I
I
Fransch parlementarisme
ÏÏCct otofaal van den dag
AMOR
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
FORT-MYSTERY
„HET BESTAANDE OVER
NEMEN”
Gevonden
Alle abonné’s
DINSDAG 27 FEBRUARI 1934
O
"MAN KIJK NIÉT
ZOO SIP! DRINK
De noodlottige
reclame
Tien dagen te laat
Brand veroorzaakt een
schade van 70.000
pond sterling
zü
Gü «uit
(Wordt vervolgdJ
De verkiezing van Mac
Mahon
'Acht eeuwen lang was Frankryk
meer dan eenig ander land
de verpersoonlijking
van het gezag
door
Katharina en Robert Pinkerton
LIEVER EEN TIP!”
35 dagen in een kano op de Caraï-
bische Zee. De wet was sneller
De geheime kunst van
slangenbezweerders
O4AJ? 3TAAT k/Er(f/xn/y/E
Wat de golf van Vigo
aan goud bevat
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
hlET!'
■Ml
BOOTZ
het
maar
ver-
o
delen, drong Pta-ban aan. Wat moet je nu
t
stonden op liet punt te
i
was er geen enkele afdoende reden,
een handig opgezet plan niet aou
I
Te Jaffa beeft een groote brand gewoed,
waardoor bijna 1 mlllioen leege sinaasappel-
klsten zijn verbrand. De schade bediaagt
70.000. Men vreest hierdoor belemmering van
den expert.
en verviel nog al eens In
doch Pta-ban scheen niets te
zag hl), dat ze een krant In de hand hield,
ÜHIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillllllllllllHlIlg
vw wwu oau. vv«»v mswv uu
doen?
Ik mag er nooit meer aan denken, noch
over spreken, dat Ik mijn pelzen zou verkoopen
aan een ander handelaar In het Zuiden, waar-
we hebben hooren spreken, antwoordde
Onder oneindig veel moeilijkheden en ont
beringen zijn ze uit de bagno ontkomen. Maar
de wind, die wraak op hen uitoefende, voerde
hen naar Columbia, waar juist een wet aan
genomen was, waarbij alle strafgevangenen, die
daar landden, onverbiddelijk weer uitgeleverd
werden. Zoo zijn dus alle moeiten voor niets
geweest. Nourrio Duquenne, zoo heeten de twee,
z(jn binnen enkele dagen weer op het Duivels
eiland. Hun straf zal nog strenger worden. Hun
vooruitzichten ooit begenadigd te worden, zijn
voorgoed voorbij.
ZIJ begonnen hun vlucht door zich in de
jungle te wagen, die meer menschen vasthoudt
dan doorlaat. Hier kwamen ze veilig aan de
kust. Maar men achtervolgde hen gestadig,
zonder ophouden.
Terug weer dus in de jungletelkens weer
op weg naar de kust.... hopend op een geluk
kig toeval. dat eerstdaags werkelijk aanbrak.
Zij vonden een kano, die zij zorgvuldig ver
stopten. Toen verschaften zij zich voedsel.
Twintig dagen, had men hen gezegd, zouden zü
noodlg hebben om de kust te bereiken. Daar
voor was hun voorraad juist voldoende.
Onbarmhartig wisselden storm en zonneschijn
elkander af in de Caraïbische Zee. De gol
ven bereikten de bouwvallige boot, de zon ver
dampte het weinige water, dat zij bjj zich had
den.
Zij zeilden, wanneer dat ging. Meestal moes
ten ze zich op goed geluk laten drijven. De 20
dagen waren reeds lang voorbij. Zij hadden
bijna geen eten meer. De dorst plaagde hen
onbarmhartig. Zij verlangden vurig naar re
gen, dien z(j gulzig oplikten.
Toen werden zij door een strooming gegre
pen. die hen naar een strand dreef. De vluch
telingen waren gelukkig. Maar hun vreugde
veranderde in ontzetting, toen men hen arres
teerde en mededeelde dat zij uitgeleverd wer
den.
In
WEL, WEL ONT PE BOOD
SCHAP P/f IN DE PLZLZH ZA7 PlAAT
/K EENi KUKEN EP STAAH DE
LENÓTE £N BPEEDTEtJPAAD !N VAN
EEN EILAND EN N/EP CEN NEDE-
■DLElINO EEN BOODiXTHAA
/jeveuemël//
de dagen dat zij op zee rondzwalkten,
werd in Columbia een wetsontwerp aangeno
men, volgens hetwelk Columbia geen vluchte
lingen uit de bagno meer zou opnemen. Had
het weer hen begunstigd, zoo waren ze vrij
geweest. Tien dagen te laat.... in de vrijheid,
die voor hen geen vrijheid meer Is.
Men vroeg hun waarom zfj ontvlucht waren,
als zij zich onschuldig voelden. Toen antwoord
den de twee dat zij zwagers waren en wegens
hetzelfde feit veroordeeld werden.
„U weet niet wat het is onschuldig in bal
lingschap te zjjn. U begrijpt niet dat men daar
niet leven en niet sterven kan!”
Nu moesten zij terug naar de bagno,
kwamen 10 dagen te laat.
Ik was woedend. Hij zei, dat hij den wedstrijd
had gewonnen en er twee honderd pond mee
verdiend had. Het was een reclame-wedstrijd
voor die ellendige tabak. M’n vriend heeft z’n
geld gekregen en er zijn achterstallige rekenin
gen mee betaald. Per brief had ik hem permissie
gegeven om mee te doen aan den wedstrijd. Ik
zeg Je, dat er niets aan te doen is. M’n vriend
beweert, dat ik nu in heel Londen beroemd
ben. Ik wilde vannacht uitgaan, om over alle
gezichten een strook papier te trekken, maar
dat is een werk voor jaren. Enfin, de men
schen zullen allemaal met je meevoelen. Nanda,
medelijden hebben, dat je met zoo’n Idioot ver
loofd bent en
Iedereen zal je
ra.den je verlo
ving te verbreken
en iemand te
trouwen
gezicht
Dr. G. Kingsley Noble, curator van de afdee-
ling reptielen van het Amerikaansche Museum
voor Natuurlijke Historie, heeft een onderzoek
ingesteld naar de geheime kunst van Ooster-
sche slangenbezweerders.
Bij sommige ritueele slangendansen, aldus
dr. Noble, waarvoor ratelslangen worden ge
bruikt, trekken de dansers den giftand uit, of
brengen de reptielen door schijnbewegingen er
toe hun vergif zooveel mogelijk te verbruiken,
zoodat de slangen tenslotte ongevaarlük zjjn.
Een andere oorzaak voor de zoogenaamde im
muniteit der „bezweerders" is het feit, dat de
aandacht van de slang van den danser wordt
afgeleid, doordat deze veeren in de hand houdt
en zoolang de reptielen gefascineerd worden
door de veeren, denken zij er niet aan den dan
ser te bijten. Ook slangenvangers in China ma
ken van dit „afleidingssysteem” gebruik en
wuiven een stuk wit goed voor het reptiel op
en neer.
Sommige cobra’s zijn overdag llcht-bllnd. Zü
kunnen daardoor zonder gevaar in de felle
middagzon aangepakt worden. Dr. Noble nam
waar dat de cobra heen en weer wiegelt op de
„bezwerende” muziek van den danser. Ze doet
dat om beter te kunnen zien. De bezweerder
poogt dus de slang af te lelden.
In het licht van deze wetenschap, begreep
Bruce volkomen, hoe het mogelük was geweest,
dat Morley zooveel succes had gehad, dat hl)
kans had gezien Pattison en nog twee andere
vrijhandelaren uit zijn district te houden, au
dit alles, zonder eenlge schijnbare inspanning,
zoodat alle vrijhandelaren waren heengegaan,
terwijl ze zelfs niet één enkelen pels hadden
kunnen bemachtlgeh.
Het was niet de eerste maal in de geschiede
nis van het pelsland. dat een Indlaanache
medicijnman door zijn bezweringen een rol had
gespeeld in den pelshandel. Post-managen. die
de wonderbare macht van het bijgeloof onder
de Indianen kenden, hadden dat middel ge
bruikt. om de jagers aan zich te binden Doch
Bruce had nog nooit gezien, dat men daardoor
in staat was geweest zich zóó gerulmen tijd
te handhaven, zulke geweldige resultaten te be.
reiken.
Toch
waarom
kunnen slagen, zelfs al sou zulks slechtakun-
nen worden verwezenlijkt, door gebruik to
maken van het bijgeloof en het onlogische ge
loof van de Indianen self. Bruce begreep de
Indianen, hij wist welke vrees zij hadden voor
bezweringen en het was hem duidelijk, dat in
liet eigen geloof der Indianen de sleutel lag van
het door Morley bereikte succes.
HAAP /VAAN ZZUL EEET?ZE N> ON-
ÓEDEEPO UN PEN STOP N CE HONEN
ÜAAJP STAA7 NET’.ZWALPT OP W/T
WNT WEl, AAT WE HAAL? ZOU-
PEN WNOEN,Aló WE NAAf?
L S/.EVEN ZOENEN. J
joaw jpp/y. ip
Pad noot t de -
oacnteate/p
ZOOVÉÉL OELD
/NDE WEPELD i
NU/CANJf J
DIE NfOO/E, OCOOf
TE BOOT KOO-
PEN YVAAPNAAa
JE AL ZOO LANÓ I
veqlanod Ja
PEBTÉ^
hoogerop
zakken.
Toen de trein kwam, stapte Pim in en liep
naar de eenlge vrije plaats. Eensklaps zag hij
iets vreeselüks. Achter die vrije plaats was een
omlijste reclame. Het was z’n eigen beeltenis.
Aan het volgend station stapte hij uit. HU voel
de zich als een misdadiger. Tien minuten later
stond hij bij een bushalte. Vlak tegenover de
halte was een groote reclame aangebracht, weer
z’n eigen beeltenis. die het oog van lederen
voorbijganger trok. Pim zag het ook en liep
weg. HU kocht ’n krant; zelfs daarin prUkte
z’n portret en in wanhoop sloeg hij de handen
voor z’n oogen. Het was een momentopname
van hem, waarop hij met een vergenoegd ge
zicht zijn pUp vulde vanuit een lederen ta
bakszak. Boven z’n portret stond te lezen: Pro
beert onze fijne krul en u bent tevreden. I
In den trein, bü de halten, in de kranten,
overal stond nu z’n portret. Alle menschen
zouden hem herkennen en, ja, dat was het
ergste wat zou Nanda er van zeggen?
Zoodra Pim de kamer bü Nanda binnen trad.
betta in 1881 verklaren, is het gelaat van
Frankrijk niet te herkennen!” En om hem voor
die woorden te straffen, maakten de arrondis
sementen van die dagen een einde aan zijn
eclatante en fortuinlijke carrière. Hij had de
niet te boeten misdaad begaan, onrust te heb
ben gezaaid onder de leden van het parlement.
Indien Frankrijk, sinds een kwart eeuw, is
blijven bestaan, dan is dat wel voor een groot
deel te danken aan den weerstand van ztjn
administratief kader, die de oude souvereini
teit erfdé, in tegenstelling met de nieuw ver
worvene.
Nu houden ook die lichamen het niet meer,
de nieuwere souvereiniteit heeft er eindelijk
over gezegevierdde bureaux zijn verzwakt,
de magistratuur gedemoraliseerd, het openbaar
onderwUs gefanatiseerd. De princiepen van 1875
hebben hun gevolgen gehad. Maar het eene ge
volg roept het andere op. Wie zal ze voorspel
len, wie zal daden stellen?
Het gezag zal herboren worden, het moet!
Maar vanwaar zal het komen, en hoe zal
zjjn uiterlijk zijn?”
HOOFDSTUK VII
DE STEM IN DE KEUKEN
In den korten tüd. dat Bruce Rochette ver
toefd had In de wigwam van Ash-wan-a-mak
had hü dus het geheim van Morley’s macht
over ..De Post aan het Dooden-kamn” ont
dekt. En zijn macht was thans van dien aard,
dat hij haar tegen de Hudson's Bay Company
kon gebruiken. En dat zou hl) doen om daar
mede ook den schepper van dat middel ten
val te brengen.
De heele zaak bleek juist zoo dood-eenvoudtg
te zijn als Bruce aanvankelijk gedacht had.
Morley had ten Indiaanschen medicijn-man,
Nee-da-boy genaamd, met geld gesteund, had
hem wellicht op alle mogeljjke wijzen geholpen
om macht over de Jagers te krijgen. De india
nen waren zoo ver gebracht, dat ze geloofden,
dat het nutteloos zou zijn te Jagen, wanneer
ze niet in het bezit waren van de talisman
nen, die door Nee-da-boy waren vers: rekt. En
Nee-da-boy gaf geen talisman aan een Indiaan,
die slechts van het geringste verzet dorst te
gewagen of die liet doorschemeren, dat hij zjjn
pelsen elders aou gaan verkoopen.
thans het middel in de hand om de Hudso’s
Bay Company in dit district te ruïneeren, het
district van Fort-Mystery. Thans bezat hij het
wapen, waarmede hli de groote maatschappij
sou kunnen vernederen op de eenige wijze
waarop zij te vernederen viel: door de pelzen
op te koopen in bet district, op welks bezit zij
het meest trotsch was.
heel veel kwaad), is wel dit: dat zij, voor on
berekenbaar gerulmen tijd het oude door hen
zelf veroverde gezag, te grabbel hebben ge
gooid en verloren.
Bonaparte valt, de Vergadering staat op. Be-
houdensgezind, monarchistisch, dat weten we.
Doch dat is maar détail. Voor alles echter is ze
een Vergadering, is ze souverein, en als Iedere
souvereine macht, jaloersch op die souvereini
teit. Ze Installeert zich, om slechts af te treden
in 1875, na eerst haar gezag voor langen tijd
het voortbestaan te hebben verzekerd.
Hoe zulk een vergadering ook optreden moge,
welke ook haar bedoelingen zijn, toch keert ze,
door een zekere fataliteit, altijd, weer tot zich
zelf terug, en altijd is het haar eigen macht,
welke ze vergroot.”
Dan haalt schrijver als voorbeeld daarvan
aan de verkiezing van den President. Mac
Mahon, zooals men weet, en de instelling van
dqn Senaat, om te besluiten met dezen uitroep:
„Overal het kiesrecht, dat is de leuze, het
wachtwoord, en hoe goed georganiseerd op de
plaats zelf waar het werd uitgedacht! De in
stellingen van 1875 worden slechts beheerscht
door één enkelen hartstocht en éta vrees: de
hartstocht der parlementaire almacht, de vrees
voor de macht van het volk. Die macht moet
verminderd, verkleind, als het kan verwUderd
worden. Voor den Senaat zullen de dorpers de
kiesgerechtigden zUn. Men wilde conservatief
blijven, en men werd het ook, maar gebonden
aan routine en aan afwezigheid van Inzicht.
Voor de Kamer wordt het Arrondissement kies
gerechtigd. Indien men de geborneerdheid had
willen een stem geven in de almacht der ver
gadering, indien men de versclfrompeling had
willen in de hand werken van het nationale
leven, aou men niet beter hebben kunnen vin-
kondigd. Welke is de gebeurtenis van 1934? Dat I den. -In dien gebroken spiegel, zoo zal Gam-
js de Ineenstorting van een Parlement, dat betta In 1881 verklaren, is het gelaat
door deszelfs eigen almacht werd geruïneerd.
En wat was de gebeurtenis van 1875? Dat was
de daad eener souvereine Vergadering, die in
Frankrijk de souvereiniteit der Parlementen
instelde.
De souvereiniteit der Parlementen: een daad,
zonder voorbeeld in Europa. Maar de mannen
der Constituante gaven zich geen rekenschap
van het verrassende, revolutionnaire karakter
van hun werk. Ze vleiden zich met de overtui
ging te handelen als wijze politici, als fealisti.
ache conservatieven, „Laten we geen nieuwig
heden Invoeren”, zeiden ze, .laten we de ab
stracte bouwsels van onze voorvaderen niet
weer optrekken; laten we niet redeneeren. laten
we het bestaande nemen....”
Het zijn de uitdrukkingen gebezigd door dien
Bir. Wallon, die bij de eindstemming overwon:
Jk neem het bestaande over, noem de dingen
bU hun naamWe vinden een regeerings-
vorm: we moeten dien nemen zooals hij is, en
zorgen dat hij blijft voortleven....”
Daarin stak een sophlsme, dat men niet
heeft opgemerkt. Het bestaande over
zemen is een waardevolle grondstelling, maar
zij stelt tot voorwaarde, dat het iets zü. wat
werkelijk bestaat, en daardoor waard is te
worden overgenomen. Zoo telde men. van de
XUIe tot de XVIIe eeuw, in Frankrijk ’n aan
tal instellingen, waarvan werkelUk gezegd kon
Worden dat ze bestonden. Konlng, Parlementen,
Staten, Gemeenten en Provincies, dat alles had
zün beproefde waarde, en de Franschen uit
dien tijd, ..het bestaande overnemend.” konden
•en krachtig leven voeren.
In 1875 daarentegen was Frankrijk één uit
gestrekte modderpoel, en uit dien ternau
wernood door allerlei bU toeval gevonden mid
delen verstevigden grondslag, schiepen de le
den der wetgevende vergadering „overnemend
het bestaande" wat ze een grondwet noemden.
De rampen van 1870 (in tUd van zes weken
twee gevangen genomen legers en één keizer
krijgsgevangene) veroorzaakten in Frankrijk
•en ontzaglijken storm. Het gezag stortte in
een, verbrijzeld in zün organen, onteerd in zijn
beteekenls. Een vorst die verdwünt, vervangt
men door een anderen, wül de troon blijft:
doch hier verdween de troon zelf, ’n WaarUjk
vreemd en zeldzaam gebeuren. Acht eeuwen
lang was Frankrijk, meer dan eenig ander
land, als de verpersoonluklng geweest van het
gezag. Het Fransche volk was het konlngsvolk
bU uitstek geweest. Al zün revoluties waren ge.
■ags-crisissen, of, om de uitdrukking te bezi
gen van een onzer oude politieke schrijvers:
-majesteits-grillenAlle, ook die van 1788,
welke slechts de verzwakte Bourbons omver
wierp, om Napoleon te kronen.
Echter, na 1871, valt er van dit soort predes
tinatie geen spoor meer te bekennen. Napoleon
m valt, en het gezag bezwijkt met hem. Het
grootste kwaad dat de Bonapartes aan Frank
rijk hebben berokkend (en ze berokkenden het
Of het nu precies voor 260 mlllioen goud is
die in de golf van -Vigo begraven liggen, Is
niet met definitieve zekerheid te zeggen, maar
bU benadering zal dit getal toch wel juist zUn.
Goud, zuiver goud!
Het Is wel een wonder, dat er nog geen groote
run naar deze golf ondernomen werd, sinds de
archivaris van Vigo. Senor Avellno Rodriguez
officieel heeft vastgesteld, dat t goud werkelUk
in de Golf ligt. Zelfs de namen der schepen
waarvan deze goudmassa’s afkomstig zUn. die
nu al 232 jaren door sluimeren, zün niet onbe
kend.
De archivaris stelde een soort balans op over
de Golf van Vigo.
265 mlllioen werden IndertUd afgestuurd. 5
mlllioen
strande
nog 260
Ook hü,
schledenls
zal zich 1
deze reusa
Vigo gekon
WE ZL/NP/JN,
ELLAlP/J/Z.É N(/
JCAN JE /N EEN
NOO! NUN> WONEN
EN NOO/E KLEE
EEN EPA&EN
(Korte tnhoud van het voorafgaande:
David Patterson is de eigenaar van een
bloelenden pelabandel In Noord-Canada
EU» expanale-sucht vindt alechu één hin
derpaal. de machtige Hudson's Bay Com
pany zün grootste concurrent. Deze oezet
een post „Fort Mystery" genaamd en door
Herbert Morley beheerd, waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit in ge
slaagd is vasten voet te verkrijgen Bruoe
Rochette/die een diepen haat koestert te
gen de Hudson’s, tel dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen in
het veelomstreden gebied. HU vertrekt met
Joe Snowbird en wordt hertel Uk door Mor
ley en zün echtgenoote ontvangen. Bruce
geeft voor belast te zün met het doen van
waarnemingen voor een aardrijkskundig
genootschap)
De talisman at een gat in het plnd-Jl-
•te-san toen ik den vorigen zomer op Fort-
MDtery was. ’s Avonds was hü er nog en den
Mgenden ochtend was-ie weg.
Heb je nu een sterker pind-jl-goMsn?
Pta-ban bezorgd,
Den volgenden morgen was Pim Myres nog
geheel overstuur. HU stond tegenover een
nieuwen dag met af z’n teleurstellingen. Einder
lük besloot hü naar zün vriend Tigg MountaiA
te gaan, die verantwoorde’Uk voor al z’n
moeilijkheden was. Hü zou dien Tigg eens ge
ducht onderhanden nemen.
,Jk dacht, dat het een klant was,” zei deze
jongeman, toen Pim z’n kamer binnen trad.
„JU hebt geen klanten!” begon Pim.
„Dat zeg JU.” antwoordde Tigg, „maar sinds
je me geholpen hebt, krüg ik steeds meer aan
vragen voor goede reclame. En weet je, wat
het toppunt is? Enkele dagen geleden kreeg ik
een aanvraag voor een reclame van een groote
parfumeriefabriek. Daar komt me gisteren hier
een mooie Jonge dame en bood me zoo maar
belangeloos haar foto aan. Ze vroeg of haar re
clame niet naast die van Jou geplakt kon wor
den. Kük, daar achter Je staat haar portret,
dat ze heeft achtergelaten.”
Pim draaid; langzaam het hoofd om,
sprong direct daarna op.
Het was de foto van Nanda.
„Is dat meisje hier geweest?” vroeg Pim met
onvaste stem, „en wil ze haar beeld naast het
müne hebben op de reclame-zuilen?”
,Ja, en dat wil ze."
„Weet je dat zeker?”
„Natuurlük! Hoe kom ik anders aan haar
portret? Zoo iets brengt me er heelemaal boven
op. Pim. Maar toch grappig van zoo’n vreemd
meisje, om dat voor me te doen.”
Pim Myres antwoordde niet, maar was al
de deur, z’n vriend staarde hem verbaasd na.
Weer stapte Pim de kamer bU Nanda binnen.
„Nanda!” begon hü.en in den klank, waarmee
hü dien naam uitsprak, lag heel z’n zleL
Ze keek hem glimlachend aan.
,Je wilt dus aan m’n züde hangen?” barstte
Pim los. „Nanda, je bent een schat.”
„Ik heb nagedacht en voelde toen, dat mijn
plaats aan je zUde moest zün,” antwoordde ze
lachenij.
over
Ash-wan-a-mak, met nadruk.
Ik moet mUn pelzen des zomers naar de
Hudson's Bay brengen en ik mag niet meer de
slechte gedachten koesteren om se elders te
verkoopen. Want de groote maatschapoU ebn
.vriend van den geest, die de Jacht-talismannen
geeft en mün gepraat maakte hem erg boos.
Pta-ban hield zün pind-Ji-goe-san «kramp
achtig vast en keek snel om zich heen.
Zei je dat dan, bad Je dan zulke gedach
ten? vroeg hü met een stem, trillende van
schrik.
Een enkelen keer, luidde het antwoord. Het
gebeurde den laatsten zomer, toen we naar bet
fort gingen. Ik bezat heel wat vellen en ik
had hooren spreken over den handelaar, die
ver in het Zuiden woont en er méér voor geeft.
Ik weet nog niet of ik het wel gedaan zou
hebben. Ik sprak er alleen In een paar kampen
over. Toen stond ik op een morgen op en
ontdekte het gat in mün pind-jl-go«-san. De
talisman was er niet meer in.
Het gesprek eindigde, althans voor wat
Pta-ban betrof. Hü zei niets meer, doch
staarde
stevig
werden uit eenige gelande en ge-
Aepen aan land gebracht. Blüven dus
ni^lioen goud over.
Ie er zich beroemen kan, de ge
in Europa bestudeerd te hebben,
hoe
van
opengeslagen op de ontzettende bladzüde.
Hü liep met uitgestrekte hand op haar toe,
maar vóór hü een woord kon uitbrengen, begon
ze te spreken: „Ik zit hier al een half uur
klaar voor een scène en niets kan me daarvan
terug houden. Als ik Je niet eerst vertel, wat er
in me omgaat, dan zal er iets in me breken,
of ga ik als een gek door de kamer loopen.”
Pim maakte een gebaar ten teeken, dat hü
wat wilde zeggen, maar Nanda hernam:
,Je wilt me toch niet vertellen, dat JU het
niet bent, Pim; als Je dat doet, loop ik weg
en gil."
Pim stond onbeweeglük met een arme-zon-
daarsgezicht.
„Een mlllioen menschen koopen deze krant”
vervolgde z’n verloofde, „en in elk exemplaar
zien zoowat 20 menschen Jouw gezicht, dat als
omhulsel zal gevouwen worden om vleesch,
visch of groenten. Het is verschrikkelük, Pim.”
De jonge man kwam een stap nader en zet:
„Ik kan alles verklaren.”
„Best mogelük, maar kan je ook alles
ongedaan maken? We kunnen ons niet meer in
1 publiek vertoonen; iedereen zal je herken
nen."
„Het is waar, Nanda. maar ik zal alles doen
om het tegen te houden."
.Denk je,” vroeg Nanda sarcastisch, „dat een
firma jou beeltenis koopt, om het later te
verstoppen?"
„Ze hebben de foto niet van me gekocht,”
protesteerde Pim.
„Wel." riep het jonge meisje, „dan moet je
direct een actie tot schadevergoeding Instel
len.”
.Ze kochten de foto van een armen vriend
van mé.”
„Wat! Nu, kük niet als een martelaar!”
„Die vriend, hernam Pim, „heeft honger
geleden; hü is dol op fotografeeren. Enkele
maanden geleden nam hü een paar foto's van
me. om nieuwe lenzen te probeeren.”
„Een sluw voorwendsel,” mompelde Nanda.
„Hü stond om me heen te springen en maakte
allerlei opnamen van me. Hü zei toen iets
onzinnigs, waardoor ik moest lachen en op dat'
oogenbllk moet hü die ellendige foto gemaakt
hebben.”
„Best mogelük, maar ik wil weten hoe ze aan
die foto kwamen,” verklaarde Nanda.
.Nadat hü die foto’s gemaakt had."
volgde Pim, .schreef hü me na eenlgen tüd. dat
de kiekjes aardig waren uitgevallen en vroeg
me, of ik er iets tegen had, dat hü er een
van inzond voor een wedstrijd. Ik antwoordde,
dat ik er niets tegen had. Ik hoorde niets meer
van de heele geschiedenis, tot die reclameplaten
over Londen werden uitgestrooid. Ik kan er
niets tegen doen.”
Nanda keek stroef.
„M’n eerste werk was naar hem toe te gaan.
Nee. Nee-da-boy zegt, dat geen pind-Ji-
gos-san sterk genoeg is om een talisman er in
te houden, wanneer de Jager dezen niet goed
behandelt. Nee-da-boy zegt, dat de talisman
overal een gat uitvreet waar hü niet goed
behandeld wordt.
Maar en Pta-ban boog zich naar zün
kameraad en sprak op gedempten toon, terwül
Bruce met groote moeite zün oogen gevestigd
hield op een thermometer wat deed Je dan
wel. dat de talisman niet meer bü Je wilde
blüven t
Ik weet het niet, antwoorde Ash-man-a-
mak Ik dacht, dat ik hem'goed behandelde
en dat zei ik ook aan Nee-da-boy. Doch hü zei.
dat het niet zoo was, en toen ik hem vroeg mü
een ander talisman te geven, wilde hü me er
geen verkoopen. Hü zet dat het nutteloos
was, aangezien ik toch niet wist, hoe ik een
(■lisman behoorlük moest behandelen. Ik
wachtte den geheelen zomer en hü wou er me
geen verkoopen. Toen de herfst gekomen was,
ging ik naar mün kamp terug, ofschoon ik
wist dat zulks toch hopeloos was. 's Winters
zette ik geen val. Wat baatte mü dat zonder
(■lisman? Mün vrouw ving enkele konünen en
sneeuwhoenen, ze schoot een kariboe en ving
wat visch. ZU kon wel Jagen op die dieren,
doch voor mü »u het nutteloos geweest zün
dit te probeeren. Ten langen leste kon ook zü
niets meer vangen we stonden op het punt te
verhongeren.
Doch wanneer Je Je talisman terug hebt en
Nee-da-boy zond je dien, dan moet je nu toch
wel weten boe je hem behoorlük moet behan-
op dit blad Zün ingevolge de veraekerlngzvoorwaarden tegen f bU levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f 7C/) bU een ongeval met f OCn bU verllee van een hand fl oU verlies van een £7» bU een breuk van 7/1 hu wu— n
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen I rJUUUo verllee van beide armen, belde beenen of belde oogen f r doodel\!ken afloop f een voet of een oog f k^O»*dulmof wy^vinger f OCr«wbeen of armf4Cr«w Aderen vinger
gesprek
betrof.
in het vuur en zün hand omklemde
zün pind-Ji-gos-san. Ash-wan-a-mak
praatte druk verder
herhalingen. C-
hooren.
I Bruce stond op en verliet de wigwam. HU
voelde, dat hü het in het lage, enge vertrek
i niet langer meer zou kunnen uithouden. Hü
i moest naar buiten, met de blauwe lucht boven
hem, in *t volle zonlicht. HU had er behoefte
i aan, zün gemoed te luchten, te dansen en te
juichen, te lachen om de vreugde van dit
oogenbllk. Doch, wül hü wist, dat de klejpe
donkere oogen der kinderen van Ash-wan-a-
mak op hem gericht waren, liep hü langzaam
naar de plaats, waar Joe Snowbird aan het
p werk was.
Heb Je al gehoord van een Indiaan. Nee-
da-boy geheeten? vroeg hü-
Zeker, antwoordde de halfbloed. Hü is een
oud man. die op Fort-Mystery leeft, in een
kleine hut achter bet Indianen-verblüf.
Wat is hü. een wabeno?
Nee, zelfs niet een jes-sak-kld. Hü is
medewiwln van den vierden graad. Er Is geen
medlcün-man. die zooveel macht heeft als hü
Juist, dat is ’t. sei Bruce, terwül hü heen
ging, opdat Joe zün opwinding niet sou be
merken.
Met de handen op zün rug. en met gebogen
hoofd ging hü in de richting van het spoor,
waarlangs zü de wigwam van As-wan-a-mak
hadden bereikt. En toen hü eenmaal om een
bocht was, bleef hü staan en richtte zün gelaat
naar boven.
Moeder! lispelde hü. moeder!
gewroken worden.
Want voor Bruce had het uur der overwin
ning geslagen; de overwlnlng, waarvoor hü
reeds aoo langen tüd bad gewerkt. Hü bad
T n het tegen t einde van het vorig Jaar
I opgerichtê geïllustreerde weekblad „1934”
•d- publiceert Daniel Halévy, onder het sim
pele opschrift: 18751934, een hlstorisch-phl-
losophische beschouwing over de geschiedenis
van het Fransche Parlement gedurende de at-
geloopen vijftig, zestig Jaren. Een beschouwing
welke door haar klare overzichtelükheld. haar
scherpe karakteristiek, al behoeft men het niet
in alles met hem eens te zün, en door haar ac
tualiteit ongetwüfeld ook onze lezers interes-
•eeren zal.
We veroorloven ons dan ook deze uiteraard
typisch Fransche politieke bespiegelingen ten
deele hieronder in zoo exact mogelüke vertaling
te laten volgen.
„Laten we den oorsprong dér feiten na
speuren”, zoo vangt de schrijver zün artikel
aan, „hierin vinden we den uitleg van het einde
(van liet parlementarisme) dat ons door zoo
veel kenteekenen als zeer nabü wordt aange-
y-K lm Myres stond op het perron van den
ondergrondspoorweg. Ofschoon het warm
was. had hü zün regenjas tot aan den
hals toe dicht en de rand van zün slappen hoed
zooveel mogelük over z’n oogen gedrukt. Pim
was bang, dat de menschen hem zouden zien en
telkens als Iemand hem aankeek, trok hü z’n
hoed dieper in z’n oogen, haalde z’n schouders
en stak z’n handen dieper in z’n
1 ternauwernood herinneren,
itlge goudmassa’s in de Golf
p zün.
Omstreeks '1700 was Lodewük XIV op
idee gekomen, den hertog van Anjou, een fa
milielid dus, onder den titel van Philips V tot
konlng van Spanje uit te roepen. Dat was goed
gezien, maarhet Europeesch evenwicht
werd bedreigd. En zoo verklaarden Holland en
Engeland den oorlog aan Spanje en Frankrijk.
Het heilige Roomsche Rük der Dultsche natie
stond toen aan de züde van Holland.
Daar het Philips slecht ging, gaf hü bevel
de overzeesche goud-flottilles zoo snel mogelük
over te brengen. De Engelschen haddfen echter
lucht gekregen van het transport. De leidende
Spaansche admiraal vluchtte dus snel in de
Golf van Vigo en meende zich met zün 30 sche
pen veilig, vooral daar hü de Golf met z’n
schepen sterk verbarrlcadeerde.
Toen de Hollanders en Engelschen een ge-
meenschappelüken aanval op de Golf onder
namen, braken zü door de barricaden heen en
dreven de Franschen en Spanjaarden zóó in het
nauw, dat deze tenslotte besloten hun goud-
schepen te laten zinken.
De Engelschen maakten slechts een geringen
bult.
Het grootste gedeelte van het goud verdween
op de bodem van de Golf van Vigo. Met de
Kleleo duikerpakken, waarmee men tot 150
meter diepte in *t water kan afdalen, hoopt men
nu de schatten te kunnen ophalen, nadat de
archivaris Avellno Rodriguez. niet alleen de
scheepsnamen, maar blükbaar ook de plaats
waar zü moeten liggen, uit oude documenten
heeft opgespoord.
Amor is een oolijk guitje,
Dat zoo graag met pijltje» schiet,
Waarbij hij zoo min een filmster
Als een koningszoon ontziet/
In het dartel spel der liefde
Komt slechts liefde op 't tapijt.
Amor kijkt alleen naar hartjes
En maakt nimmer onderscheid.
Rang en standen of positie,
Wie en wat of hoe je bent
Zijn nog steeds in 't rijk van Amor
Democratisch onbekend.
Maar daar buiten, ach, daarbuiten
In de koele maatschappij,
Daar beschouwt men de gevoelens
Van een hart nog niet als vrij.
Afkomst, titel of contanten
Spelen steeds een groote rol.
En een prins heeft zich te schikken
Naar ‘t familie-protocol!
Prins en filmster.... 't lijkt een titel
Voor een mooi scenario.
Want men vraagt danwie zal winnen,
Dynastie of Cupido!
Dit keer is het géén verzinsel,
Dat door spel wordt uitgebeeld.
Doch een stuk, dat door prins Sigvard,
En naar waarheid, wordt gespeeld!
Zal de liefde overwinnen,
Naar men dit uit filmspel kent.
En na eerst verzet en tranen,
Toch tot slot.... een happy end!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iemand
wiens
niet om
vleesch, visch of
groepten gewikkeld wordt.”
„Ik kan dat doen.” antwoordde het jonge
meisje, onbewogen, „zonder iemands advies. Ik
geloof, dat je me nu begrepen hebt.”
Er viel een stilte. Pim stond een oogenbllk
besluiteloos en bedremmeld. Daarna keek hü
rond om z’n hoed te zoeken.
„O, die is in de hall,” mompelde hü-
Hü bewoog zich als een automaat. Nanda
wachtte en sloeg hem gade. Volgens de ge
woonte van de meeste vrouwen was ze verder
gegaan dan ze bedoeld had en miste nu den
moed om te herstellen.
Eenmaal buiten op straat, liep Pim een tüd
lang doelloos rond. Het kon hem niet schelen,
wat hü deed of waarheen hü ging. Z’n regen
jas gooide hü nu open en z’n hoed stond be
hoorlük op z’n hoofd.
Nanda zat nog steeds in haar kamer en
keek naar de deur alsof zü Pim terug ver
wachtte. Toen hü niet kwam ontwaakte haar
heele liefhebbende vrouwenziel. Ze keek even
het vertrek rond, zette zich daarna gemkkke-
lük in een stoel en begon ernstig na te den
ken.