De nieuwe stuwdam bij Assoean I utofaal uan den dag I REUSACHTIG SYSTEEM DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK FORT-MYSTERY I BEURSMENSCHEN ONDER ELKAAR! Op heeterdaad betrapt Chineesche apotheek Geweldige opwinding Diepzeeonderzoek (Nadruk verboden) 35 naalden in haar been Hoogte 22.000 meter Fransche officieren Nieuw middel ter be- moeten kunnen st rij ding van malaria? zwemmen Invloed van de leefwijze op tuberculose 8000 Mijl in een 12-tons vaartuig Zutigduiiend Berben hrygen schadevergoeding van de Engelsch-Egyptische regeering door Robert Pinkerton ZATERDAG 17 MAART 1934 I 5m i I Lang duurde het, voor W est er sche invloeden doordrongen Katharina en Met een luxueus ingericht jacht Ze bloosde, wilde iets zeggen, toen trok ze kramp achtig Evelyn naar zich toe en hield haar tegen zich aangedrukt. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Spanning ZEG EEN5, is dat? en andere van Engelsch-Egyptische de hadden «BMM BOOTZ van jnn kon Bruce ont- Niet te zoat, nlat ta straf, nat goad! I L s Enkele oogenbllkken was Evelyn nog onder den Indruk der dingen die haar voor het diner waren geopenbaard. Doch haar geest kon niet al te lang geprangd zitten en. tot groot genoe gen van Bruce, dwaalden haar oogen over de gedekte tafel. HIJ zat tegenover haar, begreep dacht, en eindelijk barstte ze In huisgezin, wij allen, voor de eerste maal In ons aller leven. Tafel nu gedekt, kondigde de Indlaansche met het witte mutsje aan, terwijl ze In de deur opening van de eetkamer stond. De wetenschappelijke medewerkers van het landbouwkundig instituut te Tasjkent hebocn geconstateerd, dat In de stengels der ter plaatse groetende druivensoorten zich een veel met kinine overeenkomende substantie bevindt, die een heilzame uitwerking heeft op malarla-Uj- ders. Een extract uit de stengels als geneesmiddel tegen malaria Is reeds gebruikt. Een speciaal sanatorium voor malarialUders. waar dit geneesmiddel zal worden toegepast, wordt opgericht. zooals zelfs een kunnen veroor- "Hypotheken, meneer! Huizen en Nederlandzche Werkelijke Schuld! Oèt is safe! De rest gokwerk, meneer! Gisteren had Gerritsen weer een tip voor me. Ik zeg: "man, van jouw tips moet ik niets meer hebben, ik geloof nog maar aan EEN tip!" "Wat Is dat dan?" vroeg ie en hij keek onverschillig, maar zijrr ooren werden een centimeter langer. ”Een TIP van BOOTZ", zeg ik, "Da’s ongevaarlijk” ciepen.” De belde princiepen werden Yan en Yin genoemd, en stelden het mannelijke en vrouwe- HJke element voor, bovendier} hemel en aarde, leven en dood, hitte en koude, positief en nega tief. Iedere ziekte werd bezien vanuit het stand punt, dat die van Yan zuiver uitwendige en die van Yin inwendige oorzaken had. Pas In de jaren 9601644 werden ernstige po gingen aangewend, om het bijgeloof uit te roeien en medische scholen op te richten. Studenten in de medicijnen werden gedwongen examens al te leggen, eer ze hun practljk konden uitoefe nen. Verschillende /beroemde artsen kwamen uit deze scholen voort en droegen er -oe bjj om het bijgeloof aan hekserij en toovenarjj voor het grootste gedeelte te doen verdwijnen. Geheel ver dwenen is het op den huldigen dag nog niet. Later baande zich de Westersche civilisatie op het gebied der medicijnen den weg en hield een radicale opruiming onder de half mythische theorieën en methoden ofschoon, zooals ge zegd. tegenwoordig nog een heele serie doods oorzaken getuigen van het dwaze bijgeloof van het volk en totale onkunde van iedere therapie Een ding heeft de Chineesche arts nog niet ge leerd, n.l. dat de grondslag van Iedere therapie/ absolute properheid is. En daaraan ontbreekt het in China nog op een manier die niet te be schrijven valt. Een zestienjarig meisje, dat met hevige koorts in een ziekenhuis te Stemberg in Tsjecho-Slo- waklje werd opgenomen, bleek 35 naalden in haar rechterbeen te hebben, welke zij gestolen had uit een winkel waar xU werkte. DAT OA(HT IK WEL JE BENT DOOD MOE MAAR LAAT JE [JAT niet AF5CHQIKKEN ELKE DAG EEN BEETJE LANGER EN JE BENT WEER BETER VOOR DATJE HET WEET, DAT 15 TE ZEGGEN ALS JE MIErOVERDRIJFT (Korte tnhoud van bet voorafgaande^ derpaal. de machtige Hudson Bay Ccm- Dany sUn grootste concurrent. Dese ceeet een oost .Jbn Mvstere” genaamd en dow Berben Morley beheerd waar Patterson ondanks berhaalde oogingen nooit in ge slaagd is vasten voet te verkrllaen Bruce Rochet te die een diepen naat koestert te- gen de Hudson's sal dan voor trachten een handelspost te vestigen In het veelomstreden gebied vertrekt «n** Ja» Sqowtrtrd en wordt hartelllk door Mor ley en zijn eebtgenoote geeft voor belast te zün met het doen van waarnemingen voor een aardrtlksktmdlg genootschap Zijn bediends Joe Snowbird laat hom dan plotseling In den steek Bruce vreest, dat Morley hem heeft dpor- slen en hem in een valstrik tracht te lok ken. maar hl) blijft moedig op sljn poot en helpt bij het bijhouden der boeken, waardoor hjj vele interessante bijzonderhe den over de Hudson's Oy. te weten komt.) Ben te Brixham gebouwd twaalf ton metend vaartuigje heeft, na een afstand van 8000 mijl te hebben afgelegd, Kaapstad bereikt. Het scheepje, eigendom van den kapitein J. Guzzwell. telt een bemanning van drie personen, t.w. den schipper, zijn assistent en mevrouw Guzzwell. die niet alleen het scheepje bestuurt, doch' nog te zorgen heeft voor haar kind, de eenlge passagier aan booed en voor de keuken. Tijdens de reis werden veel havens agn de Westkust bezocht Kapitein Guzzwell heeft het leven van de inlanders bestudeerd op plaatsen die slechts zelden door blanken bezocht worden. Op den tocht werd zeven maal een wervelstorm medegemaakt. Het scheepje kon, zoo klein als het was. den stormen, met behulp van een zee- anker dat zich bij de uitrusting aan boord be vond, op bewonderenswaardige wijze het hoofd bieden, het was voor de opvarenden echter ón mogelijk aan dek te verblijven. Het vaartuigje zal zijn avontuurlijke reis voortzetten. e Engelsch-Egyptische regeering heeft 1 zich bereid moeten verklaren, den bewo- ners van het boven-Nljldal. voor zoover bet met den nieuwen Assoeanstuwdam heeft te maken, een aanzienlijke schadevergoeding uit te betalen. Deze bewoners zijn Berbers, die In Bgypte als bedienden, koks en vooral als por tiers werken en slechts hun levensavond In hun vaderland doorbrengen. waaraan ze lachen uit. Arme lieve menschen! riep ze uit. Wat zljt ge beiden buitengewoon dapper geweest, doch ik ben .er bang voor, dat ge alles te ernstig hebt opgevat Er was een ..klein ding" dat u over het hoofd zag en dat was de behoefte aan humor. Doch ik zal het u schenken en dén zal uw beider leven volmaakt zijn. Ik ben er zeker van. dat uw moeder veel gevoel voor humor heeft, verklaarde Morley, het voor zijn vrouw opnemend. Nee. nee, dat heeft ze niet! lachte Evelyn. En u evenmin Als u het bezat kondt u hier niet zitten zonder te lachen. Ik ben er bang voor Evelyn.onderbrak haar haar moeder. Het spijt me! riep het meisje, terwijl ze lachte en praatte tegelijk. Ik weet wat u be doelt, wat u gevoelt, hebt zich beiden kranig gehouden schitterend, doch ik vraag uw oor deel. meneer Rochet te. Is het niet grappig om te zien, dat u hier allen zit In een fijn avond toilet, voor een tafel vol met zilver en porce- Maarachalk Pétain, de Fransche Oorlog, heeft een nieuw decreet uitgevaardigd waarin wordt bepaald dat alle officieren van het leger moeten kunnen zwemmen. Met ingang van 1935 moeten de candidaten Voor het toelatingsexamen voor de militaire academie te St Cyr. en de cadetten voor de cavalerieschool te Baumur en de Instructle- scholen te Versailles, Fontainebleau et St. Maixent een bewijs kunnen overleggen dat zij kunnen zwemmen. De veronderstelling, dat de leefwijze van den mensch tuberculose kan voorkomen en dat het eene volk meer vatbaar is voor deze ziekte dan het andere, hetgeen is toe te schrijven aan bet voedsel, dat genuttigd wordt, aWrd besproken door Dr. Benjamin Goldberg, longspeciallst te Chicago, in een voordracht op de jaarljjksche bijeenkomst van de „Association of Tubercu losis Clinics" in New York. Hjj zette uiteen, dat vermoedelijk de helft van de bevolking besmet is met de zoozeer ge vreesde tuberculose, doeh dat dit niet bekend is en de ziekte vermoedelijk ook nooit tot een uiting zal komen, daar men in het gebruiken van doelmatig voedsel een voorbehoedmiddel heeft tegen het krijgen van deze geduchte ziekte. Dat een doelmatige voeding van groot ge wicht is, blijkt volgens Dr. Goldberg uit bet feit, dat de Scandinavische bevolking, de Ieren, In dianen en negers, vatbaar zijn voor verschillen de soorten tuberculose, terwijl Italianen ez Joden het grootste weerstandsvermogen blijken te bezitten. Volgens Dr. Goldberg begunstigt een leefregel met een surplus aan varkensvleesch en aard appelen, terwijl groene groenten en zuivelpro ducten grootendeels ontbreken, het optreden van de ziekte. beh uw vader en ik geen enkele wijziging ge bracht in onze levenswijze. Het zQn de kleine dingen die de groote ondersteunen, en we kon den toch onmogelijk gaan afdalen. WIJ hadden tot plicht onszelf uwer waardig te blijven. Met geopende armen trok Evelyn ook haar vader naar haar toe. Arme lieve menschen! riep ze uit, terwijl ze haar ouders innig omarmde. En dan nog wel voor een menschenleeftljd. dat is vreeselljk! Doch ze maakte zich uit de omarming los. hield beider handen in de hare en lachte hun door haar tranen toe. nu is alles voorbij. Ik ben nu hier en verlaat u niet, nooit, en ik wil niet dat u afdaalt. Ik wil het kleine hier zijn, al bet kleine, want thans.... thans vormen we een Wederom Is een wal van het reusachtige stuwdamsysteem van Assoean gereed gekomen. Weer kan het Njjlwater drie meter hooger op stuwen, om eindelijk eerlang de hoogte te hebben bereikt, die voor het heele jaar de be- vloeiing en vruchtbaarheid van de beneden- NUlstreken verzekert. Als het water stijgt, gaat het over de oevers Het zal steeds wassen, dorpen worden over stroomd, nederzettingen moeten ontruimd wor den. Oude aangelegde werken en ook ruïnen uit den Egyptlschen voortijd worden over stroomd. Goed 90.000 oeverbewoners hebben met de regeering onderhandeld over hun ver - huizing. De Engelsch-Egyptische regeering sloeg vriéndelijk en minzaam een kleine verhui zing voor. Geen van de 90.000 betrokkenen - roerde zich. Het water steeg. Voor de ver huizing wilde de regeering ook nog een schade vergoeding geven en wel in baar geld. Daar spitsten de oeverbewoners de ooren. Zestigduizend hunner gingen met de regeering verder onderhandelen. Zoo kwam het goud in het NUldal.... Met de Egyptenaren. met de Arabieren zelfs zou de regeering gemakkelljk klaar gekomen zijn. Maar hier wonen de Berbers. Men weet van hen slechts, dat zij aan alle steden van den Njjl het dienstpersoneel leveren, in het bijzonder de koks en de portiers. De ethnograaf zou moeite hebben deze Ber bers nauwkeurig te registreeren. In e& gev*l zijn zij donkerder dan de Egyptenaren. Zij wo nen in het Njjldal van Assoean tot den vierden waterval en spreken een taal, welke tot een Afrikaansche groep behoort en hen dus geheel van de Arabieren onderscheidt. Zij waren Christenen tot de Msmielukken bij den inval van Napoleon tot den, Boven-Nljl doordrongen en te vuur en te zwaard Moham- meds geloofsprogramma verkondigden. Maar heimelijk worden steeds nog de kinderen ge doopt. Dat zijn de Berbers, die opeens tot een zeer welgestelde volksgroep In Bgypte zijn geworden. Nooit heeft men zooveel gramofoona, radlo- apparaten. parfums en whiskey-kisten naar den Boven-Nljl zien gaan als in de laatste weken. De Berbers verheugen zich, dat zjj opeens zoo gemakkelljk hun geld verdienen. Het is hun trouwens nooit slecht gegaan, ook niet, toen BU nog als hotelkoks en portiers geld spaarden en „amulettes" en andere souvenirs in hun kof fers mee naar huis sleepten. Toen het aanbod der Egyptische regeering bekend werd, geraakten de 39 Berbersche bedlen- denvereenigingen in geweldige opwinding. Men zond commissies uit om de desbetref fende gronden te bestudeeren. Want in de dor pen daar boven waren immers slechte vrouwen en kinderen of oude mannen, die vredig en rustig hun pijp rookten. Later dese tabak en deze zorgeloosheid te hebben, was tot dusver steeds het ideaal der portiers en bedienden in Cairo. De vereenigingen namen echter ook de beste rechtskundigen. En op zekeren dag had men tot de volgende taktlek besloten: Zonder meer wilde men niet verhuizen! Waartoe veel woorden? De regeering moest Voor een feddan land 10 tot 12 Egyptische pon den betalen. Het nieuwe land echter moest aan de Berbers voor 2 tot 9 pond worden afgestaan. Met inbe- Een vorstelijk ingericht Jacht bevindt zich momenteel op de eerste étappe van een tocht, welke ondernomen wordt voor het doen van wetenschappelijk dlep-zee-onderzoek. naar uit Perth in Australië wordt gemeld. D* „Silver Gull” staat onder bevel en is eigendom van kapitein Grey en diens echtge- noote. Het ligt In de bedoeling voor het Britsch museum te Londen zeeslangen, koralen en an der dlepzee-organisme te verzamelen. Na een bezoek aan alle havens en eilanden naar de noord-westkust van Australië gaat de tocht om ook naar Java en Celebes. Mevrouw Grey heeft reeds op zeven zeeën biologische onderzoekingen verricht, waarover zij een boek beeft geschrefen. De twee laatste Jaren heeft zü besteed aan het maken van plannen en het bouwen en inrichten van het Jacht, waarmede zij thans dezen grooten onder zoekingstocht onderneemt. Met de zeven andere leden van de expeditie zal zij regelmatig de wacht betrekken. Het jac{it bevat een uitgebreide wetenschap pelijke bibliotheek, terwijl het voorts van alle gemakken is voorzien. Een Chineesche apotheek is voor ons Euro peanen een bezienswaardigheid zU lijkt wel een heksenkeuken. Gedroogde slangen, schildpadden, hagedissen, buffelhorens, toove- naressen met gerimpelde gezichten, zeeplanten, beloven den patiënt genezing. Slangenwijn is een bekend versterkingsmiddel. Dé horen van 'n hert, buffel, rund Is-het wapen van het dier, daar in moet zich dus zijne kracht concentreeren. Vandaar dat de fosfaten enz. die zü bevatten, een voortreffelijk middel rjjn, om nieuwe krach ten te vergaren. Men maalt het hoorn tot poe der en vervaardigt daaruit thee of wijn, die vele zieken genezing gebracht moet hebben. In prae-historische tijden, toen de menschen ook in China nog In holen woonden, beschouwde men iedere ziekte als duivelswerk. Maag- en buikpijn veroorzaakte de huisgod. Een andere duivel, die de neuralgieën veroorzaakte, ging al dus te werk, door een brandend stuk hout tegen een of ander lichaamsdeel van den armen zieke te slingeren. Hoofdpijn wefti door den hamer, die door een toornige godheid gezwaaid werd, ver oorzaakt. Men meende drie soorten van demo nen te kennen, waardoor de malaria veroorzaakt werd. De eerste schudde een emmer Ijskoud wa ter over den lijdende en veroorzaakte de koude rillingen. De tweede sleepte een groote kachel mee, waardoor de koorts ontstond. En de derde, die de hoofdpijn veroorzaakte, zwaaide den ha mer. Om de duivels te verdrijven, moest men ze bespreken, bezweren, hun toovermacht breken. Dat duurde meestal lang. Maar tenslotte werd de patiënt gezond of hij stierf. Langzamerhand kwam men tot een nieuwe op vatting omtrent de oorzaken van een ziekte. Van Sheng Kung, een mythologisch gedrocht met den kop van een os en t lichaam van den mensch. werdt beweerd, dat hy proeven nam met krul den, die genezingen zouden brengen. Men ver haalt, dat hij lederen dag proeven nam met honderden giftplanten en dat zijn geneesmetho de de lijdende bevolking geluk en zegen gebracht heeft. Terzelfder tijd stelde Huang Tl zijn beroemde pols-dlagnose op. Hij meende, dat .edere ziekte lichamelijk of geestelijk, uitwendig of inwen dig door den polsslag geconstateerd en door de regeling van den pols genezen kon worden. Interessant is, hoe In dien tijd het woord .ge neesheer” verklaard werd. Er bestaan daarvoor drie symbolen, een koker, een lans en een pries ter. Vooruitgang in leder opzicht: op net gebied van kunst, wetenschap en sociale orde. Maar veel was slechts theoretisch opgebouwd en daar door ontstonden vaak geheel absurde ideeën. De medische studie berustte gewoonlijk op een reeks spitsvondigheden. Tijdens de laatste jaren van deze periode ontstond de leer der „tweeërlei prin- keuken waar ze speelde n keukenmeid en naar dségL^^.„ middelen en andere artlkelërf'irt dë öjibwatasu vroeg. Ze ging de wigwams binnen, stoeide met de kinderen, deed de squaws lachen door haar dolle streken, en dwong de grimmige oogen van de Jagers tot schitteren. Het leek wel of plotseling een zonnestraal tot een donkere plaats was doorgedrongen, alsof de sneeuwvlakte rond den poet plotseling ver anderd was in een park met ontelbare vroo- HJk ontluikende bloemen. Aan orde en regel was voorheen zoo streng de hand gehouden, oude gebruiken waren zoo Ingeworteld, dat de ver anderingen, hierin aangebracht door Evelyn's komst een uitwerking hadden aardbeving nauwelijks had zaken. Al evenmin als de anderen komen aan den Invloed die uitging van Evelyn. Alles vergat hl). Het gevaar, dat hem boven het hoofd hing, zijn twijfel, zijn vermoedens en zijn vrees, alles verdween In haar tegenwoordigheid. Soms vergat hij zelfs, waarom hij hier gekomen was en hoe hij hier vandaan moest zien te komen. Bruce was zich niet bewust van den aard van dat gevoel. De vrouw had nog geen rol In zijn leven gespeeld. Hjj had de meisjes alleen als schoolmakkers gekend toen hjj op het col lege was en bij zijn grootvader Inwoonde. Zijn omgang met de andere aexe was niets meer ge weest dan een gewoon maatschappelijke om gang van normale jonge lui, aoowel onder studietijd als op het sportterrein. In die dagen was zijn levenstaak zijn éénige ernstige ge dachte geweest. (Wordt vervolgd CROCUS IIIIHHHIIItHIlllllll line w y-oort denderde de sneltrein.... verder \f door het landschep, dat in het vroege morgenuur nog In volslagen duister was gehuld. Niets dan de twee groote frontlantaarns van de „Jumbo” verlichtten de rails, die zich als slangen voor den trein uitstrekten Drie paar oogen tuurden onafgebroken door de rui ten van de locomotlefcablne naar bulten, speu rend naar mogelijke hindernissen op den spoor weg. Karei Lohuis, de oude, ervaren machinist, in gezelschap van zijn stoker en van Leeuwendal, den opzlchter-machlnlst, wierp nu en dan een blik op den snelheidsmeter en knikte tevreden over zichzelf. Af en toe verlichtten felle lichtstralen den maar.looaen hemel, als de stoker de zware vuur- deur opende en met krachtige zwaaien het vuur van nieuw voedsel voorzag. Negentig kilometer Een verdwaalde vogel vloog met een harden klap tegen de groote ronde deur van de rook kamer te pletter. Twee witte strepen flitsten voorbij.... mistbakena In de goed verlichte en verwarmde compar timenten van den trein, die geheel bezet was, heerschte een opgeruimde stemming. De drie mannen op de locomotief geen tijd,-om ergens anders aan te denken dan aan de veiligheid van de reizigers, die zij tn den langen, zwaren trein meevoerden. De steile helling van de brug, die de belde oevers van het kanaal met elkander verbindt, deed den trein iets in snelheid verminderen en dadelijk liet Karei Lohuis den ganghandel een beetje zakken. Het geratel van de Ijzeren brugdeeJen over stemde het geluid van den opzichter, die Juist op dit ongelegen oogenbllk het woord tot den meester richtte. Lohuis haalde de schouders even op en ant woordde niet. Onafgebroken keek hij naar de signalen, waarvan alles afhing. Hij voelde, dat de snelheid weer opliep nu ze van de brug afreden. Vijf en negentig kilometer per uur.... de rijtijd was hem karig toegeme ten en toen de machinist op zijn horloge keek, kwam hij tot de minder aangename ontdek king dat hU ondanks het harde rijden, toch nog éen minuut verspeeld had. Ook de opzich ter had dit bemerkt en zwijgend hield hjj Lo huis zijn chronometer voor den neus. „X Komt In orde schreeuwde hij, om zich verstaanbaar te maken. „Over de tweede brug haal Ik die minuut er wel uit. Maar Ik moet om de snelheidsbeperking denken.” De opzlchter-machlnist knikte en een oogen bllk werd tusschen het drietal geen woord ge wisseld, alleen het gerinkel van de kolenschop en het blazen van de veiligheidskleppen, ver braken het eentonige geluid van de tikken In de lasschen van de rails. De machine huppelde bijna resoneerend over de spoorlasschen en de meester moest even stoom afsluiten om het resonantieverschljnsel. dat gevaar voor ontsporing kan opleveren te ontgaan. In de verte glinsterde het witte lichtje van het veilige signaal. Lohuis hield den regulateur gesloten, want hl) mocht op de draaibrug niet harder rijden dan vijftig kilometer. Tachtig.... wees de snelheidsmeter.... Vijf en zeventig De oogen van den meester sperden zich wijd open en een rauwe kreet klonk van zijn lippen. ,J> brug.... de brug.... is open.... Alle machtig hoe Is dat mogelijk? Het signaal is vei lig en door de geopende brug vaart een schip. Kijk kjjk toch meester Leeuwendal Sakkerloot.... ik houd hem niet.... de snel heid is te groot. Gerrit in 'shemelsnaam, vlug..,, vlug.... den zandstrooier erin." Met kracht draalde hU den ganghandel ach terin en gaf de volle vulling tegenstoom. De remblokken klemden zich vast tegen de wielen en de machine schudde en kraakte In al haar onderdeelen. Groote vonken vlogen uit den schoorsteen en de sterke wrijving tusschen de wielen en de remblokken veroorzaakte een illuminatie, die spookachtig den duisteren omtrek verlichtte. lein, met niets anders voor u dan dit gebraden vleesch? Er zal spoedig een tijd aanbreken, dat we zelfs dit gebraden wild niet zullen hebben, zei haar vader, dat gekookte kabeljauw, drie keer per dag weken lang het eenlge voedsel zal wezen. Andermaal keek het meisje ernstig, meevoe lend, en mevrouw Morley benutte deze gele genheid het gesprek op een andez. terrein te brengen. Het gebeurde voortaan echter zelden, dat mevrouw Morley de domineerende factor In het woonhuis van Fort-Mystery genoemd kun wor den. De eerste dagen na de aankomst van Evelyn schreef deze niet alleen de wetten voor, doch alles op den post zette ze overhoop. Morley verliet het woonhuis maar zelden. De zaken van eten post schenen vergeten. Mevrouw Morley werd meegetroond naar buiten. Bruce moest mee op sneeuwtochten. De gidsen werden aangespoord de honden In beweging te houden door lederen dag een tocht te maken naar hel meer, terwijl Evelyn In de slede er lekkertjes ingepakt zat. De halfbloed In de trading shop zag zich verplicht al zijn wetenschap bij elkander te garen om den jagers duidelijk te maken waarom Morley geen tijd had voor te komen wanneer een of ander Jager zaken wenschte te doen. Niet één der bedienden van den post ontkwam aan den Invloed, die uitging van dit levens lustige jonge meisje, zelfs niet degenen die uit vrees van in hun kampen te sterven van ge brek, naar den post waren gekomen om hier onderdak te vinden. Evelyn was overal; In de Krip van kunstmatige bevloeüng waterwerken. 1200000 Egyptische ponden hebben de Ber bers reeds van de regeering uitbetaald gekre gen. Meer geld zal volgen. De 60.000 Berber-portiers hebben geen bijzon deren lust meer verder werkzaam te zijn als bedienden in Caïro of Alexandrië. Zoo worden er In deze dagen moer betrekkingen opgezegd dan ooit te voren. Wat wil men meer? Men heeft geld, men kan zich een nieuw huis bou wen In een schoone omgeving, waartegen men zich slechts zoo lang verzette als de prijs nog niet hoog genoeg was. Men heeft ook tabak en klinkende, munt genoeg voor een kleine hastjlesopfrlsschlng. Wat kan men van dit leven meer verlangen? Zou men zich zelve nog verder plagen met Grleksche marskramers ’en Klein- Aziatische spitsboeven en zakkenrollers, nu de Egyptische regeering het denkbeeld heeft ge kregen bij Assoean een stuwdam te bouwen? Voor de Berbers Is de stuwdam van Assoean een gouden stuwdam geworden. Elke palmboom is er één, voorzoover hjj In het overstroomlngs- gebied ligt. Te Moskou is een film vervaardigd getiteld „Hoogte 22.000 meter" en gewijd aan de herin nering van de verongelukte bemanning van den stratosfeer-ballon. t Eerste deel van de film.be helst de opstijging van den ballon; de afscheids woorden van de bemanning zijn in de film vast gelegd. Het tweede deel behelst het bericht van hun dood en de begrafenis op het Roode Plein te Moskou. Het is gebruikelijk 's avonds voor bet diner toilet te maken, liefste, zeide ze. We hebben het altijd gedaan en zullen het blijven doen. Het is even noodzakelijk als voedsel, even noodlg als een huls om In te wonen. Zelfs al leven we hier vjjf duizend mijl van de beschaafde wereld, moeten we toch blijven doorgaan de vormen ook In het kleine in acht te nemen. De kleine dingen wegen hier het zwaarst. We zijn hier alleen, hebben geen enkelen steun, en we moe ten ons zelf wel met alle kleine middelen trachten staande te houden. Het is moeilijk zich staande te houden wanneer men geen gezel schap heeft. Weinigen zijn er die een dergelijke proef hebben kunnen doorstaan. Zoodoende heb- Ik wist echter, dat dit de eenlge weg maal dat Bruce hiervan sinds zijn aankomst op was, die voor mij open stond. Jaren geleden heb Fort Mystery getuige was, poseerde niet. Ik hun al gevraagd te mogen komen. Had Ik de middelen gehad om te komen, dan was Ik hier al lang geweest. Mijn oom en tante nu stierven begin van dit Jaar. Ze lieten mij alles na wat zjj bezaten.' Ik was meerderjarig en onafhan kelijk. Ik vond het standpunt van vader en moeder toch niet Juist en ondernam de reis zonder hun Iets te zeggen. En Ik ben overgeluk kig, dat ik het gedaan heb, meneer Rochette. Zij’hadden me noodlg. Ze dachten niet, dat Ik komen zou en toch hunkerden ze naar hun kind. Het moet vreeselljk geweest zijn, doch nu is alle leed geleden; Ik verlaat hen nooit meer. De slaapkamerdeur van de Morley s ging open en de manager en zijn vrouw kwamen binnen. Brucé, die Evelyn gadesloeg, bemerkte In haar oogen denzelfden spottenden blik als dien waarmede ze hem had begroet. Thans was er echter meer verbazing dan humor in te ontdek ken en met een kreet vloog ze haar ouders tegemoet. Ik zie het! riep ze uit. Dat Is voor mij! Ter eere van mij! Toen meneer Rochette bene den kwam In avondtoilet, voelde ik dat ik lachen moest. Het kwam mU eenlgszlns belache lijk voor om hier In de wildernis toilet voor het diner te maken. Ik wist dat het niet regel matig gedaan werd, dat niemand zoo dwaas zou wezen. Nu zie Ik echter, dat u het vanavond voor mij hebt gedaan. Bruce keek knlpoogend naar de Morley’s. De postmanager hoestte, mompelde, doch was totaal verlegen. Mevrouw Morley, t was de eerste a ,y y »y on dit blad slln Ingevolge dé versekeringsvoorwaarden tegen 9/)/)/) bjj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bij eeq ongeval met f b« verlies van een hand f 1 OC olj verlies van een f Cfi bij een breuk van f bU wiles van *n Alle CL DO fl tie S ongevallan verzekerd voor een der vdgenoe ultkeeringen f O verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodell) ken afloop sen voet of een oog f 1 di «Z.luim of wijsvinger f UtZ. “been of arm/ Ws* anderen vinger 't Is de maand nu Van de lente. De natuur maakt Een begin. En ztj zet dus Haar campagne Van de voorjaar*- Weelde in! Door de luchten Geurt aroma, In de takken Trüt geluid En je ziet ook Aan de knoppen: 't Groene zwelt er Bijna uitt ‘t Gaat nu komen! ’t Zal gebeuren! Vlug geschiedt het, Want charmant Staat de crocus Reeds te bloeien. Als de eerste Afgezant! Slechts een beetje Kleur en leven, Af en toe wat Zonneschijn Ach, wij weten t Van ons zelve: Ddn pas kan het.... Lente zijn! MARTIN BERDEN De reizigers waren door het krachtige rem men opgeschrikt en uit lederen coupé staken nieuwsgierige hoofden naar bulten. Het angstige gegil van vrouwen en kinderen klonk door de lucht. Ze zagen het dreigende onheil als een afzichtelljk spook naderkomen en enkelen waren reeds overtuigd van hun einde in het water van de rivier. Intusschen wees de snelheidsmeter op de lo comotief nog veertig kilometer aan en de af stand tusschen de onheilsplek en den trein be droeg ternauwernood honderd meter. De ramp scheen onvermijdelijk en mannen op de .Jumbo” moesten lijdelijk toezien, hoe zij langzaam maar zeker den ondergang In het water van de ri vier tegemoet gin gen. Nog vijftig meter.... veertig.... Toen riep de meester tegen zijn kameraden: „Springt eraf, als Je leven Je lief is....” ..Nooit...." schreeuwden de twee mannen terug, „tot het laatste oogenbllk blijven we op de kar....” „Allrighthou Je dan vast,” riep Lohuis met heesche stem. HU sidderde bU het waagstuk, dat hU besloten was te ondernemen. Zijn vuisten klemden zich krampachtig ineen, toen hU langs de Ijzeren voetplaat van de machine naar voren liep. Even zochten zijn oogentoen greep hU met kracht een zwaren koevoet, mikte, toen liet hU los, voor de wielen. Even schommelde de machine, de verbrUzelde dwarsliggers kraakten, toen werd het stil.... De groote ..Jumbo” was ontspoord en de angstkreten uit den trein veranderden In Ju belkreten. Op nauwelijks één meter afstand van de ge opende brug stond de machine, hUgend en puf fend, terwUl de lichtschijn van de locomotlef- lantaams spookachtig het water van de rivier verlichtte. „Dat was op het laatste moment,” mompelde de meester en terwUl hU, om zijn zenuwen te kalmeeren een pUp aanstak, voegde hjj zich bij zijn metgezellen, die hem met bewondering aanzagen. „Meester Lohuis, Ik dank u....” was allee wat de opzichter kon zeggen op dit oogenbllk. zoo overweldigde hem de aandoening en stoker voegde eraan toe: „Dat Is tegenwoordigheid van geest..,.” Jt DOET ME WAAR- ACHTIG -SCHRIKKEN' IK BEN NOö ALT'JD WAT ONVAST OP M N VOETEN; MAAR AIS IK ME ERGENS AAN VASTHOUD. DAN GAAT HET BETER. NET EEN KLEIN KIND. DAT MOET LEEREN LOOPEN EEN WANDELINGETJE MAKEN NIET R JA,EEN OOGENBLIKJE LOOPEN 15 AL GENOEG VOOR VANDAAG JONGEDAME.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 9