. wien hij reeds acht jaar tevo
ren ais secretaris had bijgestaan. Tien dagen
daarna werd mgr Möllmann als vicaris-gene
raal van Haarlem en kanunnik geïnstalleerd.
Z H. de Paus benoemde hem In September 1917
tot protonotarius apostollcus alp., waarna hü
op 28 October da.v. als zoodanig werd ge
ïnstalleerd. Deze plechtigheid geschiedde in de
Kathedraal door mgr. Callier Mgr. Möllmann
bleef na het overlijden van den bisschep van
Haarlem toch als vicaris-generaal werkzaam,
thans onder Z. H. Exc. mgr. Aengenent.
Mgr. Möllmann ia een geboren leider en raads
man; hij legt een groote interesse aan den dag
voor sociale zaken en stelt belang in velerlei,
waarin men hem om raad en bijstand vraagt.
Ook de katholieke pers heeft zijn levendige
belangstelling. In Augustus 1932 herdacht mgr
Möllmann den dag, waarop hü vóór 40 Jaar de
H. Priesterwijding ontving Dit jubileum werd
in het diocees Haarlem up feestelijke wijze her
dacht. Voor die gelegenheid vormde zich uit de
geestelijkheid van het bisdom een comité, waar
van Z. H. Exc. Mgr. Aengenent het eere-voor-
Dat de zon een dag blijft schijnen,
Zegt natuurlijk niemendal.
In het hartje van den winter
Is dat óók zoo het geval.
Dat één vogel plots'ling uitslaat
In een kwinkeleerend lied.
Och, één zwaluw, zegt het spreekwoord,
Maakt toch nog de lente niet!
Dat een raam wordt apgeschoven.
Zegt niets omtrent lenteweer.
Als een koopman buiten uitvent,
Ziet men zulke ramen méér.
Dat de huisvrouw praat van schoon-
mddk
Doet niets aan den tijd van *f jaar.
Want in Holland zijn ze nimmer
■Met de bezemstelen klaar!
Zelfs wanneer men hoort beweren:
Zonder winterjas aan kón,
Zal dit heel goed kunnen pleiten
Voor ‘n bezoek bij oome Jan!
Maar hét onmiskenbaar teeken
Van de lente in ’t verschiet
Is, dat men op straat de jeugd
Ouderwetsch, met tollen ziet!
iiiiiiitiiiiiunit HET TEEKEN lllllllllllllllliu
het mooiste horloge dat hij krijgen kon; hij
liet er de fijnste inscriptie op aanbrengen. Je
zult toch zeker direct stappen doen om het
terug te krijgen?”
„Ik.... ik bedoelde alleen.... ik dacht,”stot
terde Austin, die zich bjj leder woord vaster
werkte; ,Jk bedoel
üleen, dat ik er i'
Naar wij uit betrouwbare, niet officieele bron
vernemen, wordt momenteel door het rijk over
wogen het aantal leerstoelen aan de rijksuni
versiteit te Utrecht te beperken. Er zal naar
worden gestreefd vakken van secundair belang
zooveel mogelijk te comblneeren met die van
andere hoogleeraren.
Zijn wjj goed Ingelicht dan hoopt men
deze wijze in de toekomst ongeveer acht nu nog
afzonderlijke leerstoelen als zoodanig te doen
vervallen.
zltterschap op zich nam. Voorzitter was Z. D.
H. Mgr. J. M. Taskln, praeses van het groot
seminarie te Warmond en proost van het
Haartemsch Kapittel. Onder de leden van het
bevond zich o.a. de hoogeerw. heer H.
T" van Dam, kanunnik en deken van
s-Gravenhage.
LEIDEN. Bevorderd tot doctor in de Ge
neeskunde. op proefschrift getiteld: .Het Iso-
leeren van L. Icterohaemorrhaglae uit water,
bijdrage tot de kennis van de epldemologle van
de ziekte van Well”, de heer J. M. Appelman,
geboren te 's-Gravenhage.
We
voor de
Morley.
was
en nog
vroeg.
Naar aanleiding van de ook door ons overge
nomen mededeeling van de „Maasb”, dat de
heer M. graaf de Marchant et d Ansembourg.
plaatsverv. kringlelder van de N. 8 B in Lim
burg door Z. H. den Paus niet Is ontvangen,
deelt eerstgenoemde aan het blad mede, dat
hij geen audiëntie bU den Heiligen Vader heeft
gevraagd en er dus geen aanleiding bestond om
door Z. H. te worden ontvangen.
Ja. precies, antwoordde Morley vlug. Ik
heb de eer gehad destijds ook enkele gege
vens te verzamelen en ter kennis te orengen van
het Koninklijk Genootschap. Ik hield aantee
kening van de weersgesteldhede» een heel jaar
**ng en toen zond Ik het verzamelde materiaal
nsar het Genootschap.
Zoo! zei Bruce, met ongeveinsd genoe
gen. Dat Is heerlijk I Hst sal u thans duldeltl*
zijn dat ons Genootschap enkele meteorolo-
rische gegevens wenscht van hier en de omge
ving en nu hebben se mij uitverkoren om des*
gegevens hier te verzamelen.
Ik benijd werkelijk uw taak niet In *t minst
Onzin vond ik het bUna leder oogenblik naar
’hén thermometer te gaan kijken en de tem
peratuur dan In een boek te noteeren Meeren-
Orwl* vergat tk het. doch mijn aanteekeningen
waren compleet toen Ik ae naar Londen op-
■MKl. en Morley lachte en sloeg Bruoe op do
knie.
Plotseling had hij medelijden met haar. HU
zag haar als een arme, eenzame vrouw, die
reeds jaren afgezonderd leefde van menochen
van haar stand en smaak, en zich tevergeefs
inspande om in dit ruwe klimaat, in dit een
zame handelsflllaal, een atmosfeer te scheppen
eener niet te bereiken beschaving.
Men denke niet, dat Bruoe hierdoor bewogen
werd zichzelf te verongelijken of eenlge wroe
ging te gevoelen over de wijze, waarop hij in
dit huls had weten binnen te dringen Hij was
in het pelsland en speelde zijn rol In den strijd
van dat land, terwijl de zeden en gebruiken
van het Noorden den toetseteen vormden voor
zijn daulen. Juist sooals dit het geval was bjj allo
andere pelasoekers.
Het pelsland is zijn tijd Mina een eeuw ten
achter Dit land was oen groot machtig rijk,
toen New-York nog een dorp was. Thans is het
pelsland. dat ligt in hetzelfde werelddeel als
de grootste republiek der aarde, een afgelegen
en eenzaam oord, een overblijfsel van een oude
feodale maatschappij, oen erfstuk uit de dagen
van wantrouwen, hartstocht en hebzucht, toen
de natlta streden om het bezit der Nieuwe
Wereld.
Konlngen verleenden monopoliën In de pela-
landen. Elders streden de legers hierom met
elkander. Een ras zou zich in t land zelf ves
tigen en een verdrag, in Europa gemaakt, liet
het volk aan zijn lot over en zonder eenlg
recht. De onrechtvaardige daad was gepleegd.
Rechten konden alleen steelsgewijse worden ver
kregen.
behulpuaam te zijn, om uw werk te bevorderen
en bet u zoo gemakkelijk mogelijk te maken.
Ik vind het buitengewoon attent van u.
meneer Morley, doch ik wil u onder het oog
brengen, dat het Genootschap al mijn onkos
ten, en
Mijn Jongen, geen woord meer daarover
De Hudson’s Bsy Company is een pelshandel-
concern en wjj exploiteeren geen pensions Dit
punt moet u dus verder onaangeroerd laten.
Het brengt me waarlijk In verlegenheid,
begon Bruco
Denk er echter aan. dat Ik het erg verve
lend sou vinden een soort kostbaasje te worden
Ik ben oen pelshandelaar, mijnheer, een be
ambte van de Hudson’s Bay Company en ik
exploiteer geen logement. We spreken over dit
punt dus niet meer.
Morley stond op en boog eerbiedig Ook
Bruce stond op en zag mevrouw Morley In de
deuropening Zijn verbazing was nog grooter
dan ’s namiddags.
Zelfs zijn eigen avondtoilet en dat van
Morley hadden hem niet voorbeieid op de ver
schijning der gastvrouw in héér avondtoilet
Mevrouw Morley leek wel een schitterend
mooi geschilderd portret, toen zij het groote
gordijn on zij hield en den groet der heeren be
antwoordde. Het was misschien wel. omdat
Bruoe zich soo scherp bewust was van zijn aan
wezigheid in het pelsland. dat h»j de tegenstel
ling van mevrouw Morley’s verechUnlng met
het land, waarin rij leefde, zoo sterk voelde
Zi) was gekleed in n zwart satijnen Japon, ge
decolleteerd en sonder mouwen, met een sleep.
de Jongeman. Ik behoef de Instrumenten slechts
eenmaal daags te gaan controleeren; selfs, als
Ik het sou wenschen slechte éénmaal per week.
Ik bezit een Instrument, dat de temperatuur
gedurende eeq, geheelen dag registreert, de
maximum en de minimum temperatuur
en alle daartuaschen liggénde schommelingen
Met rooden inkt wordt een en ander op een
kaart opgeteekend.
Uw Inkt sal bevriezen, alvorens er iets is
opgeteekend. U weet niet, hoe koud het In
Round Lake kan zijn.
Niettemin ben Ik er van overtuigd, dat u
voor mijn instrument belangstelling zult
voelen, alsmede voor den windmeter en ook den
barometer, lachte Bruce. Ik zal ae u morgen
in den loop van den voormiddag laten zien en
ik verzeker u. dat niets bU machte ia don
thermometrograaf buiten werking te stellen
Doch Ik zou gaarne van u het volgende wil
len weten. Ons Genootschap stelt bijzonder voel
belang in dit gedeelte van het land. Het sal u
bekend zijn, dat Round Lake boog ligt. Het
water loopt van hieruit weg. zoowel in ooste-
UJke als in westelijke richting, ofschoon alles ten
slotte toch In de Hudson Bay terecht komt.
We zouden over het tijdvak van een geheel Jaar
alle weerkundige gegevens willen verzamelen,
alsmede vergelijkende cijfers van een punt ge
legen honderd mijlen westelijk en eenzelfde
honderd mijlen ooetelUk van hier. Het is nu de
bedoeling *t self-registreerend instrument hier
op te stellen, daarna naar leder dier twee pun
ten te vertrekken met de hondenslee en ginds
Naar wij vernemen zal in de buitengewone
zitting der Prov. Staten van Utrecht van Dins
dag 27 Febr. a.s. o.m. ook aan de orde worden
gesteld een voorstel van Ged. Staten om een
bijdrage vanwege de provincie Utrecht te geven
om de uitvoering van het tweede plan der com
missie-Rutgers van Rozenburg mogelijk te ma
ken.
aanleiding der vragen, door den Heer
Kersten gesteld aan den Minister van Econo
mische Zaken betreffende bescherming der na
tionale jute-industrie, In verband met het ont
slag aan 300 arbeiders bij de Jutefabriek te
Russen, heeft Iemand gemeend in de N. R. C.
een bericht te moeten lanceeren, dat In vele
bladen werd overgenomen, waarin o.a. wordt
geschreven, dat op de basis der huidige produc
tie de fabrieken behoorlijk van werk zijn voor
zien, dat er selfs wordt overgewerkt, dat thans
het seizoen der groote orders Is aangebroken
en dat hem een fabriek bekend is, waar zelfs
in dubbele ploegen wordt gewerkt! HU vervolgt
dan: „Wanneer de eene fabriek menschen
ontslaat en de andere met dubbele ploegen gaat
werken, dan moet dit tot nadenken stemmen”.
WerkelUc, als dat zoo was, maar het is niet
soo!
Van de vjjf bekende jute-fabrieken, zijn
niet minder dan vier In Goirle gevestigd, waar
dus die drukte sou moeten heerschen; oe
grootste dier vier fabrieken, die werkte met 400
arbeiders, ligt echter reeds sedert 17 maanden
geheel stlL
Een ander is een paar maanden geleden voor
een appel en een el publiek verkocht en wordt
thans gesloopt.
Een derde, tot voor kort nog werkende met
360 arbeiders, heeft vorige weken velen moeten
ontslaan en zal binnenkort daarmede verder
moeten gaan, terwijl in de vierde fabriek, die
tevens Unnen en katoen fabriceert, In de Jute-
afdeellng :n het geheele Jaar 1933 een buiten
gewone slapte heeft geheerscht.
De eenlge buiten Goirle gevestigde onderne
ming te die van RUssen. die nog gedeeltelijk In
bedrijf is, doch pas noch 300 arbeiders ontsloeg.
De toestand te dus wel degelUk urgent en dat
de heer Kersten aandringt op werkverruiming
In deze Industrie te niet zonder reden! De maat
regelen. die de Minister In 1933 In het belang
dezer Industrie heeft weten te nemen. zUn niet
sonder resultaat geweest, doch sooals uit boven
staande toch wel blijkt, niet voldoende, om de
bestaande werkgelegenheid te kunnen benutten.
Zoovele wevers ook In Goirle gaan de hoop ver
hezen. nog ooit werk te vinden en begrijpen
niet, dat de Invoer uit België. Britsch-Indië en
Tsjecho-SlöwakUe niet kan worden gecontln-
genteerd, terwijl de gemeente de werkloozen-
zorg na de subsidie-verlaging niet lang meer
kan blijven financieren.
maken1
„Drukte?"
Mabel’s wangen
gloeiden, haar
slauwe oogen
schitterden.
„JU verliest een kostbaar horloge, en dan doe
je alsof het er niet op aan komt, of Je het ooit
terug vindt. Nu, dan zal ik er wel drukte over
maken. Het kan hier wel in den theetuin ge
vallen zUn en ik zal net zoo lang zoeken....”
De eigenares van de Inrichting had op een
afstand het opgewonden gesprek aangehoerd en
kwam naderbij, waarna ook zü onder stoelen en
buiken begon te zoeken. Een jiaar bedienende
meisjes zetten haar dlenstblad neer en namen
ook deel aan de zoek part ij. Eenlge bezoekers
informeerden belangstellend, wat er aan de
hand was en maakten zich eveneens verdlen-
stelUk door met gebogen hoofd door den tuin
rond te strompelen. Austin sloeg machteloos de
zoekpartU gade; het angstzweet stond op z’n
voorhoofd. Het eenlge wat hU nu doen kon,
was, met stalen gezicht, mee te helpen zoeken.
Geen vüf minuten later of boven het tuin
hek werd het gehelmde hoofd van deh stacs-
polltleagent zichtbaar. Een doeUn senuwach-
tlge stemmen lichtten hem direct In ever wat
er aan de hand was. Dit was een kolfje naar de
hand voor den Uverigen dienaar van den H.
Hermandad. Een oogenblik later had hU z n
corpulente figuur over het hek gewerkt en met
z’n notitieboekje In de hand, nam hjj de bU-
zonderheden van het „gestolen” kostbare voor
werp op. Mabel hielp hem aan al de details,
terwijl Austin als een steenen beeld naast haar
stond.
„Dus verloren of gestolen tusschen Nashville
en hier,” zei de agent Robson, den klemtoon
op .gestolen” leggend. Daarna vertrok hU. om
zich aan z’n taak te wUden en verschillende in
richtingen op te bellen en liet de menschen in
verdere discussie achter.
Het geval was voor het stadje Penton een
gebeurtenis. Een reporter van het locale nieuws
blad was dan ook spoedig op de plaats des
onhells om cople voor s*n blad te bemachtigen.
HU vtechte alle details uit, en noteerde zelfs
door welke prestatie en door welke sportclub
het horloge aan Austin ten geschenke was ge
geven. Dese raapte al z’n moed bij elkaar en
wees er Mabel op, dat hun niets anders over
bleef dan naar huls te gaan. Verontwaardigd
viel Mabel uit:
„JU kunt gaan als je wilt! Ik blijf hier tot er
wat van 1 horloge bekend te." Tranen van
woede schoten haar In de oogen.
..Mabel, lieve.” mompelde Austin geheel over-
stuur, „huil toch niet. Alles te In orde. Het hor
loge te veilig; ik weet waar het te.”
„Je weet het!” riep ze verbaasd en vertoornd.
,JEn je maakt al die drukte en nonsens!”
„Ik wilde er geen drukte over maken;” daar
na vertelde hü haar de waarheid
„O, Jou malle, domme jongen.” lachte bet
meisje nu. „Waarom heb ju me dat niet direct
verteld? En wat moeten we nu doen? De zaak
aan de menschen vertellen?”
„Neen, zeker niet. We laten het door hen
zelf uitvechten en maken dat we zoo gauw mo-
gelijk wegkomen."
Zoo gebeurde. Ze vertrokken gauw als een
paar misdadigers. In Nashville drong Mabel er
op aan. dat hij s*n horloge zou inlossen en stond
Nu het Hoogwaardig Episcopaat besloten
heeft, na de herziening van den tekst der da-
gelüksche gebeden, ook de herziening van de
overige gebeden, welke openlük In de kerk vr-
richt worden, ter hand te nemen, kunnen wjj
mededeelen, dat onder het stempel van de Li
turgische Vereenlglng in Nederland en met
medewerking van de Redactie. Ingesteid tot
herziening der gebeden, een nieuwe uitgave
zal verschünen voor altaargebrulken. welke al
le noodzakelüke gebeden zal bevatten voor de
geheele Nederlandsche Kerkprovincie.
Deze uitgave, die onder de titel „Ordinarium
Celebrantls" reeds ter perse Is. zal verschijnen
bU de uitgevers N V Dekkers en van de Vegt,
Drukkerij van het St Gregoriushuls en Wed.
J. R. van Rossum, allen te Utrecht.
daarvoor gaarne haar beurs af. Het duurde
eenlge minuten eer hü terug keerde en het
meisje begon al ongerust te worden, toen
Austin als een wervelwind de bank van leenlng
uitstoof, op z’n motor sprong en er met een
geweldige vaart van doorging.
„Heb je het horloge?" schreeuwde Mabel bo
ven het geraas van den motor uit; „wat is er
nu weer aan de hand?”
„Ze hadden me büna Ingerekend!” schreeuw
de Austin terug. Na een half uur voortgevlogen
te zün. verminderde hü z’n vaart en vertelde:
„Toen Ik de Inrichting binnenkwam, was een
politieagent in gesprek met den eigenaar en
het horloge lag voor hem op de toonbank. De
eigenaar herkende me en wees me direct aan
als den dief. Toen Ik de zaak trachtte te ver
klaren, werd de politieman zóó achterdochtig,
dat hü me wilde inrekenen. Ik wierp het geld
op de toonbank, greep m’n horloge en ging er
vandoor als de wind
Mabel had met wüd geopende
bleeke wangen toegeluteterd.
„Austin." zei se. „het te toch in orde hé? Je
hebt toch niets werkelüks verkeerds gedaan?
IkIk voel me als een dievegge.”
„Ik heb hetzelfde gevoel. Maar ik zal ailes
per telefoon uitleggen.”
Hiermee had hü echter weinig succes. De
agent Robson, die aan de telefoon stond, vond,
dat hier met de wet gespeeld was. Hü gaf aan
den reporter alle verdere Informaties, waarna
In het locale nieuwsblad ?en artikel kwam, met
den zeer vet gedrukten kop over drie kolommen:
„Bekend sportman steelt z’n eigen horloge,”
met de foto’s van Austin en Mabel ter op
luistering.
a ustin Furrer had haast. Hü had een
ZX vrijen middag gekregen, het weer was
schitterend. Z’n motorspan was perfect
In orde en Mabel Lystone, z’n meisje, wachtte
ongeduldig op den beloofden rondrit door de
provincie. Austin haastte zich dus naar z’n
pension, stak zich haastig in motortenue, ren
de weg om den wagen te halen en met Mabel
weg te rijden, maar vergat In z’n opgewon
denheid, de financieels züde der expeditie
Zü hadden al lang de straten van Londen
achter den rug en reden op de frtesche bui
tenwegen, toen hü z’n verzuim ontdekte. Nu
zat hij zoo goed als zonder cent. 20 mülen van
Londen verwUderd. Teruggaan zou den heelen
vrüen middag bederven. En z’n meisje z’n ver
geetachtigheid bekennen, daarvoor gevoelde
hü niets, daaraan viel z.l. niet te denken.
Het angstzweet brak hem uit in z’n zoeken
naar een oplossing van het netelige geval
Eensklaps schoot hem een uitweg te binnen.
Austin droeg het gouden horloge, dat hü bü
een wedstrijd had gewonnen. Het was een
kostbaar horloge en Austin hechtte er groote
waarde aan. vooral omdat Mabel’s vader, als
president van de sportclub, hem dat cadeau
gedaan had. Daardoor hadden Mabel en
Austin elkaar leeren kennen. Nu zou dat
zelfde horloge redding uit z’n netelige positie
brengen.
„IkIk vrees, dat er lets met den motor
niet in orde is.” verklaarde hü; „de machine
schokt me te veel, maar we zün hier dicht
bü een stad, waar de zaak binnen een paar
minuten In orde gemaakt kan worden."
De stad was binnen 5 minuten bereikt en
spoedig daarna had Austin Mabel in een klein
restaurant afgezet. Terwül ze een portie vruch
tenijs gebruikte, vertrok Austin om z’n wagen
naar de naastbüzünde garage te laten bren
gen. Maar inplaats van voor een garage, hield
hü voor een Dank van leenlng stil.
Binnen zeer korten tijd zocht hü. zonder
het horloge, met een zeker bedrag aan geld
de inrichting weer op, waar hü Mabel had
achtergelaten. Z’n meisje stond verbaasd dat
hü zoo vlug terug was.
„Dat heb je gauw gedaan.” prees ze.
,^r mankeerde maar een kleinigheid
antwoordde Austin; „zullen we nu
gaan?"
Hand in hand gingen ze naar het züspan.
Tot zoover ging alles goed. De motor hield
zich kranig. Toen bereikten ze Penton. waar
een overschaduwde theetuin hen tot rusten
noodigde.
Ze zaten knusjes In een hoek, de thee
heerlük en ze keuvelden over
wat. Mabel schrok het eerst
.Austin, hoe laat Is het?”
„Tüd In overvloed." lachte Austin, die
niets voor voelde om zoo gauw op te stappen.
„Maar het moet tüd zün om terug te keeren,"
drong Mabel aan. „We moeten op tüd tehuis
zün.”
Zonder zich een oogenblik te bedenken, stak
Austin z’n hand tusschen z’n colbert om het
uurwerk op te diepen, met een zucht nam hü
z’n hand er weer uit.
„Ik.... Ik geloof, dat ik geen horloge bü me
heb,” stotterde hü; „ik....”
„Niet?” Mabel zat eensklaps overeind; haar
oogen drukten de grootste verbazing uit.
.Afaar straks had je je horloge bü Je! riep
,4e keek er op voordat we In Nashville kwa
men, waar je den motor hebt nagezien. Het
horloge staat toch niet stil?”
Dit was zeker het oogenblik. waarop Austin
eerlük had moeten opbiechten. Maar Inplaats
van dit te doen, begon hü zich In een net van
moeilükheden te verstrikken.
Hü begon met koortsachtige haast z’n zakken
te doorzoeken. Mabel sloeg hem In gespannen
aandacht gade.
.Je kunt het toch niet verloren hebben?”
vroeg ze angstig. „Dat prachtige horloge!”
Verloren! Mooi zoo, hü zou de moeilükheid
kunnen ontkomen.
„Ik.... ik vrees van wel Moet uit m’n zak
opgewerkt zün of misschien gestolen. Maar, dat
hindert niet. Ik
„Hindert niet,” en Mabel zag hem verbaasd
aan. „Wat bedoel je daarmee? Kan het Je niet
schelen, dat Je dat prachtig uurwerk, dat vader
Je cadeau gedaan heeft, kwüt bent? Het was