I
wtóaal aan den da^
Bij de rotsen
Marche-les-Dames
van
I
I
ZIJDE
WAAR KONING ALBERT
OM HET LEVEN KWAM
rw-
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Geprikkelde stemming
FORT-MYSTERY
EEN TIP-TOP "TIP"!
"Vorige week voor zaken In
Engeland geweest. Ik naar
Epsom, naar de paardenrennen.
En In hot restaurant direct zoo’n
tip-top kerel naar me toe. Tip,
Sir?" vroeg hij. Top, zei Ik,
geef mij een tip.
I
1
I
DONDERDAG 1 MAART 1934
O
I
Het kapelletje langs den
De geheimzinnige
weg
Dokter en patiënt
iet
vol-
Een Zweedsche expeditie
’n Put met giftige gassen
het leven
4
Op jacht naar een
zeeslang
Radicale maatregelen
tegen beslaglegging
door
Katharina en Robert Pinkerton
Een in zworen rouw gekleede dame
•tapt uit een auto. Koningin
Elizabeth?
AARDBEVING
GEREGISTREERD
t
Hij wilde tooneelspeler
worden
het ee^r mcrelljr dat wv
Drie menechen om
gekomen
Alleabonné’s ongevallen veraekénl voor een der v<
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
-
bü elkaar en ging naar beneden
(Van onsen correspondent)
Man met
-
d. D.
2?
t
'i*—
>p
Bay
30.
I
l
A
haar
K te
reant-
;n te
en
rra-
sen
xne
«e-
het
l
an
te
be
te
ng
lat
let
I
i
I
I
I
s
-
li
en
ld
er
>n
I
end
ref-
i te
oo-
te
ield
len
In
ide
Ml-
t de
eeds
irblj
te-
nen
Jor-
rer-
dat
>ende
olks-
tigde
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
BOOTZ
t ze
re» en,
ver-
rich
«tin,
■t Was niet duur, oen halve
shilling. Of ik gewonnen heb?
Man, Ik hsb heelemaal niet
gewed! Oööö, die tip? Dat
was *n TIP van BOOTZ t
FRANKFURT a. d. MAIN, 28 Febr. De seis-
mographlsche vracht op den kleinen Feldberg
in den Taunus heeft hedenmiddag een vrij
krachtige aardbeving geregistreerd. De beving
begon om 15 uur 47 M.E.T. Het hoogtepunt werd
bereikt om 16 uur 39. Het epicentrum lag op
ongeveer 15.000 KM.
Enkele weken geleden heeft In een dessa in
bet Besoeki’sche een drietal personen, vader,
soon en schoonzoon, den dood gevonden in een
diepen put van 15 M. diepte, gegraven vóór
het vallen der regens.
m ge
in de
eenen
ledane
socia-
hou-
>emdr
der operatie liet.
De rechtbank
aan.
OF 3000 - I
ZCHADlee* te. y
ZVz/Z QMERCEEH - I
MnriÈ van te NE- 1
MEN.
I uEEN &LANO L5, NAAJ? TCRP CELCVF
I DAT DlE EOOOdl FAf>ECHr nwj
enf/n we .zuilen nu cai/wz/en
I WAT ER VAN WAAR
Battisti scheen In het geheel niet beleedigd
of vertoornd door dit bezoek; integendeel: hij
ontving de heeren met de meeste hoffelijkheid,
en men beweert, dat hl) hun zelfs een flesch
wfjn aanbood.
Intusschen staarden de beslagleggers In ver
wondering en ontzetting op het meubilair; er
zou namelijk ’n slooperscollege noodig zijn ge
weest om het perceel te ontruimen. Stoelen,
tafels en zelfs de bedden waren gemaakt van
klinkers en andere steensoorten en bovendien
waren ze solide aan vloeren en muren vast
gemetseld Ook spiegels en waschtafels waren
Ingebouwd. De eenige manier om aan dit ge-
meubelte te komen zou zijn geweest: het te
vernielen, hetgeen het gouvernement nu niet
bepaald voordeel zou hebben opgeleverd.
Pietro bleef maar glimlachen. toen de be
zoekers van kamer naar kamer liepen en tever
geefs iets zochten, dat ze zonder bezwaar zou
den kunnen verplaatsen. Er waren enkele lijf
goederen en wat eenvoudig eetgerei, dat zooals
bekend niet ter bestraffing verkocht mag wor
den. Tenslotte verloren de deurwaarders hun
geduld en begonnen onaangename dingen te
zeggen, waarop de metselaar als bij tooverslag
veranderde en dreigde hen door de politie te
laten verwijderen. De heeren konden niets an
ders doen dan in machtelooze woede de deur
achter zich dicht slaan.
waar. Hjj keek in de door Morley aangedulde
richting naar den Indiaan en wendde zich
toen weer tot den manager.
Ik meen, dat u hen hiervoor toch niet
moet laken, zei hü- Zij zijn nog al bljgeloovig,
hè? Ik heb er wel eens lets over gelezen.
Bljgeloovig! Geloof me, u kunt zich niet
voorstellen waaraan ze gelooven. Het is om er
mlseelUk van te worden, wanneer je nagaat,
dat menschen zóó dwaas kunnen zijn,
Het moet wel interessant wezen den
grond daarvan te kennen. U heeft zeker een
massa bijzonderheden verzameld aangaande hun
geloof en hun Ideeën gedurende vele jaren, dat
u hier hebt vertoefd?
De put kon, aldus meldt bet ,Jf.
N.-I.”, in den drogen tijd maar geen water
bevatten. Toen de regens goed doorkwamen,
kon men van boven gezien, er een hoeveelheid
water in opmerken. De zoon, benieuwd hoe diep
het water wel stond, daalde langs een lange
ladder af, doch ongeveer halverwege viel hij
naar beneden en vertoonde geen teeken van
leven meer. De plons van den val werd door
den vader gehoord. Deze bedacht zich niet
lang en daalde, zijn zoon willende redden, fluks
ook af in de put. Doch ook hij viel in het water.
Den schoonzoon, die onverwijld eveneens den»
put in ging, om zijn schoonvader en zijn zwa
ger te helpen, overkwam hetzelfde lot
Spoedig werd door de overlevende familie
leden alarm gemaakt. De heele kampongbevol-
klng liep te hoop. Een vierde persoon zou ook
in den pui afgedaald zjjn, als de omstanders
hem niet hadden tegengehouden.
Men liet daarop een kip In een kool naar
beneden zakken. En jawel, ter diepte van on
geveer 6 M. scheen de kip niet meer te leven.
Toen ae werd opgehaald, bleek dit Inderdaad
het geval te zijn, zoodat de aanwezigheid van
giftige gassen met stelligheid kon worden vast-
gesteld. De drie slachtoffers waren du» door
verstikking om het leven gekomen.
De wedono maakte een en ander aan de ang
stige bevolking duidelijk, hetgeen noodig was.
aangezien de oorzaak van het ongeluk door
haar al direct werd toegeschreven aan wraak
van booze geesten, die offers eischten.
De berichten van het zeemonster in Loch
Ness in Schotland hebben de belangstelling
voor een dergelijk raadselachtig ondier wakker
geroepen, dat door een reeks ooggetuigen In
het Storsjön-meer (Noord-Zweden, provincie
Yëmtland) gezien moet zijn. Honderden perso
nen van het einde der 18e eeuw tot nu toe,
beweren dat BtorsjAn-monster gezien te hebben.
Het ondier lijkt op een reuzenslang van 1012
meter lengte, heeft een bruln-grljze kleur en
groote oogen en beweegt zich zeer snel door
het water. Eens is het een stoomboot bijna
over het heele meer gevolgd, bij een andere
gelegenheid was het door twee bewapende man
nen in een boot achtervolgd.
Een dagblad uit Stockholm zond een expe
ditie uit om het monster te vangen, maar te
vergeefs. Een andermaal werd in de stad Oos-
tersund een vereeniglng opgertcht, om met be
hulp van eep speciaal geconstrueerde val het
monster te vangen. Men wilde het met electrl-
sche lampen, die in de val ontvlamden, en met
’n dood varken als lokaas lokken. De vurig be
geerde bult kwam echter nooit in de nabijheid
van de val. die op het oogenblik een pracht
stuk in het museum aldaar is.
Een rijke dame uit Oostersund stelde een
man aan. die, het ondier door gaten in het Ijs
zou trachten te harpoeneeren. De man hield
voortdurend de wacht, men verlichtte de ran
den van de Ijswakken met lampen, maar de
zeeslang vertoonde zich niet. Dezer dagen nu
riep de Zweedsche radio allen, die het raadsel
achtig zeemonster beweren gezien te hebben
bijeen, en liet hen den toehoorders hun indruk
ken vertellen. De ooggetuigen gaven zeer nauw
keurige beschrijvingen van de zeeslang en wa
ren heel zeker in hun waarnemingen.
HOF tfETT LH er over DENA
MOE MEER FOM TVT DE OVER-'
TUHN6 EAT WE MET OPLXHTERi
TE DOEN HE08EH HET AL ó£-
tfEErt berend dato het *'l&-
1 HF Me/tiJE OPN^oaer. zoo'n
BOODDCMAP OPSTELLEN RAM If OFR
een. /rcelOot aar onze moelte
k. vepóeefó zal zmn. J
!/t ZEC U.r'lJH
HEER hARDUÜ
)K ZEC<U
MUHHEER
LAW o zucr
VtHOEH I
TZEO JE VAH RtAW AL TUO
[OP DAT ZELF CE AAMBEELD TE
\BLUV0V HAMEPEH 9PETiR' JE
i Dt\r lrOOR H/er aam De MOCE -
L/JHHEJD VAN BEDJDOO OELOOF
\MAAP HOE OF WAT DAH OOR WE
VfOETEry ach fep de waaphe/o z/ehj
l TE romen.
zinnige” de kamer binnen. De beide kameniers
waren al uit het vertrek gevlucht en ook ma
dame Ametta had schielijk, in grooten angst,
de kamer verlaten. Met één stap stond de ge
maskerde voor het tafeltje, waarop oe arm
banden, broches en paarlen lagen Nu woelde
hij er met zjjn handen in en z(jn oogen fon
kelden nog sterker dan toen hl) voor het raam
stond.
Plotseling een geluid achter zich hoorende,
keerde hij zich om. Meteen kne'de een forsche
hand zijn keel bijna toe. terwijl een andere
hand hem het masker afrukte.
„Nou weet ik, wie je bent, geheimzinnige,'
zei de man, die hem de keel dichtkneep.
De .geheimzinnige” antwoordde niet, want
hU kon nauwelijks ademhalen. Toen hij van
den eersten schrik wat bekomen was, keek hij
den vreemde aan. Deze had ook een bruin mas
ker voor en bemerkende, dat de .geheimzin
nige" wat bijgekomen was, beet njj hem toe:
„Wie heeft jou verlof gegeven, om onder mijn
naam in mijn vak te werken? Eén in Whippet
is genoeg I En daar er niets anders opdt, geloof
ik, dat ik je het beste onschadelfk kan maken
door je te laten verdwijnen, door je te dooden
bijvoorbeeld en dan te begraven, te verdrinken
of zoo iets. Ik wil hier alleen zijn, geen andere
„geheimzinnige" in mijn gebied!”
De man had zwijgend geluisterd, hjj dorst
geen woord uit te brengen, hoewel de hand
greep om zijn keel heel wat verminderd was.
Eindelijk begon hli:
„Meneer” ik wist niet, dat ik uw belangen
schaadde, maar ik bezat geen cent meer om brood
voor mijn gezin te koepen en daarom dacht ik:
„zou ik nu eens niet voor één avond voor den
.geheimzinnige" kunnen doorgaan? t Scheen
me toe, dat deze nog al veel buit maakt, want
nu en dan ho vrde n en gedurende een paar
weken niets van hem. Maar laat u me het
leven, meneer. Ik heb u niets gedaan! En her
kennen doe ik u ook niet; ik smeek u, laat u
mij nu maar gaan.”
„Neen, daar komt niets van in, Kelly! Je
moet niet probeeren je er met smoesjes uit te
redden. Dat helpt geen zier! Ja. je hoeft niet
zoo verbaasd te kijken, omdat ik je herken. Je
waren naam weet ik ook. Je hebt zeker hier
Je slag willen slaan en dan den bult verstop
pen. Van alles, wat hier gebeurt op inbraak-
gebled krijg ik. „de geheimzinnige”, de schuld.
Maar daar dank Ik voor Je hebt gehoord, wat
ik zoojuist gezegd heb en daaraan houd ik me!”
„Ja, ik versta het goed. Maar ik heb nog 'n
paar kleinigheden in den binnenzak van mijn
jas ritten. Als je me vrjjlaat, zal ik je de helft
er van geven."
De handgreep werd weer vaster en Kelly be-
•w TOSmaals hebben we de rotsen van Marche-
|\l les-Dames bezocht, welke sedert Maan-
dag van verleden week een soort pel
grimsoord zijn geworden.
Thans nog spreekt men veel van den onge-
lukklgen konlng. In den trein hoorden we een
dame tot haar vriendin zeggen: „Ik ben tevre-
den dat die nare dagen voorbij zijn; mijn oogen
waren reeds gezwollen...."
In letterlijken zin mag men van dien Konlng
■eggen dat hij door zijn volk werd beweend.
Talrijke vereenlgingen van oud-strljders en
andere vaderlandsche vereenlgingen komen
lederen dag met hun vlaggen naar de fatale rots
om een krans te leggen op de plek waar 'sKo-
nings lijk werd gevonden. We bemerkten tus-
Altijd denkt men van degenen,
Die in zijde gaan gekleed,
Dat dit uiting it van welttand,
Financieel een beetje breed!
Maar de zij, ofschoon nog zijde,
Is toch niet meer wat ze was
In Japan, daar houdt de zijde
Reeds haar intree in de klas!
Want Japan zit met een voorraad,
Dien men niet ter zijde legt,
Daarom is nu van de zijde
Der Regeering dit gezegd:
Om de zijde op te ruimen
Moeten in het land voortaan
De Japansche onderwijzers
Steeds gekleed in zijde gaan!
Met een dwang dus van terzijde
En den plicht aan hunne zij
Kunnen zij nu niet ontkomen
Aan de ruischende kleedij.
Dus zij zeggen het met zijde,
Van hun zij dan, aan de jeugd,
Of de lessen goed gekend zijn
En het school- of huiswerk deugt.
Maar toch is de goede zijde
Van dit zij-probleem perfect,
Want de zij wordt thans gedragen,
Niet door geld.... maar intellect!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
IIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIinilllllllHIIIIII^
De jonge tooneelspeler Victor Milon is sedert
twee Jaar zonder engagement. Twee jaren lang
heeft hjj dag in dag uit de verschillende direc
ties afgeloopen en in den overigen tijd het
hongerleven van ^duizenden van Montmartre ge
leid. Eindelijk moest eens iets gebeuren!
Hjj laat eenv, paar dozijn Invitatiekaarten
drukken en zendE die aan alle directeuren der
ParUsche theaters én schouwburgen. Waartoe
noodigt Vibtor Milon hen uit? Tot bijwoning
van zijn zelfmoord. Op de kaart deelt hij mee.
dat hij zich op de Seinebrug zal ophangen, zoo
en zoo laat, en als tooneelspeler heeft hij er
behoefte aan nog één keer publiek om zich
heen te hebben.
Een heele menigte heeft zich reeds verzameld
als Milon eindelijk verschijnt. Tot zijn vreugde
bemerkt hij werkelijk eenige theater-dlrecteuren
onder de toeschouwers. HU klimt in een lan
taarnpaal, houdt een vlammende rede en be
vestigt een touw aan de lantaarn.
Dan verschijnt de politie en neemt Mllon
mee. (Niemand behoeft te weten, dat hij zelf
de politie van een en ander in kennis heeft,
gesteld!) Men brengt hem naar een krankzin
nigengesticht. waar hjj echter wegens volkomen
geestelijke gezondheid onmlddellljk ontslagen
wordten direct heeft hij een engagement,
dat de wel gelukte scène op de Seine-brug hem
heeft verschaft.
Hen dagen na hun vertrek van Fort Mystery
keerden Bruce en Joe Snowbird terug. Pta-
ban. grootelljks verontrust, was naar z'n eigen
wigwam gegaan en As-wan-a-mak waa. en-
danks de lage temperatuur, weer druk bezig
■set zijn lang vergeten taak; vallen zetten. Een
in het spel waarin Fort Mystery door de Hud
son's Bay Company gewonnen werd.
Mevrouw Morley bleek verheugd te wezen
over den terugkeer van Bruce, althans voor
zoover haar pose en haar optreden in de
oogen van den jongeman als eerlijk bestempeld
werden. Ze drukte hem hartelijk de hand, vroeg
belangstellend naar het resultaat van zijn expe
ditie; daarna, terwijl zij belde voor de thee,
leidde ze handig het gesprek af van een onder
werp. dat in zulk een nauw verband stond tot
de wildernis, die zij niet kende.
Op het bellen verscheen, voortschuifelend op
haar sandalen, in de deuropening een dikke
Indiaansche vrouw van middelbaren leeftijd, in
een bont-gekleurde jurk en even wanstaltig als
een meelzak.
Ik belde om Marie! zei mevrouw Morley
op scherpen toon.
Marie, weggegaan, was het antwoord. Na-
now-a-kee-sik, die zijn wigwam op de land
punt heeft hij kwam drie dagen geleden
hierheen Na-now-a-kee-rik is een neef van
Marie's vader, weet u.
Waarom ging Marie weg?, onderbrak haar
mevrouw Morley. En nog wel Bonder toestem
ming?
Na-now-a-kee-sik kwam en zei zijn
kindje ziek was en vroeg iemand naar wigwam
te gaan vlug want zijn vrouw ook riek. Mane
ging omdat Na-now-a-kee-sik neef is van
Marie’s vader.
(Wordt vervolgd.) T
(Korte inhoud van bet voorafgaande:
David Patterson is de elaenaar van een
bloelenden pelshandel in Noord-Canada
ZUn eipansle-sucht vindt slechts één hin
derpaal. de machtlae Hudson's Bav Com
pany sim grootste concurrent. Deze oezet
een poet ..Port Mystery" genaamd en door
Herbert Morley beheerd, waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit In ga.
elaagd la vasten voet te verkrijgen Bruce
Rochette die een diepen haat koestert te
gen de Hudson's, aal dan voor Patterson
trachten een handelapoet te vestigen in
het veelomstreden gebied. Hll vertrekt met
Joe Snowbird en wordt hartelijk door Mor
ley en ril n eebtgenoote ontvangen Bruce
geeft voor belast te rijn met het doen van
waarnemingen voor oen aardrijkskundig
genootschap 1
Sinds Benito Mussolini in Italië aan het be
wind is, hebben de autoriteiten er scherp ogi
gelet, dat de belastingen prompt werden vol
daan. Natuurlijk z(jn er altijd burgers, die hun
financieele plichten £ls staatsburgers trachten
te verzaken, maar geen hunner heeft zich zoo
inventief betoond als zekere Pietro Battisti te
Brindisi.
Battisti is metselaar van beroep en hij had
zich tevergeefs verzet tegen de volgens hem te
hoogen aanslag. Nadat hij de gebruikelijke aan
maningen en dwangbevelen had genegeerd,
verschenen eenige offlcieele personen te zijnen
huize om beslag te leggen op zijn inboedel.
paar woorden spreken.
„Venster.... de geheimzinnige...
bruin masker Ereraden...."
Higs begon te lachen. Madame émetta keek
verrast op en vroeg:
„Waarom lach je? Heb je niets gezien? De
.geheimzinnige wak in mijn kleedkamer!”
Weer lachte Higs.
„Houd je toch stil! HIJ kan er nog zijn. HU
zal het natuurlijk op de sieraden gemunt heb
ben. O, mijn prachtige broche en 't paarlen-
snoer!"
„Wees u maar niet bang meet. Ik ben nogal
verzot op dergelUke dingen en ik dacht, bij de
rljksten hier is niet veel meer te halen, nu
komt „hU" ook wel eens bü u. Ik heb eiken
avond de wacht gehouden en vanavond zag ik,
dat iemand het venster v an u v kleedkamer
binnenklom Toen hU met een rug naar de deur
aan de tafel zat. ben ik naar binnen gegaan
en wou hem van achteren bij de koe! grijpen,
maar hjj hoorde iets en keerde rich om. Vlug
had ik één hand om zUn haji en met de andere
rukte ik het masker af. dat hjj voor had. ik
deed, alsof ik de eigenlUke .geheimzinnige”
was en bedreigde hem met verdrinken, ver
moorden, enz. Toen hU begon te spreken, ner-
kende ik hem aan zUn lerech accent. Het was
Kelly, de chauffeur. HU deed mU een voorstel,
om alles met hem te deelen, maar ik deed als
of ik dat te weinig vond en toen bood hU mU
alles aan, wat hU dien a /ond buit gemaakt had.
Ik stemde toe en liet hem door het raam weg
gaan.”
Madame Ametta zat te .uistere". zonder een
woord te spreken en toer. Higs geëindigd was.
•ei zü: „Ik dank je wel. Fga, vobr dien dienst,
dien je me bewezen hebt. Als de sieraden ge
stolen waren, zou ik mU diep ongelukkig ge
voeld hebben. ZU hebben voor mij persoonlijk
een onschatbare waarde. Ik zal Je een goede
belooning geven, Higs, die heb je ruimschoots
verdjend."
En zoo kon Higs er zich op beroepen, dat hU
de eerste van heel Whippet was, die den „ge
heimzinnige” gezien had.
WaarschünlUk zal men geen grootsch mo
nument oprichten, doch wel een gedenkplaat in
de rots metselen, teneinde het tegenwoordig uit
richt van het landschap niet te schenden.
Men vertelde dat Zaterdagavond een gesloten
auto aan den overkant der Maas is aangeko
men. waaruit» twee in zwaren rouw gesluierde
dames stapten. Een dezer dames zou Koningin
Elisabeth geweest zUn, doch niemand kon dit
verzekeren.
Aan den voet der rots bevindt zich een kapel
letje met een kruisbeeld. Velen blUven daar
staan en bidden voor den Konlng. Slechts door
een kleine opening kan men naar binnen zien.
Enkele stappen verder staat een arduinen kruis
hetwelk gedeeltelUk in den grond is gezakt. Het
onduidelUk geworden opschrift luidt aldus:
Iel a esté meurtri
Lambert Noé
Marchand de Verviers
15 Janvier 1689
Requlescat in pace.
Twee honderd vUf en veertig jarep geleden
werd aldus op die plaats een lakenkoopman van
Verviers, die zijn waren had verkocht en met
een goed gevulden buidel per rijtuig huiswaarts
keerde, door een roover vermoord. Deze had zich
achter de rotsen verscholen.
De laatste halve eeuw wordt het kapelletje,
waawp het jaartal 1686 staat, en het kruisbeeld
onderhouden door een gemeentebediende van
Marche-les-Dames. Het heeft zUn naam gege
ven aan de plaats, die genoemd wordt: Place du
bon vieux Dleu (goede oude God).
Marche-les-Dames wordt aldus genoemd om
dat aldaar in 1064 een klooster werd opgericht
genaamd: Notre-Dame-du-Vlvier, door de echt-
genooten van 139 ridders uit het Naamsche, die
met de Kruisvaarders naar Palestina waren
vertrokken. Zü wachtten er den terugkeer van
hun man. ZU hadden de belofte afgelegd dat
dagenen wier echtgenoot zou weerkeeren, terug
in de wereld zouden gaan; de anderen zouden
in het klooster blüven.
den verstrekt. Werkelük, ik heb gehandeld zoo
als een vader zou gedaan hebben.
t Is niet gemakkelük, zei Bruce.
Had Bruce tüdens de reis, die hü achter den
rug had, niet alle mogelUke bijzonderheden ver
nomen zoo had hü niet kunnen zeggen of
Morley de waarheid sprak óf hem slechts om
den tuin leidde. Hü wist dat het niets onge
woons was voor een beambte van de Hudson's
Company, dat hü zün leven doorbracht
onder de Indianen en van dit volk niet meer
afwist, dan Morley zoojuist te kennen had ge
geven. Doch het was een handige truc, tezelf-
der tüd de macht van een Nee-da-boy op te
bouwen en tevens te doen alsof men niets wist
omtrent de Indianen en hun geloof. Deze hou
ding van Morley was ongetwüfeld oorzaak ge
weest, dat door de andere vrühandelaren niets
was ontdekt geworden. De behoefte om, kost wat
kost, op de hoogte te komen van de werkelüke
capaciteit van Morley was voor Bruce een
reden om verder aan te dringen.
Er zün lui in Washington, die er werkelük
alles voor over zouden hebben In uwe omstan
digheden hier te verkeeren, zelde Bruce. Ik ken
iemand In het Smithsonian Institute, die jaren
lang getracht heeft alles te weten te komen
aangaande deze medlcünmannen.
Dit was een gewaagde zet. Doch terwül hü
zün blikken van Morley's gelaat niet af
wendde. kreeg hü de overtuiging dat de post
manager de gedachte, die aan dat gezegde ten
grondslag lag. niet vermoedde.
En hü zal er nooit achter komen, wanneer
hü den weg Inslaat, dien ik vermoed, ant-
greep, dat er niets anders opaat dan een beter
voorstel te doen.
„Je krijgt alles, als je mü vrü iaat gaan.”
Dadelük voelde Kelly den greep al 'osser en
losser worden en hü haalde weer vrü adem. Hü
ledigde zün binnenzak op de tafe. en nadat hü
het masker weer had opgezet ve liet hü ter
stond de kamer langs denzelfden weg, dien bü
gekomen was.
Toen hü verdwenen was, deed de „geheim
zinnige" zün masker af en verseneen het ge
richt van Fred Higs, den butler-kok Hü 'legde
alle juweelen en paarlen op een zilveren blad
In de huis
kamer lag madame Ametta half bezwümd op
de sofa. Toen Higs binnenkwam sloeg zü de
oogen op, maar
kon nog geen
woord uitbrengen.
De butler bracht
een glas water,
en toen ze wat
gedronken had.
kon ze weer een
woordde Morley eenlgszlns opgewonden. Ze
trachten te weten komen wat de medlcünman
gelooft en hoe zün geloof je kunt het geen
godsdienst noemen aan hem gegeven is, en
wat de toovenaar juist verricht. En ze stellen
hem een aantal vragen en stoppen in den kop
van den Indiaan een bende gedachten en de
Indiaan antwoordt ,Ja" aan allen. Ik kan het
echter wel zeggen. Ik heb een dier arme drom
mels een onderdak gegeven, een oudje, Nee-
da-boy geheeten. Hü is een bedelaar en een
knoelerd en een goochelaar, op en top een
kwakzalver en dat zün ze allemaal. Het spreekt
van zelf, dat ik een oogje In het zeil hou. Ik
zou hem met al zün kornuiten het land wel
willen uitzetten, doch de jagers zou Ik tegen
me krügen. Ik laat hem maar rondloopen. geef
hem een oude hut en onderhoud hem feitelük
om de anderen een genoegen te doen. Doch
kom, het is tüd voor de thee, en mün vrouw
zal wel op ons wachten.
Bruce stond verstomd. Morley had gespro
ken over datgene, wat werkelük de oorzaak van
zün succes te Fort-Mystery was. hü had Nee-
da-boy en zün invloed gekleineerd, en hü had
het gedaan op een wüze. die Bruce overtuigde,
dat de manager de waarheid spj-ak
Terwül Bruce den manager naar het woon
huis volgde, twüfelde hü meer dan ooit. De
gedragingen van den man spraken voor zün
eerlükheid En toch bleef In hem de vrees, dat
hier slechts komedie gespeeld werd dat deze
deftlg-doende, soms arrogante Engelschman de
meest handige tooneelspeler was; terwül hüzelf.
1 Bruce, de dupe werd, en slechte een pion was
Mün jongen, büna dertig jaren leef ik
onder de Indianen en Ik kan het volgende
zeggen: ze hebben een bruine, vuile huid. Ze
werken alleen wanneer ze moeten. Ze kennen
niet de minste moreele begrippen. Ze stelen
nooit en liegen zelden. Er Is niets wat ze lie
ver hebben, dan dat ze van de maatschappü
gratis kunnen proflteeren.
Doch Ik veronderstel, dat u er toch wel
belang In stelt dit volk te bestudeeren, alsmede
hun taal, hun legenden en hun geloof. Een
missie Is hier niet en ze schünen uiterst pri
mitieve menschen te zün.
Het is mogelük. Doch ik heb mün hoofd
nooit vermoeid met aan die lui te denken;
alleen'heb Ik de pelsen van hen gekocht eu er
zoo goed mogelük voor gezorgd, dat ze hun ver
diensten zoo nuttig mogelük besteedden en niet
deze gelegenheid onmiddellük profiteerden van de voorschotten die hun wsr-
In Weenen is voor het gerecht een kwestie
behandeld, of de dokter verplicht Is den patiënt
de volle waarheid te zeggen over zün gezond
heidstoestand. Een ingenieur was geopereerd
wegens een onschuldige poliep, naar de dokter
hem te voren verzekerd had, Inderdaad echter
wegens een boosaardig gezwel, hetgeen de dok
ter tevoren wel wist, en later, na afloop der
operatie, dan ook aan den ingenieur mededeel
de. De patiënt stelde daarop een eisch tot
schadevergoeding in en wel omdat hü. meenen-
de dat er slechts van een lichte operatie sprake
was. waarvan hü spoedig weer sou genezen,
geen afdoende maatregelen had genomen om
zoo lang uit zün werk te blüven.
De dokter verzekerde, dat het tot de tradities
van zün beroep behoorde den patiënt onnoodi-
gen schrik te besparen. Zulk Ti schrik zou onder
bepaalde omstandigheden zeer gevaarlük kun
nen zün. Een deskundige verklaarde, dat de
operatie uitstekend was uitgevoerd en dat de
dokter in zün beroepsrecht was geweest, toen
■hü den patiënt in onwetendheid over den ernst
sloot zich bü deze opvatting
intense koude had steeds geheerscht. Twee
maal had Bruce zestig graden beneden nul ge
constateerd in zün kamp bü het kreupelhout
en toen hü terugkwam bemerkte hü, dat zün
thermometrograaf te Fort-Mystery driemaal
een paar graden lager had aangegeven.
Drommels nog toe, dat heb ik nog nooit
meegemaakt! riep de manager uit, toen Bruce
hem In de trading-shop aantrof. Er is niet het
minste leven in het bosch. Het Is nutteloos te
gaan jagen. De Indianen zullen al hard ge
noeg moeten werken om voor hun eigen
levensonderhoud een paar konünen te strikken.
De boden zün, sinds je bent weggegaan, voort
durend In de weer geweest met het brengen
van proviand aan die families, waarvan we
booren, dat zü büna uithongeren. Drie fami
lies zün hierheen gekomen omdat ze, zooals
ze zelden, In de bosschen niet voldoende voedsel
konden vinden. Waren de meesten niet zoo vér
hier vandaan, dan zouden ze zeker allen hier
comen.
Morley scheen werkelük bezorgd en medelü-
dend te zün. doch Bruce had nauwelük de
woorden van den manager geboord, toen deze
in een schaterlach uitbarstte.
En wat denkt u wel? vroeg hü aan Bruce,
terwül hü dezen op zijn rug klopte. De roode
drommels hebben uw Instrument gezien in de
veranda en ze veronderstellen, dat het lets met
het weer te maken heeft. Ze denken nu. dat
u het zoo koud maakt. Kükl Daar staat juist
een jager bü en kükt er naar, alsof het de
dutvel zelf Is.
Bruce nam
IngBvoorwasrden tegen f bü levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f QCfi bü verlies van een hand 9C °U verlies van een C/l bü een breuk van btl verlies van «n
volgenae ultkeerlngsn I JUvv. verlies van belde armen/belde beenea of belde oogen tOU.’ doodelUken afloop f een voet of een oog 1^0.luim of wijsvinger t been of armf snoeren vinger
ïdereen in het stadje Whippet sprak over
den „geheimzinnige”, zooals hü 4aar werd
aangeduld Niemand kende hem, had ooit
zün ulterlük gezien, want op zün misdadige
tochten droeg hü altüd een bruin masker. Hü
bestal rük en arm, maakte geen onderscheid.
Hü stal niet dikwüls, maar als hü zün slag
sloeg, was-le raak ook. Soms, een paar maal
op één dag, dan weer in een week of wat niet.
Eens op een avonc werd hü gezien door een
agent in de wük St. Mary, en omstreeks dien
selfden tüd door Fred Higs In Gold Park, dat
minstens een half uur van de wük St. Mary
afligt.
Fred Higs was de bediende van madame
Ametta, de gevierde Fransche tocneelspeelster,
die een rustkuur moest ondergaan en daarvoor
het stille plaatsje Whippet had ultgekoaen.
Fred was een soort butler en kek tegelük, wat
hem heel goed afging. Maar hU was niet de
eenige bediende in het huis. Er waren ook rog
twee kamermeisjes en de chauffeur George
Kelly.
Madame Ametta was vrü vermogend en het
was algemeen bekend In Whippet, dat haar
juweelen en paarlen een aanzienlijke waarde
vertegenwoordigden.
Het was op 'n donkeren avond, dat madame
Ametta met behulp van haar twee kameniers
zich kleedde om naar een fee*.avond te gaan
van „de” vereeniglng van Whippet, toen mada
me plotseling een der kameniers bleek van
schrik zag worden. Zü volgde den blik van het
meisje door het raam naar buiten en zag voor
het venster een bruin maskci waarin twee
hebzuchtige oogen fonkelden. Even later werd
het raam opgeschoven en kwam „de gehelm-
zchen de menigte een onderwüzer te midden
■üner leerlingen, die In ontroerende bewoor
dingen sprak van den levensgang van Konlng
Albert. Ieder uur srijgt .het aantal kransen en
bloemstukken. Zondag arriveerden twee batal
jons van genie-soldaten uit Namen; na bloemen
te hebben neergelegd brachten zü den groet
met hun klasoenen. Een delegatie van het per
soneel der Posterijen van dezelfde stad kwam
ook een krans leggen. Denzelfden dag werd door
den gemeenteraad van Beez een vaderland
sche,. plechtigheid Ingericht, met optocht van
schoolkinderen en plaatselüke vereenlgingen.
Het is een Indrukwekkend tafereel de bezoekers,
stil en ingetogen, als in een tempel bloemen te
zien leggen op de plaats waar de Konlng stierf
en uren lang eenzaam heeft gelegen.
Langs den weg ontmoet men tal van colpor
teurs, handelaars met eetwaren en ook bede
laars. We vermoeden dat het uitricht der plaats
qxiedig zal veranderen.
Zondagmiddag kwamen twee extra-trelnen te
Marche-les-Dames aan, benevens talrüke auto
cars os. uit Antwerpen. Uit vliegtuigen worden
bloemen op de rots geworpen.
Op last van het parket van Namen werd de
plek waar het Ujk werd gevonden, met prikkel
draad omringd, zulks om te verhinderen dat de
zich aldaar bevindende steenen en zelfs blade
ren door verzamelaars zouden weggenomen
worden. In een groot vierkant waakt een gen
darme die enkel diegenen binnenlaat, welke 'n
krans wenschen neer te leggen.
Een kunstschilder, de Antwerpenaar Keuller
werd er mee belast schilderijen van de tragische
rota te maken oa. voor het Leger-museum.
De boschwachters van het domein hebben
met twee dikke takken een groot houten kruis
vervaardigd waarop een eiken Christus-beeld1
is gehecht.
Op een bordje In de nabüheid der rots lezen
we: „Klim niet verder,.hier ziet ge beter dan
hooger Ge zult minder steenen doen vallen en
geen ongelukken veroorzaken." De sprokkige
rotsblokken zün aldaar inderdaad zeer gevaar-
luk. De burgemeester van Marche zei ons dat
verleden week nog een kind door afbrokkelende
rotsen was ^gewond. Hü toonde ons een steen
van circa 1000 kilo, die naast den spoorweg lag,
waar hü onlangs was heengerold. Door een
ploeg arbeiders worden de gevallen sirenen
geregeld verwüderd.
's Nachts gebeurt het meermalen dat de be
woners door het geraas van vallende rotsen uit
hun slaap- worden gewekt.
Op de noodlottige rots heeft men met vlag
getjes den weg aangeduld welken Konlng Al
bert al vallende heeft gevolgd. Een vlaggetje is
geplant op de plaats waar de bril des Konings
werd gevonden.
We hadden ook een onderhoud met den wet
houder van Marche-les-Dames. die den gan-
achen Zaterdagavond aan de opzoekingen deel
nam. De man woont in de onmlddellüke nabü
heid. Eerst wist hü niet wie de vermiste per
soon wasmen had hem gezegd dat het een
voornaam edelman was. Met hofdignltarlssen
en zün zoon heeft hü het lük in den auto ge
dragen. Wanneer het convool reeds ver was.
vernam hü met ontzetting dat het de Komng
was.
De rotsen van Marche-les-Dames zün thans
ataats-domein. Zü behooren tot een groot land
goed, bosschen. akkers en een kasteel, hetwelk
voor den oorlog het eigendom was van den
Dultschen prins von Arenberg. Na den wapen
stilstand werd het onder sekwester geplaatst
De zaak moet nog door dé Belgische tribunalen
In t reine gebracht worden. Het plateau boven
de rotsen is geheel beboscht.
Het domein Is een prachtige/ bezitting met
heerlüke vergezichten op de Maasvallei.
De wegen in den omtrek zün begaanbaar
doch een goeden rijksweg treft men slechts op 3
KM. afstand aan. Om die reden heeft de Ko
nlng zün auto te Bonlnne achtergelaten 2000
M van de rots die hü wou beklimmen.