H BOOTZ e u mAaal aan den daq i I I Een priester-ontdekkingsreiziger J STOUTMOEDIGE TOCHTEN VAN FATHER HUBARD DÈ OPVOEDING BIJ DE ROMEINEN DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK FORT-MYSTERY Ze krijgt bezoek Alle abonné’s I ZATERDAG 10 MAART 1934 zonder fout haai gered Vroeger en nu.... De ziekenhuizen van Londen ET "MAN KIJK ZOO SIP! DRINK LIEVER EEN TIP!" Slang in een ijskast O’ In het gezicht van den dood door Robert Pinkerton Katharina en \De misdaad Uitspraken van Tacitus, die ook nog op onzen tijd zouden kunnen worden toegepast r Uit de kaken van een AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Ernstig onderzocht hy den krater van den vulkaan ,Aniakchak,,t terwyl hy wist dat een uit barsting op komst was \^ANDy!, WILL V' M?E aaP- P/G~ VAN JE TE KO- NfEN OPZOE- \JKEN. i I HU had daarbü een groot nadeel: het aou I L. A. W. C. VENMANS T M de een Wanneer de nacht gekomen ia, 't Luidruchtige verdwijnt, Het trillende reclamelicht Niet meer langs straten schijnt, Slechts enk’le late wandelaars Door Amstels straten gaan, Dan vangt die schoone bedetocht, De Stille Omgang', aan. ’t Zfjn duizenden en duizenden, Tezamen als een vloed, Die over 't asphalt stuwen komt, Doch stilgeschuifelvoet. Wat in die groote massa zingt, Blijft in het hart bewaard. Het Roomsche mannenleger gaat Ter stille bedevaart. werking gedaan, den hengel het S! V r V R 1 v t 1 k c I 1 uit ver- B bi ni Ui d< Z al W’ cx le kx di te et sc ki hi le ei w 1 t t 1 1 1 i I 1 1 1 1 rt ii bl le VI ti O v< dl di ai ir d I< vi ki e< g Vi u e> K a h v t I t d tl 8 X <1 c MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Het purper, zwart of fantasie Wordt alles tot één kleur. Want het geloof, dat eender is, Geeft allen ’tzelfde keur. Gelijkheid juist, want allen één In ’t Christus-ideaal- En schooner dan de mond kan doen, Spreekt hier het hart een taal! et is welUcht ook voor ons leerzaam, terug te blikken naar den tijd, waarin voor ieder, die oogen had om te zien en ooren om te hooren, zich de teekenen van het verval in het Romeinsche wereldrijk maar al te duidelijk kenbaar maakten. Doch en hierin lag juist het ontzettende van „den langen tocht”, men deed ook niets vóór hem. In den zomer kreeg hü een kano. En in den winter een paar sneeuwschoenen. Dat was allee. En santé NV. EU&TEP JONGENT. DE DQKTEJ2we n/nuur paap dtogenzd/v. MAAP VOOPZKHT/ó NOQP, PEEL V&OT?ZZPT/óf MOóEN H/£ T OPW/NPEN tom Messalla antwoordt daarop als volgt (Hoofdstuk 28 en 29): „OU vraagt naar oorzaken die voor de hand liggen en die ook Uzelf en Secundus en Aper hier niet onbekend kunnen zijn. Maar daar gij mij nu eenmaal die taak oplegt, wil ik niette- mln^ gaarne datgene onder woorden brengen, waarvan wij allen ons bewust zijn. Immers wij weten toch zeer wel, dat niet aUeen M andere kunstuitingen, maar ook de welsprekendheid niet door een tekort aan talenten zijn afge raakt van het hooge peil, waarop zij vroeger stonden, doch veeleer door het feit, dat de jeugd van- tegenwoordig Uever luiert, de ouders te onverschillig zijn en de leeraren niet vol doende op de hoogte van hun vak. en omdat men in het algemeen de goede oude zeden ver geten is alles euvelen, die het eerst In Rome zelf zijn opgek omen, zich vervolgens over heel Italië verbreid hebben en nu ook al beginnen door te dringen in de provincies buiten Italië. Maar dit laatste behoef ik U, provincialen, na tuurlijk niet te vertellen, ik zal sléchts spreken over de fouten, die juist voor onze grootstad karakteristiek zijn, waarmee onze baby’s al on- mlddellijk bij hun geboorte kennis maken, en die, naarmate de kinderen ouder worden, gelei delijk toenemen in aantal en omvang. Alvorens echter daartoe over te gaan, wil ik eerst iets zeggen over de strenge tucht, die onze voorou ders in acht plachten te nemen bij de opvoeding en vorming hunner kinderen. „Vroeger immers werd de zoon eener deugd zame moeder niet opgevoed in de kinderkamer door een betaalde min, maar was het zijn eigen moeder, die hem op schoot nam en knuffelde aan haar borst z'n moeder, die vooral daarin een eer stelde, haar huishouden te behartigen en te leven voor haar kinderen. Wel zocht men soms een al wat ouder familielid uit van erkend hoogstaand karakter, aan wier zorgen al de kin deren van hetzelfde gezin werden toevertrouwd, en in wier bijzijn geen onvertogen woord mocht vallen en niets mocht worden gedaan, dat niet door den beugel kon. Moeder gaf den kinderen leiding, niet alleen als ze te worstelen hadden om de moeilijkheden bi) hun studie te overwin nen. maar evenzeer zorgde zij er angstvallig voor, wanneer ze ontspanning mochten nemen, dat ze ook bij het spel zich behoorlijk gedroe gen en de noodige ingetogenheid betrachtten. Zóó weten we, dat Cornelia, de moeder der Gracchen, zóó Aurelia, de moeder van Caesar, zóó ook Augustus’ moeder Atia, zich geheel hebben gewijd aan de opvoeding harer kinderen en hen opgekweekt hebben tot de meest voor aanstaande mannen in de maatschappij. Dank zij die strenge tucht moesten hun nog onbe smette, reine, onverdorven zielen wel van meet af aan met volle teugen het edele en schoone indrinken, en het gevolg was. dat zij later, het zij hun belangstelling uitging naar den mili tairen dienst, hetzij zij rechten wilden gaan stu- deeren of meer voelden voor de’ beoefening van de welsprekendheid, dikrop alleen al hun aan dacht gericht hielden, dkArln alleen volkomen opgingen. „Maar wat gebeurt er tegenwoordig? Zoodra er een kind geboren is, wordt het naar zoo n Orieksche kinderjuffrouw gedirigeerd, die als hulp *n paar willekeurige knechtjes krijgt toe gewezen. meest goedkoope werkkrachten, die voor geen enkele min of meer verantwoordelijke taak deugen. De jonge, voor allerlei indrukken zoo ontvankelijke zieltjes, staan van stonde af aan bloot aan den verkeerden invloed, die uit gaat van de kletspraatjes en verzinsels van dergelijk slag menschen, en niemand in huis vindt het noodig, om in het bijzijn van den Jongeheer z’n woorden en handelingen te wik ken en te wegen. Ja zelfs de ouders zelf beris pen de kleintjes niet eens, als ze stout zijn of onbescheiden, maar laten ze stil hun gang gaan en maken er wijsneuzen van. En tengevolge daarvan verliezen ze ongemerkt langzamerhand alle schaamtegevoel en achting voor zichzelf en voor anderen. Daarbij komt dan nog die kan ker van deze stad, waarmee ik zou bijna zeggen de nog ongeboren kinderen al erfelijk belast zijn: de afgodische vereering namelijk van too- neelsterren en de hartstocht voor gladiatoren spelen en paardenwedrennen. En wanneer men dAArdoor geheel in beslag genomen wordt kan er dan nog wel tijd overblijven voor hoo- gere dingen? Zijn er nog veel Jongelui te vin den. die thuis over iets anders spreken? Wan neer we 'ns de gehoorzalen binnentreden, over welke onderwerpen gaan hun gesprekken an ders? Zelfs de leeraren hebben het met hun studenten nergens drukker over: zij trekken leerlingen, niet door de strenge tucht, die op hun scholen heerscht of door het aan den dag leggen van eigen bekwaamheid, maar door kruiperige onderdanigheid en der vleierij.” Is t niet wéér vaak zoo! Hoe lang nog rn wat zal het einde zijn? De Engelsche geneeskundige tijdschriften ge ven een overzicht van den geweldigen omvang der Londensche gemeenteziekenhuizen. Zij om vatten 40.000 bedden; per jaar worden ruim 250.000 patiënten opgenomen, terwijl alleen al in de ziekenhuizen meer dan 10.000 kinderen woed den geboren. Het aantal bedden moet elk jaar met ongeveer 1000 worden uitgebreid. De gemid delde verplegingsduur in de algemeene zieken hu iaën is hoog (38 dagen). Daarnaast nog een enkel cijfer met betrekking tot den omvang van den eerst-hulp-dienst. Die bestaat in Londen uit twee deelen: een voor ongevallen en en voor ziektegevallen. De ongevallen dienst trok er in 1932 42.000 maal op uit: gemiddeld wordt de pa tiënt bereikt in 6% minuut en deze ligt in ge middeld 1414 minuut al in het ziekenhuis. De geheele geneeskundige dienst omvat bijna 20.000 man! want hi) was geen beroepsmisdadiger. Tot nu toe had hij de functie van kamer dienaar vervuld bij lord Blackham en we] tot diens volle tevredenheid. De grijze aristocraat leed aan een hartkwaal efi -had veel hulp en zorg noodig. waardoor er dus van den kamer dienaar veel geëjscht werd. Jenkins echter vatte zijn taak zoo voorbeeldig op, dat lord Blackham zich gelukkig prees hem in dienst te hebben. „Als ik jou niet had. Jenkins,” beweerde hij vaak, „dan zou ik aan de genade van allerlei onachtzame, onhartelijke menschen zijn over geleverd. Ik weet bijvoorbeeld zeker, dat Hilbry <de butler) me mln of meer aan mijn lot zou (Korte Inboud van bet - oanv .tin er een oost „Fe Herben Mo de oratoribus, welsprekendheid gesprek tusschen Ijn stoutmoedige daden als Alpinist bezorg- X. den Vader Hubbard den naam van „The Glacier Priest”, de Gletscher Priester. HjJ trad reeds tien jaar geleden op den vooigrond toen hij het „dubbel edelweiss” verwierf voor zijn sensatloneelen tocht door de Tyroler Alpen Hij is een van de weinige Amerikanen wien deze eer te beurt viel. BERNARD R. HUBBARD is geboren te San Francisco. Hjj is de zoon van een episcopaalse!) predikant. Zijn moeder was een nicht van Washington Irving, den groeten Amerikaan- seben schrijver. HUBBARD interesseerde zich reeds als kind voor bergen en vulcanen. HU studeerde aan de Santa Clara Unlversiteit in Californlë geologie. Na zjjn studies beëindigd te hebben vertrok HUBBARD naar Europa en werkte verder aan de beroemde Unlversiteit te Innsbruck Hier in de Tlroler Alpen begon hjj zijn loopbaan als Alpinist. Een tijd lang was hü huiskapelaan van Keizerin Zlta, waarna hij terugkeerde naar Ame rika en zijn geliefde Santa Clara Unlversiteit, ditmaal echter als rector van de geologische fa culteit. Vier jaren van onderzoekingstochten.!!) Alas- NEWYORK, 9 Maart. (V. D.) Esau Richards, een neger afkomstig uit Harlem, heeft een bij zondere sensatie gehad. Toen hjj een welhig melk uit de koelkast wilde halen zag hij een brulnachtigen slang die zijn kop over den bo venkant van de deur uitstak. Hij hief een ge schreeuw aan en zfjn vrouw het reptiel ziende pakte haar biezen en haalde den concierge. Deze bleek al even weinig met slangen op te hebben als zijn donkergekleurde huurders en riep een politiedienaar. Deze naderde gewapend met een knuppel moedig den insluiper en hielp hem naar de andere wereld. De overblijfselen van den slang pakte hl) in een krant, welke hjj meenam naar het politiebureau om zijn ongewone vangst aan zijn afgunstige collega's te laten zien, waarna het restant in den vuilnisbak verhuisde. Hoe de slang in de koelkast gekomen is heeft de politieman niet kunnen oplossen. rondom hem lag het uitgestrekte een- Noorden, dat hem overal omringde met zijn enorme vlakten van honderden en nog eens honderden mijlen in iedere richting. Daarin begaf zich dus het slachtoffer, zonder voedsel, zonder de middelen om voedsel te bemachtigen. En het mysterieuze Noorden zou er wel voor zorgen, dat het bericht dat hü verbannen was, hem vooruit sou loepen En ofschoon uitgeput, zwak en stervende van honger, zou noch ’n Indiaan, noch 'n handelaar het wagen hem hulp te verleenen. Hij zou slechts gaan zoover als zijn krachten hem dat toelieten om dan te sterven. Voor zoon toestand was geen redding te verhopen. De strop van den beul kon niet zekerder werken. Terwijl de legende de gruwelfjfce geschiedenis van „den langen tocht" nog versierde, weidde se ook in den breede uit over de zelfvoldane zekerheid van den uitvoerder van het vonnis, al zou dan ook een of ander toeval er toe lelden dat hij werd aangeklaagd. "n Zekere La Gard, hé? O ja. ik herinner t me. HU passeerde hier vorigen zomer Groote flinke kerel. Bleef maar een dag hier. HU ging naar het zuiden, ten minste dat sei hü, geloof ik. Pels-opkooper? Daar sprak hU niet over. Dat is natuurlijk, dat hU daarover niets zei. En nooit meer gezien hé? Ja. de wil dernis to groot «n uitgestrekt. Een man moet maar omdat hU niet het verelschte geduld be zit. Ja, ik weet heel goed dat ik een lastlgen patiënt ben. Maar, zooals ik je reeds eerder heb gezegd, Jenkins, je zult er extra voor be loond worden. In mijn testament sta je op een eereptoats met een bedrag van vüfduizend pond sterling vermeid. Dat heb je verdiend. Jenkins, dat heb je verdiend.” Jenkins wist het. En het had hem veel ge noegen gedaan, maar hU wist ook dat de huis dokter na den laatsten aanval verklaard had dat lord Blackham misschien nog wel een vUftien jaar zou kunnen leven. VUftien jaar! Veel te lang om er op te wach ten. meende Jenkins. Tegen dien tüd zou hü te oud zUn om ten volle van de vüfduizend pond te kunnen genieten. Beter zou het zijn het geld thans te hebben Dan was hü meteen zün ondergeschikte betrekking kwUt Daarvoor had hü dan zUn voorbereidingen getroffen. Het kostte ontzaglüke moeite; vooral de klei nigheden, maar de misdaad moest absoluut zonder een enkele fout worden uitgevoerd In zün plan had hü een langen stok noodig. waarmee hü vanuit zijn kamer het raam van lord Blackham kon openen. Alleen daarvoor tiad hü een hengelstok gekocht en vermaakte hü zich een halfjaar lang met visschen. Een gruwelUke sport! Maar 's avonds zette hü den hengel op zün kamer en niemand zag daar iets in. Ook het verkrügen van de chemicaliën was een tüdroovend werk, maar tenslotte had hü het sulfaatmengael in zün bezit, dat bü ver hitting een doodelük verstikkend gas zou ont wikkelen: Nauwkeurig had hü de werking van dat gas bestudeerd. Het was doodelük, doch liet geen enkel spoor na. Wanneer hü het sulfaatmengael op lord Blackham s kamer tot verhitting zou taengen. zou deze sterven, zonder dat de dokter zou kunnen vaststellen waardoor. In de slaapkamer stond altüd een spiritus stel. waarop extra-spljzen voor den zieke ver warmd werden. Ditzelfde spiritusstel sou ook meehelpen bet gas te produceeren. Had het gas eenmaal zün dan behoefde hü enkel met raam en het bovenlicht te openen, waarna alle sporen zouden verdwünen. Een vei nuf tig plan, waarin geen enkele fout school. Het kwam er slechts op aan het goed ten uitvoer te brengen, bedacht Jenkins. Op een September-avond sloeg hü den be slissenden slag Zooals gewoonlük, was lord Blackham vroeg tijdig naar bed gegaan en niet lang daarna was het in het heele huis rustig. Hier en daar, op de kamers der bedienden, brandde nog licht. Ook Jenkins was nog op. Nadat hü lord Blackham naar bed gebracht had. was hü in de gelegenheid geweest uit de slaapkamer een gele Chlneeache vaas mee te nemen, waarin hü de chemicalië wilde doen. De stoffige papieren die de vaas bleek te be vatten, verwijderde hü en stortte voorzichtig het gevaarlüke mengsel in de vaas. Dan wacht te hü. HIEP ZIJN eerr PAAR ÖUC>£ K£NKt/tAEN vAHJ£, ahn/E! voorafgaand* -i in Noord-Canada - - - •-*— OUVMV waaawaw - - machtige Hudson _Bay Ccm- itate concurrent Deze o«s*r t Mvatery" genaamd en door n..«n -«glev beheerd waar Patteraon ondanks herhaalde pogingen, nooit in ge slaagd is vasten voet te verkrUeen Brucv Rochette die een diepen «en de Hudsonvoor Patterson S^bténB een bandetoMsit te wtown bet veelomstreden «»b‘»2 ia JJïS JSr Joe Snowbird en wordt hartelllk door Mor- lev en slin echtgenoote ontvangen Bruce geeft voor belast te «Un met hei waarnemingen voor een aardrttkskundlr genootschap Bruce krijgt de gelegenheid Sru een tocht te maken naar een afgelegen kamp en ontdekt hier het geheim van Fort Mystery. HU doet verschillende ontdekkin gen van belang betreffende het werk van de Hudson Bav Comp. Plotseling wil zün bediende de halfbloed Joe Snowbird dan vertrekken en Bruoe slaagt ar niet Ut hem tegag 0 houden enklns had alles van te voren goed over- Omstreeks middernacht begal hu zich ge dacht en de mogelükheden overwogen. V»n- rulschloos naar de slaapkamer en stak het daar dat hü büvoorbeeld al ruim een half spiritusstel aan, dat achter een kamerscherm jaar deed alsof hü iets voor de hengelsport was geplaatst, zoodat lord Blackham geen hln- voelde. Dat behoorde in zün plan. Het was maar een kleine bükomstlgheid, doch hü was vast besloten "de uitzondering te zün op den regel, die zegt: alle misdadigers maken een of andere weten, wat hü doet wanneer hü zich daarin waagt, ’t Is geen plaats voor kinderen Dat is de legende van „den langen tocht”, de legende die rondwaart in het groote stille Noor den, de legende die een legende moet blüven en even waar is als droomen waar kunnen wezen. Bruce kende haar sinds zün Jeugd en omdat zün vader den strüd had gevoerd leger de Hudson’s Company, geloofde hü er asm. Er lag iets in,- dat zün romantische en voor emo ties vatbare, innerlüke dubbel-natuur aantrok, en er was niets, behalve dan de dood züner moe der. wat op hem een zoo blüvenden Indruk had gemaakt. Hü wist, dat er andere methoden gebruikt konden worden om een district van 'n vrühan- delaar te verlossen, methoden die zoo talrük waren als het menschdom zelf. Hü kende g«en enkel vrühandelMr. die zün leven had verloren in zün oppositie tegen de Hudson's Bay Com pany. De dood züner moeder, waarvoor hü de maatschappü aansprakelük stelde, en de heb zucht van de maatschappü in den pelshandel, dat was alles wet hü positief wist; doch ver dere feiten vermocht hü niet te vinden. Voor Bruce was het niet noodig verder te gaan. Die ontzettende nacht alleen in het bosch. de verhalen en legenden, die hem uit zün jeugd, welke hü in het Noorden had doorgebracht, waren bügebleven, gaven zün geest voldoende voedsel voor iedere veronderstelling en leder vermoeden; hü werd er dan ook meer dan ooit te voren door overmand. Alleen een blik op de groote, blanke, barre vlakte van het meer en de massale, zwarte eln- in werking en bleef rustig draaien. Door zün groote tegenwoordigheid van geest slaagde de piloot erin, terwül de dood hen tegengiunsde. de snelheid op te voeren en het toestel op te richten, waarna zü door de heete luchtstroo- mingen, als het ware door een catapult, over den kraterrand in veiligheid werden geschoten. Alleen reeds voor het maken van de opnamen van den in volle werking ründen vulcaan .Anlak- chak" was het noodig. dat een vliegtuig gedu rende vüf uren boven den krater bleef kruisen, worstelende tegen de heete luchtstroomlngen, die aan alle kanten om het toestel opgolfden. Toen Vader HUBBARD en zün tochtgenooten den berg Katmaï, den beroemden, nog nooit eer der geexploreerden gletcher bereikt hadden, raakten de levensmiddelen op en -werden ze gedwongen, eenige van de honden op te eten. Niet tevreden met het feit, dat ze den top van den Katmaï bereikt hadden, ondernamen ze de bestüging van den Berg Shlhaldln, welke ook nog nooit door iemand voltooid was. Half dood van vermoeidheid, worstelend te gen een geweldigen orkaan kwamen ze aan het doel, waar nog gloeiende lava uit den krater stroomde. Binnen eenige dagen werd Vader Hubbard’s voorspelling betreffende nieuwe erupties be waarheid. Donkere aschwolken verduisterden de omge ving honderden müjen in den omtrek, kort daar op volgden eenige hevige explosies en spoot een dikke straal rood gloeiende lava hoog op den kratermond, alle planten en dieren delgende in een cirkel met een straal van on geveer zestig mül- felle geschiedschrüver, Dialogus over van Secundus, Messalla en Aper. Matemus. Bü monde van Vlpstanus Messalla, den eenlgen ras-echten Romein van het gezel schap. verdedigt Tacitus de oude school tegen de moderne stroomingen. Doordrongen als hü is van het besef, dat de zedelüke wantoestanden, die ook in alle takken van kunst liggen afge spiegeld, de elgenlüke oorzaak zün van de ver wording van het privé-leven en daardoor van de heele maatschappü. zet de chirurg Tacitus ook hier zün vlümscherp mes diep in de wonde plekken. De gastheer Matemus had Messalla gevraagd naar de oorzaken van het verval in de kunst der welsprekendheid dé kunst bü uitstek voor de ras-iuristen, die de Romeinen waren, en HOOFDSTUK X DE AANKOMST Bruce’s taak, ofschoon ulterlük onveranderd, was thans toch een geheel andere. Hü moest den schün blüven wekken een meteoroloog te zün. die geheel opging in zün arbeid. Hü «>u dit niet doen in de hoop Morley om derf tuin te lelden. Hü had veeleer tot taak, de rol te spelen van het nlets-vennoedende slachtoffer. (Wordt vervolgd) Ulllllllllllll STILLE OMGANG IIIIIIIIIIIIIC maar het lokmiddel had de boeken in het volste vertrouwen voor hem opengelegd. En nu meende hü. dat hü zün tegenstander alleen en hulpeloos in zün macht had. Doch Bruce was niet overwonnen. Twee voordeelen waren aan zün züde. Morley had voor het büwerken der boeken werkeüjk zün hulp noodig. Zoo lang als hü In staat zou zün Morley van dienst te wezen, zou hü gespaard blüven. En Morley vermoedde niet dat Bruce hem doorzag. Wellicht dacht hü slechte aan Bruce als een miserabel slachtoffer van zün handigheid. Bruee besloot zün rol te blüven speten. Hü zou uit de boeken alle waardevolle büaonder- heden overschrüven. Hü zou klaar zün om lederen zet van Morley te beantwoorden, wan neer hü hem zün diensten zou hebben be wezen. Als nummer één op het programma stond thans: het werk te beginnen. Dat was het waarde volle gedeelte van het voorwendsel. HU zou een beter tooneelspeler dan Morley zün. Kort na den dood van Keizer Domitianus (96 n. C.) schreef Publius Cornelius Tacitus, de een boekje, getiteld een verhandeling in den vorm drie vrienden, ten huize van delooze bosschen was voldoende om hem te doen Inzien, wat hem te wachten stond. Er was geen handels-nederzettlng, behalve dan die van de Hudson's Bay Company, binnen een omtrek van twee honderd en vüftig mülen. Er heerschte een ontzettende koude. Het was een slecht jaar voor konünen. Vüftig mülen zonder voedsel, noch een middel om voedsel te bemachtigen, zouden het begin beteekenen van een spoedig einde. Honderd mülen was de uiterste grens Het was onnoodig, Bruce wist het, dat „de lange tocht’ -methode. zooals deze door de legende werd beschreven, zou worden gevolgd. Morley behoefde niets meer te zeggen dan goeie reis Hü behoefde slechts aan een dik tn de schulden zittend jager een order te geven. Morley behoefde hem slechts een man en een slee te leenen voor zün reis naar zün zooge- naamden „observatiepost In westelüke richting" en een geheime opdracht te geven om den blanke in het bosch achter te laten. Ontelbar* wegen stonden voor Morley open. Bruce geloofde, dat Morley schuld had. Hü kende de beambten van de Hudson’s Bay Com pany, hü kende hun fanatieke aanhankelük- held; een getrouwheid, die alleen kon worden vergeleken met het geloof van een dweper. Niets had voor hen waarde dan de maatschappü, en de pelsen. Steeds streefden zü naar één doe! Alleen de middelen moesten doeltreffend wezen En hü was het slachtoffer van Morley. 1 vüfde, dat sou vallen bü het waagstuk om het geheim van Fort-Mystery, genaamd ,J)e Poel aan het Doodenkamp”, te ontsluieren. De man was te groot, te handig voor iemand van overlaten. Niet omdat hü een slechte kerel is, öiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiisnirê Bruce's gehalte geweest. HU had zün verdedi ging gepaard doen gaan met een aanval en hü was overwinnaar. Andermaal liet Bruce zün blik gaan over het meer. Joe Snowbird, die vlug opschoot, zou reeds vüf en twintig mülen achter zich laten wanneer hü des avonds zou kampeeren. Wan neer hü zou wachten tot de duisternis was ingevallen en dan in stilte zou vluchten, dan kon Bruce, wanneer hü den geheelen nacht doorliep, den halfbloed Inhalen. Zün afwezig heid zou eerst den volgenden ochtend worden opgemerkt. Hü zou naar zün kamer kunnen gaan, voorgevende, dat hü zich niet erg prettig voelde. Hü had thans een kans om Morley teleur te stellen Doch terwül hü naar de trading-shop terug ging en zün plan in zün geest reeds vastetond. vroeg hü zich plotseling af, waarom hü zulks toch doen zou. Dien morgen had hü besloten te blüven. het risico te aanvaarden met het oog op de belooning, die hem wachtte. Thans «tas het gevaar, dat hü slechte had verwacht, wer- kelükheld geworden. HU had zün leven gewüd aan den strüd tegen de groote maatschappü- Waarom reeds bü het eerste samentreffen wegloopen? Er bleef steeds voor hem een strüd- kans open. Hier, bü deze eerste proef, had hü als tegenstander het beste dat de Hudson's Bay Company kon aanbieden. En die tegenstander had hem uitgelachen, een minachting aan den dag gelegd voor zün kracht, had hem gezonden naar een jagerskamp. waar hü het geheim van den post had leeren kennen, had scènes ge monteerd waarmede hü zün voordeel kon doen. fout. g T’" ztz t zün eerste misdaad zün en tevens de laatste. De bewoners van de kust van Australië wor den zoo nu en dan op wreede w^jze eraan her innerd. dat hier op vele plaatsen nog de ge vreesde menschenhaal voorkomt. Uit East Hills, ongeveer twintig mül van Sydney aan de mon ding van de Georgerivier, is bericht ontvangen, dat daar een jongen door zulk een haal is aan gevallen. Een aantal kinderen speelde op de kade met ’n bal. welken zü in den rivier wierpen. Een jon gen. Walter MacCutcheon. haalde telkens den bal voor de kinderen terug. Het water, dat langs de kade stroomt, is met het oog op de veiligheid afgebakend, maar de jongen begaf MdrMj bet achterna za-emmen van den bal een keef bul ten de beveiligde zone, waar hem plotseling een 3 meter lange haal naderde. MacCutcheon riep, toen hü den baai zag. luide om hulp. Voordat hü nog een slag had kunnen zwemmen greep de haal hem bü de borstkas, schouders en boven arm. Nog voor de haai gelegenheid had een tweeden aanval te ondernemen, sprong zekere Frank Spruce te water om den jongen te hel pen. Klaarblükelük schrok de haal van den sprong in het water zoo zeer, dat hü ülings on derdook en verdween. De jeugdige MacCutcheon werd hevig bloe dend aan den kant gebracht en naar een der ziekenhuizen vervoerd. De door den haai toege brachte wond moest met niet minder dan aestig steken worden genaaid. De jongen, die een ver bazingwekkend uithoudingsvermogen aan den dag legde, verlangde, dat men zün moeder niets van bet gebeurde sou mededeelen. versekerlnssvoorwaarden tegen 2/)/)/) bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^/1 bü een ongeval met f OCH bij verlies van een hand f 9C verlies van een f Efl by een breuk vim f AQ £Eg-v.nlnd v^r^Z^^mteeêrmSen t J verlies van telde armen. Uide beenen of beide oogen I DU.- doodeiyken afloop 4 J(/.- een voet of een oog I 1 ZO.- luim of wijsvinger I DU. been of eimltU. anderen vinger I der van bet licht aou hebben. Vervolgens zette hy de vaas boven het lage vlammetje en ver wijderde zich even onhoorbaar als hü geko men was Het vuur en de werking der che micaliën zou de rest doen. Hü kon ziclt bepa len tot afwachten. Van te voren had hij zich verzekerd dat de kamer goed was afgesloten, zoodat het gevaarlüke gas niet kon ontsnappen. Hü wachtte. Een uur, twee uur. Het gas moest zün werk nu gedaan hebben. Met behulp van den hengel opende hü zon der cenig geluid het raam van lord Blackham's slaapkamer en nadat hü nog een uur gewacht had. ging hü naar beneden. Alles was pre cies gegaan zoo als hü verwacht had. Het gas had zün werk gedaan en was door het open raam verdwenen. Hü doofde de vlam van het spiritusstel. maakte de vaas goed schoon en zette alles op zün plaats. Hü verliet de kamer met de zekerheid geen enkele fout gemaakt te hebben. En inderdaad, toen den volgenden morgen ontdekt werd dat lord Blackham gestorven was, dacht niemand aan een misdaad en de huis dokter ste’de vast dat de dood was ingetreden ten gevolge van een plotsellngen aanval. Een geyoon verschünael bü dergelüke patiënten. Jenkins feliciteerde zichzelf. Het wachten was nu op den notaris, die het testament aou voorlezen. De notaris, een klein, grijs mannetje, was al den heelen morgen bezig de papieren van den doode te ordenen, s Middags riep hü Jenkins bü zich „Een eigenaardig geval.” begon hü- „En aller minst prettig voor u. Zooals u weet, zou lord Blackham een bedrag van 5000 pond aan u nalaten. Hü heeft me er vaak over gesproken. Maar de kwestie is nu dat het heele tentament niet te vinden is.” „Niet te vinden?” „Nu, zooals ik zeg. het te een eigenaardig geval. Lord Blackham heeft me gezegd dat hü zün testament opgeborgen had in een gele Chineesche vaas op zün slaapkamer. Die vaas is er, maar zü bevat niets. En u begrüpt, me neer Jenkins, zoolang we geen testament vin den. te er geen sprake van dat we....” Maar Jenkins luisterde al niet meer. reiziger van bet wilde onherbergzame Noorden, waar vuur en üs nog steeds gezworen vüanden zün en de omgeving van de rookende en vuur spuwende bergen steeds gevaar levert verscheurd te worden, wanneer gaé en lava een uitweg naar de oppervlakte zoeken. Om den Aniakchakkrater, welke bü Port Hel den aan de Bering Zee gelegen is. te bereiken, ondernam Vader Hubbard eerst geheel alleen een langen gevaarvollen en zwaren sledetocht van 1600 mül, waarbü hü dagmarschen maakte van 25 tot 30 mül. Gedurende dezen langen tocht leefde hü op be vroren robbenvleesch, rendlervet en andere Es- kimo-levensmiddelen, welke in de beschaafde wereld geheel onbekend zün. Slapen was moei- lük en meestal gevaarlük door de sneeuwban- ken, de steeds dreigende sneeuwstormen, de ver borgen gletecherspleten. Eens werden hü en zün honden overvallen door *d sneeuwstorm, die hen in een hulpeloozen war winkel van mensch, dier en sledeultrusting voort- droef. Wanneer hü zün honden en slede zou verliezen, beteekende dit een zekeren dood en zoo bevocht de „Gletscher-priester” uitputting en verzwakking met den moed der wanhoop. Elndelük bereikte hü de Yukon, de basis voor zün onderzoekingen, waar een voorbereiaings- expedltle hem wachtte. De reis naar den „Anlak- chak” en den 8400 voet hoogen Venlamlnof f werd ondernomen per vliegtuig. Dit was Vader Hubbard’s eerste vliegtocht en tevens de eerste luchtreis, welke over den gas en rookgordel rond de vulcanen, in het woeste üsgebled, ondernomen werd. Deze vlucht leek, volgens Vader Hubbard’s eigen woorden, „A Prelude of Heil” (een inlei ding tot de hel) te zün. In 1930 had Hubbard voorspeld, dat de .Anlak- chak” binnen korten tüd weer zou gaan werken, alhoewel een geologisch rapport den vulkaan dood en gevaarloos had verklaard. In 193c na- melük had hü den krater grondig onderzocht en voor verscheidene dagen zün kamp ver in de diepte opgeslagen. Terwül hü in dezen krater vertoefde, alhoewel hü door zün groote weten- zchappelüke kennis wist, dat er binnenkort weer uitbarstingen zouden volgen, ging hü rustig met zün onderzoekingen door en droeg hü daar zelfs eenmaal de H. Mis op. In 1931 waagde hü een tweeden blik in den trechter van kokende, borrelende gesteenten en lava, terwül het vliegtuig over den rana van den .Anlakchak” vloog. Op het moment, dat het toestel midden boven den krater was, werd het naar omlaag gezogen en stortte, met den neus naar beneden gericht, op den verschrlkkclüken vuurhaard aan, waaruit groote wolken giftige gassen opstegen. Hubbard bracht zün camera VAWOOAC M£rAA/r- KEN. 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 22