vrtAaal van den dag
Marche-les-Dames
Bij de rotsen
van
ZIJDE
WAAR KONING ALBERT
OM HET LEVEN KWAM
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
Geprikkelde stemming
FORT-MYSTERY
EEN TIP-TOP "TIP”!
"Vorige waak voor kaken In
Engeland geweest. Ik naar
Epsom, naar de paardenrenneh.
En In hot reotaurant direct loo’n
tlp-top kerel naar me toe. "Tip,
•Ir?" vroeg hij. Top, xai ik,
geef mij oen tip.
DONDERDAG 1 MAART 1934
G
Het kapelletje langs den
I
De geheimzinnige
weg
Dokter en patiënt
£en Zwaedeche expeditie
*n Put met giftige gassen
het leven
Radicale
tege:
Alle atoniié’s
Hij wilde tooneelspeler
worden
^maatregelen
eslaglegging
door
Katharina on- Robert Pinkerton
Een in zworen rouw gekleede dame
•tapt uit een auto. Koningin
Elizabeth?
AARDBEVING
GEREGISTREERD
I
i
L.
Op jacht naar een
zeeslang
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Drie menschen om
gekomen
mijnheer
WAReVCKiDAT
(JCAAR ÓÊEN
LAND ZULT
(Van onsen correspondent)
iiHiiniiiiiiiiiiiiiiiHiHiiitiaiiiiHjiuiiiimiiiiiiuuuiiiHiiiiiKuiiiiiuiffi
▼an booze geesten, die offers eischten.
Bay
(Wordt vervolgd.)
deze gelegenheid onmlddelljk
to Mussolini in Italië aan het he
bben de autoriteiten er scherp op
e belastingen prompt werden vol-
•lUk zijn er altüd burgers, die hun
iten
Tien dagen na hun vertrek van Fort Mystery
keerden Bruce en Joe Snowbird terug. Pta-
ban, grootelijks verontrust, was naar s'n eigen
wigwam gegaan en As-wan-t-mak was, ca-
danks de lage temperatuur, weer druk bezig
met zün lang vergeten taak; vallen zetten. Een
rfte om, kost wat
1 de werkelijke
-oor Bruce een
beroepen, dat hü
was. die den »ge-
LAAL' HOEOFWTM
'OE7EN ACHTEJ? DE WAA
TE KQMGN.
glas
toen
pany zlin
een poot
Herbert
ondanks i
Rocbettë^dïë ëën die)
gen C-
tracbton -
JÖÖ Snowbird en wordt
Enkele weken geleden heeft In een dessa in
het Besoekl'sche een drietal personen, vader,
zoon en schoonzoon, den dood gevonden in een
diepen put van 15 M. diepte, gegraven vóór
het vallen der regens.
f ZOU JE Denken7
I tiaar /k moet row
K/JKFN D/C DOOD -
&HAD LEEK NIJ T£
Echtomercefn -
NOnt/r van te NE
MEN j
•dereen in het stadje Whippet sprak over
den .geheimzinnige", zooals hü daar werd
aangeduld Niemand kende hem, had ooit
f HET 75 EE-'T NfOOELUK, DAT WFR
I uEEN EILAND rd, NAAR TOCH CEllLXTF
I DAT OlE BOODSCHAP ECHT v^v>
ENF/N YVE ZCCLEN NU
I WAT EO VAN WAAR E>.
•t Was niet duur, sen halve
shilling. Of ik gewonnen heb 7
Man, Ik heb hoelemaal niet
gewed! Oóöö. die tip? Dat
was 'n TIP van BOOTZI
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
BOOTZ
ongevallen veraekerxl voor een der volgenae ultkeerlngen f3000.verlies van belcfe armen, breide beenen of belde oogen f750.doodelljken afloop 1250.- 125.-5«-wU7v^ fSO.-OS* b<?uk
Waarschijnlijk zal men geen grootsch mo
nument oprichten, doch wel een gedenkplaat in
de rots metselen, teneinde het tegenwoordig uit
zicht van het landschep niet te schenden.
Men vertelde dat Zaterdagavond een gesloten
auto aan den overkant der Maas is aangeko
men. waaruit twee in zweren rouw gesluierde
dames stapten. Een dezer dames zou Koningin
.Elisabeth geweest zjjn, doch niemand kon dit
verzekeren.
Aan den voet der rota bevindt zich een kapel
letje met een kruisbeeld. Velen blijven daar
staan en bidden voor den Konlng. Slechts door
een kleine opening kan men naar binnen zien.
Enkele stappen verder staat een arduinen kruis
hetwelk gedeeltelijk in den grond is gezakt. Het
onduidelijk geworden opschrift luidt aldus:
ld a esté meurtri
Lambert Noé
Marchand de Verviers
15 Janvier 1689
Requlescat in pace.
Twee honderd vijf en veertig jaren geleden
werd aldus op die plaats éen lakenkoopman van
Venders, die zijn waren had verkocht en met
een goed gevulden buidel per rijtuig huiswaarts
keerde, door een mover vermoord. Deze had zich
achter de rotsen verscholen.
De laatste halve eeuw wordt het kapelletje,
waarop het jaartal 1686 staat, en het kruisbeeld
onderhouden door een gemeentebedlende van
Marche-les-Dames. Het heeft zjjn naam gege
ven aan de plaats, die genoemd wordt: Place du
bon vieux Dteu (goede oude God).
Marche-les-Dames wordt aldus genoemd om
dat aldaar in 1064 een klooster werd opgericht
genaamd: Notre-Dame-du-Vlvier, door de echt-
genooten van 139 ridders uit het Naamsche. die
met de Kruisvaarders naar Palestina warer,
vertrokken. Zij wachtten er den terugkeer van
hun num. Zij hadden de belofte afgelegd dat
degenen wier echtgenoot zou weerkeeren, terug
In de wereld zouden gaan; de anderen zouden
in het klooster blijven.
De berichten van het zeemonster In Loch
Ness in Schotland hebben de belangstelling
voor een dergelük Aadselachtlg ondier wakker
geroepen, dat door een reeks ooggetuigen In
het Storsjön-meer (Noord-Zweden, provincie
YEmtland) gezien moet zijn. Honderden perso
nen van het einde der 18e eeuw tot nu toe,
beweren dat Storsjön-monster gezien te hebben.
Het ondier lijkt op een reuzenslang van 1012
meter lengte, heeft een bruln-grljze kleur en
groote oogen en beweegt zich zeer snel door
het water. Eens Is het een stoomboot bijna
over het heele meer gevolgd, btf een andere
gelegenheid was het door twee bewapende man
nen in een boot achtervolgd.
Een dagblad uit Stockholm zond een expe
ditie uit om het monster te vangen, maar te
vergeefs. Een andermaal werd in de stad Oos-
tersund een vereeniglng opgericht, om met be
hulp van een speciaal geconstrueerde val het
ftionster te vangen. Men wilde het met electri-
sche lampen, die in de val ontvlamden, en met
*n dood varken als lokaas lokken. De vurig be
geerde buit kwam echter nooit In de nabijheid
van de val, die op het oogenbllk een pracht
stuk in het museum aldaar is.
Een rijke dame uit Oostersund stelde een
man aan, die het ondier door gaten In het Ijs
zou trachten te harpoeneeren. De man hield
voortdurend de wacht, men verlichtte de pan
den van de IJswakken met lampen, maar de
zeeslang vertoonde zich niet. Dezer dagen nu
riep de Zweedsche radio allen, die het raadsel
achtig zeemonster beweren gezien te hebben
bijeen, en liet hen den toehoorders hun Indruk
ken vertellen. De ooggetuigen gaven zeer nauw
keurige beschrijvingen van de zeeslang en wa
ren heel zeker in hun waarnemingen.
voorstellen waaraan ze gelooven. Het is om er
misselijk van te worden wanneer je nagaat,
dat menschen zóó dwaas kunnen zijn.
Het moet wel Interessant wezen den
grond daarvan te kennen. U heeft zeker een
massa bijzonderheden verzameld aangaande hun
geloof en hun Ideeën. gedurende vele jaren, dat
u hier hebt vertoefd?
De put kon, aldus meldt het ,J<. v. d. D.
N.-I.", In den drogen tijd maar geen water
bevatten. Toen de regens goed doorkwamen,
kon men van boven gezien, er een hoeveelheid
water In opmerken. De zoon, benieuwd hoe diep
het water wel stond, daalde langs een lange
ladder af, doch ongeveer halverwege viel hij
naar beneden en vertoonde geen teeken van
leven meer. De plons van den val werd door
den vader gehoord. Dese bedacht zich niet
lang en daalde, zijn zoon willende redden, fluks
ook af in de nut. Doch ook hij viel in het water.
Den schoonzoon, die onverwijld eveneens den
put In ging, om zijn schoonvader en zijn zwa
ger te helpen, overkwam hetzelfde lot
Spoedig werd door de overlevende familie
leden alarm gemaakt. De heele kampongbevol-
king liep te hoop Een vierde persoon zou ook
in den put slgedaald zijn, als de omstanders
hem niet hadden tegengehouden.
Men liet daarop een kip In een kooi naar
beneden zakken. En jawel, ter diepte van on
geveer 6 M. scheen de kip niet meer te leven.
Toen ze werd opgehaald, bleek dit inderdaad
bet geval te zijn, zoodat de aanwezigheid van
giftige gassen met stelligheid kon worden vast
gesteld. De drie slachtoffers waren dus door
verstikking om het leven gekomen.
De wedono maakte een en ander aan de ang
stige bevolking duidelijk, hetgeen noodig was.
aangezien de oorzaak van het ongeluk door
baar al direct werd toegeschreven aan wraak
Altijd denkt men van degenen,
Die in zijde gaan gekleed,
Dat dit uiting is van welstand,
Financieel een beetje breed!
Maar de zij, ofschoon nog zijde,
Is toch niet meer wat ze was....
In Japan, daar houdt de zijde
Reeds haar intree in de klas!
Want Japan zit met een voorraad,
Dien men niet ter zijde legt,
Daarom is nu van de zijde
Der Regeering dit gezegd:
Om de zijde op te ruimen
Moeten in het land voortaan
De J apansche onderwijzers
Steeds gekleed in zijde gaai!
Met een dwang dus van terzijde
En den plicht aan hunne zij
Kunnen zij nu niet ontkomen
Aan de ruischende kleedij.
Dus zij zeggen het met zijde,
Van hun zij dan, aan de jeugd,
Of de lessen goed gekend zijn
En het school- of huiswerk deugt.
Maar toch is de goede zijde
Van dit zij-probleem perfect,
Want de zij wordt thans gedragen,
Niet door geld.... maar intellect!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden}
HOE NEER /K ETZ OVER DtM
HOE NEER KON /K TOT DE OVER-’
TDfOVNó Dar WE TIET OPUCHTERP
FE DOEN HSBEEH HET 75 Al CE -
MEEN BEKEND DATO HET KLEj-
NE NETtHE OPiRDORT. ZOON
BOODSCHAP OPSTELLEN KAN IEDER
EEN UCDElOOR. DAT ONZE MOEITE
k VERÓGEEï, ZAL Z/JTY.
Battlstl scheen In het geheel niet beleedigd
of vertoornd door dit bezoek; integendeel: hij
ontving de heeren met de meeste hoffelijkheid,
en men beweert, dat hij hun selfs een flesch
wjjn aanbood.
Intusschen staarden de beslagleggers In ver
wondering en ontzetting op het meubilair; er
sou namelijk *n slooperscollege noodig zijn ge
weest om het perceel te ontruimen. Stoelen,
tafels en zelfs de bedden waren gemaakt van
klinkers en andere steensoorten en bovendien
waren ze solide aan vloeren en muren vast
gemetseld. Ook spiegels en waschtafels waren
Ingebouwd. De eenlge manier om aan dit ge-
meubelte te komen zou zijn geweest: het te
vernielen, hetgeen het gouvernement nu niet
bepaald voordeel zou hebben opgeleverd.
Pietro bleef maar glimlachen, toen de be
zoekers van kamer naar kamer liepen en tever
geefs iets zochten, dat ze zonder bezwaar zou
den kunnen verplaatsen. Er waren enkele lijf
goederen en wat eenvoudig eetgerei, dat zooals
bekend niet ter bestraffing verkocht mag wor
den Tenslotte verloren de deurwaarders hdtr
geduld en begonnen onaangename dingen te
zeggen, waarop de metselaar als bij tooverslag
veranderde en dreigde hen door de politie te
laten verwijderen. De heeren konden niets an
ders doen dan In machtelooee woede de deur
achter zich dicht slaan.
l \tNDEY
In Weenen is voor het gerecht een kwestie
behandeld, of de dokter verplicht is den patiënt
de volle waarheid te‘zeggen over zijn gezond
heidstoestand. Een ingenieur was geopereerd
wegens een onschuldige poliep, naar de dokter
hem te voren verzekerd had. Inderdaad echter
wegens een boosaardig gezwel, hetgeen de dok
ter tevoren wel wist, en later, na afloop der
operatie, dan ook aan den Ingenieur mededeel
de. De patiënt stelde daarop een eisch tot
schadevergoeding in en wel omdat hij. meenen-
de dat er slechts van een lichte operatie sprake
was, waarvan hij spoedig weer sou genezen,
geen afdoende maatregelen had genomen om
zoo lang uit zijn werk te blijven.
De dokter verzekerde, dat het tot de tradities
van zijn beroep behoorde den patiënt onnoodl-
gen schrik te besparen. Zulk 'n schrik zou onder
bepaalde omstandigheden zeer gevaarlijk kun
nen zijn. Een deskundige verklaarde, dat de
operatie uitstekend was uitgevoerd en dat de
dokter In zjjrt> beroepsrecht was geweest, toen
hU den patiënt in onwetendheid over den ernst
der operatie liet.
De rechtbank sloot zich bij dese opvatting
aan.
Sinds Bei
wind Is, h
gelet, dat
daan. Natui
flnancleele plichten als staatsburgers
te verzaken, maar geen hunner heeft
inventief betoond als zekere Pietro Battlstl te
Brindisi.
Battlstl Is metselaar van beroep en h}jv had
zich tevergeefs verzet tegen de volgens hem ée
hoogen aanslag. Nadat hjj de gebruikelijke aan
maningen en dwangbevelen had genegeerd,
verschenen eenlge offlcleele personen te zijnen
huize om beslag te leggen op zijn Inboedel.
FRANKFURT a. d. MAIN, 28 Febr. De seis-
mographlsche wacht op den kleinen Feldberg
in den Taunus heeft hedenmiddag een vrfj
krachtige aardb^ing geregistreerd. De beving
begon om 15 uur w7 ME T. Het hoogtepunt werd
bereikt om 16 uur 39. Het epicentrum lag op
ongeveer 15.000 K M
den verstrekt Werkelijk, ik heb gehandeld soo-
als een vader zou gedaan hebben.
t Is niet gemakkelljk, sei Bruce.
Had Bruce tijdens de reis, die hij achter den
rug had, niet alle mogelijke bijzonderheden ver
nomen, zoo had hij niet kunnen zeggen of
alles aan, wat hU dien a-'ond bult gemaakt had.
Ik stemde toe en liet hem door het raam weg
gaan.”
Madame Ametta zat te ulsterer zonder een
woord te spreken en teer. Hlgs geëindigd was.
«el zjj: .Jk dank je wel, I’.ga, voor dien dienst,
dien je me bewezen hebt. Als de sieraden ge
stolen waren, zou Ik mij diep ongelukkig ge
voeld hebben. Zij hebben voor ml) persoonlijk
een onschatbare waarde. Ik zal ,'e een goede
beloonlng geven, Hlgs, die heb je ruimschoots
verdiend."
En zoo kon Hlgs er zich
de eerste van heel Whipd
helmzlnnlge” gezien had
now-a-kee-slk, die zijn wigwam op de land
punt heeft hij kwam drie dagen geleden
hierheen Na-now-a-kee-sik is een neef van
Marle s vader, weet u.
Waarom ging Marie wag? onderbrak haar
mevrouw Morley. En nog wel zonder toestem
ming?
Na-now-a-kee-slk kwam en zei zün
kindje ziek was en vroeg iemand naar wigwam
te gaan vlug want zijn vrouw ook ziek. Mane
ging omdat Na-now-a-kee-slk neef Is van
Marie s vader.
Btjgeloovlgl Geloof me. u kunt zich niet Morley de waarheid sprak óf hem slechts om
den tuin leidde. HU wist dat het niets onge
woons was voor een beambte van de Hudson's
Company, dat hU zijn leven doorbracht
onder de Indianen en van dit volk niet meer
afwist, dan Morley zoojuist te kennen had ge
geven. Doch het was een handige truc, tezelf-
der tijd de macht van een Nee-da-boy op te
bouwen en tevens te doen alsof men niets wist
omtrent de Indianen en hun geloof. Deze hou
ding van Morley was ongetwUfeld oorzaak ge
weest. dat door de andere vrljhandelaren niets
was ontdekt geworden. De behoefte
koet, op de hoogte te komen tan
capaciteit van Morley was yoc
reden om verder aan te dringen.
Er zijn lui in Washington, die er werkelijk
alles voor over zouden hebben li uwe omstan
digheden hier te verkeeren, zelde Bruce. Ik ken
Iemand in het Smithsonian Institute, die jaren
lang getracht heeft alles te weten te komen
aangaande deze medlcUnmannen.
Dit was een gewaagde zet. Doch terwUl hU
zUn blikken van Morley’s gelaat niet af
wendde. kreeg hU de overtuiging dat de post
manager de gedachte, die aan dat gezegde ten
grondslag lag. niet vermoedde.
En hU zal er nooit achter komen, wanneet
hU den weg Inslaat, dien ik vermoed, ant-
Mijn jongen, bUna dertig Jaren leef ik
onder de Indianen en Ik kan het volgende
zeggen: ze hebben een bruine, vuile huid. Ze
werken alleen wanneer ze moeten. Ze kennen
niet de minste moreele begrippen. Ze stelen
nooit en liegen zelden. Er Is niets wat ze lie
ver hebben, dan dat se van do maatschappij
gratis kunnen profiteeren.
Doch ik veronderstel, dat u er toch wel
belang In stelt dit volk te bestudeeren. alsmede
hun taal, hun legenden en hun geloof. Een
missie Is hier niet en ze schijnen uiterst pri
mitieve menschen te zUn.
Het is mogelUk. Doch Ik heb mUn hoofd
nooit vermoeid met aan die lui te denken;
alleen heb Ik de pelsen van hen gekocht eu er
zoo goed mogelijk voor gezorgd, dat se hun ver
diensten zoo nuttig mogelljk besteedden en niet
profiteerden van de voorschotten die hun wer-
■w Tr^rmasU hebben we de rotsen van Marehe-
les-Damee bezocht, welke sedert Maan-
-L v dag van verleden week een soort pel
grimsoord zUn geworden.
Thans nog spreekt men veel van den onge
lukkiger: konlng. In den trein hoorden we een
dame tot haar vriendin zeggen: „Ik ben tevre
den dat die nare dagen voorbij zjjn; mUn oogen
waren reeds gezwollen
In letterlijken zin mag men van dien Konlng
zeggen dat hij door zün volk werd beweend.
Talrüke vereenlglngen van oud-strijders en
andere vaderlandsche vereenlglngen komen
lederen dag met hun vlaggen naar de fatale rots
om een krans te leggen op de plek waar 'sKo-
nlngz lijk werd gevonden. We bemerkten tus-
schen de menigte een onderwijzer te midden
züner leerlingen, die In ontroerende bewoor
dingen sprak van den levensgang van Konlng
Albert. Ieder uur stijgt het aantal kransen en
bloemstukken. Zondag arriveerden twee batal
jons van genie-soldaten uit Namen; na bloemen
te hebben neergelegd brachten zü den groet
met hun klaroenen. Een delegatie van het per
soneel der Posterüen van dezelfde stad kwam
ook een krans leggen. Denzelfden dag werd door
den gemeenteraad van Bees een vaderland
sche plechtigheid Ingericht, met optocht van
schoolkinderen en plaateelUke vereenlglngen.
Het is een Indrukwekkend tafereel de bezoekers,
stil en Ingetogen, als in een tempel bloemen te
zien leggen op de plaats waar de Konlng stierf
en uren lang eenzaam heeft gelegen.
Langs den weg ontmoet men tal van colpor
teurs, handelaars met eetwaren en ook bede
laars. We vermoeden dat het uitzicht der plaats
spoedig zal veranderen.
Zondagmiddag kwamen twee extra-trelnen te
Marche-les-Dames aan, benevens talrüke auto
cars oa. uit Antwerpen. Uit vliegtuigen worden
bloemen op de rots geworpen.
Op last van het parket van Namen werd de
plek waar het lijk werd gevonden, met prikkel
draad omringd, zulks om te verhinderen dat de
zich aldaar bevindende steenen en zelfs blade
ren door verzamelaars zouden weggenomen
worden. In een groot vierkant waakt een gen
darme die enkel diegenen binnenlaat, welke "n
krans wenschen neer te leggen.
Eeu kunstschilder, de Antwerpenaar Keuller
werd er mee belast schilderijen var de tragische
rots te maken os. voor het Leger-museum.
De boschwachters van bet domein hebben
met twee dikke takken een groot houten kruis
vervaardigd waarop een eiken Chrlstus-beeld
is gehecht.
Op een bordje in de nabijheid der rots lesen
we: „Klim niet vertier, hier ziet ge beter dan
booger. Ge zult minder steenen doen vallen en
geen ongelukken veroorzaken.” De sprokklge
rotsblokken zün aldaar inderdaad zeer gevaar-
lük De burgemeester van Marche zei ons dat
verleden treek nog een kind door afbrokke!»nde
rotsen was gewond. HU toonde ons een steen
van circa 1000 kilo, die naast den spoorweg lag.
waar hü onlangs was heengerold. Door een
ploeg arbeiders worden de gevallen steenen
geregeld verwüderd.
's Nachts gebeurt bet meermalen dat de be
woners door het geraas van vallende rotsen uit
hun slaap worden gewekt.
Op de noodlottige rots heeft men met vlag
getjes den weg aangeduld welken Konlng Al
bert al vallende heeft gevolgd. Een vlaggetje is
geplant op de plaats waar de bril des Konlngs
werd gevonden.
We hadden ook een onderhoud met den wet
houder van Marche-les-Dames, die den gan-
schen Zaterdagavond aan de opzoekingen deel
nam. De man woont in de onmlddellüke nabü-
heid. Eerst wist hü niet wie de vermiste per
soon was: men had hem gezegd dat het een
voornaam edelman was. Met hof dignitarissen
en zün zoon heeft hü het lük in den auto ge
dragen. Wanneer het convool reeds ver was.
vernam hü met ontzetting dat het de Konlng
was.
De rotsen van Marche-les-Dames zün titans
staata-domeln. Zü behooren tot een groot land
goed, bosschen. akkers en een kasteel, hetwelk
voor den oorlog het eigendom was van den
Dultachen prins von Arenberg. Na den wapen
stilstand werd het onder sekwester geplaatst
De zaak moet nog door de Belgische tribunalen
in 1 reine gebracht worden. Het plateau boven
de rotsen is geheel beboscht.
Het domein is een prachtige bezitting met
heerlüke vergezichten op de Maasvallei.
De wegen In den omtrek zün begaanbaar
doch een goeden rijksweg treft men slechts op 2
KM. sfstand aan. Om die reden heeft de Ko
nlng zün auto te Bonlnne achtergelaten 2000
M. van de rots die hü wou beklimmen.
intense koude had steeds geheerscht Twee
maal had Bruce zestig graden beneden nul ge
constateerd in zün kamp bü het kreupelhout
en toen hü terugkwam bemerkte hü, dat zün
thermometrograaf te Fort-Mystery driemaal
een paar graden lager had aan gegeven,
Drommels nog toe, dat heb ik nog nooit
meegemaakt! riep de manager uit, toen Bruce
hem in de trading-shop aantrof. Er is niet het
minste leven In het bosch. Het Is nutteloos te
gaan jagen. De Indianen sullen al hard ge
noeg moeten werken om voor hun eigen
levensonderhoud een paar konünen te strikken.
De boden zün, sinds je bent weggegaan, voort
durend in de weer geweest met het brengen
van proviand aan die families, waarvan we
hoeren, dat zü büna uithongeren. Drie fami
lies zün hierheen gekomen omdat ze. zooals
ze zelden, In de bosschen niet voldoende voedsel
konden vinden. Waren de meesten niet zoo vér
hier vandaan, dan zouden ze zeker allen hier
'tomen.
Morley scheen werkelijk bezorgd en medelü-
dend te zün. doch Bruce had nauwelük de
woorden van den manager gehoord, toen dese
in een schaterlach uitbarstte.
En wat denkt u wel? vroeg hü aan Bruce,
terwUl hü dezen op zün rug klopte. De roode
drommels hebben uw Instrument gezien in de
veranda en ze veronderstellen, dat het lets met
het weer te maken heeft. Ze denken nu. dat
u het zoo koud maakt. Kükl Daar staat juist
een jsger bü en kükt er naar, alsof het de
duivel zelf is.
Bruce nam
De jonge tooneelspeler Victor Milon Is sedert
twee jaar zonder engagement. Twee jaren lang
heeft hü dag in dag uit de verschillende direc
ties afgeloopen en In den overigen tijd het
hongerleven van duizenden van Montmartre ge
leld. Eindelük moest eens Iets gebeuren!
HU laat een paar dozün invitatiekaarten
drukken en zendt die aan alle directeuren der
Partjsche Theaters en schouwburgen. Waartoe
noodlgt Victor Milon hen uit? Tot büwoning
van zijn zelfmoord. Op de kaart deelt hü mee.
dat hü zich op de Seinebrug zal ophangen, zoo
en zoo laat, en als tooneelspeler heeft hü er
behoefte aan nog één keer publiek om zich
heen te hebben.
Een heele menigte heeft zich reeds verzameld
als Mllon eindelük verschünt. Tot zün vreugde
bemerkt hü werkelük eenlge theater-directeuren
onder de toeschouwers. Hü klimt In een lan
taarnpaal, houdt een vlammende rede en be
vestigt een touw aan de lantgarn.
Dan verschünt de politie en neemt Mllon
mee. (Niemand behoeft te weten, dat hü zelf
de politie van een en ander In kennis heeft
gesteld!) Men brengt hem naar een krankzin
nigengesticht, waar hü echter wegens volkomen
geestelüke
wordt.... en direct heeft hü een engagement,
dat de wel gelukte scène op de Selae-brug hem
heeft verschaft.
inhoud van bet voorafgaande:
David Patterson is de slssnaar van sen
bloelenden nelshandel tn Noord-Canada
EQn expanele-sucbt vindt slechts één hin
derpaal. de macbiiae Hudson's Bar Com-
-grootst* concurrent. Deae nezet
„Fort Mystery" genaamd en door
Morley beheerd waar Patterson
herhaalds pogingen, nooit in ga-
i is vasten voet te verkrUgen. Bruoe
icvw, uiv „.open baat koestert te-
ds Hudson's, sal dan voor Patterson
een handelspost te vestigen in
bet veelomstreden gebied HU vertrekt met
Joe Snowbird en wordt hartelük door Mor
ley en zün sebtgenoote ontvangen. Bruoe
geeft voor belast te zün met bet doen van
waarnemingen voor een aardrijkskundig
genootschap).
in het spel waarin Fort Mystery door de Hud
son's Bay Company gewonnen werd.
Mevrouw Morley bleek verheugd te wezen
over den terugkeer van Bruoe, althans voor
zoover haar pose en haar optreden in de
oogen van den Jongeman als eerlük bestempeld
werden. Ze drukte hem hartelük de hand, vroeg
belangstellend naar het resultaat van zün expe
ditie; daarna. terwUl zü belde voor de thee,
leidde ze handig het gesprek af van een onder
werp, üat In zulk een nauw verband stond tot
de wildernis, die zü niet kende.
Op het bellen verscheen, voortachulfelend op
haar sandalen, in de deuropening een dikke
Indiaansche vrouw van middelbaren leeftüd. in
een bont-gekleurde jurk en even wanstaltig als
een meelzak
Ik belde om Martel zei mevrouw Morley
op scherpen toon.
Marie, weggegaan, was het antwoord. Na
waar. Hü keek In de door Morley aangedulde
richting naar den Indiaan en wendde zich
toen weer tot den manager.
Ik meen, dat u hen hiervoor toch niet
moet laken, zei hU- Zü zün nog al bügeloovlg,
hè? Ik heb er wel eens lets over gelezen.
pEO EEN J£ VAN PUH AL TIJD
[OP DAT ZEI FQ£ AAJNBEELD TE
13L U V&r HAMEREN DENK JE MNP
DAT /KOOK N/ET AAN DE FfOCE -
\L/JKNE/D VATY OEDJPOCr ÓECOOE?
WÉ
’ME/OJJGNJ
greep, dat er niets anders opzat dan een beter
voorstel te doen.
„Je krügt alles, als Je mü vrü laat gaan.”
Dadelük voelde Kelly den greep ai 'osser en
losser worden en bü haalde weer vrü adem. Hü
ledigde zün binnenzak op de tafe, en nadat hü
het masker weer had opgezet ve bet hü ter
stond de kamer langs denzelfden weg. dien hü
gekomen was.
Toen hü verdwenen was, deed de .geheim
zinnige” zün masker af en verseneen het ge
zicht van Fred Hlgs, den butler-kok Hü legde
alle Juweelen en paarlen op een zilveren blad
bü elkaar en ging naar beneden In de huis
kamer lag madame Ametta half bezwümd op
de sofa. Toen Hlgs binnenkwam sloeg zü de
oogen op. maar
kon nog geen
woord uitbrengen.
De butler bracht
een glas water,
en toen ze wat
gedronken had
kon ze weer een
paar woorden spreken.
„Vensterde geheimzinnigeMan met
bruin masker Streden....”
Hlgs begon te lachen. Madame Muetta keek
verrast op en vroeg:
„Waarom lach je? Heb je niets gezien? De
„geheimzinnige was In mijn kleedkamer!”
Weer lachte Higs.
..Houd je toch stil! HU kan er nog zün Hü
zal het natuutlük op de sieraden gemunt heb
ben. O, m(jn prachtige broche en 't paarlen-
snoer!”
„Wees u maar niet bang meet, la ben nogal
verzot op dergelüke dingen en Ik dacht, bü de
rüksten hier is niet veel meer te halen, nu
komt „hü” ook wel eens bü u. Ik heb eiken
avond de wacht gehouden en vanavond zag Ik.
dat ItmAd het venster van uv kleedkamer
binnenklom loen hü met een rug naar de deur
aan de tafel zat. ben ik naar binnen gegaan
en wou hem van achteren i>ü de keel gri
■maar hü hoorde Iets en keerde zich on»!
had Ik één hand om zün ha a en met de Tri
rukte ik het masker af, dat hü voor bad. rit
deed, alsof ik de eigenlüke .jrehelmzlnnlge”
was cn bedreigde hem met verdrinken, ver
moorden, enz. Toen nü begon le spreken, ner-
kende Ik hem aan zün lerech accent. Het was
Kelly, de chauffeur. Hü deed mü een voorateL
om alles met hem te deelen, maar ik deed als
of Ik dat te weinig vond en toen bood hü mü
woordde Morley eenigszins opgewonden. Ze
trachten te weten komen wat de medlcünman
gelooft en hoe zl(n geloof je kunt het geen
godsdienst noemen aan hem gegeven is. en
wat de toovenaar Juist verricht. En ze stellen
hem een aantal vragen en stoppen in den kop
van den Indiaan een bende gedachten en de
Indiaan antwoordt .Ja” aan allen. Ik kan het
echter wel zeggen. Ik heb een dier arme drom
mels een onderdak gegeven, een oudje. Nee-
da-boy geheeten, Hü Is een bedelaar en een
knoelerd en een goochelaar, op en top een
kwakzalver en dat zün ze allemaal. Het spreekt
van zelf, dat ik een oogje In het zeil hou. Ik
sou hem met al zün kornuiten bet land wel
willen uitzetten, doch de jagers zou ik tegen
me krijgen. Ik laat hem maar rondloopen. geef
hem een oude hut en onderhoud hem feltelük
om de anderen een genoegen te doen. Doch
kom, het Is tüd voor de thee, en mün vrouw
zal wel op ons wachten.
Brüce stond verstomd. Morley had gespro
ken over datgene, wat werkelük de oorzaak van
zün succes te Fort-Mystery was, hü had Nee-
da-boy en zün Invloed gekleineerd, en hü had
het gedaan op een wüze. die Bruce overtuigde,
dat de manager de waarheid sprak
TerwUl Bruce den manager naar het woon
huis volgde, twüfelde hü meer dan ooit. De
gedragingen van den man spraken voor zün
eerlükheid. En toch bleef In hem de vrees, dat
hier slechts komedie gespeeld werd dat deze
deftlg-doende, soms arrogante Engelachman de
meest handige tooneelspeler was; terwUl hüzelf.
Bruce, de dupe werd, en slechts een pion was
bü verlies van ta
anderen vinger
zün Ultérlük gezien, want op zün misdadige
tochten droeg hü altüd een bruin masker. Hü
bestal rük en arm, maakte geen onderscheid.
Hü stal niet dikwüls. maar als hü zün slag
sloeg, was-ie raak ook. Soms, een paar maal
op één dag, dan weer In een week of wat niet.
Eens op een avonc werd hü gezien door een
agent In de wük St. Mary, en omstreeks dien
zelfden tüd door Fred Hlgz In Gold Park, dat
minstens een half uur van de wük St. Mary
afligt.
Fred Hlgs was de bediende van madame
Ametta, de gevierde Pransche tooneelspeelster,
die een rustkuur moest ondergaan en daarvoor
het stille plaatsje Whippet had uitgekozen.
Fred was een soort butler en kek tegelük. wat
hem heel goed afging. Maar hü was niet de
êénlge bediende tn het bids. Er waren ook rog
twee kamermeisjes en de chauffeur George
Kelly.
Madame Ametta was vrü vermogend en het
was algemeen bekend in Whippet, dat haar
juweelen en jjaarlen een aanzienlijke waarde
vertegenwoordigden.
Het was op 'n donkeren avond, dat madame
Ametta met behulp van haar tv.ee kameniers
zich kleedde om naar een feestavond te gaan
van „de” vereeniglng van Whippet, toen mada
me plotseling een der kameniers bleek van
schrik zag worden. Zü volgde den blik van het
meisje door het raam naar buiten en zag voor
het venster een bruin masker waarin twee
hebzuchtige oogen fonkelden. Even later werd
het raam opgeschoven en kwam „de geheim
zinnige” de kamer binnen. De beide kameniers
waren al uit het vertrek gevlucht en ook ma
dame Ametta had schieUjk, in grooten angst,
de kamer verlaten. Met één stap stond de ge
maskerde voor het tafeltje, waarop ae arm
banden, broches en paarlen lagen Nu woelde
hü er met zün handen in en zün oogen fon
kelden nog sterker dan toen bü voor het raam
stond.
Plotseling een geluid achter zich hoorende,
keerde hü zich om. Meteen kne'de een forsche
hand zün keel büna toe. terwUl een andere
hand hem het masker afrukte.
„Nou weet Ik, wie je bent, geheimzinnige,"
zei de man, die
De ..geheimzinnige" antwoordde, niet, want
hü kon nauwelüks ademhalen. Toen hü van
den eersten schrik wat bekomen was, keek hü
den vreemde aan. Deze had ook eeu bruin mas
ker voor en bemerkende, dat de „geheimzin
nige” wat bügekomen was. beet nü hem toe:
„Wie heeft jou verlof gegeven, om onder mün
naam In mün vak te werken? Eén In Whippet
is genoeg! En daar er niets anders opzit, geloof
Ik, dat ik je het beste onschadelvk kan maken
door Je te laten verdwünen, door je te dooden
büvoorbeeld en dan te begraven, te verdrinken
of zoo iets. Ik wil hier alleen zün. geen andere
„gehelmrtnnige" In mün gebied!”
De mah had zwügend geluisterd, hü dorst
geen woord uit te brengen, hoewel de hand
greep om zün keel heel wat verminderd was.
Eindelük begon hü:
.Meneer” Ik wist niet, dat Ik uw belangen
schaadde, maar ik bezat geen cent meer om brood
voor mün gezin te kopen en daarom dacht ik:
„zou ik nu eens niet voor één avond voor den
geheimzinnige” kunnen doorgaan? 't Scheen
me toe, dat deze nog al veel buit naakt, want
nu en dan ho >rde n en gedurende een paar
weken niets van hem. Maar laat u me het
leven, meneer. Ik heb u niets gedaan! En her
kennen doe Ik u ook niet; Ik smeek u, laat u
mü nu maar gaan.”
„Neen, daar komt niets van In, Kelly! Je
moet niet probeeren je er met smoesjes uit te
redden. Dat helpt geen zier! Ja. je hoeft niet
zoo verbaasd te küken, omdat ik je herken. Je
waren naam weet Ik ook. Je hebt zeker hier
je slag willen slaan en dan den bult verstop
pen. Van alles, wat hier gebeurt op inbraak-
gebled krüg ik, „de geheimzinnige", de schuld.
Maar daar dank Ik voor Je hebt gehoord, wat
Ik zoojuist gezegd heb en daaraan houd ik me!”
„Ja, ik versta het goed. Maar Ik heb nog *n
gezondheid onmlddellük ontslagen- aPaar kleinigheden in den binnenzak van mün
Jas zitten. Als je me vrülaat, zal Ik je de helft
er van geven
De handgreep werd weer vaster en Kelly be-