vrtAaal van den dag Marche-les-Dames Bij de rotsen van ZIJDE WAAR KONING ALBERT OM HET LEVEN KWAM DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK Geprikkelde stemming FORT-MYSTERY EEN TIP-TOP "TIP”! "Vorige waak voor kaken In Engeland geweest. Ik naar Epsom, naar de paardenrenneh. En In hot reotaurant direct loo’n tlp-top kerel naar me toe. "Tip, •Ir?" vroeg hij. Top, xai ik, geef mij oen tip. DONDERDAG 1 MAART 1934 G Het kapelletje langs den I De geheimzinnige weg Dokter en patiënt £en Zwaedeche expeditie *n Put met giftige gassen het leven Radicale tege: Alle atoniié’s Hij wilde tooneelspeler worden ^maatregelen eslaglegging door Katharina on- Robert Pinkerton Een in zworen rouw gekleede dame •tapt uit een auto. Koningin Elizabeth? AARDBEVING GEREGISTREERD I i L. Op jacht naar een zeeslang AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Drie menschen om gekomen mijnheer WAReVCKiDAT (JCAAR ÓÊEN LAND ZULT (Van onsen correspondent) iiHiiniiiiiiiiiiiiiiiHiHiiitiaiiiiHjiuiiiimiiiiiiuuuiiiHiiiiiKuiiiiiuiffi ▼an booze geesten, die offers eischten. Bay (Wordt vervolgd.) deze gelegenheid onmlddelljk to Mussolini in Italië aan het he bben de autoriteiten er scherp op e belastingen prompt werden vol- •lUk zijn er altüd burgers, die hun iten Tien dagen na hun vertrek van Fort Mystery keerden Bruce en Joe Snowbird terug. Pta- ban, grootelijks verontrust, was naar s'n eigen wigwam gegaan en As-wan-t-mak was, ca- danks de lage temperatuur, weer druk bezig met zün lang vergeten taak; vallen zetten. Een rfte om, kost wat 1 de werkelijke -oor Bruce een beroepen, dat hü was. die den »ge- LAAL' HOEOFWTM 'OE7EN ACHTEJ? DE WAA TE KQMGN. glas toen pany zlin een poot Herbert ondanks i Rocbettë^dïë ëën die) gen C- tracbton - JÖÖ Snowbird en wordt Enkele weken geleden heeft In een dessa in het Besoekl'sche een drietal personen, vader, zoon en schoonzoon, den dood gevonden in een diepen put van 15 M. diepte, gegraven vóór het vallen der regens. f ZOU JE Denken7 I tiaar /k moet row K/JKFN D/C DOOD - &HAD LEEK NIJ T£ Echtomercefn - NOnt/r van te NE MEN j •dereen in het stadje Whippet sprak over den .geheimzinnige", zooals hü daar werd aangeduld Niemand kende hem, had ooit f HET 75 EE-'T NfOOELUK, DAT WFR I uEEN EILAND rd, NAAR TOCH CEllLXTF I DAT OlE BOODSCHAP ECHT v^v> ENF/N YVE ZCCLEN NU I WAT EO VAN WAAR E>. •t Was niet duur, sen halve shilling. Of ik gewonnen heb 7 Man, Ik heb hoelemaal niet gewed! Oóöö. die tip? Dat was 'n TIP van BOOTZI Niet te zoet, niet te straf, net goed! BOOTZ ongevallen veraekerxl voor een der volgenae ultkeerlngen f3000.verlies van belcfe armen, breide beenen of belde oogen f750.doodelljken afloop 1250.- 125.-5«-wU7v^ fSO.-OS* b<?uk Waarschijnlijk zal men geen grootsch mo nument oprichten, doch wel een gedenkplaat in de rots metselen, teneinde het tegenwoordig uit zicht van het landschep niet te schenden. Men vertelde dat Zaterdagavond een gesloten auto aan den overkant der Maas is aangeko men. waaruit twee in zweren rouw gesluierde dames stapten. Een dezer dames zou Koningin .Elisabeth geweest zjjn, doch niemand kon dit verzekeren. Aan den voet der rota bevindt zich een kapel letje met een kruisbeeld. Velen blijven daar staan en bidden voor den Konlng. Slechts door een kleine opening kan men naar binnen zien. Enkele stappen verder staat een arduinen kruis hetwelk gedeeltelijk in den grond is gezakt. Het onduidelijk geworden opschrift luidt aldus: ld a esté meurtri Lambert Noé Marchand de Verviers 15 Janvier 1689 Requlescat in pace. Twee honderd vijf en veertig jaren geleden werd aldus op die plaats éen lakenkoopman van Venders, die zijn waren had verkocht en met een goed gevulden buidel per rijtuig huiswaarts keerde, door een mover vermoord. Deze had zich achter de rotsen verscholen. De laatste halve eeuw wordt het kapelletje, waarop het jaartal 1686 staat, en het kruisbeeld onderhouden door een gemeentebedlende van Marche-les-Dames. Het heeft zjjn naam gege ven aan de plaats, die genoemd wordt: Place du bon vieux Dteu (goede oude God). Marche-les-Dames wordt aldus genoemd om dat aldaar in 1064 een klooster werd opgericht genaamd: Notre-Dame-du-Vlvier, door de echt- genooten van 139 ridders uit het Naamsche. die met de Kruisvaarders naar Palestina warer, vertrokken. Zij wachtten er den terugkeer van hun num. Zij hadden de belofte afgelegd dat degenen wier echtgenoot zou weerkeeren, terug In de wereld zouden gaan; de anderen zouden in het klooster blijven. De berichten van het zeemonster In Loch Ness in Schotland hebben de belangstelling voor een dergelük Aadselachtlg ondier wakker geroepen, dat door een reeks ooggetuigen In het Storsjön-meer (Noord-Zweden, provincie YEmtland) gezien moet zijn. Honderden perso nen van het einde der 18e eeuw tot nu toe, beweren dat Storsjön-monster gezien te hebben. Het ondier lijkt op een reuzenslang van 1012 meter lengte, heeft een bruln-grljze kleur en groote oogen en beweegt zich zeer snel door het water. Eens Is het een stoomboot bijna over het heele meer gevolgd, btf een andere gelegenheid was het door twee bewapende man nen in een boot achtervolgd. Een dagblad uit Stockholm zond een expe ditie uit om het monster te vangen, maar te vergeefs. Een andermaal werd in de stad Oos- tersund een vereeniglng opgericht, om met be hulp van een speciaal geconstrueerde val het ftionster te vangen. Men wilde het met electri- sche lampen, die in de val ontvlamden, en met *n dood varken als lokaas lokken. De vurig be geerde buit kwam echter nooit In de nabijheid van de val, die op het oogenbllk een pracht stuk in het museum aldaar is. Een rijke dame uit Oostersund stelde een man aan, die het ondier door gaten In het Ijs zou trachten te harpoeneeren. De man hield voortdurend de wacht, men verlichtte de pan den van de IJswakken met lampen, maar de zeeslang vertoonde zich niet. Dezer dagen nu riep de Zweedsche radio allen, die het raadsel achtig zeemonster beweren gezien te hebben bijeen, en liet hen den toehoorders hun Indruk ken vertellen. De ooggetuigen gaven zeer nauw keurige beschrijvingen van de zeeslang en wa ren heel zeker in hun waarnemingen. voorstellen waaraan ze gelooven. Het is om er misselijk van te worden wanneer je nagaat, dat menschen zóó dwaas kunnen zijn. Het moet wel Interessant wezen den grond daarvan te kennen. U heeft zeker een massa bijzonderheden verzameld aangaande hun geloof en hun Ideeën. gedurende vele jaren, dat u hier hebt vertoefd? De put kon, aldus meldt het ,J<. v. d. D. N.-I.", In den drogen tijd maar geen water bevatten. Toen de regens goed doorkwamen, kon men van boven gezien, er een hoeveelheid water In opmerken. De zoon, benieuwd hoe diep het water wel stond, daalde langs een lange ladder af, doch ongeveer halverwege viel hij naar beneden en vertoonde geen teeken van leven meer. De plons van den val werd door den vader gehoord. Dese bedacht zich niet lang en daalde, zijn zoon willende redden, fluks ook af in de nut. Doch ook hij viel in het water. Den schoonzoon, die onverwijld eveneens den put In ging, om zijn schoonvader en zijn zwa ger te helpen, overkwam hetzelfde lot Spoedig werd door de overlevende familie leden alarm gemaakt. De heele kampongbevol- king liep te hoop Een vierde persoon zou ook in den put slgedaald zijn, als de omstanders hem niet hadden tegengehouden. Men liet daarop een kip In een kooi naar beneden zakken. En jawel, ter diepte van on geveer 6 M. scheen de kip niet meer te leven. Toen ze werd opgehaald, bleek dit inderdaad bet geval te zijn, zoodat de aanwezigheid van giftige gassen met stelligheid kon worden vast gesteld. De drie slachtoffers waren dus door verstikking om het leven gekomen. De wedono maakte een en ander aan de ang stige bevolking duidelijk, hetgeen noodig was. aangezien de oorzaak van het ongeluk door baar al direct werd toegeschreven aan wraak Altijd denkt men van degenen, Die in zijde gaan gekleed, Dat dit uiting is van welstand, Financieel een beetje breed! Maar de zij, ofschoon nog zijde, Is toch niet meer wat ze was.... In Japan, daar houdt de zijde Reeds haar intree in de klas! Want Japan zit met een voorraad, Dien men niet ter zijde legt, Daarom is nu van de zijde Der Regeering dit gezegd: Om de zijde op te ruimen Moeten in het land voortaan De J apansche onderwijzers Steeds gekleed in zijde gaai! Met een dwang dus van terzijde En den plicht aan hunne zij Kunnen zij nu niet ontkomen Aan de ruischende kleedij. Dus zij zeggen het met zijde, Van hun zij dan, aan de jeugd, Of de lessen goed gekend zijn En het school- of huiswerk deugt. Maar toch is de goede zijde Van dit zij-probleem perfect, Want de zij wordt thans gedragen, Niet door geld.... maar intellect! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden} HOE NEER /K ETZ OVER DtM HOE NEER KON /K TOT DE OVER-’ TDfOVNó Dar WE TIET OPUCHTERP FE DOEN HSBEEH HET 75 Al CE - MEEN BEKEND DATO HET KLEj- NE NETtHE OPiRDORT. ZOON BOODSCHAP OPSTELLEN KAN IEDER EEN UCDElOOR. DAT ONZE MOEITE k VERÓGEEï, ZAL Z/JTY. Battlstl scheen In het geheel niet beleedigd of vertoornd door dit bezoek; integendeel: hij ontving de heeren met de meeste hoffelijkheid, en men beweert, dat hij hun selfs een flesch wjjn aanbood. Intusschen staarden de beslagleggers In ver wondering en ontzetting op het meubilair; er sou namelijk *n slooperscollege noodig zijn ge weest om het perceel te ontruimen. Stoelen, tafels en zelfs de bedden waren gemaakt van klinkers en andere steensoorten en bovendien waren ze solide aan vloeren en muren vast gemetseld. Ook spiegels en waschtafels waren Ingebouwd. De eenlge manier om aan dit ge- meubelte te komen zou zijn geweest: het te vernielen, hetgeen het gouvernement nu niet bepaald voordeel zou hebben opgeleverd. Pietro bleef maar glimlachen, toen de be zoekers van kamer naar kamer liepen en tever geefs iets zochten, dat ze zonder bezwaar zou den kunnen verplaatsen. Er waren enkele lijf goederen en wat eenvoudig eetgerei, dat zooals bekend niet ter bestraffing verkocht mag wor den Tenslotte verloren de deurwaarders hdtr geduld en begonnen onaangename dingen te zeggen, waarop de metselaar als bij tooverslag veranderde en dreigde hen door de politie te laten verwijderen. De heeren konden niets an ders doen dan In machtelooee woede de deur achter zich dicht slaan. l \tNDEY In Weenen is voor het gerecht een kwestie behandeld, of de dokter verplicht is den patiënt de volle waarheid te‘zeggen over zijn gezond heidstoestand. Een ingenieur was geopereerd wegens een onschuldige poliep, naar de dokter hem te voren verzekerd had. Inderdaad echter wegens een boosaardig gezwel, hetgeen de dok ter tevoren wel wist, en later, na afloop der operatie, dan ook aan den Ingenieur mededeel de. De patiënt stelde daarop een eisch tot schadevergoeding in en wel omdat hij. meenen- de dat er slechts van een lichte operatie sprake was, waarvan hij spoedig weer sou genezen, geen afdoende maatregelen had genomen om zoo lang uit zijn werk te blijven. De dokter verzekerde, dat het tot de tradities van zijn beroep behoorde den patiënt onnoodl- gen schrik te besparen. Zulk 'n schrik zou onder bepaalde omstandigheden zeer gevaarlijk kun nen zijn. Een deskundige verklaarde, dat de operatie uitstekend was uitgevoerd en dat de dokter In zjjrt> beroepsrecht was geweest, toen hU den patiënt in onwetendheid over den ernst der operatie liet. De rechtbank sloot zich bij dese opvatting aan. Sinds Bei wind Is, h gelet, dat daan. Natui flnancleele plichten als staatsburgers te verzaken, maar geen hunner heeft inventief betoond als zekere Pietro Battlstl te Brindisi. Battlstl Is metselaar van beroep en h}jv had zich tevergeefs verzet tegen de volgens hem ée hoogen aanslag. Nadat hjj de gebruikelijke aan maningen en dwangbevelen had genegeerd, verschenen eenlge offlcleele personen te zijnen huize om beslag te leggen op zijn Inboedel. FRANKFURT a. d. MAIN, 28 Febr. De seis- mographlsche wacht op den kleinen Feldberg in den Taunus heeft hedenmiddag een vrfj krachtige aardb^ing geregistreerd. De beving begon om 15 uur w7 ME T. Het hoogtepunt werd bereikt om 16 uur 39. Het epicentrum lag op ongeveer 15.000 K M den verstrekt Werkelijk, ik heb gehandeld soo- als een vader zou gedaan hebben. t Is niet gemakkelljk, sei Bruce. Had Bruce tijdens de reis, die hij achter den rug had, niet alle mogelijke bijzonderheden ver nomen, zoo had hij niet kunnen zeggen of alles aan, wat hU dien a-'ond bult gemaakt had. Ik stemde toe en liet hem door het raam weg gaan.” Madame Ametta zat te ulsterer zonder een woord te spreken en teer. Hlgs geëindigd was. «el zjj: .Jk dank je wel, I’.ga, voor dien dienst, dien je me bewezen hebt. Als de sieraden ge stolen waren, zou Ik mij diep ongelukkig ge voeld hebben. Zij hebben voor ml) persoonlijk een onschatbare waarde. Ik zal ,'e een goede beloonlng geven, Hlgs, die heb je ruimschoots verdiend." En zoo kon Hlgs er zich de eerste van heel Whipd helmzlnnlge” gezien had now-a-kee-slk, die zijn wigwam op de land punt heeft hij kwam drie dagen geleden hierheen Na-now-a-kee-sik is een neef van Marle s vader, weet u. Waarom ging Marie wag? onderbrak haar mevrouw Morley. En nog wel zonder toestem ming? Na-now-a-kee-slk kwam en zei zün kindje ziek was en vroeg iemand naar wigwam te gaan vlug want zijn vrouw ook ziek. Mane ging omdat Na-now-a-kee-slk neef Is van Marie s vader. Btjgeloovlgl Geloof me. u kunt zich niet Morley de waarheid sprak óf hem slechts om den tuin leidde. HU wist dat het niets onge woons was voor een beambte van de Hudson's Company, dat hU zijn leven doorbracht onder de Indianen en van dit volk niet meer afwist, dan Morley zoojuist te kennen had ge geven. Doch het was een handige truc, tezelf- der tijd de macht van een Nee-da-boy op te bouwen en tevens te doen alsof men niets wist omtrent de Indianen en hun geloof. Deze hou ding van Morley was ongetwUfeld oorzaak ge weest. dat door de andere vrljhandelaren niets was ontdekt geworden. De behoefte koet, op de hoogte te komen tan capaciteit van Morley was yoc reden om verder aan te dringen. Er zijn lui in Washington, die er werkelijk alles voor over zouden hebben li uwe omstan digheden hier te verkeeren, zelde Bruce. Ik ken Iemand in het Smithsonian Institute, die jaren lang getracht heeft alles te weten te komen aangaande deze medlcUnmannen. Dit was een gewaagde zet. Doch terwUl hU zUn blikken van Morley’s gelaat niet af wendde. kreeg hU de overtuiging dat de post manager de gedachte, die aan dat gezegde ten grondslag lag. niet vermoedde. En hU zal er nooit achter komen, wanneet hU den weg Inslaat, dien ik vermoed, ant- Mijn jongen, bUna dertig Jaren leef ik onder de Indianen en Ik kan het volgende zeggen: ze hebben een bruine, vuile huid. Ze werken alleen wanneer ze moeten. Ze kennen niet de minste moreele begrippen. Ze stelen nooit en liegen zelden. Er Is niets wat ze lie ver hebben, dan dat se van do maatschappij gratis kunnen profiteeren. Doch ik veronderstel, dat u er toch wel belang In stelt dit volk te bestudeeren. alsmede hun taal, hun legenden en hun geloof. Een missie Is hier niet en ze schijnen uiterst pri mitieve menschen te zUn. Het is mogelUk. Doch Ik heb mUn hoofd nooit vermoeid met aan die lui te denken; alleen heb Ik de pelsen van hen gekocht eu er zoo goed mogelijk voor gezorgd, dat se hun ver diensten zoo nuttig mogelljk besteedden en niet profiteerden van de voorschotten die hun wer- ■w Tr^rmasU hebben we de rotsen van Marehe- les-Damee bezocht, welke sedert Maan- -L v dag van verleden week een soort pel grimsoord zUn geworden. Thans nog spreekt men veel van den onge lukkiger: konlng. In den trein hoorden we een dame tot haar vriendin zeggen: „Ik ben tevre den dat die nare dagen voorbij zjjn; mUn oogen waren reeds gezwollen In letterlijken zin mag men van dien Konlng zeggen dat hij door zün volk werd beweend. Talrüke vereenlglngen van oud-strijders en andere vaderlandsche vereenlglngen komen lederen dag met hun vlaggen naar de fatale rots om een krans te leggen op de plek waar 'sKo- nlngz lijk werd gevonden. We bemerkten tus- schen de menigte een onderwijzer te midden züner leerlingen, die In ontroerende bewoor dingen sprak van den levensgang van Konlng Albert. Ieder uur stijgt het aantal kransen en bloemstukken. Zondag arriveerden twee batal jons van genie-soldaten uit Namen; na bloemen te hebben neergelegd brachten zü den groet met hun klaroenen. Een delegatie van het per soneel der Posterüen van dezelfde stad kwam ook een krans leggen. Denzelfden dag werd door den gemeenteraad van Bees een vaderland sche plechtigheid Ingericht, met optocht van schoolkinderen en plaateelUke vereenlglngen. Het is een Indrukwekkend tafereel de bezoekers, stil en Ingetogen, als in een tempel bloemen te zien leggen op de plaats waar de Konlng stierf en uren lang eenzaam heeft gelegen. Langs den weg ontmoet men tal van colpor teurs, handelaars met eetwaren en ook bede laars. We vermoeden dat het uitzicht der plaats spoedig zal veranderen. Zondagmiddag kwamen twee extra-trelnen te Marche-les-Dames aan, benevens talrüke auto cars oa. uit Antwerpen. Uit vliegtuigen worden bloemen op de rots geworpen. Op last van het parket van Namen werd de plek waar het lijk werd gevonden, met prikkel draad omringd, zulks om te verhinderen dat de zich aldaar bevindende steenen en zelfs blade ren door verzamelaars zouden weggenomen worden. In een groot vierkant waakt een gen darme die enkel diegenen binnenlaat, welke "n krans wenschen neer te leggen. Eeu kunstschilder, de Antwerpenaar Keuller werd er mee belast schilderijen var de tragische rots te maken os. voor het Leger-museum. De boschwachters van bet domein hebben met twee dikke takken een groot houten kruis vervaardigd waarop een eiken Chrlstus-beeld is gehecht. Op een bordje in de nabijheid der rots lesen we: „Klim niet vertier, hier ziet ge beter dan booger. Ge zult minder steenen doen vallen en geen ongelukken veroorzaken.” De sprokklge rotsblokken zün aldaar inderdaad zeer gevaar- lük De burgemeester van Marche zei ons dat verleden treek nog een kind door afbrokke!»nde rotsen was gewond. HU toonde ons een steen van circa 1000 kilo, die naast den spoorweg lag. waar hü onlangs was heengerold. Door een ploeg arbeiders worden de gevallen steenen geregeld verwüderd. 's Nachts gebeurt bet meermalen dat de be woners door het geraas van vallende rotsen uit hun slaap worden gewekt. Op de noodlottige rots heeft men met vlag getjes den weg aangeduld welken Konlng Al bert al vallende heeft gevolgd. Een vlaggetje is geplant op de plaats waar de bril des Konlngs werd gevonden. We hadden ook een onderhoud met den wet houder van Marche-les-Dames, die den gan- schen Zaterdagavond aan de opzoekingen deel nam. De man woont in de onmlddellüke nabü- heid. Eerst wist hü niet wie de vermiste per soon was: men had hem gezegd dat het een voornaam edelman was. Met hof dignitarissen en zün zoon heeft hü het lük in den auto ge dragen. Wanneer het convool reeds ver was. vernam hü met ontzetting dat het de Konlng was. De rotsen van Marche-les-Dames zün titans staata-domeln. Zü behooren tot een groot land goed, bosschen. akkers en een kasteel, hetwelk voor den oorlog het eigendom was van den Dultachen prins von Arenberg. Na den wapen stilstand werd het onder sekwester geplaatst De zaak moet nog door de Belgische tribunalen in 1 reine gebracht worden. Het plateau boven de rotsen is geheel beboscht. Het domein is een prachtige bezitting met heerlüke vergezichten op de Maasvallei. De wegen In den omtrek zün begaanbaar doch een goeden rijksweg treft men slechts op 2 KM. sfstand aan. Om die reden heeft de Ko nlng zün auto te Bonlnne achtergelaten 2000 M. van de rots die hü wou beklimmen. intense koude had steeds geheerscht Twee maal had Bruce zestig graden beneden nul ge constateerd in zün kamp bü het kreupelhout en toen hü terugkwam bemerkte hü, dat zün thermometrograaf te Fort-Mystery driemaal een paar graden lager had aan gegeven, Drommels nog toe, dat heb ik nog nooit meegemaakt! riep de manager uit, toen Bruce hem in de trading-shop aantrof. Er is niet het minste leven In het bosch. Het Is nutteloos te gaan jagen. De Indianen sullen al hard ge noeg moeten werken om voor hun eigen levensonderhoud een paar konünen te strikken. De boden zün, sinds je bent weggegaan, voort durend in de weer geweest met het brengen van proviand aan die families, waarvan we hoeren, dat zü büna uithongeren. Drie fami lies zün hierheen gekomen omdat ze. zooals ze zelden, In de bosschen niet voldoende voedsel konden vinden. Waren de meesten niet zoo vér hier vandaan, dan zouden ze zeker allen hier 'tomen. Morley scheen werkelijk bezorgd en medelü- dend te zün. doch Bruce had nauwelük de woorden van den manager gehoord, toen dese in een schaterlach uitbarstte. En wat denkt u wel? vroeg hü aan Bruce, terwUl hü dezen op zün rug klopte. De roode drommels hebben uw Instrument gezien in de veranda en ze veronderstellen, dat het lets met het weer te maken heeft. Ze denken nu. dat u het zoo koud maakt. Kükl Daar staat juist een jsger bü en kükt er naar, alsof het de duivel zelf is. Bruce nam De jonge tooneelspeler Victor Milon Is sedert twee jaar zonder engagement. Twee jaren lang heeft hü dag in dag uit de verschillende direc ties afgeloopen en In den overigen tijd het hongerleven van duizenden van Montmartre ge leld. Eindelük moest eens Iets gebeuren! HU laat een paar dozün invitatiekaarten drukken en zendt die aan alle directeuren der Partjsche Theaters en schouwburgen. Waartoe noodlgt Victor Milon hen uit? Tot büwoning van zijn zelfmoord. Op de kaart deelt hü mee. dat hü zich op de Seinebrug zal ophangen, zoo en zoo laat, en als tooneelspeler heeft hü er behoefte aan nog één keer publiek om zich heen te hebben. Een heele menigte heeft zich reeds verzameld als Mllon eindelük verschünt. Tot zün vreugde bemerkt hü werkelük eenlge theater-directeuren onder de toeschouwers. Hü klimt In een lan taarnpaal, houdt een vlammende rede en be vestigt een touw aan de lantgarn. Dan verschünt de politie en neemt Mllon mee. (Niemand behoeft te weten, dat hü zelf de politie van een en ander In kennis heeft gesteld!) Men brengt hem naar een krankzin nigengesticht, waar hü echter wegens volkomen geestelüke wordt.... en direct heeft hü een engagement, dat de wel gelukte scène op de Selae-brug hem heeft verschaft. inhoud van bet voorafgaande: David Patterson is de slssnaar van sen bloelenden nelshandel tn Noord-Canada EQn expanele-sucbt vindt slechts één hin derpaal. de macbiiae Hudson's Bar Com- -grootst* concurrent. Deae nezet „Fort Mystery" genaamd en door Morley beheerd waar Patterson herhaalds pogingen, nooit in ga- i is vasten voet te verkrUgen. Bruoe icvw, uiv „.open baat koestert te- ds Hudson's, sal dan voor Patterson een handelspost te vestigen in bet veelomstreden gebied HU vertrekt met Joe Snowbird en wordt hartelük door Mor ley en zün sebtgenoote ontvangen. Bruoe geeft voor belast te zün met bet doen van waarnemingen voor een aardrijkskundig genootschap). in het spel waarin Fort Mystery door de Hud son's Bay Company gewonnen werd. Mevrouw Morley bleek verheugd te wezen over den terugkeer van Bruoe, althans voor zoover haar pose en haar optreden in de oogen van den Jongeman als eerlük bestempeld werden. Ze drukte hem hartelük de hand, vroeg belangstellend naar het resultaat van zün expe ditie; daarna. terwUl zü belde voor de thee, leidde ze handig het gesprek af van een onder werp, üat In zulk een nauw verband stond tot de wildernis, die zü niet kende. Op het bellen verscheen, voortachulfelend op haar sandalen, in de deuropening een dikke Indiaansche vrouw van middelbaren leeftüd. in een bont-gekleurde jurk en even wanstaltig als een meelzak Ik belde om Martel zei mevrouw Morley op scherpen toon. Marie, weggegaan, was het antwoord. Na waar. Hü keek In de door Morley aangedulde richting naar den Indiaan en wendde zich toen weer tot den manager. Ik meen, dat u hen hiervoor toch niet moet laken, zei hU- Zü zün nog al bügeloovlg, hè? Ik heb er wel eens lets over gelezen. pEO EEN J£ VAN PUH AL TIJD [OP DAT ZEI FQ£ AAJNBEELD TE 13L U V&r HAMEREN DENK JE MNP DAT /KOOK N/ET AAN DE FfOCE - \L/JKNE/D VATY OEDJPOCr ÓECOOE? WÉ ’ME/OJJGNJ greep, dat er niets anders opzat dan een beter voorstel te doen. „Je krügt alles, als Je mü vrü laat gaan.” Dadelük voelde Kelly den greep ai 'osser en losser worden en bü haalde weer vrü adem. Hü ledigde zün binnenzak op de tafe, en nadat hü het masker weer had opgezet ve bet hü ter stond de kamer langs denzelfden weg. dien hü gekomen was. Toen hü verdwenen was, deed de .geheim zinnige” zün masker af en verseneen het ge zicht van Fred Hlgs, den butler-kok Hü legde alle Juweelen en paarlen op een zilveren blad bü elkaar en ging naar beneden In de huis kamer lag madame Ametta half bezwümd op de sofa. Toen Hlgs binnenkwam sloeg zü de oogen op. maar kon nog geen woord uitbrengen. De butler bracht een glas water, en toen ze wat gedronken had kon ze weer een paar woorden spreken. „Vensterde geheimzinnigeMan met bruin masker Streden....” Hlgs begon te lachen. Madame Muetta keek verrast op en vroeg: „Waarom lach je? Heb je niets gezien? De „geheimzinnige was In mijn kleedkamer!” Weer lachte Higs. ..Houd je toch stil! HU kan er nog zün Hü zal het natuutlük op de sieraden gemunt heb ben. O, m(jn prachtige broche en 't paarlen- snoer!” „Wees u maar niet bang meet, la ben nogal verzot op dergelüke dingen en Ik dacht, bü de rüksten hier is niet veel meer te halen, nu komt „hü” ook wel eens bü u. Ik heb eiken avond de wacht gehouden en vanavond zag Ik. dat ItmAd het venster van uv kleedkamer binnenklom loen hü met een rug naar de deur aan de tafel zat. ben ik naar binnen gegaan en wou hem van achteren i>ü de keel gri ■maar hü hoorde Iets en keerde zich on»! had Ik één hand om zün ha a en met de Tri rukte ik het masker af, dat hü voor bad. rit deed, alsof ik de eigenlüke .jrehelmzlnnlge” was cn bedreigde hem met verdrinken, ver moorden, enz. Toen nü begon le spreken, ner- kende Ik hem aan zün lerech accent. Het was Kelly, de chauffeur. Hü deed mü een voorateL om alles met hem te deelen, maar ik deed als of Ik dat te weinig vond en toen bood hü mü woordde Morley eenigszins opgewonden. Ze trachten te weten komen wat de medlcünman gelooft en hoe zl(n geloof je kunt het geen godsdienst noemen aan hem gegeven is. en wat de toovenaar Juist verricht. En ze stellen hem een aantal vragen en stoppen in den kop van den Indiaan een bende gedachten en de Indiaan antwoordt .Ja” aan allen. Ik kan het echter wel zeggen. Ik heb een dier arme drom mels een onderdak gegeven, een oudje. Nee- da-boy geheeten, Hü Is een bedelaar en een knoelerd en een goochelaar, op en top een kwakzalver en dat zün ze allemaal. Het spreekt van zelf, dat ik een oogje In het zeil hou. Ik sou hem met al zün kornuiten bet land wel willen uitzetten, doch de jagers zou ik tegen me krijgen. Ik laat hem maar rondloopen. geef hem een oude hut en onderhoud hem feltelük om de anderen een genoegen te doen. Doch kom, het Is tüd voor de thee, en mün vrouw zal wel op ons wachten. Brüce stond verstomd. Morley had gespro ken over datgene, wat werkelük de oorzaak van zün succes te Fort-Mystery was, hü had Nee- da-boy en zün Invloed gekleineerd, en hü had het gedaan op een wüze. die Bruce overtuigde, dat de manager de waarheid sprak TerwUl Bruce den manager naar het woon huis volgde, twüfelde hü meer dan ooit. De gedragingen van den man spraken voor zün eerlükheid. En toch bleef In hem de vrees, dat hier slechts komedie gespeeld werd dat deze deftlg-doende, soms arrogante Engelachman de meest handige tooneelspeler was; terwUl hüzelf. Bruce, de dupe werd, en slechts een pion was bü verlies van ta anderen vinger zün Ultérlük gezien, want op zün misdadige tochten droeg hü altüd een bruin masker. Hü bestal rük en arm, maakte geen onderscheid. Hü stal niet dikwüls. maar als hü zün slag sloeg, was-ie raak ook. Soms, een paar maal op één dag, dan weer In een week of wat niet. Eens op een avonc werd hü gezien door een agent In de wük St. Mary, en omstreeks dien zelfden tüd door Fred Hlgz In Gold Park, dat minstens een half uur van de wük St. Mary afligt. Fred Hlgs was de bediende van madame Ametta, de gevierde Pransche tooneelspeelster, die een rustkuur moest ondergaan en daarvoor het stille plaatsje Whippet had uitgekozen. Fred was een soort butler en kek tegelük. wat hem heel goed afging. Maar hü was niet de êénlge bediende tn het bids. Er waren ook rog twee kamermeisjes en de chauffeur George Kelly. Madame Ametta was vrü vermogend en het was algemeen bekend in Whippet, dat haar juweelen en jjaarlen een aanzienlijke waarde vertegenwoordigden. Het was op 'n donkeren avond, dat madame Ametta met behulp van haar tv.ee kameniers zich kleedde om naar een feestavond te gaan van „de” vereeniglng van Whippet, toen mada me plotseling een der kameniers bleek van schrik zag worden. Zü volgde den blik van het meisje door het raam naar buiten en zag voor het venster een bruin masker waarin twee hebzuchtige oogen fonkelden. Even later werd het raam opgeschoven en kwam „de geheim zinnige” de kamer binnen. De beide kameniers waren al uit het vertrek gevlucht en ook ma dame Ametta had schieUjk, in grooten angst, de kamer verlaten. Met één stap stond de ge maskerde voor het tafeltje, waarop ae arm banden, broches en paarlen lagen Nu woelde hü er met zün handen in en zün oogen fon kelden nog sterker dan toen bü voor het raam stond. Plotseling een geluid achter zich hoorende, keerde hü zich om. Meteen kne'de een forsche hand zün keel büna toe. terwUl een andere hand hem het masker afrukte. „Nou weet Ik, wie je bent, geheimzinnige," zei de man, die De ..geheimzinnige" antwoordde, niet, want hü kon nauwelüks ademhalen. Toen hü van den eersten schrik wat bekomen was, keek hü den vreemde aan. Deze had ook eeu bruin mas ker voor en bemerkende, dat de „geheimzin nige” wat bügekomen was. beet nü hem toe: „Wie heeft jou verlof gegeven, om onder mün naam In mün vak te werken? Eén In Whippet is genoeg! En daar er niets anders opzit, geloof Ik, dat ik je het beste onschadelvk kan maken door Je te laten verdwünen, door je te dooden büvoorbeeld en dan te begraven, te verdrinken of zoo iets. Ik wil hier alleen zün. geen andere „gehelmrtnnige" In mün gebied!” De mah had zwügend geluisterd, hü dorst geen woord uit te brengen, hoewel de hand greep om zün keel heel wat verminderd was. Eindelük begon hü: .Meneer” Ik wist niet, dat Ik uw belangen schaadde, maar ik bezat geen cent meer om brood voor mün gezin te kopen en daarom dacht ik: „zou ik nu eens niet voor één avond voor den geheimzinnige” kunnen doorgaan? 't Scheen me toe, dat deze nog al veel buit naakt, want nu en dan ho >rde n en gedurende een paar weken niets van hem. Maar laat u me het leven, meneer. Ik heb u niets gedaan! En her kennen doe Ik u ook niet; Ik smeek u, laat u mü nu maar gaan.” „Neen, daar komt niets van In, Kelly! Je moet niet probeeren je er met smoesjes uit te redden. Dat helpt geen zier! Ja. je hoeft niet zoo verbaasd te küken, omdat ik je herken. Je waren naam weet Ik ook. Je hebt zeker hier je slag willen slaan en dan den bult verstop pen. Van alles, wat hier gebeurt op inbraak- gebled krüg ik, „de geheimzinnige", de schuld. Maar daar dank Ik voor Je hebt gehoord, wat Ik zoojuist gezegd heb en daaraan houd ik me!” „Ja, ik versta het goed. Maar Ik heb nog *n gezondheid onmlddellük ontslagen- aPaar kleinigheden in den binnenzak van mün Jas zitten. Als je me vrülaat, zal Ik je de helft er van geven De handgreep werd weer vaster en Kelly be-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 3