I wtóaal aan den da^ Bij de rotsen Marche-les-Dames van I I ZIJDE WAAR KONING ALBERT OM HET LEVEN KWAM rw- DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK Geprikkelde stemming FORT-MYSTERY EEN TIP-TOP "TIP"! "Vorige week voor zaken In Engeland geweest. Ik naar Epsom, naar de paardenrennen. En In hot restaurant direct zoo’n tip-top kerel naar me toe. Tip, Sir?" vroeg hij. Top, zei Ik, geef mij een tip. I 1 I DONDERDAG 1 MAART 1934 O I Het kapelletje langs den De geheimzinnige weg Dokter en patiënt iet vol- Een Zweedsche expeditie ’n Put met giftige gassen het leven 4 Op jacht naar een zeeslang Radicale maatregelen tegen beslaglegging door Katharina en Robert Pinkerton Een in zworen rouw gekleede dame •tapt uit een auto. Koningin Elizabeth? AARDBEVING GEREGISTREERD t Hij wilde tooneelspeler worden het ee^r mcrelljr dat wv Drie menechen om gekomen Alleabonné’s ongevallen veraekénl voor een der v< AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL - bü elkaar en ging naar beneden (Van onsen correspondent) Man met - d. D. 2? t 'i*— >p Bay 30. I l A haar K te reant- ;n te en rra- sen xne «e- het l an te be te ng lat let I i I I I s - li en ld er >n I end ref- i te oo- te ield len In ide Ml- t de eeds irblj te- nen Jor- rer- dat >ende olks- tigde Niet te zoet, niet te straf, net goed! BOOTZ t ze re» en, ver- rich «tin, ■t Was niet duur, oen halve shilling. Of ik gewonnen heb? Man, Ik hsb heelemaal niet gewed! Oööö, die tip? Dat was *n TIP van BOOTZ t FRANKFURT a. d. MAIN, 28 Febr. De seis- mographlsche vracht op den kleinen Feldberg in den Taunus heeft hedenmiddag een vrij krachtige aardbeving geregistreerd. De beving begon om 15 uur 47 M.E.T. Het hoogtepunt werd bereikt om 16 uur 39. Het epicentrum lag op ongeveer 15.000 KM. Enkele weken geleden heeft In een dessa in bet Besoeki’sche een drietal personen, vader, soon en schoonzoon, den dood gevonden in een diepen put van 15 M. diepte, gegraven vóór het vallen der regens. m ge in de eenen ledane socia- hou- >emdr der operatie liet. De rechtbank aan. OF 3000 - I ZCHADlee* te. y ZVz/Z QMERCEEH - I MnriÈ van te NE- 1 MEN. I uEEN &LANO L5, NAAJ? TCRP CELCVF I DAT DlE EOOOdl FAf>ECHr nwj enf/n we .zuilen nu cai/wz/en I WAT ER VAN WAAR Battisti scheen In het geheel niet beleedigd of vertoornd door dit bezoek; integendeel: hij ontving de heeren met de meeste hoffelijkheid, en men beweert, dat hl) hun zelfs een flesch wfjn aanbood. Intusschen staarden de beslagleggers In ver wondering en ontzetting op het meubilair; er zou namelijk ’n slooperscollege noodig zijn ge weest om het perceel te ontruimen. Stoelen, tafels en zelfs de bedden waren gemaakt van klinkers en andere steensoorten en bovendien waren ze solide aan vloeren en muren vast gemetseld Ook spiegels en waschtafels waren Ingebouwd. De eenige manier om aan dit ge- meubelte te komen zou zijn geweest: het te vernielen, hetgeen het gouvernement nu niet bepaald voordeel zou hebben opgeleverd. Pietro bleef maar glimlachen. toen de be zoekers van kamer naar kamer liepen en tever geefs iets zochten, dat ze zonder bezwaar zou den kunnen verplaatsen. Er waren enkele lijf goederen en wat eenvoudig eetgerei, dat zooals bekend niet ter bestraffing verkocht mag wor den. Tenslotte verloren de deurwaarders hun geduld en begonnen onaangename dingen te zeggen, waarop de metselaar als bij tooverslag veranderde en dreigde hen door de politie te laten verwijderen. De heeren konden niets an ders doen dan in machtelooze woede de deur achter zich dicht slaan. waar. Hjj keek in de door Morley aangedulde richting naar den Indiaan en wendde zich toen weer tot den manager. Ik meen, dat u hen hiervoor toch niet moet laken, zei hü- Zij zijn nog al bljgeloovig, hè? Ik heb er wel eens lets over gelezen. Bljgeloovig! Geloof me, u kunt zich niet voorstellen waaraan ze gelooven. Het is om er mlseelUk van te worden, wanneer je nagaat, dat menschen zóó dwaas kunnen zijn, Het moet wel interessant wezen den grond daarvan te kennen. U heeft zeker een massa bijzonderheden verzameld aangaande hun geloof en hun Ideeën gedurende vele jaren, dat u hier hebt vertoefd? De put kon, aldus meldt bet ,Jf. N.-I.”, in den drogen tijd maar geen water bevatten. Toen de regens goed doorkwamen, kon men van boven gezien, er een hoeveelheid water in opmerken. De zoon, benieuwd hoe diep het water wel stond, daalde langs een lange ladder af, doch ongeveer halverwege viel hij naar beneden en vertoonde geen teeken van leven meer. De plons van den val werd door den vader gehoord. Deze bedacht zich niet lang en daalde, zijn zoon willende redden, fluks ook af in de put. Doch ook hij viel in het water. Den schoonzoon, die onverwijld eveneens den» put in ging, om zijn schoonvader en zijn zwa ger te helpen, overkwam hetzelfde lot Spoedig werd door de overlevende familie leden alarm gemaakt. De heele kampongbevol- klng liep te hoop. Een vierde persoon zou ook in den pui afgedaald zjjn, als de omstanders hem niet hadden tegengehouden. Men liet daarop een kip In een kool naar beneden zakken. En jawel, ter diepte van on geveer 6 M. scheen de kip niet meer te leven. Toen ae werd opgehaald, bleek dit Inderdaad het geval te zijn, zoodat de aanwezigheid van giftige gassen met stelligheid kon worden vast- gesteld. De drie slachtoffers waren du» door verstikking om het leven gekomen. De wedono maakte een en ander aan de ang stige bevolking duidelijk, hetgeen noodig was. aangezien de oorzaak van het ongeluk door haar al direct werd toegeschreven aan wraak van booze geesten, die offers eischten. De berichten van het zeemonster in Loch Ness in Schotland hebben de belangstelling voor een dergelijk raadselachtig ondier wakker geroepen, dat door een reeks ooggetuigen In het Storsjön-meer (Noord-Zweden, provincie Yëmtland) gezien moet zijn. Honderden perso nen van het einde der 18e eeuw tot nu toe, beweren dat BtorsjAn-monster gezien te hebben. Het ondier lijkt op een reuzenslang van 1012 meter lengte, heeft een bruln-grljze kleur en groote oogen en beweegt zich zeer snel door het water. Eens is het een stoomboot bijna over het heele meer gevolgd, bij een andere gelegenheid was het door twee bewapende man nen in een boot achtervolgd. Een dagblad uit Stockholm zond een expe ditie uit om het monster te vangen, maar te vergeefs. Een andermaal werd in de stad Oos- tersund een vereeniglng opgertcht, om met be hulp van eep speciaal geconstrueerde val het monster te vangen. Men wilde het met electrl- sche lampen, die in de val ontvlamden, en met ’n dood varken als lokaas lokken. De vurig be geerde bult kwam echter nooit in de nabijheid van de val. die op het oogenblik een pracht stuk in het museum aldaar is. Een rijke dame uit Oostersund stelde een man aan. die, het ondier door gaten in het Ijs zou trachten te harpoeneeren. De man hield voortdurend de wacht, men verlichtte de ran den van de Ijswakken met lampen, maar de zeeslang vertoonde zich niet. Dezer dagen nu riep de Zweedsche radio allen, die het raadsel achtig zeemonster beweren gezien te hebben bijeen, en liet hen den toehoorders hun indruk ken vertellen. De ooggetuigen gaven zeer nauw keurige beschrijvingen van de zeeslang en wa ren heel zeker in hun waarnemingen. HOF tfETT LH er over DENA MOE MEER FOM TVT DE OVER-' TUHN6 EAT WE MET OPLXHTERi TE DOEN HE08EH HET AL ó£- tfEErt berend dato het *'l&- 1 HF Me/tiJE OPN^oaer. zoo'n BOODDCMAP OPSTELLEN RAM If OFR een. /rcelOot aar onze moelte k. vepóeefó zal zmn. J !/t ZEC U.r'lJH HEER hARDUÜ )K ZEC<U MUHHEER LAW o zucr VtHOEH I TZEO JE VAH RtAW AL TUO [OP DAT ZELF CE AAMBEELD TE \BLUV0V HAMEPEH 9PETiR' JE i Dt\r lrOOR H/er aam De MOCE - L/JHHEJD VAN BEDJDOO OELOOF \MAAP HOE OF WAT DAH OOR WE VfOETEry ach fep de waaphe/o z/ehj l TE romen. zinnige” de kamer binnen. De beide kameniers waren al uit het vertrek gevlucht en ook ma dame Ametta had schielijk, in grooten angst, de kamer verlaten. Met één stap stond de ge maskerde voor het tafeltje, waarop oe arm banden, broches en paarlen lagen Nu woelde hij er met zjjn handen in en z(jn oogen fon kelden nog sterker dan toen hl) voor het raam stond. Plotseling een geluid achter zich hoorende, keerde hij zich om. Meteen kne'de een forsche hand zijn keel bijna toe. terwijl een andere hand hem het masker afrukte. „Nou weet ik, wie je bent, geheimzinnige,' zei de man, die hem de keel dichtkneep. De .geheimzinnige” antwoordde niet, want hU kon nauwelijks ademhalen. Toen hij van den eersten schrik wat bekomen was, keek hij den vreemde aan. Deze had ook een bruin mas ker voor en bemerkende, dat de .geheimzin nige" wat bijgekomen was, beet njj hem toe: „Wie heeft jou verlof gegeven, om onder mijn naam in mijn vak te werken? Eén in Whippet is genoeg I En daar er niets anders opdt, geloof ik, dat ik je het beste onschadelfk kan maken door je te laten verdwijnen, door je te dooden bijvoorbeeld en dan te begraven, te verdrinken of zoo iets. Ik wil hier alleen zijn, geen andere „geheimzinnige" in mijn gebied!” De man had zwijgend geluisterd, hjj dorst geen woord uit te brengen, hoewel de hand greep om zijn keel heel wat verminderd was. Eindelijk begon hli: „Meneer” ik wist niet, dat ik uw belangen schaadde, maar ik bezat geen cent meer om brood voor mijn gezin te koepen en daarom dacht ik: „zou ik nu eens niet voor één avond voor den .geheimzinnige" kunnen doorgaan? t Scheen me toe, dat deze nog al veel buit maakt, want nu en dan ho vrde n en gedurende een paar weken niets van hem. Maar laat u me het leven, meneer. Ik heb u niets gedaan! En her kennen doe ik u ook niet; ik smeek u, laat u mij nu maar gaan.” „Neen, daar komt niets van in, Kelly! Je moet niet probeeren je er met smoesjes uit te redden. Dat helpt geen zier! Ja. je hoeft niet zoo verbaasd te kijken, omdat ik je herken. Je waren naam weet ik ook. Je hebt zeker hier Je slag willen slaan en dan den bult verstop pen. Van alles, wat hier gebeurt op inbraak- gebled krijg ik. „de geheimzinnige”, de schuld. Maar daar dank Ik voor Je hebt gehoord, wat ik zoojuist gezegd heb en daaraan houd ik me!” „Ja, ik versta het goed. Maar ik heb nog 'n paar kleinigheden in den binnenzak van mijn jas ritten. Als je me vrjjlaat, zal ik je de helft er van geven." De handgreep werd weer vaster en Kelly be- •w TOSmaals hebben we de rotsen van Marche- |\l les-Dames bezocht, welke sedert Maan- dag van verleden week een soort pel grimsoord zijn geworden. Thans nog spreekt men veel van den onge- lukklgen konlng. In den trein hoorden we een dame tot haar vriendin zeggen: „Ik ben tevre- den dat die nare dagen voorbij zijn; mijn oogen waren reeds gezwollen...." In letterlijken zin mag men van dien Konlng ■eggen dat hij door zijn volk werd beweend. Talrijke vereenlgingen van oud-strljders en andere vaderlandsche vereenlgingen komen lederen dag met hun vlaggen naar de fatale rots om een krans te leggen op de plek waar 'sKo- nings lijk werd gevonden. We bemerkten tus- Altijd denkt men van degenen, Die in zijde gaan gekleed, Dat dit uiting it van welttand, Financieel een beetje breed! Maar de zij, ofschoon nog zijde, Is toch niet meer wat ze was In Japan, daar houdt de zijde Reeds haar intree in de klas! Want Japan zit met een voorraad, Dien men niet ter zijde legt, Daarom is nu van de zijde Der Regeering dit gezegd: Om de zijde op te ruimen Moeten in het land voortaan De Japansche onderwijzers Steeds gekleed in zijde gaan! Met een dwang dus van terzijde En den plicht aan hunne zij Kunnen zij nu niet ontkomen Aan de ruischende kleedij. Dus zij zeggen het met zijde, Van hun zij dan, aan de jeugd, Of de lessen goed gekend zijn En het school- of huiswerk deugt. Maar toch is de goede zijde Van dit zij-probleem perfect, Want de zij wordt thans gedragen, Niet door geld.... maar intellect! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) IIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIinilllllllHIIIIII^ De jonge tooneelspeler Victor Milon is sedert twee Jaar zonder engagement. Twee jaren lang heeft hjj dag in dag uit de verschillende direc ties afgeloopen en in den overigen tijd het hongerleven van ^duizenden van Montmartre ge leid. Eindelijk moest eens iets gebeuren! Hjj laat eenv, paar dozijn Invitatiekaarten drukken en zendE die aan alle directeuren der ParUsche theaters én schouwburgen. Waartoe noodigt Vibtor Milon hen uit? Tot bijwoning van zijn zelfmoord. Op de kaart deelt hij mee. dat hij zich op de Seinebrug zal ophangen, zoo en zoo laat, en als tooneelspeler heeft hij er behoefte aan nog één keer publiek om zich heen te hebben. Een heele menigte heeft zich reeds verzameld als Milon eindelijk verschijnt. Tot zijn vreugde bemerkt hij werkelijk eenige theater-dlrecteuren onder de toeschouwers. HU klimt in een lan taarnpaal, houdt een vlammende rede en be vestigt een touw aan de lantaarn. Dan verschijnt de politie en neemt Mllon mee. (Niemand behoeft te weten, dat hij zelf de politie van een en ander in kennis heeft, gesteld!) Men brengt hem naar een krankzin nigengesticht. waar hjj echter wegens volkomen geestelijke gezondheid onmlddellljk ontslagen wordten direct heeft hij een engagement, dat de wel gelukte scène op de Seine-brug hem heeft verschaft. Hen dagen na hun vertrek van Fort Mystery keerden Bruce en Joe Snowbird terug. Pta- ban. grootelljks verontrust, was naar z'n eigen wigwam gegaan en As-wan-a-mak waa. en- danks de lage temperatuur, weer druk bezig ■set zijn lang vergeten taak; vallen zetten. Een in het spel waarin Fort Mystery door de Hud son's Bay Company gewonnen werd. Mevrouw Morley bleek verheugd te wezen over den terugkeer van Bruce, althans voor zoover haar pose en haar optreden in de oogen van den jongeman als eerlijk bestempeld werden. Ze drukte hem hartelijk de hand, vroeg belangstellend naar het resultaat van zijn expe ditie; daarna, terwijl zij belde voor de thee, leidde ze handig het gesprek af van een onder werp. dat in zulk een nauw verband stond tot de wildernis, die zij niet kende. Op het bellen verscheen, voortschuifelend op haar sandalen, in de deuropening een dikke Indiaansche vrouw van middelbaren leeftijd, in een bont-gekleurde jurk en even wanstaltig als een meelzak. Ik belde om Marie! zei mevrouw Morley op scherpen toon. Marie, weggegaan, was het antwoord. Na- now-a-kee-sik, die zijn wigwam op de land punt heeft hij kwam drie dagen geleden hierheen Na-now-a-kee-rik is een neef van Marie's vader, weet u. Waarom ging Marie weg?, onderbrak haar mevrouw Morley. En nog wel Bonder toestem ming? Na-now-a-kee-sik kwam en zei zijn kindje ziek was en vroeg iemand naar wigwam te gaan vlug want zijn vrouw ook riek. Mane ging omdat Na-now-a-kee-sik neef is van Marie’s vader. (Wordt vervolgd.) T (Korte inhoud van bet voorafgaande: David Patterson is de elaenaar van een bloelenden pelshandel in Noord-Canada ZUn eipansle-sucht vindt slechts één hin derpaal. de machtlae Hudson's Bav Com pany sim grootste concurrent. Deze oezet een poet ..Port Mystery" genaamd en door Herbert Morley beheerd, waar Patterson ondanks herhaalde pogingen, nooit In ga. elaagd la vasten voet te verkrijgen Bruce Rochette die een diepen haat koestert te gen de Hudson's, aal dan voor Patterson trachten een handelapoet te vestigen in het veelomstreden gebied. Hll vertrekt met Joe Snowbird en wordt hartelijk door Mor ley en ril n eebtgenoote ontvangen Bruce geeft voor belast te rijn met het doen van waarnemingen voor oen aardrijkskundig genootschap 1 Sinds Benito Mussolini in Italië aan het be wind is, hebben de autoriteiten er scherp ogi gelet, dat de belastingen prompt werden vol daan. Natuurlijk z(jn er altijd burgers, die hun financieele plichten £ls staatsburgers trachten te verzaken, maar geen hunner heeft zich zoo inventief betoond als zekere Pietro Battisti te Brindisi. Battisti is metselaar van beroep en hij had zich tevergeefs verzet tegen de volgens hem te hoogen aanslag. Nadat hij de gebruikelijke aan maningen en dwangbevelen had genegeerd, verschenen eenige offlcieele personen te zijnen huize om beslag te leggen op zijn inboedel. paar woorden spreken. „Venster.... de geheimzinnige... bruin masker Ereraden...." Higs begon te lachen. Madame émetta keek verrast op en vroeg: „Waarom lach je? Heb je niets gezien? De .geheimzinnige wak in mijn kleedkamer!” Weer lachte Higs. „Houd je toch stil! HIJ kan er nog zijn. HU zal het natuurlijk op de sieraden gemunt heb ben. O, mijn prachtige broche en 't paarlen- snoer!" „Wees u maar niet bang meet. Ik ben nogal verzot op dergelUke dingen en ik dacht, bij de rljksten hier is niet veel meer te halen, nu komt „hU" ook wel eens bü u. Ik heb eiken avond de wacht gehouden en vanavond zag ik, dat iemand het venster v an u v kleedkamer binnenklom Toen hU met een rug naar de deur aan de tafel zat. ben ik naar binnen gegaan en wou hem van achteren bij de koe! grijpen, maar hjj hoorde iets en keerde rich om. Vlug had ik één hand om zUn haji en met de andere rukte ik het masker af. dat hjj voor had. ik deed, alsof ik de eigenlUke .geheimzinnige” was en bedreigde hem met verdrinken, ver moorden, enz. Toen hU begon te spreken, ner- kende ik hem aan zUn lerech accent. Het was Kelly, de chauffeur. HU deed mU een voorstel, om alles met hem te deelen, maar ik deed als of ik dat te weinig vond en toen bood hU mU alles aan, wat hU dien a /ond buit gemaakt had. Ik stemde toe en liet hem door het raam weg gaan.” Madame Ametta zat te .uistere". zonder een woord te spreken en toer. Higs geëindigd was. •ei zü: „Ik dank je wel. Fga, vobr dien dienst, dien je me bewezen hebt. Als de sieraden ge stolen waren, zou ik mU diep ongelukkig ge voeld hebben. ZU hebben voor mij persoonlijk een onschatbare waarde. Ik zal Je een goede belooning geven, Higs, die heb je ruimschoots verdjend." En zoo kon Higs er zich op beroepen, dat hU de eerste van heel Whippet was, die den „ge heimzinnige” gezien had. WaarschünlUk zal men geen grootsch mo nument oprichten, doch wel een gedenkplaat in de rots metselen, teneinde het tegenwoordig uit richt van het landschap niet te schenden. Men vertelde dat Zaterdagavond een gesloten auto aan den overkant der Maas is aangeko men. waaruit» twee in zwaren rouw gesluierde dames stapten. Een dezer dames zou Koningin Elisabeth geweest zUn, doch niemand kon dit verzekeren. Aan den voet der rots bevindt zich een kapel letje met een kruisbeeld. Velen blUven daar staan en bidden voor den Konlng. Slechts door een kleine opening kan men naar binnen zien. Enkele stappen verder staat een arduinen kruis hetwelk gedeeltelUk in den grond is gezakt. Het onduidelUk geworden opschrift luidt aldus: Iel a esté meurtri Lambert Noé Marchand de Verviers 15 Janvier 1689 Requlescat in pace. Twee honderd vUf en veertig jarep geleden werd aldus op die plaats een lakenkoopman van Verviers, die zijn waren had verkocht en met een goed gevulden buidel per rijtuig huiswaarts keerde, door een roover vermoord. Deze had zich achter de rotsen verscholen. De laatste halve eeuw wordt het kapelletje, waawp het jaartal 1686 staat, en het kruisbeeld onderhouden door een gemeentebediende van Marche-les-Dames. Het heeft zUn naam gege ven aan de plaats, die genoemd wordt: Place du bon vieux Dleu (goede oude God). Marche-les-Dames wordt aldus genoemd om dat aldaar in 1064 een klooster werd opgericht genaamd: Notre-Dame-du-Vlvier, door de echt- genooten van 139 ridders uit het Naamsche, die met de Kruisvaarders naar Palestina waren vertrokken. Zü wachtten er den terugkeer van hun man. ZU hadden de belofte afgelegd dat dagenen wier echtgenoot zou weerkeeren, terug in de wereld zouden gaan; de anderen zouden in het klooster blüven. den verstrekt. Werkelük, ik heb gehandeld zoo als een vader zou gedaan hebben. t Is niet gemakkelük, zei Bruce. Had Bruce tüdens de reis, die hü achter den rug had, niet alle mogelUke bijzonderheden ver nomen zoo had hü niet kunnen zeggen of Morley de waarheid sprak óf hem slechts om den tuin leidde. Hü wist dat het niets onge woons was voor een beambte van de Hudson's Company, dat hü zün leven doorbracht onder de Indianen en van dit volk niet meer afwist, dan Morley zoojuist te kennen had ge geven. Doch het was een handige truc, tezelf- der tüd de macht van een Nee-da-boy op te bouwen en tevens te doen alsof men niets wist omtrent de Indianen en hun geloof. Deze hou ding van Morley was ongetwüfeld oorzaak ge weest, dat door de andere vrühandelaren niets was ontdekt geworden. De behoefte om, kost wat kost, op de hoogte te komen van de werkelüke capaciteit van Morley was voor Bruce een reden om verder aan te dringen. Er zün lui in Washington, die er werkelük alles voor over zouden hebben In uwe omstan digheden hier te verkeeren, zelde Bruce. Ik ken iemand In het Smithsonian Institute, die jaren lang getracht heeft alles te weten te komen aangaande deze medlcünmannen. Dit was een gewaagde zet. Doch terwül hü zün blikken van Morley's gelaat niet af wendde. kreeg hü de overtuiging dat de post manager de gedachte, die aan dat gezegde ten grondslag lag. niet vermoedde. En hü zal er nooit achter komen, wanneer hü den weg Inslaat, dien ik vermoed, ant- greep, dat er niets anders opaat dan een beter voorstel te doen. „Je krijgt alles, als je mü vrü iaat gaan.” Dadelük voelde Kelly den greep al 'osser en losser worden en hü haalde weer vrü adem. Hü ledigde zün binnenzak op de tafe. en nadat hü het masker weer had opgezet ve liet hü ter stond de kamer langs denzelfden weg, dien bü gekomen was. Toen hü verdwenen was, deed de „geheim zinnige" zün masker af en verseneen het ge richt van Fred Higs, den butler-kok Hü 'legde alle juweelen en paarlen op een zilveren blad In de huis kamer lag madame Ametta half bezwümd op de sofa. Toen Higs binnenkwam sloeg zü de oogen op, maar kon nog geen woord uitbrengen. De butler bracht een glas water, en toen ze wat gedronken had. kon ze weer een woordde Morley eenlgszlns opgewonden. Ze trachten te weten komen wat de medlcünman gelooft en hoe zün geloof je kunt het geen godsdienst noemen aan hem gegeven is, en wat de toovenaar juist verricht. En ze stellen hem een aantal vragen en stoppen in den kop van den Indiaan een bende gedachten en de Indiaan antwoordt ,Ja" aan allen. Ik kan het echter wel zeggen. Ik heb een dier arme drom mels een onderdak gegeven, een oudje, Nee- da-boy geheeten. Hü is een bedelaar en een knoelerd en een goochelaar, op en top een kwakzalver en dat zün ze allemaal. Het spreekt van zelf, dat ik een oogje In het zeil hou. Ik zou hem met al zün kornuiten het land wel willen uitzetten, doch de jagers zou Ik tegen me krügen. Ik laat hem maar rondloopen. geef hem een oude hut en onderhoud hem feitelük om de anderen een genoegen te doen. Doch kom, het is tüd voor de thee, en mün vrouw zal wel op ons wachten. Bruce stond verstomd. Morley had gespro ken over datgene, wat werkelük de oorzaak van zün succes te Fort-Mystery was. hü had Nee- da-boy en zün invloed gekleineerd, en hü had het gedaan op een wüze. die Bruce overtuigde, dat de manager de waarheid spj-ak Terwül Bruce den manager naar het woon huis volgde, twüfelde hü meer dan ooit. De gedragingen van den man spraken voor zün eerlükheid En toch bleef In hem de vrees, dat hier slechts komedie gespeeld werd dat deze deftlg-doende, soms arrogante Engelschman de meest handige tooneelspeler was; terwül hüzelf. 1 Bruce, de dupe werd, en slechte een pion was Mün jongen, büna dertig jaren leef ik onder de Indianen en Ik kan het volgende zeggen: ze hebben een bruine, vuile huid. Ze werken alleen wanneer ze moeten. Ze kennen niet de minste moreele begrippen. Ze stelen nooit en liegen zelden. Er Is niets wat ze lie ver hebben, dan dat ze van de maatschappü gratis kunnen proflteeren. Doch Ik veronderstel, dat u er toch wel belang In stelt dit volk te bestudeeren, alsmede hun taal, hun legenden en hun geloof. Een missie Is hier niet en ze schünen uiterst pri mitieve menschen te zün. Het is mogelük. Doch ik heb mün hoofd nooit vermoeid met aan die lui te denken; alleen'heb Ik de pelsen van hen gekocht eu er zoo goed mogelük voor gezorgd, dat ze hun ver diensten zoo nuttig mogelük besteedden en niet deze gelegenheid onmiddellük profiteerden van de voorschotten die hun wsr- In Weenen is voor het gerecht een kwestie behandeld, of de dokter verplicht Is den patiënt de volle waarheid te zeggen over zün gezond heidstoestand. Een ingenieur was geopereerd wegens een onschuldige poliep, naar de dokter hem te voren verzekerd had, Inderdaad echter wegens een boosaardig gezwel, hetgeen de dok ter tevoren wel wist, en later, na afloop der operatie, dan ook aan den ingenieur mededeel de. De patiënt stelde daarop een eisch tot schadevergoeding in en wel omdat hü. meenen- de dat er slechts van een lichte operatie sprake was. waarvan hü spoedig weer sou genezen, geen afdoende maatregelen had genomen om zoo lang uit zün werk te blüven. De dokter verzekerde, dat het tot de tradities van zün beroep behoorde den patiënt onnoodi- gen schrik te besparen. Zulk Ti schrik zou onder bepaalde omstandigheden zeer gevaarlük kun nen zün. Een deskundige verklaarde, dat de operatie uitstekend was uitgevoerd en dat de dokter in zün beroepsrecht was geweest, toen ■hü den patiënt in onwetendheid over den ernst sloot zich bü deze opvatting intense koude had steeds geheerscht. Twee maal had Bruce zestig graden beneden nul ge constateerd in zün kamp bü het kreupelhout en toen hü terugkwam bemerkte hü, dat zün thermometrograaf te Fort-Mystery driemaal een paar graden lager had aangegeven. Drommels nog toe, dat heb ik nog nooit meegemaakt! riep de manager uit, toen Bruce hem In de trading-shop aantrof. Er is niet het minste leven in het bosch. Het Is nutteloos te gaan jagen. De Indianen zullen al hard ge noeg moeten werken om voor hun eigen levensonderhoud een paar konünen te strikken. De boden zün, sinds je bent weggegaan, voort durend In de weer geweest met het brengen van proviand aan die families, waarvan we booren, dat zü büna uithongeren. Drie fami lies zün hierheen gekomen omdat ze, zooals ze zelden, In de bosschen niet voldoende voedsel konden vinden. Waren de meesten niet zoo vér hier vandaan, dan zouden ze zeker allen hier comen. Morley scheen werkelük bezorgd en medelü- dend te zün. doch Bruce had nauwelük de woorden van den manager geboord, toen deze in een schaterlach uitbarstte. En wat denkt u wel? vroeg hü aan Bruce, terwül hü dezen op zijn rug klopte. De roode drommels hebben uw Instrument gezien in de veranda en ze veronderstellen, dat het lets met het weer te maken heeft. Ze denken nu. dat u het zoo koud maakt. Kükl Daar staat juist een jager bü en kükt er naar, alsof het de dutvel zelf Is. Bruce nam IngBvoorwasrden tegen f bü levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f QCfi bü verlies van een hand 9C °U verlies van een C/l bü een breuk van btl verlies van «n volgenae ultkeerlngsn I JUvv. verlies van belde armen/belde beenea of belde oogen tOU.’ doodelUken afloop f een voet of een oog 1^0.luim of wijsvinger t been of armf snoeren vinger ïdereen in het stadje Whippet sprak over den „geheimzinnige”, zooals hü 4aar werd aangeduld Niemand kende hem, had ooit zün ulterlük gezien, want op zün misdadige tochten droeg hü altüd een bruin masker. Hü bestal rük en arm, maakte geen onderscheid. Hü stal niet dikwüls, maar als hü zün slag sloeg, was-le raak ook. Soms, een paar maal op één dag, dan weer in een week of wat niet. Eens op een avonc werd hü gezien door een agent in de wük St. Mary, en omstreeks dien selfden tüd door Fred Higs In Gold Park, dat minstens een half uur van de wük St. Mary afligt. Fred Higs was de bediende van madame Ametta, de gevierde Fransche tocneelspeelster, die een rustkuur moest ondergaan en daarvoor het stille plaatsje Whippet had ultgekoaen. Fred was een soort butler en kek tegelük, wat hem heel goed afging. Maar hU was niet de eenige bediende in het huis. Er waren ook rog twee kamermeisjes en de chauffeur George Kelly. Madame Ametta was vrü vermogend en het was algemeen bekend In Whippet, dat haar juweelen en paarlen een aanzienlijke waarde vertegenwoordigden. Het was op 'n donkeren avond, dat madame Ametta met behulp van haar twee kameniers zich kleedde om naar een fee*.avond te gaan van „de” vereeniglng van Whippet, toen mada me plotseling een der kameniers bleek van schrik zag worden. Zü volgde den blik van het meisje door het raam naar buiten en zag voor het venster een bruin maskci waarin twee hebzuchtige oogen fonkelden. Even later werd het raam opgeschoven en kwam „de gehelm- zchen de menigte een onderwüzer te midden ■üner leerlingen, die In ontroerende bewoor dingen sprak van den levensgang van Konlng Albert. Ieder uur srijgt .het aantal kransen en bloemstukken. Zondag arriveerden twee batal jons van genie-soldaten uit Namen; na bloemen te hebben neergelegd brachten zü den groet met hun klasoenen. Een delegatie van het per soneel der Posterijen van dezelfde stad kwam ook een krans leggen. Denzelfden dag werd door den gemeenteraad van Beez een vaderland sche,. plechtigheid Ingericht, met optocht van schoolkinderen en plaatselüke vereenlgingen. Het is een Indrukwekkend tafereel de bezoekers, stil en ingetogen, als in een tempel bloemen te zien leggen op de plaats waar de Konlng stierf en uren lang eenzaam heeft gelegen. Langs den weg ontmoet men tal van colpor teurs, handelaars met eetwaren en ook bede laars. We vermoeden dat het uitricht der plaats qxiedig zal veranderen. Zondagmiddag kwamen twee extra-trelnen te Marche-les-Dames aan, benevens talrüke auto cars os. uit Antwerpen. Uit vliegtuigen worden bloemen op de rots geworpen. Op last van het parket van Namen werd de plek waar het Ujk werd gevonden, met prikkel draad omringd, zulks om te verhinderen dat de zich aldaar bevindende steenen en zelfs blade ren door verzamelaars zouden weggenomen worden. In een groot vierkant waakt een gen darme die enkel diegenen binnenlaat, welke 'n krans wenschen neer te leggen. Een kunstschilder, de Antwerpenaar Keuller werd er mee belast schilderijen van de tragische rota te maken oa. voor het Leger-museum. De boschwachters van het domein hebben met twee dikke takken een groot houten kruis vervaardigd waarop een eiken Christus-beeld1 is gehecht. Op een bordje In de nabüheid der rots lezen we: „Klim niet verder,.hier ziet ge beter dan hooger Ge zult minder steenen doen vallen en geen ongelukken veroorzaken." De sprokkige rotsblokken zün aldaar inderdaad zeer gevaar- luk. De burgemeester van Marche zei ons dat verleden week nog een kind door afbrokkelende rotsen was ^gewond. Hü toonde ons een steen van circa 1000 kilo, die naast den spoorweg lag, waar hü onlangs was heengerold. Door een ploeg arbeiders worden de gevallen sirenen geregeld verwüderd. 's Nachts gebeurt het meermalen dat de be woners door het geraas van vallende rotsen uit hun slaap- worden gewekt. Op de noodlottige rots heeft men met vlag getjes den weg aangeduld welken Konlng Al bert al vallende heeft gevolgd. Een vlaggetje is geplant op de plaats waar de bril des Konings werd gevonden. We hadden ook een onderhoud met den wet houder van Marche-les-Dames. die den gan- achen Zaterdagavond aan de opzoekingen deel nam. De man woont in de onmlddellüke nabü heid. Eerst wist hü niet wie de vermiste per soon wasmen had hem gezegd dat het een voornaam edelman was. Met hofdignltarlssen en zün zoon heeft hü het lük in den auto ge dragen. Wanneer het convool reeds ver was. vernam hü met ontzetting dat het de Komng was. De rotsen van Marche-les-Dames zün thans ataats-domein. Zü behooren tot een groot land goed, bosschen. akkers en een kasteel, hetwelk voor den oorlog het eigendom was van den Dultschen prins von Arenberg. Na den wapen stilstand werd het onder sekwester geplaatst De zaak moet nog door dé Belgische tribunalen In t reine gebracht worden. Het plateau boven de rotsen is geheel beboscht. Het domein Is een prachtige/ bezitting met heerlüke vergezichten op de Maasvallei. De wegen in den omtrek zün begaanbaar doch een goeden rijksweg treft men slechts op 3 KM. afstand aan. Om die reden heeft de Ko nlng zün auto te Bonlnne achtergelaten 2000 M van de rots die hü wou beklimmen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 11