I I Fransch parlementarisme ÏÏCct otofaal van den dag AMOR DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK FORT-MYSTERY „HET BESTAANDE OVER NEMEN” Gevonden Alle abonné’s DINSDAG 27 FEBRUARI 1934 O "MAN KIJK NIÉT ZOO SIP! DRINK De noodlottige reclame Tien dagen te laat Brand veroorzaakt een schade van 70.000 pond sterling zü Gü «uit (Wordt vervolgdJ De verkiezing van Mac Mahon 'Acht eeuwen lang was Frankryk meer dan eenig ander land de verpersoonlijking van het gezag door Katharina en Robert Pinkerton LIEVER EEN TIP!” 35 dagen in een kano op de Caraï- bische Zee. De wet was sneller De geheime kunst van slangenbezweerders O4AJ? 3TAAT k/Er(f/xn/y/E Wat de golf van Vigo aan goud bevat AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL hlET!' ■Ml BOOTZ het maar ver- o delen, drong Pta-ban aan. Wat moet je nu t stonden op liet punt te i was er geen enkele afdoende reden, een handig opgezet plan niet aou I Te Jaffa beeft een groote brand gewoed, waardoor bijna 1 mlllioen leege sinaasappel- klsten zijn verbrand. De schade bediaagt 70.000. Men vreest hierdoor belemmering van den expert. en verviel nog al eens In doch Pta-ban scheen niets te zag hl), dat ze een krant In de hand hield, ÜHIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillllllllllllHlIlg vw wwu oau. vv«»v mswv uu doen? Ik mag er nooit meer aan denken, noch over spreken, dat Ik mijn pelzen zou verkoopen aan een ander handelaar In het Zuiden, waar- we hebben hooren spreken, antwoordde Onder oneindig veel moeilijkheden en ont beringen zijn ze uit de bagno ontkomen. Maar de wind, die wraak op hen uitoefende, voerde hen naar Columbia, waar juist een wet aan genomen was, waarbij alle strafgevangenen, die daar landden, onverbiddelijk weer uitgeleverd werden. Zoo zijn dus alle moeiten voor niets geweest. Nourrio Duquenne, zoo heeten de twee, z(jn binnen enkele dagen weer op het Duivels eiland. Hun straf zal nog strenger worden. Hun vooruitzichten ooit begenadigd te worden, zijn voorgoed voorbij. ZIJ begonnen hun vlucht door zich in de jungle te wagen, die meer menschen vasthoudt dan doorlaat. Hier kwamen ze veilig aan de kust. Maar men achtervolgde hen gestadig, zonder ophouden. Terug weer dus in de jungletelkens weer op weg naar de kust.... hopend op een geluk kig toeval. dat eerstdaags werkelijk aanbrak. Zij vonden een kano, die zij zorgvuldig ver stopten. Toen verschaften zij zich voedsel. Twintig dagen, had men hen gezegd, zouden zü noodlg hebben om de kust te bereiken. Daar voor was hun voorraad juist voldoende. Onbarmhartig wisselden storm en zonneschijn elkander af in de Caraïbische Zee. De gol ven bereikten de bouwvallige boot, de zon ver dampte het weinige water, dat zij bjj zich had den. Zij zeilden, wanneer dat ging. Meestal moes ten ze zich op goed geluk laten drijven. De 20 dagen waren reeds lang voorbij. Zij hadden bijna geen eten meer. De dorst plaagde hen onbarmhartig. Zij verlangden vurig naar re gen, dien z(j gulzig oplikten. Toen werden zij door een strooming gegre pen. die hen naar een strand dreef. De vluch telingen waren gelukkig. Maar hun vreugde veranderde in ontzetting, toen men hen arres teerde en mededeelde dat zij uitgeleverd wer den. In WEL, WEL ONT PE BOOD SCHAP P/f IN DE PLZLZH ZA7 PlAAT /K EENi KUKEN EP STAAH DE LENÓTE £N BPEEDTEtJPAAD !N VAN EEN EILAND EN N/EP CEN NEDE- ■DLElINO EEN BOODiXTHAA /jeveuemël// de dagen dat zij op zee rondzwalkten, werd in Columbia een wetsontwerp aangeno men, volgens hetwelk Columbia geen vluchte lingen uit de bagno meer zou opnemen. Had het weer hen begunstigd, zoo waren ze vrij geweest. Tien dagen te laat.... in de vrijheid, die voor hen geen vrijheid meer Is. Men vroeg hun waarom zfj ontvlucht waren, als zij zich onschuldig voelden. Toen antwoord den de twee dat zij zwagers waren en wegens hetzelfde feit veroordeeld werden. „U weet niet wat het is onschuldig in bal lingschap te zjjn. U begrijpt niet dat men daar niet leven en niet sterven kan!” Nu moesten zij terug naar de bagno, kwamen 10 dagen te laat. Ik was woedend. Hij zei, dat hij den wedstrijd had gewonnen en er twee honderd pond mee verdiend had. Het was een reclame-wedstrijd voor die ellendige tabak. M’n vriend heeft z’n geld gekregen en er zijn achterstallige rekenin gen mee betaald. Per brief had ik hem permissie gegeven om mee te doen aan den wedstrijd. Ik zeg Je, dat er niets aan te doen is. M’n vriend beweert, dat ik nu in heel Londen beroemd ben. Ik wilde vannacht uitgaan, om over alle gezichten een strook papier te trekken, maar dat is een werk voor jaren. Enfin, de men schen zullen allemaal met je meevoelen. Nanda, medelijden hebben, dat je met zoo’n Idioot ver loofd bent en Iedereen zal je ra.den je verlo ving te verbreken en iemand te trouwen gezicht Dr. G. Kingsley Noble, curator van de afdee- ling reptielen van het Amerikaansche Museum voor Natuurlijke Historie, heeft een onderzoek ingesteld naar de geheime kunst van Ooster- sche slangenbezweerders. Bij sommige ritueele slangendansen, aldus dr. Noble, waarvoor ratelslangen worden ge bruikt, trekken de dansers den giftand uit, of brengen de reptielen door schijnbewegingen er toe hun vergif zooveel mogelijk te verbruiken, zoodat de slangen tenslotte ongevaarlük zjjn. Een andere oorzaak voor de zoogenaamde im muniteit der „bezweerders" is het feit, dat de aandacht van de slang van den danser wordt afgeleid, doordat deze veeren in de hand houdt en zoolang de reptielen gefascineerd worden door de veeren, denken zij er niet aan den dan ser te bijten. Ook slangenvangers in China ma ken van dit „afleidingssysteem” gebruik en wuiven een stuk wit goed voor het reptiel op en neer. Sommige cobra’s zijn overdag llcht-bllnd. Zü kunnen daardoor zonder gevaar in de felle middagzon aangepakt worden. Dr. Noble nam waar dat de cobra heen en weer wiegelt op de „bezwerende” muziek van den danser. Ze doet dat om beter te kunnen zien. De bezweerder poogt dus de slang af te lelden. In het licht van deze wetenschap, begreep Bruce volkomen, hoe het mogelük was geweest, dat Morley zooveel succes had gehad, dat hl) kans had gezien Pattison en nog twee andere vrijhandelaren uit zijn district te houden, au dit alles, zonder eenlge schijnbare inspanning, zoodat alle vrijhandelaren waren heengegaan, terwijl ze zelfs niet één enkelen pels hadden kunnen bemachtlgeh. Het was niet de eerste maal in de geschiede nis van het pelsland. dat een Indlaanache medicijnman door zijn bezweringen een rol had gespeeld in den pelshandel. Post-managen. die de wonderbare macht van het bijgeloof onder de Indianen kenden, hadden dat middel ge bruikt. om de jagers aan zich te binden Doch Bruce had nog nooit gezien, dat men daardoor in staat was geweest zich zóó gerulmen tijd te handhaven, zulke geweldige resultaten te be. reiken. Toch waarom kunnen slagen, zelfs al sou zulks slechtakun- nen worden verwezenlijkt, door gebruik to maken van het bijgeloof en het onlogische ge loof van de Indianen self. Bruce begreep de Indianen, hij wist welke vrees zij hadden voor bezweringen en het was hem duidelijk, dat in liet eigen geloof der Indianen de sleutel lag van het door Morley bereikte succes. HAAP /VAAN ZZUL EEET?ZE N> ON- ÓEDEEPO UN PEN STOP N CE HONEN ÜAAJP STAA7 NET’.ZWALPT OP W/T WNT WEl, AAT WE HAAL? ZOU- PEN WNOEN,Aló WE NAAf? L S/.EVEN ZOENEN. J joaw jpp/y. ip Pad noot t de - oacnteate/p ZOOVÉÉL OELD /NDE WEPELD i NU/CANJf J DIE NfOO/E, OCOOf TE BOOT KOO- PEN YVAAPNAAa JE AL ZOO LANÓ I veqlanod Ja PEBTÉ^ hoogerop zakken. Toen de trein kwam, stapte Pim in en liep naar de eenlge vrije plaats. Eensklaps zag hij iets vreeselüks. Achter die vrije plaats was een omlijste reclame. Het was z’n eigen beeltenis. Aan het volgend station stapte hij uit. HU voel de zich als een misdadiger. Tien minuten later stond hij bij een bushalte. Vlak tegenover de halte was een groote reclame aangebracht, weer z’n eigen beeltenis. die het oog van lederen voorbijganger trok. Pim zag het ook en liep weg. HU kocht ’n krant; zelfs daarin prUkte z’n portret en in wanhoop sloeg hij de handen voor z’n oogen. Het was een momentopname van hem, waarop hij met een vergenoegd ge zicht zijn pUp vulde vanuit een lederen ta bakszak. Boven z’n portret stond te lezen: Pro beert onze fijne krul en u bent tevreden. I In den trein, bü de halten, in de kranten, overal stond nu z’n portret. Alle menschen zouden hem herkennen en, ja, dat was het ergste wat zou Nanda er van zeggen? Zoodra Pim de kamer bü Nanda binnen trad. betta in 1881 verklaren, is het gelaat van Frankrijk niet te herkennen!” En om hem voor die woorden te straffen, maakten de arrondis sementen van die dagen een einde aan zijn eclatante en fortuinlijke carrière. Hij had de niet te boeten misdaad begaan, onrust te heb ben gezaaid onder de leden van het parlement. Indien Frankrijk, sinds een kwart eeuw, is blijven bestaan, dan is dat wel voor een groot deel te danken aan den weerstand van ztjn administratief kader, die de oude souvereini teit erfdé, in tegenstelling met de nieuw ver worvene. Nu houden ook die lichamen het niet meer, de nieuwere souvereiniteit heeft er eindelijk over gezegevierdde bureaux zijn verzwakt, de magistratuur gedemoraliseerd, het openbaar onderwUs gefanatiseerd. De princiepen van 1875 hebben hun gevolgen gehad. Maar het eene ge volg roept het andere op. Wie zal ze voorspel len, wie zal daden stellen? Het gezag zal herboren worden, het moet! Maar vanwaar zal het komen, en hoe zal zjjn uiterlijk zijn?” HOOFDSTUK VII DE STEM IN DE KEUKEN In den korten tüd. dat Bruce Rochette ver toefd had In de wigwam van Ash-wan-a-mak had hü dus het geheim van Morley’s macht over ..De Post aan het Dooden-kamn” ont dekt. En zijn macht was thans van dien aard, dat hij haar tegen de Hudson's Bay Company kon gebruiken. En dat zou hl) doen om daar mede ook den schepper van dat middel ten val te brengen. De heele zaak bleek juist zoo dood-eenvoudtg te zijn als Bruce aanvankelijk gedacht had. Morley had ten Indiaanschen medicijn-man, Nee-da-boy genaamd, met geld gesteund, had hem wellicht op alle mogeljjke wijzen geholpen om macht over de Jagers te krijgen. De india nen waren zoo ver gebracht, dat ze geloofden, dat het nutteloos zou zijn te Jagen, wanneer ze niet in het bezit waren van de talisman nen, die door Nee-da-boy waren vers: rekt. En Nee-da-boy gaf geen talisman aan een Indiaan, die slechts van het geringste verzet dorst te gewagen of die liet doorschemeren, dat hij zjjn pelsen elders aou gaan verkoopen. thans het middel in de hand om de Hudso’s Bay Company in dit district te ruïneeren, het district van Fort-Mystery. Thans bezat hij het wapen, waarmede hli de groote maatschappij sou kunnen vernederen op de eenige wijze waarop zij te vernederen viel: door de pelzen op te koopen in bet district, op welks bezit zij het meest trotsch was. heel veel kwaad), is wel dit: dat zij, voor on berekenbaar gerulmen tijd het oude door hen zelf veroverde gezag, te grabbel hebben ge gooid en verloren. Bonaparte valt, de Vergadering staat op. Be- houdensgezind, monarchistisch, dat weten we. Doch dat is maar détail. Voor alles echter is ze een Vergadering, is ze souverein, en als Iedere souvereine macht, jaloersch op die souvereini teit. Ze Installeert zich, om slechts af te treden in 1875, na eerst haar gezag voor langen tijd het voortbestaan te hebben verzekerd. Hoe zulk een vergadering ook optreden moge, welke ook haar bedoelingen zijn, toch keert ze, door een zekere fataliteit, altijd, weer tot zich zelf terug, en altijd is het haar eigen macht, welke ze vergroot.” Dan haalt schrijver als voorbeeld daarvan aan de verkiezing van den President. Mac Mahon, zooals men weet, en de instelling van dqn Senaat, om te besluiten met dezen uitroep: „Overal het kiesrecht, dat is de leuze, het wachtwoord, en hoe goed georganiseerd op de plaats zelf waar het werd uitgedacht! De in stellingen van 1875 worden slechts beheerscht door één enkelen hartstocht en éta vrees: de hartstocht der parlementaire almacht, de vrees voor de macht van het volk. Die macht moet verminderd, verkleind, als het kan verwUderd worden. Voor den Senaat zullen de dorpers de kiesgerechtigden zUn. Men wilde conservatief blijven, en men werd het ook, maar gebonden aan routine en aan afwezigheid van Inzicht. Voor de Kamer wordt het Arrondissement kies gerechtigd. Indien men de geborneerdheid had willen een stem geven in de almacht der ver gadering, indien men de versclfrompeling had willen in de hand werken van het nationale leven, aou men niet beter hebben kunnen vin- kondigd. Welke is de gebeurtenis van 1934? Dat I den. -In dien gebroken spiegel, zoo zal Gam- js de Ineenstorting van een Parlement, dat betta In 1881 verklaren, is het gelaat door deszelfs eigen almacht werd geruïneerd. En wat was de gebeurtenis van 1875? Dat was de daad eener souvereine Vergadering, die in Frankrijk de souvereiniteit der Parlementen instelde. De souvereiniteit der Parlementen: een daad, zonder voorbeeld in Europa. Maar de mannen der Constituante gaven zich geen rekenschap van het verrassende, revolutionnaire karakter van hun werk. Ze vleiden zich met de overtui ging te handelen als wijze politici, als fealisti. ache conservatieven, „Laten we geen nieuwig heden Invoeren”, zeiden ze, .laten we de ab stracte bouwsels van onze voorvaderen niet weer optrekken; laten we niet redeneeren. laten we het bestaande nemen....” Het zijn de uitdrukkingen gebezigd door dien Bir. Wallon, die bij de eindstemming overwon: Jk neem het bestaande over, noem de dingen bU hun naamWe vinden een regeerings- vorm: we moeten dien nemen zooals hij is, en zorgen dat hij blijft voortleven....” Daarin stak een sophlsme, dat men niet heeft opgemerkt. Het bestaande over zemen is een waardevolle grondstelling, maar zij stelt tot voorwaarde, dat het iets zü. wat werkelijk bestaat, en daardoor waard is te worden overgenomen. Zoo telde men. van de XUIe tot de XVIIe eeuw, in Frankrijk ’n aan tal instellingen, waarvan werkelUk gezegd kon Worden dat ze bestonden. Konlng, Parlementen, Staten, Gemeenten en Provincies, dat alles had zün beproefde waarde, en de Franschen uit dien tijd, ..het bestaande overnemend.” konden •en krachtig leven voeren. In 1875 daarentegen was Frankrijk één uit gestrekte modderpoel, en uit dien ternau wernood door allerlei bU toeval gevonden mid delen verstevigden grondslag, schiepen de le den der wetgevende vergadering „overnemend het bestaande" wat ze een grondwet noemden. De rampen van 1870 (in tUd van zes weken twee gevangen genomen legers en één keizer krijgsgevangene) veroorzaakten in Frankrijk •en ontzaglijken storm. Het gezag stortte in een, verbrijzeld in zün organen, onteerd in zijn beteekenls. Een vorst die verdwünt, vervangt men door een anderen, wül de troon blijft: doch hier verdween de troon zelf, ’n WaarUjk vreemd en zeldzaam gebeuren. Acht eeuwen lang was Frankrijk, meer dan eenig ander land, als de verpersoonluklng geweest van het gezag. Het Fransche volk was het konlngsvolk bU uitstek geweest. Al zün revoluties waren ge. ■ags-crisissen, of, om de uitdrukking te bezi gen van een onzer oude politieke schrijvers: -majesteits-grillenAlle, ook die van 1788, welke slechts de verzwakte Bourbons omver wierp, om Napoleon te kronen. Echter, na 1871, valt er van dit soort predes tinatie geen spoor meer te bekennen. Napoleon m valt, en het gezag bezwijkt met hem. Het grootste kwaad dat de Bonapartes aan Frank rijk hebben berokkend (en ze berokkenden het Of het nu precies voor 260 mlllioen goud is die in de golf van -Vigo begraven liggen, Is niet met definitieve zekerheid te zeggen, maar bU benadering zal dit getal toch wel juist zUn. Goud, zuiver goud! Het Is wel een wonder, dat er nog geen groote run naar deze golf ondernomen werd, sinds de archivaris van Vigo. Senor Avellno Rodriguez officieel heeft vastgesteld, dat t goud werkelUk in de Golf ligt. Zelfs de namen der schepen waarvan deze goudmassa’s afkomstig zUn. die nu al 232 jaren door sluimeren, zün niet onbe kend. De archivaris stelde een soort balans op over de Golf van Vigo. 265 mlllioen werden IndertUd afgestuurd. 5 mlllioen strande nog 260 Ook hü, schledenls zal zich 1 deze reusa Vigo gekon WE ZL/NP/JN, ELLAlP/J/Z.É N(/ JCAN JE /N EEN NOO! NUN> WONEN EN NOO/E KLEE EEN EPA&EN (Korte tnhoud van het voorafgaande: David Patterson is de eigenaar van een bloelenden pelabandel In Noord-Canada EU» expanale-sucht vindt alechu één hin derpaal. de machtige Hudson's Bay Com pany zün grootste concurrent. Deze oezet een post „Fort Mystery" genaamd en door Herbert Morley beheerd, waar Patterson ondanks herhaalde pogingen, nooit in ge slaagd is vasten voet te verkrijgen Bruoe Rochette/die een diepen haat koestert te gen de Hudson’s, tel dan voor Patterson trachten een handelspost te vestigen in het veelomstreden gebied. HU vertrekt met Joe Snowbird en wordt hertel Uk door Mor ley en zün echtgenoote ontvangen. Bruce geeft voor belast te zün met het doen van waarnemingen voor een aardrijkskundig genootschap) De talisman at een gat in het plnd-Jl- •te-san toen ik den vorigen zomer op Fort- MDtery was. ’s Avonds was hü er nog en den Mgenden ochtend was-ie weg. Heb je nu een sterker pind-jl-goMsn? Pta-ban bezorgd, Den volgenden morgen was Pim Myres nog geheel overstuur. HU stond tegenover een nieuwen dag met af z’n teleurstellingen. Einder lük besloot hü naar zün vriend Tigg MountaiA te gaan, die verantwoorde’Uk voor al z’n moeilijkheden was. Hü zou dien Tigg eens ge ducht onderhanden nemen. ,Jk dacht, dat het een klant was,” zei deze jongeman, toen Pim z’n kamer binnen trad. „JU hebt geen klanten!” begon Pim. „Dat zeg JU.” antwoordde Tigg, „maar sinds je me geholpen hebt, krüg ik steeds meer aan vragen voor goede reclame. En weet je, wat het toppunt is? Enkele dagen geleden kreeg ik een aanvraag voor een reclame van een groote parfumeriefabriek. Daar komt me gisteren hier een mooie Jonge dame en bood me zoo maar belangeloos haar foto aan. Ze vroeg of haar re clame niet naast die van Jou geplakt kon wor den. Kük, daar achter Je staat haar portret, dat ze heeft achtergelaten.” Pim draaid; langzaam het hoofd om, sprong direct daarna op. Het was de foto van Nanda. „Is dat meisje hier geweest?” vroeg Pim met onvaste stem, „en wil ze haar beeld naast het müne hebben op de reclame-zuilen?” ,Ja, en dat wil ze." „Weet je dat zeker?” „Natuurlük! Hoe kom ik anders aan haar portret? Zoo iets brengt me er heelemaal boven op. Pim. Maar toch grappig van zoo’n vreemd meisje, om dat voor me te doen.” Pim Myres antwoordde niet, maar was al de deur, z’n vriend staarde hem verbaasd na. Weer stapte Pim de kamer bU Nanda binnen. „Nanda!” begon hü.en in den klank, waarmee hü dien naam uitsprak, lag heel z’n zleL Ze keek hem glimlachend aan. ,Je wilt dus aan m’n züde hangen?” barstte Pim los. „Nanda, je bent een schat.” „Ik heb nagedacht en voelde toen, dat mijn plaats aan je zUde moest zün,” antwoordde ze lachenij. over Ash-wan-a-mak, met nadruk. Ik moet mUn pelzen des zomers naar de Hudson's Bay brengen en ik mag niet meer de slechte gedachten koesteren om se elders te verkoopen. Want de groote maatschapoU ebn .vriend van den geest, die de Jacht-talismannen geeft en mün gepraat maakte hem erg boos. Pta-ban hield zün pind-Ji-goe-san «kramp achtig vast en keek snel om zich heen. Zei je dat dan, bad Je dan zulke gedach ten? vroeg hü met een stem, trillende van schrik. Een enkelen keer, luidde het antwoord. Het gebeurde den laatsten zomer, toen we naar bet fort gingen. Ik bezat heel wat vellen en ik had hooren spreken over den handelaar, die ver in het Zuiden woont en er méér voor geeft. Ik weet nog niet of ik het wel gedaan zou hebben. Ik sprak er alleen In een paar kampen over. Toen stond ik op een morgen op en ontdekte het gat in mün pind-jl-go«-san. De talisman was er niet meer in. Het gesprek eindigde, althans voor wat Pta-ban betrof. Hü zei niets meer, doch staarde stevig werden uit eenige gelande en ge- Aepen aan land gebracht. Blüven dus ni^lioen goud over. Ie er zich beroemen kan, de ge in Europa bestudeerd te hebben, hoe van opengeslagen op de ontzettende bladzüde. Hü liep met uitgestrekte hand op haar toe, maar vóór hü een woord kon uitbrengen, begon ze te spreken: „Ik zit hier al een half uur klaar voor een scène en niets kan me daarvan terug houden. Als ik Je niet eerst vertel, wat er in me omgaat, dan zal er iets in me breken, of ga ik als een gek door de kamer loopen.” Pim maakte een gebaar ten teeken, dat hü wat wilde zeggen, maar Nanda hernam: ,Je wilt me toch niet vertellen, dat JU het niet bent, Pim; als Je dat doet, loop ik weg en gil." Pim stond onbeweeglük met een arme-zon- daarsgezicht. „Een mlllioen menschen koopen deze krant” vervolgde z’n verloofde, „en in elk exemplaar zien zoowat 20 menschen Jouw gezicht, dat als omhulsel zal gevouwen worden om vleesch, visch of groenten. Het is verschrikkelük, Pim.” De jonge man kwam een stap nader en zet: „Ik kan alles verklaren.” „Best mogelük, maar kan je ook alles ongedaan maken? We kunnen ons niet meer in 1 publiek vertoonen; iedereen zal je herken nen." „Het is waar, Nanda. maar ik zal alles doen om het tegen te houden." .Denk je,” vroeg Nanda sarcastisch, „dat een firma jou beeltenis koopt, om het later te verstoppen?" „Ze hebben de foto niet van me gekocht,” protesteerde Pim. „Wel." riep het jonge meisje, „dan moet je direct een actie tot schadevergoeding Instel len.” .Ze kochten de foto van een armen vriend van mé.” „Wat! Nu, kük niet als een martelaar!” „Die vriend, hernam Pim, „heeft honger geleden; hü is dol op fotografeeren. Enkele maanden geleden nam hü een paar foto's van me. om nieuwe lenzen te probeeren.” „Een sluw voorwendsel,” mompelde Nanda. „Hü stond om me heen te springen en maakte allerlei opnamen van me. Hü zei toen iets onzinnigs, waardoor ik moest lachen en op dat' oogenbllk moet hü die ellendige foto gemaakt hebben.” „Best mogelük, maar ik wil weten hoe ze aan die foto kwamen,” verklaarde Nanda. .Nadat hü die foto’s gemaakt had." volgde Pim, .schreef hü me na eenlgen tüd. dat de kiekjes aardig waren uitgevallen en vroeg me, of ik er iets tegen had, dat hü er een van inzond voor een wedstrijd. Ik antwoordde, dat ik er niets tegen had. Ik hoorde niets meer van de heele geschiedenis, tot die reclameplaten over Londen werden uitgestrooid. Ik kan er niets tegen doen.” Nanda keek stroef. „M’n eerste werk was naar hem toe te gaan. Nee. Nee-da-boy zegt, dat geen pind-Ji- gos-san sterk genoeg is om een talisman er in te houden, wanneer de Jager dezen niet goed behandelt. Nee-da-boy zegt, dat de talisman overal een gat uitvreet waar hü niet goed behandeld wordt. Maar en Pta-ban boog zich naar zün kameraad en sprak op gedempten toon, terwül Bruce met groote moeite zün oogen gevestigd hield op een thermometer wat deed Je dan wel. dat de talisman niet meer bü Je wilde blüven t Ik weet het niet, antwoorde Ash-man-a- mak Ik dacht, dat ik hem'goed behandelde en dat zei ik ook aan Nee-da-boy. Doch hü zei. dat het niet zoo was, en toen ik hem vroeg mü een ander talisman te geven, wilde hü me er geen verkoopen. Hü zet dat het nutteloos was, aangezien ik toch niet wist, hoe ik een (■lisman behoorlük moest behandelen. Ik wachtte den geheelen zomer en hü wou er me geen verkoopen. Toen de herfst gekomen was, ging ik naar mün kamp terug, ofschoon ik wist dat zulks toch hopeloos was. 's Winters zette ik geen val. Wat baatte mü dat zonder (■lisman? Mün vrouw ving enkele konünen en sneeuwhoenen, ze schoot een kariboe en ving wat visch. ZU kon wel Jagen op die dieren, doch voor mü »u het nutteloos geweest zün dit te probeeren. Ten langen leste kon ook zü niets meer vangen we stonden op het punt te verhongeren. Doch wanneer Je Je talisman terug hebt en Nee-da-boy zond je dien, dan moet je nu toch wel weten boe je hem behoorlük moet behan- op dit blad Zün ingevolge de veraekerlngzvoorwaarden tegen f bU levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f 7C/) bU een ongeval met f OCn bU verllee van een hand fl oU verlies van een £7» bU een breuk van 7/1 hu wu— n ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen I rJUUUo verllee van beide armen, belde beenen of belde oogen f r doodel\!ken afloop f een voet of een oog f k^O»*dulmof wy^vinger f OCr«wbeen of armf4Cr«w Aderen vinger gesprek betrof. in het vuur en zün hand omklemde zün pind-Ji-gos-san. Ash-wan-a-mak praatte druk verder herhalingen. C- hooren. I Bruce stond op en verliet de wigwam. HU voelde, dat hü het in het lage, enge vertrek i niet langer meer zou kunnen uithouden. Hü i moest naar buiten, met de blauwe lucht boven hem, in *t volle zonlicht. HU had er behoefte i aan, zün gemoed te luchten, te dansen en te juichen, te lachen om de vreugde van dit oogenbllk. Doch, wül hü wist, dat de klejpe donkere oogen der kinderen van Ash-wan-a- mak op hem gericht waren, liep hü langzaam naar de plaats, waar Joe Snowbird aan het p werk was. Heb Je al gehoord van een Indiaan. Nee- da-boy geheeten? vroeg hü- Zeker, antwoordde de halfbloed. Hü is een oud man. die op Fort-Mystery leeft, in een kleine hut achter bet Indianen-verblüf. Wat is hü. een wabeno? Nee, zelfs niet een jes-sak-kld. Hü is medewiwln van den vierden graad. Er Is geen medlcün-man. die zooveel macht heeft als hü Juist, dat is ’t. sei Bruce, terwül hü heen ging, opdat Joe zün opwinding niet sou be merken. Met de handen op zün rug. en met gebogen hoofd ging hü in de richting van het spoor, waarlangs zü de wigwam van As-wan-a-mak hadden bereikt. En toen hü eenmaal om een bocht was, bleef hü staan en richtte zün gelaat naar boven. Moeder! lispelde hü. moeder! gewroken worden. Want voor Bruce had het uur der overwin ning geslagen; de overwlnlng, waarvoor hü reeds aoo langen tüd bad gewerkt. Hü bad T n het tegen t einde van het vorig Jaar I opgerichtê geïllustreerde weekblad „1934” •d- publiceert Daniel Halévy, onder het sim pele opschrift: 18751934, een hlstorisch-phl- losophische beschouwing over de geschiedenis van het Fransche Parlement gedurende de at- geloopen vijftig, zestig Jaren. Een beschouwing welke door haar klare overzichtelükheld. haar scherpe karakteristiek, al behoeft men het niet in alles met hem eens te zün, en door haar ac tualiteit ongetwüfeld ook onze lezers interes- •eeren zal. We veroorloven ons dan ook deze uiteraard typisch Fransche politieke bespiegelingen ten deele hieronder in zoo exact mogelüke vertaling te laten volgen. „Laten we den oorsprong dér feiten na speuren”, zoo vangt de schrijver zün artikel aan, „hierin vinden we den uitleg van het einde (van liet parlementarisme) dat ons door zoo veel kenteekenen als zeer nabü wordt aange- y-K lm Myres stond op het perron van den ondergrondspoorweg. Ofschoon het warm was. had hü zün regenjas tot aan den hals toe dicht en de rand van zün slappen hoed zooveel mogelük over z’n oogen gedrukt. Pim was bang, dat de menschen hem zouden zien en telkens als Iemand hem aankeek, trok hü z’n hoed dieper in z’n oogen, haalde z’n schouders en stak z’n handen dieper in z’n 1 ternauwernood herinneren, itlge goudmassa’s in de Golf p zün. Omstreeks '1700 was Lodewük XIV op idee gekomen, den hertog van Anjou, een fa milielid dus, onder den titel van Philips V tot konlng van Spanje uit te roepen. Dat was goed gezien, maarhet Europeesch evenwicht werd bedreigd. En zoo verklaarden Holland en Engeland den oorlog aan Spanje en Frankrijk. Het heilige Roomsche Rük der Dultsche natie stond toen aan de züde van Holland. Daar het Philips slecht ging, gaf hü bevel de overzeesche goud-flottilles zoo snel mogelük over te brengen. De Engelschen haddfen echter lucht gekregen van het transport. De leidende Spaansche admiraal vluchtte dus snel in de Golf van Vigo en meende zich met zün 30 sche pen veilig, vooral daar hü de Golf met z’n schepen sterk verbarrlcadeerde. Toen de Hollanders en Engelschen een ge- meenschappelüken aanval op de Golf onder namen, braken zü door de barricaden heen en dreven de Franschen en Spanjaarden zóó in het nauw, dat deze tenslotte besloten hun goud- schepen te laten zinken. De Engelschen maakten slechts een geringen bult. Het grootste gedeelte van het goud verdween op de bodem van de Golf van Vigo. Met de Kleleo duikerpakken, waarmee men tot 150 meter diepte in *t water kan afdalen, hoopt men nu de schatten te kunnen ophalen, nadat de archivaris Avellno Rodriguez. niet alleen de scheepsnamen, maar blükbaar ook de plaats waar zü moeten liggen, uit oude documenten heeft opgespoord. Amor is een oolijk guitje, Dat zoo graag met pijltje» schiet, Waarbij hij zoo min een filmster Als een koningszoon ontziet/ In het dartel spel der liefde Komt slechts liefde op 't tapijt. Amor kijkt alleen naar hartjes En maakt nimmer onderscheid. Rang en standen of positie, Wie en wat of hoe je bent Zijn nog steeds in 't rijk van Amor Democratisch onbekend. Maar daar buiten, ach, daarbuiten In de koele maatschappij, Daar beschouwt men de gevoelens Van een hart nog niet als vrij. Afkomst, titel of contanten Spelen steeds een groote rol. En een prins heeft zich te schikken Naar ‘t familie-protocol! Prins en filmster.... 't lijkt een titel Voor een mooi scenario. Want men vraagt danwie zal winnen, Dynastie of Cupido! Dit keer is het géén verzinsel, Dat door spel wordt uitgebeeld. Doch een stuk, dat door prins Sigvard, En naar waarheid, wordt gespeeld! Zal de liefde overwinnen, Naar men dit uit filmspel kent. En na eerst verzet en tranen, Toch tot slot.... een happy end! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) iemand wiens niet om vleesch, visch of groepten gewikkeld wordt.” „Ik kan dat doen.” antwoordde het jonge meisje, onbewogen, „zonder iemands advies. Ik geloof, dat je me nu begrepen hebt.” Er viel een stilte. Pim stond een oogenbllk besluiteloos en bedremmeld. Daarna keek hü rond om z’n hoed te zoeken. „O, die is in de hall,” mompelde hü- Hü bewoog zich als een automaat. Nanda wachtte en sloeg hem gade. Volgens de ge woonte van de meeste vrouwen was ze verder gegaan dan ze bedoeld had en miste nu den moed om te herstellen. Eenmaal buiten op straat, liep Pim een tüd lang doelloos rond. Het kon hem niet schelen, wat hü deed of waarheen hü ging. Z’n regen jas gooide hü nu open en z’n hoed stond be hoorlük op z’n hoofd. Nanda zat nog steeds in haar kamer en keek naar de deur alsof zü Pim terug ver wachtte. Toen hü niet kwam ontwaakte haar heele liefhebbende vrouwenziel. Ze keek even het vertrek rond, zette zich daarna gemkkke- lük in een stoel en begon ernstig na te den ken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 17