Relativiteit der beroemdheid
f.50.keerden wij heden uit
f 78.095
u&Aaal wui den iaq
ONZE 292e UITKEERING
ER ZIT!
EEN AARDIGE ENQUÊTE
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
FORT-MYSTERY
I
EEN TIP-TOP "TIP”!
"Vorige week voor zaken In
Engeland geweeet. Ik naar
Epsom, naarde paardenrennen.
En In het reetaurant direct ico'n
tlp-top kerel naar me toe. Tip,
•Ir?” vroeg hij. Top, zei Ik,
geef mij oen tip.
I
Jim’s toekomst verzekerd
1
DINSDAG 13 MAART 1934
De noodlottige
vergissing
In de handen van de
Gepoe
Het Staten-eiland
m
i
BEDRAG
VAN
TOTAAL
WAARMEDE
THANS
EEN
SOCIALE ZONDAG
verzekerde abonne s is uitgekeerd.
aan onze
DIRECTIE VEREEN KATH PERS
de
nn
ng
mm
t
(Wordt vervolgd.)
Maurice Chevalier is
algemeen bekend
door
Robert Pinkerton
Het martelaarschap van een pries
ter in Sovjet-Rusland
»-
Katharina en
TIJDELIJKE SLUITING VAN
DE MOSVIA
Bergson wordt voor een musicus
aangezien en Einstein voor
een schilder
I zejl&oot VM//Je£ koopem,
p/e se bestaat. eet/ 3oot
ZOgals a//j r/ofi moo/t GEZ/erz
heest:/j/j zal wet hoo/tzaho
AAM WAL kuhh&y u/tmoud&t olp
p/e BOO r ZAL. EEw CJ/TAC/JE W -
fZEH KOMETtZOO AA 7 H/J 70 T
fte\/VMOerr ZAL esrr KA
'taal op/te-/ vAsrzerrsr/; /aczaz
P/r zóó ooerfiarwj n/AreeooK
(jeesjps. OA/dero/eCGKArr Lsver/
£rtle zaz Jpr DoeP.
zoo/er^ zal p/j rr/er nrs/óe^rd
orr/K/jKro&ert/s oroe.jó
GAP/O, OOK PEPFÈKr
/-fokr WEZE/V
ingevolge de voor onze abonné's geldende
grati$-ongeva1len-verzekering aan den Heer
H. M. PLATVOET, Veenstr. 113, Enschedé, wegens
een aan hem overkomen verkeersongeval. Dit is
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
lesteld
m
miiiiiiiiiiiiiiiiMiimiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiinimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiinNiiHi
van
dat
iimiiiiiimiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiimiiiimmimiiiiiimimmimmiimimiiiimimmiii
n-
ïiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
gd
nx
'o
Lil
nt.
M.
10.
ht.
let
j-e
?n
ur
kt
;n
*n
lur
IP-
ch
ito
nk
tor
ek
•r-
P»
as
Te Delft tal 8 April ai. door den RJC Volks
bond een Sociale Zondag worden georganiseerd,
met als sprekers den Ver bonds voorzit ter, den
heer de Bruyn en den zeereerw. pater dr. G.
Vrij moed OT.M.
ite
>P-
jn
m.
op
bü
en
b|j
ch
Un
de
an
le
in
er
t-
[>f
ig
»n
is.
In
nl-
nl-
Uk.
le-
lur
I
hü
an
li
en
len
al
!d-
an
lat
tr
ie,
ht
BL
'er
en
en
de
tht
ir-
rn.
iet
is-
>r-
it-
d-
o-
kls
ti
en
sn
ar
r-
eg
de
ar
<8
in.
li
n
de
m
d.
4-
le
1-
te
el
Ie
I
i
Volgens te Warschau ontvangen bericht van
den correspondent van het Poolache katholieke
Persbureau, is de Russische katholieke priester
dr. Trojgo door de bolsjewisten doodgemarteld
en ais martelaar voor het H. Geloot gestorven
Dr. Trojgo werd voor het eerst gearresteerd
In Maart 1923. waarna hU twee Jaar gevangen
werd gehouden. Voor de tweede maal werd hU
in December 1927 door de Gepoe In arrest ge
steld en voor vijf jaar naar een kamp voor
dwangarbeiders gezonden. Deze katholieke
priester heeft In deze vijf jaren van zijn ge
vangenschap, die hij op de Solovletzky-ellanden
heeft doorgebracht, nog gewerkt als een apostel
onder de katholieken, die er zich in het kamp
bevonden. Aan tal van stervenden kon hij nog
de H. Absolutie schenken. Ofschoon hl) het ein
de van 1932 zijn straftUd was verstreken, werd
hij desondanks toch nog door de Gepoe gevan
gen gehouden. Verschillende malen heeft dr.
Trojgo gevraagd de reden te mogen vernemen
waarom hij nog langer gevangen werd gehou
den. maar op al deze vragen kreeg hl) geen
antwoord. Op 5 Juli 1933 werd hij samen met
andere katholieke priesters van de Solovietzky-
ellanden weggevoerd naar het Centrale Kamp;
daar werd hij op de meest onmenschelljke wijae
gefolterd, teneinde hem afvallig te maken van
zijn geloof en hem ontrouw te doen worden aan
zfjn priesterschap. Tengevolge van deze sata
nische folteringen en de geweldige ontberingen,
kreeg dr Trojgo een aanval van waanzin. Op
het einde der maand werd de ongelukkige pries
ter tegelijk met blsschop Matulonls en de pries
ters Chomlcz. Dejnls, Nowicki, Bujalskl en 8o-
wlnski naar de Gepoe-gevangenls in Leningrad
overgebracht. Deaen zagen onmiddellijk dat dr.
Trojgo krankzinnig was geworden.
Op het station van Leningrad ontmoette men
den commissaris van politie Pauker, die onge
twijfeld de grootste beul der Russische katho
lieken genoemd moet worden.
Toen de commissaris zag dat een der pries
ters dr. Trojgo ondersteunde, vroeg de commis
saris met geveinsde belangstelling; „Wat heeft
dat te betsekenen, wat mankeert hij?’* Een der
begeleidende priesters antwoordde heel in het
kort dat dr. Trojgo geheel overspannen was. Er
vee kende zich toen een dulvelsche vreugde af
op het gelaat van commissaris Pauker.
De ernstig zieke priester werd in een cel op-
Burgemeester Laguardia is voornemens
Staten-eiland een vrijhaven voor New-York te
maken, ten einde de aldaar aangelegde haven
werken, die aan vorige stadsbesturen 30 mll-
lioen dollar gekost hebben en tot dusver on
gebruikt zijn gebleven, nuttig te maken.
Het eiland kan nu slechts door ponten be
reikt worden vanuit Brooklyn en Manhattan,
maar het plan bestaat om tunnels aan te leg
gen.
Den volgenden ochtend kwam Bruce beneden
om te ontbijten en hij sag, dat Morley hout op
de kachel deed. In de kamer was het ongezel
lig koud.
Ik zal nog gaan gelooven. dat die rooie
kerels het bij het rechte eind hebben, als se
het over uw Instrumenten hebben, bromde dè
manager ontstemd. Het ia weer kouder dan ooit
te voren. Op hetzelfde moment, dat u den ther
mometrograaf weer In de veranda hebt opge
hangen. Is de temperatuur gaan dalen.
Het staat wetenschappelijk vast, dat, wat
een meneeh ook doet, hij op de meteorologische
toestanden
uitoefenen.
*t Wae niet duur, een halve
shilling. Of Ik gewonnen heb?
Man, Ik heb hoelomaal niet
gewed! Oööö, die tip? Dat
was n TIP van 800TZ!
a Niette zoet, niet te straf,
.AIL. net goed!
BOOTZ
BANDOENG, 12 Maart Aneta) De Direc
teur van de Middelbare Opleidingsschool voor
inlandsche ambtenaren alhier ontving thans
officieel bericht, dat deze inrichting na afloop
van een loopenden cursus tljdelljk zal worden
gesloten. De leerlingen gaan over naar de
M.O.S.VJ.A. te Magelang.
niet den gerlngsten invloed kén
antwoordde Bruce op stroeven.
kwaltjknemenden toon. De bljgeloovlgsn houden
steeds het een of ander toevallig samentreffen
voor. HU moest het mecanlsme wederom in
elkander zetten en het was reeds laat gewor
den alvorens hjj daarin eindelUk slaagde. Zelfs
waagde hU het aanvangsuur van het partijtje
kaart uit te stellen tot vier uur en behoefde dan
ook geen belangstelling In zUn werk te veinzen.
Zijn vreugde over zijn eindelijk bereikt succes
was dan ook zóó ongekunsteld, dat hU slechts
glimlachte om mevrouw Morley’s klaartlüke-
Hjke geïrriteerdheid.
Ik ben er ook blU om. dat het toestel ein
delijk weer goed functtonneert zelde ze op koelen
toon, toen Bruce terugkwam na den thermome
trograaf wederom te hebben opgesteld in de
veranda. EindelUk zullen we kunnen spelen Bon
der te worden onderbroken.
J4Z5 OUDE JfM FOETUS HAD. DAH ZOU
fp/r 0/nngh £EH jaag UEKC^Et/ety
Le-Z-Z/Y ZEEL/ePEH JJJ SLECHTE ZA -
'KEHMEHXHEft E/VH/J Z0UDDK LH
ae&r öe\al o&o auepfeek&j haar
i//r zal se /er-s w/vo&y ckiz'/v i
I toekomst te vegzekeke/v.z'm
1 zeveh laho J
/K ZAL pe MODESTE. VL DOSTE
gesloten. Daar in die sombere eenzaamheid
heeft deze priester vreeselUke moreele kwellin
gen ondergaan. Tenslotte werd dr. Trojgo eenl-
gen tUd later weer naar een concentratiekamp
voor dwangarbeiders ondergebracht, waar hit
daags na rijn aankomst is overleden. Volgens
het officieele bericht is hU tengevolge van een
zenuwoverspanning overleden.
En de Gepoe woedt nog steeds voort. Het
bloed dat door deze martelaren werd vergoten,
herinnert de katholieken der geheele wereld
aan hun plicht, om zooveel bet in hun ver
mogen is den onderdrukten en gefolterden broe
ders in het geloof te hulp te kómen.
tr is thans een nieuwe crisis,
Maar een crisis van het geld!
Dus een beetje tegenover,
Aan hetgeen men kent, gesteld
Want terwijl men kort geleden
Schraaltjes in contanten zat,
En men klaagde, steunde, kreunde,
Dat men werk’lijk niet meer hdd,
Blijken plotseling de kousen
En de spaarpot best gevuld,
Want de crisis der contanten
Heeft de fiscus.... thans onthuld.!
O de fiscus, ja de fiscus
(Korte Inhoud van het voorafgaande
David Patteraon l» de eigenaar van een
bioeienden pelabandel in Noord-Canada
Ztln exnansie-zucht vindt sieebta een hin
derpaal, de machtige Hudson Bay Com
pany ztln grootste concurrent Deze oeaet
een poet „Fort Mvstery' genaamd en door
Herbert Morley beheerd waar Patteraon
on dan ka herhaalde pogingen, nooit in ge
slaagd te vasten voet te verkrlleen Bruce
Rochette die een diepen hsst koestert te
gen de Hudson's aal dan voor Patteraon
trachten een handelenoet te eestieen tn
het veelomstreden gebied HU vertrekt «net
Joe Snowbird en wordt hsrtelilk door Mor
ley en ziln echtgenoote ontvangen Bruce
geeft voor belast te sitn met het doen van
waarnemingen voor een aardrijkskundig
genootschep Bruce krijgt de gelegenheid
om een tocht te maken naar een afgelegen
kamp en ontdekt hier het geheim van Fort
Mystery HU doet verschillende ontdekkin
gen van belang betreffende bet werk van
de Hudson Bay Comp Plotseling wil «|n
bediende de halfbloed Joe Snowbird dan
vertrekken en Bruoe slaagt er niet In hem
tegen te houden.
I van een zware last. zUn
at eer en roem maar zeer betrekkeUJke
I 1 waarden zUn. daarvan getuigt opnieuw.
joo we dit nog niet mochten weten, een
enquête, dezer dagen door een Pransch Week
blad, dat den zeer Franschen naam van
Marianne draagt, onder zUn lezeressen en lezers
gehouden.
Bet blad Wilde wel eens weten, op welke
waarde het publiek een vUftlental bekende fi
guren zou schatten uit de geschiedenis en het
openbaar leven der laatste halve eeuw, en wat
men van hen wist te vertellen. En men stelde
aan een aantal dames en heeren van den
meest uiteenloopenden rang en stand enkele
simpele vragen, waarop slechts een kort ant
woord behoefde te worden gegeven. Deze vra
gen luidden: Wie is hU <zU)f Is hU (sU> in
leven of gestorven? Wat heeft-hU (zU) gedaan?
Men ziet het, détails werden niet gevraagd.
Maar het resultaat der gehouden enquête is
werkelUk even verrassend als interessant en
vaak in hooge mate vermakelUk. Het Is natuur-
lUk ondoenlUk om hier den uitslag in zUn to
taal af te drukken, doch we zullen een bloem
lezing maken uit de lange serie antwoorden,
welke in al hun beknoptheid vaak van een
komische raakheid zUn. maar daarnevens ook
zeer typische zaken- en persoonsverwarringen
aan het licht brengen. We stellen U dan hier
onder voor de namen der sterren op verschil
lend gebied, waarover een uitspraak werd ver
wacht. Dat waren achtereenvolgens: Bergson,
Ch. Pellssier, Lenin. Chevalier. Poincaré. Sarah
Bernhardt, Mad. Curie, Gaby Morlay, Jaurès,
Ladoumègue. Einstein. Trotsky, Landru, Rodin,
Gen. Boulanger, Baudelaire. Wilson, Anatole
France, Mussolini, MacDonald, Blériot en Pro
fessor Freud. a
En nu de geïnterviewden zelf. Daartoe be
hoorden: een kellner uit een bekend Parfjsch
café, oud 34 jaar. Ondanks zUn oogenschjjnlUk
cosmopolitische betrekking wist hU zes van
de vUftlen gevallen niet op te lossen, waarbU
bleek, dat de lacune voomamelUk schuilde op
het gebied van kunsten en letteren. Verder een
Michel, die ondanks het feit dat hU 74 jaar
de wereld heeft kunnen bekUken en zeker de
laatste jaren midden tusschen de boeken heeft
doorgebracht, nog het minst van allen bleek te
weten, en wel juist op het terrein der schoone
kunsten. Dan een charmante mannequin, een
echte Parisienne van maar 25 lentes, die over
het algemeen vrfj aardig op de hoogte bleek
te sUn. Een „fllc“. *n Panjsche polltle-agent,
bleek het meest ontwikkeld van allemaal. ZUn
rangnummer moet U onthouden, voor het ge
val U binnenkort naar Parijs moet: het Is
1472. ZUn antwoorden getuigen waarlijk van
een encyclopaedlsche kennis. Voorts een wille
keurige jongedame uit de ParUsche wereld van
een kwart eeuw plus één. die weer ontwikkel
der la dsm haar stadgenoote. die het schoone
beroep uitoefent van mannequin. De brieven
besteller van 47 jaar doet zUn beroep eer aan,
ofschoon hU toch nog vier antwoorden schuldig
blUven moet. BU hem Is het vooral het politiek
gevoel dat spreekt. Een Iets oudere borduurster
geeft blUk eveneens vrU goed op de hoogte van
haar tUd .te zUn, evenals de mannelUke kan
toorbediende van 24 jaar, wiens kennis even
wel nogal vaag en verwaterd is. Toch altUd nog
beter dan de „kolenboer" van denzelfden leef-
tUd, wiens antwoorden wel met groote beslist
heid worden gegeven, maar die zeven van de
opgegeven namen niet kent. De hotel- en pen
sionhoudster weet er Iets meer van, en wat
vooral Indruk op haar schUnt te hebben ge
maakt, Is het feit dat President Wilson een
voorstander was van de drooglegging. Een gla-
zenwasscher. beantwoordt als een Jofele jongen
alle hem gedulde vragen. HU wil niet met een
mond vol tanden staan, maarhU ziet den
Franschen geleerde Henri Bergson aan voor
een musicus. Prof. Einstein voor een schilder,
terwUl hU ook de vermakelUke vergissing be
gaat aan MacDonald een beeldschoons doch
ter te geven, die natuurlUk niemand anders
kan zijn dan de fllmactrice van denzelfden
naam. Een mldlnette, op den aanvalligen leef-
tUd van 20 lentes. Is er eens serieus voor gaan
zitten, en met de hand voor het peinzende
voorhoofd is ze, ondanks alles, glimlachend
aan de moeilUke taak begonnen. Al zegt ze het
er niet bU, ze zal wel heilig overtuigd zUn, dat
het veel gemakkelijker is een bontmantel of
een hoedje te verkoopen of te maken, dan zoo'n
Ingewikkeld vraagstuk op te lossen. Maar al sUn
niet al haar antwoorden raak, se bhjkt toch
heel aardig op de hoogte, en ze waagt zich zelfs
aan korte politieke bespiegelingen. Doch, daar
zal haar vriend, de kantoorbediende van den
overkant, wel de band in hebbenTen
slotte, de autobus-controleur, die JM jaar Is.
Ook bU hem komt de politicus om een hoekje
kijken, want van Mussolini moet hU hoege
naamd niets weten; „Met zUn praktUken moest
het maar eens spoedig uit zUn," zoo verklaart
hU althans met veel beslistheid. In deze mee-
nlng staat hU trouwens niet alleen, want en
nu krUgen we de bloemlezing der verschillende
meeningen omtrent de waarde of onwaarde der
beroemdheden, wier namen we achtereenvol
gens hierboven afdrukten, de kellner verklaart
van den Italiaanschen dictator, dat hU royalis
tisch is, en niet goed weet wat hU wil. De
burgervrouw is door den Duce geïmponeerd, en
vindt hem 'n prachtvent, vooral als hU te paard
zit. En tegenover de meening van de manne
quin, die zegt: je l'aime bien, en die van de
Jongedame, de borduurster en den kantoorbe
diende, die hem „trés bien" en „trés fort" vin
den, staan die van de hotelierster, die in hem
een communist ziet, van den glazenwasscher,
die beweert, dat hjj nog altUd bezig is oorlog
te zaaien, en van de mldlnette, die hem een
voudigweg „een slechte kerel” vindt. De overi
gen zeggen goed noch kwaad van hem.
Van Bergson weet alleen de agent dat hU een
groot geleerde is, en nog in leven. De kan
toorbediende heeft wel eens ooit van hem hoo-
ren spreken, maar wat hU elgenlUk uitvoert,
weet hU toch niet precies. De andere elf ken
nen den goeden man niet eens.
Wlen ze daarentegen wel kennen, dat is
Charles Pellssier, het Fransche fietswonder. De
dames van het gezelschap vinden hem ..beau
garcon" en sympathiek; één barer verslUt
hem voor een hardlooper, en de bouquiniste van
de Qua! St. Michel verkeert in de stellige over
tuiging dat het een uitgever is van luxe boeken,
die nog in leven te. Deze zelfde bouquiniste
weet over Lemn niets te vertellen, en ook voor
den brievenbesteller en den kolenboer wekt de
ze naam geen herinneringen op. Maurice Che
valier te blijkbaar universeel bekend, behalve
bU den boekhandelaar, die ongeveer in iedereen
een uitgever wil zien. Maar waar de ParUze-
naars het over Chevalier hebben, komt de
ParUsche openhartigheid een woordje meespre
ken. De kellner zegt langs zUn neus weg: men
houdt van hem, ,Jn Amerika". De twee dames
op leeftUd mogen hem wel; de twee jongere
ParUsche meisjes o, horror verklaren
boudweg, de eene, dat se hem een afschuwelU-
ken kerel vindt en niet góed begrUpt. waarom
hU altUd In het Engelsch zingen moet, de twee
de, dat hU „eenigszins vulgair" te, terwijl ten
slotte de kantoorbediende hem kort en bondig
een slecht artist noemt, dien hu verafschuwt.
Excucez du peu.
wee weken lang werd de kano door den
stroom van de Madelra-rivler, die door
het Amazonegebied stroomt, voortge
stuwd. De natuur te hier grootsch, doch somber
en onheilspellend Het oerwoud strekt zich als
een ondoordringbare zoom langs de belde oevers
der rivier uit. Kreten van vogels en viervoeters
klinken er uit op. Nu en dan, plotseling, stUgt
een gekerm uit het duistere woud op, dat soms
kan overgaan in een dof gebrul, dat even ver
rassend zwUgt als het begonnen is en dan een
dreigende stilte achterlaat. De rivier is breed,
maar op vele plaatsen vernauwt zU zich en
dringt tusschen massale rotsformaties door.
Hier vormen zich de gevaarluke. stroomversnel
lingen. Het rivierbed is bezaait* met rotsblok
ken, het water bruist en a.ulft er over heen
met donderend geraas. De dolzinnige wielingen
veretechen van den kanovaarder een buna bo-
venmenschelUke inspanning en zekerheid.
In de kano bevonden zich drie mannen, bruin
gebrand door de tropische zon, hun kieeren ge
havend door het onophoudeUJk werken. Thor-
thon, die op den achtersteven had plaats ge
nomen, was er na de zware reis nog het beste
aan toe. Onvermoeid hanteerde hU de pagaai,
automatisch bUna. ZUn handen waren rauw
van het wrijvende hout. De man voorin had
reeds gerulmen tUd geen vinger uitgestoken. HU
verkeerde in een staat van lusteloosheid en had
niet langer de kracht om er tegen te vechten.
John Wilder lag lang-uit gestrekt in het
breedste gedeelte van het vaartuigje, zUn ge
zicht voorover op de lading. HU had sinds den
ochtend geen teeken van leven gegeven. ZUn
zwakke lichaamskracht was door de ontbering
gesloopt, de aanbllk van het sombere, einde-
looze oerwoud had zUn hersens en zenuwen af
gemat, totdat hU tenslotte den geest nad ge
geven
Het verwonderde Thorton niet, want Wilder
was de Jongste van hun drieën en had de min
ste oerwoud-ervarlng. En daarbU kwam, dat hU
voortdurend gepraat had over een meisje, dat
ergens op hem wachtte. In zUn koortsige droo-
men had hU onophoudelUk haar naam ge
noemd. Zonder twUfel was dat een van de rede
nen geweest, waarom hU den strUd moest op
geven. Thorthon wist het wel. Een man moest
hard zUn om in dit land te kunnen leven en
los staan van de beschaafde wereld. Toekomst-
droomen helpen op de Madelra-rivler een man
slechts naar een zekeren ondergang.
Doch waar diende het voor om er over te
piekeren? Wilder was dood en zUn lichaam be
zwaarde de kano nutteloos.
„Braun!” riep Thorthon. .Braun I Kom een
beetje tot jezelf. Je hebt nu genoeg geluierd.
We moeten Wilder over boord zetten.’’
Het uurwerk was stil blUven staan en weigerde
te Icopen HU onderzocht het, doch kon geen
enkel defect ontdekken. Opnieuw keek hU ieder
onderdeeltje na. Tot zUn genoegen constateerde
hU. dat tusschen de radertjes geen olie was ge
komen. die door het bevriezen, den loop van het
uurwerk had kunnen belemmeren. Het was
lunchtUd en nog steeds was hU aan het werk,
terwUl hu nog niets aan de boeken had gedaan.
Morley, die zoo Juist uit de traldlng-ahop
kwam, lachte hartelUk.
De arme drommels zUn er thans zeker
van, dat u met uwe helsche machine koude
hebt gefabriceerd! riep hU uit. Gisterenavond
wisten ze, dat het toestel was weggehaald en
nu zeggen ze, dat het plotseling warmer werd
van af bet oogenbllk. dat u dit Instrument
hebt binnengehaald. Nu sneeuwt het en de kou
is weg. Heeft u het toestel nog in orde kunnen
brengen?
Ofschoon Bruce in Morley’s woorden slechts
spottemU zag en meer dan ooit het gevoel had.
dat hU in een val zat, behield hU niet alleen
zUn zelfbeheerschlng, doch simuleerde zelfs ’n
gevoel van vrees.
Aan het uurwerk te niets bUzonders te
zien en toch wil het niet loopen, zei hU. D*1
beteekent eenvoudig, dat ik den anderen ther
mometer zal moeten gebruiken en ieder uur van
den dag zelf de temperatuur zal moeten gaan
opnemen. Des nachts Inoet Ik de Instrumenten
dan maar aan hun lot overlaten, ofschoon Ik
toch altUd zekerheid kan hebben aangaande
minimum- en maximumtemperatuur."
f Z/S ZOO OAT LCAP/rAAL
/A" op r/s/j VASTOS ZET£/T P£
De man In den voorsteven hief het hoofd op.
HU leek volkomen uitgeput, maar de toon, waar
op hU sprak, klonk vast. Zijn energie was nog
niet opgebruikt.
,XMt zal moellUk gaan," zei hU „De kans is
groot, dat we omslaan.”
„En toch moet het gebeuren," antwoordde
Thorthon. „Dadelük komen we bU de Black
Canon-versnelllng en je weet even goed als ik,
dat we daar gemakkeUjker doorheen komen,
wanneer we Wilder kwUt zUn. De boot ligt te
diep. Kom me helpen, dan zullen we het pro-
beeren."
Het was inderdaad een moeilUke taak om bet
zware, doode lichaam over boord te gooien.
Maar met groote inspanning slaagden de beide
mannen er in. Heel even dreigde het ranke
vaartuigje om te
slaan, doch toen
het lichaam van
Wilder met een
plons In de ri
vier verdween.
begon de kano
te steigeren en
vervolgde, bevrUd
weg.
„En blUf nu bU de hand," vervolgde Thor
thon. „want dadelUk komen we bU de Black
Canon.”
Braun greep zUn pagaai. HU wist beter dan
wie ook, hoe gevaarlijk de komende stroomver
snelling was. Langer dan Thorthon had hU de
rivier bevaren en ondanks de ervaring, die hU
daarbU opgedaan had. bleef zelfs voor hem de
Black Canon een verschrikking. Was echter
deze gevaarlUke stroomversnelling genomen,
dan lag de weg naar de kust vrü. Het zou nog
lang duren voordat ze in de beschaafde wereld
aankwamen, doch de moellUkheden, die ze dan
nog te overwinnen hadden, waren slechts kin
derspel, vergeleken bU die. welke ze achter den
rug hadden.
De beide overgebleven mannen verlangden
evenzeer om de beschaafde wereld te bereiken.
Voorloopig zou deze tocht hun laatste zUn, want
de fortuin had hun ditmaal btzonder toegela
chen.
In het middengedeelte van de kano lagen de
pakken, die hun winsten bevatten: goud, ge
vonden In het binnenland.
Het beteekende in het oerwoud een massa
moellUkheden, niet alleen om het te vervoeren,-
maar ook om het te verdedigen en te behou
den. In de beschaafde wereld echter zou bet
hun van onberekenbaar nut sUn. Het was de
fortuin, die hen in staat zou stellen te leven als
de rUken der aarde.
Thorthon werd in zUn overpeinzingen ge
stoord door een langzaam aanzwellend geraas,
dat een oningewijde voor het geluld van den
donder kon gehouden hebben. HU wist echter,
dat het oe Canon-versnelllng was.
.Braun!” riep hU.
Maar de man voorin had geen waarschuwing
meer noodig. Ook hU had het geraas gehoord.
Met vaste hand trok hU de pagaai coor het
water en staarde voor zich uit, bereid om het
gevaar te trotseeren.
Dit gaf Thorthon moed, want hU wist dat
Braun's hulp in dit geval absoluut onmisbaar
was. Het geluid zwol aan en vervulde de lucht
als een onweer. Reeds een heel eind stroom
opwaarts was de Invloed van de stroomversnel
ling te merken. Alle krachten waren noodig om
de kano in den goeden koers te houden.
De rivier maakte een bocht en vóór hen lag
een veld van wit schuim. De kano plonste er
in. keer op keer, door een vasten pagaaistoot
gevrUwaard voor een aanvaring met de rots
blokken. Een stulfregen bedekte de mannen en
maakte het uitzicht slecht, maar de boot gleed
tusschen alle gevaren door, totdat het water
kalmer werd.
Het donderend lawaai hield nog asm, maar
Thorthon haalde vrijer adem. De weg naar de
kust lag thans open.
Braun zat nog in dezelfde houding, strak voor
zich ultstarend Een sinistere gedachte vloog
Thorthon plotseling door het brein.
De weg naar de kust was zonder gevaar.
Braun had hem geholpen om door de versnel
ling te komen, maar het stuk dat nu volgde
kon hU gemakkelUk alleen afleggen. Alleen!
Dan behoefde hU ook het goud niet te deelen.
Een grimmige uitdrukking lag in Thorthon's
oogen, toen hU zUn revolver trok en op Braun
aanlegde. HU mikte bedachtzaam en juist toen
Braun zich omdraalde om iets te zeggen, haal
de hU den trekker over. In het geraas van het
bruisende water was het schot niet te hooren.
Braun zakte Ineen, zUn hand machteloos over
het boord van de kano.
Thorthon stak de revolver weer in zUn gordel.
HU had zUn doel bereikt. Het goud was thans
voor hem alleen.
Doch eens klaps stokte zUn adem en zUn ge
zicht werd grauw In plaats van af te nemen
groeide het geraas aan, het water begon
te kolken. Met duizelingwekkende vaart werd
de kano meegesleurd naar de gevaarlUkste ver
snelling. Had Braun bet hem vlak voor zUn dood
willen zeggen?
Vóór hem was de Black Canon, die op de
stuurlooze kano wachtte.
9 Is wel iets dat niemand mdg.
Doch hij brengt nu toch maar handig
De millioenen voor den dag!
De belasting, die steeds hadlde
En slechts pikte als een mug,
Haalt nu uit verscholen hoekjes
De millioenen voor ons t’rug!
i Om van geld-gebrek te spreken
i Lijkt een beetje abnormaal;
L Er zit geld, en niet zoo zuinig,
Er zit reuze kapitaal!
i Veen, de fiscus houdt niet enkel
i Onze dutten in het oog,
i Maar houdt óók de reputatie
Van het rijke Holland hoog!
MARTIN BERDEN
'Nadruk verboden)
van gebeurtenissen voor een bewijs van hun
onzinnige denkbeelden. Kunt u deaen Indianen
dan niet zeggen, dat mUn Instrumenten niet den
minstens invloed op het weer kunnen uitoefenen;
dat mUn thermometrograaf slechts een
reglst ree rend apparaat is?
Dan kan ik even goed probeeren hun wat
te gaan vertellen over de vierde dimensie, ver
ondersteld dan, dat ik er zelfs' Iets van sou be-
grUpen, antwoordde Morley. Ik heb nu al lang
genoeg onder de Indianen geleefd om te weten,
dat je beter met den wind kunt debatteeren.
Gesteld echter, dat ze werkelUk aan die
geheimzinnige macht van mUn Instrumenten
gelooven. zouden se dan niet iets méér doen
dan alleen maar praten? vroeg Bruce op goed
geveinsd-be vreesden toon.
Zoolang als ik heer en meester ben op
Fort-Mystery, niet, antwoordde Morley. Laat
u door zooiets dus «near geen vrees aanjagen.
Als ik iets merk, dat meer zou zjjn dan ge
zwete. dan zal ik se laten zien wie hier de baas
is. Argumenten laten hen koud; Useren voor
schriften niet Ik heb al naar een voorwendsel
gezocht om bU sommigen eens flink met de
zweep te kunnen klappen.
"i .'.7V,
De temperatuur is boven het nulpunt! riep
hU, toen hij weer binnenkwam. De lucht ts
dicht bewolkt en er waalt voor dit JaargetUde
een warme bries!
God zU dank! was Morley’s vrome uitroep.
Het werd tUd! Er zou tot de aanstaande lente
heel wat gebrek geleden zUn in dit district, als
die geweldige kou had aangehouden.
Na de lange periode van aanhoudend abnor
maal koud weer, was de nu Ingetreden hoogere
temperatuur werkelUk een uitkomst. Er is iets
in die intense koude, dat zoowel den geest als
het lichaam aantast en op het geheele gestel
*n soort druk uitoefent. Mevrouw Morley begaf
zich naar haar kamer zonder eenig verde^om-
mentaar noch eenig blUk van belangstelling in
het onderwerp.
Den volgenden ochtend, toen Bruoe zich naar
de ontbUttafel begaf, zag hU, voor de eerste
maal sedert zUn aankomst op den post, dat de
vensterruiten geheel ontdooid waren. Deze ver
andering van weer was oorzaak, dat Morley
bUsonder goed gehumeurd was.
Ik zal dezen morgen in de trading-shop
mUn handen wel vol hebben, se! hU. Ik moet al
den jagers, die met hun gesinnen hier een
onderdak hebben gezocht, opnieuw een uitrus
ting geven en ze weer terugsturen naar hun
Jachtvelden Dit weer beteekent andermaal
voor onzen handel een leelUke strop Geloof Je
wel dat die arme drommels hier zouden blUven
rondswalken wanneer ik se niet gelastte terug
te keeren naar hun kampen.
Rnww ging den thermonzetrograaf nazien.
N* de lunch zette hU zich opnieuw aan het
werk om den thermometrograaf te herstellen
en toen mevrouw Morley om drie uur aankon-
dlgde, dat de gebrulkelUke nartu bridge zou
aanvangen, had Bruce nog geen beweging in
liet werk kunnen krijgen Een beetje onwillig
zette hU het Instrument weg en speelde mee.
Voor Bruce was het geen prettig vooruitzicht
leder uur de temperatuur te moeten gaan op
nemen. HU waagde het echter niet’ de opna
men niet te doen, wUl hem thans als bU toover-
slag een gelegenheid werd geboden om te be- i
wUsen, dat hU werkelUk geheel en al in zUn
onderzoekingen als meteoroloog, opging.
Het gevolg hiervan was natuurlUk, dat de
partU bridge niet bUzonder vlotte. Ieder uur
stond Bruoe op. soms midden in een spel, en
ging naar bulten. Als hU dan wederom binnen
kwam, had hU telkens een paar minuten opont
houd, dat veroorzaakt werd door het noteeren
der gegevens in een speciaal register Onder het
mompelen van een excuus sette hU daarna het
spel wederom voort
Den volgenden morgen werkte hf) wederom
aan den thermometrograaf. HU had nog nimmer
het mecanlsme uit elkander genomen en aar
zelde begrUpelUkerwUse of hU hiertoe we! sou
overgaan Er was echter voor hem geen andere
keus; doch na een uur werkez werd sUn moeite
beloond. Tusschen de tandwieltjee vond hU een
stukje metaal. Dit was dus de oorzaak geweest
dat het uurwerk van den thermometrograaf niet
meer kon functionneeren
Nu deed zich echter een moelUJkar probleem
s ij l .f op dit blad rijn ingevolge de verzekerlngavoorwaarden tegen f Dflflf) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f jCfl bU een ongeval mot f 9C/J bU verlies van een hand f Or Jij verlies van een f _b(J een breuk van f Afl by vertlte van -n
dbOïlTlC S ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlrgen T JvVVt' verUea van belde armen, belde boenen of belde oogen f doodeiq ken afloop/ LuifV* een voet ot een oog AAn/» duim of wijsvinger boen of arm TTl/e anderen vinger
