(250keerden wij heden uit ONZE 290e UITKEERING f 78.020 BODTZ I I I I 3Cet wïAaal aan den da^ FORT-MYSTERY DE H. VADER SPREEKT DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK 1 BEURSMENSCHEN ONDER ELKAAR! Alle abonné’s ff750.- (250.- Tf/Si f 125.-f 50.-^ 5“S!f40.- SSTtïïj VRIJDAG 16 FEBRUARI 1934 Gespannen toestand /lurtta Furrer WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS MGR. M. P. J. MÖLLMANN Academische examens HERZIENING DER GEBEDEN Belangryhe voordracht van Ged. Staten van Utrecht ROME EN DE N.S.B. O Examen stuurman r uur. wel Jutefabrleken zonder werk door Robert Pinkerton Inkrimping van het aantal leerstoelen overwogen Rijksuniversiteit te Utrecht KANAAL GELDERSCHE VALLEI Over de veroordeeling van Roten berg’» en Bergmann’s boeken By zyn 65en verjaardag Katharina en £n we” I Het horloge van ingevolge de voor onze abonné's geldende gratis-ongevallen-verzekering aarj den Heer C. S. SLIP, Badhoevelaan 89, Haarlemmermeer wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd. De toestand wel degelyk urgent AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL SA h'aali' AjAKk-E^" /wreST MA t /-/Et A/CJóA J£ &C£P &VPES t>£ WOL AMMS; Z/E OA7 je MV ïlaap valt jsaje&t rc/3r E'V OOEOe VEPZoeo/fve, r*X>- CVó, Oam mao JEOVEJ? £EM Ha Alp daóem os^rAAM. ooren rende ZA- i van EN fam. ene. iiiitruiiimimtitmii ilzen er voor Lof «8a- ech- unie gre- op we He* weer. er MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) dat se. nagezien. oogen 0 i enkele Ja, precies, antwoordde Morley vlug. «Wordt vervolgd.) 1 H. van r en van aan.” verder Dit plan omvat diverse werkzaamheden tot regularisatle van de waterstaatstoestanden in streek van de Geldersche Vallei en den aanleg van een klein kanaal voor de scheepvaart. Niet te zoet. Riet te straf, net goedt Als het teer JAG ont- tnet fde KR ar DEN HAAG. Voor stuurman Kleine Stoom vaart zün geslaagd de heeren J. Kajulter, 2. v. d. Laan, T. Jonker en W. de Vries. 'er un ner ekere voor nunie n de ig de is ia: die jm- met wel oo- aar ook den ver du* ven zen een are wel iar oet me net len in let soo Ki en. Jd. it- an Z. D H. Mgr. M. P. J. Möllmann. protonarlus apostollcus a.l.p., vicaris-generaal In het bis dom Haarlem, hoopt den 18den Februari aa. zün 65sten verjaardag te herdenken. Matthias Petrus Joannes Möllmann werd ge boren te Amsterdam HU studeerde aan de se minaria te Hageveld en Warmond en werd op 15 Augustus 1882 tot priester gewijd. Nog in Ze behandelden u niet netjes, antwoordde I gedurende enkele dagen aanteekenlngen te maken om deze na mün terugkeer alhier te vergelijken met de gegevens van den thermome- trograaf. Het boek van Alfred Rosenberg „De Mythe” van de Twintigste Eeuw” is op den index ge plaatst. daar het trachtte In plaats van den Christelüken godsdienst een nieuwen Duitschen godsdienst te brengen. Ernst Bergmann's Boek „De Duitsche Natio nale Kerk" is verboden, omdat het de noodza kelijkheid der verlossing en de goddelijkheid van Christus ontkent en verklaart dat de Christelijke godsdienst eenvoudig een schepping is van de Semitische en Romaansche cultuur, en daarom gericht is tegen het Germaansche ras. De onderhandelingen tusschen het Vatlcaan en Dultschland om het concordaat in werking te stellen worden nog altijd op vreedzame wijze gevoerd, doch de toestand is nog altijd zeer ge spannen. "Hypotheken. menaar! Huizen an Nederlandsche Werkelijke Schuld! Oèt is sale! Da raai gokwerk, meneer! Gisteren had Gerritsen weer oen tip voor me. Ik zeg"man, van jouw tips moet ik niets moer hebben. Ik geloot nog maar aan EEN tip!" "Wat is dat dan 7” vroeg Ie en hij keek onverschillig, maar zijn ooren worden een centimeter langer. "Eon TIP van 8OOTZ”. zog ik. ’’Do’s ongevaarlijk" hebben ongeveer hetzelfde gedaan Canadeesche regeerlng, antwoordde Alle postmanagers der maatschappij houden geregeld aanteekening van bet weer, enz. Ik doe het hier reeds sinds ik de gegevens voor het Koninklijk Genootschap verzamelde. U hebt zoo juist opgebiecht, hoe accu raat die gegevens geweest zijn, lachte Bruce. Ik bemerk het al. U vertrouwt me niet! en Morley barstte uit in 'n luldruchtlgen „Wij kannen niet Mlateu”, aldus solde Z. H.” te eonstateeren dat er zekere sterm- achtige stroomingen sjjn, tegelijk hevig en verraderlijk, die de wereld naar den afgrond zouden wensehen te steepen om hoor te be- rooven van het Christendom en haar te her schapen in een heidenschen vorm". Morley schaterlach. Toch niet We wenschen alleen vollediger gegevens dan we sonder aelf-reglstreerende instrumenten kunnen verzamelen En bovendien het Genootschap verlangt nog andere bijzon derheden. welke alleen kunnen worden bijeen gebracht door geoefende waarnemers Doch op do eerste plaats wilde ik u nog enkele bijzon derheden vragen Inzake mijn verblijf hier Wilt u mij beschouwen als een betalend logo ofwel mij In oen der bijgebouwen van den poet een plaatsje afstaan, waar Ik dan mijn bedrijf kan uitoefenen) Het spreekt vanzelf, dat het Genootschap ten volle bereid ia.... Geen woord daarover, mijn jongen! Geen woord meer daarover! U hebt zich van dit oogenblik af en zoolang ais uwe bezigheden u in dese streek ophouden, te beschouwen als mijn gast, begrepen? Want ik vind het bijzonder aangenaam om u bü uw werk zooveel mogelijk j alles op en blanke armen en hals dan ook een scherp con trast met den donkeren achtergrond der den- nenbosachen en de eenzame sneeuwvelden. Toen hij des namiddags bij haar thee had gedronken en ook daarna, toen hü zich voor het diner kleedde, was het vermoeden in hem gereaen. dat hü met Iemand te doen bad van minder gezond geeetesvermogen Haar conver satie. haar wonderlijk-doen, alsof ae niet In een wildernis leefde, en haar gewoonte om op lederen Donderdag receptie te houden, terwijl er toch niemand werd verwacht, dit alles ver sterkte siju vermoedens. Heur haar, even zwart als haar japon, met uit zondering van enkele grijze haren, was hoog opgemazüct. Een parelsnoer droeg ae om haar hals. Fijne lakschoenen kwamen onder haar japon uit. Bruce bemerkte thans voor het eerst, dat mevrouw Morley ook een mooie vrouw was; geheel haar voorkomen was dat van iemand, die nog geen vijf en veertig is. Haar gelaat alleen vertoonde een gering spoor van ouderdom. Dea namiddags zouden haar oogen haar hebben kunnen verraden, doch nu schitterden deze als die van een Jong meisjes op haar eerste bal. Bruce was echter nog té zeer onder den in druk van zün reis, om mevrouw Morley, zoouls hi) hasu had leeren kennen, te waardeeren Een afstand van zeshonderd mijlen, een wildernis, afmattend, koud en verlaten, scheidde hem vau Winnipeg De eenlge sporen van beschaving, die men er aantrof, waren de vér uit elkander lig gende posten van pelshandelaren. Voor Bruce vormde de figuur van mevrouw Morley met haar VATTCAAN STAD, 15 Febr. (Reuter.) Bij een toespraak tot een groep pelgrims heeft de Paus gesproken over het verbieden van twee boeken van naticmaal-socialistische schrijvers, van Al fred Rosenberg en Ernst Bergmann. hetzelfde jaar volgde zijn benoeming tot kape laan te Beverwijk. In October 1893 werd hij door den toenmallgen btsschop van Haarlem, mgr. Bottemanne. benoemd tot secretaris van dit bisdom. Dat zijn helder verstand en scherp inzicht In deze verantwoordelijke functie het diocees vaak tot een groot voordeel en krach- tigen steun hebben moeten zijn, kan men con- dudeeren uit de eervolle benoeming van den post van vicaris-generaal. welke hem op 28 Oc tober 1911 gewerd Deze benoeming ontving hij van mgr. Callier. wien hij reeds acht jaar tevo ren ais secretaris had bijgestaan. Tien dagen daarna werd mgr Möllmann als vicaris-gene raal van Haarlem en kanunnik geïnstalleerd. Z H. de Paus benoemde hem In September 1917 tot protonotarius apostollcus alp., waarna hü op 28 October da.v. als zoodanig werd ge ïnstalleerd. Deze plechtigheid geschiedde in de Kathedraal door mgr. Callier Mgr. Möllmann bleef na het overlijden van den bisschep van Haarlem toch als vicaris-generaal werkzaam, thans onder Z. H. Exc. mgr. Aengenent. Mgr. Möllmann ia een geboren leider en raads man; hij legt een groote interesse aan den dag voor sociale zaken en stelt belang in velerlei, waarin men hem om raad en bijstand vraagt. Ook de katholieke pers heeft zijn levendige belangstelling. In Augustus 1932 herdacht mgr Möllmann den dag, waarop hü vóór 40 Jaar de H. Priesterwijding ontving Dit jubileum werd in het diocees Haarlem up feestelijke wijze her dacht. Voor die gelegenheid vormde zich uit de geestelijkheid van het bisdom een comité, waar van Z. H. Exc. Mgr. Aengenent het eere-voor- Dat de zon een dag blijft schijnen, Zegt natuurlijk niemendal. In het hartje van den winter Is dat óók zoo het geval. Dat één vogel plots'ling uitslaat In een kwinkeleerend lied. Och, één zwaluw, zegt het spreekwoord, Maakt toch nog de lente niet! Dat een raam wordt apgeschoven. Zegt niets omtrent lenteweer. Als een koopman buiten uitvent, Ziet men zulke ramen méér. Dat de huisvrouw praat van schoon- mddk Doet niets aan den tijd van *f jaar. Want in Holland zijn ze nimmer ■Met de bezemstelen klaar! Zelfs wanneer men hoort beweren: Zonder winterjas aan kón, Zal dit heel goed kunnen pleiten Voor ‘n bezoek bij oome Jan! Maar hét onmiskenbaar teeken Van de lente in ’t verschiet Is, dat men op straat de jeugd Ouderwetsch, met tollen ziet! iiiiiiitiiiiiunit HET TEEKEN lllllllllllllllliu het mooiste horloge dat hij krijgen kon; hij liet er de fijnste inscriptie op aanbrengen. Je zult toch zeker direct stappen doen om het terug te krijgen?” „Ik.... ik bedoelde alleen.... ik dacht,”stot terde Austin, die zich bjj leder woord vaster werkte; ,Jk bedoel üleen, dat ik er i' Naar wij uit betrouwbare, niet officieele bron vernemen, wordt momenteel door het rijk over wogen het aantal leerstoelen aan de rijksuni versiteit te Utrecht te beperken. Er zal naar worden gestreefd vakken van secundair belang zooveel mogelijk te comblneeren met die van andere hoogleeraren. Zijn wjj goed Ingelicht dan hoopt men deze wijze in de toekomst ongeveer acht nu nog afzonderlijke leerstoelen als zoodanig te doen vervallen. zltterschap op zich nam. Voorzitter was Z. D. H. Mgr. J. M. Taskln, praeses van het groot seminarie te Warmond en proost van het Haartemsch Kapittel. Onder de leden van het bevond zich o.a. de hoogeerw. heer H. T" van Dam, kanunnik en deken van s-Gravenhage. LEIDEN. Bevorderd tot doctor in de Ge neeskunde. op proefschrift getiteld: .Het Iso- leeren van L. Icterohaemorrhaglae uit water, bijdrage tot de kennis van de epldemologle van de ziekte van Well”, de heer J. M. Appelman, geboren te 's-Gravenhage. We voor de Morley. was en nog vroeg. Naar aanleiding van de ook door ons overge nomen mededeeling van de „Maasb”, dat de heer M. graaf de Marchant et d Ansembourg. plaatsverv. kringlelder van de N. 8 B in Lim burg door Z. H. den Paus niet Is ontvangen, deelt eerstgenoemde aan het blad mede, dat hij geen audiëntie bU den Heiligen Vader heeft gevraagd en er dus geen aanleiding bestond om door Z. H. te worden ontvangen. Ja. precies, antwoordde Morley vlug. Ik heb de eer gehad destijds ook enkele gege vens te verzamelen en ter kennis te orengen van het Koninklijk Genootschap. Ik hield aantee kening van de weersgesteldhede» een heel jaar **ng en toen zond Ik het verzamelde materiaal nsar het Genootschap. Zoo! zei Bruce, met ongeveinsd genoe gen. Dat Is heerlijk I Hst sal u thans duldeltl* zijn dat ons Genootschap enkele meteorolo- rische gegevens wenscht van hier en de omge ving en nu hebben se mij uitverkoren om des* gegevens hier te verzamelen. Ik benijd werkelijk uw taak niet In *t minst Onzin vond ik het bUna leder oogenblik naar ’hén thermometer te gaan kijken en de tem peratuur dan In een boek te noteeren Meeren- Orwl* vergat tk het. doch mijn aanteekeningen waren compleet toen Ik ae naar Londen op- ■MKl. en Morley lachte en sloeg Bruoe op do knie. Plotseling had hij medelijden met haar. HU zag haar als een arme, eenzame vrouw, die reeds jaren afgezonderd leefde van menochen van haar stand en smaak, en zich tevergeefs inspande om in dit ruwe klimaat, in dit een zame handelsflllaal, een atmosfeer te scheppen eener niet te bereiken beschaving. Men denke niet, dat Bruoe hierdoor bewogen werd zichzelf te verongelijken of eenlge wroe ging te gevoelen over de wijze, waarop hij in dit huls had weten binnen te dringen Hij was in het pelsland en speelde zijn rol In den strijd van dat land, terwijl de zeden en gebruiken van het Noorden den toetseteen vormden voor zijn daulen. Juist sooals dit het geval was bjj allo andere pelasoekers. Het pelsland is zijn tijd Mina een eeuw ten achter Dit land was oen groot machtig rijk, toen New-York nog een dorp was. Thans is het pelsland. dat ligt in hetzelfde werelddeel als de grootste republiek der aarde, een afgelegen en eenzaam oord, een overblijfsel van een oude feodale maatschappij, oen erfstuk uit de dagen van wantrouwen, hartstocht en hebzucht, toen de natlta streden om het bezit der Nieuwe Wereld. Konlngen verleenden monopoliën In de pela- landen. Elders streden de legers hierom met elkander. Een ras zou zich in t land zelf ves tigen en een verdrag, in Europa gemaakt, liet het volk aan zijn lot over en zonder eenlg recht. De onrechtvaardige daad was gepleegd. Rechten konden alleen steelsgewijse worden ver kregen. behulpuaam te zijn, om uw werk te bevorderen en bet u zoo gemakkelijk mogelijk te maken. Ik vind het buitengewoon attent van u. meneer Morley, doch ik wil u onder het oog brengen, dat het Genootschap al mijn onkos ten, en Mijn Jongen, geen woord meer daarover De Hudson’s Bsy Company is een pelshandel- concern en wjj exploiteeren geen pensions Dit punt moet u dus verder onaangeroerd laten. Het brengt me waarlijk In verlegenheid, begon Bruco Denk er echter aan. dat Ik het erg verve lend sou vinden een soort kostbaasje te worden Ik ben oen pelshandelaar, mijnheer, een be ambte van de Hudson’s Bay Company en ik exploiteer geen logement. We spreken over dit punt dus niet meer. Morley stond op en boog eerbiedig Ook Bruce stond op en zag mevrouw Morley In de deuropening Zijn verbazing was nog grooter dan ’s namiddags. Zelfs zijn eigen avondtoilet en dat van Morley hadden hem niet voorbeieid op de ver schijning der gastvrouw in héér avondtoilet Mevrouw Morley leek wel een schitterend mooi geschilderd portret, toen zij het groote gordijn on zij hield en den groet der heeren be antwoordde. Het was misschien wel. omdat Bruoe zich soo scherp bewust was van zijn aan wezigheid in het pelsland. dat h»j de tegenstel ling van mevrouw Morley’s verechUnlng met het land, waarin rij leefde, zoo sterk voelde Zi) was gekleed in n zwart satijnen Japon, ge decolleteerd en sonder mouwen, met een sleep. de Jongeman. Ik behoef de Instrumenten slechts eenmaal daags te gaan controleeren; selfs, als Ik het sou wenschen slechte éénmaal per week. Ik bezit een Instrument, dat de temperatuur gedurende eeq, geheelen dag registreert, de maximum en de minimum temperatuur en alle daartuaschen liggénde schommelingen Met rooden inkt wordt een en ander op een kaart opgeteekend. Uw Inkt sal bevriezen, alvorens er iets is opgeteekend. U weet niet, hoe koud het In Round Lake kan zijn. Niettemin ben Ik er van overtuigd, dat u voor mijn instrument belangstelling zult voelen, alsmede voor den windmeter en ook den barometer, lachte Bruce. Ik zal ae u morgen in den loop van den voormiddag laten zien en ik verzeker u. dat niets bU machte ia don thermometrograaf buiten werking te stellen Doch Ik zou gaarne van u het volgende wil len weten. Ons Genootschap stelt bijzonder voel belang in dit gedeelte van het land. Het sal u bekend zijn, dat Round Lake boog ligt. Het water loopt van hieruit weg. zoowel in ooste- UJke als in westelijke richting, ofschoon alles ten slotte toch In de Hudson Bay terecht komt. We zouden over het tijdvak van een geheel Jaar alle weerkundige gegevens willen verzamelen, alsmede vergelijkende cijfers van een punt ge legen honderd mijlen westelijk en eenzelfde honderd mijlen ooetelUk van hier. Het is nu de bedoeling *t self-registreerend instrument hier op te stellen, daarna naar leder dier twee pun ten te vertrekken met de hondenslee en ginds Naar wij vernemen zal in de buitengewone zitting der Prov. Staten van Utrecht van Dins dag 27 Febr. a.s. o.m. ook aan de orde worden gesteld een voorstel van Ged. Staten om een bijdrage vanwege de provincie Utrecht te geven om de uitvoering van het tweede plan der com missie-Rutgers van Rozenburg mogelijk te ma ken. aanleiding der vragen, door den Heer Kersten gesteld aan den Minister van Econo mische Zaken betreffende bescherming der na tionale jute-industrie, In verband met het ont slag aan 300 arbeiders bij de Jutefabriek te Russen, heeft Iemand gemeend in de N. R. C. een bericht te moeten lanceeren, dat In vele bladen werd overgenomen, waarin o.a. wordt geschreven, dat op de basis der huidige produc tie de fabrieken behoorlijk van werk zijn voor zien, dat er selfs wordt overgewerkt, dat thans het seizoen der groote orders Is aangebroken en dat hem een fabriek bekend is, waar zelfs in dubbele ploegen wordt gewerkt! HU vervolgt dan: „Wanneer de eene fabriek menschen ontslaat en de andere met dubbele ploegen gaat werken, dan moet dit tot nadenken stemmen”. WerkelUc, als dat zoo was, maar het is niet soo! Van de vjjf bekende jute-fabrieken, zijn niet minder dan vier In Goirle gevestigd, waar dus die drukte sou moeten heerschen; oe grootste dier vier fabrieken, die werkte met 400 arbeiders, ligt echter reeds sedert 17 maanden geheel stlL Een ander is een paar maanden geleden voor een appel en een el publiek verkocht en wordt thans gesloopt. Een derde, tot voor kort nog werkende met 360 arbeiders, heeft vorige weken velen moeten ontslaan en zal binnenkort daarmede verder moeten gaan, terwijl in de vierde fabriek, die tevens Unnen en katoen fabriceert, In de Jute- afdeellng :n het geheele Jaar 1933 een buiten gewone slapte heeft geheerscht. De eenlge buiten Goirle gevestigde onderne ming te die van RUssen. die nog gedeeltelijk In bedrijf is, doch pas noch 300 arbeiders ontsloeg. De toestand te dus wel degelUk urgent en dat de heer Kersten aandringt op werkverruiming In deze Industrie te niet zonder reden! De maat regelen. die de Minister In 1933 In het belang dezer Industrie heeft weten te nemen. zUn niet sonder resultaat geweest, doch sooals uit boven staande toch wel blijkt, niet voldoende, om de bestaande werkgelegenheid te kunnen benutten. Zoovele wevers ook In Goirle gaan de hoop ver hezen. nog ooit werk te vinden en begrijpen niet, dat de Invoer uit België. Britsch-Indië en Tsjecho-SlöwakUe niet kan worden gecontln- genteerd, terwijl de gemeente de werkloozen- zorg na de subsidie-verlaging niet lang meer kan blijven financieren. maken1 „Drukte?" Mabel’s wangen gloeiden, haar slauwe oogen schitterden. „JU verliest een kostbaar horloge, en dan doe je alsof het er niet op aan komt, of Je het ooit terug vindt. Nu, dan zal ik er wel drukte over maken. Het kan hier wel in den theetuin ge vallen zUn en ik zal net zoo lang zoeken....” De eigenares van de Inrichting had op een afstand het opgewonden gesprek aangehoerd en kwam naderbij, waarna ook zü onder stoelen en buiken begon te zoeken. Een jiaar bedienende meisjes zetten haar dlenstblad neer en namen ook deel aan de zoek part ij. Eenlge bezoekers informeerden belangstellend, wat er aan de hand was en maakten zich eveneens verdlen- stelUk door met gebogen hoofd door den tuin rond te strompelen. Austin sloeg machteloos de zoekpartU gade; het angstzweet stond op z’n voorhoofd. Het eenlge wat hU nu doen kon, was, met stalen gezicht, mee te helpen zoeken. Geen vüf minuten later of boven het tuin hek werd het gehelmde hoofd van deh stacs- polltleagent zichtbaar. Een doeUn senuwach- tlge stemmen lichtten hem direct In ever wat er aan de hand was. Dit was een kolfje naar de hand voor den Uverigen dienaar van den H. Hermandad. Een oogenblik later had hU z n corpulente figuur over het hek gewerkt en met z’n notitieboekje In de hand, nam hjj de bU- zonderheden van het „gestolen” kostbare voor werp op. Mabel hielp hem aan al de details, terwijl Austin als een steenen beeld naast haar stond. „Dus verloren of gestolen tusschen Nashville en hier,” zei de agent Robson, den klemtoon op .gestolen” leggend. Daarna vertrok hU. om zich aan z’n taak te wUden en verschillende in richtingen op te bellen en liet de menschen in verdere discussie achter. Het geval was voor het stadje Penton een gebeurtenis. Een reporter van het locale nieuws blad was dan ook spoedig op de plaats des onhells om cople voor s*n blad te bemachtigen. HU vtechte alle details uit, en noteerde zelfs door welke prestatie en door welke sportclub het horloge aan Austin ten geschenke was ge geven. Dese raapte al z’n moed bij elkaar en wees er Mabel op, dat hun niets anders over bleef dan naar huls te gaan. Verontwaardigd viel Mabel uit: „JU kunt gaan als je wilt! Ik blijf hier tot er wat van 1 horloge bekend te." Tranen van woede schoten haar In de oogen. ..Mabel, lieve.” mompelde Austin geheel over- stuur, „huil toch niet. Alles te In orde. Het hor loge te veilig; ik weet waar het te.” „Je weet het!” riep ze verbaasd en vertoornd. ,JEn je maakt al die drukte en nonsens!” „Ik wilde er geen drukte over maken;” daar na vertelde hü haar de waarheid „O, Jou malle, domme jongen.” lachte bet meisje nu. „Waarom heb ju me dat niet direct verteld? En wat moeten we nu doen? De zaak aan de menschen vertellen?” „Neen, zeker niet. We laten het door hen zelf uitvechten en maken dat we zoo gauw mo- gelijk wegkomen." Zoo gebeurde. Ze vertrokken gauw als een paar misdadigers. In Nashville drong Mabel er op aan. dat hij s*n horloge zou inlossen en stond Nu het Hoogwaardig Episcopaat besloten heeft, na de herziening van den tekst der da- gelüksche gebeden, ook de herziening van de overige gebeden, welke openlük In de kerk vr- richt worden, ter hand te nemen, kunnen wjj mededeelen, dat onder het stempel van de Li turgische Vereenlglng in Nederland en met medewerking van de Redactie. Ingesteid tot herziening der gebeden, een nieuwe uitgave zal verschünen voor altaargebrulken. welke al le noodzakelüke gebeden zal bevatten voor de geheele Nederlandsche Kerkprovincie. Deze uitgave, die onder de titel „Ordinarium Celebrantls" reeds ter perse Is. zal verschijnen bU de uitgevers N V Dekkers en van de Vegt, Drukkerij van het St Gregoriushuls en Wed. J. R. van Rossum, allen te Utrecht. daarvoor gaarne haar beurs af. Het duurde eenlge minuten eer hü terug keerde en het meisje begon al ongerust te worden, toen Austin als een wervelwind de bank van leenlng uitstoof, op z’n motor sprong en er met een geweldige vaart van doorging. „Heb je het horloge?" schreeuwde Mabel bo ven het geraas van den motor uit; „wat is er nu weer aan de hand?” „Ze hadden me büna Ingerekend!” schreeuw de Austin terug. Na een half uur voortgevlogen te zün. verminderde hü z’n vaart en vertelde: „Toen Ik de Inrichting binnenkwam, was een politieagent in gesprek met den eigenaar en het horloge lag voor hem op de toonbank. De eigenaar herkende me en wees me direct aan als den dief. Toen Ik de zaak trachtte te ver klaren, werd de politieman zóó achterdochtig, dat hü me wilde inrekenen. Ik wierp het geld op de toonbank, greep m’n horloge en ging er vandoor als de wind Mabel had met wüd geopende bleeke wangen toegeluteterd. „Austin." zei se. „het te toch in orde hé? Je hebt toch niets werkelüks verkeerds gedaan? IkIk voel me als een dievegge.” „Ik heb hetzelfde gevoel. Maar ik zal ailes per telefoon uitleggen.” Hiermee had hü echter weinig succes. De agent Robson, die aan de telefoon stond, vond, dat hier met de wet gespeeld was. Hü gaf aan den reporter alle verdere Informaties, waarna In het locale nieuwsblad ?en artikel kwam, met den zeer vet gedrukten kop over drie kolommen: „Bekend sportman steelt z’n eigen horloge,” met de foto’s van Austin en Mabel ter op luistering. a ustin Furrer had haast. Hü had een ZX vrijen middag gekregen, het weer was schitterend. Z’n motorspan was perfect In orde en Mabel Lystone, z’n meisje, wachtte ongeduldig op den beloofden rondrit door de provincie. Austin haastte zich dus naar z’n pension, stak zich haastig in motortenue, ren de weg om den wagen te halen en met Mabel weg te rijden, maar vergat In z’n opgewon denheid, de financieels züde der expeditie Zü hadden al lang de straten van Londen achter den rug en reden op de frtesche bui tenwegen, toen hü z’n verzuim ontdekte. Nu zat hij zoo goed als zonder cent. 20 mülen van Londen verwUderd. Teruggaan zou den heelen vrüen middag bederven. En z’n meisje z’n ver geetachtigheid bekennen, daarvoor gevoelde hü niets, daaraan viel z.l. niet te denken. Het angstzweet brak hem uit in z’n zoeken naar een oplossing van het netelige geval Eensklaps schoot hem een uitweg te binnen. Austin droeg het gouden horloge, dat hü bü een wedstrijd had gewonnen. Het was een kostbaar horloge en Austin hechtte er groote waarde aan. vooral omdat Mabel’s vader, als president van de sportclub, hem dat cadeau gedaan had. Daardoor hadden Mabel en Austin elkaar leeren kennen. Nu zou dat zelfde horloge redding uit z’n netelige positie brengen. „IkIk vrees, dat er lets met den motor niet in orde is.” verklaarde hü; „de machine schokt me te veel, maar we zün hier dicht bü een stad, waar de zaak binnen een paar minuten In orde gemaakt kan worden." De stad was binnen 5 minuten bereikt en spoedig daarna had Austin Mabel in een klein restaurant afgezet. Terwül ze een portie vruch tenijs gebruikte, vertrok Austin om z’n wagen naar de naastbüzünde garage te laten bren gen. Maar inplaats van voor een garage, hield hü voor een Dank van leenlng stil. Binnen zeer korten tijd zocht hü. zonder het horloge, met een zeker bedrag aan geld de inrichting weer op, waar hü Mabel had achtergelaten. Z’n meisje stond verbaasd dat hü zoo vlug terug was. „Dat heb je gauw gedaan.” prees ze. ,^r mankeerde maar een kleinigheid antwoordde Austin; „zullen we nu gaan?" Hand in hand gingen ze naar het züspan. Tot zoover ging alles goed. De motor hield zich kranig. Toen bereikten ze Penton. waar een overschaduwde theetuin hen tot rusten noodigde. Ze zaten knusjes In een hoek, de thee heerlük en ze keuvelden over wat. Mabel schrok het eerst .Austin, hoe laat Is het?” „Tüd In overvloed." lachte Austin, die niets voor voelde om zoo gauw op te stappen. „Maar het moet tüd zün om terug te keeren," drong Mabel aan. „We moeten op tüd tehuis zün.” Zonder zich een oogenblik te bedenken, stak Austin z’n hand tusschen z’n colbert om het uurwerk op te diepen, met een zucht nam hü z’n hand er weer uit. „Ik.... Ik geloof, dat ik geen horloge bü me heb,” stotterde hü; „ik....” „Niet?” Mabel zat eensklaps overeind; haar oogen drukten de grootste verbazing uit. .Afaar straks had je je horloge bü Je! riep ,4e keek er op voordat we In Nashville kwa men, waar je den motor hebt nagezien. Het horloge staat toch niet stil?” Dit was zeker het oogenblik. waarop Austin eerlük had moeten opbiechten. Maar Inplaats van dit te doen, begon hü zich In een net van moeilükheden te verstrikken. Hü begon met koortsachtige haast z’n zakken te doorzoeken. Mabel sloeg hem In gespannen aandacht gade. .Je kunt het toch niet verloren hebben?” vroeg ze angstig. „Dat prachtige horloge!” Verloren! Mooi zoo, hü zou de moeilükheid kunnen ontkomen. „Ik.... ik vrees van wel Moet uit m’n zak opgewerkt zün of misschien gestolen. Maar, dat hindert niet. Ik „Hindert niet,” en Mabel zag hem verbaasd aan. „Wat bedoel je daarmee? Kan het Je niet schelen, dat Je dat prachtig uurwerk, dat vader Je cadeau gedaan heeft, kwüt bent? Het was

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 11