Fransch parlementarisme
--
wfVkaal aan den daq
AMOR
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Gevonden
Alle abonné’s
FORT-MYSTERY
HET BESTAANDE OVER
NEMEN”
DINSDAG 27 FEBRUARI 1934
ZOO SIP! DRINK
Dg noodlottige
reclame
Tien dagen te laat
tol
Brand veröorzaakt een
schade van 70.000
pond sterling
iga
IN
A
De verkiezing van Mac
Mahon
De geheime kunst van
slangenbezweerders
door
Robert Pinkerton
I
r.
LIEVER EEN TIP!”
Acht eeuwen lang wae Frankrijk
meer dan eenig ander land
de verpersoonlijking
van het gezag
"MAN KIJK NIET
Kafharina en
Wat de golf van Vigo
aan goud bevat
t>TAAT Al
f3000.-^“c^n f 7SO.-f250.- f 12S.-fSO.-^ST’STk^ f40.- ÏÏ-SST
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HÉT ONGEVAL
/A” l-iE& IfETn
f
-
£IIIISS4I
BOOTZ
n het tegen 1 einde van het vorig jaar
en
tan een
het
maar
ZU
maat-
ie
drong Pta-ban aan. Wat moet je nu
.v
n
-
i'
bet nutteloos geweest zün
OU suit
stonden op het punt te
pind-Jl-«oa-aan. Ash-wan-a-mak
(Wordt vervolgd.)
V-
eindigde, althans voor wat
HU zei niets meer, doch
was er geen enkele afdoende reden,
een handig opgezet plan niet aou
r. In
HL te
de dagen dat zü op zee rondzwalkten,
in Columbia een wetsontwerp aangeno-
volgens hetwelk Columbia geen vluchte-
and ge>
oor het
met een
inspec-
s en er
t, dacht
n geko-
■aoek in
t kwam
ele me-
a zwaar
s speel-
politie
1 Te-
i om
aken.
1 nJ.
n om
aland
gaat.
luchten
De po
ten ook
rluchte-
s voor-
meubl-
K>r den
ers was
tie bin-
ad nog
et geld
er poll-
overge-
ooL die
an het
nomen,
espeeld
intken-
dat er
rd.
iet te
it dit
t. Be
et in
men
van
groot
zwen
en.
Amster-
ertelden
een z.g.
Hl In
mld-
vrü-
dwe-
eesto
Ben
wer-
chuur.
I heeft
adsch-
terug-
heb-
Labd-
enkele
oerlng
sisters
Bel-
1.
r zijn
en.
Maan-
lllende
n. dat
strata
bui-
gealo-
var-
>laats
ngen.
rland
n tas
ten en
Igbaar
mlger-
Te Jaffa beeft een groote brand gewoed,
waardoor bijna 1mlüioen leege slnaasappel-
kisten zün verbrand. De schade bedraagt
170.000. Men vreest hierdoor belemmering van
den export.
van
ingst
t.
tting
toch
et op
ir op
i die
:tvan
toven
zU, voor on-
i door hen
Be
id op en verliet de wigwam. HU
kü het in het lage, enge vertrek
meer aou kunnen uithouden. HU
(uiten. met de blauwe lucht boven
olie zonlicht. HU had er behoefte
noed te luchten, te dansen en te
lachen om de vreugde van dit
f Doch, wUl hU wist, dat de kleine
oogen der kinderen van Ash-wan-a-
hem gericht waren, liep hü langzaam
plaats, waar Joe Snowbird aan het
Amor ie een oolijk guitje.
Dat zoo graag met pijltje» schiet,
Waarbij hij zoo min een filmster
Als een koningszoon ontziet!
In het dartel spel der liefde
Komt slechts liefde op ’t tapijt.
Amor kijkt alleen naar hartjes
In maakt nimmer onderscheid.
Rang en standen of positie,
Wie en wat of hoe je bent
Zijn nog steeds in ‘t rijk van Amor
Democratisch onbekend.
Maar daar buiten, ach, daarbuiten
In de koele maatschappij,
Daar beschouwt men de gevoelens
Van een hart nog niet als vrij.
Afkomst, titel of contanten
Spelen steeds een groote rol,
In een prins heeft zich te schikken
Naar 't jamilie-protocol! A
Prins en filmster.... 't lijkt pen titel
Voor een mooi scenario.
Want men vraagt danwie zal winnen,
Dynastie of Cupido!
Dit keer is het géin verzinsel.
Dat door spel wordt uitgebeeld.
Doch een stuk, dat door prins Sigvard,
En naar waarheid, wordt gespeeld!
Zal de liefde overwinnen,
Naar men dit uit filmspel kent,
En na eerst verzet en tranen,
Toch tot slot.... een happy end!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiuHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii
3S dagen in een kano op de Caraï-
bische Zee. De wet was sneller
thans het middel in de hand om de Hudso’z
Bay Compady in dit district te ruïneeren, het
district van Fort-Mystery. Thans bezat hü het
wapen, waarmede hit de groote maatsehappU
aou kunnen vernederen on de eenige wüzv
waarop zü te vernederen viel: door de pelzen
op te koopen In bet district, op welks bezit zü
bet meest trotsch was.
publiceert Daniel Halévy, onder het slm-
I pele opschrift: 18751934, een hlstorisch-phl-
I losophische beschouwing over de geschiedenis
1 van
1 geloopen vUftlg, zestig jaren. Een beschouwing
welke door haar klare overzichtelijkheid, haar
scherpe karakteristiek, al behoeft men bet niet
I In alles met hem eens te zün, en door haar ac-
I tuallteit ongetwUfeld ook onze lezers Interes-
seeren zal.
We veroorloven ons dan ook deze uiteraard
i typisch Fransche politieke bespiegelingen ten
i deele hieronder in zoo exact mogelUke vertaling
I is laten volgen.
„Laten we den oorsprong der feiten na-
speuren”, zoo vangt de schrUver zijn artikel
i aan, „hierin vinden we den uitleg van het einde
I (van het parlementarisme) dat ons door soo-
I veel kentoekenen als zeer nabU wordt aange-
kondigd. Welke Is de gebeurtenis van 1934? Dat
i is de Ineenstorting van een Parlement, dat
I door deszelfs eigen almacht werd geruïneerd.
En wat was de gebeurtenis van 1875? Dat was
de daad eener souverelne Vergadering, die in
Frankrijk de souvereinltelt der Parlementen
Instelde.
De souvereinltelt der Parlementen: een daad,
i sender voorbeeld in Europa. Maar de mannen
der Constituante gaven zich geen rekenschap
van het verrassende, revolutlonnalre karakter
I van hun werk. Ze vleiden zich met de overtui
ging te bandelen als wUze politici, als realisti
sche conservatieven. „Laten we geen nleuwlg-
I heden invoeren’*, zeiden ze, „laten we de ab
stracte bouwsels van onze voorvaderen niet
weer optrekken; laten we niet redeneeren, laten
we het bestaande nemen...."
Het zün de uitdrukkingen gebezigd door dien
BW. Wallon, die bU de eindstemming overwon:
„Ik neem het bestaande over, noem de dingen
hU hun naam..., We vinden een regeerings-
Vorm: we moeten dien nemen zooals hü Is, en
Borgen dat hü blüft voortlevsn...
Daarin stak een sophlsme, dat men niet
beeft opgemerkt. Het bestaande over-
B e m e n is een waardevolle grondstelling, maar
BU stelt tot voorwaarde, dat bet Iets zU. wat
i Werkelijk bestaat, en daardoor waard is te
i «‘■worden overgenomen. Zoo telde men. van de
I ^XlIIe tot de XVIIe eeuw, in FrankrUk ’n aan
tal Instellingen, waarvan werkelijk gezegd kon
worden dat ze bestonden. Konlng, Parlementen.
Blaten. Gemeenten en Provincies, dat alles had
BUn beproefde waarde, en de Franschen uit
dien tUd, „het bestaande overnemend," konden
een krachtig leven voeren.
In 1875 daarentegen was Frankrijk één uit
gestrekte modderpoel, en uit dien ternau
wernood door allerlei bU toeval gevonden mid
delen verstevigden grondslag, schiepen de lo
den dar wetgevende vergadering ..overnemend
bet bestaande" wat ze een grondwet noemden.
De rampen van 1870 (in tUd van zes weken
twee gevangen genomen legers en één keizer
krUgsgevangene) veroorzaakten in FrankrUk
een ontaaglUken storm. Het gesag stortte in
een, verbrUzeld in zUn organen, onteerd in zUn
beteekenis. Een vorst die verdwijnt, vervangt
men door een anderen, wUl de troon blUft:
doch hier verdween de troon zelf. *n WaarlUk
vreemd en zeldzaam gebeuren. Acht eeuwen
tang was FrankrUk, meer dan eenig ander
land, als de verpersoonlUklng geweest van bet
gezag. Het Fransche volk was het konlngsvolk
I bU uitstek geweest. Al zUn revoluties waren ge.
zags-crislasen, of, om de uitdrukking te bezi
gen van een onzer oude politieke schrijvers:
.majestelts-grillen". Alle, ook die Van 1780,
welke slechts de verzwakte Bourbons omver
wierp, om Napoleon te kronen.
Echter, na 1871, valt er van dit soort predes
tinatie geen spoor meer te bekennen. Napoleon
Dl valt, en bet gezag beswUkt met hem. Het
grootste kwaad dat de Bonapartes aan Frank-
lUk hebben berokkend <en ze berokkenden het
veel kwaad), is wel dit: dat
berekenbaar gerulmen tUd het oude
zelf veroverde gezag, te grabbel hebben
goold en verloren.
Bonaparte valt, de Vergadering staat op. Be-
houdensgezlnd. monarchistisch, dat weten we.
Doch dat Is maar détail. Voor alles echter is ze
een Vergadering, is ze souvereln, en als iedere
souverelne macht, jaloersch op die souvereinl
telt. Ze installeert zich, om slechts af te treden
in 1875, na eerst haar gezag voor langen tUd
het voortbestaan te hebben verzekerd.
Hoe zulk een vergadering ook optreden moge,
welke ook haar bedoelingen xjjn, toch keert ze,
door een zekere fataliteit, altUd weer tot zich
zelf terug, en altüd is het haar eigen mn—bt
welke ze vergroot.”
Dan haalt schrUver als voorbeeld daarvan
aan de verkiezing van den President. Mac
opgerichte geïllustreerde weekblad „1934” Mahon, zooals men weet, en de' instelling v^n
den Senaat, om te besluiten met dezen uitroep:
„Overal het kiesrecht, dat te de leuze, het
wachtwoord, en hoe goed georganiseerd op de
bet Fransche Parlement gedurende de af- plaats zelf waar het werd uitgedacht! De in
stellingen van 1875 worden slechts beheerscht
door één enkelen hartstocht en één vrees: de
hartstocht der parlementaire almacht, de vrees
voor de macht van bet volk. Die macht moet
verminderd, verkleind, als het kan verwUderd
worden. Voor den Senaat sullen de dorpers de
kiesgerechtigden zUn. Men wilde conservatief
blUven, en men werd het ook, maar gebonden
aan routine en aan afwezigheid van inzicht.
Voor de Kamer wordt het Arrondissement kies
gerechtigd. Indien men de geborneerdheid bad
willen een stem geven In de almacht der ver
gadering, Indien men de verschrompeling had
willen in de hand werken van het nationale
leven, zou men niet beter hebben kunnen vin
den. „In dien gebroken spiegel, zoo zal Gsm-
betta in 1881 verklaren, te het gelaat van
FrankrUk niet te herkennen!" En om hem voor
die woorden te straffen, maakten de arrondis
sementen van die dagen een einde aan zUn
eclatante en fortuinlijke carrière. HU had de
niet te boeten misdaad begaan, onrust te heb
ben gezaaid onder de leden van bet parlement.
Indien FrankrUk, sinds een kwart eeuw, is
blUven bestaan, dan te dat wel voor een groot
deel te danken aan den weerstand van zUn
administratief kader, die de oude souvereinl
telt erfde, in tegenstelling met de nieuw ver
worvene. t
Nu houden ook die lichamen het niet meer,
de nieuwere souvereinltelt heeft er elndelUk
over gezegevierd: de bureaux zijn verzwakt,
de magistratuur gedemoraliseerd, het openbaar
onderwUs gefanatteeerd. De princiepen van 1875
hebben hun gevolgen gehad. Maar het eene ge
volg roept het andere op. Wie zal ze voorspel
len, wie zal daden stellen?
Het gezag zal herboren worden, bet moet!
Maar vanwaar zal het komen, en boe zal
sUn uiteriUk zUn?"
Dr. G. Kingsley Noble, curator van de afdee-
Ung reptielen van het Amertkaansche Museum
voor NatuurlUke Historie, heeft een onderzoek
ingesteld naar de geheime kunst van Ooster-
sche slangenbezweerders.
BU sommige ritueele slangendansen. aldus
dr. Noble, waarvoor ratelslangen worden ge
bruikt, trekken de dansers den giftand uit, ct
brengen de reptielen door schUnbewegingen er
toe hun vergif zooveel mogelUk te verbruiken,
zoodat de slangen tenslotte ongevaarUJk zUn.
Een andere oorzaak voor de zoogenaamde im
muniteit der „bezweerders” te bet feit, dat de
aandacht ven de slang van den danser wordt
afgeleid, doordat deze veeren in de hand houdt
en zoolang de reptielen gefascineerd worden
door de veeren. denken zU er niet aan den dan
ser te buten. Ook slangenvangers In China ma
ken van dit .afleidingssysteem” gebruik en
wulven een stuk wit goed voor het reptiel op
en neer.
Sommige cobra's zUn overdag licht-blind. ZU
kunnen daardoor zonder gevaar in de felle
middagzon aangepakt worden. Dr. Noble nam
waar dat de cobra heen en weer wiegelt op do
„bezwerende" muziek van den danser. Ze doet
dat om beter te kunnen zien. De bezweerder
poogt dus de slang af te lelden.
delen,
doen?
Ik mag er nooit meer aan denken, noc]
over spreken, dat Ik mUn pelzen sou verkool
aan een ander handelaar in het Zuiden, wa
over we hebben booren spreken, antwoc
Aah-wan-a-mak. met nadruk.
Ik moet mUn pelzen des zomen nai
Hudson's Bay brengen en ik mag niet ma
slechte gedachten koesteren om se eldel
verkoopen. Want de groote maatsehappU k
1 de
de
i te
een
vriend'van den geest, die de jacht-talismannen
geeft en mUn gepraat maakte hem erg boos.
Pta-ban hield sUn pind-Ji-goe-san kramp
achtig vast en keek snel om zich heen.
Zei je dat dan, had Je dan zulke gedach
ten? vroeg hU met een stem, trillende van
schrik.
Een enkelen keer, luidde het antwoord. Het
gebeurde den laatsten zomer, toen we naar het
fort gingen. Ik bezat heel wat vellen en ik
had hooren spreken over den handelaar, die
ver in het Zuiden woont en er méér voor geeft.
Ik weet nog niet of ik het wel gedaan aou
hebben Ik sprak er alleen in een paar kampen
over. Toen stond ik op een morgen op en
ontdekte het gat in mUn pind-ji-tos-san. De
talisman was er niet meer in.
gesprek
betrof.
in het vuur en zUn hand omklemde
zUn plnd-ji-gos-aan. Ash-wan-a-mak
Of het nu precies voor 260 mlllloen goud te
die in de golf van Vigo begraven liggen,- is
niet met definitieve zekerheid te zeggen, maar
bU benadering zal dit getal toch wel Juist zUn.
Goud, zuiver goud!
Het te wel een wonder, dat er nog geen groote
run naar de^e golf ondernomen werd, sinds de
archivaris van Vigo. Senor Avellno Rodriguez
officieel heeft vastgesteld, dat t goud werkelUk
In de Golf ligt. Zelfs de namen der schepen
waarvan deze goudmassa's afkomstig zUn, die
nu al 232 jaren door sluimeren. zUn niet onbe
kend.
De archivaris stelde een soort balans op over
de Golf van Vigo.
265 mlllloen werden IndertUd afgestuurd. 5
mlllloen werden uit eenige gelande en ge
strande schepen aan land gebracht. BlUven dus
nog 260 mlllloen goud over.
Ook hU, die er zich beroemen kan. de ge
schiedenis van Europa bestudeerd te hebben,
hoe
van
HAAP /VAAM ZU lEeFT-'
6£C>£EQO U/T oer? foTOeM O£KC?/V£/v
OAAJ? ^TAA.7 HET ZW/WT OD 1*7/
.JVC W/5T H/Ez DAT ylE HAAf? ZOU-
'zaso* l//A/£>£Ar,AlÓ 1VE MAAA
SZEVE/V ZOEKEM. J
JÜ/7/V.
/UW /VOOrr&E -
DAUVTDATe^
ZOOVEEt CE/O
/NDE WEPEID j
MUXAMJE i
D/EMOO/EóQCOf
TE BOOTKOO-
(VAAE^AAd
je Ai zee ia/*j I
veeiA/vóo Ia
C'. UE0T.
HOOFDSTUK VII
DE STEM IN DE KEUKEN
In den korten tUd. dat Bruce Rochette ver
toefd had in de wigwam van Ash-wan-a-mak
had hU dus het geheim van Morley’s macht
over Post aan het Dooden-kamo" ont
dekt. En zUn macht was thans van dien aard,
dat hu haar tegen de Hudson's Bay Company
kon gebruiken. En dat aou hU doen om daar
mede ook den schepper van dat middel ten
val te brengen.
De heele zaak bleek Juist zoo dpod-eenvoudtg
te zijn als Bruce aanvankelijk gedacht had
Morley had een Indiaanachen medicUn-man,
Nee-da-boy genaamd, met geld gesteund, had
hem wellicht op alle mogelUke wUzen geholpen
om macht over de Jagers te krUgen. De india
nen waren zoo ver gebracht, dat ze geloofden,
dat het nutteloos zou zUn te Jagen, wanneer
se niet in bet bezit waren van de talisman
nen. die door Nee-da-boy waren vers: rekt. En
Nee-da-boy gaf geen talisman aan oen Indlsmn.
die slechte van het geringste verzet dorst te
gewagen of die liet doorschemeren, dat hU «Uu
pelzen elders zou gaan verkoopen.
In het licht van deze wetenschap, begreep
Bruce volkomen, hoe bet mogelUk was geweest,
dat Morley zooveel succes had gehad, dat hU
kans had gezien Pattison en nog twee andere
vrijhandelaren uit zUn district te houden, en
dit alles, zonder eenige schUnbare inspanning,
zoodat alle vr^jhandelaren waren heengegaan,
terwUl ze zelfs niet één enkelen pels hadden
kunnen bemachtigen.
Het was niet de eerste maal in de geschiede
nis van het pels!and. dat een Indlaansche
medlcUnman door zUn bezweringen een rol had
gespeeld In den pelshandel. Post-managers, die
de wonderbare macht van het bUgeloof onder
de Indianen kenden, hadden dat middel ge
bruikt, om de jagers aan zich te binden. Doch
Bruce had nog nooit gezien, dat men daardoor
In staat was geweest slch zóó gerulmen tUd
te handhaven, zulke geweldige resultaten te be
reiken.
Toch
waarom
kunnen slagen, selfs al sou zulks slechts kun
nen worden verwesenlUkt, door gebruik t«
maken van het bUgeloof en het onlogische ge
loof van de Indianen self. Bruce begreep de
Indianen, hU wist welke vrees zU hadden voor
besweringen en het was hem duidelijk, dat in
het eigen geloof der Indianen de sleutel lag van
het door Morley bereikte succes.
jteeTde, dat
niet langer
moest naar
hem, in ‘t
aan, zijn d
juichen,
oogenbli)
donkere
mak op
naar «e
werk.’was.
—/Heb Je al gehoord van een Indiaan. Nee-
da-ooy geheeten? vroeg hU-
Zeker, antwoordde de halfbloed. HU is een
oud man. die op Fort-Mystery leeft, tn een
kleine hut achter het Indianen-verbtUf.
Wet Is hU, een wabeno?
Nee, zelfs niet een jes-sak-kid. HU is
medewiwin van den vierden graad. Er is geen
medicUn-man. die zooveel macht heeft als hU
Juist, dat is t, sei Bruce. terwUl hu heen
ging, opdat Joe zijn opwinding niet zou be
merken.
Met de handen op zUn rug. en met gebogen
hoofd ging hU in de richting van het spoor,
waarlangs zU de wigwam van As-wan-a-mak
hadden bereikt. En toen hU eenmaal om een
bocht was. bleef hü staan en richtte zUn gelaat
naar boven.
Moeder! lispelde hü. moeder!
gewroken worden.
Want voor Bruce had het uur der overwin
ning geslagen; de overwinlng, waarvoor hU
reeds zoo tangen tüd bad gewerkt, HU had
(Korte Inhoud van het voorafgaande:
.David Pattenon is de eigenaar van een
bloeienden pelshandel tn Noord-Canada.
ZUn expanaie-sucht vindt slechts één hin
derpaal. de machtige Hudson's Bay Com
pany zUn grootste concurrent. Deze oezet
een poet „Fort Mystery” genaamd en door
Herbert Morley beheerd waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit In ge
slaagd is vasten voet te verkrllgen Bruce
Rochette, die een diepen baat koestert te
gen de Hudson's, zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen in
het veelomstreden gebied. Hij vertrekt met
Joe Snowbird en wordt harteluk door Mor-
ley en rijn echtgenoot* ontvangen. Bruce
geeft voor belast te zijn met het doen van
waarnemingen voor een aardrijkskundig
genootschap).
~- De talisman at een gat in het plnd-JI-
tes-ssa toen ik den vorigen zomer op Fort-
"Wtery was. 's Avonds was hü er nog en den
Volgenden ochtend was-ie weg.
Heb Je nu een sterker plnd-jl-goe-**h?
nu*< Pta-ban bezorgd.
zal zich wel ternauwernood herinneren,
deze reusachtige goudmassa's in de Golf
Vigo gekomen zUn.
Omstreeks 1700 was Lode wijk XIV op
idee gekomen, den hertog van Anjou, een fa
milielid dus, onder den titel van Philips V tot
konlng van Spanje uit te roepen. Dat was goed
gezien, maarhet Europeesch evenwicht
werd bedreigd. En zoo verklaarden Holland en
Engeland den oorlog aan Spanje én Frankrijk.
Het heilige Roomsche RUk der Dultsche natie
stond -toen aan de zUde van Holland.
Daar het Philips slecht ging, gat hü bevel
de overzeesche goud-flottllles zoo snel mogelUk
over te brengen. De Engelschen hadden echter
lucht gekregen van het transport. De leidende
Spaansche admiraal vluchtte dus snel in de
Golf van Vigo en meende zich met zün 30 sche
pen veilig, vooral daar hU de Golf met z*n
'schepen sterk verbarricadeerde.
Toen de Hollanders en Engelschen een ge
meenschappelijk en aanval op de Golf onder
namen. braken zl) door de barricaden heen en
dreven de Franschen en Spanjaarden zóó in het
nauw, dat deze tenslotte besloten hun goud-
schepen te laten zinken.
De Engelschen maakten slechte een geringen
buit.
Het grootste gedeelte van het goud verdween
op de bodem van de Golf van Vigo. Met de
Kieleo duikerpakken, waarmee men tot 150
meter diepte in t water kan afdalen, hoopt men
nu de schatten te kunnen ophalen, nadat de
archivaris Avellno Rodriguez. niet alleen de
scheepsnamen, maar blükbaar ook de plaats
waar zü moeten liggen, uit oude documenten
heeft opgespoord.
WE ZU/VR/JM, A
E/LAjk/j/e/' w
kAM JE //V EEM
M(X>/ WJME/V
E/Y MCWE
EEM &?ACEJV
Onder oneindig veel moellükheden en ont
beringen zün ze uit de bagno ontkomen Maar
de wind, die wraak op hen uitoefende, voerde
hen naar Columbia, waar Juist een wet aan
genomen was, waarbü alle strafgevangenen, die
daar landden, onverbiddelük weer uitgeleverd
werden. Zoo zün dus alle moeiten voor niets
geweest. Nourrio Duquenne, zoo heeten de twee,
zün binnen enkele dagen weer op het Duivels
eiland. Hun straf zal nog strenger woeden. Hun
vooruitzichten ooit begenadigd te worden, zün
voorgoed voorbü.
ZU begonnen hun vlucht door zich in de
Jungle te wagen, die meer menschen vasthoudt
dan doorlaat. Hier kwamen ze veilig aan de
kust. Maar men achtervolgde hen gestadig,
zonder ophouden.
Terug weer dus in de jungle.... telkens weer
op weg naar de kust.... hopend op een geluk
kig toeval. dat eerstdaags werkelUk aanbrak
Zü vonden een kano, die zü zorgvuldig ver
stopten. Toen verschaften zü zich voedsel.
Twintig dagen, had men hen gezegd, zouden zü
noodlg hebben om de kust te bereiken. Daar
voor was hun voorraad Juist voldoende.
Onbarmhartig wisselden storm en zonneschün
elkander af in de Caraïblsche Zee. De gol
ven bereikten de bouwvallige boot, de zon ver
dampte het weinige water, dat zü bü zich had
den.
ZU wwnnccr d&t ging Meestal moes-
ten se zich op goed geluk laten drijven. De 20
dagen waren reeds lang voorbü. ZU hadden
büna geen eten meer. De dorst plaagde hen
onbarmhartig. Zü verlangden vurig naar re
gen. dien zü gulzig oplikten.
Toen werden zü door een stroomlng gegre
pen. die hen naar een strand dreef. De vluch
telingen waren gelukkig. Maar hun vreugde
veranderde in ontzetting, toen men hen arres
teerde en mededeelde dat zü uitgeleverd wer
den.
In
werd
men,
lingen uit de bagno meer zou opnemen. Had
het weer hen begunstigd, zoo waren ze vrü
geweest. Tien dagen te laat.... in de vrijheid,
die voor hen geen vrUheid meer is.
Men vroeg hun waarom zü ontvlucht waren,
als zü zich onschuldig voelden. Toen antweord-
oen de twee dat zü zwagers waren en wegens
hetzelfde feit veroordeeld werden.
„U weet niet wat het is onschuldig in bal
lingschap te zün. U begrijpt niet dat men daar
niet leven en niet sterven kan!”
Nu moesten zü terug naar de bagno,
kwamen 10 dagen te laat.
w-k lm Myres stond op het perron van den
j-' ondergrondspoorweg. Ofschoon het warm
was. had hü zün regenjas tot aan den
hals toe dicht en de rand van zün slappen hoed
zooveel mogelUk over z*n oogen gedrukt. Plm
was bang, dat de menschen hem zouden zien en
telkens als iemand hem aankeek, trok hü z'n
hoed dieper in z’n oogen, haalde z’n schouders
en stak z’n handen dieper in z’n
Den volgenden morgen was Plm Myres nog
geheel overstuur. Hü stond tegenover een
nieuwen dag met al z'n teleurstellingen. Elnde
lUk besloot hü naar zün vriend Tigg Mountain
te gaan, die verantwoorde'ijk voor al z’n
moellükheden was. Hü zou dien Tigg eens ge
ducht onderhanden nemen.
„Ik dacht, dat het een klant was,” zei deze
jongeman, toen Plm z’n kamer binnen trad.
„JU hebt geen klanten!” begon Plm.
„Dat zeg JU.” antwoordde Tigg. ..maar sinds
je me geholpen hebt, krijg ik steeds meer aan
vragen voor goede reclame. En weet je, wat
het toppunt is? Enkele dagen geleden kreeg tk
een aanvraag voor een reclame van een groote
parfumeriefabriek. Daar komt me gisteren hier
een mooie Jonge dame en bood me zoo maar
belangeloos haar foto aan. Ze vroeg of haar re
clame niet naast die van jou geplakt kon wor
den. Kük. daar achter Je staat haar portret,
dat ze heeft achtergelaten.”
Plm draaide langzaam het hoofd om,
sprong direct daarna op.
Het was de foto van Nanda.
„Is dat meisje hier geweest?” vroeg Plm met
onvaste stem, „en wil ze haar beeld naast bet
müne hebben op de reclame-suilen?”
,Ja. en dat wil ze.”
„Weet je dat zeker?”
„Natuurlük! Hoe kom ik anders aan haar
portret? Zoo iets brengt me er heelemaal boven
op. Plm. Maar toch grappig van soo'n vreemd
meisje, om dat voor me te doen.”
Plm Myres antwoordde niet, maar was al bU
de deur. Z'n vriend staarde hem verbaasd na.
Weer stapte Plm de kamer bü Nanda binnen.
„Nanda!" begon hü.en in den klank, waarmee
hü dien naam uitsprak, tag heel z’n zleL
Ze keek hem glimlachend aan.
,4e wilt dus aan m'n züde hangen?" barstte
Pim los. „Nanda, Je bent een schat.”
„Ik heb nagedacht en voelde toen, dat mün
plaats aan je züde moest zün,” antwoordde ae
lachend.
Nee. Nee-da-boy zegt, dat geen plnd-ji-
gos-san sterk genoeg is om een talisman er in
te houden, wanneer de Jager dezen niet goed
behandelt. Nee-da-boy zegt, dat de talisman
overal een gat uitvreet waar hü niet goed
behandeld wordt.
Maar en Pta-ban boog zich naar zün
kameraad en sprak op gedempten toon. terwUl
Bruce met groote moeite zün oogen gevestigd
hield op een thermometer wat deed Je dan
wel. dat de talisman niet meer bü je wilde
blUven?
Ik Weet het niet, antwoorde Ash-man-a-
mak. Ik dacht, dat ik hem goed behandelde
en dat zei ik ook aan Nee-da-boy. Doch hü zei,
dat het niet zoo was. en toen Ik hem vroeg mU
een ander talisman te geven, wilde hü me er
-M, verkoopen. Hü zei. dat het nutteloos
was aangezien ik toch niet wist, hoe ik een
talisman behoorlük moest behandelen. Ik
wachtte den geheelen zomer en hü wou er me
geen verkoopen. Toen de herfst gekomen was.
ging ik naar mün kamp terug, ofschoon ik
wist dat zulks toch hopeloos was. ’s Winters
zette ik geen val. Wat baatte mü dat zonder
talisman? Mün vrouw ving enkele konUnan en
sneeuwhoenen, ze schoot een kariboe en ving
wat visch. ZU k«» wel 09 dto dienen,
doch voor mü «>u het nutteloos «»wee*
dit te probeeren. Ten langen leste kon ook rij
niets meer vangen we stonden op bet punt te
verhongeren.
-Doeh wanneer je je talisman terug hebten
Nee-da-boy zond Je dien, dan moet Je nu toch
X weten boe Je hem behoorlük moet behan-
jas gooide hü nu open en z'n hoed stond be
hoorlük op z’n hoofd.
Nanda zat nog steeds In haar kamer
keek naar de deur alsof zü Pim terug ver
wachtte. Toen hü niet kwam ontwaakte haar
heele liefhebbende vrouwenziel. Ze keek even
het vertrek rond, zette zich daarna gemakke-
lük in een stoel en begon ernstig na te den
ken.
Ik was woedend. Hü «ei. dat hü den wedstrijd
had gewonnen en er twee honderd pond mee
verdiend had. Het was een reclame-wedstrijd
voor die ellendige tabak. M’n vriend heeft z'n
geld gekregen en er zün achterstallige rekenin
gen mee betaald. Per brief had ik hem permissie
gegeven om mee te doen aan den wedstrijd. Ik
zeg Je, dat er niets aan te doen is. M’n vriend
beweert, dat ik nu in heel Londen beroemd
ben. Ik wilde vannacht uitgaan, om over alle
gezichten een strook papier te trekken, maar
dat is een werk voor Jaren. Enfin, de men
schen zullen allemaal met je meevoelen, Nanda,
medelüden hebben, dat Je met soo’n idioot ver
loofd bent en
iedereen zal je
jre.den Je vprlo-
■ving te verbreken
en iemand te j
trouwen wiens
gericht niet om
vleesch. visch of
groenten gewikkeld wordt.”
„Ik kan dat doen." antwoordde het Jonge
meisje, onbewogen, .zonder iemands advies. Ik
geloof, dat Je me nu begrepen hebt.”
Er viel een stilte. Pim stond een oogenblik
besluiteloos en bedremmeld. Daarna keek hü
rond om z'n hoed te zoeken.
„O, die is in de £all,” mompelde hU-
Hü bewoog zich als een automaat. Nanda
wachtte en sloeg hem gade. Volgens de ge
woonte van de meeste vrouwen was ze verder
gegaan dan ze bedoeld had en miste nu den
moed om te herstellen.
Eenmaal buiten op straat, liep Pim een tüd
lang doelloos rond. Het kon hem niet schelen,
wat hü deed of waarheen hü ging. Z’n regen-
hoogerop
zakken.
Toen de trein kwam, stapte Pim in en liep
naar de eenige vrije plaats. Eensklaps zag hü
iets vreeselüks. Achter die vrije plaats was een
omlüste reclame. Het was z’n eigen beeltenis.
Aan het volgend station stapte hü uit. Hü voel
de zich als een misdadiger. Tien minuten later
stond hü bü een bushalte. Vlak tegenover de
halte was een groote reclame aangebmcht, weer
z’n eigen beeltenis, die het oog van lederen
voorbüganger trok. Pim zag het ook en liep
weg. Hü kocht ’n krant; zelfs daarin prijkte
z’n portret en in wanhoop sloeg hü de handen
voor z’n oogen. Het was een momentopname
van hem. waarop hü met een vergenoegd ge
zicht zün püp vulde vanuit een lederen ta
bakszak. Boven z'n portret stond te lezen: Pro
beert onze füne krul en u bent tevreden.!
In den trein, bU de halten, in de kranten,
overal stond nu z’n portret. Alle menschen
zouden hem herkennen en, Ja, dat was het
ergste wat zou Nanda er van zeggen?
Zoodra Pim de kamer bü Nanda binnen trad,
zag hü. dat ae een krant in de hand hield,
opengeslagen op de ontzettende bladzüde.
Hü Uep met uitgestrekte hand op haar toe,
maar vóór hü een woord kon uitbrengen, begon
ze te spreken: „Ik zit hier al een half uur
klaar voor een scène en niets kan me daarvan
terug houden. Als ik Je niet eerst vertel, wat er
in me omgaat, dan zal er iets in me breken,
of ga ik als een gek door de kamer loopen.”
Plm maakte een gebaar ten toeken, dat hü
wat wilde zeggen, maar Nanda hernam:
„Je wilt me toch niet vertellen, dat JU het
niet bent, Pim; als Je dat doet, loop ik weg
en gil.”
Plm stond onbeweeglük met een arme-zon-
daarsgezicht.
„Een mlllloen menschen koopen deze krant”
vervolgde z’n verloofde, „en in elk exemplaar
zien zoowat 30 menschen jouw gezicht, dat als
omhulsel zal gevouwen worden om vleesch,
visch of groenten. Het Is verschrlkkelük. Plm.”
De jonge man kwam een stap nader en set:
„Ik kan alles verklaren." r
„Best mogelUk. maar kan Je ook alles
ongedaan maken? We kunnen ons niet meer in
t publiek vertonnen; iedereen zal Je herken
nen.”
.Het Is waar, Nanda, maar ik zal alles doen
om het tegen te houden."
Denk je,” vroeg Nanda sarcastisch, „dat een
firma jou beeltenis koopt, om het later te
verstoppen?”
„Ze hebben de foto niet van me gekocht,”
protesteerde Pim.
„Wel,” riep het Jonge meisje, „dan moet Je
direct een actie tot schadevergoeding instel
len.”
„Ze kochten de foto van een armen vriend
van me."
„Watl Nu, kük niet als een martelaar!”
„Die vriend, hernam Pim. „heeft honger
geleden; hü is dol op fotografeeren. Enkele
maanden geleden nam hü een paar foto's van
me. om nieuwe lenzen te probeeren.”
„Een sluw voorwendsel,” mompelde Nanda.
,HÜ stond om me heen te springen en maakte
allerlei opnamen van. me. Hü zei toen Iets
onzinnigs, waardoor Ik moest lachen en op dat
oogenblik moet hü die ellendige foto gemaakt
hebben.”
„Best mogelUk. nuuu- ik wil weten hoe ze aan
die foto kwamen," verklaarde Nanda.
..Nadat hü die foto's gemaakt had.” ver
volgde Plm, .schreef hü me na eenlgen tüd. dat
de kiekjes aardig waren uitgevallen en vroeg
me. of ik er iets tegen had. dat hü er een
vóh Inzond voor een wedstrijd. Ik antwoordde,
dat ik er niets tegen had. Ik hoorde niets meer
van de heels geschiedenis, tot die reclameplaten
over Londen werden uitgestrootd. Ik kan er
niets tegen doen.”
Nanda keek stroef.
.M'n eerste werk was naar hem toe te gaan.
Het
Pta-ban
staarde
praatte druk verder en verviel nog a! eens in
herhalingen. doch Pta-ban scheen niets te
booren.
WEL, WEL QAT CKJ^ DE BOOD-
JJ.HAP D/E DE FLEZO) ZA7 PlAAT
/E EE/YÓ KUEE/V. EP ^TAAU D£
LE/VOTE £M BPEEDTEOZAAD /n VAN
EEM E/LAHD M/EP /f> C£M NEPE-
DEELPJG, EEN BOXZiKHAP
