v&Aaal aan den daq
Na het overlijden
koning Albert
van
eenvoud kenmerkte
lo
ZIJN KARAKTER
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Een gerucht
FORT-MYSTERY
T GEMIDDELDE!
Alleabonné’s ongevallen verzekerd
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR)
DONDERDAG 22 FEBRUARI 1934
Zijnchronometer
Te dure alcohol in
Amerika
Voor de 4O-urenweek
Bevordering van den invoer?
i in
Sneeuwstormen in
Turkije
Botsingen in Rio
G
Wilde dieren op pad
self
De vijf Johnsons
Mandsjoekwo en de
Ver. Staten
Ongedwongen wist hy zich onder
het volk te bewegen
V r eemdelingenbelas-
ting in Frankrijk
door
Katharina en Robert Pinkerton
Ar/3/y 'r r/e t lezer er
z'n VROUW O&K MET ZE
Vrouwen en kinderen ziek
geworden
Nieuwe sneldiensten op
Zuid-Afrika
kletspraat op met warbroek^
ZAL ER /NEER VA/N WILLE* WETEri
ER/S AUER CEE* TELEORAAFKAH
De „Tsjeljoeakin”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
jiiinmu
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiii
de Importeurs.
it op
BOOTZ
HOOFDSTUK V
OP GOED GELUK AF
l
(Wordt vervolgd)
HU
had by do tafel zitten
Mandsjoe
van Poe
ooptg
tsche
n<Ug-
n la
bor-
ood-
ver-
ian-
t en
tken
Niet te zoet, niet te straf,
net coed!
om In t ontbrekende te voorzien.
Het was op een Zaterdagnamiddag
t de
ome
tje
Ike
nd
■Ud
OP
en
tje
jen
Ids
idere
loede
in te
jen-
g
Het
iett-
achte
ver»
i ro-
elk
den
toor-
t en
lün-
men.
bet
phe-
van
alle-
3 en
t is
n-
ze
re
a
der-
een
hen
sl
a
an
rr-
il-
ïe
er
li
jn
or
rf-
?n
5
ot
yn
nt
al
le
rk
W
in
ar
m
ar
nq
od
el.
et
m
»g
?n
de
m
g.
?n
RIO DE JANEIRO. 31 Febr. (V.D.) Tijdens
een meeting van de Evolutionistische Partij op
het Plaza de la Republlca, is het tot een bot
sing gekomen met de polltie. in den loop waar
van twee personen werden gedood en 35 ge
wond.
r. De kwestie der er-
Ik eendeels door de
f. anderdeels door de
It het buitenland over de geneigd-
andere mogendheden Mandsjoekwo
de facto te erkennen, weer onder-
tal van artikelen in de bladen.
-Hypotheken, meneer! Huizen
en Nederlandsche Werkelijke
Schuld! Oit is safe! Oe rest
gokwerk, meneer! Gisteren had
Gerritsen weer een tip voor me.
tk zog"man, van jouw ti ps moet
ik niets moor hebben. Ik geloof
nog maar aan EEN tip!"
"Wat is dat dan?'* vroeg ie on
hij keek onverschillig, maar zijn
ooron worden een centimeter
langer. "Een TIP van BOOTZ”,
zog Ik. "Da’s ongevaarlijk"!
uiterst correct Nederlandsch, en vroeg selfs zoo
nu en dan In het gesprek, of hij zich gramma
ticaal wel Juist In het Nederlandsch had uit
gedrukt.
Koning Albert had een zwak, d.wx een bf)-
sondere voorliefde voor een voorwerp, dat was:
zijnchronometer. Eens had hü hem er
gens laten liggen en meende hjj dat t verloren
was. Het was of een stuk uit zijn leven was
weggerukt. En uitbundig was zijn vreugde toen
de „eerlijke vinder" hem zijn dierbaar voor
werp terugbracht.
Eenvoud Was het kenteeken van 's Konlngs
karakter.
Enkele Jaren geleden ontmoette ik in een
dorpje, ten Zuiden van Luik, Comblaln au Pant,
zijn barbier, die hem aan het User-front be
diend bad. Tal van anecdoten wist dese oude
„Figaro" over den Koning te vertellen, hoe hU
selfs onder de voor zijn land meest beproefde
omstandigheden steeds een geestig woord voor
sljn soldaten en personeel over had. Maar nooit,
selde de oude barbier, sprak hU mjj over den
oorlog. De grootste pret had hij als Ik hem
als oud-soldaat enkele kaserne-anecdootjes
(In Nederland zou men zeggen kazemebloemp-
Jes) opdischte.
Br waren dagen, dat hij de gewone maal-
ttjden nam met de soldaten, en dan verlangde
hU. dat tegenover hem alle etiquette werd af
gelegd ,A Ia guerre comme k la guerre".
En boe ongedwongen wist hij zich In het
na-oorlogsche te Brussel en In het land onder
sljn volk te bewegen!
▼oor groote, maar ook voor kleinere gebeur
tenissen deed men zelden tevergeefs een be
roep op zijn medewerking. Men vond hem op
gala-voorstellingen In de Kon. Opera, den Kon.
Vlaamschen Schouwburg, zoo goed als op volks-
vertoonlngen der bioscopen (cinema's). Nog
enkele dagen voor zijn dood ontmoette men
hem in een Brusselsche cinema en ten vorigen
jam woonde hij zelfs officieel de opening van
een .nieuwe bioscoop” bij.
Bens sag Ik hem heel alleen voor de vitrine
van een sigarenwinkel bj) het Noord-Station.
HU bestudeerde de nieuwe merken en trad als
gewoon „klant" het magazijn binnen. Toen ik,
eenige oogenblikken daarna, ook self eenige
WASHING*
kenning van
a.s. kroning
berichten 'pit
heid van lar
ten minsts d
werp van tal
In offi^leele kringen weigert men commen
taar te leveren. In het Witte Huls werd ver
klaard, dat de kwestie uiterst delicaat is. Men
schijnt te beraadslagen over de doelmatigheid
der erkenning en gaat na of niet een formule
gevonden kan worden, welke onder inachtne
ming der bestaande verdragen de uitbreiding
van den handel op Mandsjoekwo zou toelaten.
MOSKOU, 31 Febr. Het departement voor de
Hoog-Noordelljke route" heeft geadviseerd, om
vanuit Kaap Wellen honden-afdeellngen uit te
zenden, teneinde te trachten de opvarenden
van den Ijsbreker „Tsjeljoeskln” te redden. De
Poolnacht Is geëindigd Daarom zijn twee groo
te en verschillende kleine vliegtuigen In ge
reedheid gebracht, om zoodra de storm bedaart
voor een reddingsvlucht op te stijgen. De vrou
wen en kinderen op de „Tsjeljoeskln” zijn ziek
geworden en In een houten hut ondergebracht.
(United Press)
snlge Jaren geleden, toen de vleesch-export
H van Amerika op Zuid-Afrika In vollen gang
was, was ik vleeschcontroleur voor 't keu
ren der dieren na de slachting op *t abattoir, om
te zien, of ze rij waren van schadelijke bacil
len en om het vleesch te controleeren dat voor
export bestemd was. Aan elk geslacht dier,* dat
was nagezien, werd een rljkslabel gehangen.
Daarna gingen ze naar de Ijskasten en werden
daar gereedgehouden voor verscheping.
Op zekeren dag ontdekte men, dat door een
tekort aan deze labels een groote hoeveelheid
vleesch In de Ijskamers was, die binnen enkele
dagen sou worden verscheept en waaraan geen
longen deden pUi
en het was ol
mijn bloed niet
meer crculeerde
ondanks het
zware werk dat
ik verricht had
tk ben overtuigd,
Onder beheer van de Sosléta Italia Is begin
Februari een nieuwe dienst op Zuid-Afrika ge
opend. een dienst bestemd om met de lijnen van
de Navigazione Libera Triestlna een compleet
net van vei bindingen te vormen met Afrika.
Het gouvernement van Zuid-Afrika heeft een
overeenkomst met de Sociéta Italia en de Navi-
gazione Libera Triestlna gesloten, betreffende
de oprichting en Instandhouding van vier ge
regelde lijnen, die de voornaamste havens van
de Unie met de Mlddellandsche Zee verbin
den. Het belangrijkste is, dat er uitwisseling
van diensten naar en van Zuid-Afrika zal plaats
hebben en wel als sneldlenst voor passagiers
en goederen, die Iedere vier weken Durban-Eazt
London-Port Ellsabeth-Kaapstad met Dakar-
Marseille en Oenua zullen verbinden. Het be
treft hier een werkelljken sneldlenst, want
volgens de clausule der overeenkomst zal *t tra
ject Kaapstad-Marsellle In niet meer dan 14
dagen en 15 uur afgelegd worden met Inbegrip
van blnnenloopen in Dakar.
De Sociéta Italia heeft besloten voor desen
dienst de snelle en luxe transatlantische sche
pen „Dulllo” en „Olulio Cesare” te gebruiken.
Deze schepen hebben ieder 20.000 ton inhoud
en behalen een snelheid van 20 knoopen.
Op het oogenbllk worden op de „Dulllo” en de
Giulio Cesare" te Genua belangrijke verande
ringen aangebracht. In groote lijnen zjjn deze
wijzigingen vermindering van le klasse hutten.
een deel van de le klasse wordt verbouwd voor
2e klasse, terwijl hiervan een deel 3e klasse
wordt. Het aantal derde klasse plaatsen wordt
aanmerkelijk Ingekrompen om plaats te maken
voor nieuwe groote koelinrichtlngen met de
meest moderne toerustingen.
Het aantal passagiers, dat met de „Dulllo"
en de „Giullo Cesare" vervoerd kan worden sal
ongeveer 170 in le Klasse. 170 In 2e klasse en
ca. 300 in toeristenklasse bedragen. Beide sche
pen hebben een equipage van 400 man.
Behalve sneldlenst. wordt voorts nog een
halfmaandellJksche sneldlenst via Gibraltar,
van Durban, Port Elisabeth. Kaapstad, Wal-
visch Baai naar Marseille, Genua en Trieste en
vica versa onderhouden door de Navlgatlone Li
bera Triestlna.
Verder is er nog een gemengde maandelljk-
sche lijn via Suez die eindigt te Walvisch Baal
en de voornaamste havens der Oost-Afrikaan-
sche kust aandoet: Kaapstad-Durban-Belra-
Zanzlbar-Modadlscio-Port Said en terug naat
Trieste om slechts de voornaamste havens te
noemen.
Eindelijk een vierde Hjn, eveneens uitgevoerd
door de N.L.T. en welke den volgenden dienst
heeft: Durban East London-Kaapstad Walflsch
Bay-Loblto-Matadi-Duala-Daker-Marseille-G*-
nua-Trieste en vice versa.
In het geheel zullen deze vier lijnen per Jaar
104 Afrikaansche havens aandoen.
Officleele vertegenwoordigers voor Nederland
van bovengenoemde lijnen zijn het Reisbureau
Lindeman N. V.
BERLIJN, 21 Febr. (V.D.). De mogelijkheid,
de 40-uren week in te voeren bij de werkver
schaffing, wordt thans bestudeerd. Zeer zeker
zullen zjj, die korter werken, tengevolge van
de lagere Inkomsten, nauwelijks meer kunnen
uitgeven dan zij als werkloozen aan ondersteu
ning hadden kunnen uitgeven.
De leider van het district Brandenburg van
het Duitsche Arbeidsfront, Spangenberg, doet
het voorstel alle werkenden met een ,bruto-in-
komen van maandelijks 200 M. of minder vrij
te stellen van bijdragen In de werkloozenhulp
en werkloozenverzekering en de ondernemingen
eveneens van haar aandeel vrjj te stellen, mits
deze ondernemingen de loonen der arbeiden
en de salarissen der bedienden verhoogen. De
arbeiders en bedienden zouden ongeveer 10
meer ontvangen, zonder dat de onderneming
labels waren bevestigd. Daar het een wettelijk
voorschrift was, dat geen vleesch voor uitvoer
mocht worden bestemd als het rljkslabel ont
brak, werd mij gevraagd naar dat depót te gaan
In het stadje Rush (Minnesota) wonen vijf
personen, die John. A. Johnson heeten, om niet
t« spreken vah de John Johnsons met een an
dere letter dan A. In hun naam. Het feit, dat
vijf verschillende burgers precies hetzelfde heet
ten, bracht zoo'n groote verwarring te weeg, dat
Mn koopman eindelijk radicaal hun namen ver
anderde, opdat niet meer allerlei administratieve
vergissingen zouden plaats hebben. Daar een
der Johnsons de breedste schuur van de buurt
had, werd hij John Longbarn Johnson genoemd.
Ben tweede werd „Interstate" genoemd, omdat
hU bij de Interstate Compagny werkt. Nummer
drie heet .Brickyard", nummer vier Braham"
en nummer rijf „Jack".
net was op een Zaterdagnamiddag en even
vóór twee uur kwam Ik aan de bewuste koel-
kamers om te beginnen. Een bediende der firma,
een neger, had opdracht gekregen mjj te assls-
teeren. De plaats, waar onze werkzaamheden
moesten worden verricht, was in een groote jjs-
zaal. Ik voelde, dat het een moeilijk karwei zou
worden. De temperatuur in dit vertrek stond op
10 gr. Fahrenheit (d.l. 22 gr. beneden het vries
punt), zoodat we niet langer dan 30 minuten In
deze ruimte konden verblijven. Buiten de twee
negers, van wie er een, zooals gezegd, mU as
sisteerde. was er niemand anders ,n *t werk.
De boven gelegen kantoren waren verlicht; daar
schenen de bedienden over te werken.
.We begonnen aan ns werk, maar liepen van
tijd tot tUd In de passage op en neer om het
bloed te laten circuleeren, waarna we opnieuw
aan *t werk togen. Toen we weer In de Uszaal
waren, moest het ongeveer kwart voor drieën
zUn geweest. Om nu den laatsten hoek gauw
klaar te krijgen, bleven we daar langer dan den
eersten keer. Na ongeveer veertig minuten vroeg
de neger Dan of hU weg kon gaan, daar hjj zoo
goed als bevroren was. Ik had het zelfde gevoel,
maar Ik wilde een eind aan 1 werk hebben, Het
hem gaan en bleef zelf doorwerken.
Zoodra Dan de deur had bereikt, hoorde ik
hem roepen: „Baas, we zijn opgesloten!”
„Onzin," riep ik terug; „hoe kan dat nou?”
HU bleef echter doorschreeuwen, waarop Ik
me zelf naar de deur spoedde om te constatee-
ren, dat hU gelijk had. We waren opgesloten I
De eerste gedachte die door mijn brein Hitste
was: ..Hoe kan dat gebeurd zijn?” De directie
wist, dat we hier aan t wefk waren, en het zou
toch zeker niet hun bedoeling zUn ons hier te
assisteeren. Gezamenlijk bewerkten we het op
vulsel, tot we eindelijk aan de buitenste plan
kenlaag kwamen. Die plankenlaag waa een zeer
ra aar werk, maar we schepten nieuwen moed,
toen we een glimp Hcht van uit de passage op
vingen. We werkten met een Ijzeren wfl en taaie
volharding en eindelük hadden we een gat ge
maakt, groot genoeg, om er Dan door te laten
krulpen. Daar Ik veel breeder was dan de neger,
moest het gat heel wat wUder gemaakt worden
voor ik er door kon. Ik dankte den hemel toen
ik uit de doodenkamer glipte. Dan en ik waren
heelemaal op. Enkele minuten langer en we zou
den niet In staat zijn geweest ons de vrijheid-te
verschaffen. Met moeite kon ik ademhalen. M’n
pszssessznzssgtsMMszeeevggMNMeasMatsgMgMeMi
In de
ijskamer
dat het alleen het harde werken geweest was,
dat ons uit onze gevangenschap nog levsnd
deed te voorschijn komen.
Eenmaal In de gang, waar de temperatuur
veel hooger. maar toch nog ver beneden het
vriespunt was, begonnen we ons wat warmer te
voelen en deed onze borst niet zoo'n pijn meer
bij het ademhalen. We waren er echter nog niet.
De zaal waar we uit ontsnapt waren, liep met
verschillende andere op dezelfde gang uit. Deze
gang gaf toegang naar buiten door een zelfde
soor* deur. Nadat we eenige minuten in de gang
waren op en neer geloopen, om ons bloed weer
normaal te laten functionneeren, besloten we
deze tweede deur te bewerken. Eens daar buiten
waren we In veiligheid. We bewerkten met de
ijzeren buis het houtwerk, doch waren erg on-
fortulnljjk en 't scheen ons onmogelijk er door
te komen. Terwijl Dan op de deur hamerde, liep
Ik de gang op en neer om het leven In m’n
lichaam te houden. Eensklaps stopte hU en Ik
zag. dat h luisterde.
„Baas, er is Iemand!" schreeuwde hU, en even
later werd tot m'n onbeschrijfelijke blijdschap
de deur geopend. Het was eervwan de mecani
ciens. die niet wist hoe hij t had, toen hjj ons
zag. HU vertelde ons, dat hU de temperatuur had
opgenomen In de naast gelegen gang en meende
geluiden te hooren; daarom had hU de deur
open gemaakt.
Eenmaal buiten gekomen, waren we een on
macht nabij. Op de boven gelegen kantoren werd
nog steeds gewerkt. Een van de klerken keek
me aan alsof Ik een geest was. Geen wonder,
we hadden 6 uur doorgebracht In een vertrek
20 gr. beneden 't vriespunt. Arme Dan, ook hU
was er slecht aan toe.
De directeur was danig ontsteld over ons avon
tuur. HU was in de onderstelHng, dat we uren
geleden reeds klaar waren en naar huls waren
gegaan. De andere neger, die op z'n post had
moeten zijn, had de deuren gesloten, nadat we
voor de laatste maal naar de Uskamer waren
gegaan en was daarna vertrokken. HU had het
niet noodig geacht zich eerst te overtuigen ot
er nog iemand aanwezig was. ofschoon hU ge
zien had. dat we daar aan 't werk waren. Z'n
zorgeloosheid of stommiteit had bUna aan twee
menschen het leven gekost
Voor mU had dit avontuur een nasleep. Nog
een maand nadien moest tk het bed houden,
daar m'n longen waren aangedaan. Ik herstelde,
maar leed sinds dien tijd aan asthma. Dan,
wiens constitutie sterker was, leed later niet aan
de gevolgen. Hadden we dat stuk üzeren pUp
niet gevonden, dan waren we vast en zeker
doodgevroren.
sigaren ging koopen en den winkelier opmerk
te had soo even hoog bezoek,” luidde het
antwoord: ,x>, de Koning komt hier wel eens
meer, maar hU is een zuinige klant. AltUd koopt
hU maar..., één sigaar, doch is het merk
hem bevallen, dan ondervinden wU daags er
na (in een bestelling voor het poleis), dat wU
toch zoo’n slechten klant niet In huis hebben
gehad.
Meermalen heb ik den Koning In de vroege
morgenuren te paard ontmoet In het prachtige
Zonlenwoud of de Meysselaan, (de prachtige
llndendreef van Laeken naar het kasteel van
Meysse, het vroegere verbluf van zUn tante,
de ongelukkige ex-kelzerin Charlotte).
Evenals Leopold n, bezocht de Koning gaar
ne de ex-kelzerin, en vaak werd’hU gevolgd
door een bediende die versche bloemen bracht
uit de KoninklUke serre, naar de Keizerin,
wier Hefde voor bloemen zoo groot was Het
Mnige, waarvan de ongelukkige krankzinnige
nog eenig besef had.
Op het paard herkende de Koning gewoon-
Ujk niemand, maar eens In het Zonlenwoud
op een allerheerlUksten Lentemorgen, groette
ik hem met de woorden: .Dag Sire”. En toen
herkende hU mU en sprak er zUn spUt over
uit dat de menschen veel te weinig genieten
van de vrije natuur. „Zoo vlak bU Brussel en...
Vde eenige wandelaar In dit... boech."
En toen ik opmerkte „Sire mag Ik dat in
de krant zetten,” luidde het antwoord: ,ga ge
rust Uw gang!’* En meteen gaf Koning Albert
zUn paard de sporen.
laten bevriezen als hun vleesch.
Ik hamerde op de zware deur met een stuk
hout, maar wist vooruit dat het niet baten zou.
Het was onmogeHjk, dat Iemand van buiten dat
zou kunnen hooren, of ze zouden vlak voor de
deur moeten staan. Was de deur misschien tU-
delUk gesloten, en sou er spoedig Iemand komen
om ze open te maken? Ik dacht aan de moge
lijkheid daarvan, maar Dan was het niet met
me eens en hield maar aan met te zeggen:
-Baas, pet zal gauw met ons gedaan wezen."
Als we waren opgesloten en men ons geheel
vergeten had, verkeerden we Inderdaad In een
vreeselUke positie. We wisten zeker, dat niet
vóór Maandagmorgen de deur zou worden open
gemaakt. Lang vóór dien zouden we „dood
vleesch” sljn. Dat was nu juist geen aangename
gedachte. Het eenige wat dus te doen stond,
was Iets te vinden, een soort breekUser, waar
door we een uitweg konden forceeren. Stil blU-
ven staan wachten, zou onzen ondergang slechts
verhaasten.
Dan en Ik begonnen te zoeken naar Iets, dat
voor ons doel geschikt was. De plankenlaag, voor
en achter was circa 3 C.M. leder, en de inwen
dige vulling ongeveer 9 centimeter. Aan den
buitenkant waren drie enorme scharnieren aan
gebracht. Het geluk diende ons. Na Uverlg zoeken
vonden we een stuk Uzeren pUp. ongeveer 4 c.M.
In diameter en anderhalven meter lang. Met dit
geïmproviseerde breekijzer begonnen we de deur
te bewerken. Het kostte ons bUna twee uur tUd
om het hout aan de binnenzijde van de deur
te versplinteren, doch niettemin kwamen we aan
de opvulling. Gedurende al dien tUd, dat ik met
de kracht der wanhoop werkte, had Ik moeite
Dan te helpen te bewegen. De neger had den
moed laten zakken; hU was er van overtuigd,
dat hU dood zou vriezen. Zoodra hU echter zag.
dat de eerste plankenlaag was doorgewerkt’
kreeg hU hoop en begon hU uit alle macht te
slln Ingevolge de vereekertngavoorwaarden tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 'TEfl bU een ongeval met f OCfl b« verlies van een hand f 1 OE oU verlies van een f Zn btj een breuk van Jfi bU verlies van *n
verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f üVVv.’ verlies van beide armen, belde beensn of bslde oogen f doodeiyken afloop f 4Uu.” sen voet ot een oog f 1Aduim at wijsvinger f ot arm f 4(/sw anderen vinger
PARIJS, 31 Febr. (VB.). De Kamer, welke
vandaag drie zittingen heeft gehouden om de
nieuwe begrootlng af te handelen, heeft in
haar eerste zitting een aantal artikelen aan
genomen. waarbU om. van 1 Juli 1934 af een
extra-belasting van 10 pCt. wordt geheven van
buitenlandsche arbeiders In handel en Indus
trie. voor zoover dese niet reeds langer dan
10 Jaren in Frankrijk werkzaam zUn. De be
lasting zal worden geïnd bU de werkgevers.
Voorts werd aangenomen een ontwerp tot ver-
hooglng der omzetbelasting op eenheidsprijs
winkels. Zij bedraagt evenals bU warenhuizen
bU een omzet beneden 3 mlUioen francs IJ
WASHINGTON, 21 Pebr. (V.D.) De detail
prijzen voor gedistilleerd handhaven zich, tegen
de wenschen der regeertng In, op aanzienlijke
hoogte en zelfs overtreffen zU hier en daar de
vroeger door de bootleggers (dranksmokkelaars»
berekende prijzen. De protesten tegen het door
een bejaerkt aantal Amerikaansche firma’s In
gevoerde monopolie nemen toe. De regeering zou
daarom den Invoer van vreemde whiskey en
ander gedistilleerd zoo veel mogelUk willen be
vorderen. ZU overweegt een verlaging der In
voerrechten, zoomede een financleele hulp van
wege de Reconstruction Financial Corporation
aan
Bruce had het werkpak, dat hU In Winnipeg
gedragen had, meegebracht. Het zat niet warm
genoeg voor zUn werk buitenshuis, doch hU
trok t nu aan. daar er geen reden meer was,
om naar bulten te gaan. Toen hij beneden
kwam, vond hU de famiHe Morley In de huis
kamer; ze wachtten op hem. Een oogenbllk
later werd de thee geserveerd. Evenals bU de
lunch, bracht mevrouw Morley het gesprek op
het tooneel, waarbij Bruce zooveel belangstel
ling wist op te wekken, dat het al wat laat
geworden was, toen ze opstonden, om zien
voor het diner te gaan verkleeden.
Bruce was vlug klaar met zUn avondtoilet.
Voor de derde maal reeds verkleedde hU rich
dienzelfden dag. doch het amuseerde hem
meer, dan het hem Iriiteerde. HU wlït dat dit
iets was, waaraan hU zich al den tüd. dien
hU te Fort-Mystery zou vertoeven, had te
onderwerpen, doch tevens zou het hem helpen
zUn rol goed te spelen.
lederen avond tollet maken voor het diner,
is zelfs In de wildernis niets nieuws. Er be
stonden daar In het verleden genoeg voorbeel
den van. doch dan was het in hoofdposten,
waar veel blanken waren en waar de vrouw van
den postmanager trachtte een soort maatschap-
pelUk wereldje te creëeren, om daarover haar
scepter te zwaaien, juist zooals haar echtge
noot dien zwaaide over het pelsland.
Doch men had er nog nooit van gehoord,
dat een alleenstaande vrouw en een alleen
staande man In een vérafgelegen post zoo'n
gebruik invoerden. Er was niemand, die ze er
mee konden Imponeeren, zelfs geen bedlende-
asslstent, ofschoon de zaken van den post en de
wijze waarop deze door Morley gedreven werden
er een noodig maakten. Met uitzondering van
den districtsmanager of een inspecteur, waren
Morley en zijn vrouw de eenige blanken in een
omtrek van vUftig mijlen, die daar Jaar In Jaar
uit vertoefden.
Toen Bruce weer beneden in de huiskamer
kwam vond hU daar Morley en zUn vrouw,
geen van belden nog In toilet. De halfbloed uit
de tradlng-shop stond In de deuropening.
In orde, zei de manager, toen Bruce bin
nenkwam. Zorg dat er een mannetje klaar
staat vanavond met een volledige uitruistlng
en dat hU dan morgen vroeg vertrekt. We
kunnen de arme drommels toch niet van
honger en gebrek laten omkomen. Het is toch
wel eigenaardig. Tot nu toe was hü toch een
goed Jager.
Slechts een ander voorbeeld van de onbe
trouwbaarheid van den Indiaan als Jager, mijn
jongen, zoo richtte hU zich tot Bruce. John
kwam me zoo Juist vertellen, dat een
Indiaan, Ash-wana-mak, en zUn familie een
honderd mUlen hier vandaan In costelUke
richting bUna sterven van honger. Ik begrijp
er niets van. HU was een goed Jager, een van
de beste zelfs. Doch hU heeft ons eenvoudig
verlaten en niemand weet waarom. En nu
zUn we besloten hem proviand te zenden, hem
opnieuw aan te moedigen en hem in staat te
gesteld was, goed had doorstaan.
Opnieuw leunde Bruce over de tafel, om zich
ervan te overtuigen of dit aUes was. Tegen den
bovenkant van het Indlan-book lag een klein
stukje papier. Niets scheen er op te wijzen, dat
het er opzettelUk was neergelegd. Doch bU een
nauwkeurige beschouwing bemerkte Bruce
eenige fUne potloodteekentjes, slechts puntjes
op het papier, waar het snippertje de randen
van het Indlan-book kruiste.
lezen. Toen Bruce binnenkwam, stond ze op en
nadat de halfbloed was vertrokken, ging ze
met Morl<jg heen naar hun eigen kamer. Bruce
zag hoe de deur achter hen dichtviel en ging
dan terug naar de tafel.
Daar lagen de boeken waarin Morley ge
werkt had. Bruce wierp een blik In de kamer.
De luiken buiten waren neergelaten. Bruce
hoorde de Morley’s met elkander spreken In
hun slaapkamer aan de overoude van de hal
De meid en de kok waren belden in de keuken
aan het praten.
HU deed een stap naar de tafel. Het groot
boek tag opgeslagen en evenzoo het pelsboek
van het loopend Jaar. Doch daarnaast lag het
Indlanbook, bet belangrijkste document van
lederen post.
Gen enkel boek Is zoo belangrijk. Het bevat
niet alleen alle rekeningen van de Jagers en
het bedrag, dat aan ieder hunner veilig mag
worden voorgeschoten, doch ook verschillende
bijzonderheden aangaande familieaangelegen
heden, notities over de karaktereigenschappen
van lederen jager, een overzicht van ieders
daden in het verleden en aanduidingen met
betrekking tot de fooitjes, die eventueel noodig
geacht kunnen worden om den een of ander
tevreden en werkzaam te doen zUn.
Een nieuwe manager, die zUn Intrede In den
post doet, kan ieder Jager kennen door het
Indlanbook slechts even op te staan.
Voor Bruce was dit boek dan ook buitenge
woon belangrijk. Het was een aanwUzlng van
alle districtsbUzonderheden. Niet alleen sou hU
er in vinden, alles wat een handelaar dient ta
weten, doch de mogelUkheld bestond, dat hij
erin zou aantreffen den sleutel van bet groo<e
mystery, die geheime sterke kracht die de
Jagers aan Fort-Mystery trouw deed blUven.
die Pta-bon er toe gebracht had in één nacht
van besluit te veranderen. Vóór zün aankomst
had Bruoe besloten te eenlger tUd. op welke
wUze dan ook. Inzage van dit boek te krijgen.
Thans lag het voor hem, geheel onbewaakt
HU kwam nog een stap dichter bU de tafel.
HU wist, dat hjj ten minste vijftien minuten
tUd had, alvorens de Morley’s terug zouden
zijn. In dien tUd kon hU veel te weten komen.
De geboden gelegenheid bedwelmde hem.
Bruce stak zUn hand uit. Doch dan kreeg zijn
koel berekende voorzichtigheid de overhand.
HU moest niet alleen vlug zUn bU het trekken
van voordeel uit iedere geboden gelegenheid,
doch hU diende evenzeer behoedzaam te werk
te gaan. Eén foutieve stap, één daad, die een
of ander vermoeden kon opwekken en alles,
wat hU reeds had gewonnen, zou verloren zUn.
Het vlug zich verschaffen dier bUzonderheden
mocht niet gaan ten koste van de warme ont
vangst, die hU op dezen post ondervond. Het
gemak waarmede hU In staat gesteld werd het
boek te raadplegen, deed hem oo zUn hoede
zUn.
Bruoe leunde voorover en bekeek de boeken
zandachtig. Ze lagen op een groot vloeibtad.
HU boog zich wat meer voorover en onderzocht
de randen van het Indlan-book. Aan twee
zUden zag hU op het vloeibtad een licht pot-
loodstreepje.
lachte om de kinderachtigheid wan de
LONDEN, 21 Febr. (V.D.). Groote gebieden
van TurkUe zUn. naar uit Stamboel wordt ge
meld. door zware sneeuwstormen geteisterd. Te
Stamboel is het i er keer op straat zoo goed
als stilgelegd. De veerdienst tusschen de Euro-
peesche en Aziatische kust van den Bosporus
was wegens den sneeuwstorm gestagneerd.
Tal van steden en plaatsen in Anatolië zUn
door wolven en wilde beren geteisterd, die door
het noodweer uit de bergen zijn gedreven. Ver
scheidende menschen, o w. eenige schaapher
ders, zUn door wolven aangevallen. Gewapen
de lieden houden des nachts In de dorpen de
wacht om overvallen door wolven tegen te
gaan.
Bruoe ging weer zitten. Goed beschouwd was
het in het geheel geen klnderachtlge valstrik.
Een oogenbllk was hu geschrokken. NauwelUka.
daarvan was hU zich volkomen bewust, vu hij
aan een groot gevaar ontsnapt en onder den
indruk daarvan keek hU eenigszlns bevreesd
de kamer rond Het scheen hem toe, alsof zelfs
de muren oogen hadden. Echter, nadat zijn
eerste schrik over was, beschouwde hij den toe
stand kalmer, en hü mg de voordeeien die
hU gewonnen had.
Het leven wordt zoo nu en dan
In cijfers uitgedrukt,
Met percentages min of meer
Behoorlijk opgesmukt.
Men noemt dan zoo iets statistiek,
Omdat wordt uitgebeeld
Hoe datgeen, wat werd onderzocht,
Nauwkeurig zit verdeeld.
Die cijferreeksen zijn wel droog.
Doch.... lèèrzaam, naar het hiet.
Want altijd wordt nog stijf beweerd
De cijfers liegen nietl
Nu is een lijst gepubliceerd.
Waarin ons wordt verhaald.
Dat in het laatste drietal jaar
't Vermogen is gedaald.
‘t Gemiddelde vermogen, hm,
‘t Gemiddelde dus. viel
Van een en tachtig rrrutssj omlaag
Tot vijf en zestig mille!
‘t Gemiddelde vermogen viel!
Dus dalend gaat de lijn
Van u en mij en anderen,
Die Nederlander zijn.
Slechts simpel vijf en zestig mille....
Maar toch een leuk bedrag.
V moest eens weten hoe tevree
Ik in mijn vuistje lach!
Dochkjjk ik even in de beurs,
Ddn voel ik mij gefopt,
Daar bij dien anderhalven cent
’t „Gemiddelde” niet klopt!
valstrik. HU kon dus niet alleen het boek
raadplegen, doch ook hun vertrouwen In hem
versterken. Gewaarschuwd als hU was, behoefde
hU slechts het boek op de plaats terug te leg
gen, waar hU bet gevonden had. Wanneer de
manager het boek zóó zou vinden, sou hU sekst
gelooven, dat zUn bezoeker de proef, waarop hU
een grooter bedrag aan loon sou behoeven uit
te keeren. Spangenberg beveelt voorts aan de
40-uren week over vUf dagen te verdeelen, soo-
dat eventueel Zaterdag of Maandag vrije dag
zal worden en dien dag alle noodzakelUke en
verelschte oefeningen sultan kunnen worden
gemaakt.
(Korte Inhoud van het voorafgaande:
David Pattereon la da eigenaar van een
bloei enden pelahandel in Noord-Canada
ZUn expenale-sucht vindt slechts één hln-
ésrpaal. de machtlae Hudson's Bay Com
pany zijn grootste concurrent. Dese osset
•en poet „Fort Mysterie” genaamd en door
Herbert Morley beheerd, waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit in ge-
riaagd Is vasten voet te verkrijgen. Bruce
Bochette die een diepen haat koestert te-
gen de Hudson's, zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen In
bet veelomstreden gebied).
wanneer het te koud Is en ik de boeken
bUwerken, dan doe Ik het hier in huls,
«wnmelsche prullen I Zonder die dingen sou
**t teven werkelUk volmaakt zün.
a denk wel, dat u dan morgen den ge-
dag hier zult werken, lachte Bruoe. De
ro°de Ujn gaat vannacht recht naar beneden.
Het Is kouder. WonderlUk weer. Meer dan
Mutengewoon. Apropos seg, we drinken om vüf
■w thee. U wordt verwacht. Ik ga mo nu vast
kl*annaken.
onlng Albert van België schrijft een
medewerker uit Brussel was wel een
-*■ b. vorst, die leefde mét en onder zUn volk.
Twee keer bracht mU In persoonlijke relatie
met den Koning, en steeds werd ik getroffen
door den eenvoud en toch die verhevenheid van
sUn karakter.
AanvankelUk Ietwat schuchter en terug
gehouden. was men nog geen tien minuten bU
den Vorst, of men waande zich (wat tk sou
willen noemen) tegenover een goeden ouden
kennis.
Nooit ging het gesprek onmiddellUk over het
geen, waarvoor men bU den Koning werd aan-
gedlend. t Eerst vroeg hij naar den werk
kring, de bUzonderheden van het vak, dat men
beoefende en men verbaasde zich op hoeveel
zUwegen de Koning zich begaf om dien werk
kring toch maar In de finesses te leeren
kennen.
Dan langzamerhand kwam het onder
werp ter sprake, waarvoor de audiëntie was
stellen van voren af aan te beginnen. Ik had
nog liever een stelletje kinderen, waarvoor Ik
zorgen moest.
Mevrouw Morley
ZE HEEET ZEERfXWCf KXRTjJ
RAAR POLS-fLAATALS ERIN DHUDjr
RAHEP. GAT KAR ZOO MET LAP-
6EP voopteaar', PAAR ROET VER-
ARPER/AK m MMEH Z
