MESSEN EN V
REINIGT.M
f
1
Ui
wïAaal aan den dag
d
VIMJ
I
De vertrouwelinge
Raspoetin
van
MET
RUSSISCHE INTRIGA TIE
Massa-examen
Rust en stilte
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
FORT-MYSTERY
Alle abonné’s 3^?
1
i
In de Mietie
Bolivia’s antwoord aan
den Volkenbond
Voorschot voor Britsche
Oceaanreus
De Oosterspoorweg
SEC?
h
Regeeringsvolmachten
in Polen
Dwergenorganisatie in
Hongarije
De geheimen van het
Tsarenhof
door
Katharina an Robert Pinkerton
Anna Virabowa, vroegere hofdame
van de Tsarina is te Londen
geheel verarmd
gestorven
I
i
Aan onze Tip is GEEN
risico verbonden
Alleen genot! Probeer
óók eens ’n TIP van
BOOTZ!
CNEEN NRRN, U
wri/w
ORPE&,
MJJNHÊËP
I Het geheim
zinnige huis
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DONDERDAG 8 MAART 1934
9
Niettegenstaande
BOOTZ
QAAÓ NOU Z/EN.
de
vroeg
Bnice schreef desen brief zorgvuldig in
Geachte heer Pattison.
o
o
o
o
Pattison te Winnipeg Deze werd in een grooter
couvert gedaan, met het adres:
Ik heb het geheim van Fort-Mystery achter
haald. En Ik ben in staat deaslfde truc te ge
bruiken om de groots maatschappij te verslaan.
Veel geluk gehad. Ben bij de familie Morley
geheel en al ingeburgerd. Thans help Ik Morley
Hoogachtend,
Bruce H. Rochette.
Aan het Nationaal
Aardrijkskundig Genootschap
Washington
TOKIO, 7 Maart (V. D.) Vandaag is bekend
geworden, dat zoowel de Sovjet-ambasaadeur
Yoerenef als de Japansche Minister van Bui-
tenlandsche Zaken Hlrota erin hebben toege
stemd. dat de prijzen en andere voorwaarden
met betrekking tot de overdracht van den
Noord-ManHsjoerijschen spoorweg op geenerlei
wijae worden beïnvloed. Dit houdt in, dat alle
nieuwsberichten te dezer zake aan censuur sul
len onderworpen zijn.
In ieder geval kon h(j de*1 En ik weet hoe ik hem moet omkoonen.
Ik zal hier den volgenden zomer een post
opzetten en mijn maatregelen treffen en man
nen hebben aangeworven, wanneer de uitrus
tingen hier aankomen. Wilt u ook een volledige
stock zenden der gebruikelijke rullhandelartike-
len?
Steeds tot uw dienst,
/K HAAR VAN- E
CAAó NOO Z/EN?
met hst bij werken der boeken van den post!
Ware het mogelijk bijvoorbeeld begin volgende
lente hier een uitrusting te krijgen, dan kocht
ik zeker driekwart van de pelsen in. Ofschoon
dit nu nog niet mogelijk is, zullen we toch het
volgende jaar zien, hoe de H. B. C. zal ver
drongen worden.
Ik heb geen tijd thans alle bijzonderheden
nader toe te lichten. Joe Snowbird vertrekt
plotseling, ’n Geval van Indianenmoed. Doch ik
heb hem gezegd, dat u hem zijn volle loon zcudt
uitbetalen wanneer hij u dezen brief overhan
digt.
De zaak is niet erg Ingewikkeld. Alles wordt
hier beheerscht door een ouden medicijnman
LONDEN, 7 Maart. De ftnandeele secretaris
voor de Schatkist, Hore Belisha, heeft er in
het Lagerhuis aan herinnerd, dat de regeering
alleen dan flnancleelen bijstand sou kunnen
verleenen. wanneer de beide concurreerende
scheepvaartmaatschappijen, die den dienst on
derhouden op het Noordelijke deel van den
Atlantischer Oceaan, een fusie zouden aan
gaan. De onderhandelingen zijn thans ten ein
de gevoerd. De nieuwe maatschappij zal 3 mil-
lioen pond sterling bezitten voor den bouw van
een nieuw schip en IS millioen als bedrijfs
kapitaal. De regeering wenschte 3S millioen
voor te schieten op de 4S millioen, welke noo-
dig zuilen zijn voor het nieuwe schip.
?££RD.ZU il> ER SLECHTER AAN
TOË DAN ZE PP/T CEWEE5T K>. HET
ZAL VERSCHE/RTNE PAOEN PUREN
VG5R.ee OEYPLóEH VAN NET
TRANSPORT NAAR MER TE SP-
VEN NAAR WE Z/JN
H/ER /N KALNf WATER RUDT EN
ST/LTE NU RE 0OPDOCHAP NfEp
HAÓ NAAR RUST VERSTOREN'
Doch hjj dacht aan de boeken, die hem van
de zaken van Fort-Mystery volledig op de
hoogte zouden brengen; deze inlichtingen zou
den dan zijn eigendom zijn. Deze gedachte
bracht hem in verzoeking. In het vooruitzicht
eener dergelilke belooning voor zijn arbeid
ware het laf zich terug te trekken. Ontevreden
over zichzelf, dat hij aan zoo iets had kunnen
denken, maakte hij ’n einde aan het onderhoud.
Toch blijf ik, zei hij kortaf en liep weg
in de richting van het woonhuis.
Toen Bruce zich alleen op zijn kamer bevond,
verdween, bil de gedachte aan de geweldige
teak, die hij nog had te volbrengen, zijn laat
ste twijfel of zijn genomen besluit wel verztan-,
dig was of niet. 1
tijding meegeven, die Pattison er toe zou* be
wegen hem de leiding te geven over den rjjk-
sten pelspost van diens maatschappij. En
terwijl de volledige uitrusting onderweg was,
sou hij zijn inlichtingen completeeren en hier
door den grondslag leggen voor de algeheele
overwinning De woorden, waarmede hjj in zijn
brief zijn overwinning sou beschrijven, gaven
meer dan ooit te voren aan zijn gevoel van
triomf iets werkelijks. HU nam een vel papier
en schreef zijn brief.
WARSCHAU, 7 Maart. (V. D.) De regeering
heeft bij den Landdag een wetsontwerp Inge
diend, waarbij de regeering volmachten wor
den toegekend tUdens de recessen van het par
lement. De volmachten hebben betrekking op
alle kwesties, met uitzondering, van grondwets
wijziging. Het ontwerp wordt gemotiveerd met
de mogelijkheid, dat zich omstandigheden zul
len voordoen, welke directe wetgevende maat
regelen noodzakelijk maken.
Het ontwerp komt overeen met het ontwerp
dat verleden jaar is goedgekeurd en dat betrek
king had op economische maatregelen
loos in den knoei zat; een dag of tien zouden
minstens noodlg zijn om orde te brengen in den
warboel ontstaan door het van-dag-tot-dag uit
stellen van het werk en de onbekendheid van den
manager met het boekhouden. Door zijn opge
wondenheid, zijn gebrekkige verklaringen, zijn
voortdurend afwijken van het onderwerp, gaf
Morley duidelijk te kennen, dat hij verward
zat in een net, waaruit hU zich door eigen
krachten onmogelijk had kunnen loswerken
HU werd hierin onderbroken door den half
bloed die kwam zeggen, dat Joe Snowbird ge
reed stond om te vertrekken en deze nog even
Bruce wenschte te spreken.
Breng hem dezen brief, zei Bruce. terwUl
hU de enveloppe over de toonbank vooruitschoof
zóó. dat Morley het adres móést lezen.
De tolk nam het couvert aan en ging de deur
uit. Bruce luisterde tot hü hoorde, dat Joe den
brief in ontvangst had genomen. Toen richtte hU
zich tot Morley.
Ja zeker, het is een warboel, zet hU- Doch
ik denk wel dit in orde te kunnen maken. Twee
weken zullen er echter minstens mede gemoeid
*Un.
Morley sprong overeind en greep Bruce bU
de schouders.
MUn jongen! riep hU uit. Ik ben u eeuwig
dankbaar. Deze post Is ds uwe. U hebt slechts
te commandeeren. Den laatsten keer. dat ik de
rapporten heb Ingezonden het was de eerste
maal, dat ik ze volgens het nieuwe systeem
had opgemaakt heeft de distrlctsmanager ze
alle teruggezonden. Nu zal hU geen opmerkingen
kunnen maken. Kom mee naar huls. Ik heb van
De in Hongarije levende 261 dwergen wilden
zich binnenkort in een bond aaneensluiten. De
leider der vreemdsoortige beweging verklaarde,
dat de dwergen wilden gaan strUden voor de
hun toekomende rechten.
ZU verlangen, dat men hun met het oog op
hun lichaamsgestalte In alle verkeersmiddelen,
theaters, bioscopen en andere plaatsen van ver
maak, een reductie van 50 procent zal verlee
nen.
Alsmede wilden zU de bepaling van de wo-
ningbouwwet zoodanig gewijzigd hebben, dat In
sommige gevallen zal worden toegestaan om in
de nieuwe huizen kleinere kamers te maken.
De dwergen zUn voornemens het volgende
jaar in Boedapest een wereldcongres te organl-
aeeren. ZU rekenen erop, dat hieraan door ruim
•000 dwergen uit alle deelen der wereld zal vor-
den deelgenomen.
riA.Z£ HE£FT~>\
Hér o vereren
</£N AAN30020
SET ER POOR-
STAAN PAN
IK PACHT
mige jaren geleden was ik als eerste kassier
bij de Londensche Associated-bank werk
zaam en genoot het volste vertrouwen van
m’n chefs.
Op zekeren dag moest ik 50.000 p. st. van
Londen naar Reading brengen; m'n weg ging
dus over Eton. Tot deze plaats had ik gebruik ge
maakt van den spoortrein en had opgemerkt
dat ik gevolgd werd.
In Eton stapte ik uit den trein en wist m’n
achtervolger te verschalken. In een uitdragerij
kocht ik een tweedehandsch costuum, dat ik
aantrok en waarmee ik er eerder uitzag als een
aangekleede landlooper dan als een kassier van
een bank. Op die manier hoopte ik m’n achter
volgers op een dwaalspoor te leiden. Ik had
alle reden om er van verzekerd te zijn, dat me
dit gelukt was. Om de kroon op mijn vermom
ming te zetten, besloot ik den verderen weg te
loopen. De portefeuille waarin het geld aan bank
noten was geborgen, rustte in m’n binnenzak en
niemand kon vermoeden, dat die eenzame zwerver
waarvoor men mU moest houden zoo n groot
bedrag aan geld bij zich had. Ik was gewa
pend met een in m’n zijzak gestoken revolver,
zoodat ik dit wapen in tijd van nood direct bij
de hand had.
De landweg, die voor mij lag en dien ik ten
einde moest volgen was ruim twee en een half
uur lang. Het was prachtig weer en nog vroeg
in den morgen, en met frisschen moed begaf ik
mij op weg De weg van Eton naar Reading
is slechts matig bebouwd en als men den weg
een hall uur gevolgd heeft, houdt elk spoor
van boerderij-bouw geheel op. Er zijn zelfs
geen boomen langs den weg geplant. Daar ik in
die buurt was grootgebracht, kende ik den weg
goed en was dus ten zeerste verwonderd, toen ik
heel in de verte een stip zag. die toen ik ge
naderd was, een huis bleek te zijn. Het was
geheel van hout opgetrokken en zag er zeer een
voudig uit. Ik had dit huls, zooals gezegd, nog
nooit gezien, werd nieuwgierig en besloot, het
aan een onderzoek te onderwerpen, althans uit te
vorschen wat het voor een huis w'as en wie er
in woonde.
Op mijn wandeling had ik niets op den weg
bespeurd, dat me reden tot nadenken gaf. Er
was me geen auto gepasseerd, geen mensch
voorbij of tegen gekomen, kortom er was niets
dat me eenige reden tot ongerustheid gaf. Vlak
bij het huis gekomen, zag ik op den weg een
soort mijlpaal, die echter geen kilometer-
afstand aangaf. Het kwam me voor, dat het ding
er met een of ander doel Was geplaatst, waar
het slechts matig voor werd gebruikt. Het beste
leek me het voor een stoel te houden, waarop de
vermoede wandelaar kon gaan zitten.
Toen ik het huis naderde viel het me ook op
dat er geen hond aan sloeg Ik betrad dus onge
moeid het erf en klopte op de gesloten deur.
Het was m’n doel een glas water of melk te vragen
en dan verder te zien. Er werd echter op mijn
kloppen niet opengedaan en nadat ik nog eeni
ge malen tevergeefs had geklopt en geroepen,
besloot ik de deur te openen. Toen ik daarop
het vertrek binnentrad, zag ik dat alles, ook de
meubelen en de spiegel dik onder t slof zaten
Ik had nu meteen de overtuiging, dat het huis
niet werd bewoond.
Maar waar kon ik nu water krijgen? Ik had
door de wandeling werkelijk dorst gekregen.
Ik liep Let voorvertrek door, kwam in een soort
mlddenvertrek, daarna in de achterkamer en
volgens in de keuken. Daar vond ik op een
petroleumstel een keteltje, dat ik, om het met
water te vullen, van het stel wilde nemen. Wie
schetst echter mijn verbazing, toen ik het ketel
tje aanpakte en het geheel warm aanvoelde? Ik
verliet de keuken, zocht en keek, riep hardop,
maar er kwam niemand op mijn roepen te voor
schijn. Eindeiyk nam ik het keteltje op en wierp
het water er uit. Nadat ik uit de achter het
huis gelegen pomp wat water geput had en
het keteltje weer met water had gevuld en op
z’n plaats gezet, liep ik de vertrekken nog eens
door. Er kwam echter niemand te voorschijn
Ik zocht nog eehs alles na. Een bovenverdieping
was niet op het huls. Ik wierp een blik in den
met stof beslagen spiegel en zag, dat mijn ge
zicht doodsbleek was geworden. Waardoor? Ik
wist het niet. Ik was wel verbaasd, maar niet
bang en voelde geen last van m'n zenuwen.
Als bij Instinct voelde ik naar m’n porte
feuille en vond deze nog op d’r plaats. In dat
opzicht was ik dus gerust gesteld. Ik kon me
alles van het huis voorstellen, maar dat het
keteltje met warm water was gevuld. ging
boven mijn verstand. Ik ging even zitten om
N/ET5 PAAR VAN aar
ZOU ANn>£ H/nDérsN;
ze /toet Rcsnóeu
RAL/1 OENOU0EN
WORPEN OP ORPER
VAN PEN PORTS?. £R
NAR H/ER UREN CE LU O
UEORVEN WORPEN, VOOR
N/J HGr OP£P V/NPT.
(Korte tnhoud van bat voorafgaande
ZUn ezoansie-suebt vindt Slecht» «én hin
derpaal. de machtige Hudson Bay Com
pany altn grootste concurrent Deae eeaet
aan noet .Fort Mystery” genaamd on door
Harbert Morley beheerd, waar Patterson
ondank* herbaalde pogingen, nooit la ea-
alaagd la vasten voet te verkrilgen Bruce
Rochette die een diepen baat koeatert te-
ley an Mjo echtganeota ontvangen Bruoe
kamp en ontdekt hier het geheim van Fort
Myriary. HU doet verschillende ontdekkin
gen van belang betreffende het werk van
gdSaTda^SSS- M^b^ Tn
vertrekken an Bruoe alaagt er niet in ham
kagen te houden.
voort. Bruce vergat hem onmiddeEUk toen hU
Morley vergezelde. HU was thans wel alleen,
doch hU bekommerde er zich niet om HV had
succes gehad, ’n succes, waarvan hU nimmer
had durven droomen. dat hij nooit had gehoopt
te kunnen bereiken. Toen hij zich Morley’s
eerste verzoek om hulp herinnerde, kon hij nog
niet goed gelooven, dat hU thans reeds in de
gelegenheid zou worden gesteld de boeken tn
te zien. En nu warden te hem door niemand
minder dan den manager zelf in handen ge
geven.
Bruces laatste twUfel aan Morley’a oprecht
heid was geheel verdwenen. HU had thans op
Fort-Mystery het volste vertrouwen gewonnen.
Reeds kende hU het geheim van den post
Binnen een paar weken zou geen bUzonderheid,
hoe klein ook, die hU voor zUn aanval tegen
de groote maatschappU in dit district noodlg
had, hem onbekend zijn. Morley had de India
nen handig aangepakt, doch Bruce was hem
voorbU gestreefd. (Wordt vervolgd)
en ik deed dit
meermalen
niets zag. dat op
het aanwezig zUn
van een mensch
geleek. En voor
den zooveelsten
keer liep Ik naar
AZZ M/JNNEER
Wanneer runnen we
\PEN TERUCWEü AANVAAR- 1
I PEN' fi/NNEN VREN/NU TEN 1
(KAN /K NET JACHT PAAR- 1
IVOOR /N CEREEPRlElP HS0- J
X2/ BEN-
e Londen is onlangs in een toestand van
volkomen verarming gestorven Anna
Virubowa, een raadselachtige vrouw, die
als de vertrouwelinge van den Ruasischen
wondermonnik Raspoetin gold en achter de
schermen der Russische geschiedenis een ver-
schrlkkelUke rol heeft gespeeld. De dood van
deze vrouw brengt een der geheimzinnigste
hoofdstukken der historie opnieuw in herin
nering en is Interessant, nu juist het proces
van mevr. Joessoepoff, de echtgenoote van
Raspoetins moordenaar, te Londen ten einde
ging.
Anna Virubowa had Raspoetin leeren kennen
in het huls van de grootvorstin Mllltza. Evenals
de vorstin geraakte zU spoedig verliefd op den
gehelmzlnnlgen monnik. Dese vrouwen be
schouwden het als een vaststaand feit, dat
Raspoetin door God was gezonden om te
waken over het Russische tsarenpaar. Dat de
invloed van Raspoetin gedurende lange Jaren
het Russisch hof kon beheerschen, was ten
slotte slechts te danken aan de bemiddeling
van Virubowa, die zorgde voor geheime samen
komsten.
Men sou geneigd sUn te meenen, dat dese
geheimzinnige vrouw een bUsondere, buitenge
wone schoonheid was. Juist het tegendeel was
het geval. Ook in haar jeugd was Anna
Virubowa allesbehalve een knappe vrouw. ZU
ging altUd zonder eenlgen smaak gekleed. Haar
gezicht en haar voorkomen waren heeiemaal
niet aantrekkelük. Toch speelde zU het klaar
een voorname rol te spelen. Samen met haar
zuster, Alexandra Pistolkors, behoorde Anna
Virubowa tot den zg. .Jntlemen kring” van den
wonctennonnik.
Toen langzamerhand de praatjes aan het hof
zich al te veel gingen bezig houden met den
invloed van Raspoetin op de tsarenfamilie, be
sloot Nicolaas II den monnik alleen nog op
neutraal terrein te ontmoeten. DaarbU speelde
Virubowa haar noodlottige rol. Eiken morgen
riep ze in opdracht van het bof Raspoetin aan
de telefoon om met hem de plaats van samen
komst af te spreken. Gewoonlijk was dit een
naburig buisje van Zarskoje Selo, nJ. de par
ticuliere woning van Anna Virubowa. In haar
vertrekken werden meerdere voor het lot van
■Rusland beslissende besluiten genomen. Steeds
was de Intrigante er op bedacht uitvluchten te
..iiiivinden om de afwezigheid der taartn aan het
hof te verontschuldigen. DikwUls gebeurde het
ook, dat Raspoetin om onbegrijpelijke redenen
eenlgen tUd verdween. Dan moest Virubowa
te hulp komen om den onontbeerlijken wonder
monnik terug te halen.
Anna Virubowa was ook de vrouw, die
Raspoetin bet laatst sag, alvorens hU in den
nacht van 16 December 1016 door vorst Joes-
■oepoff werd vermoord. Daar zU tot dan toe
steeds de verbinding had gevormd tusschen den
wondermonnik en bet hof, viel haar thans ook
de taak ten deel de tsarln in te lichten over
het verdwünen van den „lieven vriend.”
In 1917 werd Virubowa door revolutionnaire
over het een en ander na te denken, maar
werd er niets wijzer op. Toen, bü de stilte, die
er in het huis heerschte. viel me een zacht ge
luid op. Het was alsof er iemand over ’t platte
dak liep en ik besloot dat direct te onder
zoeken. Ik keek en onderzocht, maar er was
niemand te zien
Weer nam ik op een stoel plaats en besloot
af te wachten, wat er zou gebeuren, als Ik
hier eens een half uurtje bleef zitten. En ter
wUl ik daar zoo stil zat, troffen allerlie gelui
den mijn oor. Het waren geluiden, waarvan
men kon zeggen, dat ze door menschenhanden
werden veroorzaakt. Het neerzetten van een
pan, het verschuiven van een stoel in de andere
kamer, het aansteken van een lucifer, kortom
allerlei geluiden die men in elk huls hoort.
Maar het gekste was, dat ik als ik ging kijken
ittsssisisssiMsssMsa
HM—WHMM
buiten en onderzocht èn huis èn den naasten
omtrek. Er was echter niets dat er op wees,
dat er menschen in de buurt waren.
.Het werd me vreemd te moede, en een oogen-
blik dacht ik dat het in het huis siw»>te Ik
zeg hiermee niet, dat ik daar bang voor ben.
Maar wat was het dan dat me zoo vreemd te
moede maakte? Ik hoorde de geluiden onnieuw
en kon toch niets ontdekken. Ik voelde naar
mijn geld.... het was er nog.... en mijn re
volver hield tot schieten gereed. Ik wilde
weggaan en de zaak laten zooals Ze was. Voor
zichtigheidshalve verliet ik. achteruit loopend.
het huis.
Er gebeurde niets, dat weet ik zeker, en toch
kwam ik even later tot de zekerheid, dat ik
gedroomd moest hebben, want ik kwam tot het
leven terug toen ik op den mijlpaal zat. Ik
dacht te hebben geslapen en met de gedachte
aan het geheimzinnige huis te zijn ingeslapen.
Weer voelde ik naar het geld en.... het was
er nog.... Maar nu wilde ik. door het slapen
zeer dorstig geworden, aan het huis om ee»-
glas water vragen. Wie zal mij verklaren, ww»
er toen gebeurde of wat er vóór dat oogen-
blik gebeurd is? Er was niemand in het huls
en toen ik op het erf keek, was ook daar nie
mand. Het was precies zooals ik het in mz
droom had gezien. Maar.... had ik gedroomd?
Nog weet ik het niet. Als ik gedroomd had.
hoe kon ik dan weten welke meubelen er ston
den? In m’n droom heb ik alles precies zoo
gezien, als toen ik in wakenden toestand T huis
betrad. Alleen was het keteltje water, dat op
het petroleumtoestel stond, koud. Dat was ook
het eenige, dat verschilde met hetgeen ik in
mijn droom gezien had.
Nadat ik alles opnieuw had doorzocht, zonder
het geringste teeken van een mensch te vinden,
besloot ik de zaak te laten rusten en vertrok.
Toen ik na een lange wandeling, die me goed
deed In Reading aankwam, m’n bagage aan t
station afhaalde en me weer in een mensch
met een fatsoenlijk voorkomen had gemetamor
foseerd. ging ik naar ’t adres waar Ik t geld
moest bezorgen.
Wie schetst m’n verbazing en schrik, toen Ik,
het geld willende uittellen, tot de ontdekking
kwam dat al het geld was verdwenen en slechts
waardeloos krantenpapier in de portefeuille zat.
Ik keek m’n revolver na en zag, dat de pa
tronen er uit verwijderd waren. Ik vertelde
alles aan den persoon, wlen ik het geld moest
brengen. HU zag me ongeloovig aan en telefo
neerde de politie. Ik was als verpletterd en wist
niet wat te doen. Toen de politie kwam, wist ik
dan ook niets anders te doen dan de zaak op
nieuw te verklaren en te zeggen wat Ik had
meegemaakt. Men geloofde mU natuurlUk niet
en er werd besloten te gaan zien, wat er van
m’n gschledenis waar kon zUn. We vertrokken
per auto en kwamen op den weg niets en nie
mand tegen. Toen we bU het huls aankwamen
bleek dat het door middel van de een of an
dere springstof in de lucht was geblazen.
..Wat heb Je voor middel gebruikt om het
huis in de lucht te laten vliegen en je verhaal
aannemelUk te maken?" vroeg mij de com
missaris van politie.
Deze vraag griefde me seer.... immers, tk
wist en weet nog. dat ik totaal onschuldig ben
en tot nu toe geen verklaring van het voorge
vallene heb gevonden. Alle nasporlngen leidden
tot niets. Ik werd tot drie jaar gevangenisstraf
veroordeeld. Men zeide mij. dat, als ik weer
vrij zou wezen, men mij onder polltle-toezlcht
zou plaatsen. Men wilde namelUk weten, waar
ik het geld verborgen had, om verder achter
X geheim te komen.
M’n drie jaren zUn om. ik ben nu vrU; men
mag probeeren en me nagaan, zooveel men wil.
ik herhaal: ik heb het geld niet gestolen en
weet ook niet hoe de beroovlng heeft plaats
gehad. Dat daarbU menschenhanden aan 1 werk
geweest zUn, staat bU mU vast, maar wie en
hoe? Eerst als ik dit weet, kan ik in de oogen
der wereld gerehabiliteerd worden. Of het oott
gelukken zal? Ik betwUfel het.
Bruce schreef dezen brief zorgvuldig in een
geheimschrift, dat hU had ontworpen en aan
Pattison te Winnipeg had verklaard. HU achtte
de mogelükheld dat de brief onderschept zou
worden, wel uttges: doch hU diende toch
voorzichtig te wezen.
Toen hU hiermede klaar wa* deed hU den
brief in een enveloppe, die hU adresseerde aan
BUENOS AIRES, 7 Maart (Reuter) Volgens
een telegram uit La Paz verklaart Bolivia in
zUn antwoord op de voorstellen van de Chaco-
commlssle van den Volkenbond, dat het een
arbitrage van het Haagsche Hof over de af
bakening van de souvereiniteitsgebieden van
Bolivia en Paraguay aanvaardt. Bolivia wenscht
een conferentie tusschen de vertegenwoordigeis
der oorlogvoerende landen onder leiding der
Volkenbondscommlasie.
den vortgen zomer nog een flesch overge
houden. Ik moet aanstonds eens op uw gezond
heid drinken.
Het was niet mogeUjk aan de oprechtheid van
den manager te twUfelen. De boeken toonden
overduidelUk de moeilijkheden aan, waarin hU
zich bevond. ZUn heele doen en laten gaven op
ondubbelzinnige wUze uiting aan zUn tevreden
heid. nu hU hulp kreeg.
Toen zU de trading-shop verlieten, zagen ze
Joe Snowbird met z-Un slede en de honden over
de Usvlakte voortrennen. HU maakte juist een
bocht, zag Bruce, groette, en zette zUn tocht
examinatoren doen
stellen,
en aardig tafereel van een massa-examen
Ij. in de Missie schetst Pater C. Smoor, van
de Witte Paters te Astrida in Roeanda.
BU het examlneeren wordt duidelUk in prac-
tUk gebracht de oude stelregel lex orandi lex
credendi: in het gebed is de geloofsleer ver
werkt. In Astrida worden elke drie maanden
ongeveer 250 candldaten voor het H. Doopsel
geexamineerd.
Kinderen beneden de 15 Jaar moeten de mor
gen- en avondgebeden van den kleinen cate
chismus van buiten kennen. Ook moeten zU iets
van de leeskunst verstaan. Aan ouderen tot
veertig jaar toe vraagt men bovendien ook een
en ander uit den kleinen catechismus; voor
moeders echter, die een kind op den rug en
nog enkele kleuters thuis hebben, is men zoo
tegemoetkomend mogelUk bU het examen Bo-
ven-de-veertigers volstaan met de kenms der
morgen- en avondgebeden. Van allen eischt men
natuurlUk de hoofdwaarheden van den chris-
telUken godsdienst.
Hoe dat examen toegaat, verhaalt Pater C.
Smoor, broeder van den dichter Pater dr. A.
Smoor, in het Maartnummer der Annalen van
de Witte Paters. HU schrijft:
Voor diegenen, wier onderricht nog slechts
van jongen datum is, bestaat er maar weinig
kans van slagen, maar allen willen toch geëxa
mineerd worden en ge zoudt hun geen grooter
verdriet kunnen aandoen, dan door ze zoo maar
zonder meer naar huis te sturen.
We examlneeren dorps- of liever schoolsge-
wUs, dat wil zeggen, dat allen, die in dezelfde
locallteit door denzelfden catechist zUn onder
richt, tegelUkertUd worden opgeroepen.
Het examen heeft plaats in de lokalen «aar
we den catechismus geven. Zoodra men den
naam van de locallteit afroept, stormen ze
naar binnen. Nadat ze zich langs den muur in
rU hebben opgesteld, worden ze door de exami
natoren, d.i. door een Pater bUgestaan door een
schare catechisten, onder handen genomen.
Men ziet het kloppen van hun hart op hunne
bloote borst; men hoort aan het beven nunner
stem hoezeer ze in den angst zitten. Er zUn er
onder die nog nooit een Europeaan van nabü
gezien hebben.
Pater en examinatoren doen natuurlUk
alles om hen gerust te stellen, dat ze niet
bang behoeven te zUn. „Shah" (Inlandsch stop
woordje), hoor ik een catechist neven mU tot
een lief kroeskopje van een 12 jaren «eggen,
,ge moet niet bang zUn, de Pater büt niet”.
alle aanmoedigingen zün
er altUd een groot aantal, die het niet halen
kunnen. Met tranen in de oogen en in alle
stilte gaan de niet geslaagden naar oulten;
met gejuich en gejubel worden de geslaagden
begroet door hun vrienden en kennissen Wel
doen sommigen, die door den Inlandschen ca
techist als niet voldoende zUn veroordeeld nog
een beroep op den pater, dat hU ze zelf eens
ondervrage, dat ze alles weten, behalve juist
datgene wat de catechist van hen gevorderd
heeft, maar de pater blUft onverblddellUk Ge
dropen is gedropen; we kunnen niet iedereen
opnieuw examlneeren. ..Na drie maanden moogt
ge terug komen en dan zult ge er wis en zeker
door komen.”
ingsvoorwaarden tegen f bij levanalange geheele ongeschiktheid tot werken door f JCfi bij een ongeval met f OEfl b(j verlies van een hand 1.1 QE oy verlies van een Z bU een breuk van bU verlies van *n
volgenae ultkeeringen l vsrlles van belde anpen. belde besnen ot beid» oogen l ƒ*/(/•-doodeiykan afloop ZOU»- esn voet of een oog 1ZO»-duim of wijsvinger I OU»-been of armf Tlfe" anderen vinger
Met deze enveloppe in de hand begaf Bruoe
zich wederom naar de trading-shop. Morley
wachtte op hem in het kantoortje.
MUn helper laat me in den steek, kon
digde Bruce aan en hU legde het adres zoo,
dat de manager dit móést zien. Daarna stopte
hU zUn pUp en stak ze aan.
Bedoelt u, dat hU vertrekt?
manager.
Ja. Ik vermoed heimwee. Zoudt u met hem
niet eens kunnen praten?
OnmogelUk! kunt evengoed trachten met
een blok Us te argumenteeren. Als die drom
mels iets In hun hoofd halen, dan is er geen
verandering mogelUk. Doch hU zal hard moeten
werken zonder honden.
Het *Un z’n eigen dieren. Ik huurde Joe
met zUn honden.
Wel, laat hem maar gaan. U zoudt hem
toch moeten betalen, wanneer hU hier bleef
sender iets uit voeren. Wanneer u meer reizen
wenscht te ondernemen dezen winter, dan kunt
u van mU wel een drijver met een stel honden
krijten. Kwal uw hoofd toch niet terwill* van
dien drommelschen vent. Kom, laten we begin
nen met de boeken.
Ruim een half uur gaf Morley uitleg van het
werk. Bruoe zag meteen, dat de manager hope-
matrozen gevangen genomen, juist op het
oogenblik dat ze over de Finsche grens wilde
gaan. Maandenlang verbleef de voormalige
hofdame der tsarln in de Sovjet-gevangenls.
Dat Anna Virubowa niet werd terechtgesteld
en later naar Engeland kon vluchten, wordt
thans nog als een wonder beschouwd.
Zelden was een vrouw bU het Russische volk
zoo gehaat als Virubowa. Nadat het haar ge
lukt was naar het buitenland uit te wUken.
bleef zU een rijd lang in opspraak door de pu
blicatie van haar gedenkschriften. Ook toen
destUds de vermeende dochter van den tsaar
te voorschUn kwam, werd de naam van Anna
Virubowa veel genoemd.
En thans is het leven dezer vrouw, die eens
tot de invloedrUkste persoonlUkheden van Rus
land behoorde, in een bescheiden Londensch
hotel op droevige wUze beëindigd. Als een
schim uit het verleden is haar naam nog eens
komen opduiken. Precies weet men niet wat
er aan deze vrouw valsch en wat echt was.
Het grootste en belangrijkste deel van haar
geheimen en haar kennis van de mysteriën
van het tsarenhof zal zü wel in het graf heb
ben meegenomen.
**VIM
teoo»
